வேட்டையில் கிடைத்தது வேறொன்று!

[நவீனன்]

 

 

 

 

 

 

 

வேட்டையில் கிடைத்தது வேறொன்று!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

கோடையின் வெம்மையில் தகித்த இரவும், உளைச்சலில் தவித்த மனமும் அவனை ஒரு வழியாக்கியிருந்தன.
''இன்னிக்கு ரெண்டு இடம் போகணும்ன்னு சொன்னேல்ல...'' என்றபடி காபி கோப்பையை நீட்டினாள், அம்மா.
அமைதியாக அதை வாங்கிக் கொண்டான்.
அப்பா குளித்து முடித்து, தினசரியை வாசித்துக் கொண்டிருப்பதை பார்த்தான். அவன் பார்வையின் குறிப்பை அறிந்து, ''சுமதி வரன் விஷயமா, அயனாவரம் வரை போயிட்டு அப்படியே வேலைக்கு போறேன்னு சொன்னாரு உங்கப்பா...'' என்றாள்.
''வரனா... நம்ம சுமதிக்கா... அதுக்குள்ள என்னம்மா...'' என்றான். காபி இப்போது தொண்டையில் நின்றது.
''சுமதிக்கு, 23 வயசு முடியுது; அடுத்தது, சின்னவ இருக்கா... உங்கப்பாவுக்கு சர்வீஸ் முடிய இன்னும் ரெண்டு வருஷம்தானே இருக்குது... அதுக்குள்ள முடிச்சா, கொஞ்சம் செல்வாக்கா இருக்கும்ன்னு யோசிக்கிறாரு...'' என்றாள் அம்மா.
''ஏம்மா நான் இல்லயா... மூணு வருஷமா, ஐ.டி., கம்பெனில சம்பாதிச்சுகிட்டுதானே இருந்தேன்... இப்ப நிலைமை சரியில்ல; எங்க கம்பெனி மட்டும் இல்ல, நாடு பூரா ஏன் உலகம் பூரா இப்படித்தான் இருக்கு. ஆட்சி மாற்றம் வருது, புதுப்புது அதிபர்கள் வராங்க, புதுப்புது பாலிசியா மாத்தறாங்க; இப்ப, எனக்கு வேலையில்லாம போனதுக்கு கூட அதுதான் காரணம். நிச்சயமா, நல்ல வேலை கிடைக்கும்மா... நீயும், அப்பாவும் கவலைப்படாம இருந்தாலே போதும்,'' என்று எழுந்து, வேகமாக குளியலறைக்குள் நுழைந்தான், கதிர்.

 

காலம் இப்படியே போய் விடுமோ என்ற அச்சம், இப்போதெல்லாம் சாரைப் பாம்பு போல, அவன் மனதை பின்னுகிறது. நிரந்தரம் என்று நினைத்த வேலைக்கு வேட்டு வைத்து விட்டனர். உடலையும், உள்ளத்தையும் உருக்கி, உண்மையாகத் தான் உழைத்தான். பூத்துக் குலுங்கும் மஞ்சள் மரங்கள் சூழ இருக்கும், தன் கார்ப்பரேட் அலுவலகத்தின் உள்ளே நுழையும்போதே உற்சாகமாகத்தான் இருக்கும்.
ஒரு சிலரைப் போல், கூலிக்கு மாரடிக்கும் உத்யோகம் என்று அவன் நினைத்ததே இல்லை; கற்றுக்கொள்வதில் இயற்கையாகவே ஆர்வம். கூட இருப்பவர்களை விட இரண்டு படி மேலே இருக்க வேண்டும் என்கிற தன் முனைப்பு. அவனின் அத்தனை உழைப்பும், ஒரே நாளில் விழலுக்கு இறைத்த நீராகி போனது. என்ன... அவன் திறமைக்காக கூடுதலாக, மூன்று மாதம் நீட்டிப்பு கொடுத்து, வீட்டுக்கு அனுப்பி விட்டது.
அனுபவச் சான்றிதழ், நன்னடத்தை சான்றிதழ் என்று புகழாரம் சூட்டினர். அவற்றை வைத்து, கம்பெனி கம்பெனியாக ஏறி இறங்கிக் கொண்டிருக்கிறான். 'என்ன உலகம் இது... நேர்மைக்கும், திறமைக்கும் மதிப்பில்லை; காற்றின் அலட்டலுக்கு ஏற்றபடி ஆடும் வேப்ப மரக்கிளை போல, மத்திய தர வாழ்க்கை. வயதான பெற்றோர், பருவ விளம்பில் நிற்கும் தங்கைகள் என்று கயிற்றை வைத்து கட்டிப்போட்ட வாழ்க்கை; உழைக்க தயாராக இருந்தும், வாய்ப்பே தராத வாழ்க்கை...' அவன் மனம், உலைக்களனாக கொதித்தது.

வேதனையுடன், வேலை தேடும் வேட்டைக்கு கிளம்பினான், கதிர்.
வாசலுக்கு வந்து பைக்கை எடுத்தபோது, வேகமாக வந்த தங்கை, ''அண்ணா... ஒரு ஹெல்ப் ப்ளீஸ்...'' என்றாள்.
''சொல்லும்மா...''
''ஆபீஸ்ல ஒரு பெரிய பார்ட்டி; கேர்ள்ஸ் எல்லாம் ஒரே மாதிரி டிசைனர் புடவை வாங்கினோம்; இன்னும் பிளவுஸ் தைக்கல. கொஞ்சம் போற வழியில டெய்லர்கிட்ட கொடுக்க முடியுமாண்ணா...'' என்றாள், தயக்கத்துடன்!
''கொடும்மா...'' அமைதியாக வாங்கிக் கொண்டான்.
''தாங்க்ஸ்ணா... நாளைக்கு நைட்டே வேணும்ன்னு சொல்லிடுங்க; இதோ அளவு ஜாக்கெட்; இதுல போட் நெக் வைக்கணும்ன்னு மட்டும் சொன்னா போதும்.''
''சரிம்மா...'' என்று மெல்ல முறுவலித்து, கிளம்பினான்.
சிறிய கார்ப்பரேட் அலுவலகம் மாதிரி இருந்தது, அந்த தையல் கடை. ஆச்சரியத்துடன் சுற்றிலும் பார்வையை சுழல விட்டான், கதிர். சில்லென்று, ஏர் கண்டிஷன் செய்யப்பட்ட மினி ஹால்; அதில், அரை வட்ட மேசைக்கு பின், நளினமான புன்னகையுடன் அமர்ந்திருந்தாள், ஓர் இளம் பெண். அவள் எதிரில் நவீன கணினி கையடக்கமாக, 'பளிச்' சென்றிருந்தது. அழகான பாலிமர் எழுத்துகளில் பளிச்சிட்டது, 'ரிசப்ஷன்' என்ற போர்டு. பக்கவாட்டில் இரண்டு அறைகள்; தையல் இயந்திரங்கள் இயங்கும் சத்தம் மெலிதாக கேட்டது.

''என்ன சார் வேணும்...'' என்றாள், வரவேற்பு பெண்.
''அவசரமா ஒரு பிளவுஸ் தைக்கணும்... என் சிஸ்டர் கொடுத்தாங்க... நாளை மாலைக்குள்ள வேணும்,'' என்றான்.
''சாரி சார்... இன்னும் பத்து நாளைக்கு, அசையக் கூட முடியாத அளவுக்கு வேலை இருக்கு; அர்ஜென்ட் என்கிறதுக்கு சான்சே இல்ல.''
''என்ன மேடம் இப்படி சொல்றீங்க... ஒரு முக்கியமான பங்ஷன்...''
''மன்னிச்சுக்கங்க சார்... மூச்சு கூட விட முடியல; அவ்வளவு கமிட்மென்ட்ஸ். கொடுத்துட்டு போங்க; தர்மராஜ் சார் வந்தா சொல்றேன்!''
''யார் அவரு?''
''ஓனர்.''
''எப்ப வருவார்?''
''இப்ப வந்துடுவார்.''
உட்கார்ந்தான்; இளம்பெண்கள் கூட்டம் உற்சாகமாக வந்தது; தர்மராஜும் பின்னாலே வந்தான். தன் புது இன்னோவாவை ஓட்டுனரிடம் கொடுத்து, ஏதோ வேலை சொல்லி, உள்ளே வந்தான், தர்மராஜ்.
கதிருக்கு அவன் முகம் எங்கோ பார்த்தது போல் தோன்றியது. கூர்ந்து பார்த்தான். 'அட... இவன், சாந்தி காலனி தர்மா... பத்து வருஷத்துக்கு முன், தெரு கிரிக்கெட் உலகின் ராஜா. எத்தனை மேட்சுகள் இவனுடன் விளையாடி ஜெயித்தும், தோற்றும் இருக்கிறோம்...' என்று நினைத்தான்.
பிளஸ் 2 முடித்ததும், கதிரும், அவன் நண்பர்களும் பொறியியல் படிப்புக்கு போயினர். 'ஜஸ்ட் பாஸ்' வாங்கிய தர்மா, டிப்ளமோ படித்தான்.
''சார்... எனக்கு, 'பேக் நெக்ல' போ வரணும்; அப்புறம், கையில பேட்ச் ஒர்க்,'' என்றாள் ஓர் இளம்பெண், அவனிடம்!
''சரிம்மா செஞ்சுடலாம்.''

''கேரளா சாரிக்கு ஹை நேக் வைக்கணும்; இந்த லினன் சாரிக்கு டீப் பாட் நெக்,'' என்றாள் இன்னொருத்தி!
எல்லாவற்றையும் பொறுமையாக, நோட்டில் குறித்துக் கொண்டான், தர்மா.
''ஓகே... பேக் நெக் வித் போ தைக்க ஐநுாறு... பைப்பிங் லைனிங் மெட்டீரியல் எல்லாம் சேர்த்தா, ஆயிரம் ரூபாய் வரும். அப்புறம், இந்த கேரளா சாரிக்கு, ஹை நெக் வெச்சு, நெட்டட் கிளாத் போட்டாதான் நல்லா இருக்கும்; 1,200 ரூபாய். லினன் சாரிக்கு, பாட் நெக் வித் எம்பிராய்டரி செய்ய, 2,000 ரூபாய்,'' என்றவன், வரவேற்பு பெண்ணிடன், ''பில் கொடுத்துடும்மா...'' என்றான்.
''எம்பிராய்டரிக்கு கொஞ்சம் குறைக்கக் கூடாதா?'' என்றாள் ஒருத்தி.
''சாரிம்மா... எங்க பில் பக்கவா இருக்கும்; ஒரு பைசா கூட குறைக்க முடியாது.''
''சரி சார்... சொன்ன டேட்ல கொடுத்துடுவீங்கள்ல?''
''அதெல்லாம், 'கன்' மாதிரி கொடுத்துடுவோம்,'' என்று அவன் சிரிக்க, மகிழ்ச்சியுடன் வெளியேறியது, மலர் கூட்டம்.
இருக்கையில் இருந்து எழுந்து தர்மாவிடம் போனான், கதிர்.

''தர்மா... நான் யார்ன்னு தெரியுதா... கதிரவன்; ராம் நகர் கிரிக்கெட் டீம்,'' என்று புன்னகைத்தான்.
தர்மராஜின் முகம் மலர்ந்தது.
''கதிர் நீயா... வாப்பா வா வா... எவ்வளவு வருஷம் ஓடிப் போச்சு... நல்லா இருக்கியா?'' என்று கைப்பற்றி சிரித்தான்.
''அது இருக்கட்டும்; இதென்ன தேவலோகமா... நீ இங்க ராஜாவா... மினி, எம்.என்.சி., மாதிரி இருக்குப்பா உன் இடம். என் தங்கச்சி, இங்கதான் தைக்கணும்ன்னு கொடுத்து அனுப்புது. இவ்வளவு கூட்டம் வந்து, நீ சொல்ற பேச்சுக்கு மறு பேச்சில்லாம தலையாட்டிட்டு போகுது எப்படிப்பா...''
''அட அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல; சும்மா அம்மாவுக்கு ஹெல்பா வீட்டுல தைக்க ஆரம்பிச்சு, அப்படியே இன்ட்ரஸ்ட் வந்து, முறையா கத்துக்கிட்டேன். அப்புறம், பேஷன், பத்திரிகை, யூ டியூப் அது இதுன்னு பார்த்து மெல்ல, 'டெவலப்' பண்ணிகிட்டேன். மெல்ல கூட்டம் வர ஆரம்பிச்சுது; பிரைடல் பிளவுஸ், லெஹங்கா அது இதுன்னு இப்போ இன்னும், 'இம்ப்ரூவ்' பண்ணிட்டேன்.''

''அற்புதம் தர்மா... உன் ஊதியத்தை நீ டிசைட் பண்றே; உன் திறமை எதுன்னு நீயே கண்டுபிடிச்சு அதை கடை விரிச்சு அழகா சர்வீஸ் பண்ணுற. பிரமாதம்; எனக்கு கண் திறந்த மாதிரி இருக்கு. வெப் டிசைனிங், சீக்குவல்னு எனக்கும் ஸ்பெஷல் புரோகிராம்லாம் தெரியும்; ஸ்டார்ட் அப் கம்பெனிகளுக்கு செஞ்சு தரலாம். மெல்ல, ஆன் - லைன்ல சிறப்பான இடம் பிடிக்கலாம். வரேன்; ரொம்ப நன்றிப்பா,'' என்று தன்னை மறந்து படபடத்தான்.
''கதிரு, நீ சொல்றது பாதி புரியுது; ஆனா, ஒண்ணு சொல்றேன்... உன் தங்கச்சிக்கு இன்னிக்கே தெச்சு கொடுத்துடறேன்; சரியா, நண்பன் இல்லயா?'' என்று கூறி சிரித்தான் தர்மராஜ்.
''ஆனா, நீ, என் குரு,'' என்று கூறி சிரித்தான், கதிர்.

http://www.dinamalar.com/