1958 ம் ஆண்டு சிங்களம் மட்டும் சட்டம் கொண்டுவந்த போது தமிழர்களால் நடாத்தப்பட்ட சத்தியாகிரகம்.

                          1956ல் நடந்த தேர்தலில் சிங்களமயமாக்கல் கோரிக்கையை வைத்து வென்ற பண்டாரநாயக்க அவர்கள் சிங்களம் மட்டும் சட்டத்தைக் கொண்டுவந்தார்.

                          தமிழர்களின் இடைவிடாத போராட்டத்தால் 1957இல் தமிழ் பகுதிகளான வடக்கு கிழக்கில் சிங்களத்துடன் தமிழும் நிர்வாக மொழியாக இருக்க செல்வநாயகம் அவர்களுடன் ஒரு ஒப்பந்தம் செய்தார்.

                          இதுக்கு மகாசங்கத்தினரும் சிங்கள தேசியவாதிகள் எதிராக கிளர்ந்தெழ ஜேஆர் ஜெயவர்த்தனா ஒருபடி மேலே போய் ஐக்கிய தேசியகட்டியை கூட்டி கண்டிக்க பாதயாத்திரை போனார்.

                         சந்தர்ப்பத்தை எதிர்பார்த்திருந்த பண்டாரநாயக்க ஏற்கனவே செல்வநாயகத்துடன் செய்து கொண்ட ஒப்பந்தத்தை கிழித்தெறிந்தார்.

                        ஆங்காங்கே சத்தியாக்கிரகம் இருந்த தமிழ்மக்கள் 1958 இல் பழைய பாராளுமன்றம் முன்பாக உண்ணாவிரதம் இருந்தனர்.
இந்த உண்ணாவிரதத்தை குழப்புவதற்காக ஆங்காங்கே தமிழர்களுக்கெதிரான கலவரம் தூண்டிவிடப்பட்டது.இந்தக் கலவரம் 5-6 நாட்கள் நீடித்ததாக சொல்கிறார்கள்.இதில் 600-1000 வரையான தமிழர்களும் தமிழருக்கு பாதுகாப்பு கொடுத்த சில சிங்கள மக்களும் கொல்லப்பட்டனர்.

                         இப்போது இதை எழுதுவதற்கு காரணம் அன்று எமது இனம் எதுவித ஆயுதம் இன்றி அறவழிப் போராட்டம் நடாத்திய போது சிங்கள அரசியல்வாதிகள் இதே சிங்கள மக்களை வைத்தே குழப்பங்களை ஏற்படுத்தி கொன்று குவித்தார்கள்.

                        இன்று அதே சிங்கள மக்கள் தமது தலைவர்களுக்கெதிராக போராடுகிறார்கள்.எல்ரோரையும் போராட்டத்தில் பங்கேற்குமாறு கேட்கிறார்கள்.

                       இப்போ மிகவும் முக்கியமான விடயம் என்னவென்றால் இன்று போராட்டம் நடாத்தும் இளம் சந்ததியினருக்கு இந்தப் பிரச்சனை பற்றி ஏதாவது தெரியுமா?

                       முள்ளிவாக்காலில் நடந்த பிரச்சனையையே பலரால் இப்போ தான் கேள்விப்படுவதாகவும் தமிழருக்கு இப்படி எல்லாம் நடந்ததா என்று கேட்கிறார்கள்.

                       எமக்கு நடந்த பிரச்சனைகள் பற்றி எந்த ஒரு விழிப்புணர்வுடன் நடந்து கொள்கிறோமா?

                       இன்று சமூகவலைத்தளங்கள் பலவற்றில் சிங்கள இளைஞர் யுவதிகளுடன் பலர் தொடர்பில் இருக்கிறீர்கள்.

                        சிங்கள ஆங்கில புலமையுள்ளோர் பலரும்  இந்த களத்தில் இருக்கிறீர்கள்.56இல் இருந்தே தமிழருக்கெதிரான இனவழிப்பு தொடங்கிவிட்டதென்று பலருக்கும் புரிய வைக்கலாமல்லவா.

                      புலிகள் போராடிய போது அவர்கள் பார்த்துக் கொள்வார்கள் தானே என்று சொல்லி ஐந்தையும் பத்தையும் கொடுத்திட்டிருந்ததாலேயே நாம் பெரிய தோல்வியை சந்தித்தோம்.இனியும் அதே தவறைச் செய்யாமல் எம்மால் முடிந்ததை எமது மண்ணுக்கும் மக்களுக்கும் செய்வோம்.

நன்றி.

1956 ஆம் ஆண்டில் சாலமன் பண்டாரநாயக்கா பெரும்பான்மை சிங்களமயமாக்கம் என்ற கொள்கையின் அடிப்படையில் இலங்கையின் ஆட்சியைக் கைப்பற்றினார். புதிய அரசு சிங்கள மொழியை நாட்டின் ஒரே ஆட்சிமொழியாக அறிவித்து தனிச் சிங்களச் சட்டத்தை நாடாளுமன்றத்தில் கொண்டு வந்து நிறைவேற்றியது. இலங்கையின் கால்வாசிக்கும் அதிகமானோர் தமிழ் பேசுபவர்களாக இருந்தனர். இச்சட்டம் தமிழர்களிடையே எதிர்ப்பைத் தூண்டி விட்டது. தமது, மொழி, கலாச்சாரம், பொருளாதார நிலை இதனால் பாதிக்கப்படும் என அவர்கள் அஞ்சினர்.^[4]

தனிச் சிங்களச் சட்டத்திற்கு எதிர்ப்புத் தெரிவித்து இலங்கைத் தமிழரசுக் கட்சி அரசியல்வாதிகள் அறப்போராட்டத்தை ஆரம்பித்தனர். இதனால் இனங்களுக்கிடையே முறுகல் நிலை அதிகரித்தது. இலங்கையின் கிழக்கே கல்லோயா நகரில் 150 தமிழர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டனர்.^[1] இதனை அடுத்து பிரதமர் பண்டாரநாயக்கா தமிழரசுக் கட்சியைப் பேச்சுவார்த்தைக்கு அழைத்தார், இதன் மூலம் பண்டாரநாயக்க-செல்வநாயகம் ஒப்பந்தம் 1957 ஆம் ஆண்டில் பிரதமருக்கும் தமிழரசுக் கட்சித் தலைவர் செல்வநாயகத்திற்கும் இடையில் கையெழுத்திடப்பட்டது. இதன் மூலம் தமிழர் பெரும்பான்மையாக வாழும் வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்களில் தமிழும் நிருவாக மொழியாக இருக்க உடன்பாடு எட்டப்பட்டது. ஆனாலும், சிங்களத் தேசியவாதிகள், மற்றும் பௌத்த துறவிகள் இதற்கு எதிர்ப்புத் தெரிவித்தனர். குறிப்பாக முக்கிய எதிர்க்கட்சியான ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் ஜெயவர்தனா தலைமையில் கண்டிக்கு நடைப் பயணம் மேற்கொண்டனர்.^[4][5][6] இவ்வெதிர்ப்பை அடுத்து, பண்டாரநாயக்கா அரசு பண்டா-செல்வா ஒப்பந்தத்தைக் கிழித்தெறிந்தது.

இதற்கிடையில், பிரித்தானியக் அரச கடற்படையினர் தமது திருகோணமலைத் தளத்தை மூடியதை அடுத்து 400 தமிழ்த் தொழிலாளர்கள் பணியிழந்தார்கள். இவர்களை சிங்களவர்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் பொலன்னறுவை மாவட்டத்தில் குடியமர்த்த அரசு திட்டமிட்டது. இந்நடவடிக்கை அம்மாவட்டத்தில் உள்ள சிங்களவர் மத்தியில் எதிர்ப்பைக் கிளப்பியது. சிங்களக் கும்பலகள் அங்கு உருவாகி அங்கு குடியேற வந்த தமிழர்களைத் தாக்கத் தொடங்கியது.^[7]

^{https://ta.wikipedia.org/wiki/1958_இலங்கை_இனக்கலவரம்#:~:text=இலங்கை இனக்கலவரம்%2C 1958 (1958 riots,முதல் மே 27 வரை இடம்பெற்றன.}

The 1958 anti-Tamil pogrom and riots in Ceylon, also known as the 58 riots, refer to the first island-wide ethnic riots and pogrom^{[3][4][5][6][7]} to target the minority Tamils in the Dominion of Ceylon after it became an independent dominion from Britain in 1948. The riots lasted from 22 May until 29 May 1958 although sporadic disturbances happened even after the declaration of emergency on 27 May 1958. The estimates of the murders^[8] range, based on recovered body count, from 158 to 1,500.^[1][3] Although most of the victims were Tamils, Sinhalese and their property were also affected by retaliatory attacks by Tamil mobs throughout the Batticaloa and Jaffna districts.^[9] As the first full-scale race riot in the country in over forty years, the events of 1958 shattered the trust the communities had in one another and led to further polarisation.

In 1956, Solomon Bandaranaike came to power in Ceylon, on a majority Sinhala nationalist platform. The new government passed the Sinhala Only Act, making Sinhala the sole official language of the country. This was done despite the fact that nearly a quarter of the population used Tamil as their primary language. The Act immediately triggered discontent among the Tamils, who perceived their language, culture, and economic position as being subject to an increasing threat.^[10]

In protest, Tamil Federal Party politicians launched a satyagraha (Nonviolent resistance) campaign. This led to an environment of increased communal tensions and to the death of over 150 Tamils in the Gal Oya riots in the east of the country.^[2] Eventually Bandaranaike entered into negotiations with them and the Federal party and agreed to the Bandaranaike-Chelvanayakam Pact of 1957, which would have made Tamil the administrative language in the Tamil-speaking north and east regions. But he was forced to cancel the pact under pressure from Sinhala nationalists and some Buddhist monks, particularly the United National Party, which organised a 'March on Kandy', led by JR Jayawardene.^[10][11][12]

The Sinhala Only policy led to motor vehicles bearing the Sinhala sri character on their license plates. In response, the Federal Party initiated the anti-Sri campaign which involved smearing tar upon the sri characters. This led to a wave of reprisal tarrings of Tamil offices, shops, houses, and even people in the south by Sinhalese gangs as part of a pro-Sri campaign.^[13] The anti-Sri campaign also became popular among Indian Tamil youths in the hill country. In Bogawantalawa on April 2, Indian Tamil campaigners had stoned a bus. The bus driver took the bus to the police station, and the rioters followed. They continued their assault on the bus, and some attacked the police station. The police opened fire, killing two men. The now enraged crowd started attacking Sinhalese property and people. The violence had led to Sinhalese reprisals. The pro-Sri campaign began in Kahawatte on April 3. At that town on the same day, two Sinhalese men were stabbed and killed by two Tamil traders, and Tamil boutiques were burnt in revenge. The next day, a Sinhalese man was stoned to death by an Indian Tamil mob in the Hatton area.^[14] Bandaranaike requested Savumiamoorthy Thondaman, leader for the Ceylon Workers' Congress, to calm down the rioters. Thondaman went to the area and did so successfully.^[15] Around the same time, 300 Sinhalese laborers of the Land Development and Irrigation Department armed themselves with blades and proceeded to the Tamil village Cheddikulam in trucks. Before they could reach Cheddikulam, an armed group of four Tamils had fired at the gang, and the gang retreated.^[16]

Meanwhile, 400 Tamil labourers were laid off when the British Royal Navy closed its base in Trincomalee. The government proposed to resettle them in the Polonnaruwa district. This angered the Sinhalese population there. Sinhalese labourers began forming gangs and threatening vigilante attacks on any Tamil migrants to the region.^[13]

On 14th of April, a Sinhalese man was murdered by a Tamil in Trincomalee for communal reasons. This led to tension and a few incidents at Trincomalee, but no prolonged trouble or violence. Soon after, Buddhist organizations began calling for the boycotting of Tamils in Sinhalese areas.^[14]

In Welimada, the electorate of the ultranationalist K. M. P. Rajaratne, a rally on April 24 resulted in several attacks on Tamil boutiques.^[14] Additionally, in Sinhalese areas, racist pamphlets were sent to government posts and members of the public threatening violence against non-Sinhalese Buddhists if they did not go to the North and East.^[17]

On May 15, a Sinhalese trader had been shot dead in Chenkaladi and another Sinhalese was severely wounded by stabbing. This occurred after a hand bomb was thrown at the house of a Tamil man, but it is not known if the killing was related to this. Regardless, the deceased was returned to his hometown Matara where tensions arose.^[18]

^{https://en.wikipedia.org/wiki/1958_anti-Tamil_pogrom}

 

1915 கலவரம்[தொகு]

முதன்மைக் கட்டுரை: 1915 சிங்கள-முஸ்லிம் கலவரம்

இலங்கை வரலாற்றில் முதன் முறையாக ஏற்பட்ட அரசியல் ரீதியாக ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட முதல் இனக்கலவரமாக 1915 சிங்கள-முஸ்லிம் இனக்கலவரமே கருதப்படுகிறது.^{[1][1][2][3]7[4][5]}

1958 கலவரம்[தொகு]

முதன்மைக் கட்டுரை: இலங்கை இனக் கலவரம், 1958

58 கலவரம் என அறியப்பட்ட இக்கலவரம் சிங்கள் தமிழ் இனத்தவரிடையே பொலனறுவை கொழும்புப் பகுதிகளில் ஏற்பட்டது.^[6]

1977 கலவரம்[தொகு]

முதன்மைக் கட்டுரை: இலங்கைத் தமிழர் இனப்படுகொலைகள், 1977

1977 ஆம் ஆண்டு ஐக்கிய தேசியக் கட்சி ஆட்சிக்கு வந்த பின்னர், தமிழர்களை இலக்கு வைத்து, இக்கலவரம் நடத்தப்பட்டது.^[2][7]

1983 கலவரம்[தொகு]

முதன்மைக் கட்டுரை: கறுப்பு ஜூலை

 

Tamil youth who attacked by the Sinhalese mobs, stripped naked on Colombo, 23 July 1983

கறுப்பு ஜூலை அல்லது ஆடிக்கலவரம் என பரவலாக அறியப்பட்டது. இதுவே தமிழருக்கு எதிராக மேற்கொள்ளப்பட்ட பெரிய கலவரமாக கருதப்படுகிறது.^[3]

2000 கலவரங்கள்[தொகு]

பிந்துனுவெவை கலவரம்[தொகு]

முதன்மைக் கட்டுரை: பிந்துனுவேவா படுகொலைகள்

பிந்துனுவெவையில் தடுத்து வைக்கப்பட்டிருந்த 25 தமிழ் கைதிகள் கிரமாத்தவர்களாலும் இராணுவத்தினராலும் கொலை செய்யப்பட்டனர்.^[4]

தலவாக்கலை-கொட்டகலை-அட்டன்-கினிகத்தனை[தொகு]

பிந்துனுவெவை தடுப்பு முகாமில் கொலைச் செய்யப்பட்ட தலவாக்கலை,வட்டகொடைப் பகுதியைச் சேர்ந்த ஒருவரது உடல் அடக்கத்திற்காக கொண்டுவரப்பட்டப் போது. தலவாக்கலை, கொட்டகலை, அட்டன், கினிகத்தனை நகரங்களில் தமிழர்களுக்கு எதிராக கலவரங்கள் மேற்கொள்ளப்பட்டன.^{[5][6][7][8][9][10][11]}

2001 மாவனல்லை கலவரம்[தொகு]

2001 ஆம் ஆண்டு மாவனல்லை நகரிலும் அதற்கு அண்மையில் இருந்தப் பகுதிகளிலும் இருந்த இஸ்லாமியர்களுக்கு எதிராக சிங்களவர் மேற்கொண்டக் கலவரமாகும்.^[12][13]

2006 கலவரங்கள்[தொகு]

திருகோணமலை[தொகு]

2006 இன் மத்தியில் , ஒரு குண்டு வெடிப்பு 16 பேரை கொன்றது. தமிழருக்குச் சொந்தமான கடைகள் மற்றும் தமிழ் பொது மக்களை ஒரு சிங்களக் கும்பல் வேட்டையாடியது.ஒரு முக்கிய மருத்துவமனையின் தகவலின் படி, குண்டு வெடிப்யில் 16 பேர், எட்டு தமிழர்கள், ஐந்து சிங்களம், இரண்டு முஸ்லிம் மற்றும் அடையாளம் முடியாத ஒருவர் கொல்லப்பட்டனர். காவல்துறை மற்றும் இராணுவத்தின் முழு படையும் ஈடுபடுத்தப்பட்டுள்ளது எனினும் கலவரம் தன்னிச்சையானதா அல்லது திட்டமிட்டதா என்பதை தெரிந்து கொள்ளவோ அல்லது அவர்களை தடுத்து நிறுத்தவோ இயலவில்லை.^[14][15]

காலி[தொகு]

17 அக்டோபர் 2006 தமிழருக்குச் சொந்தமான கடைகள் பல சேதமாகின மற்றும் புலிகளின் குழு ஒரு கடற்படை தளம் மீதான தாக்குதலில் மூலம் துறைமுக நகரில் தமிழ் வியாபாரிகளுக்கு எதிரான கும்பல் வன்முறை அழிக்கப்பட்டது. இதில் உயிர் சேதங்கள் எதுவும் இல்லை.^[16][17]

2018 சிங்கள முசுலிம் இனக்கலவரம்[தொகு]

முதன்மைக் கட்டுரை: இலங்கை சிங்கள-முசுலிம் கலவரம், 2018

2018 மார்ச் மாதத்தில் இடம்பெற்ற இக்கலவரம் தனிப்பட்ட நான்கு பேரின் குடி வெறியினால் ஏற்பட்டது.

பலவிடயங்களையும் உள்ளடக்கிய கருத்தான கட்டுரை........!   👍

பகிர்வுக்கு நன்றி ஈழப்பிரியன் ......!