'இது பித்தனின் அறிகுறி அல்ல, ஒரு ஆரோக்கியமான திட்டமிடலின் அறிகுறி'

[kandiah Thillaivinayagalingam]

'இது பித்தனின் அறிகுறி அல்ல, ஒரு ஆரோக்கியமான திட்டமிடலின் அறிகுறி'

 

 

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் யாழ்ப்பாணம் வட்டுக்கோட்டையை சேர்ந்த வல்லிபுரம் என்னும் வேளாளர் நல்லூரைச் சேர்ந்த பொன்னம்மா என்பாரை மணந்து வேளாண்மை செய்து வாழ்ந்து வந்தார். இவர்களுக்கு ஆண்கள் இருவரும் பெண்கள் இருவருமாக நான்கு பிள்ளைகள். ஆண்களில் ஒருவரின் பெயர் செல்லப்பா ஆகும்.

 

செல்லப்பா இளமையில் கந்தர்மடத்து சைவப்பிரகாச வித்தியாசாலையில் ஆரம்பக்கல்வி கற்றபின், நான் படித்த அதே யாழ்ப்பாணம் மத்திய கல்லூரியில் ஆங்கிலம் கற்று வந்தார். ஓரளவு கல்வி கற்றபின், சூழ்நிலை காரணமாக படிப்பை நிறுத்தி உத்தியோகம் பார்க்க வேண்டியவரானார். யாழ்ப்பாணக் கச்சேரியில் ஆராய்ச்சி [ஆராய்ச்சி / public relations officer] உத்தியோகம் பெற்று வெகுதிறமையாகக் கடமையாற்றினார். என்றாலும் ஞான நாட்டங் கொண்ட செல்லப்பரின் நடையுடை பாவனைகளில் நாளிலும் பொழுதிலும் மாற்றங்கள் உண்டாயின. அவரின் போக்கு பெரிய புதிராகவே இருந்தது. வெளியில் அதை காட்டி கொள்ளாவிட்டாலும் உள்ளுற நாலூர் கந்தசுவாமியாருடன், அதிகமாக அர்த்த சாமத்தின்பின் ஒரு அந்தரங்க தொடர்பை தம்மில் ஏற்படுத்தி, ‘பிதாவே பிதாவே’ என்று பிதற்றியும் வந்தார்.

 

இந்த பித்தம் ஒரு எல்லையை தாண்டிய வேளையில், தமக்குள்ளேயே பேசிக்கொள்ளுதல், ஓமோம் என்று தலையசைத்தல், வலக்கையை மேலே உயர்த்தி விசுக்கி உரத்துப்பேசி, வருவோர் போவோரைத் தம்மை அண்டவிடாது துரத்தியும் வந்தார். அப்பொழுது நல்லூரை வட்டமிட்ட கடையிற் சுவாமிகளின் கடைக்கண் பார்வையும் தீட்சையும் உபதேசமும் அவருக்கு கிடைத்தது. அதன் பின்னர், நல்லூர் தேரடியிற் குந்தியிருந்து சிந்திக்க தொடங்கினார். இதை கண்ட நல்லூர் அடியார்கள் பலர் அவரிடம் ஏதோ அற்புத சக்தியுண்டென்று அனுமானித்து அவரைச் சூழ்ந்தனர். அதே வேளையில் அவர் தமக்குள்ளே முணுமுணுக்கக் கண்ட சிறுவர்கள், விசரன் என்று கல்லெறியவும் தொடங்கினர்.

 

அந்த கால கட்டத்தில், 1905, சிவயோகசுவாமி [1872–1964], இவரை ஒருநாள் அங்கு கண்டார்.

 

அப்பொழுது, சிவயோகசுவாமியை பார்த்து "யாரடா நீ ?" என உலுக்கி

 

"ஒரு பொல்லாப்பும் இல்லை"

"எப்பவோ முடிந்த காரியம்"

"நாம் அறியோம்"

"முழுதும் உண்மை"

 

என செல்லப்பா உறுமினார். இது தான் சிவயோகசுவாமியை சிந்திக்க வைத்தது. அதன் பின் சிவயோகசுவாமி தனது வேலையை ராஜினாமா செய்து விட்டு செல்லப்பாசுவாமியை அடுத்த ஐந்து ஆண்டுகள் பின் தொடர்ந்தார், தன குருவான, "தானே பேசிக்கொள்ளும் பழக்கம்" கொண்ட, முழுக்க முழுக்க "பித்தனின் அறிகுறி கொண்ட " செல்லப்பாசுவாமியின் இந்த வரிகளை, "ஆரோக்கியமான திட்டமிடலின் அறிகுறியாக" சிவயோகசுவாமி தனது நற்சிந்தனை பாடல்களில் தெளிவுபடுத்தி உள்ளார் என்பது குறிப்பிடத் தக்கது. மேலும் யோகசுவாமியின் அடியார்களால் “மகாவாக்கியங்கள்” என்று அந்த நான்கு வாக்கியங்களும் இன்று வரை மிகவும் சிறப்பாக கருதப்படுகின்றன என்பதும் குறிப்பிடத் தக்கது

 

"கருத்தில் நினைந்துருகி கைகூப்புந் தொண்டர்

வருத்தமெலாந்த தீர்க்கும் வடிவேல் – திருத்தலத்தில்

தேரடியில் தேசிகனை கண்டு தெரிசித்தேன்

ஆரடாநீ என்றான் அவன்."

[நற்சிந்தனை பாடலில் இருந்து]

 

 

[கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம்,

அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

 

[Kapithan]

இந்தக் கட்டுரை தங்களுடையதா அல்லது அந்தப் புத்தகத்தில் உள்ளதா? 

குறிப்பாக முதலாவது பந்தி?