கிருபன்

வட- கிழக்கில் இரண்டாம் பெரும் கட்சியாக நாங்களிருக்கின்றோம் ; கஜேந்திரகுமார் நேர்காணல் June 30, 2020 நேர்கண்டவர்; ரொஷான் நாகலிங்கம் “தமிழ் அரசியலில் நேர்மையான மாற்று அணி என்பது கடந்த-11 வருடங்களாகத் தங்களை சரியாக வழிநடாத்தும் தமிழ்த் தேசிய மக்கள் முன்னணியைத் தமிழ் மக்கள் ஏகமனதாகத் தேர்ந்தெடுக்க கூடாது என்பதற்காகப் பல தரப்புக்களைத் திட்டமிட்டுக் களமிறக்கியுள்ள போதிலும் கடந்த உள்ளுராட்சி சபைத் தேர்தலில் எங்கள் மக்கள் மிகத் தெளிவாக எம்மை மாற்று அணியாக அடையாளப்படுத்தியுள்ளனர்” என தெரிவித்த தமிழ்த் தேசிய மக்கள் முன்னணியின் தலைவர் கஜேந்திரகுமார் பொன்னம்பலம், “இதனால், வட- கிழக்கில் இரண்டாம் பெரும் கட்சியாக நாங்களிருக்கின்றோம்” என்றும் கூறுகின்றார். ஞாயிறு தினக்குரலுக்கு வழங்கிய நேர்காணலிலேயே அவர் மேற்கண்டவாறு தெரிவித்தார். நேர்காணலின் விபரம் வருமாறு: கேள்வி:- எதிர்வரும் பொதுத் தேர்தலில் வட- கிழக்கில் பல்வேறு கட்சிகள் போட்டியிடுகின்றமை தொடர்பாக தமிழ் மக்களின் பார்வை எவ்வாறுள்ளதாக கருதுகிறீர்கள்? பதில்:- தேசியத் தலைவர் காட்டிச் சென்ற தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு தங்களைச் சரியாக வழிநடாத்தி அரசியல் அபிலாசைகளுக்காகவும் பாடுபடுவார்கள் என்கிற அசைக்க முடியாத நம்பிக்கையில் தான் தமிழ் மக்கள் கடந்த காலங்களில் கூட்டமைப்பிற்கு வாக்களித்தார்கள். ஆனால், 2009 ஆம் ஆண்டு மே மாதத்திற்குப் பின்னர் தமிழ் மக்கள் முற்றுமுழுதாக ஏமாந்து மாற்று அணியைத் தேடிக் கொண்டிருந்தனர். இந்நிலையில் தமிழ்த்தேசியக் கூட்டமைப்பு தடம்புரண்டு தமிழ் அரசியல் ஒரு பிழையான திசைக்கு கொண்டு செல்லப் போகின்றார்கள் என்ற விடயத்தை நாங்கள் பதவிகளைத் தூக்கியெறிந்து கூட்டமைப்பிலிருந்து வெளியேறி எங்கள் மக்களுக்குத் தொடர்ந்தும் சுட்டிக்காட்டி வந்தோம். இவ்வாறான சூழலில் எங்கள் தரப்பை எமது மக்கள் ஏற்று அங்கீகரிக்கின்ற நிலை உருவாகியுள்ள நிலையில், அதனைக் குழப்புவதற்காகப் பல்வேறு தரப்புக்களை சிறிலங்கா அரசு மற்றும் தமிழ் அரசியலைப் பாவிக்க விரும்பும் வல்லரசுகள் சேர்ந்து எதிர்வரும் பொதுத் தேர்தலில் களமிறக்கியுள்ளார்கள். தமிழ் அரசியலில் நேர்மையான மாற்று அணி என்பது கடந்த-11 வருடங்களாகத் தங்களை சரியாக வழிநடாத்தும் தமிழ்த்தேசிய மக்கள் முன்னணியைத் தமிழ் மக்கள் ஏகமனதாகத் தேர்ந்தெடுக்க கூடாது என்பதற்காகப் பல தரப்புக்களைத் திட்டமிட்டுக் களமிறக்கியுள்ள போதிலும் கடந்த உள்ளுராட்சி சபைத் தேர்தலில் எங்கள் மக்கள் மிகத் தெளிவாக எம்மை மாற்று அணியாக அடையாளப்படுத்தியுள்ளனர். இதனால், வட- கிழக்கில் இரண்டாம் பெரும் கட்சியாக நாங்களிருக்கின்றோம். எதிர்வரும் பாராளுமன்றத் தேர்தலில் தமிழ்மக்களுக்குத் தலைமைத்துவம் வழங்கக் கூடிய வகையில் மிகப் பலமான ஆணையைத் தமிழ்த்தேசிய மக்கள் முன்னணிக்கு வழங்குவார்கள் என்ற அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை எங்களுக்கிருக்கிறது. நாங்களும் தமிழ் மக்களுக்கு விசுவாசமாகச் செயற்பட்டு தற்போது நிலவும் பூகோளப் போட்டித் தன்மைகளைப் பயன்படுத்தி, வாய்ப்புக்களைப் பயன்படுத்தி தமிழ்மக்களின் நலன்களுக்காகப் பேரம் பேசி தமிழ் மக்களுக்கான அரசியல் அபிலாசைகளைப் பெற்றுக் கொடுப்பதற்கு நாங்கள் தயாராகவிருக்கின்றோம். இதன்மூலம் தமிழ்மக்கள் கணிசமான முன்னேற்றத்தை எதிர்வரும் ஐந்து வருடங்களில் அடைவார்கள் என்பதை எங்களால் உறுதியாகச் சொல்ல முடியும். கேள்வி:- இந்த முறை பொதுத் தேர்தலில் வட- கிழக்குப் பகுதிகளில் தென்னிலங்கைக் கட்சிகள் அதிகமாகப் போட்டியிடுவதற்கான காரணம் என்னவெனக் கருதுகிறீர்கள்? பதில்:- தமிழ் மக்கள் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பு செய்த அரசியல் மோசடி நடவடிக்கைகளால் ஒரு மாற்றத்தை விரும்புகின்றார்கள் என்பதில் மாற்றுக் கருத்துக் கிடையாது. அந்த மாற்றுத் தரப்பைத் தமிழ்மக்கள் தேடுகின்ற நிலையில் தென்னிலங்கை கட்சிகள் கூட மக்களுக்கு சலுகைகளை காட்டி, கோடிக் கணக்கில் பணம் கொட்டுவதற்குத் தயாரென போலி நம்பிக்கைகளை மக்களுக்கு கொடுத்து, சரியான தேர்வைச் செய்ய விடாது குழப்புவதற்காக வேறு தெரிவுகளை அடையாளப்படுத்தித் தாங்களும் இலாபம் பெறலாமென நினைக்கிறார்கள். எனினும், பொதுத் தேர்தலில் தென்னிலங்கைக் கட்சிகளுக்கு எந்தவிதமான அங்கீகாரத்தையும் தமிழ்மக்கள் வழங்கமாட்டார்கள் என்பதில் மாற்றுக் கருத்துக்கள் கிடையாது. இந்த விடயத்தில் தமிழ்மக்கள் மிகத் தெளிவாகவிருக்கிறார்கள். கேள்வி:- கொரோனாவின் பின்னரான சூழ்நிலையில் சாதாரண மக்கள் பொருளாதார ரீதியில் பாதிப்புக்களைச் சந்தித்துள்ளமையால் தேர்தலில் அவர்களின் ஆர்வம் எவ்வாறு காணப்படுகிறது? பதில்:- கொரோனா எனும் ஆபத்தான நிலைமை காணப்படும் சூழலில் இந்த அச்சநிலையையும் தாண்டித் தமிழ்மக்கள் சரியானதொரு முடிவை எடுத்து, சரியானதொரு தலைமைத்துவத்தைத் தேர்வு செய்ய வேண்டுமென்ற ஆர்வம் நிச்சயம் அவர்களிடம் காணப்படுகிறது. தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பை முழுமையாக நம்பிய நிலையில் தமிழ்மக்கள் கைவிடப்பட்டுள்ளனர். இவ்வாறான நிலையில் எமது இனத்தை அழித்த கோட்டாபய ராஜபக்ச ஜனாதிபதியாகப் பதவி வகித்து வரும் நிலையில் இனியும் தமிழ்மக்கள் அதனைப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கப் போவதில்லை. தமிழ் மக்கள் கடந்த-11 ஆண்டுகளாக கூட்டமைப்பை நம்பி வாக்களித்தது போன்று இனியும் தமிழ்மக்கள் வாக்களிப்பார்களேயானால் அதனுடைய விளைவுகள் மிகவும் பாரதூரமாகவிருக்கும் என்பதில் தமிழ்மக்கள் மிகத் தெளிவாகவிருக்கிறார்கள். ஆகவே, எங்கள் மக்கள் கொரோனா வைரஸ் நோயையும் தாண்டி, சுகாதார விதிமுறைகளைப் பேணித் தங்கள் வாக்குகளை அளிப்பார்கள். அந்தளவுக்கு ஓர் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த தேர்தலாக எதிர்வரும் பொதுத் தேர்தல் காணப்படுகிறது. கேள்வி:- கொரோனாத் தொற்றின் தாக்கம் காரணமாக வட- கிழக்கில் பாதிக்கப்பட்டுள்ள தமிழ்மக்களுக்கு உதவிகள் சரிவரச் சென்றடைந்தது எனக் கருதுகின்றீர்களா? பதில்:- இலங்கைத் தீவில் சிங்களக் கட்சிகள் ஆட்சியதிகாரத்தில் காணப்படும் நிலையில் அவர்கள் எவரும் கொரோனா காலத்தில் தமிழ்மக்களைத் திரும்பிக் கூடப் பார்க்கவில்லை என்பது தமிழ் மக்களுக்கு நன்றாகத் தெரியும். ஏற்கனவே 30, 35 வருட காலமாகப் போரால் பாதிக்கப்பட்டு, பொருளாதார ரீதியாக மிகவும் பின்னடைந்து காணப்படும் எமது இனம் கொரோனா காரணமாக மேலும் பாதிப்புக்களை எதிர்நோக்கியுள்ளது. இவ்வாறான சூழ்நிலையில் கொரோனா காரணமாகப் பொருளாதார ரீதியாகப் பாதிக்கப்பட்ட தமிழ்மக்களுக்கு தமிழ்மக்களைத் தவிர வேறு எவரும் உதவி செய்ய முன்வரவில்லை. தென்னிலங்கை தரப்புக்களைச் சேர்ந்த எந்தக் கட்சியைச் சேர்ந்தவர்கள் ஆட்சியதிகாரத்திலிருந்தாலும் கூட தமது ஆட்சியதிகாரத்தை ஓர் இனவாத நோக்குடன் மாத்திரம் தான் பயன்படுத்துவார்கள் என்பது கடந்த காலங்களில் நிரூபணமாகியுள்ளது. கொரோனா காலத்திலும் அவர்கள் தமிழ்மக்களுக்கு உதவிகள் எதனையும் செய்யாதது மூலம் அவர்கள் தங்களை யாரென மீண்டும் உணர வைத்துள்ளனர். அதுமாத்திரமன்றி தமிழ்மக்களின் ஏகோபித்த ஆதரவைப் பெற்றிருந்த தமிழ்த்தேசியக் கூட்டமைப்பும் கூட கோரோனா காலமான கடந்த மூன்று மாதங்களாக உழைக்க முடியாத நிலையில் பரிதவித்ததுடன், பட்டினியாலும் வாடிய நிலையில் தமிழ்த்தேசியக் கூட்டமைப்பைச் சேர்ந்த எவரும் தமிழ்மக்களைத் திரும்பிக் கூடப் பார்க்கவில்லை. இத்தகைய சூழலில் தமிழ்த்தேசியக் கூட்டமைப்பினர் தேர்தல் களத்தில் மக்களை நேரில் சென்று சந்திக்க முடியாதளவுக்கு அவர்களின் வெறுப்பைச் சந்தித்துள்ளனர். புலம்பெயர் மக்களும் கொரோனாப் பேரிடர் காரணமாக அந்தந்த நாடுகளில் பொருளாதார ரீதியான சிக்கல்களை எதிர்கொண்டனர். எவ்வாறாயினும், அவர்கள் தாயகத்திலுள்ள மக்களின் அவல நிலையை நன்கு விளங்கிக் கொண்டு எங்கள் ஊடாக உதவிகள் செய்வதற்கு முன்வந்தனர். இந்நிலையில் தான் தமிழ்த்தேசிய மக்கள் முன்னணி எங்கள் புலம்பெயர் மக்களின் முழுமையான ஒத்துழைப்புடன் வடக்கு- கிழக்கு முழுவதும் எங்கள் மக்களுக்கான உதவிகளை வழங்கியிருந்தோம். இது எங்கள் மக்களுக்கு நன்றாகத் தெரியும். ஆகவே, கொரோனா அசாதாரண நிலை எங்கள் மக்களுக்கு இன்னும் தெளிவை, ஓர் கூர்மையான பார்வையை படம் பிடித்துக் காட்டியுள்ளது. தமிழ்மக்களை உண்மையில் யார் நேசிக்கிறார்கள்? என்பதும் இதன்மூலம் தெளிவாகியுள்ளது. கேள்வி:- தேர்தல் காலங்களில் பலரும் வாக்குறுதிகள் வழங்குகின்றார்கள். அந்த வாக்குறுதிகள் வழங்கும் படலம் தொடர்கின்றமை தொடர்பில் உங்களுடைய கருத்து என்ன? பதில்:- ஓர் கொள்கை இல்லாத, ஓர் தெளிவான இலக்கினைக் கொண்டிராத தரப்புக்கள் தமிழ்மக்களின் வாக்குகளைப் பெற வேண்டுமாகவிருந்தால் ஏதோவொரு வகையில் மக்களை ஏமாற்றவே குறியாகவிருப்பார்கள். கடந்த- 11 வருடங்களாகத் தமிழ்மக்களை ஏமாற்றியவர்கள் தமிழ்த்தேசியக் கூட்டமைப்பினர் என்பது ஒருபுறமிருக்க கூட்டமைப்புத் தவிர்ந்த ஏனைய தரப்புக்களாகவிருப்பவர்களும் தமிழ்மக்களின் அரசியல் அபிலாசைகள் தொடர்பாகவோ, தமிழ்மக்களுக்கு மிகவும் தேவையாகவிருக்கக் கூடிய இனப் படுகொலைக்கான ஓர் சர்வதேச விசாரணையை வலியுறுத்தி அதனைக் கொண்டு வருவதற்கு ஓர் திட்டமில்லாதவர்களாக காணப்படும் நிலையில் பலவிதமான பொய் வாக்குறுதிகளைக் கொடுத்து, மக்களை ஏமாற்றி வாக்களிக்க வைப்பது தான் அவர்களின் நோக்கமாகவிருக்கிறது. தமிழ்த்தேசியக் கூட்டமைப்பு பிழையான பாதையில் செல்கிறது என்பதைச் சுட்டிக் காட்டி பதவிகளைத் தூக்கியெறிந்து விட்டுத் தமிழ்மக்களிடம் நேரடியாகச் சென்று தமிழ்மக்களுக்கு வரப் போகும் ஆபத்துக்களை ஒவ்வொரு காலகட்டத்திலும் நாங்கள் சுட்டிக் காட்டி வந்துள்ளோம். எனவே, பொய்யான வாக்குறுதிகள் கொடுக்கக் கூடிய ஏனைய தரப்புக்களுக்கும், தமிழ்த்தேசிய மக்கள் முன்னணியின் நேர்மையான அரசியலுக்குமிடையில் காணப்படும் வித்தியாசத்தையும் எமது மக்கள் நன்கு விளங்கிக் கொண்டு செயற்படுவார்கள் என்பது எங்களின் நம்பிக்கை. கேள்வி:- தேர்தலுக்குப் பின்னர் தென்னிலங்கை நிலைமை வட- கிழக்கில் எவ்வாறான தாக்கத்தை ஏற்படுத்துமெனக் கருதுகின்றீர்கள்? பதில்:- பொதுத் தேர்தலுக்குப் பின்னர் ஜனாதிபதி கோட்டாபய ராஜபக்சவின் அணி தென்னிலங்கையில் மூன்றில் இரண்டு பெரும்பான்மையைப் பெற்றுப் புதியதொரு அரசியலமைப்பை நிறைவேற்றுவதற்கு எத்தனித்துக் கொண்டிருக்கும் நிலையில் இவ்வாறான அனைத்துச் செயற்பாடுகளும் திட்டமிட்டுத் தமிழ்த் தேசியத்தை இல்லாமல் செய்கின்ற நோக்கத்துடன் தான் அமையும் என்பதில் மாற்றுக் கருத்துக்கள் கிடையாது. பாராளுமன்ற அரசியலை அல்லது இலங்கையிலுள்ள ஜனநாயக அரசியலை எடுத்து நோக்கினால் சிங்களக் கட்சி மூன்றில் இரண்டு பெரும்பான்மையைப் பாராளுமன்றத்தில் தனித் தரப்பாகப் பெறும் வாய்ப்பிருந்தால் தமிழ்மக்களுக்கு எந்தவொரு வாய்ப்பும் இலங்கையிலுள்ள அரசியல் நிலைமையில் கிடையாது. கடந்த ஆட்சிக் காலத்தில் தமிழ்த்தேசியக் கூட்டமைப்பும் அரசாங்கத்துடன் இணைந்திருந்த நிலையில் பேரம் பேசுவதற்கான வாய்ப்புக்கள் நிறையவே இருந்தது. மாதம் தோறும் புதுப் புதுச் சட்டங்கள் நிறைவேற்றவும் கூட்டமைப்பின் ஆதரவு அரசாங்கத்திற்குத் தேவைப்பட்டது. அதுமாத்திரமன்றி அறுதிப் பெரும்பான்மையுடன் வரவு செலவுத் திட்டத்தை நிறைவேற்றுவதற்கும் கூட்டமைப்பின் ஆதரவு தேவைப்பட்டது. எனவே, நான்கரை வருடங்களாகப் பல விடயங்களுக்காக அரசாங்கத்துடன் பேரம் பேசிக் கணிசமான முன்னேற்றங்களைக் கூட்டமைப்புத் தமிழ்மக்களுக்குப் பெற்றுக் கொடுத்திருக்கலாம். எனினும், தற்போதைய நிலைமையில் மூன்றில் இரண்டு பெரும்பான்மை என்ற இலக்கை கோட்டாபய ராஜபக்ச பெறுவாரெனத் தென்னிலங்கையில் பரவலாகப் பேசப்படும் நிலையில் பாராளுமன்றத்தை வைத்துக் கொண்டு நாம் எங்களுக்குரிய பலத்தை ஏற்படுத்த முடியாது. கோட்டாபய ராஜபக்ச ஓர் இனப்படுகொலையாளி, அவர் தான் எங்கள் இனத்தை அழித்தார் என்ற விடயத்தை முன்னிலைப்படுத்தி சிறிலங்கா அரசாங்கத்தை சர்வதேச குற்றவியல் நீதிமன்றத்திலோ அல்லது சர்வதேசக் குற்றவியல் தீப்பாயத்திலோ முன்னிலைப்படுத்திப் பொறுப்புக் கூற வைப்பது தான் பேரம் பேசுவதற்கான முக்கிய கருவியாகவுள்ளது. எனவே, பொறுப்புக் கூறல் தொடர்பில் சர்வதேச அரங்கைச் சரியாக கையாளக் கூடிய தரப்பாகத் தமிழ்த்தேசிய மக்கள் முன்னணி மாத்திரம் தான் காணப்படுகிறது. http://thinakkural.lk/article/50505

மன்னிப்பெல்லாம் தேவையில்லை. ஜெயமோகனின் தமிழ்நாடு, கேரளா எல்லை வட்டார வழக்கில் உள்ள கதைகள் புதிதாக வாசிப்பவர்களுக்கு கடினமாக இருக்கும். ஆனால் இந்தக் கதையில் பஞ்சத்தில் அடிபட்ட ஒரு குடும்பம் எப்படி பெரும் பணக்காரர்களாக வருகின்றது என்பதையும் பனைமரத்தின் பயன்களையும் அறியக்கூடியதாக இருந்தது.

மற்றைய மாவட்டங்களுடன் ஒப்பிடும்போது வடக்கு கிழக்கில் வாக்களிப்பு வீதம் குறைவு. வடகிழக்குக்கு வெளியே 80 வீதத்திற்கு அதிகமான வாக்களிப்பு நடந்தபோது வடக்கிலும் கிழக்கிலும் 65 - 75 வீதம் மக்களே வாக்களித்தனர். அதிலும் சிங்களவர்கள், முஸ்லிம்கள் அதிக வீதம் வாக்களித்திருப்பார்கள். மேலும் கடந்த தேர்தலில் கூட்டமைப்பு சொல்லாமல் இருந்திருந்தாலும் தமிழர்கள் சஜித்துக்குத்தான் வாக்களித்திருப்பார்கள். https://en.wikipedia.org/wiki/2015_Sri_Lankan_parliamentary_election https://en.wikipedia.org/wiki/2019_Sri_Lankan_presidential_election https://en.wikipedia.org/wiki/2015_Sri_Lankan_presidential_election

தமிழ்த் தேசிய அரசியலின் ஆதரவுத் தளம் சரிந்து விட்டதா? -அதிரதன் பலூனை ஊதஊத அது பெரிதாகி, பின்னர் வெடித்துப் போனால், ஒன்றுமில்லை என்றாகிப் போய்விடுவதைப் போலதான், தமிழ்த் தேசிய எதிர்ப்பாளர்கள், தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பின் மீதான விரோதப் பிரசாரங்களை மேற்கொண்டு வருகின்றனர். அரசியலில் கற்றுக்குட்டிகளும் கட்டாயம் தேவைதான். ஆனால், தமிழ்த் தேசிய எதிர்ப்பு அரசியலில் அவை, பன்றிக் குட்டிகளாக இருப்பதுதான் வினோதம். இவர்களை விடவும், “தமிழ்த் தேசியத்துக்காகவே எல்லாம்” என்று கூறிக்கொண்டே, தமிழ்த் தேசிய எதிர்ப்பைக் கக்கும் சிலரும் இருக்கத்தான் செய்கின்றார்கள். இவர்கள், பலூனுக்குள் காற்றை ஊதிக்கொள்ள முடியாத நிலைலேயே இருக்கிறார்கள். தமிழ்த் தேசிய அரசியல் சூழல், யுத்தத்துக்கு முன், பின் என்று மாறிப் போனதன் விளைவு, பல விமர்சனங்களுக்கு வழிகோலிவிட்டுள்ளது. இரண்டு சூழல்களும் ஒன்றுக்கு ஒன்று மாறுபட்ட தன்மைகளை உடையவைகளாக இருக்கின்றமையானது குழப்பகரமானதுதான். ஏனென்றால், உள்ளேஇருந்து ஓர் அதிகாரம், தமிழர் தொடர்பாக எடுக்கப்படும் முடிவுகளில், ஒருவித அச்சத்தை இலங்கை அரசாங்கத்துக்கும் சர்வதேசத்துக்கும் கொடுத்துக் கொண்டே இருந்து. இந்த அழுத்தம் 2009க்குப் பின்னர் இல்லாமல் போனது. அதன் விளைவு, தமிழ்த் தேசிய அரசியலை, உள்ளே இருந்த அரசியல் அதிகாரம் இல்லாமலேயே முன்கொண்டு நகர்த்த வேண்டியதொரு நிர்ப்பந்தத்துக்குள் தமிழ்த் தேசிய அரசியலைத் தள்ளிவிட்டது. அதை உடனேயே பற்றிக் கொண்டதன் விளைவே, தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பின் சரியும் பிழையுமாகும். கிழக்கில் மாகாண சபைத் தேர்தல் நடைபெற்ற வேளை, வடக்கிலும் கிழக்கிலும் விடுதலைப் புலிகளின் அதிகாரம் காணப்பட்டது. ஒரு கட்டமைப்பாக இருந்தார்கள் என்ற வகையில், அந்தத் தேர்தலில், தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பு போட்டியிடவில்லை. (அதனால், பிள்ளையான் என்றோர் அரசியல்வாதி உருவாகிவிட்டார்; அவரது கட்சியும் தலையெடுத்தது. அது வேறுகதை) ஆனால், வடக்கு மாகாண சபைத் தேர்தல் நடைபெற்ற வேளை, தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பு போட்டியிட்டது; மாகாண சபையைக் கைப்பற்றிக் கொண்டது. இந்த இரண்டு முடிவுகளுக்கு உள்ளும் வேறுபாடுகள் காணப்படுகின்றன. இதைக் காலத்தின் நிலைமைக்கு ஏற்ப எடுக்கப்பட்ட முடிவு என்றுதான் சொல்கிறார்கள். அடுத்து வந்த கிழக்கு மாகாண சபையில் கூட்டமைப்பு போட்டியிட்டது. அதிகாரத்தைக் கைப்பற்ற முடியவில்லை. ஆனால், அதன் பின்னர் இரண்டு வருடங்கள் இணைந்த ஆட்சிக்குள் இருக்க முடிந்தது. அக்காலம் தொடர்பிலும், தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பினர் மீது விமர்சனங்கள் இருக்கத்தான் செய்கின்றன. வடக்கில் மாகாண சபை ஆட்சி, கூட்டமைப்பின் பெரும்பான்மை பலத்துடன் அமைக்கப்பட்டது. ஆனால், அதன் முதலமைச்சர் இப்போது தனியானதொரு கட்சியை, தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்புக்கு எதிராக உருவாக்கிக் கொண்டார். அதேபோல், அனந்தி சசிதரன் தனியொரு கட்சி, சிவாஜிலிங்கம், சிறிகாந்தா இணைந்து இன்னுமொரு கட்சி. கூட்டமைப்பில் இருந்து, கஜேந்திரகுமார், சுரேஸ் பிரேமசந்திரன் ஆகியோர் வெளியேறினர். ஆனால், கிழக்கில் அவ்வாறில்லை. என்றாலும், நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் வியாழேந்திரன் பிரிந்து, வேறு கட்சியை அமைத்துக் கொண்டார். அத்துடன், மஹிந்த தரப்புடனும் உறவைப் பேணுகிறார். இவ்வாறு, பலூன்களை உடைத்துக் கொண்டவர்கள்தான் அதிகமானோராக இருக்கின்றார்கள். அரசியலில், பன்முக ஆளுமை கொண்டவர்களைத்தான், நாம் எல்லோரும் தேடிக்கொண்டிருக்கிறோம். அரசியல் அவர்களுக்குத்தான் கைதேர்ந்ததாக இருக்கும் என்றும் நம்புகிறோம். தேர்தலுக்கு முன்னர், தான் ஏதோ வெட்டிமுறித்துவிடுவோம் என்று சொல்லிவிட்டு, வெற்றி பெற்றபின்னர் கணக்கிலெடுக்காதவர்களும் நிர்வாகத்தில் அதிகாரிகளாக இருந்து, இயலாதவர்களாகப் பல வருடங்களைக் கழித்துவிட்டுச் செல்பவர்கள்தான், நம்முடைய அரசியல் ஆளுமைகளாக இருக்கிறார்கள். இலங்கையைப் பொறுத்தவரையில், நிர்வாகத்தால் செய்யமுடியாத எதையும் அரசியலால் செய்துவிடமுடியும் என்று கனவு காண்பவர்கள்தான் அதிகம். என்றாலும், அதிக பலம் நிர்வாகத்துக்குத்தான். யுத்தம் நிறைவுறுவதற்கு முன்னரான காலத்தில், விடுதலைப் புலிகளின் நிழல் அரசாங்கம் தான் வடக்குக் கிழக்கில் இருந்த நிர்வாகங்களில் நடைபெற்றிருந்தது என்பதை, இங்கு ஞாபகமூட்டுவதுதான் இதற்குச் சிறந்த உதாரணமாகும். நம் எல்லோருடைய வீடுகளைத் தேடி, அரசியல்வாதிகள் வருகை தரவேண்டும்; நமக்காக மட்டுமே அவர்கள் சிந்திக்கவும் செயற்படவும் வேண்டும் என்று மட்டுமே எண்ணுபவர்களாக நாங்கள் இருக்கிறோம். இதில் மற்றவர்களைப் பற்றிச் சிந்திக்காத சுயநலவாதிகளாக இருக்கிறோம் என்பதை ஒருபோதும் எண்ணிக் கொள்வதில்லை. இது நம்மிடம் உள்ள குறைபாடாகும். இந்தக் குறைபாட்டை யார் சரி செய்து கொள்ள வேண்டும்? பல வேலைகளை அடுக்கி வைத்துவிட்டு, நம் எல்லோருக்கும் அவர்கள் எல்லாவற்றையும் செய்து தர வேண்டும் என்று சிந்திப்பதிலுள்ள சரி பிழைகளை நாமல்லவா சீர்தூக்கிப் பார்க்க வேண்டும். காலம் காலமாக, தமிழ் மக்களின் எதிர்பார்ப்பாக உள்ள அரசியல் உரிமை, சுயநிர்ணயம் போன்ற விடயங்களுக்கான காய் நகர்த்தல் என்பது, சாதாரணமாக நடைபெற்று முடிந்துவிடக் கூடியதா? அப்படியானால், நாம் எல்லோரும் பெரும் அரசியல் தலைவர்களாக மதிக்கின்றவர்களால் அவற்றை ஏன் கடந்த காலங்களில் எடுத்த எடுப்பிலேயே செய்து முடித்துவிட முடியவில்லை. இலங்கையில் யுத்தம் நடத்தப்படுவதும், ஆட்சிகள் மாறிவிடுவதும் மீண்டும் அந்த ஆட்சி வீழ்ச்சி பெறுவதும் நடந்து கொண்டேதான் இருந்திருக்கின்றன. அவற்றால் இராஜதானிகள் காலத்துக்குக் காலம் மாற்றம் பெற்றே வந்திருக்கின்றன. இராஜதானிகள் வேறு வேறு இடங்களுக்கு நகர்ந்தன. சில, அதே இடங்களிலேயே ஆட்சியாளர்களால் நிர்வாகத்துக்காகப் பயன்படுத்தப்பட்டதும் நடைபெற்றிருக்கின்றன. ஆனால், அரசர்கள் தங்களது முயற்சிகளை விட்டுவிட்டு ஓய்ந்திருக்கவில்லை. அதே போன்றுதான் இப்போதும் இராஜாக்களின் அரசாட்சிகளுக்குப் பின்னர், ஐரோப்பியர்களால் உருவாக்கப்பட்ட இந்த அரசாங்கங்களின் ஆட்சிகளும் மாறிக் கொண்டிருப்பவைகளாகவும் மாற்றப்படுபவைகளாகவும் இருந்து கொண்டிருக்கின்றன. ஆட்சியாளர்கள் மாறுகிறார்கள்; அரசாங்கத்தின் தலைவர்கள் மாறுகிறார்கள். இப்போது குறு நில அரசர்கள் இல்லாமல், பேரரசர்கள் போன்று ஒரு தலைமை என்கிற ஜனாதிபதி, பிரதமர் கொண்டு ஆட்சிகள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கின்றன. இதில் பங்குபெறும் அரசாங்கத்தின் அங்கத்தவர்கள் இருக்க, அவர்களுக்கு எதிரானவர்களும் இருந்து கொண்டு, மக்களுக்கான தேவைகளை மோதுகைகளின் மூலம் பெற்றுக் கொள்ள முயன்று கொண்டிருக்கிறார்கள். முடியுமானவர்களுக்கு ஏதோ கிடைக்கிறது. அரசாங்கத்துக்கு, கொடுக்க மனது வந்தால் கொடுக்கிறது. இல்லையானால் கிடைப்பதில்லை. இதே நிலைமையில் மாற்றம் இருக்கப்போவதில்லை. ஆனாலும், அரசாங்கத்துக்கு ஊது குழல்களாக, அரசாங்கத்துடன் சாய்ந்திருக்க, ஒத்திசைய நினைப்பவர்கள் ஒரு சில நலன்களைப் பெற்றுக் கொண்டு அவற்றைப் பூதாகாரமாகக் காட்டி, அவற்றால், அரசாங்கத்தின் நலனுக்கு அவர்கள் பயன்பட்டு மக்களையும் பயன்படுத்திக் கொள்ள முயல்கிறார்கள். இது மன்னராட்சியிலும் இருக்கத்தான் செய்தது; இது ஒன்றும் புதிய விடயமல்ல. காலத்தின் மாற்றத்துக்கேற்ப மாறி இருக்கின்றவைகளுக்கு ஏற்ப, இவை நடைபெறத்தான் செய்கின்றன. நாம் எல்லோருக்கும் எல்லாமும் கிடைத்துவிட்டால், என்ன திருப்திப்பட்டா கொள்கிறோம்? விருப்பங்களின் அதிகரிப்பால் ஏற்படுகின்ற மாற்றங்களை இன்னமும் மேன்மேலும் மேம்படுத்திக் கொள்ளவே எல்லோரும் நினைத்துக் கொள்கிறோம். எல்லோரும் அரசாங்கத்தில் தொழில் வாய்ப்பைப் பெற்று, எல்லோரும் வசதி படைத்தவர்களாகவே வாழ வேண்டும் என்பதில் யாருக்கும் மாற்றுக் கருத்து இருக்குமா? அதில் மாற்றம்தான் ஏற்படுமா? அதனால்தான் நாம் எல்லோரும் மனிதர்களாக இருக்கிறோம். இதை ஏற்றுக் கொள்ளாதவர்கள் மனிதர்களாக இருக்கவும் தகுதியற்றவர்களே. இலங்கை அரசியலில் நாடாளுமன்றமாகட்டும் மாகாண சபையாகட்டும் இரண்டிலுமே தமிழ் மக்களின் பிரதிநிதித்துவத்தில் குறைவு ஏற்பட்டுவிடும் என்பது தான் இப்போதைக்கு தமிழர்களது அச்சமாக இருக்கிறது. இவ் அச்சம் காலங்காலமாக இருந்து வருவது என்றாலும், இவ் வருடத்தில் நடைபெறவுள்ள நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் சற்று அதிகமாகவே இருக்கிறது. விடுதலைப் போராட்டம் அழிந்து போவதற்கு எவ்வாறு போர் நிறுத்த ஒப்பந்த காலம் பெருங்காரணமாக அமைந்ததோ, அதே போன்று தற்போதைய போரற்ற காலம், தமிழர்களின் அரசியல் பிரதிநிதித்துவம், அதன் பலம் என்பவற்றுக்குக் காலாய் அமைந்திருக்கின்றது. அந்த வகையில் தான், தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பின் பிரதிநிதித்துவங்களை இல்லாமல் செய்வதற்கு, பேரினவாதிகள் பாரிய சதித்திட்டங்களைத் தீட்டி வருகின்றார்கள். இதைப் புரிந்து கொண்டு, இச்சதித் திட்டங்களை முறியடிக்க வேண்டும். அத்துடன், தனிப்பட்ட நலனுக்காகக் கூட்டுச் சேர்ந்துள்ளவர்களையும் கவனமாகக் கையாள வேண்டும் என்ற எச்சரிக்கைகள் விடுக்கப்பட்ட வண்ணமிருக்கின்றன. இதனை மக்கள் உணர்ந்துள்ளார்களா என்ற கேள்விக்குப் பதில் கிடைத்தால் சிறப்பு. கடந்த காலங்களில் தேர்தல் தொடர்பாகத் தமிழ்ச் சமூகம், பூரணமான அக்கறை காட்டாமையானது வேறுவிதமான பலன்களையே தந்து கொண்டிருந்தன. அந்த அக்கறை, உரிமை தொடர்பாக, ஆயுதப் போராட்டம் மீதே இருந்தது. அபிவிருத்தி உட்பட ஏனைய விடயங்கள் சலுகை சார் விடயமாகவே பார்க்கப்பட்டன. இதன் காரணமாகவே, தேர்தல் தொடர்பாக இந்த நிலைமை காணப்பட்டது. இப்போதும் கூட, இவ்வாறான மனோநிலையில் இருந்து மாறுவதற்கான வாய்ப்புகள் குறைவாகவே காணப்படுகின்றன என்பதும் உண்மைதான். 2009ஆம் ஆண்டு மே மாதத்துடன் ஆயுதப் போராட்டம் மௌனிக்கப்பட்டதற்குப் பின்னர், எமது உரிமை தொடர்பாக வலுவிழந்த நிலையில், கையேந்த வேண்டியவர்களாகத் தமிழர்கள் காணப்படுகின்றனர். சர்வதேச ரீதியாகவும் முறையிட்ட பல விடயங்கள் கவனிப்பாரற்றுப் போயுள்ளன. மீண்டும் மீண்டும், சர்வதேச ரீதியாக முறைப்பாட்டை முன்வைப்பதற்குச் சந்தர்ப்பங்கள் கிடைத்தாலும், அது எந்தளவுக்கு வெற்றியளிக்கும் என்னும் கேள்வி, எம்மில் பலருக்கு இருக்கத்தான் செய்கின்றன. வடக்கு, கிழக்கை பொறுத்தவரையில், தமிழர்கள் வாக்களிக்கும் சதவீதம், அரைவாசிக்கும் குறைவாகக் காணப்படுவதால், தமிழர்களின் அரசியற்பலமும் அருகிப் போகும் நிலை ஏற்பட்டுள்ளது. ஆனால், இறுதியாக நடைபெற்ற தேர்தல்களில் ஐம்பது சதவீதத்துக்கு மேல் வாக்களிக்கப்பட்டதால் வாக்குவீதம் அதிகரிக்கப்பட்டது. அது போன்றதொரு வாக்களிப்பானது இவ்வருடத்திலும் நிகழுமாக இருந்தால் மக்களின் பலம் நிரூபிக்கப்படும். அதேநேரத்தில், நடைபெறவுள்ள தேர்தலில் இவ்வாக்களிப்பு சதவீதத்தை அதிகரிக்கச் செய்யவேண்டிய பொறுப்பு எம் அனைவரிடமும் உள்ளது. குறிப்பாக, அம்பாறை, திருகோணமலை மாவட்டங்களில் நாடாளுமன்றப் பிரதிநிதித்துவத்தைப் பிரிப்பதற்காகப் பல அரசியல் கட்சிகளும் சுயேட்சை வேட்பாளர்களும் வாக்குகளைச் சிதடிக்கும் முகவர்களாகப் இயங்குகின்றார்கள். இவர்கள், இம்மாவட்டங்களில் புதிதுபுதிதாகத் தேர்தலில் போட்டியிட முனைவதால், தமிழர்களின் பிரதிநிதித்துவம் இல்லாமல் போய்விடும் என்பதை எமது சமூகம் மறந்துவிடவில்லை. இவ்வாறானவர்களைத் தமிழ்ச் சமூகம் நிராகரிப்பதைத் தவிர வேறு வழியில்லை. நாடாளுமன்றத்தில் தமிழர்களின் பிரதிநிதித்துவங்களை இல்லாமல் செய்தல், குறைத்தல் போன்ற சதி வேலைகளுக்கு மத்தியில் நடைபெறுகின்ற போட்டியானது, தமிழ்த் தேசிய அரசியலில் வீழ்ச்சியாக அமைந்துவிடக்கூடாது. தமிழ் மக்களைப் பொறுத்த வரையில், அபிவிருத்தி எனக் கூறிக்கொண்டு வறிய குடும்பங்களுக்கு உணவுப் பொட்டலங்கள் வழங்குவதும், தொழில் தருவதாகக் கூறுவதும் விலாவாரியாக நடக்கும் விடயமாக இருந்தாலும், மக்களை ஏமாற்றுகின்ற சுயநலம் சார் செயற்பாடுகளுக்கான முற்றுப்புள்ளி, ஓகஸ்ட் ஐந்தாம் திகதி வைக்கப்படும். பெரும்பான்மைக் கட்சிகளின் நோக்கங்களானவை, தமிழ் மக்களின் பலத்தைப் பலவீனப்படுத்துவதுடன் இனப் பிரச்சினைக்கான தீர்வை இழுத்தடித்துச் செல்வதும், அபிவிருத்தி என்ற பெயரில் எலும்புத்துண்டுகளை வீசுவதுமாகவே இருக்கின்றது. இவ்வாறுதான் கடந்த காலங்களில் தமிழர்கள் ஏமாற்றப்பட்டு, நடுத்தெருவில் நிறுத்தப்பட்டார்கள். இதுதான் வரலாறாகும். இந்த உண்மைகளைத் தெரிந்து வைத்திருக்கும் தமிழ் மக்கள், ஒற்றுமை என்னும் போர்வையில், தேசியக் கட்சிகளின் கைக்கூலிகளாகச் செயற்பட்டு, தமிழ் மக்களின் வாக்குகளை விற்று, தனிப்பட்ட நலன்களைப் பெறும் எண்ணம் கொண்டவர்களின், தமிழ்த் தேசிய அரசியலை வீணடிக்கும், அங்கவீனப்படுத்தும் முயற்சிகள் வெற்றியளிக்குமா என்பதும் ஓகஸ்ட் ஐந்தாம் திகதி தெரிந்துவிடும். http://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/தமிழ்த்-தேசிய-அரசியலின்-ஆதரவுத்-தளம்-சரிந்து-விட்டதா/91-252626

விக்கியால் தமிழருக்கு என்ன செய்ய முடியும்? காரை துர்க்கா / 2020 ஜூன் 30 தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பின் தலைவர் இரா.சம்பந்தன், “தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பில் இருந்து விலகிச் சென்ற வடக்கு மாகாண முன்னாள் முதலமைச்சர் சி.வி. விக்னேஸ்வரன், கூட்டமைப்பை விமர்சிக்கலாம்; அதை விடுத்து, தமிழ் மக்களுக்கு அவரால் என்ன செய்ய முடியும்” எனத் தெரிவித்து உள்ளார். “விக்னேஸ்வரனை, நானே அரசியலுக்குக் கொண்டு வந்தேன். வடக்கு மாகாண சபைத் தேர்தலில், அவருக்கு வாக்களிக்க வேண்டும் எனக் கூறியிருந்தேன். ஆனால், அவர் தற்போது என்ன செய்கின்றார்? தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பைப் பொறுத்த வரையில், யாரையும் நாம் விலக்கவில்லை; சிலர் விலகினார்கள். அதற்கான காரணத்தை, அவர்கள் இன்றுவரை கூறவில்லை” என, இரா. சம்பந்தன் மேலும் கூறியிருக்கின்றார். தமிழ் மக்களது விடுதலைக்கான ஆயுதப் போராட்டம் மௌனித்த (மே, 2009) பின்னர், விடுதலைக்கான போராட்டத்தை, விட்ட இடத்திலிருந்து மீண்டும் ஜனநாயக ரீதியாகத் தொடர வேண்டிய மிகப் பாரிய பொறுப்பு, கூட்டமைப்பின் வசம் சென்றது. அதனூடாகத் தமிழ் மக்களது தலைமைத்துவம், சம்பந்தனிடம் சென்றது. நடைபெற்ற தேர்தல்களில், தமிழ் மக்களும் தங்களது ஆணையையும் ஆதரவையும் கூட்டமைப்புக்கே தொடர்ச்சியாக வழங்கி வந்தார்கள். ஆகவே, யார் என்ன சொன்னால் என்ன, எப்படிச் சொன்னால் என்ன, தமிழ் மக்களது தலைமை என்றால் அது, கூட்டமைப்புத்தான் என்ற நிலைமையே இன்று வரை தொடர்கின்றது. ஆனாலும், தமிழ் மக்களால் ஒப்படைக்கப்பட்ட எந்தப் பொறுப்பையும் கடமையையும் கணிசமான அளவில் கூட, கூட்டமைப்பினர் நிறைவேற்றத் தவறி விட்டார்கள் என்பதே, தமிழ் மக்களின் ஆதங்கமும் ஆத்திரமும் ஆகும். விக்னேஸ்வரனால், தமிழ் மக்களுக்கு என்ன செய்ய முடியும் என்று, சம்பந்தன் கேட்டுள்ளதை, மறுவளமாக, ‘சம்பந்தனால் கடந்த பத்து ஆண்டுகளாக, தமிழ் மக்களுக்கு என்ன செய்ய முடிந்தது’ என்ற கேள்வியைத் தொடுக்க முடியும். அதாவது, இந்தக் கேள்வியை, சி.வி. விக்னேஸ்வரனின் அணியில் (தமிழ் மக்கள் தேசிய கூட்டணி) போட்டியிடுகின்ற ஈழமக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணியின் தலைவர் (ஈ.பி.ஆர்.எல்.எப்) சுரேஸ் பிரேமசந்திரன் கேட்டுள்ளார். இதுவும் நியாயமான கேள்விதானே? வடக்கு மாகாண முன்னாள் முதலமைச்சர் சி.வி. விக்னேஸ்வரனை, சம்பந்தன் அரசியலுக்கு அழைத்து வந்திருக்கலாம்; அவரை வெல்லவும் வைத்திருக்கலாம். ஆனால், விக்னேஸ்வரனைத் தன்னுடன் (கூட்டமைப்புடன்) தொடர்ந்து இணைத்து வைத்திருக்க, சம்பந்தன் தவறி விட்டார். “தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பைப் பொறுத்தவரை, யாரையும் நாம் விலக்கவில்லை; சிலர் விலகினார்கள். அதற்கான காரணத்தை, அவர்கள் இதுவரை கூறவில்லை” எனக் கூட்டமைப்பின் தலைவர் சம்பந்தன் கூறியிருக்கின்றார். கூட்டமைப்பிலிருந்து யாரையும் விலக்கவில்லை என்பது, சரியாக இருக்கலாம். ஆனால், அவர்கள் தாமாகவே விலகுவதற்கான நெருக்குவாரங்களை, கூட்டமைப்பு சிலவேளைகளில் ஏற்படுத்தியிருக்கலாம் அல்லலா? தற்போது கூட்டமைப்பில் தொடர்ந்து இருப்பவர்கள் கூட, தங்களது இருக்கைகளைத் தக்க வைப்பதற்காக, சகிப்புத் தன்மையுடன் இருக்கலாம் அல்லவா? இந்நிலையில், சி.வி. விக்னேஸ்வரன் தனிக்கட்சி ஆரம்பித்தது சரியோ பிழையோ என்பதற்கு அப்பால், தனிக்கட்சி ஆரம்பித்து இரண்டு ஆண்டுகளை அண்மிக்கப் போகின்றது. புதிதாக அரசியலுக்கு வருவோரும், புதிதாக அரசியல் கட்சிகள் தொடங்குவோரும், தமது மக்களுக்கு ஏதாவது செய்ய வேண்டும் என்றே வருகின்றார்கள். ஆகவே, “தமிழ் மக்களுக்கு விக்னேஸ்வரனால் என்ன செய்ய முடியும்” என, வேறு யாராவது விமர்சித்திருக்கலாம். ஆனால், சம்பந்தன் கேட்கக் கூடாது. ஏனெனில், இப்படிக் கேட்பது, இன்னமும் தமிழ் மக்களால் மதிக்கப்படும் சம்பந்தனின் கனவான் அரசியலுக்கு இழுக்காகலாம். ஆனால், அதற்காக விக்னேஸ்வரன் தனிக்கட்சி ஆரம்பித்தது சரி என்றோ, அதன் ஊடாக அவர் நாடாளுமன்றம் சென்று (தனிநபராக அல்லது ஒரு சிலராக) தமிழ் மக்களுக்கான விடுதலையைக் பெற்றுக் கொடுப்பார் என்றோ கூற வரவில்லை. ஏனெனில், பல தசாப்தங்களாக இலங்கை அரசாங்கத்துடன், சம தரப்பாக, சம படை பலத்துடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்தி, அடைய முடியாத சுயநிர்ணய உரிமையை, கடந்த முறை 16 நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களுடன் பல விட்டுக்கொடுப்புகளைச் செய்தும் பெற முடியாத தீர்வுத் திட்டத்தை (புதிய அரசியல் யாப்பை) வெறும் ஒரு சில நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களைக் கொண்டு, செய்ய முடியுமா என்பதும் வினாக்குறியே. வடக்கு மாகாண சபையில், விக்னேஸ்வரன் முதலமைச்சராக இருந்த காலப் பகுதியில், ஒன்றுமே உருப்படியாகச் செய்யவில்லை என்ற வாதம் முன்வைக்கப்பட்டு வருகின்றது. ஆனால், விக்னேஸ்வரன் உருப்படியாகச் செய்ய, கூடவே இருந்தவர்கள் ஆதரவையும் அர்ப்பணிப்பையும் ஆக்கபூர்வமாக வழங்கவில்லை என்ற எண்ணமும் தமிழ் மக்களின் மத்தியில் உள்ளது. ஐந்து ஆண்டுகளாக, வடக்கு அரசியலில் இருந்த வடக்கு மாகாண முன்னாள் முதலமைச்சர் சி.வி. விக்னேஸ்வரனால் என்ன செய்ய முடியும் என்றால், அண்ணளவாக 40 ஆண்டுகளாக அரசியலிலும் பத்து ஆண்டுகளாகத் தமிழ் மக்களுக்கான தலைமைத்துவத்திலும் இருக்கும் சம்பந்தனால், அவர் சார்ந்த கட்சியால், தமிழ் மக்களுக்குப் பெரிதாகவும் குறிப்பிட்டுத் கூறும்படியாகவும் என்ன செய்ய முடிந்தது? ஆகவே, அவர் என்ன செய்தார், அவரால் என்ன செய்ய முடியும், இவர் என்ன செய்தார், இவரால் என்ன செய்ய முடியும்? என்பதெல்லாம் வீண் பேச்சு. நிஜத்தில் எவராலும் (தமிழ் அரசியல் தலைவர்கள்) ஒன்றுமே செய்ய முடியாத நிலையிலேயே, இலங்கையின் அரசியல் களம் உள்ளது. உண்மையில், தமிழ் அரசியல்வாதிகளுடன் ஒப்பிடுகையில், தமிழ் மக்கள் கூடுதல் தேசப் பற்றுக் கொண்டவர்களாக உள்ளார்கள். தனிப்பட்ட நலன்களுக்காக, கட்சி (கொள்கை) மாறும் அரசியல்வாதிகள் உள்ள ஊரில், தனிப்பட்ட நலன்களைக் காட்டிலும் தேசியத்தின் மீது கொண்ட பற்றுதலால், என்றைக்கும் கட்சி மாறாத (மறவாத) தேசாபிமானிகள் எம்மவர்கள். இன்று கூட, வடக்கு, கிழக்கு வாழ் தமிழ் மக்களில் மிகப் பெரும்பான்மையானோர், தமிழ் மக்களுக்கான தலைமைத்துவத்தை, கூட்டமைப்புத்தான் தொடர்ந்து தக்க வைக்க வேண்டும் என்றே கருதுகிறார்கள்; விரும்புகின்றார்கள். இந்நிலையில்தான், கூட்டமைப்பின் உடைவை, ‘கொழும்பு’ விரும்புகின்றது. வடக்கு, கிழக்கு தழுவிய ரீதியில், தமிழ் மக்கள் ஒன்றாக, ஓர் அணியாகத் திரள்வதை, ‘கொழும்பு’ என்றைக்கும் விரும்பாது. ஏனெனில், அதன் ஊடாகத் தமிழ் மக்களது அரசியல் கோரிக்கைகளுக்கான பலம் கிடைத்து விடும் என, உள்ளூரக் கருதுகின்றது. கூட்டமைப்பு 20 ஆசனங்ளைக் கைப்பற்றும் (கைப்பற்ற வேண்டும்) என்ற சம்பந்தனின் அறைகூவலுக்கு ஏற்ப, இன்றைய களநிலைவரங்கள் இல்லை. தமிழ்க் கட்சிகள் சிதைந்து, பல துண்டுகளாகத் தேர்தலில் இறங்குகையில், தமிழ் மக்களது வாக்குச் சிதறலையும் தவிர்க்க முடியாததாகவே இருக்கும். தற்போதைய உத்தேச கள மதிப்பீடுகளின் அடிப்படையில், யாழ்ப்பாணம், கிளிநொச்சி ஆகிய மாவட்டங்களை உள்ளடக்கிய யாழ்ப்பாணத் தேர்தல் மாவட்டத்தில், கடந்த முறை கிடைத்தது போல, ஐந்து ஆசனங்ளைப் பெறுவது, கூட்டமைப்புக்கு கடினமான காரியமாகவே இருக்கப்போகின்றது. அது போலவே, வவுனியா, மன்னார், முல்லைத்தீவு ஆகிய நிர்வாக மாவட்டங்ளை உள்ளடக்கிய வன்னித் தேர்தல் மாவட்டத்தில், கடந்த முறை போல, கூட்டமைப்பு நான்கு ஆசனங்களைப் பெறுவது கடினமான காரியமே ஆகும். வன்னி மாவட்டத்தில், ஈழமக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணியின் (ஈ.பி.ஆர்.எல்.எப்) சார்பில் விக்கினேஸ்வரனின் அணியில் போட்டியிடுகின்ற நாடாளுமன்ற முன்னாள் உறுப்பினர் சிவசக்தி ஆனந்தன் மக்கள் செல்வாக்கு உள்ளவராக உள்ளார். தற்போது தேர்தல் கதைகள், சூடு பிடிக்கத் தொடங்கியுள்ள வேளை, யாழ்ப்பாண பஸ் நிலையத்தில், பத்திரிகை படித்துக் கொண்டிருந்த ஐயா ஒருவரை, “என்ன மாதிரி, யாருக்கு வாக்களிக்க உத்தேசம்” எனக் கேட்டேன். “இதுவரை காலமும், எங்கட தேசியத்தைப் பாதுகாக்க வேண்டும் என்ற சிந்தனையோட, இவைக்கு (கூட்டமைப்பு) வாக்களித்தனான். உவர், விக்னேஸ்வரன் நீதியரசர் தானே; ஒரு நீதியரசர் எங்களுக்கு நீதி கிடைக்க, நாடாளுமன்றத்திலையும் சர்வதேசத்திலையும் கதைத்தா என்னவெண்டு யோசிக்கின்றேன்” என்றார். சம்பந்தனோடு ஒப்பிடுகையில் விக்னேஸ்வரனைக் கொழும்பு விரும்புவதில்லை. இலங்கையில் இனப்பிணக்குத் தீர, தீர்வு ஒன்று வருகின்றது என்றால், அது நிச்சயமாக, சர்வதேச அனுசரனை, அழுத்தம் இன்றி நடைபெறப் போவதில்லை. இந்நிலையில், சர்வதேசத்தின் செவிகளுக்கு, தமிழர் பிரச்சினை செல்வதற்காக, விக்னேஸ்வரன் மக்கள் பிரதிநிதியாக நாடாளுமன்றம் செல்ல வேண்டும் என்பதே, மக்கள் எதிர்பார்ப்பாக இருக்கிறது http://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/விக்கியால்-தமிழருக்கு-என்ன-செய்ய-முடியும்/91-252625

நவம்பர் வரை ஊரடங்கு... கோடிட்டுக் காட்டும் மோடி மின்னம்பலம் மத்திய அரசின் இலவச அரிசி வழங்கும் திட்டம், நவம்பர் மாதம் வரை நீட்டிக்கப்படுகிறது என்று பிரதமர் மோடி அறிவித்துள்ளார். இதன் மூலம் கொரோனா ஊரடங்கு முற்று முழுதாக முடிய நவம்பர் மாதம் வரை ஆகிவிடும் என்பதை சூசகமாக தெரிவித்துள்ளார் பிரதமர். இன்று (ஜூன் 30) மாலை பிரதமர் மோடி நாட்டு மக்களுக்கு தொலைக்காட்சி மூலம் உரையாற்றினார். கொரோனா காலத்தில் நாட்டு மக்களுக்கு பிரதமர் ஆற்றும் ஆறாவது உரை இது. இந்திமொழியில் உரையாற்றிய பிரதமர் மோடி, “கொரோனா வைரஸுக்கு எதிரான போரில், நாம் இப்போது அன்லாக் 2 காலகட்டத்துக்குள் நுழைந்திருக்கிறோம். மேலும் சளி, காய்ச்சல் பொதுவாகவே அதிகம் வருகிற காலகட்டம் இது. அதனால் நாம் கூடுதல் எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும். உலக நாடுகளில் கொரோனாவால் ஏற்பட்டுள்ள இறப்பு விகிதத்தை விட நமது நாட்டில் குறைவுதான். நாம் முன்கூட்டியே லாக் டவுனை அறிவித்து செயல்படுத்தியதால்தான் இது சாத்தியமானது” என்று குறிப்பிட்ட பிரதமர் தொடர்ந்தார். பிரேசில் நாட்டில் மாஸ்க் அணியாமல் இருந்ததற்காக பிரதமருக்கே கூட அபராதம் விதித்தார்கள். அந்நாட்டின் பெயர் குறிப்பிடாமல் இத்தகவலைச் சொன்ன பிரதமர் மோடி, “பிரதமர் ஆனாலும் சாதாரண குடிமகனாக இருந்தாலும் நம் நாட்டில் அனைவரும் சுகாதாரமாகவும் முன்னெச்சரிக்கையோடு இருக்க வேண்டும். நாட்டில் ஊரடங்கு காலத்தில் யாரும் பசியோடு தூங்க செல்லக் கூடாது என்பதற்கான முழு முயற்சிகளும் மேற்கொள்ளப்பட்டிருக்கின்றன. ஊரடங்கு அறிவிக்கப்பட்ட உடனேயே அரசு பிரதம மந்திரி கரீப் கல்யாண் யோஜனா என்ற திட்டத்தை அறிவித்தது. இதன் மூலம் ஒரு லட்சத்து 75 ஆயிரம் கோடி ரூபாய் மக்களுக்கு விநியோகிக்கப்பட்டுள்ளது. கடந்த 3 மாதங்களில் 31 ஆயிரம் கோடி ரூபாய் மக்களின் வங்கிக் கணக்குகளுக்கு நேரடியாக செலுத்தப்பட்டுள்ளன. அடுத்த ஐந்து மாதங்களுக்கு மத்திய அரசு வழங்கும் இலவச அரிசி, கோதுமை திட்டம் தொடரும். இதன் மூலம் 80 கோடி மக்கள் பயன்பெறுவார்கள்” என்று கூறினார் மோடி. "பருவ மழை தொடங்கும் நேரம் பண்டிகைகளும் தொடங்கும் காலம். இதையெல்லாம் மனதில் வைத்துக் கொண்டுதான் இலவச உணவு தானியத் திட்டம் நீட்டிக்கப்பட்டிருக்கிறது. நான் மீண்டும் மீண்டும் உங்களிடம் கேட்டுக்கொள்வது அனைத்து முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கைகளையும் மேற்கொண்டு பாதுகாப்பாக இருங்கள். சமூக இடைவெளியை பின்பற்றுதல், மாஸ்க் அணிதல் போன்றவற்றில் உறுதியாக இருங்கள்” என்று வேண்டுகோள் விடுத்தார் பிரதமர் மோடி. https://minnambalam.com/public/2020/06/30/54/till-november-modi-announce-free-food-graines-likely-lockdown-also

அமைச்சர் அன்பழகனுக்கு கொரோனா உறுதி! மின்னம்பலம் உயர்கல்வித் துறை அமைச்சர் கே.பி.அன்பழகனுக்கு கொரோனா பாதிப்பு உறுதி செய்யப்பட்டுள்ளது. சென்னையில் கொரோனாவைக் கட்டுப்படுத்த அமைச்சர்கள், அதிகாரிகள் அடங்கிய குழுக்கள் அமைக்கப்பட்டது. அதில் உயர்கல்வித் துறை அமைச்சர் கே.பி.அன்பழகனுக்கு பெருங்குடி, அடையாறு, சோழிங்கநல்லூர் மண்டலங்கள் ஒதுக்கப்பட்டு, பணிகளைக் கவனித்து வந்தார். இதனிடையே கே.பி.அன்பழகனுக்குக் கொரோனா தொற்று உறுதி செய்யப்பட்டு, சென்னை மணப்பாக்கம் மியாட் மருத்துவமனையில் ஒரு வாரத்திற்கு முன்பு செய்திகள் வெளியாகின. கொரோனாவால் பாதிக்கப்பட்ட கே.பி.அன்பழகனை போனில் நலம் விசாரித்ததாக திமுக தலைவர் ஸ்டாலின் முகநூலில் பதிவிட்டார். அத்துடன், மத்திய மனிதவள மேம்பாட்டு துறை அமைச்சர் ரமேஷ் பொக்ரியாலும் அன்பழகன் விரைவில் நலம்பெற்ற வர வேண்டும் என ட்விட்டரில் வாழ்த்து தெரிவித்தார். எனினும், கொரோனா பாதித்ததாக வெளியான தகவலை அமைச்சர் கே.பி.அன்பழகனும், முதல்வர் எடப்பாடி பழனிசாமியும் மறுத்துவிட்டனர். இந்த நிலையில் கே.பி.அன்பழகனுக்கு கொரோனா தொற்று ஏற்பட்டுள்ளதை சென்னை மியாட் மருத்துவமனை உறுதி செய்துள்ளது. மருத்துவமனை நிர்வாகம் இன்று (ஜூன் 30) வெளியிட்ட செய்திக் குறிப்பில், “அமைச்சர் கே.பி.அன்பழகனுக்கு ஆரம்பத்தில் எந்தவித அறிகுறியும் இல்லை, அவருக்கு சிடி ஸ்கேன் செய்து பார்த்ததிலும் சாதாரணமாகவே இருப்பது தெரியவந்தது. எனினும், முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கையாக மருத்துவக் கண்காணிப்பின் கீழ் இருந்தார். பின்னர் இரண்டாவது முறையாக அவரது மாதிரிகளை சேகரித்து எடுக்கப்பட்ட சோதனையில் கொரோனா தொற்று இருப்பது உறுதி செய்யப்பட்டது. நேற்றிலிருந்து அவருக்கு லேசான இருமல் இருந்து வரும் நிலையில், தொடர்ந்து சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டு வருகிறது. தற்போது அவர் நலமுடன் இருக்கிறார், அவரது உடல் உறுப்புகள் நன்றாக இயங்குகின்றன” என்று தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. தமிழகத்தில் முதல்முறையாக அமைச்சர் ஒருவருக்கு கொரோனா தொற்று உறுதிசெய்யப்பட்டுள்ளது ஆளுந்தரப்பை அச்சத்தில் ஆழ்த்தியுள்ளது https://minnambalam.com/health/2020/06/30/56/minister-kp-anpazhagan-tested-positive-for-covid-19

ஓலை வீடா தரட்டுமோ ஓட்டு வீடா வேணுமோ சொல்லுங்க மருமகனே கூசாம சொல்லுங்கோ மருமகனே ஓலை வீடும் வேண்டாம் மாமி ஓட்டு வீடும் வேண்டாம் மாமி ஆளை விட்டாப் போதும் மாமி அம்மாவாண ஆளை விட்டாப் போதும் மாமி. பொரியல் மீனாய் வைக்கவோ அரைச்ச குழம்பு வைக்கவோ சொல்லுங்கோ மருமகனே கூசாம சொல்லுங்கோ மருமகனே பொரியல் மீனும் வேண்டாம் மாமி அரைச்ச குழம்பும் வேண்டாம் மாமி வயித்தெரிச்சல் வேண்டாம் மாமி அம்மாவாண வயித்தெரிச்சல் வேண்டாம் மாமி கீரோ சைக்கிள் வேணுமா கொண்டா சைக்களா கொண்டரட்டா சொல்லுங்கோ மருமகனே ஆசையா சொல்லுங்கோ மருமகனே கீரோ சைக்கிளும் வேண்டாம் மாமி கொண்டாவும் வேண்டாம் மாமி கொன்று போடும் திட்டமோ மாமி அம்மாவாண கொண்டு போடும் திட்டமோ மாமி வீணை வாங்கித் தரட்டுமோ கானம் ஒன்று இசைக்கவோ சொல்லுங்கோ மருமகனே பயமில்லாமல் சொல்லுங்கோ மருமகனே வீணை யானை வேண்டாம் மாமி கானம் மொட்டும் வேண்டாம் மாமி வாழ விட்டாப் போதும் மாமி எங்களை வாழவிட்டாப் போதும் மாமி

சுமந்திரனுக்கு ஐ.நா. வை சுத்தி வட்டம்போடுவது ஒரு பிரயோசனத்தையும் தராது என்று நன்றாகத் தெரிந்திருக்கு. அதுதான் அவர் சிறிலங்காவுக்கு எதிராக எதையும் கூட்டமைப்பின் சார்பில் செய்யவில்லை. கூட்டமைப்பில் சுமந்திரன் வெற்றிகரமாக புலிநீக்கமும், தமிழ்த் தேசிய நீக்கமும் செய்துவருகின்றார். அவர் ஜனநாயகமாக நடக்கவுள்ள பாராளுமன்றத் தேர்தலில் வெல்லும்போது தமிழ் மக்களும் அவரை ஏற்றுக்கொள்ளுகின்றார்கள் என்பது புரியும். மகிந்த அரசின் கீழ் நெடுஞ்சாண்கிடையாகக் கிடக்கும் டக்ளஸ், சிங்களப் பேரினவாத ஐக்கிய தேசியக் கட்சியில் இருக்கும் விஜயகலா மகேஸ்வரன் போன்றோரை வெல்லவைத்த யாழ் மக்கள் சுமந்திரனையும் வெல்ல வைத்து ஜனநாயகப் பன்மைத்துவத்தின் செழிப்பைக் காட்டுவார்கள். ஒரு ஆசனமாவது எடுக்க ஆசைப்படும் தேசிய முன்னணியும், மக்கள் கூட்டணியும் தமக்குள் பிரிந்து ஒன்றும் இல்லாமல் போகும் நிலைதான் உள்ளது.

கனபேர் எட்டிப்பார்த்த மாதிரி இருக்கு. ஆனால் எல்லோரும் படித்திருக்கமாட்டார்கள்! சுவி ஐயா கட்டாயம் படித்திருப்பார் என்று தெரியும்.

தேடிப்பார்த்தால் நான் அடிக்கடி போகும் இணைய இதழில்தான் வந்துள்ளது. http://tamizhini.co.in/2019/01/13/தொல்நிலம்-போகன்-சங்கர்/ ஆனால் சிறுகதைகளையும், கவிதைகளையும் படிப்பதால் தவறவிட்டுவிட்டேன். கட்டுரையின் அடியில் இருந்த கவிதை. அதிலிருந்து ஒரு கவிதை இது. W.S .Russell எழுதிய ‘வளர்ச்சிப் பணியாளர்கள்‘ என்ற கவிதையின் மொழிபெயர்ப்பு. போகன் சங்கரின் “போக புத்தகம்” கிண்டிலில் படித்த்பிருந்தேன். அதில் கொப்பி பண்ணிய மேற்கோள். “நிறையப் படிக்கிறவனும் எழுதுகிறவனும் சாதாரண மனிதர்களைவிட அதிகம் பதில்களை வைத்திருப்பான் என்றுமனிதர்கள் நினைத்துக்கொள்கிறார்கள். உண்மையில் அவனிடம் அதிகக் கேள்விகளே இருக்கின்றன. அவற்றிற்குச் சாதாரண மனிதர்களிடம் இருக்கிற பதில்கள், சமாதானங்கள்கூட அவன் பையில் இருப்பதில்லை. மற்றவர்களைவிட அவன் தன் போதாமையை, முட்டாள்தனத்தை மிக அதிகமாக, மிகத் தீவிரமாக ஒவ்வொருநொடியும் உணர்ந்தபடியே இருக்கிறான்.”

மனிதர்கள் எண்ணிக்கை விட கதைகள் அதிகம்: எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் மின்னம்பலம் மழைக்காலங்களின் காலை நேரங்கள் அலாதியானவை. அந்தக் கதகதப்பையும் விநோத மனநிலையையும் தனக்குள் பொதித்து வைத்திருப்பவை எஸ்.ராமகிருஷ்ணனின் எழுத்துகள். விருதுநகர் மாவட்டம் மல்லாங்கிணற்றைச் சேர்ந்த எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் அவர்கள், 80களில் தனது எழுத்துப் பயணத்தைத் தொடங்கியவர். இவரது முதல் கதை ‘பழைய தண்டவாளம்’ கணையாழியில் வெளியானது. அதைத் தொடர்ந்து, தீவிரமாக எழுதத் தொடங்கிய இவர், புதினங்கள், சிறுகதைகள், கட்டுரைகள், நாடகங்கள், குழந்தைகளுக்கான ஆக்கங்கள், பயணம், உலக சினிமா குறித்த அறிமுகம், திரைக்கதை எனப் பல தளங்களிலும் தனது எழுத்தை விஸ்தரித்துக்கொண்டே இருப்பவர். கரிசல் இலக்கியத்தின் மரபில் வந்தவரான எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் உபபாண்டவம், சஞ்சாரம், யாமம், உறுபசி என முக்கியமான புதினங்களையும் பல சிறுகதைகளையும் படைத்துள்ளார். எளிமையும் மொழியின் நுண்ணுணர்வும் கொண்ட படைப்புகளைப் படைத்தவர், சஞ்சாரம் எனும் நூலுக்காக 2018ஆம் ஆண்டு சாகித்ய அகாடமி விருது பெற்றுள்ளார். நம் மின்னம்பலம் வாசகர்களுக்காக மின்னஞ்சல் வழியே எஸ்.ராமகிருஷ்ணனிடம் உரையாடினோம். கொரோனாவில் அதிக பாதிப்புக்குள்ளானது நம் மனித இனம்தான். வரலாறு முழுக்கவே நமது இனம் வைரஸ் நோயால் அழிந்தும், மீண்டெழுந்தும் வந்துகொண்டிருக்கிறது. இந்த நேரத்தில், வரலாற்றில் முக்கியமான பெருந்தொற்றுகளிலிருந்து மீண்ட மனித இனம், அதன் பின்னர் வரலாற்று ரீதியாக எவ்வாறு தன் வாழ்க்கையை மீட்டெடுத்தது? பெருந்தொற்றுக்குப் பிறகான மனித வாழ்க்கை எவ்வாறு மீண்டும் இயங்கும் என நினைக்கிறீர்கள்? மனித குல வரலாறு என்பது போராட்டங்களால் உருவானது. எந்த வளர்ச்சியும் எளிதாக நடந்துவிடவில்லை. இயற்கை சீற்றம், பெருந்தொற்று, போர் என மனிதர்கள் கணக்கில்லாமல் அழிந்து போயிருக்கிறார்கள். ஆனால், இந்த வீழ்ச்சியிலிருந்து மனிதர்கள் மிகப்பெரும் பலம்கொண்டு மீண்டு எழுந்து வந்ததே வரலாறு. நம்பிக்கைதான் மனிதனின் பெரும்பலம். விலங்குகளுக்கு நம்பிக்கை அவநம்பிக்கை கிடையாது. நாளையப் பற்றிய கனவுகள் கிடையாது. அது மனிதனின் தனித்துவம்.வீழ்ச்சி மனிதர்களை முடக்கக் கூடும். ஆனால் மனித நம்பிக்கைகளை அழித்துவிட முடியாது. ஓடுவது தண்ணீரின் இயல்பு. மனிதர்களும் அப்படி முன்னேறிக்கொண்டே தானிருப்பார்கள். மனிதனுக்கும் வேர்கள் இருக்கின்றன. அது பூமியினுள் அரூபமாக வேர்விட்டுள்ளன. அந்தப் பிடிமானம் எளிதானதில்லை. மனிதர்கள் நெருக்கடியிலிருந்து பாடம் கற்றுக் கொள்வார்கள். புதிய வழிகளை, நடைமுறைகளை, நம்பிக்கைகளை உருவாக்கிக் கொள்வார்கள். அதுதான் பிளேக் காலத்தில் நடந்தது. அதுதான் உலகப்போரின் பின்னால் நடந்தது. வரலாறு காட்டும் உண்மை இதுவே. 14ஆம் நூற்றாண்டில் பிளேக் நோயினால் சீரழிந்த இத்தாலியின் ஃபிளாரென்ஸ் நகரில் இருந்து பிறந்த ‘டெக்கமரான்’ கதைகள் போல, நமது நாட்டுப்புறக் கதைகளிலும் கொள்ளை நோய்கள் பற்றிய பதிவுகள் உள்ளனவா? அவ்வாறு இருப்பின் வாசகர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள முடியுமா? பிளேக் நோயின் பாதிப்பிலிருந்து டெக்கமரான் கதைகள் மட்டும் பிறக்கவில்லை. பல்லாயிரக்கணக்கில் நாட்டுப்புறக் கதைகள் உலகமெங்கும் உருவாகின. புதிய சடங்குகள், கடவுள்கள் உருவானார்கள். டிராகுலா நாவலில் டிராகுலா எலிகளைக் கூட்டமாக அழைத்துக் கொண்டு லண்டன் மாநகருக்கு வருகிறான். அது பிளேக் நோயின் அடையாளம். டேனியல் டீபோ ஜேர்னல் ஆப் பிளேக் இயர் எழுதியிருக்கிறார். அது முக்கியமான படைப்பு. குஜராத்தியில் பன்னாலால் படேல் எழுதிய நாவலில் கொள்ளை நோயின் தாக்கம் விரிவாக பதிவு செய்யப்பட்டிருக்கிறது. ஏ.கே.ராமானுஜன் தொகுத்த இந்திய நாட்டுப்புறக் கதைகள் தொகுப்பில் பிளேக் பற்றிய கதைகள் உள்ளன. பிளேக் மாரியம்மன் நம் ஊரில் உருவானது இதன் தொடர்ச்சி தானே. நானே யாமம் நாவலில் சென்னையை கொள்ளை நோய் தாக்கிய நிகழ்வைப் பதிவு செய்திருக்கிறேன். நாளை என்ற ஒன்றின் மீதான நிச்சயமற்றதன்மையோடு நகரங்களில் இருந்து வெளியேறிய புலம்பெயர்ந்தோரின் நிலை குறித்து எழுத்தாளராக உங்களது மனநிலை என்ன? சாலைகளில் நடந்தே சொந்த ஊர் திரும்பும் புலம்பெயர் தொழிலாளிகளின் துயரக்காட்சிகள் கண்ணீர் வரவழைத்தன. அது ஆறாவடு. நிர்கதியான அந்த முகங்கள் எங்கள் உழைப்பை சுரண்டிவிட்டு எங்களை ஏன் கைவிட்டீர்கள் என்ற கேள்வியை எழுப்புகிறது. புலம்பெயர்ந்த தொழிலாளர்களுக்கு மறு வாழ்க்கை, புதிய வேலை கிடைக்க வேண்டும். அவர்களின் கண்ணீரின் சூடு இந்திய மக்களின் மனசாட்சியை உலுக்குகிறது. ஒரு 'தேசாந்திரி'யாக தற்போது உங்கள் அக உலகை நிரப்பும் நிலப்பரப்பு எது? இந்த பெருந்தொற்றுக்குப் பின் தாங்கள் செல்ல விரும்பும் முதல் இடம் எது? தேசாந்திரியாக ஊர் சுற்றி திரிந்த நான் தற்போது நினைவுகளில் சஞ்சாரம் செய்கிறேன். அகத்தினுள் பயணிப்பதும் பயணம் தானே. பழைய சினிமா பாடல்களின் வழியே பள்ளி கல்லூரி நாட்களுக்குப் போய்விடுகிறேன். நினைவுதான் முடிவில்லாத நிலப்பரப்பு. பறவைகள் வானில் பறந்தாலும் அங்கேயே தங்கிவிடுவதில்லை. தனது கூடு திரும்பிவிடுகின்றன. அப்படி தான் வீடும். ஊரடங்கு ஒவ்வொரு மனிதனையும் வீட்டின் முக்கியத்துவத்தைப் புரிய வைத்திருக்கிறது. வீடு என்பது நான்கு பெருங்கரங்கள் நம்மை அணைத்துக் கொள்வதைப் போலிருக்கிறது. லாக் டவுன் முடிந்த பிறகு நான் போக விரும்பும் இடம் ஹம்பி. எப்போதும் அந்த நிலம் ஒரு கனவு வெளி போலவே இருக்கிறது. தீவிர வாசகரான நீங்கள் இந்த ஊரடங்கு காலத்தில் வாசித்த நூல்கள் என்னென்ன? அவற்றை வாசகர்களுக்கும் அறிமுகம் செய்து வைக்க முடியுமா? ஊரடங்கு நாட்களில் அதிகமும் வாழ்க்கை வரலாற்று நூல்களையும் கவிதைகளையும் வாசித்தேன். இரண்டும் மனத்துக்கு மிகுந்த நெருக்கம் தந்தன. குறிப்பாக சீனாவின் புகழ்பெற்ற கவிஞர் லீபெய்யின் வாழ்க்கை வரலாற்றை வாசித்தேன். அரசாங்க வேலை தேடி லீபெய் அலைந்து திரிந்து தோற்றுப் போகிறார். அங்கீகாரம் இல்லாத வாழ்க்கை என்பது எவ்வளவு பெரிய துயரம் என்பதை முழுமையாக அந்த நூல் புரிய வைத்தது. ஜி.டி நாயுடுவின் உலகப்பயணம் பற்றிய புத்தகம் ஒன்றை வாசித்தேன். எத்தனை நாடுகள் சென்றிருக்கிறார். எவ்வளவு பரந்த அனுபவம் பெற்றிருக்கிறார் என வியப்பாக இருந்தது. கவிதை தொகுப்பில் கோயுன் கவிதைகள். சீனப்பழங்கவிதைகள். சமகால கொரியக் கவிதைகள். ரியோகான் கவிதைகள், பால்செலான் கவிதைகள், குறுந்தொகை நற்றிணை, ழாக் பிராவர் கவிதைகள் இவை முக்கியமானவை. மோபிடிக் நாவலை மறுவாசிப்பு செய்தேன். டால்ஸ்டாயின் புத்துயிர்ப்பு நாவலை மறுபடி படித்தேன். கு.அழகிரிசாமி கதைகளையும் ஜி.நாகராஜன் கதைகளையும் முழுவதுமாக மறுவாசிப்பு செய்துள்ளேன். ஜி.நாகராஜன் பகல்கனவு காணுவதை முக்கியமான கருப்பொருளாக கொண்டிருக்கிறார். அவரது கதாபாத்திரங்கள் பகல்கனவில் மூழ்கிகிடக்கிறார்கள். அது தஸ்தாயெவ்ஸ்கியை நினைவுபடுத்துகிறது. தொடர்ந்து உலக சினிமாவை கவனித்து வருபவர் நீங்கள். சமகால உலக சினிமாக்களை எவ்வாறு பார்க்கிறீர்கள்? சமீபத்தில் உங்களை கவர்ந்த இயக்குநர் அல்லது சினிமா? உலக சினிமாவின் போக்கு தற்போது மாறிவருகிறது. கதையை விடவும் சொல்லும் முறை முக்கியமாகிவிட்டது. தொழில்நுட்ப ரீதியாக மிக தரமான படங்கள் வருகின்றன. குறிப்பாக சமகால சீனப்படங்கள், துருக்கி நாட்டுப் படங்கள். ஸ்பானிஷ் படங்களை விரும்பி பார்த்து வருகிறேன். Nuri bilge ceylan படங்கள் மிகவும் பிடித்துள்ளன. Long days journey into night என்ற Bi Gan இயக்கிய படம் சமீபத்தில் பார்த்த முக்கியமான படம். பழைய கறுப்பு வெள்ளை படங்களைத் தொடர்ச்சியாக பார்த்து வருகிறேன். ஜான் போர்டு என்ற அமெரிக்காவின் புகழ்பெற்ற இயக்குநரின் படங்களை காணும்போது இவ்வளவு பிரமாண்டமாக சினிமாவை உருவாக்கியுள்ளாரே என வியப்பாக உள்ளது. சமகால தமிழ் எழுத்தாளர்களில் உங்கள் நம்பிக்கைக்கு உரியவர் யார்? கவிதைகளை நோக்கிப் படையெடுத்துள்ள இளம் தலைமுறைக் கவிஞர்களில் உங்களைக் கவர்ந்தவர் யார்? சமகால எழுத்தாளர்களில் கார்த்திகைப் பாண்டியன், நரன். லட்சுமி சரவணக்குமார், சயந்தன், தமிழ்நதி, அகரமுதல்வன், ராம் தங்கம், சுனில்கிருஷ்ணன், அசோக்குமார், ஆசை, மண்குதிரை, ஸ்டாலின் ராஜாங்கம், அழகிய பெரியவன் இவர்களை விரும்பிப் படிக்கிறேன். இளங்கவிஞர்களில் சபரிநாதன், போகன் சங்கர், சங்கர ராமசுப்ரமணியன், அனார், ரஷ்மி, சசிகலா பாபு, ராணிதிலக், கண்டராதித்தன், ஸ்ரீநேசன் ஆகியோரது கவிதைகள் பிடித்திருக்கின்றன. மூத்த கவிஞர்களில் ந.ஜெயபாஸ்கரன், சுகுமாரன், சமயவேல், சேரன், கலாப்ரியா, விக்ரமாதித்யன், கல்யாண்ஜி இவர்களைப் பிடிக்கும். என்றைக்கும் எனது நேசத்திற்குரியவர் கவிஞர் தேவதச்சன். நான் அவரது மாணவன். இந்த பெருந்தொற்றினால் வீட்டிலேயே முடங்கிக் கிடக்கும் குழந்தைகளின் உலகத்தை எவ்வாறு நாம் மீட்டெடுக்கப் போகிறோம்? தொழில்நுட்பத்திடம் நம் குழந்தைகளின் எதிர்காலத்தை அடகு வைத்துவிட்டோமா? குழந்தைகள் இந்த ஊரடங்கு காரணமாக வீட்டுக்குள் அடைபட்டு கிடக்கிறார்கள். அவர்களுடன் கதைபேசவோ, விளையாடவோ துணையில்லை. ஆகவே செல்போன், கம்ப்யூட்டருடன் அதிக நேரம் செலவிடுகிறார்கள். குழந்தைகளுக்காகப் பெற்றோர்கள் கதை சொல்ல வேண்டும். புதிய விளையாட்டுகளை உருவாக்க வேண்டும். நம் கதை மரபிலிருந்து உருவாக்கபட்ட அனிமேஷன் படங்கள் தேவையாக உள்ளன. பிபிசி தயாரிப்பில் வெளியாகியுள்ள அறிவியல் ஆவணப்படங்கள். நேஷனல் ஜியாகிராபிக் ஆவணப்படங்கள் போன்றவற்றை குழந்தைகள் அவசியம் காண வேண்டும். கதையை ஓவியமாக வரையச் செய்யலாம். புதிய மொழி ஒன்றை கற்றுக் கொள்ளலாம். குழந்தைகளுக்கென தனியே இணையதளங்கள் தேவைப்படுகின்றன. அவற்றை நாம் உருவாக்க வேண்டும். நோய் குறித்த அதீத அச்ச உணர்வால் மனித இனம் தனது மதிப்பீடுகளை இழந்து வருகிறதா? அதீத அச்சம் காரணமாக ஒரு மனிதன் இன்னொரு மனிதனைக் கண்டு பயப்படுகிறான். விலகி ஓடுகிறான். வெறுக்கிறான். இது வைரஸை விட மோசமான நோய். மனிதர்கள் எந்த நிலையிலும் அன்பு செலுத்தப்பட வேண்டியவர்கள். குறிப்பாக முதியவர்கள் இந்த ஊரடங்கு காலத்தில் மிகவும் வேதனைப்படுத்தப்படுகிறார்கள். அது தவறானது. அவர்களை நாம் பாதுகாத்து அன்பு செலுத்த வேண்டும். வீட்டுப்பெண்களின் வேலைச்சுமை அதிகமாகிவிட்டது. அதை உணர்ந்து நாமும் வீட்டுப்பணிகளில் பங்குபெற வேண்டும். பாரதியின் வசன கவிதையை தினமும் பத்து முறை படியுங்கள். வாழ்வின் மீது அதீதமான பற்று உண்டாகிவிடும். ஏன் மனித இனம் தோன்றியதிலிருந்து இன்று வரை கதைகள் தேவையாகயிருக்கிறது? பண்பாட்டு வெளியில் கதை சொல்லிகளுக்கான பொறுப்புகள் என்னென்ன? உலகின் முதற்கதையை சொன்ன மனிதன் ஒரு கண்டுபிடிப்பாளன். கதை என்பது ஒரு மீடியம். கதை என்பது உண்மையில் ஒரு மொழி. கனவு மொழி. விழித்தபடியே அது கனவு நிலையை உருவாக்குகிறது. கதை என்பது முடிந்து போன நிஜம். அனுபவம் என்பது இன்றைய உண்மை என்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறோம். அப்படியில்லை. இன்றைய வாழ்க்கையைப் புரிந்து கொள்ள கதைகள் தேவைப்படுகின்றன. கதை பண்பாட்டின் சமூகத்தின் நினைவுகளை சேகரித்து ஆவணப்படுத்துகிறது. கதை வழியாகவே மனிதர்கள் தன்னையும் தன்னை சுற்றிய உலகையும் எளிதாகப் புரிந்து கொள்கிறார்கள். உலகில் உள்ள மனிதர்களின் எண்ணிக்கை விடவும் கதைகள் அதிகமாக உள்ளன. கடவுளும்கூட கதைகள் வழியாகவே தன்னை அடையாளப்படுத்திக் கொள்கிறார். கதைகள் மனிதர்களை நம்பிக்கை கொள்ள வைக்கின்றன. அதிகாரத்துடன் சமர் செய்ய வைக்கின்றன. வாழ்க்கையின் மீது பற்று கொள்ளச் செய்கின்றன. கதைகளுக்கு கைகால்கள் இல்லாமல் இருக்கலாம், ஆனால், இதயம் இருக்கிறது. அது துடிக்கவே செய்கிறது. கடந்த 30 வருடங்களாக முழு நேர எழுத்தாளராக இயங்கி வருபவர் நீங்கள். தங்கள் பார்வையில் இலக்கியம் குறித்த தரிசனத்தில் ஏற்பட்டுள்ள மாற்றங்கள்? இலக்கியம் பல தளங்களில் செயல்படுகிறது. பிரதானமாக அது நினைவுகளைச் சேகரம் செய்கிறது. பதப்படுத்துகிறது. ஆவணப்படுத்துகிறது. மறைக்கபட்ட, விலக்கபட்ட உண்மைகளை தேடி கண்டறிகிறது. தனிமனிதனின் துயரத்தை சமூகம் பெரிதாகப் பொருட்படுத்தாது. ஆனால் இலக்கியம் அதை முக்கியமானதாகக் கருதும்.ஆற்றுப்படுத்தும். வழிநடத்தும். வாழ்வின் எதிர்பாராமையை இலக்கியம் தொடர்ந்து விசாரணை செய்து வருகிறது. அறம், நீதி, ஈகை, அன்பு என மனித வாழ்வின் ஆதார விஷயங்களை அனுபவங்களின் வழியே இலக்கியம் அணுகி ஆராய்கிறது. சங்க இலக்கியம் பிரிவை முதன்மையாகப் பேசுகிறது. பிரிவு ஏன் தமிழ் சமூகத்தில் இத்தனை துயரை தருகிறது என ஆராய்கிறது. இன்றைய இலக்கியம் மெல்ல மனித வாழ்வின் ஆதாரங்களை ஆராய்வதிலிருந்து விலகி மேலோட்டமான விஷயங்களை முதன்மைப்படுத்துகிறது. சுய லாபங்களுக்காக எழுத்து பயன்படுத்தபடுகிறது. அதுவும் நுகர்வு பண்பாடு சார்ந்த விஷயங்களை அதிகம் முன்னிறுத்துகிறது.கிளாசிக் படைப்புகள் மறுபடி வாசிக்கப்படுவதன் காரணம் அதன் என்றைக்குமான மானுட விசாரணையே. தற்போது தாங்கள் எழுதிக்கொண்டிருக்கும் புதிய படைப்புகள் பற்றி கூற முடியுமா? இந்த ஊரடங்கு காலத்தில் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட குறுங்கதைகள் எழுதி எனது இணையதளத்தில்வெளியிட்டுள்ளேன். புதிய நாவல் ஒன்றை எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன். காலனிய இந்தியா என வரலாற்று நூல் ஒன்றையும் எழுதி வருகிறேன். இரண்டு திரைப்படங்களுக்கும் ஒரு வெப் சீரிஸ் ஒன்றுக்கும் திரைக்கதை எழுதி வருகிறேன். ஊரடங்கு என்ன கற்று தந்துள்ளது? குறைவான உடைகள். எளிய வாழ்க்கை போதுமானது. நண்பர்கள், உறவுகள் முக்கியமானது. ஆரோக்கியமான உணவும் வாழ்க்கை முறையும் கைகொள்ள வேண்டும். இயற்கையை பேண வேண்டும் என்பதை கவனப்படுத்தியிருக்கிறது. நல்ல இசை, நல்ல புத்தகம் நல்லோர்களின் உரையாடல் வாழ்க்கையை மேம்படுத்தும் என்பதை முழுமையாக உணர வைத்திருக்கிறது. முந்நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு எனது பாட்டன் வாழ்ந்த வாழ்க்கையை போல வீடு தான் உலகம். வீதியும் ஊரும் தான் எல்லை. ஊருக்குள் கிடைக்கும் விஷயங்கள் மட்டுமே போதும் என வாழ்க்கை பின்னோக்கி திரும்பிவிட்டது போலிருக்கிறது. வாசகர்களுக்குப் பரிந்துரைக்க விரும்பும் புத்தகங்கள், கட்டுரைகள், உலக சினிமாக்கள், இசை? எனது பரிந்துரைப் பட்டியல்… வைக்கம் முகமது பஷீரின் நாவல்கள், தி. ஜானகிராமன் சிறுகதைகள், மண்டோவின் சிறுகதைகள், சமகால உருதுக் கதைகள், ரேமண்ட் கார்வர் மற்றும் முரகாமியின் சிறுகதைகள் இவற்றை கண்டிப்பாக வாசிக்க வேண்டும். Vivaldi four seasons, Hariprasad Chourisia புல்லாங்குழல் இசை, பன்னால்கோஷ் புல்லாங்குழல் இசை, பிஸ்மில்லாகான் ஷெனாய், பண்டிட் ரவிசங்கர் சிதார், சஞ்சய் சுப்ரமணியம் கர்னாடக இசைப்பாடல்கள் இவற்றை தொடர்ச்சியாக கேட்டேன். Etgar Keret சிறுகதைகள், kawabatta Snow country, Tomas Transtromer கவிதைத்தொகுப்பு, ஏ.கே. செட்டியார் அண்ணலின் அடிச்சுவட்டில் Adonis - Sufism and Surrealism , The Letters of Vincent van Gogh போன்றவை நான் படித்த புத்தகங்களில் முக்கியமானவை. 1. Papusza 2. Never Look Away 3. Palm Trees in the Snow 4. Shadows in the Palace 5. The Third Wife இந்தப் படங்கள் சமீபத்தில் நான் பார்த்த முக்கியமான திரைப்படங்கள். எதிர்காலம் குறித்த பயம், குழப்பம் இவற்றை எப்படி எதிர்கொள்கிறீர்கள். என்ன தான் நடக்கக்கூடும்? ஒவ்வொரு நாளும் இந்தக் கேள்வியை எதிர்கொள்கிறேன். இதற்கான விடையை இயற்கை தருகிறது. வீட்டு மொட்டை மாடிக்கு வரும் குருவிகள் சந்தோஷமாக தானியத்தை உண்ணுகின்றன. இனிமையாக சப்தமிடுகின்றன. ஒன்றையொன்று விரட்டி சல்லாபம் கொள்கின்றன. உலகம் இனியது என அந்தக் காட்சி நினைவுபடுத்துகிறது. எதிர்வீட்டுச் சிறுவன் உற்சாகமாகப் பட்டம் விடுகிறான். பட்டம் வானின் உயரத்துக்குச் செல்லும் போது நானும் கூடவே பறப்பது போல உணருகிறேன். இரவில் தோன்றும் நட்சத்திரங்கள் பயம் வேண்டாம் எனச் சொல்வது போலிருக்கிறது. நண்பர் ஒருவருக்குக் குழந்தை பிறந்திருப்பதாக போனில் தகவல் வருகிறது. நண்பர் மகிழ்ச்சியோடு இனி நாம் நிறைய நம்பிக்கையோடு இருப்பேன் என்கிறார். அந்த மகிழ்ச்சி என்னையும் தொற்றிக் கொள்கிறது. முழு நிலவை வானில் பார்க்கிறேன். அதன் கருணை என்னை நனைக்கிறது. உலகம் இந்தத் துயரங்கள் யாவும் வடிந்து போய்விடும் என்ற நம்பிக்கையை ஊட்டிக்கொண்டேயிருக்கிறது. உரையாடல்: முகேஷ் சுப்ரமணியம் https://minnambalam.com/public/2020/06/30/18/writer-s-ramakrishnan-interview

போகன் சங்கரின் எழுத்துக்கள் பிடிக்கும். இந்தக் கட்டுரை எந்தத் தளத்தில் வந்தது மருதர்?

கல்வெட்டில் பிராமி எழுத்துக்கள் இருந்ததால் சமஸ்கிருதம் இருக்கவில்லை என்று நிறுவமுடியாது. சமஸ்கிருதம் வாய்மொழியாகவே காலங்காலமாக இருந்தது என்றும் வேதங்கள் எல்லாம் வாய்மொழியாகவே தலைமுறை தலைமுறையாக கடத்தப்பட்டன என்றும் படித்த நினைவு. நீங்கள் வந்தேறிகள் என்ற சொல்லை அடிக்கடி பாவிப்பதில் இருந்தே தெரிகின்றது. மொழியின் மீதான பற்று என்பது பிற இனங்களையும் மொழிகளையும் வெறுக்கும் பாசிசவடிவமாக மாறக்கூடாது.

இனநெருக்கடித் தீர்வுக்கான வாய்ப்புகள் பிரகாசம்: தமிழர் தரப்பு செய்ய வேண்டியது என்ன? Johnsan Bastiampillai / 2020 ஜூன் 29 அடுத்து நடைபெறவுள்ள தேர்தலில், எந்தத் தரப்பு வெற்றிபெறும் என்பதை, ஓரளவு அனுமானிக்கக் கூடிய சூழ்நிலையே, தற்போது வரையில் நிலவுகின்றது. இத்தகைய அனுமானத்தின் மீது, பெருமளவில் மாற்றங்களை ஏற்படுத்தக் கூடிய காரணிகளோ சவால்களோ, வெற்றிபெறும் தரப்புக்கு முன்னால் இல்லை. எனவே, ராஜபக்‌ஷக்களின் தலைமையிலான இந்த அரசாங்கமே, தேர்தலுக்குப் பின்னரும் தொடர்ந்து நீடிக்கும் என்பதற்கான நிகழ்தகவுகள், அதிகமாகவே காணப்படுகின்றன. ஆனால், அந்த வெற்றி மூன்றில் இரண்டு பெரும்பான்மையைக் கொண்டமையுமா என்பதுதான் கேள்விக்குறியாக அமைகின்றது. எது எப்படி இருந்தபோதிலும், தமிழ் மக்களின் இனநெருக்கடிக்கான தீர்வைக் கட்டாயம் காணுவோம் என்ற தொனியில், பிரதமர் மஹிந்த ராஜபக்‌ஷ இப்போது அடிக்கடி பிரஸ்தாபித்து வருகின்றார். ஏறத்தாள 80 வருடங்களாகத் தீர்வு காணப்படாமல் இருக்கும் இலங்கையின் இனநெருக்கடிக்கு, ஒரு சுமூகமான தீர்வைத் தரக்கூடிய வல்லமையுள்ளவராக, தற்போதைய சூழ்நிலையில் பிரதமர் மஹிந்த மட்டுமே இருக்கிறார். வேறெந்த அரசியல்வாதிகள் மத்தியில், அத்தகைய நடத்தைப் பண்புகளோ, சிங்கள பௌத்த பேரினவாதிகளிடத்தில் செல்வாக்குச் செலுத்தக்கூடிய ஆளுமையோ கிடையாது. எனவே, நடைபெறவுள்ள நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் அவர் வெற்றிபெற்றால், வாக்குறுதி கொடுத்திருப்பதுபோல், இனநெருக்கடிக்கான தீர்வைக் காண்பதற்கு எந்தத் தடையும் இருக்கப்போவதில்லை. சிங்கள ஆளும் வர்க்கத்துக்கு இடையே அரசியல் அதிகாரம் தொடர்பாகக் காணப்படும் பிளவுகளும் முரண்பாடுகளும், இனநெருக்கடிக்கான தீர்வு முயற்சிகளில் எந்தளவுக்குப் பாதகமான விளைவுகளை ஏற்படுத்தியது என்பது கடந்தகால வரலாறு. இனநெருக்கடிக்கான தீர்வு முயற்சிகளைப் பலவீனப்படுத்தி, அதைத் தனக்குச் சாதகமான அரசியலாக்கவே, எப்போதும் மற்றைய தரப்பு தருணம் பார்த்தக் காத்திருந்தது. இவ்வாறு, ஆளும் கட்சிக்கும் எதிர்க்கட்சிக்கும் இடையே காணப்பட்ட பிரிவினை, முரண்பாடுகள் காரணமாகவே, இனநெருக்கடிக்குத் தீர்வுகாண முடியாமைக்கு முக்கியமான காரணமாகக் கொள்ள முடியும். இனநெருக்கடிக்குத் தீர்வுகாணும் முயற்சிக்கு எதிர்ப்புத் தெரிவித்து, இலங்கை அரசியல் வரலாற்றில் முதன்முதலில், ஆட்சியாளருக்கு எதிராக, அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றும் நோக்கத்துடன் நடத்தப்பட்ட போராட்டம் ‘கண்டிப் பாதயாத்திரை’ ஆகும். 1957இல் ஆட்சியில் இருந்த சுதந்திரக் கட்சியின் ‘பண்டா-செல்வா’ ஒப்பந்தத்தை எதிர்த்து, ஐக்கிய தேசிய கட்சியைச் சேர்ந்த ஜே.ஆர். ஜெயவர்தனவால், கொழும்பிலிருந்து கண்டி நோக்கி இந்தப் பாதயாத்திரை முன்னெடுக்கப்பட்டது. இதன் பின்னர், டட்லி-செல்வா ஒப்பந்தம், 1987இல் இலங்கை-இந்திய ஒப்பந்தம் போன்றவை கைச்சாத்திடப்பட்ட பொழுதுகளில், தெற்கின் அரசியல் சக்திகள், ஆட்சி அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றுவதற்கான ஆயுதமாக இந்த ஒப்பந்தங்களைப் பிரயோகித்து இருந்தனர். குறிப்பாக, 2000ஆம் ஆண்டு காலப்பகுதியில், சந்திரிகா பண்டாரநாயக்க ஜனாதிபதியாக இருந்தபோது, அவரால் இனநெருக்கடிக்குத் தீர்வாக முன்வைக்கப்பட்ட புதிய அரசமைப்பு வரைபு நாடாளுமன்ற விவாதத்துக்கு வந்தபோது, ரணில் தலைமையிலான எதிர்க்கட்சி, அந்த வரைபை நாடாளுமன்றத்துக்கு உள்ளேயே கிழித்தெறிந்து, ‘இதுபோன்ற தீர்வுத் திட்டங்களை முன்வைக்கக் கூடாது’ என்று பலமான எதிர்ப்பைத் தெரிவித்தது. 2003ஆம் ஆண்டின் இறுதிப் பகுதியில், விடுதலைப் புலிகளுடனான போர் நிறுத்த உடன்படிக்கை, இடைக்கால சுயநிர்ணய அதிகாரசபை உள்ளிட்ட தீர்வுத் திட்டங்கள், நாட்டின் இறைமைக்கும் பாதுகாப்புக்கும் பாரிய அச்சுறுத்தலாக அமையும் என்று, சந்திரிகா பண்டாரநாயக்கா தலைமையிலான பொதுஜன ஐக்கிய முன்னணி எதிர்ப்புக் கூக்குரலிட்டது. இதையடுத்து, பிரதம மந்திரியாகப் பதவிவகித்த ரணில் விக்கிரமசிங்க தலைமையிலான ஐக்கிய தேசிய முன்னணி அரசாங்கம் கவிழ்க்கப்பட்டது. ஐக்கிய தேசிய கட்சியும் சுதந்திரக் கட்சியும் இணைந்த ஆட்சியமைத்த நல்லாட்சிக் காலகட்டத்தில், அவர்களால் முன்னெடுக்கப்பட்ட தீர்வுத் திட்ட முயற்சிகளை, மஹிந்த தலைமையிலான பொதுஜன பெரமுனவினர் பலமாக எதிர்த்தனர். 2017ஆம் ஆண்டு, நவம்பரில் சமர்ப்பிக்கப்பட்டிருந்த வரவு-செலவுத் திட்டம் தொடர்பான விவாதத்தின்போது, அப்போதைய எதிர்க்கட்சித் தலைவராகப் பதவிவகித்த இரா. சம்பந்தன் உரையாற்றும் போது, மஹிந்த தரப்பினரிடம் பின்வருமாறு கோரிக்கை விடுத்திருந்தார். ‘பிரிக்கப்பட முடியாத நாடொன்றுக்குள், மக்கள் ஒன்றுபட்டு வாழ வேண்டும் என்றால், அதற்கு நீங்கள் தான் உதவவேண்டும். அதிகாரத்தைக் கைப்பற்ற வேண்டும் என்றால், அதற்கு வேறெந்த வழிகளையாவது மேற்கொள்ளுங்கள். ஆனால், அதற்குப் புதிய அரசமைப்பு உருவாக்கத்தைப் பயன்படுத்த வேண்டாம். ஏற்கெனவே மஹிந்த ராஜபக்‌ஷ அரசாங்கம் இணங்கிக் கொண்டிருந்த அடிப்படையிலேயே, புதிய அரசாங்கமும் தீர்வுத் திட்டத்துக்கான நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டு வருகின்றது. அப்படியானால், சமாதான முயற்சிகளுக்கு உங்களுகளால், ஏன் ஆதரவு வழங்க முடியவில்லை’ எனக் கேள்வி எழுப்பியிருந்தார். இவ்வாறு இனநெருக்கடிக்குத் தீர்வு காணும் முயற்சிகளின்போது, சிங்கள அரசியல் கட்சிகள், பெரும்பாலும் இரண்டு பிரிவுகளாகப் பிளவுபட்டே காணப்பட்டுள்ளன. கடந்த கால அனுபவங்கள் இவ்வாறு இருக்கையில், நடைபெறவுள்ள தேர்தலில் மஹிந்த ராஜபக்‌ஷவின் பொதுஜன பெரமுன கட்சி வெற்றி பெற்றால், அவர் இன்று சொல்வது போல், இனநெருக்கடிக்கான தீர்வு முயற்சிகள் வெற்றியளிக்குமா என்ற கேள்விக்கு, ராஜபக்‌ஷ உண்மையில் விரும்பினால் ‘ஆம்’ என்றே பதிலளிக்க முடியும். இனநெருக்கடிக்கான தீர்வு முயற்சிகளை, இனவாத முயற்சிகளாகவோ நாட்டைப் பிரிப்பதற்கான நடவடிக்கைகளாகவோ சோடிப்பதற்கும் தடைக்கற்களைப் போடுவதற்கும் ஒரு வலிமையான அரசியல் பின்னணி, சிங்கள தேசிய அரசியலில் இப்போது கிடையாது. முழுமையான பௌத்த சிங்கள இனவாத சக்திகள், குறிப்பாக விமல் வீரவன்ச தலைமையிலான தேசிய சுதந்திர முன்னணி, உதய கம்மன்பில தலைமையிலான பிவித்துரு ஹெல உறுமய, தினேஷ் குணவர்தன தலைமையிலான மக்கள் ஐக்கிய முன்னணி போன்ற கட்சிகள் உட்பட சுதந்திரக் கட்சியிலும் பெரும்பாலானவர்கள் மஹிந்த ராஜபக்‌ஷவின் பொதுஜன பெரமுனவில் அங்கத்துவக் கட்சிகளாகக் காணப்படுகின்றன. எனவே, இவர்கள் மஹிந்தவை எதிர்த்துக் கொண்டு, இனநெருக்கடிக்கான தீர்வு முயற்சிகளுக்கு எதிராகக் குரல் எழுப்பப் போவதில்லை. அத்துடன், ஐக்கிய தேசிய கட்சி இரண்டாகப் பிளவுபட்டு, ரணில் தலைமையிலும் சஜித் தலைமையிலும் காணப்படுகின்றது. இவர்கள், இருவரும் தீர்வு முயற்சிகளுக்கு ஆதரவு தருவதாக உறுதியளித்து இருக்கிறார்கள். வெளிச்சக்திகளில் தூண்டுதல்களினால், மஹிந்த மேற்கொள்ள எத்தனிக்கும் சமாதான முயற்சிகளுக்கு எதிராகக் குரல் கொடுத்தாலும், அது சிங்கள மக்கள் மத்தியில் எடுபடாது. ஏனெனில், மஹிந்த மட்டுமே நாட்டையும் பௌத்தத்தையும் சிங்கள மக்களையும் பாதுகாக்கக் கூடிய ஒரு தலைவர் என்பது, பெரும்பான்மையான சிங்கள மக்களின் மனதின் ஆழத்தில் நன்றாகப் பதிந்துள்ளது. போரில் வெற்றி பெற்ற அவர், தமக்கு எப்போதும் நன்மையே செய்வார் என்று அவர்கள் நம்புகின்றார்கள். போரில் வெற்றி பெற்ற மஹிந்த ராஜபக்‌ஷ, இலங்கையில் புரையோடிப் போயிருக்கும் இனநெருக்கடிக்குத் தீர்வு காண வேண்டும் என்று உண்மையில் நினைத்திருந்தால், அவரால் அதை வெற்றிகரமாக நிறைவேற்றி இருக்க முடியும். அவ்வாறு அவர், தீர்வைப் பெற்றுத் தந்திருந்தால், 2015ஆம் ஆண்டு ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தோல்வியைத் தழுவி இருந்திருக்க மாட்டார். ஆனால், இனி அமையலாம் என எதிர்பார்க்கப்படும் அவரது ஆட்சிக்காலத்தில், இனநெருக்கடிக்குத் தீர்வு காணப்பட வேண்டும் என்ற நிகழ்ச்சித் திட்டம், அவரையும் அவரது ஆட்சியையும் பொறுத்தமட்டில், முக்கியமற்றதாகவே காணப்படும். அதை முக்கியத்துவம் பெறச் செய்ய வேண்டிய பொறுப்பு, தமிழர் தரப்பிடமே உள்ளது. இந்த இடத்தில்தான், தமிழர் தரப்பு பலம்மிக்கதோர் அமைப்பாகத் திகழ வேண்டும். அதன் மூலமே, சமாதானத் தீர்வு முயற்சிகள் தொடர்பான, உறுதிமிக்க அழுத்தங்களை வழங்க முடியும். வடக்கு- கிழக்கில் நடைபெறவுள்ள நாடாளுமன்றத் தேர்தலில், அந்தக் கட்சியில் ஒருவரும் இந்தக் கட்சியில் இருவரும் என்று, பல கட்சிகளில் இருந்து உறுப்பினர்கள் தெரிவுசெய்யப்பட்டால், தீர்வு முயற்சிகளுக்கான அழுத்தங்களைப் பிரயோகிக்க முடியாது. ராஜபக்‌ஷக்கள், இந்தக் கட்சிகளுக்கிடையில் கருத்து வேறுபாடுகளை உருவாக்கி, இலக்கை அடைய முடியாதவாறு அணியணியாகப் பிரித்துவிடுவார்கள். பின்னர், தமிழ்க் கட்சிகளிடத்தில் ஒற்றுமை இல்லை எனப் பழியை, தமிழ்க் கட்சிகள் மேல், இலகுவாகப் போட்டுவிட்டுத் தப்பித்துவிடுவார்கள். எனவே, வடக்கு-கிழக்கில் பலம் மிக்கதாக இருக்கும் தமிழ் கட்சி ஒன்றில் இருந்து, நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களை இம்முறை தெரிவுசெய்வது, காலத்தின் தேவையாக உள்ளது. வடக்கு-கிழக்கு தமிழ் வாக்காளர்கள், இந்த விடயத்தில் தெளிவாகச் சிந்தித்து, தீர்மானம் எடுத்து, இரண்டு மாகாணங்களிலும் பலம்மிக்கதாகத் திகழும் ஒரு தமிழ்க் கட்சிக்கு வாக்களித்து, அவர்களைப் பலமானதோர் அணியாக நாடாளுமன்றத்துக்கு அனுப்ப வேண்டும். இதன் மூலம், இனநெருக்கடிக்குத் தீர்வு காண்பதற்கான வாய்ப்புகள் பிரகாசமாக உள்ளன http://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/இனநெருக்கடித்-தீர்வுக்கான-வாய்ப்புகள்-பிரகாசம்-தமிழர்-தரப்பு-செய்ய-வேண்டியது-என்ன/91-252563

இலங்கையின் அரசமைப்புச் சட்டத்தில் சுயநிர்ணய உரிமை என்.கே. அஷோக்பரன் / 2020 ஜூன் 29 இந்தப் பத்தியாளர், ஆங்கிலத்தில் எழுதிய ஆய்வுக் கட்டுரையின் ஒரு பகுதியின் தமிழாக்கம் இதுவாகும். இந்தக் கட்டுரையானது, இலங்கைத் தமிழ் மக்கள், சுயநிர்ணய உரிமை கோரலின் வரலாற்றையும் அதன் சூழலையும் சுருக்கமாக ஆராய்கிறது. அத்துடன், ‘சுயநிர்ணய உரிமை’க்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் ஆக, இருவகைக் கருத்தாக்கங்களைச் சுருக்கமாக மறுபரிசீலனை செய்கிறது. அத்துடன், இலங்கைத் தமிழ் மக்களின், சுயநிர்ணய உரிமையை அங்கிகரிப்பது தொடர்பில், சந்திரசோமா எதிர் சேனாதிராஜா வழக்குத் தீர்ப்பின் அரசமைப்பு சார் முக்கியத்துவத்தை, மதிப்பீடு செய்யவும் முனைகிறது. இலங்கைத் தமிழ் மக்களின் உரிமை கோரல் இலங்கையில், 1976 ஆம் ஆண்டு காலப்பகுதிகளில், செல்வாக்கு மிகுந்த அரசியல் கூட்டணியாக இருந்த தமிழர் ஐக்கிய விடுதலைக் கூட்டணி (TULF), 1976 ஆம் ஆண்டில், தமிழ் மக்களின் ‘சுயநிர்ணய உரிமையின் அடிப்படையில்’ தமிழ் மக்களுக்காக, ஒரு தனி அரசை ஸ்தாபிப்பதாக அறிவித்தது. இந்த அறிவிப்பு, இலங்கை இனப்பிரச்சினை வரலாற்றில், ஒரு திருப்புமுனையாகும். ஏனெனில், கொலனித்துவத்துக்குப் பிந்தைய இலங்கையில், முதன்முறையாகத் தமிழ் மக்களின் முக்கிய பிரதிநிதிகள், சிறுபான்மை இனத்தின், தேசத்தின் சுயநிர்ணய உரிமையின் அடிப்படையிலான பிரிவினைக்கான (secession) உரிமைகோரலை விடுத்திருந்தனர். சேர் பொன். அருணாச்சலம், 1921இல் ‘இலங்கை தேசிய காங்கிரஸ்’ இல் இருந்து விலகிய பின்னர், தமிழீழத்தின் ஒன்றுபடுதலையும் ஒற்றுமையையும் ஊக்குவிப்பதைப் பற்றிக் குறிப்பிட்டிருந்தாலும், அது பிரிவினைக்கான கோரிக்கை என்பதை விட, பெரும்பான்மை மேலாதிக்கத்தின் எழுச்சியின் சூழமைவில், தமிழ் மக்களிடையேயான இனம், தேசியம் சார்ந்த ஒற்றுமைக்கான அழைப்பாகவே அமைந்தது. சுதந்திரத்துக்கு முந்தைய காலத்தில், தமிழ் மக்களின் தலைமைகளால் முன்வைக்கப்பட்ட கோரிக்கைகள் யாவும், சிங்கள-பௌத்த தேசத்தின் பெரும்பான்மை மேலாதிக்கத்தைத் தடுக்கும் பொருட்டிலான அதிகாரச் சமநிலையையும் சிறுபான்மையினம், பெரும்பான்மையினம் ஆகிய சமூகங்களுக்கிடையில் பிரதிநிதித்துவச் சமநிலையையும் பற்றியதாகவே அமைந்திருந்தன. இந்தியா, பாகிஸ்தானைப் போல, பிரிவினை (secession) அல்லது பிரிப்பு (partition) ஆகியவற்றுக்கான கோரிக்கைகள், தமிழ்த் தேசத்திடமிருந்து எழவில்லை. சுதந்திரத்துக்குப் பிந்தைய காலத்தில், 1976இன் ‘வட்டுக்கோட்டைத் தீர்மானம்’ வரை, தமிழ் மக்களின் அரசியல் கோரிக்கைகளாக அதிகாரப் பகிர்வு, சுயாட்சி ஆகியவையே இருந்தன. வட்டுக்கோட்டைத் தீர்மானத்தை, தமிழர் ஐக்கிய விடுதலைக் கூட்டணி முன்வைத்திருந்தாலும், அதிகாரப் பகிர்வு, சுயாட்சி ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்ட, ஓர் அரசியல் சமரசத் தீர்வைப் பெற்றுக்கொள்வதில் ஆர்வமாகவே இருந்தது. 2000ஆம் ஆண்டுகளின் ஆரம்பத்தில் நடைபெற்ற சமாதானப் பேச்சுவார்த்தைக் காலகட்டத்தில், தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் அமைப்புக் கூட, அதிகாரப் பகிர்வு, சுயாட்சி ஆகியவற்றின் அடிப்படையில், ஓர் அரசியல் தீர்வுக்காகச் சமரசம் செய்யத் தயாராக இருந்தது. சுருங்கக் கூறின், தமிழ் மக்களின் அரசியல் அபிலாசைகள், பல தசாப்தங்களாக நடைபெற்ற பகட்டாரவாரப் பேச்சுவார்த்தைகள், எத்தகைய அரசியல் வடிவத்தை எடுத்திருந்திருப்பினும் தாயகம், தேசியம், சுயநிர்ணய உரிமை, சுயாட்சி ஆகிய நான்கு அடிப்படைக் கொள்கைகள்தான், எப்போதும் அடித்தளமாக இருந்து கொண்டிருந்தன. ‘சுயநிர்ணயம்’ என்ற கருத்தியல் சுதந்திர இலங்கையில், அடுத்தடுத்து பதவிக்கு வந்த அரசாங்கங்கள் எல்லாமே, தமிழ் மக்களின் சுயாட்சி, சுயநிர்ணய உரிமை ஆகிய கோரிக்கைகளை, விருப்பம் இன்மையுடனேயே அணுகின. இதற்குக் காரணமாக, பிரிவினை என்பதை, சுயநிர்ணய உரிமை என்ற கருத்தியலின் தவிர்க்க முடியாத விளைவாகக் கருதியமையும் இலங்கையின் இறையாண்மை, ஆட்புல ஒருமைப்பாட்டைப் பாதுகாப்பதில், அரசாங்கங்கள் தீவிரமாக இருந்தமையும் ஆகும். இது, ‘சுயநிர்ணய உரிமை’ என்ற கருத்தியலை, அதன் வெளியகப் பரிமாணத்தில் மட்டும் பொருள் கொள்வதாலும், ‘மக்கள்’ என்ற வார்த்தையை வரையறுப்பதில், ஓர் ஆட்புல ரீதியிலான அணுகுமுறையை எடுத்துக்கொள்வதாலும் ஏற்படுவதாக இருக்கலாம். மக்களின் சுயநிர்ணய உரிமை என்ற கருத்தியல், அமெரிக்காவின் சுதந்திர அறிவிப்பு, அமெரிக்கா, பிரான்ஸ் ஆகிய நாடுகளின் அரசமைப்புகளின் தோற்றக் காலமளவுக்குப் பழைமையானதெனினும், சுயநிர்ணய உரிமை என்ற நவீன கருத்தியலானது, முறையான ஆளும் அதிகாரம் என்பது, ஆளப்படுவோரின் அனுமதியிலிருந்து பிறக்க வேண்டும் என்ற வில்சோனிய கண்ணோட்டத்திலிருந்து பிறக்கிறது. எவ்வாறாயினும், முதலாவது உலக யுத்தத்தைப் தொடர்ந்து, ஐரோப்பாவில் புதிய அரசுகள் தோற்றம் பெற்ற போது, சுயநிர்ணய உரிமை என்ற கருத்தியலானது, சீரற்றதாகவும் தன்னிச்சையான முறையிலும் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது. அத்துடன், இது சர்வதேச வழக்கங்களின் அடிப்படையிலான சட்டத்தின் (International customary laws) ஒரு பகுதியாக அங்கிகரிக்கப்பட்டு இருக்கவில்லை. 1945ஆம் ஆண்டில், ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் உருவாக்கத்தின் போது, ஐக்கிய நாடுகளின் சாசனத்தின் 1(2), 55(c) சரத்துகளில், ‘சம உரிமை, மக்களின் சுயநிர்ணய உரிமை (equal rights and self-determination of peoples) ஆகியவற்றின் அடிப்படையிலான தேசங்கள் பற்றிக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. ஆயினும், சுயநிர்ணய உரிமை என்பது, கொலனித்துவத்துக்கு உட்பட்ட பிரதேசத்துக்குப் பொருந்தும் வகையில், ‘கொலனித்துவ நீக்கலுக்கான உரிமை’ என்று மட்டுமே கருதப்பட்டதேயன்றி, சிறுபான்மை இனக் குழுக்களுக்கோ, அந்த எல்லைக்குள் உள்ள வேறுபட்ட மக்கள் பிரிவுகளுக்கோ பொருந்துவதாகக் கருதப்படவில்லை. இதன் பின்னர், மக்கள்களின் சுயநிர்ணய உரிமை என்ற கருத்தியலானது, 1966 இல், ‘சர்வதேசப் பொருளாதார சமூக கலாசார உரிமைகள் உடன்படிக்கை’ (ICESCR), சர்வதேச குடியியல் மற்றும் அரசியல் உரிமைகள் உடன்படிக்கை (ICCPR) ஆகியவற்றில், உரிமையாக முன்வைக்கப்பட்டது. ICESCR, ICCPR இன் பிரிவு 1 (1) இதைப் பின்வருமாறு வழங்கியது. ‘எல்லா மக்கள்களுக்கும் சுயநிர்ணய உரிமை உண்டு. அந்த உரிமையின் மூலம், அவர்கள் தங்களது அரசியல் நிலையை சுதந்திரமாக நிர்ணயிப்பதுடன், அவர்களின் பொருளாதாரம், சமூகம், கலாசாரம் ஆகியவற்றின் மேம்பாட்டை, சுதந்திரமாக முன்னெடுக்க முடியும்’. ‘மக்கள்களின் சுயநிர்ணய உரிமை’ பற்றிய மேற்குறித்த சரத்து, குறித்த உரிமையின் நோக்கம், அரசியல் நிலை, மக்கள்கள் என்ற சொற்றொடர்களின் பொருள்கள், பல கேள்விகளை எழுப்பி நிற்கின்றன. இதில், அரசியல் நிலை என்பது, ஓரரசு தொடர்பிலான உள்ளகம், வெளியகம் ஆகிய நிலைகளை உள்ளடக்கி இருந்ததா என்பதும், முக்கிய கேள்வியாக உருவெடுத்தது. சுயநிர்ணய உரிமை என்பதைப் பொருள்கோடல் செய்த, ‘நட்புறவுகள் பற்றிய பிரகடனம் (Declaration of Friendly Relations), மக்களின் தொடர்ச்சியான சுயநிர்ணய உரிமையை ஆமோதித்தாலும், சம உரிமைகள், மேற்குறித்த மக்கள்களின் சுயநிர்ணய உரிமை ஆகியவற்றுக்கு அமைவாகத் தங்களை நடத்தும், அதனடிப்படையில் தமது பிராந்தியத்தின் அனைத்து மக்களையும் இன, மத, நிற வேறுபாடின்றிப் பிரதிநிதித்துவம் செய்யும் அரசாங்கத்தைக் கொண்ட இறையாண்மையையும் சுயாதீனத்தையும் கொண்டமைந்த நாடுகளின் ஆட்புல ஒருமைப்பாட்டையோ அரசியல் ஒற்றுமையையோ முற்றிலுமாகவோ, பகுதியாகவோ சிதைக்கும் எந்தவொரு செயலையும் அங்கிகரிப்பதாகவோ, ஊக்குவிப்பதாகவோ எதுவும் கருதப்படாது என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அத்துடன், ஒவ்வோர் அரசும், இன்னோர் அரசின் தேசிய ஒற்றுமை, ஆட்புல ஒருமைப்பாட்டுக்குப் பகுதியளவில் அல்லது மொத்தமாக இடையூறு விளைவிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்ட, எந்தவொரு நடவடிக்கையில் இருந்தும் விலகியிருக்க வேண்டும் என்றும் குறிப்பிடுகிறது. இது, மக்கள்களின் சுயநிர்ணய உரிமை, இறையாண்மையுள்ள அரசுகளின் ஆட்புல ஒருமைப்பாடு ஆகியவற்றுக்கு இடையேயான இழுபறிப் போரைச் சுட்டிக்காட்டி நிற்கிறது. சுயநிர்ணய உரிமையைச் செயற்படுத்துவதிலும், இந்த மக்கள்களின் சுயநிர்ணய உரிமை, இறையாண்மையுள்ள அரசுகளின் ஆட்புல ஒருமைப்பாடு என்ற முரண்பட்ட நலன்களைச் சமாதானப்படுத்துவதிலும், சுயநிர்ணய உரிமையின் வெளியக, உள்ளகப் பரிமாணங்கள் என்ற வேறுபாடு, முக்கியத்துவம் பெறுகின்றன. மக்கள்களின் சுயநிர்ணய உரிமை தொடர்பான சட்டபூர்வமான நிலையை எடுத்துரைத்ததில், கியூபெக் மாநிலத்தின் பிரிவினை தொடர்பிலான குறிப்பிடல் வழக்கில், கனடிய உச்சநீதிமன்றம் பின்வருமாறு பதிவு செய்கிறது. “சர்வதேச சட்டத்தில், அங்கிகரிக்கப்பட்ட மூலாதாரங்கள், சுயநிர்ணய உரிமையானது பொதுவாக உள்ளகச் சுயநிர்ணய உரிமை மூலம் நிறைவேற்றப்படுவதாக நிறுவுகிறது. அதாவது, ஒரு மக்கள் கூட்டம் அதன் அரசியல், பொருளாதாரம், சமூகம், கலாசாரம் ஆகியவற்றின் மேம்பாட்டை, ஏற்கெனவே இருக்கும் அரசின் கட்டமைப்புக்குள் முன்னெடுத்தலைச் சுட்டுகிறது. வெளிப்புற சுய உரிமையானது, மிகத் தீவிரமான சந்தர்ப்பங்களில் மட்டுமே எழுகிறது. அப்போதும் கூட, கவனமாக வரையறுக்கப்பட்ட சூழ்நிலைகளில் மட்டுமே அது எழுகிறது”. எனவே, மேற்குறித்த விடயங்களின் அடிப்படையில், சர்வதேச சட்டங்களின் கீழ், மக்கள்களின் சுயநிர்ணய உரிமை என்பதன் நுணுக்கமானதும் வரையறுக்கக் கடினமானதுமான பொருள்கோடலை நாம் புரிந்துகொள்ள முயற்சிக்கும் போது, மக்களின் உள்ளக சுயநிர்ணய உரிமை (ஒரு மக்கள் கூட்டம், தமக்குரிய அரசியல், பொருளாதாரம், ஆட்சியைச் சுதந்திரமாகத் தேர்ந்தெடுக்கும் உரிமை) தொடர்ச்சியான உரிமையாகப் பரவலாக அங்கிகரிக்கப்பட்டுள்ள அதேவேளை, மக்களின் வெளியகச் சுயநிர்ணய உரிமை (பிரிவினை கொலனித்துவ சூழமைவுக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்ட ஒன்றாகவோ, மிகக் கொடுமையான மனித உரிமை) மீறல்கள் நிகழ்த்தப்படும் மிகக்குறுகிய சந்தர்ப்பங்களின் போது, அதற்கான தீர்வாகவும் மட்டும் அங்கிகரிக்கப்படும் ஒன்றாகிறது எனலாம். மக்கள்களின் சுயநிர்ணய உரிமையானது, இலங்கையில் எவ்வாறு பொருள்கொள்ளப்படுகிறது, இந்தப் பொருள்கோடல் சந்திரசோம எதிர் சேனாதிராஜா வழக்கின் தீர்ப்புடன் என்ன மாற்றத்தைச் சந்தித்திருக்கிறது என்பதைப் புரிந்துகொள்வதற்கு, மேற்சொன்ன கருத்தியல் அடிப்படைகளைப் புரிந்து கொள்ளுதல் அவசியமாகிறது. இந்தக் கட்டுரையின் அடுத்த பகுதி, இலங்கையில் மக்கள்களின் சுயநிர்ணய உரிமை பற்றியும் அதில், சந்திரசோம எதிர் சேனாதிராஜா வழக்கு ஏற்படுத்தியிருக்கும் முக்கிய தாக்கம் பற்றியும் ஆராயும். (அடுத்த திங்கட்கிழமை தொடரும்) http://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/இலங்கையின்-அரசமைப்புச்-சட்டத்தில்-சுயநிர்ணய-உரிமை/91-252562

உச்சநீதிமன்ற வழிகாட்டுதலை மீறித் தொடரும் நீதிமன்றக் காவல் மரணங்கள் எம். காசிநாதன் / 2020 ஜூன் 29 தமிழ்நாட்டில் தூத்துக்குடி மாவட்டம், சாத்தான்குளம் பொலிஸ் நிலைய எல்லைக்கு உட்பட்ட பகுதியில் இடம்பெற்ற ‘இரண்டு மரணங்கள்’, தமிழ் நாட்டுப் பொலிஸார், கடந்த நான்கு மாதங்களாகக் கொரோனா வைரஸ் நோய்த் தடுப்பில் செய்த அரிய சேவைகளைப் பின்னுக்குத் தள்ளியுள்ளது. கொரோனா வைரஸ் பரவுவதைத் தடுப்பதில் கள வீரர்களாக அதாவது, கொரோனா வைரஸ் போராளிகளாகத் தமிழக பொலிஸார்தான் செயற்பட்டிருந்தார்கள். ஊரடங்கு உத்தரவுகளைச் செயற்படுத்துவதில், மிக முக்கிய பங்காற்றியவர்களும் பொலிஸார்தான். கொன்ஸ்டபிள் முதல் டி.ஜி.பிக்கள் வரை, மிகச்சரியாகச் சொல்வதென்றால், தங்கள் குடும்பங்களை மறந்து, தெருவிலும் வீதிகளிலும் காவல் பணியில் ஈடுபட்டு வருகிறார்கள். குறிப்பாக மருத்துவர்கள், தூய்மைப் பணியாளர்கள், செவிலியர்கள், உள்ளிட்ட அனைவரும் எப்படி உழைக்கிறார்களோ, அது போன்றதோர் உழைப்பை, தமிழக மக்களின் நலன்களுக்காகப் பொலிஸார் அளித்து வருகிறார்கள். இப்படிப்பட்ட நேர்மறையான சூழல் நிலவிக் கொண்டிருக்கின்ற நேரத்தில், ஆங்காங்கே ஒரு சில பொலிஸ் அதிகாரிகள், அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாகச் செய்யும் சில செயல்கள், மக்களுக்கு வெறுப்பை ஏற்படுத்தியுள்ளன. அந்த வகையில், சாத்தான்குளம் பொலிஸ் நிலையத்துக்கு உட்பட்ட பேய்குளத்தைச் சேர்ந்த ஜெயராஜ், பென்னிக்ஸ் ஆகிய இருவரும் (தந்தையும் மகனும்) பழைய பஸ் நிலையம் அருகில், அலைபேசிக் கடை நடத்தி வருகிறார்கள். ஊரடங்கு காலத்தில் அனுமதிக்கப்பட்ட நேரத்துக்கு மேல், கடை திறந்திருக்கிறது என்பதில் பொலிஸ் அதிகாரிகள் இருவருக்கும் தந்தை மகனுக்கும் இடையில் நடைபெற்ற வாக்குவாதம், வழக்குப் பதிவில் போய், கைதாகி, இன்றைக்கு மரணமும் நிகழ்ந்து விட்டது. தந்தையும் மகனும் இறந்தது, ‘பொலிஸ் பாதுகாப்பின் போது இறந்தாரா’, ‘நீதிமன்றக் காவலில் இறந்தாரா’ என்பது, இனி உயர்நீதிமன்றத்தில் தாக்கல் செய்யப் போகும், மருத்துவ உடற்கூறு பரிசோதனை அறிக்கையில்தான் வெளிவரும். ஆனால் ஜெயராஜின் மனைவி, மகள்கள் உள்ளிட்ட அந்தச் சமூகத்தினர் மத்தியில், இது பொலிஸ் தாக்குதலால் நிகழ்ந்த மரணம் என்ற நிலைப்பாட்டுக்கு வந்து, போராட்டக் களத்தில் ஈடுபட்டுள்ளார்கள். பொலிஸ் பாதுகாப்பில் நிகழ்ந்த மரணம் என்பது, எப்போதுமே சர்ச்சைக்கு உரியதாகவே இருக்கிறது. அதில், சில பொலிஸ் அதிகாரிகள் தண்டனை பெறுவார்கள்; சிலர் காப்பாற்றப்படுவார்கள். ஆனால், இந்த வழக்கைப் பொறுத்தமட்டில், ஏழு வருடம் தண்டனை கிடைக்காத வழக்கில், அதுவும் ஊரடங்கு நேரத்தில், ஏன் இப்படிக் கைது நடவடிக்கையை பொலிஸ் மேற்கொண்டது, அதன் விளைவாக இந்த மரணங்கள் அரங்கேற்றப்பட்டு விட்டதே என்ற ஆதங்கம், எங்கும் பரவி விட்டது. திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் சார்பில், 25 இலட்சம் ரூபாய் இறந்தவர்களின் குடும்பத்துக்கு நிதி அளிக்கப்பட்டுள்ளது. அரசாங்கத்தின் சார்பில் 20 இலட்சம் வழங்கப்பட்டுள்ளது. ஆட்சிக்குப் பொறுப்பு வகிக்கும் கட்சியான, அ.தி.மு.கவின் சார்பில் 25 இலட்சம் அளிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆனாலும், நிதியுதவி மட்டுமே எங்களுக்கு நியாயத்தை வழங்கி விடும் என்பதை, அந்த மக்கள் ஏற்றுக் கொள்ள மறுக்கிறார்கள். அதனால், வியாபாரிகள் சங்க நிர்வாகிகளும் இறந்தவரின் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்களும் போராட்டக் களத்தில் நிற்கிறார்கள். சர்ச்சைக்குரிய இரண்டு பொலிஸ் அதிகாரிகளும் இடைநிறுத்தப்பட்டு உள்ளார்கள். அந்தப் பொலிஸ் நிலைய பொலிஸார் பலர் மாற்றப்பட்டுள்ளார். இது போன்ற, பொலிஸாரால் கைது செய்யப்பட்டவர் மரணம் தொடர்பான விசாரணை, நீதிமன்ற நடுவர் குழாமால் நடத்தப்பட வேண்டும் என்பதால், இந்த விசாரணை சென்னை உயர்நீதிமன்ற மதுரைக் கிளையின் உத்தரவின் பேரில் நடந்து முடிந்திருக்கிறது. இறந்தவர்களின் உடற்கூறு பரிசோதனையையும் உயர்நீதிமன்ற உத்தரவின்படியே மூன்று மருத்துவர்கள் அடங்கிய குழு செய்திருக்கிறது. அந்த அறிக்கையில் வெளிவரும் தகவல்களை வைத்து, இரண்டு பொலிஸ் அதிகாரிகள் மீது, அந்தப் பகுதி மக்கள் கோரிக்கை வைப்பது போல், கொலை வழக்குப் பதிவு செய்யப்படுமா என்பது தெரியவரும். இந்தத் தாக்குதலை, பொலிஸ்-பொதுமக்கள் நல்லுறவில் ஏற்பட்டுள்ள ஒரு சறுக்கலாகவே பார்க்க வேண்டியிருக்கிறது. இது ஊரடங்கு நேரம். கொரோனா வைரஸ் தடுப்புப் பணியில், தொடர்ந்து பொலிஸார் ஈடுபட்டிருப்பதால் மன அழுத்தத்தில் அவர்களும் சிக்கித் தவித்திருக்கலாம். அதே போல் மக்களும் ஊரடங்கால் வியாபாரம் இல்லாமல் வேலைகளுக்கும் செல்ல முடியாமல் வருமானத்தை இழந்து தவிக்கும் இக்கட்டான சூழல். இருதரப்பிலும் மன அழுத்தத்துக்கு உள்ளாகி இருக்கின்ற ஓர் அசாதாரணமான சூழலில், இது போன்ற தவிர்க்கப்பட வேண்டிய சம்பவம், நடந்திருக்கவே கூடாது. மனித உரிமை மீறல்கள், சட்டத்தின் ஆட்சியைக் கையிலெடுத்து, பொலிஸ் அதிகாரிகள் செயற்பட்டார்கள் என்றெல்லாம் ஒரு புறம் பேசினாலும், கொரோனா வைரஸ் நெருக்கடியால் ஏற்பட்ட விபரீத விளைவுகளில் ஒன்றுதான் இந்த மரணங்களும் என்றுதான் எடுத்துக்கொளள வேண்டும். பொது மக்கள்- பொலிஸார் உள்ளிட்டோரின் உறவுகளை மேம்படுத்த, பல்வேறு உத்தரவுகளை இந்திய உச்சநீதிமன்றமும் உயர்நீதிமன்றங்களும் அவ்வப்போது வழி காட்டுதல்கள் அடங்கிய தீர்ப்புகளை அளித்துள்ளன. கைது நடவடிக்கைகளை, பொலிஸார் எப்படி மனித உரிமை மீறல்கள் இன்றி, சட்டத்தின் ஆட்சிக்கு உட்பட்டுச் செய்திட வேண்டும் என்று, டி.கே.பாசு வழக்கில், உச்சநீதிமன்றம் மிகத் தெளிவான கட்டளைகளைப் பிறப்பித்துள்ளது. நீதித்துறை நடுவர்கள் மீது வழக்குப் பதிவு செய்தால் கூட, அவர்களைக் கைது செய்யும் முறை எப்படியென்று, டெல்லி நீதிச் சேவைகள் சங்கத்தின் வழக்கில் தீர்ப்பளிக்கப்பட்டுள்ளது. கைது செய்தவரை, கைவிலங்கிட்டு எப்போது அழைத்து வரவேண்டும் என்பது குறித்துக் கூட, தெளிவான உத்தரவுகள் உள்ளன. பொலிஸாரின் ஒழுக்கக் கோவைகள், உச்சநீதிமன்ற-உயர்நீதிமன்றத் தீர்ப்புகள் இருந்தாலும் இது போன்ற சிறைத்துறை மரணங்களோ, பொலிஸ் நிலைய மரணங்களோ நிகழத்தான் செய்கின்றன. இதையும் தடுக்கும் விதத்தில், 2014ஆம் ஆண்டில், ‘ஆர்னிஷ் குமார்’ வழக்கில் உச்சநீதிமன்றம் சில வழிகாட்டுதல்களை வழங்கியிருக்கிறது. அதில் மிக முக்கியமாக ஏழு வருடங்களுக்குள் சிறை தண்டனை பெறும் குற்றங்களைப் பொறுத்தமட்டில், சம்பந்தப்பட்டவர்களை வழக்குப் பதிவு செய்து விட்டோம் என்பதற்காகவே கைது செய்யக் கூடாது. கைது செய்தால், அப்படிக் கைது செய்யப்பட்டவரை நீதிமன்றக் காவலுக்காக, நீதிமன்ற நடுவரிடம் அழைத்துச் செல்லும் போது, கைதுக்குரிய காரணங்களை விளக்கி, அறிக்கை கொடுக்க வேண்டும். அந்த அறிக்கையை, நீதிமன்ற நடுவர் படித்துப் பார்த்து, கைது தேவைதானா, இந்த நபரை நீதிமன்றக் காவலில் அடைக்க வேண்டுமா என்று தன்னைத்தானே திருப்திப் படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். அதன் பிறகுதான், நீதிமன்றக் காவலுக்கு உத்தரவிட வேண்டும். அந்த நபரைக் கைது செய்ய வேண்டியதில்லை என்று நீதிமன்ற நடுவர் கருதினால், அதற்கான உத்தரவைப் பிறப்பித்து, சம்பந்தப்பட்ட நபரை சொந்தப் பிணையிலோ, பிணையிலோ விடுவிக்கலாம். அது மட்டுமின்றி, இந்த நீதிமன்ற காவல் குறித்த வழிகாட்டுதல்களைக் கடைப்பிடிக்கத் தவறும் பொலிஸ் அதிகாரியோ, நீதிமன்ற நடுவரோ துறை ரீதியான ஒழுங்கு நடவடிக்கைக்கும், நீதிமன்ற அவமதிப்பு வழக்குக்கான தண்டனைக்கும் உள்ளாவார்கள் என்றும் உச்சநீதிமன்றம் கடுமையாகவே எச்சரித்திருந்தது. ஆனால், இது போன்ற கைதுகளிலும் நீதிமன்ற காவல் வழக்குகளிலும் ஏறக்குறைய உச்சநீதிமன்றம் உத்தரவிட்டு, ஆறு வருடங்களுக்குப் பிறகும் முன்னேற்றம் இல்லை. ‘பிரகாஷ் சிங்’ வழக்கில் பொலிஸ் சீர்திருத்தத்தத்தக்குப் பல்வேறு ஆணைகளைப் பிறப்பித்த உச்சநீதிமன்றத் தீர்ப்பு வெளிவந்து 24 வருடங்களுக்குப் பிறகும், எவ்வித முன்னேற்றமும் இல்லை என்பது பொதுமக்கள், பொலிஸாருக்கு இடையிலான உறவில் மிகப்பெரிய பின்னடைவாகவே அமைந்துள்ளது. தூத்துக்குடியில் பொலிஸாரால் தாக்கப்பட்டு, சிறையிலிருந்து மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் செல்லப்பட்டு இறந்துள்ள ஜெயராஜ், பென்னிக்ஸ் ஆகியோரின் மரணங்கள் தமிழகத்தை உலுக்கி விட்டன. கொரோனா வைரஸ் தடுப்புப் பணியில் முன்னணி கள வீரர்களாக நின்ற இலட்சத்துக்கும் அதிகமான தமிழகப் பொலிஸாரின் நற்பெயர், சாத்தான் குளம் பொலிஸ் நிலையத்தில் பணியாற்றிய இரு பொலிஸ் அதிகாரிகளால் களங்கப்பட்டு நிற்கிறது. இனி வரும் காலங்களிலாவது, வழக்குப் பதிவு செய்வது, கைது, நீதிமன்றக் காவலில் அடைப்பது உள்ளிட்ட விவகாரங்களில் உச்சநீதிமன்றம் அளித்த தீர்ப்புகளை உறுதியுடன் கடைப்பிடிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம், பொலிஸ் நிலையங்களில் உள்ள நிலைய அதிகாரிகளுக்கும் அந்தந்தப் பொலிஸ் நிலைய எல்லைக்கு உட்பட்ட நீதிமன்ற நடுவர்களுக்கும் (MAGISTRATE) ஏற்பட வேண்டும். அதற்கான பயிற்சிகளை பொலிஸ் பயிற்சிக் கல்லூரிகளும் நீதித்துறை பயிற்சி நிறுவனங்களும் முன்னின்று நடத்தி, நீதித்துறைக்கும் பொலிஸ் துறைக்கும், மக்கள் மத்தியில் நன்மதிப்பைப் பெற்றுத் தர வேண்டும் என்பதுதான், தற்போது தமிழக மக்களின் எதிர்பார்ப்பாக இருக்கிறது. http://www.tamilmirror.lk/சிறப்பு-கட்டுரைகள்/உச்சநீதிமன்ற-வழிகாட்டுதலை-மீறித்-தொடரும்-நீதிமன்றக்-காவல்-மரணங்கள்/91-252561

இராணுவத் தளபதியின் வாக்குமூலத்தை அடிப்படையாக வைத்து உண்மைகளை கண்டறிய வேண்டும்: ஸ்ரீதரன் சவேந்திர சில்வாவின் வாக்கு மூலத்தை கருத்தில் கொண்டு உண்மைகளைக் கண்டறிய வேண்டும் எனத் தமிழ்த்தேசியக் கூட்டமைப்பின் முன்னாள் பாராளுமன்ற உறுப்பினரும் யாழ். மாவட்ட வேட்பாளருமான சிவஞானம் ஸ்ரீதரன் தெரிவித்துள்ளார். கிளிநொச்சி உதயநகர் பகுதியில் இடம்பெற்ற மக்களுடனான சந்திப்பின் போதே மேற்கண்டவாறு தெரிவித்தார். அவர் அங்கு மேலும் தெரிவிக்கையில், இந்த நாட்டினுடைய இராணுவத் தளபதி சவேந்திர சில்வா கூறியிருக்கிறார். காணாமல் போனவர்களை விடுதலைப் புலிகளே கொன்று விட்டதாக கூறியிருக்கிறார். உண்மையில் இராணுவத்திடம் தங்கள் கைகளால் ஒப்படைத்த பிள்ளைகளை தேடும் பெற்றோர்கள் கணவனை ஒப்படைத்துவிட்டு குங்குமத்துடன் தேடிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள். இதனால் தமிழ்மக்களின் மனங்கள் உடைந்து போயிருக்கின்றன. இறுதி யுத்தம் நிறைவுற்ற 2009 ஆம் ஆண்டிலே முள்ளிவாய்க்காலில் இருந்து சென்ற வேளையில் வவுனியா ஓமந்தை பகுதியில் இராணுவத்தினால் அறிவிக்கப்பட்டது ஒரு நாளாவது விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பில் இருந்தால் வந்து சரணடையுமாறு அறிவிக்கப்பட்டது. இவ் அறிவித்தலை கேட்டு பலர் சரணடைந்தார்கள். தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் மூத்த உறுப்பினர் க.வே பாலகுமாரன் தனது மகனுடன் சரணடைந்த போது அவர்களைச் சுற்றி இராணுவத்தினர் சூழ்ந்திருக்கும் புகைப்படம் பத்திரிகையில் வெளியானது. தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் அரசியல் துறைப் பொறுப்பாளர் நடேசன் தலைமையில் புலித்தேவன் போன்றோர் சரணடைந்திருந்தனர். இவர்கள் சரணடையும் விவகாரத்தில் தொடர்புகளை பேணியிருந்தவர் கஜேந்திரகுமார் பொன்னம்பலம் ஆவார் அவர் எல்லா சாட்சியங்களையும் வழங்க வேண்டும். இவர்களைத் தவிர தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் அரசியல்துறை துணைப் பொறுப்பாளர் தங்கன் விளையாட்டுத்துறை பொறுப்பாளர் ராஜா அவரின் மூன்று பிள்ளைகள் அவர்களுடன் பல தளபதிகள் சரணடைந்து இருக்கிறார்கள். இது தொடர்பாக நாம் பல தடவை பாராளுமன்றில் கேள்வி எழுப்பியிருக்கிறோம். தமிழர்களின் இரத்தத்தைக் குடித்த சவேந்திர சில்வாவுக்கே தெரியும் சரணடைந்தவர்களுக்கு என்ன நடந்தது என்று இராணுவத்தின் குறித்த படையணி பிரிவுக்கு பொறுப்பாக இருந்தவர். இராணுவத்தளபதி கூறியிருப்பதன் விளக்கம் என்ன ? இலங்கை அரசு ஐ.நா. வில் கூறிய படி நிலைமாறுகால நீதி என்பவற்றுள் அடங்கும் உண்மைகள் கண்டறியப்பட வேண்டும். இலங்கை அரசுக்கு அழுத்தம் கொடுத்து பாதிக்கப்பட்ட எம் மக்களுக்கு உரிய நீதி கிடைக்க சர்வதேசம் உதவ வேண்டும் எனவும் முன்னாள் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் மேலும் தெரிவித்தார். https://www.virakesari.lk/article/84851

அமெரிக்க ஜனாதிபதி ட்ரம்பை கைது செய்ய பிடியாணை..! ஈரானிய ஜெனரல் காசிம் சுலேமானியை ஆளில்லா விமானம் மூலம் தாக்குதல் நடத்திய குற்றச்சாட்டின் பேரில் அமெரிக்க ஜனாதிபதி டொனால்ட் ட்ரம்பை கைது செய்ய பிடியாணை பிறப்பித்துள்ளது ஈரான் அரசு. மேலும் இதற்கு உடந்தையாக இருந்தவர்கள் என்று நம்பும் முப்பதிற்கும் மேற்பட்டவர்களையும் தடுத்து வைக்குமாறு இண்டர்போலிடம் கோரிக்கை விடுத்துள்ளது. கடந்த திங்கட்கிழமை தெஹ்ரான் வழக்கறிஞரான அலி அல்காசிமர், அமெரிக்க அதிபர் டிரம்ப் மற்றும் 30 அமெரிக்கர்கள் மீது கொலை மற்றும் பயங்கரவாதக் குற்றச்சாட்டுகள் சுமத்தப்பட்டன. அல்காசிமர் ட்ரம்பைத் தவிர வேறு யாரையும் அடையாளம் காட்டாத போதும் ஜனாதிபதிப் பதவி முடிவடைந்தாலும் இந்த வழக்குத் தொடரும் என்பதை வலியுறுத்தியுள்ளார். https://www.virakesari.lk/article/84825

படகு கவிழ்ந்ததில் 32 பேர் பலி ,பலர் மாயம் - பங்களாதேஷில் பரிதாபம் பங்களாதேஷ் தலைநகர் டாக்காவில் புரிகங்கா ஆற்றில் 100 க்கும் மேற்பட்ட பயணிகளை ஏற்றிச் சென்ற ஒரு படகு கவிழ்ந்ததில் குறைந்தது 32 பேர் நீரில் மூழ்கி உயிரிழந்துள்ளதாக அதிகாரிகள் தெரிவித்துள்ளனர். இது படகை செலுத்தியவரின் அலட்சியத்தால் ஏற்பட்ட விபத்து என்று சந்தேகிப்பதாக பங்களாதேஷ் அதிகாரிகள் தெரிவித்துள்ளார். டாக்காவின் ஷியாம்பஜார் பகுதியில் புரிகங்கா ஆற்றில் ஏறக்குறைய 100 பயணிகளுடன் காலை வேளையில் மூழ்கிய படகுக்குள் பல பயணிகள் சிக்கியுள்ளதாக மீட்புப் பணியாளர்கள் தெரிவித்தனர். "இதுவரை முப்பத்திரண்டு சடலங்கள் மீட்கப்பட்டுள்ளன. காணாமல் போனவர்களை மீட்புபு்பணியாளர்கள் தேடி வருகின்றனர் என பங்களாதேஷ் அதிகாரி தெரிவித்துள்ளார். பலியானவர்களில் ஐந்து பெண்கள் மற்றும் இரண்டு குழந்தைகள் அடங்குவதாக தெரிவிக்கப்படுகிறது. பலியானவர்கள் இதுவரை அடையாளம் காணப்படவில்லை. முன்ஷிகஞ்சில் இருந்து டாக்காவுக்கு ஆட்களை ஏற்றிகொண்டு சென்ற '' மோர்னிங் பேர்ட் '', படகு ஒன்று, மற்றொரு 'மோயூர் -2' படகுடன் மோதி கவிழ்ந்ததுள்ளது. விபத்தைத் தொடர்ந்து, சுமார் 1,000 பயணிகளை ஏற்றிச் சென்ற மோயூர் -2 படகை செலுத்தியவர் மற்றும் பிற ஊழியர்கள் உடனடியாக சம்பவ இடத்தை விட்டு வெளியேறி தலைமறைவாகியுள்ளதாக பொலிஸார் தெரிவித்தனர். https://www.virakesari.lk/article/84840

கருத்துக்கணிப்பு என்ற போர்வையில் பொதுமக்களின் விபரங்களை சேகரிக்கும் நடவடிக்கை- தகவல் தொழில்நுட்ப சங்கம் எச்சரிக்கை June 30, 2020 பொதுத்தேர்தல் குறித்த கருத்துக்கணிப்பினை மேற்கொள்வது என்ற போர்வையில் சமூக ஊடங்களில் தனிநபர்களின் விபரங்களை பெறும் நடவடிக்கை குறித்து இலங்கை தகவல் தொழில்நுட்ப சங்கம் எச்சரிக்கை விடுத்துள்ளது. குழுக்களில் இணையுமாறும்,தேர்தல் குறித்த கருத்துக்கணிப்பில் பங்கெடுக்குமாறும் விடுக்கப்படும் வேண்டுகோள்கள் மூலம் இவ்வாறு தகவல்கள் சேகரிக்கப்படுகின்றன என தொழில்நுட்ப சங்கம் தெரிவித்துள்ளது. சமூக ஊடகங்கள் மூலம் விடுக்கப்படும் இவ்வாறான வேண்டுகோள்கள் குறித்து மக்கள் எச்சரிக்கையுடன் இருக்கவேண்டும் என இலங்கை தகவல் தொழில்நுட்ப சங்கம் வேண்டுகோள் விடுத்துள்ளது. கருத்துக்கணிப்புகளிற்காக வேண்டுகோள்கள் விடுக்கப்படும்போது அதற்கான நோக்கங்கள் குறித்து பொதுமக்கள் கேள்வி எழுப்பவேண்டும் எனவும் இலங்கை தகவல் தொழில்நுட்ப சங்கம் வேண்டுகோள் விடுத்துள்ளது. 2019 ஜனாதிபதி தேர்தலின் போதும் இவ்வாறான முயற்சிகள் இடம்பெற்றன என தெரிவித்துள்ள இலங்கை தகவல் தொழில்நுட்ப சங்கம் இதனை தடுப்பதற்கான நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்படாதமை குறித்து அதிருப்தி வெளியிட்டுள்ளது. http://thinakkural.lk/article/50394

அவர்களின் யூரியூப் தளத்தில் உள்ள காணொளிகளின் பட்டியலே நம்பகத்தன்மையில்லாத சதிக்கோட்பாளர்கள் என்பதை காட்டுகின்றது. இப்படி நம்பகத்தன்மையில்லாத காணொளிகள், புனைவுச் செய்திகள், போலியான விளக்கங்கள் இணையமெல்லாம் பல்கிப்பெருகியுள்ளன. கதவில் வந்து உங்கள் துன்பத்தையும், துயரத்தையும் போக்குகின்றேன் என்று சுவிஷேசப் பிரச்சாரத்திற்கு வரும் அல்லுலோயா சபையினரும் கடவுள் நம்பிக்கை உள்ளவர்கள். சக மனிதர்களில் அக்கறை உள்ளவர்கள். ஆனால் அவர்களின் நோக்கம் மதம் மாற்றுவதுதான். அப்படித்தான் இந்த சிந்தனையாளர்கள் என்று சொல்வோரும், தாம் “சிந்தனையாளர்” என்பதைக் காட்ட சாதிக்கோட்பாட்டுக்கும் பிராமணியத்திற்கும் எதிரானவர்கள் என்று காட்டுகின்றார்கள். இனம் மீதான பற்றை பிற இனங்களின் மீதான வெறுப்பாக வளர்ப்பதுதான் பாசிசம். அப்படித்தான் இவர்களின் இனப்பற்றைப் பார்க்கமுடிகின்றது. இப்படியான சதிக்கோட்பாளர்களுடன் உரையாடுவது வெறும் நேரவிரயம். ஆதலால் இத்துடன் முடிக்கின்றேன். பி.கு. சாதியத்தையும், பார்ப்பனியத்தையும் எதிர்க்கும் மனநிலை பதின்ம வயதுகளில் இருந்தே எனக்கும் உள்ளது.

சிறப்புக் கட்டுரை: சாத்தான்குளம் கொடூர நிகழ்வு: பனிப்பாறையின் நுனி! மின்னம்பலம் ராஜன் குறை கடலில் பெரும் பனிப்பாறைகள் மிதக்கும். அவற்றின் சிறிய நுனி வெளியே தெரியும். ஆனால் கடலின் மேற்பரப்புக்குக் கீழே அந்த சிறிய நுனியால் அடையாளம் காண முடியாத அளவு மிகவும் பெரிய பாறையாக அது இருக்கும். டைட்டானிக் படத்தில் அப்படி ஒரு பாறை மோதி கப்பலில் உடைவு ஏற்பட்டு அது மூழ்குவதைப் பார்த்திருப்பீர்கள். அதனால் ஒரு பிரமாண்டமான பிரச்சினையின் சிறிய வெளிப்பாட்டை பனிப்பாறையின் நுனி, Tip of the Iceberg என்று ஆங்கிலத்தில் சொல்வார்கள். சாத்தான்குளத்தில் செல்போன் கடை வைத்திருந்த ஜெயராஜ் என்பவரும், அவருடைய மகன் பென்னிக்ஸ் என்பவரும் போலீஸாரால் கடுமையாக சித்திரவதை செய்யப்பட்டு, கடுமையான காயங்கள், ரத்தப்போக்கின் காரணமாக உயிரிழந்துவிட்டனர் என்ற செய்தி பொதுமக்களிடையே கொந்தளிப்பை ஏற்படுத்தியுள்ளது. அரசின் நடவடிக்கைகளில் காணப்படும் மெத்தனமும், காவல் துறை அதிகாரிகளின் மேல் கொலை வழக்கு பதிவு செய்யப்படாததும் மனித உரிமை ஆர்வலர்களாலும், எதிர்க்கட்சிகளாலும் கடுமையாகக் கண்டிக்கப்பட்டு வருகின்றன. இந்தக் கட்டுரை எழுதப்படும் 28ஆம் தேதி வழக்கை சி.பி.ஐக்கு மாற்றுவதாக முதலமைச்சர் தெரிவித்துள்ளார். பாதிக்கப்பட்டவர்களின் குடும்பத்துக்கு அரசு 20 லட்ச ரூபாய் நஷ்ட ஈடு அறிவித்துள்ளது. ஆனால் முதலமைச்சர் சம்பவத்துக்குப் பொறுப்பான, குற்றவாளிகளான காவல் துறை அதிகாரிகளைக் கண்டிக்கவில்லை. அவருடைய பேச்சுகளில் கோபமோ, வருத்தமோ தீவிர உணர்வுகளாக வெளிப்படுவதில்லை. சம்பவம் நிகழ்ந்தவுடன் மூச்சுத் திணறலால் மரணம் நேர்ந்ததாக போலீஸ் அத்துமீறலை மறைக்கும் விதமாக முதலமைச்சர் அறிக்கை வெளியிட்டார். இதெல்லாம் கடுமையான விமர்சனத்துக்கும், கண்டனத்துக்கும் உள்ளாகியுள்ளன. பிரச்சினை தேசிய அளவிலும், சர்வதேச அளவிலும் கவனம் பெற்றுள்ளது. இந்தப் பிரச்சினையைப் பனிப்பாறையின் நுனி என நாம் கூறுவது, இதன் முக்கியத்துவத்தைக் குறைக்கவோ, இதெல்லாம் பரவலாக நடப்பதுதான் என சகஜமாக்குவதற்கோ இல்லை. சாத்தான்குளத்தில் நிகழ்ந்தது இரக்கமற்ற படுகொலை என்றே பரவலான தகவல்களிலிருந்து தோன்றுகிறது. குற்றவாளிகள் அனைவரும் உரிய தண்டனை பெறுவது மனித உரிமைகளைக் காப்பதற்கு இன்றியமையாதது. அதே நேரம் இத்தகைய சம்பவம் நிகழ்வதற்கான பின்னணியையும், பல்வேறு காரணங்களையும் நாம் இந்தத் தருணத்தில் அலசிப் பார்க்க வேண்டும்; ஆராய வேண்டும். ஓர் எளிய கேள்வியை எழுப்பிக்கொண்டால் இந்தப் பிரச்சினையின் தீவிரத்தைப் புரிந்துகொள்ளலாம். ஒருவேளை ஜெயராஜும், பென்னிக்ஸும் மரணமடையாமல் இருந்திருந்தால், ஒரு சில நாட்கள் காவலில் வைக்கப்பட்டு, அபராதம் விதிக்கப்பட்டு விடுவிக்கப் பட்டிருந்தால், அவர்கள் தங்களுக்கு நடந்த கொடுமையை வெளியே கூறியிருந்தாலும், மனித உரிமை அமைப்புகள் புகார் அளித்திருந்தாலும் இந்த அளவு ஊடகங்களின், பொதுமக்களின் கவனம் பிரச்சினைக்குக் கிடைத்திருக்குமா என்பதே அந்தக் கேள்வி. மரணம் அடைந்ததால்தான் சித்திரவதை பிரச்சினைக்குள்ளாகிறது. இல்லாவிட்டால் அதைக் கண்டித்துப் போராடி, நீதி பெறுவது என்பது மிகவும் கடினமாகத்தான் இருந்திருக்கும். எனவே காவல் துறையின் பொதுவான இயங்குமுறை குறித்து நாம் சிந்திப்பது தவிர்க்கவியலாதது. அடிப்பதற்கான, தண்டிப்பதற்கான அதிகாரம் பொதுவாகவே அடிப்பது தவறு என்னும் கருத்து சமூகத்தில் வலுப்பெறவில்லை. குழந்தைகளை பெற்றோர் அடிப்பது சகஜமானது, இயல்பானது என்று கருதப்படுகிறது. “அடி உதவுவதுபோல அண்ணன் தம்பி உதவமாட்டான்” என்ற சொலவடை மிகவும் பரவலாக உச்சரிக்கப்படுவது. கணவன் மனைவியை அடிப்பது என்பது ஓர் உரிமையாக, இயல்பான செயலாகத்தான் பார்க்கப்படுகிறது. பள்ளிகளிலோ, ஆசிரியர்கள் அடிக்கவில்லையென்றால் மாணவர்கள் சரியாகப் பயிலமாட்டார்கள், ஒழுங்குக்கு உட்பட மாட்டார்கள் என்பது மிகப்பெரிய நம்பிக்கையாக இருக்கிறது. ஒரு குறிப்பிட்ட பள்ளியில், சற்றே வித்தியாசமாகக் கல்வி போதிக்க வேண்டும் என்ற கருத்தில் மாணவர்களை அடிப்பது முழுமையாக தவிர்க்கப்பட்டபோது, பெற்றோர்களே நிர்வாகிகளிடம் நீங்கள் ஏன் அடித்து போதிப்பதில்லை, பின்னர் எப்படி அவர்களுக்குக் கல்வியில் கவனம் வரும் என்று கேட்டுள்ளார்கள். முதலில் தவிர்க்கவியலாத காரணத்தால் அடிக்கிறோம் என்று தொடங்கும் ஆசிரியர்கள், பின்னால் அடிப்பதில் தனி சுகத்தையே காண்கிறார்கள். ஒழுங்கு மீறுதலை, தவறுகளை அடித்துக் கண்டிக்கலாம் என்ற இந்த சமூக மனோபாவம் காவல் துறையிலும் முழுமையாக ஊடுருவி உள்ளது. கோர்ட்டில் குற்றவாளிகளுக்கு வழங்கும் சிறைவாசம் என்பது போதாது எனவும், அதனால் அவர்களை கைது செய்தவுடனேயே காவல் நிலையத்தில், லாக் அப்பில் வைத்தே அவர்களை அடித்து தண்டிப்பது என்பது சட்டம் ஒழுங்கைப் பராமரிக்க அவசியமானது என்றும் பொதுப்புத்தியில் ஆழமாகப் பதிந்துள்ளது. “முட்டிக்கு முட்டி தட்டுவது”,, “அடித்து வெளுப்பது” என்பது போன்ற சொலவடைகளில் காவல் துறையின் இந்த “ஒழுங்கு நடவடிக்கை” பாராட்டப்படுகிறது. இது முற்றிலும் சட்டத்துக்குப் புறம்பானது என்பதை சமூகம் அங்கீகரிப்பதில்லை. ஆசிரியர் கையில் உள்ள பிரம்பும், போலீஸின் கையிலுள்ள லத்தியும் அடித்துத் திருத்தத்தான் என்று உறுதியாக நம்பப்படுகிறது. கால்சாராய் இடுப்பில் நழுவாமல் இருக்க அணியும் பெல்ட்டால் பிள்ளைகளை அடிக்கும் தந்தையர்கள் “கண்டிப்பானவர்கள்” என கெளரவிக்கப்படுகிறார்கள். மனைவியை கணவன் அடிப்பதை “அடிக்கிற கைதான் அணைக்கும்” என்று இயல்பாக்கம் செய்வதை அறிவோம். எந்த ஒரு சூழ்நிலையிலும் எந்த ஒரு மனிதரும், இன்னொரு மனித உயிரியை அடிப்பது என்பது இழிவானது, மிருகத்தனமானது. அடிப்பது என்பது மனித நாகரிகத்திற்கு எதிரான செயல் என்பது அனைவர் மனத்திலும் பதிய வைக்கப்பட வேண்டும். காவல் துறை தனிநபர்களை அடிப்பது என்பது முற்றிலும் சட்டத்துக்குப் புறம்பானது. இது மிகப்பெரிய சமூக அவலம் என்ற உணர்வினை சமூகத்தில் உருவாக்க வேண்டியது அவசியமானதும், அவசரமானதுமாகும். நன்கு படித்தவர்கள்கூட அடிப்பது என்பது ஒழுங்கு நடவடிக்கை, தவிர்க்க இயலாதது என்று கருவது முதிர்ச்சியின்மை அல்லது மூடத்தனம் என்றே கருத வேண்டும். மோகன்தாஸ் காந்தியை மகாத்மா என்று கொண்டாடிவிட்டு அவருடைய மகத்தான தத்துவமான அகிம்சையைப் புரிந்துகொள்ளாமல் இருப்பதால் தேசத்துக்கு எந்த பயனுமில்லை. அடிப்பது மனிதப்பண்பேயல்ல என்று நாம் திட்டவட்டமாக முடிவு செய்ய வேண்டும். காவல் துறை கட்டமைப்பின் பலவீனம் காவல் துறையில் அணியாகச் செயல்படும் பண்பு என்பது சிறிதும் வேரூன்றவில்லை. கண்மூடித்தனமாகத் தலைமைக்கு கீழ்படிதல் என்பது வலியுறுத்தப்படுகிறது. காவலர்களுக்குத் தொழிற்சங்கங்களும் கிடையாது. சிறிது காலத்துக்கு முன், தனக்குத் தொடர்ந்து விடுப்பு மறுக்கப்பட்டதால் காவலர் ஒருவர் தற்கொலை செய்துகொண்டது நினைவிருக்கலாம். இவ்வாறான அடிமை மன நிலையில் காவலர்கள் வேலை செய்வதால் அங்கே விமர்சனம் என்பதே சாத்தியமாவதில்லை. பிற அரசுத் துறைகளில் தொழிற்சங்கங்கள் இருப்பதால் பணியாளர்கள் அதிகாரிகளைக் கேள்வி கேட்க முடிகிறது; விமர்சிக்க முடிகிறது. ஒருவர் செய்யும் தவற்றை மற்றவர் சுட்டிக் காட்ட முடிகிறது. இதனால் ஓரளவாவது தவறுகள் கட்டுப்படுத்தப்படுகின்றன, பிழைகள் சமன்செய்யப்படுகின்றன. ஆனால், காவல் துறையில் மேல் அதிகாரிகளைக் கேள்வி கேட்பது என்பது சாத்தியமேயில்லை. அதனால் மொத்த துறையுமே சிந்தனைக்கே தொடர்பில்லாதவர்கள் போல பொறுப்பின்றி வன்முறையில் ஈடுபடுவது இயல்பாகிறது. பொதுமக்களிடம் அதிகாரத்தைச் செலுத்தும் காவலர்களை மேலதிகாரிகள் தட்டிக் கேட்பதில்லை. எல்லோருமே தனக்கு கீழேயுள்ளவர்கள் மீது கட்டற்ற அதிகாரத்தைச் செலுத்துகிறார்கள். இது பொதுவாகவே எதேச்சதிகாரப் போக்கையும், வன்முறை நாட்டத்தையும் வலுப்படுத்துகிறது. பிற அரசுத்துறைகளில் பணியாளர்கள் பலரும் சொந்தமாகச் சிந்தித்து செயல்படும் வாய்ப்புகள் இருக்கும். ஓர் எழுத்தர் கூட கோப்பில் தன் கருத்துகளைப் பதிவு செய்ய இயலும். அவருடைய உயரதிகாரி அந்தக் கருத்தை மீறி நடந்தால்கூட, இவருடைய கருத்து ஆவணமாக இருக்கும். காவல் துறையில் இத்தகைய நடைமுறைகள் இருப்பதில்லை. சர்வாதிகாரி ஒருவர் மணி என்ன என்று கேட்டபோது, நீங்கள் என்ன சொல்கிறீர்களோ அதுதான் இப்போது நேரம் என அவருடைய காவலர் பணிவாகப் பதிலிருந்ததாக ஒரு நகைச்சுவைத் துணுக்கு உண்டு. அதுபோல மேலதிகாரிகளின் உத்தரவே உண்மையாக மாறிவிடுகிறது காவல் துறையில். அவ்விதமாக கீழ்ப்படியும் காவல் துறை பணியாளர்கள் தவறு செய்தால் மேலதிகாரிகள் அதை வெளியில் காட்டிக் கொடுப்பதில்லை. மேலதிகாரிகள் கேட்பார்களே என்ற அச்சம் சிறிதாவது இருந்திருந்தால் சாத்தான் குளத்தில் இப்படியோர் அவலம் அரங்கேறியிருக்காது. துறையினுள் யாரும் எதையும் விமர்சிப்பதில்லை, எதிர்ப்பதில்லை. வன்முறை தங்குதடையின்றி பாய்கிறது. கொரோனா கால மனப்போக்கு ஏற்கனவே இருந்த இதுபோன்ற ஆழமான பிரச்சினைகள் கொரோனா காலத்தில் பன்மடங்கு அதிகமாகிவிட்டது. நோய்த் தடுப்புக்காக மேற்கொள்ளப்படும் லாக் டெளன் என்ற ஊரடங்கை சட்டம் ஒழுங்கு பிரச்சினையாக காவல் துறை பார்க்கத் தொடங்கியது மிகப்பெரிய விபரீதம், இதை ஏற்கனவே பல மின்னம்பலம் கட்டுரைகளில் சுட்டிக் காட்டியிருந்தேன். ஊரடங்கு தொடங்கிய காலத்தில், இருசக்கர வாகனத்தில் வந்த ஒருவரைக் காவலர் ஒருவர் லத்தியால் அடிக்க, அவர் தான் டாக்டர் என்று அடையாள அட்டையை காண்பிக்க, முதலிலேயே ஏன் சொல்லவில்லை என்று அடித்த காவலர் குறைபட்டுக்கொள்ளும் காணொலி பரவலாக சமூக ஊடகங்களில் பகிரப்பட்டது காவல் துறை சிவில் உரிமைகளைப் பற்றி எந்த அக்கறையும் இல்லாமல் மார்ச் 23ஆம் தேதி முதல் அடக்குமுறை நடவடிக்கைகளைச் செயல்படுத்தி வருகிறது. நோய் குறித்த அச்சத்தால் இதைப் பொதுமக்களும் பெரிதும் சகித்துக் கொள்ளும் சூழ்நிலையும் நிலவுகிறது. காவலர் செய்த தொந்தரவுகளால் வண்டியோட்டிகள் தங்கள் விளைச்சலைச் சந்தைக்கு கொண்டு செல்ல மறுத்ததால் விவசாயிகள் கடும் இழப்பைச் சந்தித்தனர். இதெல்லாம் ஆங்காங்கே பதிவானாலும், காவல் துறையினர் அரசால் சரிவர அறிவுறுத்தப்படவில்லை. ஊரடங்கு விதிகளின்படி குறிப்பிட்ட நேரத்துக்கு மேல் கடையைத் திறந்துவைத்திருந்தால் காவலர்கள் நிச்சயம் மூடச்சொல்லி அறிவுறுத்த வேண்டும். தொடர்ந்து ஒரு வணிகர் அப்படிச் செய்தால் அவர் மீது வழக்கு தொடுக்கலாம், அபராதம் விதிக்கலாம். அதற்காக கைது செய்து லாக் அப்பில் வைத்து அடிப்பது என்பது மிகப்பெரிய அத்துமீறல் மட்டுமல்ல, அறிவுக்குப் பொருந்தாத அடக்குமுறை என்றும் கூறலாம். நோய்த்தொற்றைக் கட்டுப்படுத்த மக்களின் ஒத்துழைப்பை அரசு கோரிப்பெறாமல் இவ்விதம் அடக்குமுறையைக் கட்டவிழ்த்து விடுவது நோக்கத்தையே பாழ்படுத்திவிடும். சாத்தான்குளத்தில் லாக் அப்பில் நடந்த சித்திரவதையில் காவலர்களின் நண்பர்கள் என்று அழைக்கப்படும் சிவில் சமூக உறுப்பினர்களும் பங்கேற்றது ஏராளமான கேள்விகளை எழுப்புகிறது. இது தீர விசாரிக்கப்பட்டு முளையிலேயே கிள்ளி எறியவேண்டிய ஆபத்தான போக்கு என்பதில் ஐயமில்லை. எப்படிப்பார்த்தாலும், சாத்தான்குளம் சம்பவம், பனிப்பாறையின் நுனி என்ற உருவகத்துக்குப் பொருத்தமாக இருப்பதாகத்தான் தோன்றுகிறது. கட்டுரையாளர் குறிப்பு கட்டுரையாளர் : ராஜன் குறை கிருஷ்ணன் - பேராசிரியர், அம்பேத்கர் பல்கலைக்கழகம், புதுதில்லி. https://minnambalam.com/public/2020/06/29/7/sathankulam-police-station-jeyaraj-pennix

யாழ். பல்கலைக்கழக புதிய துணைவேந்தர் யார்? முடிவெடுப்பதற்கு பேரவை ஆகஸ்ட் 7 இல் கூடுகிறது June 29, 2020 யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகத்தின் துணைவேந்தர் பதவிக்கான தெரிவு நாடாளுமன்றத் தேர்தல் முடிந்ததும், எதிர்வரும் ஓகஸ்ட் 7ஆம் திகதி இடம்பெறவிருப்பதாக அறியவருகிறது. துணைவேந்தர் பதவிக்காக விண்ணப்பித்திருப்பவர்களில் இருந்து திறமை அடிப்படையில் – மதிப்பீட்டின் படி – முதல் மூன்று இடங்களைப் பெறுகின்றவர்களின் பெயர்களை ஜனாதிபதியின் தெரிவுக்காகப் பல்கலைக் கழக மானியங்கள் ஆணைக்குழுவுக்குப் பரிந்துரைப்பதற்காக யாழ்ப்பாண பல்கலைக்கழகப் பேரவையின் விசேட கூட்டம் எதிர்வரும் ஓகஸ்ட் 7 ஆம் திகதி கூட்டப்படவுள்ளது. துணைவேந்தர் தெரிவுக்காகப் பல்கலைக்கழக மானியங்கள் ஆணைக்குழுவினால் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டுள்ள புதிய நடைமுறைகள் அடங்கிய சுற்றறிக்கையின் படி கோரப்பட்ட தற்கமைய 5 பேர் யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகத் துணைவேந்தர் பதவிக்காக விண்ணப்பித்துள்ளனர். இந்த ஐந்து பேரது தகுதி, தராதரங்களை மதிப்பீடு செய்து திறமை ஒழுங்கைத் தீர்மானிப்பதற்காக, விண்ணப்பதாரிகளின் விவரங்கள் மதிப்பீட்டுக் குழுவினால் மதிப்பீடு செய்யப்பட்டு வருகிறது. விண்ணப்பங்களை மதிப்பீடு செய்வதற்கென பல்கலைக்கழக மானியங்கள் ஆணைக்குழுவினால் பரிந்துரைக்கப்பட்ட, மொரட்டுவ பல்கலைக் கழகத்தின் முன்னாள் துணைவேந்தர் தலைமையிலான மூவரும், யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக் கழக மூதவையின் சிபார்சுப்படி, பேரவையினால் நியமிக்கப்பட்ட இருவருமாக 5 பேர் கொண்ட மதிப்பீட்டுக்குழுவே துணைவேந்தர் விண்ணப்பதாரிகளின் தகுதி, தராதரங்களை மதிப்பிடும் பணியில் ஈடுபட்டுள்ளது. இந்தக் குழுவின் உறுப்பினர்களால் தனித் தனியாக மதிப்பிடப்ப ட்டு வழங்கப்படும் அறிக்கை எதிர்வரும் ஆகஸ்ட் 7 ஆம் திகதி இடம்பெறும் விசேட பேரவைக் கூட்டத்தில் சமர்ப்பிக்கப்படும் அதே நேரத்தில், பேரவை உறுப்பினர்களும் தனித்தனியாக விண்ணப்பதாரிகளைத் தனித்தனியாக மதிப்பிட்டுப் புள்ளிகளை வழங்குவர். மதிப்பீட்டுக்குழு, பேரவை ஆகியவற்றின் மதிப்பீடுகளின் படி – திறமை : முன்னுரிமை அடிப்படையில் மூன்று பேர் தெரிவு செய்யப்பட்டு பல்கலைக் கழக மானியங்கள் ஆணைக்குழுவுக்கு அனுப்பிவைக்கப்படுவர். அங்கிருந்து பரிந்துரைகளுடன் உயர் கல்வி அமைச்சின் ஊடாக மூன்று பேரில் இருந்து ஒருவரை, யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக் கழகத்தின் துணைவேந்தராக ஜனாதிபதி தெரிவு செய்வார். http://thinakkural.lk/article/50032

புவி வெப்பமயமாதல்: அதிகம் மரம் நடுவதே பூமிக்கு ஆபத்து என்று கூறும் ஓர் ஆய்வு மேட் மெக்கிராத் சுற்றுச்சூழல் செய்தியாளர் CRISTIAN ECHEVERRÍA சமீபத்தில் நடந்த இரண்டு ஆய்வுகளின் முடிவில், அதிக அளவில் மரம் நடுவது, பூமிக்கு நன்மையைவிட தீங்கே விளைவிக்கும் என்று கண்டறியப்பட்டுள்ளது. மரம் நடுவதற்காக கொடுக்கப்படும் நிதிச்சலுகைகளால் ஏற்படும் எதிர்வினை, பூமியின் பல்லுயிர் சூழலை குறைக்கும் என்றும், இவ்வாறு மரம் நடுவதால், கரியமில வாயு வெளியேற்றத்தை சமாளிப்பதில் மிகக்குறைந்த தாக்கமே இருக்கும் என்றும் ஒரு ஆய்வு கூறுகிறது. புதியதாக நடப்பட்டு வரும் காடுகள், எவ்வளவு கரியமில வாயுவை உள்ளிழுக்கும் என்று எடுக்கப்பட்டுள்ள கணக்கீடு மிகைப்படுத்தப்பட்ட ஒன்றாக இருப்பதாக மற்றொரு ஆய்வு கூறகிறது. பருவநிலை மாற்றத்தை சமாளிக்க, மரம் நடுவது என்பது மட்டுமே தீர்வாகாது என்பதையே இந்த இரு ஆய்வறிக்கைகளும் பொதுவாக கூறுகின்றன. கடந்த சில ஆண்டுகளில், பருவநிலை மாற்றத்தை சமாளிக்க, மிகவும் மலிவான மற்றும் அதிக தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும் ஒரு செயலாக செடிகள் நட்டு மரம் வளர்ப்பது பார்க்கப்பட்டது. இதற்கு முன்பு வெளியான ஆய்வுகளில், கரியமில வாயுவை உள்ளிழுத்து தன்னுள் தக்கவைத்துக்கொள்வதற்கான திறனை மரங்கள் கொண்டுள்ளன என்று கூறப்பட்டது. அதைத்தொடர்ந்து, பல நாடுகள் பருவநிலை மாற்றத்தை கையாள, அதிக அளவில் மரம் நடுவதை ஒரு முக்கிய திட்டமாக கையில் எடுத்தன. ஐக்கிய ராஜ்ஜியத்தில், கடந்த ஆண்டு பொதுத்தேர்தலில் போட்டியிட்ட கட்சிகள், எவ்வளவு அதிகமான மரங்களை நடுவதாக வாக்குறுதி அளித்தனர் என்பதும் முக்கிய விஷயமாக கவனிக்கப்பட்டது. அமெரிக்காவில், அதிபர் டொனால்ட் டிரம்ப் கூட, டிரில்லியன் ட்ரீஸ் என ஒரு திட்டத்தை ஆதரித்தார். Getty Images இந்த திட்டத்திற்கு ஆதரவு அளிக்கும் சட்டம்கூட, அந்நாட்டு நாடாளுமன்றத்தில் அறிமுகம் செய்யப்பட்டுள்ளது. அதேபோல, 'பான் சாலன்ஜ்' என்ற திட்டமும் மிகவும் பிரபலமானது. இதன்படி, 2030ஆம் ஆண்டுக்குள், சீரழிக்கப்பட்ட மற்றும் காடழிப்பு செய்யப்பட்ட 350 மில்லியன் எக்டர் நிலப்பரப்பில், புதியதாக செடிகள் நட வேண்டும் என்று வலியுறுத்தப்பட்டுள்ளது. இதுவரை 40 நாடுகள் இந்த திட்டத்தை ஆதரித்துள்ளன. ஆனால், இவ்வாறு புதிய காடுகளை உருவாக்குவதில் உள்ள சிக்கல்கள் குறித்து ஆய்வாளர்கள் எச்சரித்துள்ளனர். பான் சாலன்ஜ் திட்டத்தின்கீழ், உலக நாடுகள் கொடுத்துள்ள வாக்குறுதியின் படி, அவர்கள் நடப்போகும் செடிகளில் 80 சதவிகிதம், ஒற்றை வளர்ப்பு தோட்டங்களாகவோ அல்லது, சில பழங்கள், ரப்பர் உள்ளிட்டவற்றை அளிக்கும் அளவான வகைகள் கொண்ட தோட்டமாகவோ இருக்கின்றன என்பதை அவர்கள் சுட்டிக்காட்டி இருக்கிறார்கள். புதிய ஆய்வை எழுதியுள்ளவர்கள், அதிக மரங்களை நடுவதற்காக தனியார் நில உரிமையாளர்களுக்கு எவ்வளவு நிதிச்சலுகை வழங்கப்பட்டுள்ளன என்பதை கூர்ந்து கவனித்துள்ளார்கள். இந்த சலுகைகள், புவியில் அதிக அளவிலான செடிகள் வளர்க்கப்பட முக்கிய விஷயமாக பார்க்கப்படுகின்றன. அவர்கள் சிலியை ஒரு உதாரணமாக பார்க்கின்றனர். அந்த நாட்டில், 1974 முதல் 2012 ஆம் ஆண்டு வரை, மரம் நடுவதற்காக மானியம் அளிக்கும் ஆணை உள்ளது. உலகளவில் காட்டை உருவாக்கும் திட்டத்திற்கு இது உந்துசக்தியாகப் பார்க்கப்பட்டது. புதிய காடுகளை உருவாக்க செடிகள் நடப்பட்டால், அதற்கு அந்நாட்டில் 75% மானியம் அளிக்கப்பட்டது. ஏற்கனவே இருக்கும் காடுகளுக்கு இது பொருந்தாது என்றாலும், பட்ஜெட் தயாரிப்பில் இருந்த வரம்புகள் மற்றும் சட்டங்களை அமலாக்குவதில் இருந்த கவனக்குறைவுகளால், சில நில உரிமையாளர்கள், இயற்கையாக அமைந்திருந்த காடுகளை அழித்துவிட்டு, லாபம் அளிக்கும் மரங்களை புதியதாக அந்த இடங்களில் நட்டனர். இந்த மானியத்திட்டத்தால், மரங்களால் சூழப்பட்டுள்ள இடங்களின் அளவு விரிவடைந்துள்ளது என்னும்போதிலும், இயற்கையான காட்டின் அளவு குறைந்துள்ளது என்று இந்த ஆய்வு கண்டறிந்துள்ளது. சிலியில் இருக்கும் இயற்கை காடுகளில் பல்லுயிர் தன்மை மிகவும் அதிகமாக இருந்து, அதிகமான கரியமிலத்தை தன்னுள் தக்கவைத்துக்கொள்ளும் என்னும் போதிலும், இந்த புதிய மானிய திட்டத்தில்கீழ் நடப்பட்டு வளர்ந்த மரங்களால் அவ்வாறு கரியமிலத்தை தக்க வைத்துக்கொள்ள முடியாமல் போனதும், அதன்மூலம், பல்லுயிர் தன்மை குறைவதற்கான சூழலை அது தூண்டுதலாக அமைந்துவிட்டது என்று ஆய்வின் ஆசிரியர்கள் கூறுகிறார்கள். "புதிய மரங்களை வளர்க்க மானியம் அளிக்கும் திட்டங்கள் முறையே கட்டமைக்கப்படாமலோ, சரியாக அமலாக்கப்படாமலோ இருந்தால், அது மக்களின் பணத்தை அதிகமாக வீணாக்குவதோடு, அதிக கரியமிலத்தை வெளியிடவும், பல்லுயிர் சூழலை இழக்கும் ஆபத்தையும் உருவாக்கி விடுகிறது" என்கிறார் இந்த ஆய்வின் ஆசிரியர்களில் ஒருவரான பேராசிரியர் எரிக் லாம்பென். இவர் ஸ்டான்ஃபோர் பல்கலைக்கழகத்தை சேர்ந்தவர் ஆவார். "இந்த திட்டங்கள் எதை குறிக்கோளாக கொண்டுள்ளதோ, அதற்கு எதிர்மறையான விளைவயே உருவாக்கிவிடும்." இரண்டாவதாக நடத்தப்பட்ட ஆய்வு, புதியதாக உருவாகியுள்ள இந்த காடுகள் எவ்வளவு கரியமில வாயுவை உள்ளிழுத்துக்கொள்கின்றன என்பதை கணக்கிடுகிறது. ஒரு குறிப்பிட்ட அளவுகோளை வைத்தே, இதுவரை நடந்துள்ள அனைத்து ஆய்வுகளும், மரங்கள் எவ்வளவு கரியமில வாயுவை காற்றிலிருந்து இழுத்துக் கொள்கின்றன என்று கணக்கிடுகின்றன. ROBERT HEILMAYR உள்ளூர் சூழலைப் பொருத்தே இந்த அளவுகோல் இருக்கும் என்று கணக்கிடும் ஆய்வாளர்கள், வடக்கு சீனாவின் சூழலை ஆய்வுக்கு உட்படுத்தியுள்ளனர். காரணம், கோபி பாலைவனப் பகுதியில் ஏற்படும் புழுதியை குறைக்கவும், பருவநிலை மாற்றத்தை சமாளிக்கவும் அந்த அரசு முன்னெடுத்த மிகப்பெரிய காடுகளை உருவாக்கும் பணிகளுமே ஆகும். இவ்வாறு உருவாக்கப்பட்ட காட்டுப் பகுதிகளிலிருந்து 11,000 மண் மாதிரிகளை எடுத்த ஆய்வாளர்கள், கரியமிலத்தன்மை குறைவாக உள்ள மண்ணில் நடப்படும் செடிகள், மரங்களாக மாறும்போது, அவை இயற்கையான கரியமிலத்தன்மையை அதிகப்படுத்தவே செய்வதை கண்டறிந்துள்ளனர். ஆனால், ஏற்கனவே கரியமிலத்தன்மை அதிகமாக உள்ள மண்ணில் இந்த மரங்கள் வளரும்போது, அதன் அளவை மரங்கள் குறைக்கின்றன. புதிய செடிகளை நடுவதன்மூலம், எவ்வளவு இயற்கையான கரியமில அளவை சரிசெய்துவிட முடியும் என்று முன்பு நாம் கொண்டிருந்த அனுமானங்கள் சற்று மிகைப்படுத்தப்பட்டவையாக தெரிவதாக இந்த ஆய்வின் ஆசிரியர்கள் கூறுகின்றனர். "மீண்டும் காடுகளை உருவாக்குவது மட்டும் ஒற்றைச்செயல் அல்ல என்பதை மக்கள் புரிந்துகொள்வார்கள் என நம்புகிறேன். இதல் பல முக்கிய சிக்கல்களை கவனிக்க வேண்டும், பல்வேறு பகுதிகளை சரியாக கையாள வேண்டும், மீண்டும் காடுகளை உருவாக்குவது மட்டுமே, பருவநிலை மாற்றத்தால் வரும் அனைத்து சிக்கல்களுக்கும் ஒரே தீர்வாக இருக்காது." என்கிறார், இந்த ஆய்வை முன்னெடுத்து செல்லும், கொலராடோ மாநில பல்கலைக்கழகத்தில் பேராசிரியர் முனைவர் அன்பிங் சென். இந்த இரு ஆய்வுகளும், Nature Sustainibility என்ற பக்கத்தில் வெளியாகியுள்ளன. https://www.bbc.com/tamil/science-53207715