கிருபன்

உலகளாவிய தொற்று தருணத்தில் வழங்கப்பட்டுள்ள நீதி? பட மூலம், Groundviews 2000ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் 19ஆம் திகதி, யாழ்ப்பாணத்தில் மிருசுவில் கிராமத்தில் ஐந்து வயது, பதின் மூன்று வயது மற்றும் பதினைந்து வயது சிறார்கள் உள்ளிட்ட உள்நாட்டில் இடம்பெயர்ந்த எட்டுத் தமிழ்க்குடிமக்களைப் படுகொலை செய்த இராணுவக் கடமையில் ஈடுபட்டுக்கொண்டிருந்த சார்ஜன்ட் சுனில் ரத்னாயக்க, 2015ஆம் ஆண்டு நீதிமன்றத்தினால் குற்றவாளியாகத் தீர்ப்பளிக்கப்பட்டார். 2019 ஏப்ரல் மாதம் ஐவர் அடங்கிய நீதிபதிகள் குழாமினால் தண்டனை உறுதிப்படுத்தப்பட்ட இக்கொலையாளிக்கு, ஜனாதிபதி கோட்டபாய ராஜபக்‌ஷ 2020 மார்ச் 26ஆம் திகதி பொதுமன்னிப்பு வழங்கியுள்ளார் என்ற செய்தி வெளியிடப்பட்டது. பொதுமன்னிப்பு தொடர்பாகப் பல மாதங்களாக வதந்திகள் பரவிவந்த நிலையில் கொள்ளை நோய் ஒன்று நாட்டில் பரவுகின்ற நேரத்திலும் விதிவிலக்கான சூழ்நிலை நிலவுகின்ற நேரத்திலும் சாதாரண சட்டம் (குறைந்தது தற்போதாவது) நிலவுகின்ற நேரத்திலுமே இந்த மன்னிப்பு வழங்கப்பட்டுள்ளது. மன்னிப்பு வழங்குவதற்கான தீர்மானத்தினைப் பற்றிய கலந்துரையாடலுக்குள் செல்வதற்கு முன்னர் குற்றத்தீர்ப்பினை உறுதிப்படுத்திய உச்ச நீதிமன்ற தீர்மானத்தின் சில மிக முக்கியமான கூறுகளை நினைவுபடுத்துவது பொருத்தமானதாக இருக்கும். மூன்று சிறார்கள் உள்ளிட்ட எட்டுப் பேரைப் படுகொலை செய்வதற்குப் பயன்படுத்தப்பட்ட முறையினைப் பற்றி நீதிமன்றம் பின்வருமாறு குறிப்பிடுகின்றது. “கொல்லப்பட்ட ஒவ்வொருவரினதும் முன்கழுத்தில் 2 அங்குல ஆழத்திற்கு தனித்த ஒரு வெட்டுக்காயத்தினை வைத்தியர் அவதானித்துள்ளார். மேலும் மரணமானது கழுத்தில் ஏற்படுத்தப்பட்ட வெட்டுக்காயத்தினால் ஏற்பட்ட அதிர்ச்சியினாலும் உடலினுள் ஏற்பட்ட குருதிப்பெருக்கினாலும் ஏற்பட்டுள்ளது என்கின்ற அபிப்பிராயத்தினையும் வைத்தியர் வெளியிட்டுள்ளார்.” படுகொலைகளை மேற்கொண்டவர்கள் தாம் கண்டுபிடிக்கப்படக்கூடாது என்பது தொடர்பில் எடுத்த கவனம் பற்றித் தன்னுடைய அவதானத்தினைச் செலுத்திய நீதிமன்றம் அதனைப் பற்றிப் பின்வருமாறு குறிப்பிடுகின்றது, “படுகொலைகளுக்குப் பொறுப்பு கூறவேண்டிய நபர் அல்லது நபர்கள் குறிப்பிட்ட சந்தர்ப்பத்தில் பிரதேசத்தில் நிலவிய அமைதியற்ற சூழலினைக் கவனத்திற்கொண்டு யுத்தத்தில் ஈடுபட்டுள்ள தரப்பினருக்குத் தெரியவந்துவிடும் என்ற காரணத்தினால் வழமையான வெடிஆயுதங்களைப் பயன்படுத்தாது அமைதியான முறையில் சத்தமின்றிப் படுகொலை செய்யும் முறையினைத் தந்திரமாகக் கவனத்துடன் பயன்படுத்தியுள்ளனர். எனவே, கொலைக்குப் பொறுப்பானவர்கள் யுத்த சூழ்நிலையினைப் பற்றி நன்கு அறிந்திருந்தனர் என்பதனையும் எவ்விதமான சத்தத்தினையும் ஏற்படுத்துவதைத் தவிர்ப்பதற்காக முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டிருக்கின்றனர் என்பதனையும் சுட்டிக்காட்டும் ஒரு காரணியே இது என்பதை விடயங்களை நன்கறிந்த பிரதி மன்றாடியார் நாயகம் சமர்ப்பித்திருக்கின்றார்.” சாட்சியின் நம்பகத்தன்மையினைப் பொறுத்தளவில், “மேன்முறையீடு செய்த குற்றஞ்சாட்டப்பட்டவரை அல்லது ஏனைய குற்றஞ்சாட்டப்பட்டவரைத் தவறாக இக்கொலையில் சிக்கவைப்பதற்கு வழக்கின் சாட்சியாளரான மகேஸ்வரனுக்கு ஏதாவது ஒரு காரணம் இருந்தது என்பதற்கான ஒரு சாடைக் குறிப்புக் கூட இல்லை” என நீதிமன்றம் குறிப்பிடுகின்றது. எவ்வழியின் மூலம் கொலைசெய்யப்பட்ட நபர்களின் உடல்கள் கண்டெடுக்கப்பட்டனவோ அவ்வழியினை கண்டறிகையில், அதாவது உடல்கள் புதைக்கப்பட்ட இடங்களைச் சுட்டிக்காட்டியவர் ரத்னாயக்க ஆவார், நீதிமன்ற கூற்றின்படி, ‘குற்றஞ்சாட்டப்பட்ட மேன்முறையீட்டாளர் (ரத்னாயக்க) வழங்கிய வாக்குமூலத்தின் அடிப்படையில் இந்தச் சாட்சி இராணுவப் பொலிஸ் அதிகாரிகளின் அணியுடன் சேர்ந்து சம்பவம் நடந்ததாகக் குறிப்பிடப்படும் பிரதேசத்திற்கு விஜயம் செய்துள்ளார். குற்றஞ்சாட்டப்பட்ட 1ஆவது மேன்முறையீட்டாளர் வழங்கிய அறிவுறுத்தல்களுடன் அந்த இடத்தினைச் சென்றடைந்தவுடன் அவர்கள் புதர்க்காடு ஒன்றின் வழியே நடந்திருக்கின்றனர். மேலும் குற்றஞ்சாட்டப்பட்ட மேன்முறையீட்டாளர் சம்பவ இடத்தினைச் சுட்டிக்காட்டியிருக்கின்றார். இதற்கமைய காங்கேசன்துறைப் பொலிஸ் சிரேஸ்ட அத்தியட்சகர் தலைமையில் சம்பவ இடத்திற்குப் பொலிஸார் வந்திருக்கின்றனர். இதனைத் தொடர்ந்து குற்றஞ்சாட்டப்பட்ட மேன்முறையீட்டாளரினால் சுட்டிக்காட்டப்பட்ட இடத்தினைத் தோண்டுமாறு கட்டளையிட்ட நீதவானும் சம்பவ இடத்திற்கு விஜயம் செய்திருக்கின்றார். தோண்டும்போது 8 சடலங்கள் கண்டெடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. குற்றப்பகர்வின் மீதான கொலைக் குற்றங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள இறந்தவர்களின் சடலங்களே அவை என உறவினர்கள் சடலங்களை அடையாளம் காட்டியுள்ளனர். சாவகச்சேரி மாவட்ட நீதிபதியான திரு. பிரேமசங்கர் அவரது சாட்சியத்தில், “சடலங்கள் கண்டெடுக்கப்பட்ட இடத்தினைக் குற்றஞ்சாட்டப்பட்ட மேன்முறையீட்டாளரான மேஜர் சொய்சாதான் சுட்டிக்காட்டினார்” எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார். கொலைக்குப் பொறுப்பான அனைவருமே வகைப்பொறுப்புக் கூறவைக்கப்படவில்லை என்பதைச் சுட்டிக்காட்டிய நீதிமன்றம் பின்வருமாறு குறிப்பிடுகின்றது, “இச்செயல்கள் அனைத்தையும் தனியொரு நபர் இழைப்பது என்பது அதீத வாய்ப்பற்றது அல்லது அசாத்தியமானது. எனவே இச்செயல்கள் ஒன்றிற்கு மேற்பட்டவர்களினால் இழைக்கப்பட்டுள்ளன என ஊகிப்பது நியாயமானதாகும்.” சிறப்புரிமையும் பக்கச்சார்பும்: மன்னிப்பு எவ்வாறு வழங்கப்படுகின்றது? நீதி ஒழுங்காக வழங்கப்படவில்லை அல்லது மன்னிப்பு வழங்கப்படுவதனைப் பொருத்தமானதாக ஆக்குகின்ற நியாயப்படுத்தப்படக்கூடிய சந்தர்ப்ப சூழ்நிலைகள் காணப்படுகையில் மன்னிக்கப்படலாம். உதாரணமாக, சில குறிப்பிட்ட குற்றச்செயல்களும் தவறுகளும் பல்வேறு சமுகக் காரணிகளின் விளைவுகளினால் குற்றவாளியினால் மேற்கொள்ளப்பட்டிருக்கும் சந்தர்ப்பங்களில் மன்னிக்கலாம். அரசியலமைப்பினால் வழங்கப்பட்டுள்ள ஏற்பாடுகளுக்கு அமைவாக, மன்னிப்பினை வழங்குவதா எனும் தீர்மானத்தினை எடுப்பதற்கான பூரண தற்றுணிபினை ஜனாதிபதி கொண்டுள்ளார். மன்னிப்புக்கள் சகல தவறுகளுக்கும் குற்றச்செயல்களுக்கும் சிறைக்கைதிகளின் வகையினருக்கும் அளிக்கப்படலாம். அரசியலமைப்பின் உறுப்புரை 34(1) இற்கு அமைவாக குற்றத்தீர்ப்பளிக்கப்பட்ட சிறைக்கைதி ஒருவருக்கு விசேட ஏற்பாடுகளின் கீழ் மன்னிப்பு அளிக்கையில்: அறிக்கை ஒன்றினை வழங்குமாறு விளக்க (தீர்ப்பு வழங்கிய) நீதிபதியிடம் ஜனாதிபதி கட்டாயம் வேண்டுகோள் விடுக்கவேண்டும். விளக்க நீதிபதியின் அறிக்கையுடன் சேர்த்து சட்டமா அதிபரின் ஆலோசனை நீதியமைச்சருக்கு வழங்கப்படவேண்டும் என்ற அறிவுறுத்தல்களுடன் அந்த அறிக்கை சட்டமா அதிபருக்கு அனுப்பிவைக்கப்படும்; நீதியமைச்சர் அவரின் பரிந்துரைகளுடன் அறிக்கையினை ஜனாதிபதிக்கு அனுப்பிவைப்பார். வெளிப்படைத்தன்மை பேணப்படவேண்டும் என்பதற்காக, ரத்னாயக்கவின் சம்பவத்தில் இந்தச் செயன்முறை பின்பற்றப்பட்டதா என்பதைப் பொதுமக்கள் அறிந்துகொள்ளவேண்டும். அவ்வாறு பின்பற்றப்பட்டிருப்பின், அந்த அறிக்கை பகிரங்கப்படுத்தப்படவேண்டும். உயர் நீதிமன்றம் ரத்னாயக்கவின் தண்டனையினை உறுதிப்படுத்தி ஒரு வருடம் செல்வதற்கு முன்னர் ரத்னாயக்க விடுதலை செய்யப்பட்டுள்ள காரணத்தினால் இது குறிப்பாக முக்கியமானதாகும். ஏனெனில், இவ்வாறான ஒரு குறுகிய காலப்பகுதியில் குற்றத் தீர்ப்பளிக்கப்பட்டவரின் எவ்வகையான புனர்வாழ்வும் சாத்தியமற்றதாகும்? மேலும், ஹிரு தொலைக்காட்சியில் ஒளிபரப்பப்பட்ட ஒரு நேர்காணலில் ரத்னாயக்கவின் மனைவி குறிப்பிடுகையில் மன்னிப்பானது ஜனாதிபதி ராஜபக்‌ஷவினால் வாக்குறுதியளிக்கப்பட்ட ஒன்று எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார். (அவர் பிரதிக்ஞா என்ற சிங்களச் சொல்லைப் பயன்படுத்தியுள்ளார்).[ii] தனது நேர்காணலில் அவர், ஜனாதிபதியின் மன்னிப்பு வழங்கும் செயன்முறையில் எவ்வித வகிபாத்திரத்தினையும் சட்டப்படி வகிக்காத அரச அதிகாரிகளுக்கும் மன்னிப்பினைப் பெற்றுத்தந்தமைக்காக நன்றி தெரிவித்துள்ளார். வரலாற்று ரீதியாக நோக்குகையில், இலங்கையில் நிறைவேற்று அதிகாரத்தினால் தன்னிச்சையான முறையிலும் வெளிப்படைத்தன்மையற்ற முறையிலும் விசேட மன்னிப்புக்கள் வழங்கப்பட்டுள்ளன. இவ்வாறான செயன்முறையில் எவ்விதமான புறவமயமான தராதரங்களும் பின்பற்றப்படவில்லை என்பதையே இது சுட்டிக்காட்டுகின்றது. எனவே, விசேட மன்னிப்பு தரப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்பதுடன் சிறையிலடைத்தலின் நோக்கம் பூர்த்திசெய்யப்பட்ட பின்னர், அதாவது புனர்வாழ்வு அடையப்பட்ட பின்னரே கைதிகள் விடுவிக்கப்படக்கூடிய முறைகளுள் ஒன்றாகவே மன்னிப்பு என்பது இருக்க முடியும். இது தொடர்பில் இந்தியாவிடம் இருந்து பாடங்களைக் கற்றுக்கொள்வது பயன்மிக்கதாகும். கருணை மனு எனக் குறிப்பிடப்படுகின்ற இவ்வாறான மன்னிப்புத் தொடர்பான தீர்மானங்களில், உச்ச நீதிமன்றம் நீதிமுறை மீளாய்வினைப் பயன்படுத்துவதற்கான அதிகாரத்தினைக் கொண்டுள்ளது. 1980ஆம் ஆண்டின் மாரு ராம் எதிர் இந்திய யூனியன் வழக்கில் வழங்கப்பட்ட தீர்ப்பு, தனஞ்சய் சட்டர்ஜி எதிர் மேற்கு வங்க அரசு வழக்கிலும், சுவரன் சிங் எதிர் உத்தரப் பிரதேச அரசு வழக்கிலும், கே.பி. நானாவதி எதிர் பம்பாய் அரசு வழக்கிலும் கடைப்பிடிக்கப்பட்டது. நிறைவேற்று அதிகாரத்தின் மன்னிக்கும் அதிகாரம் என்பது நிர்வாக ரீதியான மற்றும் கருணை அடிப்படையிலான செயலேயன்றி உரிமைக்குரிய விடயமாகக் கோரப்படலாகாது என இத்தீர்மானங்களில் இந்திய உயர் நீதிமன்றம் தீர்ப்பு வழங்கியுள்ளது. எவ்வாறாயினும், இந்த அதிகாரத்தினை நிறைவேற்று அதிகாரம் தன்னிச்சையாகப் பயன்படுத்தியுள்ளதா என்பதை மீளாய்வு செய்வதற்கான அதிகாரத்தினையும் கடப்பாட்டினையும் நீதிமன்றம் கொண்டுள்ளது என்பதை உச்ச நீதிமன்றம் வலியுறுத்தியுள்ளது. இந்தத் தீர்மானங்கள் 2006ஆம் ஆண்டிலே எப்புரு சுதாகர் மற்றும் யுசெ எதிர் ஆந்திரப் பிரதேச அரசு மற்றும் மற்றவர்கள் வழக்கில் உயர் நீதிமன்றத்தின் வரலாற்று ரீதியான தீர்மானத்திற்கு இட்டுச்சென்றன. இவை கருணை மனுவினை ஏற்றுக்கொள்வதில் அல்லது நிராகரிப்பதில் ஜனாதிபதியின் தீர்மானத்தினைப் பின்வரும் காரணங்களின் அடிப்படையில் சவாலுக்குட்படுத்துவதற்கான தளத்தினை உருவாக்கின: பூரண அவதானம் செலுத்தப்படாமல் கட்டளை பிறப்பிக்கப்பட்டுள்ளது. கட்டளையானது தவறான நோக்கத்துடன் வழங்கப்பட்டது. கட்டளையானது புறச்சார்பான அல்லது முற்றுமுழுவதும் சம்பந்தமற்ற கருதுகோள்களின் அடிப்படையில் வழங்கப்பட்டுள்ளது. சம்பந்தப்பட்ட ஆவணங்கள் பரீசீலனைக்கு உட்படுத்தப்படவில்லை, அல்லது கட்டளையானது தன்னிச்சையானதாக உள்ளது. மேலும், 2005ஆம் ஆண்டில், கருணை மனுக்களை மீளாய்வு செய்வதற்கான வழிகாட்டல்களை ஜனாதிபதி அப்துல் கலாம் தனது சுயமுன்னெடுப்பின் பேரில் நிர்ணயித்தார். இதன் மூலம் இந்திய அரசியலமைப்பினால் இந்திய யூனியனின் ஜனாதிபதி என்கின்ற ரீதியில் கருணை மனுக்கள் தொடர்பில் நிறைவேற்று அதிகாரத்தினைப் பயன்படுத்துவதற்காக அவருக்கு வழங்கப்பட்டுள்ள அதிகாரம் தரப்படுத்தப்பட்டது. ரத்னாயக்காவிற்கு மன்னிப்பினை வழங்குவதில் மேலே கலந்துரையாடப்பட்ட செயன்முறைக்கு மேலதிகமாக அல்லது அது இல்லாமலே, எழுகின்ற மிக முக்கியமான கேள்வி மன்னிப்பு வழங்கப்பட்டிருக்கத்தான் வேண்டுமா என்பதாகும். உச்ச நீதிமன்றத் தீர்மானங்கள் எடுத்துக்காட்டுவது போல இக்கொலைகள் மிகக் குரூரமானவையாகக் காணப்படுவதுடன் கொலைகள் கண்டுபிடிக்கப்படுவதைத் தவிர்க்கும் விதத்தில் நேரமும் கவனமும் எடுக்கப்பட்டிருக்கின்றமை இவை முன்கூட்டியே திட்டமிடப்பட்ட கொலைகள் என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுகின்றன. மேலும், குற்றத்தீர்ப்பளிக்கப்பட்டவர் எவ்விதமான கழிவிரக்கத்தினையும் காட்டவில்லை. குற்றவாளிக் கூண்டிலே அவர் வழங்கிய வாக்குமூலத்தில் சடலங்கள் புதைக்கப்பட்ட இடத்தினைச் சுட்டிக்காட்டியவரே அவர்தான் எனும் உண்மையினையும் தாண்டித் தனக்கும் கொலைகளுக்கும் எவ்வித சம்பந்தமும் இல்லை என்று மறுத்துள்ளார். இவர் குற்றவாளிக் கூண்டில் வழங்கிய வாக்குமூலத்தினை நீதாய நீதிமன்றம் நிராகரித்ததை உச்ச நீதிமன்றம் உறுதிப்படுத்தியுள்ளது. மேலும், இலங்கையில் மூன்று தசாப்தங்களாக நடைபெற்ற உள்நாட்டு ஆயுத மோதலின்போது மனித உரிமை மீறல்களில் ஈடுபட்டனர் எனக் குற்றஞ்சாட்டப்பட்டவர்களுக்கு எதிராக மிக அரிதாகவே சட்ட நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட்டுள்ளன என்பது இங்கே குறிப்பிடத்தக்கதாகும். இந்தச் சூழமைவில் குற்றத்தினை இழைத்த ஒருவரை வகைப்பொறுப்புக் கூறவைத்த அரிதான நிகழ்வுகளில் ஒன்றாக இது அமைந்துள்ளது. எனவே, நீதியின் நலன்களைக் காப்பதில் இந்த மன்னிப்பு பாதிப்பினை ஏற்படுத்தியுள்ளது என்பதுடன் குறிப்பாக யுத்தத்துடன் தொடர்புடைய வன்முறைகளுக்குப் பொறுப்பானவர்களை வகைப்பொறுப்புக் கூறவைப்பதிலும் பாதிப்பினை ஏற்படுத்தியுள்ளது. கடந்த காலத்தின் நிகழ்வுகளுக்குப் பரிகாரம் செய்து அரசுக்கும் தமிழ் சமுதாயத்திற்கும் இடையிலான அல்லது சமுதாயங்களுக்கு இடையிலான நம்பிக்கையினை மீளக்கட்டியெழுப்புவதையும் இந்த மன்னிப்பு கீழறுத்துள்ளது. அடையாளம் மற்றும் பாதிப்புறுநிலை எந்தவொரு சமூகத்திலும் குறிப்பிட்ட சமுதாயக் குழுமம் ஒன்று வரலாற்று ரீதியான பாகுபாட்டிற்கு அல்லது வரலாற்று ரீதியான பாகுபாட்டுடன் முறைமைவாய்ந்த மற்றும் கட்டமைப்பு ரீதியான பாகுபாட்டிற்கு முகங்கொடுப்பதும் தொடர்ந்து முகங்கொடுத்து வருவதும் இடம்பெற்று வருகின்ற காரணத்தினால் ஏனைய சமுதாயக் குழுமங்களை விட இக்குழுமம் அடக்குமுறைகளினாலும் வன்முறையினாலும் பாதிக்கப்படுவதற்கான அதிக ஆபத்துக் காணப்படுகின்றது. இலங்கையில் வாழும் சிறுபான்மையினர் இவ்வகையான குழுமத்தினுள் உள்ளடங்குகின்றனர். இவர்களின் பாதிப்புறுநிலை என்பதன் அர்த்தம் இவர்களினால் தமது உரிமைகளை அனுபவிக்க முடியாது என்பதாகும். இதனால், இவர்கள் ஏற்படக்கூடிய சாத்தியமுள்ள மேலதிக வன்முறைகளுக்கு உட்படும் ஆபத்தினைக் கொண்டுள்ளனர் என்பதுடன் தாம் அனுபவிக்கும் வன்முறைகளுக்கு எதிராக நீதியினைத் தேடுவதற்கான ஆற்றலையும் இழக்கின்றனர். இச்சம்பவத்தில் மிருசுவிலில் படுகொலை செய்யப்பட்டவர்கள் தமிழ் மக்களாவர். இவர்கள் உள்நாட்டு ஆயுத மோதலினால் இடம்பெயர்ந்த அப்பாவி மக்கள். இவர்கள் ஒன்றிற்கு மேற்பட்ட தடவைகள் இடம்பெயர்ந்திருக்கலாம் என்பதுடன் இடப்பெயர்வின் காரணத்தினால் தங்களின் சொத்துக்களையும் வாழ்வாதாரங்களையும் இழந்து அதன் விளைவாகப் பொருளாதாரப் பாதுகாப்பினையும் இழந்திருக்கலாம். இவர்கள் நாளாந்தம் தமது வீடு வளவுகளுக்கு பிரவேசித்து அங்கிருந்து தம்மால் எடுத்துச்செல்லக்கூடிய உற்பத்திப் பொருட்களை எடுத்துக்கொண்டு மாலை 4 மணியளவில் திரும்பவும் சென்றுவிடுவார்கள். இந்த நிகழ்வே இவர்கள் பொருளாதாரப் பாதுகாப்பின்மையினால் மட்டும் பாதிக்கப்படவில்லை என்பதோடு, தமது உயிருக்கான பாதுகாப்பும் அற்றவர்களாகவே இருந்துள்ளனர் என்பதை நிரூபிக்கப் போதுமானதாகும். எனவே, இவர்களின் அடையாளம் தொடர்பாக மேலே குறிப்பிடப்பட்ட பல்வேறு காரணங்கள் இவர்கள் வன்முறைக்கு முகங்கொடுப்பதற்கான ஆபத்திற்கு இவர்களை ஆளாக்கியிருந்தது என்பதே உண்மையாகும். பாகுபாடு, விளிம்புநிலைக்குத் தள்ளப்படல் மற்றும் பாதிப்புறுநிலை ஆகியவற்றின் நீண்ட தொடர்ச்சியினை எடுத்துக்காட்டும் இக்காரணிகள், குற்றத்தினை இழைத்தோரை வகைப்பொறுப்புக் கூறவைத்து நீதியினைப் பெற்றுக்கொள்வதற்கான இக்குடும்பங்களின் ஆற்றலைத் தொடர்ந்தும் மோசமாகப் பாதித்துவருகின்றன. இந்தக் கட்டுரையின் முதல் வரியிலேயே பாதிக்கப்பட்டவர்களின் இனத்துவத்தினை அடையாளப்படுத்தியமை சில குறிப்பிட்ட அடையாளங்களினால் உருவாக்கப்படும் பல்வேறுவகையான பாதிப்புறுநிலையினை எடுத்துக்காட்டுவதற்கான பிரக்ஞைமிக்க தீர்மானமாகும். படுகொலைகள் நடந்து இரண்டு தசாப்தங்களின் பின்னரும்கூட, படுகொலைகளை நடத்திய குற்றவாளி கழிவிரக்கம் காட்டாமலும் புனர்வாழ்வு செய்யப்படாமலும் இருந்த நிலையில், பின்பற்றப்பட்டிருக்கவேண்டிய உரிய செயன்முறை எதுவும் பின்பற்றப்படாமல் நிறைவேற்று அதிகாரத்தினால் குற்றவாளி மன்னிக்கப்பட்டமை பொதுமக்கள் மத்தியில் குறிப்பிடத்தக்க அளவில் கோபத்தினை ஏற்படுத்தவில்லை. இவ்வாறு பொதுமக்கள் தங்கள் அதிருப்தியையோ அல்லது கோபத்தினையோ இந்த விடயத்தில் காத்திரமாகக் காட்டாமல் இருப்பது யாரின் இழப்பிற்காகத் துக்கம் அனுஷ்டிப்பது பெறுமதியானது எனும் கேள்வியினை எழுப்புகின்றது. ஜூடித் பட்லர் குறிப்பிடுவதுபோல, யாரின் உயிர் பெறுமதியானது எனக் கருதப்படுகின்றது, யாரின் உயிருக்காகத் துக்கம் அனுஷ்டிக்கப்படுகின்றது, யாரின் உயிரிழப்புக்காக வருந்தத்தேவையில்லை என்பதைக் கேட்பதன் மூலம் “நாம்” யுத்தத்தின் இந்தக் காலகட்டத்தில் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கின்றோம். உயிருக்காக வருந்தவேண்டியவர்கள் மற்றும் வருந்தத் தேவையில்லாதவர்கள் என மக்களைப் பிரிப்பதே யுத்தம் என நாம் நினைக்கலாம். வருத்தப்படத் தேவையில்லாத உயிர் என்பது துக்கம் அனுஷ்டிக்கப்படத் தேவையில்லாத உயிராகும். ஏனெனில், அந்த உயிர் ஒருநாளும் வாழவில்லை. அதாவது, அது ஒருபோதுமே உயிர் எனவே கருதப்படவில்லை.[iii] இந்த உயிர்கள் பொருட்படுத்தத் தேவையற்றவை என மக்கள் நினைத்தால் அவை பின்வரும் காரணங்களினால் இருக்கலாம் என பட்லர் குறிப்பிடுகின்றார்: ‘நாம் இவ்வாறு உணர்வதற்கு ஒரு காரணம் நாம் எம்மைச் சுற்றியுள்ள உலகினை எவ்வாறு அர்த்தப்படுத்தப் பழகியுள்ளோம் என்பதாகும். அதாவது, நாம் எதை உணர்கின்றோமோ அதை நாம் எவ்வாறு அர்த்தப்படுத்துகின்றோமோ அது உண்மையிலேயே உணர்வினைத்தாமே மாற்றக்கூடியது மற்றும் மாற்றுகின்றது’. எனவே, படுகொலை செய்யப்பட்டவர்கள் வடக்கில் வாழ்ந்த ஒரே காரணத்தினால் அல்லது அவர்கள் தமிழர்கள் என்ற ஒரே காரணத்தினால் பயங்கரவாதிகளாக நோக்கப்பட்டால், அவர்களின் உயிர்களும் ‘உயிர்களே அல்ல’ என்றே கருதப்படும். மாற்றுக் கொள்கைகளுக்கான நிலையத்தினால் 2015 ஆம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்ட ‘சுனிலைக் காப்பாற்றல்’ எனும் ஆய்வின் மூலம் இது உறுதிப்படுத்தப்படுகின்றது. சுனிலைக் (ரத்னாயக்க) காப்பற்றல் எனும் தலைப்பிலான பேஸ்புக் பக்கம் பயன்படுத்திய உபாயமார்க்கங்களில் ஒன்று சிறுபான்மைச் சமூகங்களை இலக்குவைத்த வெறுப்புரைகளாகும் என்பதுடன் இந்த வெறுப்புப் பிரச்சாரங்கள் தமிழர்களை ஒரு குறிப்பிட்ட முத்திரை குத்தப்பட்ட இனக்குழுமமாக ஆக்கி அவர்களைப் பயங்கரவாதிகளுடன் சமப்படுத்தி அதன் மூலம் மிருசுவில் படுகொலைகள் நியாயப்படுத்தப்பட்டதை ஆய்வு கண்டறிந்தது.[iv] பாதிக்கப்பட்டவர்கள் பச்சாதாபப்படவோ அல்லது துக்கம் அனுஷ்டிக்கப்படவோ தகுதியற்ற யாரோ சிலர் எனச் சித்தரிப்பது அவர்களுக்கெதிராக இழைக்கப்பட்ட குற்றச்செயல்களை ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடியதாக ஆக்குவதற்கான அல்லது அவையெல்லாம் குற்றச்செயல்களே அல்ல, மாறாக அவை வீரதீரச் செயல்களே என்ற பிம்பத்தினை உருவாக்குவதற்கான ஒரு வழியே ஆகும். கொள்ளை நோய்க் காலத்தில் பிரஜாவுரிமை ஜனநாயகத்தில் கொவிட் 19 இன் தாக்கம் எனும் தலைப்பிலான தனது அண்மைய கட்டுரையில் யுவல் நோவா ஹராரி, ‘கொரனா வைரஸ் பிரசாவுரிமையின் பாரிய சோதனையாகும்’ எனக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.[v] கொள்ளை நோயின் போது அரசாங்கங்கள் குடிமை உரிமைகளைக் கட்டுப்படுத்துகின்ற ஆனால் கொள்ளை நோயினைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கு அவசியமானது என நியாயப்படுத்தப்படுகின்ற நடவடிக்கைகளை அறிமுகப்படுத்துகையில் பாதிக்கப்படுகின்ற முதலாவது விடயம் குறிப்பாக அரசின் செயற்பாட்டினை அல்லது அரசு செயற்படாமையினைச் சவாலுக்குட்படுத்தும் அல்லது விமர்சிக்கும் பேச்சு சுதந்திரமாகும். இலங்கையினைப் பொறுத்தளவில் தனது உரிமைகளைச் சுதந்திரமாகப் பயன்படுத்துவதற்கான பிரஜையின் ஆற்றல் எமது வரலாற்றின் வெவ்வேறு காலகட்டங்களில் கட்டுப்படுத்தப்பட்டிருக்கின்றது. இவ்வாறு முடக்கப்பட்ட உரிமைகளில் ஒன்றுதான் பேச்சு சுதந்திரம். எவ்வாறாயினும், அடக்குமுறை நிலவிய காலங்களில் கூட அதிகாரத்தினை நோக்கி உண்மையினைக் கூறுவதற்கான ஆற்றல், நிறைவேற்று அதிகாரத்தின் தீர்மானங்களை விமர்சிப்பதற்கான ஆற்றல் போன்ற ஒருவரின் பிரஜாவுரிமையினைப் பயன்படுத்துவதன் இன்றியமையாத அம்சங்கள் வெவ்வேறு நபர்களினாலும் குழுமங்களினாலும், மீண்டும் ஒரு தடவை, அவர்களின் அடையாளம் மற்றும் சிறப்புரிமை ஆகியவற்றின் அடிப்படையில், வித்தியாசமாக அனுபவிக்கப்பட்டுள்ளன என்பதை நாம் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். மௌனம் உள்ளடங்கலாக, மன்னிப்புப் பற்றிய சொல்லாடலானது (அதாவது, யார் பேசுவது, யார் மௌனம் காப்பது மற்றும் பேசுபவர்களினால் என்ன சொல்லப்படுகின்றது) பேச்சுச் சுதந்திரத்தில் பல்வேறு சமூக – பொருளாதார மற்றும் அரசியல் கூறுகள் தாக்கத்தினை ஏற்படுத்துகின்றன எனும் உண்மையினையே எடுத்துக் காட்டுகின்றது. உதாரணமாக, மன்னிப்புப் பற்றிப் பெரிதும் கரிசனை கொண்டிருந்த நபர்களுடன் நான் கலந்துரையாடியிருக்கின்றேன். ஆனால், அடக்குமுறை பற்றிய அச்சம் காரணமாக அவர்கள் பகிரங்கமாகப் பேசமுன்வராமல் இருக்கின்றனர். இந்த விடயத்தில் நான் என்ன கூறுகின்றேன் என்பது பற்றிக் கவனமாக இருக்குமாறும் இல்லாவிடில் நான் ஒரு துரோகியாக அல்லது தேசத்திற்கு எதிரானவராகச் சித்தரிக்கப்படலாம் என்றும் என்னில் அக்கறை கொண்ட நண்பர்களும் சகபாடிகளும் என்னை எச்சரித்துள்ளனர். அப்படி முத்திரைக் குத்துவதன் நோக்கம், அவ்வாறு முத்திரைக் குத்தப்பட்டவர் தாக்கப்படுவது நியாயமானது என்ற தோற்றப்பாட்டை உருவாக்குவதாகும். நிறைவேற்று அதிகாரத்தினைப் பயன்படுத்துவது பற்றிய பகிரங்கமான மற்றும் சுதந்திரமான சொல்லாடல் அடக்குமுறைகள் இன்றி அல்லது மோசமான பின்விளைவுகள் இன்றி நடக்க முடியுமா என்பது கொள்ளை நோயின் போதும் அதன் பின்னரும் கருத்து வேறுபாட்டிற்கான தளம் இருக்கின்றதா? என்பதை வெளிக்காட்டும். இது “நாம் எமது பிரஜாவுரிமையினைச் சுதந்திரமாகவும் பூரணமாகவும் பயன்படுத்தக்கூடியதாக இருக்குமா? என்கின்ற ஒரு பரீட்சையாகும்.” சார்ஜன்ட் ரத்னாயக்கவுக்கு மரண தண்டனை வழங்கப்பட்டது. மரணதண்டனை சர்வதேச மனித உரிமைகள் சட்டத்தில் சித்திரவதையாகவும் இல்லாதொழிக்கப்படவேண்டிய தண்டனையாகவும் அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளது. இக்கட்டுரை மரண தண்டனை இல்லாமலாக்கப்படுவதற்கான காரணங்களைப் பற்றிக் கலந்துரையாடாது. ஜனாதிபதியின் மன்னிப்புப் பற்றி மட்டுமே கவனம் செலுத்தும். அம்பிகா சற்குணநாதன் Justice in the Time of a Pandemic என்ற தலைப்பில் இலங்கை மனித உரிமை ஆணைக்குழுவின் முன்னாள் ஆணையாளர் அம்பிகா சற்குணநாதன் எழுதி கிரவுண்ட்விவ்ஸ் தளத்தில் வௌிவந்த கட்டுரையின் தமிழாக்கம். [ii] ஹிரு தொலைக்காட்சியில் திருமதி ரத்னாயக்கவுடனான நேர்காணல் [iii] https://youtu.be/1c_vGELr5qYஜூடித் பட்லர், ‘ஸ்திரமற்ற ஆபத்தான நிலையும் துயருருநிலையும் – உயிர் வருத்தப்படக்கூடியதாக இருக்கையில்’, 16 நவம்பர் 2015 [iv] https://www.versobooks.com/blogs/2339-judith-butler-precariousness-and-grievability-when-is-life-grievableரோஷினி விக்ரமசிங்ஹ மற்றும் சஞ்சன ஹத்தொடுவ, ‘சுனிலைக் காப்பாற்றல்: சார்ஜன்ட் சுனில் ரத்னாயக்கவுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்ட பேஸ்புக் பக்கத்திலுள்ள ஆபத்தான பேச்சுக்கள் பற்றிய ஆய்வு, மாற்றுக் கொள்கைகளுக்கான நிலையம் 2015 https://www.cpalanka.org/wp-content/uploads/2015/10/SS-Final-RW-SH-formatted.pdf [v] யுவல் நோவா ஹராரி, ‘கொரனா வைரஸின் பின்னரான உலகம்’ 20 மார்ச் 2020 https://www.ft.com/content/19d90308-6858-11ea-a3c9-1fe6fedcca75 https://maatram.org/?p=8402

தாயைக் கொன்று உடலுக்கு அருகில் தூங்கிய மகன் கைது அப்துல்சலாம் யாசீம் திருகோணமலை, சம்பூர் பொலிஸ் பிரிவுக்குட்பட்ட சந்தனவெட்டை பகுதி, சந்தனவெட்டை வீதியில், மகனின் தாக்குதலில் தாயொருவர், நேற்றிரவு (04) உயிரிழந்துள்ளாரென, சம்பூர் பொலிஸார் தெரிவித்தனர். இவ்வாறு உயிரிழந்த பெண், சம்பூர், சீதனவெளி பகுதியைச் சேர்ந்த இராசையா சரோஜாதேவி (57 வயது) எனவும் பொலிஸார் தெரிவித்தனர். சம்பவம் குறித்து தெரியவருவதாவது, குறித்த பெண்ணும் அவரது மகன், மருமகள் ஆகியோர் சீதனவெளி பகுதியில் வசித்து வந்த நிலையில், மகனுக்கும் மருமகளுக்கும் இடையில் குடும்பத்தகராறு ஏற்பட்டிருந்தது. இந்நிலையில், மருமகள், சந்தனவெட்டை, 64ஆம் கட்டையிலுள்ள அவரது தாயாரின் வீட்டுக்குச் சென்றிருந்த நிலையில் கணவன், மனைவி இருவருக்கும் இடையில் மீண்டும் அங்கு வாக்குவாதம் ஏற்பட்டுள்ளது. இதனையடுத்து தாயார் இது தொடர்பாக விசாரிப்பதற்காக வீதியால் சென்று கொண்டிருந்த போது, அவரது மகன் எதிரில் வருகைதந்ததாகவும், தகராறு தொடர்பில் கேட்டபோது தாயாரை மகன் அங்கேயே அடித்துக் கொன்றுள்ளதாகவும் பொலிஸ் ஆரம்பகட்ட விசாரணையின் மூலம் தெரியவந்துள்ளது. உயிரிழந்த பெண்ணின் சடலம், மூதூர் வைத்தியசாலையின் பிரேத அறையில் வைக்கப்பட்டுள்ளது. மரணம் தொடர்பில் மேலதிக விசாரணைகளை முன்னெடுத்து வருவதாகத் தெரிவித்த சம்பூர் பொலிஸார், சம்பவம் தொடர்பில் மகனைக் கைதுசெய்துள்ளனர். உயிரிழந்திருந்த தாய்க்கு அருகில் தாக்குதல் நடத்திய மகன் உறங்கிக் கொண்டிருந்ததாக, அயலவர்கள் பொலிஸாரிடம் தெரிவித்துள்ளனர். http://www.tamilmirror.lk/திருகோணமலை/தயக-கனற-உடலகக-அரகல-தஙகய-மகன-கத/75-247981

மோசமாக பாதிக்கப்பட்டுள்ள மாநிலங்களில் தமிழகம் இரண்டாம் இடத்தில்- இன்று முதல் சென்னையில் வீடுவீடாக சோதனை கொரோனா வைரஸ் மிக வேகமாக பரவுவதை கட்டுப்படுத்துவதற்காக சுகாதார பணியாளர்களை பயன்படுத்தி சென்னையில் வீடுவீடாக சோதனை நடவடிக்கைகளை இன்று முதல் ஆரம்பிக்கவுள்ளதாக மாநில அரசாஙகம் அறிவித்துள்ளது. தமிழ்நாட்டில் கொரோன வைரஸ் மிக வேகமாக பரவி வரும் நிலையிலேயே மாநில அரசாங்கம் இந்த நடவடிக்கையை அறிவித்துள்ளது. பயிற்றுவிக்கப்பட்ட 16,00 சுகாதார தொழிலாளர்களை பயன்படுத்தி வீடுவீடாக சோதனை நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ள திட்டமிட்டுள்ளதாக மாநில அரசாங்கம் அறிவித்துள்ளது. பாதுகாப்பு உடைகளுடன் நடவடிக்கையில் இறங்கவுள்ள சுகாதார பணியாளர்கள் சென்னையை 24மணிநேர கண்காணிப்பின் கீழ் வைத்திருப்பார்கள் நாளாந்த அறிக்கைகளை சமர்ப்பிப்பார்கள் என மாநில அரசாங்கம் அறிவித்துள்ளது. அடுத்த 90 நாட்களிற்கு சென்னையின் பத்து இலட்சம் கட்டிடங்களில் வசிப்பவர்களை கண்காணிக்கும் நடவடிக்கை இடம்பெறும் என மாநில அரசாங்கம் அறிவித்துள்ளது. தமிழகத்தில் கொரோனா தொற்றினால் நால்வர் உயிரிழந்துள்ளனர். இதேவேளை மகாராஸ்டிராவிற்கு அடுத்ததாக இந்தியாவில் அதிகளவானவர்கள் பாதிக்கப்பட்ட மாநிலமாக தமிழ்நாடு காணப்படுகின்றது. மாநிலத்தில் 485 பேர் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர், சனிக்கிழமை புதிதாக பாதிக்கப்பட்டவர்கள் 75 அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளனர். சென்னையில் 88 நோயாளிகள் இனம் காணப்பட்டுள்ளனர். தமிழகத்தில் அடையாளம் காணப்பட்டவர்களில் 473 பேர் புதுடில்லி மசூதிக்கு சென்றவர்கள் என குறிப்பிட்டுள்ள மாநிலத்தின் சுகாதார செயலாளர் பீலா ராஜேஸ் சென்னையிலிருந்து 1500 பேர் கலந்துகொண்டுள்ளனர் என குறிப்பிட்டுள்ளார். https://www.virakesari.lk/article/79307

வடக்கில் கொரோனா தாக்கம் மற்றும் தற்போதைய நிலைமை குறித்து வைத்திய கலாநிதி சத்தியமூர்த்தி வழங்கிய நேர்காணல்! (நேர்காணல்:- ஆர்.ராம்) வடக்கில் கொரோனா தொற்றுக்கு இலக்கானவர்களுக்கான மருத்துவ சிகிச்சைகளை அளிப்பதற்குரிய பிரத்தியோக பிரிவுகள் தற்போது வரையில் ஆரம்பிக்கப்படவில்லை. இருப்பினும் எதிர்வரும் காலத்தில் நிலைமைகள் மோசமடைந்தால் சிகிச்சை வழங்கும் பிரிவுகளை ஆரம்பிப்பதற்கு தயாராகவே உள்ளோம் என்று யாழ்.போதனா வைத்தியசாலையின் பணிப்பாளர் வைத்தியகலாநிதி.த.சத்தியமூர்த்தி வீரகேசரிக்கு வழங்கிய பிரத்தியேக செவ்வியில் தெரிவித்தார். அச்செவ்வியின் முழுவடிவம் வருமாறு, கேள்வி:- வடக்கில் கொரோனா வைரஸ் பரவலின் அச்சம் உச்சமாக இருக்கையில் அங்குள்ள நிலைமைகளின் யதார்த்தம் என்னவாகவுள்ளது? பதில்:- யாழிற்கு வருகை தந்திருந்த சுவிட்சர்லாந்தைச் சேர்ந்த மதபோதகர் ஒருவர் மீண்டும் திரும்பியிருக்கும் நிலையில் அவருக்கு கொரோனா தொற்றிருப்பது உறுதிப்படுத்தப்பட்டது. இதயைடுத்து யாழில் கொரோனா தொற்று தொடர்பான அச்சம் அதிகமானது. அத்துடன் குறித்த போதகருடன் நேரடியான தொடர்புகளைக் கொண்டிருந்தவர்களில் ஒருவர் இருமல், காய்ச்சல் உள்ளிட்டவற்றால் பாதிக்கப்பட்டிருந்த நிலையில் அவரை மருத்துவ பரிசோதனைக்கு உட்டுபத்தினோம். அதன்போது அவர் கொரோனா தொற்றுக்கு இலக்காகியிருக்கின்றமை உறுதியாகியதையடுத்து அவர் மேலதிக சிகிச்சைகளுக்காக கொழும்புக்கு அனுப்பி வைக்கப்பட்டுள்ளார். இதற்கு அடுத்தபடியாக மேற்படி மதபோதகருடன் நேரடியான தொடர்புகளைக் கொண்டிருந்த 20பேர் வரையிலானவர்கள் பலாலி படைமுகாமிற்கு அண்மையில் தனிமைப்படுத்தப்பட்டனர். இவர்களில் பத்துப்பேருக்கு தொற்று ஏற்பட்டிருக்கலாம் என்ற சந்தேகத்தில் மருத்துவப்பரிசோதனைகள் மேற்கொள்ளப்பட்டபோது மூவர் அடையாளப்படுத்தப்பட்டுள்ளனர். அதனைத்தொடர்ந்து ஏனைய பத்துப்பேருக்கும் மருத்துவப்பரிசோதனைகளை மேற்கொள்ளப்பட்டபோது ஒரே குடும்பத்தினைச் சேர்ந்த மூவருக்கு தொற்றிருப்பது உறுதியாகியுள்ளது. யாழ்.போதனா வைத்தியசாலையில் கொரோனா தொற்று இருக்கலாம் என்ற அச்சத்தில் இதுவரை 50இற்கும் அதிகமானவர்கள் மருத்துவ பரிசோதனைகளை மேற்கொண்டுள்ளனர். அதேநேரம் நாளொன்றுக்கு சராசரியாக ஐந்து முதல் ஏழுபேர் வரையில் கொரோனா தொற்றுக்குறித்த பரிசோதனைகளை மேற்கொள்ள ஆரம்பித்திருக்கின்றார்கள். கேள்வி:- புதிதாக அறுவர் அடையாளம் காணப்பட்டுள்ள நிலையில் அவர்கள் ஊடாக ஏனையவர்களுக்கு கொரோனா தொற்றுப் பரவியிருப்பதற்கான வாய்ப்புக்கள் காணப்படுகின்றதல்லவா? பதில்:-ஆம், மதபோதகருடன் நேரடியான தொடர்புகளைக் கொண்ட 20பேருக்குச் செய்த மருத்துவப் பரிசோதனைகளில் தான் அறுவர் அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளனர். ஆகவே அவர்கள் யார்யாருடன் நேரடியான தொடர்புகளைக் கொண்டிருந்தார்கள் என்பது பற்றிய ஆய்வுகள் ஆரம்பிக்கப்பட்டுள்ளன. அத்துடன் ஏனையவர்களின் மருத்துவ பரிசோதனை முடிவுகளும் கிடைக்கவுள்ளன. இவற்றை மையப்படுத்தி அவர்களுடன் தொடர்புகளைக் கொண்டிருந்தவர்களை அடையாளம் காண்பதற்கு நடவடிக்கைகளை அடுத்த கட்டமாக முன்னெடுக்கவுள்ளோம். மேலும் அவர்கள் அனைவரையும் மருத்துவ பரிசோதனைக்கு உட்படுத்துவதற்கும் தீர்மானித்துள்ளோம். அதன்மூலம் கிடைக்கும் முடிவுகளே அடுத்துவரும் நாட்களில் வடபகுதியில் கொரோனா தொற்றின் தாக்கத்தினை வெளிப்படுத்துவதாக அமையப்போகின்றது. கேள்வி:- சுவிட்சர்லாந்திலிருந்து வருகைதந்திருந்த போதகருடன் தொடர்புடைய அனைவரும் அடையாளம் காணப்பட்டுவிட்டார்களா? அவர்களில் எத்தனைபேர் மருத்துவ பரிசோதனைகளை மேற்கொண்டுள்ளனர்? பதில்:- மதபோதகருடன் நேரடியான தொடர்புகளைக் கொண்டிருந்த 200பேர் வரையிலானவர்கள் அடையாளம் காணப்பட்டள்ளனர். அவர்களில் அரியாலையிலிருந்து 15பேர் வரையில் மருத்துவ பரிசோதனைகளைச் செய்திருந்தார்கள். எனினும் அவர்களின் எவருக்கும் தொற்றிருப்பது அடையாளப்படுத்தப்படவில்லை. இதனைவிட நான் ஏற்கனவே குறிப்பிட்டதைப்போன்று 20 பேர் பலாலியில் தனிமைப்படுத்தபட்டிருந்தார்கள். அவர்கள் தற்போது மருத்துவப்பரிசோதனைக்கு உள்ளாக்கப்பட்டுள்ளனர். இவர்களை விடவும் மதபோதகருடன் நேரடியான தொடர்புகளைக் கொண்டவர்கள் என்ற அடிப்படையில் யாரும் மருத்துவ பரிசோதனைக்கு உட்படுத்தப்படவில்லை. ஆனால் நேரடித்தொடர்புகளைக் கொண்டவர்களின் தொற்றாளர்களாக அடையாளம் காணப்பட்டவர்களுடன் தொடர்புகளைக் கொண்டவர்கள், குடும்பத்தினர் தனிமைப்படுத்தப்பட்டுள்ளனர். மேலும், தொற்றாளர்களாக அடையாளம் காணப்பட்டவர்களுடன் நேரடித்தொடர்புகளைக் கொண்டவர்களை அவதானித்து அவர்களையும் மருத்துவ பரிசோதனைக்கு உட்படுத்தப்பட வேண்டியுள்ளது. அத்துடன் மதபோதகருடன் தொடர்புகளைக் கொண்டவர்கள் அல்லது தொடர்புடையவர்களுடன் தொடர்புகளைக் கொண்ட இரண்டாவது தரப்பினர் உள்ளிட்டவர்களுக்கு வித்தியாசமான நோய் அடையாளங்கள் காணப்படும் பட்சத்திலேயே அவர்கள் பரிசோதனைக்கு உட்படுத்தப்படுகின்றார்கள். உடனடியாக முடிவுகளை பெறமுடியாத சிக்கலான நிலைமையாக இருக்கின்றது. கேள்வி:- வடக்கில் கொரோனா வைரஸின் பரவல் கட்டுக்குள் உள்ளது என்று கொள்ளமுடியுமா? பதில்:- இத்தாலி, அமெரிக்கா, ஸ்பெயின், கனடா போன்ற மேற்குலகநாடுகளுடன் ஒப்பிடுகையில் முழு இலங்கையிலுமே மோசமான நிலைமைகள் ஏற்படவில்லை என்பது வெளிப்படுகின்றது. மோசமான நிலைமைகள் ஏற்பட்டிருக்கமாயின் அதற்கு முகங்கொடுப்பதற்குரிய போதிய வசதிகள் இலங்கையில் உள்ள வைத்தியசாலைகளில் இல்லை. இவ்வாறிருக்க, வடபகுதியில் இதுவரையில் நான்கு பேர் வரையிலேயே கொரோனா தொற்றாளர்களாக அடையாளப்படுத்தப்பட்டுள்ளனர். அந்த அடிப்படையில் வடக்கின் நிலைமைகள் எவ்வளவோ மேம்பட்டதாகவே இருக்கின்றன என்பதை எண்ணி நிம்மதியடைய வேண்டியுள்ளது. அதனைவிடவும், வடக்கில் கொரோனா வைரஸ் தொற்றுக்கு இலக்கானவர்கள் அதிலிருந்து இயல்பாகவே குணமடைந்த நிலைமைகளும் இருப்பதற்கான வாய்ப்புக்கள் உள்ளன. அவ்வாறு இயல்பாகவே குணமடைந்தவர்கள் காணப்படுவார்களாயின் வடபகுதியில் கொரோனாவுக்கு எதிரான நோய் எதிர்ப்பு சக்தியைக் கொண்டவர்களாகவே கருதப்படுவார்கள். அவ்வாறு இயல்பாகவே நோய் எதிர்ப்பு சக்தி உருவாகுவது நன்மையான விடயமாகின்றது. கேள்வி:- யாழ்.போதனா வைத்தியசாலையில் கொரோனா தொற்றாளர்களை அடையாளம் காண்பதற்குரிய மருத்துவ பரிசோதனைகளை மேற்கொள்வதில் உள்ள தடைகள் என்ன? பதில்:- தடைகள் எதுமில்லை. ஆய்வுகளைச் செய்யும் இயந்திரங்களை இயக்குவதற்கு மேலும் சில உபகரணங்கள் தேவையாக இருந்தன. குறிப்பாக, கொரோனா தொடர்பான ஆய்வுகளை மேற்கொள்வதற்காக வைத்தியசாலை மற்றும் பல்கலைக்கழகத்தில் உள்ள பொலிமரேஸ் சங்கிலி எதிர்வினை (PCR)பரிசோதனைகளை மேற்கொள்ளும் இயந்திரங்களை இயக்குவதற்குரிய நடவடிக்கைகள் பூரணமாகியுள்ளன. அதற்கு தேவையான மேலதிக உபகரணங்களும் வருவிக்கப்பட்டுள்ளன. அத்துடன் செயற்கை சுவாசக் கருவிகளை சுகாதார அமைச்சு வழங்கியுள்ளதோடு அதற்கு மேலதிகமாக அரச சார்பற்ற நிறுவனங்கள், புலம்பெயர் தரப்பினரின் உதவியுடனும் செயற்கை சுவாசக் கருவிகளை கொள்வனவு செய்வதற்குரிய நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளன. இதனைவிடவும், நுண்ணுயிரியலாளர்கள் மற்றும் மருத்துவ ஆய்வக தொழில்நுட்பவியலாளர்கள் உள்ளிட்ட குழுவினர் பயிற்சிகளை பெறுவதற்காக செல்லவுள்ளனர். இந்நிலையில் எதிர்வரும் வாரத்திலிருந்து போதனா வைத்தியசாலையிலேயே மருத்துவ பரிசோதனைகளை மேற்கொள்வதற்கான நிலைமைகள் ஏற்படும். இதனால் அதிகளவானவர்களை பரிசோதனைக்கு உட்படுத்த முடிவதோடு தொற்றிருப்பவர்களை உடன் அடையாளம் கண்டு விரைந்து நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்வதற்கும் வழி சமைப்பதாய் உள்ளது. கேள்வி:-வடக்கில் கொரோனா தொற்றாளர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிப்பதாக கொண்டால் அவர்களை பராமரிப்பதற்குரிய எத்தகைய முன்னேற்பாடுகள் யாழ்.போதனா வைத்தியசாலையில் மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளன? பதில்:- யாழ்.போதனா வைத்தியசாலையில் விசேட வைத்தியர்கள் அடங்கிய வழிகாட்டல் குழுவொன்றை நியமித்துள்ளோம். அக்குழுவானது கொரோனா நோய் நிலைமைகள் தொடர்பில் இரு நாட்களுக்கு ஒரு தடவை தொடர்ச்சியாக கூடி ஆராய்ந்து வருகின்றது. இதனைவிட கொரோனா தொற்றுடையவர்கள் என்ற சந்தேகத்தில் வருபவர்களை தங்கவைத்து மருத்துவ பரிசோதனைகளைச் செய்வதற்கு 20படுக்கைகளைக் கொண்ட விசேட விடுதியொன்றை தயார்ப்படுத்தியுள்ளோம். இதனைவிட தேவையேற்படுகின்றபோது விபத்துக்கள் மற்றும் தீவிர சிகிச்சைப்பிரிவின் மேற்பகுதியில் 50படுக்கைகளைக் கொண்ட விடுதியை பயன்படுத்துவதற்குரிய ஏற்பாடுகளையும் மேற்கொண்டுள்ளோம். எனினும் இதுவரையில் கொரோனா தொற்றாளர் ஒருவருக்குரிய சிகிச்சைகளை வழங்குவதற்குரிய அலகொன்றை நாம் ஏற்படுத்தவில்லை. அதற்கான அவசியமேற்படுகின்றபோது யாழ்.போதனா வைத்தியசாலையிலோ அல்லது வேறொரு வைத்தியசலையிலோ சிகிச்சைகளை வழங்குவதற்குரிய ஏற்பாடுகளை சுகாதார அமைச்சின் அனுமதியுடன் மேற்கொள்வதற்கு தயாராகவே உள்ளோம். மேலும் கொரோனா தொற்றாளர்களுக்கான மருத்துவ சிகிச்சைகளை வழங்க வேண்டிய நிலைமை ஏற்படும் பட்சத்தில் அதற்கு முகங்கொடுக்கும் முகமாக வைத்தியளர்கள், தாதியர்கள், சுகாதார தொண்டு ஊழியர்கள் உள்ளிட்ட அனைவருக்கும் தற்காப்பு அங்கிகளைப் பயன்படுத்துதல் முதல் அனைத்து விடயங்களையும் உள்ளடக்கியதான கொவிட்-19 தற்காப்பு பயிற்சி நிகழ்ச்சி திட்டத்தினை ஆரம்பித்துள்ளோம். இதன்மூலம் அனைவருக்கும் பயற்சிகள் அளிக்கப்படுகின்றன. கேள்வி:- யாழ்.போதானா வைத்தியசாலைக்கு வடக்கின் பலபாகங்களிலிருந்தும் ஆயிரக்கனக்கானவர்கள் மருத்துவ சேவையைப் பெறுவதற்காக வருகை தரும் நிலையில் தற்போதைய சூழலில் அந்நிலைமைகளை எவ்வாறு கையாளுகின்றீர்கள்? பதில்:- யாழ்.போதனாவைத்தியசாலையில் நாளொன்றுக்கு 1200பேர் வரையில் தங்கியிருந்து சிகிச்சைபெறும் நிலைமைகளே கடந்தகாலத்தில் இருந்தன. இருப்பினும் கொரோனா பரவல் தொடர்பான அறிவிப்பினை அடுத்து சமுக இடைவெளியைப் பேண வேண்டியது மிகவும் அவசியமாகின்றது. அந்த அறிவுறுத்தலுக்கு அமைவாக வைத்தியசாலையில் தங்கியிருந்து சிகிச்சைபெறும் நோயளர்களின் எண்ணிக்கையை 600ஆக குறைத்துள்ளோம். மேலும் பலரை வீடுகளுக்கு அனுப்பி தொலைபேசி ஊடாக அவர்களுக்குரிய மருத்துவ அறிவுரைகளை, ஆலோசனைகளை வழங்குவதற்குரிய ஏற்பாடுகளை உருவாக்கியுள்ளோம். ஒவ்வொரு விசேட வைத்திய நிபுணரையும் தொலைபேசிஊடாக தொடர்பு கொள்வதற்குரிய நிலைமைகள் ஏற்படுத்தப்பட்டுள்ளன. அத்துடன் எதிர்வரும் நாட்களில் காணொளி மூலமாக வைத்தியர்களையும், நோயாளர்களையும் தொடர்புபடுத்தவதற்குரிய நடவடிக்கைகளை முன்னெடுக்கவுள்ளோம். தேவை ஏற்படுகின்றபோது மட்டுமே நோயாளிகளை மருத்துவவிடுதிகளுக்கு அழைப்பதற்கு தீர்மானித்துள்ளோம். மருத்துவ விஞ்ஞான மாணவர்களை உள்ளடக்கிய 15பேர்கொண்ட அணியினர் மருத்துகளை விநியோகிப்பதற்கு பங்களிப்பினைச் செய்கின்றார்கள். குறிப்பாக தொலைபேசி ஊடாக நோயாளர்களின் கோரிக்கைகளை பெற்று அவர்கள் உரிய மருந்துகளை அந்தந்தப்பகுதிகளில் உள்ள ஆதாரவைத்தியசாலைகளுக்கு அனுப்பி அங்கு பெற்றுக்கொள்ளுவதற்குரிய ஏற்பாடுகளைச் செய்துள்ளனர். அத்துடன் தபால் துறையினரும் மருந்து விநியோகச் செயற்பாட்டில் பங்களிப்புக்களை வழங்க ஆரம்பித்துள்ளனர். எதிர்காலத்தில் கொரோனா பாதிப்பிலிருந்து மீள்வது உட்பட யாழ்.போதனாவைத்தியசாலையில் வெளிநோயாளர் உள்ளிட்ட வைத்தியர்களை பார்வையிடுவதற்காக முற்பதிவு முறைமையொன்றை அறிமுகப்படுத்துவது பற்றியும் ஆராய்ந்து வருகின்றோம். கேள்வி:- கொரோனா வைரஸ் தொடர்பாக வடக்கு மக்களின் விழிப்புணர்வு மற்றும் ஒத்துழைப்பு எவ்வாறுள்ளது? பதில்:- கணிசமானவர்கள் ஒத்துழைப்புக்களை வழங்குகின்றார்கள். மேலும் கொரோனா தொற்றை தவிர்ப்பது தொடர்பான அறிவுறுத்தல்களை பின்பற்றுகின்றார்கள். சமுக இடைவெளிகளை பின்பற்றுதல் உள்ளிட்ட அனைத்து விடயங்களிலும் அவதானமாக இருக்கின்றார்கள். இருப்பினும் ஒருசில தரப்பினர் அசட்டைசெய்யும் நிலைமைகள் காணப்படுகின்றன. எனினும் ஒட்டுமொத்தமாக பார்க்கையில் கொரோனா வைரஸின் மோசமான விளைவுகளை உணர்ந்து அவர்களின் பிரதிபலிப்புக்கள் காணப்படுகின்றமையை தெளிவாக உணர முடிகின்றது. இதனைவிடவும் வீட்டில் தனிமைப்படுத்தப்பட்டுள்ளவர்களும் சுகாதார பரிசோதகர்களுக்கு ஒத்துழைப்புக்களை நல்கி வருகின்றமையும் வரவேற்கத்தக்க விடயமாகின்றது. கேள்வி:- கொரோனா பரவல் தொடர்பில் தீவிர கண்காணிப்பு எல்லைக்குள் யாழ். மாவட்டமும் கொண்டுவரப்பட்டுள்ள நிலையில் அடுத்துவரும் நாட்களில் நிலைமைகள் மோசமடையுமா? பதில்:- கொரோனா வைரஸ் மெதுவான பரவிலிருந்து தீவிரமடைகின்றபோது பல்வேறு நெருக்கடியான நிலைமைகள் ஏற்படுவதற்கு வாய்ப்புக்கள் உள்னன. கொரோனா வைரஸ் ஏனைய வைரஸுகளுடன் ஒப்பிடுகையில் வீரியமுள்ளதாகவே கருதப்படுகின்றது. மேலும் இந்த வைரஸ் தொடர்பில் உறுதியான தகவல்கள் எவையும் இதுவரையில் கூறப்படவில்லை. உலகளவில் ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வரும் நிலையில் நாள்தோறும் இந்த வைரஸின் குணாம்சங்கள் குறித்த தகவல்கள் மாறிக்கொண்டேயிருக்கின்றன. ஆகவே இதன் அடுத்த கட்டம் தொடர்பில் குறிப்பிட்டு எதிர்வு கூறமுடியாது. எனினும், யாழில் முதல் கொரோனா தொற்றாளர் கண்டறியப்பட்டு பத்து நாட்களின் பின்னரே மூவர் தொற்றாளர்களாக அடையாளம் கணப்பட்டுள்ளனர். அவ்வாறான நிலைமையை வைத்துப்பார்கின்றபோது அடுத்து வரும் நாட்களில் சடுதியான அதிகரிப்பொன்று ஏற்படும் என்று கூறிவிடமுடியாது. இதனால் பாரதூரமான நிலைமைகளுக்கு உடன் சாத்தியமில்லை. ஆனாலும், கொரோனா வைரஸ் பரவல் தொடர்பான ஏனைய நாடுகளின் அனுபவங்களை பார்கின்றபோது, தொற்று உறுதிப்படுத்தப்பட்டவர்கள் பலருடன் தெடர்புகளைக் கொண்டிருப்பாராயின் சடுதியான அதிகரிப்பு ஏற்படுத்துவதற்கு வாய்ப்புக்கள் இல்லாமில்லை. கேள்வி:- கொரோனா தொற்றுக்கு இலக்கான ஒருவருக்கு மீண்டும் தொற்று ஏற்படுவதற்கு வாய்ப்புக்கள் உள்ளதா? பதில்:- இந்த விடயத்தில் எவ்விதமான அனுபவங்களையும் எமது நாடு கொண்டிருக்கவில்லை. ஆனாலும் உலக நாடுகளில் கொரோனா தொற்றிலிருந்து குணமடைந்தவர்களை மூன்று நாட்களின் பின்னர் மீண்டும் வேலைத்தளங்களிற்கு செல்வதற்கோ அல்லது சமுகத்துடன் இணைந்து செயற்படுவதற்கோ அனுமதியளிக்கப்படுகின்றது. மேலும், கொரோனா தொற்று ஏற்பட்டு பூரண குணமடையும் ஒருவரின் நோய் எதிர்ப்பு சக்தியானது கணிசமாக அதிகரிப்பதனால் மீண்டும் அந்த வைரஸின் தொற்று ஏற்படுவதற்கான சத்தியக்கூறுகளும் குறைவாகவே உள்ளது. https://www.virakesari.lk/article/79302

ஒருவேளை உணவுக்காக அங்கலாய்க்கும் மக்களுக்கு அரசாங்கம் அளிக்கப்போகும் பதில் என்ன ? (ஆர்.ராம்) உலக நாடுகளுடன் ஒப்பிடுகையில் இலங்கை ஒரு சிறிய நிலப்பரப்பாக இருக்கின்றபோதும் அது முகங்கொடுக்காத அனர்த்தங்களும் இல்லை. அவசர நிலைகளும் இல்லை. மழை, வெள்ளம், சூறாவளி, மண்சரிவு போன்ற இயற்கை அனர்த்தங்கள் அவ்வப்போது நிகழ்வதும் உள்நாட்டுப் போர், தீவிரவாதம், இன முரண்பாடுகள், கலவரங்கள், தொற்று மற்றும் தொற்றா நோய்கள், பொருளாதார சரிவுகள், பரிய விபத்துக்கள் என அவசர நிலைமைகள் ஏற்படுவதும் தொடர்கதையாகத் தான் இருக்கின்றது. இந்தப்பின்னணியில் சீனாவின் வுஹானில் ஏற்றெடுத்த கண்ணுக்குத்தெரியாத கொரோனா எனப்படும் விலங்கிலிருந்து வெளியான வீரியமிக்க வைரஸ் கிருமிக்கும், மனிதனுக்கும் இடையிலான போராட்டம் கண்டம் விட்டு கண்டம் சென்று உலகளாவிய ரீதியில் அதியுச்சமடைந்துள்ள நிலையில் இலங்கையும் அதன் தாக்கத்திற்கு உள்ளாகியிருக்கின்றது. முதற்கோணல் ஆம், ஜனவரி 26ஆம் திகதி இலங்கையில் முதலாவது கொரோனா வைரஸ் தொற்றுக்குள்ளான சீன பெண் அடையாளம் காணப்பட்டிருந்தபோதும் அவர் குணமடைந்து நாடுதிரும்பிய நிலையில் அதுபற்றி கரிசனைகள் இறைமையுள்ள அரசாங்கத்திடம் முறையாக காணப்பட்டிருந்ததா என்பது பற்றிய வாதப்பிரதிவாதங்கள் தற்போதும் நீடித்துக்கொண்டிருக்கின்றன. இவ்வாறிருக்க மார்ச் 11இல் இத்தாலி நாட்டுப்பிரஜைகளுக்கு சுற்றுலா வழிகாட்டியாக செயற்பட்ட நபருக்கு கொரோனா தொற்றிருப்பது உறுதிப்படுத்தப்பட்டது. இதனையடுத்து முக்கிய மருத்துவர்கள் கொரோனா தாக்கம் பற்றி ஆழ்ந்த கவனத்தினைச் செலுத்தி ஆட்சியாளர்களுக்கு அறிவுரைக் செய்திருந்தார்கள். உடனடியாக நாட்டின் வாயில்களை அடைக்கவேண்டியமை உட்பட எடுக்கப்பட வேண்டிய அவசர நடவடிக்கைகள் தொடர்பான அவசியத்தினை வலியுறுத்தினார்கள். இத்தாலியில் கொரோனாவின் தாக்கம் வீரியம் பெற்றிருப்பதும், அங்கிருந்து வந்த பெருமளவானவர்கள் நீர்கொழும்பு, புத்தளம் பகுதிகளில் இருக்கின்றார்கள் என்பதும் அரச புலனாய்வுப் பிரிவினரால் அடுத்த நிமிடமே ஆட்சியாளர்களின் கவனத்திற்கு கொண்டுவரப்பட்டது. ஆனால் அனைத்து தகவல்களும் பெறப்பட்டும் அடுத்தகட்டமாக எடுக்கப்பட வேண்டிய நடவடிக்கைகள் சற்றே தாமதமாகியது. ஒரு இலக்கு நோக்கிய செயற்பாடு என்ற கோசத்துடன் நாட்டின் தலைமைப்பொறுப்பேற்றையேற்று உடனடித்தீர்மானங்களுடன் அதிரடியான நடவடிக்கைளை விரைந்து எடுத்துவரும் ஜனாதிபதி கோத்தாபய ராஜபக்ஷ தலைமையிலான ஆட்சியிலும் தாமதங்கள் ஏற்பட்டமை ஆச்சரியமாகத்தான் உள்ளது. ஆனால், அந்த தாமதத்திற்கு காரணங்கள் இல்லாமலும் இல்லை. மார்ச் 19ஆம் திகதி 9ஆவது பாராளுமன்றத் தேர்தலுக்கான வேட்புமனுத்தாக்கலின் இறுதிநாள். வேட்பு மனுத்தாக்கல் நிறைவுவடையும் வரையில் கொரோனாவுக்கு எதிரான நடவடிக்கைகளை தள்ளிப்போட வேண்டிய இக்கட்டான கட்டத்திற்கு நாட்டின் தலைவர் தள்ளப்பட்டரா இல்லை கொரோனாவின் பாரதூரம் அறிந்தும் நடவடிக்கைகளை தள்ளிப்போட்டாரா என்பதற்கு தற்போது வரையில் விடை காணப்படவில்லை. ஆனால், எதற்காக கொரோனாவுக்கு எதிராக விரைந்து எடுக்கப்படவேண்டிய நடவடிக்கைகள் தள்ளிப்போடப்பட்டனவோ அந்த இலக்கு வெற்றிகொள்ளப்பட்டுள்ளது. அதாவது, நடவடிக்கைகள் தொடர்பான உத்தரவுகள் தள்ளிப்போடப்பட்டமையால் தான் ஐக்கிய தேசியக் கட்சி ரணில் அணி, சஜித் அணி இரண்டாக பிளவுபட்டு வேட்புமனுவை தாக்கல் செய்திருக்கின்றது. இதனால் பொதுஜனபெரமுனவுக்கு நெருக்கடிகளை அளிக்குமளவுக்கு பாராளுமன்ற தேர்தல்களம் இருக்கப்போவதில்லை என்பது உறுதியாகிவிட்டது. திட்டமில்லாத செயற்பாடுகள் இவ்வாறிருக்கு வேட்புமனுத் தாக்கல் செய்து சொற்ப மணிநேரத்திலேயே புத்தளம், நீர்கொழும்பு பகுதிகளுக்கு ஊரடங்கு உத்தரவு பிறப்பிக்கப்பட்டது. அந்த நிலைமை மறுநாள் நாடெங்கும் அமுலானது. மக்கள் வீடுகளுக்குள் முடக்கப்பட்டார்கள். நாட்டின் வாயில்களான விமான நிலையங்களும், துறைமுகங்களும் மூடப்பட்டன. மருத்துவத்திற்காக, வியாபாரத்திற்காக, தொழிலுக்காகவென தமது சொந்த இடங்களிலிருந்து பிறிதொரு பிரதேசதங்களுக்குச் சென்றவர்களெல்லாம் அங்காங்கே முடக்கப்பட்டார்கள். அடுத்த நாள் உணவுத்தேவையை பூர்த்தி செய்வதற்கு திட்டமே இட்டிருக்காத பொதுமக்கள் முதல் அன்றாட சம்பளம் பெறும் கூலித்தொழிலாளர்கள், அரச, தனியார் தொழில் துறையினர் என அவைரும் வீட்டிற்குள்ளேயே அமர்த்தப்பட்டார்கள். ஒருநாள் இரண்டு நாள் என்று ஆரம்பித்த ஊரடங்கு உத்தரவு தொடர்ந்தது. அவ்வப்போது சொற்ப மணித்தியாலங்களுக்கு ஊரடங்கு தளர்த்தப்பட்டன. அடுத்து ஊரடங்கு எப்போது அமுலாகும் என்ற வரையறைகூட முறையாக இல்லாமையினால் அச்சமடைந்த பொதுமக்கள் கிடைத்த இடைவெளித்தருணங்களில் எல்லாம் திரளாக கூடினார்கள். பொருட்களையும், சேவைகளையும் பெறுவதற்காக அலைமோதினார்கள். ஈற்றில் கொரோனா பரவலைத் தடுப்பதற்காக நீடிக்கப்பட்டு வந்த ஊரடங்கு ஒருசில மணிநேரம் தளர்த்தப்படுவதால் உரிய பலனை எட்டாது போகும் அபாயத்தினையே ஏற்படுத்தியது. அத்துடன் கொரோனா தொற்று பரவலின் அபாயமும் அதிகரித்தது. பொதுமக்கள் இவ்வாறு பெருவாரியாக திரள்வதற்கு ஆட்சியாளர்களே காரணமாகின்றனர். முற்கூட்டிய அறிவிப்புக்களைச் செய்திருந்தால் தமக்கான தேவைகளை நிவர்த்திசெய்யும் வகையிலான முன்னேற்பாடுகளை அவர்களால்செய்திருக்க முடியும். ஆனால் அதற்கான சந்தர்ப்பம் வழங்கப்பட்டிருக்கவில்லை என்பது வெளிப்படையானது. இதனைவிடவும், நடுத்தரவர்க்கமும், மேற்தட்டுவர்க்கமும் நிதிப்புழக்கம் இருந்தமையால் தமது தேவைகளை நிறைவேற்ற போராடிக்கொண்டிருந்தார்கள். ஆனால் மற்றொரு வர்க்கத்தினர் பெருவீதிகளையும், விழாக்கோலம் பூண்டிருந்த வர்த்தக நிலையங்களையும் வேடிக்கை பார்த்தவாறு இருந்தார்கள். அவர்கள் அன்றாடம் வருமானம் ஈட்டுவோர். முற்கூட்டிய அறிவிப்பு வழங்கினாலே அவர்களால் தமது அன்றாட வாழ்வுக்கான தயார்ப்படுத்தலை செய்வதற்கு இயலாத நிலையில் உள்ளவர்களுக்கு அதற்கான சந்தர்ப்பமே வழங்கப்பட்டிருக்காத நிலையில் அவர்களால் வயிற்றில் பசியுடன் வேடிக்கை மட்டும்தானே பார்க்க முடியும். ஆக, இந்த விடயத்தில் மக்கள் ஆணை பெற்றவர்களும் சரி, அரச இயந்திரமும் சரி முற்றுமுழுதாக அடிமட்டதரப்பு முதல் நாட்டின் எந்தவொரு பிரஜை தொடர்பிலும் கரிசணை கொண்டிருக்கவில்லை என்பது அப்பட்டமாக புலப்படுகின்றது. இது மாற்றத்தினை ஏற்படுத்த முனைவதாய் கூறி ஆட்சியில் அமர்ந்திருக்கும் ஜனாதிபதி கோத்தபாயவின் நிருவாக பலவீனத்தினையும் வெளிப்படுத்தியுள்ளது. நடைமுறைக்குவராத அறிவிப்புக்கள் இவையொருபுறமிருக்கையில், ஜனாதிபதி கோத்தபாய பொதுமக்களை மையப்படுத்தி அவசரண நிவாரண அறிவிப்புக்களை வெளியிடலானார். நாட்டுகாற்றிய விசேட உரையில் பருப்பு, ரின் மீன் ஆகியவற்றுக்கான விலைக் குறைப்புடன் ஆரம்பித்த அவருடைய நிவாரண அறிவிப்புக்கள் அதன் பின்னர் இருதடவைகள் வெளியாகின. குறிப்பாக, வங்கிகடன்களை மீள வலிப்பதை பிற்போடுதல், சமுர்த்தி பயனாளிகளுக்கு முற்பணம், உலர் உணவு பொருட்களை வழங்குவதற்கான ஏற்பாடு என்று பட்டியல் நீண்டு கொண்டு செல்கின்றன. ஆனால் இந்த அறிவிப்புக்கள் எவ்வளவு தூரம் நடைமுறைச்சாத்தியமாகின என்பதை முதலில் அவதானிக்க வேண்யது அவசியமாகின்றது. “ஒருபானை சோற்றுக்கு ஒருசோறே பதம்” என்பது போன்று ஒருகிலோ பருப்பினை 65ரூபாவிற்கும் ரின்மீனொன்றை 100ரூபாவிற்கும் விற்பனை செய்ய வேண்டும் என்ற ஜனாதிபதியின் அறிவிப்பு இற்றைவரையில் நாட்டின் உள்ள எந்தவொரு வர்த்தக நிலையங்களிலும் அமுலக்கப்படவே இல்லை. அதேபோன்று, சமுர்த்தி முற்பணம் பத்தாயிரம் ரூபாவென்று அறிவிக்கப்பட்டபோதும் தற்போது ஐயாயிரம் ரூபாவாக மாற்றப்பட்டுள்ளது. வங்கிக்கடன்கள் மீளப்பெறுவது பிற்போடுமாறு அறிவுறுத்தப்பட்டாலும் கடன்பெற்றவர்களின் கணக்குகளில் உள்ள எஞ்சிய நிலுவைகள் அனைத்தும் “உறை” நிலைக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டுள்ளன. இதனைவிடவும் நிர்ணய விலைகளை கடைப்பிடிக்குமாறும், பொருட்களுக்கு தட்டுப்பாடு இல்லையென்றும் அமைச்சரவை பேச்சாளர்கள் வார்த்தைக்கு வார்த்தை கூறுகின்றனர். ஆனால் ஊரடங்கு நேரத்தில் அனுமதியுடன் விற்பனை செய்யப்படும் பொருட்களின் விலைகள் இரண்டு மூன்று மடங்காக உள்ளது. அதனை விட கீரைவகைகள் முதல் அனைத்து உள்ளுர் உற்பத்திப்பொருட்களின் விலைகளும் கிடுகிடுவென அதிகரித்தாகிவிட்டது. இவ்வாறான விலைகூடிய விற்பனைகள் தொடர்பில் கண்காணிப்பற்ற நிலைமையே நீடித்துக் கொண்டிருக்கின்றது. இவ்விதமாக ஒவ்வொரு விடயங்களையும் சுட்டிக்காட் முடியும். அறிவிப்புக்கள் விடுத்தாலும் கள நிலைமைகளின் யதார்த்தம் இவ்வாறு தான் இருக்கின்றது. மேலும் ஜனாதிபதி உட்பட அரசாங்கத்தரப்பினரின் மக்களுக்கான நிவாரண அறிவிப்புக்கள் அரசியல் நோக்கில் விடுக்கப்படுகின்றனவா இல்லை விடுக்கப்படும் அறிவிப்புக்களை அதிகாரிகள் அலட்சியம் செய்கின்றார்களா என்ற கேள்விகளும் எழுக்கின்றன. இதனைவிடவும், அன்றாட வருமானத்தில் வாழ்வியலை நகர்த்திக்கொண்டிருந்த பெண் தலைமைத்துவ குடும்பங்கள், மாற்றுத்திறனாளிகள், தோட்டத்தொழிலாளர்கள், முன்னாள் போராளிகள், கூலித்தொழிலாளர்கள் இன்று பட்டினியால் வாடும் நிலையில் உள்ளார்கள். கொரோனா பரவலை கட்டப்படுத்துவதற்கு ஜனாதிபதி கோத்தபாய தலைமையிலான விசேட செயலணியும், சுகாதார துறையின் அனைத்து தரப்பினரும், இராணுவத்தினரும் கூட்டுப்பொறுப்புடன் முன்னெடுக்கும் செயற்பாடுகளும், ஒத்துழைப்புக்களும் அளப்பரியவை. வரவேற்புக்கும், பாராட்டுதல்களுக்கும் உரியவை. கொரோனவைத் தடுக்க சமுக அக்கறையுடன் அரசாங்கம் இறுக்கமாக நகர்த்தும் திட்டங்களால் உலகநாடுகளுடன் ஒப்பிடுகையில் இழப்புக்களும், தொற்றுப் பரவலும் கட்டுக்குள் வந்துள்ளது. உலக சுகாதார நிறுவனமே பாராட்டுமளவிற்கு அரசாங்கம் செயற்பட்டுள்ளது, செயற்பட்டக்கொண்டிருக்கின்றது. இவை அனைத்தும் நாட்டுப் பிரஜைகளின் நன்மைக்கே என்ற விடயத்தில் மாற்றுக்கருத்திற்கு இல்லை. ஆனால் அன்றாடம் வயிற்றுப்பசியை போக்குவதற்காக, தாம் உண்ணாது விட்டாலும் தமது பிள்ளைகளுக்காவது ஒருவேளை உணவை வழங்க வேண்டும் என்று அங்கலாக்கும் உறவுகளுக்கு அரசாங்கம் அளிக்கப்போகும் பதில் என்ன? தனவந்தர்களும், அரசியல், சிவில் தரப்பினர்களும் அள்ளிவழங்கினாலும் இத்தகையவர்களின் தேவைகளை முழுமையாக பூர்த்தி செய்து விடமுடியாது. ஒருநாள் இரண்டு நாள் அல்ல நாட்கள் வாரங்களாகி வாரங்கள் மாதங்களை நோக்கி நெருங்கிக்கொண்டிருக்கின்றன என்பதை ஆட்சியாளர்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். இலங்கையைப் பொறுத்தவரையில் 20இலட்சம் வரையிலானவர்கள் வறுமைக்கோட்டுக்கு உட்பட்வர்கள் என்ற அடிப்படையில் சமுர்த்தி நிவாரத்தினைப் பெற்றுக்கொண்டிருகின்றார்கள். அதனைவிட நாட்டின் வறுமை வீதமானது 4.1ஆக காணப்படுகின்றது. ஆகவே வறுமைக் கோட்டிற்கு உட்பட்டவர்கள், குறைந்த நடுத்தர வருமாணத்தினர் உள்ளிட்டவர்களின் நிலைமைகள் வார்த்தைகளால் விவகரிக்க வேண்டியதில்லை. அதுபற்றிய பட்டறிவும், புரிதலும் தற்போதைய தலைவர்களுக்கு நன்றாகவே உள்ளது. அந்த அடிப்படையில் கொரோனா வைரஸ் தொற்றிலிருந்து மக்களை காப்பாற்றி ஈற்றில் வாழ்க்கையை நகர்த்த முடியாது விபரீதமான முடிவுகளை எடுப்பதற்கோ பட்டினியால் தம் இன்னுயிர்களை மாய்க்கும் நிலைக்கோ கொண்டு செல்லாது இருப்பதும் இறைமையுடள்ள ஆட்சியாளர்களின் பொறுப்பே. https://www.virakesari.lk/article/79300

எங்கள் நாட்டில் ஒருவருக்கு கூட கொரோனா இல்லை – வட கொரியா எங்கள் நாட்டில், முன்கூட்டியே தடுப்பு நடவடிக்கைகளை எடுத்ததால், ஒருவரைக் கூட கொரோனா வைரஸ் பாதிக்கவில்லை’ என, வட கொரியா திட்டவட்டமாக தெரிவித்துள்ளது.கொரோனா வைரஸ், உலகம் முழுதும் பெரும் பாதிப்புகளை ஏற்படுத்தி வருகிறது. சீனா, இத்தாலி, ஸ்பெயின், அமெரிக்கா ஆகிய நாடுகளில் ஆயிரக்கணக்கானோர் உயிரிழந்த நிலையில், கிழக்காசிய நாடான தென் கொரியாவிலும் பலர் உயிரிழந்து உள்ளனர்.ஆனால், மற்றொரு கிழக்காசிய நாடும், சீனாவின் அண்டை நாடுமான வட கொரியாவில், கொரோனாவால் யாரும் உயிரிழக்கவில்லை என, அந்த நாட்டு அரசு தொடர்ந்து வலியுறுத்தி வருகிறது. கொரோனா விஷயத்தில் வட கொரியா, தொடர்ந்து பொய் தகவல்களை கூறி வருவதாகவும், பலியானோர் பற்றிய விபரங்களை மறைப்பதாகவும், அமெரிக்கா உள்ளிட்ட நாடுகள் கூறி வருகின்றன. இந்நிலையில், வட கொரியா நாட்டின் பேரிடர் தடுப்பு துறைக்கான இயக்குனர், பக் மியாங் சு, இது குறித்து கூறியதாவது: கொரோனா வைரஸ், சீனாவில் பரவத் துவங்கியதுமே, நாங்கள் முன் எச்சரிக்கை நடவடிக்கைகளை துவங்கி விட்டோம். மற்ற நாடுகளுடனான எல்லைகளுக்கு, ‘சீல்’ வைத்து விட்டோம். வெளிநாடுகளில் இருந்து, யாரும் வராதபடி, விமான, கப்பல் போக்குவரத்தும் ரத்து செய்யப்பட்டு விட்டது.அதற்கு சற்று முன்னதாக வெளிநாடுகளில் இருந்து வந்தவர்கள் தனிமைப்படுத்தப்பட்டு, அவர்களை தொடர் கண்காணிப்பில் வைத்தோம். இதன் காரணமாக, எங்கள் நாட்டில் ஒருவருக்கு கூட கொரோனா வைரஸ் பாதிப்பு ஏற்படவில்லை. இவ்வாறு, அவர் கூறினார்.(15) http://www.samakalam.com/செய்திகள்/எங்கள்-நாட்டில்-ஒருவருக்/

கொரோனாக் காலத்திலும் திருந்தாத மனிதர்கள்? – நிலாந்தன்… April 4, 2020 கொரோனாவைரஸ் ஓர் உலகப் பொதுஆபத்தாக மாறிய போது நாடுகள் தமது தேசிய எல்லைகளை மூடத் தொடங்கிக் கொண்டிருந்த ஒரு பின்னணியில் ஐக்கியநாடுகள் சபையின் செயலாளர் நாயகம் ஓர் அறிவிப்பைவெளியிட்டார. உலகம் முழுவதிலும் போரில் ஈடுபடும் தரப்புகள் தங்களுக்கிடையே யுத்த நிறுத்தத்துக்குப் போக வேண்டும் என்று அந்த அறிவிப்பு கேட்டிருந்தது. ஆனால் உலகப் பேரரசான ஐக்கிய அமெரிக்கா ஏற்கெனவே ஈரானின் ஆதரவைப் பெற்ற ஹிஸ்புல்லா அமைப்பினரின் தளங்களின் மீது தாக்குதல்களை நடத்திக் கொண்டிருந்த ஒரு பின்னணியில் ஐக்கியநாடுகள் சபையின் செயலாளர் நாயகத்தின் அறிவிப்பை போரில் ஈடுபடும் தரப்புக்கள் பெருமளவுக்கு பொருட்படுத்தவில்லை என்றே தோன்றியது. உதாரணமாக இந்தியாவில் சதீஷ்கர் மாவட்டத்தில் மாவோயிஸ்ட் போராளிகள் இந்தியதுருப்புகளின் மீதுதாக்குதல் தொடுத்துக் கிட்டத்தட்ட பத்துக்கும் குறையாத படைவீரர்களை கொன்றிருந்தார்கள. அதற்குப்பின் ஆபிரிக்காவில் நைஜீரியாவில் போகோ ஹராம் இயக்கத்தால் ஏழுபதுக்கும் குறையாத நைஜீரிய துருப்புகள் கொல்லப்பட்டார்கள். அதற்கும் சற்று பிந்தி கடந்தவாரம் தலிபான்கள் ஆப்கான் அரசதுருப்புகளின் மீதுதாக்குதலைத் தொடுத்திருந்தார்கள். ஏற்கனவே அங்குயுத்த நிறுத்தம் உண்டு. அது இந்தஆண்டில் ஒரு பெரிய அடைவாக காட்டப்பட்டது. அதனால் யுத்தநிறுத்தம் இருக்கத்தக்கதாகவே தலிபான்கள் ஆப்கான் துருப்புக்கள் மீது தாக்குதலை நடாத்திச் சிலரைக் கொன்றிருக்கிறார்கள். வடகொரியா வழமைபோல ஏவுகணைச் சோதனைகளை செய்துகொண்டிருக்கிறது. அல்கைதாகவும் ஐ.எஸ்.ஐ.எஸ்சும் கொரோனா வைரஸை கடவுளின் ‘மிகச் சிறிய சிப்பாய்’என்று கருதுவதாக தெரிகிறது. அல்கொய்தாவின் ஆதரவாளர் ஒருவர் ஒண்லைன் உரையாடல்களின் போது கொரோனாவைரஸ் ஆனது ‘அல்லாவின் சிப்பாய்’ என்று வர்ணித்திருக்கிறார். இஸ்லாத்துக்கு எதிராக அமெரிக்காவும் மேற்கு நாடுகளும் முன்னெடுத்து வரும் போருக்குஎதிராககடவுளின் கோபம் அவர்கள் மீது திரும்பியிருக்கிறது என்ற தொனிப்பட அல்கைதாவும் ஐ.எஸ்.ஐ.எஸ்சும் கருத்து கூறியுள்ளன.செப்டம்பர் 11 தாக்குதலின் போது கொல்லப்பட்ட அமெரிக்கர்களின் மொத்தத் தொகையைவிட அதிக தொகையினர் கடந்தவாரத்தில் மட்டும் கொரோனாவைரசால் கொல்லப்பட்டிருக்கிறார்கள. எனவே அந்தவைரஸை கடவுளின் மிகச்சிறிய சிப்பாய் என்றுஅல்காய்தாவின் பிரச்சாரஏடாகிய அஸ்ஸகாப் (As-Sahab) வர்ணித்துள்ளது. அதாவது ஐக்கியநாடுகள் சபையின் செயலாளர் நாயகம் கேட்டுக் கொண்டபின்னரும் கூட கொரோனா வைரஸினால் இதுவரை ஜம்பதினாயிரத்துக்கும் அதிகமானவர்கள் கொல்லப்பட்ட பின்னரும் கூடபோரில் ஈடுபடும் தரப்புக்கள் போரை நிறுத்ததயாரில்லை. போருக்கு காரணமான பகைமையும் குறையவில்லை. ஒரு வைரசுக்கு எதிராகஉலகம் முழுவதும் போராடிக் கொண்டிருக்கும் ஒருகாலகட்டத்தில் தங்களுக்கிடையே காணப்படும் முரண்பாடுகளை தற்காலிகமாகவேனும் ஒத்தி வைத்து யுத்தநிறுத்தத்துக்கு போக பெரும்பாலான தரப்புக்கள் தயாரில்லை. இதில் விதிவிலக்காக கொலம்பியாவில் அரசுக்கு எதிராக போராடும் அமைப்பாகிய தேசிய விடுதலை ராணுவம் (ELN) ஒருதலைப்பட்சமாக ஏப்ரல் மாதம் முழுவதுக்கும் யுத்தநிறுத்தத்தை அறிவித்திருக்கிறது. இதுமிகஅரிதான ஒரு புறநடை. ஆனால் பொதுப் போக்கு எதுவென்று பார்த்தால் ஓர் உலகப் பேரிடரின் போதும் உள்நாட்டுப் போர்கள் நிறுத்தப்படவில்லை என்பதுதான். போர்கள் மட்டுமல்ல உலகின் பொதுவான வணிக மனோநிலை மாறவே இல்லை. ஓர் உலகப் பொதுப் பேரிடரின் போதும் வியாபாரிகள் இரங்கவில்லை. உலகம் முழுவதிலும் வர்த்தக நிலையங்களில் வரிசையாகக் காத்திருக்கும் மக்கள் வழமையைவிடக் கூடுதலான விலைகளைக் கொடுத்தே பொருட்களை வாங்க வேண்டியிருக்கிறது. அனர்த்தகாலச் சுரண்டல் உலகம் முழுவதும் ஒன்றுதான். பெருந் தமிழ்ப் தரப்பில் தாயகத்திலும் புலம்பெயர்ந்த தமிழர்கள் மத்தியிலும் கொரோனாக் காலம் விலைகளை கூட்டியிருக்கிறது. பொருட்களைப் பதுக்கியிருக்கிறது. நாட்டில்,வீட்டுக்குவரும் வியாபாரிகளில் மிகச் சிலரைத் தவிர அதிகமானவர்கள் கொள்ளைக்காரர்களாகவே தெரிகிறார்கள். எல்லாவற்றுக்கும் அறாவிலை. இலங்கை அரசாங்கம் மீன் டின்னுக்கும் பருப்புக்கும் முட்டைக்கும் விலையை குறைத்தது. அதிலிருந்து தொடங்கி நிவாரணத்துக்கு வழங்கக் கூட பருப்பைக் கண்டுபிடிப்பது கடினமாக இருக்கிறது. எல்லாவற்றையும் பதுக்கிவிட்டார்கள். முட்டையை, பருப்பை, டின் மீனைஅரசாங்கம் அறிவித்திருக்கும் குறைந்த விலைக்கு விற்க எந்த ஒருவியாபாரியும் தயாரில்லை. அப்படி விற்பதால் வரும் நட்டத்தை யார் பொறுப்பது என்று கேட்கிறார்கள். அரசாங்கம் ‘சதோசா’ விற்குமட்டுமே மானியம் கொடுக்கிறது. எங்களுக்கு தரவில்லை. நாங்கள் வாங்கிய விலைக்குத்தான் பொருட்களை விற்கலாம். என்றுஅவர்கள் கூறுகிறார்கள். முட்டைகிடந்து அழுகினாலும் பரவாயில்லை என்று கருதும் வியாபாரிகளுடைய இதயத்தை கொரோனாவைரஸ் இன்னும் கரைக்கத் தொடங்கவில்லை. இதுதான் நிலைமை. ஒருலகப் பொதுப் பேரிடர் ஆனது எல்லாவற்றையும் உடனடியாக மாற்றிவிடவில்லை. வியாபாரிகள் மட்டுமல்ல சிங்களத் தலைவர்களும் திருந்தமாட்டார்கள் என்பதைத் தான் கொரோனாவைரஸ் நிரூபித்திருக்கிறது. உலகம் முழுவதும் சமூக இடைவெளி பற்றியும் தனிமைப்படுத்தல் பற்றியும் அச்சப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் ஒரு காலகட்டத்தில் இலங்கை அரசாங்கம் தமிழ் மக்களைத் தனிமைப்படுத்தும் விதத்திலும் இன இடைவெளியை அதிகப்படுத்தும் விதத்திலும் நீதிமன்றத்தால் தண்டிக்கப்பட்ட ஒருகுற்றவாளியான சுனில் ரத்னாயக்கவை விடுதலை செய்திருக்கிறது. படைக் கட்டமைப்புக்கும் ராஜபக்சக்களுக்கும் இடையிலான உறவு சீமெந்தினால் கட்டப்பட்ட ஒன்று. படைத் தரப்பைத் தண்டிப்பது என்பது அதன் தர்க்கபூர்வ முடிவாக அக்குற்றங்களை செய்யுமாறு அரசியல் தீர்மானம் எடுத்த ராஜபக்சக்களை தண்டிப்பதுதான். ஏனவே ராஜபக்சக்கள் இரண்டாவது தடவை ஆட்சிக்கு வந்ததிலிருந்து படைத் தரப்பைத் தண்டிக்கப்பட முடியாத ஒருதரப்பாகக் கட்டியெழுப்ப முயற்சிக்கிறார்கள். ஏனெனில் படைத் தரப்பை தண்டனையிலிருந்து பாதுகாத்தால் அது அதன் தர்க்கபூர்வ விளைவாக ராஜபக்ச சகோதரர்களையும் தண்டனையிலிருந்து பாதுகாத்துவிடும் என்றுஅவர்கள் நம்புகிறார்கள். கோத்தாபய ஜனாதிபதியான பின் நாட்டின் முக்கியதிணைக்களங்களை பாதுகாப்பு அமைச்சுக்கு கீட்பட்டதாக மாற்றினார். சவேந்திரசில்வாவுக்கு எதிராக அமெரிக்கா பயணத் தடைவிதித்தது. ஆனால் ராஜபக்சக்கள் இறங்கிவரவில்லை. அமெரிக்கத் தடைக்கு எதிரான நடவடிக்கைஎன்று கூறிக்கொண்டு ஐ.நா. தீர்மானத்திலிருந்து விலகப் போவதாக அறிவித்தார்கள். அதுமட்டுமல்ல சிவில் கட்டமைப்புகளுக்கும் ஓய்வுபெற்ற படைப் பிரதானிகளைப் பொறுப்பாக நியமித்தார்கள். அண்மையில் கூட மேல் மாகாணத்தின் ஆளுநராக முன்னாள் வான் படைத் தளபதிநியமிக்கப் பட்டிருக்கிறார். இவ்வாறு ராஜபக்சக்கள் நாட்டைமேலும் மேலும் படைமயப்படுத்தி வந்த ஒருபின்னணியில் தான் கொரோனாத் தாக்கம் பரவியது. இதுவிடயத்தில் கொரோனா அவர்களுக்கு விழுந்த ஒரு லொத்தர். கொரோனாவை கட்டுப்படுத்தும் நடவடிக்கைகளையும் படையினரிடம் கையளித்ததன் மூலம் இறுதியிலும் இறுதியாக கொரோனாவை வெற்றி கொள்ளும் பொழுது அந்த புகழ் அனைத்தும் படைத்தரப்புக்கே சேரும். இதன் மூலம் படைத்தரப்புக்கு வெள்ளை அடிக்கலாம். இவ்விதமாக படைத்தரப்பைப் பாதுகாத்தல் என்ற நிகழ்ச்சிநிரலின் கீழ் நீதிமன்றத்தால் தண்டிக்கப்பட்ட ஒரு படைவீரருக்கு கொரோனாக் காலத்தில் அரசாங்கம் மன்னிப்பு வழங்கி இருக்கிறது. தமிழ்மக்களின் கவனமும் உலகத்தின் கவனமும் ஒருவைரைசின் மீது குவிந்து இருக்க அந்தவைரஸை வெற்றிகொள்ளும் நடவடிக்கைகளில் முன்னணியில் நிற்கும் படைத் தரப்பை மகிழ்விக்கும் விதத்தில் சுனில் விடுவிக்கப் பட்டிருக்கிறார். இதன் மூலம் ஓர் உலகபேரிடரின் போதும் சிங்கள பௌத்த பெருந்தேசியவாதம் எதையும் கற்றுக் கொள்ளாது என்பது மறுபடியும் நிரூபிக்கப்பட்டிருக்கிறது. கடந்த 15 ஆண்டுகளில் இலங்கைத்தீவு இரண்டுஉலகப் பொதுப் பேரிடர்களை சந்தித்திருக்கிறது. முதலாவது சுனாமி. இப்பொழுது கொரோனா. சுனாமியிலிருந்து இந்தோனேசிய அரசும் அதற்கெதிராக போராடிய அச்சேமக்களும் பெற்றுக் கொண்ட படிப்பினைகளின் விளைவே அங்கு ஏற்பட்ட சமாதான உடன்படிக்கைஆகும. ஆனால் இலங்கைத் தீவு சுனாமிப் பொதுக் கட்டமைப்பு ஒன்றை உருவாக்குவதில் தோல்வியுற்றது. இப்பொழுதும் கொரோனாத் தாக்கத்திலிருந்து அவர்கள் எதையும் கற்றுக் கொள்ளத் தயாரில்லை என்றே தோன்றுகிறது. ஏனெனில் கொரோனாவுக்குப் பின்னரான இலங்கைதீவில் பெரும்பாலும் படைத் தரப்பைக் கொண்டாடும் ஓர் அரசியலே கோலோச்சும். அதாவது போர்க் குற்றங்களை மறைக்கின்ற,போர்க் குற்றவாளிகளை மன்னிக்கின்ற ஓர் அரசியல் சூழல். இதை இன்னும் கூர்மையாக சொன்னால் தமிழ் மக்களுக்குப் பொறுப்புக் கூறத் தயாரற்ற ஓர் அரசியல் சூழல். சுனில் ரட்நாயக்காவிற்கு வழங்கப்படட மன்னிப்பு கொரோனாவுக்குப் பின்னரானஅந்தஅரசியலுக்குக் கட்டியம் கூறுகிறதா? ‘கோவிட-19 உம் இனவாதமும் சாவுக்கேயான தொற்றுநோய்கள். அவற்றைப் பற்றிப்பிடிக்கக் கூடியவர்களை அவைத் தொற்றிக் கொள்ளும். நாங்கள் அவற்றில் ஒன்று பரவக் கூடிய வழிகளைப் பூட்டிவிட்டோம். ஆனால் முரண்பாடான விதத்தில் மற்றொன்று பெருக்கெடுத்தோடும் வழிகளைத் திறந்துவிட்டுள்ளோம்’ என்று அண்மையில் கரு ஜயசூரிய கூறியிருக்கிறார். அப்படியென்றால் தெருக்களை மூடி கிராமங்களை மூடி நகரங்களைமூடி மாவட்டங்களை மூடி கொரோனாவை வெற்றிகொண்ட பின்னரும் நாடு பெருக்கெடுத்தோடும் இனவாதத்தால் இறுதியிலும் இறுதியாகத்தோற்கடிக்கப்பட்டுவிடுமா? http://globaltamilnews.net/2020/140064/

வெளியேறுங்கள் அண்ணா! – தலைவருக்கு எழுதிய கடைசிக் கடிதம்! – பிரிகேடியர் துர்க்கா “அண்ணா! எங்களை நம்புங்கள், நீங்கள் வெளியே இருந்து கட்டளை இடுங்கள். நாங்கள் அதனைச் செயற்படுத்துகின்றோம். நீங்கள் எங்களுக்கு மட்டுமல்ல எங்கட மக்களுக்குக் கட்டாயம் தேவை. அதனால் தயவு செய்து ஆனந்தபுரத்திலிருந்து வெளியேறுங்கள் அண்ணா இதனை உலகெங்கும் பரந்து வாழ்கின்ற எங்களுடைய தமிழ்மக்கள் சார்பாகக் கேட்டுக்கொள்கிறேன்.” இதுதான் அவள் தலைவருக்கு எழுதிய கடைசிக் கடிதம். உண்மையிலேயே ஆனந்தபுரத்திலிருந்து வெளியேறுவது என்ற எண்ணம் தலைவர் அவர்களிடம் ஒருதுளியும் இருக்கவில்லை. இறுதிவரை நின்று போராடுவது என்றே தலைவர் முடிவெடுத்திருந்தார். ஆனாலும், அந்தக் கடிதத்தில் இருந்த “மக்கள் என்கின்ற சொல் தலைவரை மிகவும் நெகிழச்செய்தது. அதுவே தலைவரை ஆனந்தபுரத்திலிருந்து வெளியேற்றியது. அந்தக் கடிதத்தை தலைவர் அவர்களுக்கு எழுதியது வேறுயாருமல்ல சோதியா படையணியின் சிறப்புத்தளபதி பிரிகேடியர் துர்க்கா. உண்மையிலேயே அவளது தோற்றத்துக்கும் ஆளுமைக்கும் ஆற்றலுக்கும் கொஞ்சம் கூட சம்மந்தம் இருக்கவில்லை. மெலிந்த சிறிய உருவம். எப்போதும் புன்னகை மாறாத முகம். துள்ளித்துள்ளி ஓடும் மான்குட்டி போல அவள் நடையின் வேகம். முடியாது என்பது அவரது அகராதியில் எப்போதும் இருந்ததில்லை. தெரியாது என்று எதனையும் விட்டுவிட்டு அவள் ஒதுங்கியதும் இல்லை. எல்லாப் போராளிகளையும் புதியவர், பழையவர் , பெரியவர், சிறியவர் என்ற பேதமின்றிப் பார்க்கும் அவரது குணம், கடுமையாகப் பேசவோ, கண்டிக்கவோ தெரியாத அன்பு நிறைந்த அவளது பேச்சு எல்லாப் போராளிகளுக்குமே அவள்மீது பிடிப்பினை ஏற்படுத்தியது. “என்னடாப்பா… நீங்கள்….” இந்த வார்த்தை அவரது வாயிலிருந்து வருகின்றது என்றால் அவர் கடுமையான கோபத்தில் இருக்கின்றார் என்பது அர்த்தம். கோபத்தில் கூட கடிந்து பேசத் தெரியாத போராளி. தலைவர் அவர்கள் பயிற்சியின்போது ஒவ்வொரு போராளிகளையும் நன்கு இனங்கண்டு பயிற்சி நிறைவடைந்தபோது அனைவரையும் ஒவ்வொரு பிரிவுக்குப் பிரித்துவிடுகின்றபோது துர்க்காவுக்கு வழங்கப்பட்டபணி மருத்துவப்பணி. ஒரு மருத்துவப் போராளிக்கு இருக்கவேண்டிய அனைத்துத் தகுதியுமே அவளிடம் நிறையவே இருந்தது. அதேபோல் காலப்போக்கில் புதிய போராளிகளுக்கான பயிற்சிகளை வழங்குகின்ற பாசறைகளை வழிப்படுத்துகின்ற பொறுப்பு அவளுக்கு வழங்கப்படுகின்றது. அதுவும் அவளுக்கு மிகவும் பொருத்தமான பணியாக இருந்தது. தலைவர் அவர்கள் சோதியா படையணியை உருவாக்கி அதனுடைய சிறப்புத் தளபதியாக துர்க்காவை நியமித்தபோது உண்மையிலேயே பலரிடம் பலகேள்வி இருந்தது. ஏனெனில் இந்தப் பெரும்பணியை ஒப்படைக்கும்போது அவள் ஒன்பது பேர் கொண்ட அணிக்குத் தலைவியாக இருந்தாள். படையணிப்பொறுப்பை எடுத்தபோது உண்மையிலேயே அவளுக்குக் குறிபார்த்துச் சுடுவது என்பது சரியாக வராது. படையணிக்கான பயிற்சிகள் நடைபெறும்போது சளைக்காமல் ஓய்வு என்பதே எடுக்காது தான் அந்தப் படையணியின் சிறப்புத் தளபதி என்ற எண்ணம் ஒருதுளிகூட இன்றி, போராளிகளோடு போராளியாக நின்று, ஒவ்வொரு அணியணியாகப் பிரித்து சூட்டுப்பயிற்சிகள் வழங்கப்படும் போது, ஒவ்வொரு அணியோடும் சென்று ஓய்வோ சோர்வோ இன்றி சூட்டுப்பயிற்சியை எடுத்தார். எல்லோருக்கும் ஓய்வு வழங்கப்படும்போது கூட துப்பாக்கியை எடுத்து குறிபார்பதிலேயே அவர் குறியாக இருந்தார். எப்போது பார்த்தாலும் அவளது கை நீட்டிக் குறிபார்த்தபடியே இருக்கும். கடின உழைப்பு, விடாத முயற்சி விரைவிலேயே சிறந்த சூட்டாளராக அவளை மாற்றியது. ஈருந்து ஓடிக்கொண்டே மிகநேர்த்தியாகக் குறிபார்த்துச்சுடும் வல்லமையை அவளுக்குள் உருவாக்கியது. இதுவே விடுதலைப் போராட்டத்துக்குப் புதிய பதிய ஆயுதங்கள் வரும்போது அந்த ஆயுதங்களின் சூட்டுவலுவைச் சீர்செய்து பரீட்சித்துப் பாரக்கும் அளவுக்கு பிரிகேடியர் துர்க்காவை உயர்த்தியது. எத்தனையோ ஈக வரலாறுகளையும், அர்பணிப்புகளையும் தாங்கி நிற்கும் எமது விடுதலைப் போராட்ட வரலாற்றிலே இவள் ஒரு மைல்கல். இறுதிக் கட்டப் போர் மிக இறுக்கமடைந்திருந்த காலப்பகுதி. களமுனைகளோ நாளுக்கு நாள் விரிந்து கொண்டே சென்றது. அவளுடன் நின்ற தோழிகள், அணித்தலைவர்கள் எனப் போராளிகள் ஓர்மத்துடன் நின்று களமுனைகளை எதிர் கொண்டு நின்றனர். போரியலில் நல்ல ஆளுமையைப் போரிடும் பேராற்றலை தனக்குள்ளே வளர்த்துக் கொண்ட துர்க்கா சமர்க்களங்களில் நாயகியாய், களமுனைகளில் போராளிகளை வழிப்படுத்தும் நல்ல தளபதியாய் வெற்றிகள் பலதைப் படைத்துவிட்டு தமிழீழ விடுதலைப் போராட்ட வரலாற்றிலே மீண்டும் விடுதலைப்புலிகளின் போரிடும் ஆற்றலை உலகமே விழிநிமிர்த்திப் பார்க்கவைத்த ஆனந்தபுர முற்றுகைச் சமரில் இறுதிவரை போராடி, எம் தேசத் தலைவனை பத்திரமாகக் காப்பாற்றி விட்ட மனநிறைவுடன் ஆனந்தபுர மண்ணில் வரலாறாகிப் போனாள். தாரகம் இணையத்திற்க்காக அபிராமி பிரிகேடியர் துர்க்கா அன்பான முகம். சாந்தமான தோற்றம். எவரையும் பணிவுடன் அணுகும் அவரின் பண்பு. பல ஆயிரக்கணக்கான பெண்களை வழிநடத்தும் தலைமைத்துவப் பாங்கு. அனைத்தும் நிச்சயமாய் அவருக்கே உரித்தானது. ஆனந்தபுரத்தில் 20,000 சிங்களச் சிப்பாய்கள் வெறும் 700 விடுதலைப் புலிகளை மட்டும் பெட்டிச் சண்டையிட்டு 500 மீற்றருக்குள் வைத்து கொலைக்களமாக இரசாயனக் குண்டடித்து கொன்ற களத்தில் அவரும் வீரச்சாவைத் தழுவிக் கொண்டார் என்பதை சோதியா படையணியில் மாத்திரமல்ல, எந்த ஒரு போராளியாலும், குறிப்பாக எந்த ஒரு பெண் போராளியாலும் தாங்கிக் கொள்ள இயலவில்லை. இரண்டாம் திகதி வரை சுற்றிவளைக்கப்பட்ட பெட்டிக்குள் இருந்த தேசியத் தலைவரை அண்ணா! தயவுசெய்து இங்கிருந்து புறப்படுங்கள் என பணிவாகக் கட்டளைக் கடிதம் எழுதியது கூட எங்களின் பிரிகேடியர் துர்க்கா அக்கா என்றும் சிலர் அக்காவின் வீரச்சாவின் பின்னர் கூறினர். வடபோர்முனைக் கட்டளைத் தளபதி பிரிகேடியர் தீபன், கேணல் கிட்டு பீரங்கிப் படையணி சிறப்புத் தளபதி பிரிகேடியர் மணிவண்ணன், மகளிர் பொறுப்பாளரும் மாலதி படையணியின் சிறப்புத் தளபதியுமான பிரிகேடியர் விதுசா ஆகியோருடன் பிரிகேடியர் துர்க்காவும் வீரச்சாவு என்ற செய்தி அங்கு இருந்த எங்களின் இதயங்களைக் கிழித்தது. மனம் அதை நம்ப மறுத்தது. அனைத்துப் பெண் போராளிகளும் கண்ணீர்விட்டு ஓலமிட்டு அழுதனர். பெண் போராளிகளுக்கு இனி ஒரு தலைமை கிடைக்குமா என அனைத்து உள்ளங்களும் ஏங்கியது. 1971ம் ஆண்டு பங்குனி மாதம் 24ம் திகதி கலைச்செல்வி பொன்னுத்துரை என்னும் பெயர் சூட்டி நான்கு பிள்ளைகளில் மூன்றாவதாகப் பிறந்த பெண் பிள்ளை தான் எங்களின் பிரிகேடியர் துர்க்கா அக்கா. யாழ்ப்பாணத்தில் வலிகாமத்தைச் சொந்த இடமாகக் கொண்ட இவர் விடுதலைப் புலிகளின் நான்காவது மகளிர் பயிற்சிப் பாசறையில் 1989ம் ஆண்டு தனது அடிப்படைப் பயிற்சியைப் பெற்றுக் கொண்டார். தலைவனின் நிழலில் மணலாற்றுக் காட்டில் தலைவரே நேரடியாக பயிற்சியை வழிநடத்திய காலத்தில் வளர்ந்தவர்தான் இவர். கடற்புலி லெப்.கேணல் மாதவி, கடற்கரும்புலி லெப்.கேணல் நளாயினி, கப்டன் வானதி, மேஜர் கஸ்தூரி, கப்டன் பாரதி போன்ற ஒப்பற்ற பெண் போராளிகளும் இதே பாசறையில்தான் தங்களின் பயிற்சியை ஆரம்பித்திருந்தனர். இவரது போராட்டப் பற்றையும், துணிவான கள ஆற்றலையும் கண்ட தேசியத் தலைவர் 1991ம் ஆண்டு மருத்துவப் பிரிவின் பொறுப்பாளராக செயற்பட வைத்தார். இவர் அடிக்கடி மகளிர் பிரிவின் முதல் படைத் தளபதியாக இருந்த மேஜர் சோதியா அக்கா அவர்களை நினைவு கூறுவதோடு அவரில் மிகுந்த பற்றும் பாசமும் வைத்திருந்தார். அவர் காட்டிய அன்பும், இறுக்கமான பண்புமே தங்களை தலைவனை அறிந்து கொள்ளவும் போராட்டத்தின்பால் பற்று மிக்கவராக மாற்றவும் உந்து கோலாக இருந்தது என்றும் அவர் அடிக்கடி கூறுவார். உருவத்தில் மிகவும் சிறிய தோற்றம் கொண்டவராக இவர் இருந்தாலும் சிறப்புத் தளபதியாகத் தனது ஆயுத உறையில் கைச்சுடுகலனைக் கட்டிக் கொண்டு வலம் வரும்போது மிகவும் கம்பீரமாகவே இருக்கும். 1996 க்கு முன்னர் பல சிறிய களமுனைகளைச் சந்தித்து இருந்தாலும் 1996ம் ஆண்டு ஜுன் மாதம் மேஜர் சோதியா படையணியின் தளபதியாக இவர் நியமிக்கப்பட்டு 450 வரையிலான போராளிகளுடன் மூன்று கம்பனிகளுக்குத் தலைமை வகிக்கும் பொறுப்பு இவருக்கு வழங்கப்பட்டது. அதன் பின்னர் ஓயாத அலைகள் 1, 2, 3 ஆகிய நடவடிக்கைகளுடன் ஜெயசுக்குறு எதிர்ச்சமர் மற்றும் தீச்சுவாலை நடவடிக்கை ஆகியவற்றில் சிறப்பாக செயற்பட்டு அணிகளை வழிநடத்தி வந்தார் பிரிகேடியர் துர்க்கா. தீச்சுவாலை நடவடிக்கையின் போது வயிற்றில் விழுப்புண் அடைந்த நிலையில் களத்தில் எதிரியின் முற்றுகையில் நின்றபடி ‘எங்களைப் பாக்காதீங்க..எங்கட இடத்துக்கு செல்லை அடியுங்க’ என்று மிகவும் துணிச்சலாக அவர் கூறிய பாங்கை பல வருடங்களுக்குப் பின்னரும் இயக்கத்தில் பலரும் பெருமையாகக் கூறுவதைக் கேட்கக் கூடியதாக இருக்கும். எப்பொழுதும் சிரித்த முகம். எந்த ஒரு தரத்தில் உள்ள போராளியையும் எழுந்து நின்று வரவேற்று அமர வைக்கும் பணிவான குணம். அந்த முகத்தை நாங்கள் இனிக் காண மாட்டோம் என்பது இன்னமும் எங்களால் நம்ப இயலாத ஒன்று. வீரர்கள் நிச்சயமாக வீழ்வதில்லை. அவரின் உணர்வும் உருவமும் அப்படித்தான் இன்னமும் எங்களை ஆக்கிரமிக்கின்றது. காலை எழுந்தவுடன் ஒரு மணி நேரம் யோகா செய்வார் பிரிகேடியர் துர்க்கா அக்கா. பயங்கரவாதி என்று எங்களை வர்ணிக்கும் பாதகர்கள் துர்க்கா அக்காவுடன் ஒருநாள் அமர்ந்து கதைத்திருக்க வேண்டும் என நாங்கள் எண்ணிய நாட்கள் பல உண்டு. 2006ம் ஆண்டு சமரில் கம்பனியை வழிநடத்திச் சென்ற லெப். கேணல் ஆர்த்தி வீரச்சாவைத் தழுவிக் கொண்டது துர்க்கா அக்காவின் மனதை வெகுவாகப் பாதித்தது. எதையும் இலகுவில் வெளிக்காட்ட மாட்டார். ஆனால் உள்மனத்தில் அவர் எவ்வளவு கண்ணீர் விட்டார் என்பது ஒரு சிலருக்கு மட்டுமே தெரியும். ஒரு சிறந்த புகைப்படவியலாளர், அமைப்புக்குத் தேவையான ஆங்கிலப் படங்களை விரும்பிப் பார்க்கும் ஒருவர், கராத்தே மற்றும் யோகாக் கலையை விரும்பிப் பயின்ற ஒரு அன்பான உள்ளம். இவை எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக பெண்புலிகளின் ஒரு படையணியை வழிநடத்திச் சென்ற ஒரு சிறந்த தலைவி. உலகில் எந்த மூலையிலும் எந்தப் பெண்களாலும் செய்ய இயலாத ஒரு செயல் அது. உலகப் போர்களின் போதும் ஏனைய உள்நாட்டு யுத்தங்களின் போதும் முயன்று முயன்று தோற்றுப் போன ஒரு எண்ணக்கரு. முழுவதுமாக, எந்த வித ஆண்களின் தலையீடும் இன்றி, பயிற்சி தொடக்கம், நிர்வாகம், தொழில்நுட்பம், மற்றும் களமுனை வரை பெண்களை மட்டுமே வழிநடத்திச் செய்து முடித்த, செய்து வெற்றி கண்ட பெருமை எங்கள் பிரிகேடியர்களான விதுசா அக்கா மற்றும் துர்க்கா அக்கா ஆகியோரை மட்டுமே சாரும். எந்த ஒரு விடயத்தையும் அக்காவிட்டைக் கேட்டுச் செய்ய வேணும் என்று சொல்லிவிட்டு விதுசா அக்காவின் கருத்தை நாடி கலந்து ஆலோசித்து செய்வார் பிரிகேடியர் துர்க்கா அக்கா. வீரச்சாவிலும் இருவரும் பிரியாமல் சென்றது ஈழப் பெண்களுக்குரிய தலைமைக்கு ஒரு பாரிய இழப்பென்றே சொல்ல வேண்டும். தனக்கென தலைவன் கொடுத்த படையணியை அனைத்துப் பிரிவுகளிலும் சிறந்தவர்களாக, அனைத்துக் கலைகளிலும் சிறந்தவர்களாக வளர்த்தெடுக்க வேண்டும் என்பதை நோக்கியே பிரிகேடியர் துர்க்கா அக்கா அவர்களின் செயற்பாடுகள் இருக்கும். போர்களில் பெண்கள் என்னென்ன வழிகளில் ஈடுபட்டுள்ளார்கள் என்பதை அதிகம் அறிந்து கொள்ள ஆர்வம் கொண்டு பல ஆங்கில பொத்தகங்கள் மற்றும் ஒளிநாடாக்களை தனக்கு நேரம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் பார்ப்பார். 2001ம் ஆண்டு தமிழீழத் தேசியத் தலைவர் அவர்கள் துர்க்கா அக்காவுக்கு கேணல் தரத்தை வழங்கியிருந்தார். விழுப்புண் அடைந்த நிலையிலும் அவரது வேலைகள் அனைத்தையும் அவரே செய்ய வேண்டும் என்பதில் மிகவும் அழுத்தமாக இருப்பார். அவருடன் நிற்கும் போராளிகள், அக்கா பாவம் என்று சொல்லிவிட்டு அவருக்கு கிணற்றில் இருந்து நீர் எடுப்பதற்கு உதவினால் கூட ‘ஏன் எனக்கு எடுக்க இயலாதா… நீங்கள் போய் உங்கட கடமைகளைச் செய்யுங்கள்’ என அன்பாகக் கடிந்து கொள்வார். விடுதலைப் புலிகளின் மகளிர் பிரிவின் கீழ் இயங்கி வந்த போர்ப்பயிற்சி, தொலைத்தொடர்புப் பிரிவு, கணினிப் பிரிவு, படையப் புலனாய்வுப் பிரிவு, அரசியல்துறை, புலனாய்வுத்துறை, படையத்தொடக்கப் பயிற்சிக் கல்லூரி, படையறிவியல் கல்லூரி, புகைப்படப் பிரிவு, திரைப்படப் பிரிவு, காவல்துறை, நீதித்துறை, ஆகியவற்றினதும் மகளிர் பொறுப்பாளர்களுக்கான மகளிர் பேரவைக் கூட்டம் மாதம் ஒருமுறை நடைபெறும். பெயர் வெளியிடப்படாத இடத்தில் இந்தக் கூட்டம் நடைபெற்று பெண் புலிகள் சந்திக்கும் பிரச்சனைகள் தொடர்பாகக் கலந்துரையாடப்பட்டு தீர்வுகள் எட்டப்படும். இதற்கு பிரிகேடியர் விதுசா மற்றும் பிரிகேடியர் துர்க்கா ஆகியோரே தலைமை வகித்தனர். பெண்கள் தொடர்பில் எந்த ஒரு முடிவையும் தாமாகவே எடுக்கும் அதிகாரத்தை தமிழீழத் தேசியத் தலைவர் இவர்களுக்கு வழங்கியிருந்தார். காலையில் ஐந்து மணிக்கு எழுந்திருக்கும் பிரிகேடியர் துர்க்கா அக்கா அவர்கள் ஒரு மணி நேரம் யோகா செய்ததன் பின்னர் மேஜர் சோதியா அவர்களின் படத்துக்கு மெழுகுதிரி கொழுத்தி கைகூப்பி வணங்குவார். அதன்பின்னர் தனது கடமைக்குத் தயாராகி விடுவார். ஒவ்வொரு நாளும் ஒவ்வொரு தளமாகச் சென்று போராளிகளுடன் அவர்களின் இன்ப துன்பங்களைக் கதைத்து அறிந்து கொள்வார். 2008ம் ஆண்டு மே மாதம் சோதிய படையணிப் போராளிகள் ஓமந்தைப் பகுதியில் லெப்.கேணல் வரதா தலைமையிலும் மன்னாரில் லெப்.கேணல் செல்வி தலைமையிலும், மணலாற்றில் லெப்.கேணல் தர்மா தலைமையிலும் முகமாலையில் மணிமொழி தலைமையிலும் களத்தில் நின்றிருந்தனர். பிரிகேடியர் துர்க்கா அவர்கள் ஒவ்வொரு களமுனையாக மாறி மாறிச் சென்று அவர்களின் குறை நிறைகளைக் கேட்டறிந்து களமுனைக்கு அவர்களைத் தயார் படுத்தி விட்டு வருவார். விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பில் உள்ள பலரும் அவருக்கு இட்ட பெயர் ‘காட்டுக் கோழி’. காடுகளில் தனி பிரியத்தோடு வாழும் அவர் தனது முக்கியமான முகாமை காட்டின் நடுவே வைத்திருந்தார். 1996ம் ஆண்டு வரை தலைவனின் பாசறையாக இருந்த அந்த முகாமை அதற்குப் பின்னர் சோதியா படையணிப் போராளிகள் நிர்வாகம் செய்து வந்தனர். 50 அடி ஆளமான கிணற்றில் தண்ணீர் அள்ளி நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட பெண் போராளிகள் குளித்து. காட்டுப் பயிற்சி பெற்று, காட்டுப் பாதுகாப்பை உறுதி செய்ய காட்டு நகர்வுகளுக்குச் சென்று களைப்புடன் திரும்புவார்கள். அங்கே ஒரு சிறிய அறையில் தனக்குத் தேவையான அரசியல், விஞ்ஞானப் புத்தகங்களை அடுக்கி வைத்திருப்பார் துர்க்கா அக்கா. போராளிகளின் கதைத்து, பயிற்சி அளிக்கும் நேரம் போக மிகுதி இருக்கும் நேரங்களில் அந்தப் புத்தகங்களும் அவரின் உடன் பிறந்த சகோதரன் அவருக்குக் கொடுத்த கணினியும்தான் அவரின் நண்பர்கள். காட்டுக்குள் சென்று அங்குள் மரங்கள், இலைகள், பூக்கள், விலங்குகள், பழங்கள், போராளிகள் அனைத்தையும் படமெடுத்து தனது கணினித் திரையை அலங்கரிப்பார். அங்குள்ள காடுகளின் தன்மையை அறிந்து கொள்வதிலும் அதை ஏனைய போராளிகள் அறிந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதிலும் மிகவும் அக்கறை கொண்டு செயற்படுவார். சமாதான காலத்தில் இங்கு வந்த புலம்பெயர் தமிழர் ஒருவர் இந்தக் காடுகள் மிகவும் வேறுபட்ட தன்மை உடையதாகவும் மிகவும் குறுகிய தூரத்திற்கும் இவற்றின் தன்மை வேறுபடுவதாகவும் கூறியிருந்தது இவருக்கும் மிகவும் ஆர்வமான விடயமாக இருந்தது. உலகில் வேறு எந்தப் பகுதியிலும் இப்படியான காடுகளைக் காண்பது அரிது என்றும் தமிழீழத்தில் மூன்றில் இரண்டு பகுதி காடாக இருப்பது நாட்டின் சூழலுக்கு நன்மை தரும் என்றும் அடிக்கடி குறிப்பிடுவார். இரவு நேரங்களில் பெண் பிள்ளைகள் வெளியில் செல்லக் கூடாது என்று வளர்ந்த சமூகங்களில் இருந்து வந்த பெண்புலிகள் காட்டைப் பாதுகாக்க இரவு நேரக் காவற்கடமைகளில் துணிச்சலாக நின்று பல எதிரியின் வேவுக் காரர்களைப் பிடித்து அடைத்தார்கள் என்பது பல சமயங்களில் வெளியில் தெரிய வராமல் போன உண்மை. களமுனையில் நிற்கும் போராளிகளுக்கு சிற்றுண்டிகள் தொடர்ச்சியாகக் கொண்டு செல்ல வேண்டும் என்பதற்காக பல முறைகள் தானே வேறு போராளிகளுடன் சேர்ந்து நின்று சிற்றுண்டி வகைகள் செய்து கொண்டு செல்வார். களமுனையில் நிற்கும் ஆண்போராளிகள் கூட ‘அக்கா வந்து போனவா..கட்டாயம் ஏதாவது கொண்டு வந்திருப்பா… மறைக்காமல் எடுங்கோ..’ என்று உரிமையோடு கேட்கும் அளவுக்கு அனைவரின் மனதிலும் இடம்பிடித்திருந்தார் அவர். கராத்தே கலையில் மிகுந்த ஈடுபாட்டுடனும் அதை பெண் போராளிகளுக்குக் கற்றுக் கொடுப்பதில் முனைப்புடனும் இருந்த அவர் மேஜர் சோதியா அவர்களின் நினைவாக ஒவ்வொரு வருடமும் மேஜர் சோதியா அவர்களின் நினைவு தினத்தன்று பெண்களுக்கான கராத்தே சுற்றுப் போட்டியைத் தனது நண்பரும். கராத்தேயில் கருப்புப் பட்டை பெற்று கடற்புலிகளில் தளபதியாக இருந்த கெங்கா அக்காவுடன் இணைந்து நடத்தி வந்தார். கரும்புலிப் பயிற்சி பெற்றிருந்த கெங்கா அக்கா அவர்கள் 2009 ஆம் ஆண்டு மே மாதம் இறுதி நாட்களில் நடந்த கடற்சமரில் கரும்புலியாகச் சென்று எதிரிக்கு பெரும் இழப்பை ஏற்படுத்தி வீரச்சாவைத் தழுவிக் கொண்டார். பிரிகேடியர் துர்க்கா அக்காவுக்கு குழந்தைகளில் அதிகப் பிரியம். செஞ்சோலை நிகழ்வுகளுக்குச் சென்று அந்தக் குழந்தைகளுடன் அளவளாவிக் கொள்வதிலும் அவர்களை விதம் விதமாகப் புகைப்படங்கள் எடுப்பதிலும் எப்போதுமே தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொள்வார். திருமணமான பெண் போராளிகளின் குழந்தைகளை விதம் விதமாகப் படங்கள் எடுத்துத் தனது கணினியில் அவர்களை அலங்கரித்துக் கொள்வார். வீரச்சாவைத் தழுவிக் கொள்வதற்கு முன்னர் இறுதியாக களமுனைக்கு வெளியில் நின்ற போராளிகளை அவர் சந்தித்தது மார்ச் மாதம் 21ம் திகதி. புதிதாக போராட்டத்தில் இணைந்த போராளிகளுக்கு எதிரியின் ஆக்கிரமிப்புக்கு எதிராக நாம் எழ வேண்டிய கட்டாயத்தை அன்று அவர் அன்போடு கூறி விளங்க வைத்தார். களமுனையில் எறிகணைகள் மழை போல் பொழியும் நேரத்தில் அங்கிருந்து புறப்பட்டு அடிப்படைப் பயிற்சி முகாமை வந்து சேர்ந்தார். மிகவும் களைப்புடன் இருந்தார். எங்கும் எறிகணைகள் மழை போல் பொழிந்த வண்ணம் இருந்தன. முள்ளிவாய்க்கால் கடலில் இருந்து சில கிலோ மீட்டர் தூரத்தில் ஒரு பெண்களுக்கான அடிப்படைப் பயிற்சிப் பாசறையில் இருந்த பனங்கூடலுக்கு இடையில் ஒரு கொட்டகைக்குள் படுத்திருந்தார். களமுனையில் நித்திரையின்றி அவர் உழைத்தது அவரின் உடலில்தான் தெரிந்தது. உணர்வும் உத்வேகமும் இன்னமும் எந்த மாற்றமும் அடையவில்லை. ‘என்னக்கா? அண்ணா என்ன சொல்கிறார்?’ ஒரு இராணுவ வீரன் என்றவன் கடைசி வரைக்கும் எதிரிக்கு எதிராகப் போராடி வீரச்சாவை அடைய வேணும். அதுதான் அவனுக்கு அழகு அப்படித்தான் அண்ணா நினைக்கிறார். எவனிடமும் பணிந்து போயோ அல்லது கைப் பொம்மைகளாகவோ அண்ணா இருக்க விரும்ப மாட்டார்’ என்று கூறிவிட்டு நாங்கள் அனைவருமே இரண்டு மாதங்களாகக் குடித்துக் கொண்டிருந்த அதே அரிசிக் கஞ்சியைக் குடித்துவிட்டு எறிகணைகள் ஓலமிட்டுக் கொண்டிருக்க சற்று நேரம் பாயை விரித்து சாய்ந்து கொண்டார். களமுனையில் பல மணிநேரங்கள் நித்திரை கொள்ளாமல் எதிரியின் எறிகணைக்குள் மாட்டியிருந்து கண்விழித்து எங்களைக் காத்த அந்த உயிர் உறங்குவதை அன்றுதான் நாங்கள் கடைசியாகக் காணப் போகின்றோம் என்பது எங்களுக்கு நிச்சயம் தெரியாது. குறிசூட்டுத் திறனில் மிகவும் சிறப்பாகச் செயற்பட்டுத் தளபதிகளுக்கு இடையிலான போட்டிகளில் அடிக்கடி தேசியத் தலைவரிடம் இருந்து பரிசைப் பெற்றுக் கொண்டு வந்தார் பிரிகேடியர் துர்க்கா அக்கா. தனக்குக் கீழுள்ள போராளிகள் வேவுத் திறன், மறைந்திருந்து தாக்கும் பயிற்சி, வலிந்த தாக்குதல், ஆழ ஊடுருவும் தாக்குதல், பாதுகாப்புச் சமர் ஆகிய அனைத்திலும் ஆண் போராளிகளுக்கு சமமாக தங்களால் எல்லா விதத்திலும் களமுனையில் காட்ட முடியும் என உறுதியோடு நின்று நிரூபித்துச் சென்று விட்டுள்ளார் பிரிகேடியர் துர்க்கா. தலைவனின் ஆணையை அப்படியே ஏற்று நடத்தி வந்த அவரைப் பற்றி அவரின் வீரச்சாவின் பின்னர் ஒரு தனிப்பட்ட சந்திப்பில் தேசியத் தலைவர் அவர்கள் குறிப்பிடும்போது ‘எனக்கு விசுவாசமான தளபதிகளை நான் இழந்திட்டன்’ என்று குறிப்பிட்டிருந்தார். எங்கள் தலைவனின் தங்கையாக, பெண்புலிகளின் தளபதியாக, தன்னிகரற்ற ஒரு தலைவியாக விளங்கிய எங்களின் துர்க்கா அக்கா பிரிகேடியர் துர்க்காவாக 2009ம் ஆண்டு ஏப்ரல் மாதம் 4ம் திகதி அதிகாலை வீரச்சாவைத் தழுவிக் கொண்டார். அவரின் வழிகாட்டுதலை ஏற்றுநின்று இறுதிச் சமரின் நான்கு மாதங்களில் களமாடி வீரச்சாவைத் தழுவிக் கொண்ட ஏனைய சோதியா படையணிப் போராளிகளான லெப். கேணல் அகநிலா, லெப்.கேணல் மோகனா, லெப்.கேணல் செங்கையாழினி, லெப்.கேணல் அரசலா, லெப்.கேணல் அறிவு, லெப்.கேணல் சோழநிலா, லெப். கேணல் வரதா, லெப்.கேணல் மொழி, மேஜர் அகல்மதி, மேஜர் விதுரா, மேஜர் செஞ்சுரபி, மேஜர் ஈழக்கனி, மேஜர் இசைபாடினி, மேஜர் இசையறிவு, மேஜர் கலைமகள், மேஜர் ஈழநிலா, கப்டன் அலையரசி ஆகியோருக்கும் புதிதாக இணைந்து மிகவும் தீர்க்கமாகத் துணிவுடன் செயற்பட்டு இறுதியாக பிரிகேடியர் துர்க்கா அவர்களினால் 2ம் லெப் தரம் வழங்கப்பட்டு வீரச்சாவடைந்த 2ம் லெப் தர்சினி மற்றும் மே மாதம் 15ம் திகதி வீரச்சாவைத் தழுவிக் கொண்ட மூத்த போராளிகளான நயவாணி, கௌசலா மற்றும் இன்னமும் பெயர் குறிப்பிடப்படாத பல நூறு மாவீரர்களதும் கனவும் எங்கள் ஆன்மாவில் ஒலித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும். நாடு விடுதலை அடையும் நாளில் அவர்களின் துயிலறைகளை அழகுபடுத்தி அலங்கரிக்கும் அந்த நாட்களே எங்களுக்கு வரக்கூடிய பொன்னான நாட்கள். கலை – https://www.thaarakam.com/news/60254

ஆனந்தபுர மண்ணில் ஆட்லறி நிலைகளை உருவாக்கிய பிரிகேடியர் மணிவண்ணன்! Last updated Apr 3, 2020 தமிழீழ விடுதலைப்போராட்டத்தில் தன்னை இணைத்துக்கொண்ட மணிவண்ணன். தொடக்க காலத்திலேயே கேணல் ராயு அவர்களுடன் இணைந்து தனது விடுதலையின் பணியை மேற்கொண்டிருந்தார். கேணல் ராயு அவர்களின் வீரச்சாவுக்கு பின்னர் கேணல் கிட்டுப் பிரங்கிப் படையணியின் சிறப்புத் தளபதியாக தமிழீழ தேசியத்தலைவர் அவர்களால் நியமிக்கப்பட்டிருந்தார். கேணல் கிட்டுப் பிரங்கிப் படையணியின் சிறப்புத் தளபதியாக நியமிக்கப்பட்ட பிரிகேடியர் மணிவண்ணன் அவர்களின் செயர்ப்பாட்டுக் காலப்பகுதியில் தான் சிறிலங்காப்படைகள் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் ஆட்லறித் தாக்குதலில் பாரிய இழப்புக்களை சந்தித்திருந்தது என்பது குறிப்பிடத் தக்ககது. பலாலித் தளம் மீதான ஆட்லறித் தாக்குதல்கள், முகமாலை – பளை மீதான தாக்குதல்கள் மற்றும் வவுனியா ஜோசப் தளம் மீதான ஆட்லறித் தாக்குதல்கள் அதே போன்று மன்னார் சிறிலங்கா படைத்தளம் மீதான ஆட்லறித் தாக்குதல்கள் என்று பிரிகேடியர் மணிவண்ணன் அவர்கள் கேணல் கிட்டுப் பீரங்கிப் படையணியின் பொறுப்பாளராக நியமிக்கப்பட்ட காலப்பகுதியில் சிறிலங்கா படைத்தரப்பு பாரிய நெருக்கடிகளை சந்தித்திருந்தது உண்மையே. அதே போன்று முகமாலை சமர்க்களத்திலே ஆட்லறிகளின் நேரடி சூட்டின் மூலம் பல ராங்கிகளை அழித்ததும் இவரின் காலப்பகுதியிலே தான். விடுதலைப்புலிகளின் போராட்டவலுவை அடுத்த கட்ட பரிணாமத்திற்குள் நகர்த்திய அது மோட்டார் பீரங்கிகளும் ஆட்லறி பீரங்கிகளும் தான், ஆட்லறி பீரங்கிப்படையணி தளபதி பிரிகேடியர் மணிவண்ணனின் போராட்டவாழ்க்கையாக இருந்தது. முன்னேறுகின்ற படையினரின் வழங்கல் தளங்களையும், முதன்மையான படைத்தளங்களையும் தாக்கியழிக்கும் கடமையே கேணல் கிட்டுப் பீரங்கிப் படையணிக்கு வழங்கப்பட்டிருந்தது. அந்த வகையில் தொடக்க காலத்தில் இவ்வாறான பல தாக்குதல்களை கேணல் கிட்டுப் பிரங்கிப் படையணி மேற்கொண்டிருந்தாலும், போர் நெருக்கடியான காலங்களை சந்தித்திருந்த போதிலும் அதாவது வன்னிமண்ணை சிறிலங்காப் படைகள் முற்றுகையிட்டு மண்ணையும் மக்களையும் சுற்றிவளைத்திருந்த காலப்பகுதியில் கேணல் கிட்டுப் பிரங்கிப் படையணியின் செயற்பாடுகள் மாற்றமடைந்திருந்தன. அதாவது தொலைதூரத் தாக்குதலுக்கு பதிலாக இராணுவத்துடன் நேரடி சூட்டுத் தாக்குதல்களை மேற்கொண்டிருந்தன. இந்த வகையில் தான் புதுக்குடியிருப்பு மண் சிறிலங்கா படைகளின் வல்வளைப்புக்குள் சென்றுகொண்டிருந்தபோது நேரடியாகவே ஆனந்தபுர மண்ணிலே பல ஆட்லறி நிலைகளை உருவாக்கி நேரடியான பல தாக்குதல்களை படையினர் மீது ஏற்படுத்தி பல இழப்புக்களை ஏற்படுத்திய வண்ணம் இருந்தனர். அந்தக் களமுனைகளிலே போராளிகளுக்கு பிரிகேடியர் மணிவாணன் அவர்கள் கட்டளைகளையும் வழங்கிக்கொண்டிருந்தார். இந்த நிலையில்தான் சிங்களப் படையின் தாக்குதலில் ஆனந்தபுர மண்ணிலே பிரிகேடியர் மணிவண்ணன் அவர்களும் இன்னும் சில தளபதிகளும், போராளிகளும் தமிழீழ காற்றோடு காற்றாக கலந்துபோனார். https://www.thaarakam.com/news/60290

சமர்க்களங்களின் துணை நாயகன் பிரிகேடியர் தீபன்! Last updated Apr 3, 2020 கிளிநொச்சி மாவட்டம் கண்டாவளையை பிறப்பிடமாக கொண்ட தீபனின்(வேலாயுதபிள்ளை பகீரதகுமார்) இயக்கப்பெயர் சிவதீபன்.இவர் சமயங்களில் தவபாலசிங்கம் என்றும் அழைக்கப்பட்டார். யாழ் மாவட்டம் தென்மராட்சியின் வரணி தான் தீபனின் பூர்வீகமாகும். சாவகச்சேரி இந்துக்கல்லூரியின் விஞ்ஞான பீட மாணவனாகவிருந்த தீபன் பெற்ற க.பொ.த உயர் தர பெறுபேறுகள் அவருக்கு இலகுவாக பல்கழைக்கழக இடத்தைப் பெற்றுத்தந்திருக்கும் ஆனால் வரலாற்றுக் கடமையை உணர்ந்து போராளியானார் தீபன். தென்மராட்சிப்பிரதேசத்தின் முதலாவது பொறுப்பாளராக விளங்கிய மேஜர் கேடில்ஸின்(மகாலிங்கம் திலீபன் – கண்டாவளை) இளைய மச்சினனாகிய தீபனை இயக்கத்தில் சேர்த்தது கேடில்ஸ் என்று கூறப்படுகிறது. தீபனை இயக்கத்தில் சேர்த்த மேஜர் கேடில்ஸ் விடுதலைப் புலிகளின் மூத்த தளபதி லெப். கேணல் பொன்னம்மான்,விடுதலைப் புலிகளின் தொழில்நுட்பப் பிரிவுப் பொறுப்பாளர், கப்டன் வாசு,லெப்.சித்தார்த்தன்(கேணல் சங்கரின் சகோதரன்) ஆகியோர் வீரச்சாவடைய காரணமாகவிருந்த‌ 14-02-1987 அன்று கைதடியிலே இடம்பெற்ற‌ வெடி விபத்தில் தானும் காற்றோடு காற்றாகிப் போனார். 1984 ன் முற்பகுதியில் தன்னை இயக்கத்தில் இணைத்துக்கொண்ட‌ பகீரதகுமார், ஆயுதப் பயிற்சி பெற்று தீபனாக மாறினார், இவருடைய தொடர்பாடல் குறிப்புப் பெயர் “தாங்கோ பாப்பா” ஆகும். இவர் புலிகளின் முன்னாள் துணைத்தலைவர் மாத்தையாவின் மெய்ப்பாதுகாவலராக நியமிக்கப்பட்டு பின்னர் பிரதான மெய்ப்பாதுகாப்பாளரானார். 1987 ம் ஆண்டு யூலை 29 ம் திகதி இலங்கை – இந்திய ஒப்பந்தத்தின் பின் இந்திய அமைதிப்படைக்கு எதிரான‌ அக்காலப்பகுதி சண்டையில், தீபன் கிளிநொச்சி இராணுவ பொறுப்பாளராகவும், பால்ராஜ் முல்லைத்தீவின் இராணுவ பொறுப்பாளராகவும் நியமிக்கப்பட்டனர். அக்காலத்தில் இந்தியப்படையினருக்கெதிரான அதிக தாக்குதல்கள் நடைபெற்ற மாவட்டங்கள் முல்லைத்தீவும் கிளிநொச்சியுமே ஆகும். இக்காலப்பகுதியில் தீபனின் இளைய சகோதரனாகிய வேலாயுதபிள்ளை சிவகுமாரும் போராட்டத்தில் தன்னை இணைத்துக்கொண்டார். தனது சகோதரனைப்போலவே வேகமாக வளர்ந்த கில்மன் சாள்ஸ் அன்ரனி சிறப்புப் படையணியின் தளபதியாக நியமிக்கப்பட்டார். 1993ல் திருகோணமலைக்குப் பொறுப்பாளராக அனுப்பப்பட்ட கில்மன் 1994ல் நடைபெற்ற தவறுதலான வெடிவிபத்தில் லெப்.கேணல் கில்மனாக தன்னை ஆகுதியாக்கிக் கொண்டார். 1988ம் ஆண்டின் பிற்பகுதியில் மன்னார் நீங்கலான வன்னிப்பகுதியின் இராணுவப் பொறுப்பாளராக பால்ராஜ் நியமிக்கப்பட்டார். துணை இராணுவப் பொறுப்பாளராக தீபன் இருந்தார். இந்த இரண்டு வீரர்களும் தமது போராளிகளை முன்னின்று வழி நடத்தி பல வெற்றிச் சமர்களுக்கு வித்திட்டார்கள். இந்திய அமைதிப்படை 1990ம் ஆண்டு மார்ச் மாதத்தில் ஈழத்தை விட்டு அகன்றது. மீண்டும் ஜூன் மாதமளவில் இலங்கைப் படைகளுடனான 2ம் ஈழப்போர் ஆரம்பமானது. பால்ராஜின் தலைமையின் கீழ் புலிகள் பல வெற்றிகரமான தாக்குதல்களை மேற்கொண்டார்கள், அவற்றில் பிரதானமானவை மாங்குளம் மற்றும் கொக்காவில் முகாம் தகர்ப்பாகும். பால்ராஜும் தீபனும் 1991ல் மேற்கொள்ளப்பட்ட‌ ஆனையிறவு முகாம் மீதான ஆகாய கடல் வெளிச்சமரில் பங்கு பற்றி குறிப்பிடத்தக்களவான வெற்றியைப் பெற்ற போதும் முகாம் தகர்ப்பு என்ற இலக்கு எட்டப்படவில்லை. 1992ல் உருவாக்கப்பட்ட சாள்ஸ் அன்ரனி சிறப்புப் படையணியின் தளபதியாக பால்ராஜ் நியமிக்கப்பட்டார். தீபன் வன்னிப்பகுதியின் தளபதியானார். இவர்களின் இணை மண்கின்டிமலை மீதான இதயபூமி நடவடிக்கையில் பங்கு பற்றி புலிகளுக்கு மகத்தான வெற்றியை தேடித்தந்தது. தீபனின் திறமையும் வீரமும் வெளிப்பட்ட இரு சமர்கள் யாழ்தேவி மற்றும் தவளைப்பாச்சல் ஆகும். ஆனையிறவிலிருந்து வடக்காக‌ யாழ்ப்பாணம் நோக்கிப் புறப்பட்ட யாழ்தேவியை இடை நடுவில் தடம்புரள் வைத்த பெருமை தீபனையே சாரும். 1993 செப்டெம்பரில் இடம்பெற்ற இந்த இராணுவ நடவடிக்கையின் முதல் நாள் சண்டையிலேயே பால்ராஜ் காயம் காரணமாக களத்திலிருந்து அகற்றப்பட்டார். அதன் பின்னர் தீபனே முறியடிப்புச்சமருக்குத்தலைமை தாங்கினார். தீபனின் தந்திரத்தின்படி மண் கும்பிகளுக்குள் மணித்தியாலக்கணக்காக காத்திருந்த புலிகள் முன்னேறிய‌ இராணுவம் மிக அருகில் வந்ததும் திடீர்த் தாக்குதலைத்தொடுத்து அவர்களை நிலை குலைய செய்ததுடன் புலிகள் இரண்டு ரி 55 டாங்கிகளை கைப்பற்றுவதற்கு வழி சமைத்துக்கொடுத்தது. இந்த‌ இரண்டு ரி 55 டாங்கிகளில் ஒன்றை மண்ணுக்குள் புதைத்து பயன்படுத்தியே இரண்டு டோரா பீரங்கிப் படகுகளை சாலைப்பகுதியில் ஒரே நாளில் புலிகள் தகர்த்து சாதனை புரிந்தனர். 1993 நவம்பரில் நடைபெற்ற ஈருடகச் சமரான தவளைப்பாய்ச்சல் நடவடிக்கையில் பூநகரி முகாமை தீபன் தலைமையிலான போராளிகளும் நாகதேவன்துறை கடற்படைத்தளத்தை பானு தலைமையிலான போராளிகளும் தகர்த்தனர். இங்கே கைப்பற்றப்பட்ட 5 நீருந்து விசைப்படகுகளே கடற்புலிகள் தோற்றம் பெற்று பலம் பெற உறுதுணையாக இருந்தது என்றால் மிகையாகா. 1994ல் தீபன் யாழ்ப்பாணத்துக்கு மாற்றப்பட்டார். அக்காலப் பகுதியில் சந்திரிகா அம்மையார் தலைமையிலான இலங்கை அரசாங்கத்துக்கும் புலிகளுக்கும் பேச்சு வார்த்தை நடந்தது. 1995ல் முறிவடைந்த பேச்சு வார்த்தை 3ம் ஈழப்போருக்கு வழி சமைத்தது. 1995ல் யாழ்ப்பாணத்தில் இடம்பெற்ற இராணுவத்தினரின் முன்னேறிப் பாய்தலுக்கெதிரான புலிப்பாய்ச்சலிலும் இடிமுழக்கம் நடவடிக்கைக்கெதிரான சண்டையிலும் தன் காத்திரமான பங்களிப்பை வழங்கினார். சூரியக்கதிர் இராணுவ நடவடிக்கையை ஆரம்பத்தில் பால்ராஜ் சொர்ணம் தலைமையிலும் பின்னர் தீபன் பானு தலைமையிலும் புலிகள் எதிர்த்துப் போரிட்டனர். தீபன் தலைமையிலான போராளிகள் நவம்பர் 27 மாவீரர் நாள் முடியும் வரை யாழ்ப்பாணம் படையினர் கைகளில் வீழ்வதை வெற்றிகரமாக தடுத்து நிறுத்தினர். யாழ்ப்பாணத்தை விட்டு 1996 ஏப்ரல் மே காலப்பகுதியில் வெளியேறிய புலிகள் வன்னியை தளமாக்க முடிவு செய்தபோது அதற்குப் பெருந்தடையாக இருந்தது முல்லைத்தீவு இராணுவ முகாம் ஆகும். அம்முகாமை அகற்ற வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்தனர் புலிகள். தீபனை அழைத்த தலைவர் முல்லைத்தீவு இராணுவ முகாம் மீதான ரெக்கியை ஆரம்பவிக்கவும் தாக்குதல் திட்டத்தை தீட்டவும் உத்தரவிட்டார். தீபனின் திறமையான திட்டத்தினால் 1996 ஜூலை 18ல் முல்லைத்தீவு இராணுவ முகாம் தகர்க்கப்பட்டபோது 1000க்கும் மேற்பட்ட இலங்கை இராணுவ வீரர்கள் கொல்லப்பட்டனர். இங்கே கைப்பற்றப்பட்ட இரண்டு 122mm ஆட்லறி பீரங்கிகளே பின்னாளில் புலிகள் மரபு ரீதியாக தமது இராணுவத்தைக் கட்டமைக்க உதவின. ஜெயசிக்குரு இராணுவ நடவடிக்கை 1997ல் ஆரம்பிக்கப்பட்டபோது புளியங்குளத்தை தக்கவைக்கும் பொறுப்பு தீபனிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டது. ஓமந்தையையும் நெடுங்கேணியையும் இலகுவாக கைப்பற்றிய இராணுவம் புளியங்குளத்தை கைப்பற்ற முடியாமல் மாற்றுப்பாதையில் கனகராயன்குளத்தையும் கரிப்பட்டமுறிப்பையும் கைப்பற்றியபோது புளியங்குளம் கைவிடப்படவேண்டியிருந்தது. இதன்போது தீபனின் நம்பிக்கைக்குரிய தளபதிகளாக விக்கீஸ், அறிவு மற்றும் லோரன்ஸ் விளங்கினார்கள்.இந்தக்கூட்டணியின் கண்டு பிடிப்பான மண் அணைக்கட்டும் அகழியுமே இலங்கை இராணுவத்துக்கு சிம்ம சொப்பனமாக இருந்தது என்பது யாவரும் அறிந்ததே. இன்றைய தேச நிர்மாணம் மற்றும் கட்டமைப்பு அமைச்சராக இருக்கும் விநாயகமூர்த்தி முரளீதரன் என்கின்ற கருணா ஜெயசிக்குரு இராணுவ நடவடிக்கை காலத்தில் தானே வன்னிப்பகுதியின் கட்டளைத்தளபதியாக நியமிக்கப்பட்டேன் என்று கூறி வருகிறார். ஆனால் அவர் தீபனுடன் இணைந்தே இந்தப் பொறுப்பை வகித்தார் என்பதும் இவர் தொடர்பாடல் மற்றும் ஒருங்கிணைப்பு வேலைகளை கவனித்தபோது ஒட்டுமொத்த பொறுப்பாளராக இருந்தவர் தீபன் என்பதையும் குறிப்பிடத்தவறிவிட்டார். 1998ல் ஜெயசிக்குரு கைவிடப்பட முக்கிய காரணமாக இருந்தது, சத்ஜெய நடவடிக்கையின் மூலம் படையினர் கைப்பற்றி வைத்திருந்த கிளிநொச்சியை ஓயாத அலைகள் 2ன் மூலம் புலிகள் மீளக்கைப்பற்றிக்கொண்டதே. இத்தாக்குதலிலும் தீபனின் பங்களிப்பு மிகக்காத்திரமானதாகும். 1999ல் புலிகள் ஓயாத அலைகள் 3ஐ ஆரம்பித்து படையினர் ஜெயசிக்குரு இராணுவ நடவடிக்கையின் மூலம் 18 மாதங்கள் கஷ்டப்பட்டு பிடித்து வைத்திருந்த பகுதிகளை வெறும் மூன்றே நாட்களில் வவுனியா வரை விரட்டப்பட்டனர். அதனை தொடர்ந்து மணலாறு, மன்னார் பிரதேசங்களிலிருந்து ஓயாத அலைகள் படையணிகளால் விரட்டப்பட்டனர் ஓயாத அலைகள் 3ன் முத்தாய்ப்பாக அமைந்தது ஆனையிறவு முகாம் கைப்பற்றலாகும். 1991ல் ஆகாய கடல் வெளிச் சமரில் பெற்ற பின்னடைவும் படிப்பினைகளும் பின்னாளில் உலகமே வியக்கும் வண்ணம் இடம்பெற்ற குடாரப்புத் தரையிறக்கத்துக்கு வழி சமைத்தது எனலாம். இத்திட்டத்தை தலைவர் சமர்க்களங்களின் நாயகன் பால்ராஜுக்கு விளக்கியபோது சற்றுத்தயங்கினாராம் பால்ராஜ். பின்னர் தீபன் செய்ய வேண்டிய கடமைகளை விளக்கியபின்பு தீபன் மீதிருந்த அசைக்கமுடியாத நம்பிக்கை காரணமாக களத்தில் இறங்கினாராம் பால்ராஜ். குடாரப்புத் தரையிறக்கம் இடம்பெற்றபின் செம்பியன்பற்றிலிருந்து வெற்றிலைக்கேணி, கட்டைக்காடு வரை நிலை கொண்டிருந்த படையினரை விரட்டி அடித்தும் ஆனையிறவு முகாமை பின் பக்கமாக தாக்கியும் ஆனையிறவு முகாம் கைப்பற்றலில் முக்கிய பங்காற்றினார் தீபன். 2000 ஏப்ரல் 24 ல் இடம்பெற்ற ஆனையிறவை மீளக் கைப்பற்றும் நோக்கிலான படையினரின் தீச்சுவாலை(அக்னிகீல) நடவடிக்கையை சின்னாபின்னமாக்கியது தொட்டு 2009 ஜனவரி வரை 55ம் மற்றும் 53ம் படையனியின் ஆனையிறவை மீளக் கைப்பற்றும் எத்தனையோ முயற்சிகளை தவிடு பொடியாக்கியவர் வட போர்முனைக் கட்டளைத்தளபதி தீபன். அதே போன்று கிளிநொச்சியை சுற்றி 18km நீளமான ‘L’ வடிவிலான மண் அணைக்கட்டு அமைத்து கிளிநொச்சியின் வீழ்ச்சியை பல மாதங்கள்(2009 ஜனவரி 1 வரை) தள்ளிப்போட்டவர் தீபன். கடைசியாக புதுக்குடியிருப்பு ஆனந்தபுரத்தில் ஏப்ரல் 1ம் திகதி பல படையணித்தளபதிகளுடன் சேர்ந்து படையினருக்கெதிராக பாரிய முறியடிப்புச் சமர் ஒன்றைத் திட்டமிட்டார் தீபன். ஆனால் காலன் வேறு விதமாக திட்டமிட்டான் போலும். ஏப்ரல் 1ம் திகதி அன்றும் 2ம் திகதி அன்றும் தீபனுக்கு நெஞ்சிலே காயம் பட்டது.ஆனாலும் தொடர்ந்து போராடிய தீபன் எதிரியின் நயவஞ்சகமான நச்சுக்குண்டுத்தாக்குதலில் வீரகாவியமானார். 25 ஆண்டு காலம் ஓயாது அடித்துக்கொண்டிருந்த இந்தப் புயல் ஏப்ரல் மாதம் 4ம் திகதி புதுக்குடியிருப்பு ஆனந்தபுரத்திலே நிரந்தரமாக அடங்கிப் போனது. சமர்க்களங்களின் நாயகன் பால்ராஜ் என்றால் எந்தவித சந்தேகங்களும் இன்றி சமர்க்களங்களின் துணை நாயகன் இந்த தீபன் அம்மான் தான். பால்ராஜ் எனும் பாசறையிலே வளர்த்தெடுக்க‌ப்பட்ட இந்த கண்டாவளை கண்டெடுத்த கண்மனி பிரிகேடியர் தீபன், பால்ராஜ் மே 2008ல் மறைந்தபோது அழுதபடியே சொன்ன வார்த்தைகள் இவை “என்னை அருகிலே வைத்திருந்து தளபதியாக வளர்த்தெடுத்த தளபதி, அவர் என் போர் ஆசான்.” தமிழனை தலை நிமிர வைத்த இந்த இரண்டு வீரர்களும் இன்று நம்மிடையே இல்லை என்பது எவ்வளவு உண்மையோ அவ்வளவு உண்மை அவர்களின் நினைவுகள் எம்மனங்களில் நீங்காதிருக்கும் என்பதும். -சாணக்கியன்- https://www.thaarakam.com/news/60261

சண்டை முடியாமல் இந்த இடத்தை விட்டு நான் நகர மாட்டேன்! – பிரிகேடியர் விதுசா.. பிரிகேடியர் விதுசா வார்த்தைகளால் சொல்லிவிட முடியாத ஆளுமையின் வடிவம். பார்த்தவுடனே தளபதி என்கின்ற மரியாதை பார்ப்பவர் அனைவருக்குமே வந்துவிடும். உலகமே விழிநிமிர்த்திப் பார்க்கும் அளவுக்குப் பெண்புலிகளை வழிநடத்தி, வான்முட்டும் வெற்றிகளை, மெய்சிலிர்க்க வைக்கும் அற்புதங்களைப் படைக்க வைத்த இரண்டாம் லெப். மாலதி படையணியின் சிறப்புத்தளபதி. ஓப்பரேசன் லிபரேசனில் தொடங்கிய அவரது களமுனைப் பயணம் விடுதலைப்புலிகளின் இறுதி முற்றுகைச் சமராக இருந்த ஆனந்தபுரத்தில் தனது இறுதி மூச்சைத் தமிழீழ மண்ணுக்காய் அர்ப்பணிக்கும் வரை ஓய்வு என்பதையே அறியாத உழைப்பாளி. எப்போதும் அவரது பேச்சும் மூச்சும் தலைவனின் எண்ணங்களைத் தாங்கியதாகவே இருந்தது. போராளிகளோடு உரையாடும்போதுகூட ‘அண்ணை எதை நினைக்கின்றாரோ அதை நாங்கள் மிகச் சிறப்பாகச் செய்து முடிக்க வேண்டும்” என்ற உறுதி மட்டுமே இருந்தது. விடுதலைப் போராட்டத்தில் மகளிர் படையணி பங்கேற்ற பெரும்பான்மைக் களங்களில் எல்லாம் கட்டளைத் தளபதியாய் நின்று போர் அரங்குகளை வழிப்படுத்துவார். தொலைத் தொடர்புக் கருவி தாங்கிவரும் அவர் குரல் தனித்து நின்றுகூட போராளிகளைச் சாதிக்க வைக்கும் துணிச்சலை அள்ளித்தரும். அந்தக் கட்டளைகளில் இருக்கும் நேர்த்தியும் தெளிவும் புதிய போராளிகளைக் கூட களமுனையின் சாதனைப் புலிகளாய் உருவாக்கிய சம்பவங்களோ ஏராளம். அவ்வளவு போரியல் நுட்பமும் போரியல் தெளிவும் மிக்க போராளி. எல்லோருமே தமது கடைக்குட்டி சகோதரர்களோடு அதிக அன்பு வைப்பது வழமை. விதுசா அக்காவுக்கும் தனது தம்பி மீது அளவுகடந்த பாசம். அவனும் காலஓட்டத்தில் விடுதலைப் போராட்டத்தில் தன்னை இணைத்திருந்தான். ஜெயசிக்குறு களமுனை. எதிரியின் உடைப்புச் சமரொன்று. அதனை முறியடிப்புச் செய்யும் களத்தில் கட்டளைகளைப் பிறப்பித்தபடி விதுசா அக்கா நிற்கின்றார். அதே களமுனையில் அவரது தம்பியும் நிற்கின்றான். தொலைத்தொடர்பில் செய்தி வருகின்றது. அவரது சகோதரன் வீரச்சாவடைந்து விட்டதாக, பின்னரங்குக்கு வந்தால் வித்துடலை அனுப்ப முதல் பார்க்கலாம் என, விதுசா அக்காவிடம் செய்தியைச் சொன்னபோது ‘சண்டை முடியாமல் இந்த இடத்தை விட்டு நான் நகர மாட்டேன். தன்னைப் பார்க்க வேண்டாம் வித்துடலை அனுப்புங்கள்” என்று கூறிவிட்டு, அவர் தனது அன்புத் தம்பியின் வீரச்சாவைத் தெரிந்த பின்னரும் உறுதி தளராது மிகத்தெளிவாகக் கட்டளைகளைப் பிறப்பித்து அந்தச் சமரை வெற்றிகரமாக வழிநடத்தினார். இதுதான் விதுசா அக்கா. போர்க்களத்திலே தனது பெரும் பகுதி வாழ்க்கையைக் கழித்த பெண்புலிகளின் பெருந்தளபதி ஆனந்தபுரத்தில் விடுதலைக்கு விதையாகிப் போனார். “தாரகம் இணையத்திற்க்காக” அபிராமி விடுதலைப் புலிகளின் மகளீர் படைப் பிரிவின் தோற்றமும் வளர்ச்சியும் எழுச்சியும் எமது இயக்கம் படைத்த மாபெரும் சாதனைகளில் ஒன்று. ஒரு புதுமைப் பெண்ணை, புரட்சிகரப் பெண்ணை எமது விடுதலை இயக்கம் படைத்திருக்கிறது. இந்த முகவுரை விதுசா பற்றிய நினைவுப் பகிர்வை அறிமுகஞ் செய்யப் போதுமானது. குருக்கள் கந்தையா, ஞானாம்பிகை இணையருக்கு ஞானபூரணி என்ற இயற்பெயர் பூண்ட விதுசா மூத்த மகளாக 1969 செப்ரம்பர் 29ம் நாள் கரவெட்டி கப்புதூவில் பிறந்தார். இவர் தனது பதின்ம வயதில் நெல்லியடி மத்திய மகா வித்தியாலயத்தில் க.பொ.த உயர்தரம் வர்த்தகப் பிரிவில் படிக்கும் போது புலிகள் இயக்கத் தொடர்பு ஏற்பட்டது. இக்காலப் பகுதியில் அவர் விடுதலைப் புலிகளின் பகுதி நேரப் பணியாளராக இணைந்தார். 1986 மே மாதத்தில் விடுதலைப் புலி உறுப்பினராக இணைந்தார். அவர் வாழ்ந்த காலம் 40 வருடம். வீரச்சாவடைந்த நாள் 2009 ஏப்ரல் 04ம் நாள். 2001-2009 காலத்தில் அவரோடு நெருங்கிப் பழக நேர்ந்தது. அவருக்கு இலக்கிய தாகம், உலக நிகழ்வுகளை நகர்த்தும் அடிப்படைகள் பற்றிய ஆர்வம், இராணுவத் தொழில்நுட்பத் தகவல்கள் திரட்டும் வேட்கை என்பன மிகுதியாக இருந்தன. உயர் கல்வி கற்றுத் தேறவில்லை என்ற ஏக்கமும் இருந்தது. இயக்கத்தில் இணைந்த சிறிது காலம் அவர் சுதந்திரப் பறவைகள் பிரிவில் இருந்தபடி கிராம ரீதியாகக் கருத்தூட்டல் பணிகளில் ஈடுபட்டார். உற்ற தோழிகளான லெப் நித்தியா பவானி, மேஜர் சஞ்சிகா கலை ஆகியோர் இந்தப் பிரிவின் சுகாதரப் பணிகள், எழுச்சிக் கருத்தரங்குகள் ஆகியவற்றை அவருடன் நடத்தினர். விடுதலைப்புலிகள் மகளீர் 2ம் அணியில் விதுசா ஆயுதப் பயிற்சி பெற்றார். 1987ல் சிங்கள இராணுவம் நடத்திய ஒப்பரேசன் லிபரேசன் என்ற வடமராட்சியைக் கைப்பற்றும் நடவடிக்கையில் அவர் தனது போராட்ட வாழ்வைத் தொடங்கினார். இந்தியப் படைகள் வந்தபோதும் அவற்றிற்கு எதிரான கோப்பாய்ச் சமரில் அவர் முக்கிய பங்கேற்றார். இதன் போது முதலாவது பெண் மாவீரர் மாலதி 10.10.1987ம் நாள் வீரச்சாவடைந்தார். அதன் பிறகு புலிகள் மேற்கொண்ட தந்திரோபாயப் பின்வாங்கலில் வன்னி நிலத்திற்குச் சென்றார். எம் தலைவர் அவர்கள் வழிகாட்டலில் பெண் போராளிகளுக்குப் பயிற்சி வழங்கும் பணியில் வன்னியில் ஈடுபட்டார். பலவீனமான எமது இனத்தின் பலமான பாதுகாப்பு அரணாக அவர் பெண் போராளிகளை உருவாக்கினார். 1988ம் ஆண்டுப் பிற்பகுதியில் யாழ் சென்ற மகளீர் அணியுடன் விதுசா சென்றார். யாழ் குடா முழுவதும் இந்திய இராணுவம் செறிவாக நின்ற காலமாயினும் அவரும் தோழிகளும் புதிய பெண் போராளிகளை இணைப்பதில் தீவிரமாக ஈடுபட்டனர். பொறுப்புக்களைச் சுமக்கும் தகுதி பெற்ற அவர் 3ம், 4ம் மகளீர் அணிகளை உருவாக்கி அவற்றை வன்னிக்கு வழிநடத்திச் சென்றார். அங்கு களமுக அடிப்படைப் பயிற்சி ஆசிரியராகப் பணியாற்றினார். விடியல் பாசறையின் பொறுப்பாசிரியராக அவர் தனது ஆளுமையை வெளிப்படுத்தினார். 2ம் கட்ட ஈழப்போர் தொடங்கிய பிறகு கொக்காவில் படை முகாம் தாக்குதலில் பங்கேற்ற விதுசா காலில் காயமடைந்தார். தேறியபின் ஆனையிறவு, யாழ் கோட்டை, பலாலி இராணுவ முகாம்களைச் சுற்றிக் காவல் பணி செய்தார். 1990 கார்த்திகையில் நடந்த தச்சன்காடு மினி முகாம் தாக்குதலில் நெடுநாட் தோழி மேஜர் சஞ்சிகா கலை வீரச்சாவடைந்தார். இந்தப் இழப்பு அவரைப் பலமாகத் தாக்கியது. அதை எண்ணும் போது என் இதயம் வெடித்துவிடும் போல் இருக்கும் என்று அவர் சொன்னார். 1991ல் நடந்த ஆனையிறவுச் சமரில் மாதர் அணியின் ஒரு பகுதித் தளபதியாயகப் பதவி உயர்ந்தார். அவருடைய திறமைக்கு தலைவர் அவர்களின் பாராட்டுக்கள் கிடைத்தன. தலைவரின் சிந்தனைக்குச் செயல் வடிவம் கொடுப்பதில் வல்லவர் என்ற சிறப்பைப் பெற்றார். தலைவர் அவர்களின் இலட்சியக் கனவான தமிழீழ உருவாக்கத்திற்கு அவர் அல்லும் பகலும் உழைத்தார். அவருக்கு சொந்த வாழ்க்கையின் எதிர்காலம் பற்றிய சிந்தனை இருந்ததில்லை “அண்ணையின் கனவை நிறைவேற்றுவது” ஒன்று தான் அவருடைய வாழ்க்கைக் குறியாக இருந்தது. மகளீர் அணியின் துணைத் தளபதியாக நியமிக்கப்பட்ட விதுசா 1992 கார்த்திகையில் இடம் பெற்ற பலாலி 180 காவலரண் தாக்குதலில் காலிலும் தலையிலும் விழுப்புண் அடைந்தார். அறிவிழந்தாலும் கட்டளைகளைப் பிறப்பித்தபடி இருந்ததாக அவர் பிற்காலத்தில் சொன்னார். 1993நவம்பர் 10-13ல் நடந்த பூநகரி ஒப்பரேசன் படை நடவடிக்கையில் அவர் பிற்களப் பணியில் ஈடுபட்டார். அதே வருடம் முதலாவது பெண் மாவீரர் மாலதியின் பெயரில் உருவாக்கப்பட்ட மாலதி படையணியின் கட்டளைத் தளபதியாக கேணல் என்ற பதவியோடு நியமிக்கப்பட்டார். சந்திரிக்கா அரசின் சமாதனத்திற்கான போர் அடுத்த வருடம் தொடங்கிய போது தலைமைப் பொறுப்பேற்று மாலதி படையணியை வழி நடத்தினார். அவருடைய களப் பயணம் 1993 தொடக்கம் வீரச்சாவடையும் 2009 வரை ஒரு போதும் ஓய்ந்ததில்லை. யாழிலும் சரி வன்னியிலும் சரி எண்ணற்ற சமர்களில் பங்காற்றினார். இதயபூமி, இடிமுளக்கம், இராணுவ நடவடிக்கைகளுக்கு எதிர்ச்சமரை வழிநடத்தியதோடு புலிப்பாய்ச்சல் ஆகியவற்றில் திறம்படச் செயற்பட்டார். யாழ் தீபகற்பத்தை சிங்கள இராணுவம் கைப்பற்றுவதற்கு நடந்த சூரியக்கதிர் சமரில் அவர் ஆற்றிய பங்களிப்பு அளப்பரியது. புலிகளின் போராட்ட வரலாற்றில் மிக நெடிய காலம் தொடர்ந்த ஜெயசிக்குறு எதிர்ச்சமரிலும் அவர் அரும்பணியாற்றினார். 1998ல் ஓயாத அலை 2 படை நடவடிக்கையில் முக்கிய பங்கேற்ற அவர் கிளிநொச்சி புலிகள் வசம் வீழ்ந்த போது தேசியக் கொடியை களத்தில் அவரே ஏற்றினார். இது அவருடைய போராட்ட வாழ்வின் உச்சமாகக் கருதப்படுகிறது. 1999 செப்ரம்பர் 18ம் நாள் அவர் தனது இளைய சகோதரன் போராளி விதுசன் கேதீஸ்வரனைக் களத்தில் இழந்தார். ஓயாத அலை 3, தீச்சுவாலை முறியடிப்புச் சமர் ஆகிய வற்றில் அவருடைய வழி நடத்தல் பிரமிப்பூட்டும் விதத்தில் அமைந்தன. சிங்கள இராணுவத்திற்கும் எமக்கும் இடையில் 2008 தொடக்கம் 2009 வரை நடந்த சமச்சீரற்ற போரில் தம்பனையில் இருந்து ஆனந்தபுரம் மந்துவில் வரை விதுசா ஓய்வின்றிக் களமாடினார். உணவின்றி உறக்கமின்றி எதிரியை விரட்டி அடிப்பதில் குறியாக இருந்தார். 2009 சனவரி 26ம் நாள் அவரை சந்திக்க நேர்ந்தது. உடல் மெலிந்து கண்கள் குழிவிழுந்தாலும் உறுதி தளராமல் இருந்தார். எதிரிகளின் சூழ்ச்சியால் ஆனந்தபுரம் சமரில் வீரச்சாவடைந்தார். அவருக்கு பிரிகேடியர் பதவி வழங்கப்பட்டது. அவருடைய வித்துடலைப் பார்க்காமல் விதை குழியில் ஒரு பிடி மண் போடாமல் இருக்கும் எம் போன்றோர் அவருடைய நினைவுகளைச் சுமக்கின்றோம். – விதுரன்- https://www.thaarakam.com/news/60237

யுத்தகளத்தில் தீரமுடன் போராடிய பிரிகேடியர் ஆதவன்.! அது ஓர் அடர்ந்த வனம். அந்த வனத்தின் நடுவே சிறியதோர் வெட்டை. அந்த வெட்டை வெளியில் என்றுமில்லாதவாறு போராளிகள் பலர் ஆர்ப்பரித்துக்கொண்டிருந்தார்கள். அனைத்துத் தளபதிகளுக்கும் குறிபார்த்துச் சுடும் போட்டிக்கான ஆயத்தங்கள் நடந்து கொண்டிருந்தது. இனம் புரியாத மகிழ்சியோடும், ஒரு விதமான படபடப்போடும் அனைத்துத் தளபதிகளும் தயாராகிக்கொண்டிருந்தார்கள். “ஊஊ” என்ற ஓசையை கிளப்பியபடி விரைந்து வந்த வாகனத்தில் இருந்து இறங்கிய தலைவரை உற்சாகத்தோடு வரவேற்கின்றார்கள் தளபதிகளும், போராளிகளும். எப்போதும் தலைவரோடு கூடவே கடாபி அண்ணையையும் வரவேற்றவர்கள், தமக்குள் பேசிக்கொள்கிறார்கள் “கடாபி அண்ணை சூட்டுப்போட்டியில் கலந்து கொண்டால் தாங்கள் எப்படி வெல்லுறது…” அனைத்துத் தளபதிகளுக்கும் போட்டிக்கான விதிமுறைகள் கூறப்படுகிறது. குறிப்பிட்ட நேரத்துக்குள் 10 ரவைகளையும் குறுப்பீங்காய்(துல்லியமான சூட்டு இடைவெளி) அடிப்பவர்களுக்கே முதலிடம். ஒவ்வொருவரும் தங்களுக்கான ரவைகளை அடித்து முடித்தபோது இறுதி சூட்டாளரான கடாபி அண்ணை துப்பாக்கியைத் தூக்கி இலக்கைக் குறிபார்க்கிறார். அனைத்துத் தளபதிகளும் அவரையே கண்ணை இமைக்காமல் பார்க்கின்றனர். கண் இமைக்கும் நேரத்துக்குள் 10 ரவைகளையும் அடித்து விட்டு, கடாபி அண்ணை நிமிரும் போது, கடாபி அண்ணையும் “ஸ்கோரை” (பெறுபேரு) பார்ப்பதற்காக அனைவரும் தலைதெறிக்க ஓடுகின்றனர். “ஒரு ரவுண்ட்ஸ் மட்டும் தான் பிடிச்சிருக்கு” என்று முதல் பார்த்த கமல் சொல்ல, அதைத் தொடர்ந்து எல்லோரும் அதையே சொல்ல, தலைவர் அவர்கள் இலக்கின் பின்பக்கம் செல்கின்றார். என்ன அதிசயம் அனைவரும் பிரமித்துப்போனார்கள். ஒரு ரவை போன அதே பாதையால் பத்து ரவைகளும் போயிருக்கின்றன. கடாபி அண்ணையை அருகழைத்த தலைவர் அவர்கள் ஆரத்தழுவிக்கொண்டார். ஒரு தாய் சாதனை படைத்த தன் பிள்ளையை அணைத்த்துக் கொள்வது போல. அனைவராலும் பிரமிப்போடும் பெருமையோடும் நோக்கப்படும் ஆதவன் என்றளைக்கப்படும் கடாபி அண்ணையின் சாதனைகள் ஒன்றல்ல இரண்டல்ல ஓராயிரம் சாதனைகள். சாதாரண மனிதர்கள் நினைத்துக்கூட பார்க்கமுடியாத அளப்பெரும் தியாகங்களையும் சாதனைகளையும் புரிந்துவிட்டு விழி மூடித் துயில் கொள்ளும் இந்த மாவீரனின் வரலாற்றின் சிறு பகுதியை இங்கு தருகின்றேன். வடமராட்சி என்ற அழகிய ஊரில் 05 சகோதரர்களுக்கு மூத்தவறாகப் பிறப்பெடுத்தவர்தான் கடாபி அண்ணை. வறுமைக் கோட்டின் கீழ் வாழ்ந்த அவருடைய குடும்பத்தின் சுமையை சிறுவயதிலே சுமக்கும் நிலை கடாபி அண்ணைக்கு உருவாகிறது. தந்தையின் வருமானத்தைக் கொண்டு தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்யமுடியாமல் திண்டாடிய அம்மாவை சாமதானப்படுத்திய 5ம் வகுப்பு படிக்கும் 11 வயதுச் சிறுவனாகிய கடாபியண்ணை, தன்படிப்பை பாதியில் நிறுத்தி விட்டு, தந்தையுடன் இணைந்து பேக்கரி (வெதுப்பகம்) வேலைக்குச் செல்கிறார். பகல் முழுதும் ஓய்வின்றி பேக்கரியில் உழைத்துவிட்டு, இரவு நேரங்களில் “ஐஸ்க்ரீம் கொம்பனி” ஒன்றில் வேலைக்குச் செல்கிறார். இரவு பகல் பாராது உழைத்துக் கொண்டிருந்த கடாபி அண்ணைக்குக் கிடைக்கும் ஓய்வு நேரங்களில் தியட்டருக்குப் போய் ஆங்கிலச் சண்டைப் படங்களைப் பார்ப்பதே இவரின் பொழுதுபோக்காகின. தன் குடும்பத்தின் முன்னேற்றத்துக்காக உழைத்துக் கொண்டிருந்த கடாபி அண்ணைக்கு மறைந்து வாழும் சில விடுதலைப்புலி உறுப்பினர்கள் அறிமுகமாகிறார்கள். அவர்களுடைய கொள்கைப் பிடிப்பினாலும், இலட்சியப் பற்றினாலும் ஈர்க்கப்பட்ட கடாபி அண்ணை, அப் போராளிகளுக்குப் பல வழிகளில் உதவி புரிகின்றார். எதிரியை உளவு பார்ப்பது, உணவுகள் எடுத்துக் கொடுப்பது, போராளிகள் மறைந்து வாழும் இடங்களில் சாதாரண மாணவன் போல காவல் கடமைகளில் ஈடுபடுவது, தகவல்களைப் பறிமாறுவது போன்ற பணிகளின் மூலம் இவரின் ஆரம்பக் கட்ட விடுதலைப் பணி ஆரம்பமாகியது. தமிழ் மக்களுக்கான விடுதலையின் தேவையை மனசார உணர்ந்து கொண்ட கடாபி அண்ணை அவர்கள் முழுநேர உறுப்பினராக தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பில் தன்னை இணைத்துக் கொள்கிறார். போராளிக்குறிய முழுமையான பயிற்சிகளைப் பெறுவதற்காக இந்தியாவுக்கு அனுப்பப்பட்ட இவர், 1984ம் ஆண்டு 6வது பயிற்சிப்பாசறையில் பயிற்சியினை ஆரம்பிக்கின்றார். பிருந்தன் மாஸ்டர், பிரிகேடியர் பால்ராஜ், யான் அண்ணை என இன்னும் பல வீரர்களோடு இவரும் ஒருவராகினார். பாலகப் பருவத்திலே பல கஸ்ரங்களைத் தாங்கி, ஓய்வின்றி உழைத்த கடாபி அண்ணாவுக்கு பயிற்சிகள் எதுவும் கடினமாகத் தெரியவில்லை. பயிற்சிகளின் பிரதான பயிற்சியான சூட்டுப் பயிற்சியின் முதல் நாளே இலக்கின் நடுப்புள்ளியில் குறிபார்த்துச் சுட்டு பயிரற்சிப் பொறுப்பாளர் பொன்னம்மான் அண்ணாவின் பாராட்டைப் பெற்றதோடு மட்டும் நின்றுவிடாது, தொடர்ந்து வந்த நாட்களில் பயிற்சிக்காகக் கொடுக்கப்பட்ட அத்தனை ரவைகளையும் இலக்கின் நடுப்புள்ளியில் சுட்டு சிறந்த சூட்டாளராக தலைவர் அவர்களால்த் தெரிவு செய்யப்படுகிறார். கடாபி அண்ணையின் ஒழுக்கத்தையும், நேர்மையையும், திறமையையும் இனங்கண்டு கொண்ட தலைவர் அவர்கள் அவரை தன்னுடைய மெய்ப்பாதுகாவலராக ஆக்கியதோடு விமான எதிர்ப்பு ஏவுகணைகளைச் சுடும் சிறப்புப் பயிற்சிக்காகவும் தெரிவு செய்யப்பட்டார். சாதாரணப் போராளியாக தமிழீழ விடுதலைப்புலிகள் அமைப்பில் தனது பணிகளை ஆரம்பித்த தளபதி கடாபி அண்ணா அவர்கள் கடின உழைப்பால் தனக்கான தகமைகளை வளர்த்துக்கொண்டு உயரிய இராணுவத் தளபதியாக உருவெடுத்தார். 1986ம் ஆண்டுக் காலப் பகுதியில் இந்தியாவிலிருந்து மாணலாற்றுக்கு வந்த கடாபி அண்ணை அவர்கள், தலைவரின் நேரடி நெறிப்படுத்தளின் கீழ் பணிபுரிந்தார். இலங்கை இராணுவம், இந்திய இராணுவம் என மாறி மாறி தலைவரை உயிருடன் பிடிக்க முயன்று தோற்றுப்போன அத்தனை நடவடிக்கைகளையும் முறியடித்துப் போராடி தலைவரைப் பாதுகாத்த வீரமும் விவேகமும் கொண்ட போராளிகளில் கடாபி அண்ணையும் ஒருவராகிறார். கொடுக்கப்பட்ட பணி எதுவாயினும் தூரநோக்குச் சிந்தனையோடும், நுணுக்கத்தோடும், அழகாகவும் செய்யும் இவர் திறனை அடிக்கடிப் பாராட்டும் தலைவர் அவர்கள் தமிழ் நாட்டில் இருந்து தன்னைச் சந்திக்க வந்திருந்த வைக்கோ அண்ணையை தமிழ் நாட்டுக்குக் கொண்டு சென்று விடும் மிக மிக முக்கிய பொறுப்பை கடாபி அண்ணையிடம் ஒப்படைக்கிறார். வைக்கோ அண்ணையை பாதுகாப்பாக் கூட்டிச் செல்லும் போது, முல்லைத்தீவு கடற்பகுதியில் ஏற்பட்ட சமரின்போது கடாபி அண்ணை பலத்த காயம் அடைகிறார். அந்நிலையில் கூட தன்னை சுதாகரித்துக்கொண்டு வைகோ அண்ணையை எதிரியிடமிருந்து பாதுகாத்து, தமிழ்நாட்டில் பாதுகாப்பாகச் சேர்ப்பிக்கின்றார். பலத்த காயம் ஏற்பட்டதால் இந்தியாவிலிருந்தே மருத்துவம் பெறவேண்டிய சூழல் கடாபி அண்ணைக்கு ஏற்படுகின்றது. 06 மாதங்கள் இந்தியாவிலிருந்து கொண்டே மருத்துவ உதவியைப் பெற்ற கடாபி அண்ணை மீண்டும் ஈழம் திரும்பி வந்து, தலைவரின் நேரடி நெறிப்படுதலின் கீழ் பணிபுரிந்து கொண்டிருந்தபோது, ஆரம்ப காலங்களில் “கடல்புறா” என பெயர் கொண்டழைக்கப்பட்ட கடற்புலிகள் படையணிக்கு கேணல் சங்கர் அண்ணை அவர்களே பொறுப்பாக நியமிக்கப்பட்டிருந்தார். சங்கர் அண்ணை அவர்களை வேறு ஒரு பணிக்காக தலைவர் அவர்கள் நியமித்துவிட்டு கடல்புறாவின் தளபதியாக கடாபி அண்ணை அவர்களை தலைவர் அவர்கள் நியமித்தார். கடல்புறாவை செவ்வென கட்டியெழுப்பும் பணியில் கடாபி அண்ணை அவர்கள் ஈடுபட்டுக்கொண்டிருந்த வேளை 1991ம் ஆண்டு நடைபெற்ற ஆகாய கடல் வெளி மரபுவழித் தாக்குதலின் போது வெற்றிலைக்கேணிப் பகுதியால் பெரும் படையோடு ஊடறுத்த இராணுவத்தை வழிமறித்துத் தாக்குதல் நடத்தியபோது கடாபி அண்ணை நெஞ்சினில் பலத்த காயம் அடைகிறார். சில மாதங்கள் மருத்துவமனையில் சிகிச்சை பெற்றுவந்த கடாபி அண்ணை அவர்களை தலைவர் அவர்கள் அழைத்து இம்ரான் பாண்டியன் படையணியின் உள்ளகப் பாதுகாப்புப் பொறுப்பாளராக நியமிக்கிறார். தலைவரின் பாதுகாப்பு, போராளிகளின் தேவைகள், தாக்குதல், பயிற்சி, புலனாய்வு என பன்முகப்படுத்தப்பட்ட பணிகளை செய்யவேண்டிய சூழல் ஏற்பட்டபோது ஓய்வின்றி உழைத்தவர் கடாபி அண்ணை. மாத்தையா அவர்களின் துரோகத்தனத்தை இனம்கண்டு, உறுதிப்படுத்திய பின்னர், பல வழிகளில் விசாரணைகள் நடந்தபோதும், மேலதிகமான, கடுமையான, இறுதிக்கட்ட விசாரணைகளை நேரடியாக மேற்கொண்டவரும் கடாபி அண்ணை அவர்களே. முன்னேறிப்பாய்ச்சல்” என்ற பெயரில் இலங்கை இராணுவம் மேடிற்கொண்ட நடவடிக்கைக்கு எதிராக புலிகள் நடத்திய “புலிப்பாய்ச்சல்” நடவடிக்கையைத் தொடர்ந்து விடுதலைப் புலிகளின் படைக் கட்டுமானத்தில் சில மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன. அதுவரை இம்ரான் பாண்டியன் படையணியின் சிறப்புத் தளபதியாக இருந்த மூத்த தளபதி சொர்ணம் அவர்கள் கூட்டுப் படைத் தளபதியாக நியமிக்கப்பட்டார். அதே நேரம் கடாபி அண்ணை அவர்கள் இம்ரான் பாண்டியன் படையணியின் சிறப்புத்தளபதியாக நியமிக்கப்பட்டார். 1995ம் ஆண்டு யூலை மாதத்திலிருந்து 2002ம் ஆண்டுவரை, அதாவது விடுதலைப்புலிகளுக்கும் அரச படைகளுக்கும் யுத்த நிறுத்தம் ஏற்பட்டவரை கடாபி அண்ணை அவர்களே இம்ரான் பாண்டியன் படையணியின் சிறப்புத்தளபதியாகப் பணியாற்றினார். இம்ரான் பாண்டியன் படையணியென்பது சிறப்பு அணிகளின் கூட்டமைப்பாகவே இருந்தது. கடாபி அண்ணை பல சிறப்பு அணிகளை அப்படையணியின் கீழ் உருவாக்கி விடுதலைப்பயணத்தில் பல சாதனைகளை ஏற்படுத்தினார். கரும்புலி அணி, லெப் கேணல் விக்டர் கவச எதிர்ப்புப்படையணி, லெப் கேணல் ராயன் கல்விப்பிரிவு, மயூரன் பதுங்கிச்சுடும் அணி, செம்பியன் வேவு அணி, கேணல் சங்கர் ஆள ஊடுருவித்தாக்கும் அணி, லெப் கேணல் ராதா வான்காப்புப் படையணி, விடுதலைப்புலிகளின் கவசப்படையணி போன்ற சிறப்புப் படையணிகளும் படையத் தொடக்க கல்லூரிகள் போன்ற படைக்கட்டுமானங்களையும் தலைவரின் எண்ணத்திற்கேற்ப்ப உருவாக்கி, வளர்த்து, வழிநடத்தியதில் கடாபி அண்ணையின் தலமைத்துவப்பணிகளின் சிறப்புகளை காணக்கூடியதாக இருந்தது. இப்பணிகளோடு மேலதிகமாக தலைவரின் பாதுகாப்பு சார்ந்த பணிகளையும் நேரடியாகக் கண்காணித்து வந்த கடாபி அண்ணை விடுதலைப்பணிக்காக ஓய்வின்றி இயங்கிக் கொண்டிருந்தார். ஒரு பயிற்சிப் பணியாக இருந்தாலும் சரி அல்லது வேவுப் பணியாக இருந்தாலும் சரி, அல்லது தாக்குதல் பணியாக இருந்தாலும்சரி நேரமெடுத்து திட்டமிடலுக்காகவே கூடிய நேரத்தை ஒதுக்கி ஒவ்வொரு பணியையும் சரியாக நிறைவேற்றும் பாங்கு கடாபி அண்ணைக்கு உரியதே. பயிற்சித் திட்டமிடல் பற்றிக் குறிப்பிடவேண்டும் என்றால் ஒரு காலத்தில் குறிப்பிட்ட பயிற்சிக்கு மூன்று மாதங்கள் என திட்டமிடப்பட்டிருக்கும். ஆனால் எதிரியின் தாக்குதல் நடவடிக்கைகள் அதிகரிக்கும்போது இப்பயிற்சிக் காலத்தை சுருக்க வேண்டிவரும். அப்போதுகூட குறுகிய கால பயிற்சித் திட்டமிடல் ஒன்றை தயார் செய்துவிட்டே பயிற்சிகள் வழங்கப்படவேண்டும் என்பதில் கவனமாய் இருப்பார். அதே போல் தாக்குதல் நடவடிக்கை ஒன்றைப் பூர்த்தி செய்தாலும் அத்தாக்குதலின் வெற்றி தோல்வி என்பதைவிட அத்தாக்குதல் தொடர்பான விபரங்களை ஆவணப்படுத்துமாறே தாக்குதலணிப் பொறுப்பாளர்களிடம் கண்டிப்பாக கட்டளையிடுவார். அத்தாக்குதல் வெற்றியடைந்ததற்கான காரணங்கள் அல்லது தோல்வியடைந்ததற்கான காரணங்கள் எதிர்காலத்தில் எவ்வாறான விடயங்களை மேம்படுத்தலாம் என்பன போன்ற விடயங்களை உள்ளடக்கியதாகவே அவ் ஆவணங்கள் தயாரிக்கப்படும். அவ்வாறு தயாரிக்கப்படும் ஆவணங்களை தானே சரிபார்த்து போராளிகளுக்குப் புரியவைப்பார். அத்தோடு இவ்வாறு பெறப்படும் ஆவணங்கள் அனைத்தும் பயிற்சி ஆசிரியர்களுக்கு அனுப்பிவைக்கப்படும். அதற்கேற்ப திருத்தங்கள், மாற்றங்கள் பயிற்சிகளில் செய்யப்படும். இவ்வாறு இறுக்கமான கால கட்டங்களின் போதும் மரபுவழி இராணுவங்களுக்கு ஒப்பான திட்டமிடல்களையும், செயற்பாடுகளையும் பேணிவருவதில் மிகமிகக் கவனமெடுத்து செயல்ப்பட்டு வந்தவர்தான் கடாபி அண்ணை. கடாபி அண்ணையை பொறுத்தவரையில் தாக்குதல்களோடு சம்மந்தப்பட்ட தாக்குதலணிகளை மட்டுமன்றி பயிற்சிகள், விசாரணைகள், புலனாய்வு, ஆசிரியர்கள் போன்ற நிர்வாக ரீதியிலான அணிகளையும் நிர்வகிப்பது, முகாம்களை சீரமைப்பது, பராமரிப்பது போன்ற அத்தனை பணிகளையும் சிறப்பாக செய்யும் வித்தகராகத் திகழ்ந்தார். பன்முகப்படுத்தப்பட்ட பணிகளையாற்றிய கடாபி அண்ணை அவர்கள் பெண் போராளிகளின் வளர்ச்சியிலும் முக்கிய பங்கு வகித்தவராவார். 027ஆரம்ப காலங்களில் பெண்போராளிகளுக்கு கனரக ஆயுதப்பயிற்சியை வழங்கியதுடன் சூட்டுப்பயிற்சி, சீறோயிங் கனரக ஆயுதங்களை கையாள்வது, ஆயுதங்களை பராமரிப்பது என எல்லாவற்றையும் ஆழமாக கற்பித்து பல கனரக ஆயுத பெண் ஆசிரியர்களை உருவாக்கியவரும் இவரே. அத்தோடு கல்வியறிவு இல்லாமல் எழுத வாசிக்க கஷ்டப்படும் போராளிகளுக்கு அறிவூட்டல்களைச் செய்வதோடு கல்வியில் ஆர்வத்தை தூண்டுவதற்காகச் சிறிய விடயங்களைக் கூட பாராட்டி அன்பளிப்புப் பொருட்களைக் கொடுத்து அவர்களை ஊக்குவித்ததோடு கல்வியறிவில்லாமல் யாருமே இருக்கக் கூடாதென்பதில் அதீத கவனமெடுப்பார். அனைவருடனும் சம நிலையில் பழகும் இவருக்கு தனிப்பட்ட நண்பர்கள் என்று யாருமே இருந்ததில்லை. அனைவருடைய கருத்திற்கும் மதிப்புக்கொடுக்கும் இவர் சிறியவர், பெரியவர் என்ற பேதம் பார்ப்பதில்லை. அனைவருக்கும் கருத்துச் சுதந்திரம் இருக்கிறது என்பதை போராளிகளுக்கு புரியவைத்து, அனைவருடைய கருத்துக்களையும் பொறுமையாகக் கேட்டு, அவர்களுக்குரிய தீர்வுகளை உடனுக்குடன் வழங்குவார். இவருடைய தாக்குதல் நடவடிக்கைகளை பொறுத்தவரை சிறப்பு இராணுவ நடவடிக்கைகளில்தான் இவர் நேரடியாகப் பங்குபற்றினார். பல கரும்புலித்தாக்குதல்களுக்கு பயிற்சிகளை வழங்கியதோடு நின்றுவிடாது பல தாக்குதல்களையும் நெறிப்படுத்தி வெற்றியீட்டிய பெருமை இவரையே சாரும். தமிழீழத் தேசியத் தலைவர் அவர்களால் இவருக்கு வழங்கப்பட்டிருந்த விமான எதிர்ப்பு ஏவுகணையைக் கொண்டு 1995 ம் ஆண்டு எம் இனத்தை குண்டுபோட்டு கொன்றுகுவித்த இரு அவ்றோ விமானத்தை சுட்டு வீழ்த்தி தனித்துவமான பெரும் சாதனையை ஈட்டி தமிழீழ தேசியத்தலைவரின் பாராட்டைப் பெற்றார். 1997 ம் ஆண்டு முல்லைத்தீவு கடலில் உக்கிரமாக சண்டை நடந்துகொண்டிருந்த போது, எதிரியோ மிகப்பலத்தோடு சண்டையிட்டுக்கொண்டிருந்தான். எதிரியின் மிகவும் பலமான தாக்குதலாக உலங்குவானூர்தியால் தாக்கிக்கொண்டிருந்தான். தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் படகு மூழ்க ப் போகும் சூழ்நிலையில் யாருமே எதிர்பாராத விதமாய் கடாபி அண்ணை அவர்கள் எதிரிக்கு மிகப்பலமாக இருந்த உலங்குவானூர்தியை சுட்டு வீழ்த்தினார். களத்தில் நிலவரம் மாறியாது. அத்தனை வீரர்களும் எதுவித சேதமும் இல்லாமல் தளம் திரும்புகிறார்கள். தளம் திரும்பிய அந்த வீரர்கள் சாவின் விளிம்பிலிருந்து தம்மைக் காப்பாற்றிய கடாபி அண்ணையைப் பார்த்து கண்ணீர்மல்க நன்றி கூறினார்கள். இப்படித்தான் நீளும் நினைவுகளாக கடாபி அண்ணையின் சாதனைகள் தொடர்ந்தன. ஜெயசிக்குறு சமர் உக்கிரமடைந்து கொண்டிருந்தது. பல சாதனைகளோடும் பல இழப்புகளோடும் அச்சமர் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கையில், விஞ்ஞான குளத்தில் எதிரியானவன் பெருமெடுப்பிலான இராணுவ நடவடிக்கையை செய்வதற்குத் திட்டமிட்டிருந்தான். முற்றுமுழுதாக விடுதலைப்புலிகளை சிதைப்பதற்கான ஏற்பாடு. இதை அறிந்துகொண்ட கடாபி அண்ணை அவர்கள் தனது ஆழுகையின் கீழ் இருந்த கரும்புலி அணியொன்றை எதிரியின் கொலைவலயத்திற்குள் அனுப்பி அத்தாக்குதலை முறியடிப்பதற்கான ஏற்பாட்டை செய்தார். அத்தாக்குதலைத் திட்டமிட்டு செயற்படுத்துவதற்காக வந்த அதிகாரிகள் கொண்ட உலங்குவானூர்தியை எதிரியின் பிரதேசத்திற்குள் வைத்து சுட்டுவீழ்த்தி அத்தாக்குதலை முறியடித்து, அங்கிருந்து தப்பி வருகிறார்கள் கரும்புலி வீரர்கள். இத்தாக்குதலை திட்டமிட்டு நேரடியாக நெறிப்படுத்தியவரும் எம் கடாபி அண்ணை அவர்களே. அது போலவே அளம்பில் கடற்பரப்பில் 1999 ம் ஆண்டு தமிழீழ விடுதலைப்புலிகளுக்கு தொடர்ச்சியாக தொல்லை கொடுத்து வந்த டோறாக்களை ராங்கைப் (பிரங்கி) பயன்படுத்தி அழித்தொழித்தவரும் கடாபி அண்ணையே. குறிபார்த்துச் சுடும் தனித்திறமை கொண்ட கடாபி அண்ணை அவர்கள் எப்பணி ஆற்றினாலும் அதில் ஓர் தனித்துவம் இருக்கும். ஒரு தடைவை தமிழீழத் தேசியத்தலைவருக்கு புதிய கனரக ஆயுதமொன்று கிடைக்கப் பெற்றது. அதை இயக்கம் முறைக்குரிய ஆவணம் எதுவும் வரவில்லை. அந்த ஆயுதத்தை எப்படி இயக்குவது, எப்படி கழட்டிப் பூட்டுவது என்பதை கண்டுபிடிக்குமாறு தேசியத் தலைவர் அவர்கள் சில பொறுப்பாளர்களிடம் ஒப்படைத்தார். பல ஆங்கிலப் புத்தகங்களை புரட்டியும், தாமாக சில நாட்கள் முயன்றும் முடியாமற் போகவே தேசியத்தலைவர் அவர்களிடம் சொன்னார்கள் “கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை” என்று. அவர்களைப் பார்த்து புன்முறுவல் பூத்த தேசியத்தலைவர் அவர்கள் வேறோர் பணிக்காக வேறு இடத்தில் நின்ற கடாபி அண்ணையிடம் அந்த ஆயுதத்தை கையளித்தபோது, அந்த ஆயுதத்தை வாங்கிய கடாபி அண்ணை அவ் ஆயுதத்தை இருபக்கமும் திருப்பிப் பார்த்துவிட்டு குறிப்பிட்ட சில நிமிடங்களுக்குள் பல பாகங்களாகப் பிரித்து வைத்துவிட்டு, இயக்கும் முறையை புரிய வைத்துவிட்டு, தேசியத் தலைவரை பார்த்தபோது தேசியத்தலைவர் அவர்கள் கடாபி அண்ணையின் தோளில்தட்டி “இதுதான் கடாபி” என அனைவரையும் பார்த்துக் கூற, அனைவரும் இணைந்து பாராட்டியபோது எதுவும் நடவாததுபோல் சாதாரணமாகவே இருந்தார் கடாபி அண்ணை அவர்கள். பற்பல ஆற்றல்களைக்கொண்ட இவரிடம் தேசியத்தலைவர் அவர்கள் சொல்கிறார் “கடாபி கடல் இண்டைக்கு அமைதியாக இருக்கா? என்று சூசையை தொடர்பெடுத்து கேளு. கடல் அமைதியாக இருந்தால் நாங்கள் கடற்பயிற்சிக்கு போகலாம்” சொல்லி சில கணங்கள் கூட ஆகவில்லை வானத்தில் உள்ள வெள்ளியை பார்த்துவிட்டு “அண்ணை கடல் இண்டைக்கு நல்ல அமைதியா இருக்கு நாங்கள் கடற்பயிற்சிக்கு போகலாம்” என்றார். வானத்திலுள்ள நடசத்திரங்களை கணித்தே கடலின் நிலவரத்தை சொல்லுமளவிற்கு திறமையுள்ளவர்தான் கடாபி அண்ணை . தமிழீழ தேசியத்தலைவர் அவர்களோடு கூடவே இருந்து பல விடயங்களைக் கற்று அறிந்து செயலாற்றிய வித்தகர்தான் இவர். தனது குடும்பத்தில் அதிக பற்றுக்கொண்டவர் . தனது மனைவி பிள்ளைகளோடு கழிக்கும் நேரம் மிகச் சொற்பமே. என்றாலும் கிடைக்கும் நேரங்களில் தன் பிள்ளைகளுக்கு நல்ல தந்தையாகவும் செயற்பட்டார். நற்சிந்தனைகளையும் தேசப்பற்றையும் ஊட்டியே வளர்த்தார். சின்னச் சின்ன விடயங்களில்கூட அதிக அக்கறை எடுத்து செயல்ப்படும் கடாபி அண்ணை அவர்கள் படையத் தொடக்க பயிற்சிக் கல்லூரிகளில் சிறப்புத் தளபதியாக இருந்த காலங்களில் புதிய போராளிகளை உள்வாங்கி அவர்களுக்கான திட்டமிடல்களை வகுத்து மிகமிக அற்புதமாக புதிய பயிற்சியாளர்களை நல்ல போராளிகளாக்கினார். கிட்டத்தட்ட ஒரே நேரத்தில் நான்கு அல்லது ஐந்து பயிற்சி முகாம்களில் பயிற்சிகள் வழங்கப்படும். புதிய போராளிகளுக்குரிய கட்டமைப்புகளை சீரமைத்து, பயிற்சிகளை வழங்கி, நல்ல போராளிகலாக ஆக்குவது மிகமிக கடினமான பணி. ஒவ்வொரு பிரதேசங்களில், இடங்களில் இருந்து வருபவர்கள் வேறுபட்ட குணவியல்புகளோடு இருப்பார்கள். அவர்கள் அனைவரையும் ஒரு குடையின் கீழ் கொண்டுவருவது அவ்வளவு சுலபமான காரியமல்ல. கடாபி அண்ணை அவர்கள் சரியாக திட்டமிடல்களை வகுத்து பயிற்சி ஆசிரியர்களை அதற்குரிய வகையில் நெறிப்படுத்தி மிகமிக எளிதாக அப்பணியை ஆற்றினார். 2006 ம் ஆண்டிலிருந்து எதிரியின் தொடர் விமானத்தாக்குதலில் அடிக்கடி தமிழீழ விடுதலைப்புலிகளின் இலக்குகள் தாக்கப்பட்டுக்கொண்டிருந்தது. நாளுக்குநாள் போராளிகள், மக்கள் என தினமும் பலர் காயப்பட்டும் இறந்துகொண்டும் இருந்தனர். அந்தக் காலங்களில் பலதடைவைகள் படையத் தொடக்க பயிற்சிக் கல்லூரிகளை இலக்குவைத்து விமானத்தாக்குதல்கள் நடத்தப்பட்டன. ஒரு தடைவை கூட ஒரு போராளியோ அல்லது பயிற்சியாளரோ காயப்படவுமில்லை வீரச்சாவு அடையவுமில்லை. அவ்வளவு அழகாக திட்டமிட்டு எந்தச் சந்தர்ப்பத்திலும் போராளிகள் தம்மை பாதுகாத்துக் கொள்ளக் கூடிய வகையில் அனைத்து இடங்களிலும் நிலைகள் அமைக்கப்பட்டிருந்தது. பல தடைவைகள் நடந்த விமானத் தாக்குதலின்போதும் அத்தனை புதிய போராளிகளையும் காப்பாற்றியது கடாபி அண்ணையின் மதிநுட்பமான திட்டமிடலுடன் கூடிய செயல் மட்டுமே. தலைவர் அவர்கள் பல தடைவைகள் பொறுப்பாளர்களுக்கு சொல்லியிருந்தார் “கடாபியால் மட்டும் எந்த இழப்புமின்றி போராளிகளை காப்பாற்ற முடியுதென்றால் ஏன் உங்களால் முடியுதில்லை” என்று. புதிய பயிற்சியாளர்களிடமிருந்து கூட கருத்துக்களை பெறவேண்டும் என்பதில் அக்கறையெடுப்பார். வாரத்தில் ஒருதடைவை தானே சென்று பயிற்சியாளர்களுடன் கதைப்பார். அவர்கள் தாமாக கருத்துக்களை முன்வைக்க மாட்டார்கள் என்பதால் அனைவரிடமும் காகிதமும் பேனாவும் கொடுத்து “உங்கள் பெயர்களை எழுதாமல் சொல்ல விரும்பும் கருத்துக்களை எழுதித்தாருங்கள். நான் ஏதாவது பிழைவிட்டிருந்தால்கூட நீங்கள் எழுதலாம். நீங்கள் எழுதும் விடயம் சரியாக இருந்தால் நிச்சயமாக அதற்கான மாற்று நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்படும்” என்பார் . அதேபோலவே பயிற்சி ஆசிரியர்களிடம் புதிய போராளிகளை வழிநடத்துவது, அறிவுரைகளை பலதடைவைகள் வலியுறுத்துவார். பயிற்சிகள் வழங்குவதோடு போராளிகள் சரியான முறையில் பராமரிக்கப்பட வேண்டும் என்பதில் மிக மிக கவனமாக இருப்பார். அத்தோடு முன்மாதிரிகளாக ஆசிரியர்கள் திகழவேண்டும் என்பதில் கண்டிப்பாக இருப்பார். எமது போராட்ட வரலாறுகள், ஒவ்வொரு நிகழ்வின் பதிவுகளும் மிகமிக முக்கியமென கருதுவார். எந்த இக்கட்டான சூழலிலும் அனைத்து நிகழ்வுகளும் உண்மையாக பதிவுசெய்து ஆவணப்படுத்த வேண்டும் என்பதில் மிகுந்த அக்கறை காட்டுவார். அப்பணியை முக்கிய பணியாக கருதி அதற்காக போராளிகளைத் தெரிவு செய்து தானே அப்பணியை நேரடியாக நெறிப்படுத்துவார். இறுதிச்சமர் உக்கிரமாக நடந்து கொண்டிருந்த வேளைகளில் கடாபி அண்ணை அவர்களில் சண்டைக் களங்களில் பணியாற்றிகொண்டிருந்தார். அந்த நேரத்திலும்கூட அவணங்களை பதிவு செய்து பாதுகாக்கும் போராளியைத் தொடர்புகொண்டு அப்பணியின் முக்கியத்துவத்தை விளங்கப்படுத்தி எச்சந்தர்ப்பத்திலும் இப்பணியை இடைவிடாது தொடருமாறு வலியுறுத்துவார். இவ்வாறு பலவேறு விடுதலைப்பணிகளை முன்னெடுத்துக் கொண்டிருந்த கடாபி அண்ணை அவர்கள் முல்லைத்தீவு மாவட்டத்திலுள்ள ஆனந்தபுரப்பகுதியில் பெருமெடுப்பில் நடந்த யுத்தத்தில் ஒரு பகுதி தாக்குதல் தளபதியாக களமிறங்கினார். தடைசெய்யப்பட அனைத்து ஆயுதங்களையும் பயன்படுத்தி எதிரியானவன் புலிகளை அழிப்பதில் முனைகிறான். வாழ்வா? சாவா? என்ற பெரும் யுத்தக்கத்தில் ஒவ்வொரு போராளிகளும் உறுதியோடு போரிட்டு வீரச்சாவு அடைகிறார்கள். எதிரியின் துரோகத்தனத்திற்கு பலியாகவேண்டிய இக்கட்டான சூழல் அது. கடாபி அண்ணை அவர்கள் தன் அணிக்கு கட்டளை வழங்கி போரிட்டுக் கொண்டிருந்தவேளை எதிரியின் தாக்குதலில் பலத்த காயமடைகிறார். போராளிகள் பலர் அவரைக் காப்பாற்ற முனைகின்றனர். முடியவில்லை…… தமிழீழத் தேசியத்தலைவரையும், தமிழீழத்தையும் தன் உயிர் மூச்சாகக்கொண்ட கடாபி அண்ணை அவர்கள்…….. “அண்ணையை காப்பாற்றுங்கோ அண்ணைக்கு உறுதுணையாய் இருங்கோ” என அருகில் இருந்த போராளிகளிடம் முணுமுணுத்தபடி அன்னை மண்ணை அரவணைத்தார். அப்பெரும் யுத்தகளத்தில் தீரமுடன் போராடி வீரச்சாவடைந்த பிரிகேடியர் ஆதவன் அல்லது கடாபி என அழைக்கப்படும் சாதனை வீரனை நினைவு கூருவதோடு அக்களத்தில் வீரமுடன் போரிட்டு வீரச்சாவடைந்த அனைத்து போராளிகளையும் நினைவு கூருகிறோம். “உங்கள் தாகம் தீரும்வரை ஓயாது எம் பயணம்” ஆக்கம் சி.கலைவிழி https://www.thaarakam.com/news/60295

கேணல் நாகேஸ் Last updated Apr 4, 2020 மட்டக்களப்பு புல்லுமலையை பிறப்பிடமாகக் கொண்ட கேணல் நாகேஸ் 1985-86 காலப் பகுதியில் தன்னை விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பில் இணைத்துக் கொண்டார். ஆரம்பகாலத்தில் லெப்.கேணல் றீகன் அவர்களின் அணியில் தனது சமர்க்களப் பணியை ஆரம்பித்தார். காலங்களில் சிறப்பாக செயல்ப்பட்ட அவர் இந்திய ஆக்கிரமிப்பு படைகளுக்கெதிரான யுத்தம் ஆரம்பமானபோது புல்லுமலைப் பகுதி விடுதலைப் புலிகளின் முகாமின் பொறுப்பாளராக நியமிக்கப் பட்டார். இந்தக் காலகட்டத்தில் அவரின் தலைமையில் இந்திய,சிறிலங்கா படையினருக்கெதிரான பல வெற்றிகரத் தாக்குதல்கள் நடத்தப் பட்டன. இத்தாக்குதல் நடவடிக்கைகள் பலவற்றில் ஆயுதங்களும் கைப்பற்றப் பட்டன. கண்ணிவெடித் தாக்குதல்களில் அவருக்கென்று தனியிடமொன்று இருந்தது.நாகேசால் பல வெற்றிகர கண்ணிவெடித் தாக்குதல்கள் நடத்தப் பட்டிருந்தன.ஆயினும் இந்தியப் படைகளின் (“தீப்பெட்டி ஜீப்”) மிகச் சிறிய ஜீப் வண்டிமீது தாக்குதல் நடத்துவது பெருத்த சவாலாக இருந்தது. அதன் பருமன் வேகம் என்பன வெற்றிகரமான கண்ணிவெடித் தாக்குதல் ஒன்றை கேள்விக் குறியக்கிநின்றது. ஆனால் மண்டூர் என்ற இடத்தில் வைத்து நாகேஸ் மேற்கொண்ட தாக்குதலில் அந்த ஜீப் வண்டி சுக்குநூறானது. இந்திய படையினர் வெளியேறியதைத் தொடர்ந்து துரோகிகளுடனான சண்டைகளில் நாகேசின் அணி பல முனைகளிலும் பங்குகொண்டு அவர்களைச் சிதறடித்தது. பின்னர் நடைபெற்ற சிறிலங்கா படைகளுடனான பல்வேறு சண்டைக் காலங்களில் நாகேஸ் தலைமையில் அணிகள் சமரிட்டன. காலத்தின் தேவையை உணர்ந்து தமிழ் ஈழ எல்லைகள் கடந்தும் போரிடவேண்டிய கடமை நாகேசிக்கு வழங்கப் பட்டது. நகேசின் அந்த சிறிய அணி மலையகம் வரை தனது நடவடிக்கைகளை விரிவுபடுத்தியிருந்தது. மலையகத்தில் கூட தாக்குதல் நடத்தி ஆயுதங்கள் கைப்பற்றிய பெருமை கேணல் நாகேஸ் மற்றும் அவருக்கு துணைநின்ற மேஜர் விஸ்ணு (சின்னப் புல்லுமலை) ஆகியோருக்கே உரித்தாகும். மலையகத்தில் மிகச் சிறிய இந்த அணிக்கெதிராக சிறிலங்கா படைத்தரப்பு ஆயிரக்கணக்கில் படையினரை ஈடுபடுத்தியிருந்தது. பூநகரி படைத்தள அழிப்பு நடவடிக்கைகளுக்கென மட்டக்களப்பு அம்பாறைப் பிராந்தியத்தில் இருந்து போராளிகள் புறப்பட்ட போது நகேசின் அணியும் அதில் இடம்பெற்றது. ஜெயந்தன் படையணி உருவாக்கப் பட்டபோது தாக்குதல் தளபதிகளில் ஒருவராக நாகேஸ் நியமிக்கப் பட்டார். நாகதேவன் துறைப் பகுதிக்கு தளபதி அன்பு தலைமையில் சென்ற அணியில் ஜெயந்த படையணியின் ஒரு பிரிவு நாகேஸ் தலைமையில் களமிறங்கியது. அந்தமுனையிலும் ஜெயந்தன் படையணி தனது போர்க்குனத்தக் காட்டியது. பின்னர் பலாலி முனரங்க பகுதிகளில் பாதுகாப்புப் பணிகளில் நாகேஸ் தலைமையிலான அணிசெயட்பட்டது. மீண்டும் தென்தமிழீழம் சென்ற அணிகள் பல்வேறு தாக்குதல் நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டன. பின்னர் ஜெயசிக்குறு எதிர் சமருக்காக படியங்கள் கிழக்கில் இருந்து வன்னி வந்தபோது நாகேசும் ஜெயந்தன் படையணித் தளபதிகளுள் ஒருவராக களம் வந்தார். ஜெயசிக்குறு களமுனைகளில் பகுதிப் பொறுப்பாளராக கடமையாற்றிய கேணல் நாகேஸ் ஓயாத அலைகள் நடவடிக்கைகளிலும் அணித் தலைமையேற்று வழிநடத்தினார். விடுதலைப் புலிகளின் தாக்குதல் அணி யில் நாகேஸ் செயல் பட்டுக் கொண்டிருந்தாலும் மக்கள் நலச் செயற்பாடுகளிலும் அவர் கவனம் செலுத்தத் தவறவில்லை. புல்லுமைப் பிரதேசம் எங்கும் மக்களால் நேசிக்கப் பட்ட ஒரு போராளியாக அவர்.விளங்கினார். இவற்றிக்கு மேலாக மட்டக்களப்பின் எல்லைகளைக் காத்து நின்ற ஒரு வீராகவும் அவர் கொள்ளப் படுகிறார். இப்பகுதி சிங்களப் படையினருக்கும் சிங்களக் காடையருக்கும் நாகேஸ் என்றபெயர் எப்போதும் அச்சமூட்டும் ஒன்றாகவே இருந்துவந்தது. இவ்வாறு இரண்டு தசாப்தங்களுக்கு மேலாக தன் உடலெங்கும் விழுப் புண் தாங்கி தமிழீழத்தின் களங்கள் யாவும் ஏன் அதற்கு அப்பாலும் தொடர்ந்து களமாடிய மாவீரன் கேணல் நாகேஸ். அவனுக்கும் மனைவி குழந்தைகள் இருந்தனர் ஆனாலும் அந்த மாவீரன் அவற்றிற்கு மேலாக இந்த மண்ணை மக்களை நேசித்தான். வடக்கென்ன கிழக்கென்ன தமிழீழமே எமது தாயகம் என்று இறுதிவரை களமாடிய அந்த மாவீரன் ஆனந்த புரத்தில் தன்னை ஆகுதியாக்கினான். https://www.thaarakam.com/news/121084

வீரத்தின் விளைநிலம் – எங்கள் இனத்தின் அடையாளம் கேணல் தமிழ்ச்செல்வி Last updated Apr 4, 2020 கேணல் தமிழ்ச்செல்வி, நாகேசுவரன் கமலேசுவரி முல்லைத்தீவு 16.12.1971 – 04.04.2009 “அம்மா….நீங்க செய்தது கொஞ்சம் கூட சரியில்ல….எனக்குச் சுத்தமாப் பிடிக்கேல்லையம்மா… எப்படியம்மா உங்களுக்கு மனசுவந்திச்சு…. அதுவும் உங்கட சொந்த தங்கச்சிக்கு ஒரு பச்சை மண் குழந்தை இருந்திருக்கு நீங்க அதப்பற்றி ஒரு நாள் கூட சொல்லவே இல்லையம்மா… ஏனம்மா… உங்களுக்கு உங்கட தங்கச்சி மேல கொஞ்சம் கூட பாசம் இல்லையாம்மா…, தமிழ்ச்செல்வி வீரச்சாவு அடைந்த பிறகு அவான்ர குழந்தையை நீங்களும் கைவிட்டுட்டுவந்திட்டீங்களேயம்மா… அந்தப்பிள்ள என்னம்மா செய்திருக்கும்… ஏனம்மா நீங்க இவ்வளவு நாளும் அந்தப்பிள்ளையைத் தேடேல்ல… ஆனா நான் மட்டும் உங்கள மாதிரி இருக்க மாட்டன். என்ர அண்ணாச்சிக்கு ஏதுமெண்டா என்ர உயிரைக் கொடுத்தாவது அவனக் காப்பாற்றியிருப்பன்… ஆனா…., நீங்க அப்படியில்லையே..அம்மா… உங்கட தங்கச்சியின்ர கைக்குழந்தையைக்கூட விட்டிட்டு வந்திட்டீங்களே… எனக்கு கவலையா இருக்கம்மா…. உங்களில கோபம் கோபமா வருகுதம்மா….”அவள் படபடத்தாள். அன்று தான் இணையத்தளத்தில் கேணல் தமிழ்ச்செல்விக்காக வெளிவந்த பாடல் வரிகளை அவள் கேட்டிருந்தாள். அதில்தான்அவருக்கொரு குழந்தை இருந்தது என்ற உண்மை அவளுக்குத் தெரிய வந்தது. அதிலிருந்து அம்மாவை அவள் அரிக்கத்தொடங்கி விட்டாள். ”எப்பயம்மா… நாங்க தமிழ்ச்செல்வி அக்கான்ர பிள்ளையைஎப்படித் தேடப்போறம்… அந்தப்பிள்ள இப்ப நல்லா வளர்ந்திருக்குமே அம்மா… நாங்க எங்க போய் எப்படித்தேடப் போறம்….? அவள் அம்மாவை விடுவதாக இல்லை. அம்மாவால் பதில் சொல்ல முடியவில்லை. ”செல்லம் அம்மாவும் தேடிக்கொண்டு தான் இருக்கிறன் கண்ணா… கண்டிப்பா ஒரு நாள் அந்தப் பிள்ளை எங்களுக்கு கிடைப்பா… நீ கவலைப்படாத செல்லம்” அம்மா மகளுக்கு ஆறுதல் சொன்னாள். ஆனால் அந்த ஆறுதலில் எல்லாம் அமைதியாகிப் போகும் ரகம் அவளல்ல… அவள் பிடிவாதக்காரி, வீட்டின் கடைக்குட்டி, கடைக்குட்டி என்பதை விட அவள் தான் அந்த வீட்டின் குட்டித்தேவதை, இளவரசி, மகாராணி, எல்லாமே, அவளுக்கொரு அண்ணா இருந்தான் அவனுக்கும் அவளுக்குமான வயது இடைவெளி கொஞ்சம்அதிகமாகவே இருந்தது. இதனாலோ என்னவோ அவன் தங்கச்சி மீது உயிரையே வைத்திருந்தான். தங்கச்சிக்காக எல்லாவற்றையுமே விட்டுக்கொடுத்துவிடுவான். அவளோடு போட்டி போடுவதற்கோ சண்டையிடுவதற்கோ வீட்டில் யாரும் இல்லை. எல்லோருமே அவளிடம்சரணாகதி அடைபவர்களாகத்தான் இருந்தார்கள். அம்மா, அப்பா, அண்ணா மூவருக்குமே அவள்தான் உலகமாகத் தெரிந்தாள். அதனாலோ என்னவோ பயம் என்பது அவள் அகராதியில் இல்லை. வீட்டில் யார் தவறு செய்தாலும் நேருக்கு நேர்நின்றுநியாயம் கேட்பாள். அப்படித்தான் இன்று அம்மா மாட்டிக்கொண்டார்.”என்னதான் நீங்க ஆயிரம் காரணம் சொன்னாலும் உங்கள என்னாலமன்னிக்கவே முடியாதம்மா… நீங்க செய்தது தப்பு, தப்புத்தான்… அவளது நீதிமன்றில் தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டு விட்டது. முட்டிவெடித்த கண்ணீர்த் துளிகளை அவள் அறியாது மெல்லத் தட்டி விட்டார் அம்மா. அவள் சிறுமியாக இருந்தாலும் நல்ல புத்திக்கூர்மைமிக்கவள். எல்லாவற்றையும் துருவித்துருவி அறியும் ஆர்வம் உடையவள். ஏதாவது ஒன்றைப்பற்றிய தேடல் அவளுக்குள் வந்து விட்டால், அதைத்தேடி முழுமையாக அறிந்து கொள்ளாமல் அவள் விடமாட்டாள். பள்ளியிலும் அவள் நல்ல கெட்டிக்காரி. சிறு வயதில் இருந்தே நடனக்கலையில் அவளது ஆர்வம் அதிகமாகவேஇருந்தது. அதனால் நடனம் பயிலத்தொடங்கியிருந்தாள். மகளின் ஒவ்வொரு அசைவிலும் செயலிலும் அம்மா தன்தங்கையைக் கண்டு கொண்டிருந்தாள். மகளிடம் இருக்கும் பிடிவாதம், கோபம் வரும் போது பல்லை நெறுமிக்கொண்டு பேசுவது, எந்தளவுக்கு கோபமும் பிடிவாதமும் அவளுக்குள் இருக்கிறதோ அதற்கு மேலாய் அவள் காட்டும் அன்பு என அவளது குண இயல்புகள் ஒவ்வொன்றும் தமிழ்ச்செல்வியை நேரடியாகப்பார்ப்பது போன்றே அம்மாவுக்குத் தோன்றும்.” அது சரியம்மா… உங்கட தங்கச்சி, அதுதான் தமிழ்ச்செல்வி அக்கா ஏனம்மா இயக்கத்துக்குப்போனவா…..” ”போராடத்தான்….” அப்படியெண்டா….?” அவளின்ர வயதுக்கு எப்படி விளக்கம் தருவது… எப்படிச் சொன்னால் அவளுக்குப் புரியும்… அம்மா ஒரு கணம் தயங்கினார்… ”இதுக்குக் கூட பதில் தெரியாதா… ஏய் அம்மா நோண்டி…அம்மா நோண்டி…” அவள் கைகளைத்தட்டித் துள்ளினாள். “நான் சொல்லட்டா அம்மா…. எங்கட நிலங்களப் பிடிக்கவாற எதிரிகள விரட்டியடித்து…, எங்கட தமிழ் மக்கள மகிழ்ச்சியா தங்கடதங்கட வீட்டில, தங்கட தங்கட ஊரில நின்மதியா வாழ வைக்கத்தான் போராடப் போனவா… சரியா அம்மா…” அம்மாவின்கன்னத்தைச் செல்லமாக வருடினாள் அம்மாவுக்கு ஆச்சரியம்…..! இந்த வயதில் அதுவும் உரிமைக்காகத் தூக்கிய ஆயுதங்கள் மௌனித்துப்போன சூழலில் வளர்ந்துவரும் இந்தக் குழந்தை எவ்வளவு தெளிவாக இருக்கிறது. அம்மா வியந்து போனாள். தன் வளர்ப்பில் தவறில்லை, எங்கு புலம்பெயர்ந்து வாழ்ந்தாலும் தன் தேசத்தின் நினைவுகளோடும், சொந்தமண்ணின் வாசனையோடும், நியாயமான விடுதலைப்போர் பற்றிய தெளிவோடும் மகள் வளர்க்கப்பட்டிருக்கிறாள்,அதுவே அம்மாவுக்குப் பெரும் ஆத்ம திருப்தியாக இருந்தது. தன் மகளை நன்றாக வளர்த்து, நல்ல உயர் கல்வி கற்க வைத்து, நல்ல பட்டம் பதவியில் இருத்தி, அவளுக்கென்று வளமானஎதிர்காலமொன்றை அமைத்துக் கொடுக்க வேண்டும் என்பதே அம்மாவின் விருப்பம், கனவு எல்லாமே…அந்த இலட்சியம்நிறைவேறும் வரை கண்ணுக்குள் பொத்தி வைத்து அவளைப் பாதுகாக்கும் பெரும் கடமையில இருந்து அம்மாஓயப்போவதில்லை. கேணல் தமிழ்ச்செல்வி, எத்தனையோ ஈகவரலாறுகளையும் தியாகங்களையும் அர்ப்பணிப்புக்களையும் தாங்கி நிற்கும் எமதுவிடுதலைப்போராட்ட வரலாற்றில் ஒரு மைல்கல். இறுதிக்கட்டப்போர் மிக இறுக்கமடைந்திருந்த காலப்பகுதி, களமுனைகளோ நாளுக்கு நாள் விரிந்து கொண்டே சென்றது. கூடநின்ற தோழிகள், அணித்தலைவர்கள் என போராளிகள் தங்கள் உயிர்களைக்கொடுத்துப் போராடிக்கொடிருந்தனர். தமிழ்ச்செல்வியின் கையிலோ குழந்தை, அதனால் பின்னரங்கில் இருந்து கொண்டு போராளிகளைக் களமுனைக்குத்தயார்படுத்துவதும் அவா்களுக்குத் தேவையான ஆயுத தளபாடங்களைச் சீர்செய்வதும் என களப்பணியில்ஈடுபட்டுக்கொண்டிருந்தாள். ஆனால் அவள் தனது போராட்டகால வாழ்க்கையில் பெரும்பகுதியை களமுனையிலேயே கழித்தவள். அதிலும் கனரக ஆயுதங்களோடும், அணிகளை வழிப்படுத்தும் கொம்பனித்தலைவியாகவும் இருந்து சண்டைகளைநேருக்கு நேர் எதிர்கொண்ட அவளால், இப்போது களமுனைக்கு அணித்தலைவர்கள் தேவைப்படும் சூழ்நிலையில் பின்னரங்கில்நிற்பது என்பது முடியாத காரியம். அவளது மனச்சாட்சி என்ற தராசில் ஒரு பக்கம் அவளது குழந்தை, மறுபக்கம் அவளது கடமை. இரண்டையும் சீர்தூக்கிப்பார்த்தாள், இறுதியில் அவளது கடமை உணர்வே வென்றது. கணவனிடம் பேசி முடிவெடுத்தாள், அவளது குழந்தையை சகோதரியிடம் ஒப்படைத்து விட்டு களமுனைக்கு விரைந்தாள். மாலதி படையணியின் சிறப்புத் தளபதி பிரிகேடியர் விதுஷாக்கா குழந்தைகளுடன் இருக்கும் போராளித் தாய்மாரைக்களமுனைக்கு அனுப்புவதை ஒரு போதும் விரும்புவதில்லை. அந்தத் தாய்மாருக்கு ஏதாவது நடந்தால் பிள்ளைகளின் எதிர்காலம்கேள்விக்குறியாகிவிடும் என்பது அவரது நிலைப்பாடாக இருந்தது. ஆனாலும் அவள் பிடிவாதமாக இருந்து களமுனையிலே தன் பணியைத் தொடர்ந்தாள். இறுதிக்காலப் போரரங்கு வித்தியாசமாகஇருந்தது. எதிரி எந்தப்பக்கத்தால் நகர்கிறான், எந்தப் பக்கத்தால் உடைப்பை ஏற்படுத்துவான் என எதிர்பார்க்க முடியாததாகக்களம் அமைந்திருந்தது. ஏனெனில் மக்களின் வாழ்விடங்கள் மிகக் குறுகிவிட்டிருந்தன. எந்தப்பகுதியில் மக்கள் செறிவாகவாழ்கிறார்களோ அந்தப்பகுதிகளே எதிரியின் இலக்குகளாக இருந்தன. அப்படித்தான் ஒரு முறை தேவிபுரம் பகுதியில் விதுஷாக்காவோடு அவள் நின்றிருந்தாள். அவர்கள் நின்றது சிறியதொருவெட்டைப்பிரதேசம். முன்னால் அடர்ந்த காடு. வெட்டையைக்கடந்து சற்று முன்னதாய் இருந்த மரமொன்றில் ஏறிசண்டைக்கான கட்டளை மையத்தைத் தயார் செய்வதற்காக தொலைத்தொடர்பு அன்ரனாவைக் கட்ட அவள் முயற்சி செய்துசெய்துகொண்டிருந்தாள். சில நொடிகள் தான், அவர்கள் நின்றிருந்த இடம் எறிகணை மழையில் நனைந்தது. தலைநிமிர்த்தி என்ன நடக்கிறது என்பதை அறிய முடியாத சூழல், தமிழ்ச்செல்வி மரத்திலிருந்து எப்படிக்குதித்தாள், எப்படித்தனக்கான பாதுகாப்பைத்தேடினாள் என்பது தெரியவில்லை. அவளுக்குப்பக்கத்தில் சிறிய பாதுகாப்பகழிக்குள் இருபோராளிகள் வீரச்சாவை அடைந்து விட்டனர். எறிகணைத்தாக்குதல் சற்று ஓய்ந்துவிட்டதால் துப்பாக்கி ரவைகள் தாறுமாறாக பறந்தன. அடுத்து அந்த இடத்தில் எதிரியின்நகர்வு ஆரம்பித்து விட்டது. எதிரி மிக நெருங்கி விட்டிருந்தான். அந்த இடத்தில் இரு போராளிகளின் வித்துடல் கிடந்தது. அதைஅப்படியே விட்டு விட்டு வர அவள் தயாராக இல்லை. எதிரி மிக நெருங்கி விட்ட சூழலிலும் விதுஷாக்காவை பாதுகாத்து பத்திரமாக பின்னகர்த்தி விடுவதில் பிடிவாதமாக இருந்துஅவரை அனுப்பி விட்டு அந்த இடத்தில் நின்று சண்டையிட்டு அந்த இரு போராளிகளின் வித்துடலையும் தமிழ்ச்செல்வி துாக்கிவந்திருந்தாள். அதுதான் தமிழ்ச்செல்விக்கே உரிய பண்பாகும். விடுதலைப்போராட்ட வரலாற்றில் இறுதிப் பெரும் முற்றுகைச்சமராக அமைந்த ஆனந்தபுரம் போரரங்கு போராளிகளின்ஓர்மத்துக்கும், விடாமுயற்சிக்கும் பெரும் எடுத்துக்காட்டாக அமைந்திருந்தது. இந்தக்களத்தில் தேசியத்லைவரே நேரடியாகச் களமிறங்கி இருந்ததையும் யாரும் மறந்து விட முடியாது. பெரும் வேகத்தோடுவந்த எதிரி அசைக்க முடியாது திண்டாடிய பெரும் கோட்டையாக ஆனந்தபுரம் இருந்தது. நாட்கள் நகரநகர எதிரியின் முழுப்படை வலுவும் ஆனந்தபுரத்திலே இருந்தது. அதனால் போர் அரங்கு நாளுக்கு நாள்இறுகிக்கொண்டே போனது. அதனால் தலைவரை அந்த இடத்திலிருந்து அப்புறப்படுத்த வேண்டும் என்பதே முற்றுகைக்குவெளியேஇருந்த தளபதிகள் போராளிகளினதும், ஒருமித்த வேண்டுதலாக இருந்தது. தவிர்க்க முடியாத சூழலில் தலைவர்முற்றுகைக்குள் இருந்து வெளியில் வர, அன்றைய தினமே ஆனந்தபுர முற்றுகைக்குள் சென்ற அணியில் தமிழ்ச்செல்வியும்இருந்தாள். அவள் அந்த முற்றுகைச் சண்டைக்குள் புறப்படுவதற்கு முன்னதாக தனது கணவனிடம் சென்று விடைபெறும் போது, அவர் தனது துப்பாக்கியை அவளிடம் கொடுத்து உன்னருகில், உனக்குத்துணையாக எப்பவும் நானிருப்பன் வென்று வா! என்றுவிடைகொடுத்து அனுப்பியிருந்தார் அப்போது இருவருக்கும் தெரியாது அது தான் தமது இறுதிச் சந்திப்பென்று. ஆனந்தபுரம் எதிரியின் அதியுயர் தாக்குதல் வலுவின் உச்சமாக மாறியிருந்தது. ஆட்லறி எறிகணைகள், மோட்டார் பீரங்கிகள், கனரக ஆயுதங்கள், சூட்டு வலு வழங்க, வான் படை குண்டு மழைபொழிய, இதற்கு இடையில் நின்று பசி மறந்து, துாக்கம்மறந்து, விழுப்புண்களின் வலிமறந்து, கூட நின்று களமாடி வீழ்ந்த வீரர்களின் இழப்புகளின் துயர் கடந்து, வீரர்கள் விழ விழதங்களின் முழுப்பலத்தையும் மனவைராக்கியத்தையும் பயன்படுத்தி போராளிகள் போராடிக்கொண்டிருந்தனர். அந்தக்களத்தில் தமிழ்ச்செல்வியும் கையில் விழுப்புண் தாங்கியிருந்தாள். இனி அந்த முற்றுகையைத்தக்க வைத்துக்கொள்ளமுடியாத சூழல் உருவாகிக் கொண்டிருந்தது. இந்த நிலையில் அந்த முற்றுகையை உடைத்துக்கொண்டு எப்படியாவது வெளியில் வரும்படி அவர்களுக்குகட்டளையிடப்பட்டிருந்தது. 04.04.2009 அதிகாலை பெரும் உடைப்புச்சமர் ஒன்றை களத்தில் நின்ற தளபதிகள் போராளிகள் மேற்கொண்டிருந்த போது, அந்தசமர் பெரும் வெற்றியைத்தரவில்லை. நீண்ட விடுதலைப் போராட்டத்தின் பெரும் தூண்களாக இருந்த பிரிகேடியர் விதுஷா, பிரிகேடியர் துர்க்கா, உட்பட பல தளபதிகள்போராளிகளை இழந்த போது தமிழ்ச்செல்வி மிகவும் மனம் தளர்ந்திருந்தாள். கூட நின்ற தோழியிடம் ”இந்த முற்றுகைக்குள் இருந்து அக்காவைய எப்படியாவது பாதுகாத்துக்கூட்டிச்செல்ல வேண்டும் என்றுநினைச்சன் என்னால அது முடியேல்லே… கடைசியா என்ர பிள்ளைக்கு நல்ல அம்மாவாகவும் இருக்க முடியல்லே…” என்ரபிள்ளை என்று அவள் சொன்ன அந்த நொடி, அவளது துடிப்பும் தவிப்பும் அவளது உணர்வில் தெரிந்தது. ”தானாடா விட்டாலும் தசை ஆடும்” என்பார்கள். அதன் உண்மையை அவளிடம் கண்ட போது, ”தாய்மை” என்கின்ற அந்தப்புனிதமான உணர்வு அவளுக்குள் இருந்ததை அவள் ஒரு போதும் வெளிப்படுத்தியதில்லை. முதல் தடவையாக அவளை இந்தநிலையில் பார்த்த போது மெய்சிலிர்த்துப் போனது. அன்றைய தினம் மிக இறுக்கமான சூழ்நிலையிலும் தொலைத்தொடர்பு சாதனத்தில் தன் நெருங்கிய போராளித் தோழிகள் ஒருசிலரோடு அவள் பேசினாள்.”எவ்வளவு போராடியும் என்னால அக்காக்களப்பாதுகாக்க முடியாமல் போயிற்று… அவைய நான்இழந்திட்டன், அவள் கதறினாள். என்ர குஞ்சுகள் நிறைய வீரச்சாவடைஞ்சிற்று… என்ர செல்வங்கள் எல்லாம் விழுப்புண் தாங்கிதுடித்துக்கொண்டிருக்கினம்…”அவள் பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதே இராணுவத்தினர் ஒலிபெருக்கியில் போராளிகளைச்சரணடையும்படி அறிவிப்புச்செய்வது மிகத்தெளிவாக கேட்டது. அவள் சொல்லாமலே இராணுவத்தினரும் அவர்களும் மிக அருகில் நின்று களமாடும் களச் சூழலின் இறுக்கமும், நெருக்கமும்மிகத் தெளிவாகப் புரிந்தது. அந்தக்கணத்தில் கூட தான் திரும்பி வரவேண்டும் என்ற எண்ணம் துளியேனும் அவளிடத்தில் இருக்கவில்லை. எப்படியாவதுஅதற்குள் இருக்கும் போராளிகளைக் காப்பாற்றி முற்றுகையை உடைத்து அவர்களைப் பாதுகாக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம்மட்டுமே அவள் மனதில் இருந்தது. இறுதியாக ஒரேயொருவார்த்தை ”என்ர பிள்ளையைப் பத்திரமாகப் பாருங்கோ…” அது தான் அவளது கடைசித்தொடர்பாடலாக இருந்தது. அன்றைய தினம் இரவே எஞ்சிய போராளிகள் அனைவரையும் ஒருங்கிணைத்துக் கொண்டு மீண்டும் ஒரு உடைப்புச்சமரை மேற்கொள்ள தளபதிகளும் போராளிகளும் தயாராகினர். அந்த உடைப்புச்சமருக்கு எஞ்சிய மகளிர் போராளிகளையெல்லாம் ஒருங்கிணைத்துக்கொண்டு தமிழ்ச்செல்வி களம்இறங்கினாள். அந்த உடைப்புச்சமர் உக்கிரமாய் நடந்து பச்சைப்புல்மோட்டைக் கடல் நீரேரியூடாக ஒரு உடைப்பொன்றை ஏற்படுத்திபோராளிகள் நகர்ந்து கொண்டிருக்கும் போதுதான் தற்துணிவும் விடாமுயற்சியும், வைராக்கியமும் கொண்ட தமிழ்ச்செல்விஎன்கின்ற பெருமலை எதிரியின் குண்டேந்தி அந்த இடத்திலேயே சரித்திரமாய் வீரவரலாற்றின் பக்கங்களில் இடம்பிடித்துக் கொண்டாள். 1991,இன் பிற்பகுதி, உயர்தரம் கற்றுக்கொண்டிருந்த பள்ளித் தோழிகளான கேணல் தமிழ்ச்செல்வியும் மேஜர் எழிலரசியும் விடுதலை நோக்கிய பயணத்தில் தம்மை இணைத்திருந்தனர். மணலாற்றுக் கானகத்தே மகளிர்படையணியின் 20வது பயிற்சி முகாம், 27.02.1992 இல் தொடங்கிய போது அந்தப்பயிற்சி முகாமில்தான் தோழிகள் இருவரும் தமக்கான ஆரம்பப் பயிற்சிகளை ஆரம்பித்திருந்தனர். பயிற்சிகளின் போது அனைவருக்குமே துப்பாக்கிகளுக்குப்பதிலாக கொட்டன்களேவழங்கப்பட்டிருந்தன.ஆனால் கனம்இல்லாத அந்தக்கட்டைகளைத் துாக்கிக்கொண்டு செல்வதற்கு தமிழ்ச்செல்வி தயாராக இல்லை. பாடசாலை நாட்களிலேயே விளையாட்டுத்துறையில் மிகத்திறமையான மாணவியாக அவள் இருந்தவள். பயிற்சி ஆசிரியர்களிடம் சென்று தனக்குப் பாரம்கூடிய குத்திகள் தரும்படி கேட்டாள். பயிற்சி ஆசிரியர்கள் அவளுக்கு எவ்வளவோ எடுத்து கூறினர். இந்தக்கட்டைகளைத் துாக்கிக்கொண்டு தான் ஓட வேண்டும். பயிற்சிகளின் போதும் அதைத்தான் வைத்திருக்க வேண்டும் என்றனர். ” அது பரவாயில்லை,என்னால முடியும்” ஒரு பிடியாக இருந்து பாரம் கூடிய குத்தியை வாங்கி விட்டாள். எல்லோருமே பயந்தார்கள். இவள் என்னென்று இந்தக்குற்றியை வைத்துக் கொண்டு பயிற்சி எடுக்கப்போகிறாள் என்று. ஆனால் அவளுக்கு அது ஒரு பிரச்சனையாகவே இருக்கவில்லை. மிக இலகுவாக எல்லோரையும் போல என்பதை விட மிகச்சிறப்பாக அவள் பயிற்சிகளைச் செய்தாள். அடிப்படைப் பயிற்சிமுகாமிலேயே அவளது திறமை பயிற்சி ஆசிரியர்களால் இனங்காணப்பட்டுவிட்டது. அவர்களது பயிற்சி முகாம் நடைபெற்றுக்கொண்டு இருக்கும் போதே, ”ஒபரேசன் கஜபார” என்ற இராணுவ நடவடிக்கையை எதிரிஆரம்பித்திருந்தான். 17.03.1992 மணலாற்றின் நாயாறு,அளம்பில், ஆகிய பகுதிகளை வல்வளைப்புச் செய்யும் நோக்கில்கடல்,வான்,தரையென மும்முனைகளாலும் தாக்குதலைத்தொடுத்தபடி இந்த இராணுவ நடவடிக்கை தொடங்கியிருந்தது. இந்தத்தாக்குதலை முறியடிப்பதற்கான சண்டைகள் மணலாறு – முல்லை மாவட்டதளபதி லெப்டினன் கேணல் அன்பு அவர்களது தலைமையில்நடைபெற்றுக்கொண்டிருந்தது. இதன் போது இந்தத் தாக்குதலுக்கு உதவி அணியாகப்பங்காற்ற பயிற்சி முகாமில் இருந்து மிகத்திறமையாகச் செயற்படக்கூடிய 90 பேர் தெரிவுசெய்யப்பட்டனர். இதில், தமிழ்ச்செல்வி முதலாவது ஆளாக இருந்தாள். முன் பின் தெரியாத அடர்ந்த காடு முன் அனுபவம் இல்லாத களமுனைப் பயிற்சிகள் கூட நிறைவு பெறாத நிலைமை இருந்தபோதிலும் ஒரு குறுகிய காலப் பயிற்சி வழங்கப்பட்டிருந்தது. தற்காப்புக்கான பயிற்சியுடன், துப்பாக்கி குறிபார்த்துச்சுடுவது, குண்டெறிவது, ஆயுதங்களைக் கழற்றி பூட்டுவது, திசைகாட்டியின் உதவியுடன் திசைகளை அறிவது என அடிப்படை இராணுவப்பயிற்சியும் அவர்களுக்கு வழங்கப்பட்டன. பயிற்சியின் போது தமிழ்ச்செல்வி காட்டிய வேகமும் நிதானமும், எல்லாவற்றையும் உடனுக்குடன் புரிந்து, புரியாதவர்களுக்குஅதைத் தெளிவு படுத்தும் விதமும் அவளை 9 பேர் கொண்ட அணிக்கு தலைவியாக்கியது. கஜபார இராணுவ நடவடிக்கையை முறியடித்து இராணுவத்தினரைப் பழைய நிலைகளுக்கே விரட்டியடிக்கும் சமரில் எதிரிகள் தடுமாறி தாம் கொண்டு வந்த கனரக வாகனங்களிற் பூட்டிய கனரக ஆயுதங்களைக் கைவிட்டு விட்டு ஓட்டம் பிடிக்கத்தொடங்கினர். இந்த நிலையில் கனரக வாகனத்தில் பூட்டியிருந்த 30 கலிபர் ஆயுதம் ஒன்றை தமிழ்ச்செல்வி மிக விரைவாகக் கழற்றிஎடுத்தாள். உண்மையிலேயே 30 கலிபர் எப்படி இருக்கும் அதை எப்படிக் கையாளுவது, அதை எப்படிக்கழற்றுவது என்று எதுவும்அவளுக்குத் தெரியாது. ஆனால் அவளது முயற்சியும் சக போராளிகளின் உதவியும் அதைக்கழற்றி எடுக்க வைத்தது. அந்த முதற் களமே அவள் யார் என்பதைத் தளபதிகளுக்கு இனங்காட்டியது. சண்டைக்கு பின்னர் அடிப்படைப்பயிற்சிகளை நிறைவு செய்து கொண்டு சிறப்புப் பயிற்சிக்காகத் தெரிவு செய்யப்பட்ட அணியில்அவளும் ஒருத்தியானாள். தமிழ்ச்செல்வியின் ஆசை, கனவு, இலட்சியம் எல்லாமே ஒன்றாகத்தான் இருந்தது. எப்போது பயிற்சி நிறைவடையும், எப்போதுகனரக ஆயுதத்துடன் தான் சண்டைக்குச் செல்வது என்ற எண்ணம் மட்டுமே அவளிடம் இருந்தது. அந்த எண்ணமும், அவளது மன உறுதியும் அவளைக் கனரக ஆயுதத்தில் சிறப்பு தேர்ச்சி பெற வைத்தது. அவளது திறன் கண்டு லெப்.கேணல் அன்பு அவர்களால் 30 கலிபர் ஆயுதம் ஒன்று அவளுக்குப் பரிசாக வழங்கப்பட்டது. இதன் பின்னர் மணலாற்று அணியில் தமிழ்ச்செல்வி பெரும் சண்டைக்காரி ஆகிவிட்டாள்.இராணுவ ரோந்து அணிகள் மீதானபதுங்கித்தாக்குதல்களில் தனக்கென்றோர் இடத்தைப்பிடித்தாள். அளம்பிற் பகுதி தொடர் காவலரண்கள் மீதான தாக்குதல்,அளம்பிற் பகுதி மீட்புச்சமர், கொக்குளாய், கொக்குத்தொடுவாய்முன்னரங்கக் காவலரண்கள் மீதான தாக்குதல்,மண்கிண்டிமலை இராணுவமுகாம் தகர்ப்பு என மணலாற்றுப்பகுதியில்இடம்பெற்ற அனைத்துத் தாக்குதல் நடவடிக்கைகளிலும் தமிழ்ச்செல்வியின் கை ஓங்கியிருந்தது. விடுதலைப்போராட்டத்தில் இணைந்து மிகக்குறுகிய காலத்திலேயே பெருவளர்ச்சிப் பாதையை நோக்கி அவள் பயணிக்கத்தொடங்கினாள். அவளது இந்த வளர்ச்சிக்குக் காரணமே துணிவு, தன்னம்பிக்கை,விடாமுயற்சி, என்கின்ற மூன்றுமே. முடியாது என்ற சொல் அவள் அகராதியில் கிடையாது போனது. இதன் பின்னர் அவளது செயற்பாடு யாழ் மண்ணை நோக்கிநகர்ந்திருந்தது.அங்கு அவளது முதற்களம் ”யாழ்தேவி” இராணுவ நடவடிக்கை எதிர்ச்சமராக இருந்தது. தொடர்ந்து பூநகரிப்படைத்தளம் மீதான அழித்தொழிப்புச்சமரிலும் அவள் தனது முத்திரையைப் பதித்துக் கொண்டாள். 1994ஆம் ஆண்டின் ஆரம்பக்காலப்பகுதி, விடுதலைப்போராட்ட வரலாற்றில் இதுவரை காலமும் பெண் போராளிகளுக்கானகனரக ஆயுதப் பயிற்சிகளை ஆண் போராளிகளே வழங்கி வந்திருந்தனர். இந்த நிலமையை மாற்றி பெண் போராளிகளுக்குப் பெண் போராளிகளே கனரக ஆயுதப் பயிற்சிகளை வழங்குவதற்காக ஆசிரிய அணிஒன்றை உருவாக்குவதற்காக கனரக ஆயுதங்களில் சிறப்புத் தேர்ச்சி பெற்ற போராளிகள் உள்வாங்கப்பட்டிருந்தனர். அந்த அணியில் தமிழ்ச்செல்வியும் ஒருத்தியானாள். இவர்களுக்கான ஆசிரியப் பயிற்சி எழுதுமட்டுவாளில் அமைந்திருந்த ”கஜன்” பயிற்சிப் பாசறையில் இடம்பெற்றது. இதன் போதுதமிழ்ச்செல்வி 30கலிபர் 50 கலிபர் ஆயுதங்களில் ஆசிரியப் பயிற்சியை எடுப்பதற்காகத் தெரிவு செய்யப்பட்டிருந்தாள். ஆரம்ப காலத்தில் பொதுவாக ஆண் போராளிகள் பயிற்சி வழங்கும் போது பெண் பிள்ளைகளால் சில கடின பயிற்சிகளைசெய்ய முடியாது என்ற நிலைப்பாடுஇருந்தது. அதுகும் 50 கலிபர் ஆயுதம் அதன் முக்காலி என்பவற்றைத்தூக்கிப் பயிற்சி எடுப்பது என்பதுகடினமானதொன்று. அதனால் இதனை இவர்கள் இலகுவாகச் செய்யமாட்டார்கள் என பயிற்சி ஆசிரியர்கள் கருதியிருந்தனர்ஆனால் இந்த நிலைப்பாட்டைப் பெண் போராளிகள் தவிடுபொடியாக்கினர். அதிலும் தமிழ்ச்செல்வியின் ஆற்றல் கண்டு பயிற்சி ஆசிரியர்கள் ஒருகணம் பிரமித்துப் போயினர். ஒரு முறை எவ்வளவு துாரத்துக்கு பெண் போராளிகளால் ஆயுதங்களைத் தூக்கிக்கொண்டு பயிற்சி எடுக்க முடியும் எனஆசிரியர்கள் பரீட்சித்துப் பார்த்தார்கள். நாகர்கோயில் சந்தியில் இருந்து ஆரம்பமான அந்தப் பயிற்சியில் தமிழ்ச்செல்வியின் தோளில் 75 கிலோ கிராம் நிறையுடைய 50 கலிபர் ஆயுதத்தைப்பொருத்தும் முக்காலி இருந்தது.ஓய்வில்லாமல் நிலைகள் எடுத்தெடுத்து 10கிலோ மீற்றர்கள் கடந்துநிறைவுற்றது அந்தப்பயிற்சி. அதுவரை அந்தக் கடினப் பயிற்சியில் இருந்து அவள் ஒரு துளி கூட அசந்ததில்லை. பாரத்தைத் தூக்கித் தூக்கி தோள்கள்சோர்ந்தது.ஓடியோடிக் கால்கள் ஓய்ந்திருந்தது. ஆனாலும் மனம் தளராது ஓர்மத்துடன் பயிற்சி ஆசிரியர்களாலே நம்ப முடியாதஅளவுக்கு அவள் செய்து காட்டினாள். அப்போது பயிற்சி தந்த ஆசிரியர் தனது வாயாலேயே பாராட்டினார்.”உங்களை நான் தவறாக எடை போட்டு விட்டேன், உங்களால் எல்லாவற்றையும் செய்ய முடியும்” என்றார். தமிழ்ச்செல்வி ஒன்றை செய்து முடிக்க வேண்டும் என்று நினைத்தால் அதை நுாற்றுக்கு நுாறு வீதம் மிகத்திறமையாகச்செய்து முடிப்பாள். எந்தக் கடினச் சவாலாக இருந்தாலும் எந்தத்தயக்கமும் இன்றி நேருக்குநேர் நின்று முகம் கொடுப்பாள். இதுதான் அவளுக்கே உரிய சிறப்பியல்பாக இருந்தது. இந்தப்பயிற்சியின் நிறைவில் தமிழ்ச்செல்வி சகல ஆயுதங்களையும் பயிற்றுவிக்கும் ஆசிரியராக இருந்தாள். பயிற்சிக்காலத்திலேயே சூரியக்கதிர் 1,2, மண்டைதீவுச்சமரென அவளது களப்பணி விரியத்தொடங்கியது. கனரகப் பயிற்சி ஆசிரியராக அவள் இருந்த போது பயிற்சி நேரத்தில் அவளிடம் இருக்கும் கண்டிப்பு பயிற்சி நிறைவடைந்தமறுநொடியே அவளை விட்டுப்பறந்து விடும்.போராளிகளோடு மிக இறங்கி அவர்களது பிரச்சினை, குறைநிறைகளைக்கண்டறிவதில் அவளுக்கு நிகர் அவளேதான். அவள் போராளிகளை அணுகும் முறையே வித்தியாசமானது.”செல்லம்” ”குஞ்சு” பெரியவர்கள் என்றால் ”அக்காச்சி” என்றும் அன்பு பொழிய அழைக்கும் அவளது பேச்சு வழக்கு அவளது சொந்த இடமானகற்சிலைமடுவின் மண்வாசணையைச்சொல்லும். அந்த அன்பான பேச்சை இறுதிவரை அவள் கைவிட்டதே இல்லை. பொதுவாகப் போராளிகளுக்கு அவள் பயிற்சி ஆசிரியராக வருவது விருப்பமான ஒன்றாக இருந்தது. அதனால் போராளிகள்விரும்பும் நல்லாசானாக அவள் இருந்தாள். 1995ம் ஆண்டு புலிப்பாச்சல் சண்டைக்கான பயிற்சிகளை வழங்கியதோடு களமுனைக்கும் கனரக ஆயுதங்களைஒருங்கிணைத்துச் சண்டை செய்திருந்தாள்.அதன் பின்னர் யாழ் நகரை விட்டு வெளியேறும் வரை 50 கலிபர் ஆயுதத்தோடுகளத்தில் நின்றிருந்தாள். 1996ம் ஆண்டு மகளிர் படையணி 2ஆம் லெப் மாலதி படையணியாக பரிணாமம் பெற்ற போது மாலதிபடையணியின்சிறப்புத்தளபதி பிரிகேடியர் விதுஷாக்காவுடன் அவளது செயற்பாடு தொடர்ந்தது. ஓயாத அலைகள் 1 எனப் பெயரிடப்பட்டு சிறிலங்காப்படைகளால் வல்வளைப்புச் செய்யப்பட்டிருந்த முல்லைச் சமரில்உதவியணிக்குப் பொறுப்பாளராக களம் சென்றிருந்தாள். தொடர்ந்து ”சத்ஜெய” இராணுவ நடவடிக்கை,கிளிநொச்சி நகர்,பரந்தன்சண்டையென ஓய்வின்றி அவள் உழைத்தாள். தமிழ்ச்செல்விக்கென்று ஒரு ராசி இருந்தது. எந்தச்சண்டைக்குச் சென்றாலும் விழுப்புண்தாங்காமல் குறைந்தது ஒரு கீறலாவதுபடாமல் களமுனையை விட்டு அவள் திரும்பமாட்டாள். ”ஜெயசிக்குறு” என்ற பெயரில் எதிரி பெரும் இராணுவ நடவடிக்கையைத் தொடங்கிய போது அந்தக்களமுனைக்குச் செல்லும்போராளிகளுக்கான கனரக ஆயுதப்பயிற்சிகளை வழங்கி அவர்களைக் களமுனைக்குத் தயார்படுத்தும் பணியோடு நேரடியாகவேகளத்திலும் நின்றாள். புளியங்குளம் புரட்சிக்குளம் என்றுகூறுமளவுக்கு போராளிகளின் போரியல் நடவடிக்கை மிகச் சிறப்பானதாக அமைந்திருந்தபுளியங்குளச்சமரில் கொம்பனியை வழிப்படுத்தும் 2ஆவது அணித்தலைவியாகச் செயற்பட்டிருந்தாள். இதுவே புதூரில் ஒரு கொம்பனியைக் கொண்டு நடத்தும் அளவுக்கு அவளை உயர்த்தியது. புதூரில் இருந்து இராணுவத்தினரின் முன்னேற்ற முயற்சிகளை ஒரு அங்குலம் கூட நகரவிடாது போராளிகள் ஓர்மத்துடன் நின்று சமராடிய போது மிகச் சிறப்பாகச் சண்டைகளை வழிப்படுத்தினாள். நீண்டு விரிந்த ஜெயசிக்குறுவைப் போலவே இவளது களப்பட்டியலும் நீண்டு கொண்டேசென்றது. தாண்டிக்குளம், மன்னகுளம் என எல்லாச்சமர்களிலும் அவளது பங்கும் இருந்தது. தீச்சுவாலை இராணுவ நடவடிக்கையின் எதிர்சமரிலும் கொம்பனியை வைத்து திறம்படச் சண்டையிட்டாள். அவளது போரியற் திறனை தளபதிகள் மட்டுமன்றி,தேசியத் தலைவரே பாராட்டும் அளவுக்கு அவளது செயற்பாடுவிரிந்திருந்தது. மன்னார் பள்ளமடுச்சண்டை அவளது போரிடும் திறனுக்கு இன்னும் வலுச்சேர்த்தது. இங்கும் கொம்பனித்தலைவியாகவே எதிரியைத் திணறடித்துக் கொண்டிருந்தாள். எந்த இறுக்கமான சண்டையாக இருந்தாலும் பதற்றமின்றிக் கட்டளைகளை வழங்கிசண்டையிடும் போராளிகளுக்கு ஒரு நம்பிக்கை நட்சத்திரமாக ஒளிர்ந்தாள். அவளது குரல் தொலைத்தொடர்புக்கருவியில் ஒலித்தாலே போராளிகளுக்குள் புதுவேகம் பிறக்கும். அதுவே அவர்களைத்திறம்படச் சண்டை செய்ய வைக்கும் அவளது திறன் விரைவிலேயே அவளை மாலதி படையணியின் தளபதியாக மாற்றியது. தளபதியாக அவள் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டபோது களமுனையில் இருந்து அவளைப் பின்னுக்கு எடுக்க வேண்டியிருந்தது. அதனால் மாலதி படையணியின் சிறப்புத்தளபதி விதுஷாக்கா அழைத்தும்அவளுக்கு களமுனையை விட்டு வருவதற்கு விருப்பம் இருக்கவில்லை. ”நான் சண்டையிலேயே நிக்கிறன் பின்னுக்கு வரவில்லை” என விதுஷாக்காவிடம் தெரிவித்தாள். அந்த இடத்தில் விதுஷாக்காமிக இறுக்கமான கட்டளை ஒன்றை பிறப்பித்தார். சண்டையில் நிற்பதாக இருந்தால் குப்பி,தகட்டைக்கழற்றிவிட்டு நிக்கும் படியும்இல்லை என்றால் பள்ளமடுவில் இருந்து தனது இடத்துக்கு நடந்து வரும்படியும் பணித்திருந்தார். தமிழ்ச்செல்விக்கு களமுனையை விட்டு வருவது என்பது முடியாத காரியமாக இருந்தாலும் கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிதல் என்பதுஎவ்வளவு முதன்மையானது என்பது அவளுக்குப் புரியும். தவிர்க்க முடியாத சூழ்நிலையில் தண்டனையை மகிழ்வோடு ஏற்றுமன்னாரில் இருந்து நடந்து வந்தே விதுஷாக்காவைச் சந்தித்தாள். மாலதி படையணியின் தளபதிப் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொண்ட தமிழ்ச்செல்விக்கு நிர்வாகப் பணி என்பது புது அனுபவமாகவேஇருந்தது.போராட்டத்தில் இணைந்த காலப்பகுதியில் இருந்து ஓய்வின்றிச் சண்டை,பயிற்சி, சண்டை,பயிற்சி, என மாறிமாறிஉழைத்தவளுக்கு நிர்வாகப்பணி என்பது பெரும் சவால் தான். ஆனால் சவால்களையே சாதனையாக்கிக் காட்டிய அவளுக்குநிர்வாகப்பணிகளிலும் சிறப்பாகச் செயற்பட முடிந்தது. தளபதியாக இருந்த போதிலும் அவளது செயற்பாடு களமுனைகளைச் சுற்றிச்சுற்றியே இருந்தது. போராளிகளின் முக்கியத்துவம் புரிந்து நல்ல நிர்வாகியாக அவள் இருந்தாள். இதன் பின்னர் 2004ஆம் ஆண்டு திருமண பந்தத்தில்தன்னை இணைத்துக்கொண்டாள். நிர்வாகத்துறையில் பணியாற்றிக்கொண்டிருந்த பூவண்ணன் என்கின்ற போராளியே அவளது வாழ்க்கைத்துணையாக அமைந்தார். போரியலில் எப்படித்திறம்படச் செயற்பட்டாளோ அதேபோல் இல்லற வாழ்விலும் அவள் தன் கடமைகளைச்சரிவரச்செய்தாள். அவள் இல்லறத்தின் நல்லறப்பயனாய் தாய்மை அடைந்திருந்த நிலையிலும் தனது பணியிலிருந்து சிறிதளவு கூடபின்னிற்கவில்லை. குழந்தை பிறந்த பின்னரும் அவளது செயற்பாடு களம் சார்ந்ததாகவே இருந்தது. கடமைக்குச் செல்லும்பெண் போராளிகளின் குழந்தைகளைப் பராமரிப்பதற்காகத் தளிர்கள் என்ற குழந்தைகள் காப்பகம் ஒன்றுஅமைக்கப்பட்டிருந்தது. அங்கு தான் தமிழ்ச்செல்வி தனது குழந்தையைப் பகல் பொழுதில் விட்டுவிட்டுக் களமுனைகளுக்குச் சென்று வருவாள். எவ்வளவு தான் கடமைகள் இருந்தாலும் அவள் தனது குழந்தைக்கு நல்ல அம்மாவாகவும் இருக்கத்தவறியதில்லை. ஆனால் இறுதிப் போரரங்கு சூடுபிடித்திருந்த நேரத்தில் தானொரு குடும்பப்பெண், தான் ஒரு குழந்தைக்கு அம்மா என்பதையும் கடந்து, தான் ஒரு போராளி என்கின்ற உணர்வே அவளிடத்தில் மேலோங்கி இருந்தது. அதுவே அவளது இறுதி மூச்சு வரை தன் உயிரிலும் மேலாய் நேசித்த மக்களுக்காகவும் மண்ணுக்காகவும் தன்னை அர்ப்பணிக்கத் தூண்டியது. விடுதலைப்போராட்ட வரலாற்றில் இறுதிப் பெரும் முற்றுகைச்சமராக அமைந்த ஆனந்தபுரம் போரரங்கு போராளிகளின் ஓர்மத்துக்கும், விடாமுயற்சிக்கும் பெரும் எடுத்துக்காட்டாக அமைந்திருந்தது. இந்தக்களத்தில் தேசியத்லைவரே நேரடியாகச் களமிறங்கி இருந்ததையும் யாரும் மறந்து விட முடியாது. பெரும் வேகத்தோடு வந்த எதிரி திண்டாடிய பெரும் கோட்டையாக ஆனந்தபுரம் இருந்தது. நாட்கள் நகரநகர எதிரியின் முழுப்படை வலுவும் ஆனந்தபுரத்திலே இருந்தது. அதனால் போர் அரங்கு நாளுக்கு நாள்இறுகிக்கொண்டே போனது. அதனால் தலைவரை அந்த இடத்திலிருந்து அப்புறப்படுத்த வேண்டும் என்பதே முற்றுகைக்கு வெளியே இருந்த தளபதிகள் போராளிகளினதும், ஒருமித்த வேண்டுதலாக இருந்தது. தவிர்க்க முடியாத சூழலில் தலைவர்முற்றுகைக்குள் இருந்து வெளியில் வர, அன்றைய தினமே ஆனந்தபுர முற்றுகைக்குள் சென்ற அணியில் தமிழ்ச்செல்வியும் இருந்தாள். அவள் அந்த முற்றுகைச் சண்டைக்குள் புறப்படுவதற்கு முன்னதாக தனது கணவனிடம் சென்று விடைபெறும் போது, அவர் தனது துப்பாக்கியை அவளிடம் கொடுத்து உன்னருகில், உனக்குத்துணையாக எப்பவும் நானிருப்பன் வென்று வா! என்றுவிடைகொடுத்து அனுப்பியிருந்தார் அப்போது இருவருக்கும் தெரியாது அது தான் தமது இறுதிச் சந்திப்பென்று. ஆனந்தபுரம் எதிரியின் அதியுயர் தாக்குதல் வலுவின் உச்சமாக மாறியிருந்தது. ஆட்லறி எறிகணைகள், மோட்டார் பீரங்கிகள், கனரக ஆயுதங்கள், சூட்டு வலு வழங்க, வான் படை குண்டு மழைபொழிய, இதற்கு இடையில் நின்று பசி மறந்து, துாக்கம்மறந்து, விழுப்புண்களின் வலிமறந்து, கூட நின்று களமாடி வீழ்ந்த வீரர்களின் இழப்புகளின் துயர் கடந்து, வீரர்கள் விழ விழதங்களின் முழுப்பலத்தையும் மனவைராக்கியத்தையும் பயன்படுத்தி போராளிகள் போராடிக்கொண்டிருந்தனர். அந்தக்களத்தில் தமிழ்ச்செல்வியும் கையில் விழுப்புண் தாங்கியிருந்தாள். இனி அந்த முற்றுகையைத்தக்க வைத்துக்கொள்ளமுடியாத சூழல் உருவாகிக் கொண்டிருந்தது. இந்த நிலையில் அந்த முற்றுகையை உடைத்துக்கொண்டு எப்படியாவது வெளியில் வரும்படி அவர்களுக்குகட்டளையிடப்பட்டிருந்தது. 04.04.2009 அதிகாலை பெரும் உடைப்புச்சமர் ஒன்றை களத்தில் நின்ற தளபதிகள் போராளிகள் மேற்கொண்டிருந்த போது, அந்தசமர் பெரும் வெற்றியைத்தரவில்லை. நீண்ட விடுதலைப் போராட்டத்தின் பெரும் தூண்களாக இருந்த பிரிகேடியர் விதுஷா, பிரிகேடியர் துர்க்கா, உட்பட பல தளபதிகள்போராளிகளை இழந்த போது தமிழ்ச்செல்வி மிகவும் மனம் தளர்ந்திருந்தாள். கூட நின்ற தோழியிடம் ”இந்த முற்றுகைக்குள் இருந்து அக்காவைய எப்படியாவது பாதுகாத்துக்கூட்டிச்செல்ல வேண்டும் என்று நினைச்சன் என்னால அது முடியேல்லே… கடைசியா என்ர பிள்ளைக்கு நல்ல அம்மாவாகவும் இருக்க முடியல்லே…” என்ரபிள்ளை என்று அவள் சொன்ன அந்த நொடி, அவளது துடிப்பும் தவிப்பும் அவளது உணர்வில் தெரிந்தது. ”தானாடா விட்டாலும் தசை ஆடும்” என்பார்கள். அதன் உண்மையை அவளிடம் கண்ட போது, ”தாய்மை” என்கின்ற அந்தப்புனிதமான உணர்வு அவளுக்குள் இருந்ததை அவள் ஒரு போதும் வெளிப்படுத்தியதில்லை. முதல் தடவையாக அவளை இந்தநிலையில் பார்த்த போது மெய்சிலிர்த்துப் போனது. அன்றைய தினம் மிக இறுக்கமான சூழ்நிலையிலும் தொலைத்தொடர்பு சாதனத்தில் தன் நெருங்கிய போராளித் தோழிகள் ஒருசிலரோடு அவள் பேசினாள்.”எவ்வளவு போராடியும் என்னால அக்காக்களப்பாதுகாக்க முடியாமல் போயிற்று… அவைய நான் இழந்திட்டன், அவள் கதறினாள். என்ர குஞ்சுகள் நிறைய வீரச்சாவடைஞ்சிற்று… என்ர செல்வங்கள் எல்லாம் விழுப்புண் தாங்கிதுடித்துக்கொண்டிருக்கினம்…”அவள் பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதே இராணுவத்தினர் ஒலிபெருக்கியில் போராளிகளைச் சரணடையும்படி அறிவிப்புச் செய்வது மிகத்தெளிவாக கேட்டது. அவள் சொல்லாமலே இராணுவத்தினரும் அவர்களும் மிக அருகில் நின்று களமாடும் களச் சூழலின் இறுக்கமும், நெருக்கமும்மிகத் தெளிவாகப் புரிந்தது. அந்தக்கணத்தில் கூட தான் திரும்பி வரவேண்டும் என்ற எண்ணம் துளியேனும் அவளிடத்தில் இருக்கவில்லை. எப்படியாவது அதற்குள் இருக்கும் போராளிகளைக் காப்பாற்றி முற்றுகையை உடைத்து அவர்களைப் பாதுகாக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் மட்டுமே அவள் மனதில் இருந்தது. இறுதியாக ஒரேயொருவார்த்தை ”என்ர பிள்ளையைப் பத்திரமாகப் பாருங்கோ…” அது தான் அவளது கடைசித் தொடர்பாடலாக இருந்தது. அன்றைய தினம் இரவே எஞ்சிய போராளிகள் அனைவரையும் ஒருங்கிணைத்துக் கொண்டு மீண்டும் ஒரு உடைப்புச்சமரைமேற்கொள்ள தளபதிகளும் போராளிகளும் தயாராகினர். அந்த உடைப்புச்சமருக்கு எஞ்சிய மகளிர் போராளிகளையெல்லாம் ஒருங்கிணைத்துக்கொண்டு தமிழ்ச்செல்வி களம்இறங்கினாள். அந்த உடைப்புச்சமர் உக்கிரமாய் நடந்து பச்சைப்புல்மோட்டைக் கடல் நீரேரியூடாக ஒரு உடைப்பொன்றை ஏற்படுத்திபோராளிகள் நகர்ந்து கொண்டிருக்கும் போதுதான் தற்துணிவும் விடாமுயற்சியும், வைராக்கியமும் கொண்ட தமிழ்ச்செல்வி என்கின்ற பெருமலை எதிரியின் குண்டேந்தி அந்த இடத்திலேயே சரித்திரமாய் வீரவரலாற்றின் பக்கங்களில் இடம்பிடித்துக்கொண்டாள். விடுதலை எனும் பெரு இலட்சிய நெருப்பை நெஞ்சினில் சுமந்து ஓயாது அல்லும் பகலும் அதற்காகவே தன்னை அர்ப்பணித்தகேணல் தமிழ்ச்செல்வி காலம் உள்ளவரை தமிழர் தம் நெஞ்சங்களில் மாவீரத் தாயாய் வாழ்வாள். -அ.அபிராமி 25.11.2016 https://www.thaarakam.com/news/121081

கேணல் வீரத்தேவன் மகத்தான மாவீரன் கேணல் வீரத்தேவன்! தாயை விட தாய்நாடுதான் முக்கியம் என்பதை சொல்ல கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன் அந்த வார்த்தைகளின் உயிருள்ள உருவத்தை அவனில் நான் கண்டேன். வீரத்தேவனின் துணிகரமான சாதனைகளை என்னால் எழுத்தில் வர்னிக்க முடியாதவை இருந்தாலும் எனது மனதைத்தொட்ட ஒரு நிகழ்வை மட்டும் அவனது மன உறுதியை எழுத உந்தியது.1996ஆம் ஆண்டு 9ஆம் மாதம் ஆரம்பத்தில் மட்டு அம்பாறை மாவட்ட புலனாய்வுப்பகுதிக்குப் பொறுப்பாளராக இருந்த திரு நிக்சன் அவர்கள் வவுனியா மாவட்ட புலனாய்வுப்பொறுப்பை ஏற்றிருந்த காலம் நிக்சன் அவர்களின் பணிகளை செவ்வனே செய்வதற்காக வவுனியாவுக்கான புலனாய்வு வேலைகளைஎற்கனவே செய்த அனுபவம் இருந்ததால் பொட்டு அம்மான் அவர்களால் நியுட்டன் அவர்களின் நிர்வாகத்தில் இருந்த என்னை நிக்சன் அவர்களின் நிர்வாகத்துக்கு மாற்றப்பட்டேன். 09.09.1996ம் ஆண்டு பண்டிவிரிச்சானில் உள்ள அடர்ந்த காட்டுப்பகுதிக்குள் மிக இரகசியமாக நிக்சன் அவர்களின் வவுனியாவுக்கான நடவடிக்கை முகாம் அமைத்திருந்தது. நானும் நிக்சன் அவர்களும் முதல் முறையாக சந்தித்து பேசினோம். வவுனியாவுக்குள் செய்யவேண்டிய வேலை சம்மந்தமாகவும் தாக்குதல் நடத்தவேண்டிய ஒரு இலக்கு சம்மந்தமாகவும் விரிவாகக் கூறினார். என்னை பாதுகாப்பாக வவுனியாவுக்குள் அழைத்து செல்வதற்காக அணி ஒன்றை அறிமுகம் செய்தார். அதில் பேரின்பம், நிலவழகன், வீரத்தேவன், அறிவாளி ஆகியோர் இருந்தனர். வீரத்தேவனும் அறிவாளியும் தோற்றத்திலும் வயதிலும் சிறியவர்களாக இருந்ததால் இருவரையும் நான் மனதில் போட்டுக்கொள்ளவில்லை. விடுதலைப்புலிகளின் கேணல் ஒருவன் அந்த அணியில் ஒளிந்திருக்கிறான் என்று நான் எள்ளளவும் நினைத்திருக்கவில்லை. மறுநாள் நகர்வுக்கு தயார் செய்யப்பட்டது. எனக்கு பண்டிவிரிச்சான் பகுதி புதிதாக இருந்ததால் நிக்சன் அவர்கள் வீரத்தேவனை அழைத்து என்னை வெளியில் இடம் காட்டும்படி அனுப்பினார் இருவரும் சைக்கிளில் வெளியில் மடுமாதா தேவாலயம்வரை சென்றோம் அப்பகுதியில் இருந்த இடம் பெயர்ந்தோர் முகாமில் உள்ள தனது உறவினர் வீட்டுக்கு வீரத்தேவன் என்னை அழைத்துச்சென்றான். அப்போதுதான் எதிர்பாராத அந்த செய்தி கிடைத்தது. வெளி மாவட்டம் ஒன்றில் இருந்த வீரத்தேவனின் தாயார் இறந்த செய்தியை உறவினர்கள் வீரத்தேவனிடம் சொன்னார்கள் வீரத்தேவனின் கண்களில் இருந்தது கண்ணீர்த்துளிகள் வழிந்தோடத்தொடங்கியது. பின் சிறிது நேரம் வீரத்தேவனின் உறவினர்களுடன் கதைத்துவிட்டு இருவரும் முகாமிற்கு சென்றோம். வழியில் வீரத்தேவன் என்னிடம் சொன்னான் அண்ணே இதை நிக்சன் அண்ணாவிடம் சொல்லவேண்டாம் சொன்னால் இரானுவகட்டுப்பாட்டுப்பகுதிக்கு செல்வதற்கு அனுமதிக்கமாட்டார் அம்மா எமது கட்டுப்பாட்டு பகுதிக்குள் இருந்தாலாவது போய்ப்பார்கலாம் சித்தி ஒருவர் தான் அளம்பிலில் இருக்கிறார் உள்ளேபோய் திரும்பி வந்தால் அளம்பில் செல்கிறேன். திரும்பிவராவிட்டால் அம்மாவிடம் செல்கிறேன் என்றான் அவன் இப்படிச்சொன்னதும் எனக்கு அவனை நினைத்து கவலைப்படுவதா? இல்லை பெருமைப்படுவதா? தெரியவில்லை. தாயை விட தாய்நாடுதான் முக்கியம் என்பதை சொல்ல கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன் அந்த வார்த்தைகளின் உயிருள்ள உருவத்தை அவனில் நான் கண்டேன். எமது முகாம் நெருங்க நெருங்க தனது முகத்தையும், கண்களையும் சரி செய்தான். நிக்சன் அவர்களிடம் சொல்லவேண்டாம் என்ற விடயத்தை என்னால் மறைக்க முடியவில்லை காரணம் தாய்ப்பாசம் என்பது மனித உணர்வுகளுக்குள் அல்லாது மேன்மையாகவே நான் கருதுபவன். இதனால் நிக்சனிடம் தெரியப்படுத்தினேன். நிக்சன் அவர்கள் வீரத்தேவனை அழைத்து கதைத்து நகர்வு அணிக்கு வீரத்தேவனுக்கு பதிலாக வேறொருவரை எம்முடன் இணைக்கத்தயாரானார். அதற்கு வீரத்தேவன் தான் நகர்வில் பங்குபெறுவதில் உறுதியாக இருந்தான். அவன் விரும்பியதின் பேரில் எம்முடன் இணைக்கப்பட்டான். நிக்சன் அவர்களும் அனுமதிகொடுத்து தானும் இரானுவ கம்பிவேலிவரை வருவதற்கு தயாரானார் காட்டை ஊடறுத்தபடி இரானுவ காவலரண் நோக்கி அணி வேகமாக நகர்கிறது. அடர்ந்த காட்டுக்குள் செல்வதே கஸ்ரம் அதிலும் இருட்டில் செல்வதென்பது அதைவிட கஸ்ரம். அனுபவப்பட்டவர்களுக்கே அதன் கஸ்ரம் தெரியும். சில இடங்களில் ஒருவரை ஒருவர் தொட்டபடியே நகர்ந்தோம். நாம் இராணுவ காவலரண்களை நெருங்கும் போது அதிகாலை 01 மணியாகிவிட்டது. காவலரண்களில் இருந்து சில மீற்றர் தூரத்தில் இருந்து இராணுவத்தினரின் நடவடிக்கைகளை அவதானித்தோம். அங்கு சக்தி வாய்ந்த மின்குமிழ் வெளிச்சமும் பற்றைகளோ மரங்களோ எதுவுமில்லாமலும் அதன் பின்னால் உயரமான தொடர் அரணும் அதில் 50 மீற்றர் இடைவெளியில் உள்ள காவலரண்களில் இராணுவத்தினரும் இருந்தனர். அவர்கள் கதைக்கும் சத்தம் எமக்கு கேட்டது. இராணுவத்தினர் விழிப்பாக இருந்ததால் காவலரணை கடந்து செல்வது கடினமாக இருந்தது. எனவே அப்படியே எம்மை நிலைப்படுத்திவிட்டு பேரின்பமும் வீரத்தேவனும் பக்கவாட்டாக சத்தமின்றி சென்றார்கள். சில மணிநேரம் கழித்து எம்மிடம் வந்து சில மீற்றர் தூரத்திலிருக்கும் காவலரண் வழியாக செல்லலாம் என எம்மை அழைத்தனர். நாங்களும் சத்தமின்றி அவர்களின் பின் சென்று. நாம் காவலரணை நெருங்கினோம். அங்கு மிகவும் இடரான சூழலை எதிர்கொண்டோம். அதாவது இராணுவத்தின் நாய்கள் நாம் இருந்த திசையைப் பார்த்து குரைக்க ஆரம்பித்தது.;. இராணுவத்தினர் நாய்களைக் கூப்பிடவும் அது போகவில்லை. ஒரு இராணுவவீரன் காவலரணிலிருந்து வெளியே வந்தான். அவனுடைய ஒரு கையில் மின்சூழும் மறு கையில் -2 துப்பாக்கியும் இருந்தது. அவன் நாம் இருந்த பகுதி பற்றையாகவும் இருட்டாகவும் காணப்பட்டதால் வெளிச்சத்தினை எம்மை நோக்கி பாய்ச்சினான். நாம் எல்லோரும் இராணுவ சீருடையும் தலைக்கு பச்சை வர்ணம் பூசப்பட்ட சாக்குத்தொப்பியும் அணிந்திருந்ததனால் அவனுக்கு எம்மை தெரியவில்லை என்று நினைக்கிறேன். எம்மை நோக்கி மின்சூழினை அடிக்கும் போது கண்களை மூடுங்கள் என்று மெதுவாக ஓர் உருவம் சொல்லியது. கடும் இருளாக இருந்ததால் அது யாரென்று அப்போது எனக்கு தெரியவில்லை. அந்த இராணுவவீரன் நாயையும் அழைத்துக்கொண்டு தனது இருப்பிடத்திற்கு சென்றான். நாமும் எமது பளைய நிலைக்கு வந்தோம். அங்கு அப்போது எந்த சத்தமும் இருக்கவில்லை. காவலரணுக்குள் இருந்த இரானுவத்தினர் நித்திரையோ என்னவோ தெரியவில்லை. சிறிது நேரம் நிதானமாக அவதானித்துவிட்டு வீரத்தேவனும் பேரின்பமும் கம்பி வேலியின் கீழாக உள்ளே நுழைந்தனர். நிலத்தோடு ஊர்ந்தபடி இரு இராணுவ நிலைக்குமிடையே செல்கிறார்கள். அரணின் பிற்பகுதிக்கு சென்று சாதகமான சூழலை உறுதிப்படுத்திவிட்டு வீரத்தேவன் மட்டும் கம்பி வேலியின் அருகே படுத்திருந்த எம்மை நோக்கி வந்து விரைவாக வரும்படி சொல்கிறான். எல்லோரும் மிக வேகமாக ஊர்ந்தபடி செல்கிறோம். அரணைக் கடந்ததும் இறுசல் வேலியும் அதன் பின் சில மீற்றர் காடும் அதனைத் தொடர்ந்து சமவெளியும் பின் பிரதான சாலையும் இவ்வளவு தூரத்தையும் கடந்து வரும் காட்டுக்குள் சென்ற பின்தான் ஓரளவு நிம்மதி நாம் கடந்துவந்த பகுதிக்குள் எது வேண்டுமானாலும் எமக்கு நடந்திருக்கலாம். நிச்சன் அவர்களுக்கு நாம் பாதுகாப்பாக காவலரனை கடந்ததனை நடைபேசி ஊடாக செய்தி தெரிவித்து முகாமிற்கு திரும்பி செல்லும்படி கூறிவிடடு தொடர்ந்து நடக்கதொடங்கினோம். முதல்நாள் மாலை 05 மணியிலிருந்து நடந்ததால் சிறிது நேரம் ஓய்வெடுத்துவிட்டு திசையறி கருவியின் உதவியுடன் மீண்டும் நடக்க ஆரம்பித்தோம். விடிவதற்குள் சில இடங்களை கடந்து செல்லவேண்டிய நிர்ப்பந்தம் எமக்கிருந்ததால் தொடர்ந்து நடந்தோம். சில இடங்களை பகலிலும் சில இடங்களை இரவிலும் கடக்க வேண்டியிருந்ததால் இருளும் வரை நீண்ட நேரம் காத்திருக்கவேண்டியும் இருந்தது. எமது உணவு பி ஸ்கட், சாக்லெட், முட்டை மா போன்ற உலர்உணவுதான். எமது துன்பத்திற்கு மேலும் மெருகூட்ட மழையும் பெய்தது. நான் வேறு நிர்வாகத்திலிருந்து வந்ததால் என்னிடம் மழைக்கவசம் இருக்கவில்லை. அறிவாளி நீளமான பொலீத்தினை எடுத்து எல்லோருக்கும் கொடுத்தான். அதன் ஒரு பகுதியை முடிந்துவிட்டு மறு பகுதியால் உள்ளே இறங்கி ஒரு கையால் பிடித்துக்கொண்டு படுத்திருந்தோம். வீரத்தேவனிடமும் மற்றும் ஒரு சிலரிடம் மட்டுமே மழைக்கவசம் இருந்தது. நான் அவஸ்தைப்படுவதைப் பார்த்த வீரத்தேவன் தனது மழைக்கவசத்தை என்னிடம் தந்தான். நான் வாங்கவிலலை அவன் வற்புறுத்தி தந்து விட்டு சொன்னான் அண்ணா நீங்கள் நனைந்தாலும் வைத்திருக்கும் ஆவணம் நனையக் கூடாது அதற்காகயாவது போடுங்கள் என்றான் எனக்கு உண்மையிலே சங்கடமாகவே இருந்தது அவனுடைய செயல். நீண்டதுன்பத்தின் பின்னர் நான்காம் நாள் இரவு நானும் பேரின்பமும் சாதாரண உடைகளை அணிந்து கொண்டு காட்டிலிருந்து வீதிக்கு வந்தோம். பேரின்பம் தன்னுடைய முகவரொருவரின் வீட்டிலிருந்து துவிச்சக்கர வண்டி ஒன்றை கொண்டுவந்தார். இருவரும் வவுனியா நகர்ப்பகுதியிலிருந்த என்னுடைய முகவரின் வீட்டிற்கு சென்றோம். அங்கு தங்கியிருந்து கொண்டு நிக்சன் அண்ணன் அவர்களால் குறிப்பிட்ட இலக்கு. எனக்கும் எனது முகவரிற்கும் தெளிவாக தெரிந்திருந்ததால் எனது முகவரினூடாக தகவலை சேகரிப்பதில் ஈடுபட்டேன். இரண்டு நாட்களிற்கு பின் வீரத்தேவன் மற்றும் போராளிகளுக்கு உணவுகள் எடுத்துக்கொண்டு இருவரும் காட்டுக்குள் சென்றோம். அங்கு சென்று நிக்சன் அண்ணாவுடன் நடைபேசியூடாக தொடர்பு கொண்டு இலக்கு தொடர்பான பிரச்சனைகளை தெரிவித்தேன். அதற்கு பதிலாக வேறு ஒரு தாக்குதல் திட்டத்தையும் சொன்னேன். அதற்கு அவர் மீண்டும் முயற்சிக்கும் படியும் அல்லது என்னை முடிவெடுக்கும் படியும் கூறினார். மீண்டும் இருவரும் எனது முகவரின் வீட்டிற்கு வந்தோம். எனக்கு வவுனியாப்பகுதி நன்கு பரிட்சயமானதால் எனக்கு தெரிந்த வேறு இரு முகவர்களை சந்தித்து இலக்கு பற்றிய தகவல்களை திரட்டியதனால் இலக்கு வவுனியாவில் இல்லை என்பது தெளிவாகிவிட்டது. அடுத்த தாக்குதல் திட்டத்தைப்பற்றி பேரின்பத்திற்கு கூறினேன். மீண்டும் இரண்டு நாட்களிற்கு பின் எமது அணிக்கு தேவையான உணவுகளையும் பொருட்களையும் எடுத்துக்கொண்டு இருவரும் காட்டுக்குள் சென்றோம். தாக்குதலுக்காக இன்னுமொருவரை அழைத்து வர வேண்டியதாக இருந்தது. இதனால் உடனே திரும்பாமல் துவிச்சக்கர வண்டியையும் காட்டுக்குள் மறைத்து வைத்துவிட்டு அணியுடன் தங்கினோம். விடிந்ததும் தாக்குதல் திட்டத்தையும் இடத்தையும் கூறினேன். உடனே எல்லோரும் போட்டி போட்டுக்கொண்டு தாக்குதல் நடத்தமுன்வந்தாகள் வந்தார்கள். ஆனால் தாக்குதலுக்கு போரின்பன் உட்பட ஒருவர்மடடுமே தேவைப்பட்டது யாரைத்தெரிவு செய்வது என்பதே பெரிய சிக்கலாகிவிட்டது. பின் நிலவழகனை கூட்டிச்செல்வது என்று தீர்மாணிக்கப்பட்டது. வீரத்தேவனுக்கோ மிகுந்த கவலை. இருட்டிய பின் தான் காட்டிலிருந்து வெளியேற வேண்டும். அத்துடன் ஆயுதங்களும் கொண்டு செல்ல வேண்டியிருந்தது. சந்திரிக்கா பையின் உதவியுடன் மூவரும் ஒரு துவிச்சக்கர வண்டியில் சென்று மறு நாள் இரவு வெற்றிகரமாக தாக்குதலை முடித்துவிட்டு ஓட்டமும் நடையுமாக காட்டுக்குள் போய்ச் சேர்ந்தோம். வீரத்தேவனுக்கு தான் தாக்குதலில் பங்குபற்றவில்லை என்பது மிகவும் கவலை. தன் தாய் இறந்த செய்தி கேட்டபோது எப்படி இருந்தானோ அப்படியே இப்போதும் இருந்தான். அறிவாளியும் வீரத்தேவனைப் போலவே கவலைப்பட்டான். பேரின்பன் இருவரையும் சமதானப்படுத்தியும் அவர்கள் முகம் பழைய நிலைக்கு வரவில்லை. பின்னர் அதிகாலையில் எமது கட்டுப்பாடடு பகுதி நோக்கி நகரத் தயாரானோம். அப்போது வீரத்தேவன் நான் அணிந்திருந்த சேட்டை உற்றுப்பார்த்தான். நான் இராணுவ சீருடை அணியும் போது நான் அணிந்திருந்த சேட்டினைக் கழற்றி வீரத்தேவனிடம் கொடுத்தேன். அதற்கு வீரத்தேவன் நீங்கள் சேட்டைத் தந்து என்னை சமாளிக்கிறீர்கள் எனக்கு வேண்டாம் எனக் கூறினான். பின் எல்லோரும் வந்த பாதையினுடாக திசையறி கருவியின் உதவியுடன் இரண்டு நாட்களாய் நடந்து வரும்போது பயனபடுத்திய இராணுவ காவலரனின் பின்பக்கம் வந்து கண்கானித்தோம். நாம் கடந்துவந்தபாதையில் மேலதிக முற்கம்பிகள் போடப்பட்டிருந்தது. திரும்பி சென்று வேறு பாதை தேடினோம். எல்லாப்பக்கமும் விழிப்பாக இருந்ததால் எமது பகுதிக்கு செல்ல முடியவல்லை. மறு நாள் வேறு பாதை பார்த்து நடந்தோம். இருளும் சூழத்தொடங்கியது. திடிரென சிங்களத்தில் கதைப்பது மிக அருகில் கேட்டது. உடனே வீரத்தேவன் எல்லோலையும் பின்நோக்கி நகர சொல்லிசைகை காட்டியபடி எமக்கு காப்புக்கொடுத்துக் கொண்டு நின்றான். நாம் அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்த பின் தான் வீரத்தேவன் இறுதியாக வந்தான். மறுநாள் மீண்டும் பழைய பாதைக்கே வந்தோம். கடந்துசெல்ல கூடியதான நிலமை இருந்ததால் வீரத்தேவனும், அறிவாளியும் இராணுவ நடமாட்டத்தை பார்த்து எமக்கு காப்புக் கொடுக்க நாம் மெதுவாக எமது பகுதிக்குள் நகர்ந்தோம். மறு நாள் காலையில் முகாமை அடைந்தோம். நிக்சன் அண்ணன் தாக்குதல் சம்பந்தமாக எல்லோருடனும் கதைத்த பின்னர் நான் புதுக்குடியிருப்பிலுள்ள முகாம் ஒன்றுக்கு போகும் போது வீரத்தேவனும் தனது தாயாரின் சோக செய்தியை விசாரிப்பதற்கு அளம்பிலிற்கு செல்வதற்கு தயாரனான் எரிபொருள் பிரச்சனை இருந்ததால் பேருந்திலேயே செல்லவேண்டியிருந்தது இருவரும் ஒன்றாகவே போகிறோம். ஏதோ ஒரு காரணத்துக்காக புதுக்குடியிருப்புடன் பேரூந்து நிற்கிறது. நான் புதுக்குடியிருப்பு கோம்பாவிலில் உள்ளமுகாம் அருகில் உள்ளதால் நான் நடந்துசெல்வேன் ஆனால் வீரத்தேவன் வாகனம் ஏதும் வந்தால்தான் அளம்பில் போகலாம் இந்தநிலையில் அளம்பில் நோக்கிச்செல்லும் வாகனங்கள் எதும் வரும்வரை நடந்தேபோகிறேன் என்று கூறி முல்லைத்தீவு வீதியை நோக்கி அந்த கேணல் நடந்தே போகிறான். பிற்பகுதியில் வீரத்தேவன் செய்த தாக்குதலகள் எத்தனையோ தென்னிலங்கையில் வீரத்தேவனால் ஒழுங்கு செய்து இலங்கையை உலுக்கிய சம்பவங்கள் பாதுகாப்புக் காரணத்துக்காக இங்கு குறிப்பிடவில்லை. பின்னர் நான் எத்தனையோ நகர்வுகளை எதிரியின் பிரதேசத்தில் செய்திருந்தாலும் எனது முதல் நகர்வில் என்னுடன் பங்குபற்றிய என் இனிய தோழர்கள் எவரும் தற்போது உயிருடன் இல்லை. என் இனியவர்களே நீங்கள் விட்டுச்சென்ற பணிகளை தொடர்ந்து செய்கிறேன். உங்களோடு வரும் வரை தொடர்ந்து செய்வேன். என்றும் உங்கள் நினைவுடன். சுதா. https://www.thaarakam.com/news/121091

நாடு முழுவதும் மூன்று மாதங்களுக்கு ஊரடங்குச் சட்டம் அமுல்படுத்தப்பட வேண்டும் என கோரிக்கை நாட்டில் கொரோனா வைரஸ் பரவலைக் கட்டுப்படுத்த குறைந்தபட்சம் 3 மாதங்களாவது ஊரடங்கு உத்தரவு தொடர வேண்டும் என மருத்துவ ஆராய்ச்சி நிறுவனத்தின் இயக்குநர் வைத்தியர் ஜெயருவன் பண்டாரா தெரிவித்துள்ளார்.இல்லையென்றால், நிலைமை ஆபத்தாகலாம் எனத் தெரிவித்த அவர், இன்னும் இரண்டு வாரங்களுக்குள், கொரோனா நோயாளிகளின் எண்ணிக்கை இரட்டிப்பாகலாமென்றும் எச்சரித்துள்ளார்.இலங்கையில் கொரோனா தொற்று அதிகரித்துக் கொண்டிருக்கும் நிலையில், இது தொடர்பில் கருத்து வெளியிடும் போதே அவர் இவ்வாறு தெரிவித்தார். நாட்டில் கொரோனா தொற்றானது குறிப்பிடத்தக்களவு மேலும் அதிகரிக்கும் நிலைமை ஏற்பட்டால் தொடர்ச்சியாக மூன்று மாதங்களுக்கு நாடு முழுமையாக முடக்கப்பட வேண்டும்.மூன்று மாதங்களுக்கு நாடு முடக்கப்படுவது கடினம் எனில், குறைந்ததது ஒரு மாதத்திற்காவது ஊரடங்குச் சட்டம் நீட்டிக்கப்பட வேண்டும். இல்லை எனில் நிலைமை மோசமாகிவிடும் என மேலும் தெரிவித்தார்.(15) http://www.samakalam.com/செய்திகள்/நாடு-முழுவதும்-மூன்று-மா/

இனிய பிறந்தநாள் வாழ்த்துக்கள் சுமே ஆன்ரி, ராஜன்விஷ்வா

இரணைமடுவில் தனிமைப்படுத்தலுக்காக தங்கவைக்கப்பட்டிருந்த 172 பேர் இன்று வீடுகளுக்கு அனுப்பிவைப்பு கிளிநொச்சி, இரணைமடு விமானப்படை முகாமில் தனிமைப்படுத்தலுக்காக தங்கவைக்கப்பட்டிருந்த 172 பேர் இன்று வீடுகளுக்கு அனுப்பப்பட்டுள்ளனனர்.குறித்த அனுப்பிவைக்கும் நிகழ்வு இன்று காலை 8 மணியளவில் இரணைமடு விமானப்படை முகாமில் இடம்பெற்றதுடன் குறித்த அனைவரும் இந்தியாவில் கௌதம புத்தர் பிறந்த இடத்தினைப் பார்வையிட்டு வழிபடுவதற்காக சுற்றுலாப் பயணிகளாக சென்றிருந்தமை குறிப்பிடத்தக்கது. கடந்த 21ஆம் திகதி இந்தியாவிற்கு சுற்றுலா சென்று நாடு திரும்பியவர்களே இவ்வாறு இரணைமடு விமானப்படை முகாமில் தங்கவைக்கப்பட்டு கண்காணிக்கப்பட்டனர்.அவர்கள் குறித்த முகாமிற்கு அழைத்து வரப்பட்டு 14 நாட்கள் ஆகியுள்ள நிலையில் இன்று பரிசோதனைகள் இடம்பெற்றதையடுத்து விசேட பாதுகாப்பு மற்றும் வாகன வசதிகளுடன் அவ்வந்த பிரதேசங்களுக்கு இன்று சனிக்கிழமை அனுப்பிவைக்கப்பட்டனர்.குறித்த 172 பேரில் ஒரு மதகுரு அடங்கலாக 45 ஆண்களும், 147 பெண்களும் அடங்குகின்றனர். இவர்கள் இன்று பரிசோதனைக்கு உட்படுத்தப்பட்டதை அடுத்து வீடுகளுக்கு அனுப்பிவைக்கப்பட்டுள்ளனர்.(15) http://www.samakalam.com/செய்திகள்/இரணைமடுவில்-தனிமைப்படுத/

கொரோனா குறித்து பலர் பொய்யான வதந்திகளை பரப்பி வருகின்றனர் April 4, 2020 பாறுக் ஷிஹான் கொரோனா வைரஸ் தாக்கத்தை கட்டுப்படுத்துவதற்கு மக்கள் சுகாதார துறையினர் ,அதிகாரிகள் பாடுபட்டு வருகின்றனர் என கல்முனை விகாராதிபதி ரண்முத்துகல சங்கரத்ன தேரர் தெரிவித்தார். நாட்டில தற்போது கொரோனா வைரஸ் தாக்கத்தினால் அசாதாரண சூழ்நிலை நிலவி வருகின்றமை தொடர்பாக சனிக்கிழமை(4) ஊடகங்களுக்கு கருத்து தெரிவிக்கையில் மேற்கண்டவாறு தெரிவித்தார். மேலும் தனது கருத்தில் இந்த நாட்டிலே ஜனாதிபதி கோத்தபாய ராஜபக்ச பிரதமர் மகிந்த ராஜபக்ச உட்பட அனைவரும் பொறுப்புள்ள பாரிய நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டு வருகின்றனர். இந்த அசாதாரண சூழ்நிலை பயன்படுத்தி தொற்று நோய் குறித்து பலர் பொய்யான வதந்திகளை பரப்பி வருகின்றனர் தயவுசெய்து நான் மதத் தலைவர் என்ற வகையில் கூறிக்கொள்வதில் இவ்வாறான செய்திகளை பரப்ப வேண்டாம் என கேட்டுக்கொள்கின்றேன். அத்துடன் நாட்டின் பாதுகாப்பு படையினர் மற்றும் சுகாதாரத் துறையினருக்கு மக்கள் பாதுகாப்பு வழங்க வேண்டும் ஒத்துழைப்பு வழங்க வேண்டும்.ஒவ்வொருவரும் பொறுப்புவாய்ந்தவர்கள் என்ற ரீதியில் மக்களுக்கு நன்மை பயக்கும் விடயங்களை நீங்கள் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள் தயவுசெய்து பொய்யான வதந்திகளை பரப்ப வேண்டாம் இவ்வாறான பொய்யான செய்திகளை பரப்புவது நான் அசாதாரண சூழ்நிலை கொண்டு எடுத்துக் கொண்டு வரும். மேலும் அனைவரும் ஜனாதிபதியின் ஊடக துறை வழங்கும் செய்தியை மாத்திரம் ஏன் நம்ப வேண்டும்.பலர் இன்று மக்களை குழப்புவதற்காக பல்வேறு விடயங்களை பரப்பி வருகின்றனர் நீங்கள் உறுதிப்படுத்தப்பட்ட செய்திகளை மாத்திரம் நம்பவேண்டும் இதன் மூலம் அரசாங்கம் சுகாதாரத்துறையினர் நாட்டை மீண்டும் கட்டியெழுப்புவோம்.வைத்தியர்கள் ஊழியர்கள் பொது சுகாதார உத்தியோகததர்கள் அவர்கள் தங்கள் உயிரை பார்க்காமல் துச்சமாக நினைத்து பல பணிகளை மேற்கொண்டு வருகின்றனர். ஊடகங்கள் மக்களுக்கு நன்மை பயக்கும் உண்மையான விடயங்களை உடனுக்குடன் 24 மணித்தியாலமும் தெளிவுபடுத்தி வருகின்றனர். விசேடமாக ஊரடங்கு சட்டம் அமுலில் உள்ள காலத்தில் இளைஞர்கள் வெளியில் வந்து குழப்பமான ஏற்பாடுகளை செய்து வருகின்றனர் தயவுசெய்து நாம் அனைவரும் அமைதியாக இருந்து உயிரை பாதுகாக்க வேண்டும் இதற்கு பாதுகாப்பு படையினருக்கு நீங்கள் பூரண ஒத்துழைப்பு வழங்க வேண்டும்.வலிகள் தரும் குழப்பமான செயல்களை செய்து வந்தால் உயிரை காப்பாற்ற முடியாது காரணம் உயிர்கள் செயல்களால் பெறுமதிமிக்க உங்கள் உயிர்கள் பலியாகும். தற்போது பாடசாலை கூட மூடப்பட்டு கல்வியியல் வீழ்ச்சியடைந்துள்ளது.நமது கட்டுப்பாட்டுடன் வீட்டில் இருந்தால் இந்த நோயை கட்டுப்படுத்தி நாம் மீண்டு வர முடியும் என்பதை கூறிக் கொள்ள விரும்புகிறேன். நீங்கள் பொய் வதந்திகளை பரப்ப வேண்டாம் ஊடகவியலாளர்கள் தங்களது உயிரை துச்சமாக நினைத்து உண்மையான செய்திகளை அரசை ஊடகங்களிலும் தனியாருடன் கவலை தெரிவித்துவருகின்றனர்.இன மத பேதமின்றி அனைவரும் ஒன்றிணைந்து இந்த கொரோனா எனும் கொடிய அரக்கனை எமது நாட்டிலிருந்து இல்லாமல் செய்வோம்.கிழக்கு மாகாணத்தில் பல இடங்களில் கூலி வேலை செய்யும் குடும்பங்களுக்கு நிவாரணம் கிடைக்காமல் இருக்கின்றது.ஜனாதிபதி கோட்டாபய ராஜபக்ஷ அவர்கள் ஜனாதிபதியின் செயலாளர் உடனே நம் மக்களுக்கு சலுகைகளை ஏற்படுத்த வேண்டும் என்று கூறியிருக்கின்றார். நீங்கள் பிராந்தியத்தில் எடுத்த முடிவு ஜனாதிபதியின் ஊடகத்தின் ஊடாக வெளியிடப்பட்டதாக என்பதை அறிந்து கொள்ள வேண்டும்.எமது கல்முனை பிரதேசத்தில் மக்களுக்கு எந்தவித அசௌகரியங்களை ஏற்படாத வகையில் அரச படை வீரர்கள் பாதுகாப்பு உத்தியோகஸ்தர்கள் சுகாதாரத்துறையினர் ஏற்படுத்திக் கொடுக்க வேண்டும்.ஊரடங்கு சட்ட காலத்தில் வீட்டில் இருக்கும் போதும் மக்களுக்கு தேவையான பொருட்களை வைத்துக் கொண்டு செல்ல ஏதுவான வழிமுறைகளை செய்து கொடுக்க அந்த கல்முனைப் பிராந்தியத்தில் உள்ள மாணவர் சபையினர் மற்றும் ஏனைய துறையினர் முன்வர வேண்டும். கடந்த காலங்களில் கல்முனைப் பிராந்தியத்தில் பாரியதொரு பிரச்சினையாக இருந்த கல்முனை வடக்கு பிரதேச முதலமைச்சர் சம்பந்தமாக உன்னால் சாகும் வரை உண்ணாவிரதம் இருந்தோம் ஒரு வருட காலம் ஒரே நிலையில் இதுவரை தீர்வு இல்லாமல் இருப்பது வேதனையளிக்கின்றது.உண்ணாவிரதம் நிறைவடைந்து நான் விகாரைக்கு வரும்போதும் வடக்கிலிருந்தும் கிழக்கிலிருந்தும் பல உயர் அதிகாரிகளும் அமைச்சர்களும் அரசியல்வாதிகளும் வந்து வாக்குறுதிகளை தந்துவிட்டுப் போன அந்த வாக்குறுதிகள் பொய்யாகவே இருக்கின்றது. இன்றுவரை அந்த வடக்கு பிரதேச செயலகம் தரம் உயர்த்தப்படாமல் இருப்பது எம்மை ஏமாற்றும் செயலாக இருக்கின்றது. அதேபோன்றுதான் சாய்ந்தமருது நகர சபை பிரச்சனை வழங்கப்பட்டு மூன்றும் தடுத்து நிறுத்தப்பட்டது மக்களுக்கு அனைத்தும் மக்களுக்கு வழங்கப்பட வேண்டும் என்பதுதான் எனது கருத்து.இந்த உண்ணாவிரதத்தில் சாகர் எனது உயிரை பணயம் வைத்து உண்ணாவிரதம் இருந்தவன். அந்த வகையில் நிச்சயம் அந்த எனது உயிருள்ள வரை அதற்காக போராடுவேன்.இன மத கட்சி பேதமின்றி கொரோனா வைரஸ் கட்டுப்படுத்த ஒன்றிணைந்து போராட வேண்டும் ஒரு மதத்திற்கு மட்டுமான நோய் அல்ல என்பதை உணரவேண்டும். இன்று நாட்டில் ஏற்பட்டுள்ள அவசர கால சூழ்நிலையில் பாராளுமன்றத்தை கூட்டுவதற்கான அவசியமில்லை ஜனாதிபதியிடம் அதிகாரம் உள்ளது அமைச்சரவை அந்தஸ்துள்ள அமைச்சர்களும் தீர்க்கமான முடிவுகளை எடுத்து மக்களுக்கு நன்மை தரக்கூடிய செயற்பாடுகளை முன்னெடுக்க முடியும் மீண்டும் பாராளுமன்றத்தை கூட்டுவதனால் யாராவது ஒருவருக்கு நோய்த்தாக்கம் ஏற்பட்டு மீண்டும் பாராளுமன்றத்தில் உள்ள அனைவருக்கும் நோய் பரவக்கூடிய வாய்ப்பு உள்ளது என குறிப்பிட்டார். #கொரோனா #வதந்தி #ஊரடங்கு http://globaltamilnews.net/2020/139984/

பிரச்சினைகள் பெட்டிக்குள் படுக்கும்போதுதான் பிரச்சினை தராமல் இருக்கும்! ஆனால் தினம் தினம் ஒரே பிரச்சினையாக இல்லாமல் மாறி மாறி புதுப்புது பிரச்சினைகள் வரும்போது, பழையகாலப் பிரச்சினைகள் இப்போது பிரச்சினையில்லாத பிரச்சினைகளாகிவிட்டன உங்களுக்கு என்ன பிரச்சினை சுவி ஐயா?

நான் பிரித்தானியாவுக்கு வந்த சில நாட்களில் ஒரு பேக்கரியில் வேலை செய்ய ஆரம்பித்தேன். French sticks உம் baguettes தயாரிக்கும் பகுதியில்தான் வேலை. இது மெயின் பேக்க்கரி இருந்த கட்டடத்தில் இருந்து தள்ளி வீதிக்கப்பால் இருந்தது. Production பகுதியில் நான் மட்டும்தான் தமிழன். ஒரு நைஜீரிய இளைஞனைத் தவிர மற்றவர்கள் எல்லாம் ஐரிஷ்காரர்கள். ஒன்று இரண்டு ஐரிஷ்காரர்களுக் சாதுவாக நட்டு லூஸாகவும் இருந்தது. நான் ஊரில் படித்த ஆங்கிலம், spoken English என்று private ஆக ஐயரிடம் படிக்கப்போயிருந்தாலும் அது என்னவே grammar உம் vocabulary உம் மட்டும்தான்! என்னுடைய முதலாவது translation சேவை இந்திய இராணுவத்திற்கும், அவர்களால் பனையோலை வெட்டுவதற்காகப் பிடித்து வைக்கப்பட்டு தன்னைச் சுடப்போறாங்களாக்கும் என்று பயந்து உதறிக்கொண்டிருந்த மரமேறி ஒருவருக்கும் இடையில் நடந்தது. அவருடைய பயத்தைத் தெளிவித்து campஐச் சுத்தி வேலி அடைக்க பனையோலை வெட்டிக்கொடுக்கவேண்டும் என்று இந்திய இராணுவம் சொன்னதை தமிழில் சொல்லி விளங்கப்படுத்தினேன். நாலா பக்கமும் துவக்குகளுக்கு மத்தியில் செய்த அந்த translation இல் வந்த துணிவுதான் உலகமெல்லாம் செல்லும்போது பயப்படாமல் ஆங்கிலத்தில் கதைக்க எப்போதும் உதவுகின்றது! பேக்கரியில் வாரத்தில் ஆறு நாட்களில் , சனிக்கிழமை தவிர, பன்னிரண்டு மணிநேர ஷிப்ட் வேலை காலை ஏழு மணி தொடங்கி மாலை ஏழு மணிக்கு முடியும்! நான் ஐரிஷ்காரர்களுடனும், நைஜீரியனுடனும்தான் அதிக நேரத்தைப் பகல்பொழுதுககளில் செலவழித்தேன். ஐரிஷ்காரர்கள் ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும் அடுத்த சொல்லாக F word ஐப் பாவிப்பார்கள். நல்லதுக்கும் கூடாததுக்கும், கோபத்திற்கும் அன்புக்கும் எப்படி ஒரு சொல்லையே பாவிக்கின்றார்கள் என்று வியந்ததுண்டு. ஐரிஷ் மனேஜர், மற்றைய ஐரிஷ்காரர்கள் சொல்லுவது எனக்குப் புரியாதபோதெல்லாம் மனேஜர் நைஜீரியனை கூப்பிட்டு ஐரிஷ் ஆங்கிலத்தை நைஜீரியன் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்க்கச் சொல்லுவான். நைஜீரியன் சொல்லுவதை விளங்குவதில் எனக்குப் பிரச்சினை இருக்காது. இப்படியாக அந்த நைஜீரியன், ஐரிஷ் ஆங்கிலத்தையும், தமிழ் ஆங்கிலத்தையும் தனது நைஜீரியன் ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்த்து கதைப்பதற்கு ஒரு பாலமாக இருந்தான். இவர்களுடன் பேசித்தான் ஆங்கிலத்தில் பேசக் கற்றுக்கொண்டேன். கற்றல் இன்னமும் முடியவில்லை!

ஒன்றா, இரண்டா பிரச்சினைகள்! இத்தனை வருடங்களுக்குப் பிறகு பிரச்சினைப்பட்ட சிலரைச் சந்தித்தபோது “அப்பாடா! தப்பிவிட்டோம்!!” என்ற உணர்வு வந்தது உண்மைதான்

காதல் செய்யும் போது இந்த உலகமே அழகாகத் தெரியும்! பருவத்தில் பன்னியும் அழகாய்த் தெரியும் என்று ஆச்சி சொல்லக் கேட்டதும் ஞாபகம் வருகிறது

சாதாரணர்கள் நாம் வீடுறைந்து கணணிகள், தொலைக்காட்சிகள், திறன்பேசிகள், படிப்பான்களில் விழியொட்டி இருக்கும்போது வைத்தியர்கள், தாதியர்கள் மருத்துவ விஞ்ஞானிகள் கொரோனாவை கட்டுக்குள்கொண்டுவர இரவுபகலாக வேலைசெய்கின்றனர். விரைவில் மனிதகுலம் கொரோனாவை வெல்லும்.

கொரோனோ: நீதியின் எல்லைக்கோடுகள் பட மூலம், @PARLNetworkSL மனிதர்களின் இருத்தலின் நிலையாமையை அறிவித்த பல சிந்தனைப் பள்ளிகளும், தத்துவ மரபுகளும் பசியை `பிணி` என்று விழித்தன. அவை சார்ந்து எழுந்த இலக்கியங்கள் பசிப்பிணியைத் தீர்ப்பது மேலான அறவாழ்வாக தம் அன்றாடத்துடன் இணைத்துக்கொண்டன. உலகம் முழுவதும் எழுந்த மகத்தான இலக்கியங்கள் பசியை நெருப்புடன் ஒப்பிட்டன. அடிவயிற்றிலும் நெஞ்சிலும் எரியும் நெருப்பாகப் பசி உருவகிக்கப்படுகின்றது. தமிழில் எழுந்த பேரிலக்கியமான மணிமேகலை “உண்டி கொடுத்தோர் உயிர் கொடுத்தோர்” என்கிறது. மணிமேகலையின் கதைப்புனைவில் மண்மேகலை என்னும் பெளத்த துறவி தேவகணங்களான தீவதிலகை, மணிமேகலா போன்றவற்றிடம் இருந்து ‘அட்சய பாத்திரம்’ என்பதைப் பெற்று பசித்திருப்போர்க்கு உணவளித்ததைப் பெரிய அறச்செயலாக வியாக்கியானம் செய்கிறது. இந்த அட்சய பாத்திரத்தை அந்தப் பெளத்த துறவி பெற்றுக்கொண்ட இடமாக ‘நாகதீவு’ அல்லது நயினா தீவு என்று அழைக்கப்பட்ட இலங்கை என்றும் மணிமேகலை தகவல்கள் தருகிறது. (2018 இல் எழுதிய கட்டுரை ஒன்றின் நறுக்கு) வன்னிப் பெருநிலத்தில் இறுதிப்போர் உச்சம் பெற்ற காலத்தில் இரண்டு கப்பல்கள் பற்றிய கதைகள் உலவின. ‘வணங்கா மண்’ என்ற கப்பல் மக்களுக்கு உதவியும் தீர்வுமாக பைபிளில் நோவாவினால் உயிர்களைப் பாதுகாக்க கட்டப்பட்ட கப்பலைப்போலப் பேசப்பட்டது; கடைசி வரை அது வந்து சேராமல் கதைகளில் மிதந்து கொண்டிருந்து விட்டுக் காணாமல் போனது. இன்னொரு கப்பல் நிஜத்திலே வந்து சேர்ந்தது எதேச்சையாக முல்லைத்தீவுக் கடலில் பழுதடைந்ததாகச் சொல்லப்பட்ட லெபனானிய கப்பல் அது. அது பற்றிய கதைகளும் நிறைய உலாவின. அது விடுதலைப் புலிகளுக்கு ஆயுதம் கொண்டு வந்தது, அரசி கொண்டு வந்தது என்று. இதில் அரிசி கொண்டு வந்தது என்பதை மக்கள் கண்கூடாகக் கண்டார்கள், அதனுடைய ‘வெள்ளை’ அரிசி போர்க்காலத்தில் வன்னியில் பரவலாகப் புழங்கியது. போர்க்கால நிவாரணங்களில் மக்களைப் பசியால் சாகவிடாமல் ஓரளவேனும் அது காப்பாற்றியது. முப்பது வருட யுத்தகாலத்தில் நிவாரணம், அத்தியாவசிய உணவுகள் போன்றன மக்களுக்குப் பரிச்சயமானவை. நெருக்கடிக்காலங்களில் எவ்வாறு இயங்குவது என்பதற்கு போர்ச்சூழலை மையமாகக் கொண்ட மாதிரிகள் மக்களிடம் இருக்கின்றன. குறிப்பாகச் சொன்னால் வடக்கு – கிழக்கு தமிழ் மக்களிடம் இருக்கின்றன. ஆனால், அம்மாதிரிகளும் அனுபவங்களும் கொரோனோ நோய்த்தொற்றினைக் கட்டுப்படுத்த நாடுமுழுவதுமாக அமுலாகியிருக்கும் ஊரடங்கில் பிழைத்துச்செல்ல உதவுமா என்ற கேள்வி இருக்கிறது. தவிர ஏற்கனவே பொருளாதாரச் சுரண்டலிலும் நெருக்கடியிலும் இருக்கும் மலையகத் தொழிலாளர்கள், அடித்தட்டுச் சிங்கள மக்கள் என்போருக்கு இந்த மாதிரியான பொருளாதார சமூகக் கதவுகள் அடைக்கப்பட்ட அறைகள், வீடுகள், லயங்கள், குடிசைகள் எப்படியான வாழ்க்கை முறைக்குள்ளும் மனநிலைக்குள்ளும் வைத்திருக்கின்றன என்பதும் கவனிக்க வேண்டியிருக்கிறது. அரசு தன்னுடைய நிர்வாக, இராணுவ, பொலிஸ் கட்டமைப்புக்களைக் கொண்டு நாட்டைத் திறம்பட முடக்கியிருக்கிறது. அது நோய்த்தொற்றைத் தவிர்க்க அவசியமான ஒன்றுதான். ஆனால், தன்னுடைய கையில் இருக்கும் வண்டைப் பாதுகாக்க கைகளை இறுக்கி மூடிகொண்டால் மட்டும் போதுமா? கொரோனா தொற்று பற்றிய பயம் பங்குனி மாதத்து இரண்டாம் வாரங்களில் மக்களிடையே பதற்றத்தைக் கொடுக்கத்தொடங்கும்தே பணம்படைத்தவர்கள், சூப்பர் மாக்கெட்டுகளையும், எரிபொருள் நிரப்பு நிலையங்களையும் முற்றுகையிட்டனர். பணமுள்ளவர்கள் உணவுப்பொருட்களையும் சுகாதாரப் பயன்பாட்டுப்பொருட்களையும் வாங்கிக்கொண்டு வீடுகளுக்குள் அடைபட்டால் இல்லாதவர்களின் நிலை என்னவாகும்? என்ற இயல்பான சீற்றம் எழுந்தது. ஆனால், தாராளவாத மனநிலைக்குப் பழக்கப்பட்ட இந்த மக்கள் கூட்டம் தன்னுடைய மிகை நுகர்வை நிறுத்தவில்லை. அதனை அரசாங்கம், “நாட்டில் உணவோ எரிபொருளோ பற்றாக்குறையில்லை” என்று இடர்காலத்துக்குரிய பொறுப்பில்லாத தகவலாக அறிவித்தது. தொடர்ந்து நோய்த்தொற்று உக்கிரம் ஆக நாட்டை இழுத்துச்சாத்த உத்தரவுமிட்டது. இரண்டு வாரங்கள் கடந்த நிலையில் நோய் நிலமையை ஓரளவேனும் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்திருக்கும் இலங்கையின் பொருளாதார வாழ்வு கையை மீறிச்செல்கிறதை அவதானிக்க முடிகிறது. உற்பத்தியினது கிராமங்களும் சரி, தொழில் முறைகளை ஒழுங்குபடுத்தி சந்தைக்குக் குவிக்கும் நகரங்களும் சரி உள்ளிருந்து புகையத்தொடங்கிவிட்டன. அன்றாடங்காய்சிகள் தொழிலோ வருமானமோ இல்லாமல், அடிப்படை உணவுப்பொருட்களையே பெறமுடியாத நிலை உருவாகி வந்திருக்கிறது. இந்த நேரத்தில் அரசியற் கட்சிகளும் அரசியல்வாதிகளும் தேர்தல் நேரத்தைக் கருதிக்கொண்டு அவரவர் தொகுதிகளில் சமைத்த உணவுகளை வழங்குகின்றனர். ஓர் இடத்தில் பிறைட் றைஸ் கொடுக்குமளவிற்குப் போயிருக்கிறது. சமைத்த உணவுகளை தினமும் வழங்குவதன் ஊடாகத் தங்களின் முகங்களை அவர்கள் பரிச்சயப்படுத்தவும், அப்பங்களைப் பகிரும் ஏசுக்களாக தங்களின் திருவுருவங்களை முன்நிறுத்தவும் முயல்வது பரவும் நோய்க்கு எந்த விதத்திலும் சளைத்ததில்லை. ஊரடங்கு இப்போது உடனடியாக உண்டாக்கியிருக்கும் விளைவுகள் சிலவுள்ளன, அன்றாடம் உழைத்து உண்ணும் மக்கள் அடிப்படை உணவோ போசனையோ இன்றித் தவிக்கின்றனர். பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வும் சிக்கலும்வயல்கள், தோட்டங்களில் திருட்டுக்கள் அதிகரிக்கச் செய்துள்ளது. அரசாங்க அறிவிப்புப்படி குடும்ப வன்முறைகள் குறிப்பாக பெண்களுக்கும் சிறுவர்களுக்கும் எதிரான வன்முறைகள் அதிகரித்துள்ளன. சிறுவர் துஷ்பிரயோயம் முப்பது சதவீதமளவில் அதிகரித்துள்ளதாக அரசாங்கம் தெரிவித்துள்ளது. உளவியல் பிரச்சினைகள், தனிமனித அகப்பிறழ்வுகள் மேற்படி உள்ள பிரச்சினைகளில் பெரும்பங்கை பொருளாதாரம் வகிக்கிறது. எனினும், நோய் நிலமை கருதி மக்கள் தொடர்ச்சியாக உள்ளிருக்கப் பணிக்கப்பட்டு இருக்கின்றார்கள். ஆனால், பசியோடு இருக்க முடியாது என்பதை அரசாங்கம் உணர வேண்டும். அரசாங்கம் மக்களுக்குரிய அத்தியாவசியத் தேவைகளுக்கு என்று திட்டங்களை அடுத்தடுத்து அறிவிக்கின்றது. ஆனால், அவை வந்து சேரும் பாட்டைக்காணோம். இதுதவிர சமுர்த்தி முதலான ஏற்கனவே அரசாங்கத்திடம் இருக்கும் தரவுகளை மட்டும் நோக்காகக் கொண்டு அரசாங்கத்தின் உதவிகள் வந்து சேர்வதாகவும் சொல்லப்படுகின்றது. இப்பழைய தரவுகள் எவ்வகையில் சரியானவை என்றும் சமுர்த்தி பெறாத மக்கள், தொழில்களை இழந்து அன்றாட அடிப்படைத் தேவைகளுக்காகக் துன்பப்படவில்லையா என்றும் எழும் விமர்சனங்கள் பரவலாக எழுந்துள்ளன. கிராம சேவகர் பிரிவுகளின் ஊடாகக் கொடுக்கப்படும் அரசின் உதவிகளோ நிவாரணங்களோ ‘வாயுள்ள பிள்ளை’களையே அதிகம் சென்று சேர்கிறது என்பதும் சொல்லப்படுகின்றது. இங்கே அறமோ நீதியோ அற்று பசி எரிந்துகொண்டே இருக்கப்போகின்றதா? தீவ திலகை தோன்றி அட்சய பாத்திரமொன்றை வழங்காது என்பது பொறுப்பானவர்களுக்கு தெரியாமலா இருக்கின்றது? இடையில் மணித்தியாலக் கணக்கில் தளர்த்தப்படும் ஊரடங்கு ‘கடைக்குப்போகும்’ தளர்வாக மட்டுமே இருக்கிறது. முன்பு சொன்னது போல அது பணமுள்ளவர்களின் ஊரடங்குத்தளர்வேயாகும். தவிர இவ்விடைப்பட்ட பொழுதில் விவசாயிகளும் கடலுணவு விற்பவர்களும் மட்டும் குறைந்தளவிலேனும் தேவை இருப்பதனால் பயனடைகின்றனர், மற்றபடி ஏனைய தொழில் செய்பவர்கள் வீடுகளுக்குள்ளேயே உறைந்து போயுள்ளனர். வடக்கு – கிழக்கைப் பொறுத்தவரையில் பெருமளவில் வந்து குவியும் வெளிநாட்டுப்பணம், இந்தச் சர்வதேச கொடுநோயின் காரணமாக நின்றும் போயுள்ளது, எதிர்காலத்திலும் அதன் வருகை மட்டுப்பட்டே இருக்கும், எல்லோருக்கும் இதே பிரச்சினைகள் உலகம் முழுவதும் இருக்கத்தான் போகின்றது. வெளியோ நோய் நிலமையும் உள்ளே பசிப்பிணியுமாக மக்கள் அல்லாடப்போகின்றார்களா? இங்கே தற்காலிகமாகப் பட்டினிச்சாவைத் தடுக்க உள்ள வழி அரசு தன்னுடைய நலன்புரி கடமைகளை விரைவாகவும் சரிவரவும் செய்வது, இதற்கு முதல் போர்க்காலத்தில் அரசுடன் இணைந்து பல தொண்டு நிறுவனங்களே நிவாரணப்பணியாற்றியிருந்தன. போரின் பின்னர் அவர்களும் வெளியேற்றப்பட்டனர். பெருங் கஜானாக்களைக்கொண்ட அரசசார்பற்ற நிறுவனங்களோ தொண்டு நிறுவனங்களோ இலங்கையில் இப்போது கிடையாது. புதிய அரசாங்க அமைவின் பின்னர் வெளிவந்த அறிவிப்புக்களால் இருந்த தொண்டு நிறுவனங்கள் இலங்கையில் செயற்றிட்டங்களை மட்டுப்படுத்திக்கொள்ளவும், நிறுத்திக்கொள்ளவும் ஆரம்பித்த நாட்களில் இந்த நோய்நிலைமை வந்து சேர்ந்திருக்கிறது. ஏற்கனவே, வரியும் கடனும் சுமந்துகொண்டிருந்த மக்களின் அன்றாடத்தின் மீது சட்டென்று பாய்ந்து விட்டது. இந்த நிலமையில் நாடு முழுவதும் இப்பிரச்சினையைக் கருத்திற் கொண்டு சில சமூக செயற்பாட்டு இயக்கங்கள், பண்பாட்டு இயக்கங்கள் ஊரடங்கின் மத்தியிலும் சுழித்துக்கொண்டு அடிப்படை உணவுத்தேவைகளை நிறைவேற்றச் சிரமப்படுகின்ற மக்களுக்கு உதவ முனைகின்றனர். குறிப்பாக வடக்கில் ஊடகவியலாளர்கள் தங்களுக்கு ஊரடங்குச் சட்டத்திலும் வெளியே செல்ல இருந்த அனுமதியை மக்களுக்கு உதவப் பயன்படுத்திக்கொண்டது நல்லதொரு விடயமாகவிருந்தது. மேலும், தற்பொழுது சமூக செயற்பாட்டு இயக்கங்களும் செயற்பாட்டாளர்களும் இணைந்து இவ்வுதவிகளைப் பெற்றுத் தேவையுள்ள மக்களிடம் கொண்டு சேர்க்கும் செயற்பாட்டில் இறங்கியுள்ளன. அவை தங்களுடைய நோக்கத்தினையும் செயற்பாட்டு வடிவங்களையும் பொது வெளிக்கு இவ்வாறு அறிவித்திருக்கிறார்கள். கொரோனா தொற்றுநோய்க்கால ஊரடங்குக் காலத்தில் வறுமைக்கோட்டிற்கு உட்பட்ட குடும்பங்களிற்கான அத்தியாவசிய உணவுப் பொருட்களைத் திரட்டுவதற்கும் விநியோகித்தலுக்குமான வலையமைப்பு உணவு மற்றும் அத்தியாவசியப் பொருட்கள் தொடர்பில் வறுமைக்கோட்டிற்கு உட்பட்டு வாழும் பொதுமக்களின் தேவைகளைப் பற்றிய தகவல்களைத் திரட்டுவதற்கும், அவற்றிற்குத் தேவையான நிதியைத் திரட்டவும், விநியோகித்தலை மேற்கொள்ளவும், அரச உதவிகள் தொடர்பான தகவல்கள் பரிமாறல் தொடர்பாகவும் இக் குழு இயங்கும். பல்வேறு இடங்களிலும் உதவி கோரல்கள் எழுந்தாலும், பலரும் தன்னார்வலர்களாகவும் அமைப்புகளாகவும் அர்ப்பணிப்பு மிக்க உதவிகளைச் செய்தாலும், நாம் செய்யக் கூடிய உதவிகளுக்கு எல்லைகள் உண்டு. நிதி திரட்டல் மற்றும் விநியோகித்தலிலும் பலருடைய கூட்டு உதவிகளும் தேவை. அப்பொழுதே மக்களின் தேவைகள் பூர்த்தியாகும். குழுவின் மூலமாக ஆற்றக் கூடிய பணிகளைக் கீழே வரையறுத்துள்ளோம் இக் குழுவின் பிரதான நோக்கம் வறுமைக் கோட்டிற்கு உட்பட்ட மக்களுக்கு அத்தியாவசிய உணவுப் பொருட்களை உரிய தரவுகளின் மூலம் வினைத்திறனான வகையில் சேர்ப்பித்தலும். பசிப் பிணியிலிருந்து மக்களைப் பாதுகாத்தலும். சில தொகைப் பொருட்களை நாம் வழங்கினாலும் அரசு வழங்கினாலும் அவை எவ்வளவு காலத்திற்குப் போதுமானவை? உதவிகள் தேவையானவர்களுக்குச் சென்று சேர்கின்றனவா என்பதை உறுதிப்படுத்தல், மீளவும் உதவி தேவைப்படும் போது வலையமைப்பைப் பயன்படுத்துவதன் மூலமாக உதவிகளை வினைத்திறனான வகையில் கொண்டு சேர்ப்பித்தல். பல வகைகளிலும் நிதியினைப் பெற்றுக் கொண்டாலும் அவை குறித்த நபர்களின் அல்லது அமைப்புகளின் நன்மதிப்பின் பேரிலேயே கையளிக்கப்படுகிறது. உதவும் எண்ணம் கொண்ட பலர் இருப்பினும் அவர்களுக்கு பொது நம்பிக்கையை உண்டாக்க பல அமைப்புகளினதும் தனிநபர்களினதும் கூட்டு நம்பிக்கையை தொகுக்கும் வடிவமாக இக்குழு பணியாற்றும். அரச அதிகாரிகள், குறித்த பிரதேச அரசியல் தரப்புகள் போன்றவற்றின் தேவையான விபரங்களின் கோரல், அவர்கள் முறையாக இயங்காதவிடத்து ஆற்றக் கூடிய நடவடிக்கைகள் பற்றிய பரிந்துரைகளை வழங்க முடியும். இக் கூட்டுச் செயற்பாட்டில் தன்னார்வலர்கள் நிதிப்பங்களிப்பை அல்லது பொருள் உதவிகளைச் செய்வதன் ஊடாக அத்தியாவசிய உணவுப் பொருட்கள் தேவையான அன்றாட உழைப்பாளிகள், முதியவர்கள், வறுமையில் வாழும் குடும்பங்களிற்குத் தேவையான உதவிகளை நாம் கொண்டு சேர்ப்பிக்க முடியும். போருக்குப் பின்னர் வடக்கில் தோன்றிய பண்பாட்டு இயக்கங்களும், சமூகச் செயற்பாட்டு இயக்கங்களும் தங்களுடைய அரசியல் நிலைப்பாடுகளுக்கும் மதிப்பீடுகளுக்கும் வெளியே இடர்காலத்தினைக் கருத்தில் கொண்டு இணைந்து செயற்பட்டுக்கொண்டிருக்கிறார்கள். பசியும், வறுமையும் மக்களைத் திருடர்களாகவும் வன்முறையாளர்களாகவும் மாற்றிய கதைகளை வரலாறு நெடுகிலும் அவதானித்து வந்துள்ளோம், ஒடுக்கப்படுபவர்களினதும் வாழ்வதற்கான உரிமை மறுக்கப்பட்டவர்களினதும் வன்முறை என்பதில் இருப்பதன் அறம் கனதியானது. நாம் எங்களுடைய மக்கள் திருடர்களாகவும் கொலைகாரர்களாகவும் மாறும் காலத்தைப் பார்க்கப்போகிறோமா? கொடுங்காலம் ஒன்றைக் கடப்பதற்கு நம்மிடம் பகிர்வு தேவைப்படுகிறது. இருப்பதை, மேலதிகமாக இருப்பதைப் பகிர்ந்து கொள்வதன் ஊடாக நாம் இந்த கொள்ளை நோய்க்காலத்தைக் கடப்போம் என்பதுதான் அறமாகும். செல்வம் படைத்தவர்கள், அரச ஊழியர்கள் என்று பலரும் இதில் பங்கெடுக்கலாம். அன்றாட உழைப்புக்கு வழியில்லாமல் தவிக்கும் குடும்பங்களுக்கு உதவலாம். அது நம்முடைய கடமையாகும், அதுவே நீதியுமாகும். இத்தனைகாலத்து மனித வரலாற்றின் சிந்தனையை, நாகரிகத்தை, அறவுணர்வை, நீதியின் எல்லைகளை ஒரு கிருமி உடைத்துப்போட்டது, என்பதாக நாம் இதைக்கடந்து செல்ல வேண்டாம். சமூகம் தன்னைத்தானே கொலை செய்துகொள்ளும் பேரவலம் நிகழ வேண்டாம். “யாவர்க்குமாம் உண்ணும் போதொரு கைப்பிடி” யதார்த்தன் https://maatram.org/?p=8396