அண்மையில் சிட்னியில் தமிழ் பாடசாலையின் கலைவிழா நடைபெற்றது இருவது ஆண்டுகளுக்கு முதல் நாற்பது மாணவர்களுடன் தொடங்கிய பாடசாலையில் இன்று 400 மாணவர்கள் கல்வி கற்கிறார்கள்,பாராட்டபட வேண்டிய விடயம். இதன் வளர்ச்சிக்கு முக்கிய காரணம் பெற்றோர்களும்,மாணவர்களும்,ஆச

ிரியர்களும் தான்.ஒரு சமூக பாடசாலையை நிர்வகிப்பது என்பது இலகுவான காரியமில்லை.

பல பிரச்சினைகளுக்கு மத்தியிலும் மாணவர்களும்,ஆசிரியர்களும் இவ் பாடசாலையின் வளர்ச்சிக்கு தொடர்ந்து பங்களிப்பு செய்வது உண்மையிலையே மெச்ச வேண்ட வேண்டிய விடயம்.

நிறைகளை மட்டும் சொல்லாமல் குறைகளையும் சொல்ல தான் வேண்டும் அப்ப தான் புத்தனையுன் நாலு பேர் கண்டுகொள்வார்கள்.

முன்பள்ளி,ஆரம்பபள்ளி மாணவர்களின் எண்ணிக்கை பல மடங்காக இருக்கும் வருடங்கள் போக போக அவர்களின் எண்ணிக்கை குறைந்து கொண்டே செல்கிறது.உதாரணதிற்கு எடுத்து கொண்டோமானால் 80 மாணவர்கள் ஆரம்பள்ளியில் தமிழ் படிக்க தொடங்கினார்கள் என்றால் 15 மாணவர்கள் தான் வகுப்பு 5 அல்லது 6 வரை தமிழை தொடர்ந்தும் படிக்கிறார்கள்.

உயர்தரம் எனும் போது 5 பேர் தான் மிஞ்சுகிறார்கள்.இதற்கு காரணம் சகலரும் அறிந்ததே.இந்த 80 மாணவர்களிள் அரைவாசி பேராவது தமிழை பேச கூடிய வகையில் ஊக்கிவிக்க பட்டார்கள் என்றால் மிகவும் நல்லம்.

இது எல்லாம் பெரிய வீட்டு சமாச்சாரம் புத்திஜீவிகளின் விடயம் எனகேன் இது நான் எனது வழமையான லொள்ளிற்கு வருகிறேன் இந்த கலை விழாவை நான் மூன்று மணித்தியாலங்களிள் மேல் செலவு செய்து பார்த்து ரசித்தேன் ஒரு நிகழ்ச்சியிலாவது எமது ஈழதமிழர்களின் படைப்புகள் மேடையில் ஏற்றபடவில்லை.

பாரதியாரின் பாடல்கள் ஜந்திற்கு மேல் மேடையேற்றபட்டது.ஆனால் ஒரு ஈழதமிழரின் பாடல்களோ அல்லது நாடகங்களோ மேடையில் ஏற்றபடவில்லை அந்த நிகழ்ச்சியை பார்த்து கொண்டிருக்கும் போது பாரதிக்கு விழா எடுக்கிறார்களோ என்ற சந்தேகம் தான் எனக்கு எழ தொடங்கியது.

பாரதியார் பாடல்களை பாடுங்கோ வேண்டாம் என்று சொல்லவில்லை.பாரதியார் சுகந்திர போராட்ட காலத்தில் பாடிய பாடலை தான் நீங்கள் இப்பொழுது பாடுகிறீர்கள்.அதே சுகந்திர போராட்டத்தை நாம் இன்று எமது மண்ணில் செய்கிறார்கள்.எம்மவர்களும் கவிதைகள்.கட்டுரைகளை என்று அந்த மண்ணின் விடுதலைக்காக படைக்கிறார்கள் ஏன் அதை உங்களாள் மேடையேற்ற முடியவில்லை.

வன்னி மண்ணில் மட்டும் மயில் கூத்தாடினால் மட்டும் போதாது சிட்னி மயிலிலும் எமது மயில்கள் கூத்தாட வேண்டும் அதற்கு கிழட்டு மயில்கள் துணை போக வேண்டும் இந்திய சுகந்திரதிற்காக புரட்சி கவிதைகள் பாடிய பாரதிக்கு கொடுக்கும் முக்கியத்துவத்தில அரைபங்கையாவது எமது மண்ணின் சுகந்திரதிற்காக பாடுபட்டவர்களையும் பாடுபடவர்களையும் எமது குழந்தைகளின் மேடைகளில் அரங்கேற்றுங்கள்.

இந்த மேடையில் வள்ளுவர்,கம்பன் அந்த வரிசையில் கண்ணதாசனையும் எமது குழந்தைகள் புகழ்ந்து தள்ளினார்கள் மேடையில் ஆனால் எம் மண்ணின் மைந்தர்களின் படைப்புகளை மேடை ஏற்ற தவறிவிட்டார்கள்.அதற்காக என்ற கவிதையை போட சொல்லி நான் சொல்லவில்லை.

எதை சொல்லுறீங்கள் புத்தன் ? Homebush தமிழ் பாடசாலையா ?

உண்மை தான், ஈழத்து பாடல்கள் / படைப்புகளுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்காதது வருந்த்தக்கது. நீங்கள் சொல்வது போல் இச்சிறுவர்களின் பெற்றோர், விழா அமைப்பாளர்கள் தான் சிறுவர்களை இந்த விஷயத்தில் ஊக்கப்படுத்த வேண்டும்.

நீங்கள் பாடசாலையின் பெயரைக்குறிப்பிட வில்லை புத்தன். ஆனால் ஒபன் தமிழாயத்தில் சென்ற வருடத்தில் நடைபெற்ற கலைவிழா நிகழ்வில் நடைபெற்ற நாடகம் ஒன்று முற்று முழுதாக ஈழத்தில் நடைபெறும் இன்னல்களை வெளிக்காட்டியது. செஞ்சோலையில் பாதிக்கப்பட்ட சிறுமிகள் பற்றியும் அந்நாடகத்தில் வந்தது. இவ்வருடம் இன்னும் அப்பாடசாலையின் கலைவிழா நடைபெறவில்லை. இனிதான் நடைபெறவுள்ளது. கோம்பூஸ் பாடசாலையில் சென்ற வருடக் கலைவிழாவில் சங்கிலியன் மன்னனின் வீர வரலாறு நாடகமாகக் காண்பிக்கப்பட்டது. அவர்களின் கலைவிழா இவ்வருடத்தின் டிசம்பர் மாதத்தில் நடைபெறும்.

ஓபன் பாடசாலையில் எப்போதும் ஈழத்தவர் படைப்புக்கள்..நிகழ்வுகள் இருக்கும்..

கோம்புஸ்ஸில்...ம்ம்ம்கும் இதை நாங்க வேற சொல்லணுமாக்கும்...புத்தன் சொல்லாம விட்ட நிறைய விடயம் இருக்கு..