கடவுள் தந்த அழகிய வாழ்கை ,,,,,,,,,,,,,,,,,

அதிகாலை ஐந்து மணியிருக்கும் அலாரச்சத்தம் கேட்டு கோமதி எழுந்து தன் காலைக்கடன் முடித்து கோப்பி குடித்து

,இரவு பெட்டியில் போட்டு வைத்த் மதிய உணவையும் எடுத்து கொண்டு ,பஸ் தரிப்பு நோக்கி நடந்தாள் .

கனடா தேசத்தின் மார்கழி குளிரில் தன்னை பாது காக்க காலுறை கையுறை, தடித்த அங்கி ,காதுகளை

மூடிய "மபிலேர்" என்று தன்னை ஒரு துணி மூடை யாகவே ,போர்த்தியிருந்தாள் . பஸ் வண்டி வரவே

ஏறி அமர்ந்தவளின் எண்ணம் தாயகம் நோக்கி சென்றது . அம்மாவும் அப்பாவும் தன் இரு தங்கைகளும்

என்ன பாடோ ? நான் இந்த குளிரில் உழைத்து அனுப்பும் காசில் தான் அவர்கள் சீவியம் .அப்பாவுக்கும்

வயதாகிறது இனி பாடசாலை ஆசிரியார் பதவியிலிருந்து அடுத்தவருடம் ஓய்வு பெற்றுவிடுவார். பெரிய தங்கையும் .

யாழ்( திறந்த வெளி சிறைக்கூடத்தில்) உள்ள பல் கலை கழகத்தில் படிக்கிறாள். ஒவ்வொருநாளும் படிக்கபோய்

வீடு வரையும் அம்மா மடியில் நெருப்பை கட்டிக்கொண்டு இருப்பதாக் எழுதுவார். சிறியவளும் அருகில் உள்ள

பாடசாலயில் பன்னிரண்டாம் வகுப்பு. அங்கு பாடசாலையும் ஒழுங்காக் நடப்பதில்லயாம் .அப்பா போனில்

கதைத்த போது சொன்னார்

கோமதி நீ ,எங்களை பாராதே ,நீயும் ஒரு வாழ்கையில் இறங்கி விடு ,ஒரு நல்லவனாக பார்த்துவிடு,மகளே

எதுவுமே நிலை இல்லை ,குணம் தான் முக்கியம் என்று .அடிக்கடி கடிதம் வரும் இங்கும் உறவுகள் மூலமாக சில பேசி

வந்தும் ,தங்கை மாரை படிபிக்க , கவனிக்கவேண்டுமென்று தட்டிக்களித்துவிடாள்

வயதும் முப்பதாக போகிறது, பெரியவள் ஒரு வேளையில் சேரும் வரயாவது கொண்டு இழுப்போம்

என்று எண்ணிக்கொண்டு இருக்கிறாள். அவள் இறங்குமிடம் வரவே ,இறங்கி ,தன் காப்பகத்துக்கு செல்கிறாள்.

அங்கு இவளை கண்டதும் பிள்ளைகள் ஓடி வந்து கையை நீடுகின்றனர். இது கொஞ்சம் வித்தியாசமானது.

உடல் வலு சற்று குறைவானவர்கள். பிரத்தியேக பாடசாலை. மன நிலையும் . . மற்றவைய விட வித்தியாசமானவர்கள்.

ஒவ்வொருவருக்கும் தனிதனி கவனம் செலுத்த வேண்டும்.நேர அட்டவனை படி இயங்க வேண்டும் .

கை வினை பொருட்கள், பேனா பென்சில் ,என்று எடுத்தவற்றை அந்த இடத்தில் வைக்கவேண்டும் ,

ஏதும் விசடமாக் தெரிவிக்க வேண்டி இருப்பின் மேலதிகாரி வருவார். இவளுடன் ,எழு பேர் வேலை செய்கிறார்கள்.

இயல்பாகவே இரக்க குணம் கொண்ட இவளுடன் ",காட்டர் ",நன்றாக சேர்ந்து கொண்டான். இவளது

அன்புக்கு கட்டுபடுவான் ,எந்நேரமும் வாய்நீர் ஓடிக்கொண்டு இருக்கும். வாய் சற்று ஒரு பக்கத்துக்கு இழுத்தது

போன்ற ஒரு மெல்லிய உருவம். பதினோரு வயது . நேரம் போவதே தெரியாமல் ,இருக்கும் .மாலையானதும்

.அவர்களுக்கென பிரத்தியேக வண்டி வ்ரும் ஓட்டுனர் உதவியுடன் ,ஏற்றி செல்வர் ., சிலர் ,தாய் தகப்பன் வந்து

கூடி செல்வர். பொதுவாக அவள் காணும் நம் தாயக உறவுகளின் பிள்ளைகள் ஒழுங்காக் இருக்கிறார்கள், இவர்கள் மட்டும்.....

ஏன் இப்படி பிறந்தார்கள். .கடவுளின் தண்டனையா , ? அந்த ஆண்டவன் என்னையும் என் குடும்ப உறவுகளையும்

,நல்ல முறையில் படைததுக்கு என்றாவது நன்றி சொன்னேனா ? அண்மையில் ஒரு நிறைமாத குழந்தை ,கழுத்தில் கொடி

சுற்றி ,இறந்து பிறந்தது. இளம் குடும்பம்,முதல் பிள்ளை,அவர்கள் விட்ட கண்ணீரை எழுத வார்த்தையில்லை

. வாங்கிய உடைகளை பார்க்க பார்க்க துயரத்தின் மேல் துயரம். . இனிமேலும் இப்படி துயரங்கள் வேண்டாம்.

நமக்கு கடவுள் தந்த அழகிய வாழ்கை ................

Edited December 6, 200817 yr by nillamathy

நல்லாயிருக்கு

இது கதையல்ல நிஜம் என்றே நினைக்கிறேன்.

அப்பா வருவாரா.... என்பதையும் இன்று தான் வாசித்தேன்.( இன்று தான் இப்பகுதிக்கே வந்தேன்)

சம்பவங்களை மனக்கண் முன் கொண்டுவந்து நிறுத்துகிறீர்கள். தொடர்ந்து எழுதுங்கள்.

நிலாமதி அக்ககா, இது கதை என்பதை விட நிஜம் என்றே எண்ணுகிறேன்.

இக்கதையில் வரும் நாயகிக்கு விரைவில் எல்லாம் கைகூட வாழ்த்துக்கள்.

தொடருங்கள்...