Leaderboard

எவரும் சொல்லாமலே.. ஈரம் விழுந்தாலே.. நிலத்தில் எல்லாம் துளிர்க்குதே..

சுனிதா ஜெயின் -கவிதை தமிழாக்கம்: கோரா அமெரிக்கன் தேசி* நீ பதினேழு வயதினள். அத்துடன் இன்னும் முத்தமிடப்படாத வாயில் கசப்பாக உணர்கிறாய், உன் பள்ளித் தோழிகள் அனைவரும் கன்னிமை இழந்தவர்கள் என்று அறிந்து கொண்டதால். வீட்டில், நீ அழுகிறாய். “என் கைகளைப் பிடித்துக்கொள், அப்பா நான் மிகவும் அச்சுறுத்தப் பட்டவளாகவும் தன்னந்தனியளாகவும் உணர்கிறேன்,” என்கிறாய். ஆனால் நீ வாழ்நாள் முழுதும் அறிந்திருக்கும் உன் அப்பா உன்னைத் தடுத்தவாறு எங்கோ பார்க்கிறார் உன் பெண்ணுடல் அவர் கண்களைச் சுடுகிறது நீ பதினேழு வயதினள் ஆனாலும் உன் தாய் உன்னைக் கடிந்து கொள்கிறாள் தன் இயல்பான திறமையுடன் – “அது சரியல்ல, கேட்கவே வேண்டாம். அவர்களைப் போன்றவர் அல்லர் நாம். எப்போதும் காம இச்சை கொண்டிருக்கும் மிருகங்கள்; நாம் வேறு வகை. நினைவுறுத்திக் கொள்வாயா?” எதை நினைவில் வைப்பது, அம்மா ? என் இதயம் விரைந்தோடும் குதிரை. என் ரத்தம் துள்ளி ஓடுகிறது கணைகள் பறக்கின்றன நாளெல்லாம். மேலும் நிறுத்தி வைக்கப்பட்டிருக்கும் தம் காருக்குள் ஒருவரோடு ஒருவர் மோதிச் சல்லாபிக்கையில் அவர்களின் பரிகாசத்துக்கு இலக்காகிறவள் நான். நீ பதினேழு வயதினள். மேலும் கன்னிமை இழந்தவள் அவர்கள் உனக்குப் பயண ஏற்பாடு செய்கிறார்கள், வேறு நாட்டிலுள்ள உன் சொந்த ஊருக்கு. அங்கே உன் உண்மையான ஆரம்பங்களின் வேர்களை அறிந்து கொள்ளக் கூடும். சுட்டெரிக்கும் புழுதிக் காற்றில் , உன் தொடைகள் வியர்வையில் நனைந்திருக்க, சரித்திரம் கசிந்து கொண்டிருக்கும் கடைத்தெருக்கள் வழியே நீ நடக்கிறாய். ஒரு கை உன் முலையைத் திடீரெனப் பிடிக்கிறது. கள்ளத் தனமாக, ஒரு விரல் உன் ஆசன மேட்டைக் கிள்ளுகிறது. நீ பதினேழு வயதினள். கைகளை மடக்கி மூடு திரையாக்கி உன் வெட்கத்துக்குரிய மார்பு வரியைப் போர்த்துகிறாய். வளைந்தும் நெளிந்தும், பாம்புத் தீண்டலை, காம வெறி கொண்ட கண்ணை, மொழி சாராத கண்ணியமற்ற காம அழைப்பைத் தவிர்க்கிறாய். “புதைத்து விடு அம்மா என்னை, ஒரு தொன்மையான குழியில்,” எனக் கதறுகிறாய். *** மூலக் கவிதை ஆசிரியர் வாழ்க்கைக் குறிப்பு : சுனிதா ஜெயின் (1940-2017) படிப்பு : BA MA Ph .D (university of nebraska-Lincoln) கவிஞர், எழுத்தாளர், பேராசிரியர் (ஹிந்தி, இங்கிலிஷ் ) பத்மஸ்ரீ மற்றும் பல விருதுகள் பெற்றவர். மொழி பெயர்ப்புக்கான கவிதை: American Desi and other Poems என்னும் கவிதைத் தொகுப்பிலிருந்து எடுக்கப் பட்டது . மூலக் கவிதை : AMERICAN DESI You are seventeen And your unkissed mouth is bitter With the knowledge That your friends at school Have lost their virginity. At home, you cry, “Holdme, Daddy I am so frightened And lonely.” But he Whom you have known all your life Looks away forbiddingly. Your woman’s body Scalds his eyes. You are seventeen And your mother pickles you With her native skills- “No. Don’t even ask. We are not like them. Always rutting. Such animals: We are different . Remember?” Remember what, mother? My heart’s a horse. My blood trots. The darts fly all day, And when they pound each other In their parked cars The butt of jokes is me. You are seventeen and lost. They arrange a trip to your Origins-another country. There you may learn the roots Of your real beginning. In the hot dusty wind, Your thighs moist with sweat. You walk through bazaars Oozing history. A hand grabs your breast Surreptitiously, a finger Pinches your butt’s reef. You are seventeen. You fold your arms Like a scarf over your shameful Bust line. You wriggle free Of the snacking touch,the leering Eye, the lewd calls in a language With broken hinges. “Bury me , mother,” you weep, “In some ancient pit of time”. https://solvanam.com/2020/03/21/சுனிதா-ஜெயின்-கவிதை/

மனிதர்கள் இல்லாத உலகம்!!

"கோயில்கள் எல்லாம் மூடப்பட்டிருக்கின்றன, தெய்வங்கள் எல்லாம்... மருத்துவமனைகளில் பணி புரிவதால்"

என்னை எடுத்து குஞ்சுகள் தந்து போனவன் போனாண்டி, தன்னை கொடுத்து என்னை அடைய வந்தாலும் வருவான்டி ......! 🦆

பாடல்: செவ்வந்தியே மதுவந்தியே