Leaderboard

மனிதர் ஒவ்வொருவருக்கும் ஓர் அடையாளம் உண்டு; அந்த அடையாளத்தை வெளிப்படுத்தும் விதமே நமது தனித்துவமாக உலகிற்கு தோன்றுகிறது. நமது அடையாளத்தில் மிதமிஞ்சி கவனம் செலுத்தும்போது அங்கே ஆணவம் ஊற்றெடுக்கிறது. அப்போது தான் மற்றவர்களின் தனித்துவத்தை அலட்சியம் செய்யும் மனப்பான்மை உருவாகிறது. சக மனிதர் யாவரினதும் அடையாளத்தை நாம் அடையாளம் கண்டு புரிந்துகொள்ளும் தருணம் அவர்களை மதிக்கவும், அங்கீகரிக்கவும் ஏதுவாகின்றது; அவர்களின் 'குறைகள் என்று ஏனையோரால் சொல்லப்படுபவை' குறைகளாகத் தோன்றாது; முழுமையான மனிதராக அவர்கள் காட்சியளிப்பர். எனினும் அவர்கள் மீது பொறாமை ஏற்படாது. மற்றவர்களின் அடையாளத்தை புரிந்து கொள்ளும்/புரிய முயற்சிக்கும் மனது அன்பின் ஊற்றாகிறது. ஒருவர் தனது அடையாளம் எது என்று தெரியாமல் தவிக்கையில், அதைக் கண்டறிய வழி காட்டுபவர் நல்ல ஆசானாகிறார். இவ்வாறாக ஒருவரின் அடையாளத்தை மதித்தலும், அதற்கான வழிகாட்டுதலும் ஆகிய குணங்கள் ஒரு சமூகத்தில் பரவும்போது அச்சமூகம் ஆரோக்கியமான, நல்லிணக்கமான சமூகமாக வளம்பெறும். அன்பெனும் இன்ப ஊற்று தனி ஒருவரின் தாகத்தை மட்டுமல்ல ஒரு பெரிய சமூகத்தின் தாகத்தையும் தணிக்கவல்லது. எதற்கான தாகத்தை? ஒவ்வொருவரினதும் தனித்துவம் / அடையாளம் புரிந்து கொள்ளப்படாதா என்ற தாகத்தைத் தான். இவ்வாறு ஏனையோரின் அடையாளங்களை புரிந்து கொள்ளும் தன்மையானது குடும்பம், நிறுவனம், வகுப்பறை உள்ளடங்கலாக பல்வேறு வகையான சூழல்களில் பயனுள்ளதாக அமையும். இது இலகுவான ஒரு பண்பு அல்ல; சவால்கள் வரலாம். எனினும், இறுதியில் நமக்கும், நம்முடன் பழகுவோர்க்கும் இடையான உறவை மேலும் மேன்படுத்த உதவும்.

உடல் எடையைக் குறைக்க வேண்டும் என்பது பலருக்கு ஆவலாக இருந்தாலும் அதற்கான முயற்சியில் இறங்குவது கடினமானது. உடல் எடையைக் குறைக்கப் பல விதங்களாக முயன்று பார்த்திருப்பீர்கள். உணவின் அளவையும் கலோரிகளையும் கட்டுப் படுத்தி உடலையும் மனதையும வருத்தி மெலிய வைப்பது கடினம். எமது உடல் மிகவும் புத்திசாலியானது. உணவுக் கட்டுப்பாட்டைக் கடைப்பிடிக்கும்போது தனக்குக் கிடைக்கும் சொற்ப உணவைக் கொழுப்பாக மாற்றி உடலில் சேமிக்க முயலும். இவ்வாறு சேமிக்கப்பட்ட கொழுப்பை மீண்டும் கலோரிகளாக மாற்றி இலகுவில் பாவிக்க முடியாது. நீண்டநேர உடற்பயிற்சி நல்ல பலனைத் தரும். கட்டுப்பாடுகளைத் தளர்த்தினால் எடை மீண்டும் ஏறிவிடும். முள்ளை முள்ளால் எடுப்பதுபோல் கொழுப்பைக் கொழுப்பால் கரைக்கும் முறை தற்போது மேலை நாடுகளில பரவி வருகிறது. நானும் இதனை முயன்று பார்க்கலாமே என்ற மூன்று மாதங்கள் இந்த முறையை பின்பற்றிய எனது அனுபவத்தை உங்களோடு பகிர்ந்து கொள்கிறேன். நான் மருத்துவ நிபுணர் கிடையாது, வாசித்துக் கேட்டு அறிந்து கொண்டவற்றைக் கொண்டு பரீட்சித்துப் பார்த்து அந்த அனுபவத்தின் அடிப்படையிலேயே இதனை எழுதுகிறேன். இதன் கருப் பொருளில் உறுதியாக இருந்தாலும் சில குறிப்புகளின் தவறுகள் இருக்கலாம். மருத்துவம் தெரிந்தவர்கள் அவற்றைத் தாராளமாகச் சுட்டிக் காட்டலாம். எச்சரிக்கை இம் முறையைப் பின்பற்றுபவர்கள் இக் கட்டுரையை முழுமையாகப் படித்தபின் முடிவெடுங்கள். இணையத் தளங்களிலும் இது பற்றிய ஏராளமான தகவல்கள் உள்ளன. இது பற்றி முழுமையான புரிதலின்பின் முயற்சி செய்யுங்கள். கொலஸ்ரரோல் நீரிழிவு தைரொயிட் போன்றவற்றிற்கு மருந்து பாவிப்பவர்கள் உங்கள் மருத்துவரின் ஆலோசனையை பின்பற்றுங்கள். குறிப்பு சில நூற்றாண்டுகளுக்கு முன் வாழ்ந்த மனிதனின் உணவு முறை இன்றுள்ளதை விடத் முற்றிலும் மாறுபட்டதாக இருந்துள்ளது. அதாவது 20-40 வீதமாக இருந்த காபோஹைதரேற்றின் அளவு இன்ற 55 வீதத்தைத் தாண்டியுள்ளது. அதிலும் தமிழரின் உணவில் சுமார் 60 வீதத்துக்கு மேல் காபோஹைதரேட் உள்ளது. மனித வரலாற்றில் இதுவரை இந்த அளவு சீனி, மா, அரிசி போன்றவற்றை நாம் உண்டதில்லை என்றே தோன்றுகிறது. எனது பாட்டனார் தனது வாழ்நாள் முழுவதும் சாப்பிட்ட மொத்தச் சீனியை இன்று எனது பிள்ளை 7 வயதுக்குள் சாப்பிட்டு விடுகிறது. உடலுக்குப் பிரதான எதிரி சீனியே தவிர கொழுப்பில்லை. உடலுக்கான சக்தியின் தேவை பிரதானமாக இரண்டு வழிகளில் எமது உடல் தனக்குத் தேவையான சக்தியைப் பெற்றுக் கொள்கிறது. 1. முதலாவது காபோஹைதரேட் இதற்குள் அரிசி கோதுமை போன்ற தானியங்கள், சீனி மற்றும் பழங்களில் உள்ள இனிப்பு (fructose), பால் (lactose) போன்றவை பிரதானமானவை. இவை தவிர மரக்கறி வகைகளிலும் கணிசமான அளவு உண்டு. சுருக்கமாகச் செமிபாட்டினை விளக்குவதானால், காபோஹைதரேட்டின பெரும் பகுதி செமிபாட்டுத் தொகுதியால் குளுக்கோசாக மாற்றப்பட்டு இரத்தத்தில் ககலக்கப்படுகிறது. இரத்தத்திலிருந்து ஒரு பகுதி குளுக்கோசை ஈரல் சேமித்து வைத்திருக்கும். மீதியானவை தசைகளில் சேமிக்கப்படும். அளவுக்கு மிஞ்சிய குளுக்கோஸ் உடலுக்கு நஞ்சு போன்றது. இரத்தத்தில் அதிகமான சீனி ஈரலைப் பாதிக்கும். ஈரலுக்கு அதிக வேலைப்பளவைக் கொடுக்கும். அத்தருணத்தில் இன்சுலின் சுரக்கப்பட்டு மிதமிஞ்சிய குளுக்கோள் கொழுப்பாக மாற்றப்பட்டு உடலில் சேமிக்கப்படும். சேமிக்கப்பட்ட இந்த வகையான கொழுப்ப்பபினை உடல் மீண்டும் சக்தியாக்கிப் பாவிக்கப் பஞ்சிப்படும். குறிப்பாக வயிற்றுப் பகுதியில் சேமிக்கப்படும் கொழுப்பால் தொந்தி ஏற்படும். ஒரு கிராம் காபோஹைதரேட் ஒட்சிசனோடு சேர்ந்து 4 கிலோ கலோரி (கி.கலோரி) சக்தியை வெளியிடுகிறது. 2. இரண்டாவது கொழுப்பு. முளுக்கோஸ் இரத்தத்தில் தீர்ந்துபோகும் தருணத்தில உடல் வேறு வழிகளில் சக்தியைத் தேடவேண்டிய தேவைக்குத் தள்ளப்படுகிறது. அப்போது உடலில் தங்கியிருக்கும் கொழுப்பு அமிலங்கள் இரத்தத்தில் கலக்கத் தொடங்கும். இரத்தம் மூலம் இக் கொழுப்பு மூலக்கூறுகள் ஈரலைச் சென்றடைய அங்கு ஈரல் அதனை ketone கூறுகளாகப் பிரித்துவிடும். ஆலை இல்லாத ஊருக்கு இலுப்பை பூ சர்க்கரை என்பதுபோல் குளுக்கோஸ் இல்லாமல் சக்திக்காக ஏங்கிக் கொண்டிருக்கும் உடல் ketone கூறுகளைச சக்திக்காகப் பயன்படுத்த ஆரம்பிக்கும். ஈரல் கொழுப்பை உருக்கும் கருவியாக மாறிவிடும். ஒரு கிராம் கொழுப்பு 9 கி.கலோரி சக்தியினை வெளியிடும். வரலாற்றுக் குறிப்பு ரோமர் காலத்தில் சில சிறுவர்கள் பேய் அறைந்ததுபோல் இருந்தார்கள். அவர்களுக்குப் பேய் பிடிப்பதாகவே கருதப்பட்டது. பேயை அகற்றுவதற்காக அவர்களைகக் கூண்டில் அடைத்து வைத்துப் பட்டினி போடுவார்கள். சில நாட்களில் பேய் தானாகவே அகன்றுவிட அச் சிறுவர்கள் குணமடைந்தனர். 20ஆம் நூற்றாண்டுத் தொடக்கத்தில் Russell Wilder என்ற வைத்தியர் இவ்வாறு பேய் பிடித்தவர்களை ஆய்வு செய்து பட்டினி போடாமல் பலவிதமான பரிசோதனைகளுக்கு உட்படுத்தினார். அவ்வாறு ஒரு சாராருக்குக் கொழுப்பு உணவை மட்டும் கொடுக்கப்பட்டது. கொழுப்புணவை மட்டும் உட்கொண்டவர்கள் கணிசமான அளவு குணமடைவதை அவதானித்தார். குளுக்கோஸ் மூலம் இயக்கப்படும் மூளைக்கு குளுக்கோஸ் சரியான முறையில் வழங்கப்படுதலில் ஏற்படும் தடையால் epileptics என்ற இந்த நோய் உருவாகிறது. குளுக்கோசுக்குப் பதில் ketone மூலம் மூளைக்குப் போதுமான சக்தி கிடைத்ததும் மூளை சரியாக இயங்கத் தொடங்குகிறது. இன்று கூட குளுக்கோஸ் இல்லாமல் மூளை இயங்க முடியாது என்று பலரும் தவறாகக் கருதுகின்றனர். சில உறுப்புக்களுக்குக் குளுக்கோஸ் அத்தியாவசியமானது. அது முற்றாக இல்லாதபோது தேவையான சிறிதளவ குளுக்கோசினைப் புரதத்திலிருந்து உடல் தானாகவே உருவாக்கிக் கொள்கிறது. ஒப்பந்தம் கொழுப்பு மூலம் கொழுப்பைக் குறைக்கும் நுட்பம் இப்போது உங்களுக்குப் புரிந்திருக்கும். குளுக்கோசைத் தராது கொளுப்பை மட்டும் கொடுத்து உடலை ketone மூலம் மட்டுமே இயங்கப் பழக்கி விட்டால் பிரதான சக்தி வழங்கியாகக் கொழுப்பு மாறிவிடுகிறது. ஆகவே உடலில் சேமிக்கப்பட்டுள்ள கொழுப்பை உடல் தேவைப்படும்போது தானாகவே எடுத்துக் கொள்ளும். இதன் மூலம் இலகுவாக எடையைக் குறைக்கலாம் அல்லவா ? இதன் மூலம் அனுகூலங்களும் தீமையும் உண்டு. அதனால்தான் இது பற்றிய பூரண அறிவு தேவை. என்ன வகையான உணவுகளைச் சாப்பிடலாம் எவற்றைத் தவிர்க்க வேண்டும் என்பதில் கவனமாக இருக்க வேண்டும். உடலைக் ketone நிலைக்கு மெதுமெதுவாகக் கொண்டு செல்ல வேண்டும். பெரும்பாலும் 2 மாதங்கள் இந்த நிலையில் இருப்பது போதுமானது. சிலர் நிரந்தரமாக இதனைப் பின்பற்றுகின்றனர். 2 மாதங்களின்பின்னர் படிப்படியாகக் கொழுப்பைக் குறைத்துப பழைய நிலைக்கு மீண்டும் வராமல் கொழுப்பு / சீனி விகிதாசாரத்தை அரைவாசிக்குக் கொண்டு வந்தால் ஆரோக்கியமாக வாழலாம். சமன்பாடு கொழுப்புச் சாப்பிட்டால் உடல் பெருக்கும் என்ற நம்பிக்கை பொதுவாக உண்டு. உண்மையில் கொழுப்பை விட காபோஹைதரேட்டே உடல் எடையை அதிகரிப்பதில் முக்கிய பங்காற்றுகிறது. ஒரு நாளைக்கு ஒருவருக்கு 2000 கி,கலோரி தேவைப்படும் என்று எடுத்துக் கொண்டால், அவரின் மதியச் சாப்பாடு பின்வருமாறு இருப்பதாக எடுத்துக் கொள்வோம். ஒரு கோப்பைச் சோறு 350 முதல் 400 கிராம் = 500 கி.கலோரி 150 கிராம் கோழி = 350 கி.கலோரி ஏனைய மரக்கறிகள் (தாழித்த எண்ணை உட்பட) = 250 கி.கலோரி ஒரு நேரச் சாப்பாட்டிலேயே 1000 கி.கலோரிகள் தாண்டப்பட்டு விட்டன. இதில் சாப்பாட்டுக்குப் பின்னர் ஒரு பழம் அல்லது இனிப்புப் பலகாரம் ஒன்றைச் சாப்பிட்டால் கணக்கு எங்கோ போய்விடும். மேலதிகமான ஒவ்வொரு 90 கி.கலோரிகளும் 10 கிராம் கொழுப்பாக உடலில் சேமிக்கப்படுகிறது. இதுவே காபோஹைதரேட் தவிர்ந்த உணவாக இருந்தால் 1000 கி,கலோரியை எட்டுவது கடினம். உடலுக்குத் தேவையான மிகுதி சக்திக்காகச் சேமித்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் கொழுப்பு உருக்கப்படுகிறது. மேலதிகமாகத் தேவைப்படும் ஒவ்வொரு 90 கி.கலோரியும் 10 கிராம் எடையைக் குறைக்கும். அதனால்தான் கொழுப்பு உணவை உட்கொண்டால் கலோரிகளை எண்ண வேண்டிய கவலை இல்லை. கண்ணை மூடிக் கொண்டு வயிறு நிறையச சாப்பிடலாம். அத்துடன் சிறிய உடற்பயிற்சி ஒன்றையும் செய்வீர்களாக இருந்தால் இரடிப்பு லாபம். ஒரே நாளில் உடலிலிருந்து சுமார் 100 கிராம் கொழுப்பு வரை வெளியேற்றலாம் . அனுகூலங்கள் கொழுப்பு உண்பதால் வேறு பல நன்மைகளும் உள்ளன. நன்றாகச் சாப்பிட்டுக் கொண்டே உடல் எடையை விரைவாகக் குறைக்கலாம் கலோரிக் கட்டுப்பாடு தேவையில்லை இரத்தத்தில் கொழுப்பின் அளவு குறையும் (triglycerides) இரத்தத்தில் சீனியின் அளவு குறைந்து விடுவதால் இன்சுலின் சுரப்பிக்கு அதி வேலை இல்லாமல் போகிறது மேலே சொன்ன epileptics நோய் கட்டுப்படுத்தப் படுவதுபோல் குளுக்கோஸ் வழங்கல் தடையால் ஏற்படும் அல்சைமரின் ஆரம்ப நிலையிலும் இதனைக் கட்டுப்படுத்தலாம். சில வகையான புற்றுநோய் மேலும் பரவாமல் தடுக்கப்படலாம். ஏனைய உடல் கலங்கள் போல் புற்றுநோய்க் கலங்கள் புதுப்பிக்கப்படுவதும இல்லை இறப்பதும் இல்லை, இவை பெரும்பாலும் குளுக்கோசினால்தான் உயிர்வாழ்கின்றன, குளுக்கோஸ் இல்லாத கட்டத்தில் புற்றுநோய்க் கலங்கள் நலிவடைந்து மேலும் பரவாமல் தடுக்கபொபடுகிறது சில வகையான கட்டிகள் வீக்கம் போன்றவை குறைந்து விடும் ஈரல் வேலைப்பளு குறைந்து இலகுவாகச் செயல்படும். இன்னும் பல… தீமைகள் உடலில் நீர்த்தன்மை குறையும். தினமும் போதுமான அளவு நீர் அருந்த வேண்டும் நார்ப்பொருள் குறைவாக உட்கொள்ளப்படுவதால் மலச்சிக்கல் ஏற்படலாம். போதுமான அளவு கீரை பச்சை மரக்கறிகளை உணவில் சேர்க்க வேண்டும் கொழுப்பு உணவில் சில விற்றமின்களும் கனியுப்புகளும் குறைவாக இருக்கும், அதற்கேற்றவாறு உணவுகளைத் தெரிவு செய்ய வேண்டும். படிப்படியாகக் காபோஹைதரேட்டைக் குறைத்து keto diet இன் உச்ச நிலைக்குச் செல்லும்போது சிலருக்குக் களைப்பு போன்ற உணர்வு அல்லது காய்ச்சல் போன்ற உணர்வு ஏற்படலாம், இதனை ketone காய்ச்சல் என்று சொல்வார்கள். எந்த ஆபத்தும் இல்லை இரண்டு மூன்று நாட்களில் இல்லாமல் போய்விடும். இனி keto diet இனை எப்படிச் செயற்படுத்துவது, எதை உண்பது, எதைத் தவிர்ப்பது என்பதையும் எனது அனுபவத்தினையும் எழுதுகிறேன். தயவு செய்து இதன் இரண்டாம் பகுதியையும் எழுதியபின் உங்கள் கேள்விகளை முன்வையுங்கள். தொடரும்.

பாசமலர்ச் சோலை கை நிறைய மலர்கள் புன்னகையின் இதழ்கள் கண்களிலோ மொழிகள் கலகலக்கும் ஒலிகள் பாசமலர்ச் சோலை பால் மணக்கும் மழலை நேசமுடன் வருடும் மயிலிறகாய் விரல்கள் சிரிப்பினிலோ உவகை சிணுங்கலிலோ உரிமை மொழிகளில்லா உலகில் மோகனமாய் விழிகள் பஞ்செனவே கால்கள் பழங்களென விழிகள் பிஞ்செனவே விரல்கள் கொஞ்சுகின்ற பார்வை கண்சிமிட்டும் அழகு கை அசைப்பில் அழைப்பு சிந்துகின்ற சிரிப்பு சேய் அவனின் துடிப்பு அபிநயமோ வேதம் அணைப்பினிலோ மோகம் என்னவென்று வியக்கும் எடுத்தணைத்தால் மயக்கம்

பிடரிப்பகுதியிலே -எனக்குப் பெரியதாய் ஒரு தசைப்பிடிப்பு. ஆட்டிச் சொல்ல முடியுதில்லை- தலையை ஆம் என்றும், இல்லை என்றும். பின்னாலே பார்ப்பதற்கு நான் பிரள வேண்டும் பாதி வட்டம். முயன்றுதான் பார்த்தேன்- பல மருந்தும் முன்னேற்றம் மட்டும் பூச்சியமே. வாட்டி இழு எருக்கிலையை வலி மறையும் என்றார் பாட்டி. வாட்டி,வாட்டி இழுத்துப் பார்த்தேன் -பிடரி மயிரெல்லாம் எரிந்து போச்சு. வா வீ கியூ மணம் வருதே நானும் வரட்டா ஒரு பிடிபிடிக்க என மயிரெரியும் வாசனையை என் மச்சான் வா வி கியூ என நினைத்துக் கேட்டான். டைகிளோ பீனைல் போடு என ரை கட்டிய நண்பன் சொன்னான். போட்டுத்தான் பார்த்தேன் நானும் ம்கும் போகவில்லை தசைப்பிடிப்பு. பிசியோ தெரபி சிகிச்சை செய்யும் பிரிந்து போன பழைய காதலி சொன்னாள். செய்துதான் பார்த்தேன்- செலவாய்ப் போச்சு பெருமளவு. தலையணையை மாற்றுங்கள் அத்தான் தயவாய் எந்தன் மனைவி சொன்னாள். மாற்றினேன் தலையணையை-அதிசயம், மாயமாச்சு தசைப்பிடிப்பு. கட்டிப்பிடித்து உம்ம்ம்மா கொடுத்து காரணம் என்ன என்று கேட்டேன். தலையணைக்கும் மெத்தைக்கும் சரியான பொருத்தமில்லை, மற்றையவர் பொருந்தாட்டியும் நமக்கும் வலிகள் வரும். மனைவி சொன்னாள் இந்த உண்மை. மெத்தையை மாற்றுதற்கு மெத்தச் செலவு , அதனாலேதான்- தலையணையில் கையை வைத்தேன் தயங்காமல் இதையும் சொன்னாள். மனைவி சொல் மந்திரமாம் -மட்டுமில்லை மனைவி சொல் மருந்துமாகும். ஆதலினால் மனைவி சொல்லைக் கருத்தில் கொள்ளும் -அது உங்கள் துன்பம் போக்கும்,துயரம் தீர்க்கும் !.

அப்ப எனக்கு ஒரு பதின்மூன்று பதின்நான்கு வயதிருக்கும். எனது அன்ரி மன்னாரில் ஒருபாடசாலையில படிப்பிச்சுக்கொண்டு இருந்தா. நான் அதுவரை அங்கு சென்றதில்லை. ஒரு பெரிய பள்ளி விடுமுறைக்கு அன்ரி எங்களை எல்லாம் அங்கு கூட்டிக்கொண்டு போவதாகக் கூறியவுடன் மனதில ஏற்பட்ட சந்தோசத்தைச் சொல்ல முடியாது. அங்க போற நாளை ஒவ்வொருநாளும் எண்ணியபடி காத்திருக்க ஆரம்பிச்சம் நானும் என் தம்பி தங்கைகளும். அப்போதெல்லாம் எந்த விடயத்தையும் மனதில் வைக்க முடியாது அக்கம் பக்கத்தில் உள்ள எம் வயதுக்காரருக்குச் சொல்லிவிடுவோம்தானே. அப்பிடி நாங்கள் மன்னார் போவதும் பக்கத்து வீட்டு எதிர் வீட்டு ஆட்களுக்கு எல்லாம் தெரிய, எங்களோட வர அவர்களும் ஆசைப்பட, என்னும் இரண்டு பேரை மட்டும் எம்மோடு கூட்டிக்கொண்டு போக அன்ரியும் சம்மதிக்க, என் தம்பிக்கு மற்றவர்களைக் கூட்டிக்கொண்டு போவது பிடிக்காது அவை எங்களுடன் வரவேண்டாமென்று அன்ரியுடன் சண்டைபோட ஆரம்பித்தான். எங்களோட வர இருந்தது எங்கள் மாமிமார்தான். மாமிமாரென்றால் கிழடு கட்டை எண்டு எண்ண வேண்டாம். அவையில ஒருத்திக்கு எனிலும் ஒருவயதும் மற்றவாவுக்கு மூண்டு வயதும்தான் வித்தியாசம். அதுக்கு முதல் இன்னொண்டும் சொல்லவேணும். என்ர அன்ரி மன்னாரில் ஒரு குடும்பத்தோடதான் இருந்தவ. அவைக்கு நாலு பிள்ளையள். ஒரு பெட்டை மூண்டு பெடியள். மூத்த பெடியனுக்கு ஒரு இருபது வயது இருக்கும். இரண்டாவது பெட்டைக்கு ஒரு பதினெட்டும் மூன்றாவதுக்கும் நாலாவதுக்கும் இரண்டிரண்டு வயதைக் குறைச்சுப் பாருங்கோவன். ஆனால் அப்ப எங்களுக்கு முதல் இரண்டுபேரை மட்டும்தான் தெரியும். ஏனெண்டா அவை இரண்டுபேரும் அன்ரியோடை அல்லது மூத்தவர் தனியா யாழ்ப்பாணத்திலே ஏதும் அலுவலிருந்தா வந்து எங்கட வீட்டிலதான் தங்கிப்போறவை. அவை வந்து நிக்கிற நாட்களிலே வீடே இரண்டுபடுமளவு ஒரே சிரிப்புச் சத்தம் தான் கேட்கும். இரவிரவா நான் என்ர பக்கத்துவீட்டு மாமி, தம்பி, அவர் ... அதுதான் தினேஷ் எல்லாரும் சேர்ந்து தாயம் விளையாடுவம். கரம்போர்ட் விளையாடுவம் அல்லது வீடியோ வாடகைக்கு எடுத்து இரண்டுமூன்று படம் என்று பார்ப்பம். அதனால அவை வந்தால் நேரம் போவது தெரியாது. அவை வந்தால் அம்மாவும் நல்லா அவையை உபசரிப்பா. தினேஷ் தனிய வந்தாலும் சரி.தங்கையோட வந்தாலும் சரி அம்மா என்னிடம் தான் மக்கில் தேநீர் அல்லது கோப்பி போட்டுத் தருவா. தங்கைக்கு சிறிய சோசர் தான் பிடிக்கும் அதனால அவவுக்கு அதில குடுப்பன். ஒருக்கா நாங்கள் எல்லாரும் சேர்ந்து வின்சர் தியேட்டருக்கு படம் பார்க்கப்போனால் அவருக்குப் பக்கத்தில இருக்கிறதுக்கு என்ற மாமிமார் இரண்டுபேரும் நான் நீ எண்டு சண்டை போட நான் எதை பற்றியும் யோசிக்காமல் அவரின் தங்கைக்குப் பக்கத்தில் போய் இருந்திட்டன். எனக்குப் பக்கத்தில தம்பி வந்து இருக்க அவர் இரண்டுமாமிமாருக்கும் நடுவில இருந்து என்ர பக்கமா அடிக்கடி எட்டிப்பார்த்துக் கொண்டு இருந்தது என்ர கடைக்கண்ணுக்குத் தெரிஞ்சிது. மனதில ஒரு சந்தோசமும் எட்டிப் பார்த்தது. அவரைப் பற்றிக் கொஞ்சம் நான் சொல்லத்தான் வேணும். பார்த்தால் தலை இழுப்புத் தொடக்கம் பெல்பொட்டம், சேர்ட் போடுறது வரை இளவயதுக் கமல்காசன் போல இருப்பார்.

இன்று இங்கே சனி காலை நேரம். வழமையாக இரவு படுக்கப் போக எப்படியும் 11, 11.30 ஆகி விடும். புலம் பெயர்ந்தும் மாறாத பழக்கங்களில் இதுவும் ஒன்று. அதிசயமாக நேற்று இரவு 10 மணிக்கே படுக்கைக்கு போயாயிற்று । காலையில் துணைவியார் அதிசயமாக நல்லதொரு "mood " உடன் என்னப்பா இரவெல்லாம் ஒரே கனவு என்று கொண்டு வந்தார்। தேடிக் கதைக்க வரும் அருமையான சந்தர்பங்களை விட மனமில்லாமல் கையில் இருந்த வேலை எல்லாவற்றையும் விட்டு விட்டு என்னப்பா என்ன விஷயம் என்று கேட்டேன். இல்லையப்பா சிங்களவர் , சோனகர் , தமிழர் எல்லோரும் ஒரே சண்டை , நீர்வேலியில் வைத்து நாங்கள் எல்லோ இடையில் மாட்டுப்பட்டுப் போனோம்। ஓடித் தப்பிக்கலாம் எண்டால் கை கால் ஒண்டும் வேலை செய்யுதில்லை அப்பிடியே இறுக்கிப் போச்சுது , சரியாக் களைச்சுப் போனன் அப்பா என்றார் இங்கே ஒன்றைக் குறிப்பிட வேண்டும் , வீட்டில் சர்வதேச விடயங்களை கையாள்வது நான் மட்டுமே. மன்னார் புதை குழி பற்றி கதை எடுத்தால் கூட “உதெல்லாம் தெரிந்த விடயம் தானேயப்பா , உவங்கள் உதுக்குள்ள என்ன விளையாட்டு காட்டினங்களோ ஆருக்கு தெரியும் " என்பதோடு முடித்து விட்டு " அந்த அந்த பிளம்பரோட கதைச்சநீங்களே , எப்ப வாறானாம்” என உள்நாட்டலுவல்களுக்கு மாறி விடுவார் । அப்பிடிகொத்தவர் இப்ப இலஙகைப் பிரச்சனை பற்றி கனவும் கண்டு அதைப் பற்றி கதைக்கவும் வருகிறார் எண்டால், ஏதோ ஒண்டு சரியில்லை எண்டு மட்டும் விளங்குற மாதிரி ।। துணைவியார் மேலும் தொடர்ந்தார் ।। " அப்பா கனவு அத்தோட முடியேல்லையப்பா " . " என்ன Chapter 2 உம் இருக்கோ " இது நான் । "” ஓம் ஓம் , உங்களுக்கு எவ்வளவு தடிப்பப்பா , நான் சொல்லச் சொல்ல , இவ்வளவு பிரச்சனைக்குள்ளும் நீங்கள் இவள் சுமதியைஎல்லோ காருக்குளேயே ஏத்திக் கொண்டு வாரியள், ஒண்டாத் தப்புவம் எண்டு. நாங்களே தப்ப வழியைக் காணேல்லை , இதுக்குள்ள இது வேற. இவள் சுமதி உங்களோட இளிச்சு இளிச்சு கதைக்கிறது எனக்கு கொஞ்சமும் பிடிப்பில்லை, அவள் ஆக்களைப் பாவிச்சு தன்ர காரியத்தைக் கொண்டு போகிற type “” ( இதுவெல்லாம் கனவிலே நடந்த விடயங்கள் தான் ). இப்ப எனக்கு கொஞ்சம் விளங்குகிற மாதிரி இருந்தது , துணைவியார் தொடர்ந்து கேட்டார் ( இது கனவிலல்ல ) “ எப்பவெண்டாலும் , என்ன காரணத்திற்கெண்டாலும் சுமதியை காரில ஏத்துவீங்களோ எண்டு " இப்ப தான் சனி காலை தொடஙகி இருக்கு. இன்று முழுவதும் போய் , நாளை ஞாயிறும் போய் திங்கள் வேலைக்கு வெளிக்கிட எவ்வளவு காலம் கிடக்கு । அதுக்குள்ளே இன்று சனி இரவு இலங்கையில் இன்னொரு கலவரம் வராதெண்டதுக்கும் ( கனவிலே தான் ) எது வித உத்தரவாதமும் இல்லையென்று நினைக்க அடி வயித்ததில என்னவோ செய்யிது

இயந்திர மயமான வெளிநாட்டு வாழ்க்கையில் காலம் தொலைந்து போகிறது இன்று தான் வெள்ளிக் கிழமை மாலை, நாளை சனிக்கிழமை வார விடுமுறை ஆரம்பிக்கிறது . வெளி நாட்டு வாழ்க்கையில் சனி ஞாயிறுக் கிழமைகள் எப்படி பறந்து போகிறதென்றே தெரியவில்லை. தி ங்கள் மீண்டும் ஓடத்தொடங்க வெள்ளி வந்துவிடும். வா ரங்கள் மாதங்கள் என்றுஆகி வருடங்கள் உருண்டோடி விடுகின்றன. அன்று சனிக்கிழமை விடுமுறை என்று காலையில் ஆறுதலாக பரபரப பில்லாமல் .. எழுந்தாள் மைதிலி ...கணவனுக்கும் காபி கலந்து வெளியே இயற்கையை ரசித்தவாறு பருகிக் கொண்டு இருந்தார்கள். வசந்தத்தின் முடிவும் கோடையின் ஆரம்பமாகவுள்ள உள்ள காலம் . கண்ணாடி ஜன்னலால் பார்க்கும்போது அழகழகாய் றோஜா க்கள் பூத்திருந்தன . கணவன் மாதவன் மாலைநேரங்களில் கவனித்து வளர்த்த பூங்கன்றுகள். வெளிநாடுவந்து இருபத்தைந்துவருடங்கள் ...மேனன் ஐந்து வயதும் மிதுனன் மூன்று வயதுமாக இருந்தார்கள் , புலம் பெயர்ந்து கனடாவுக்கு வந்த போது ... ஆரம்பம் மிகவும் கஷ்டமாக தான் இருந்தது ...சிறுவர் பள்ளி கல்லூரி என்று என்று படிப்பித்து ஆளாக்கி விடடார்கள். தற்போது மூத்தவருக்கு முப்பதுவயது ...நின்று ஒருகேள்விக்கு பதில் பெறமுடியாது . வயது வந்துவிட்ட்து .கலியாணம் பற்றி ..பேச்சு வந்தது . தட்டிக் கழித்துக் கொண்டே இருக்கிறார். தாமாக விரும்பி இருந்தால் செய்து வைப்பதற்கும் பெற்றவர் தயார். ஆ னால் அவரோ ஒரு முடிவும் சொல்வதாயில்லை . ஆனால் கணவரோ அவர்கள் வீட்டை விட்டு போக எண்ணம் வரும் போது போகட்டும் நாமாக அனுப்புவதுபோல் ஆகிவிடாதா? ...இல்லை அந்தந்த காலத்தில் செய்ய வேண்டியதை செய்ய வேண்டும் என்பது மனைவியின் வாதம். விடுமுறையில் இருவரும் வாக்குவாதப்படுவதே வேலையாகி விட்ட்து. தற்கால இளையோருடைய மன நிலையை எப்படி புரிந்துகொள்ள லாம் ? சில இளையோர் தாமாகவே துணையை தேடி ... பள்ளிக் கடன் கட்டி ...சேமித்து ஒரு இல்லிடத்தை தேட விழைகின்றனர் ..சிலர் அப்படித் தேடி வாடகைக்கு விட்டு பின் தங்களுக்கு தேவை வரும்போது ..பயன் படுத்துகின்றனர் . சிலர் காதலித்துக் கொண்டே நாட்களைக் கடத்துகின்றனர் . திருமணம் செய்ய காசு சேமிக்கிறார்களாம். சிலர் விரைவில் ஏன் இல்லற பந்தத்தை அவசரப்பட்டுக் தேடிக் கொள்வான் இன்னமும் காலம் இருக்கிறது என வாழ்கிறார்கள். சடங்கு சம்பிரதாயம் என்பன எல்லாம் அர்த்தமற்ற தாகி போய் கொண்டே இருக்கிறது அவர்களுக்கு . திருமணம் ஆகினாலும் குழந்தை தேவை இல்லை என்ற மனப்பாங்கும் இருக்கிறது .. மிகவும் வசதியான வீட்டுப்பெண் மூன்று பெண்களில் மூத்தவர் .. காதலித்தார் ..பையன் இந்து, பெண் கிறிஸ்டியன் சமய துறவியின் முன்னிலையில் நிச்சயாத்தம் நடந்தது . மோதிரம் மாற்றிக் கொண்டார்கள் . அடுத்த வருடம் தாலிகட்டிக் கலியாணம் என்ற நிலையில் ..பெண்ணுக்கும் தந்தைக்கும் வாக்குவாதம். சிங்க பூருக்கு வா நகை வாங்க ..என்றார் தந்தை . பையனும் இந்துமதப்படி தாலிகட்டிடலாம் என்கிறார். ஆனால் மணப்பெண்ணோ எனக்கு மினுங்கும் நகை தேவையில்லை .. ( தாலி உட்பட ) தற்போதும் போடுவதில்லை. இனியும் போடப் போவதில்லை. நாங்களும் கொஞ்சம் சேமித்து வைத்திருக்கிறோம் . மண்டபம் எடுத்து ஆடம்பரம் தேவையில்லை. தருவதை தாருங்கள் ஒரு கொண்டோ ( தொடர்மாடிக் கட்டிடம் ) வில் எங்கள் வாழ்வை ஆரம்பிக்கிறோம் என்கிறார்கள். உற்றார் உறவினர் சூழ மாலையும் கழுத்துமாய் மகிழ்வாய் நடத்தி வைக்க ஆசைப்படும் பெற்றோர் விருப்பம் என்னாவது ? ... எங்கள் இளையோருடைய வாழ்வு எங்கே போகிறது ...? .உங்களுக்கும் பிள்ளைகள் இருக்கலாம் ஒரு பெற்றோராக இப்படியான பிரச்சினைகளை எப்ப டிக் கையாளலாம் ? தற்போதுள்ள அசுர வளர்ச்சியில் ...தொலைபேசி முக்கிய இடத்தி வகிக்கிறது ..வளர்ச்சியிலும் முன்னேறி கெட்டு சீரழிவதிலும் முக்கிய இடம் வகிக்கிறது ...பெற்றோர் பிள்ளைகளின் ... உரையாடல் கூட .. mom what is for dinner ...பிட்டும் ..சிக்கன் கறியும் ...வேண்டுமென்றால் மூடடை பொரி த்து தருகிறேன். .. no mom I am not hungry .. Ill eat ..bread and sausage curry .. or Ill go out for dinner... என்று மெசேஜ் சொல்கிறது..... உறவுகள் மேம்பட பேசுங்கள் ..அல்லது ..தொல்லைபேசியை தூர எறி ந்து விடுங்கள்... எட்டு மாதக் குழந்தைக்கு உணவூட்ட் தொலைபேசியில் பாட்டு வே ண்டி இருக்கிறது. குழந்தையை அமைதிப்படுத்த செல்போன் தேவையாய் இருக்கிறது . கால ஓட்ட்த்தில் .இப்படியே இடைவெளிகள் நீண்டு சென்றால் சந்த திகளின் எதிர் காலம் என்னாகும்...

ஏராளன், ஈழப்பிரியன் அண்ணை, நான் இப்போது யாழில் விஞ்ஞானம் மருத்துவம் பற்றி எழுதுவதில்லை, இங்கே யுரியூப் வியாபாரிகள் விற்பது மட்டுமே அதிகம் எடுபடும் என்பதால் என் நேரத்தை வீணாக்குவதில்லை! கடைசி முயற்சியாக இந்த விடயத்தில் மட்டும் என் பங்களிப்பு. இதன் பின் எதுவும் எழுத இல்லை: 1. மின்காந்த கதிர்வீச்சினால் உயிரினங்களுக்குப் பாதிப்பு உண்டு. அது ஏற்கனவே நவீன வாழ்வில் நாம் எதிர் கொள்ளும் பாதிப்பை விட அதிகமா என்றால் இல்லை என்பது தான் பல முறையான வழியில் செய்யப் பட்ட ஆய்வுகள் சொல்லியிருக்கும் பதில். உதாரணமாக டீசல் புகை ஒரு நிரூபிக்கப் பட்ட புற்று நோய்க்காரணி. அந்த டீசல் புகையை ஏற்கனவே சுவாசித்துக் கொண்டு, 5ஜியும் 4 ஜியும் புற்று நோயை இனித் தான் கூட்டப் போகிறது என்று கதை பரப்புவது பயமுறுத்தும் செயல். மேலும் 5ஜியும் 4ஜியும் ஏனைய ரேடியோ அலைகளும் மனிதனின் தோலைத் தாண்டி உள்ளே சென்று டின்.ஏயைத் தாக்கும் சக்தியற்றவை. அதனால் தான் மூளைப் புற்று நோய்க்கும் செல்லிடப் பாவனைக்கும் இடையே தொடர்பு இல்லை என்று காட்டியிருக்கிறார்கள். வெறும் செல்களில் பரிசோதனை செய்து விட்டு தரமற்ற சஞ்சிகைகளில் அதை பிரசுரித்து விட்டு ரேடியோ அலைகள் புற்று நோயை உருவாக்கும் என்று கதை பரப்பும் அறிவியலாளர்கள் இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு வேறு நோக்கங்கள் இருக்கக் கூடும், நான் அறியேன். 2. மக்களுக்கு சரியான தகவல்களை வழங்கி விட்டு ஒதுங்கி நிற்பது தான் விஞ்ஞானிகள், மருத்துவர்கள் செய்ய வேண்டியது. அறிவியல் தகவல்களை உரிய ஒப்பீடுகளோடு மக்களிடம் சொல்லாமல் fear mongering செய்தால் என்ன நிகழும் என்பதை அழகாக ஒரு 2016 ஆய்வில் கண்டறிந்திருக்கிறார்கள். நெதர்லாந்தில் 15000 நபர்களை தேர்வு செய்து அவர்கள் செல்போன் கோபுரத்தில் இருந்து எவ்வளவு கதிர்வீச்சைப் பெறுகிறார்கள் என்று துல்லியமாக அளவிட்டார்கள் (modeled exposure) . பின்னர் அந்த நபர்களைப் பேட்டி கண்டு "எவ்வளவு செல் போன் கதிர் வீச்சுக்கு அவர்கள் ஆளாவதாக நினைக்கிறார்கள்" என்று கணக்கிட்டார்கள் (perceived exposure).பின்னர், இதே நபர்களின் சில ஆரோக்கிய அளவீடுகளை (health outcomes) மேற்கொண்டார்கள். ஆய்வு முடிவில், தாம் அதிகமாக செல் போன் கோபுரக் கதிர்வீச்சைப் பெறுவதாக நம்பும் நபர்களிடையே அதிகமாக ஆரோக்கியக் குறைபாடுகள் இருப்பதையும் துல்லியமாக அளவிடப் பட்ட கதிர்வீச்சிற்கும் ஆரோக்கியக் குறைபாட்டிற்கும் தொடர்பில்லாதிருப்பதையும் கண்டறிந்தார்கள். இந்த மனப் பிராந்தியை சரியான ஆய்வு முடிவுகளை மக்களுக்குச் சொல்லாமல் வெறும் பயப் பிராந்தியை மட்டுமே உருவாக்கும் போலி அறிவியலாளர்கள் உருவாக்கியிருக்கிறார்கள். இணைப்பு இதோ: https://academic.oup.com/aje/article/186/2/210/3111638 3. 5ஜி யினால் யாழ் நகரம் smart city ஆக நவீன மயப்படுமென நான் நம்பவில்லை. ஆனால், 5ஜியினால் எவ்வளவோ நன்மைகள் கல்வித் துறைக்கும் மருத்துவ சேவைகளிலும் ஏற்பட வாய்ப்புண்டு. யாழ் பல்கலை உலக மட்டத்தில் தங்கள் வலைபின்னலை அதிகரிக்க இந்த தொழில் நுட்பம் உதவும். எங்கள் மருத்துவர்கள் யாழில் இருந்தே மேற்கு நாடொன்றில் நடக்கும் நவீன மருத்துவ ஆய்வு முயற்சிகளை, கூட்டங்களை ஏன் சத்திர சிகிச்சைகளைக் கூட பார்த்து நவீன திசை நோக்கி நகர வாய்ப்பிருக்கிறது. இந்த நன்மைகள் எல்லாம் ஒரு ஆதாரமில்லாத பயமூட்டும் தகவல்களால் கிடைக்காமல் போகும் என்பது துரதிர்ஷ்டம்! நன்றி.

அன்புள்ள என்ரை செல்லம் அறிவது! நான் நல்ல சுகம். உங்கடை சுகத்துக்கும் கடவுள் அருள் புரிவாராக. நான் போன கிழமை ஒரு கடிதம் போட்டனான்.கிடைச்சிருக்குமெண்டு நம்புறன். இப்ப நான் பேர்லினை விட்டு மேற்கு ஜேர்மனியிலை நிக்கிறன். சுவீஸ் இல்லாட்டி கொலண்டுக்கு போனால் நல்லது எண்டு இஞ்சை எங்கடை ஆக்கள் கனபேர் கதைக்கினம்.எனக்கும் என்ன முடிவெடுக்கிறதெண்டு தெரியேல்லை. பாப்பம். உங்கை வீட்டிலை எல்லாரும் சுகமாய் இருக்கினமோ? எல்லாரையும் சுகம் கேட்டதாய் சொல்லுங்கோ. தோட்டப்பக்கம் போனனியளோ? பக்கத்து தோட்டக்காரன் சந்திரனோடை கவனம். அவன் என்ன கேட்டாலும் ஒரு பதிலும் சொல்லக்கூடாது. அவன் ஒரு மாதிரியானவன் தெரியும் தானே.கொய்யா கொம்மாவை சுகம் கேட்டதாய் சொல்லவும். தங்கச்சி அதுதான் உங்கடை அன்புத்தங்கச்சியையும் நான் விசாரிச்சதாய் சொல்லவும். வேறை என்னதை எழுத....பிறகு விரிவாய் எழுதுறன். எனக்கு விலாசம் கிடைச்சவுடனை அனுப்புறன். இப்படிக்கு அத்தான்

ஆயுதப்போராட்ட காலத்தைப் பற்றிய விமர்சனங்கள் ஒரு குறுகிய வட்டத்துள் என்னும் நிற்கின்றது அவற்றைக் கடந்து எம்மால் இன்னும் சிந்திக்க முடியவில்லை. ஒரு விதத்தில் சிந்திக்கவும் முடியாத பலவீனமான இனக் குழுமம்தான் நாம். ஆயுதப்போராட்டத்திற்கு முற்பட்ட எமது சமூகம் ஆரோக்கியமான ஒற்றுமையான சமூகமாக இருந்ததிற்கான எந்த ஒரு வரலாறும் இல்லை. இனம் தேசீயம் என்ற பொது உணர்வற்ற சமூகமாக இருந்தது. கீழ்சாதிப் பிணங்கள் மேல்சாதித் தெருக்களில் எடுத்துப்போவதற்கு எதிராக வன்முறையில் இறங்கிய சமூகம். இதற்காக தனது புத்திஜீவிதத்தை கோட்டிலும் வழக்கிலும் பயன்படுத்திய சமூகம். சாதி மதம் பிரதேசவாதம் புரையோடிப்போன சமூகம். இவற்றைக் கடந்து சிங்கள பேரினவாதம் எம்மை இனமாக பெயரிட்டு அடித்தபோதே அதற்கு எதிர்வினையாற்ற சில இளைஞர்கள் முயன்றார்கள். அந்த இளைஞர்களை இனம்கண்டு பல்வேறு பிரிவுகளாக ஆயுதப்பயிற்சியளித்து வளர்த்து விட்டது இந்திய மத்திய அரசு. ஆயுதப்போராட்டம் தொடர்ந்தது பின்னர் முடிந்தது. அதன் பிறகு ஒரு தசப்பதம் முடிந்த இன்றை நிலையில் மனனாரில் இந்துக்களும் கிறிஸ்தவர்களும் மோதல், யாழில் ஆயுதங்களுக்குப் பதிலாக வாள்கள், கசிப்புக்கு பதிலாக கஞ்சா கிழக்கில் இஸ்லாமியர் இந்துக்கள் முறுகல். சாதி மத பிரதேசவாத பிரச்சனை ஆயுதப்போராட்ட காலத்துக்கு முன்பு எப்படி இருந்ததோ அப்படியே என்னும் இருக்கின்றது. இனி ஒரு போதும் சிங்களவர்கள் எம்மை இனமாக அணுகிய தவறை செய்ய மாட்டார்கள். மதமாக பிரதேமாக தேவைப்பட்டால் சாதிவாரியாக அணுகுவார்கள். இன அடிப்படையில் நாம் ஒன்றுபட்டு தேசிய எழுச்சிபெற்று இனவிடுதலைக்கான அரசியல் ஆயுதப்போராட்டத்திற்கான எந்த அவசியமும் இனி ஏற்பட வாய்ப்பில்லை. புலியும் ஏனைய இயங்கங்களும் எமது வரலாற்றில் ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்தில் எமது சமூகத்தில் தோன்றி மறைந்தவர்கள் தவிர வேறு சமூகத்தை சேர்ந்த அந்நியர்கள் இல்லை. நேற்றும் இன்றும் நாளையும் பானையில் உள்ளதே அகப்பையில் வரும்.

யாத்திரை :(4). நன்றாக விடிந்து விட்டது. கிளிநொச்சி நகரம் மிகவும் பரபரப்பாக அன்றைய நாளைத் தொடங்கி விட்டது. எல்லோரும் அரக்க பரக்க ஓடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.எங்கள் வண்டியும் "அம்மாச்சி" உணவகத்தின் முன்பாக வந்து நின்றது. அங்கும் ஒரே சனக் கூட்டம். அனைத்து விதமான காலை உணவுகளும் அங்கு கிடைக்கின்றன. அத்தனையும் சுத்தமாகவும், சுவையாகவும் இருக்கின்றது. நாங்களும் எமக்குத் தேவையானவற்றை வாங்கி சாப்பிட்டோம். எனது பார்வையில் நகரம் முழுவதும் நிறைய மாற்றங்கள் தெரிகின்றன.வீதிகள் அகலமாக இருக்கின்றன. நிறையக் கடைகள். மாடிகளுடன் கூடிய பெரிய பெரிய கடைகள். சாரதியும் எமது வண்டியை எடுத்து கொண்டு ஓடி பரந்தன், ஆனையிறவு வீதியை பிடிக்காமல் பூநகரி பக்கமாய் செலுத்திக் கொண்டு போகிறார்.நானும் என்ன தம்பி இந்த வீதியால் போகிறீங்கள். ஆனையிறவு பாதையால் போறதில்லையோ என கேட்க, அவரும் இப்ப நாங்கள் இந்த கிளாலி பாதையைத்தான் பாவிப்பது.சுற்று இல்லாமல் விரைவாக சென்று விடலாம் என்று சொன்னார். அந்த வீதியும் நன்றாக இருந்தது. என்ன நிறைய டிப்பர் வாகனங்கள் நிறைய போய் வருகின்றன மிகவும் வேகமாக. நான் முன்பு வரும்போது பார்த்த கிளாலி கடல் வேறு.இப்போது அங்கு பெரிய பாலம்போட்டுபயன்படுத்துகிறார்கள். எனது மனைவியின் கண்கள் கலங்க விம்மல் வெடிக்கிறது. மருமகள் கேட்கிறாள் ஏன் அன்ரி அழுகிறீங்கள் என்று. அவர் அந்த சம்பவத்தை சொல்லிக்கொண்டு வருகிறார். தொடர்ந்து வரும்போது நாவற்குழியடியில் புதிதாய் ஒரு சிவன் கோவில் இருந்தது.சாரதி கூறினார் இதுதான் சிவபூமி என்று. பிறிதொருநாள் அங்கு வரவேண்டும் என்று நினைத்து கொண்டேன். யாத்திரை தொடரும்........! சம்பவம்: எனது மனைவியும் இரு பிள்ளைகளும் பிரான்ஸ் வருவதற்காக கொழும்பு வரவேண்டும். அப்போது ஆனையிறவு பாதை அடைப்பு. கிளாலியில் வந்து வரிசையில் காத்திருக்கிறார்கள். அப்போது பாலம் இல்லை.சிறிய படகில்தான் பயணம்.தனியாக சிறுவர்களான இரு பிள்ளைகளையும் அழைத்துக்கொண்டு வரவேண்டும். சரியான குளிர்.கை கால் எல்லாம் விறைக்குது. நன்றாக இருட்டி விட்டது.ஒரு மாதிரி படகில் ஏறியாகி விட்டது. படகுக்கு உள்ளும் தண்ணீர் வருகுது. நெருக்கமான சனம்.வெளிச்சமும் இல்லை. இருந்தால் செல் வந்து விழும்.பிள்ளைகளை காலடியில் இருத்தி இறுக்கிப் பிடித்து கொண்டாள். பெட்டிகள் எல்லாம் ஈரமாகி விட்டது. நீச்சல் தெரிந்த சிலர் படகை விட்டிறங்கி படகுடன் நீந்தி வருகினம்.ஒரு மாதிரி பூநகரி கரைக்கு வந்தாச்சுது. அன்று நானும் என்ர பிள்ளைகளும் தப்பியது அருந்தப்பு. பெட்டியில் இருந்த உடுப்புகள் எல்லாம் உப்புத்தண்ணி பட்டு சேதமாகி விட்டன. கூறைப் புடவையைத் தவிர........!

மரம் நடுவோம். வளம் காப்போம். தண்ணீரைச் சேமிப்போம்

ரதி, தயவுசெய்து நான் “நரம்பில்லாத நாக்கு” என்று எழுத முன்னர் இந்த திரியில் வைத்தியர் மூர்தி பற்றி என்ன எழுதபட்டது என்பதை மீளவும் வாசியுங்கள். நான் உண்மையிலே வக்கீலா அல்லது டுபாகூரா என்பதல்ல முக்கியம். என் மனதுக்கு அநியாயம் என்று பட்டதை சுட்டிக் காட்டினேன். அதைவிட ஒரு அப்பழுக்கற்ற மனிதர், நான் அவதானித்து உண்மையிலேயே சேவை மனப்பாங்குடைய, இனப்பற்றாளர் என நான் நினைக்கும் ஒருவரை பற்றி, தன்னை அவர் தற்காத்து பேச முடியாத நிலையில், எழுந்தமானமாக, எல்லாரும் இப்படித்தான், சுனாமி நேரம் நடந்தது தெரியாதோ, என்று பூடகமாக விடுப்பு கதைப்பதை மட்டுமே நான் தட்டிக் கேட்டேன். நான் இந்த திரியில் 2 தடவைதான் எழுதியுள்ளேன். இரெண்டு தடவையும் வைத்தியர் மூர்த்தி மீதான சேறடிப்பை கேள்வி கேட்டது மட்டுமே நான் செய்தது. சுமோ நான் எழுதியதால்தான் எழுதாமல் விட்டா என அவவே சொல்லவில்லை. இதே திரியில் நான் எழுதியதற்கு பதிலும் எழுதி அதன் பின்னரும் பலநாட்கள் அவ எழுதியிருக்கிறா. இடையில நீங்கள் குறுக்க விழுந்து ஏன் ஒப்பாரி வைக்கிறியள் எண்டதுதான் எனக்கு விளங்கேல்ல. கோசானிடம் இதை நீங்கள் எதிர்பார்க்காமல் இருக்கலாம், ஆனால் அது கோசான் இப்படி பட்டவர் அல்லது இன்ன குறூப் ஆள் என்று என்னை பற்றி தாமாகவவே கற்பனை செய்து கொண்டவர்களின் பார்வைக் கோளாறு. புலிகளின் தலைமையை (மட்டுமே) நான் விமர்சித்துள்ளேன். மற்றயது போருக்கு பின் வெளிநாட்டில் புலிவேசம் கட்டுவோரையும் விமர்சிப்பேன். அதில் மாற்றமில்லை. ஆனால் அடுத்த நிலைத் தலைவர்கள், போரளிகளையோ அல்லது பாலாசிங்கம் மூர்தி போன்றோரையோ நான் விமர்சிப்பதில்லை. கூடவே ஒரு ஆளை எனக்குப் பிடிக்கும் என்பதற்க்காக பச்சை இனத் துரோகம் செய்தவர்களின் நிலைப்பாட்டை சமயோசிதம் என்றோ, அல்லது பிரதேசவாதத்தின் எதிர்வினை என்றோ சப்பைக் கட்டும் ஆளும் இல்லை நான்.

மர்மங்கள் சூழ்ந்த மட்டக்கிளப்பு ஷரியா கேம்பஸ் பொலன்னறுவைக்கும், மட்டக்கிளப்புக்கும் இடையேயான எல்லைப்பகுதியில் அமைந்துள்ளது புனாணை கிராமம். ஆள் நடமாட்டம் இல்லாமல் இருந்த பகுதியில் இரண்டு தளங்களுடன் அமைந்து வருகிறது ஷரியா பல்கலைக்கழகம். இது கிழக்கு, சர்சைக்குரிய அரசியல்வாதி ஹிஸ்புல்லாவின் கனவு முயற்சி. உயர்கல்வி அமைச்சு அனுமதி இன்றி நாம் எவ்வாறு ஷரியா சட்டம் கற்க்கை நெறிகளை பாடத்திட்டத்தில் சேர்க்கமுடியும் என்கிறார் ஹிஸ்புல்லா. ஆனாலும், அவ்வாறான அனுமதி கொடுக்கப்படவில்லை என்று சொல்கிறது உயர்கல்வி அமைச்சு. ஆயினும் அந்த அமைச்சுக்கு அனுப்பப் பட்ட விண்ணப்ப படிவத்தில் ஷரியா மற்றும் இஸ்லாமிய சட்டம் உள்ளடக்கிய 5 வகை கற்க்கை நெறிகளை கொண்டுள்ளதாக தெரிகிறது. சவுதி அரேபியாவில் இருந்து வந்த பெரும் நிதியுடன், அரசு சார்பில்லாத தனியார் நிறுவனம் ஒன்று ஷரியா மற்றும் இஸ்லாமிய சட்டம் குறித்த கற்க்கை நெறிகளை வழங்குவது குறித்த கரிசனைகள் கல்வியாளர்கள் மத்தியில் உண்டாகி உள்ளது. இத்தகைய தனியார் பல்கலைக்கழகத்துக்கு எதிர்ப்பு தெரிவிக்கும், பேராசிரியர் சாண ஜெயசுமண, சட்ட பீடத்தின் கீழ் சட்டம் படிப்பதாக அனுமதியை வாங்கி, அதன் கீழ், ஷரியா மற்றும் இஸ்லாமிய சட்டம் குறித்த கற்க்கை நெறிகளை வழங்குவது தான் திட்டம் என்கிறார். இது குறித்து முழு விசாரணைகள் நடாத்தப்பட வேண்டும் என்கிறார். Batticaloa Campus (Pvt) Ltd நிறுவனத்தின் தலைவராக இருந்தவர் ஹிஸ்புல்லா. அவர் கிழக்கு கவர்னர் ஆனதும், தனது மகனை தலைவர் ஆக்கி உள்ளார். ஷரியா மற்றும் இஸ்லாமிய சட்டம் படிப்பிக்கப் படும் என்பது பச்சை பொய் என மறுக்கிறார் ஹிஸ்புல்லா. உயர்கல்வி அமைச்சின், பல்கலைக்கழக மானியங்கள் ஆணைக்குழுவின் அனுமதி இன்றி எவ்வாறு அதை செய்ய முடியும் என்கிறார் அவர். உயர்கல்வி அமைச்சின், பல்கலைக்கழக மானியங்கள் ஆணைக்குழுவின் அனுமதி இந்த தனியார் பல்கலைக்கழகத்துக்கு கிடைத்து உள்ளதா என்ற கேள்விக்கு இல்லை என்ற பதிலே கிடைக்கின்றது. முன்னாள் உயர் கலவி அமைச்சர் விஜயதாச ராஜபக்சே, தனது காலத்தில் அவ்வாறான அனுமதி இன்னும் வழங்கப் படவில்லை என்கிறார். பல்கலைக்கழக மானியங்கள் ஆணைக்குழுவின் செயலாளர் மாயாதுன்னா, IT சிஸ்டம் குறித்த மதிப்பீடுகளுக்கே விண்ணப்பம் செய்யப்பட்டுள்ளதாக கூறுகின்றார். ஆயினும், குறித்த பல்கலைக்கழகம் ஏப்ரல் 30ம் திகதி, Information Technology, Management, Agriculture and Education ஆகிய துறைகளில் கற்க்கை நெறிகள் வழங்கப்படும் என அறிவித்துள்ளது. இது தொடர்பான பல்கலைக்கழக மானியங்கள் ஆணைக்குழுவின் அங்கீகாரம் கிடைத்துள்ளது எனவும் குறிப்பிட்டுள்ளது. நிறுவனத்தின் முகாமையாளர் முகம்மது தாஹிர், இன்னும் ஒருவருட காலத்தில் சகல கட்டுமான வேலைகளையும் முடிந்து விடும் என்கிறார். தாஹிர், பல்கலைக்கழக மானியங்கள் ஆணைக்குழுவின் அதிகாரிகள், பல்கலைக்கழகத்துக்கு வந்து பரிசீலனை செய்து சென்றதாக சொல்கிறார். ஆயினும் இதனை மறுக்கிறார் பல்கலைக்கழக மானியங்கள் ஆணைக்குழுவின் உதவி செயலாளர் விஜேசிங்க. நாம் நாட்டின் அரச பல்கலைக்கழகங்களையே ஒழுங்கு படுத்துகிறோம். இது தனியார் நிறுவனம். ஆகவே இது உயர்கல்வி அமைச்சின் கீழே வரும் என்கிறார் அவர். நிறுவனத்தின் முன்பகுதி, மொகலாய, மேற்கு ஆசிய (சவூதி) கட்டிட கலைகளை பிரதிபலிப்பதாக பிரமாண்டமாக உள்ளது. வகுப்பறைகள் மிக நவீன வசதிகள் கொண்டதாக உள்ளன. இந்த காணி உள்ள நிலம், மகாவலி அபிவிருத்தி அதிகாரசபையிடம் இருந்து குத்தகைக்கு பெறப்பட்டுள்ளது. இங்கே நீச்சல் தடாகமும், கால்பந்து மைதானமும், பல நவீன விளையாட்டு வசதிகளும் கொண்டதாக இருக்கும் என நிறுவனத்தின் youtube பதிவு சொல்கிறது. இதற்க்கான பணம் எங்கிருந்து வந்தது என்ற கேள்வி ஹிஸ்புல்லாவிடம் முன்வைக்கப் பட்டது. சவீதியில் உள்ள ‘Ali Al-Juffali Trust’ இடம் இருந்து 24 மில்லியன் டாலர் கடன் பெறப்பட்டுள்ளது. இது இந்த நிறுவனத்தின் வங்கிக் கணக்கின் ஊடாக வந்தது என்கிறார் அவர். மலேசியாவில் உள்ள Universiti Teknologi Petronas (UTP) என்கிற தனியார் பல்கலைக்கழகத்தின் மாதிரியை கொண்டே இந்த பல்கலைக்கழகத்தினை அமைகின்றார் அவர். இதற்காக 2016 -17 காலப்பகுதியில் அங்கே சென்று இருக்கிறார் ஹிஸ்புல்லா. சோலார் ஓடுகளுடன் கூடிய கூரைகளுடன் கட்ட பட்டுக்கொண்டிருந்த இந்த பல்கலைக்கழகத்தின் லைப்ரரி வேலைகள், கடந்த வார குண்டு வெடிப்புகளுக்கு பின் நிறுத்தப் பட்டுள்ளன. யாழுக்காக எனது மொழிபெயர்ப்பு. sundaytimes.lk

“வந்துட்டான்யா வந்துட்டான் எழுதியே கொல்லப் போறான் “ என்ற மைன்ட் வொய்ஸ் நல்லாவே கேட்குது. சீ சீ அப்படி செய்வேனா என்ன? இது ஒரு உண்மைக்கதை.சின்னக்கதை. ஆனாலும் பிரபல்யமான கதை. இது சுவியின் ஊரவர் என்றபடியால் அவரும் தெரிந்ததை விபரமாக எழுதலாம். இதை அறவே மறந்தே போனேன்.இருந்தாலும் சைக்கிள்கடை என்று சிறி கேள்வி எழுப்பத் தான் ஞாபகத்துக்கு வந்தது. யாழ் இந்துவில் மழைக்கொதுங்கிய வேளை எட்டாம் வகுப்பிலேயே ஒரு பாடம் இரண்டு பாடம் என்று நாளடைவில் அரைநாள் முழுநாளாக மாறிவிட்டது.யாரிடமாவது சைக்கிள் இரவல் வாங்கிறது.இரண்டு மூன்று பேர் சேர்ந்து கீரிமலை சேந்தாங்குளம் பண்ணை வெள்ளைக் கடற்கரை இப்படி எங்காவது திரிவது. ஒரு தடவை புறப்பட்டு கொஞ்ச நேரத்திலேயே சைக்கிள் முன்வளையம் வழைந்துவிட்டது.பாடசாலை முடிவதற்கிடையில் திருத்தி கொடுக்க வேண்டும்.யாரிடமும் திருத்த பணம் இல்லை.மதியநேரம் யாரிமாவது கடன் வாங்கலாம் என பொறுத்திருந்தோம்.சைக்கிளை தூக்கிவந்து மைதான வைரவகோவிலுக்கு பக்கத்தில் வைத்துவிட்டு இடைவேளை விட்டதும் ஆளாளுக்கு அலைந்து திரிந்தோம்.ஐஸ்பழத்துக்கும் கடலைக்கும் காசு சேர்ந்ததே தவிர போதுமான காசு சேரவில்லை. நீராவியடி கோவிலுக்கு பக்கத்திலுள்ளவர் எனது வகுப்பு.அவர் மதியம் வீடு போய் சாப்பிட்டு வர அவரிடம் யாரிடமாவது சொல்லி இந்த சைக்கிளைத் திருத்தி தா நாளை காசு தருகிறோம் என்று அவரை கெட்டியாக பிடித்துக் கொண்டோம். சரி இந்து மகளீர் சந்தியில் எனது அண்ணன் சைக்கிள்கடை வைத்திருக்கிறார் பெயர் அப்பு நான் சொன்னதாக சொல்லுங்கோ என்றார்.அந்த நேரம் இந்த ராங்ஸ் நன்றி யார் தான் சொல்லுவது.தூக்கிக் கொண்டு அங்கே போய இஞ்சை அப்பு அண்ணை என்றதும் அவர் இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில வருவார் என்று நின்றவர் சொன்னார். கொஞ்சநேரத்தில் அவரும் வந்து இறங்கினார்.உன்னைத் தான் பார்த்துக் கொண்டிருக்கினம் என்று நின்றவர் சொன்னார்.அப்பு அண்ணையும் வளைந்த ரிம்மையும் எங்களையும் பார்த்திட்டு 2-3 ரூபா வரப் போகுது என்ற சந்தோசத்தில உள்ளுக்கு கொண்டு வாங்கோ என்றார்.இப்போ ஆளையாள் பார்த்து முழுசாட்டம்.காசு இப்ப இல்லை என்று சொல்லித் தொலைக்க வேண்டுமே. அப்புஅண்ணை எங்களை விட 6-7 வயது மூத்தவராக இருப்பார்.நான் தான் மெல்ல மெல்ல மசிந்து மசிந்து அண்ணை இப்ப காசில்லை உங்கடை தம்பி முத்துகுமாரு தான் இஞ்சை அனுப்பினவர்.கோபப்படப் போகிறார் என்று எதிர்பார்த்தா பெலத்து சிரித்துக் கொண்டு அதுதானே அங்கையிருக்கிற கடையெல்லாம் விட்டுட்டு இஞ்சை கொண்டாந்திருக்கிறாங்களே என்று பார்த்தேன். சரி சரி கொண்டு வாங்கோ என்று திருத்தித் தந்தார்.(கூலி சரியாக நினைவில்லை ஓரிரு ரூபா தான்) அடுத்த நாளே அவருக்கு காசைக் கொடுத்துவிட்டோம்.அங்கேயே சைக்கிள் வாடகைக்கு விடுவதாக சொன்னார்.பிற்பாடு தேவையான நேரங்களில் அவரிடமே வாடகைக்கு சைக்கிள் எடுப்போம்.இதுவே நாளடைவில் அங்கேயே ஒரு எக்கவுணட்டும் திறந்தாச்சு. நாள் போகப் போக அண்ணையாக இருந்த அப்பு ஒருமையில் கதைக்கப் பழகிக் கொண்டேன்.எனது 90 வீதம் நண்பர்கள் என்னைவிட 2 வயதுக்கு மேற்பட்டவர்களாகவே இருந்தனர்.எத்தனை வயது கூடு என்றாலும் எல்லோருடனும் ஒருமையிலேயே கதைக்கப் பழகிக் கொண்டேன்.இதை எனது தகப்பனார் பல முறை எச்சரித்திருந்தார். ஒருநாள் பாடசாலை போன போது சிஐடி வந்து நாலு பேரை பிடித்துக் கொண்டு போட்டாங்கள்.அதில ஒராள் லேடிஸ் கொலிச் சந்தியில் சைக்கிள்கடை வைத்திருக்கிறார்.சைக்கிள்கடைக்குள் கைக்குண்டுகள் இருந்தாம் என்று சொன்னார்கள்.பின்னர் தான் தெரிந்தது யாழ்ப்பாணமே இந்த கைதால் அதிர்ந்து போனது. மெதுவாக முத்துக்குமாரிடம் அப்புவாடா என்று கேட்க கண் கலங்கிவிட்டார்.அண்ணை அண்ணை என்று அழைத்த அப்பு அண்ணை இப்போ வெறும் அப்பு என்றே அழைப்பேன்.இப்போது தான் அவரது முழுப்பெயர் அமரசிங்கம் என்று தெரியவந்தது. இவர் வேறு யாருமல்ல மாவை சேனாதிராஜா வண்ணை ஆனந்தன் இன்னொருவர் பெயர் ஞாபகம் இல்லை இவர்களுடன் பிடிபட்ட அமரசிங்கம் என்ற அப்பு தான். இந்த நால்வரும் 6-7 வருடம் சிறையிருந்தார்கள்.பின்பு எப்படி விடுதலையானார்கள் என்று தெரியவில்லை.70 களின் பின்பகுதியில் கூட்டணி மேடைகளில் பார்த்தா வெள்ளை வேட்டி வெள்ளைச் சேட்டுடன் இவர்களை இருத்தி வைத்திருப்பார்கள்.இவருக்கு மேடைப் பேச்சு அறவே வராது.வண்ணை ஆனந்தன் தான் இலுப்பைப்பழம் பழுத்துவிட்டது.முன் வரிசையில் இருப்பவர்களிடம் இலுப்பைப்பழம் பழுத்தால் என்ன வரும் வெவ்வால் வரும்.வெவ்வால் வரும் போது சும்மா வராது காலில் துவக்கு கொண்டு தான் வரும் என்றால் விசிலடிச் சத்தம் நிற்கவே ஓரிரு நிமிடமாகும். மேடையில் இருக்கிற அமரசிங்கம் என்ற அப்பு என்னோடு வாடா போடா என்று நெருங்கி பழக என்னோடு சேர்ந்தவர் சேராதவர் எல்லோருக்கும் ஒரே ஆச்சரியம்.அடுத்தடுத்த கூட்டம் எங்கே என்று கேட்டு என்னைக் கூட்டிக் கொண்டு போவார்கள். இதில் ஆச்சரியம் என்னவென்றால் இந்த நால்வரும் மேடைக்கு வந்ததும் இரண்டு மூன்று பேர் ஊசியுடன் நிற்பார்கள்.பின்னால் இரத்ததிலகம் இடுவதற்கு வரிசையில் நிற்பார்கள்.எனக்கு ஒரே சிரிப்பு.என்ன மாதிரி இருந்த அப்பு இப்ப பாரடா.அட சிறை சென்றவனுக்குத் தான் அந்த மரியாதை என்றால் அவருடன் நெருங்கி பழகியதால் எனக்கு வேறை.கூட்டம் என்றால் என்னைக் கூட்டிக் கொண்டு போகவென்றே அலைவார்கள். அந்த நால்வரில் நல்ல புத்திசாலித்தனமாக நடந்து மாவை சேனாதிராஜா நல்ல இடத்துக்கு வந்திட்டார்.மற்றவர் என்னவானார்களோ தெரியாது. முற்றும். ஈழப்பிரியன்.

ஆண் பெண்ணை தினமும் தூசணங்களால் அர்ச்சிப்பதும், அடி உதை கொடுத்து துன்புறுத்துவதும், பயமுறுத்துவதும்.. பெண் ஆணை தினமும் தூசணங்களால் வசைபாடுவதும், பயமுறுத்துவதும், மன உளைச்சலை கொடுப்பதும்.. ஒருவருடன் இன்னொருவர் ஒரே வீட்டுக்குள் போட்டி போட்டு ஒருவரில் இன்னொருவர் குற்றம் காண்பதும்.. சமூகத்திற்கு ஒரு போலி வேடத்தை காட்டுவதற்காக ஒரே வீட்டில் ஒன்றாக வாழ்ந்து பாசாங்கு செய்வதும்.. இன்னொருவரை மனதில் நினைத்துக்கொண்டு வேறொருவருடன் வாழ்வதும்.. ஒருவருக்கு தெரியாமல் இன்னொருவருடன் படுத்து எழும்புவதும்.. காவல்துறை வீட்டுக்குள் வருவதும்.. திருமணம் ஒருவரை இன்னொருவர் உத்தியோகபூர்வமாக துன்புறுத்துவதற்கும், தமது கீழ்த்தனங்களை காட்டுவதற்கும் அரசாங்கத்திடம் இருந்து கொடுக்கப்படும் லைசன்ஸ் இல்லை. திருமணம் முடித்தபின் ஒன்றாக வாழ்வது பிடிக்காவிட்டால் கேவலப்பட்டுக்கொண்டும், கஸ்டப்பட்டுக்கொண்டும் இராமல் கழற்றிவிட்டு போய்க்கொண்டே இருக்கவேண்டியதுதான். திருமணம் என்பது ஓர் ஒப்பந்தம்/உடன்படிக்கை. இது நிரந்தரமாக முடிந்த முடிபு விதி இல்லை. வாழ்க்கை ஒன்றே ஒன்று. இந்த ஒரே ஒரு வாழ்க்கையை சிறப்பாக வாழ்வதற்கு திருமண ஒப்பந்தம் தடையாக இருக்குமானால் விவாகரத்து ஓர் சிறப்பான முடிவு.

இருள் கலந்த சாலையில் ஒரு சிறு வளைவில் எனக்கான மரணம் இன்று காத்திருந்தது ஒரு கணப் பொழுதில் தீர்மானம் மாற்றி இன்னொரு நாளை குறித்து விட்டு திரும்பிச் சென்றது பனியில் பெய்த மழையில் வீதியின் ஓரத்தில் மரணம் காத்திருந்ததையும் என்னை பார்த்து புன்னகைத்ததையும் பின் மனம் மாறி திரும்பிச் சென்றதையும் நானும் பார்த்திருந்தேன் தூரத்தில் ஒலி எழுப்பும் வாகனம் ஒன்றில் அது ஏறி சென்றதையும் ஏறிச் செல்ல முன் தலை திருப்பி மீண்டும் என்னை பார்த்ததையும் நான் கண்டிருந்தேன் எல்லாக் காலங்களிலும் ஏதோ ஒரு புள்ளியில் நானும் அதுவும் அடிக்கடி சந்திக்க முயல்வதும் பின் சந்திக்காது பிரிவதும் அதன் பின் இன்னொரு சந்திப்பிற்காக காத்திருப்பதுமாக வாழ்வு நீள்கின்றது ----------- இன்று புதிதாக திறக்கப்பட்ட வீதியில் மோசமாக போயிருக்க கூடிய விபத்தில் சிறு நொடி வித்தியாசத்தில் உயிர் தப்பினேன்.

ஜஸ்டின், ஏன் நோயுற்றதாக கருதுகிறீர்கள்? இந்த வகை உணவு முறைகளில் கலோரி கட்டுப்பாடுகள் தேவையில்லை. இதில் எனது அனுபவத்தை பகிர்கிறேன். இந்த உணவு பழக்கத்துக்கு மாறிய பின் நான் கார்போஹைட்ரட் இற்கு பதிலா அதிகளவு saturated கொழுப்பு, அதாவது கெட்ட கொழுப்பு என்று காலங்காலமாக சொல்லப்பட்ட கொழுப்பை மாற்றீடாக சேர்த்து கொண்டேன். தானிய வகைகள் கிட்டத்தட்ட சேர்ப்பதே இல்லை. மரக்கறி. மீன், bacon , கொழுப்பு கூடிய இறைச்சி வகைகள், organ meat , முட்டை (மஞ்சள் கரு தவிர்ப்பதே இல்லை) போன்றவை பிரதானமாக இருக்கும். நெய், பட்டர், ஒலிவ் ஆயில் , heavy கிரீம் பால் போன்றவையும் தேவையை பொறுத்து இருக்கும். கலோரி அளவில் பார்த்தால் இலகுவாக 2500-3000 கலோரிகள் தாண்டிவிடும். முறைப்படி நிறை கூட வேண்டும் ஆனால் நிறை குறைந்தது. ஆரம்பத்தில் அதிக கொழுப்பின் தயக்கத்தில் proteinஐ அதிகமாக சேர்த்ததுண்டு, பிறகு அது தவறு என்று தெரிந்து மாற்றிவிட்டேன். தற்பொழுது உடல் கலோரி எரிக்கும் முறை நாம் சாதாரணமாக கணிக்கும் முறையில் இல்லை என்று சிலர்/சில ஆராய்ச்சிகள் சொல்லுகின்றன. முதல் இரண்டு கிழமைகள் கொடூரமானவை, அதன் பிறகு பழகிவிடும், வயிறு எப்பவுமே நிறைந்தது போல ஒரு உணர்வு இருக்கும். நோயுற்ற உணர்வு இருப்பதில்லை. இதை இங்கே பகிருவதில் எனக்கு தயக்கம் இல்லை. எனக்கு குறைந்த வயதில் sugar பிரச்னை வந்துவிட்டது (அப்பா, அம்மா இருவரது familyயிலும் உள்ளது). கொலஸ்டரோலும் ஓரளவுக்கு எகிறியிருந்தது. ஆரம்பத்தில் இந்த diet இல் தயக்கம் இருந்தது, மூன்று மாதங்களுக்கு பிறகு எனது முதலாவது blood reportஇல் markerகள் நம்ப முடியாத அளவுக்கு controlஇற்கு வந்தது. இதற்கு பிறகு sugar மாத்திரையை நிறுத்த முடிந்தது, அடுத்த மூன்று வருடங்களுக்கு இந்த diet இல் குழப்பம் வரும் வரைக்கும் எதுவித மாத்திரைகளும் தேவைப்படவில்லை. வெறும் உணவு பழக்கத்துடன் , சிறிதளவு உடற்பயிற்சியுடன் சாதாரணமாக இருக்க முடிந்தது. நான் எதிர்பார்க்காத சில இன்ப அதிர்ச்சியும் உண்டு. முன்பு சிறிது மந்தமாக இருக்கும் நிலை போய், மிகவும் தெளிவாக இருக்கும். இந்த dietஐ சில சூழ்நிலைகளால் என்னால் கட்டுப்பாட்டுடன் தொடர முடிந்ததில்லை. ஆனாலும் இப்போதும் carb நிறைய சாப்பிடுவதில்லை. மீண்டும் தொடரவேண்டும் என்ற உத்வேகத்தை இணையவனின் இந்த பதிவு தருகிறது. நீங்கள் இது ஒரு backup mechanism, பக்க விளைவுகள் இருக்கும் என்ற தொனியில் எழுதியுள்ளீர்கள். இது ஆராய்ச்சியில் முழுமையாக நிரூபிக்கப்படாதவை என்று நினைக்கிறன் (பழைய புரிந்துணர்வு, myth என்கிறார்கள்). தற்போதைய சில ஆராய்ச்சிகளில், ஒரு உதாரணத்துக்கு Alzheimer’s disease சம்பந்தப்பட்ட ஒரு ஆராய்ச்சியில் , ketonகள் மூளையின் "preferred" energy source ஆக அறியப்பட்டுள்ளது. நான் அறிந்த வரையில் மாச்சத்து ஒரு essential nutritionஆக அறியப்படவில்லை. இந்த வகை diet இல் வரும் ketonகள் சிறுநீரில் அமிலத்தன்மையை அந்த அளவுக்கு அதிகரிக்க போதாது என்று சொல்கிறார்கள். அது ketoacidosis (இந்த diet இற்கு சம்பந்தம் இல்லாதது) என்ற நிலையிலேயே வரலாம் என்கிறார்கள். இதைப்பற்றி உங்கள் கருத்தை/நிலைப்பாட்டை அறிய ஆவல். உங்களை challenge பண்ணும் நோக்கத்தில் எழுதவில்லை. நான் ஒரு மருத்துவன் கிடையாது, இது எனது வாசித்த, பின்பற்றிய அனுபவம் மாத்திரமே. பின்பற்ற விரும்புபவர்கள் மருத்துவர்களில் ஆலோசனைகளை பெறுவது சிறந்தது. இணையவனின் இந்த பதிவு, மீண்டும் இதை பின்பற்றவேண்டும் என்ற ஒரு ஊக்கத்தை தருகிறது. அவரது அனுபவத்தையம் அறிய அடுத்த பாகத்துக்கு காத்திருக்கிறேன். தமிழர்களில் இந்த வகை diet பயன்படுத்துபவர்கள் அரிது , கனடாவில் இருந்து வந்த ஒரே ஒருவரை மாத்திரமே இதுவரை சந்தித்து, உரையாடி உள்ளேன்.

வன்னியில் வறுமையால் கல்வியில் கீழ் மட்டத்திற்கு போயிட்டுது என்று சொன்னால் நம்பலாம் யாழ்ப்பாணத்தில் வறுமையா?...அளவுக்கு மிஞ்சிய பணம்,ஜூட் சொன்ன மாதிரி வெளிநாட்டு பணம்,இணையங்களின் வளர்ச்சி,தொலைபேசி,மு.புத்தகம் அதில குந்திட்டு இருக்கிறது,கண்ட,கண்ட குப்பைகளை பார்த்து கெட்டுப் போறது,,,சிறு வயதிலேயே ஆண் /பெண் நண்பர்களை தேடிக் கொள்வது,மதுபானம்,போதைவஸ்து எல்லாவற்றையும் விட ஒருத்தருக்கும் பயமில்லாமை...கஷ்டப்பட்டு படிக்காமல் இலகுவாய் எப்படி பணம் சம்பாதிப்பது என்று தெரிந்து வைத்திருக்கிறார்கள்

யாத்திரை....(5). மதியம் வீட்டுக்கு வந்து விட்டோம். என்னுடைய மச்சாள் அறுசுவையோடு அசைவங்களும் சேர்த்து நிறைய உணவுகள் தயாரித்து வைத்திருந்தாள். எனது மனைவியும் அவாவும் புளுகி புளுகி கதைத்துக் கொண்டிருக்கினம். எங்கள் மகனையும் "நீ ரொம்ப வளர்ந்திட்டாயடா" என்று பாசத்துடன் பக்கத்தில் இருத்தி கதைக்கினம். நான் போய் தோய்ந்து குளித்துவிட்டு வர அருகில் உள்ள காளி கோவிலில் இருந்து பூசை மணி ஒலித்தது. மச்சாளும் நீங்கள் வந்த நேரம் இன்று கோயிலில் அன்னதானம். ஐயர் வந்துட்டார் போல அதுதான் மணி கேட்குது என்று சொல்ல நானும் இருங்கோ வாறன் என்று சொல்லிவிட்டு முற்றத்தில் இருந்த நித்யகல்யாணியில் இருந்து நாலு பூவை பறித்துக் கொண்டு வெளியே கோவிலுக்கு வந்தேன். கண்ணீர் மல்க அம்பாளை மனமுருக நன்றாக சேவித்து விட்டு அங்கேயே தரையில் சம்மணமிட்டு அமர்ந்து ஆசை தீர அன்னதான பிரசாதம் வாங்கி சாப்பிட்டேன். அங்கிருந்த யாருக்குமே என்னை அடையாளம் தெரியவில்லை. பழைய ஆட்கள் சிலர் கொஞ்ச நேரம் உற்றுப்பார்த்து விட்டு பிறகு வந்து கட்டிப்பிடித்து கதைத்தார்கள். பின்பு வீட்டுக்கு சென்றதும் சமைத்ததை சாப்பிடவில்லை என்று பாசமான திட்டுகள் வாங்க வேண்டி வந்தது. மாலைநேரம் உறவினர்கள் நண்பர்கள் என்று அறிந்து அறிந்து வந்து பார்த்து கதைத்து விட்டு சென்றனர். இரவு சாப்பிட்டு விட்டு நானும் மனைவியும் மச்சாளும் கதைத்துக் கொண்டிருக்க மகன் மேல் வீட்டில் போய் படுத்து விட்டார்.கொஞ்ச நேரத்தின் பின் நானும் மேல் அறையில் படுக்க போகும் போது அவள் சொன்னாள் நீ அங்க போய் படுகிறது சரி,ஆனால் நான் சொல்லாமல் கீழ இறங்கி வரக்கூடாது என்று.உடனே நான் சீ ச் சீ நாங்கள் இப்ப விரதம் என்றேன். உன்ர விரதம் கிடக்கட்டும், இரவு அவர் உவடம் முழுக்க உலவித் திரிவார். நாளைக்கு விரதம் பிடிக்க நீ இருக்க மாட்டாய் நம்பாவிட்டால் பல்கனியை எட்டிப்பார் என்று. எட்டிப்பார்த்தேன் என்னளவு உயரத்தில் வைரவர் வாகனம் அமைதியாக என்னை பார்த்து கொண்டு கம்பீரமாய் நிக்குது. குரைத்திருந்தால் கடிக்காது என்று நம்பி இருப்பேன். இது குரைக்கவில்லை. நான் மேலே சென்று அறையைப் பூட்டியதும் அவர் அவளுடன் கீழே சென்று உலாவித் திரிகின்றார். இவர் போன்ற ஒருவர்,ஆனால் இவர் அவரல்ல......! யாத்திரை தொடரும்.....! சம்பவம்: முன்பெல்லாம் அந்தக் கோவில் இருப்பதே வெளியில் தெரியாது.ஒரு வீட்டுக்கு உள்ளேதான் இருந்தது. இப்பொழுது வெளியே கோவிலாய் உள்ளது. நானும் தினமும் காலையில் வேலைக்கு போகும்போது ஒரேயொரு மல்லிகை அல்லது செம்பருத்தம் பூ எடுத்து வந்து வெளியில் நின்று அந்த வேலித் தகரத்தில் உள்ள ஒரு துவாரத்தில் வைத்து வணங்கி விட்டுத்தான் போவது வழமை. அதுக்காகவா அந்தத் தாய் நான் வந்ததும் வராததுமாக காத்திருந்து என்னை அழைத்து எனக்கு உணவளித்தாள்......!

சின்னச் சின்ன தீவுகள் போல் திட்டுத் திட்டாக அவனது கைகளில் அங்கங்கே வீக்கங்கள் தெரிந்தன. எனது பார்வையின் கேள்வியை கணேசன் புரிந்து கொண்டான் “கிட்னி பெயிலியர் மச்சசான். மூன்று நாளுக்கு ஒருக்கால் டயாலிசிஸ் செய்ய வேண்டி இருக்குது. அதனாலை வந்த வீர வடுக்கள்” நீண்ட நாட்களுக்கும் பிறகு.... இல்லை நீண்ட வருடங்களுக்குப் பிறகு என்பதுதான் சரியாக இருக்கும் அவனை அப்படிப் பார்த்ததில் மனது சிரமப்பட்டது. எனது சங்கடம் அவனுக்கு விளங்கி இருக்கும். “கிட்னி மாத்திறதுக்கு ஏற்கனவே கனக்க யேர்மன்காரங்கள் காதிருக்கிறாங்கள். எங்கள் தரவளிக்கு இஞ்சை கிடைக்க வாய்ப்பேயில்லை. ஊரிலை பாக்கலாமெண்டால் காசு தந்திட்டு பெட்டியைக் கட்டிக் கொண்டு போ கிட்னி சட்னி எல்லாம் கிடைக்காது எண்ட மாதிரித்தான் பேச்சு இருந்தது” கதைத்துக் கொண்டு இருக்கும் போதே அவசரப்பட்டான். “நேரம் போகுது மச்சான். டயாலிசிஸ்க்கு நாலு மணித்தியாலங்கள் தேவை. அதை முடிச்சிட்டுத்தான் வேலைக்குப் போக வேணும். முடிஞ்சால் பிறகு சந்திப்பம்” பதினைந்து வருடங்களுக்கு முன்பு அவனுக்கு குழந்தை பிறந்திருந்த போது பரிசுகள் வாங்கிக் கொண்டு எனது குடும்பத்தோடு பார்க்கப் போயிருந்தேன். நாங்கள் வருவதை அவனுக்கு அறிவித்திருந்தாலும் ஏனோதானோ என்றுதான் வரவேற்றான். பொதுவாக கணேசன் தன்னுடைய வீட்டுக்கு யாரையும் அழைப்பதில்லை. “வாற போற ஆக்களுக்கு தேவையில்லாமல் சமைச்சுப் போட்டு காசை ஏன் கரியாக்க வேணும்” என்ற பரந்த உள்ளம் அவனுக்கு இருந்தது. மதியம் சாப்பாடு தந்தான்.. சாப்பிட்டுவிட்டு கை கழுவும் போதுதான் பார்த்தேன் குழாயில் இருந்து தண்ணீர் சிந்திக் கொண்டிருந்தது. ஒவ்வொரு துளியாக சிந்தும் நீரெல்லாம் ஒரு பிளாஸ்ரிக் பாத்திரத்தில் ஒன்றாகி ஐக்கியமாகிக் கொண்டிருந்தன “கணேசா பாத்ரூமுக்குள்ளை தண்ணி சிந்துது. கவனிக்கேல்லையோ?” “அது நானாத்தான் சிந்த விட்டனான். இப்பிடி துளித் துளியா சிந்தினால் மீற்றர் ஓடாது. இதை வைச்சுத்தான் எங்கடை தண்ணித் தேவைகளை முடிக்கிறனாங்கள்” சூரிய வெளிச்சமே வராத நிலத்தடி வீடு. குறைந்த வாடகை . துளித் துளியாக தண்ணீர் சேகரிப்பு. இப்படி இன்னும் எத்தனை வழிகள் இருந்தனவோ அத்தனை வழிகளிலும் கணேசன் காசை மிச்சம் பிடித்தான் “என்ன பாக்கிறாய்? ஊரிலை தென்னந்தோப்போடை காணி வாங்கி இங்கத்தைய ஸ்ரைலிலை வீடு ஒண்டு கட்டுறன். காசு வேணுமெல்லே” “வீடு கட்டுறதுக்கு யாரை பொறுப்பா விட்டிருக்கிறாய்? “மனுசியின்ரை தமையன் அங்கை இருக்கிறார். ஆள் பார்த்துக் கொள்ளும்_” இன்று கணேசனை பார்த்த பிறகு, நாள் முழுதும் அவன் நினைவுதான். கூடவே அந்தக் காணியும், தென்னந்தோப்பும், வீடும் இனி என்னவாகும் என்ற கேள்வியும் ஏனோ வந்தது. கவி அருணாசலம்

ரெண்டைத்தானே நான் அழைத்தது, இதில் முட்டை இங்கு ஏன் கிடைத்தது? அங்கிருந்து ஆடுகின்றவன், தினம் ஆடுகின்ற நாடகம் இது. முட்டையே போ...போ... ரெட்டையே வா, வா...

திரு அண்ணா "மலை" உச்சியில் இருந்து..

தபால்கந்தோர் கரணவாய் 24.06.1983 தம்பி குரு அறிவது! யான் நலம் வேண்டுவதும் அதுவே. நான் முன்னர் ஒரு கடிதம் போட்டிருந்தேன் கிடைத்திருக்குமென்று நம்புகின்றேன். நீங்கள் கன நாட்களாக கடிதம் எதுவும் போடவில்லை. ஏன் ஏதும் பிரச்சனையா? வசந்தியிடமும் விசாரித்தேன். அவர் பதிலேதும் சொல்லாமல் சிரித்து விட்டு சென்றார். பரிமளத்தையும் குளத்தடியில் கண்டேன். எப்பிடி சுகமாய் இருக்கிறியளோ பிள்ளை எண்டு சுகம் விசாரிச்சன். ஓமண்ணை இப்ப அது மட்டும்தான் குறைச்சல் எண்டு வெடிச்சு விழுந்தா.....நான் அதுக்குப்பிறகு வாயே திறக்கேல்லை. சிவத்தின்ரை மூத்த பெட்டை சதாசிவத்தின்ரை பெடியனோடை ஒரு தொடர்பு இருந்ததெண்டு உங்களுக்கு தெரியும் தானே. இப்ப பெட்டை க்கு 7மாதமாம். சதாசிவத்தின்ரை பெடியன் அது தனக்கில்லையெண்டு ஊர்முழுக்க சொல்லிக்கொண்டு திரியிறானாம். பாவம் பெட்டை கலியாணம் கட்டாமல் அவசரப்பட்டுட்டு இப்ப அழுதுகொண்டு திரியுது. பெட்டிசத்துக்கு மேலை பெட்டிசம் போட்டு தவறணையை வயல்கரைக்கு அங்காலை கொண்டு போட்டாங்கள்.சரியான தூரம். எண்டாலும் வாடிக்கையாளர் எக்கச்சக்கம் எண்டபடியாலை இப்பவும் களைகட்டுது.பெட்டிசம் போட்டது முழுக்க விநாயகத்தான் எண்டது எல்லாருக்கும் தெரியும்.தம்பி நீங்கள் இஞ்சை இருந்திருந்தால் விநாயகத்தானுக்கு கட்டாயம் இருட்டடி விழுந்திருக்கும் எண்டு எனக்கு நல்லவடிவாய் தெரியும். வட்டி வீரகத்திக்கு எட்டாவதும் பொம்புளைப்பிள்ளை தான் பிறந்திருக்கு. போனமாதம் தான் வீரகத்தியின்ரை மூத்த பிள்ளைக்கும் பொம்பிளைப்பிள்ளை பிறந்தது.கைலாயபிள்ளையின்ரை பெடியன் கள்ளக்கரண்டு எடுக்கேக்கை கரண்ட் அடிச்சு செத்துப்போனான்.அவனுக்கும் இப்ப 21 வயதாகுது. பரமானந்தம் வாத்தியார் அங்கை பள்ளிகூடத்திலை ஆரோடையோ சேட்டை விட்டவராம். அவங்கள் அரோ அடி அடியெண்டு அடிச்சுப்போட்டாங்களாம். முகத்திலையும் கையிலையும் சரியான காயத்தோடை திரியுறார். மனுசி விசாலாச்சி அவர் சைக்கிளாலை விழுந்துதான் காயமெண்டு சொல்லிக்கொண்டு திரியிறாவாம்.ஆனால் ஊர்ச்சனம் முழுக்களுக்கும் உள்ள விசயம் தெரியும். ஆறுமுகத்தார்ரை கடைசிக்கு லண்டன் மாப்பிளையை பேசி வைச்சிருக்கினம். சீதனம் எக்கச்சக்கம் எண்டு கேள்விப்பட்டன். லண்டன் மாப்பிளை எடுக்கிறது கஸ்டம் தானே. போனவருசம் தான் மாப்பிளை லண்டனுக்கு போனவராம். நல்ல இடத்திலை வேலை செய்யிறார் எண்டு கேள்விப்பட்டன். வேறு விடயங்கள் இல்லை. உங்களிடமிருந்து எனக்கு ஒரு உதவி வேண்டும்.கேட்பது சரியோ பிழையோ தெரியவில்லை.நீங்கள் குறை நினைக்க மாட்டீர்கள் என நினைக்கின்றேன். எனக்கு கொஞ்ச பண உதவி வேண்டும்.பனங்காட்டுக்கு பக்கத்திலை இன்னொரு வீடு கட்டினனான் உங்களுக்கு தெரியும் தானே. வீடு ஒரளவுக்கு கடவுளே எண்டு கட்டி முடியுது. கையோடை கையாய் கிணறும் கட்டி விட்டால் நல்லது .அதுக்கு கொஞ்சம் பண உதவி செய்தால் நன்றிக்கடனோடை இருப்பேன்.கட்டாயமில்லை. முடிந்தால் உதவி செய்யுங்கோ குரு.இல்லையென்றாலும் சாந்தோசம். இத்துடன் முடிக்கின்றேன்.பதி கடிதம் போட மறக்க வேண்டாம். இப்படிக்கு ஏகாம்பரம்

வணக்கம் உறவுகளே! உங்களுக்காக கடலை வடையும் பக்கோடாவும் நானே செய்து காட்டியுள்ளேன்.

உணர்வுகள் அனைத்தும் மிகைப்படுத்தப்பட்ட உலகில் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறோம். தாயகத்தில் போர் நிகழும் போதும்கூட நிகழ்ந்திராதவகையில் வெறும் அமெரிக்க அரசியல் பேசி நண்பர்கள் இன்று பிரிந்து போகிறார்கள். யாரும் யாரிலும் தங்கியில்லை. எவரையும் எவரிற்கும் பேணத்தேவையில்லை. தன்னைத் தான் பார்க்கவிரும்பும் உயரத்தில் இருந்து பத்துமடங்காவது அதிகப்படி உயரத்தில் வைத்துப் பிறரிற்குத் தன்னைக் காட்டவேண்டிய கட்டாயம் பலரிற்குள் உணரப்படுகிறது. இது காலாதிகாலமாக இருந்த வரட்டுக்கவுரவம் தான் என்று கொள்ளினும், ஒரு சிறு, ஆனால் மிகமுக்கிய வித்தியாசம் இன்று முனைப்பெடுக்கிறது. அதாவது, மற்றையவன் தன்னைப் பார்;பது பக்கவிளைவு, தான் நினைக்கும் உயரத்தில் தான் இருந்தே ஆகவேண்டும் என்ற சமாதானப்படுத்தமுடியா அடம் சுயத்தின் முனைப்பு என்றாகியுள்ளது. இது சுயத்தின் முனைப்பு என்று சொல்கையில் அது ஒரு சாதகமான முன்னேற்றமான விடயம்போல் தோன்றுகிறது. இருப்பினும் இந்த முனைப்பு திட்டமிட்டு நடுத்தரவர்கத்தினர் மீது விளைவிக்கப்படுகின்றது. முதலாளித்துவம் உயிர்வாழ்வதற்கு கடன் பிராணவாயு. கடன் வாழ்வதற்கு ஆசை அத்தியாவசியம். அனைவரும் எப்போதும் அறி;ந்த ஆனால் என்றைக்கும் விளங்கிக்கொள்ளாத விடயம், வறியோர்க்கும் செல்வந்தர்க்கும் ஆசை அந்நியம். இருவரிற்கும் அதற்கு நேரமில்லை. அதாவது வறியவர்க்கு என்னத்திற்கு ஆசைப்படலாம் என்று றூம் போட்டு யோசிக்க நேரமில்லை, அவர்களது ஆசைகள் அவர்களது ஊர் எல்லைக்குள் விரிவன—சந்தைக்கு அவற்றால் பாரிய சகாயமில்லை. செல்வந்தர்க்கு ஆசைப்படமுதல் வாயில் தோசை என்பதால் இல்லாமை உணர அவகாசமில்லை. இதனால் இடைப்பட்ட வர்க்கத்தில் சந்தை ஆசை வேளாண்மை செய்கிறது. இன்னுமொரு விதத்தில் பார்ப்பின், பெரும் செல்வந்தர் வேண்டாம், ஒரு பத்து மில்லியன் டொலரைக் கையில் வைத்துக் கொண்டு பார்த்தால், 3 வீத உறுதிப்படுத்தப்பட்ட முதலீடு சர்வசாதாரணம். அதாவது 3 லட்சம் வருட வருமானம் உறங்கியபடி எந்த ஆபத்தும் இன்றி உறுதிப்படுத்தப்படலாம். 3 லட்சம் நடுத்தர வர்க்கத்தின் ஊதியம். ஒரு படி மேலே சென்று 100 மில்லியன் உள்ளவரைப் பார்த்தால் அதே 3 வீத முதலீடு அவரிற்கு 3 மில்லியன் பொக்கற் மணி என்றாகிறது. பொதுவாகச் செல்வம் செழிப்பாக இருக்கையில் பணவீக்கத்தை வெல்லும் முதலீடுகளட் மட்டும் போதும் என்று; திருப்த்தியளிப்பினும் ஆறு வீதம் மிக இயல்பான களியாட்டக் காசிற்கான முதலீடு. ஆக 3 தொடக்கம் 6 வீதம் மிகக்குறைந்த ஆபத்தில் வருமானம் ஈட்டும் முதலீடுகள் செல்வந்தரின் பொக்கற் மணிக்கான குறியாகின்றன (பெரும்பணமீட்டும் வியாபாரங்களும் முதலீடுகளும் இன்ன பிற. வெறும் களியாட்டத்திற்கு மேற்படி போதுமானது). இப்போ எங்கிருந்து இந்த 3 தொடக்கம் 6 வீத வருமானம் ஈட்டப்படுகிறது என்று பாhத்தால் பெரும்பாi;மையாக மஞ்சள் தண்ணி தெளித்தபடி நிற்கும் நடுத்தர வர்க்க ஆடுகளே தென்படும். வீட்டுக் கடன். வாகனக் கடன் முதற்கொண்டு நுகர்வுப் போதைக்கு அடிமைப்பட்ட நடுத்தர வர்க்கத்தில் தலையில் செல்வந்தரின் களியாட்டம். ஆக, ஆசை நடுத்தரவர்கத்தில் வேளாண்மை செய்யப்படுகிறது. ஆனால், தாங்கள் மஞ்சள் தண்ணீர் தெளிக்கப்பட்ட ஆடுகள் என்பது என்றைக்கும் நடுத்தர வர்க்கத்திற்குத் தெரிந்திடக்கூடாதென்பதற்காய் எத்தனையோ உத்திகள் காலாதிகாலமாய்க் களமிறக்கப்பட்டுக்கொண்டிருக்கின்றன. இதில் வேடிக்கை என்னவெனில், மேற்படி உத்திகளை அமுல் படுத்துவதில் தான் செல்வந்தர் பெருஞ்செல்வந்தராகும் அடிப்படை இருக்கிறது (விளம்பரம், மருத்துவம், மாத்திரை. இன்னபிற). அந்த வகையில் செல்வந்தரின் விளைநிலங்களாக மாடாய் உழைத்து விளைந்தவற்றையும் செல்வந்தரின் சாகுபடியாக்கி நடுத்தரவர்கம் முளித்தபடி சிரிக்க முனைகிறது. எவரையும் பேணாது, பழையவரின் தேடல்களில் பிறந்த பாரம்பரிய பெறுமதிகளையும் புறந்தள்ளி, சுயமுனைப்பில் மிதப்பதாய் நம்பியபடி அடிமைப்படுத்தப்பட்டு, அகங்காரம் புற்றுநோய் கடந்த பயங்கரமாகி, நல்லது கெட்டது எடுத்துச் சொல்ல உண்மையான உறவுகள் என்று யாருமற்று, இயக்கத்தில் தூங்கியபடி தனித்தீவுகளாகத் தம்மை உருவாக்கிக் கொண்டிருக்கும் நடுத்தர வர்க்கம் உணரத் தவறுவது யாதெனில்: மேற்படி மந்தைக்குள் மாடாக கூட்டத்தில் தீவாகப் பாரம்பரிய லாபங்களையும் தொலைத்துத் திரியும் நிலை எதேச்சையானதொன்றல்ல—திட்டமி;ட்டுச் செய்யப்படும் வேளாண்மை. அடிமை என்பது மனதின் நிலை. ஒருவன் பிறிதொருவனை அடிமைப்படுத்துவது என்பது ஆயுதங்களால் சாத்தியப்படாதது. மனதில் விளையும் களைகள் இன்றி அடிமை என்ற தழை சாத்தியமில்லை. மனதில் விதைக்கப்பட்ட களைகளைக் கவனித்துக் கொண்டிருக்கையில், மனதில் களையின்றி வேறேதும் சாத்தியமா? என்ற கேள்வி பிறக்கும். அந்தப் புள்ளியில் விடுதலை வேண்டும் ஆன்மீகத் தேடல் ஆரம்பமாகும்.

அரை முதல் ஒரு புள்ளி அதிகமாக பெற்று வாழும் நாட்டிலிருந்து இங்க பாருங்கப்பா, சாரோட அலப்பறையை..? இந்தியாவ பத்தி யாருங்கோ கவலைப்பட்டா..? தமிழ்நாடு, வளமா, மகிழ்ச்சியா இருந்தால் போதும் சாமி..!

புதையலைத் தேடி... (பாகம் 8 ) மருத்துவரின் நினைவுகளோடு வசந்தனுக்குச் சில தினங்கள் கழிந்து இன்னொரு வாரமும் ஓடிவிட்டது. மருத்துவர் வீட்டினருக்கு முடிந்த உதவிகள் செய்வது, சித்தியின் வீடு என அவனுக்கு அந்த வாரம் கழிந்தது. அன்றொருநாள் அதிகாலை 5 மணியளவில் வசந்தன் சித்தியின் வீட்டில் அவனுக்குத் தரப்பட்ட அறையில் ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்தான். இது நாள் வரை இட, நேர மாற்றங்கள், மருத்துவரின் பிரிவுத்துயர் என நிறைவான தூக்கம் அவனுக்குக் கிடைக்கவில்லை. எனினும் அன்றிரவு வழமைக்கு மாறாக ஓர் முழுமையான தூக்கம் அவனுக்குக் கிடைத்தது. அந்த வைகறைப் பொழுதில் அருகிலிருந்த பிள்ளையார் கோயில் மணியோசை கேட்டு அவன் மெதுவாகக் கண்விழித்தான். வழமையாகக் குழம்பிய தூக்கத்துடன் 7 மணி வரையும், அதற்கு அப்பாலும் கட்டிலில் கிடந்து செல்போனின் அலாரத்துக்கு துயிலெழும்புபவன் அன்று கோவில் மணியோசை கேட்ட உடனேயே விழித்தெழுந்து கட்டிலில் அமர்ந்தான். ஒரு சில நிமிடங்கள் 'கணீர்... கணீர்' என்று அடித்து ஓய்ந்த அந்த மணியோசையில் லயித்திருந்தவன், பின்னர் வெளியே மரங்களில் சிறு குருவியினங்கள் கூட்டாக இசைக்கும் கணத்தில் மெய்மறந்தான். அவனது சித்தி ஒவ்வொரு காலையிலும் வானொலியில் கேட்கும் சுப்புலக்ஷ்மி அம்மாவின் சுப்ரபாதமும் அவன் தூக்கத்தைத் தெளிய வைத்தது. அங்கு இவை எல்லாமே வழமையான நிகழ்வுகள் தாம், எனினும் வசந்தனுக்கு எல்லாமே புதிதாக இருந்தது. இனம் புரியாத ஆனந்த உணர்வு அவன் தேகமெங்கும் முழுமையாகப் பரவி நிற்க கட்டிலிலிருந்து வழமைக்கு மாறான உற்சாகத்துடன் துள்ளியெழுந்து வீட்டு முற்றத்துக்கு ஓடினான். சூரியோதயத்துக்கு முந்தைய மெலிதான ஒளியிலும், தைமாதப் பனிமூட்டத்துக்கு ஊடாகவும் தெரிந்த மஞ்சள் செவ்வந்திமலர்களும், பாதி மலர்ந்த செவ்வரத்தம் பூக்களும் அவன் மனதை மேலும் மலர வைத்தன. குளிர்ந்த தென்றற்காற்று அவன் உடலை வருடிச் செல்ல முற்றத்தில் அங்கும் இங்கும் சற்று நேரம் உலாவியவன், சட்டென அவன் மனதில் தோன்றிய ஓர் எண்ணம் அவனை உந்த அடுப்படியில் புட்டுக்கு மாக்குழைத்துக் கொண்டிருந்த சித்தியிடம் சிறு குழந்தை போல ஓடிச் சென்றான். அடுப்படிக்கு வசந்தன் வந்ததைக் கண்ட சித்தி "என்ன தம்பி, இண்டைக்கு வெள்ளனவே எழும்பியாச்சோ? தேத்தண்ணி போட்டுத்தாறன், குடியுங்கோ" என்று கேட்டபடி அவனுக்குத் தேநீர் ஊற்றத் தயாரானாள். வழமையாகப் பல் மினுக்கிவிட்டே தேநீர் அருந்தும் பழக்கமுடையவன் "சரி சித்தி" என்று சொல்லிவிட்டு, "இண்டைக்கு எல்லாமே புதுசா இருக்குச் சித்தி" என்றான் மெலிதான ஆனால் ஆச்சரியம் நிறைந்த குரலில் சிறு புன்னகையுடன். "அப்படியோ? இல்லை தம்பி, நான் வழமையா வெள்ளனவே எழும்பி சமைக்க...." என்று ஆரம்பித்த சித்தியை இடைமறித்து "இல்லை சித்தி, இப்ப காலைல எழும்பினதிலிருந்து மனசு நிறைஞ்சது போல இருக்கு; இப்படி நான் உணர்ந்து நிறைய வருஷமாச்சு" என்றான் வசந்தன். "எப்பவும் காலையில வெள்ளனவே எழும்பினா உடம்புக்கு மட்டுமில்ல, மனதுக்கும் நல்லது" என்று சித்தி சொல்லவும் "நான் சிட்னியிலும் இப்படி வெள்ளனவே எழும்பி இருக்கிறன். அப்பவும் கிடைக்காத மனத் தெளிவு இப்ப இங்க கிடைக்கிற போல இருக்கு. மனசில நிறைய எண்ணங்கள் ஒண்டையொண்டு முந்தியடிச்சுக்கொண்டு ஓடித்திரியுது; ஆனாலும் மனம் ஒருக்காலும் இல்லாத மாதிரி தெளிவா இருக்கு. புதுசா இருக்கு..." என்று வசந்தன் நிம்மதியான பெருமூச்சுடன் சொன்னான். "தெளிவா இருக்கு எண்டு சொல்றீங்கள் தம்பி, ஆனால் நிறைய எண்ணங்கள் ஓடுது எண்டும் சொல்லுறிங்கள். எனக்குக் குழப்பமா இருக்கு" என்று சித்தி குழப்பமான புன்னகையுடன் சொல்ல, "எல்லாத்தையும் சொல்லுறன் சித்தி" என்று சொன்ன வசந்தன் தன் மனதில் ஓடிக்கொண்டிருந்த எண்ணங்களை அதே ஓட்டத்துடன் இப்படிச் சொன்னான்: "சித்தி, 20 வருஷத்துக்குப் பிறகு ஊருக்கு இப்ப வரேக்க நான் ஒரு உல்லாசப்பயணி போல ஒரு மனநிலையில் தான் வந்தனான். இதுவரை காலமும் வர மனமில்லாமல் இருந்து, ஒரு அரை மனத்தோட தான் சிட்னியில் இருந்து வெளிக்கிட்டனான். இங்க உங்களோட கோயில்கள், சுற்றுலா என்றெல்லாம் போய்வந்தது, உங்கட மரவள்ளித் தோட்டக்காணியில கொஞ்ச நாள் தோட்ட வேலை செய்தது, ஊர்ப் பெடியங்களோட சேர்ந்து சிரமதானம் செய்தது - இதையெல்லாம் நினைச்சுப் பார்த்தேன்; மனசெல்லாம் நிறைஞ்சிருக்கு." இதற்குச் சித்தி "நிறைய வருஷங்களுக்குப் பிறகு பிறந்த ஊரைச் சுற்றிப் பார்த்திருக்கிறீங்கள். இங்க கலியாண வீடு என்றும், பிறந்த நாள் என்றும் ஊராரோட சேர்ந்து உதவியெல்லாம் செய்திருக்கிறீங்கள். அந்தக் கொண்டாட்டங்களில கலந்து கொண்டதும் உங்களுக்கு ஒரு மன நிறைவைக் கொடுத்திருக்கும்" என்று சொல்ல, சற்று நேரம் சிந்தித்துவிட்டு வசந்தன் சொன்னான்: "ஒரு கடமைக்காக வேண்டா வெறுப்பாகவும், சும்மா ஒரு விடுப்புப் பார்க்கலாம் என்றும் தான் இந்தக் கொண்டாட்டங்களில முதலில் கலந்துகொண்டனான். 20 வருஷத்துக்கு முன்னர் நான் கல்யாணியைக் காதலித்துப் பதிவுத்திருமணம் செய்த போது எம்மிருவர் குடும்பங்கள் மட்டுமல்ல ஊரே எங்களை ஒதுக்கிவைத்தது. அதனால எனக்கு ஊரார் மேல ஏற்பட்ட வெறுப்பு ஒட்டுமொத்த யாழ்ப்பாணத்தவர் மேலயும் ஏற்பட்டது. சிட்னில கூட நான் எங்கட ஆக்களோட பெரிசாப் பழகுறதில்லை. எங்கட கோயில்கள், நிகழ்வுகளிலயும் பெரிசா ஈர்ப்பில்லாமல், எனக்குத் தெரிந்த கொஞ்ச வெள்ளைக்கார, சைனீஸ் ஆக்களோட மட்டும் நேரம் கிடைக்கும்போது பழகிறனான்." "அவுஸ்திரேலிய வாழ்க்கை முறைக்கு நானும், கல்யாணியும் கொஞ்சம் பழக்கப்படுத்திக் கொண்டோம். எண்டாலும் அதில முழுமையா ஒட்டவும் முடியாமல், விடுபடவும் முடியாமல் 'இரண்டும்கெட்டான்'களாக ஒரு அமைதியான நாட்டில வசதியான வாழ்க்கை வாழுறம் என்று எண்ணிக்கொண்டு எங்களை நாங்களே ஏமாற்றிக்கொண்டு வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறம் எண்டு இப்ப தான் விளங்குது. காதலித்துக் கட்டிய மனைவி, மனத்துக்குப் பிடிச்ச வேலை, அரவணைக்க ஓர் மகன், சொந்த வீடு, கார், நல்ல பாங்க் பலன்ஸ் இவை மட்டும் இருந்தாலே வாழ்க்கை நல்லா இருக்கும் என்று இவ்வளவு காலமும் நினைச்சதும் பிழை தான் என்றும் இப்ப தான் விளங்குது" இவ்வாறு மூச்சுவிடாமல் உணர்ச்சி பொங்கப் பேசிய வசந்தனை இடைமறித்த சித்தி "இவ்வளவும் இருந்தாலே போதும் தானே? வேறு என்ன வேணும்?" என்று தேநீரை அவனிடம் கொடுத்தபடி கேட்க "உண்மையான மகிழ்ச்சி வேணும், சித்தி. என்ன தான் வசதி இருந்தாலும் நான் அறியாமலேயே எனக்குள் ஒரு வெறுமை உணர்வு இவ்வளவு காலமும் இருந்திருக்கு. தாய்மண்ணை விட்டுப் புகுந்த நாட்டுக்கேற்ப என்னை மாற்றிக்கொள்ள முயன்று என் சுயத்தை இழந்தது கூடத் தெரியாமல் இவ்வளவு காலமும் நான் காலத்தை ஓட்டிட்டன்" என்று கூறிக்கொண்டிருக்கையில் அவனது மனதில் மின்னல் வெட்டினாற்போல் ஓர் எண்ணம் உதித்தது. தேநீரை மெதுவாக உறிஞ்சியபடி அந்த எண்ண ஓட்டத்திலேயே சற்றுநேரம் நிலைத்திருந்தவன் இவ்வாறு தொடர்ந்தான்: "சித்தி, சிட்னில காலைக்கனவு ஒன்றில ஊரில் புதையல் ஒன்று கிடைக்கப் போவதாய்க் கண்டேன். ஊருக்கு வந்து இவ்வளவு காலமும் அந்தப் புதையலை எங்கெல்லாமோ தேடி நாயாய் அலைந்தேன். ஆனாலும் இப்போ இவ்வளவு நேரமும் உங்களுடன் பேசியதிலிருந்து தான் எனக்குப் புரிகிறது, இது நாள் வரை எனது மனமும் என்னை அறியாமலே எனக்குள்ளே ஒரு புதையலைத் தேடிக்கொண்டிருந்தது என்று. அந்தப் புதையலை இப்போது - இதோ இந்தக் கணத்தில் தான் கண்டு பிடித்துவிட்டேன்! எனது காலைக் கனவில் தோன்றிய அந்த மர்மப் புதையல் எனது சுயம் தான்! எனது சுயமே தான்! புலம்பெயர் வாழ்வில் நான் விரும்பியோ, விரும்பாமலோ, அறிந்தோ, அறியாமலோ மாற்றங்களுக்கு உட்படவேண்டிய கட்டாயத்தில் நான் சேகரித்த மனக்குப்பைகளை கடந்த இருவாரத்தில் சித்தி உங்களின் விருந்தோம்பலும், அந்த மருத்துவர் அண்ணாவின் மரணமும், இங்கு கிடைத்த இன்னும் பல அனுபவங்களும் ஆழமாகக் கிளறி, தொலைந்து போன என் சுயத்தை புதையலாக மீண்டும் எனக்குப் பெற்றுத் தந்துவிட்டன." இவ்வாறு வசந்தன் தான் தேடிய புதையலைக் கண்டுபிடித்த குதூகலத்தில் உணர்ச்சிகள் பொங்கப் பேசுவதை, சித்தி ஆச்சரியத்துடன் வாயடைத்துக் கேட்டுக்கொண்டிருக்க அவன் மேலும் தொடர்ந்தான். "எனது சுயம் - அதாவது என்னை நானாக ஆக்குவது இங்கு எனக்குக் கிடைத்த உங்களைப் போல நல்ல உறவுகளும், எனது அன்னைத் தமிழ் மொழியும், காலம் காலமாக இந்த தமிழ் மண் நமக்குத் தந்த கலாச்சார விழுமியங்களும் தான். இன்று தான் நான் இதை உணர்ந்துகொண்டேன். இனிமேல் நான் தேடிக்கண்டுகொண்ட புதையலைக் கொண்டு எனது வாழ்வை மேலும் மகிழ்ச்சியானதாகவும், அர்த்தமுள்ளதாகவும் மாற்றிக்கொள்ள இன்றே முயற்சிகளைத் தொடங்குவேன்" என்று கூறியபடி சித்தியின் கைகளைப் பற்றிக்கொண்டு ஆனந்தக் கண்ணீர் விட்டான் வசந்தன். அவன் கூறியதன் முழு அர்த்தமும் சித்திக்குப் புரிந்ததோ இல்லையோ "தம்பி... நீரும், கல்யாணியும், அனந்தனும் எனக்குக் கிடைத்த சொத்துக்கள். நீங்கள் எப்பவும் சந்தோஷமா இருக்கணும். என்ர வாழ்த்துக்கள் உங்களுக்கு எப்பவும் இருக்கும்" என்றாள் முகம் நிறைந்த புன்னகையுடன். **************************** தன் சுயமான புதையலைக் கண்டறிந்த சூட்டோடு அந்த புதையலை ஆவணப்படுத்தவேண்டும், இல்லையேல் சிட்னிக்குப் போனதும் மீண்டும் அதைத் தொலைத்துவிடுவோம் என்று எண்ணிய வசந்தன் தனது அனுபவங்களை ஓர் கொப்பியில் சம்பவங்களாக, கவிதையாகக் குறித்துக்கொண்டான்; அவனது ஊரில் புதிதாக அறிமுகமான நல்ல உறவுகள், நண்பர்களுடன் புகைப்படங்கள், வீடியோக்கள் எடுத்துக்கொண்டான். யாழ்ப்பாணத்தில் உள்ள பல்வேறு கலைஞர்களை நேர்முகம் கண்டு அவற்றை ஒளிப்பதிவும் / ஒலிப்பதிவும் செய்துகொண்டான். யாழின் அழகையும், கலாச்சார சின்னங்களையும் புகைப்படங்களாகவும், வீடியோக்களாகவும் எடுத்துக்கொண்டான். கால ஓட்டத்தையும் தாண்டி அவனுக்கு மட்டுமல்ல அவனைப் போன்ற ஏனையருக்கும் பயன்பெற இவை எல்லாவற்றையும் தொகுத்துத் தனது வலைத்தளத்தில் 'நான் தேடிக் கண்டுகொண்ட சுயம் எனும் அற்புதப் புதையல்' என்ற தலைப்பில் ஓர் பயண அனுபவமாகப் பதிந்தான். இது வசந்தனின் சுயத்தை மீண்டும் இழக்காமல் பேண எடுக்கும் முயற்சிகளுக்கு ஆதார ஆவணமாக இருக்கும் என்பதில் ஐயமில்லை. அந்த ஆவணப்பதிவிலிருந்து ஓர் சில வாக்கியங்கள்: "தாய்மண்ணில் என் பயணத்தில் மீண்டும் ஓர் குழந்தை போல் ஜனனித்தேன்! இயந்திர மனிதன் போல் இருந்த நான் மீண்டும் மனிதனானேன்!" "பொன்னும், பொருளும் தான் புதையலா மனமே? உன் உள்ளே நீ கண்ட உன் சுயமே பெரும் புதையல்!" (வசந்தனின் புதையலுக்கான தேடலின் கதை இனிதே முற்றும், இனி அவன் வாழ்வில் முயற்சிகள் தொடரும்!) (கனவும், தேடலும், கதாபாத்திரங்களும் கற்பனை. தாயக அனுபவங்கள் சில நிஜங்களை அடிப்படியாகக் கொண்ட கற்பனை) நன்றி

.............(2) வெளியே வந்த ரவீந்திரனுக்கு கோபம் கோபமாய் வருகின்றது.காவலர்களுக்கு அது எதோ அன்றாட நிகழ்ச்சி மாதிரி ஏதேதோ பேசி சிரித்துக் கொண்டு வருகின்றார்கள். ஏன் கனகு நான் கவலையுடன் வருகிறன், நீங்கள் ஏதோ சம்பந்தமே இல்லாததுபோல் சிரிச்சுக் கொண்டு வாரியள். விடுங்க சேர் நாலுல ஒண்டு இப்படி புட்டுக்கிட்டு போறது வழக்கம் தானே. இல்லை மார்க்கண்டு இதை சும்மா விடக்கூடாது. எனக்கு மனசு சரியில்லை. நீங்கள் அந்த கஞ்சா பையை ஸ்டேசனுக்கு கொண்டுபோய் சீல் பண்ணி லாக்கரில் வையுங்கோ. எங்கே அந்த பை நீங்கள் எடுக்கவில்லையா நானும் எடுக்கேல்ல.மூவரும் ஓடிப்போய் பார்க்க அங்கே அது இல்லை. கஞ்சா பையுடன் நீதிமன்ற வளாகத்தை விட்டு வெளியே ஓடிவந்த காஞ்சனா சைலன்ட் மோடில் இருந்த தனது நோக்கியாயை எடுத்து நோக்க சற்றுமுன்பாக மரியா அவளுக்கு போன் பண்ணியிருந்தது தெரிந்தது.உடனே போனை மரியாவுக்கு போட்டு என்னடி, நான் உள்ளுக்க இருக்கிறன் நீ போன் பண்ணியிருக்கிறாய். மரியா: என்ன நீ உள்ளுக்க இருக்கிறியா, இப்பதான் யாவாரம் தொடங்கி இருக்கு.ஜாமினில எடுக்கவும் கையில காசு பத்தாதேடி. காஞ்சனா: மண்ணாங்கட்டி, கேஸ் புட்டுக்கிட்டுது. அந்த இன்ஸ்பெக்டர் ரவீந்திரன் கோபத்தோட வெளியே போறார். நீ கவனம் மாட்டுப் பட்டிடாத. சரி சரி விடயத்தை சொல்லு. இப்ப நீ எங்க நிக்கிறாய். மரியா: நான் இங்க தவறணைக்கு பக்கத்தில நிக்கிறன். இங்க யாவாரம் நல்லா போகுது.சரக்கு காலி.அதுதான் உன்னிடம் இருக்கா,அல்லது அதையும் போலீசில புடுங்கிட்டிடங்களா. காஞ்சனா: என்னிடமாவது புடுங்கிறதாவது.ஜட்ச் ஐயாவே கொண்டுபோகச்சொல்லி தந்திட்டார். அப்படியே அலேக்கா தூக்கி கொண்டாந்திட்டன். மரியா: என்ர செல்லம்.கெதியா ஓடியா,சீக்கிரமாய் வித்திட்டு, பண்ணை சந்தையில மீனும் வாங்கிக் கொண்டு போவம். பண்ணை சந்தையில் மீன் வியாபாரம் மும்மரமாய் நடந்து கொண்டிருக்கு. சாரி சாரியாக வகை வகையான மீன்கள், சுறாக்கள்,றால்,நண்டு,திருக்கை என்று வந்து இறங்கிக்கொண்டிருக்கு.எல்லாம் தரம்பிரித்து தனித்தனியாக ஏலம் கூறப்படுகின்றது.பெரும் வியாபாரிகளுடன் சிறு வியாபாரிகளும் போட்டி போட்டு ஏலம் எடுக்கின்றார்கள். இன்னொரு பக்கத்தில் மீன் வெட்டுபவர்கள் சில்லறையாய் வாங்குபவர்களை அழைத்து வெட்டிக் குடுத்துக் கொண்டிருக்கின்றார்கள்.அப்பொழுது அங்கு வருகின்றார்கள் காஞ்சனாவும் மரியாவும்.ஒருமுறை சந்தையை சுற்றி பார்த்துக் கொண்டு வந்து விட்டு பின் ஒரு பெரிய கலவாய் மீனும்,பொரிக்கவும் சொதிக்கும் றாலும், மட்டுவில் முரலும் வாங்கிக்கொள்கின்றனர்.அங்கு ஒரு கையளவு சுறாவை பார்த்த காஞ்சனா அதை விலைபேசி எடுக்க முற்பட உடனே மரியா ஏன்டி இப்ப இவ்வளவு கறி வாங்கியாச்சுது உதை வேற என்னத்துக்கு எடுக்கிறாய்.இல்லடி அப்பாக்கு சுறா எண்டால் ரொம்பப் பிடிக்கும் அதுதான். கொன்னுடுவன்,வையடி அதை.அப்பாவாம் அப்பா.நான் போய் மீனை வெட்ட கொடுக்கிறன் நீ வா என்று சொல்லிவிட்டு மரியா அப்பால் செல்ல காஞ்சனாவும் அப்பாக்கு சுறாவை வாங்கிக்கொண்டு பின்னால் போகிறாள். போலீஸ் ஸ்டேசன்..... ! மார்க்கண்டையும், கனகராசாவையும் தனது அறைக்கு வரச்சொல்லி அழைத்து விட்டு ஜன்னலோரம் நின்று வெளியே பார்த்துக்கொண்டு நிக்கிறார் இன்ஸ்பெக்டர் ரவீந்திரன். யாரோ சாப்பிட்டு விட்டு வெளியே தூக்கிப்போட்ட எச்சிலையிலிருந்த மிச்சத்தை ஒரு நாயும், ஒரு பூனையும் சத்தம் காட்டாமல் அமைதியாக சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன. ஒரு போலீஸ் ஸ்டேசனுக்குள் இதுவும் சாத்தியம்தான், பூட்ஸ் காலால் மிதி வாங்கியிருக்கும் பட்சத்தில். கதவை இலேசாகத் தட்டிவிட்டு திறந்துகொண்டு மார்கண்டுவும் கனகுவும் உள்ளே வந்து இன்ஸ்பெக்ட்டரை பார்க்க, ரவீந்திரனும் பார்த்தியா கனகு ஒரு சின்ன பெட்டை எங்களை முட்டாளாக்கிப் போட்டு கஞ்சாப் பைக்கட்டுகளையும் அடிச்சுக்கொண்டு போயிட்டாள். சே....நினைக்க நினைக்க பெருத்த அவமானமாய் இருக்கு. கனகு:ஓம் சேர் நாங்களும் சாப்பிடும்போது அதைப்பற்றித்தான் கதைத்துக் கொண்டிருந்தோம். ரவி: உங்களுக்கு அவளைப்பற்றி முன்பின் ஏதாவது தெரியுமா. கனகுவும் அவளை முன் பின்னாக கனவு கானும் சமயத்தில் ரவிந்திரன் குரலில் கடுமையுடன் உன்னைத்தான் கனகு என்று வினவ கனகுவும் திடுக்கிட்டு....... கனகு : இப்பதான் அண்ணன் மார்க்கண்டுதான் சொல்லிச்சு அந்தப் பெண்ணும் இன்னொரு பெடிச்சியும் கூட்டாளியாய் திரிவதை தான் பாரத்திருக்கிறதெண்டு. மார்க்கண்டு கனகுவை முறைத்து விட்டு, அது ஒன்றுமில்லை சேர்,அப்பப்ப அங்க இங்க என்று பார்த்ததுதான். ஆனால் அவர்கள் கஞ்சா எல்லாம் விற்பார்கள் என்று நான் நினைத்ததில்லை. சரி போகட்டும்.இனிமேல் அவர்களை நாங்கள் தீவிரமாய் கண்காணிக்க வேண்டும். இவர்கள் யார்,எங்கு யாருடன் தங்கி இருக்கிறார்கள்.எங்கிருந்து கஞ்சா வாங்குகின்றார்கள்.யார்யாரோடு தொடர்பில் இருக்கிறார்கள். இவர்களுக்கு பின்னால் இருந்து யாராவது இவர்களை இயக்குகிறார்களா என்பதையெல்லாம் கண்டுபிடிக்க வேண்டும். கனகு: யெஸ் சேர், நாங்களும் ஒரு குரூப்பாக சேர்ந்து இதைக் கண்டுபிடித்து குற்றவாளிகளைக் கைது செய்கிறோம். மார்க்கண்டு:இதற்காக ஒரு தனி பைல் திறந்து கிடைக்கும் ஆவணங்களை அதில் சேகரிக்கலாம். ரவி:நல்ல யோசனை மார்க்கண்டு.அதுதான் சரி. இதை சும்மா விடக்கூடாது. எவ்வளவு கொழுப்பு இருந்தால் என்னை ஏமாற்றியதும் இல்லாமல் நீதிமன்றத்தில் இருந்தே கஞ்சா பொட்டலங்களையும் எடுத்துக் கொண்டு ஓடியிருப்பாள். இந்நேரத்தில் ரவீந்திரனின் மூளையில் மின்னலாக ஒரு எண்ணம் பளிச்சிடுகின்றது. எங்கள் மூவரையும் அந்த பெட்டைகளுக்கு நன்றாகத் தெரியும். நாங்கள் பின்தொடர்ந்தால் எங்களை சுழிச்சுப் போடுவாளவை. அதனால் புதிதாகவும் ஓர் ஆளை இந்த ஒப்பிறேசனில் சேர்க்க வேண்டும்.ஆனால் அது மார்கண்டுக்கும் கனகுக்கும் தெரியாமல் இருந்தால்கூட நல்லதுதான் என்று யோசித்து இந்த வேலைக்கு ஆரவ்தான் சரியான ஆள் என்று தீர்மானித்து இவர்களை அனுப்பிவிட்டு நேராக குவாட்டர்சுக்கு போய் அவனைப் பார்க்கலாம் என நினைத்துக்கொண்டான். கனகு:நாங்கள் எடுக்கும் நடவடிக்கைக்கு "கஞ்சா விற்கும் காஞ்சனா" என்று தலைப்பு போடலாமா சேர், ரவி: யெஸ் நல்ல தலைப்பு அப்படியே வைக்கலாம்,....."ஒப்பிறேசன் கே . வி . கே.....!" என்ன சரியா இருவரும் ஆமோதிக்கின்ரனர், பெண்கள் இருவரும் அங்கு வந்த மினிவானில் ஏறி யாழ் - மத்திய பேரூந்து நிலையத்துக்கு வந்து அங்கிருந்து பலாலிக்கு புறப்படும் பஸ்ஸில் ஏறி அமருகின்றார்கள். மரியாவும் அங்கு புட்போர்ட்டுக்கு அருகில் இருந்த இருக்கையில் இருந்து கணக்கு சரிபண்ணிக் கொண்டிருந்த நடத்துனரிடம், அண்ணை இந்த பஸ் எப்ப வெளிக்கிடும். இப்ப கிளம்பிற நேரம்தான்.......ட்ரைவர் அண்ணையை காணேல்ல,சும்மா குழப்பாத பிள்ளை.நான் கணக்கு பண்ணிக் கொண்டிருக்கிறான்..... யாரை அண்ணை......!தலையை நிமிர்த்தி அவளை மேலும் கீழும் பார்த்தவர், ம்.....பகிடி...அந்தா அந்த சிவப்பு சுடிதாரோட கடலை போட்டபடி புகைவிட்டுக்கொண்டு நிக்கிறார் பார் அவர்தான் சாரதி. அவர் புகைவிட்டு முடிய வண்டியும் புகைவிட்டுக் கொண்டு கிளம்பிடும். மரியாவும் சென்று ஜன்னலோரமாக காஞ்சனா இருந்த இருக்கைக்கு பின் இருக்கையில் வசதியாக காலை நீட்டி அமர்ந்து கொண்டாள். வண்டிக்குள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஆட்கள் வந்து ஏறிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். தூரத்தில் ஒரு பஸ்ஸின் மறைவில் இருந்து ஆரவ்வுக்கு இரண்டு பெண்களையும் ரவீந்திரன் அடையாளம் காட்ட ஆரவ்வும் சனங்களுடன் சேர்ந்து அந்த பஸ்ஸில் ஏறிக் கொள்கிறான், ............ வளரும்.....!

இந்த திரியில் ஆரோக்கியமான,உடல் எடை குறைக்கும் என நாம் நினைக்கும் உணவுப் பொருட்களை கொண்டு எப்படி சத்தான சாப்பாடுகளை சமைக்கலாம் என்று பார்க்கலாம் : 1) பூசணிக்காய்,கேல் கூட்டு(கறி) தேவையான பொருட்கள்; பூசணி கேல் வெங்காயம் பச்சை மிளகாய் தக்காளி உள்ளி தேங்காய்ப் பால் செய்முறை ; பூசணியை அளவான துண்டுகளாக வெட்டி,அத்தோடு வெங்காயம்,ப.மிளகாய்,உள்ளி போட்டு அளவாய் தண்ணீர் விட்டு அவிய விடவும். அரை வாசிப் பதத்திற்கு வந்ததும் வெட்டிய கேலை போட்டு அவிய விடவும். சிறுது அவிந்ததும் தக்காளியைப் போடவும்...இறக்கும் முன் கொஞ்சம் தே .பால் விட்டு கொதித்தவுடன் இறக்கவும்... கொத்த மல்லி தழை இருந்தால் தூவவும். பூசணிக்கும்,கேலுக்கும் இப்படி ஒரு கொம்பினேஷன் இருக்கும் என்று நினைத்துப் பார்க்கவில்லை.அருமை ?

கொண்டாட்டம் உயர்வுகளைத் தொடுவது கட்டாயம் என்று பிறந்தநாள் முதல் திணிக்கப்பட்டுவிட்ட நிலையில், நினைவு தெரிந்தவரை ஒட்டம் இருந்து கொண்டேயிருக்கின்றது. அருவரி தொட்டு வெற்றிகளைக் குறிவைத்த முயற்சியும் வெற்றியைக் கொண்டாடுவதும் நடக்கிறது. இருப்பினும், காலப்போக்கில் ஒட்டம் மட்டும் தொடர, வெற்றிகளைக் கொண்டாடுவதற்குத் தெரியாமல் போய் விடுகிறது. வெற்றிகைளத் கொண்டாடத் தெரியாமல் போவதற்கான அடிப்படைக் காரணம், வெற்றிகளை அடையாளங் காண்பது மறந்துபோகின்றது. ஓட்டம் மட்டும் வாழ்வாகி, ஓட்டம் நிற்காது தொடர்வதற்கான அடிப்படையாக வெற்றி என்பது எதிர்காலத்தில் எங்கோ ஒரு பொழுதில் பிறக்கவிருக்கும் வரைவிலக்கணப்படுத்தப்படாத ஒன்றாகிப்போகின்றது. ஓட்டமே மதமாக மொழியாக மூச்சாக பிணைப்பாக ஆகிக்கொள்கிறது. வெற்றி மறந்து போகிறது. கொண்டாடத் தெரியாமல் போய் விடுகிறது. வெறுமனே ஓட்டந் தொடர்கிறது. சிறுவயதில் பள்ளியில் படிப்பில் ஏதேனும் சந்தேகமிருப்பின், அப்பா அம்மா ஆசிரியர் ரியூஷன் என்பனவெல்லாம் தாண்டி சந்தேகம் கேட்பதற்குப் பக்கத்தில் இன்னுமொரு மாணவன் இருப்பான். எமக்குப் புரியும் மொழியில் எமது சந்தேகத்தை அந்தச் சகபாடி தீர்த்துவைப்பான். நாம் வளர்ந்து வருகையில், இந்த பொருள்முதல் சமூகத்தில், எப்படியோ அந்தச் சகபாடியினைத் தொலைத்து விடுகின்றோம். எமது சந்தேகங்களைக் கேட்பதற்கு எமையொத்தவர்கள் யாரையும் காணக் கிடைக்காது, எமது சந்தேகங்களை முன்வைப்பதற்கு மொழியின் போதாமையுணர்ந்து, புலம்பெயர் தேசத்தின் வேற்றின வைத்தியரிடம் போன தமிழ் முதியவரைப் போல அனைவரும் ஆகிப்போகின்றோம். பிறரிடம் மட்டுமல்ல, எமக்கே எமது பிரச்சினைகளைப் புரியவைக்க எம்மால் முடிவதில்லை. எமது பெறுமதி என்று ஒன்று இருந்து, அந்தப் பெறுமதி கைப்படும்போது கொண்டாட்டம் தானாகத் தலைப்படும். ஏதேதோ பெறுமதிகளை எம்முடையதாக நாம் ஒவ்வொரு பொழுதில் நம்பிக்கொள்கின்றபோதும், இது எனது பெறுமதியல்ல என்ற ஒரு மெல்லியகுரல் உள்ளுர எங்கோ முணுமுணுத்துக்கொண்டிருக்க்கிறது. அதனால், அந்நியபெறுமதிகளின் கைப்படல் கொண்டாட்டத்தைப் பிரசவிக்காது நகர்ந்துபோகிறது. காலம் செல்லச் செல்ல, எனது பெறுமதி இதுவல்ல என்ற குரல் மட்டும் இருக்கிறதே அன்றி, எனது பெறுமதி என்ன என்பது என்னால் அறியப்படமுடியாததொன்று என்பது போல் பயப்படுத்துகின்றது. மரபணு மாற்றப்பட்ட உணவு எனது பெறுமதி என்ன என்பதை என்னால் அடையாளங்காணமுடியாதபோது, அனைத்தும் பயப்பிடுத்துகின்றன. நான் கடைசியாகக் கொண்டாடிய தருணம் எது என்று மனம் ஆராய்கின்றது. அந்தத் தருணம் என்னால் கொண்டாடப்பட்ட தருணமாய் இருந்ததனால், அந்தத்தருணத்திற்குள் எனது பெறுமதி இருந்திருக்கவேண்டும் என்ற அடிப்படையிலேயே இந்த ஆராய்தல் நடக்கின்றது. ஆனால் அந்தத் தருணம் சார்ந்து இன்றைக்கு என்னிடம் உள்ள பதிவு கொண்டு தான் என்னால் அந்தத் தருணத்தை ஆராய முடியும் என்பதனால், அந்தத் தருணத்தின் பதிவினை சல்லடைபோட்டுத் தேடுகின்றேன். அந்தத் தருணத்தில் நான் உண்ட உணவு, சுவாசித்த காற்று, நுகர்ந்த வாசனைகள், கேட்ட ஒலிகள் என்று அனைத்தும் எனது கவனத்தைப் பெறுகின்றன. அன்றைக்கு நானுண்ட கத்தரிக்காய் மட்டுமல்ல கறிவேப்பிலை கூட எனது பெறுமதியாயிருக்கலாம் என்று மனம் சந்தேகப்படுகிறது. இந்த அடிப்படையில் தான் மரபணு மாற்றப்பட்ட உணவுகள் மீதான சண்டை ஆரம்பிக்கிறது. இந்தக் கத்தரிக்காய் அந்தக் கத்தரிக்காய் மாதிரியில்லை என்று வெளிப்படைக்குக் கேட்கும் அடம்பிடித்தலில் மறைந்திருந்து கேட்பது எனது பெறுமதியினை எனக்கு மீட்டுத்தாருங்கள் என்ற ஏக்கமே. மரபணு மாற்றப்பட்ட உணவுகளால் தீங்கு உண்டா இல்லையா என்ற வாதத்திற்குள் செல்லவே போவதில்லை. மாறாக, எனது மரபணு நான் பிறந்தபோது இருந்தபடியே இருக்கின்றதா என்ற கேழ்வியினை முன்வைக்கிறேன். CRISPR, ஜீனோம் எடிற்றிங் போன்ற தலைப்புக்களிற்குள் செல்லவேண்டாம். எமது வாழ்க்கைப் பாதையில் நாம் சந்தித்தித் வைரசுகள் முதற்கொண்டு இன்னோரன்ன விடயங்கள் எமது மரபணுக்களை எங்கனம் மாற்றியுள்ளன என்று திட்டவட்டமாக ஒப்பிடல் இன்றைக்கு அனைவரிற்கும் சாத்தியமான ஒன்றல்ல என்றபோதும் மாற்றங்கள் நடக்கின்றன என்பது பொது அறிவு. எயிட்ஸ் போன்ற பரிணமிப்புக்களில் வெளிப்படையாகின்ற மரபணு மாற்றங்கள், சிறிய அளவுகளில் புலப்படாது நடப்பினும் மாற்றம் நடக்கிறது. அது மட்டும் அன்றி, இன்றைக்கு Design Biology என்பது நோய்களிற்கான சிகிக்சையாக மாத்திரைக்குப் பதில் மரபணு மாற்றம் சார்ந்து சிந்தித்துக் கொடிருக்கிறது. கிறிஸ்ப்பர் மட்டுமன்றி வைரசுகளும் எம்முட் சென்று எமது மரபணுவினை மாற்றும் இலக்கிற்காகக ஆராய்ச்சி கூடங்களில் உருவாக்கப்பட்டுக்கொண்டிருக்கின்றன.. எமது வாழ்நாளில் இது சர்வசாhதரணமான விடயமாக வந்துவிடும். ஆக, அன்றைக்குக் கத்தரிக்காய் சாப்பிட்ட நானே மரபணு மாற்றப்பட்டு வாழ்ந்துகொண்டிருக்கின்றேன் எனும் போது, அன்றைக்கு நான் சாப்பிட்ட கத்தரிக்காய் மட்டும் அப்படியே இருந்தால் மட்டும் என்ன லாபம்? எனவே எனது பெறுமதி என்ன என்பதைக் கடந்தகாலத்தில் தேடுவது பலன்தராது ஏனெனில் நான் அன்றைக்கு இருந்தவனாய் இன்றைக்கு இல்லை. எல்லாரும் குருவாண்டி இன்றைய தேதிக்கு சமூகவலைத்தளங்கள் மற்றும் வாழ்வில் அனைவரும் கருத்துக் கூறுவதை மட்டும் விரும்புகிறார்கள். கேட்பது என்பதோ அறிந்துகொள்வது என்பதோ உவப்பான விடயமாக இஇன்றைக்கு இல்லை. எனது பெறுமதி என்ன என்பதே எனக்குத் தெரியவில்லை, எனது குளப்பங்கள் சார்ந்து எங்கு தேடுவது என்பது எனக்குத் தெரியவில்லை, ஆனால் நான் கருத்துக்கூறியே ஆகவேண்டும் என்று என்மீது யாரோ திணித்துவிட்ட பிணியில் நான் குருவாகிக் கொண்டிருக்கிறேன். Augmented Reality (AR) video game போல உலகு ஆகிப்போய்விட்டது. உண்மை என்பது அவரவர்க்கான பிரத்தியேகமானதே அன்றி அனைவரிற்கும் பொதுவான உண்மை என்று ஏதும் இல்லை என்பதாக உளவியல் மாறிக்கொண்டிருக்கின்றது. அவரவர்க்கு அவர்க்கான உண்மை. பொதுமறை என்று எதையும் எவரும் ஏற்கத் தயாரில்லை. எல்லோரும் தன்னைப் பெருப்பித்துக் காட்ட விழைந்து கொண்டிருப்பதால் கேட்பது பாதகம் என்றாகிப்போகிறது. மற்றையவன் பேச நான் கேட்பின் பேசுபவன் பெரியாள் ஆகி விடுவான். எனவே எனது கருத்துக்களை அங்கங்கே நானும் தூவுவது அவசியம். விடயம் புரிகிறதோ இல்லயோ நுனிப்புல்லுகளை நானும் சப்பித் துப்புவது அவசியம் என்பது இன்றைய நிலை. இதனால் அனைவரும் குருவாண்டி. சிஸ்யப் பிள்ளைகள் பற்றாக்குறை. இந்நிலையின் வீச்சு அனைவரும் தமக்காக மட்டும் இருக்கும் ஒரு நிலையினை நோக்கியதாக நகர்கிறது. ஆனால், இயற்கை மனிதனை கொம்பின்றி, நகம் இன்றி, பலம் இன்றி கூட்டத்தில் பலம் பெறுகின்ற சமூக விலங்காகப் படைத்திருக்கிறது. அதனால், எங்கும் பெருங்குளப்பம். ஆன்மிகம் சரியை கிரியை யோகம் ஞானம் என்று வந்தால் என்ன, சத் சித் ஆனந்தம் என்று கொண்டால் என்ன, பதி பசு பாசம் என்றால் என்ன, தத் துவம் அசி என்று கேட்டு அதன் வழி அகம் பிரம்மாஸ்மி என்று கொண்டால் என்ன முடிவில் விடுதலை பெறுவதற்கு ஞானம் அவசியம் என்பதாய் ஒரு பொதுமை காணப்படுவதாய்த் தோன்றினும், போதகர்கள் முரண்டு பிடிக்கிறார்கள். அத்வைதம் சைவ சித்தாந்தத்தைப் புறக்கணிக்க, சித்தர்கள் பிரம்மத்தைப் புறக்கணிக்க, சாமியார்கள் சட்ட ஒழுங்கைப் புறக்கணிக்க என்று எங்கும் மோதல். எல்லோரும் குருவாண்டி. குளப்பம் பிரவாகம். எல்லாவற்றிலும் சந்தேகம் தெளிவு எங்குமில்லை, கொண்டாட்டம் வரண்ட வாழ்வில் ஓட்டம் மட்டும் இதயத்துடிப்பு. முடிவு ஒரு சமயப் பேச்சாளர் பக்கத்து ஊரில் உள்ள ஒரு பிரபல ஆலயத்தின் உற்சவத்தில் பேசுவதற்காக, பேருந்தில் செல்வதற்காகப் பேருந்து நிலையம் சென்றாராம். பேருந்து நிலையம் பக்த்தகோடிகளால் நிரம்பி வழிய, பேருந்தில் ஏறுவது அசாத்தியமாய் இருந்ததாம். கசங்கிப் போன மேலாடையோடு தனது கடைசி முயற்சியும் பயனிழந்து, வியர்வைப் பெருக்கோடு அவர் கூட்டத்தில் இருந்து விலக முயல்கையில், இளைத்த உடலுடன் இரு முதியவர்கள் இவரை மறித்து அந்தப் பேருந்து குறித்த ஆலயத்திற்கா செல்கிறது எனக் கேட்டார்களாம். இவர், ஆம் அது அங்கு தான் செல்கிறது, ஆனால் கூட்டம் அலைமோதுகிறது, என்னால் கூட ஏற முடியவில்லை, நீங்கள் ஏற மாட்டீர்கள் என்றாராம். அதற்கு அந்த முதியவர்கள், ஏறுவதை விடுங்கள் அந்தப் பேருந்து அந்த ஆலயத்திற்குத் தான் செல்கிறது என்பது உங்களிற்கு உறுதியாகத் தெரியுமா எனக் கேட்டார்களாம். இவர், ஆமாம் என்று கூறி விட்டு நகர்ந்து வந்து வாடகைக்கு ஒரு கார் எடுத்துக் கொண்டு நிகழ்விற்குப் பேசச் சென்றாராம். நிகழ்வு மேடையில் ஏறிய பேச்சாளரால் ஆச்சரியத்தை அடக்கமுடியவில்லையாம். ஏனெனில் மண்டபத்தில் முன் வரிசை ஆசனத்தில் அந்த முதியவர்கள் அமர்ந்திருந்தார்களாம். பேசி முடித்ததும் அவர்களிடம் சென்று எப்படி வந்தீர்கள் என இவர் வினவ, அவர்கள் தாங்கள் அதே பஸ்சில் தான் வந்ததாகச் சொன்னார்களாம். நம்ப முடியாத இவர், எப்படி ஏறினீர்கள் என்று கேட்டதற்கு அவர்கள் சொன்னார்களாம்: பஸ் சரியான இடத்திற்குச் செல்கிறது என்பதை அறிந்தபின்னர் கூட்டத்துள் நின்று கொண்டோம். கூட்ட அலை எம்மை பேருந்துள் தானாகத் திணித்தது, பின்னர், பேருந்து கோவில் அருகில் நின்றதும், மறுபடி அனைவரும் அங்கே இறங்கியதால் மறுபடி அந்த அலை எம்மையும் பேருந்தில் இருந்து வெளியே துப்பிவிட்டது என்றனாராம். ஒட்டம் என்பது சக்த்தி வேண்டுவது. ஓடுவதற்கான சக்தியினைத் தக்க வைப்பதற்கு உடல் மட்டும் ஒத்துழைத்து ஒரு பலனும் இல்லை. உளம் உடன்படா ஓட்டம் அவசியம் மூச்சிரைக்கப் பண்ணும். எமது ஓட்டங்கள் எமக்கு அன்னியமானவையாக உளம் ஒவ்வாதனவாக உருக்குலைக்கும் படி இருக்கும் வகை மூச்சிரைத்தல் தவிர்க்க முடியாதது. அன்னிய பெறுமதிகளின் நிமித்தம் புரியாத ஓட்டத்தை மூச்சிரைக்கத் தொடர்வதற்குப் பதில், உள்ளுரக் கேட்கும் மெல்லிய குரலின் திசையறிவிப்பில் சென்று எமக்கான அலையினைத் தேடிக்கண்டடைந்து, கையைத் தூக்கிக் கொண்டு அலை எம்மை இழுத்துச் செல்ல அனுமத்தித்தல் வினைத்திறன் மிக்கது.

சிலவேளை பொட்டு அம்மான் உயிரோடு இருக்கிறார் எனும் செய்தி புலம்பெயர் தேசத்தில் சிலருக்குச் சந்தோசமாகவும் பலருக்கு உதறலாகவும் இருக்கும் சந்தோசமாக இருப்பவர்கள் ஆகா புலத்தில் வானவேடிக்கை நடக்கப்போகுது எனவும் உதறல் கொள்பவர்கள் அடிச்ச காசு பணம் புலிகளது சொத்து இவைகளில் கைவைக்கப்பொகினம் எனவும் இருப்பார்கள். சந்தோசப்படுபவர்கள் ஒரு விடையத்தில் ஆயத்தமாக இருக்கவும் அங்கை இனிமேல் யாரோ பெத்த பிள்ளைகளை போர்க்களத்துக்கு அனுப்பமுடியாது ஆகவே உங்களது மகள் மகன் பேரப்பிள்ளைகளை நாட்டுக்கு அனுப்பி போராட ஆயத்தமாகுங்கோ ஒரு டீல் வைப்பம் புலம்பெயர் தேசத்தில் ஐந்துபேரை அனுப்பினால தாயகத்தில் ஒருவர் எனும் விகிதாசத்தில் போராட்டத்துக்கு ஆக்களை அனுப்புவம் டீல் ஓகேயா நண்பர்களே. பொட்டம்மான் இருந்தால் ஒரு நல்ல வேலை செய்யலாம் புலம்பெயர் தேசங்களில் ஊர்ப்பணத்தைக் கொள்ளையடிச்சவர்களைக் கண்டுபிடித்து அவர்களது கோவணத்துண்டு முதற்கொண்டு உருவவேண்டும்.

மும்மொழித் திட்டம் பற்றிப் பல்வேறு விவாதங்கள் இன்று நடந்துகொண்டிருக்கும் வேளையில், இந்தி திணிப்பு அவசியமா என்ற தலைப்பில் மூன்று வருடங்களுக்கு முன்பு நான் எழுதிய பதிவை யாழ் நண்பர்களின் பார்வைக்கு வைக்கிறேன். வாசித்துக் கருத்தளிக்க வேண்டுகிறேன். https://entamilpayanam.blogspot.com/2016/04/blog-post.html ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- நண்பருடன் உரையாடும்போது எங்களுடைய முந்தைய வேலை பற்றிய நினைவுகளைப் பகிர்ந்து கொண்டோம். நாங்களிருவரும் வட இந்தியாவில் குஜராத் மாநிலத்தில் சில வருடங்கள் பணியாற்றியது, அங்கு நாங்கள் சந்தித்த நபர்கள், அவர்களது கலாச்சாரம், பழக்கவழக்கம், உணவுமுறை, விருந்தோம்பல் என்று பல்வேறு தலைப்புகள் பற்றி விவாதித்தோம். இவ்வாறாகத் தொடங்கிய உரையாடல், நாங்கள் அங்கு எதிர்கொண்ட பிரச்சனைகள், குறிப்பாக மொழி சார்ந்த பிரச்சனைகள் பற்றிய திசையில் திரும்பியது. ஹிந்தி தெரியாததால் நாங்கள் சந்தித்த பிரச்சனைகள், நண்பர்களின் கேலி, யாருடனும் தோழமையுடன் பழக முடியாத சுழ்நிலை, பிறருடன் பேசுவதிலிருந்த தயக்கம், கடைக்குச் சென்றால் பொருட்கள் வாங்குவதிலிருந்த சிக்கல் என்றவாறு சென்றது. உடனே நண்பர், "ஹிந்தி படிச்சிருந்தா இப்படி கஷ்டப்பட்டிருக்க வேண்டியதில்லை, இதெல்லாம் நம்ம அரசியல்வாதிகள் செய்த வீண் பிரச்சனை, இவனுக அரசியலுக்கு நம்மதான் பலிகடா. தமிழ் மொழியைப் பின்பற்றுவதால் எந்த ஒரு நன்மையும் இல்லை, மாறாக ஹிந்தி தெரிந்திருந்தால் இந்தியாவின் எல்லா பகுதிகளுக்கும் சுலபமாகச் சென்றுவர முடியும். ஹிந்தி தெரியலனா எவ்வளவு கஷ்டம்ன்னு” சொன்னார். முதலில் அவர் கூறியதை ஆமோதித்த நான், பின்னர் கூறியவற்றைக் கேட்டு எரிச்சலடைந்தேன். இன்றும் ஞாபகமுள்ளது, பத்து வருடங்களுக்கு முன் எனக்கும் என் வடஇந்திய நண்பருக்குமிடையில் ஏற்பட்ட வாக்குவாதம். “நீ இந்தியாவில தான இருக்கே, அப்பறம் ஏன் ஹிந்தி தெரியல? தேசிய மொழியே தெரியாம நீங்கெல்லாம் எதுக்கு இருக்கீங்க? எல்லா மாநிலங்களிலும் ஹிந்தி கட்டாயம் கற்றுத் தரப்படுகிறது, ஆனா தமிழ்நாட்டில மட்டும் ஏன் இது கட்டாயமாக்கப் படவில்லை. வேலைக்கு மட்டும் நார்த் இந்தியா வேண்டும், சென்ட்ரலிருந்து ஃபண்ட் மட்டும் வேணும் ஆனா ஹிந்தி வேண்டாம்?” என்று கூறினார். அதுவரை அமைதியாக அவர் சொல்வதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த நான் உடனே, “ஹிந்தி தெரிஞ்சாதான் இந்தியன்னு யார் சொன்னது? லாங்வேஜ் தெரிஞ்சா இந்தியனாகிவிட முடியுமா? பாகிஸ்தானி ஹிந்தி பேசறான், அதனால அவன இந்தியன்னு சொல்லலாமா? ஒருவனுடைய மொழி அறிவை கருத்தில் கொண்டு அவன் இந்தியனா இல்லையான்னு சொல்றது தப்பு. இந்திய அரசாங்கத்திற்கு நீ எவ்வளவு டேக்ஸ் (tax) கட்டரையோ அதே டேக்ஸ் நானும் கட்டரேன். எங்களுக்குனு தனி மொழி இருக்கு, ஆயிரம் இலக்கியங்கள் இருக்கு, அதனால இன்னொரு மொழிய கத்துக்க வேண்டிய தேவையில்லை. தனக்குன்னு ஒரு மொழி இல்லாதவன் தான் இன்னொரு மொழிய கத்துக்க வேண்டிய கட்டாயமிருக்கு, எங்களுக்கு அந்த அவசியமில்லை” என்றேன். இன்றுடன் பத்து வருடங்களாகிறது, அன்று பேசுவதை நிறுத்திய நாங்களிருவரும் இன்று வரை பேசியதில்லை. சந்தர்ப்பங்கள் பல அமைந்தும் இருவருக்குமிருந்த கசப்புணர்வால் நட்புபாராட்ட இயலவில்லை. அதற்காக நான் இன்று வரை கவலை பட்டதுமில்லை. இந்தக் கேள்வி அவர் ஒருவரிடம் மட்டுமில்லாமல் பெரும்பாலான வட இந்திய மக்களிடமும் உள்ளது. ஏன் தென்னிந்தியாவில் குறிப்பாக தமிழ்நாட்டில் மட்டும் ஹிந்திக்கு எதிர்ப்பு உள்ளது? நாட்டின் தேசிய மொழியைக் கற்பதென்பது தேச விரோதச் செயலா? பின்னர் ஏன் தமிழர்கள் ஹிந்தியை எதிர்க்கிறார்கள்? ஆங்கிலேயர் விட்டுச் சென்ற ஆங்கிலம் நம் அன்னிய மொழியாக இருந்தாலும், அதைக் கற்க முனையும் தமிழர்கள் தேசிய மொழியை புறக்கணிப்பது எவ்வாறு சரியாகும்? தமிழர்களின் இச்செயல்பாடு தவறானதல்லவா? என்பது போன்ற பேச்சுக்களை தமிழ்நாட்டிற்கு வெளியே வாழ்ந்து வரும் தமிழர்கள் நிச்சயம் கேட்டிருப்பர். இக்கேள்விகளுக்கான தீர்வுகளை ஆராயும் முன், சில வரலாற்று நிகழ்வுகளைப இங்கு பதிவு செய்தல் அவசியமாகிறது. இன்னொறு முக்கியமான விஷயம், வரலாற்று நிகழ்வுகளை வாசிக்கும் பொழுது அங்கு குறிப்பிடப்படும் செய்திகளை நிகழ்காலத்தோடு ஒப்பிடாமல், நிகழ்வு நடைபெற்ற காலகட்டத்திற்குச் சென்று வாசித்தல் தவறான புரிதலைத் தடுத்து நம் புரிதலை எளிமையாக்கும். ஹிந்தி புறக்கணிப்பு அல்லது ஹிந்தி எதிர்ப்பு என்பது இன்றோ நேற்றோ தொடங்கப்பட்ட்தல்ல. ஏறக்குறைய நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன் துவங்கிய ஒரு போராட்டம் (1900-1940). ஆம் ஹிந்தியை இந்தியாவின் ஆட்சிமொழியாக்கும் மத்திய/மாநில அரசின் திணிப்பு/பலவந்தத்தை எதிர்த்துத் தொடங்கப்பட்டதே இந்த இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டம். இம்மொழித் திணிப்பு தமிழகத்தில் மட்டுமல்லாது இந்தி பேசாத அனைத்து மாநிலங்களிலும் அரசால் கொண்டுவரப்பட்டது. 1937ஆம் ஆண்டு சென்னை மாகாணத்தில் காங்கிரசின் இராஜகோபாலாச்சாரி தலைமையில் அமைந்த அரசு, பள்ளிகளில் இந்தி படிப்பதைக் கட்டாயமாக்கியது. இராஜாஜியின் இந்தச் சட்டத்தை எதிர்த்துப் போராடியவர்களில் மிக முக்கியமானோர் - மறைமலை அடிகள், ஈ.வே.ரா பெரியார், பாவேந்தர் பாரதிதாசன், கி. ஆ. பெ. விசுவநாதம் மற்றும் ஏ. டி. பன்னீர் செல்வம் ஆவர். இதைத் தொடர்ந்து ஆறு, ஏழு, எட்டு வகுப்புகளில் படிக்கும் மாணவ மாணவியருக்கு இந்தி கட்டாயப் பாடமாக்கப்போவதாக அறிவிக்கப்பட்டது. இந்தி பயில்வது மட்டுமல்லாது, இந்தி தேர்வில் போதிய மதிப்பெண் பெற்றால் மட்டுமே அடுத்த வகுப்பிற்குச் செல்ல முடியும் என்ற நிலை உருவானது. இதனால் கிராம மற்றும் நகர்ப்புறத்தில் பள்ளி செல்லும் குழந்தைகளுக்கு ஆங்கிலம், இந்தி என இரு புதிய மொழிகளைக் கற்பதில் சிரமம் ஏற்பட்டது. இதில் குறிப்பிடத்தக்க விஷயம் யாதேனில் சாதி, மத பேதமில்லாமல் அனைத்து தமிழர்களும் ஒன்றிணைந்து கட்டாய இந்திக் கல்வியை எதிர்த்து தமிழகம் முழுவதும் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டனர். அவர்களின் இம்முயற்சி தமிழரை வட இந்தியர்களுக்கு அடிமையாக்குவதாகக் கருதிய பெரியார் தலைமையிலான கட்சியினரும், பல்லாயிரக்கணக்கான தமிழர்களும் ஒன்றிணைந்து உண்ணாநோன்பு, மாநாடுகள், பேரணிகள் மற்றும் மறியல் போராட்டங்களில் ஈடுபட்டனர். அதன் விளைவாக அன்றைய காங்கிரஸ் கட்சி பதவி விலகிதையடுத்து, 1940இல் இருந்த பிரிட்டிஷ் அரசு இந்தக் கட்டாய இந்திக் கல்வியை விலக்கினர். இந்தி திணிப்பின் தொடக்கம் காங்கிரஸ் கட்சியை மட்டுமே சாராது, நாம் தேசத் தந்தையாகப் போற்றும் காந்தியடிகள் மற்றும் நேருவின் பங்கும் இதில் முக்கியமானது. பிரிட்டிஷ் ஆட்சியின்போது ஆங்கிலம் அரசுமொழியாக விளங்கி வந்த நிலையில், பிரிட்டிஷுக்கு எதிராக அனைத்து மாநிலத்தவரையும் ஒன்றிணைக்கும் வகையில் ஒரு பொது மொழியை உருவாக்கும் முனைப்பில் தொடங்கப்பட்டதே இந்த தேசிய மொழி அல்லது பொது மொழித்திட்டம். இதன் வழிகாலே இந்தியும் உருதுவும் கலந்த இந்துஸ்தானி என்ற மொழியின் பிறப்பு. இதனடிப்படையிலேயே இந்திய தேசிய காங்கிரஸ் கட்சி இந்துஸ்தானி மொழியை பிற மாநிலங்களில் பரப்புவதில் முனைப்புடன் செயல்பட்டது. ஆனால் முடிவில் வெற்றிபெற இயலவில்லை. 1948-49 ஆம் ஆண்டில் இந்தியா விடுதலை பெற்ற பின்னர் காங்கிரசு தலமையிலான இந்திய அரசு, இந்தியைப் பள்ளிகளில் கட்டாயமாக்க மாநிலங்களை வற்புறுத்தியது. இதனை எதிர்த்து சென்னை மாகாணம் மற்றும் இன்னபிற இடங்களிலும் இந்தித் திணிப்பை எதிர்த்து திராவிடர் கழகத்தின் அறிஞர் அண்ணாவும், நீதிக்கட்சியின் பெரியாரும் போர்க்கொடி தூக்கி தீவிர போராட்டத்தில் ஈடுபட்டனர். இதன் எதிரொலியாக கட்டாயப் பாடமாக இருந்த இந்தி விருப்பப் பாடமாக மாற்றப்பட்டது. 1948-50இல் இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தை இயற்றும்/வகுக்கும் நேரத்தில் ஒருமையான அல்லது ஒன்றுபட்ட தேசிய மொழி பற்றிய விவாதமும் நடைபெற்றது. இவ்வமைப்பிலிருந்தவர்களில் பெரும்பாலானோர் இந்தி பேசும் மாநிலங்களின் உறுப்பினர்கள், பொதுமொழி என்பதன் அடிப்படையில் பல்வேறு மசோதாக்கள் இந்தி மொழியில் இயற்றப்பட்டது. அமைப்பிலிருந்த சிலர் "இந்துஸ்தானி அறியாதவர்கள் இந்தியாவில் இருக்க உரிமையற்றவர்கள். இந்தியாவின் அரசியலமைப்பை முடிவு செய்கின்ற இந்த மன்றத்தில் இருந்துகொண்டு இந்துஸ்தானி அறியாதவர்கள் உறுப்பினராக இருப்பதற்கே தகுதியற்றவர்கள்; அவர்கள் விலகிக் கொள்ளலாம்" என்று முழங்கினர். இதனை எதிர்த்து அமைப்பிலிருந்த தென்னாட்டவர்கள், இதுபோன்று இந்தி படிக்கக் கட்டாயப்படுத்தினால், முற்காலத்தில் ஆங்கிலத்தை வெறுத்த எம்மக்கள் பலரும் ஆங்கிலத்திற்கு ஆதரவாகும் நிலை ஏற்படுமென்பதை உரைத்தனர். இதவே பின்னாளில் மொழி அறியாத மக்களை அடிமைப்படுத்தும் நிலை உருவாகுமென்று எடுத்துரைத்தனர். தீவிர-வாதங்களுக்குப் பிறகு, இந்தி இந்திய ஒன்றியத்தின் அலுவலக மொழியாக தேர்வு செய்யப்பட்டு, இந்தி பேசாத மாநிலங்களில் ஆங்கிலமும் அடுத்த பதினைந்து ஆண்டுகளுக்கு அலுவலக மொழியாக நீடிக்கும் மசோதா நிறைவேற்றப்பட்டது. இதன் காரணமாகவே ஆங்கிலம் நமது அனைத்து சட்ட நடவடிக்கைகள், நீதிமன்றங்கள், சட்டங்கள், மசோதாக்கள், விதிகள் போன்றவற்றில் நிலைத்தது. இதன்பின் 1955-58ல் பிரதமராக இருந்த நேரு தலைமையில் அமைக்கப் பெற்ற ஆணையம், ஆங்கிலத்திற்கு மாற்றாக இந்தியைக் கொணரும் வழிகளைக் குறிப்பிட்டது. அதனடிப்படையில் இந்தி அலுவல் மொழியாகவும் ஆங்கிலம் துணைமொழியாகவும் பரிந்துரைக்கப்பட்டது. முன்பு தீவிரமாக இந்தியை ஆதரித்த இராஜாஜி அவர்கள் இச்சமயம் ஆங்கிலத்திற்கு மாற்றாக இந்தி அமைவதற்கு எதிராக மாநாடு நடத்தினார். அப்போது "இந்தி ஆதரவாளர்களுக்கு எவ்வாறு ஆங்கிலம் அந்நிய மொழியோ அதேபோல் இந்தி பேசாதவர்களுக்கு இந்தியும் அந்நிய மொழியே” என முழங்கினார். இதுபோன்று பல்வேறு எதிர்ப்புகள் இந்தி திணிப்புக்கெதிராக வலுத்து வந்த நேரத்தில் பிரதமர் நேரு அவர்கள் இந்தி மொழித்திணிப்பை நிறுத்தி, ஆங்கிலம் இணையாக வரலாம் என்ற ஆணையைப் பிறப்பித்தார். 1960-63ல் மீண்டும் அலுவல்மொழிச் சட்ட மசோதாவை எதிர்த்து தமிழகத்தின் பல்வேறு இடங்களில் போராட்டங்களும் மறியலும் வலுவானது. இந்தித் திணிப்பு எதிர்ப்புக் கொள்கையை முன்னிருத்திய கட்சிகளில் மிகமுக்கியமானது அண்ணாவால் தொடங்கப்பட்ட 'திராவிட முன்னேற்றக் கழகம்'. அந்நாளில் முனைப்புடன் இந்தித் திணிப்பை எதிர்த்தவர்களில் மிக முக்கியமானவர் கலைஞர் கருணாநிதி அவர்கள். மத்தியில் மொழிச்சட்டத்தின் முக்கிய கருத்தாக "இந்தியாவில் பெரும்பான்மையான மக்களால் பேசப்படும் மொழி 'இந்தி', ஆதலால் இதுவே தேசிய மொழியாக வழங்கப்பட வேண்டும்" என்று பரிந்துரைக்கப்பட்டது. இதற்கு பதிலுரைத்த அண்ணா அவர்கள், "எண்ணிக்கைகளால் முடிவுகள் எடுக்கப்படுமானால் இந்தியாவின் தேசியப் பறவை மயிலாக இருக்காது; காகமாகத்தான் இருக்கும்" என்றார். 1964ல் நேருவின் மறைவைத் தொடர்ந்து லால் பகதூர் சாஸ்திரி இந்தியப் பிரதமரானார். சாஸ்திரியும் அவரது அமைச்சரவையின் அமைச்சர்களான மொரார்ஜி தேசாய் மற்றும் குல்சாரிலால் நந்தா ஆகியோரும் இந்தியை ஒரே அரசு மொழியாக்குவதில் தீவிரமாக இருந்தனர். அரசு வேலைகளில் இந்திக்கு முதலிடம் தரப்படும் என்றும், குடியியல் சேவை தேர்வுகளில் இந்தி கட்டாயமாக்கப்பட்டும், பள்ளிகளில் ஆங்கிலத்திற்கு மாற்றாக இந்தி திணிக்கப்படும் என்ற அச்சமும் கவலையும் மாணவர்களை இந்தித் திணிப்பு எதிர்ப்பு போராட்டத்தில் பெருமளவில் பங்கேற்க வழிவகுத்தது. அன்றைய முதல்வர் எம். பக்தவத்சலம் மும்மொழி திட்டத்தைப் (ஆங்கிலம், இந்தி, தமிழ்) பள்ளிகளில் கற்க முன்மொழிந்தார். இதனால் மூன்று மொழிகளைப் படிக்க வேண்டிய கட்டாயம் தமிழக மாணவர்களிடையே இந்தித் திணிப்பு எதிர்ப்பினை அதிகரித்தது. தமிழக அரசியல் கட்சிகளனைத்தும், இந்தி அலுவல் மொழியாக மாறும் ஜனவரி 26 நாளை துக்கநாளாக அறிவித்தன. இதன் தொடர்ச்சியாக தி.மு.க தொண்டர்களும், மாணவர்களும் இணைந்து மாநிலமெங்கும் கடையடைப்பு மற்றும் மறியல் போராட்டங்களில் ஈடுபட்டனர். "இந்தி ஒழிக", "Hindi Never, English Ever" என்ற கோஷங்கள் முதன்முதலில் எழுப்பப்பட்டது. இதன்பின் காங்கிரஸ் தொண்டர்களுக்கும் மாணவர்களுக்குமிடையே கலவரம் ஏற்பட்டது. கலவரத்தின் தொடர்ச்சியாக காவல்துறையினர் மாணவர் ஊர்வலங்கள் மீது தடியடி மற்றும் துப்பாக்கிச் சூடும் நடத்தியது, இதனால் நிலைமை மேலும் மோசமாகி தீவைப்பு, கொள்ளை மற்றும் பொதுச்சொத்து அழிப்பு என பெருகியது. தொடர்வண்டி நிலையங்களில் தொடர்வண்டிப் பெட்டிகள், இந்திப் பெயர்பலகைகள் கொளுத்தப்பட்டன. அன்று நடந்த கலவரத்தில் மாணவர்கள் பலரும் படுகாயமடைந்ததோடு, கட்சித் தொண்டர்கள் பலரும் பெட்ரோல் ஊற்றித் தீவைத்து தற்கொலை செய்து கொண்டனர். இப்போராட்டத்திற்குப் பிறகு, லால் பகதூர் சாஸ்திரி நாட்டில் ஏற்பட்ட கலவரங்கள் குறித்து அதிர்ச்சி தெரிவித்ததோடு நேருவின் வாக்குறுதிகள் பின்பற்றப்படும் என்று உறுதியளித்தார். 1. ஒவ்வொரு மாநிலமும் தனது செயல்பாட்டிற்குத் தொடர்ந்து தான் தேர்ந்தெடுத்த மொழியில், வட்டாரமொழி அல்லது ஆங்கிலத்தில் தொடரலாம். 2. இரு மாநிலங்களுக்கு இடையேயான தொடர்பாடல் ஆங்கிலத்தில் இருக்கும் அல்லது ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பு உடனிருக்கும். 3. இந்தி இல்லாத மாநிலங்கள் மைய அரசுடன் ஆங்கிலத்தில் தொடர்பாட முழு உரிமை உண்டு; இந்நிலையில் இந்தி இல்லாத மாநிலங்களின் ஒப்புதலன்றி எந்த மாற்றமும் நிகழாது. 4. மத்திய அரசின் அலுவல்களில் ஆங்கிலம் தொடர்ந்து பயன்படுத்தப்படும் இதன் தொடர்ச்சியாக, 1967ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற மாநில சட்டமன்றத் தேர்தலில் காங்கிரஸ் கட்சி படுதோல்வியடைந்து, திமுக முதன்முறையாக தமிழ்நாட்டின் ஆட்சிப் பொறுப்பேற்றது. தேர்தலில் மாணவர் தலைவர் சீனிவாசன் காமராஜருக்கு எதிராக விருதுநகர் சட்டமன்றத் தொகுதியில் போட்டியிட்டு வெற்றியும் கண்டார். அந்நாளே தமிழகத்தில் காங்கிரஸ் கட்சியின் கோலோச்சம் முற்றிலுமாக நின்றது. காமராஜரின் இத்தோல்விக்கு முக்கியக் காரணம் இந்தி திணிப்பை ஆதரித்த காங்கிரஸ் கட்சியை எதிர்க்கும் நோக்கமே. பின்னர் பல்வேறு நிலைகளில் தமிழகத்தில் அவரசச் சட்டங்கள் பிறப்பிக்கப்பட்டதோடு, மும்மொழித் திட்டம் கைவிடப்பட்டு இந்தி முழுமையாகக் கல்வித்திட்டதிலிருந்து விலக்கப்பட்டது. தமிழும் ஆங்கிலமும் மட்டுமே பயிற்றுவிக்கப் பட்டது. அனைத்துக் கல்லூரிகளிலும் தமிழ்வழிக் கல்வி அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. இந்திக்கு அளிக்கப்பட்ட தனிநிலை அந்தஸ்து முடிவுற்று அனைத்து மொழிகளுக்கும் சமநிலை வழங்கும் அரசாணையும் பிறப்பிக்கப்பட்டது. 1986ல் பிரதமர் ராஜீவ் காந்தி தேசிய கல்விக் கொள்கையை மீண்டும் அறிமுகப்படுத்தினார். அப்போது திமுகவின் தீவிரமான போராட்டத்தின் முடிவில் தொண்டர்கள் பலர் தீயிட்டு தற்கொலை செய்துகொண்டனர். போராட்டம் தீவிரமாவதைக் கண்ட ராஜீவ் காந்தி அவர்கள் இந்தி கட்டாயமாக்கப்படாது என்று வாக்குறுதியளித்ததால் போராட்டங்கள் முடிவுக்கு வந்தன. பிரதமர் மோடியின் துவக்க காலத்தில் இந்தித் திணிப்பு மீண்டும் உருவாகும் நிலை எழுந்தது. அப்போதைய தமிழக முதல்வர் ஜெயலலிதா, திமுக தலைவர் கருணாநிதி, வைகோ போன்ற அரசியல் தலைவர்களின் எதிர்ப்பலையால் இந்தித் திணிப்பு தடுத்து நிறுத்தப்பட்டது. இன்றும் ஏதோ ஒருமூலையில் இந்த இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டம் தொடர்ந்து நடைபெற்றுக் கொண்டே வருகிறது. மேற்குறிப்பிட்ட அனைத்தையும் வெறும் வரலாறாக மட்டும் ஏற்பது தவறானதாகும். என் பார்வையில் சுதந்திரம் என்பது தனிமனிதனின் அல்லது ஒரு சமூகத்தின் மீது மற்றவரின் திணிப்பு இல்லாமலிருப்பது. அதுவே இங்கு மொழி பற்றிய திணிப்பிற்கும் பொருந்தும். இந்தி கற்றால்தான் இந்தியாவில் வாழ முடியும் என்ற நிலையில் நாமில்லை, அந்நிலை வரும் நிலையிலுமில்லை. செம்மொழியாம் நம் தமிழ் மொழியின் சிறப்பிற்கு இணையான இன்னொரு மொழி இருப்பதாகத் தோன்றவில்லை. அதைப் பற்றி சிந்திக்கவும் எனக்கு எண்ணமில்லை. என் தமிழ் ஆசிரியன் பாரதி குறிப்பிட்டது போல், “யாமறிந்த மொழிகளிலே தமிழ்மொழிபோல் இனிதாவ தெங்கும் காணோம்”. தமிழனாகப் பிறந்த ஒவ்வொருவருக்கும் நாம் தமிழன் என்ற உணர்வு அவசியமிருத்தல் வேண்டும். “தமிழனென்று சொல்லடா தலை நிமிர்ந்து நில்லடா”. இந்தி என்பது இந்தியாவில் பேசப்படும் ஏனைய மொழிகளுள் ஒன்றே தவிர வேறேந்த சிறப்பும் இருப்பதாக அறியப்படவில்லை. திறன் படைத்த எந்தவொரு சமூகமும் பிறருக்கு அஞ்சி, பிறர் திணிப்பை ஏற்க வேண்டிய கட்டாயமில்லை. தாய்நாட்டிற் கெதிராக செயல்படுவது தீவிரவாதமே தவிர, இந்தி கல்லாமிலிருப்பது எவ்விதத்திலும் தீவிரமாகாது. ஆங்கிலத்தை நண்பனாக மட்டும் ஏற்றுக்கொள்ள முடியுமே தவிர நம் அன்னையாக என்றும் ஏற்கமுடியாது. திணிக்கப்படுவது புறக்கணிக்கப்படும் என்பது மனித இயல்பு. தமிழனே நீ வெற்றி நடைபோட்டு தாய்மொழியாம் நம் தமிழ்மொழியை சிறப்புறச் செய்தல் வேண்டும். அதே நேரத்தில் இந்தி கற்க விருப்பமுள்ளவர்கள் தாராளமாக தாங்கள் விரும்பும் மொழியைக் கற்கலாம். எந்த மொழியையும் விரும்பிக் கற்பதில் தவறில்லை. கற்றவை யாவும் நற்பலனையே தரும். அது மொழிக்கும் பொருந்தும் என்பதில் எவ்வித மாற்றுக்கருத்துமில்லை.

நீர்வேலியான் 44 எப்போதும் தமிழன் 44 கந்தப்பு 44 கல்யாணி 42 ராசவன்னியன் 40 ரஞ்சித் 40 மருதங்கேணி 40 ரதி 40 கறுப்பி 40 அகஸ்தியன் 38 ஈழப்பிரியன் 38 எராளன் 38 தமிழினி 38 பகலவன் 38 வாத்தியார் 38 கிருபன் 36 புத்தன் 36 காரணிகன் 36 நுணாவிலான் 36 நந்தன் 34 சுவைப்பிரியன் 34 குமாரசாமி 34 சுவி 32 வாதவூரான் 32 கோசான் சே 28

அவர் பெயரே எப்போதும் தமிழன், சொல்வா வேணும்

இங்கு இருக்கும் சிலர் நாம் தமிழர் மீது திமுக காரர் அளவுக்கான காழ்ப்புணர்வை கொண்டிருக்கிறார்கள் என கருத்துக்களை பார்க்கும் போது தெரிகிறது.. நான் கூட சீமானை நண்பர்களிடத்தில் ஓட்டோ ஓட்டென ஓட்டுவேன்..அதற்காக கண்முன் தெரியும் அவரின் கட்சியின் வளர்ச்சியினை மறுதலிப்பது நேர்மையற்ற அணுகுமுறை ..சீமான் கட்சி வெற்றி பெறவில்லை வளர்ச்சி இருக்கிறது ..இது அவர்களின் இரண்டாவது தேர்தல் ..கமலின் ஜனவசியத்துடன் சீமானை ஒப்பிட முடியாது இருந்தும் கமலின் கட்சி வாங்கிய மொத்த ஓட்டுகளை விட சீமானின் கட்சியினர் கிட்டத்தட்ட 1 லட்சம. வாக்குகள் அதிகம் சீமான் கட்சியில் நின்றோர் எவரும் 10ஆயிரத்திற்கு குறைவான வாக்குகள் இல்லை கமல்கட்சியில் ஆக்க்குறைந்த வாக்கு எண்ணிக்கை இருக்கு.. சீமானிற்கு முட்டும் கொடுக்க வேண்டாம் அவர்மேல் காழ்ப்பணர்வும் வேண்டாம் நாங்கள் பார்வையாளர்கள் தானே அவர்களின் அரசியலில் பங்காளர்கள் இல்லையே.. ஆரம்பத்தில் எல்லோரும் பிழை விடுவது உண்டு காலம்செல்ல செல்ல அவர்களாகவே திருந்தவும் சந்தர்ப்பம் உண்டு தானே.. சீமானையோ அவரின் கட்சியினையோ தவிர்த்து அல்லது தோற்கடித்து விட்டு தமிழக மக்கள் என்ன ஆபிரகாம் லிங்கனையோ அல்லது லீ குவான் யூ வையா கொண்டுவரப்போறார்கள்

படித்ததில் பிடித்தது ‘‘அம்மா! நான், பாப்பா, உங்க மருமக மூணு பேரும் ஷாப்பிங் மால் போறோம். நீங்க வீட்டை பார்த்துப்பீங்கதானே?’’ ‘‘சரிப்பா! நான் எங்கே அங்க எல்லாம் வரமுடியும்? வயசாயிடுச்சு இல்ல. கால் வலி வேற படுத்தி எடுக்குது. எனக்கு மாலுக்கு வர்றதுக்குப் பிடிக்காது. நீங்க எல்லாம் போயிட்டு வாங்க!’’ ‘‘ஏன் பிடிக்காது? பாட்டியும் ஷாப்பிங் மாலுக்கு வரணும்’’ என பேத்தி அடம் பிடித்தாள். ‘‘பாட்டியால அங்க எல்லாம் ஏறி இறங்க முடியாதும்மா. எஸ்கலேட்டர்ல ஏறத் தெரியாது அவங்களுக்கு! அது இல்லாம, அவுங்க பார்த்து சந்தோஷப்படுறதுக்கு அங்கே பெரிசா ஒண்ணுமில்ல. அவுங்களுக்கு கோயிலுக்கு போறதுதான் பிடிக்கும்’’ என மருமகள் சொன்னார். பாட்டியும், ‘‘ஆமாம்’’ என்று ஆமோதித்தார். ‘‘பாட்டி வரலைன்னா நானும் மாலுக்கு வரலை!’’ பத்து வயதுப் பேத்தி அடம்பிடித்தாள். பாட்டி விருப்பமில்லை என்று சொன்னாலும், பேத்தி கட்டாயப்படுத்திக் கொண்டே இருந்தாள். ஒரே பேத்தி தொடர்ந்து அடம் பிடித்ததால், அவள் விருப்பத்துக்கு ஏற்ப பாட்டியும் ஷாப்பிங் மால் வர ஒப்புக் கொண்டார். பேத்தி துள்ளிக் குதித்தாள். அப்பா அனைவரையும் புறப்படச் சொன்னார். பேத்தி சீக்கிரம் உடை உடுத்திக் கொண்டு வந்தாள். பாட்டியும் தயாராய் இருந்தார். அப்பாவும் அம்மாவும் புறப்பட ரெடியாகும்போது பேத்தி பாட்டியை அழைத்துக்கொண்டு முன்னறைக்கு வந்தாள். சாக்பீஸால் ஒன்றரை ஜான் அகலத்துக்கு இரண்டு கோடுகள் போட்டாள். ‘‘பாட்டி... இங்க பாருங்க. இது ஒரு விளையாட்டு. இப்ப நீங்க ஒரு கொக்கு. சரியா? இந்த இரண்டு கோடுகளுக்கும் நடுவுல உங்க வலது காலை வைத்து, இடது காலை லேசா மூணு இஞ்ச் தூக்கினா போதும். செய்ங்க!’’ ‘‘இது எதுக்கும்மா?’’ ‘‘இதுதான் கொக்கு விளையாட்டு பாட்டி. நானும் செய்யறேன்’’ என்று செய்து காட்டினாள். பாட்டியும் பேத்தி கண்டுபிடித்த கொக்கு விளையாட்டை விளையாடிப் பார்த்தார். பையனும் மருமகளும் வர, ஷாப்பிங் மாலுக்கு ஆட்டோ பிடித்துப் போனார்கள். அங்கே நகரும் படிக்கட்டுகள் நகர்ந்து கொண்டிருந்தன. ‘இதில் எப்படி பாட்டி ஏறுவார்’ என்று மகனும் மருமகளும் யோசிக்கும்போது பேத்தி மட்டும் பாட்டியை நகரும் படிக்கட்டு முன்னால் செல்லமாக இழுத்து வந்தாள். ‘‘பாட்டி! இதுல பயப்பட எதுவுமில்லை. இப்ப நீங்க கொக்கு விளையாட்டு விளையாடுங்க’’ என்றாள். பாட்டி கைப்பிடியைப் பிடித்துக்கொண்டு, வலது காலை நகரும் படிக்கட்டில் வைத்து இடது காலை மூன்று நான்கு இஞ்ச் மேலே தூக்கினார். மேலே நகர்ந்தார். பின் இடது காலையும் வைத்து இரண்டு காலால் நின்றார். எஸ்கலேட்டரில் அம்மா பூப்போல நகர்வதை மகனும் மருமகளும் பார்த்து வியந்தனர். பாட்டி உற்சாகமாகிவிட்டார். அடுத்த அடுத்த எஸ்கலேட்டர்களில் மகிழ்ச்சியாகக் குதித்துக் கொண்டே ஏறினார். அதைப் பழகிக்கொள்ளவே பாட்டியும் பேத்தியும் கீழே இறங்கி மறுபடி ஏறினார்கள். சினிமா பார்க்கப் போனார்கள். குளிராக இருந்தது. பேத்தி தன் பையில் வைத்திருந்த சால்வையை பாட்டிக்குக் கொடுத்தாள். ‘‘இதை எப்போ கொண்டு வந்தே?’’ என்று பாட்டி கேட்டதற்கு, ‘‘ஆல் டீடெய்ல்ஸ் ஐ நோ பாட்டி’’ என்றாள் குறும்பாக. படம் பார்த்த பிறகு உணவகம் சென்றார்கள். ‘‘அம்மா, உங்களுக்கு என்ன ஆர்டர் பண்ணட்டும்?’’ என்றான் மகன். உடனே பேத்தி மெனு கார்டைப் பிடுங்கி, ‘‘ஏன்? பாட்டிக்கு படிக்கத் தெரியாதா? அவுங்க கிட்ட மெனு கார்டைக் கொடுங்க. பிடிச்சதை அவுங்க ஆர்டர் பண்ணுவாங்க’’ என்றாள். பாட்டி மெனுவைப் பார்த்து ஆர்டர் செய்தார். பேத்தியும் பாட்டியும் ஆர்வமாக சாப்பிட்டார்கள். பின் மாலில் வீடியோ கேம் விளையாட்டுகளையும் பாட்டியும் பேத்தியும் விளையாடினார்கள். வீட்டுக்குக் கிளம்பும் நேரத்தில் பாட்டி டாய்லெட் சென்றார். அப்போது மகளைப் பார்த்து, ‘‘என் அம்மாவைப் பத்தி என்னைவிட உனக்கு நிறைய தெரிஞ்சிருக்கே செல்லம்’’ என்று சொல்லி அப்பா சிரித்தார். ‘‘அப்பா! அதோ பாருங்க... குட்டிப் பாப்பாவை அந்த ஆன்ட்டி கூட்டிட்டு வரும்போது எவ்வளவு ஏற்பாடுகள் செய்துட்டு வர்றாங்க. பால் பாட்டில், துடைக்க துண்டு, டயபர்ஸ் இப்படி எவ்ளோ ஏற்பாடுகள். நீங்க குழந்தையா இருந்தப்போ, பாட்டியும் இப்படித்தான் செய்திருப்பாங்க. அது மாதிரி பாட்டியை வெளிய கூட்டிட்டு போகும்போது பாட்டியை கவனிக்க நீங்க அக்கறை எடுங்க. அதை ஏன் செய்றதில்லை? எல்லோருக்கும் ஷாப்பிங் மால் பாக்க ஆசையாதான் இருக்கும். நீங்களாவே ‘வயசானவங்க கோயிலுக்குதான் போவாங்க. ஜாலியா இருக்க மாட்டாங்க’ன்னு நினைச்சிக்காதீங்க. அவுங்க வரலண்ணாலும் மனசுக்குள்ளே ஆசை இருக்கும். நீங்கதான் வற்புறுத்தணும் அப்பா’’ என்றாள். தன் பத்து வயது மகளிடம் புதிதாகக் கற்றுக்கொண்ட மகிழ்ச்சியில் அப்பா நெகிழ்ந்திருந்தார்.

இலங்கையின் நீதித்துறையும் ஒரு தாயின் தேடலும் கடந்த 10 ஆண்டுகளாக அந்த 50 வயதான தாயார், சரோஜினி நாகநாதன், தனது மகனுக்கான நீதி கோரி சளைக்காமல் ஒரு நீதிமன்றதில் இருந்து அடுத்த நீதிமன்றம் வரை சென்றுகொண்டிருக்கிறார். கடந்த வியாழனன்று முன்னாள் நேவி கொமாண்டர், தான் கைது செய்யப் படக் கூடாதென்று தாக்கல் செய்த அடிப்படை மனித உரிமைகள் மனு விசாரணைக்கு, இலங்கையின் உச்ச நீதிமன்றின் மூன்று நீதிபதிகள் முன் வந்த போது, அங்கேயும் வந்திருந்தார். கருப்பு நிற சேலையில், 5 மணிநேரம் நீண்ட அந்த விசாரணையில், அயர்வுடன் ஆனால், கவனமாக விசாரணையினை கவனித்துக் கொண்டு இருந்தார் அந்த தாயார். மகனை இழந்து தேடும் அந்த தாயாரையும், அதற்கு காரணமானவர் என குற்றம் சுமத்தப் பட்டுள்ள இலங்கை முன்னாள் நேவி கொமாண்டரையும், இலங்கை நீதித்துறை எவ்வாறு வித்தியாசமாக கையாள்கின்றது என்பது குறிப்பிடத்தக்களவு வெளிப்படையானது. பல ஆண்டுகளாக மகனைக் காணவில்லை என்ற அவரது முறைப்பாட்டினை, நேவி கொமாண்டர் கருணாகொடவுடனும், அவரது உயர் அதிகாரிகளுடனும் அவர்கள் கோரிய கப்பத்துக்கான அவரது குடும்பம் நடத்திய பேச்சு வார்த்தைகளின் பின்னரும் கூட போலீஸ் நிலையங்களும், நீதிமன்றங்களும் எடுக்க மறுத்தன. 2011 ம் ஆண்டில் அவர் சமர்ப்பித்த ஆட்க்கொணர்வு மனு இன்னும் தீர்வு இல்லாமல் நீதிமன்றில் தூங்கிக் கொண்டு இருக்கிறது. வேறு ஒரு தெய்வாதீனமான நிகழ்வினால் (கருணாகொடவின் மனைவியுடன் கள்ள தொடர்ப்பு கொண்ட, அவரது கப்பகுழுவின் குழுவின் தலைவன் சரத், விவகாரம்), CID பிரிவினரால், மேற்கொள்ளப்படட துல்லியமான விசாரணைகளினால், 14 சந்தேக நபர்களில், 13 பேர் கைதாக 14வது ஆளாக கைதாவதில் இருந்து விலக்கு பெற கருணாகொட வந்த வழக்கிலேயே, அவர் வியாழனன்று தனது மகன் தொடரபில் நீதி கிடைக்கும் என்ற ஒரு சிறு நம்பிக்கையுடன் வந்திருந்தார் சிஐடியினரின் விசாரணைகள் மூலம், கடற்படை தளபதி கருணாகொட, அன்றைய யுத்த நிலைமையினை சாதகமாக பயன்படுத்தி, கொழும்பு நகரத்தின் பணக்காரர்களின் பிள்ளைகளை கடத்தி பணம் பறிக்கும் ஒரு சட்டத்துக்கு புறம்பான வகையில் இயங்கும் இலங்கை கடற்படையின், குழுவொன்றினை தலைமை தாங்கி நடாத்தி இருந்தார் என தெரிய வந்தது. ராஜிவ் நாகநாதன் உள்பட்ட 11 பேரை கடத்தி, கொலை செய்த வழக்கில், கடந்த பெப்ரவரி 22 அன்றே, கருணாகொட, 14வது சந்தேக நபராக சேர்க்கப்பட்டார். அன்றைய தினமே அவரை கைது செய்ய சிஐடியினர் முயன்றனர். இது தொடர்பில், உள் தகவல்கள் வந்ததும் தலைமறைவான கருணாகொட, அதே தினத்தில், உச்ச நீதிமன்றில் தான் கைது செய்யப் படக் கூடாது என்று அடிப்படை மனித உரிமை வழக்கினை தாக்கல் செய்திருந்தார். இந்த வழக்கு பெப்ரவரி 28ம் திகதி அன்று முதலில் விசாரணைக்கு வந்த போது, இந்த வழக்கு ஜூரிகள் இல்லாத trail at bar விசேட நீதிமன்றில் விசாரிக்கப் பட உள்ளதாகவும், கருணாகொட கைதாக மாடடார் என உத்தரவாதம் தர முடியாது எனவும் சட்ட மா அதிபர் திணைகளித்தினால் தெரிவிக்கப் பட்டிருந்தது. அன்றைய தினம், திருமதி நாகநாதன், அமர்வில் இருந்த நீதிபதிகளில் ஒருவர், தான் முன்னர் ஓர் சட்டதரணியாக, கருணாகொடவுக்கு சேவை ஒன்றினை தனிப்பட்ட சேவை செய்த வகையில், தான் இந்த வழக்கில் இருந்து விலகிக் கொள்வதாக அறிவித்ததனைப் பார்த்தார். கடத்தலில், கொலையிலும், ஒரு குழுவாக அதன் தளபதியின் நேரடி கண்காணிப்பில் இயங்கிய, ஒரு சக்திமிக்க படைதரப்பில் இருந்து சாட்சிகளை திரட்டுவதும் , ஒருங்கிணைப்பதும் மிக மிக கடினமானது என்பதனையும், அந்த வேலையினை மிகவும் நேர்த்தியாக சிஐடியினரின் செய்தார்கள் என்பதனையும் திருமதி நாகநாதன் அறிந்திருந்தார். ஒத்துழைத்த இரு சாட்சிகள் கருணாகொடவினால், நேரடியாகவே மிக கடுமையாக எச்சரிக்கப்பட்டிருந்தனர். வேறு ஒருவரோ துப்பாக்கியின் பின்புறத்தினால் தாக்கப் பட்டிருந்தார். வேறு பலரோ, பதவி உயர்வுகள் மறுக்கப் பட்டிருந்தனர் என்பதனையும் அவர் அறிந்து இருந்தார். தனது மகனின், கடத்தல், கொலை விடயத்தில், நாட்டின் அதி உயர் நீதிமன்றம், கருணாகொட, நாட்டின் சட்டத்துக்கு மேலானவர் என்ற நிலைப்பாட்டினை எடுத்தால், மேலும் சாட்சிகள் வெளியே வரவும், நேர்மையாக சாட்சி சொல்வதற்கும் பயப்படுவார்கள் என அவர் பயம் கொண்டிருந்தார். இலங்கையின், ராணுவ, விமான, கடற் படையினரின் புலனாய்வு அமைப்புகளையோ, நாட்டின் தேசிய புலனாய்வு அமைப்போ கடத்தப் பட்ட 11 பெரும், கருணாகொட சொல்வது போல் அன்றி எவ்வித பயங்கரவாத தொடர்பும் இல்லாதவர்கள் என சிஐடியின விசாரித்து அறிந்து கொண்டிருந்தனர். கடத்தப்பட்ட 11 பெரும், கொழும்பின் கடற்படை முகாமின் 'புட்டுக்குழாய்' எனும் சிறையில் வைத்திருக்கப் பட்டு பின்னர் திருகோணமலை முகாமுக்கு அனுப்பி வைக்கப் பட்டு இருந்தனர். 2009 மே மாதத்தின் இறுதி வாரத்தில் அங்கே அவர்கள் கொல்லப் பட்டு உடல்கள் மறைக்கப் பட்டு விட்டன. கடந்த மார்ச் மாதம் 5ம் திகதி வியாழன் அன்று தனது மகனுக்கான நீதி தேடும் அந்த தாய் அங்கே கறுப்புச் சேலையில், ஐந்து மணிநேர விசாரணையில் அமர்ந்து இருந்தார். அவரது மனுவில், முன்னாள் கடற்படை தளபதியின் ஆசை மனைவியின், ஆசை நாயகரான அவரது உதவியாளரும், கப்ப குழுவின் ஒருங்கிணைப்பாளருமான கொமாண்டர் சாரதி முனசிங்கவுக்கும் இடையேயான காதல் குறித்த அதிரவைக்கும் தகவல்கள் கொண்டதாக இருந்தது. காணாமல் போயிருந்தவர்கள் மீதான அக்கறை அல்ல, இந்த கள்ளக்காதல் குறித்த கரிசனையே, கருணாகொடவை, முனசிங்கவுக்கு எதிராக போலீசாரிடம் புகார் கொடுக்க வைத்தது. ஆனால் முனசிங்க, எனக்கு உன் மனைவி இல்லாவிடில், உனக்கு என் காதலி இல்லை (கொய்யால, என்ன உள்ளாரா போட்டுட்டு, என் காதலியோடு ஜாலியா இருக்கலாம் என்று நினைக்கிறியா ) என்ற ரீதியில் போட்டுக் கொடுக்க விசயம் வெளியே வந்தது. கடத்தல் ஒருங்கிணைப்பாளர் முனசிங்கவும், கடத்தல் குழுவின் தலைவர் நேவி சம்பத் என்ற கொமாண்டர் சந்தன கெட்டியாராச்சி என்பவரும் ஒரே கேபினை பாவித்திருந்தார்கள். இதனை சிஐடியினர் திறந்த போது, பணம், காணாமல் போன்றோர் பலரின் அடையாள அட்டைகள், கடவுசீட்டுக்கள் இருந்தன. *** தேசப் பக்தியாளனாய் எனது ரத்தம் கொதிக்கிறது... முழங்கினார், கருணாகொடவின் சட்டத்தரணி ரொமேஷ் டீ சில்வா. சிஐடியினர், திருகோணமலையில் 11 பேர்கள் தடுத்து வைக்கப் பட்டு இருந்ததாக சொல்லப் பட்ட இடத்தை பார்த்தது சரி. ஆனால், அதே இடத்தினை ஐநா குழுவினர் பார்வையிட இவர்கள் எப்படி வசதி செய்து கொடுத்தார்கள். அவர்களது தேச அபிமான ரத்தம் கொதிக்கவில்லையா என்று மீண்டும் முழங்கினார் அவர். தனது இரண்டு மணி நேர வாதத்தின் போது, இது போன்ற நேர்மையில்லாத, தவறான, இனவாத நோக்கத்தில் அமைந்த, வாதங்களை முன் வைத்தார். வியக்க வைக்கும் விதமாக, இவரது இந்த அபத்தங்களுக்கு, 'Objection, your honour' சொல்லாமல், அமைதியாக ஒருவகையில் இணங்குவது போலவே அமர்ந்து இருந்தார், அரச வழக்கு தொடுனரான, சடட மா அதிபர் பிரதிநிதி விராஜ் டயரத்னா. ஜெனீவா மகாநாடு நடப்பதனால், அழுத்தங்கள் காரணமாகவே தனது கட்சிக்காரர் கருணாகொட கடைசியாக சேர்க்கப் பட்டிருக்கிறார் என்றார் ரொமேஷ். இந்த மனிதர் எமக்காக யுத்தத்தினை வென்று தந்தவர். அவருக்கு நாம் நன்றி உடையவராக இருக்க வேண்டாமா?. NGO மற்றும் அது போன்ற அமைப்புகளில் தங்கி இருப்பவர்கள் தான் இந்த வழக்கினை கிளறிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள் என அதிரவைத்தார், இந்த ரொமேஸ் டீ சில்வா. இவரே கோத்தபாய சம்பந்தமான வழக்குகளுக்கும் ஆஜராகும் நபராவர். முன்னாள் அமைச்சர் ஒருவரும், 4 கடற்படை அதிகாரிகளும் மொத்தமாக 5 பேர், கருணாகொடவுக்கு எதிராக சாட் டசியம் அளித்த போதிலும், பச்சை பொய்யாக, ஓய்வு பெற்ற இரு கடற்படை அதிகாரிகள் தாமதமாக கொடுத்த பொய்யான சாட் சியம் காரணமாகவே தனது கடசிக்காரர் வழக்கில் இழுத்து விடப்பட்டு உள்ளார் என்றார் அவர். சின்னையா என்ற அந்த (தமிழர்) அதிகாரி முதல் நாள் சாட் சியம் அளிக்கிறார், மறுநாள் அவர் கடற்படை தளபதி ஆகின்றார் என்றால் என்ன புரிகிறது என்றார் அவர். கிழக்கு கடற்படை தளபதியாக இருந்த டிராவிஸ் சின்னையா, கருணாகொட, தனக்கு வழங்கி இருந்த கடுமையான உத்தரவின் படி, தனது அதிகாரத்துக்கு உள்ளான பகுதியாக இருந்தாலும், அங்கே (11 பேர் தடுத்து வைக்கப் பட்டிருந்த) gunsite எனுமிடத்தில் தான் எக்காரணம் கொண்டும் போக கூடாது என்றும், தனது நேரடி ஆளுமைக்கு உரிய இடமாக சொல்லி இருந்தார் என்றும், தனக்கு கீழான அதிகாரி சுமித் ரணசிங்கவும், கடற்படை பேச்சாளர் ரத்னாயக்க மட்டுமே அங்கே போக தன்னால் அனுமதி வழங்கப் பட்டிருப்பதாகவும் தெரியப்படுத்தி இருந்தார் எனவும் CID யினருக்கு சொல்லி இருந்தார். சிஐடி விசாரணை அதிகாரி நிசாந்த டீ சில்வா (அரைத்தமிழர்) குறித்தும் பல விச கருத்துக்களை கூறி இருந்தார் ரொமேஷ். அவர் ஒரு hangman என்றும், சமாதானத்தின் எதிரி என்றும் சொல்லி இருந்தார். அரச தரப்பின் விராஜ் டயரத்னா எவ்வித மறுப்போ, ஆட்சேபமோ தெரிவிக்காமல் அவரது வாதத்தின் போக்கினை தடுக்க முயலாமல், தனது திணைக்களத்தின் மீதான அவதூறுகளைக் கூட நிராகரிக்காமல் அமர்ந்து இருந்தார். கருணாகொடவின் பிரமாணம் இன்னும் பெறப் படவில்லை எனவும் அதை தராமல் அவர் தவிர்த்துக் கொண்டிருப்பதாகவும் அதனை அவர் கொடுக்காதவரையில் சிஐடியினர் மிகுதி 13 பேரின் பிரமாணத்தை மீதே அவர் மீதான நிலைப்பாட்டினை கொண்டிருக்க வேண்டி உள்ளது என தெரிவித்தார். அவர் இந்த வழக்கில் எந்தளவில் சம்பந்தப் பட்டுள்ளார் என்பது அவர் அளிக்கும் சாடசியத்தில் தான் தங்கி இருக்கும் ஆகையால் அவர் சாட்சியம் அளிப்பது முக்கியமானது என தெரிவித்தார். திருமதி நாகநாதன் சட்டத்தரணி வெலியமுனா பேச எழுந்த போது, அவரை வாதாட அனுமதிக்க கூடாது என ரொமேஷ் சத்தமிட்டார். இந்த 14வது சந்தேகநபர் கைதாகவிடில், அவரது செல்வாக்கு குறித்து பயம் உண்டாகி, சாட்சிகள் வர பயப்படுவார்கள் என்றார், வெலியமுனா. ஆயினும் ரொமேஷ் வாதத்தின் பக்கம் சார்ந்த நீதிமன்றம் அவரை மேலே பேச அனுமதிக்கவில்லை. இவர் கைது செய்யப்படக்கூடாது என்பதே எனது கோரிக்கை என்றார் ரொமேஷ். எரிச்சல் அடைந்த வெலியமுனா, தனது கட்சிக்காரர் திருமதி நாகநாதன், மீதும் ஒரு குற்ற பத்திரிகை ஒன்றினை ரொமேஷ் டீ சில்வாவே தாக்கல் செய்யலாமே என்றார் நையாண்டியாக. இந்த வழக்கு தொடர்பில், ரொமேஷ் டீ சில்வா நீதிமன்றுக்கு சொன்னது போலல்லாது, இன்னும் 20 பேருக்கு மேல் விசாரிக்க பட வேண்டு உள்ளது என தெரிய வருகிறது. இதனை முடிக்க இரு மாதங்களாவது ஆகலாம். நீதிமன்று, தலைமறைவாய் இருக்கும் கருணாகொட, கைதாக மாட்டார் என்னும் உத்தரவாதத்துடன் 11ம் திகதி, திங்களன்று சிஐடியினரை சந்தித்து வாக்குமூலம் கொடுக்க தயாராக உள்ளாரா என்று கேட்டது. ரொமேஷ் தனக்கு பின்னால் அமர்ந்து இருந்த ஒரு லாயரை திரும்பி பார்த்தார். லோயராக வேலை செய்யாத அவர், ஒரு வியாபாரியாவார் . அவரது மொபைல் தொலைபேசி, நீதிமன்றில் நடப்பதை வேறு ஒருவர் கேட்கும் வண்ணம் தொடர்பில் இருந்தது. எழுந்து வெளியே சென்று பேசி திரும்பி வந்து, ரொமேஷ் காதில் குசுகுசுக்க, ஆம் என்றார் ரொமேஷ், நீதிபதிகளிடம். நாட்டின் உச்ச நீதிமன்றில், இவ்வாறு யாரேனும் பொதுமக்கள், தலைமறைவாய் இருக்கும் ஒருவருக்கு தொலைபேசி இணைப்பில் வைத்து நடந்து கொண்டால், சிறைக்கு தான் அனுப்பப் பட்டிருப்பார்கள். ரொமேஷ் கேட்டவாறே தீர்ப்பும் வழங்கப் பட்டது. இந்த தீர்ப்பின் மூலம், இந்த வழக்கு முடியும் வரை அவர் கைதாகாமல் இருக்கும் வழி பிறந்துள்ளது. இது சக்தி மிக்க ஒருசிலரால் மட்டுமே பெறக் கூடிய நன்மையாகும். இன்னுமொருநாள், இன்னுமொரு நீதிமன்றம்.... பத்து ஆண்டுகளாக மகனைத் தேடும் அந்த அந்த தாயின் கதறல், அதன் காதில் விழவில்லை. அந்தத்தாய் இதோ வீடு திரும்பி விட்டார். நாட்டின் பெரும் யுத்தவீரர் என பதக்கங்கள் அணிவிக்கப்பட்ட, காணாமல் போன தனது மகனை வீட்டுக்கு அனுப்பி வைப்பதாக சொன்ன ஒருவரின் விடுதலை, தனது மகனின் அவலத்திலும் பார்க்க முக்கியமானதாக நீதிமன்றின் கண்களில் தெரிந்துள்ளது என்பதை நினைத்து கொண்டாலும், ஏதோ ஒரு நம்பிக்கையில் அவர் வீடு திரும்பி விட்டார். மே 2009ல் யுத்த காலத்தில் கருணாகொட தனது பதவியினால், நாட்டின் பாதுகாப்புக்கு எதிரானவர்கள் என்று கருதக் கூடிய யாரையுமே (கொல்ல) அழிக்க கூடியவராக இருந்தார் என ரொமேஷ் டீ சில்வா, மிக மிக தெளிவாக, நாட்டின் உச்ச நீதிமன்றில் சொல்லி விட்டார். இந்த அதிகாரம் வேறு யார், யாருக்கு இருந்தது என திருமதி நாகநாதன் நினைத்திருப்பார். அவர்கள் கூட, நாட்டின் சட்டங்களுக்கு மேலானவர்கள் தானோ என அந்த தாய் மனம் வெதும்பி இருப்பார். நன்றி: சண்டே ஆப்செர்வேர். யாழ்க்காக எனது மொழிபெயர்ப்பு. இந்த அழகில், இவர்கள் தாங்களே யுத்த விசாரணை நடத்துவர்களாம்...புத்தம் சரணம் கச்சாமி.

சண்டே பிரியாணி? செய்து சாப்புடுங்கோ, பொடி மேனிக்காவோட

அரசியலுக்குள் ஆட்சி கிழக்கில் பறி போனது பல இடங்கள் கிழக்கில் தமிழர்கள் பரம்பரை பரம்பரையாக வாழ்ந்து வந்த பாலமுனை, பாணமை, மீனோடைக்கட்டு, ஒலுவில், சம்மாந்துறை, கரவாகு, தீகவாவி, மாந்தோட்டம், கொண்டை வெட்டுவான், செம்மணிக்குளம், தங்கவேலாயுதபுரம், உடும்பன்குளம், அட்டைப்பள்ளம், சவளக்கடை, திராய்க்கேணி, சொறிக்கல்முனை, மீராச்சோலை வாழைச்சேனை, பூநொச்சிமுனை, ஆரையம்பதி, செங்கலடி ஏறாவூர் வாகரை என நூற்றுக்கணக்கான தமிழ் கிராமங்களின் காணிகள் அபகரிக்கப்பட்டு அக்கிராமங்களின் அடையாளங்கள் அழிக்கப்பட்டு விட்டது .அதேபோல அம்பாறையில் சம்மாந்துறை தமிழ்குறிச்சி, மீனோடைக்கட்டு, திராய்க்கேணி, பல கிராமங்கள் முழுமையாக பறிக்க பட்டு விட்டது. கடந்த 25 வருடங்களுக்கு முன்னர் மீனோடைக்கட்டு தமிழ் வித்தியாலயம் என காணப்பட்ட பாடசாலை இன்று முஸ்லீம் பாடசாலையாக காணப்படுகிறது அதுமட்டுமல்லாது கிழக்கில் 1990களின் பின் பல சைவ ஆலயங்கள் முற்றாக அழிக்கப்பட்டு அவை பள்ளிவாசல்களாகவும் சந்தைகளாகவும் குடியிருப்புக்களாகவும் மாற்றப்பட்டிருக்கிறது. வாழைச்சேனை காளிஅம்மன் ஆலயத்தின் காணியை சுவீகரித்து அதில் ஓட்டமாவடி பிரதேச செயலகத்திற்கான சந்தையும் இறைச்சிக்கடையும் அமைத்ததாகவும் அதற்கான நிதியை தானே ஓதுக்கியதாகும் என ஆளுநராக நியமிக்கப்படும் ஹிஸ்புல்லா வெளிப்படையாக சொன்னார் .மீனோடைக்கட்டு பிள்ளையார் கோவில் முற்றாக இடிக்கப்பட்டு அந்த இடத்தில் இறைச்சிக்கடையுடன் கூடிய வியாபார நிலையங்கள் அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஓட்டமாவடி பிள்ளையார் கோவில், கரைவாகு காளிகோவில், முற்றாக அழிக்கப்பட்டு இறைச்சிக்கடைகள் கட்டப்பட்டிருக்கிறது. சம்மாந்துறை காளிகோவில், அட்டப்பள்ளம் மீனாட்சியம்மன் கோவில், என கிழக்கு மாகாணத்தில் இருந்த பல சைவக்கோவில்கள் இருந்த இடம்தெரியாமல் இடிக்கப்பட்டுள்ளது. இதுமட்டுமல்லாது சம்மாந்துறை படுகொலை, சித்தாண்டி படுகொலை, பொத்துவில் படுகொலை, கல்முனை படுகொலை, துறைநீலாவணை படுகொலை, ஏறாவூர் வைத்தியசாலை படுகொலை, கோராவெளி ஈச்சையடித்தீவு படுகொலை, ஏறாவூர் படுகொலை, நற்பிட்டிமுனை படுகொலை, புதுக்குடியிருப்பு படுகொலை, கொக்கட்டிச்சோலை படுகொலை என கிராமம் கிராமமாக ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டனர்.இதன் பின்னனியில் எல்லாம் முஸ்லீம் ஜிகாத் குழுக்கள் இருந்தனர் . இந்த கொடூரங்களை 1990 க்கு பின்னால் கிழக்கில் பலம் பெற்ற புலிகள் தடுத்து நிறுத்தினர் . சில இடங்களில் வன்முறையும் எங்கள் தமிழ் தரப்பில் மேற்கொள்ளப்பட்டது .இதை ஏற்று கொள்ள முடியாவிட்டாலும் அந்த காலத்தில் வேறு தெரிவுகள் இருக்கவில்லை 2009 க்கு பின்னர் மீண்டும் பழைய நிலை தோற்றுவிக்க பட்டு இருக்கிறது .பல ஏக்கர் மேச்சல் தரைகள் பறி போய் இருக்கிறது . கோவில் சிலைகள் திருடப்பட்டு இருக்கிறது .விவசாய நிலங்கள் ஆக்கிரமிக்க பட்டு இருக்கிறது .மாடுகள் உட்பட கால்நடைகள் நாள்தோறும் திருடப்படுகிறது . சட்டத்துக்கு புறம்பாக அரச தொழில்வாய்ப்புகள் வழங்கப்படுகினறன .. இப்போது கோவில் காணியை திருடி சந்தை கட்டிய குற்றாவளியை ஆளுநராக நியமித்து இருக்கிறார்கள் . வடக்கு மக்கள் வனவள திணைக்களம், தொல்லியல் திணைக்களம் , மகாவலி அபிவிருத்தி சபை மற்றும் இலங்கை ராணுவம் என்கிற 4 அமைப்புகளிடம் நிலங்களை தொடர்ச்சியாக பறி கொடுத்து வருகிறார்கள் ..ஆனால் கிழக்கு மக்கள் இந்த 4 அமைப்புகள் மற்றும் முஸ்லீம் சிங்கள ஆக்கிரமிப்பாளர்களிடம் நித்தம் நிலங்களை இழந்து வருகிறார்கள் . தமிழ் மக்கள் தகுதியான தலைமையை தேர்ந்து எடுக்காத வரை இந்த கொடூரங்கள் தொடரும் . இது எங்கள் கிழக்கின் நிலை

பலவருடங்களின்பின்னர் மீண்டும் ஒரு மார்கழி மாதத்தில் ஒஸ்லோ வந்திருக்கிறேன். கொட்டும் பனியும் கடும் குளிரும் என்னை முடக்கிபோட கங்கனம் கட்டியபடி. 1990 ஆண்டு டிசம்பர் மாதமும் இப்படித்தான் இருந்தது. அப்ப நான் நோர்வீஜிய அபிவிருத்தி நிறுவனமான நோறாட் அமைப்பில் பகுதிநேர ஆலோசகராகப் பணியாற்றினேன். நிறைமாதமாக இருந்த மனைவிக்கும் இரண்டு வயசுப் பயனான என் மகனுக்கும் இன்னும் விசா கிடைக்கவில்லை என்கிற கவலை மனசில். அந்த சமயத்தில் எழுதிய கவிதை. இக்கவிதையை எனது நண்பர் பேராசிரியர் ஒய்வின் புக்ளரூட் நோர்வீஜிஜ மொழி ஆக்கம் செய்தார். கவிதை நோராட் சஞ்சிகையில் வெளிவந்தது. குடிவரவு அலுவலக்த்தில் புதிதாக பதவிக்கு வந்திருந்த செல்வி.நினிரொப் அவர்களை இக்கவிதை கவர்ந்தது. அவர் நோர்வீஜிய மொழியாக்கம் செய்யபட்ட எனது கவிதைகளையும் செக்குமாடு குறுநாவலையும் பிரதிகள் எடுத்து வெளிவிவகார அமைச்சு மற்றும் நீதிஅமைச்சுக்கு அனுப்பிவைத்தார். அதேசயம் நோராட் என்னை தென்னாசிய நிபுணன் என்றும் என்னக்கு பிரதியீடாக தங்களிடம் வேறு யாரும் இல்லையென்றும் குடிவரவு அலுவலகத்துக்கு கடிதம் கொடுத்து அதை தொழில் அமைச்சும் அங்கீகரித்ததால் எனக்கு குடியேற்ற விசா தரப்பட்டது. அதனால் என் மனைவி மக்களுக்கும் விசா கிடைத்தது. எனினும் நாட்டு நிலவரங்களில் ஏற்பட்ட முரண்களாலும் என் இயல்பான கட்டற்ர போக்காலும் தொடர்ந்தும் நோராட் நிறுவனத்தில் பணி செய்ய முடியவில்லை. விசாவுக்காக மொழிபெயர்க்கபட்ட எனது `செக்குமாடு` குறு நாவல் பின்னர் புகழ் பெற்றது. செக்குமாடு குறுநாவலின் நோர்வீஜிய மொழிபெயர்ப்புக்கு விருது தருவதற்க்காகவென்று நோர்வீஜிய எழுத்தாளர் சங்கம் சிறந்த வெளிநாட்டு எழுத்தாளருக்கான புதிய விருதை உருவாக்கி மகிழ்சிதந்தது. சன்னல்: -இது ஒஸ்லோவில் 1990 டிசம்பர் எழுதப்பட்ட கவிதை. நண்பர் பேராசிரியர் ஒய்விண்ட் புக்ளரூட் சன்னல் கவிதையை நோர்வீஜிய மொழியாக்கம் செய்தார். சன்னலின் நோர்வீஜிய மொழியாக்கம் நோர்வீஜிய வெளிவிவகார அமைச்சின் ’நோராட்’ இதழில் வெளிவந்தது. இலக்கிய ஆர்வமுள்ள பெண்மணி செல்வி. நினி ரொப் எனது விசா அலுவலராக அமைந்தது அதிஸ்ட்டம் என்றே சொல்ல வேண்டும். சன்னல்கவிதை அவரைக் கவர்ந்ததது. அதனால் அவர் இக்கவிதையை குடிவரவு திணைக்கள் அதிகாரிகள் வெளிவிவகார அமைச்சு நீதி அமைச்சு அதிகார்களுக்கு பிரதி அனுப்பினார். இதனால் என் செல்வாக்கு உயர்ந்ததது. மட்டக்களப்பு அபிவிருத்தி தொடர்பான என்கட்டுரையின் பங்களிப்பின் அடிப்படையில் நோராட் என்னை தென்னாசிய நிபுணர் என கடிதம் தந்தது, அதன் அடிப்படையில் எனது கலைஞர்களுக்கான விசாவை வெளிநாட்டு நிபுணர்களுக்கான விசாவாக மாற்றபட்டது. அதைத் தொடர்ந்து எனது மனைவிக்கும் எனது மூத்தமகன் ஆதித்தனுக்கும் நோர்வே வர விசா அனுமதி வளங்கப்பட்டது. கவிதைக்கும் சக்தி உண்டு. . சன்னல் - வ.ஐ.ச.ஜெயபாலன் . துயில் நீங்கி கனத்த மெத்தைப் போர்வைதனைப் புறம்தள்ளி சோம்பல் முறித்தபடி எழுந்து சன்னல் திரை தன்னை ஒதுக்கி விட்டேன் இன்று கிறிஸ்மஸ் விடுமுறை நாள். . புராணத்துப் பாற்கடலில் சூரியனின் பொற்தோணி வந்தது போல் வெண்பனி போர்த்த உலகில் பகல் விடியும். வெள்ளிப் பைன் மரங்கள். இலையுதிர்த்த வெள்ளிப் பேச் மரங்கள். வெள்ளி வெள்ளிப் புல்வெளிகள். . என்ன இது பொன்னாலே இன்காக்கள் * பூங்கா அமைத்ததுபோல் வெள்ளியினால் வைக்கிங்கள்** காடே அமைத்தனரோ. காடுகளின் ஊடே குதூகலமாய் பனிமேல் சறுக்கி ஓடுகின்ற காதலர்கள். பின் ஓடிச் செல்லும் நாய்கூட மகிழ்ச்சியுடன். . நான் மந்தையைப் பிரிந்து வந்த தனி ஆடு. போர் என்ற ஓநாயின் பிடி உதறித் தப்பிய நான் அதிட்டத்தால் வாட்டும் குளிர் நாளில் கூட வாழ்வை ரசிக்கும் கலையை அறிந்தவரின் நாடு வந்தேன். . வெண்பனியின் மீது சூரியன் விளையாடும் நாட்கள் எனக்கு உவகை தருகிறது. என் மைந்தன் என்னோடிருந்தால் இவ்வேளை நானும் அவனும் இந்த வெள்ளி வெள்ளிக் காடுகளுள் விளையாடக் கூடுமன்றோ. . “சூரியனைப் பிடித்துத் தா” என்று அவன் கேட்டால் வெண்பனியில் சூரியனை வனைந்து நான் தாரேனோ. “ஏனப்பா இலங்கையில் வெண்பனி இல்லை” என்பானேல் முன்னர் இருந்ததென்றும் கொதிக்கின்ற சூரியனார் அதன்மீது காதலுற்று அள்ளி அணைக்க அது உருகிப் போனதென்றும் பின்னர் துருவத்தை வந்து அது சேர்ந்த தென்றும் அதனாலே சூரியனார் துருவம் வரும்போது வெப்பத்தை நம் நாட்டில் விட்டு விட்டு வருவதென்றும் கட்டி ஒரு நல்ல கதை சொல்ல மாட்டேனோ ? . கருவில் இருந்தென் காதல் மனையாளின் வயிற்றில் உதைத்த பயல் நினைவில் இருந்தென் நெஞ்சிலன்றோ உதைக்கின்றான். நமக்கிடையே ஏழு கடலும் இணைந்தன்றோ கிடக்கிறது விசா என்ற பெயரில். வெண்பனி மீது இன்னும் அந்தக் காதலரும் நாயும் களிப்போடு. 1990 Disamber

அந்த ஒரு துளி விந்துவால் உருவாகிய மனிதனா இப்படி சிந்திக்கின்றான்? ஓ மை காட்....... ஐ மீன் என்ரை கடவுளே...

யாழ் இணையம் புதிய இணைய வழங்கியிற்கு மாற்றப்பட்டுள்ளது.

தமிழ் எழுதப் படிக்கத் தெரிந்த பிறமொழி மக்களும் தெரியாத தமிழர்களும்

இண்டைக்கு "சண்டே.". எல்லாம் சரியா இருக்கு .. டாட்டா .. அடுத்த பிறவியில மீட் பண்ணுவம்..

மென்மேலும் தாத்தாவாக வாழ்த்துக்கள் பாஞ்ச்.........!

கையில வைச்சிருக்கைற மொபைல்.......போனைப் பறிச்சு வெளியால எறிய....எல்லாம் நினைவில....இருந்திருக்கும்!

அட நீங்க வேறை.. இங்கே பக்கத்து விட்டுல ஒருத்தர் இறந்தாலே எட்டிப்பார்க்காத, போலி தேசபக்தி மாயையில் உழலும் சுயநல சமூகம் தமிழகத்தில் வேறூன்றிப் போயிருக்கு, இதில் கடும் கண்காணிப்பு, கட்டுப்பாடுகளிக்கிடயே அண்டை நாட்டில் வாழும் தமிழர்களுக்கு இப்படியாவது அஞ்சலி நடந்ததே என ஆறுதல்பட வேண்டியதுதான்..!

பயனாளர்களே கேள்வி கேட்டு அவர்களே பதில் அளிக்கும் வகை இணையதளங்களில் கோரா (Quora) இணையதளம் உலக அளவில் முன்னிலையில் இருக்கிறது. ஆங்கில மொழியில் தொடங்கப்பட்ட இந்த இணையதளம் பின்னர் பல்வேறு மொழிகளுக்காகவும் தொடங்கப்பட்டது. தற்பொழுது அந்த வரிசையில் தமிழ் மொழியும் இணைந்திருக்கிறது. கடந்த வாரம் முதல் கோராவின் தமிழ் இணையதளம் பயன்பாட்டுக்கு வந்துள்ளது என அந்நிறுவனம் தெரிவித்துள்ளது.அதைப் பயன்படுத்தி இனிமேல் தமிழில் கேள்விகளைக் கேட்கவும், பதில் அளிக்கவும் முடியும். https://ta.quora.com/ என்ற இணையதள முகவரியில் இந்த தளத்துக்குச் செல்ல முடியும். அதைப் பயன்படுத்தி இனிமேல் தமிழில் கேள்விகளைக் கேட்கவும், பதில் அளிக்கவும் முடியும். `` உலகின் அறிவுச் செல்வத்தைப் பகிர்வதும் வளர்ப்பதுமே எங்களின் லட்சியம். அதற்காக நாங்கள் உயர் தரமான உள்ளடக்கத்தை உருவாக்கி வருகிறோம். தமிழ் மொழி பேசும் பலர் கோரா இணையதளத்தை ஆங்கிலத்தில் பயன்படுத்தி வருகிறார்கள். தற்பொழுது நாங்கள் தமிழ் மொழியில் தொடங்குவதன் மூலமாக மேலும், பலர் பங்கேற்பார்கள் என நம்புகிறோம்" எனக் கோராவின் நிறுவனர் ஆடம் டி ஏஞ்சலோ (Adam D'Angelo) தெரிவித்துள்ளார். தற்பொழுது தமிழ், இந்தி, மராத்தி மற்றும் பெங்காலி போன்ற இந்திய மொழிகள் உட்பட 17 மொழிகளில் கோரா இணையதளம் பயன்பாட்டில் உள்ளது. இதை உலகம் முழுவதும் 30 கோடி பேர் பயன்படுத்துகிறார்கள். நன்றி விகடனுக்கு https://www.vikatan.com/news/miscellaneous/147655-quora-launches-tamil-website.html