kandiah Thillaivinayagalingam

இலக்கிய பாடல்கள் ஊடாக ஒரு இளம் பெண்ணின் கதை: "திலோ அவனுக்காக காத்திருந்த்தாள்" / பகுதி:01 [ஒரு புது முயற்சி] “கன்றும் உண்ணாது கலத்தினுள் படாது நல் ஆன் தீம் பால் நிலத்தில் உக்கா அங்கு எனக்கு அகாது என்னைக்கும் உதவாது பசலை உணீஇயர் வேண்டும் திதலை அல்குல் என் மாமைக் கவினே." கன்றும் குடிக்காமல், பாத்திரத்திலும் கறக்காமல், நிலத்தில் வீணே வழிந்து போகும் பசுவின் பாலைப் போல, எனக்கும் உதவாமல், என் தலைவனுக்கும் இல்லாமல் என் அழகும் என் மாந்தளிர் மேனியும் விணாகிக் கொண்டிருக்கின்றதே -- இப்படி ஏங்கி தவித்து இருந்தவளுக்கு இன்று ஒரு பௌர்ணமி. ".... திங்கள் நாள் நிறை மதியத்து அனையை; இருள் யாவணதோ, நின் நிழல் வாழ்வோர்க்கே?" நீ [தலைவன்] முழுமதி போன்றவன். உன் [தலைவன்] நிழலில் வாழ்பவர்களுக்குத் துன்பம் எங்கே உள்ளது? என்று நினைத்தாலோ ?அவளது முகமும் முழுமதியாக ஒளிர்ந்தது. பிரமன் அளந்து தான் செதுக்கியிருக்க வேண்டும் அப்படி ஒரு அழகு. ''நீள் மலைக் கலித்த பெருங் கோற் குறிஞ்சி நாள்மலர் புரையும் மேனி, பெருஞ் சுனை மலர் பிணைத்தன்ன மா இதழ் மழைக் கண், மயில் ஓரன்ன சாயல், செந் தார்க் கிளி ஓரன்ன கிளவி, பணைத் தோள், பாவை அன்ன வனப்பினள் இவள்'' என, காமர் நெஞ்சமொடு பல பாராட்டி, யாய் மறப்பு அறியா மடந்தை- தேம் மறப்பு அறியாக் கமழ் கூந்தலளே." நீண்ட மலையிலே தழைந்த பெரிய தண்டினையுடைய குறிஞ்சியின் விடியலிலே விரிந்த மலர் போன்ற மேனியையும்; பெரிய சுனையிலுள்ள குவளைமலர் எதிர் எதிர் வைத்துப் பிணைத்தாற் போன்ற இமையையுடைய கரிய குளிர்ச்சி பொருந்திய கண்ணையும்; மயிலின் ஒரு தன்மை யொத்த சாயலையும்; கழுத்திலிட்ட சிவந்த வரையுடைய கிளியின் ஒரு தன்மை யொத்த சொல்லையும்; பருத்த தோளையும்; கொல்லிப் பாவை போன்ற அழகையுமுடைய ... அகிலின் நெய் பூசி நீங்ககில்லாத மணம் வீசுகின்ற கூந்தலையுடைய தலைமகள், இப்படி அவள் அழகு தேவதையாக இருந்தாள். அவள் யாருக்காக இவ்வளவு காலமும் காத்திருந்தாளோ அந்த கள்ளன் வருகிறான். "உள்ளின் உள்ளம் வேமே; உள்ளாது இருப்பின் எம் அளவைத்து அன்று ; வருத்தி வான் தோய்வு அற்றே காமம்; சான்றோர் அல்லர் யாம் மரீஇ யோரே" மாறனோ அம்புமேல் அம்பு பொழிகிறான். காமமோ வானளாவப் பெருகிவிட்டது. அவனை நினையாதிருக்கவும் அவளால் முடியவில்லை. அப்படி நினைத்தாலும் அவள் மனம் வேதனை அடைகிறது, அதை தாங்கிக் கொள்ளவும் முடியவில்லை என்று இது வரை காலமும் இருந்தவளுக்கு இப்ப அவன் இன்னும் சிறிது நேரத்தில் வருகிறான் என்றால் எப்படி இருக்கும்?. அந்த பூரிப்பில் அவள் அழகு மேலும் மேலும் மெருகேறியது. ரம்பை, ஊர்வசியை விட மிக சிறந்த மற்றொரு அழகியை பிரம்மா படைத்தார். அது தான் திலோத்துமை. அப்படித்தான் இவளும் இருந்தாள். பெயரில் மட்டும் அல்ல, அழகிலும் அப்படித்தான். ஆனால் அவளுக்கு என்னவோ அந்த பெயர் எள்ளளவும் பிடிக்காது. ஈடிணையற்ற அழகியைப் பார்த்ததும் படைத்தவனுக்கே அவள் மீது ஆசை வந்து விட்டது. பெற்ற மகளுக்கு சமமான திலோத்துமை மீது மையல் கொண்டான் பிரம்மா. ஆசையோடு காமத்தோடு அணைத்தான். அவள் பெண் மானாக மாறி தப்பி ஓடினாள். பிரமன் விட்டானா? ஆண்மானாக மாறி அவளை விரட்டிப் பிடித்து தன் பசிக்கு இரை யாக்கினான். இதனால் தான் போலும் அந்த பெயர் அவளுக்கு அறவே பிடிக்கவில்லை. தன் பெயரை "திலோ" என்று மட்டுமே கூறி வந்தாள் மிக மிக அமைதியுடன் அவள் பயணிகள் வருகையை நோக்கி வந்தாள். "ஒரு பெண் நீராட வரும்போது அவளது நடையை பார்த்து பழகுவதற்காக ஒரு அன்னப்பறவை வயலில் காத்து நிற்குமாம்" - இப்படி கூறினான் கம்பன். அதே மாதிரி தான் அவளும் அன்ன நடை பயன்று வந்தாள் அங்கு ஆர்ப்பரித்தெழுந்து கொண்டிருந்த மக்கள் கூட்டம் அப்படியே ஒருக்கா நின்றுவிட்டது. அவள் அதை சற்றும் பொருட் படுத்தாதவளாய் அங்கே ஒரு மூலையில் அவனுக்காக காத்திருந்த்தாள். "உவவுத் தலைவந்த பெருநாள் அமையத்து , இருசுடர் தம்முள் நோக்கி, ஒரு சுடர் புன்கண் மாலை மலைமறைந் தாங்குத்," புது நிலவு நிகழும் பெரு நாட் பொழுதிலே; கதிரவனும் அந் நிலவும் ஒன்றை ஒன்று எதிர்கொண்டு; அவற்றுள் ஒன்று துயர் தரும் மாலைப் பொழுதில் மலைக்கப்பால் சென்று மறைந்தது போல; நானும் அவரும் ஒருவரை ஒருவர் காணும் போது நடக்கக் கூடாது . "புள்ளுப் புணர்ந்து இனிய ஆகத் தெள்ஒளி அம்கண் இருவிசும்பு விளங்கத், திங்கட் சகடம் மண்டிய துகள்தீர் கூட்டத்துக்," விடிகாலையில் பறவைகளின் ஒலி; வானிலே தெளிந்த ஒளி.. நிலவு- உரோகிணி என்னும் மீனுடன் கூடிய ஓரை (Constellation) நல்ல நாள் - அந்த நாளில் மணவீட்டினை அலங்கரித்து நடை பெற்ற திருமணம் போல் இருவரும் கூடும் இந்த நாள், நல்ல நாள் ஆகட்டும் என்று நினைத்தவாறு இன்னும் நேரம் இருப்பதால் தன்னை அறியாமலே பாவம் கொஞ்சம் "சேமம் புகினும் யாமத்து உறங்கு" போல் அவள் தூங்கி விடடாள். [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம் அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] பகுதி: 2 தொடரும்.

மிக்க நன்றி உங்க கருத்துக்களுக்கும் அதனால் எனக்குத் தரும் ஊக்கத்துக்கும் நான் ஓய்வின் பின் ஒரு பொழுதுபோக்காக என் மனதில் படுபவையை கட்டுரையாக எழுதத் தொடங்கினேன் பின் ஒரு காலம் கவிதைக்குள் அடிவைத்தேன் இப்ப இரண்டு ஆண்டுகளாக சிறுகதை யிலும் ஒரு முயற்சி உங்கள் ஆதரவுக்கு மீண்டும் நன்றி

உங்கள் எல்லா கருத்துக்களுக்கும் நன்றிகள் !!

"தத்துப் பிள்ளை" இலங்கையின் கிழக்கே; வடதிசையில் வெருகலையும், கிழக்கே வங்காள விரிகுடாவையும், தெற்கே அம்பாறை மாவட்டத்தினையும் மற்றும் மேற்கே பொலன்னறுவை மாவட்டத்தினையும் எல்லைகளாகக் கொண்டமைந்த, இற்றைக்கு 2000 ஆண்டுகளுக்கு மேல் வரலாற்று பூர்வீகம் கொண்ட, கிழக்கிலங்கையின் நடு நாயகமாகத் திகழ்கின்ற மீன்பாடும் தேனாடு என வர்ணிககப்படும் மாவட்டம் தான் மட்டக்களப்பாகும். "பால் பெருகும் தேன் பெருகும்; பண்புடைய மன்னவர் செங் கோல் பெருகும் படிய பைங் கூழ் பெருகும் புனல் பரந்து கால் பெருகும் கல்லார்கும் சொல்லாட்சி மிகப் பெருகும் நூல் பெருகும் கிடையார்கு நுவலறங்கள் பெருகுமால்" என அனைத்தும் பெருக்கெடுக்கும் மீன்பாடும் தேனாடு பற்றி, புலவர்மணி பெரியதம்பிப்பிள்ளை பெருமையுடன் பாடிய, அமைதியான கடற்கரை நகரமான மட்டக்களப்பில், பனை, தென்னை மரங்களின் மெல்லிய சலசலப்புக்கும், கடல் அலைகளின் அமைதியான அமைதிக்கும் மத்தியில், ராஜன் மற்றும் கலா என்ற தம்பதியினர் வாழ்ந்து வந்தனர். அவர்களுக்கு நிஷா, பிரியா, ராணி ஆகிய மூன்று பெண் குழந்தைகள் பிறந்தனர். இலங்கையின் பாரம்பரிய அலங்காரத்தின் துடிப்பான வண்ணங்கள் மற்றும் காலாவின் காரமான கறிகளின் நறுமணத்துடன் அவர்களது வீடு காட்சி அளித்தது. ராஜனும் கலாவும் எப்போதும் தங்கள் குடும்பப் பாரம்பரியத்தைத் தொடர ஒரு மகன் வேண்டும் என்று என்றும் விரும்பினர். ஒரு நாள் மாலை, வேலையால் வீடு திரும்பிய ராஜன், தனது கை.கால்களை அலம்பிவிட்டு வந்து ஹாலில் சோபாவில் அமர, கலா அடுக்களையில் இருந்து காபி டம்ளருடன் வந்து கணவனுக்கு காப்பியை கொடுத்து விட்டுத் தானும் ஒரு காபி டம்ளரை எடுத்துக் கொண்டு சோபாவில் உட்கார்ந்தாள். இருவரும் காபி குடித்தனர். “கலா அடுக்களையில் போய் கொஞ்சம் சீனி எடுத்துட்டு வாயேன்". என்ற ராஜன், மறுகணமே "வேணாம் வேணாம் என்னோட ஆவணப் பையை [briefcase] எடுத்துக் கொண்டு வா" என்றான். கலா எழுந்து சென்று அலுவலக பையை கொண்டு வந்து ராஜனிடம் கொடுக்க, ராஜன் அதை திறந்து அதில் இருந்த பால் ரொபியையும் கேசரியையும் மற்றும் சிவத்த ரோசாப் பூவையும் வெளியே எடுத்து ரோசாப் பூவை கலாவின் முடியில் சூடிவிட்டு, கேசரியை தன் கையால் எடுத்து கலாவின் வாயில் கொஞ்சம் ஊட்டினான். கலா, “ம்.. ம்…ம்..” என்று சொல்லிவிட்டு அவளும் ஒரு துண்டு கேசரியை தன் கையால் கணவரின் வாயில் கொஞ்சம் ஊட்டினாள். ராஜன் “போதும் போதும்” என்றான். இருவரும் சந்தோஷத்தில் மிதந்தனர்.ராஜன் கலா இருவருக்கும் திருமணமாகி பன்னிரண்டு வருடங்கள் கடந்துவிட்டன. இன்னும் ஒரு ஆண் குழந்தை பாக்கியம் கிடைக்கவில்லை. எதையும் வெளியே காட்டி கொள்ளாமல் காப்பியை குடித்து விட்டு கலாவின் கையை பிடித்து இழுத்து தன் அருகே உட்கார வைத்தான். “சரி உன் மனசு வருத்தப்படுவது எனக்கு தெரியுது. இதுல நம்ம கையில என்ன இருக்கு. எதையும் நினைத்து மனசு வருத்தப்படாத." "நமக்கும் ஒரு ஆண் குழந்தை கண்டிப்பாக பிறக்கும். நம்பிக்கை வை." என்று சொல்லி விட்டு, எனினும் "எமக்கும் வயது ஏறிக் கொண்டு போகிறது, காலம் கடத்தாமல், ஒரு தத்துப் பிள்ளை எடுத்தால் என்ன?" என்று கேட்டான். அவளும் சம்மதிக்க, அர்ஜுன் என்ற சிறுவனை தத்தெடுக்க முடிவு செய்தனர். அர்ஜுன் அவர்கள் வாழ்க்கையில் அடியெடுத்து வைத்த தருணத்திலிருந்து, அவனை இரு கரங்களுடன் மகிழ்வாக வரவேற்றனர். அவனது சிரிப்பு, மூத்த மூன்று சகோதரிகளின் மகிழ்ச்சியான உரையாடலுடன் தடையின்றி கலந்தது. "என இவர் தமக்கு மைந்தற் பேறு இன்றி இரங்கும் நாளில் தனபதி மருமகன் தன்னைத் தகவுசால் மகவாக்கொண்டு மன மகிழ் சிறப்பால் நல்க மனைவியும் தொழுது வாங்கிப் புனைவன புனைந்து போற்றிப் பொலிவு உற வளர்த்துக் கொண்டாள்" மனைவியுனதும், மூன்று மகள்மாரின் மகிழ்வையும் புன்னகையையும் பார்க்கும் பொழுது ராஜனுக்கு திருவிளையாடற் புராணம் / மாமனாக வந்து வழக்கு உரைத்த படலத்தின் இந்த பாட்டுத் தான் ஞாபகம் வந்தது. ஏன், இயேசு, தச்சனாகிய யோசேப்புக்கு பிறந்த மகனல்ல, என்றாலும் அவரை தனது சொந்த மகனாக யோசேப்பு ஏற்றுக்கொண்டான். (மத்தேயு 1:24, 25). அதே போலத்தான் ராஜனும் கலாவும் ஏற்றுக்கொண்டு வாழ்வை இன்பமாக நகர்த்தினார்கள். எனினும் , ராஜன் மற்றும் கலாவுக்கும் இன்னும் உயிரியல் மகன் ஆசை இருந்து கொண்டு தான் இருந்தது. இறுதியாக, கலாவுக்கு சஞ்சய் என்ற ஆண் குழந்தை பிறந்ததும் அவர்களின் பிரார்த்தனைகள் பலித்தன. மகிழ்ச்சியில் மூழ்கிய அவர்கள், சஞ்சய் மீது பாசத்தையும் கவனத்தையும் அதிகளவு பொழிந்தனர், அதனால் அர்ஜுனை மெல்ல மெல்ல தெரிந்தும் தெரியாமலும் தற்செயலாக ஓரங்கட்டினார்கள். ஒரு நாள் மாலை, சாப்பாட்டு மேசையைச் சுற்றி குடும்பத்துடன் கூடியிருந்தபோது, அர்ஜுன் தயங்கித் தயங்கிப் பேசினான், "அம்மா, அப்பா, நீங்கள் என்னைப் பார்க்க மாட்டீர்கள் என்று எனக்குத் தோன்றுகிறது. சஞ்சய்யுடன் ஒப்பிடும் போது நான் கண்ணுக்கு தெரியாதவன் போல் இருக்கிறது." என்று தன் ஆதங்கத்தை வெளிப்படையாகவே கூறினான். ராஜனும் கலாவும் தங்கள் செயல்களில் தற்செயலாகப் புறக்கணிக்கப்பட்டதை உணர்ந்து கவலைப் பார்வையை பரிமாறிக் கொண்டாலும், அவர்களின் மனதில் தங்கள் உயிரியல் மகன் மேல் இருக்கும் கூடுதலான பாசத்தையோ, அக்கறையையோ மறைக்க முடியவில்லை. கண்ணீருடன் கலா அர்ஜுனை இறுகத் தழுவிக் கொண்டாலும், அது ஒரு சம்பிரதாயம் என்பதை இலகுவாக யாரும் கண்டு பிடிக்கலாம். "ஓ, மை டியர் அர்ஜுன், நாங்கள் உன்னை அப்படி உணரவைத்திருந்தால் நான் மிகவும் வருந்துகிறேன். சஞ்சய்யைப் போலவே நீயும் எங்களுக்கு மிகவும் மதிப்புமிக்கவன்." என்ற அவளின் வார்த்தையின் உண்மைத்தன்மை கேள்விக் குறியாகவே இருந்தது. பரிகாரம் செய்வதில் உறுதியாக இருந்த ராஜனும் கலாவும் அர்ஜுனை குடும்பச் செயல்பாடுகளிலும் கொண்டாட்டங்களிலும் சேர்த்துக் கொள்ள முற்பட்டாலும், அங்கு வேற்றுமைகள் இல்லாமல் இருக்கவில்லை. இதனால், அர்ஜுனின் இதயம் அவர்களின் இந்த மாற்றங்களை ஏற்றுக் கொள்ளுவதில் கனமாகவே இருந்தது. எனவே, அர்ஜுன் வீட்டை விட்டு வெளியேறும் கடினமான முடிவை எடுத்தான். அவன் தனது வளர்ப்பு பெற்றோரிடமும் மூத்த சகோதரிகளிடமும் கண்ணீருடன் விடைபெறும் போது, அவன் தனக்குள் கிசுகிசுத்தான், "நான் உங்களை ஒரு நாள் பெருமைப்படுத்துவேன், நான் சத்தியம் செய்கிறேன்." தன் இதயத்தில் உறுதியுடன், அர்ஜுன் தன்னை, தன் படிப்பை தொடருவதற்காக அங்கும் இங்கும் கிடைக்கும் வேலைகளை எடுத்துக்கொண்டு, பல இடர்களுக்கூடாக தனிமையில் வேறு ஒரு தொலை தூர நகரத்தில் வாழ்வைத் தொடர்ந்தான். எதிர்கொண்ட கஷ்டங்கள் எதுவாகினும் எல்லாவற்றையும் சமாளித்து, கல்வி மற்றும் சிறந்து விளங்குவதில் அவன் உறுதியாக இருந்தான். பல வருடங்களின் பின்னர், அர்ஜுன் ஒரு புகழ்பெற்ற சத்திரசிகிச்சை நிபுணராக முன்னேறினான். அவனுடைய பெயர் இலங்கை முழுவதும், குறிப்பாக வடக்கு, கிழக்கில் போற்றப்பட்டது. அவனது பயணம் சவால்கள் இல்லாமல் இல்லை, ஆனால் ஒவ்வொரு வெற்றியிலும், அவன் தனது தாழ்மையான தொடக்கத்திலிருந்து கற்றுக்கொண்ட பாடங்களை அவனுக்குள் சுமந்து சென்றான்!, அதை என்றும் அவன் மறக்கவில்லை. இதற்கிடையில், ராஜனும் கலாவும் எதிர்பாராத சோதனைகளை எதிர்கொண்டனர். சஞ்சய், ஒரு ஊதாரி மகனாக, பெற்றோர், சகோதரிகளை கவனிக்காதது மட்டும் இன்றி, அவர்களுக்கு தொல்லையும் கொடுத்தான். அவனுக்கு கடன்கள் கொடுத்தவர்கள் இப்ப ராஜன் கலாவிற்கும் பல பிரச்சனை கொடுக்க தொடங்கினார்கள். ஆனால், சஞ்சய் எந்த கவலையும் இன்றி, வேலைக்கும் ஒழுங்காக போகாமல் இருந்தான். "ஒரு தந்தை ஒரு தாய் இரு மகன் ஒன்று தத்து மகன் மற்றது உயிரியல் மகன் தத்துப் பிள்ளை அவர்களிலே மணியான முத்து உயிரியல் பையன் ஊதாரி தேறாத நெத்து" மேலும் காலம் செல்ல செல்ல, சஞ்சய் தந்தை சொல்லைக் கேட்காமல் ஊதாரித்தனமாக தான் நினைத்த இடங்கள் எல்லாம் சுற்றித் திரிந்தான். தன் பிள்ளையின் போக்கைக் கண்டு மனம் வருந்தினார். இருப்பினும் தன் பிள்ளை நன்றாக வாழ்வான் என்று நம்பினார். ஆனால் அவனோ வெளி மாகாணம் சென்று மது, மாது என தன் மனம் போன போக்கில் வாழ்ந்தான். ஒரு நாள், ராஜனும் கலாவும் தங்கள் வீட்டில் அமைதியான தனிமையில் கவலையுடன் அமர்ந்திருந்த போது, கதவைத் தட்டும் சத்தம் கேட்டது. அவர்களுக்கு ஆச்சரியமாக, அர்ஜுன் அவர்கள் முன் நின்று கொண்டிருந்தான், அவனுடைய கண்கள் இரக்கத்தாலும் மன்னிப்பாலும் நிறைந்திருந்தது. "அம்மா, அப்பா, நான் உங்களை மிஸ் பண்ணிட்டேன்" என்று அர்ஜுன் மெதுவாக கூற, அவன் குரல் உணர்ச்சியில் நடுங்கியது. ராஜன் மற்றும் கலா அர்ஜுனை ஒரு அன்பான அரவணைப்பில் சூழ்ந்தனர், மகிழ்ச்சியின் கண்ணீர் அவர்களின் கன்னங்களில் வழிந்தோடியது. “உன்னையும் மிஸ் பண்ணிட்டோம் கண்ணு, இப்ப அதை நாம் உண்மையில் உணர்கிறோம்” என்று ராஜன் குரலில் உணர்ச்சிகள் ஸ்தம்பித்தன. "எங்களை நீ தான் மன்னிக்க வேண்டும். உயிரியல் மகன், உயரிய மகன் என்று நாம் அவனுக்கு கூட செல்லம் அன்பு கொடுத்து கெடுத்துவிட்டோம். அவனின் மேல் ஏற்பட்ட அதீத பாசத்தால், உன்னைக் கூட கொஞ்சம் புறக்கணித்துவிட்டோம்" என்கிறார். அர்ஜுன் தனது தன்னலமற்ற கருணை மற்றும் தாராள மனப்பான்மையின் மூலம் அவர்களின் குடும்பத்தைப் பிரிந்த இடைவெளியைக் இயன்றவரை விரைவாக குறைத்தான். கடந்த காலத்தின் காயம் இருந்த போதிலும், அவன் சஞ்சய்க்கு அன்பையும் ஆதரவையும், புத்திமதியையும், அதே நேரம் தன் மருத்துவ நிலையத்தில் ஒரு வேலையையும் வழங்கினான். அத்துடன் அவனின் எல்லா கடன்களையும் தானே பொறுப்பேற்று அதைத் தீர்த்து வைத்தான். மெதுவாக ஆனால் நிச்சயமாக, சஞ்சயின் இதயம் மென்மையாக்கப் பட்டது, மேலும் அவன் தனது குடும்பத்தின் அன்பான அரவணைப்பிற்கு திரும்பினான். மீண்டும் ஒருமுறை ஐக்கியப்பட்டு, ராஜன் மற்றும் கலா குடும்பத்தின் உண்மையான மதிப்பை உணர்ந்தனர், ஒவ்வொரு தருணத்தையும் நன்றியுடனும் அன்புடனும் ஒன்றாகப் போற்றினர். அவர்களது வீட்டில் நிறைந்திருந்த சிரிப்பு மற்றும் கண்ணீருக்கு மத்தியில், அவர்களை ஒன்றாக இணைத்த பிரிக்க முடியாத பிணைப்புகளில் அவர்கள் ஆறுதல் கண்டனர். நன்றி [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

நன்றி அன்புடன் வரவேற்கிறேன்

"அச்சம், மடம், நாணம், பயிர்ப்பு" - ஒரு விளக்கம் ஒரு பெண் எப்போது பார்த்தாலும், வேண்டியது வேண்டாதது எல்லாத்துக்கும் நாணப்பட வேண்டும் என்றும், பயந்து கொண்டே இருக்க வேண்டும் என்றும், முட்டாளாகத் திரிய வேண்டும் என்றும், நம் முன்னோர்கள் சொன்னார்கள் என குறிப்பிட்டு ஒரு கட்டுரை எழுதப் பட்டுள்ளதை கவனித்தேன். அது தொடர்பாக நான் ஆராய்ந்த போது எனக்கு மேலும் கிடைத்த தகவலை / விளக்கத்தை கிழே தருகிறேன். போர்ச் சூழல் நிரம்பிய பழைய காலச் சங்க சமூகத்தில், தொல்காப்பியர், களவியலில், அதாவது திருமணத்துக்கு முன்னுள்ள காதல் கட்டத்தில், 96) "அச்சமும் நாணும் மடனும் முந்துறுதல் நிச்சமும் பெண்பாற் குரிய என்ப." என்கிறார். இது களவியலுக்கு மட்டும் தான்! ஒரு காதல் சுவைக்கு என்றும் சொல்லலாம். அச்சம் என்றால் பயம். மடம் என்றால் முட்டால், நாணம் என்றால் வெட்கம், பயிர்ப்பு என்றால் அசுத்தம் - அருவருப்பு, அல்லது கூச்சம். இப்ப ஒரு "காதல் களவியலில்" காட்சி ஒன்றை பார்ப்போம். தலைவன் தலைவி [அல்லது கணவன், மனைவி] இரண்டு பேர் தனிமையில் இருக்கிறார்கள் என வைப்போம். "ஐயோ, இப்பவா! யாராயினும் வருங்கள் ... வேண்டாம்". அச்சம். இது ஒரு பொய் அச்சம். இது ஒரு வகை. அடுத்தது சமையலறையில் கரப்பான் பூச்சியைப் பார்த்தால் விளக்குமாறால் ஒரு போடு போடும் அதே தலைவி, இப்ப காதல் களவியலில் அதே கரப்பான் பூச்சியைப் பார்த்ததும் "ஐயோ! கரப்பான்".. என அலறுவது -- பயப்படுவது -- ஒரு மழலை மாதிரி பிதற்றி கண்ணைப் பொத்திக் கொள்வது மற்றொரு வகை. இப்படி ஒரு காதல் களவியல் சம்பவத்தில்: "சரி போதும் -- அலட்ட வேண்டாம் -- இனி காணும் -- எனக்கும் எல்லாம் தெரியும்" என்று கூற மாட்டார்கள். தெரிந்திருந்தாலும் தெரியாதது போல பண்ணும் பாவனை. அது தான் இந்த பொய் மடம். இன்னும் கொஞ்சம் போக, "சீ போங்கோ .. கொஞ்சமாவது வெட்கம் இருக்கா பாரு ..". இது பொய் நாணம். "எனக்கு இது பிடித்துத் தான் இருக்கிறது" என்று சொல்லும் ஒரு நாணம். இந்த மூன்றும் பொதுவாக காதலுக்கு சுவை சேர்க்கின்றன. தன் தலைவன் அல்லாத வேறு ஒரு ஆடவன் / அந்நியன் கெட்ட எண்ணத்துடன் தொடும் போது உண்டாகும் இயல்பான அருவருப் புணர்ச்சி பயிர்ப்பு ஆகும். இந்த உணர்ச்சி பொதுவானது. அதாவது ஆணுக்கும் உண்டு என கொள்ளலாம். அதாவது இவையை கலவியல் கவர்ச்சி என்று கூட சொல்லலாம். அவ்வளவுதான்! இது தான் தொல்காப்பியம் களவியலில் சொல்வது! இது பொதுவாக சொல்லப் படவில்லை என்பதையும் காண்க. தமிழ் சொல்வது இதைத்தான் ! இந்த நாலு குணமும் பெண்ணுக்கு வேண்டும் என்றால் எப்போது வேண்டும்? இதை சரியாக புரிய வேண்டாமோ? இது சொல்லப் பட்ட "இடம் பொருள் காலம்" அறிய வேண்டும். அதை விட்டு பொருளைச் சிதைத்து, மாற்றி என்னென்னவோ பொருளெல்லாம் சொல்லி வைத்தனர். 'மண்ணுக் குள்ளே சில மூடர் நல்ல மாதர் அறிவைக் கெடுத்தார்' என்று ஏன் பாரதி கூறினான்? பண்டைக் காலத் தமிழரின் அக வாழ்க்கையின் அம்சங்களைத், தன்னைப் பிரிந்து வேற்றூர் சென்ற தலைவனின் வருகைக்காகப் பார்த்திருக்கும் தலைவியின் ஏக்கத்தினூடாகக் கார்காலப் பின்னணியில் எடுத்துக் கூறுகின்ற நூல் கார் நாற்பது. அதில் ஒரு பாடல் இப்படி சொல்கிறது. "கடல் நீர் முகந்த கமம் சூல் எழிலி குட மலை ஆகத்துக் கொள் அப்பு இறைக்கும் இடம் என ஆங்கே குறி செய்தேம் பேதை மடமொழி எவ்வம் கெட" [நூல்: கார் நாற்பது (#33) / பாடியவர்: மதுரைக் கண்ணங்கூத்தனார்] பல நாள்களுக்கு முன்னால் நான் ஊரில் இருந்து கிளம்பிய நேரம், மடப்பத்தை உடைய வார்த்தைகளைப் பேசுகிற என் காதலி என்னைப் பிரிவதை எண்ணி மிகவும் வருந்தினாள். அவளுடைய வருத்தத்தைப் போக்குவதற்காக, ‘மேற்கு மலை மீது மழை பெய்யும் போது நான் திரும்பி விடுவேன்’ என்று வாக்குறுதி சொல்லி வந்தேன். இப்போது, அந்த நேரம் வந்து விட்டது. நாம் சீக்கிரமாக ஊர் திரும்ப வேண்டும். தேரை வேகமாக ஓட்டு! என்கிறான். அது என்ன "மடமொழி"? காதலியை ‘மடத்தனமாகப் பேசுகிறவள்’ என்கிறானா இந்தக் காதலன்? பெண்களுக்கான குணங்கள் "அச்சம், நாணம், மடம், பயிர்ப்பு" என்று கேள்விப் பட்டிருப்பீர்கள். அந்த ‘மடம்' தான் இங்கேயும் வருகிறது. பொதுவாக ‘மடம்’ என்றால் பேதைமை, அழகு, மென்மை என பொருள் படும். அவற்றுள் இங்கே எந்தப் பொருள் பொருந்தும் என்று நீங்களே முடிவு செய்து கொள்ளுங்கள்! இதே மாதிரி அந்த சங்க காலத்தில் குறுந்தொகை 135: "வினையே ஆடவர்க் குயிரே" என்று கூறுகிறது. அதாவது ஆண் மக்களுக்குத் தொழில் தான் உயிர் என்பது இதன் பொருள். அதாவது "அச்சம், மடம், நாணம், பயிர்ப்பு" என்பது காதலின் போது மட்டுமே! வாழ்க்கை முழுக்க இல்லை என்பதை புரிய வேண்டும். இதே சங்க காலத்தில் காதல் களவியல் அற்ற சில சம்பவத்தை பார்ப்போம். ஒரு நாள், காவற் பெண்டு என்பவரின் இல்லத்திற்கு வந்த ஒருவர், அவர் மகன் எங்கு உளன் என்று கேட்டார். அதற்கு, காவற் பெண்டு "இதோ என் வயிற்றைப் பார், என தன் வயிற்றைக் காட்டி, அவனைப் பெற்ற வயிறு இது. புலி இருந்து சென்ற குகை இது". அவள் அச்சம் கொள்ளவில்லை? முட்டாளாக பேசவில்லை? நாணம் கூட பட வில்லை? வீரமாக முழங்கினாள்! இன்னும் ஒருத்தி போர்ப் பறை கேட்டுத் தன் மகனை - ஒரே மகனை இளம் பிள்ளையை அழைத்துக் கையில் வேலைக் கொடுத்துக் களத்திற்கு அனுப்பினாள் என அவளின் மாண்பினைப் படம் பிடித்துக் காட்டுகிறது. “புறங்காட்டினான் மகன் என்பது உண்மையானால் அவனுக்குப் பாலூட்டிய மார்பினை அறுப்பேன்” எனச் சூளுரைத்தாள் மற்றும் ஒருத்தி. இங்கு ஒரு வீரத் தாயை காண்கிறோம். ஆகவே எங்கு சொல்லப்பட்டது, எந்த சூழலில் சொல்லப் பட்டது, ஏன் சொல்லப் பட்டது என்பதை அறிந்து பொருள் கொள்வது மிகவும் சிறந்தது. [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"தாந்திரிகம் / தாந்திர வழிபாடு" / "Tantra" ஆரியர் அல்லாதவர்களின் [ஆஸ்ட்ராலாய்ட், மங்கோலியன், திராவிடர் / Austrics, Mongolians, and Dravidians] ஆன்மீக அணுகு முறை பொதுவாக தாந்திர முறையாகும். இது ஆரியர்களின் வேத வழக்கத்தில் இருந்து வேறுபட்டது. இது ஒருவர் தனது எண்ணங்களையும் உணர்வுகளையும் ஒன்றின் மேல் ஆதிக்கம் செலுத்த வைக்கும் முறை ஆகும். ஆகவே ஆரியர்களின் அகநிலை உணர்வுக்குப் புறம்பான, வெளிப்புற சடங்கில் இருந்து மாறு பட்டது. தாந்திர வழிபாட்டு முறையின் வேர்களை அறிய வேண்டு மெனில் நாம் சிந்து சமவெளியில் இருந்து தொடங்க வேண்டும். சிந்து சமவெளியில் கண்டெடுக்கப் பட்ட சிலைகளில் இரண்டு முக்கியமானவை. ஒன்று சிவன் தன் ஆண் குறி தெரியுமாறு அமர்ந்து இருக்க, அவரை சுற்றி மிருகங்கள் நிற்பது போல் வரையப் பட்டிருக்கும் சிற்பம். சிந்து வெளி மக்கள் யோகாவை அறிந்து இருந்தார்கள் என்பதற்கும் தாந்திரீக வழிபாட்டு முறைகளை பின்பற்றினார்கள் என்பதற்கும் இந்த முத்திரையை ஒரு சான்றாக எடுத்து காட்டுகிறார்கள். இரண்டாவது யோனி தெரியுமாறு அமர்ந்திருக்கும் ஒரு பெண் சிற்பம். மேலும் இந்த சிற்பம்,காணிக்கை, படையல் மூலம் புகை படிந்து இருப்பதும் குறிப்பிடத் தக்கது. இதன் மூலம் யோனி வழிபாடும், லிங்க வழிபாடும் இருந்தது என வரலாற்று ஆசிரியர்களின் கருத்து. முன்னோர்களின் நினைவாக நடுகல் தமிழகத்தின் பல பகுதிகளில் காணப்படுகின்றன. சைவ மதத்தின் கொள்கைப்படி இறந்தவர்களின் நினைவாக நடுகல் [memorial stone / Hero Stones] வைக்கும் பழக்கம் இருந்து வருகிறது. ஒரு காலத்தில் தியானத்திலும், யோகத்திலும் வீரத்திலும் சிறந்து விளங்கியவர்களின் நினைவாக லிங்க வழிபாடு இருக்கலாம் என அறிஞர்கள் கூறுகின்றார்கள். லிங்கம் என்பது ஒரு சமஸ்கிருதச் சொல்லாகும். லிங்க வடிவம், ஆண் குறியைக் குறிப்பதாகவும்,வளம் என்பதற்கான குறியீடாக இது கொள்ளப்பட்டுப் பழங் காலத்தில் வழிபடப்பட்டு வந்ததாகவும் பொதுவாகக் கருதப்படுகிறது. தாந்திரீகம், காமத்தின் வழியாக கடவுளை அடைய முன்னவர்கள் பின் பற்றிய வழிமுறை எனவும் கூறலாம். தாந்திர முறை , தியானம் யோகா இவைகளின் ஒன்று சேர்த்தலை விட மேல் அதிகமானது. யோகா உடலையும் மனதையும் தனித்தனியே பிரிக்க முற் படுவது. தாந்திர முறையின் படி, போட்டி, போராட்டம் வாழ்வின் சாரம்.எல்லா விதமான தடைகளுக்கும் எதிராக போராடி குறை பாடான, நிறைவுறாததில் இருந்து பூரணமாக்க, முழு நிறைவாக்க முயலும் முயற்சி, பிரயத்தனமே தாந்திர முறையின் உண்மையான மெய்பொருள் ஆகும். ஏறத்தாழ 4,500-5,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் வாழ்ந்ததாக கருதப்படும் சிந்து சமவெளி மக்கள் நாகரிகத்தின் உச்சியில் இருந்தார்கள். அவர்கள் தாந்திர முறையை மனதையும் உடலையும் ஒருங்கிணைப் பதற்கு அப்போதே பாவித்தார்கள். தாந்திர முறையில் உடம்பு, மனது, உணர்வு மூன்றையும் கட்டுப்படுத்தி அதன் மூலம் கிடைக்கும் சக்தியை ஆன்மீக பரவச நிலையை அடைய பயன்படுத்துவதாகும். காணாத கடவுளை நினைத்து தவமிருப்பதற்கு [penance] பதிலாக நம் கண் முன்னே இருக்கும் பிடித்தமான உறுப்புகளை பார்க்கும் பொழுது நமது கவனச்சிதறல் குறைக்கப் படுகிறது. அந்தக் கணங்களில் நம் உள்ளுணர்வு விழிப் பாகவும், கவனம் ஒரு புள்ளியில் குவிக்கப் படுகிறது. இதுதான் தாந்திர முறையின் தொடக்கம்.அதாவது மனதும் உடலும் ஒன்று பட்டு இயங்குவதே தாந்திர முறையின் முக்கிய கூறு. உடலையும் மனதையும் தனித் தனியே பிரிக்க முற்படுவது தான் மற்ற வழி பாட்டு முறைகள் ஆகும். ஐயாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சிந்து சம வெளியில் பிறந்த தாந்திரா முறை பற்றி அல்லது தாந்திரீகம் பற்றி இன்று பலர் தவறான கருத்து கொண்டு உள்ளார்கள். அவர்கள் அது எல்லாம் பாலியல் [sex] பற்றியது என நினைக்கிறார்கள். ஆனால் உண்மையில் தாய் வழிபாடு சமூக மரபிலிருந்து தொடங்கிய இந்த தாந்திரீகம் மற்றைய சமய வழிகள் போலல்லாது மனித வாழ்க்கையில் உள்ள அனைத்தையும் இயல்பாக ஏற்றுக் கொண்டு விழிப்புணர்வு அடையும் நிலையினை போதிப்பது. ஆகவே தாந்திரீகத்தில் காமமும் ஒரு பகுதி ஆனால் காமம் தான் தாந்திரீகம் இல்லை. நடை முறையில் சாதாரண பாலுறவைத் தாண்டி அதைவிட கூடுதலாக உள்ளது. நீங்கள் இதை காம சூத்திரத்துடன் குழப்ப வேண்டாம். அது [காமசூத்ரா / Kama Sutra] பாலியல் உறவு நிலைகள் பற்றிய ஒரு வழிகாட்டி மாத்திரமே. தாந்திரா உண்மையில் அதில் ஈடுபடும் மக்களுக்கு எது நல்லதோ அதை செய்கிறது. அதாவது தாந்திரீகத்தின் நோக்கம் [குறிக்கோள்] ஆத்மீக விழிப்புணர்வு நிலையினை [spiritual awakening] அல்லது சுய விடுதலையை அடைவதாகும். தாந்திரா மனித உடலில் ஏற்படக்கூடிய அடிப்படை உந்தலை, பாலியல் ஆற்றலை [sexual energy] பாவித்து ஆன்மீக விழிப்புணர்வு நிலையை மேம் படுத்துதல் ஆகும். தாந்திரா ஒரு மதம் அல்ல. ஆனால் பண்டைய ஆன்மீக நம்பிக்கைகளின் தொகுப்பு ஆகும். ஏனென்றால், தாந்திரா, அதன் இயற்கை தன்மையால், மதங்களை மாதிரி, கொள்கைகளை நம்பிக் கொண்டு நம்பிக்கை அடிப்படையில் கற்பனை செய்யும் ஒன்று அல்ல. மதங்கள் மாதிரி எந்த ஆண்டவன் கட்டளையையும் அல்லது கடுமையான விதி முறைகள் ஒன்றையும் [commandments or strict rules] தாந்திர பின்பற்ற வில்லை. மேலும் நீங்கள் இங்கு கடினமான வழிபாடு அல்லது ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்தில் ஏதாவது ஒரு பணிகளில் ஈடுபடத்தேவை இல்லை. தாந்திராவில் ஒவ்வொருவரும் தனக்கு சரியென படும் ஒரு பாதையை தெரிந்து எடுக்கலாம். தாந்திரா குருவிடம் இருந்து மாணவனுக்கு வழங்கப்படுகிறது. ஒவ்வொரு குருவும் தனக்கெனெ ஒரு தனித்தன்மை வாய்ந்த அணுகு முறையை [unique approach] வைத்திருக் கிறார்கள். மேலும் மதங்களுடன் ஒப்பிடும் போது இதில் முக்கிய வேறுபாடு பாலியலில் ஆகும். மத போதகர்களின் அறிவுறுத்தலின் படி பாலியல் ஒரு புனிதம் அற்ற ஒன்று ஆகும். ஆனால், தாந்திரா, இதற்கு மாறாக இதை புனிதமானது [sacred] என நம்புகிறது. அந்த அடிப்படையில் மனித உடலின் ஒரு அத்தியாவசிய தேவையான உடலுறவு மூலமும் இறைவனை அடையும் வழியினையும் காட்டுகிறது. தாந்திரீகத்தின் படி ஆணும் பெண்ணும் ஒரே வெளிப்பாட்டின் விம்பங்கள் போன்றவர்கள், பிரபஞ்ச ஆற்றலில் ஆண் தன்மையினை சிவம் என்றும் பெண்தன்மையினை சக்தி என்றும் அழைப்பர். இது ஒழுங்கமைக்கப் பட்ட மதங்கள் மாதிரி ஒரு ஒப்புயர்வற்ற ஒன்றை [supreme beings] அல்லது முழுமுதல் கடவுள் ஒருவரை வழிபடுவது அல்ல. மாறாக எம்முள் இருக்கும் இயற்கையான அடிப்படை உந்தலை மதிப்பளித்து, உயர்ந்த நோக்கத்தினை அடைவதற்கு அதை சாதகமாக பயன்படுத்திக்கொள்வது ஆகும். அதனுடன் சண்டை பிடிக்காமல் ஒத்துப்போய் அதனை வைத்தே அதை வெல்லும் சூட்சுமத்தினை சொல்லிக்கொடுக்கிறது. அதாவது, எமது தெய்வீக இயல்பை [divine qualities] எம்மில் வளர்ப்பதற்கு நாம் சிவ, சத்தியை வசதியான சின்னங்களாக இங்கு பாவித்து கொள்கிறோம். பக்குவமற்றவர்களுக்கு [To the crude] இது ஒரு ஆபாசம் [பாலின்பம்/pornographic], ஒருதலைச் சார்பு உடையவர்களுக்கு [to the bias] இது ஒரு கொச்சையான [அநாகரீக மான] முற்காலத்திய மக்களின் பழக்கவழக்கம் [vulgar habits] ஆகும். இந்து [சைவ,சாக்த] ஆலயங்களில் வெறுக்கத்தக்க, அருவருப்பான சிற்பங்களை [objectionable sculptures] கோபுரத்திலும் சுவரிலும் கண்டு நாம் அடிக்கடி இது ஏன் என அதிசயப்படுகிறோம். இது இந்த தாந்திரீக மரபினால் ஏற்பட்டவையாக இருக்கலாம்? மனிதனின் இயற்கையான ஆற்றலான காமத்தை அறிவதும் அறிவதன் மூலம் கடந்து செல்வதுமே மானுட உண்மையின் உச்சநிலையை அறிய உதவும் வழி என அவை நினைத்தன. ஆகவே அவை காமத்தை அறிவின் வழியாகக் கண்டன. அதன் பிரதிபலிப்பே இந்த கலவி [Mithuna / Maithuna / ‘(male/female) couple’] சிலைகள் போலும். [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] "Tantra" The spiritual approach of the non-Aryans [the indigenous peoples - the Austrics, Mongolians, and Dravidians] was Tantra and it differed from the Vedic practices of the Aryans because it was fundamentally an introversive or introvertive process rather than an external ritual. In order to find the roots of the Tantra, we have to start from the Indus Valley. The two main statues found in the Indus Valley are prototype of Shiva seated on a throne in a version of the cross-legged lotus posture of Yoga with Yogi's penis is prominently visible. This seal is often cited as evidence that people of the Indus Valley culture knew Yoga and practiced Tantra. The second sculpture of a girl squats in birthing position lifting her dress to reveal her vagina, stained from offerings. The yoni is the creative power of nature and represents the goddess Shakti. The linga stone represents Shiva and hence it shows that vagina & lingam worshipping cults were existed there as per the opinion of historians. It also may be possible that the tradition of Nadu Kal [memorial stone / Hero Stones] by the ancient Tamils / Dravidians for men who died in battle may gave rise to the linga worship later. Tantra is more than just a collection of meditation or yoga techniques. There is a particular world-view associated with it. According to Tantra, struggle is the essence of life. The effort to struggle against all obstacles and move from the imperfect to the perfect is the true spirit of Tantra. Tantra is the original spiritual science found in Indus valley civilization more than 4,500 - 5,000 years ago. Tantra is the practice which elevates human beings in a process in which their minds are expanded. There is no meaning to undergo penance remembering a god which you have never seen, Instead if you see the body parts which you like very much, your focus will not be disturbed and mind & body will work together. This is the starting point of tantra. it is a fantastic tool for those on a primarily spiritual path. It adds the power of aliveness to the qualities of spirit and helps ground your spirituality into everyday life. In today world people may misconcept that Tantra which is Born in Indus valley civilization over 5,000 years ago, is all about sex ,but the practice of Tantra has to do with much more than sex. It should not be confused with Kama Sutra, a literal guide to sexual positions. Tantra, instead, is the practice of what feels good to the people involved. The purpose of Tantra (in its overtly sexual and non-sexual forms) is for spiritual awakening, enlightenment or freedom. Tantra uses sexual energy - the primal force of our very existence (after all, without sex and fertility, none of us would be here!) - to develop a spiritual consciousness. Tantra is not a religion at all, but an ancient set of spiritual beliefs. Tantra has never become an actual religion, and it was never intended to be one — partly because by its very nature it is not conducive to the set of structured guidelines and formats associated with most religions. With Tantra, there are no commandments or strict rules to follow. You are not required to maintain a rigid prayer schedule or attend services at designated times. Each Tantric practitioner dictates his or her own path based on what's right for that individual. Tantra was originally passed from guru to student, and each guru had his own unique approach to the Tantra beliefs. The most obvious way that Tantra differs from most religions involves sex. Most modern religions view sex as something to be shared between husband and wife, and even then usually for the purpose of procreation. In fact, many people get the impression from religious advisors that sex is something bad or dirty. By contrast, Tantrics believe sex is a sacred gift. Today Tantric revere Shiva as the pure embodiment of the masculine force culminating in cosmic consciousness, and Shakti as the feminine principle embodying pure creative energy. This isn't worship of supreme beings as in most organized religions. Rather, it is Tantra's way of honouring the forces of nature that exist within each of us. We simply use Shiva and Shakti as convenient symbols to focus the growth of our own divine qualities. To the crude they are pornographic. And to the bias they are the vulgar habits of a primitive peoples. Yet they are in fact, opaque symbolic portrayals of the state of 'union' with God. We often wonder why do Hindu Temples have objectionable sculptures on walls. From Tantric perspectives, such sexual images serve as a stimulant messenger to convey the idea of creation, transformation, unity and harmony to the viewers. Within the vast confines of Hinduism one encounters many approaches to demonstrating spiritual ideas. Mithuna ['the state of being a couple'] carvings are just one!. [Kandiah Thillaivinayagalingam, Athiady, Jaffna]

"மனு தர்மம் / வினைப் பயன்கள்" மனு தர்ம சாத்திரம் அல்லது மனுஸ்மிருதி என்பது இந்தியாவின் பண்டைய ஆரிய சமூக அமைப்பில் எழுதப்பட்ட அரசியல் சட்டம். ஆனால் அது ஸ்மிருதிதான். அது ஸ்ருதி அல்ல. ஸ்ருதி என்பது இயற்றப்படாதது, தொன்று தொட்டுப் பரம்பரை பரம்பரையாக காதால் கேட்டு மனதில் இருத்தி வைத்து பிறர்க்கு கூறப்பட்டது அல்லது எல்லாக் காலத்துக்கும் பொருந்துவது. ஸ்மிருதி என்பது ஒரு காலத்துக்காக மனிதரால் எழுதப்பட்டது. மனு வாழ்ந்த காலம் கி.மு 1500 என நம்பப்படுகிறது. அந்த காலத்தின் தேவையை பொறுத்து, அவர்களின் அறிவு, நம்பிக்கையைப் பொறுத்து எழுதப்பட்டது. அவ்வளவுதான். அத்துடன் பார்ப்பனர் வேதக் கருத்துகளை பாமர மக்களின் வாழ்க்கையில் புகுத்துவதற்காகவும் வந்தது தான் இந்த ‘மனு தர்மம்’என்ற சூழ்ச்சி. அது மட்டும் அல்ல சிந்து வெளி பழங்குடிகள் எதோ பல காரணங்களால் வீழ்ச்சி அடைந்து தெற்கு நோக்கி போனபின்பும், சிலர் அங்கேயே தங்கி ஆரியருடன் இணைந்த பின்பும் எழுதப்பட்டது. ஏற்கனவே செய்த பிறவிப் பயனையே இப்போது அனுபவிக்கிறோம் என்பதற்கு ‘மனு தர்மம்’ கூறும் தத்துவம் இப்படி இருக்கலாம் என்று எண்ணுகிறேன் ? இவ்வுலகில் நாம் கெட்ட காரியம் செய்தால் அடுத்த பிறவியில் அனுபவிப்போம் என்று கூறினால் மனிதன் நல்லவனாக வாழ்வான் என்பது தான் அந்த தத்துவம். "தவறு விடும் பலர், சமுதாயத்தின் மத்தியில் வளர்ந்து கொண்டே செல்கின்றதை நாம் அவதானித்துள்ளோம். ஆனால் ஆன்மீக வாதிகள் கூறுவது போன்று அவர்களுக்கு அடுத்த பிறவியில் தண்டனை கிடைக்கும் என்று கூறுவது தான் நம்பத்தகுந்ததாக தெரியவில்லை" ஒருவருக்குத் தண்டனை கொடுப்பதாக இருந்தால் இன்ன குற்றத்துக்காக இந்தத் தண்டனை வழங்கப்படுகிறது என்று அவருக்குத் தெரிய வேண்டும். அது தான் தண்டனை. பரிசு கொடுப்பதாக இருந்தாலும் எந்தச் செயலுக்காக அந்தப் பரிசு கிடைத்தது என்பதை அவர் உணர வேண்டும். அவ்வாறு இல்லாவிட்டால் பரிசுகளாலோ, தண்டனைகளாலோ எந்தப் பயனும் ஏற்படாது. இந்தப் பிறவியில் துன்பம் அனுபவிக்கும் யாருக்காவது நாம் இதற்கு முன் எந்தப் பிறவியில் இருந்தோம் என்பது தெரியுமா? நிச்சயம் தெரியாது! என்ன பாவம் செய்ததற்காக இந்த நிலையை அடைந்தோம் என்று தெரியுமா? அதுவும் தெரியாது. ஒருவன் கொலை செய்து விடுகிறான். அக்குற்றம் நிரூபிக்கப்பட்டு விடுகிறது. ஆனால் கொலை செய்தவனுக்குப் பைத்தியம் பிடித்து விடுகிறது என்று வைத்துக் கொள்வோம். இந்த நிலையில் அவனுக்குத் தூக்குத் தண்டனை வழங்க மாட்டார்கள். அவனே உணராமல் அவனைத் தண்டிப்பது தண்டனையாகாது; அதில் பயனும் இருக்காது என்று உலக அறிஞர்களின் ஒருமித்த அறிவு இவ்வாறு தீர்ப்பளிக்கிறது. அனைவரையும் படைத்த கடவுளுக்கு இந்த அறிவு கூட இருக்காதா? நான் என்ன செய்தேன் என்பது எனக்கே தெரியாமல் இருக்கும் போது என்னைத் தண்டிப்பது கடவுளின் தகுதிக்கும், நீதிக்கும் சரியாக இருக்குமா? ஆகவே இதில் ஒரு சூழ்ச்சி உண்டு. மனுஸ்மிருதி அல்லது மனு தர்மம் என்ற பெயரில்? நான் என்ன நினைக்கிறேன் என்றால் .... துன்பப்படுபவர்களைப் பார்த்து, இவர்கள் தம் ஊழ்வினையால் இன்று துன்பம் அடைகிறார்கள், ஆகவே அவர்களே தேடிக்கொண்ட இந்த துன்பத்திற்கு நாமேன் உதவவேண்டும் என்று நினைப்பவர் எவரும், தம்மை அந்த துன்பப்படும் மனிதரின் இடத்தில் வைத்து பார்த்து ஒருவேளை அடுத்த பிறவியில் [ஒரு கதைக்காக] நான் இப்படி இருந்தால் எனக்கும் ஒருவரும் உதவ முன் வரமாட்டார்கள் என்று நினைத்தால், கட்டாயம் அவர்கள் எவருடைய துன்பத்தையும் முன்வினைப் பயன் என்று ஒதுக்காமல் அவர்கள் உதவுவார்கள் என்பதுதான். இப்பிறவியில் நான் செய்ய வேண்டியது என்ன என்பதில் தெளிவு வந்து விட்டால் மறுபிறவியைப் பற்றி கவலை தேவையே இல்லை. இப்படித்தான் நான் நம்புகிறேன். நீங்கள் எப்படியோ? [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"வாழும் வரைப் போராடு" நான் அன்று சாதாரண வகுப்பு ஏழை மாணவி. என் அப்பா அம்மா கூலி வேலை செய்கிறவர்கள். அவர்களின் உழைப்பில் நானும் தம்பியும் எதோ சமாளித்து இரண்டு மைல் தூரத்தில் இருந்த ஒரு கிராம பாடசாலையில் கல்வி கற்றோம். நடந்து தான் பாடசாலை போவது. பாடசாலை நேரத்தின் பின் தனியார் கல்வி, விளையாட்டு அப்படி இப்படி என்றும் ஒன்றும் எமக்கு இல்லை. என் வகுப்பு வாத்தியார் மிக அன்பாக என்னுடன் பழகுவார், நானும் ஒருவேளை என் நிலைமையை பார்த்து இரக்கப்பட்டு அப்படி பழகுகிறார் என்று அந்த அறியாத பருவத்தில் எடுத்துக்கொண்டேன். அதை பெரிதாக பொருட்படுத்தவில்லை. அவர் இளம் கல்யாணம் ஆகாத ஆசிரியர். இது அவரின் முதல் நியமனம். அவர் பாடசாலைக்கு அருகில் வாடகை வீடு ஒன்றில் சக ஆசிரியர்களுடன் தற்காலிகமாக இருந்தார். சாதாரண வகுப்பு பரீடசை நெருங்கிவரும் நேரம் அது. நான் அவரிடம் சில விளங்காத பாடங்களை கேட்க தொடங்கினேன். அவரும் அதற்கு இணங்கினாலும் பாடசாலை நேரம் கஷடம் என்றும் பாடசாலையின் பின் வீட்டில் வந்து படிப்பிப்பதாக கூறினார். என் பெற்றோரும் சம்மதிக்க அவரும் வரத் தொடங்கினார். பெற்றோர்கள் இருவரும் கூலி வேலைக்கு போவதால், அதிகமாக நானும் தம்பியும் மட்டுமே அவ்வேளை வீட்டில் இருப்போம். வீடு ஒரு குடிசை என்பதால், பாடம் படிப்பிக்கும் பொழுது தம்பியும் வெளியே விளையாட போய்விடுவார், எம் குடிசையில் வசதி குறைவு என்பதால், மிக அருகில் தான் படிப்பிக்கும் பொழுது இருப்போம். கை கால்கள் மெல்ல தொட தொடங்கி, அது வயது வித்தியாசமும் பார்க்காமல், அவரின் உறுதியையும் நம்பி, அவரின் விருப்பத்துக்கு இணங்கி மிக நெருக்கமாக நானும் பழகினேன். இருசொல் இணைதல் புணர்ச்சி என்று இரண்டு பொருள்பட இலக்கணம் சொல்லி, இதுவரை நான் படிக்காத பாடம் எல்லாம் படிப்பித்தார். "இலக்கியம் சொல்லா ஆண்மை அழகில் இதயம் பறிகொடுத்து உறுதி வாங்கி இளமையும் வனப்பும் பொங்கும் உடலை இரண்டு கையாளும் தானம் செய்தேன்!" "இருசொல் இணைதல் புணர்ச்சி என்று இரண்டு பொருள்பட இலக்கணம் சொல்லி இங்கிதமாய் படிப்பித்து அருகில் வந்து இதலை வருடி இடையை பற்றினான்!" "இமைகள் மூடி இலக்கிய நாயகியாக இசைந்து அவனுக்கு தலை ஆட்ட இன்று படிப்பித்தது காணும் என்று இதமாக கூறி என்னை இழுத்தான்!" "இச்சை எம்மை மயக்கி வாட்ட இறுக்கி தழுவி கட்டி அணைத்து இதழ்கள் பதித்து எதோ உளறி இரண்டு ஒன்றாய் இன்பம் சுவைத்தது!" அவரும் மாற்றம் பெற்று எனக்கு உறுதி வழங்கி போக, என் வயிறும் ஊத தொடங்கியது. அன்று இருந்த போர் சூழலில் அவரின் தொடர்பும் அற்று போக, நானும் ஒரு மகனுக்கு தாயானேன். அவரை விசாரிக்க சென்ற தந்தை திரும்பி வரவே இல்லை, என்ன நடந்தது என்று இது வரை தெரியாது? தம்பியும் குண்டு பட்டு இறந்து விட்டார். தனிமை வரத்தான் எனக்கும் துணிவு வந்தது. எப்படியும் அவரை கண்டு பிடிக்கவேண்டும். ஊரறிய இவள் என் மனைவி, இவன் என் மகன் என கூற வைக்கவேண்டும். அது தான் என் நோக்கம், அதற்கு என்ன விலையும் கொடுக்க நான் தயாரானேன். என் அழகும் அதற்கு உதவியது. அவர் திருமணம் செய்து வெளிநாடு போய்விட்டதாக அறிந்து நானும் தரகர் மூலம் மகனுடன் வெளிநாடு போனேன். துரதிர்ஷ்டவசமாக அவர் வாழும் நாட்டிற்கு பக்கத்து நாட்டிலேயே அடைக்கலம் கிடைத்தது. அவர் வாழும் நாட்டில் சில நண்பர்களை பெற்று, அவரின் விபரம் அறிந்தேன். எப்படி என்று கேட்க வேண்டாம். ஆனால், C N அண்ணாதுரை ஒரு முறை "நான் முற்றும் துறந்த முனிவரும் இல்லை, அவள் கற்பில் சிறந்த கண்ணகியும் இல்லை" என்று சொன்ன வாக்கியத்தை நினைவூட்டுகிறேன்! அவருடன் இன்று. கதைத்தேன். தான் யுத்த சூழ்நிலையால், சந்திக்க முடியாமல் போனதாகவும், பெற்றோரின் வற்புறுத்தலால் திருமணம் செய்து வெளிநாடு வந்ததாகவும் கூறியதுடன், தான் என்னையும் மகனையும் ஏற்பதாக உறுதி கூறினார். தன் பிழைக்கு மன்னிப்பும் கேட்டார். ஆனால் இது இன்னும் ஒரு நாடகமா எனக்கு தெரியாது. ஆனால் கட்டாயம் நான் இனி ஏமாற மாட்டேன். என் போராட்டம் தொடரும் ! 'ஓடாத மானும், போராடாத இனமும் மீண்டதாக சரித்திரம் இல்லை' என்று யாரோ சொன்னது என் காதில் இன்னும் ஒலித்துக்கொண்டு இருக்கிறது !! [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"பாட்டி சொல்லைத் தட்டாதே" நான் இப்ப வளர்ந்துவிட்டேன். பொறியியலாளராக வேலை செய்கிறேன். ஊர் உலகம் எல்லாம் சுற்றி திரிகிறேன். எத்தனையோ விதம் விதமான மனிதர்களையும் பண்பாடுகளையும் சந்திக்கிறேன். என்றாலும் நான் கண்ட, அனுபவித்த பாட்டி - பேரன் தொடர்பை எனோ எங்கும் முழுமையாக காணவில்லை? நான் அத்தியடி, யாழ்ப்பாணத்தில் பிறக்கும் பொழுது என் அம்மம்மாவோ அல்லது அப்பம்மாவோ இல்லை. என்றாலும் எங்கள் உறவினரான ஒரு பாட்டி, தன் மகன் மருமகளுடன் எம் அருகில் வாழ்ந்து வந்தார். அவருக்கு பேரனோ பேத்தியோ இல்லை, ஆகவே நாம் எல்லோரும் அவருக்கு பேரன் பேத்தியே!. நாம் அவரை அப்பாச்சி என்றே அன்பாக கூப்பிடுவோம். நான் சின்னவனாக இருக்கும் பொழுது, பெரிய குழப்படி இல்லை என்றாலும் கொஞ்சம் முரடு, கொஞ்சம் என் வழி. எனக்கு சரியாக படுவதை நான் மற்றவர்களின் புத்தியை அலட்சியம் செய்து என் வழியில் செல்வேன். "குழந்தை பருவம் சுமாராய் போச்சு வாலிப பருவம் முரடாய் போச்சு படிப்பு கொஞ்சம் திமிராய் போச்சு பழக்க வழக்கம் கரடாய் போச்சு" மாரி காலம் வந்தாலே, எமக்கு ஒரே கொண்டாட்டம். அப்பொழுது எம் வீட்டுக்கும் அப்பாச்சி வீட்டுக்கும் இடையில் ஒரு வெறும் காணி மட்டுமே. நாம் எமது வேலியில் ஒரு பொட்டு வைத்து, அதன் வழியாகப் புகுந்து அப்பாச்சியிடம் போவோம். அப்ப அந்த வெற்றுக் காணியில் நாம் மழையில் நனைந்து துள்ளி குதிப்போம். அம்மா எம்மிடம் மழையில் விளையாடாதே, காச்சல் தடிமல் வரும், காரிருளில் பாம்பு பூச்சிகள் வாரதும் தெரியாது என்று அச்சுறுத்தல் பாணியில் சொல்லுவார். எனோ அப்படியான பாணியை நான் மதிப்பதில்லை, இவன் சொல்வழி கேளான் என எனக்கு ஒரே திட்டு தான்! ஒரு நாள் அம்மாவின் திட்டலை கேட்ட அப்பாச்சி, என்னோடு விடு நான் அவனை சரிபடுத்துகிறேன் என்று சொல்லி, அவர் தன் வீட்டு திண்ணைக்கு என்னை அழைத்து போனார். முதலில் நீ இதை சாப்பிடு என ஒரு கறுத்தக் கொழும்பு மாம்பழம் வெட்டி தந்துவிட்டு, திண்ணையில் சாய்ந்தபடி கதைக்க தொடங்கினார். 'கடவுள் எங்கே இருக்கிறார் ?' என்று என்னை பார்த்து கேட்டார். இப்ப கேட்டால், பதில் வேறு விதமாக இருந்து இருக்கும், அந்த சின்ன வயதில், அவர் ஆகாயத்தில் இருக்கிறார் என மேலே காட்டி ஒரு துள்ளு துள்ளினேன். 'சிறுநீர் கழிக்க போவதென்றால் என்ன செய்வாய்?' என தனது இரண்டாவது கேள்வியை கேட்டார். நான் அயோ, இதுவுமா பாட்டிக்கு தெரியாதென துள்ளி சிரித்தபடி, அதற்கு பதில் கூறினேன். அவர் விட்டபாடில்லை. 'கடவுள் சிறுநீர் கழிப்பது என்றால் என்ன செய்வார்?' என மீண்டும் கேள்வி கேட்டார். நானும் கோபமாக, எரிச்சலாக, ஆகாயத்தில் தான் கழிக்க வேண்டும் என்றேன். அவர் தனக்குள் சிரித்தபடி, வெற்றிலை சீவலை வாயிலிட்டு மென்று கொண்டு, என்னை கட்டி பிடித்துக் கொண்டு, அது தான் ஆகாயத்தில் இருந்து கீழே மழையாக பொழிகிறது என்றார். நான் திடுக்கிட்டு போனேன். அந்த சிறுநீரிலேயா நான் விளையாடினேன் . எனக்கு ஒரே அருவருப்பு! 'பாட்டி சொல்லைத் தட்டாதே' என சொல்வதை பலமுறை கேட்டிருந்தாலும், அதை பலமுறை பொருட்படுத்தாமல் இருந்து இருந்தாலும், இந்த அசுத்தம், அழுக்கு, அருவருப்பு போன்ற எண்ணங்கள் வர, நான் அப்படியே அப்பாச்சி சொல்லை கேட்டு, அன்றில் இருந்து மழையில் நனைந்து விளையாடுவதை நிறுத்திவிட்டேன். ஆமாம் பாட்டி எப்பவும் பேரன் பேத்தியின் நலத்திலேயே கூடுதலான அக்கறை உள்ளவர்கள். அவர்கள் பல நேரம் பொய் சொன்னாலும், அந்த பொய்கள் கட்டாயம் ஒரு நோக்கத்திற்காகவும் , பேரன் பேத்தியின் நன்மைக்காகவும் என்பதே உண்மை! "பாவம் பாட்டி தள்ளாடும் வயதிலும் பாசம் கொண்டு மகிழ்ந்து வாரார் பாதாளம் சொர்க்கம் புலுடா விடுவார் பாவம் புண்ணியம் புராணம் வாசிப்பார்!" "பாடி ஆடி விளையாட்டு காட்டுவார் பால் கொடுத்து கதை சொல்லுவார் பழக்க வழக்கங்களை திருத்தி எடுப்பார் பக்குவமாகப் பேசி நம்ப வைப்பார்!" "பாரிலே உன்னை பெருமை படுத்த பாதி பொய்யும் கலந்து கூறுவார் பாட்டி வாரார் பாட்டி வாரார் பாட்டி சொல்லை இனி தட்டாதே! [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"நினைவில் நின்றவள்" நான் பேராதனை பல்கலைக்கழகத்தில் இறுதி ஆண்டு பரீடசை எழுதிவிட்டு, மறுமொழிக்காக காத்திருந்த காலம் அது. மறுமொழிக்கு பின்புதான் முறையாக வேலைக்கு விண்ணப்பிக்கலாம்.என்றாலும் அந்த இடைவெளி காலத்தை வீணாக்க விரும்பவில்லை. எனவே உயர் வகுப்பு கணித பயிற்சி வகுப்புக்கள் நடத்த தீர்மானித்தேன். அப்படி சேர்ந்தவர்களில் அவளும் ஒருவள். அவள் கொஞ்சம் நவீனமாக, அந்த கால பாணிக்கு ஏற்றவாறு, தன்னை அலங்கரித்தும் அதற்கு பொருத்தமான ஆடையும் அணிந்து வருவாள். கொஞ்சம் பணக்கார குடும்பமும் கூட. நாள் செல்ல செல்ல அவள், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தனிப்பட்ட முறையிலும் என்னுடன் பழக தொடங்கினாள். அந்த நட்பு ஒரு எல்லைக்குள் இருந்தாலும், அதில் ஒரு பிடிப்பு எம்மை அறியாமலே வளரத் தொடங்கியது. "ஒட்டி உடையில் பெண்மை காட்டி எட்டி நடையில் வேகம் காட்டி சுட்டி விடையில் புத்தி காட்டி வெட்டி பேச்சில் வெகுளி காட்டி தட்டி கழித்து நாணம் காட்டி முட்டி முட்டாமல் விலகி நிற்பவளே! " இப்படித்தான் நான் அவளை வர்ணிக்க கூடியதாக இருந்தது எனலாம். காலம் போக, அது ஆசிரியன் - மாணவி என்ற நிலை மாறி, நண்பன - நண்பி என்ற நிலையாக வலுவடைய தொடங்கியது. அதற்குள் எனக்கு பரீடசை மறுமொழிவரவும், அதை தொடர்ந்து நிரந்தர உத்தியோகம் கிடைக்கவும், நான் தனியார் கல்வி போதிப்பதை நிறுத்தி, நான் படிப்பித்த மாணவர்களிடம், அவளையும் சேர்த்து பொதுப்படையாக மட்டும் சொல்லி விட்டு, என் முதல் உத்தியோகத்தை பொறுப் பேற்க வேறு ஒரு நகரத்திற்கு சென்று விட்டேன். அவளின் நட்பை ஒரு சாதாரண ஒன்றாகவே அன்று கருதியதால், அதை நான் பெரிதாக பொருட்படுத்தவில்லை. ஒரு மாதத்திற்கு பின்பு எனக்கு ஒரு கடிதம், நான் வேலை செய்யும் அலுவலகத்திற்கு அவளின் பெயருடன் வந்தது. நான் அதில் என்ன எழுதி இருக்கு என்று அறிய ஆவலுடன் உடைத்து பார்த்தேன். திகைத்தே விட்டேன். அந்த முதல் வரியிலேயே! ஆமாம் அந்த முதல் வரி, 'அத்தான்' என்று தொடங்கியது. ஒரு நவீன நாகரிக பெண்ணாக சிரித்து குலுங்கி பகிடிவிட்டு கதைத்தவள், இப்படி எழுதுகிறாள் என்று , ஒரே ஆச்சரியமாக இருந்தது, அது மட்டும் அல்ல, என் அண்ணனிடம், தான் என் பெண் நண்பி என்று தொலைபேசியில் கூறி, விலாசம் பெற்றதாக வேறு கூறி இருந்தாள். அது மட்டும் அல்ல, அவள் என்னை காதலிக்கிறாள் என்று கூட எனக்கு தெரியாது. அப்படியான எண்ணம் என்னிடம் ஏற்படவும் இல்லை. உண்மையில் அவரின் நட்பை சாதாரணமாகவே நான் இதுவரை கருதி இருந்தேன். அதை என்றும் பெரிது படுத்தவில்லை. மற்றது என் தந்தை சாதாரணமான சுருட்டு தொழிலாளி, ஆனால் நாம் எல்லோரும் நன்றாக படித்து, நல்ல உத்தியோகம் பெற்றோம். அவள் அதற்கு எதிர்மாறு ! 'இடையது கொடியாய் இளமையது பொங்க நடையது அன்னமாய் நயனம் இமைத்து உடையது ஜொலிக்க புன்னகை சிந்தி சடையது அலைபாய கலந்து பழகுபவளே !" இப்படி ஒரு பருவ மங்கையாக எல்லோரிடமும் மகிழ்வாக கலந்து பழகுவாள் என்பது மட்டும் தெரியும். அப்படியே என்னுடனும் நட்பாக இருந்தாள் என்று தான் நான் கருதினேன். எது எப்படியாகினும், என்னை விரும்பி ஒருவர் கை நீட்டி இருப்பதால், அதை மதித்து, அடுத்தமுறை விடுதலையில் திரும்பும் பொழுது அவரை சந்தித்தேன். இருவரும் அமைதியான கடற்கரையில், குளிர் பணம் அருந்திக்கொண்டு கதைக்க தொடங்கினோம். அவளின் கதையில், எண்ணத்தில் தமிழர் பண்பாடு முழுமையாக வெளிப்படுவதை நன்றாக உணரக் கூடியதாக இருந்தது. அது மட்டும் அல்ல இன்றைய அரசியல் பிரச்சனைகளைப் பற்றியும் பேசினாள். அதில் தமிழர்கள் சிக்கி தவிப்பதை மிக மிக கருணையாக எடுத்துக் கூறினாள். அது அவளின் உடை மற்றும் தலை முடி அலங்காரத்தை மட்டும் பார்ப்பவர்களுக்கு புரியாத ஒன்று!!. என்றாலும் என் பெற்றோர்களின் எதிர்பார்ப்புக்கு அது ஒத்துவராது என்பது தெரியும். ஆகவே அதில் இனிமேல் மாற்றம் செய்தால், நான் பெற்றோரிடம் அனுமதி பெறுவது இலகு என்று விளங்கப் படுத்தினேன். அது மட்டும் அல்ல, கல்யாணத்தின் பின், நீ மெல்ல மெல்ல முன்போல் உடை மற்றும் முடி அலங்காரத்தில் மாறலாம் என்றும் கூறினேன். அவள் என்னை தன் பெற்றோரிடம் முதலில் கதைக்க கூறினார். ஒரு ஞாயிற்று கிழமை நானும் அங்கு சென்றேன் . தாயும் தந்தையும் என்னை வரவேற்றனர். மகள் ஏற்கனவே எல்லாம் சொல்லி விட்டதாகவும், மகள் என்னை கல்யாணம் செய்வதில் எந்த தடையும் இல்லை என்றும், ஆனால் அவரின் கோலம், பாணி அப்படியே தான் இருக்கும் என்று ஆணித்தரமாக கூறினார். நானும் அவர் கேட்டதற்கு மற்றும் அவரின் கடிதத்துக்கு மதிப்பு கொடுத்தே சந்திக்க வந்ததாகவும், என் பெற்றோர் விரும்பும் ஒருவரையே என்னால் திருமணம் செய்யலாம் என்றும் அவர்களிடம் கூறிவிட்டு திரும்பினேன். அவள் எழுந்து கதவு வரை வந்து, நடந்த சம்பவங்களை மன்னித்து மறக்கும் படியும், பெற்றோரை மீறி தானும் ஒன்றும் செய்ய முடியாது என்றும், என்றாலும் தன் அன்பில் எந்த மாற்றமும் இல்லை என்றும் கொஞ்சம் கண்ணீருடன் விடை தந்தார். "கார் கூந்தல் சரிந்து விழுந்து காற்றோடு அது அலை பாய காதணி குலுங்கி இசை அமைத்து கார்த்திகை அதற்கு ஒளி வழங்க காசனம் செய்யும் விழிகள் திறந்து காதோரம் மெதுவாய் செய்தி கூறி காதல் ஆசையை இறுக்கி பூட்டி கால்கள் தள்ளாட விலகி போனாள்!" [காசனம் - Killing,slaying; கொலை] இப்படித்தான் அவளை கடைசியாக பார்த்த அந்த காட்சி என் மனதில் இன்றும் நிற்கிறது. அவளின் நடத்தையும் மற்றும் உள்தோற்றமும் எவ்வளவு அழகாகவும் பண்பாடாகவும் இருப்பதை கண்டு ஆச்சரியமும் மதிப்பும் தானாக என்னில் தோன்றி, என்றுமே நெஞ்சை விட்டு அகலாத, 'நினைவில் நின்றவள்' ஆக இன்னும் என்னுடன் வாழ்கிறாள் அவள்!! [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"இது இனப் படுகொலை ..... !!!" "மனதில் உறுதி கொண்ட மக்களை சினந்து குருதி கொள்ள நினைப்பதும் ஈனமாய் எள்ளி நகை ஆடுவதும் மானமாய் வாழ விடாது தடுப்பதும் தானமாய் பிச்சை போட்டு அடைப்பதும் வனமாய் பசும் நிலத்தை மாற்றுவதும் ஊனமாய் அவனை அடித்து முறிப்பதும் இனப் படுகொலை! இனப் படுகொலை!" "விடுதலை வேண்டி வீறுகொண்ட இனத்தை படுகொலை செய்து குழியில் புதைப்பதும் நடுநிலை அற்று அடிமை ஆக்குவதும் ஏடுகளை எரித்து சரித்திரத்தை சிதைப்பதும் வீடுகளை இடித்து அகதி ஆக்குவதும் மேடுகளை போட்டு தடுத்து வைப்பதும் கூடுகளை உடைத்து குஞ்சுகளை பறிப்பதும் படுகொலை!அது இனப் படுகொலை!!" "கலை வளர்க்க தடை போட்டு அலை அலையாய் ஆமி போட்டு விலை பேசி சிலரை வாங்கி உலை வைக்கும் மந்தரை கெடுத்து சிலை சிலையாய் மக்களை மாற்றி இலை துளிராது வேரையே வெட்டி தலை நிமிரா நெருக்களை கொடுத்து கொலை செய்வது இனப் படுகொலை!!!" [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"நெஞ்சை பறித்தவள் என்னை சந்தித்தாள்" "நெஞ்சை பறித்தவள் என்னை சந்தித்தாள் தஞ்சம் கொடுத்தேன் ஆறுதல் அளித்தேன் வஞ்சனை இல்லாமல் அன்பை கொட்டினாள் கொஞ்சம் மயங்கி சந்தோசம் கண்டேன்!" "மஞ்சள் நிலாவில் குளிர் காய்ந்தோம் மஞ்சத்தில் நெருங்கி அருகில் இருந்தோம் அஞ்சா நெஞ்சத்தாள் எதோ உளறினாள் நஞ்சு கலந்து காதல் வீசினாள்!" "கொஞ்சி வஞ்சி இன்பத்தில் பூத்தாள் வஞ்சனை இதழால் முத்தங்கள் தந்தாள் நெஞ்சத்தை விஞ்சும் கதைகள் சொன்னாள் வஞ்சிவீரி மஞ்ஞை வீராப்பு பேசினாள்!" "நஞ்சு தந்த போதை மயக்கத்திலும் காஞ்சி வீரனாய் அவளை தடுத்தேன் செஞ்ச தெல்லாம் செய்தது போதும் கொஞ்சம் தனியாய் விடு என்றேன்!" "துஞ்சிய கண்கள் அகல விரிந்தன பஞ்சாய் மிதந்து மறைந்து விடடாள் வஞ்சியென நஞ்சமென வந்த கள்ளியை எஞ்சிய நேரத்தில் கனவில் கூடுகிறேன்!" [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"என் மனக் கோயிலின் ஊஞ்சலிலே" / "In my heart" [என் அம்மாவிற்கு / For my mother [05/10/1917-14/08/2009]] "என் மனக் கோயிலின் ஊஞ்சலிலே .... நான் வணங்கும் தெய்வமும் தாயம்மா - என் கண்கண்ட தெய்வமும் நீயம்மா" "என் வாய்மையும் நேர்மையும் நீயம்மா .... நான் வாழ்ந்திடும் வாழ்க்கையும் உனதம்மா - என் தாய்மையிற் பூத்திட்ட பூங்கொடி நீயம்மா" "என் உழைப்பும் உயர்வும் உன் கனவேயம்மா ... உன் வாசனைப் பூக்களும் என் உயிர்ப்பேயம்மா .... நான் மீண்டும் வேண்டுவது உன் கருவறையம்மா" "வேரோடி முளைத்தலும் விளாத்தி விளாத்தியினமே பாரோடி பறந்தாலும் நான் உன் சிறகே அம்மா - என் வாழ்விற்கு ஓளி விளக்கும் நீயம்மா" "தாயின் காலடியும் ஒரு ஆலயமே .... அன்பு சந்நிதியாய் அது எனக்கு நிம்மதியே - நான் கண்ட முதல் வைத்தியரும் நீயம்மா" "மண்ணும் பெண்ணும் என் சுவாசமே அம்மா .... தாய்மை பண்பினை போற்றிடும் கற்புடைமை அம்மா - என் அழுகையில் பதறி, சிரிக்கையில் மகிழ்ந்தவளே" "நான் அம்மா என்று அழைப்பதும் .... உன் வரமே என்றும் நான் உன் மழலை அம்மா ....தெய்வம் உனக்கு தந்த குழந்தை அம்மா" [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்] "In my heart, The god I pray is you Mother is only my prime god" "My Sincerity & honesty- is you The life, I am living- is yours You become flowered creeper with my pregnant" "Again I need one more time- your womb My work & advancement - is your dream your smelling flower- is my life" "Even shoot from roots- wood apple is wood apple Even child fly anywhere- it is your feather My light house for my life- is you " "Even scent from your foot step- is a temple which is a peace of mind for me You are my first doctor " "Earth & woman are breath for life Chastity is a cultured behaviour of you You felt fear on my cry & felt happy on my laugh" "I call you as "Amma" - is your blessing I am Always your - hailing toddler Your god gifted child - is me " [Kandiah Thillaivinayagalingam, Athiady, Jaffna]

ஈழ தமிழர் அவலங்கள் என்ற வகையிலே கடந்த 35 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக நடைபெறுகின்ற அரசியல் நெருக்கடிகளே முக்கிய காரணங்கள் எனலாம். ஈழத்திலிருந்து கடந்த 35 ஆண்டுகளாக தமிழர் வெளியேற்றங்கள், இனக்கலவரங்கள், இராணுவ நெருக்கடிகள், கல்வித்தரப்படுத்தல்கள், போன்றன முக்கிய வரலாற்று அம்சமாக தமிழர் அவலங்களில் இடம்பெற்றுக்கொண்டு இருக்கின்றன. அதில் எவருக்கும் மாற்றுக் கருத்து இல்லை இந்த அவலங்களுக்கு விதைத்த விதை சரியில்லையா? கட்டாயம் . பொன்னப்பாலம் ராமநாதன் காலத்தில், பிரித்தானியருக்கு கீழே இருந்த நேரம், முகம்மது அலி ஜின்னா மாதிரி ஒரு நல்ல வாய்ப்பு, தமிழ் தலைவர்கள் அதை உணரவில்லை. அவர்கள் விதைத்த விதை பிற்காலத்தில் சரியில்லாமல் போய்விட்டது. ஆமாம் சிங்கள அரசியலாளர்கள், அவரைத் தங்கள் தோள்களில் சுமந்து, காலிமுகத்திடலில் ஊர்வலம் சென்றது கணாக்காலமாக பிற்காலத்தில் போய்விட்டது. நியூட்டனின் விதி கிட்டும் வரை காத்திருக்க வேண்டுமா? ஒருமுறை வந்து, இருந்ததும் மறைந்து / தொலைந்து விட்டது இனி வருமா வராதா நான் அறியேன் பராபரமே!!

"கண்ணீரில் நனையும் பூக்கள்" "கண்ணீரில் நனையும் பூக்கள் இவளோ ஊண் உறக்கம் மறந்த மங்கைதானோ அண்டத்தில் அழகாய் பிறந்த விதியோ கண்ட ஆண்களையும் நம்பிய கதியோ கொண்ட கோலம் உண்மையை மறைத்ததோ?" "உள்ளங்கள் இரண்டும் உண்மையில் இணைந்தால் உயிர்கள் கலந்து காதல் மலர்ந்தால் உலகம் என்றும் இன்பச் சோலையே! உணர்ச்சியை மட்டும் கொண்ட நட்பு உனக்கு ஈவது விழிநீர் மட்டுமே!" [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"பேசுவதற்கு முன்பே யோசிப்போம் . யோசித்தப்பின் பேசுவோம்." வார்த்தைகளை சிந்துவது சுலபம். ஆனால்அவற்றினை திருப்பிப் பொறுக்கி எடுத்துவிட முடியாது. ஆகவே வார்த்தைகளை வெளிப்படுத்துவதற்கு முன்பு அது மற்றவரை எப்படி காயப்படுத்தும் என்று நன்றாக யோசித்த பின்பு தான் நாம் பேச வேண்டும். நாம் கோபத்தில், எரிச்சலில், அவசரத்தில் அள்ளிக் கொட்டிய வார்த்தைகளை திரும்ப பெற முடியுமா? முடியாதில்லையா ? அப்படியென்றால் நாம் வெளிப்படுத்தும் வார்த்தைகளுக்கு எப்படி ஒரு சக்தி இருக்க வேண்டும் ? இதை நாம் உணர வேண்டும். தவறை உணர்ந்து நாம் கேட்கும் மன்னிப்பும் அதற்கு நாம் கூறும் காரணங்களும் ஏற்றுக் கொள்ளப்படுமே தவிர மறக்கப்பட மாட்டாது. அது மனதின் ஒரு மூலையில் ஒதுங்கி இருக்கும். ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் அது மீண்டும் வெளி வரலாம் ? ஆகவே அது ஒரு முடிவு அல்ல. இதை நாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். அது மட்டும் அல்ல, மன்னிப்பதும் கூட மன்னிப்பவர்களின் பெருந்தன்மைதானே யொழிய உண்மையாக காயத்தின் வலி குறைந்தமையால் அல்ல. காயத்தின் வலி தற்காலிகமாக மறைக்கப்பட்டுள்ளது என்பதே உண்மை . ஆகையால்.... பேசுவதற்கு முன்பே யோசிப்போம் . யோசித்தப்பின் பேசுவோம். அத்துடன் வள்ளுவர் கூறுவது போல் "இடம் பொருள் ஏவல்" அறிந்து பேசுவோம். "சிறுமையுவு நீங்கிய இன்சொல் மறுமையும் இம்மையும் இன்பம் தரும்."-குறள் எண்: 98 அதாவது, சிறுமைத்தனமற்ற இனியசொல் ஒருவனுக்கு அவன் வாழும் போதும், வாழ்ந்து மறைந்த பிறகும் புகழைத் தரக் கூடியதாகும். ஆகவே இனிய சொற்கள் இன்பத்தை வழங்கும் என்பதை உணர்ந்தவர் அதற்கு மாறாக எதற்காகக் கடுஞ் சொற்களைப் பயன்படுத்த வேண்டும்? "இன்சொல் இனிதீன்றல் காண்பான் எவன்கொலோ வன்சொல் வழங்கு வது."-குறள் எண்: 99 [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம் அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"பலன் தரும் பழக்கங்கள்" "நீ எதை விதைக்கிராயோ அதையே அறுவடை செய்வாய்" "வினை விதைத்தவன் வினை அறுப்பான், தினை விதைத்தவன் தினை அறுப்பான் " ஆகவே மற்றவர்களை மரியாதையாக நடத்தினால் நியுட்டன் விதி சொல்வது போல- "எந்த ஒரு தாக்குதலுக்கும் ஒரு எதிர் தாக்குதல் உண்டு" -நீ அதையே பெருவாய். "நம் செயல்களுக்கு நாமே காரணம்!" "முற்பகல் செய்யின் பிற்பகல் விளையும்" -ஔவையார். "ஒருவன் எப்படி நடக்கிறானோ, அவனும் அது போலவேயாகிறான்" என்கிறது யஜுர் வேதம். "எனைப் பகை உற்றாரும் உய்வர்; வினைப் பகை வீயாது, பின் சென்று, அடும்."- திருக்குறள் [ஒருவர் செய்த தீ வினைப் பகைமைப் பலனிலிருந்து ஒருபோதும் தப்பிக்கவே முடியாது. அது அழியாது நின்று அவரைப் பிற்பாடு காய்ச்சித் துன்புறுத்தும்.] இந்தப் பிறப்பில் நல்லது செய்தால், அதை யாரோ ஒருவர் வரவு செலவுக் கணக்கு வைத்துக் கூட்டிக் கழித்து, நிகர வருமானத்தைத் தேர்ந்து உங்களோடு அடுத்த பிறவிக்கு "இருப்பு இவ்வளவு" என்று அனுப்பி விடுவதாகப் புரிந்து கொள்ளுவது ஊழ்வினை. முற்பிறப்பில் செய்த வினைகள் இந்தப் பிறப்பில் ஊழ்த்து வந்து நல்லது கெட்டது செய்யும் என்ற கருத்தெல்லாம் வள்ளுவரில் கிடையாது. அது அவரை இந்த பிறப்பிலேயே பிற்பாடு காய்ச்சித் துன்புறுத்தும் என்பதே அவர் கருத்து. அது மட்டும் அல்ல ஔவையார் கருதும் அதுவே. ஆகவே மற்றவர்களை மரியாதையாக நடத்துவதுடன் இப்ப பலன் தரும் இவைகளையும் செயுங்கள். -உனது வாக்கை காப்பாற்று -எல்லோருக்கும் மதிப்பு கொடு -நல்ல நண்பனாக இரு -ஒருவரிடம் இருக்கும் நல்லதை எதிர் பார் -மன்னிப்பை காட்டு -அன்பாய் இரு -நீ தவறு இழைக்கும் போது, மன்னிப்பு கேள் -அன்பு வேண்டியவர்களுக்கு அன்பு செலுத்து -பிள்ளைகளின் தேவையை முதல் செய் -உன்னுடன் ஒருவர் கதைக்கும் போது கவனம் செலுத்து -உன்னை தினம் காதலி -உணர்வை காட்டு -கொடும் சொல் பாவிக்காதே -உனது அறிவை மற்றவர்களுடன் பகிர் -உனக்கு தேவையற்றதை தானம் கொடு -சிரிப்பை கூட்டு முகச்சுளிப்பை குறை -நல்ல வழ்வை எதிர் பார் -எப்பவும் நல்லதையே செய் -உன் எண்ணங்களை மற்றவர்களுடன் பகிர் -உனது பிழைகளில் இருந்து பாடம் படி [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம் அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"ஆன்மீகம்" நான் யார்? எங்கு இருந்து வந்தேன்? ஏன் வந்தேன்? எங்கே செல்வேன்? என்னை நகர்த்துவது எது? எனக்குள் உயிராய் இயங்கும் சக்தி எதனால் உருவானது? அது ஏன் உருவானது? எல்லோருக்குள்ளும் இப்படித்தான் இருக்குமா? என்னை அடித்தால் அழுகிறேன், வலிக்கிறது. நான் அடித்தால் இன்னொருவனுக்கும் வலிக்கும் தானே? அப்படி இருக்கையில் நான் அவனை அடிக்கலாமா? தேவையின் அடிப்படையில் இயங்கு என்கிறார்களே...? தேவை என்றால் என்ன? எனது தேவையா? அல்லது சுமூக வாழ்க்கை முறைக்கான ஒட்டு மொத்த மனிதர்களின் தேவையா? எனது தேவையை ஒட்டு மொத்த மானுட சுமூக இயங்கு நிலைக்கு ஏற்ற தேவையாய் மாற்றிக் கொள்ள நான் என்ன செய்யவேண்டும்...? என்றெல்லாம் தன்னுள் தானே கேட்டுக் கொள்ளும் உத்தம செயலுக்குப் பெயர்தான் ஆன்மீகம். இப்படியான தொடர்ச்சியான கேள்விகளின் விளைவால் ஏற்படும் மிகப்பெரிய புரிதலே ஆன்ம விழிப்பு. விவேகானந்தர் என்ன கூறினார் தெரியுமா ? "உங்கள் சாத்திரங்களைக் கங்கையில் எறிந்துவிட்டு பாமர ஏழை மக்களுக்கு உண்ண உணவும், உடுக்க உடையும் சம்பாதிப்பது எப்படி என்று கற்றுக் கொடுங்கள். அவர்களுடைய உலக வாழ்க்கைத் தேவைகள் தீர்க்கப் பட்டாலொழிய நீங்கள் கூறும் ஆன்மீகக் கருத்துக்களை அவர்கள் காது கொடுத்துக் கேட்க மாட்டார்கள்." [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம் அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"காதலா ? காமமா ??" வவுனியா காட்டின் ஒரு எல்லையில் அமைந்த ஒரு குக் கிராமம் அது. பொதுவாக அங்கு எல்லா வீடுகளும் மண் வீடாக இருக்கும் பொழுது ஒரு வீடு மட்டும் கல் வீடாக அங்கு தனித்து காணப்பட்டது. அந்த வீட்டின் இளவரசி தான் எம் கதாநாயகி. அழகிலும் அதே நேரத்தில் படிப்பிலும் சிறந்து விளங்கிய அவள், அருகில் உள்ள பாடசாலையில் உயர் வகுப்பில், விஞ்ஞான பிரிவில் கற்று வந்தாள். அவளின் அழகும் நளினமும் மற்றும் உடையும் கண்டு மயங்காத ஆண் மாணவர்களோ அல்லது ஆசிரியர்களோ இல்லை என்றே சொல்லலாம். அதே பாடசாலையில் குழப்படி பையன் என பெயர்பெற்ற, ஆனால் கம்பீரமான மிடுக்கான ஒரு பையன் இருந்தான். அவன் ஏற்கனவே உயர்தர பரீட்சை எடுத்து இரு முறையும் கோட்டை விட்டவன். என்றாலும் பாடசாலை அருகில் இருக்கும் மதவில் தன் கூட்டாளிகளுடன் இருந்து மாணவிகளை கிண்டல் செய்வான். அவனின் கடைக்கண் இப்ப எம் இளவரசியின் மேல். தான் எப்படியும் அவளை மடக்க வேண்டும். அது தான் இப்ப அவனின் எண்ணம். அவன் வலையில் ஏற்கனவே சிக்கி சில மாணவிகள் பட்ட துயரம் வேறு. அது எம் இளவரசிக்கும் நன்றாகத் தெரியும். எனவே அவன் லீலைகள் ஒன்றும் அவளிடம் பலிக்கவில்லை. ஆனால் அவன் விடுவதாக இல்லை. அவன் அவளின் அன்றாட நடவடிக்கைகளை நோட்டமிட தொடங்கினான். எங்கேயாவது ஒரு சந்தர்ப்பம் கிடைக்குமோ என்று. அது அவளுக்கு தெரியாது? அவள் வழமைபோல, பாடசாலையின் பின், வீட்டிற்கு விறகு பொறுக்க அன்றும் தன் தங்கையுடன் சென்றாள். அவள் என்ன நினைத்தாளோ தெரியாது, தங்கையை ஒரு பக்கமும், தான் மறுபக்கமுமாக சென்று விறகு பொறுக்க தொடங்கினாள். அவளையே, அவளுக்கு தெரியாமல் கவனித்துக் கொண்டு வந்த அந்த வாலிபன், தன் துவிச்சக்கர வண்டியை ஒரு மரத்துடன் சாத்திவிட்டு, திடீரென பின்னல் வந்து கட்டிப் பிடித்து முத்தம் கொடுத்து விட்டான். எம் இளவரசி அப்படியே திகைத்து என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் நின்றுவிட்டாள். தங்கை பக்கத்தில் தான் விறகு பொறுக்கிறாள். சத்தம் போட்டால் உடனே வந்திருப்பாள். ஆனால் அவள் செய்யவில்லை ? அவள், அவன் உண்டாக்கிய திடீர் மலைப்பில் அப்படியே சிலையாட்டம் நின்று விட்டாள். அவனுக்கு அது இலகுவாக போய் விட்டது. தடுக்கவும் இல்லை அணைக்கவும் இல்லை. எனக்கு அகலிகை - இந்திரன் கதை ஞாபகம் வருகிறது. பிரம்மச்சரிய விரதத்தை கடைப்பிடித்ததால் அகலிகையுடன் கௌதமர் உடல் சேர்க்கையில் ஈடுபடுவதில்லை. கணவருக்கு பணிவிடை செய்வதிலேயே அகலிகை பொழுதை கழித்தாள். ஆனாலும் அவ்வப்போது காம உணர்ச்சி அகலிகைக்கு எழும். அகலிகை மேல் காமம் கொண்ட இந்திரன், ஒரு நாள் பின்னிரவில் சேவல் போல் கூவ, கௌதமரும் விடிந்து விட்டது என எண்ணி நீராட செல்ல, இந்திரன் கௌதமர் உருவில் அங்கு வந்து அவளுடன் உடல்சேர்க்கையில் ஈடுபட்டார். என்றாலும் பிற்பாடு அது இந்திரன் என்று அவள் உணர்ந்தாலும், அமைதியாய் இருந்ததாக ராமாயணத்தில் உண்டு. அப்படித்தான் எம் கதாநாயகியும் இருந்தார்? எம் கதாநாயகி அதை வன்முறை என்று எடுக்கவில்லை. அவள் மனதில் எதோ சந்தோசம். அதற்கு நியாயம் கற்பிப்பது போல "எனக்கு காதலும் வரவில்லை காமமும் வரவில்லை. ஆடவன் ஒருவன் என் உடலை தீண்டிவிட்டான் என்று விருப்பமோ விருப்பம் இல்லையோ இவன் என் கணவன் என்று பட்டிக்காடு நான் முடிவு எடுத்து அமைதியாக நின்றேன்" என தனக்கு தானே சொல்லிக்கொண்டாள். என் தந்தையார் கண்ணகி. சீதை .... இப்படியான சரித்திர கதைப் புத்தகங்களை வாங்கித் தருவார் அவற்றை வாசித்து, நானும் என்னை அவர்களைப் போல் எண்ணிய பட்டிக்காடு என்பது அவரின் பிந்திய வாதம். எத்தனையோ போராட்டத்தின் பின், ஏறத்தாழ ஐந்து வருடத்தின் பின், அவன் அரேபியாவில் இருந்து நாடு வந்ததும், அவள் அவனையே திருமணம் செய்தாலும். அது தொடக்கத்தில் இருந்தே தடுமாறிக் கொண்டே இருந்தது. அதிலும் ஆச்சரியம் என்னவென்றால் முதல் இரவே அவளுக்கு அதிர்ச்சி கொடுத்த சம்பவம் தான். அரேபியாவில் அவனின் பெண் நண்பியான, யாரோ ஒரு யயந்தி பற்றியே அவனின் கதை முழுக்க முழுக்க இருந்தது. அவள் இத்தனைக்கும் இடையிலும், தன் கோபம், உணர்ச்சி எல்லாவற்றையும் கட்டுப்படுத்திக் கொண்டு, 'நீங்கள் அழகாக இருக்கின்றீர்கள்' என்று அவனை திசை திருப்ப சொல்லி பார்த்தாள். 'எல்லாம் யயந்தி வளர்த்து விட்டது' என்றவன் கூறி, குறட்டை விட்டுத் தூங்கியும் விட்டான்!. இப்படித்தான் அவளின் வாழ்க்கை ஆரம்பித்தது. பெற்றோர்கள் சூழ்ந்து இருந்ததால், எப்படியோ ஒருவாறு, பல இழுபாடுகளுக்கு இடையில், ஓரளவு சுமுகமாக குடும்ப வாழ்வு நகர்ந்தது. எனினும் அன்றைய நாட்டுப் பிரச்சனை காரணமாக இரண்டு குழந்தை பிள்ளைகளுடன் அவனையும் அவளையும் பெற்றோர்கள் வெளிநாடு அனுப்பி வைத்தனர். இது அவர்களின் பெற்றோர்கள் செய்த பெரும் தப்பு! அந்த கதாநாயகன், இப்ப மீண்டும் சுதந்திர பறவையாகி, வெளிநாட்டு கலாச்சாரமும் துணை புரிய, அவளை விட்டு விட்டு இப்ப ஆறாவது பெண்ணுடன் வாழ்கிறான்! எம் கதாநாயகி காதலும் இல்லாமல் காமமும் இல்லாமல் பிள்ளைகளுடன் போராடிக் கொண்டு உலகின் ஒரு மூலையில் அமைதியாக கண்ணீருடன், அவனின் புது மனைவியையும், அவள் யாருக்கோ பெற்ற பிள்ளைகளை சுமந்து செல்லும் தன் கணவனையும் பார்த்துக்கொண்டு, இன்னும் காத்து நிற்கிறாள்!! [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம் அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"உள்ளம் கவர்ந்த கள்வன்" நான் உயர்தரம் முடித்து, அரசாங்கம் அறிமுகப் படுத்திய தரம் அற்ற, இனரீதியான தரப்படுத்தல் மூலம், பல்கலைக்கழக நுழைவை இழந்து, தனியார் நிலையம் ஒன்றில் தொழில் சார்ந்த கல்வி ஒன்றில் அன்று பயின்று கொண்டு இருந்தேன். பொழுது போக்காக சில பேனா நண்பர்களை உள்வாங்கி, எனது ஓய்வை பயன் படுத்திய காலம் அது. நாளடைவில், அதில் ஒரு பேனா நண்பன் முன்னிலை வகுக்க தொடங்கினார். அரசியல் தொடங்கி சமயம் வரை எமக்குள் கருத்து பரிமாற்றங்கள் நடந்தன. இருவருக்கும் சில உடன்பாடுகளும் மாறுபட்ட கருத்துக்களும் இருந்தாலும் நட்பு வலுவாகிக் கொண்டே போனது. நம்பிக்கை வளர, இயல்பாகவே, எந்தவித தயக்கமும் இன்றி கடிதங்கள் பரிமாற தொடங்கினேன். அவனை பற்றிய தனி விபரங்களையும் அறிய என்னுள் ஒரு அவா வந்தது. எனினும் எப்படி கேட்பது என்று தெரியாமல் இருந்த அந்த நேரத்தில், அவனும் எனோ என் படத்தை கேட்டு ஒரு கடிதம் போட்டு இருந்தான். இது தான் சாட்டு என்று, 'நான் பெண், முதலில் நீ உன் படத்தையும், முன்பு தரப்படாத விபரங்களையும் தா' என்று கேட்டேன். அதன் பின் ஒரு சில கிழமை கடிதங்கள் வரவில்லை, ஆனால் பிறகு 'தான் பட்டம் பெற்று, அண்மையில் கொழும்பில் வேலை பெற்று, கல்வி அமைச்சில் அதிகாரியாக வேலை பார்ப்பதாக' பட்டமளிப்பு படம், வேலைத்தள படங்களுடன் கடிதம் வந்தது . அவன் படங்களை பார்த்தவுடனே, அவனின் முன்னைய கருத்தாடல்களும் ஒன்று சேர 'அண்ணலும் நோக்கினான் அவளும் நோக்கினாள்' போல என்னுள் 'உள்ளம் கவர்ந்த கள்வன்' ஆக குடிபோய் விட்டான்! ஆனால் நான் ஒன்றை மனதில் எடுக்க மறந்துவிட்டேன். நான் நோக்கியது வெறும் படமே என்று! நானும் எனோ அவசரம் அவசரமாக படம் எடுத்து, என்னை பற்றி கூடுதலாக எழுதி, அவனின் படத்துக்கும், வேலைக்கும் வாழ்த்து கூறி, பதில் போட்டேன். அவன் என்னை பற்றி என்ன சொல்லுவான் என்று வேறு கற்பனை கூட! அவனின் பதில் வந்தது, சாதாரணமாக நன்றி கூறியதுடன், தான் விடுதலையில் வீடு வருவதாகவும், நேரம் இருந்தால், நான் படிக்கும் தனியார் நிலையம் வந்து சந்திப்பதாகவும் எழுதி இருந்தான். மற்றும் படி என் படத்தை பற்றி ஒன்றுமே எழுதவில்லை, எனக்கு ஒரே கோபம், என்றாலும் அவனை திட்ட முடியவில்லை. "நெஞ்சத்தார் காத லவராக வெய்துண்டல் அஞ்சுதும் வேபாக் கறிந்து" என்பது போல, என் உள்ளத்தில் அந்த கள்ளன் குடிகொண்டு விட்டதால், என்னால் ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை, வாரான் என்கிறான், சிலவேளை வந்து சொல்லுவானோ ?, இப்படி என்னையே ஆறுதல் படுத்தினேன். வந்தான் சொன்னபடியே, என் கண்கள் அவனையே பார்த்தபடி இருந்தது. நான் என் தோழியுடன் அவனை சந்தித்து, அங்கே இருக்கும் சிற்றுண்டி சாலையில் மூவரும் மூன்று மணித்தியாலத்துக்கு மேல் கதைத்திருப்போம். அந்த கள்ளன் எந்த சந்தர்ப்பத்திலும் என்னிடம் எந்த விருப்பமும் வெளிக்காட்ட வில்லை. நான் அவனிடம் என் ஆசையை சொல்ல விரும்பினாலும், எனோ அதை சொல்ல முடியவில்லை? அதைத்தான் தொல்காப்பியர் "அச்சமும் நாணும் மடனும் முந்துறுதல் நிச்சமும் பெண்பாற் குரிய என்ப" என்கிறாரோ யான் அறியேன்! அதன் பின் அவன் என்னை நேரடியாக என்றுமே சந்திக்கவில்லை, அந்த 'உள்ளம் கவர்ந்த கள்வன்' இன்று தன் திருமண பத்திரிக்கையை அனுப்பி உள்ளான். என் நெஞ்சம் இன்னும் அவனைமறக்கவில்லை? கைக்கூடிய காதல் உண்டு, கைக்கூடாத காதல் உண்டு, கைக்கூடி பிரிந்த காதல் உண்டு, கைக்கூடாமல் நினைவுகளோடே வாழும் காதல் உண்டு!. அதில் நான் கடைசி பிரிவு !! அவன் என்றும் என் 'உள்ளம் கவர்ந்த கள்வன்' !! ஆமாம் அவன் இன்று ஒருவளின் கணவன் தானே! அது தான் அவன் என்னுடன் கள்வனாகவே வாழ்கிறானோ ? நீங்களே சொல்லுங்கள் ?? [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம் அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"பாசம்" எம் திருமணத்தின் பரிசாக எம்கையில் தவழும் அவன்மேல் பாசம் அத்தனையும் கொட்டிவளர்த்தோம். அது தன்னலம் என்று என்றுமே எண்ணவில்லை. ஏன் - பாசத்தை உணரவும், கொடுக்கவும் பெறவும் திறன் பெரும்பாலும் உயிரியல் ரீதியானது என்றுகூட சிந்திக்கவில்லை. இனிப்பு இனிக்கும் என்கிறோம். ஆனால், இனிப்பு என்றால் என்ன? என்றுயாராவதுகேட்டால், விளக்குவது சிரமமாகிறது. அப்படியே பாசமும் ஆகும். அவனுக்கு எல்லா வசதியும் கொடுத்து, படிப்பில் ஒரு எல்லைக்கே கொண்டுபோனோம். நல்ல உயர்தர வேலையும் கிடைத்தது. அழகானபெண்ணும் காதலியாக வரவே, அவனின் விருப்பத்தின்படி, சிறப்பாக ஆடம்பரமாக திருமணமும் மகிழ்வாக நிறைவேறியது. பாசத்திற்கு நாம் நாளாந்தவாழ்வில் கொடுக்கும் விளக்கம், அதை ஒரு அளவிடக்கூடிய பொருளாக சிந்திக்க ஊக்குவிக்கிறது. இதனால் தான் நாம் "பாசத்தை உருவாக்குங்கள்", "காதலில் விழுந்தார்", "நிறைய பாசம்" போன்ற வார்த்தைகளை பயன்படுத்துகிறோம் என்பது மெல்ல மெல்ல புரியத் தொடங்கியது. திருமணத்துக்கு முன் இருந்த அவனின் போக்கு இப்ப மாறத் தொடங்கி, நாம் இதுவரை புரியாததை ஒவ்வொன்றாக அளந்து காட்ட தொடங்கியது. பொதுவாக ஒருவர் உயிர்வாழ அவருக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட அளவு தன்னலம் அவசியமாகிறது. அதுமாட்டு அல்ல, தன்னலமாய் இருப்பதை எவரும் தவிர்க்கவும் முடியாது. பாசம்கூட அதற்கு விதிவிலக்கல்ல!! ஆனால், பெற்ற தாய் தந்தையரைகூட புறந்தள்ளும் அளவிற்கும் அதுபோகும் என்பது நாம் நினைக்கவே இல்லை. பணம், அந்தஸ்து எல்லாவற்றையும் மறைக்கும் என்பது உண்மைதான் ! தாயின் மறைவிற்கு கொள்ளிவைக்கவென வந்த பொழுது தான் நான் கடைசியாக அவனை பார்த்தேன். தமிழ் மூதாட்டி ஔவையாரின் ஒரு பாடல் எனக்கு ஞாபகம் வருகிறது "அற்ற குளத்தின் அறுநீர்ப் பறவைபோல் உற்றுழி தீர்வார் உறவல்லர் – அக்குளத்தில் கொட்டியும் ஆம்பலும் நெய்தலும் போலவே ஒட்டி உறுவார் உறவு" இப்ப என்னை பாடையில் கிடத்திவிட்டார்கள். எனக்கு இன்று இறுதிச்சடங்காம். நான் தீயில் சங்கமிக்கும் பொழுது, நாடகம் ஆடியவாழ்வு முடிவுறும் பொழுது, மகனை ஒருமுறை பார்க்க தேடிப் பார்த்தேன். உறக்கம் துறந்த பாசங்களை கண்டேன். அவர்களுக்கிடையில் உரிமை காட்டிட வந்த மகனையும் கண்டேன்!! கடைசியாக என் மகனிடம் ஒன்றே ஒன்று கேட்கிறேன், என் பெயரை மறக்க வேண்டாம், என் பெயர் எம் அடையாளம், எங்கள் இருப்பு, இனத்தின் வாழ்வு!! [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம் அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"முட்டி மோதி போகும் பெண்ணே!" "ஒட்டி உடையில் பெண்மை காட்டி எட்டி நடையில் வேகம் காட்டி சுட்டி விடையில் புத்தி காட்டி வெட்டி பேச்சில் வெகுளி காட்டி தட்டி கழித்து நாணம் காட்டி முட்டி மோதி போகலாம் பெண்ணே! " "பட்டி தொட்டி எங்கும் சொல்லி கட்டி தங்கம் வெட்டி எடுத்து செட்டி செய்த மோதிரம் மாற்றி மெட்டி காலில் கண் சிமிட்ட தட்டி கேட்க துணை சேர ஒட்டி உரசி போகலாம் பெண்ணே!" "மூட்டி அடுப்பில் சமைக்க வேண்டும் கூட்டி பெருக்கி துடைக்க வேண்டும் ஊட்டி பிள்ளை வளர்க்க வேண்டும் லூட்டி அடித்து குழப்ப வேண்டும் போட்டி போட்டு கொஞ்ச வேண்டும் சீட்டி அடித்து சிரிக்லாம் பெண்ணே!" "நாட்டி வளர்த்த காதல் எல்லாம் ஈட்டி ஆக உன்னை துளைக்க பாட்டி சொன்ன கதை எல்லாம் கூட்டி குழைத்து உனக்கு தர ஆட்டி அலைய விடாதே பெண்ணே நொட்டி நொடிய விடாதே பெண்ணே!" [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம், அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"கடவுள் கேட்கிறார்" "பாலை ஊற்றி என்னை குளிப்பாட்டுகிறாய் காலை மாலை எனக்கு படைக்கிறாய் சாலை ஓரத்தில் என் மகன் மாலை வரை இருக்க தவிக்கிறான் !" "பட்டும் பகட்டும் எனக்கு எதற்கடா? தட்டும் படையலும் எனக்கு எதற்கடா? கொட்டும் பாலை அவன் குடிக்கட்டும் சொட்டும் தேன் வயிற்றை நிரப்பட்டும்!" "தடல் புடலாக என்னை பூசிக்கிறாய் கடல் கடந்து யாத்திரை போகிறாய் குடல் வற்றி அவன் சாகிறான் உடல் சிதறி அவன் வாடுகிறான்!" "எங்கும் என்னை தேடி அலையாதே இங்கு கொட்டும் கறந்த பாலை அங்கு வறியவன் வாயில் கொட்டு அங்கு அவன் சிரிப்பில் நானே !" [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம் அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]

"போலிச்சாமி வண்டியில் போகிறார்" "திருட்டு முழி முழிக்க திரும்பி பார்த்து பார்த்து திருநீர் அள்ளித் தூவி திருநங்கை ஒன்றைத் தேடுறான்!" "குருவி சாஸ்திரம் கூறி குருட்டு நம்பிக்கை வளர்த்து குருவாய் தன்னை நினைத்து குருதி கொதிக்க குழைகிறான்!" "ஊரு பேரு தெரியாதவன் இருளும் பகலும் புரியாதவன் தருமம் பற்றி பேசுகிறான் செருக்கு பிடித்து அலைகிறான்!" "தெருவில் தனிய நின்றால் அருகில் வந்து போதிக்கிறான் புருஷன் இல்லை என்றால் புருவம் உயர்த்தி பார்க்கிறான்!" "அருள் வேண்டி பத்தினி அருகில் நெருங்கி வந்தால் அருமை பெருமை பேசி அருந்ததி காட்டி நிற்கிறான்!" "உருண்டு போகுது வண்டி உருவம் மெல்ல தெரியுது உருவந்து ஆடிய வேலன் உருக்குலைய அதில் இருக்கிறான்!" "சுருட்டு வாயில் கொதிக்க சுருக்கி ஆடை உடுத்து சுருதி விலகாது மீட்க சுருண்டு வேலன் படுக்கிறான்!" "கருமம் வாழ்வில் ஒழிய கருணை மழை வேண்டி கருப்புச் சாமி ஆடியவன் கருவிழி மார்பில் சாய்கிறான்!" [கந்தையா தில்லைவிநாயகலிங்கம் அத்தியடி, யாழ்ப்பாணம்]