ஈரவிழி உலர்த்தி

இகப்பரப்பை உலுப்பு!

பண்பட்டுப் பண்பட்டு

புண்பட்டுச் சிதைகிறோமே...

பார்த்தெவரும் விழி நனைத்து

வேதனைகள் தீர்த்தாரா?

மண்பட்டு மரணம் தரும்

கந்தக அமிலங்களைக்

காட்சிப் படுத்தி எவரேனும்

கணக்கெடுத்துக் கொண்டாரா?

தாயக புூமியிலே..

பேய் ஏவும் கூர்முனைகள்

பிண ஓலம் வளர்க்கிறதே...

தீ ஏறி உலவிட - எம்

தேச முகம் கருகிறதே..

வாயாறச் சொல்லின்றி

விம்மி அழும் குரல் கொண்டு

வீணர்களின் வேட்டுக்களால் - எம்மினம்

வீதியெங்கும் சாகிறதே....

கணப் பொழுதும் இடைவிடா

வேதனையைச் சுமத்தி - எங்கள்

இனத்துவாழ் குடிநிலங்கள்

பறித்தெடுக்கப் படுகிறதே..

இனவாதக் கோரப் பேய் - எம்

இன இரத்தம் பருகத்

தினவெடுத்துத் தினவெடுத்துத்

திருமலையில் அலைகிறதே..

பேதைத் தமிழரெல்லாம்

பேரினத்தின் கைகளிலே..

நாறிப் பிணமாகி...

அள்ள ஒரு நாதியற்று...

புழுத்துப் புூமியிலே உளுத்து மறைவது...

உன்னையும், என்னையும் உறங்கச் சொல்கிறதா?

எழு தமிழா! எழு!!

விரல் இடுக்கில் விசை அழுத்த

துடிதுடித்து எங்களினம்

போரதிரும் புூமியிலே

புண்பட்டுச் சாகிறதே..

உணர்வற்று உனை ஆற்றி

நீறாகி ஒளிக்காதே!

கனலும் மன ஒளியில்

நெருப்பாகு!.... நெருப்பாகு!!

ஈரவிழி உலர்த்தி

இகப்பரப்பை உலுப்பு!

பாறிச் சரிகிறது பைந்தமிழ் இனமங்கு

வாரிக் கரமிணைத்து வல்லமை செய்ய எழு!

உலகத் திசையெங்கும் - உழலும்

உறவுகளே! விழித்தெழுக!!

நித்தம் நித்தம் செத்த உறவுகள்

கண்களைக் கசித்தால்

உயிர்களைக் காக்க உரத்தை வழங்குக!

இடர் களையும் இப் பொழுதில்

தொடருந்தாய் உன்னை இணை!

மானங்கெட்டு எவரும்..

மாராப்புச் சேலைக்குள்

முகம் புதைத்து மறைவதை

மன்னிக்க முடியாது!

நாளை, நல்ல சேதி வரும்

வீணர் வீழ்த்தி வாகை சூடி

மான மறவர் மண்ணை மீட்பர்.

தோளை நிமிர்த்து!...

புூமிப் பந்தெங்கும்

தாயக மீட்புரைத்து

மாவிலாறையே....

மண்மீட்ட மா...வரலாறாய்...ஆக்கு!!

ஆவி துடித்தெழுந்து கூவிக் கரமுயர்த்து!

எழு தமிழா!... எழு!!

விழி விரித்து.....

வேடிக்கை பார்க்கின்ற வேளையல்ல.

வேதனையிருந்து மீட்சிக்காய்

வலு ஊட்டி வாகை சூட்ட

வளம் கொடுக்கும் காலமிது.

Edited January 25, 200916 yr by valvaizagara

தேவையான நேரத்தில் ஓரு உணர்ச்சிகரமான கவிதை. பாராட்டுக்கள் வல்வைசகாரா.

உணர்ச்சிபூர்வமான கவிதை பாராட்டுகள்