கண் இருக்கிறது ஆனால் வழி தெரியவில்லை எங்கே போவது என்பது தெரியும் ஆனால் எப்படி போவது என்பது என்று தெரியாது எல்லா திறமைகளும் இருக்கின்றது அதை எப்படி செயற்படுத்துவது என்பது தெரியாது இப்படித்தான் பல திறமை சாலிகள் தங்களிடம் இருக்கும் பல வரங்களை வைத்து கொண்டு அவற்றை எப்படி இந்த உலகிற்கு காட்டுவது என்பது தெரியாமல் அடைக்கப்பட்ட பாதையில் நிற்பதை போல விழித்து கொண்டிருக்கிறார்கள் .

பல மனிதர்கள் தமக்கு தெரிந்ததை பிறருக்கு சொல்லி கொடுக்க விரும்புவதில்லை தான் மட்டும் சாதிக்க வேண்டும் தான் மட்டும் சம்பாதிக்க வேண்டும் மற்றவர்கள் தங்களை போல் வரக்கூடாது என நினைக்கிறார்கள்  சில வெற்றியாளர்கள் தன்னை பற்றி சொல்லும் போது மிகவும் கடுமையான உழைப்பில்தான் நான் உயர்ந்து நிற்கிறேன் என்று மட்டுமே சொல்வார்கள் அந்த வெற்றியில் உள்ள சூட்சுமங்களை சொல்ல மாட்டார்கள் .

எந்த மனிதனும் கஸ்ரங்களை மட்டுமே அனுபவித்து வெற்றியாளனாகுவதில்லை அதன் பின்னே பல அனுபவங்கள் ,ஆர்வங்கள் அதிலுள்ள ஈடுபாடுகள் அவைகளை செய்யதூண்டிய விடயங்கள் அதிலிருக்கும் சந்தோசங்களை இறுக்கமாக எடுத்து கொள்ளாமல் இயல்பாக எடுத்துகொள்ளும் வீதங்கள் இப்படியாக தனது முன்னேற்றங்களின் பின்னால் பல விடயங்கள் இருந்தாலும் அவைகளை சொல்லாமல்.கஸ்ரப்பட்டேன் முன்னேறினேன் நீயும் கஸ்ரப்பட்டு முன்னேறு என்பார்கள் அவர்களது உழைப்பு மிகவும் பெரியதுதான் மிகவும் கஸ்ரப்பட்டவர்கள்தான் ஆனால் அதைமட்டும் சொல்வதனால் கேட்பவர்கள் மென்மேலும் வெறுப்படைவார்களே தவிர எதையும் செய்வதில் ஆர்வம் காட்டமாட்டார்கள்  ஆகவே சிரமமான வெற்றியையும் கஸ்ரப்பட்டு செய் என்று அதன் அழகான கூறுகளையெல்லாம் சொல்லி கொடுத்தால் அவனும் சில சூட்சுமங்களை தெரிந்து கொள்வான். அவனுக்கு அந்த வெற்றியை நோக்கி ஓட வேண்டும் என்ற எண்ணம் ஏற்படும்.

நாம் மற்றவர்களுக்கு செய்யும் கடமையாக அதை நினைப்போம் இருபது வயதிலே வெற்றிக்கான திட்டங்களை ஆரம்பிக்க வேண்டியவன்  முப்பது வயதில் அதனை ஆரம்பிக்கிறான் . காரணம் அவனுக்கு வழி காட்ட ஆள் இல்லை எம்மிடம் மட்டுமே விஷேட குணங்கள் உள்ளன இது போல் பிறர் எதுவும் செய்யமுடியாது என்று மற்றவர்களை மட்டமாக நினைக்காமல் எமக்கு தெரிந்தையெல்லாம்  அவர்களுக்கு சொல்லிகொடுக்க வேண்டும்.   தீய விடயங்களைதான் இரசியம் என்று மறைக்கிறார்கள் ஆனால் நல்ல விடயங்களை ஏன் ரகசியமாக வைக்க வேண்டும் பிறர் வளர்ச்சியில் எரிச்சலை காண்பதால் நமது மனித வாழ்வு உயரப்போவதில்லை .நாம் தவற விட்டதையும்  பிறருக்கு சொல்லி கொடுத்து வழி காட்டுவதும்தான். மனித வாழ்வின் இயல்பு.

 எனவே நீங்கள் ஒரு வழிகாட்டியாக இருங்கள்  அங்கே போ அங்கே முத்துக்கள் அங்கே மாணிக்கங்கள் ,வைடூரியங்கள்   இருக்கின்றன என்று நீங்கள் கண்ட கனிகளையெல்லாம் சொல்லிகொடுங்கள்.  அதை விடுத்து நீ எப்படி வாழ போகிறாய் என்று பரிதாப்படுவது போல வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருக்காதீர்கள் உங்களால் ஒருவன் வளர்ச்சியடைவேண்டுமானால் அவர்களின் கையை பிடித்து நடாத்தி செல்லுங்கள்  அதனால் நீங்களும் ஒரு வழிகாட்டும் மனிதனாக வாழ்வீர்கள்.

 

 

இதில் எத்தனை பேர் வழிகாட்டிகளாக இருக்குறீர்கள்?.

 

 

 

காலம் மாறிக்கிடக்கிறது ஐயா

 

ஒருவரை கூட்டிச்செல்பவனை உலகம் சந்தேகத்தோடு பார்க்கிறது

இவனுக்கென்ன  லாபம்?

சும்மா செய்வானா??

இப்படித்தான்  பார்வை இருக்கிறது

 

செய்ய நினைப்பவனையும் இது தடுத்துவிடுகிறது

அந்த நேரத்தில் அவன் மேலும் சாதிக்கமுடியும் என்பதையும்

அவனுக்கு நேரமும் பணமும் செலவழிகிறது என்பதையும் மறைத்து

நமக்கு கண்  போனாலும் பரவாயில்லை

அவனுக்கு 2 கண்ணும் கெடணும் என்ற சுயநலப்பார்வையே  மேலோங்கி  நிற்கிறது...

 

இது உள்ளவரை

அதை நாம் பொறுக்கும்வரை..

உதவ

சொல்லித்தர எவனும் வரான்........

குகதாசன் அண்ணன் என்ன அண்ணன் இப்ப கூட உலகத்தை எடுத்துக்கொண்டு திரியுறீங்கள். சமூகம் , உலகம் சாத்தித்த பின்பே ஒருவனை முழு மனிதனாக பார்கிறது அகையால சமூகம் தூற்றினாலும் , உலகம் தூற்றினால்லும்  நாம் ஒரு ஏணியாக இருப்போம் அதில் எத்தனை பேரை ஏற்றினோம் என்பதை அவர்களே ஒரு காலத்தில் சொல்வார்கள் .