கலாச்சார ரீதியிலான இனத்தற்கொலைக்கு முடிவு கட்டுவோம் வாரீர்!

[கந்தப்பு]

நாரதர் அண்ணா வந்து பதில் தருவார்...

ஏன் தம்பி சுண்டல் நாரதரினைக்கூப்பிடுகிறாய். நீரே ஒரு உதாரணம். நீரும் ஒஸ்ரேலியாவில் தமிழ் அழியக்கூடாது என்று இன்பத்தமிழ் வானொலியில் நல்ல நிகழ்ச்சிகள் செய்கிறனீர்தானே. தமிழினை வளர்க்கும் சுண்டலுக்கு எனது ஆசி எப்பவும் இருக்கும்.

[putthan]

தம்பிமார் ,அன்மையில் ஒரு தமிழ் பாடசாலை பரிசளிப்பு விழாக்கு சென்றிந்தென் ஒரு சிறுவன் பேச்சு போட்டியில் முதலாம் பரிசு பெற்றீருந்தார் ,நான் அவரிடம் சென்று அவரைப் பாரட்டினென்.தமிழ்ல். உடனே அருகில் இருந்த தாயார் சொன்னார் அவருக்கு தமிழ் தெரியாது என்றூ . புலத்தில் தமிழ் என்பது நடமுரைக்கு சரிவராது

[Aravinthan]

மொழிதான் நம் அடையாளம் மொழிதான் நமக்கு விழி - சுப.வீரபாண்டியன்

'தாய் மொழியைப் போற்றி வீழ்ந்த நாடும் இல்லை!, தாய் மொழியைப் புறக்கணித்து வாழ்ந்த நாடும் இல்லை! என்பது மூத்தோர் வாக்கு தமிழர்களே! ஏனெனில், மொழி என்பது ஒரு வார்த்தை மட்டுமே இல்லை, அதுதான் நம் வாழ்க்கை 'அறம் செய்ய விரும்பு என்று வாழ்வைச் சொல்லித் தருவது மொழி அகரத்தைக்கூட இப்படி அறமாகச் சொல்லிப் போதிப்பது நம் பண்பாடு!

தமிழின் மேன்மைதான் தமிழரின் மேன்மை தமிழின் அழிவு என்பது தமிழரின் அழிவு!

சாதியோடு யாரும் வாழ வேண்டாம், மதம் இல்லாமலும் வாழலாம் ஆனால், ஒரு மொழி இல்லாமல் யாரும் வாழ முடியாது. கருவி என்பது புறவயமானது மொழி என்பதோ அகவயமானது கணினி

என்ற கருவி இல்லாமல் என்னால் வாழ்ந்துவிட முடியும் ஆனால், எப்படி நான் சிந்திக்காமல் இருக்க முடியும்? ஏனெனில் மொழி என்பது மூளையோடு பின்னிப் பிணைந்தது'தாய் மொழி படி! என்று சொன்னால், வேறு மொழி எதையும் படிக்காதே என்று அர்த்தமல்ல ஒவ்வொருவரின் தேவைக்கும் திறமைக்கும் தகுந்தபடி எத்தனை மொழிகளை வேண்டுமானாலும்

படிக்கலாம் ஆனால், நீங்கள் எந்த மொழியைச் சரியாகப் படிப்பதற்கும் முதல் மொழி ஒன்று அவசியம் அந்த முதல் மொழி தாய் மொழியாகத்தான் இருக்க முடியும்பாரதிதாசன் புதுவையில் ஆசிரியராக இருந்தபோது 'அ எழுத்தை சொல்லித் தர 'அணில் படம் வரைந்திருப்பதைக் கண்டித்து பிரெஞ்சு அரசுக்கு ஒரு கடிதம் எழுதினார். 'குழந்தையின்

வாழ்க்கை அம்மாவில் இருந்து தொடங்க வேண்டுமே தவிர, அணிலில் இருந்து தொடங்கக்கூடாது என்று அவர் சொன்ன கருத்தை பிரெஞ்சு அரசாங்கம் ஏற்றுக்கொண்டு பாடப்

புத்தகத்தில் மாற்றம் செய்தது. ஆனால் இன்றோ, நம் பிள்ளைகளின் வாழ்க்கையை 'ஆப்பிள் முதல் தொடங்குகிறார்கள். அந்நிய உலகத்தைத் தெரிந்துகொள்வது நல்லதே ஆனால், தாய் மொழியைத் தவிர்ப்பதால், நாம் நம் வாழ்க்கைக்கே அந்நியமாகப்

போவதை எப்போது புரிந்துகொள்ளப் போகிறோம்?உலகமே கிராமமாகிவிட்ட பிறகு 'தமிழ் தமிழ் என்று ஏன் கூப்பாடு போடுகிறீர்கள் என்று எங்கள் மீது கோபம் வரலாம் உலகம் கிராமமாகவில்லை. உலகம் அமெரிக்காவாகி வருகிறது! அவர்கள் அங்கே விழித்திருக்கும்போது, அவர்களுக்காக இங்கே நம் கணிப்பொறிப்பிள்ளைகள் உறங்காமல் வேலை பார்க்கிறார்கள் எஜமானர்கள் தூங்கும்போது அடிமைகள் எப்படி உறங்க முடியும்?மாமாவுக்கும் சித்தப்பாவுக்கும் நம்மிடம் தனித்தனி உறவுப் பெயர்கள் உண்டு. அந்த உறவுகள் இல்லாத, கூட்டுக் குடும்ப வாழ்க்கையற்ற ஒரு மொழியில் இரண்டு வெவ்வேறு உறவுகளை

'அங்கிள் என்று அழைப்பதை நாமும் பயன்படுத்துவது மூடத்தனம்தானே?

மொழி கடந்து மனிதன் சிந்திக்க வேண்டும் என்பவர்களுக்கும் ஒரு செய்தி.

நீங்கள் சொல்வதும் நியாயம்தான் இந்தியாவும், பாகிஸ்தானும் பிரியும்போது ஒரு லட்சம் இந்துக்கள், ஒரு லட்சம் இஸ்லாமியர்கள் கொல்லப்பட்டார்கள் என்று பாடம் நடத்துவதைவிட, 'மொத்தமாக இரண்டு லட்சம் மனிதர்கள் கொல்லப்பட்டார்கள் என்று சொல்வது தான் மனிதநேயம். இந்தியாவின் பிரிவு, மதத்தால் வந்ததாகச் சொல்லலாம் ஆனால், பாகிஸ்தானும், வங்காள தேசமும் ஏன் பிரிந்தன?

இரண்டு நாட்டிலும் ஒரே மதம்தான் ஆனாலும், 'எங்கள் வங்காள மொழியின் செழுமையை எங்களால் இழக்க முடியாது என்று மதம் கடந்து மொழி நின்றதுதான் வரலாறு! ஆம், மனிதனையும் மொழியையும் பிரிக்க முடியாது நண்பர்களே!

'பணம் சேர் என்று கட்டளையிடாமல் 'திறமைக்கும், தகுதிக்கும் உரிய பணம் சம்பாதிக்க வேண்டும் 'தீதின்றி ஈட்டல் பொருள் என அந்தப் பணம் முறையற்ற வழியில் வரக் கூடாது என்று போதிப்பதும் மொழியின் வேலை அப்போதுதான் மனிதம் தழைக்கும்!

இந்தியாவில் வேறெந்த மாநிலத்திலும் இல்லாத அளவு மொழி விழிப்பு உணர்வு தமிழகத்தில்தான் தொடங்கியது இன்று இந்தியாவிலேயே மொழி அறியாமை உள்ளவர்களும்

தமிழர்களாகத்தான் இருக்க முடியும். தமிழகத்திடம் இருந்து மொழி உணர்வைப் பெற்றன பக்கத்து மாநிலங்கள். இன்று, கன்னடம் தெரியாமல் யாரும் கர்நாடகாவில் படிக்க முடியாது,

மலையாளத்தை உயிருக்கு இணையாகக் கருதுகிறார்கள். மலையாளிகள் சுந்தரத் தெலுங்குதான் ஆந்திராவின் வீடுகளில் இன்றைக்கும் ஒலிக்கிறது. ஆனால், தமிழகத்தின் தமிழ்த்

தெருவில் மட்டும் தமிழ் இல்லை தேமதுரத் தமிழோசை உலகமெல்லாம் பரவும் வகை செய்தல் வேண்டும் என்பதை என்று நாம், நம் குழந்தைகளை வெறும் மதிப்பெண்களுக்காக இந்தப் பாடல்களை மனப்பாடம்

செய்யவைத்தோமோ, அன்று தொடங்கியது நம் வீழ்ச்சி!

முனுசாமிக்கும், கண்ணம்மாவுக்கும் பிறந்த குழந்தை பள்ளியில் தமிழில் பேசியதற்காக தண்டனை விதிக்கிறார்கள் 'அம்மா என்று மகன் அழைத்தால் அகம் மகிழாமல், 'இவ்வளவோ செலவு பண்ணி 'அம்மான்னு கூப்பிடவா உன்னை இங்கிலீஷ் மீடியம் சேர்த்தேன் 'மம்மீன்னு கூப்பிடு மகனே! என்று பிள்ளையை அடிக்கிறாள் தமிழ்த் தாய்!

ஆம், தமிழர்களின் பிள்ளைகள் ஆங்கில வழிக் கல்வி பயில்கிறார்கள் தமிழ் தெரியாத ஒரு தலைமுறை தமிழ்நாட்டிலேயே உருவாகி வருகிறது.

மருத்துவம் ஆங்கிலத்தில் இருந்தாலும் நோயாளிகள் தமிழர்களாகத்தானே வருகிறார்கள். நீதிபதிகளும், வழக்கறிஞர்களும் ஆங்கிலம் தெரிந்தவர்களாக இருக்கலாம் ஆனால், குற்றம்சாட்டப்பட்டு நீதிமன்றம் வருபவர்கள் தமிழர்களாக இருக்கும்போது, தமிழ்தானே அங்கே தேவை.

'உள்ளதும் போச்சு நொள்ளக் கண்ணா! என்று கிராமத்தில் ஒரு பழமொழி உண்டு. தமிழர்கள் ஆங்கிலம் படிக்க விரும்பி, அதுவும் தெரியாமல், தமிழையும் சேர்த்துத் தொலைக்கிறார்கள்.தாய்மொழியைச

[narathar]

நல்ல விஞ்ஞான பூர்வமான கட்டுரைகளை இணைத்தமைக்கு நன்றிகள் அரவிந்தன்,

மேலே பலர் கூறியவற்றை நாம் வெகு ஆளமாகவும் நடைமுறை ரீதியாகவும் ஆராய வேண்டி உள்ளது.

முதலில் தாய் மொழி என்றால் என்ன என்பதில் பல பிரச்சினைகள் உள்ளன,இது புலத்தில் பிறந்து வளரும் பிள்ளைகளை அடிப்படையாக வைத்துச் சொன்னால், அவர்களின் தாயின் மொழி தான் தாய் மொழியா?அல்லது அவர்கள் அதிகமாக கேட்கும் அல்லது அமிழ்ந்துள்ள மொழி தான் தாய் மொழியா,இதில் பல நடைமுறைச் சிக்கல்கள் உள்ளன.

உதாரணத்திற்கு ஒரு பிள்ளை மூன்றுவயதை அடையும் மட்டும் பேசமால் இருக்கிறது என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள்.கவலை அடையும் பெற்றோர் அவரை தமது வைத்திய நிபுணரிடம் அழைத்துச் செல்கின்றனர்.அவர் குழந்தயைப் பரிசோதிப்பதற்காக தமது உள்ளூர் மொழியில் கேள்விகளைக் கேட்கிறார்.குழந்தயோ தாய் தந்தையரின் மொழியயே அறிந்துள்ளது.இதனால் அக் குழந்தை குழப்பம் அடையாதா?

மேலும் ஆரம்பப் பாடசாலைகளில் மொழிக் கல்வியும்,அடிப்படை கணித பாடமும் படிப்பிக்கப் படிகிறது ,வீட்டில் அந்த அந்த மொழியிலயே கதைக்கும் குழந்தைகளுக்கு பாடசாலையில் சிறப்பாகச்செய்ய கூடிய அளவு சாத்தியம் இருகிறது.ஆரம்பப் பாடசாலைகளிலயே குழந்தைகளைத் தரம் பிரித்து அவர்களின் திறமைகளுக்கு முத்திரை இடும் பழக்கம் எல்லா மேற்கத்திய பாடசாலைகளிலும் இருக்கிறது.இந்த தரத்திற்கு அமைவாகவே ஒரே வகுப்பில் இருக்கும் பிள்ளைகளுக்கு வெவ்வேறாக பாடங்கள் நடாத்தப் படுகின்றன.இப்போ ஒரே வகுப்பிலயே இங்கிலாந்தை பொறுத்தவரை இரு வேறு தரத்தில் ஆங்கிலமும்,கணிதமும் படிப்பப்பிக்கப் படிகிறது.இதில் திறமையானவர்களாக ஆசிரியர்கள் மதிப்பிடும் பிள்ளைகள் மேலும் திறமை உடயவர்களாக ஆகக் கூடிய வாய்ப்பு இருக்கிறது.இதன் படி உள்ளூர் மொழியில் அவ்வளவாக பரீட்சயமயற்ற பிள்ளை திறமை குறைந்தவராக மதிப்படிடப் பட்டு அவரிற்கான போதனை மட்டுப் படுத்தப் பட்ட தரத்திலேயே நிகழ்கிறது.

மேலும் மொழிகளை கிரகிக்கும் திறன் என்பது மூளையின் ஒரு பகுதியில் இருக்கும் மடிப்புக்களின் எண்ணிக்கயில் தங்கி இருகிறது எனவும் சில ஆராச்சிகள் கூறுகின்றன.ஆகவே ஒரு குழந்தயில் இருந்து இன்னொரு குழந்தைக்கு மொழிகளை கிரகிக்கும் தன்மையும் வேறு படுகிறது.

நடைமுறையில் பெற்றோர் தமிழில் உரை ஆடினாலும் பிள்ளைகள் பதிலை உள்ளூர் மொழியிலயே அழிக்கிறார்கள்.மேலே சொன்னது போல் குழந்தைகளை வெருட்டி இங்கே எதனையும் செய்ய முடியாது.அது அவர்களுக்கு தமிழ் மேல் வெறுப்பையே உண்டு பண்ணும்.பெற்றோருடன் ஆன உறவும் மோசமாகும்.அவர்களுக்கு தமிழ் விளங்கினாலும் தமக்கு மிகவும் பரீட்ச்சயமான,தாம் அமிழ்ந்துள்ள மொழியிலயே அவர்கள் பதிலை அழிக்கிறார்கள்.இது எதனைக் காட்டுகிறது, அவர்கள் தாம் அதிகமாக அமிழ்ந்துள்ள மொழியிலயே அவர்கள் சிந்திக்கிறார்கள் என்றல்லவா?

ஆகவே தாய் மொழி தமிழாக இருக்க வேண்டும் என்று நாம் விரும்பினாலும் நடைமுறை ரீதியாக இது எவ்வளவுக்கு சாத்தியமானது?

எனது அனுபவத்தில் இது சாத்தியப் படதா ஒன்றாகவே இருக்கும்.மேலெ எழுதிய பலர் இது அமைப்பு ரீதியாகச் செய்யப் பட வேண்டும் என்று எழுதிகிறார்கள் ஒழிய, நடை முறயில் எமக்கெல்லாம் தெரியும் இவ்வாறான அமைப்புக்களை அமைத்துச் செயற்பட ஒருவரும் இல்லை என்பதே புலத்தில் நிதர்சனமான உண்மை.

தமிழர் என்ற அடயாளம் ஏன் அவசியமானது என்பதற்கான காரணங்கள் மேலே சுட்டிக் காட்டப் பட்டுள்ளன,ஆனால் ஒரு நான்கு வயதுக் குழந்தைக்கு பெற்றோரால் மேலே சொன்ன வற்றை எவ்வாறு விளக்கப் படுத்த முடியும்?உனது தேசிய அடயாளத்தை,உனது வரலாற்றை நீ அறிய உனக்குத் தமிழ் தெரிய வேணும் என்று சொன்னால் எந்தக் குழந்தைக்கு அது விளங்கும்? புலம் பெயர்ந்த நீ என்றுமே ஆங்கிலேயனாக முடியாது என்பது எப்படி ஒரு குழந்தைக்கு விளங்கும்?டிவியில் நல்ல நல்ல காட்டூன் எல்லாம் ஆங்கிலத்தில போகுது ,எனது நண்பர்கள் எல்லாம் அதைப் பாக்கினம் அப்பா என்னடா எண்டா இந்த கிழவி ஒண்டு கரும்பலகைக்கு முன்னால் நிண்டு கொண்டு சோக்காலா எழுதி தமிழ் படிப்பிகிறன் எண்டு சொல்லிக் கொண்டு விசர் அலம்பிக் கொண்டிருக்கிற , நிகழ்ச்சியப் பாக்கச் சொல்லிறார் எண்டு தான் அந்தக் குழந்தை நினைக்கும்.

ஆகவே இரண்டாம் மொழியாகவேனும் தமிழ் படிப்பிக்கப் படுவதே நடை முறை ரீதியாக புலத்தில் சாதியப்படக் கூடிய ஒன்றாகும். நாம் என்ன தான் விரும்பினாலும் இதுவே நிதர்சனம்.புலத்தில் பெற்றோராக இருக்கும் எல்லாருக்கும் இது விளங்கும்.

மேலும் ஏன் தமிழ் படிக்க வேணும் என்பதற்காகச் சொல்லப்படும் காரணங்கள் கூட பிள்ளையை மையமாக வைக்காமல், அம்மா அப்பாவின் பராமரிப்பு முதற்கொண்டு இனோரன்ன பிற வெளிக் காரணங்களை மையமாக வைத்தே கூறப் படுகின்றன.இதனை எவ்வாறு வளர்ந்த சிந்திக்கும் ஆற்றல் உள்ள பிள்ளைகள் கூட ஏற்றுக் கொள்வார்கள்?

ஆகவே தமிழை ஏன் படிக்க வேன்டும் என்பதற்கான காரணங்கள் ,புலத்தில் உள்ள குழந்தைகளை மையமாக வைத்தே கூறப் பட வேணும்.ஏன் அவர்களுக்கு ஒரு தமிழ் அடையாளம் வேணும் என்பது, அவர்கள் தாம் வாழும் சமூகத்தில் எவ்வாறு நோக்கப் படுகிறார்கள்,அவர்களை ஏன் அந்தச் சமூகம் வெளியில் இருந்து வந்தவர்களாகக் கருதுகிறது என்பன போன்ற விடயங்கள் விளக்கப் படுத்தப் பட வேண்டும்.இது ஓரளவு சிந்திக்கத் தெரிந்த வயசிலயே சாத்தியப் படும்.இங்கிருக்கும் சிக்கல் சிந்திக்கும் வயசை அடையும் பிள்ளை தமிழை இரண்டாம் மொழியாகக் கற்கும் திறனை அந்த வயசில் இழந்து விடுகிறதா? இவை விஞ்ஞான பூர்வமாகவும் ஆரயப் பட வேணும்.

மேலும் யாழ்க்களத்தில் இருக்கும் இளயவர்களிடம் அதாவது புலத்தில் சிறு பிராயம் முதல் வளர்பவர்களிடம் அவர்கள் எந்த வயதில் எப்படி தமிழைக் கற்றார்கள்,அவர்கள் எந்த மொழியில் சிந்திக்கிறார்கள்? தமிழை ஆரம்பம் முதலே கற்ற படியால் அவர்களின் கல்விச் செயற்பாடுகளில் தாக்கம் எதாவது இருந்ததா? என்று அறிய முடியுமா.உங்கள் அனுபவங்கள் எண்ணங்கள் என்ன?

[கந்தப்பு]

தமிழில் பேசுங்கள் என்று சொன்னதற்கு யாழில் அவிப்பதா/ சமைப்பதா தமிழ் என்றும் 'கந்தப்பு நீ பேசுவது தமிழா? என்று ஒருவர் கேக்கிறார்.

தமிழகத்தில் தமிழ் பாதுகாவலர்களின் போராட்டத்தினை நடத்தி வரும் மருத்துவர் தமிழ் குடிதாங்கியின் பெயர் ராமதாஸ் தமிழ்ப் பெயரா என்றும், அவரது மகன் அன்புமணியின் பிள்ளைகள் ஆங்கிலத்தில் படிக்கிறார்கள் என்றும் தமிழ் விரோதிகள் கேக்கிறார்கள். ராமதாஸ் என்னமாதிரியும் இருக்கட்டும். ஆனால் அவர் நடத்தும் தமிழ் பாதுகாப்புப் போராட்டத்தினைக் கொச்சைப்படுத்தலாமா?. கன்னடகர்களுக்கு முன்னால் கன்னடகமொழியினைக் கேவலப்படுத்த முடியுமா?. சிட்னியில் சினர்கள் தங்களுக்குள் சின மொழியில் தான் பேசுகிறார்கள்.

சிட்னியில் ஒரு நிகழ்ச்சியின் போது தமிழ் தேசியத்துக்கு ஆதரவான பேச்சாளார் தலைமை வகித்துப் பேசினார். அவர் வருடத்தில் ஒருமாதம் வன்னிக்குச் சென்று அங்குள்ள மக்களுக்கு உதவி செய்பவர்.அவருடைய கருத்துக்களினை எல்லோரும் கேட்டார்கள். தேசியத்தலைவர்,போராளிகளின் வீரச்செயல் பற்றி அருமையாகச் சொன்னார். மறுனால் ஒரு பிறந்த நாள் விழாவுக்குச் சென்றிருந்தேன். அங்குள்ள சிலருடன் பேச்சாளரின் கருத்துக்கள் பற்றிச் சொன்னேன். அங்குள்ள ஒரு பெண்மணி சொன்னார் 'பேச்சாளரின் மனைவி அந்த விழாவுக்கு சுரிதாரில் வந்தவர், சிலை உடுத்துக் கொண்டு வந்திருக்கலாம் தானே' என்றார். அத்துடன் 'பேச்சாளர் முன்பு ஆங்கிலத்தில் கதைப்பவர். இப்ப தமிழில் கதைக்கிறார். தமிழ் வளர்க்கவேண்டும் என்று சொல்கிறார் என்று நக்கலடித்தார். இதில் என்ன வேடிக்கை என்றால் அந்தப் பெண்மணியும் விழாவுக்குச் சுரிதார் அணிந்து போனதுதான். பேச்சாளர் முன்பு ஆங்கிலத்தில் கதைத்துக் கொண்டிருத்தவர் என்றாலும், வன்னி சென்று வந்தபின் தமிழ் மீது காதல் கொண்டு தமிழினை வளர்ப்பவர். தமிழில் பிள்ளைகளுடன் கதைப்பவர். எமது தமிழர்களில் உள்ள கேட்டபழக்கம் என்னவென்றால் யாராவது தமிழ் சார்பாகவும், தமிழ் ஈழம் சார்பாகவும் கதைத்தால், அவர்கள் கதைப்பவர்கள் மீது குறை காணும் பழக்கமே உடையவர்கள். தங்கள் பிள்ளை ஆங்கிலத்தில் கதைத்தால் அது பற்றி அவர்களுக்கு கவலையில்லை.

[Aravinthan]

நன்றி நாரதர் உங்கள் கருத்துக்கு, நான் லண்டனில் வசித்தபின்பு தற்பொழுது அவுஸ்திரெலியாவில் வசிக்கிறேன். லண்டனைவிட அவுஸ்திரெலியாவில் தான் கூடுதலாகப் பிள்ளைகள் தமிழ் கதைக்கிறார்கள். ஆனால் லண்டனில் அவுஸ்திரேலியாவினை விட கூடுதலாக மக்கள் தாயகப்போராட்டத்திற்கு பங்களிப்புச் செய்கிறார்கள். லண்டனை விட அவுஸ்திரேலியாவில் தான் கோவில்களுக்கும், கல்யாணவீடுகளுக்கும் ஆண்கள் வேட்டி அணிவது வழக்கம். லண்டனில் சில நிகழ்ச்சிகளில் மேற்கத்திய கலாச்சராங்கள் காணப்படுகின்றன. அவுஸ்திரேலியாவில் இது குறைவு.

[Aravinthan]

மொழிபற்றி ஓர் அறிவுப்பதிவு -

மொழி என்பது என்ன ?

மொழி என்பது உயிருக்கு நிகரானது; மாந்தனின் அடிப்படை உரிமை மொழியாகும் என்றெல்லாம் உலக மாந்தர் தத்தம் மொழியினைப்பற்றிக் கூறிடுவர். இஃது உணர்வு நிலைப்பட்ட கூற்றாகும் . இதில் தப்பேதும் இல்லை. தாய் தன் பிள்ளைகளைப் பொத்திக் காக்கும் செயற்பாட்டிற்கும் மேலானது; மாந்தன் தான் சார்ந்திருக்கும் மொழியைக் காக்கும் செயல்.

காக்கைக்கும் தன் குஞ்சு பொன்குஞ்சென்று மிக

இயல்பாய் மொழியும் தமிழர் வாய்ச்சொல்லில் பொருள் பொதிந்துள்ளது. தமிழ் எங்கள் உயிருக்கும் மேலென்று கூறிய பெருமகனாரின் கூற்றில் குறை கிஞ்சித்தும் இல்லை.

தாயைப் பழித்தாலும் தமிழைப் பழிக்காதே என்று கதைத்த பாட்டனின் பூட்டன் பேருள்ளம் வியப்பிற்குரியதாகும் .

கல்தோன்றி மண் தோன்றாக் காலத்திற்கு முன்னே முகிழ்த்த மூத்தகுடி, மூத்த மொழி தமிழ் என்பதுவும் தமிழே அனைத்து மொழிகளுக்கும் அன்னை என்பதுவும் உணர்வின் அடிப்படையில் அமைந்த கருத்தூற்றுகள். இதில் உணர்வு உண்டு, தெளிந்து அறிதல் இல்லை. ஆய்ந்தறிந்த நிலைப்பாடில்லை. இவ்வாறான கூற்றுகளில் அறிவும் உணர்வும் ஒன்றுபடவில்லை. ஆனால் இவ்வாறான மொழிச்சிந்தல்களால் தப்பேதும் இல்லை. ஒரு மனிதன் தன் தாய்மொழியின் ஆளுமையையும் ஆற்றலையும் உற்றுணர்ந்து கொண்டிட இதுபோன்ற சொல்லாடல்கள் பயன்படுகின்றன.

அறிவின் தளத்தில் உற்றுநோக்கின், இவையெல்லாம் உயர்வுநவிற்சியின் பொருட்டான சொல்லாடல்கள். இவற்றால் மொழியின்பம் கூடிடும், மனம் குளிரும். இவ்வகை உணர்வுகளை அனுபவித்திட வேண்டும். மாறாக, அறிவின் தளத்தில் நின்று கொண்டு கேள்விகள் கேட்கலாகாது.

தமிழ் எப்படி உலக மொழிகளுக் கெல்லாம் தாயாகியது?

கல் தோன்றி மண் தோன்றா முன்னே, தமிழர் தோன்றியது எவ்வாறு ?

மொழித் தொடர்பு கருவிதானே, அதைப் பழித்தல் கூடாது ஏன் ?

இதுபோன்ற கேள்விகளுக்கு அறிவார்ந்த பதில் இல்லை. இவை பொருட்டான சான்றுகளுடைய ஆய்வு களும் இல்லை. இருந்தும் இவ்வாறு கேட்பதே அறிவிலித்தன்மையாகும். இதில் உணர்வினைத் தவிர வேறொன்றும் இல்லை என்பதனை முதலில் அறிந்து தெளிதல் வேண்டும்.

மொழியின் பேராற்றலைக் கண்டு இவ்வாறு கூறுவதெல்லாம் உணர்வு நிலைப்பட்டது. உளவியல் தளத் தினைக் கொண்டியங்குவது. உயிர், உரிமை, உடைமை என்ற சொல்லா டல்களின் கட்டமைப்பில் இயங்கு கின்றது.

இவற்றினைத் தாண்டி , மொழிக்கு அறிவுநிலை சார்ந்த முகமும் உண்டு. மனிதனின் அறிவாற்றல் விரிவாக்கத்திற்கு மிகப் பொருத்தமான தெளிவுகளைக் கொடுக்கும் ஆற்றலைக் கொண்டியங்குகின்றது. இங்கு மொழி என்பது உலகளாவிய மொழியியல் சிந்தனைக்குரியதாகும். உலகில் தனிப்பட்ட ஒரு மொழியின்பால் கூறிடும் கருத்தன்று.

மொழி என்பது மாந்தரினத்திற்கான முழுமை பெற்ற தொடர்புக் கருவி என்றே அறிவியல் ஆய்வுகள் முன்மொழிகின்றன. ஒலிகளின் துணையுடன் மொழியாளுமை நிகழ்கின்றது. கால வளர்ச்சியால் மொழியைக் கையாள்வதில் பல்வேறு ஒழுங்குகள் உருவாக்கப்பட்டன; இலக்கண வரையறைகள் உருவாக்கப்பட்டன . இவற்றிற்கு இயற்கை துணை நின்றது. பின்னாளில் குறிப்பிட்ட ஒரு மாந்தர் குழுவினரைக் குறிக்கும் குறியீடாக மொழி மறுஉருமாற்றம் பெற்றது. இது மாந்தரினத்தின் ஒட்டுமொத்த அறிவால் ஏற்பட்டது.

தமிழர்களாகிய நாம் மொழியைப் பெருவாரியாக உணர்வின் அடிப்படையில் கண்டுணர்ந்து பழகிவிட்டோ ம். அதன்பொருட்டான சிந்தனைகளும் செயற்பாடுகளும் உணர்வின் தளத்திலேயே கண்டியங்குகின்றன. எல்லாவற்றிலும் அறிவைவிட உணர்வே முந்தி நிற்கின்றது.

மொழி ஒத்த இனம் சார்ந்துள்ள மக்களிடையே கருத்துப் பரிமாற்றம் செய்திடுவதற்குரிய ஊடகம். ஒரு மனிதன் தன் குழுவைச் சார்ந்துள்ள இன்னொருவனுக்குத் தான் கண்டுணர்ந்தவற்றினை வெளிப்படுத்த மொழி பயன்படுகின்றது. அதன் பயன்பாட்டுத்தளம் விரிவாக்கம் கொள்ளும்போழ்தில் வேறுபட்ட இனத்தாரிடையேயும் கருத்துப் பரிமாறிக்கொள்வதற்குரிய ஊடகமாகவும் மறுஉருப் பெறும். இந்நாட்டில் வழங்கப்படும் மலாய்மொழி, மலாய் இனத்தாரிடையே கருத்துப் பரிமாற்றம் நிகழ்த்தவும் இந் நாட்டில் வாழும் பிற இன மக்களான தமிழர், சீனர் ஆகியோரிடையே தொடர்பினை ஏற்படுத்தும் கருவியாகவும் இருக் கின்றது. இது பயன்பாட்டுத் தளத்தினை விரிவாக்கிய நிலை. ஆங்கிலம், பிரெஞ்சு போன்ற மொழிகள் பயன்பாட்டுத் தளத்தில் உச்சத்தில் இருக்கின்றன. பல்வேறு இன மாந்தரை இணைப்ப தோடு, பல்வேறு துறைகளில் பயன்படுத்தும் முகாமை மொழியாகவும் அம் மொழிகள் விளங்குகின்றன. உலகில் அதிகமான மக்களால் பேசப்படும் மொழியாகவும் அதிகமான துறைகளில் பயன்படுத்தும் முகாமை மொழியாகவும் ஆங்கிலம் விளங்குகின்றது. இந் நிலைப் பாட்டினை அடைவது எளிதன்று. மிக நேர்த்தியான திட்டங்களாலும் கடின உழைப்பாலும் மட்டுமே இந் நிலையினை அடைய இயலும். இஃது அறிவின் நிலைப்பாட்டில் அடைந்த வெற்றியாகும்.

உலக மொழிகளில் பல்வேறு சிறப்பியல்புகளைக் கொண்டுள்ள மொழியாக நம்மவரால் கருத்துரைக் கப்படும் தமிழ்மொழியின் நிலைப்பாடும் இம் மொழியைத் தாய்மொழியாகக் கொண்டுள்ள வாழ்வியல் தளத்தினையும் சற்று உற்றுணர்ந்து பாருங்கள். நம் மொழிக்குரிய அறிவார்ந்த நிலைப்பாடெங்கே?

தமிழர்களின் வாழ்வியல் வரலாற்று அடிப்படை யின்பால் உற்று நோக்கின், மொழி நிலைப்பாட்டில் தமிழர்கள் பெரும்பாலும் உணர்வு தளத்தின் அடிப்படையி லேயே செயற்பட்டிருக்கின்றனர். சங்ககால வாழ்வியல் தொடங்கி, நாட்டுடைமைப் போர் முதலாக இன்றைய வாழ்வியல் வரையிலாகத் தமிழர்தம் உள்ளத்தினை உண ர்வே முற்றும் முழுமாக ஆட்கொண்டுள்ளது. உணர்வார்ந்த நிலையும் செயலும் வேண்டியதில்லை என்பது பொரு ளன்று. மாறாக முற்றும் முழுதும் உணர்ச்சியாக இராமல், அறிவும் சரிபாதியாகக் கலந்திருத்தல் வேண்டியதாகிறது.

தமிழ்நாட்டில் உருவாக்கப்படும் தமிழ்ப் படங்களுக்குத் தமிழில் பெயரிட வேண்டுமென்பது இயற்கையின் இயல்பாய் உள்ளது. இது எந்தவிதமான கேள்விகளுக்கும் இடமில்லாமல், கிஞ்சித்தும் சிந்திக்காமல் செயல்படவும் செயல்படுத்தவும் வேண்டியதாகும். இஃது அறிவின் அடிப்படையில் துலங்க வேண்டியது. இருந்தும் மாற்றுக் கருத்தும் செயலும் தோன்றுவதற்குரிய காரணம் என்ன? தமிழர்கள் அறிவார்ந்த நிலைப்பாட்டில் செயற்படாததே இதற்குரிய முகாமைக் காரணமாகும்.

அரசியல், பொருளியல், சமூகவியல் என்ற மூன்று நிலைப்பாடுகளிலும் தமிழர்களுக்குரிய அடிப்படை உரிமைகளைப் பிறர் கையில் தாரைவார்த்துக் கொடுத்ததன் விளைவே இன்றைய உணர்வின் விளிம்பான போராட் டங்கள். ஆளுமையும் ஆற்றலுமற்ற தலைவர்களை நம்பி ஏமாந்துப் போகின்றனர், தமிழர்கள். தமிழர்களின் ஏமாற்றம் என்பது தமிழின் ஏமாற்றமாகும்.

ஏதோவொரு காலகட்டத்தில் உணர்வின் உச்ச ங்களின் எதிரொலிகளாய் நிகழ்ந்த தமிழ்மொழிப் போராட்டங்களில் கலந்து கொண்டவர்கள் என்பதற்காப், பின்னாளில் மொழியின் வளர்ச்சிக்கு மாறாக அவர்கள் ஆற்றிய அறம் துறந்த செயல்களுக்கெல்லாம் அறம் கற் பித்தல் எந்த வகையில் அறமாகும் ? தமிழர்களின் அறிவெங்கே வீழ்ந்துகிடக்கின்றது?

இந்தக் கருத்தின்பால் மாற்றுச் சிந்தனை உடையவர்கள் :

வரலாற்றினை மறப்பதா ?

தமிழ் காத்த ஆன்றோரைத் துச்சமென நினைப்பதா?

தமிழ்பால் ஆற்றும் செயல்பாடுகள் உணர்வு நிலைப்பட்டதா ? என்றவாறெல்லாம் கேள்விகள் எழுப்பலாம்.

இதுகாறும் உலகெங்கும் நிகழ்ந்தேறிய பல்நிலைப்பட்ட மாநாடுகள், பெருங்கூட்டங்கள் இவற்றால் விளைந்த பயன்கள் யாவை ? எட்டு மாபெரும் உலக ளாவிய மாநாடுகளைக் கண்டபின்பு தமிழ்மொழியின் வளர்ச்சி யாது ?

முழுக்க முழுக்க உணர்வின் செயலாக்கத் தளத்தில் நிகழும் மேடைப் பேச்சுகளால் அடைந்த அடைவுகள் என்னென்ன ?

உணர்வும் அறிவும் சமநிலையில் இயங்கிச் செயற்பட்ட தமிழ்த்தென்றல் திரு.வி.க. திரு. உ.வே.சாமிநாதனார், மொழிஞாயிறு தேவநேயப் பாவாணர், பன்மொழிப் புலவர் கா.அப்பாதுரையார் ஆகியோரின் இயங்குதளத்தினைத் கண்ணுற்றுப் பாருங்களேன். இச் சான்றோர்கள் மொழியினை அறிவும் உணர்வுமாய்க் கண்டுணர்ந்தவர்கள். அதனால் அன்னவர் மொழிக்கு ஆற்றியபாடு பெரும்பாடாயிற்று.

இனி, தமிழர்கள் அறிவுத் தளத்திற்கு மொழியைக் கொண்டு சென்றிட வேண்டும். தமிழின் பயன்பாட்டுத்தளம் விரிவு பெற்றிடல் வேண்டும். சிந்திப்போம்...செயற்படுவோம்.

நன்றி செம்பருத்தி.

[Aravinthan]

மொழியின் முகங்கள் பாகம் - 2

- மறுநடவு -

மொழியெனப்படுவது உணர்வினால் முளைப்பது !

மொழியெனப்படுவது மாந்தனின் முனைப்பு !

மொழியெனப்படுவது கல்விக்கு அடிப்படை !

மொழியெனப்படுவது பண்பொளிர் விளக்கம் !

மொழியெனப்படுவது உள்ளுயிர் முழக்கம் !

மொழியெனப்படுவது இனநல முயக்கம் !

[பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார்]

உலகெங்கும் வாழும் தமிழர்கள் மொழியின்பொருட்டான அறிவினையும் உணர்வினையும் மேம்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். இவ்விரண்டும் உச்சத்தின் அடைவாய் இருந்திடல் வேண்டும். இல்லாவிடில் காலத்தின் நகர்வால், களத்தின் ஆளுமையால் தமிழர்கள் தம் மொழி துறந்து வாழ்ந்திடுவர். மொழியற்ற மாந்தரை எம்மொழிக்கூற்றால் விளிப்பது? மொழி அற்றுப்போனால் இனம் அற்றுப்போகும்.

இந் நிலையின் தொடக்கத்தினை இன்று நாம் கண்டு வருகின்றோம். உலக நாடுகளுக்குப் புலம்பெயர்ந்த தமிழர் பலர் தம் தாய் மொழியின்பால் போதுமான கவனத்தைக் கொள்ளவில்லை; தம் தாய்மொழிக்கான பயன்பாட்டுத் தளத்தினை விரிவுபடுத்தவில்லை. தாய்மொழிப்பற்றினைவிட வயிற்றுப்பற்றே அவர்களுக்கு முகாமையானதாக இருந்துள்ளது. இது அவர்களுக்கு ஏற்பட்ட வாழ்வியல் போராட்டத்தின் கரணியத்தால் அமைந்த கேடாகும். மொழியைப் பற்றி சிந்திப்பதற்கோ அதுதொடர்பாக வினையாற்றுவதற்கோ புலம் பெயர்ந்த தமிழர்கள் முன்வர வில்லை. மலேசியா, சிங்கப்பூர் போன்ற நாடுகளுக்குப் புலம் பெயர்ந்த தமிழர்கள் இக்கூற்றிலிருந்து சற்று விலகியுள்ளனர். இவர்கள், தங்களது வாழ்வியல் போராட்டத்தில் மொழியினையும் இணைத்துக் கொண்டனர்.

இன்னபிற நாடுகளில் புலம்பெயர்ந்த தமிழர்கள், மொழி காக்கும் வினையாற்றலில் உணர்வு நிலைப்பாட்டிலேயே நின்று கொண்டனர். வாழும் நாட்டுடை மொழியினை முற்றும் முழுதுமாக உள்வாங்கிக் கொண்டு வாழ்ந்தனர், இற்றைநாள்வரை அவ்வாறே வாழ்ந்து கொண்டுமிருக்கின்றனர். இவர்கள் பெயரளவில் மட்டுமே தமிழர்களாக வாழ்கின்றனர்; மொழியளவில் வீழ்ந்து கிடக்கின்றனர். மொழியற்று முகமிழந்தவர்களாக வாழ்கின்றனர். ஏதோவொரு முகமூடி இவர்களுக்குப் பொருத்தப்பட்டுள்ளது.

இற்றைநாளில், இவர்கள் மொழியினூடாகப் பெறப்படும் பண்பாட்டுக்கூறுகளின் தேவையினைச் சற்று உணர்ந்துள்ளனர். அமெரிக்காவில் தமிழ் மரபார்ந்த ஒரு குடும்பத்தில், மகன் தந்தையை " மிஸ்டர். ராம்சாம் (இராமசாமி) " என்றழைக்கிறான். வேற்று மொழியினூடாகப் பெறப்பட்டது இத்தகைய வாழ்வியல் தன்மை. தமிழ் மரபார்ந்த தந்தை மனம் வெதும்புகின்றார். இதனூடாகப் பெறப்படும் வலியின் அழுத்தம் தந்தையின் உள்ளத்தில் மேலோங்கியுள்ளது.

செர்மனியில் வாழும் தமிழ்க்குடும்பமொன்றில், தம் மகள் நேரம் கடந்து வீட்டிற்கு வந்ததைத் தந்தை கண்டிக்கின்றார். அப் பிள்ளை செர்மானிய மொழியில் தந்தையை ஏசிவிட்டு வெளிக்கிளம்புகிறாள். பின்னர்த் தன் தந்தை தன்னை அடித்துவிட்டாரெனக் காவல்நிலையத்தாரிடம் மனு கொடுக்கிறாள்.

இவ் விரண்டு சூழல்களும் புலம்பெயர்ந்து வாழும் தமிழ்க்குடும்பங்களில் அன்றாட நிகழ் வுகளாகிவிட்டன. மொழியினூடாகப் பெறப்படும் பண்பாட்டினை இழந்ததே இதற்குரிய முகாமைக் கரணியமாகும். இதன் தொடர்பான வாழ்வியல் அழுத்தமே, இன்று இவர்கள் தம் சிந்தனையினையும் செயலினையும் மொழியின்பால் திசைதிருப்புவதற்கான கரணிய மாகும். மொழியினூடான பயன் பாட்டுத்தளத்தினைக் கண்டறி வதற்கும் கையாள்வதற்கும் அவர்களுக்குப் போதுமான கால நிலை தேவைப்படுகின்றது. அதற்குள் என்னென்ன ஆக்கங்களும் அழிவு களும் நிகழ்ந்திடுமோ, அவையாவும் தடம் மாறாமல் நிகழ்ந்திடும்.

பிற நாடுகளுக்குப் புலம் பெயர்ந்த தமிழர்களை, தாய்த் தமிழகம் வேற்றுலக மாந்தரென எண்ணி மயக்கமுறுகின்றது. புலம்பெயர்ந்தோர் தாய்த்தமிழையும் தாய்த்தமிழகத்தினையும் தொப்புள்கொடி உறவாய் எண்ணி உறவறுக்கின்றனர். இருவேறு வாழ்வியல் நிலைப்பாடுடைய இம் மக்களிடையேயுள்ள உறவுகள் வேரறுந்து போகின்றன. போற்றிக்காக்க வேண்டிய தாய், பொல்லாப்பு உறவென்று எண்ணி வீழ்கின்றாள். மொழி, கலை, பண்பாட்டுக்கூறுகள் எல்லாவற்றையும் புதிய மொழியும் மண்ணும் விழுங்கிக் கொள்கின்றது. தனதுரிமையைப் பொத்திக் காத்து பேணி வளர்த்திட அவன் உச்சமான உகந்த முயற்சியும் முனைப்பும் கொள்ள வேண்டியிருக்கின்றது.

தென்னாப்பிரிக்கா தொடங்கி மொரிசியஸ் வரையிலாக, வியட்நாம், செர்மன், நோர்வே எனப் பரந்துபட்ட நிலப்பகுதிகளில் வாழும் தமிழர்கள் மொழியறிவாலும் மொழியுணர்வாலும் தம்மைப் புறந்தள்ளி வாழ்கின்றனர் - வீழ்கின்றனர். பல்வேறு கரணியங்களை முன்வைத்துப், புலம்பெயர்ந்தோர் தமிழ்ப்பற்று தாய்த்தமிழகம் என்ற சிந்தனையைக் கழற்றிவீசிப் போலிமுகம் அணிந்து கொள்கின்றனர். அதற்கு ஏதுவாகத் தாய்த்தமிழகம் புலம்பெயர்ந்த தம் மக்கள் மீதான அன்பினைப் பொழிவதுமில்லை. "யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிர் " என்னும் கணியன் பூங்குன்றனாரின் சொல்லாடலைத் தம் நெற்றிப்பொட்டில் சூட்டி மகிழ்வெய்தி கொண்ட தமிழினம். புலம் பெயர்ந்தவனுக்கு அந்நாட்டுடைய அரசும் மக்களும் கேளிராக இருப்பர், என்றெண்ணிக் கை கழுவி விட்டது தாய்த்தமிழகம்.

உடல் வலுவினையும் தாய்த்தமிழையும் மட்டுமே வாழ்வுத்தளமாகக் கொண்டு சென்றார்கள். கால மாற்றத்தாலும் களத்தின் அழுத்தத்தாலும் இவர்களின் மொழியுரிமையும் மொழியுணர்வும் அடிபட்டுப் போயிற்று. இந்தப் பழிநிலைக்குப் புலம்பெயர்ந்தோரும் தாய்த்தமிழகமும் மரபார்ந்த பொறுப்பினை ஏற்றுக்கொண்டிடல் வேண்டும். இவரால்தான் இந் நிலை ஏற்பட்டதென ஒருவர்மீது மற்றொருவர் பழிபோடுவது ஆகாத செயலாகும். தகுந்த முயற்சியும் முனைப்பும் இரு சாராரிடமிருந்தும் வரவேண்டும். ஒருவரையொருவர் கை கழுவி விட்டதால் ஏற்பட்ட விளைவு இது. இந் நிலையினைக் கண்டும் தாய்த்தமிழகம் கடுகளவும் வேதனையோ வெட்கமோ கொள்ளவில்லை.

" மொழியைத் துறந்து கால்போன போக்கில் வாழ்கின்றனர். வாழும் இடத்தின் பண்பாடுகளையும் வாழ்வியல் தன்மைகளையும் கைமாற்றிக் கொண்டு வாழும் நன்றி கொன்றவர்கள் " என்ற இழிச்சொல்லால் இவர்களைப் பழித்துரைக்கின்றது தாய்த்தமிழகம். இவ்வாறு கதைப்பதற்குத் தாய்த்தமிழகத்திற்கு ஏதுவான உரிமையும் தகுதியும் இல்லை. அழும் பிள்ளைக்குப் பாலூட்ட மறுத்த தாயின் தன்மையை எப்படி அறமாகக் கொள்வது ?

வாய்ப்புக் கிட்டியபோழ்தெல்லாம், தமிழ்நாட்டுப் பேச்சாளர்கள் இந்நாடுகளுக்கு வருகை புரிந்து ஆரவார மேடைகளில் பேசி நமது தொன்மங்களைச் சுரண்டிப்பார்த்து மீள்கின்றனர். தாமே புறநானூற்றுக்குரிய கடை மாந்தன் என்ற நிலைப்பட பேசி மீள்கின்றனர். வருமானம் பெறுதல், பேசிக்கற்றல், தொன்மைக் குறியீடுகளால் சொறிந்து கொள்ளுதல் என்ற வினைகளே இவற்றினூடாகப் பெறப்படுகின்றன.

1840- களில் மொரிசியசு நாட்டு கரும்புத் தோட்டங்களுக்குக் கொண்டு செல்லப்பட்ட தமிழ்மக்களின் எண்ணிக்கை இன்று பன்மடங்காகப் பெருக்கம் கண்டுள்ளது. இந் நாட்டில் தமிழிய மரபுவழியானவர் 22,000 (1993 Johnstone) பேர் வாழ்கின்றனர். இற்றைநாளில் மொரிசியசின் மக்கள் தொகையில் 10 விழுக்காட்டினர் தமிழர்களே. இவர்களின் பேச்சுமொழியாக இருப்பது கிரியோல்மொழியும் (Creal Morisyen), ஆங்கிலமொழியுமாகும். பெயரளவில் தமிழாய்ந்த பெயரினை வைத்துக்கொண்டு தமிழர் என்ற சூழலுக்குள் தம்மை இருத்திக்கொண்டு வாழ்கின்றனர். இவர்களின் வாழ்வு, கறுத்த முகத்திற்கு வெளுத்த உடல் இணைத்தாற்போல் உளது.

இன்று அதிக எண்ணிக்கையினாலும் உடல் வலுவின் ஆளுமையினாலும் வாழும் மொரிசியசு தமிழர்கள், தமிழ்ப்பெயர் ஏந்திக் கிரியோல்மொழி பேசி வாழும் சூழலை மனமார ஏற்றுக்கொண்டுள்ளனர்; அகமும் புறமுமாகத் தமிழ் அறுத்து வாழ்கின்றனர். தமிழ்மொழியினைப் பேசுவதற்குரிய முனைப்பும் முயற்சியும் இவர்களிடம் இல்லை. காலம் கடந்தவர்களின் பிதற்றல் மொழியாகத் தமிழைக் கருதுகின்றனர் இன்றைய இளைஞர் கூட்டம். இதற்கான மரபார்ந்த பொறுப்பினைத் தாய்த்தமிழகம் ஏற்றுக் கொண்டிடல் வேண்டும். மொழி வளர்ச்சிக்கான மறுநடவுச் செயலாக்கத்தினை மேற்கொண்டிடல் வேண்டிய தாய்த்தமிழகம், அங்குத் தமிழ்மொழி வீழ்வதைக் கண்டு வாளா கைகட்டி நிற்கின்றது தாய்மண்ணிற்கான அறம் துறந்து வீழ்ந்த தமிழகம். வெற்று மேடைப்பேச்சுகளால் செவிகளை இன்புறச் செய்வதில் மட்டுமே வல்லவர்களாக இயங்குகின்றனர் பொறுப்பாளுமை கொண்டவர்கள்.

தென்னாப்பிரிக்காவிற்கான தமிழர்களின் புலம்பெயர்வு 1860-1911- களில் தொடங்கியது. குவாலு நத்தால் (Kwazulu-Natal) என்ற பகுதியே தமிழர்களின் குழுமங்கள் உருவாக்கப்பட்ட இடமாக இருந்தது. இன்று டர்பன் (Durban) போன்ற இடங்கள் தமிழர்களின் வாழ்வுத் தளமாக உருவாகியுள்ளது.

இன்று தென்னாப்பிரிக்கத் தமிழர்களின் வாழ்வியல் மொழியாகியுள்ளவை ஆப்பிரிக்கமொழியும் ஆங்கிலமொழியுமாகும். இங்கு வழங்கப்படும் ஆப்ரிகன்ஸ் (Afrikans), பிர்வா (Birwa), கம்தோ (Camtho), ஃபராகோலா (Faragola), எகாய்ல் (Gail), எக்கோரறா (Korara), எக்சூ (Kxoe), நுலூ (Nulu), நாம்மா (Nama), நெடிபி (Ndebee), ஊர்லாம்ஸ் (Oorlams), ரொங்கா (Ronga), சோத்தோ (Sotha), சவாலி (Swahili), சுவாதி (Swahiti) ஆகிய மொழிகள் பல்வேறு குழுக்களால் பேசப்படுகின்றன. இவற்றில் ஒவ்வொரு தமிழரும் குறைந்தளவிற்கு ஒரு மொழியினையாவது பேசும் ஆற்றலினைப் பெற்றிருக்கின்றனர். இம் மொழிகளைப் பேசுவதற்கான முனைப்பும் முயற்சியும் இவர்களிடம் உண்டு. இம் மொழிகளைக் கற்றுக்கொள்வதற்கும் கையாள்வதற்குமான ஆளுமையும் ஆற்றலும் இவர்களிடம் உண்டு.

[Aravinthan]

நீ தமிழன்; எப்படி?

மொழியால், இனத்தால் பண்பாட்டால் நீ தமிழன். இந்த அளவுகோல்படி நீ தமிழனாக இருக்கிறாயா? இது என் கேள்வியல்ல _ தந்தை பெரியாரின் கேள்வி.

அறிஞர் அண்ணா தமிழர்கள் என்பதற்கு விளக்கம் சொன்னார் _ மொழியால், வழியால், விழியால் (பண்பாட்டில்) தமிழர் என்றார்.

உன் பெயர் முதலில் உன் தாய்மொழியில் இருக்கிறதா? உன் தாய்மொழி உன் வீதியில் இருக்கும் கோயிலுக்குள் ஒலிக்கிறதா?

உன் வீட்டு நிகழ்ச்சிகளில் தாய் மொழிக்கு இடம் உண்டா?

தமிழா, நீ கட்டிய கோயில் கருவறைக்குள் தமிழன் உள்ளே சென்று பூசை செய்ய முடியுமா?

முடியாது! காரணம் என்ன? நீ ‘‘சூத்திரன்’’, ‘‘பஞ்சமன்’’ _ சாஸ்திரப்படி மட்டுமல்ல; இன்றைய அரசமைப்புச் சட்டப்படியும் கூட!

அதனால்தானே தந்தை பெரியாரும் 10 ஆயிரம் கறுப்புச் சட்டைத் தொண்டர்களும் 1957 நவம்பர் 26_இல் இந்திய அரசமைப்புச் சட்டத்தின் 25, 26_வது மதப் பாதுகாப்பு பிரிவினை _ ஜாதியைப் பாதுகாக்கும் பகுதியைத் தீயிட்டுக் கொளுத்தினர். மூன்றாண்டுகள் வரை கடுந்தண்டனையும் ஏற்றனர்.

இன்று வரை அதில் மாற்றம் இல்லையே _ பின் எப்படி நாம் மானமுள்ள தமிழர்கள்?

தமிழ்நாட்டில் இருந்துகொண்டு தமிழ் மக்களின் காணிக்கைகளைப் பெற்றுக் கொண்டு, தமிழ் ‘‘நீச்ச பாஷை’’ என்பவர்தானே உமக்கு ஜெகத்குரு?

நீ கொண்டாடுவது ‘‘பண்டிகைகளே’’ தவிர விழாக்கள் அல்லவே!

தீபாவளியாக இருந்தாலும், வேறு எந்தத் தெருப் புழுதியாக இருந்தாலும் ‘‘தேவர்கள், அசுரர்களைக் கொன்றார்கள்’’ என்கிற கதை வராத பண்டிகைகள் உண்டா?

அசுரர்கள் எனக் கூறப்படுபவர்கள் எல்லாம் சுராபானம் குடிக்க மறுத்த திராவிடர்கள்தானே? சுரர்கள் எனப்படுபவர்கள் எல்லாம் சுரா பானம் குடித்த ஆரியர்கள் என்று விவேகானந்தர் முதல் நேரு உள்ளிட்டு பி.டி.சீனிவாச அய்யங்கார்கள் வரை எழுதியுள்ளனரே _ அவற்றைப் பற்றி ஒரு நொடி நேரம் அறிவைச் செலுத்தி சிந்தித்தது உண்டா?

சுரர்கள் அசுரர்களைச் சூழ்ச்சியால் அழித்தார்கள் என்று எழுதி வைத்த கதைகளை நம்பி அசுரர்களாக்கப்பட்ட நாமே நமது அழிவைப் பெருமைப்படுத்திக் கொண்டாடுவது, ஒரு இனத்தின் தன்மானத்துக்கு அழகாக இருக்க முடியுமா?

இதனைத் தானே அறிவுலக ஆசான் தந்தை பெரியார் 60 ஆண்டு காலத்திற்குமேல் படித்துப் படித்துச் சொன்னார். _ இதற்கு மேலும் நம் தோல் மரத்துக் கிடக்கலாமா?

தமிழன் படிக்க வேண்டும்; ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் படித்து மேல் நிலைக்குச் செல்ல வேண்டும் என்றுதானே ஓயாது பாடுபட்டோம். குலக் கல்வியை பெரியார் ஒழித்ததால்தானே தமிழன் இன்று படிப்பும், பதவியும் பெறும் நிலை!

ஜாதியால் பிளவுபட்டுக் கிடக்கிறாயே! தமிழா, நீ தமிழனாக, மானம் உள்ள மனிதனாக இருக்கவேண்டாமா? அதனைத் திசை திருப்பும் ஜாதிச் சாவுக் குழி வெட்ட வேண்டாமா? உன் உடன்பிறப்பையே ‘‘தீண்டத்தகாதவன்’’ என்கிறாயே _ உன்னைச் சூத்திரன் என்பவனை ‘சாமி’ என்கிறாயே!

படித்த இளைஞனே _ இரண்டு பேர் நீங்கள் சந்தித்தால் உங்களின் உரையாடல் என்ன? நம் இனத்தைப் பற்றியா _ மொழி உணர்வைக் குறித்தா? பண்பாட்டுத் தளத்தைப் பற்றியா? இல்லையே!

சினிமாவைப்பற்றிதானே சிரித்துச் சிரித்துப் பேசுகிறாய்!

சீரழிக்கும் சினிமாக்கள்தான் உன் குருதி ஓட்டமா? சினிமாக்காரர்கள்தான் உங்கள் கனவு லோக லட்சியப் புருடர்களா?

உலகில் சினிமாக்காரர்களுக்காக டிக்கெட்டுகளை விற்பதும், திரைப்படப் பெட்டிகளுக்கு ஊர்வலம் விடுவதும், அதில் யார் முந்தி என்பதில் அடித்துக் கொண்டு கொலை வரை நடப்பதும் இங்கல்லாமல் வேறு எங்கு?

இந்த நாட்டைப் பீடித்துள்ள அய்ந்து நோய்களுள் சினிமாவும் ஒன்று என்று தொலைநோக்கோடு தந்தை பெரியார் கூறியதை ஒரு கணம் நினைத்துப் பார்ப்பாயா?

விஞ்ஞானம் வளர்ந்தால் அறிவு வேட்கை வளரும் என்பது பொது நியதி. ஆனால், இந்த நாட்டில் என்ன நடக்கிறது?

தொலைக்காட்சி என்னும் அறிவியல் சாதனம் மற்றும் ஏடுகள், இதழ்கள் மூடத்தனத்தின், பிற்போக்குத்தனத்தின் மொத்த குத்தகையாகத்தானே செயல்படுகின்றன?

அஞ்ஞானத்தை, விஞ்ஞானத்தின் மூலம் பரப்புகிறார்களே _ இது அறிவு நாணயமா? படித்த தமிழனே, பகுத்தறிவை இழந்து இந்த வலையில் வீழ்வது விவேகம் தானா?

செல்போன், இணைய தளம் என்பது தேவையான விஞ்ஞான சாதனங்கள்தான். சினிமாக் கலாச்சாரத்தால் சீரழிந்துபோன உன் சிந்தனை அவற்றில் எவற்றைத் தேடிக் கொண்டு இருக்கிறது?

இளைஞனே, இலட்சியங்கள் உன்னை கொள்ளை கொள்ள வேண்டாமா? அவற்றிற்கு மாறாக பல்வேறு ‘‘போதைகள்’’ அல்லவா உன்னைப் பாதை மாற்றத்திற்குச் செலுத்துகின்றன.

போதைகளால் தடுமாறும் உனக்கு நாடு எக்கேடு கெட்டால் என்ன _ சமுதாயம் சீரழிந்தால் என்ன _ மொழி மூக்கறுபட்டால் என்ன _ பண்பாடு பாழ்பட்டால்தான் என்ன?

அளவுக்கு மீறி கேளிக்கை உணர்ச்சிகள் ஒரு சமூகத்தில் புகுத்தப்படுவதற்கு உள்நோக்கம் உண்டு என்பது உனக்குத் தெரியுமா?

உணவுக்கு உப்பு தேவைதான். ஆனால், உப்பே உணவாகலாமா?

தமிழனிடத்தில் இன உணர்வும், நாட்டு உணர்வும், இலட்சியக் கோட்பாடுகளும் ஆட்கொண்டு விடக் கூடாது என்கிற சூழ்ச்சிதானே!

கறுப்புச் சட்டை உனக்குச் சுயமரியாதையை ஊட்டியது _ பகுத்தறிவைக் கொடுத்தது _ சமூக நீதியைச் சொல்லிக் கொடுத்தது _ பெண்ணுரிமையைப் பேணும் பண்பாட்டை உணர்த்தியது.

அந்த மண்ணில் இவற்றையெல்லாம் தலைகீழாகப் புரட்ட காவிகள் காலடி எடுத்து வைத்தால், பழைய சரிதம் மறந்து, அவற்றிற்கு நடைபாவாடை விரிக்க மல்லுக்கட்டி நிற்கலாமா?

உன் இனத்தின் முன்னேற்றத்துக்கு உழைத்த தலைவர்களை உள்நோக்கத்தோடு கொச்சைப்படுத்த சிலர் துடிக்கும் பொழுது, ‘ஏதோ ஒரு மயக்கத்தில்’ அவர்களுக்குக் கைலாகு கொடுக்கிறாய். கேட்டால் விமர்சனம் என்கிறாய் _ விமர்சனத்தின் விளக்கம் தெரியுமா உனக்கு?

திராவிடன், தமிழன் ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டு கடைசியில் எதிரிகளின் காலடிக்குள் உன்னை அறியாமல் பதுங்கப் பார்க்கிறாய். புத்தம் அழிந்த வரலாறு தெரியுமா உனக்கு?

நண்பன் யார்? பகைவன் யார்? என்று அடையாளம் காணத் தெரியாவிட்டால் உன் எதிர்காலம் எங்கே போய் முடியும்?

‘போதை’யை விடு _ சமுதாயப் பாதையை தேர்ந்தெடு! இலட்சிய மிடுக்குடன் வீறு நடை போடு!

5 நட்சத்திர ஆடம்பர வாழ்வுக்கு ஆசைப்படுகிறாய். சிக்கனம் என்பதைச் சிறுமையாகக் கருதுகிறாய் _ இது உன்னை எங்கு கொண்டு சேர்க்கும் என்று சிந்திக்க மறுக்கிறாய்.

தாயை முதியோர் இல்லத்தில் தள்ளிவிட்டு, தாய் மூகாம்பிகைக் கோயிலுக்குக் கடன் வாங்கிக் குடும்பத்துடன் செல்கிறாய்!

ஏனிந்த போதைகள்?

உரத்தின் மூலம் உணவு விளையும் உண்மைதான்; அதற்காக உரத்தையே உண்ண முடியுமா?

-கீ.வீரமணி- நன்றி குமுதம்

[Aravinthan]

யாழில் முன்பு வந்த பார்க்கவும்

http://www.yarl.com/forum/viewtopic.php?t=8123

[தூயா]

வணக்கம்...நானும் புலத்தில் தான் தமிழ் படித்தேன். நல்ல ஆசிரியர்கள் எங்களுக்கு படிப்பித்தார்கள்

[narathar]

துயா எத்தினை வயதில் இருந்து படித்தீர்கள்?ஏன் படித்தீர்கள்?

பெற்றோரின் வற்புறுத்தலாலா?ஏன் கேட்கிறேன் என்றால் நீங்கள் சிறு வயதில் இருந்து படிதீர்கள் என்றால் அந்த வயதில் ஏன் தமிழ் படிக்கிறேன், ஏன் இதைப் பெற்றோர் படிக்கச் சொல்கிறார்கள் என்ற கேள்விகள் உங்களுக்கு எழுந்ததா?இதற்கான பதில்கள், அந்தவயதில் உங்களுக்குச் சொல்லப் பட்டதா?அவை உங்களுக்குச் சரி எனப் பட்டதா?

ஏனெனில் பலரும் உணர்வுத் தளத்தில் இருந்து மட்டுமே இதனை நோக்குகின்றனர் குழந்தைகளின் நிலையில் இருந்தோ,பெற்றோரின் வாழ்வியல் நிலையில் இருந்தோ இதைப் பார்ப்பதில்லை.என்று நாம் இதனை குழந்தைகளின் நிலயில் இருந்தோ அன்றி புலத்தில் இருக்கும் பெற்றோரின் வாழ்வியல் நிலையில் இருந்தோ பார்கிறோமோ அப்போது தான் தமிழ் பரந்து பட்ட அளவில் புலத்தில் பாவிக்கப் படக் கூடிய வகையிலான அணுகுமுறைகளைக் கண்டு அறிய முடியும்.

மேலும் சும்மா உணர்வு ரீதியான மேடைப் பேச்சுக்களால் இது சாதியப் படப் போவதில்லை.தமிழ் அமைப்புக்கள்,ஆசிரியர்கள்,ஊடக

[தூயா]

நான் சின்னனில இருந்து படித்தேன். (இப்பவும் படிக்கிறேன்)

என்னுடைய முதல் தமிழ் ஆசிரியர் என்னுடைய தாயாருக்கு ஊரில் படிப்பித்தவர். எனக்கு அவவில நல்ல விருப்பம்.

நான் படிக்க போக மாட்டன் என்று அழுததில்லை.

விருப்பமா தான் போனனான்.ஏன் விருப்பம் என்றூ கேட்காதீர்கள்?

எங்களது குடும்ப பின்னனி காரணமாக இருக்கலாம். எல்லாரும் தமிழ் கதைப்பார்கள்.

எனக்கு லண்டலில், கனடாவில், நோர்வேயில் எல்லாம் உறவினர்கள் இருக்கிறார்கள். அவர்களும் தமிழ் படித்தார்கள்.

அப்பப்பா..அப்பாச்சிக்கு ஆங்கிலம் தெரியாது. எனக்கு அவையில விருப்பம்.அவர்களுக்கு கடிதம் எழுத தமிழ் படித்தேன்.

நாங்கள் தமிழில் தான் எல்லாரும் கதைப்பது. எனக்கு இவ்வளவு நாட்களில் ஒரு தமிழ் பிள்ளை கூட உடன் படித்ததில்லை. பாடசாலையிலும் சரி, பல்கலைக்கழகத்திலும் சரி..அதனால் கூட இருக்கலாம் ;)

அம்மா அப்பா வற்புறுத்தியதில்லை...

அண்ணாக்களை விட தமிழ் படிக்க வேண்டும் என்பது தான் எனக்கு குறிக்கோளாக இருந்தது.

சனிக்கிழமை தானே தமிழ் படிக்க போவன்..என்னை படிக்க விட்டுவிட்டு அம்மாவும் அப்பாவும் கடைக்கு போட்டு வருவினம்..

நான் படிக்கும் போது இணையதளம் இல்லை...இருந்ததாக எனக்கு தெரியவில்லை..

மாமா தமிழ் புத்தகங்கள் அனுப்புவார்..(கதை புத்தகம்) ;) அதிலயும் படித்தேன்

மற்றபடி நான் விடும் எழுத்து பிழைகளை பார்த்தாலே தெரிய வேணுமே ;) தமிழ் எனக்கு எவ்வளவு வரும் என்று ;)

ஓ எழுத மறந்திட்டன்..நான் இருந்த இடங்களில் ஆங்கிலேயர்கள் மற்றைய மொழிகளையும் மதிப்பார்கள்

என்னிடம் தமிழ் சொற்களை படித்துவிட்டு எனக்கே சொல்லுவார்கள்.

சின்னனில நாங்கள் இருந்த வீட்டிற்கு பின் வீடு ஆங்கி;ஏயர்களாம்...எங்கட வீட்டு வசலால தான் அவை வெளிய போகலாம்..

அந்த வீட்டு மனிதர் ஆங்கிலத்தில் என்னோட கதைச்சா, நான் தமிழிழ தான் கதைப்பனாம்...கடைசியில அந்த மனிதருக்கு தமிழில் விருப்பம் வந்து எங்களோட ஊருக்கு எல்லாம் வந்தவர்கள்

[கந்தப்பு]

உண்மையில் தூயாவைப் பார்க்கப் பெருமையாக இருக்கிறது. புலம் பெயர்ந்த நாட்டில் தமிழ் மீது ஆர்வம் கொண்டு, தமிழ் படித்து, யாழில் கருத்தெழுதும் தூயாவுக்கும் அவரது பெற்றோர்களுக்கும் தமிழன் என்ற ரிதியில் வாழ்த்துச் சொல்கிறேன்.

[தூயா]

கந்தப்பு எதோ நீங்களாவது என்னை பற்றி நல்லா சொல்லுறிங்களே...நல்ல வடிவா சொல்லுங்க, இதை பார்த்து தன்னும் எங்கட அண்ணாக்கள் திருந்தினா சரி தான்

[putthan]

தூயா கதை திரைகதை வசனம் யாருடையது??

புலத்தில் தமிழ் என்று கதைப்பவர்கள் அது நடக்குமா, என்று நடைமுறையில் செய்து பார்க்க வேண்டும்.எழுதுபவர்கள் அவர்களின் குழந்தைகளை வைத்தே அறிந்து

கொள்ளளாம்.உதாரணமாக எனது குழந்தைகள் சைவ பாடசாலைக்கு பாலர் வகுப்பில் 45 மாணவர்கள் படித்தவர்கள் இப்போது அவர்களின் வகுப்பில் 20 பேர் மட்டுமே படிக்கிறார்கள் இதே பாடசாலையில் மேற்பிரிவில் 2 பேர் மட்டுமே உள்ளனர்.

தமிழன் என்று அடையாள படுத்துவதற்கு தமிழ் தேவை என்று புலம்புகிறார்கள் ஆனால் ஒரு அந்நியன்(வெள்ளையன்)உங்களை அடையாள படுத்துவது ஆசியன் அல்லது இந்தியன்.அவுஸ்ரேலியா காரன் ஒரு படி மேலே போய்(கறிஸ்)என்று அழைக்கிறான்.

அவர்களை பொறுத்தவரை பாகிஸ்தான்.இந்தியன்,சிங்களவன

[கந்தப்பு]

நாரதர் நீங்கள் இருக்கும் இடத்தினைப் பொறுத்தது. அங்கு தமிழ் பாடசாலைகள் இருக்கின்றனவா?.

தூயா நீங்கள் சிட்னியில் எந்தப்பாடசாலையில் தமிழ் படித்தீர்?. ஒபன் தமிழ் ஆலயமா?, கோம்புஸ் தமிழ்பாடசாலையிலா? அல்லது வென்வெர்த்வில்லிலா?. நேற்று சிட்னியில் அன்னை பூபதி கலைமாலைக்குச் சென்றிருந்தேன். அங்கு இறுதியாக ஓளிப்படத்தொகுப்பு ஒன்றினைக் காட்டினார்கள். சென்ற வருடம் தமிழர் இளையர் அமைப்பினால் சுனாமியால் பதிக்கப்பட்ட ஈழத்து மக்களின் நிலை பற்றி 24 மணித்தியால அடையாள நிகழ்ச்சியின் தொகுப்பினைக்காட்டினார்கள். அதில் கலந்து கொண்டவர்கள் அனைவரும் அவுஸ்திரெலியாவில் பிறந்தவர்களும், கைக்குழந்தைகளாக இருக்கும் போது புலம் பெயர்ந்த இளையர்கள். பெரும்பாலன்வர்கள் ஆங்கிலத்தில் உரையாடினாலும், சில யுவதிகள் தமிழில் தான் கதைத்தார்கள். கேட்ட கேள்விகளுக்கு தமிழ் தான் சுனாமி பற்றி விளங்கப்படுத்தினார்கள். அவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் கோம்புஸ் பாடசாலையில் தமிழ் படித்தவர்கள்

[தூயா]

தமிழ் கதைக்காட்டியும் பிரச்சனை. தமிழ் கதைக்கிறதால கதை கேட்கிறது நானாகதான் இருக்கும்.

"கறி" எனும் பதம் ஆங்கிலேயன் உருவாக்கியதில்லை. எனது பாடசாலையில் அவர்கள் அப்படி அழைப்பதில்லை. ஆனால் தமிழ் பிள்ளைகளே தங்களை அப்படி அழைப்பதை பார்த்து இருக்கின்றேன்.

இங்கு ஒவ்வொரு இனத்திற்கும் ஒவ்வொரு பட்டப்பெயர் உண்டு. அவுஸ்திரேலிய ஆங்கிலேயருக்கும் உண்டு.

கந்தப்பு நீங்கள் கூறியது போல, இடங்களை பொருத்ததாக இருக்கலாம்.

தங்களால் முடியாததை, ஏன் மற்றவர்களாலும் முடியாது என நினைக்க வேண்டும்!!!!

[கந்தப்பு]

சங்கீதம், நடனம் படிப்பிக்க திறமையான ஆசிரியர்களினைத்தேடி, ஆசிரியர் வீட்டில் இருந்து தூரத்தில் இருந்தாலும் சென்று கற்பிக்கும் தமிழர்கள்தமிழ் படிப்பிக்க வீட்டுக்கு கிட்ட இருந்தால் போதும் என்ற நிலையில் இருக்கிறார்கள். தூயா நீங்கள் எந்தப்பாடசாலையில் படித்தீர்கள்?.

[கந்தப்பு]

தங்களால் முடியாததை, ஏன் மற்றவர்களாலும் முடியாது என நினைக்க வேண்டும்!!!!

சரியாகச் சொன்னீர்கள் தூயா, அவுச்திரெலியாவில் உள்ள சீனர்களினால் முடிகிறதே. ஏன் தமிழர்களினால் முடியாது?

[தூயா]

ஈழம் என்று பேசுபவர்கள் எதற்கு இங்கு வந்தீர்கள் என கேட்பவர்கள் பலர் அப்படி தான்...நடனத்திற்கு சரி தமிழ் என்றால் பிரச்சனை..

ஈழத்தை நேசிப்பவர்கள் அப்படி அல்ல என்பது என் கருத்து (எனக்கு தெரிந்த வரையில்)

சீனர்கள் மட்டும் அல்ல, மற்ற இனத்தவரும் பலர் தங்கள் மொழியில் தான் பேசுவார்கள்..எங்களில் சிலர்!!!!

[narathar]

சிலவற்றைத் தெளிவு படுதலாம் என்று நினைக்கிறேன்.

முதலில் புலத்தில் உள்ள தமிழர் ஏன் தமிழ் படிக்க வேண்டும் என்பதற்கான காரணங்கள், அவர்களின் சுய இருப்பை மையமாக வைத்து கூறப் படட வேண்டும்.அப்போது தான் அவர்கள் ஏன் தமிழ் படிக்க வேண்டும் என்பதற்கான வலுவான காரணங்களை விளங்கி பிள்ளைக்களுக்கு தமிழ் படிப்பிப் பார்கள்.

இந்தக் காரணங்கள் எவை?

முதலில் புலத் தமிழருக்கு ,தாம் தமிழர் என்பதற்கான தேவை ஏன் உள்ளது?இப்போது பிரித்தானியாவை எடுத்துக் கொண்டோம் எனில்,வெள்ளயரைப் பொறுத்தவரை அனைத்து ஆசியர்களையும் ஒன்றாகவே நோக்குகின்றனர்.பெரும்பாலான ஆசியர்கள் இசுலாமியர்களாக இருகின்றனர்.ஒரு நாளும் வெள்ளை இனத்தவர்கள் தமது அரசியல் அதிகாரத்தை மற்றய இனத்தவருக்கு விட்டுக் கொடுக்கப் போவதில்லை.ஆகவே நாம் எமது நிறத்தையும்,பேரையும் மாற்றினால் ஒழிய நாம் வெள்ளயர் ஆகிவிட முடியாது. ஆகவே நாம் வெள்ளயர் ஆகிவிட முடியாது எனில் நாம் யார் என்று அடையாளம் காட்ட முடியும்?

இங்கே தம்மை பிரித்தானிய ஆசியர்கள் என்று அடையாளம் காட்ட சிலர் முற்படுகின்றனர்.ஆனால் இந்த அடையாளம்,ஆசியர்களில் பெரும்பான்மையினராக இருக்கும் பாகிஸ்த்தானிய,வங்காள தேச, மற்றும் இந்திய அடி ஒற்றிய சீக்கியர்,குஜராத்திகளின் கூட்டு அடையாளம் ஆக இருக்கிறது.அதோடு இவர்களின் அரசியல் அதிகாரத்தை நிலை நிறுத்த பின் புலத்தில் பாகிஸ்த்தானிய மற்றும் இந்திய அரசுகள் செயற்படுகின்றன.அத்தோடு அவர்களும் செறிவாக ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்தில் வசிக்கிறார்கள்,இதன் மூலம் உள்ளூர் பிரதினுத்துவத்தையும் தக்க வைத்துள்ளார்கள்.ஆனால் இசுலாமிய ஆசியர்களை பொறுத்தவரை ,சர்வதேச ரீதியாக அவர்களுக்கு இருக்கும் அடையாளப் பிரச்சினை இளய தலை முறையினரை ஆட் கொண்டுள்ளது.

நாம் தமிழராக எம்மை அடயாளப் படுத்தி ஒருங்கிணைப்பதன் மூலமும்,தமிழ் ஈழ அரசை நிறுவுவதன் மூலமும் பிரித்தானியாவில் எமது அரசியற் தரத்தை மேம் படுத்த முடியும்.இது ஏன் அவசியம் ஆகிறது.

இதற்கு உதாரணமாக சீனர்களை எடுத்துக் கொள்வோம்.சீனர்கள் தம்மை நிலை நிறுத்த தமது வியாபாரத்தை அதனால் வாழ்க்கையை வளம் படுத்த ,தமக்கிடயே ஆன தொடர்புகளை குடும்ப உறவுகளை வலுப்படுத்த தமது மொழியயைப் பாவிக்கின்றனர்.இவர்கள் சீனாவுக்குச் செல்லும் போது இவர்களுக்கு அவர்களின் மொழி அவசியமாகிறது.சீனாவில் இருக்கும் உறவினருடன் வியாபாரம் சம்பந்தமாக தொடர்புகொள்ள,சீன அரசுடன் ,கொங்கொங் அரசுடன் தொடர்புகொள்ள அங்கே ஒரு வியாபாரத்தை நடத்த மொழி இவர்களுக்கு அவசியமாகிறது.

ஆகவே வருங்காலத்தில் புலத் தமிழர்களின் சந்ததியினர் அரசியல் செல்வாக்குடன்,வியாபார வளத்துடன்,வேலை வாய்ப்புக்களுடன் வளமாக வாழ வேன்டின் அவர்கள் தமிழ் படிக்க வேண்டிய அவசியம் இருக்கிறது.ஏனெனில் உலகில் நிரந்தரமான பேரரசுகள் கிடயாது.இன்றைய உலகப் பொருளாதார வளர்ச்சியானாது சீனாவையும்,இந்தியாவையும் அடி ஒற்றியதாகவே இருகிறது.இன்று மேற்குலகில் இருக்கும் வேலை வாய்ப்புக்கள் இப்படியே இருக்கும் என்று கூற முடியாது.இன்று மேற்குலகிற்குப் புலம் பெயர்ந்தவர்களின் பிள்ளைகள் வேலை வாய்ப்பிற்காக மீண்டும் சொந்த நாடுகளுக்குத் திரும்ப வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்படலாம்.இது இன்று சீனர்களுக்கும்,இந்தியர்களுக

[putthan]

சிறிலங்காவில் நீர்கொழும்பு பகுதியில் உள்ள மீனவ சமூகம் 50 வருடங்களுக்கு முன் தமிழ் அவர்களுடைய பேச்சு மொழியாகவும் எழுத்து மொழியாகவும் இருந்தது ஆனால் இப்போது அவர்களின் பிள்ளைகள் பேரபிள்ளைகள் எல்லோரும் சிங்கள மொழி தான் எழுத்து மொழியாகவும் பேச்சு மொழியாவும் மாறி அவர்கள் சிங்களவராக மாறியுள்ளார்கள். இதற்கு காரணம் அவர்கள் சிங்கள சமுதாயத்தில் வாழ்ந்ததால்.

[அருவி]

சிறிலங்காவில் நீர்கொழும்பு பகுதியில் உள்ள மீனவ சமூகம் 50 வருடங்களுக்கு முன் தமிழ் அவர்களுடைய பேச்சு மொழியாகவும் எழுத்து மொழியாகவும் இருந்தது ஆனால் இப்போது அவர்களின் பிள்ளைகள் பேரபிள்ளைகள் எல்லோரும் சிங்கள மொழி தான் எழுத்து மொழியாகவும் பேச்சு மொழியாவும் மாறி அவர்கள் சிங்களவராக மாறியுள்ளார்கள். இதற்கு காரணம் அவர்கள் சிங்கள சமுதாயத்தில் வாழ்ந்ததால்.

காரணம் சிங்களச் சமுதாயத்தில் வாழ்ந்ததல்ல. அது திட்டமிட்டு செய்யப்பட்ட மாற்றங்கள். பாடசாலைகள் படிப்படியாச் சிங்களமயமாக்கப்பட்டன. குழந்தை பிறந்து பாடசாலை செல்லவேண்டும் எனில் தமிழ் பாடசாலைக்குப் போவதென்றால் தூர இடமொன்றிற்குச் செல்லவேண்டிய நிலை. அதன் பிறகு இருந்த பாடசாலைகளும் மாணவர்கள் வரவில்லை என்று திட்டமிட்டு சிங்களப் பாடசாலையாக மாற்றப்பட்டன. அதனால் அப்பகுதி தமிழ்மாணவர்கள் போவதற்கு வேறு இடமின்றி சிங்களப்பாடசாலைகளில் சேர்ந்தனர். அப்பகுதி மக்களிற்கு தம் குறைகளைக் கூறி தீர்வு பெறுவதற்கு அரசியலில் ஓர் பலம் இருக்கவில்லை. இன்றும் கூட சிங்களத்தில் பள்ளிகளில் படிக்கும் மாணவர்கள் வீடுகளிலும் தம் குடும்பத்தாருடனும் தமிழில் பேசுவதை காணலாம். தாம் திட்டமிட்டு சிங்களவராக மாற்றப்படுகிறோம் என்னும் கவலை அவர்களிற்கு உண்டு. ஆயினும் அதனை எதிர்த்துக் குரல் கொடுக்கும் நிலையில் அவர்களிற்கு பின்புலம் இல்லை என்பதே உண்மையான விடயமாகும்.

[Aravinthan]

தமிழ் மீது ஆர்வம் கொண்டு புலத்தில் தமிழ் படித்து யாழில் கருத்தெழுதும் தூயாவுக்கு எனது பாராட்டுக்கள்