காதல் என்பது எதுவரை?

[Kavi arunasalam]

“பள்ளிச் சிநேகிதம் எல்லாம் படலைவரைதான்” என்று ஊரில் அப்போது சொல்வார்கள். அதையும் தாண்டி இது புதுமையானது.

இந்தக் காதல் கதை இதுவரை அறியாததொன்று.  தோமாஸ் மக்மெக்கினும்(78) நன்ஸி ஹாம்பெல்லும் (78)  அமெரிக்கக் கல்லூரி ஒன்றில் ஒன்றாகப் படித்தவர்கள். கல்லூரிக் காலம் முடிந்த பின்னர் இருவரும் அவரவர் பார்வையில் இருந்து காணாமல் போய்  தங்கள் தங்களுக்கான குடும்பங்களை அமைத்துக் கொண்டு வெவ்வேறு பாதையில் போய் விட்டார்கள்.  என்னதான்  இருவரும் விலகி வெகு தூரம் பயணித்தாலும், காலங்கள் நீண்டுதான் போனாலும் கல்லூரி நினைவுகள் மட்டும் அவர்களுக்குள் வாழ்ந்து கொண்டிருந்தன.

“அவள் ஒரு உற்சாகமான பெண். நிறைந்த அழகி. அவளைக் காணும் போதெல்லாம் நான் நொறுங்கிப் போவேன். அவளுடன் இருப்பதற்கு எப்போதாவது எனக்கு நேரம் தருவாளா? என கல்லூரிக் காலத்தில் நான் ஏங்கி இருக்கிறேன். ஆனால் நடந்தது வேறாக இருந்தது. இருவரும் பிரிந்துவிட்டோம்” இப்படித் தனது நினைவுகளைச் சொல்கிறார் தோமாஸ் மக்மெக்கின். அவர் மேலும் குறிப்பிடுகையில், “கலிபோர்னியாவி்ல் உள்ள எங்கள் கல்லூரியின் பழைய மாணவர்களின்  60ஆவது ஒன்று கூடலுக்கு எனக்கு நன்ஸியிடம் இருந்து ஒரு ஈமெயில் வந்திருந்தது. 63 வருடங்களுக்குப் பின்னர் அவளிடம் இருந்து வந்த தகவல் அது. 

“என்னைச் சந்திக்க உனக்கு விருப்பம் இருந்தால் தெரிவி, நான் உனக்கான விமான ரிக்கெற்றை அனுப்பி வைக்கிறேன்” என அவளுக்குப் பதில் ஈமெயில் அனுப்பினேன். அவள் அதற்கு ஒத்துக் கொண்டாள். என்னைத் தேடிப் பறந்து வந்தாள். விமான நிலையத்தில் அவள் முன்னால் மண்டியிட்டு, நான் எப்பொழுதும் உன்னைக் காதலித்தவன்.  எனக்கு வேண்டியது  எல்லாம்   நீதான். எப்பொழுதும் உனது காதலனாக, துணைவனாக, நண்பனாக நான் இருப்பேன். என்னை மணந்து கொள்கிறாயா? எனக் கேட்டேன். நன்ஸிக்கு,  நீண்ட நேரம் யோசிக்க வேண்டிய தேவை இருக்கவில்லை. உடனேயே சம்மதித்துவிடாள்”

கண்ணதாசன் ஒரு பாட்டில் இப்படி எழுதியிருப்பார்,

 “முழுமை பெற்ற காதல் எல்லாம் 

முதுமை வரை கூடவரும்”

மண்டியிட்ட ரோமியோவைப் பார்க்க விரும்பினால் கீழே உள்ள வீடியோவைப்  பாருங்கள்.

 

 

[suvy]

"முழுமை பெற்ற காதலெல்லாம் முதுமை வரை கூடவரும்" சரிதான், பின்பு வரும் கடமைகளும் கூடி வருமோ தெரியவில்லை.......!   😂