யார் அந்த JVP யினர் ? அவர்களது பிரதான கொள்கை என்ன ?

[colomban]

 

யார் அந்த JVP யினர் ? அவர்களது பிரதான கொள்கை என்ன ?

கடந்த காலங்களில் நடைபெற்ற தேர்தல்களில் ஜே.வி.பி பற்றி எவரும் அலட்டிக்கொள்ளவில்லை. ஆனால் இந்த தேர்தலில் அனைத்து தரப்பினரும் விமர்சிக்கின்ற நிலைக்கு இவர்களின் வளர்ச்சி உள்ளதனை எவராலும் மறுக்க முடியாது.

குறிப்பாக ஜே.வி.பி யினர் இந்த நாட்டை நாசமாக்கிய வன்முறையாளர்கள், கொலைகாரர்கள், குழப்பக்காரர்கள் என்றெல்லாம் பிரச்சாரங்கள் மேற்கொள்ளப்படுகின்றது.
தேர்தல் காலம் என்பதனால் இது அரசியலுக்காக கூறப்பட்டாலும், இன்றை இளைய தலைமுறையினருக்கு உண்மையான வரலாறுகளை எத்திவைப்பது எமது கடமையாகும். அவ்வாறு உண்மைகளை கூறுகின்றபோது இந்த கட்டுரை எழுதுகின்றவரையும் ஜே.வி.பியை சேர்ந்தவர் என்று கூறினாலும் ஆச்சர்யப்படுவதற்கில்லை. ஏனெனில் கருத்துக்களை துல்லியமாக விளங்கிக்கொள்வதில் மந்தபுத்தியுள்ள பலர் முகநூல் எழுத்தாளர்களாக உள்ளனர்.
ஜேவிபி யின் தலைவர் ரோகன விஜயவீர அன்றைய சோவியத் யூனியனின் தலைநகரான மொஸ்கோவில் உள்ள பல்கலைக்கழகத்தில் மருத்துவத் துறையில் கல்விகற்றபோது “மாக்சிசம், லெனிநிசம்” ஆகிய அரசியல் சித்தாந்தங்களில் கவரப்பட்டார்.
இவர் இலங்கைக்கு வந்ததன் பின்பு சேகுவேராவின் புரட்சியை பின்பற்றி அதனை இலங்கையில் நடைமுறைப்படுத்தும் விதத்தில் 1965 இல் இடதுசாரி அமைப்பினை நிறுவியதுடன் சிங்கள இளைஞர்களுக்கு தனது அரசியல் சித்தாந்தத்தை போதித்தார்.
1970 இல் ஜனதா விமுக்தி பெரமுன (ஜே.வி.பி) என்ற பெயரில் இயக்கத்தை கட்டியமைத்து அதே ஆண்டில் ஐக்கிய தேசிய கட்சி அரசுக்கு எதிரான செயற்பாடுகளை ஆரம்பித்தனர். இதற்காக தெற்கிலுள்ள பெரும் செல்வந்தர்கள் நிதி உதவிகளை வழங்கிவந்தனர்.
உலகில் முதலாளித்துவம், சோஷலிச சமஉடமைக் கொள்கை ஆகிய இரண்டு பிரதான பொருளாதாரக் கொள்கைகள் உள்ளன.
அமெரிக்கா, பிரித்தானிய போன்ற நாடுகள் பின்பற்றுகின்ற முதலாளித்துவ பொருளாதாரக் கொள்கையானது தனி நபர் முதலாளிகளுக்கு முன்னுரிமை வழங்கப்படுகின்றது. இங்கே உழைக்கும் பாட்டாளி வர்க்கத்திற்கு எந்தவித முன்னுரிமையும் கிடையாது.
ஆனால் ரஷ்யா, சீனா போன்ற நாடுகள் பின்பற்றுகின்ற சோஷலிச சமஉடமைக் கொள்கையானது “கால்மாக்ஸ், லெனின்” ஆகியோர்களின் பொருளாதார சித்தாந்தத்தை பின்பற்றுகின்ற கொள்கையாகும். இங்கே முதலாளிகளுக்கு முன்னுரிமை இல்லை. பாட்டாளி வர்க்கத்தினர்களுக்கே முன்னுரிமை உள்ளது.
உழைக்கின்ற பாட்டாளிகளின் உழைப்பானது முதலாளிகளினால் சுரண்டப்பட்டு செல்வம் தனி நபர்களிடம் குவிக்கப்படுகின்றது. ஆனால் கஷ்டப்பட்டு உழைக்கும் வர்க்கத்துக்கு அவர்களது உழைப்புக்கு ஏற்ற ஊதியம் வழங்கப்படுவதில்லை. அத்துடன் முதலாளி வர்க்கத்தினர், உழைக்கின்ற பாட்டாளி வர்க்கத்தினை சுரண்டி ஆளும் வர்க்கமாக ஆட்சி செய்வதுடன், உழைக்கும் வர்க்கத்தினர் ஆளப்படுகின்ற அடிமைகளாக வாழ்கின்றனர்.
முதலாளித்துவ வாதிகளின் பொருளாதார சுரண்டல்களையும், ஊழல்களையும் ஒழித்து சம உடமை பொருளாதார கொள்கையினை இலங்கையில் நடைமுறைப்படுத்தி தொழிலாளர்களின் உயர்வினை மேம்படுத்துவதுதான் ஜே.வி.பி யினரின் பிரதான கொள்கையாகும்.
தொடரும்.................
முகம்மத் இக்பால்
சாய்ந்தமருது

 

இரண்டாவது தொடர்
உலகில் மனித இனம் உருவானதிலிருந்து புரட்சிகளுக்கும், போராட்டங்களுக்கும் குறைவில்லை. வலதுசாரிக் கொள்கைக்கு எதிராக இடதுசாரிகளும், முதலாளித்துவத்துக்கு எதிராக தொழிலாளர் வர்க்கத்தினரும் மற்றும் ஆக்கிரமிப்பு, அடக்குமுறைகளுக்கு எதிராகவும், நீதியை நிலைநாட்டுவதற்காகவும், ஒரு இனத்தை இன்னொரு இனம் ஆழக்கூடாது என்பதற்காகவும் போராட்டங்களும், புரட்சிகளும் அன்றுதொட்டு இன்றுவரை உலகின் ஒவ்வொரு மூலைகளிலும் நடந்தவண்ணமே உள்ளன.

அவ்வாறான நியாயமான போராட்டங்களில் தங்களது உயிரை அர்ப்பணித்து போராடுகின்ற போராளிகளை அழிக்கும் நோக்கில் “பயங்கரவாதிகள்” என்று அதிகார வர்க்கத்தினரால் ஊடகங்கள் மூலமாக பிரச்சாரங்கள் முன்னெடுக்கப்படுகின்றன.

ஆனால் போராட்டத்தை அடக்குவதற்காக முதலாளித்துவ அரச இயந்திரம் மேற்கொள்ளுகின்ற கொலை, கொள்ளை, பாலியல் வல்லுறவு, காணாமல் ஆக்குதல், மனித உரிமை மீறல்கள் போன்ற அரச பயங்கரவாதச் செயற்பாடுகள் அனைத்தும் மூடி மறைக்கப்பட்டு போராளிகளை பயங்கரவாதிகள் என்ற பிரச்சாரத்தில் அதிகார சக்திகள் வெற்றியடைகின்றன.

அந்தவகையில் ஆப்கானிஸ்தானில் ஆக்கிரமிப்புக்கு எதிராக போராடியபோது தலிபான்களையும் மற்றும் பாலஸ்தீன போராளிகளை இன்றுவரைக்கும் பயங்கரவாதிகள் என்றே பட்டியலிடப்பட்டனர்.

அதுபோலவே இலங்கையில் முதலாளித்துவ சுரண்டல் சக்திகளிடம் இருக்கின்ற ஆட்சி அதிகாரத்தை பறித்து சமஉடமைக் கொள்கையை நிலைநாட்டுவதற்காக 1971, 1987, 1988,1989 ஆகிய காலங்களில் ஒரு இலட்சியத்துடன் தங்களது உயிர்களை அர்ப்பணித்து போராடிய ஜே.வி.பி அமைப்பினர் பயங்கரவாதிகள், கலகக்காரர்கள், குழப்பவாதிகள் என்றெலாம் அழைக்கப்பட்டு வருகின்றனர்.

ஈரானில் மேற்குலக சக்திகளின் பொம்மையாக இருந்த ஷா மன்னருக்கு எதிராக 1979 இல் ஆயதுல்லாஹ் கொமைனி தலைமையில் இஸ்லாமிய புரட்சி ஏற்பட்டு ஆட்சி மாற்றம் மேற்கொள்ளப்பட்டது.

அரபு வசந்தம் என்ற போர்வையில் மக்கள் புரட்சியின் காரணமாக துனிசியா, லிபியா, எகிப்து ஆகிய நாடுகளில் ஆட்சி மாற்றம் ஏற்பட்டது. ஆனாலும் சிரியா போன்ற சில நாடுகளில் ஆட்சி மாற்றத்திற்கான புரட்சிகளும் போராட்டங்களும் தோல்வியடைந்தது.

அண்மையில் வங்காளதேசில் ஏற்பட்ட பல்கலைக்கழக மாணவர்களின் புரட்சியின் காரணமாக ஆட்சித் தலைவரான பிரதமர் ஷேக் ஹசீனா தனது பதவியை ராஜினமா செய்துவிட்டு நாட்டைவிட்டு தப்பியோடினார்.

இங்கே கவனிக்க வேண்டிய விடையம் என்னவென்றால், போராடும் வரைக்கும் போராளிகள் பயங்கரவாதிகளாகவே சித்தரிக்கப்படுவார்கள். போராட்டம் வெற்றி பெற்று ஆட்சியைக் கைப்பற்றிய பின்பு “பயங்கரவாதிகள்” என்ற சொல் மறைந்துவிடுவதுடன் அவர்கள் ராஜதந்திரிகளாக பார்க்கப்படுகின்றனர். ஆனால் போராட்டம் தோல்வியடைந்தால் அவர்கள் தொடர்ந்து வாழ்நாள் முழுவதும் பயங்கரவாதிகளாகவே கான்பிக்கப்படுவார்கள். இதனையே உலகம் நம்புகிறது.

ஒரு இலட்சியத்துடன் நீதியை நிலைநாட்டும் பொருட்டு ஆட்சி அதிகாரத்தை கைப்பற்றுவதற்காக உயிரைப் பணயம்வைத்து நடாத்துகின்ற போராட்டத்தினை வெறும் ஒரே வார்த்தையில் “வன்முறை” “குழப்பம் விளைவித்தல்” என்று கூறுவதானது அறியாமையின் வெளிப்பாடாகும்.

கியூபாவில் சேகுவேரா, பிடல் காஸ்ட்ரோ ஆகியோர்களின் தலைமையில் போராட்டம் மேற்கொள்ளப்பட்டு 1959 இல் சோஷலிச சமஉடமை ஆட்சி நிறுவப்பட்டது. அதுபோன்றதொரு ஆட்சியை இலங்கையில் நிறுவுவதற்கு ரோகன விஜயவீர தலைமையில் ஜே.வி.பியினர் திட்டமிட்டனர்.

தொடரும்......


முகம்மத் இக்பால்
சாய்ந்தமருது

மூன்றாவது தொடர் 

 

இலங்கையில் பாகிஸ்தான் இராணுவமும், இந்தியாவின் இராஜதந்திரமும்.

முதலாளித்துவத்திற்கு எதிரான போராட்ட சிந்தனைகளை ஆயுதங்களின்றி ஜனநாயக ரீதியில் மேலெழச் செய்வதற்கு அதிகார சக்திகள் ஒருபோதும் அனுமதிக்கப்போவதில்லை. எப்படியும் இவர்களை அழித்தொழிக்கவே முற்படுவார்கள். 

இதனால் ஆயுதப் புரட்சிதான் இதற்கு ஒரே தீர்வு என்ற அடிப்படையில் மக்கள் ஆதரவுடன் அனைத்து தயார்படுத்தல்களுடனும் முழு நாட்டையும் கைப்பற்றும் புரட்சியில் ரோகன விஜவீர தலைமையிலான ஜேவிபி இயக்க சிங்கள இளைஞர்கள் களத்தில் இறங்கினார்கள்.     

1971.04.05 ம் திகதி அதிகாலையில் வெல்லவாய பொலிஸ் நிலையம்மீது முதன்முதலாக தாக்குதல் ஆரம்பிக்கப்பட்டதுடன், நாட்டில் தென்பகுதியில் உள்ள 93 பொலிஸ் நிலையங்கள் ஒரே நேரத்தில் சுற்றிவளைக்கப்பட்டு தாக்கப்பட்டது. இதில் 35 பொலிஸ் நிலையங்கள் முற்றாக புரட்சியாளர்களிடம் வீழ்ந்தது. பல பொலிஸ் நிலையங்களில் இருந்த உயர் பொலிஸ் அதிகாரிகள் நிலையத்திலிருந்து தப்பி ஓடினர்.

ஆரம்பத்தில் இவர்களது தாக்குதல் எதிர்பார்த்ததையும் விட மிக விரைவாகவும், வெற்றிகரமாகவும் அமைந்திருந்தது. தென்னிலங்கையின் பல மாவட்டங்கள் ஜே.வி.பியின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வந்தது. மிகவும் திட்டமிடப்பட்ட பாரியளவிலான இந்த தாக்குதல் இந்தளவுக்கு வெற்றியளிக்குமென்று எவரும் எதிர்பார்க்கவில்லை. 

ஆனால் பிரதமர் சிறிமாவோ பண்டாரநாயக்காவை சிறைப்பிடிப்பதற்கு அல்லது கொலை செய்வதற்கு இவர்கள் எடுத்த முயற்சி தோல்வியில் முடிந்தது. 

ஜே.வி.பியினர் தென்னிலங்கையை கைபற்றிக்கொண்டு கொழும்பை நோக்கி விரைந்தனர். இன்னும் சில மணிநேரங்களில் கொழும்பு முற்றாக வீழ்ந்துவிடும் என்ற பதற்றம் நிலவியது.  

அன்றைய இலங்கை இராணுவத்திடம் இன்று இருப்பதுபோன்று நவீன ஆயுதங்களும், ஆளணிகளும் இருக்கவில்லை. அதனால் ஜே.வி.பியினரை எதிர்த்து போரிடும் ஆற்றல் அவர்களிடம் இருக்கவில்லை. இராணுவத்துக்குள் அவர்களது பலமான ஊடுருவல் இருந்ததுடன் ஜே.வி.பி யினர்களின் திட்டமிடலை அன்றைய அரசு முன்கூட்டியே அறிந்துகொள்ளாதது புலனாய்வுத் தோல்வியாகும்.   

இந்த நிலையில் கிளர்ச்சியாளர்களை தோற்கடித்து நாட்டை பாதுகாப்பதென்றால் வெளிநாட்டிடமிருந்து உடனடி இராணுவ உதவியை கோருவதென்று ஆட்சியாளர்களினால் முடிவெடுக்கப்பட்டது. தாமதிக்கின்ற ஒவ்வொரு மணித்தியாலங்களும் ஆபத்தானதாகவே இருந்தது. அன்றைய சூழ்நிலையில் பாகிஸ்தானுடன் இலங்கைக்கு நெருக்கமான உறவு காணப்பட்டதுடன், இந்தியாவுடன் சற்று ராஜதந்திர முறுகல் இருந்தது. 

பாகிஸ்தானிலிருந்து கிழக்கு பாகிஸ்தானை பிரிப்பதற்காக வங்காளதேசில் பாகிஸ்தானுடன் இந்தியா போரில் ஈடுபட்டது. அப்போது பாகிஸ்தானிலிருந்து வங்காளதேஸ் நோக்கி செல்கின்ற பாகிஸ்தானின் போர் விமானங்களுக்கு இலங்கையில் எரிபொருள் நிரப்பப்பட்டது. இதனால் இலங்கைமீது இந்தியா கடும் கோபத்தில் இருந்தது.

அவ்வாறான சூழ்நிலையிலேயே இருபது கிலோமீட்டர் தூரத்திற்கு அப்பால் உள்ள இந்தியாவிடம் இராணுவ உதவியை கோராமல், இரண்டாயிரம் கிலோமீட்டர் தூரத்திற்கு அப்பால் உள்ள பாகிஸ்தானிடம் இராணுவ உதவியை கோரியதற்கு காரணமாகும். 

பாகிஸ்தான் விமானப்படையும், இராணுவமும் குண்டுவீச்சு விமானங்கள், ஹெலிக்கொப்டர்கள் மற்றும் நவீன ஆயுதங்களுடன் அவசர அவசரமாக இரத்மலான விமான நிலையத்தில் வந்திறங்கி ஜே.வி.பி போராளிகளை அழிக்கும் நடவடிக்கையை ஆரம்பித்த நிலையில் இந்தியா களத்தில் இறங்கியது.   

அதாவது பாகிஸ்தான் இராணுவம் இலங்கையில் வந்திறங்கியது இந்தியாவினால் ஜீரணித்துக்கொள்ள முடியவில்லை. இலங்கையில் உள்ள இந்தியத் தூதுவர் மூலமாக இலங்கைக்கு முழுஅளவிலான அழுத்தம் வழங்கியதுடன், தாங்கள் உதவப்போவதாக வலிந்து உதவிக்கரம் நீட்டியது.          

உடனடியாக இந்திய இராணுவத்தினர் கட்டுநாயக்கா விமான நிலையத்தில் வந்திறங்கி ஜே.வி.பி யினரின் கிளர்ச்சியினை ஒழிப்பதற்கு உதவிபுரிந்தனர். 

 

தொடரும்.............

முகம்மத் இக்பால் 

 

சாய்ந்தமருது

அரச இயந்திரங்களின் துஸ்பிரயோகமும், JVP யின் பிழையான திட்டமிடலும்.

 9/10/2024 11:26:00 AM  LATEST NEWS , Slider , கட்டுரை

 

 

 

 

நான்காவது தொடர்
இந்தியாவின் உதவியுடன் ஜே.வி.பி யின் புரட்சியை கட்டுப்படுத்துவதற்கு இரண்டரை மாத காலங்கள் தேவைப்பட்டது. அதாவது 1971 ஏப்ரல் ஆரம்பம் தொடக்கம் ஜூன் மாதம் நடுப்பகுதிக்கு பின்பு புரட்சி நடவடிக்கைகள் அரசாங்கத்தின் பூரண கட்டுப்பாட்டின்கீழ் கொண்டுவரப்பட்டது.

இந்த இரண்டரை மாத காலங்களுக்குள் நடைபெற்ற சண்டையில் இரண்டு தரப்பிலிருந்தும் சுமார் இருபதாயிரம் (20,000) பேர்கள் கொல்லப்பட்டனர். இதில் இளைஞர்கள் அதிகம். அரச பயங்கரவாதம் தனது கோரமுகத்தை மக்கள் மீது காண்பித்தது. ஜே.வி.பி யின் வன்முறைகளைவிட அரச இயந்திரங்களின் அத்துமீறல்கள் அதிகளவில் இருந்தன.

இரக்கமின்றி வகைதொகையின்றி சிங்கள இளைஞர்கள் கொல்லப்பட்டனர். ஜே.வி.பி போராளிகள் இராணுவத்தினரையும், பொலிசாரையும் மற்றும் அவர்களைச் சார்ந்தவர்களையும் குறி வைத்தனர். ஆனால் இராணுவத்தினரோ தாங்கள் சந்தேகப்பட்டவர்கள், ஜே.வி.பி யினர்களுடன் தொடர்பினைக் கொண்டவர்கள் அனைவரையும் அவர்கள் எந்த அந்தஸ்தில் இருந்தாலும் வகை தொகையின்றி கொன்று குவித்ததுடன், கைது செய்யப்பட்டு சித்திரவதை செய்யப்பட்டனர். இதில் பல்கலைக்கழக மாணவர்களும் ஏராளம்.

இதற்கு ஒரு எடுத்துக்காட்டாக பிரபலமான சிங்கள அழகுராணியாக இருந்த இருபத்திரெண்டு வயதுடைய மன்னம்பேரி என்பவள் இராணுவத்தினரால் கைது செய்யப்பட்டு இரவு முழுவதும் பாலியல் கொடுமைகளுக்கு உள்ளாக்கப்பட்டு பின்பு நிர்வானமாக வீதி வழியாக ஊர்வலமாக எடுத்துச் செல்லப்பட்டு அதன்பின்பு பகிரங்கமாக சுட்டுக் கொல்லப்பட்டாள்.

இதில் வேடிக்கை என்ன தெரியுமா ? இந்த ஜே.வி.பி புரட்சியை அடக்குவதற்கு சோவியத் யூனியன், சீனா போன்ற சோஷலிச சமஉடமைக் கொள்கையை பின்பற்றுகின்ற நாடுகள் இலங்கைக்கு உதவி செய்ததுதான். அதாவது எந்தக் கொள்கையை நிலைநாட்டுவதற்காக ஜே.வி.பி யினர் போராடினார்களோ, அதே கொள்கையுடைய நாடுகள் அந்த கொள்கையினை நசுக்குவதற்கு உதவி புரிந்தன என்பதுதான் ஆச்சர்யமானது.

புரட்சி அடக்கப்பட்டு சிவில் நிருவாகம் ஏற்படுத்தப்பட்டதன் பின்பு தென்னிலங்கையில் இராணுவத்தினரின் கெடுபிடிகள் அதிகமாக இருந்தன. அத்துடன் ஏற்கனவே 1971 இல் ஜேவிபி யின் தலைவர் ரோகன விஜயவீர கைது செய்யப்பட்டு யாழ்ப்பாணம் சிறைச்சாலையில் அடைக்கப்பட்டிருந்தார். பின்பு ஜே.வி.பி இயக்கம் தடை செய்யப்பட்டது.

இந்த புரட்சியி நடவடிக்கையினை ஜே.வி.பி யினர் மிக துல்லியமாகவும், இரகசியமாகவும் திட்டமிட்டு நாட்டின் பல பகுதிகளை கைப்பற்றி இருந்தாலும், இறுதியில் அது வெற்றி என்னும் இலக்கை அடைய முடியாமல் தோல்வியடைந்தமைக்கு காரணம் என்ன என்பது பற்றி ஆராய வேண்டும்.

பொதுவாக ஒரு நாட்டை இலகுவாகவும், விரைவாகவும் கைப்பற்றுவதென்றால் அனைத்து சக்திகளையும் பாவித்து முதலில் அதன் தலைநகரை கைப்பற்ற வேண்டும். கட்டளை மைய்யங்களான நாட்டின் ஆட்சித் தலைவர், முப்படைகளின் தலைமையகம், பாராளுமன்றம், திறைசேரி, விமானநிலையம், ஒலி, ஒளி பரப்பு நிலையங்கள் என அனைத்து தலைமை செயலகங்களும் தலைநகரில் அமைந்து உள்ளதனால், தங்களது முழு பலத்தையும் ஒன்றுதிரட்டி கொழும்பை கைப்பற்றி இருந்தால் நாட்டின் ஏனைய பகுதிகளில் அமைந்துள்ள பொலிஸ் மற்றும் இராணுவ படைமுகாம்கள் உட்பட அனைத்து அரச இயந்திரங்களும் செயலிழந்திருக்கும்.

அவ்வாறு செய்யாமல் தெற்கின் பெரும்பாலான நிலப்பரப்பை கைப்பற்றியதன் மூலம் தங்களது படைகளை அகலக்கால் ஊன்றச் செய்தனர். அதாவது தென்னிலங்கையில் தங்களால் கைப்பற்றப்பட்ட பெரும்பாலான பிரதேசங்களை தக்கவைத்துக் கொள்வதற்காக முக்கிய நிலைகளில் அதிகளவான போராளிகளை அமர்த்தி பாதுகாக்க வேண்டிய நிலை புரட்சியாளர்களுக்கு ஏற்பட்டது. இது அவர்களது இராணுவ திட்டமிடலில் உள்ள குறைபாடாகும்.

தொடரும்..........


முகம்மத் இக்பால்
சாய்ந்தமருது

 

 

 

 

  இந்த 

 

 

 

 

ஜனநாயக செயற்பாட்டுக்கான ஜே.வி.பி மீதான தடையும், மீள் எழுச்சியும்

 9/10/2024 11:31:00 AM  LATEST NEWS , Slider , கட்டுரை

 

 

 

ஐந்தாவது தொடர்
சில நேரம் ஜே.வி.பி.யின் புரட்சி வெற்றியடைந்திருந்தால், இன்று நாட்டின் அரசியல் நிலைமை முற்றாக வேறுவிதத்தில் இருந்திருக்கும். குறிப்பாக நாட்டின் பொருளாதாரத்தில் பாரிய மாற்றங்கள் ஏற்பட்டிருக்கும். அது மட்டுமல்லாது தமிழர்களின் விடுதலை போராட்டம் எழுச்சி பெறவேண்டிய தேவை இருந்திருக்காது. அல்லது முதலாளித்துவ சக்திகளான மேற்கு நாடுகளின் ஆதரவுடன் தமிழர்களின் அரசியல் நோக்கம் இலக்கை அடைந்திருக்கலாம்.

1977 இல் ஜே.ஆர். ஜெயவர்த்தன ஆட்சிக்கு வந்ததன் பின்பு ஸ்ரீமாவோ பண்டாரநாயக்காவின் கொள்கைக்கு முற்றிலும் மாற்றமான கொள்கையினை கடைப்பிடித்தார். அந்தவகையில் 1978 இல் ரோகன விஜயவீர சிறையிலிருந்து விடுதலை செய்யப்பட்டதுடன், ஜே.வி.பி மீதான தடை நீக்கப்பட்டது. எதிர்காலத்தில் ஜே.வி.பி தனக்கு சவாலாக உருவாகுமென்று தெரிந்திருந்தால் அதன் தலைவரை ஜனாதிபதி ஜே.ஆர் விடுதலை செய்திருக்க வாய்ப்பில்லை.

வன்முறை அரசியலை கைவிட்டுவிட்டு ஜனநாயக அரசியலில் ஈடுபட்டனர். அதன் வெளிப்பாடாக 1982 இல் நடைபெற்ற ஜனாதிபதித் தேர்தலில் ஜே.வி.பி யின் தலைவர் ரோகன விஜயவீர போட்டியிட்டு 4.19 வீதமான வாக்குகளை பெற்றிருந்தார். இது சிங்கள மக்கள் மத்தியில் மீண்டும் ஜே.வி.பி புத்துயிர் பெறுவதனை காண்பித்தது.

ஜே.வி.பி யின் பெயரை உச்சரித்தாலே தங்களை இராணுவம் போட்டுத் தள்ளிவிடும் என்ற அச்சம் மக்கள் மத்தியிலிருந்து நீங்கியது. அதன் பின்பு மீண்டும் ஜே.வி.பி யின் செல்வாக்கு தென்னிலங்கையில் படிப்படியாக வலுப்பெற ஆரம்பித்ததுடன் ஐக்கிய தேசிய கட்சியின் செல்வாக்கு சரிவை சந்தித்தது.

இந்த நிலையில் பொது தேர்தலை நடாத்துவதற்கு ஜே.ஆர் விரும்பவில்லை. அவ்வாறு தேர்தல் நடந்தால் தனது ஐக்கிய தேசிய கட்சிக்கு பாராளுமன்றத்தில் இருந்த ஆறில் ஐந்து வீதமான செல்வாக்கில் பாரிய சரிவு ஏற்படுவதுடன், ஜே.வி.பி க்கு கணிசமான பாராளுமன்ற உறுப்புரிமை கிடைக்கும் என்ற காரனத்தினாலேயே நேரடியாக பொது தேர்தலுக்கு செல்லவில்லை.

பொது தேர்தலுக்கு செல்லாமல் சர்வர்சன வாக்கெடுப்புக்கு சென்றதானது ஜே.ஆரின் ஜனநாயகத்திற்கு விரோதமான செயற்பாடு என்று தெரிவித்து அதனை எதிர்த்து ஜே.வி.பி யினர் நீதிமன்றத்தில் வழக்கு தாக்கல் செய்தனர்.

பொது தேர்தலை நடத்த வேண்டுமா ? வேண்டாமா ? என்று மக்களிடம் கருத்தறிதல் என்ற போர்வையில் 1982 இல் சர்வர்சன வாக்கெடுப்பு நடாத்தப்பட்டது. இந்த தேர்தலானது அதிகாரத்தை பயன்படுத்தி மிகவும் முறைகேடாக நடைபெற்ற தேர்தல் என்று அப்போது விமர்சிக்கப்பட்டதுடன், நீதிமன்றத்திலும் வழக்கு தாக்கல் செய்யப்பட்டது.

சிறிமாவோ பண்டாரநாயக்காவின் பிரஜா உரிமை பறிக்கப்பட்ட நிலையில், ஜே.ஆர் தலைமையிலான ஐக்கிய தேசியக் கட்சிமீது வெறுப்புக்கொண்ட சிங்கள மக்கள் மாற்று முகாமாக ஜே.வி.பி யை நாடினர்.

சிங்கள மக்கள் மத்தியில் ஜே.வி.பி யினரின் செல்வாக்கு அதிகரித்து வருவதனை அறிந்துகொண்ட ஜனாதிபதி ஜே.ஆர் ஜெயவர்தன அவர்கள், அதனை தடுக்கும் நோக்கில் அவ்வப்போது பல அரசியல் தந்திரோபாய நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டார்.

அந்தவகையில் 1983 இல் தமிழர்களுக்கு எதிரான ஜூலைக் கலவரம் நடைபெற்றதற்கு ஜே.வி.பி யினரே முழுக் காரணம் என்று குற்றம் சுமத்தியதுடன் மீண்டும் அவ்வியக்கம் தடை செய்யப்பட்டது. அந்த தடையினால் ஜே.வி.பி யினர் தாக்கல் செய்திருந்த வழக்கு புஸ்வாணமானது. ஜனநாயக அரசியலில் ஈடுபடுவதற்கும் தடை ஏற்பட்டது.

மறுபுறத்தில் வடக்கு கிழக்கு மாகாணங்களில் தமிழ் இளைஞர்களின் தனி நாடு கோரிய போராட்டம் எழுச்சியடைந்தது. ஜே.வி.பி தங்களை மீளக் கட்டமைத்தாலும் தென்னிலங்கையில் மீண்டுமொரு கிளர்ச்சியில் இறங்குவதற்குரிய சூழ்நிலை இல்லாததன் காரணமாக அரசாங்கத்தின் முழுக் கவனமும் வடகிழக்கு பகுதிகளில் இருந்தது.

தொடரும்..........


முகம்மத் இக்பால்

சாய்ந்தமருது

 

 

 

அரசியல் சூழ்சிகளும், கொலைக்களமாக காட்சியளித்த தென்னிலங்கையும்.

 9/10/2024 11:35:00 AM  LATEST NEWS , Slider , கட்டுரை

 

 

ஆறாவது தொடர்
இந்தநிலையில் பிரபாகரன் தலைமையில் விடுதலைப் புலிகளினால் யாழ்ப்பாணம், திருநெல்வேலி பகுதியில் ராணுவத்தினர் பயணித்த வாகனமொன்றின் மீது 1983 ஜுலை 23ஆம் தேதி இரவு தாக்குதல் நடத்தப்பட்டது. இந்த தாக்குதலில் உயிரிழந்த 15 இராணுவத்தினர்களின் சடலங்களை ஊர்வலமாக எடுத்துச் சென்று கொழும்பு - பொரள்ளை மயானத்தில் அடக்கம் செய்வதன்மூலம் மக்களை திரட்டி வன்முறை ஒன்றினை தோற்றுவிப்பதற்கான சூழலை ஜே.ஆரின் அரசாங்கம் ஏற்படுத்தியது. இதற்கான ஏற்பாடுகளை அமைச்சர் சிறில் மெத்யு மேற்கொண்டிருந்தார்.

அன்றைய போராட்ட வரலாற்றில் முதன் முறையாக இவ்வளவு பெரியளவில் இராணுவத்தினர் கொல்லப்பட்டது இதுவே முதன்முறையாகும். இதனால் சிங்கள இளைஞர்கள் தூண்டப்பட்டு தென்னிலங்கையில் தமிழர்களுக்கு எதிராக வன்முறைகளில் இறங்கினர். இதுவே ஜூலைக் கலவரம் எனப்படுகிறது.
இந்த ஜூலைக் கலவரத்திற்கும் ஜே.வி.பி யினர்களுக்கும் சம்பந்தம் உள்ளதென்று பாதிக்கப்பட்ட தரப்புக்களான எந்தவொரு தமிழ் இயக்கங்களோ அல்லது தமிழ் கட்சிகளோ அல்லது தமிழ் வரலாற்றுக் குறிப்புக்களிலோ குற்றம் சுமத்தப்படவில்லை. மாறாக ஜே.ஆரின் அரசாங்கத்தை மாத்திரமே குற்றம்சாட்டினர்.

ஆனால் ஜே.ஆரின் அரசாங்கம் ஜே.வி.பி மீது பழியை சுமத்தி அவர்களது இயக்கத்தை முற்றாக தடை செய்ததன் காரணமாக ஜனநாயக அரசியலில் பங்கெடுத்த ஜே.வி.பி யினர் மீண்டும் வன்முறை அரசியலுக்கு தூண்டப்பட்டனர். அதாவது ஜே.வி.பி யை ஜனநாயக அரசியலிலிருந்து வன்முறை அரசியலுக்குள் தள்ளியது ஜே.ஆரின் அரசாங்கம் என்பதில் எந்தவித மாற்றுக்கருத்துமில்லை.

அதுமட்டுமல்லாது ஜூலைக் கலவரத்தின் பின்புதான் தமிழர்களின் ஈழப்போராட்டம் புத்தெழுச்சி பெற்றது. இவைகள் அனைத்துக்கும் ஜே.ஆரின் சர்வாதிகார நடவடிக்கைகளே காரணமாகும்.

1987 இல் இடம்பெற்ற இலங்கை இந்திய ஒப்பந்தத்தினை ஜே.வி.பி கடுமையாக எதிர்த்ததுடன், இந்திய அமைதிப் படையினரின் இலங்கை வருகைக்கு எதிராக செயற்பட்டது. இதே நிலைப்பாட்டில் பிரேமதாசாவும், விடுதலைப் புலிகளும் இருந்தனர். அத்துடன் இந்தியப் படையை வெளியேற்றும் போராட்டத்திற்காக ஜே.வி.பி க்கு புலிகள் ஆயுதங்களை வழங்கி உதவி புரிந்ததாக அப்போது சில செய்திகள் கசிந்தது.

1987 தொடக்கம் 1989 வரைக்கும் இந்திய அமைதிப் படையினர் இலங்கையின் வடகிழக்கு பகுதிகளில் நிலைகொண்டிருந்த காலப்பகுதியிலேயே மீண்டும் ஜே.வி.பி யினர் தெற்கில் தாக்குதல்களை ஆரம்பித்தனர்.

ஜே.வி.பி யின் இந்த இரண்டாவது கிளர்ச்சியானது 1971 இல் நடைபெற்ற முதலாவது கிளர்ச்சியை போன்று தங்களது அனைத்து சக்திகளையும் ஒன்று திரட்டி ஒரே தடவையில் ஆரம்பிக்கப்படவில்லை. மாறாக ஆங்காங்கே குண்டுவெடிப்புக்களும், வங்கிக் கொள்ளைகளும், பொலிஸ் நிலையம், இராணுவ முகாம்கள் மீதான தாக்குதல்கள் நடாத்தப்பட்டது. இதில் கண்டி பல்லேகல இராணுவ முகாம், கட்டுநாயக்க மற்றும் பண்ணல விமானப்படை தளங்கள், பாராளுமன்றம் மீதான தாக்குதல் மற்றும் இந்திய படையினர் மீதான சில தாக்குதல்களும் முக்கியமான தாக்குதல் சம்பவங்களாகும்.

மூன்றாண்டுகள் நடைபெற்ற ஜே.வி.பி யினர்களுடனான சண்டைகள் 1989 நவம்பரில் இல் அதன் தலைவர் ரோகன விஜயவீர கைது செய்யப்பட்டதன் பின்பு முடிவு நிலையை அடைந்தது. இந்த சண்டைகளில் சுமார் அறுபதாயிரம் (60,000) உயிர்கள் பலியானதுடன் பலர் காணாமல் போனார்கள். ஏராளமான சொத்துக்கள் தீக்கிரையாக்கப்பட்டது. குறிப்பாக அரச சொத்துக்கள் பெருமளவில் சேதமாக்கப்பட்டன.

தென்னிலங்கையின் பல பிரதேசங்களிலும் ஆங்காங்கே மூலை முடுக்குகளிலெல்லாம் பிணங்கள் வீசப்பட்டுக் கிடந்தது. குறிப்பாக வீதிகளில் டயர்களில் எரிந்த நிலையிலும், குளக்கரைகளிலும் கொலை செய்யப்பட்டு வீசப்பட்ட பிணங்களுக்கு குறைவிருக்கவில்லை. மேலும் களனி கங்கை, நில்வளவ கங்கை போன்ற கங்கைகளில் அடிக்கடி பிணங்கள் மிதந்து வருகின்ற காட்சிகள் காணப்பட்டது.

ஜே.வி.பி யுடன் சம்பந்தட்டவர் என்று சந்தேகப்பட்ட அனைவரும் பிணமாக காட்சியளித்தனர். இதில் ஏராளமான பல்கலைக்கழக மாணவர்கள் கொல்லப்பட்டதுடன், பலர் காணமல் ஆக்கப்பட்டனர்.

அவைகள் ஒருபுறமிருக்க உலகை திரும்பிப் பார்க்கச்செய்யும் ஒரு சம்பவம் நடைபெற்றது. அதுதான் சூரியகந்த மனிதப் புதைகுழியாகும். பாரியளவிலான இந்த மனிதப்புதைகுழி கண்டெடுக்கப்பட்டு தோண்டப்பட்டது. காணாமல் போனவர்கள், தடுத்துவைத்து சித்திரவதை செய்யப்பட்டு பின்பு கொலை செய்யப்பட்டு இரகசியமாக புதைக்கப்பட்டிருக்க முடியும்.

தொடரும்..........
 

முகம்மத் இக்பால்

ஜனாதிபதி பிரேமதாசாவும், பட்டலந்த வதை முகாமும்.

ஜே.வி.பி யின் இரண்டாவது எழுச்சி 1987, 1988, 1989 ஆகிய மூன்று ஆண்டுகள் வரை நீடித்தது. குறித்த காலகட்டத்தில் வடகிழக்கில் தமிழ் இயக்கங்களுடனான சமாதான பேச்சுவார்த்தை, இந்தியப் படைனர்களின் வருகை, தமிழ் இயக்கங்களின் ஆயுதக் களைவு, இந்தியப் படையுடன் விடுதலைப் புலிகளின் யுத்தம், வடகிழக்கு மாகாண சபை தேர்தல் என தேசிய மற்றும் சர்வதேச ஊடகங்களின் கவனம் அனைத்தும் வடகிழக்கு பகுதியை முதன்மைப் படுத்தியதாக இருந்தது. இதன் காரணமாக தென்னிலங்கையில் ஜே.வி.பி யின் தாக்குதல் நடவடிக்கைகள் மற்றும் அதற்கு எதிராக நடைபெற்ற இராணுவ நடவடிக்கைகள் எதுவும் சர்வதேசத்தின் கவனத்தை முதன்மைப்படுத்தவில்லை.

இந்த நிலையில் ஆர்.பிரேமதாச ஜனாதிபதியாக பதவி ஏற்றதன் பின்பு ஜே.வி.பி யினரை சமாதான பேச்சுவார்த்தைக்கு அழைத்தார். ஆனால் அவரது அழைப்பை ஜே.வி.பி நிராகரித்தது.

ஜனாதிபதி பிரேமதாசாவிடம் ஒரு கொள்கை இருந்தது. அவரது அரசியல் எதிரிகளை விட்டுவைப்பதில்லை. அதாவது மக்கள் மத்தியில் செல்வாக்கு உள்ள அமைப்புக்கள் குறிப்பாக தனக்கு போட்டியாக உள்ளவர்கள் அல்லது எதிர்காலத்தில் போட்டியாக வரக்கூடியவர்கள் ஆகியோர்களை முதலில் தனக்கு நண்பர்களாக மாற்றிகொண்டு அரசியல் செய்ய முற்படுவார். அது சாத்தியமற்றதாக இருந்தால் அவர்களை போட்டுத் தள்ளிவிடுவார். இதுதான் பிரேமதாசாவின் கொள்கை.

சிங்களப் பகுதிகளில் எப்போதுமில்லாத அளவில் ஜே.வி.பி க்கு செல்வாக்கு அதிகரித்துக் காணப்பட்டது. அதனால்தான் ஜே.வி.பி யின் கொள்கைகள் பற்றி முழுமையாக தெரிந்திருந்தும் அவர்களை அரசியல் பங்காளிகளாக ஆக்கிக்கொள்வதற்காக சமாதான பேச்சுக்கு அழைத்திருந்தார் பிரேமதாச.

தென்னிலங்கையில் ஜே.வி.பி யினர்களுக்கு எதிரான இராணுவ நடவடிக்கை உக்கிரமடைந்தது. இதற்கென்று விசேடமாக “ப்ளக் கெட்ஸ், யெலோ கெட்ஸ், ஸ்கோபியன், ஈகிள்ஸ்” போன்ற துணைப்படைகள் அமைக்கப்பட்டதுடன், பல வதைமுகாம்கள் பிரேமதாசா அரசினால் உருவாக்கப்பட்டது.

அந்தவகையில் ஜே.வி.பி யின் தாக்குதலிலிருந்து மயிரிழையில் உயிர் தப்பிய ரணில் விக்ரமசிங்கவின் மேற்பார்வையில் உருவாக்கப்பட்டதுதான் மிகவும் பிரபலமாக பேசப்பட்ட “பட்டளந்த” வதைமுகாமாகும்.

சித்திரவதை என்ற வார்த்தைக்கு அர்த்தமே பட்டலந்ததான் என்று கூறப்படுகின்றது. பின்னாட்களில் சந்திரிக்கா ஜனாதிபதியாக ஆட்சிக்கு வந்ததன் பின்பு பட்டலந்த விசாரணை ஆணைக்குழு 1996 இல் நியமிக்கப்பட்டு விசாரணை செய்யப்பட்டிருந்தது. அதில் கொல்லப்பட்டவர்களில் இளைஞர்கள், மாணவர்கள், ஆசிரியர்கள், விரிவுரையாளர்கள் என கண்டறியப்பட்டது.

1988 இல் கம்பஹா மாவட்டத்தில் அமைக்கப்பட்டிருந்த 64 கட்டடங்களை உள்ளடக்கிய இரசாயன உர ஆலை அதிகாரிகள் விடுதியையே இலங்கை பொலிஸ் தனது முக்கியமான சித்திரவதை முகாமாக மாற்றியிருந்தது.

சிரேஷ்ட பொலிஸ் அத்தியட்சகர் டக்ளஸ் பீரிஸ் அந்த சிறப்பு முகாமிற்கு பொறுப்பாக செயற்பட்டார். கடத்தி வரப்பட்ட இளைஞர்களும், யுவதிகளும் நிர்வாணமாக கைகளும், கால்களும் சங்கிலிகளால் கட்டப்பட்ட நிலையில் அடைத்து வைக்கப்பட்டிருந்தனர். சுமார் பத்தாயிரம் இளைஞர்கள் இந்த வதை முகாமில் சித்திரவதை செய்யப்பட்டு கொலை செய்யப்பட்டதாக கூறப்படுகின்றது.

பட்டலந்த வதைமுகாம் படுகொலைகள் பற்றி 1996 நவம்பரில் குற்றத்தடுப்பு பிரிவினராலும், 1997 ல் ஜனாதிபதி ஆணைக் குளுவினராலும் ரணில் விக்ரமசிங்க விசாரணை செய்யப்பட்டிருந்தார்.

பின்பு பதினொரு காவல்துறை அதிகாரிகள் கைது செய்யப்பட்டனர். இந்த முகாமுக்கு பொறுப்பாக இருந்த சிரேஷ்ட பொலிஸ் அத்தியட்சகர் டக்ளஸ் பீரிஸ் அவர்களை கைதுசெய்ய இருந்த நிலையில் அவர் நாட்டைவிட்டு தப்பிச்சென்றிருந்தார்.

தொடரும்............

முகம்மத் இக்பால்
சாய்ந்தமருது

 

https://www.importmirror.com/2024/09/blog-post_47.html

Edited September 13 by colomban
amended - article is a series

[nunavilan]

1 hour ago, colomban said:

ஈரானில் மேற்குலக சக்திகளின் பொம்மையாக இருந்த ஷா மன்னருக்கு எதிராக 1979 இல் ஆயதுல்லாஹ் கொமைனி தலைமையில் இஸ்லாமிய புரட்சி ஏற்பட்டு ஆட்சி மாற்றம் மேற்கொள்ளப்பட்டது.

அரபு வசந்தம் என்ற போர்வையில் மக்கள் புரட்சியின் காரணமாக துனிசியா, லிபியா, எகிப்து ஆகிய நாடுகளில் ஆட்சி மாற்றம் ஏற்பட்டது. ஆனாலும் சிரியா போன்ற சில நாடுகளில் ஆட்சி மாற்றத்திற்கான புரட்சிகளும் போராட்டங்களும் தோல்வியடைந்தது.

அண்மையில் வங்காளதேசில் ஏற்பட்ட பல்கலைக்கழக மாணவர்களின் புரட்சியின் காரணமாக ஆட்சித் தலைவரான பிரதமர் ஷேக் ஹசீனா தனது பதவியை ராஜினமா செய்துவிட்டு நாட்டைவிட்டு தப்பியோடினார்.

இங்கே கவனிக்க வேண்டிய விடையம் என்னவென்றால், போராடும் வரைக்கும் போராளிகள் பயங்கரவாதிகளாகவே சித்தரிக்கப்படுவார்கள். போராட்டம் வெற்றி பெற்று ஆட்சியைக் கைப்பற்றிய பின்பு “பயங்கரவாதிகள்” என்ற சொல் மறைந்துவிடுவதுடன் அவர்கள் ராஜதந்திரிகளாக பார்க்கப்படுகின்றனர். ஆனால் போராட்டம் தோல்வியடைந்தால் அவர்கள் தொடர்ந்து வாழ்நாள் முழுவதும் பயங்கரவாதிகளாகவே கான்பிக்கப்படுவார்கள். இதனையே உலகம் நம்புகிறது.

ஆசை தோசை அப்பளம் வடை.

இவருக்கு பின் புலமாக மேற்கோ இந்தியாவோ இல்லை. சீனா உள்ளது. $69 பில்லியன் கடனுக்கு சிறிலங்காவை சீனாவுக்கு எழுதி கொடுத்தாலும் போதாது.

[குமாரசாமி]

யார் இந்த ஜேவிபி? இன்னொரு அலசல்.