பிரபாகரன் - மூத்த செய்தியாளர் திரு த.சபாரட்ணம் எழுதிய தலைவரின் வாழ்க்கைச் சரித்திரம் - சங்கம் இணையம்

[ரஞ்சித்]

சர்வகட்சி மாநாடு -‍ ஜெயவர்த்தனவின் சூழ்ச்சி

சர்வகட்சி மாநாட்டிற்கான அழைப்பு தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினருக்கு வந்து சேரும்வரைக்கும் அனைத்து விடயங்களும் சிற்ப்பாக நடந்துவருவது போன்ற தோற்றப்பாட்டினையே உருவாக்கியிருந்தது. மக்கள் விடுதலை முன்னணி, நவ‌ சம சமாஜக் கட்சி ஆகிய கட்சிகள் ஜெயாரினால் தடைசெய்யப்பட்டிருந்ததையடுத்து ஏனைய அனைத்துக் கட்சித் தலைவர்களையும் சந்தித்து வந்த ஜெயார், தான் தில்லியில் நடத்திய பேச்சுக்கள் குறித்து அவர்களுக்கு விளக்கியதுடன், அவைகுறித்த ஒருமித்த கருத்தினை ஏற்படுத்தவே தான் சர்வகட்சி மாநாட்டினை கூட்டவிருப்பதாக கூறத் தொடங்கினார். அரசியல்க் கட்சித் தலைவர்களை சந்தித்து வந்த அதேவேளை பல பெளத்த மதகுருக்களின் அமைப்புக்களையும் அவர் சந்திக்கத் தவறவில்லை.

தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினரும் தம் பங்கிற்கு சில சந்திப்புக்களை மேற்கொண்டனர். எம்.ஜி.ஆர், கருநாநிதி உட்பட பல தமிழ்நாட்டு அரசியல்வாதிகளைச் சந்தித்த அவர்கள் ஜெயவர்த்தனவுக்கும் பாரத்தசாரத்திக்கும் இடையே ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட இணக்கப்பாடு குறித்து விளக்கமளித்தனர். மேலும், ஆயுத அமைப்புக்காளான புலிகள், புளொட், டெலோ, ஈரோஸ் மற்றும் ஈ.பி.ஆர்.எல்.எப் அமைப்புக்களின் பிரதிநிதிகளிடமும் இதுகுறித்துப் பேசினர். அதிகாரம் கொண்ட பிராந்திய அலகுகள் மற்றும் அவற்றுக்குக் கொடுக்கப்படவிருக்கும் மிகக்குறைந்த அதிகாரங்கள் குறித்த தமது கடுமையான அதிருப்தியினை போராளி அமைப்புக்கள் முன்னணியினரிடம் தெரிவித்தனர்.

இதன்பின்னர், போராளி அமைப்புக்கள் இந்த முயற்சிகளுக்கான தமது எதிர்ப்பினை முன்னணியின் தலைவர்களிடம் முன்வைத்தனர். குறிப்பாக, பிரபாகரன் தனது விமர்சனத்தில் "தமிழ் மக்களின் ஆணையினை நிராகரிக்க முன்னணியினருக்கு எந்த அதிகாரமும் கிடையாது" என்று வாதிட்டார். போராளிகளைச் சமாதானப்படுத்த எத்தனித்த அமிர்தலிங்கம், ஜெயவர்த்தனவுடன் தாம் சமரசம் செய்யவேண்டி வந்தமைக்கான காரணங்களை முன்வைக்கத் தொடங்கினார். அவர் முன்வைத்த முக்கிய மூன்று காரணங்களும் பின்வருமாறு அமைந்திருந்தன,

1. இந்திரா காந்தியின் அழுத்தத்தினாலேயே தாம் சமரசத்தில் ஈடுபட வேண்டி வந்தது.

2. சிங்களவர்கள், தமிழர்களுக்கு ஒருபோதும் நியாயமான தீர்வினைத் தரமாட்டார்கள் என்பதனை உலகிற்குக் காட்ட இச்சந்தர்ப்பத்தைப் பாவிப்பதோடு, தமிழர்களின் விடுதலைக்கு ஆயுதப் போராட்டமே சரியானது என்பதை நியாயப்படுத்த சர்வகட்சி மாநாட்டினைப் பாவிப்பது.

3. தமிழர்கள்மீது அரசு நடத்திவரும் படுகொலைகளை வெளிக்கொணரவும், தமிழர்கள் எதிர்நோக்கும் அவலங்களை உலகறியச் செய்யவும் சர்வகட்சி மாநாட்டினைக் களமாகப் பாவிப்பது.

ஆனால், அமிர்தலிங்கம் முன்வைத்த இக்காரணங்கள் எவற்றையும் போராளி அமைப்புக்கள் ஏற்றுக்கொள்ள விரும்பவில்லை. ஜெயவர்த்தனவை நம்பவேண்டாம் என்று போராளி அமைப்புக்கள் அமிர்தலிங்கத்தை எச்சரித்தன. தனது இராணுவத்தைப் பலப்படுத்துவதற்கான கால அவகாசத்தைப் பெற்றுக்கொள்ளவே ஜெயவர்த்தன சர்வகட்சி மாநாட்டினைக் கூட்டுவதாக அவர்கள் கூறினர். தமிழ்ப் போராளி அமைப்புக்களை முற்றாக அழித்துவிடவே அவர் முயல்கிறார் என்றும் அவர்கள் வாதாடினர்.

1983 ஆம் ஆண்டு மார்கழி 21 ஆம் திகதி அங்கீகரிக்கப்பட்ட அரசியல்க் கட்சிகளின் மாநாடு ஒன்றினை ஜெயார் கூட்டினார். பின்வரும் அரசியற் கட்சிகளின் தலைவர்கள் இந்த மாநாட்டில் கலந்துகொண்டனர். இலங்கை சுதந்திரக் கட்சி, லங்கா சம சமாஜக் கட்சி, கம்மியூனிஸ்ட் கட்சி, மகஜன எக்சத் பெரமுன, தமிழ் காங்கிரஸ், இலங்கைத் தொழிலாளர் காங்கிரஸ் மற்றும் ஜனநாயக தொழிலாளர் காங்கிரஸ் என்பனவே அக்கட்சிகளாகும்.

இக்கூட்டத்தினை இரு முக்கிய விடயங்கள் குறித்த அவர்களின் கருத்தினை அறிந்துகொள்ளவே தான் நடத்துவதாகக் கூறினார். முதலவாது விடயம், தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினருடன் பேச்சுக்களை மீளவும் ஆரம்பிப்பது. இவ்விடயத்தில் கட்சிகள் தமது சம்மதத்தினைத் தெரிவித்தன. சுதந்திரக் கட்சியின் குழுவிற்குத் தலைமை தாங்கிய சிறிமா, "தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினர் பேச்சுக்களுக்கு அழைக்கப்பட வேண்டும் என்பதனை நாம் தொடர்ச்சியாகக் கூறியே வந்திருக்கிறோம்" என்று பதிலளித்தார். இரண்டாவது விடயம் சர்வகட்சி மாநாடு நடத்துவதற்கான இடம், காலம், பேசப்படும் விடயங்கள் குறித்ததாக அமைந்தது. சுமார் 90 நிமிடங்கள் வரை நடைபெற்ற இந்தக் கூட்டத்தில், சர்வகட்சி மாநாட்டினை 1984 ஆம் ஆண்டு தை மாதம் 10 ஆம் திகதி பண்டாரநாயக்க சர்வதேச மாநாட்டு மண்டபத்தில் நடத்துவதென்று  கலந்துகொண்டவர்களால் தீர்மானிக்கப்பட்டது.

தமிழ்க் காங்கிரஸைச் சேர்ந்த குமார் பொன்னம்பலம் கூட்டத்தில் பேசும்போது, "தமிழர்களின் பிரச்சினைக்கான தீர்வினை அடைந்துகொள்வதற்கு சர்வகட்சி மாநாட்டிற்கு எவ்வளவு காலம் தேவைப்படும்?" என்று ஜெயாரைப் பார்த்து வினவினார். பொன்னம்பலத்திற்குப் பதிலளித்த ஜெயார், தை மாதம் 10 ஆம் திகதி ஆரம்பிக்கும் சர்வகட்சி மாநாடு தொடர்ச்சியாக 10 நாட்கள் நடைபெறும் என்றும், சுமார் 30 மணித்தியாலங்களுக்கு நடக்கப்போகும் கலந்துரையாடல்களின் மூலம் தீர்வொன்றினைப் பெற்றுக்கொள்ள முடியும் என்று தான் நம்புவதாகவும் கூறினார்.

சர்வகட்சி மாநாட்டில் கலந்துரையாடப்படவிருக்கும் விடயங்கள் குறித்து பேசப்பட்டபோது, இந்தியாவில் ஜெயார் மேற்கொண்ட பேச்சுக்களின்போது கலந்துரையாடப்பட்ட விடயங்கள் குறித்து சிறிமா ஜெயாரிடம் கேட்டார். அதற்குப் பதிலளித்த ஜெயார், தில்லியில் பேசப்பட்ட விடயங்கள் குறித்து 10 நாட்களில் தான் பேசுவதாகக் கூறினார்.

பின்னர் நீலன் திருச்செல்வத்துடன் தொலைபேசியில் தொடர்புகொண்ட ஜெயார், சர்வகட்சி மாநாட்டிற்கு தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினரை அழைக்க தான் முடிவெடுத்திருப்பதாகக் கூறினார். இதனையடுத்து சென்னையில் அறிக்கையொன்றினை வெளியிட்ட அமிர்தலிங்கம் ஜெயாரின் இம்முடிவு குறித்த தமது கட்சியின் மகிழ்ச்சியைத் தெரிவித்தார்.

ஆனால், தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினரை சர்வகட்சி மாநாட்டிற்கு அழைப்பது எவ்வாறு என்கிற கேள்வி எழுந்தபோது சிக்கலொன்று உருவாகியது. சர்வகட்சி மாநாட்டின் செயலாளரான பீலிக்ஸ் டயஸ்  அபயசிங்கவிடம் பேசிய நீலன் திருச்செல்வம், சென்னையிலிருக்கும் அமிர்தலிங்கத்திற்கு அழைப்பினை நேரடியாக அனுப்பலாம் என்று ஆலோசனை வழங்கினார்.ஆனால், முன்னணியினருடன் பேச்சுக்களில் ஈடுபடுவதில்லை என்கிற அமைச்சரவை தீர்மானம் இன்னமும் நடைமுறையில் இருப்பதனால், சென்னைக்குத் தனது பிரதிநிதியொருவரை நேரடியாக அனுப்பி அமிர்தலிங்கத்திடம் அழைப்பினை வழங்குவதை அரசு விரும்பவில்லை. இவ்வேளையில் மார்கழி 30 ஆம் திகதி தில்லிக்குப் பயணமாகும் ஏற்பாடுகளில் இலங்கைக்கான இந்தியத் தூதுவர் சத்வால் ஈடுபட்டிருந்தார். முன்னணியினருக்கான அழைப்பினை வழங்குவது குறித்த சிக்கலின்போது உதவுவதற்கு அவர் முன்வந்தார். தில்லிக்கான தனது பயணத்தின்போது சென்னையில் தரித்துச் சென்ற சத்வால், சர்வகட்சி மாநாட்டிற்கான அழைப்பினை அமிர்தலிங்கத்திடம் கையளித்துச் சென்றார்.

சர்வகட்சி மாநாட்டிற்கு அமிர்தலிங்கத்திற்கு அனுப்பப்பட்ட அழைப்பில் இரு சேர்க்கைகள் அடங்கியிருந்தன. முதலாவது சேர்க்கையில் பகிரங்கமாக வெளியிடப்பட்ட ஐந்து ஆவணங்கள் அடங்கியிருந்தன. அவற்றுள் முதலாவது ஆவணம் ஆடி இனக்கொலை முடிவுற்ற ஒரு சில நாட்களின் பின்னர் இலங்கை வந்திருந்த இந்திய வெளியுறவுச் செயலாளர் நரசிம்ம ராவின் விஜயம் குறித்து வெளியிடப்பட்ட அரச ஊடக அறிக்கை. இரண்டாவது, ஜெயாரின் விசேட தூதராக இந்தியா சென்ற அவரது சகோதரரான இன்னொரு ஜெயவர்த்தன, சண்டே ஒப்சேர்வர் பத்திரிகைக்கு ஆவணி 14 ஆம் திகதி வழங்கிய செவ்வி. மூன்றாவது ஆவணம், பார்த்தசாரதியுடன் ஆவணி 25 முதல் 29 வரையான நாட்களில் இலங்கை அரசாங்கம் முதன்முதலாக நடத்திய பேச்சுக்கள் தொடர்பாக ஜனாதிபதிச் செயலகம் வெளியிட்டிருந்த அறிக்கை. நான்காவது ஆவணம்  கார்த்திகை  மாதத்தில் பார்த்தசாரதியுடனான அரசாங்கத்தின் பேச்சுக்கள் தொடர்பாக ஜனாதிபதிச் செயலகம் வெளியிட்ட அறிக்கை. ஐந்தாவது ஆவணம் தில்லியிலிருந்து திரும்பியபின்னர் மார்கழி முதலாம் திகதி ஜெயார் வெளியிட்ட அறிக்கை என்பனவாகும்.

 அழைப்பிதழின் இரண்டாவது இணைப்பு பின்வரும் தலையங்கத்தைக் கொண்டிருந்தது.

சர்வகட்சி மாநாட்டில் பேசப்படும் விடயங்களை தீர்மானித்துக்கொள்ள பின்வரும் விடயங்கள் பரிந்துரைக்கப்பட்டுள்ளன.

அதன்படி பின்வரும் 14 விடயங்களை இரண்டாவது இணைப்பு கொண்டிருந்தது,

1. தனிநாட்டிற்கான கோரிக்கையினை முற்றாகக் கைவிடுவது.

2. ஒரு மாகாணத்திற்குள் அமைந்திருக்கும் மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகளை அம்மாகாணத்தில் நடத்தப்படும் சர்வஜன வாக்கெடுப்பின் மூலமாகவும் அம்மாகாண சபை உறுப்பினர்களின் சம்மதத்தினூடாகவும் இணைத்துக்கொள்வது.

3. பிராந்திய சபைகளைக் கொண்டிருக்கும் பிராந்தியங்களில் பெரும்பான்மைப் பலத்தினைக் கொண்டிருக்கும் கட்சியின் உறுப்பினர் ஒருவர் ஜனாதிபதியினால் அப்பிராந்தியத்தின் முதல்வராக நியமிக்கப்படுவார். அவரால் அமைக்கப்படும் பிராந்திய சபை உறுப்பினர்களுடன் இணைந்து அவர் செயற்படுவார்.

4. மத்திய அரசிடமிருந்து பிராந்திய சபைக்கு வழங்கப்படாத எந்த அதிகாரமும் ஜனாதிபதியினாலும், பாராளுமன்றத்தாலும் பொறுப்பேற்கப்பட்டிருக்கும். நாட்டின் இறையாண்மை,ஒருமைப்பாடு, பாதுகாப்பு, வளர்ச்சி, அபிவிருத்தி ஆகியவை தொடர்ந்தும் மத்திய அரசின் கட்டுப்பாட்டிலேயே இருக்கும். 

5. பிராந்திய சபைகளுக்கு வழங்கப்படவிருக்கும் பொறுப்புக்கள் பற்றி இனிமேல்த்தான் தீர்மானம் எடுக்கப்படும். இவ்விடயங்கள் தொடர்பாக தகுந்த சட்டங்களை இயற்றுவதற்கு அப்பிராந்தியங்களுக்கு அதிகாரம் தரப்படும். வரி அறவிடுதல், கட்டணங்களை அறவிடுதல், மத்திய அரசாங்கத்திடமிருந்து கடன்களை பெற்றுக்கொள்ளுதல் ஆகிய விடயங்களுக்கு பிராந்திய சபைகளுக்கு அதிகாரம் வழங்கப்படும்.

6. திருகோணமலைத் துறைமுகத்தினை மத்திய அரசாங்கமே தனது கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்கும்.

7. பிராந்தியங்களில் உயர் நீதிமன்றங்கள் செயற்பட அதிகாரம் கொடுக்கப்படும் அதேவிடத்து உச்ச நீதிமன்றம் நாட்டின் அனைத்துப் பாகங்களுக்கும் மேலான, அரசியலமைப்பின் அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட்ட சட்ட அதிகாரத்தைக் கொண்டிருக்கும்.

8. பிராந்தியங்களில் கடமையில் ஈடுபடுவோருக்கும், வேறுபகுதிகளிலிருந்து அப்பிராந்தியத்தில் கடமைக்கு வருவோருக்கும் பிராந்திய யாப்பின்படி அதிகாரம் வழங்கப்பட்டிருக்கும்.

9. பிராந்தியத்திற்குள் ஆட்சேர்ப்பிற்கும், ஒழுக்காற்று நடவடிக்கைகளுக்கும் என்று பொதுமக்கள் சேவைகள் ஆரம்பிக்கப்படும்.

10.அரச சேவைகளிலும், முப்படைகளிலும் சனத்தொகை விகிதாசாரத்திற்கேற்ப பணியமர்த்தல்கள் நடைபெறும்.

11.பிராந்தியத்தின் சனத்தொகை விகிதாசாரத்திற்கேற்ப பிராந்தியத்திற்கான பொலீஸ் படைப்பிரிவிற்கு பணியாளர்கள் சேர்த்துக்கொள்ளப்படுவார்கள்.

12. காணிப் பங்கீடு தொடர்பாக தேசியக் கொள்கையொன்று வரையறுக்கப்படும்.

13. உத்தியோகபூர்வ மொழியான சிங்களம், தேசிய மொழியான தமிழ் ஆகியவை தொடர்பாக அரசியல் யாப்பில் மாற்றங்கள் கொண்டுவரப்பட்டு ஏற்றுக்கொள்ளப்படுவதோடு தேசிய கீதம், தேசியக் கொடி தொடர்பாகவும் மாற்றங்கள் உள்வாங்கப்பட்டு யாப்பில் சேர்த்துக்கொள்ளப்படும்.

14. அரசியல் நோக்கங்களுக்காக நடத்தப்படும் பயங்கரவாத நடவடிக்கைகளுக்கு எதிராக ஒன்றுபட்ட எதிர்ப்பினை அனைத்துக் கட்சிகளும் முன்னெடுக்க வேண்டும்.

என்று அந்த அழைப்பிதழில் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது.

 

[ரஞ்சித்]

சர்வகட்சி மாநாட்டு அழைப்பிதழில் ஜெயார் செய்த தில்லுமுள்ளும் அதிலிருந்து அவர் மீள செய்துகொண்ட பகீரதப் பிரயத்தனமும்
 

 

சர்வகட்சி மாநாட்டிற்கு தனக்கு வந்த அழைப்பிதழில் இரண்டாவது இணைப்பாக வந்திருந்த விடயங்களைப் பார்த்தபோது அமிர்தலிங்கம் வருத்தமடைந்தார். உடனடியாக தில்லியில் இருக்கும் பார்த்தசாரதியுடன் தொடர்பு கொண்டார். அவருடன் சினத்துடன் பேசிய அமிர்தலிங்கம், "கிழட்டு நரி தனது வேலைகளை மறுபடியும் ஆரம்பித்து விட்டது" என்று  பார்த்தசாரதியிடம் கூறினார். தனிநாட்டிற்கான கோரிக்கையினைக் கைவிடவேண்டும் என்கிற கோரிக்கையினை முதலாவது கோரிக்கையாக ஜெயார் இட்டிருக்கிறார் என்று அவர் கூறினார். "போராளிகளை எமக்கெதிராகத் திருப்பிவிடவே இதனை அவர் செய்கிறார்" என்று அவர் கூறினார். 

மேலும், தில்லியில் தன்னால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட பரிந்துரைகளை சர்வகட்சி மாநாட்டில் பேசப்படப்போகும் விடயங்களின் பட்டியலில் ஜெயார் சேர்க்கவில்லை என்பதையும் அமிர் பார்த்தசாரதியிடம் சுட்டிக் காட்டினார். ஜெயார் புதிய பரிந்துரைகளை தன்பாட்டிற்குப் பட்டியலிட்டிருந்தார்.  முத்தரப்பாலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட பரிந்துரைகளை முழுவதுமாக மாற்றி, வலுவிழக்கச் செய்தே தனது புதிய பரிந்துரைகளை ஜெயார் வரைந்திருந்ததை அமிர் கண்டுகொண்டார். 

மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகளை இணைப்பது தொடர்பாக தில்லியில் மேற்கொள்ளப்பட்ட இணக்கப்பாடு இரு பகுதிகளைக் கொண்டிருந்தது. முதலாவது பகுதியில் இரு மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகள், பொதுவாக எவ்வாறு இணைத்து பிராந்திய அலகாக மாற்றிக்கொள்ள முடியும் என்பது பற்றிப் பேசியிருந்தது. இதன்படி சம்பந்தப்பட்ட மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபை உறுப்பினர்களின் சம்மதத்தினூடாகவும், அச்சபைகளில் நடத்தப்படும் சர்வஜன வாக்கெடுப்பினூடாகவும் அவை இணைத்துக்கொள்ளப்படலாம் என்றும் கூறியிருந்தது. ஆனால், வடக்குக் கிழக்கு மாகாணங்களில் அமைந்திருக்கும் மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகளுக்கு இச்சரத்தில் விதிவிலக்களிக்கப்பட்டிருந்தது.  இந்த மாகாணங்களில் அமையும் மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகளில் உறுப்பினர்கள் பதவி விலகுவதனால் மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகளில் ஒன்று செயலற்றுப் போகுமிடத்து, அச்சபை அம்மாகாணங்களில் மீதமிருக்கும் சபைகளுடன் இணைத்துக்கொள்ளப்பட முடியும் என்று கூறப்பட்டிருந்தது. ஆனால், முன்னணியினருக்கு ஜெயார் அனுப்பிவைத்த அழைப்பிதழின் இரண்டாவது இணைப்பில் மேற்குறிப்பிட்ட விதிவிலக்கினை முற்றாக அகற்றியிருந்தார். மேலும், பொதுவாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட நடைமுறையே நாடு முழுவதற்கும் அமுல்ப்படுத்தப்படும் என்றும் குறிப்பிட்டிருந்தார்.

தில்லியில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட விடயங்களை ஜெயார் மறுதலித்து, புதிதாக தனது திட்டங்களை அறிமுகப்படித்தியிருக்கும் சூழ்நிலையில் இதுகுறித்துப் பேசுவதற்காக முன்னணியினரை தில்லிக்கு வருமாறு பார்த்தசாரதி அழைத்தார். அன்று மாலையே தில்லிக்குப் பயணமான அமிரும், சிவசிதம்பரமும் பார்த்தசாரதியையும் நரசிம்மராவையும் மாலை சந்தித்ததுடன் அன்றிரவே இந்திரா காந்தியையும் சந்தித்தனர். ஜெயாரின் சூட்சுமம் பற்றிக் கேள்விப்பட்டபோது இந்திரா மிகுந்த கோபமடைந்தார். தனக்குக் கொடுத்த வாக்கிற்கு எதிராகச் சென்று, தன்னை ஜெயார் அவமானப்படுத்தியிருப்பதாக இந்திரா கருதினார். "நீங்கள் கவலைப்பட வேண்டாம், நான் இதனைப் பார்த்துக்கொள்கிறேன்" என்று அவர் முன்னணியினரிடம் கூறினார்.

இந்திரா உடனடியாக இரு விடயங்களைச் செய்தார். அன்றிரவே, மார்கழி 30 ஆம் திகதி, ஜெயாரை தொலைபேசியில் அழைத்த இந்திரா ஜெயாரின் மாற்றத்தால் தமிழர்களும் முன்னணியினரும் மிகுந்த கவலை அடைந்திருப்பதாகக் கூறினார். இதனைச் சரிசெய்வதற்கு பார்த்தசாரதியை உடனடியாக கொழும்பிற்கு அனுப்பத் தான் எண்ணியுள்ளதாக அவர் கூறினார். இதுகுறித்து தனது மந்திரி சபையில் பேசிய ஜெயார், பார்த்தசாரதியின் கொழும்பு வருகையினை தான் வரவேற்பதாக இந்திராவிடம் கூறினார்.

போராளிகளுக்கு ஆயுதங்களை வழங்க முடிவெடுத்த இந்திராவும், அலட்டிக்கொள்ளத பிரபாகரனும்

மறுநாள், மார்கழி 31 ஆம் திகதி தனது உயர்மட்ட அதிகாரிகளை தில்லியில் கூட்டமொன்றிற்கு அழைத்தார் இந்திரா. வெளிவிவாகர அமைச்சர் நரசிம்மராவ், வெளியுறவுச் செயலாளர் ரஸ்கோத்ரா, பார்த்தசாரதி, இலங்கை தொடர்பான விடயங்களைக் கையாளும் காவோ, சங்கரன் நாயர் மற்றும் சக்ஸேனா ஆகியோர் கூட்டத்தில் பிரசன்னமாகியிருந்தனர். இரு முக்கிய தீர்மானங்கள் இக்கூட்டத்தில் எடுக்கப்பட்டன. முதலாவது வெளிவிவகாரத்துறை தொடர்ந்தும் சமரச பேச்சுவார்த்தைகளில் ஈடுபடுவது. இரண்டாவது இலங்கை தொடர்பான தனது நடவடிக்கைகளை ரோ மேலும் விஸ்த்தரிப்பது.

இரண்டாவது தீர்மானத்திற்கு அமைவாக ரோவிற்கு மேலதிக நிதி இலங்கை தொடர்பான விடயங்களை விஸ்த்தரிக்க ஒதுக்கப்பட்டது. மேலும், தமிழ்ப் போராளி அமைப்புக்களுக்கு ஆயுதங்களை வழங்குமாறும் ரோ பணிக்கப்பட்டது.

போராளி அமைப்புக்களுக்கு ஆயுதங்களை வழங்க இந்திரா எடுத்துக்கொண்ட தீர்மானம் பற்றி போராளிகள் அறிந்துகொண்டபோது  மிகுந்த மகிழ்ச்சி அடைந்தனர். தமது அமைப்புக்களில் பயிற்சிகளுக்கு வரும் இளைஞர்களின் எண்ணிக்கையினை அதிகரிக்குமாறும் ரோவினால் அவர்கள் கேட்டுக்கொள்ளப்பட்டனர்.

போராளிகளுக்கு முதன்முதலாக இந்திய ஆயுதங்கள் வழங்கப்பட்ட நிகழ்வினை ஈரோஸ் அமைப்பின் அருளர் எனப்படும் அருட்பிரகாசம் இவ்வாறு பகிந்துகொண்டார். "நாம் மிகுந்த மகிழ்சிக்குள்ளானோம். நிலைமை மாறிவருவதை நாம் உணர்ந்துகொண்டோம். எல்லோருமே மிகுந்த மகிழ்ச்சியுடனும் , உற்சாகத்துடனும் காணப்பட்டார்கள்" என்று கூறுகிறார். அவர் மேலும் கூறுகையில் ரஸ்ஸியாவில் தயாரிக்கப்பட்ட புத்தம்புதிய துப்பாக்கிகள் பெட்டிகளில் வந்திறங்கியதாகக் கூறினார்.

புலிகளும் இதற்கு விதிவிலக்காக இருக்கவில்லை. புலிகளின் மூத்த தலைவர்களும் உற்சாகத்துடன் காணப்பட்டனர். குறிப்பாக, கிட்டு மகிழ்ச்சியுடன் காணப்பட்டார். ஆனால், பிரபாகரனுக்கு இந்த ஆயுத வழங்கல் நிகழ்வு அதிகம் ஆச்சரியத்தைக் கொடுத்திருக்கவில்லை. "நாம் எமக்கென்று சொந்தமாக ஆயுதங்களை வெளியே வாங்கத் தொடங்கவேண்டும்" என்று அவர் தனது போராளிகளைப் பார்த்துக் கூறினார்.  "ஏன் வாங்கவேண்டும், இந்தியாதான் எமக்குத் தேவையானளவு ஆயுதங்களைத் தருகிறதே?" என்று கிட்டு பிரபாகரனைப் பார்த்துக் கேட்டார்.

தனது முடிவிற்கு இரு காரணங்களை முன்வைத்தார் பிரபாகரன். "எமக்குத் தரும் ஆயுதங்களின் மூலமாக எம்மைக் கட்டுப்படுத்த இந்தியா முயலும். தனது கொள்கை முடிவுகளை எம்மைப் பாவிப்பதன் மூலம் இந்தியா அடைந்துகொள்ள நிச்சயமாக முயற்சிக்கும். அதாவது, நாம் எமது இலட்சியமான தமிழ் ஈழத்தை அடைவதை இந்தியா தடுத்துவிடும்" என்று பிரபாகரன் கூறினார்.

இரண்டாவது காரணமாக பிரபாகரன் முன்வைத்த விடயம் தனித்துவமானது. "இந்தியா எல்லாப் போராளி அமைப்புக்களுக்கும் ஒரேவகையான ஆயுதங்களையே கொடுத்து வருகிறது. ஆனால், நாம் தனிச்சிறப்பானவர்களாகவும், மற்றைய அமைப்புக்களைக் காட்டிலும் திறமையானவர்களாகவும் திகழவேண்டுமானால், எமக்கென்று வேறு ஆயுதங்களை நாம் இப்போதே கொள்வனவு செய்துகொள்ளவேண்டும் என்று கூறினார்.

பிரபாகரனின் வாழ்க்கையில் முக்கிய மைல்க்கல்லாகக் கருதப்படும் 1984 ஆம் ஆண்டு அவர் மேற்கொண்ட இந்த தீர்மானம் அமைந்திருந்தது. இதுகுறித்து பின்னர் பார்க்கலாம்.

ஜெயாரின் சூட்சுமம்

சர்வகட்சி மாநாட்டிற்கான அழைப்பும், அதனுடனான இணைப்புக்களும் கொழும்பில் வெளிவந்தன. இலத்தரணியல் சாதனங்களும், பத்திரிக்கைகளும் இச்செய்தியை வெளிக்கொண்டுவந்திருந்தன. சர்வகட்சி மாநாட்டின் செயலாளராக நியமிக்கப்பட்ட பீலிக்ஸ் டயஸ் அபயசிங்க மார்கழி 30 ஆம் திகதி பத்திரிக்கை அறிக்கையொன்றினை வெளியிட்டார். "இணைப்பு இரண்டில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும் கருத்துக்கள் எவையும் அரசாங்கத்தாலோ அல்லது வேறு எந்த அரசியற் கட்சியினாலுமோ முன்மொழியப்பட்டவை அல்ல. சர்வகட்சி மாநாட்டில் கலந்துரையாடப்பட்டு பரிந்துரைக்கப்படும் விடயங்கள் மட்டுமே பின்னர் அரசாங்கத்தினாலும், ஏனைய கட்சிகளினாலும்  கருத்தில் எடுக்கப்படும்" என்று அவ்வறிக்கை கூறியது.

அபயசிங்கவின் அலுவலகம் கொழும்பிலுள்ள பத்திரிகைக் காரியாலயங்களைத் தொடர்பு கொண்டு தனது அறிக்கையினை பிரசுரிக்குமாறு கேட்டுக்கொண்டது. மேலும், மாநாட்டிற்கான அழைப்பிதழையும், இணைப்புக்களையும் வெளியிட ஜனாதிபதி விரும்புவதாகவும் அலுவலகம் கூறியது.

இந்திரா காந்தியின் தொலைபேசி அழைப்பினையடுத்தே தான் வெளியிட்ட இணைப்பின் சரத்துக்களை உடனடியாக இல்லையென்று மறுதலிக்கும் நிலைமைக்கு ஜெயாரையும் அவரது அரசாங்கத்தையும் தள்ளியிருந்தது. தில்லியில் இந்திராவுடனும், பார்த்தசாரதியுடனும் தான் செய்துகொண்ட இணக்கப்பாட்டிலிருந்து தன்னை சாதுரியமாக விலத்திக்கொண்ட ஜெயார், இறுதியில் தன்னிச்சையாக வெளியிட்ட அழைப்பிதழின் இணைப்பில் குறிப்பிட்ட விடயங்களிலிருந்தும் தன்னை அந்நியப்படுத்திக்கொள்ளவேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. தில்லியில் தான் செய்துகொண்ட இணக்கப்பாட்டிற்கு பெளத்த பிக்குகளிடமிருந்து வந்த கடுமையான எதிர்ப்பினையடுத்து அதிலிருந்து ஜெயார் பின்வாங்கி தன்னை அந்நியப்படுத்தியிருந்தார்.  தில்லியில் மேற்கொள்ளப்பட்ட இணக்கப்பாட்டு ஒப்பந்தத்தில் தான் கையொப்பம் இடாமையினால், அதனை நடைமுறைப்படுத்தும் பொறுப்பு தனக்குக் கிடையாது என்று பெளத்தர்களிடம் அவர் கூறினார். ஆனால், தில்லி ஆவணத்தில் தானாகவே முன்வந்து கையொப்பம் இட ஜெயார் முயன்ற விடயம் வெளித்தெரிய ஆரம்பித்தபோது, "அது எனது பரிந்துரைகள் அல்ல, தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினரே அதனை முன்வைத்தனர்" என்று கூறி தப்பிக்க முயன்றார்.

தனது இரட்டை வேஷத்தை மிகவும் சாதுரியமாக 1984 ஆம் ஆண்டு சித்திரை 30 ஆம் திகதி இந்தியா டுடே சஞ்சிகைக்கு வழங்கிய செவ்வியிலும் ஜெயார் கையாண்டார்.

ஜெயாரின் இரட்டை வேசத்தை சர்வகட்சி மாநாட்டில் போட்டுடைத்த அமிர்தலிங்கம்

வைகாசி 9 ஆம் திகதி சர்வகட்சி மாநாட்டில் அமிர்தலிங்கம் வெளியிட்ட அறிக்கையில் ஜெயார் கூறுவதுபோல தில்லியில் முன்வைக்கப்பட்ட பரிந்துரைகள் தனது கட்சியினால் முன்வைக்கப்படவை அல்ல என்று முற்றாக மறுதலித்தார்.  முத்தரப்பினாலும் மேற்கொள்ளப்பட விடயங்களை காலக்கிரமமாக விபரித்தார் அமிர்தலிங்கம். ஆடி 28 மற்றும்  மார்கழி 30 ஆம் திகதி ஜெயாருடனான இந்திராவின் தொலைபேசி அழைப்புக்கள், பார்த்தசாரதியுடன் ஜெயார் மேற்கொண்ட மூன்று கட்டப் பேச்சுவார்த்தைகள் என்று  நடந்த விடயங்களை விளக்கியதுடன், தில்லியில் முத்தரப்பினாலும் முன்வைக்கப்பட்ட பரிந்துரைகளை ஜெயார் முற்றாக ஏற்றுக்கொண்டதை இந்திராவும் பார்த்தசாரதியும் தன்னிடம் உறுதிப்படுத்தியதாகவும்  சர்வகட்சி மாநாட்டில் வெளிப்படையாகத் தெரியப்படுத்தினார்.

தானே தன்னிச்சையாக வெளியிட்ட அழைப்பிதழின் இணைப்புக்களிடமிருந்து தன்னை ஜெயார் அந்நியப்படுத்திக் கொள்ள வேண்டிய தேவையினை இந்திரா மேற்கொண்ட தொலைபேசி அழைப்பு ஏற்படுத்தியயிருந்ததை முன்னர் குறிப்பிட்டிருந்தேன். அதே அழைப்பில் இன்னொரு விடயத்தையும் இந்திரா குறிப்பிட்டிருந்தார். அதுதான், இரண்டாவது இணைப்பினை ஜெயார் மீளப்பெற்றுக்கொள்ளாதவிடத்து தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினர் சர்வகட்சி மாநாட்டில் கலந்துகொள்ளப்போவதில்லை என்பது. ஆகவே, இந்த இணைப்பில் குறிப்பிடப்பட்ட விடயங்களை சர்வகட்சி மாநாட்டின் செயலாளரே தனக்குத் தெரியாமல் இணைத்துவிட்டார் என்று கூறி ஜெயார் தப்பிக்க வேண்டியதாயிற்று. 

 

 

Edited December 28, 2023 by ரஞ்சித்
spelling

[ரஞ்சித்]

அமிர்தலிங்கத்தை சர்வகட்சி மாநாட்டில் கலந்துகொள்ள வேண்டாம் என்று கோரிய ஆயுத அமைப்புக்களும், பங்கெடுக்க அழுத்தம் கொடுத்த இந்தியாவும்

தில்லியில் பத்திரிக்கையாளர்களிடம் பேசிய அமிர்தலிங்கம், ஜெயார் தான் வழங்கிய வாக்கிலிருந்து பின்வாங்கிவிட்டார் என்று குற்றம் சுமத்தினார். தமது கட்சியைப் பொறுத்தவரையில் ஈழக் கோரிக்கை தொடர்பாக உறுதியாகவே இருப்பதாகக் கூறினார். ஈழத்திற்கு மாற்றான , நிகரான தீர்வொன்று முன்வைக்கப்படுமிடத்து தனிநாட்டுக் கோரிக்கையினைக் கைவிடத் தாம் தயாராக இருக்கிறோம் என்பதை ஆரம்பத்திலிருந்தே தமது கட்சி வலியுறுத்திவருவதாகவும் அவர் தெரிவித்தார். மேலும், அழைப்பிதழின் இரண்டாவது இணைப்பில் குறிப்பிடப்பட்ட மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகளை இணைப்பதற்கான சர்வஜன வாக்கெடுப்பு என்பதனையும் தாம் எற்றுக்கொள்ளவில்லை என்றும் கூறினார். 

சென்னையில் போராளிகளைச் சந்திப்பதற்காகக் கூட்டம் ஒன்றினை நடதத் திட்டமிட்டார் அமிர். சர்வகட்சி மாநாட்டில் தான் பேசிய விடயங்கள் குறித்து அவர்களுடன் தான் பேச விரும்புவதாக அவர் கூறியிருந்தார். ஆனால், எந்த ஆயுத அமைப்பும் அமிரின் கோரிக்கைக்குப் பதில் வழங்கவில்லை. மூன்றாம் தரப்பினரூடாக அமிருக்குப் பதிலளித்த போராளி அமைப்புக்கள் அமிர் சர்வகட்சி மாநாட்டில் பங்கேற்பதை தாம் எதிர்ப்பதாக மட்டும் கூறியிருந்தார்கள்.  "அங்கு போய் எந்த விடயத்தைப் பற்றிக் கலந்தாலோசிக்கப் போகிறீர்கள்? தனிநாட்டினை விட்டுக் கொடுக்கிறோம் என்பதனையா?" என்று அவர்கள் கோபத்துடன் கேட்டிருந்தார்கள். அமிர்தலிங்கம் சர்வகட்சி மாநாட்டிறகுச் செல்லக்கூடாது என்று மீண்டும்  ஒருமுறை அவர்கள் கோரினார்கள்.  

பார்த்தசாரதியின் அழுத்தத்திற்கு அடிபணிந்த ஜெயார்

தை மாதம் 3 ஆம் திகதி கொழும்பு வந்திருந்த பார்த்தசாரதி அன்று மாலை ஜெயாரைச் சந்தித்தார். தில்லியில் இந்திரா தலைமையில் நடைபெற்ற உயர்மட்ட கூட்டத்தில் கலந்தாலோசிக்கப்பட்ட விடயங்களுக்கு அமைவாக சற்று அதிகாரம் மிக்க தொனியிலேயே பாரத்தசாரதி ஜெயாருடன் பேசினார். இந்திராவுடனான பேச்சுக்களில் ஜெயார் ஒத்துக்கொண்ட விடயங்களை அவர் பின்னர் கைவிட்டதற்கான காரணங்களாக அமெரிக்க ஜெனரலான வோல்ட்டர்ஸின் வருகை, புதிய ஆயுதக் கொள்வனவுகள், வெளிநாட்டுக் கூலிப்படையினரின் உதவிகள் ஆகியவையே அமைந்திருந்தனவா என்று பார்த்தசாரதி ஜெயாருடனான பேச்சுக்களின்போது வினவியிருந்தார்.

தமிழர்களின் பாதுகாப்பும், நலன்களும் பாதுகாக்கப்படும்வரை அவர்கள் தமது தனிநாட்டிற்கான கோரிக்கையினைக் கைவிடப்போவதில்லை என்று ஜெயாரிடம் தெரிவித்தார் பார்த்தசாரதி. ஒன்றிணைக்கப்பட்ட வடக்குக் கிழக்கு மகாணங்களில் தமிழர்கள் சுயாட்சி அதிகாரத்தை கொண்டிருப்பதன் மூலம் மட்டுமே அவர்களின் பாதுகாப்பும் நலன்களும் உறுதிப்படுத்தப்படும் என்றும், இப்பிரதேசத்திற்கு வெளியே வாழும் தமிழர்களின் பாதுகாப்பு உறுதிப்படுத்தப்படுவதும் அவசியம் என்றும் அவர் மேலும் எடுத்துரைத்தார்.

பார்த்தசாரதியின் கடுமையான பேச்சுக்களின் பின்னர் விட்டுக் கொடுப்பினை மேற்கொள்ள முனைந்த ஜெயார், தனக்கும் பார்த்தசாரதிக்கும் இடையே நடத்தப்பட்ட பேச்சுக்களின் சாராம்சத்தை இணைப்பு "சி" எனும் தலைப்பில் வெளியிட்டார்.

மறுநாளான, தைமாதம் 4 ஆம் திகதி அமிர்தலிங்கத்துடன் தொலைபேசியில் தொடர்புகொண்ட பார்த்தசாரதி அவரை உடனடியாக கொழும்பிற்கு வருமாறு அழைத்தார். அவர் கேட்டுக்கொண்டதற்கிணங்க அமிர்தலிங்கம், சிவசிதம்பரம், சம்பந்தன் மற்றும் தங்கத்துரை ஆகிய முன்னணியின் தலைவர்கள் கொழும்பை வந்தடைந்தனர். விமான நிலையத்திலிருந்து புறக்கோட்டையில் அமைந்திருந்த தப்ரொபேன் விடுதிக்கு ராணுவ அணியினரின் பாதுகாப்புடன் அவர்கள் அழைத்துச் செல்லப்பட்டனர். விடுதியில் இரண்டாவது மாடியில் அவர்கள் தங்குவதற்கான வசதிகள் செய்துகொடுக்கப்பட்டன. அவர்களுக்குப் பாதுகாப்பாக இராணுவ அணியொன்று அங்கு நிலை நிறுத்தப்பட்டது. கொழும்பை வந்தடைந்தவுடன் அவர்கள் பார்த்தசாரதியைச் சந்தித்து உரையாடினார்கள். அங்கு பேசிய பார்த்தசாரதி முன்னணியினர் கட்டாயம் சர்வகட்சி மாநாட்டில் தொடர்ந்தும் பங்கெடுக்கவேண்டும் என்று கேட்டுக்கொண்டார். மாநாட்டில் தமக்குத் தேவையான அனைத்துக் கோரிக்கைகளையும் அவர்கள் எழுப்ப வேண்டும் என்றும் அவர்களிடம் கேட்டுக்கொண்டார். 

ஜெயாரை இலங்கைக்குக் கிடைத்த மிகப்பெரிய சாபம் என்று வர்ணித்த அமிர்தலிங்கம்

முன்னணியின் தலைவர்களை நான் தப்ரொபேன் விடுதியில் சென்று சந்தித்தேன். அமிர்தலிங்கம் சோபையிழந்து காணப்பட்டார். தாம் கடும் பாதுகாப்பில் வைக்கப்பட்டுள்ளது தமக்குக் கவலையினை ஏற்படுத்தியிருப்பதாக அவர் கூறினார். "இந்த நாடு எத்துணை கேவலாமான நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டிருக்கிறது என்பதைப் பாருங்கள். இந்த நகரத்தின் வீதிகளில்த்தானே நாம் இரவு பகலாக நடந்து திரிந்தோம்?" என்று அவர் சோகத்துடன் கூறினார். 

பின்னர் என்னைப் பார்த்து, "எனக்குப் பின் எதிர்க்கட்சித் தலைவராக வந்த அநுரா எப்படி இருக்கிறார்?" என்று வினவினார். மேலும், "சர்வகட்சி மாநாட்டில் சுதந்திரக் கட்சி பங்கெடுக்குமா?" என்றும் கேட்டார்.

நான் இதுகுறித்து அனுராவிடம் இரு தினங்களுக்கு முன்னர் கேட்டுக்கொண்டதாக அமிரிடம் கூறினேன். என்னிடம் பதிலளித்த அநுர, "தான் எடுக்கும் முடிவினை நடைமுறைப்படுத்த துணிவற்ற ஒரு மனிதரை நான் எப்படி நம்பமுடியும்?" என்று கேட்டிருந்தார்.

ஜெயாரை நம்ப முடியாமைக்கான காரணங்களை அநுரா மூன்று சம்பவங்களை முன்வைத்து விளக்கியிருந்தார். முதலாவது, பார்த்தசாரதியுடனான தனது ஒப்பந்தத்தை தான் செய்யவில்லை என்று மறுதலித்தமை. இரண்டாவது,  இணைப்பு இரண்டில் தானே வெளியிட்ட பரிந்துரைகளை இந்தியாவின் அழுத்தத்தினால் தான் செய்யவில்லை என்று மறுதலித்தமை. மூன்றாவது, சர்வகட்சி மாநாட்டிற்கு முன்னணியினரை அழைக்க அச்சப்பட்டிருந்த ஜெயார், சிறிமா துணிவாக, "அவர்களை அழையுங்கள்" என்று கூறியபின்னரே உத்தியோகபூர்வமாக முன்னணியினரை அழைக்க முன்வந்தமை.

நான் கூறிய கருத்தினைக் கேட்டுக்கொண்ட அமிர் சிரிக்கத் தொடங்கினார்.

"ஜெயார் ஒரு ஏமாற்றுப் பேர்வழி. அவர் பார்த்தசாரதியை எப்படி ஏமாற்றினார் என்பதைப் பார்த்தீர்கள் தானே?  பார்த்தசாரதியுடனான ஒப்பந்தத்தில் கைய்யொப்பம் இடுவதை சாதுரியமாகத் தவிர்த்துக்கொண்ட ஜெயார், பின்னர் அவ்வொப்பந்தத்தில் கையொப்பமிடவில்லையென்பதால், அதனை நடைமுறைப்படுத்தும் பொறுப்பு எனக்குக் கிடையாது என்று கூறினாரே? இந்த நாட்டின் மேல் விழுந்த மிகப்பெரிய சாபம் ஜெயவர்த்தன" என்று அமிர் கூறிமுடித்தார்.

சிங்கள மக்களிடையே இருந்து தமிழரின் அவலங்கள் குறித்த உண்மையான பிரக்ஞை ஏற்படும்வரை தமிழர்கள் எதிர்கொள்ளும் பிரச்சினைகளைத் தீர்த்துக்கொள்ள முடியாது என்று அமிர்தலிங்கம் என்னிடம் கூறினார். மேலும் இந்த நாடு எதிர்கொள்ளும் அடுத்த சாபம் ஐக்கிய தேசியக் கட்சிக்கும் சுதந்திரக் கட்சிக்கும் இடையே இருக்கும் போட்டிதான் என்றும் அவர் கூறினார். "இக்கட்சிகளுக்கிடையிலான எதிர்ப்புணர்வு இன்று ஒரு போட்டியாகவே மாறிவிட்டது. தமிழர்களின் விரக்திக்கு முக்கிய காரணங்களில் ஒன்று இக்கட்சிகள் இரண்டிற்கும் இடையே இருக்கும் போட்டி மனப்பான்மைதான்" என்றும் அவர் கூறினார்.

[ரஞ்சித்]

இந்தியாவின் அழுத்தத்தினையடுத்து சர்வகட்சி மாநாட்டில் ஜெயார் முன்வைத்த பரிந்துரைகள் ‍ இணைப்பு - சி 

தில்லியில் கலந்தாலோசிக்கப்பட்ட பரிந்துரைகள் சர்வகட்சி மாநாட்டில் பங்கேற்கவிருக்கும் அனைத்துக் கட்சிகளுக்கும்  இணைப்பு "சி" எனும் பெயரில் அனுப்பப்பட்டது.

தில்லியில் இடம்பெற்ற முத்தரப்பு பேச்சுக்களின் அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட்ட இணைப்பு "சி" பரிந்துரைகள்

 சர்வகட்சி மாநாட்டில் கலந்தாலோசிக்கப்படவென முன்வைக்கப்பட்ட பரிந்துரைகளான இவை, இலங்கையின் ஒருமைப்பாட்டையும் இறையாண்மையினையும் பாதிக்காத வகையில் உருவாக்கப்பட்டவை என்பது குறிப்பிடத் தக்கது. சர்வகட்சி மாநாடில் பேசப்படப்போகும் விடயங்கள் இப்பரிந்துரைகளின் அடிப்படையிலேயே இடம்பெற்றிருந்தன.

1. ஒரு மாகாணத்திற்குள் அமைந்திருக்கும் மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகள் ஒரு பிராந்திய சபையாக ஒருங்கிணைவதற்கு அந்தந்த மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகளின் சம்மதமும், அம்மாவட்டங்களில் நடத்தப்படும் சர்வஜன் வாக்கெடுப்பும் அவசியமாகும்.

2.வடக்குக் கிழக்கு மாகாணங்களில் அமைந்திருக்கும் மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகளில் ஏதாவது ஒன்று உறுப்பினர்களின் விலகினால் ஸ்தபிதம் அடையுமிடத்து, அம்மாகாணங்களில் உள்ள ஏனைய மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகளுடன் குறிப்பிட்ட மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபை இணைத்துக் கொள்ளப்படலாம்.

3. உத்தேச பிராந்தியம் ஒவ்வொன்றும் விரும்பினால் தமக்கான பிராந்திய சபை ஒன்றினை உருவாக்கிக்கொள்ள முடியும். இப்பிராந்தியத்தில் பெரும்பான்மைப் பலத்தைக் கொண்ட கட்சியின் உறுப்பினர் ஒருவரை ஜனாதிபதி இப்பிராந்தியத்தின் முதலமைச்சராக நியமிப்பார். இப்பிராந்தியத்தின் அதிகார சபைக்கான அமைச்சர்களை முதலைமைச்சரே நியமிப்பார்.

4. நாட்டின் இறையாண்மை, பூகோள ஸ்திரத்தன்மை, ஒருமைப்பாடு, பாதுகாப்பு, நாட்டின் அபிவிருத்தி உள்ளிட்ட, பிராந்திய அதிகார சபைகளுக்கு பகிர்ந்தளிக்கப்படாத ஏனைய விடயங்கள் யாவும் ஜனாதிபதியினதும்,  பாராளுமன்றத்தினதும் பொறுப்பில் இருக்கும். 

5. பிராந்தியங்களின் செயற்பாடுகளுக்கான கொள்கைகளை அப்பிராந்தியங்களே உருவாக்க முடியும். பிராந்தியங்களுக்கான சட்டம் ஒழுங்கு, சமூக பொருளாதார அபிவிருத்தி, கலாசார விடயங்கள், நிலக் கொள்கை ஆகிய விடயங்கள் ஆகியவை பிராந்திய சபைகளினால் உருவாக்கப்படும்.

6. மேலும், பிராந்தியங்களுக்கான வரி அறவிடல், சேவைகளுக்கான கட்டணம், பிராந்திய அபிவிருத்திக்கான கடன்களை மக்களுக்கு வழங்குதல், இக்கடன்களுக்கான நிதியுதவியை மத்திய அரசிடமிருந்து ஒழுங்குசெய்தல் ஆகியவை பிராந்திய சபைகளால் மேற்கொள்ளப்படும். மத்திய அரசினால் நியமிக்கப்படும் பிரதிநிதிகளால் ஒவ்வொரு பிராந்தியத்திற்கும் பகிர்ந்தளிக்கப்படும் நிதியின் அளவு பரிந்துரைக்கப்படும்.

7. பிராந்தியங்கள் தமக்கான உயர் நீதிமன்றங்களை உருவாக்கிக் கொள்ள முடியும். நாட்டின் அரசியலமைப்பு மற்றும் மேல்முறையீடு தொடர்பான விடயங்களை உச்ச நீதிமன்றம் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருக்கும். 

8. ஒவ்வொரு பிராந்திய சபையும் தமக்கான அதிகாரிகள் மற்றும் பொதுச் சேவை அலுவலர்களை அப்பிராந்தியத்தில் இருந்து நியமிக்கும். வேறு பிராந்திய சபைகளில் வதியும் அதிகாரிகள் அலுவலர்களையும் ஒரு பிராந்திய சபை சேவைக்கு அமர்த்திக் கொள்ளலாம். பொதுச் சேவைக்கான ஆட்சேர்ப்பிற்காகவும், ஒழுக்காற்று நடவடிக்கைகளுக்காகவும் பிராந்திய சபைகள் தாம் உருவாக்கும் பொதுச் சேவைகள் ஆணைக்குழுவின் உதவியை நாட முடியும்.

9. நாட்டின் சனத்தொகை விகிதாசாரத்திற்கு ஏற்ப இராணுவத்திற்கு ஆட்கள் சேர்த்துக்கொள்ளப்படுவார்கள். வடக்குக் கிழக்கு மாகாணங்களில் கடமையில் அமர்த்தப்படும் பொலீஸ் உத்தியோகத்தர்கள் இப்பிராந்தியங்களின் சனத்தொகை விகிதாசாரத்திற்கு அமைவாக இணைத்துக்கொள்ளப்படுவார்கள்.

10. திருகோணமலை துறைமுகத்தினை மத்திய அரசினால் அமைக்கப்படும் துறைமுக அதிகார சபை பொறுப்பில் வைத்துக்கொள்ளும். துறைமுகமும் அதுஅமைந்திருக்கும் பிரதேசமும் துறைமுக அதிகார சபையின் கட்டுப்பாட்டில் இருப்பதோடு இச்சபைக்கு வழங்கப்படவிருக்கும் அதிகாரங்கள் பற்றி விரிவாக பின்னர் ஆராயப்பட்டு முடிவெடுக்கப்படும்.

11. நிலப்பங்கீடு தொடர்பான தேசியக் கொள்கை ஒன்று அமைக்கப்படுவதோடு, இதன் அடிப்படையிலேயே குடியேற்றங்களை அரசாங்கம் முன்னெடுக்கும். பாரிய அபிவிருத்தித் திட்டங்களைத் தவிர்த்து ஏனைய குடியேற்றத் திட்டங்கள் அனைத்துக்குமான நிலப் பங்கீடு அந்தந்த பகுதிகளின் இன விகிதாசாரத்திற்கு அமைவாகவும், ஏற்கனவே இருக்கும் இனப்பரம்பலினை பாதிக்காத வகையிலும்  மேற்கொள்ளப்படும்.

12. அரசியலமைப்பிற்கு அமைவாக உத்தியோகபூர்வ மொழியான சிங்களமும், தேசிய மொழியான தமிழும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டு அமுல்ப்படுத்தப்படும். இதேவகையான சட்டங்கள் தேசிய கீதம், தேசியக் கொடி ஆகியவற்றிற்கும் நடைமுறைப்படுத்தப்படும். 

13. சர்வகட்சி மாநாட்டில் எடுக்கப்படும் தீர்மானங்களை அரசியல் யாப்பில் இணைத்துக்கொள்வதற்காகவும், இது தொடர்பான சட்டத் திருத்தங்களை மேற்கொள்ளவும் ஆணைக்குழு ஒன்று ஏற்படுத்தப்படும். இதற்குத் தேவையான செயலகத்தினையும், சட்ட அலுவலக வசதிகளையும் மத்திய அரசாங்கம் ஏற்படுத்திக் கொடுக்கும்.

14. சர்வகட்சி மாநாட்டில் தீர்மானிக்கப்படும் விடயங்கள் ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் நிறைவேற்று அதிகாரம் கொண்ட மந்திரி சபையினாலும், ஏனைய கட்சிகளின் தீர்மானம் எடுக்கக் கூடிய அமைப்புக்களாலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட பின்னரே பாராளுமன்றத்தில் சட்டமாக்கப்படுவதற்காக முன்வைக்கப்படும்.

 

 

[ரஞ்சித்]

தானே அமைத்த சர்வகட்சி மாநாட்டினைக் குழப்ப பெளத்த மகா சங்கத்தை நாடிய ஜெயவர்த்தன‌
 

தில்லியில் தான் ஒத்துக்கொண்ட பரிந்துரைகளை கைகழுவி விட ஜெயார் எடுத்துக்கொண்ட நடவடிக்கைகளும், ஆனால் ஜெயாரை நிர்ப்பந்தித்து அவற்றை மீள சர்வகட்சி மாநாட்டில் கலந்தாலோசிக்க பார்த்தசாரதி மேற்கொண்ட முயற்சியும் சர்வகட்சி மாநாட்டின் நம்பகத்தன்மை பற்றிய சந்தேகங்களை மாநாடு ஆரம்பிக்கு முன்னரே ஏற்படுத்தியிருந்தன. இதனால் தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணி மிகுந்த வருத்தம் அடைந்திருந்தது. மேலும் எதிர்க்கட்சியான சுதந்திரக் கட்சி மற்றும் சிங்கள இனவாதக் கட்சியான மகஜன‌ எக்சத் பெரமுன ஆகிய‌னவவும் இதுகுறித்துக் கடும் அதிருப்தியை வெளியிட்டு வந்தன.

தை மாதம் 7 ஆம் திகதி கூடிய சுதந்திரக் கட்சியின் மத்திய குழு இணைப்பு "சி" குறித்து ஜெயாரிடம் மேலதிக விபரங்களை அறிந்துகொள்ளவேண்டும் என்று முடிவெடுத்தது. பல மத்திய குழு உறுப்பினர்களைப் பொறுத்தவரை ஜெயார் தம்மை ஏமாற்றவே முனைகிறார் என்று நம்பினர். கூட்டத்தின் பின்னர் பத்திரிக்கையாளர்களிடம் பேசிய சிறிமா, "எனது கோரிக்கையின் பின்னரே தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினரை சர்வகட்சி மாநாட்டிற்கு அழைத்த ஜெயார், தானே அதுபற்றி தீர்மானம் எடுத்ததாக கூறினார். தற்போது அனைத்துக் கட்சிகளும் தமது பரிந்துரைகளை சர்வகட்சி மாநாட்டில் முன்வைக்கவேண்டும் என்று கேட்கிறார். ஆனால், அவரது ஐக்கிய தேசியக் கட்சி இதுவரையில் தனது பரிந்துரைகளை முன்வைக்கவில்லை. நாம் முன்வைக்கும் பரிந்துரைகளின்படி தமிழர்களுக்கு பிராந்திய சபைகளை வழங்கிவிட்டு பின்னர் எதிர்க்கட்சியின் கோரிக்கையின்படியே நான் தமிழர்களுக்கு அதிகாரம் வழங்கினேன் என்று கூறப்போகிறார். ஆகவே, முதலில் ஜனாதிபதியும் அவரது கட்சியும் தமது பரிந்துரைகளை முன்வைக்கட்டும்" என்று கூறினார். 

எதிர்க்கட்சித் தலைவரான அநுர பேசுகையில், "பார்த்தசாரதியுடன் தானே செய்துகொண்ட ஒப்பந்தத்தை பின்னர் செய்யவில்லை என்று ஜெயார் கூறியிருப்பதன் மூலம், அவர் பார்த்தசாரதியை மட்டும் முட்டாளாக்க எத்தனிக்கவில்லை, முழு நாட்டையுமே முட்டாளாக்க முனைந்திருக்கிறார்" என்று கூறினார்.

வழமை போலவே சுதந்திரக் கட்சியை வீழ்த்த ஒரு திட்டத்தை வைத்திருந்தார் ஜெயார். பெளத்த உச்ச பீடமான மகா சங்க‌த்துடன் கூட்டமொன்றினை தை 8 ஆம் திகதி ஜெயார் நடத்தினார். நாட்டிலுள்ள உயர் பெளத்த பிக்குகள் இக்கூட்டத்தில் கலந்துகொண்டனர். அஸ்கிரிய பீடத்தின் பலிபானே சந்தானந்த மகா நாயக்க தேரை, மதிகே பன்னசீக தேரை, தெலெல்ல தம்மானந்த தேரை, வல்பொல ராகுல தேரை, கென்பிடிகெதர ஞானவன்ச தேரை, பெல்லாவில விமலரத்ண தேரை மற்றும் மாதுலுவே சோபித தேரை ஆகியோர் இக்கூட்டத்தில் கலந்துகொண்ட முக்கிய பெளத்த பிக்குகள் என்பதுடன் இவர்கள் அனைவரும் மிகத் தீவிரமான சிங்கள பெளத்த இனவாதிகள் என்பதும் குறிப்பிடத் தக்கது.

கூட்டத்தில் பேசிய தேரைகள் அனைவரும் தாம் இணைப்பு "சி" யினை எதிர்ப்பதாகவும், மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகளுக்கு மேலதிகமாக எதனையும் தமிழர்களுக்கு  வழங்க அரசாங்கம் முயலும் பட்சத்தில் தாம் அதனைத் தடுத்து நிறுத்திவிடப்போவதாகவும் எச்சரித்தனர்.

தை மாதம் 10 ஆம் திகதி ஆரம்பமாகவிருந்த சர்வகட்சி மாநாட்டில் கலந்துகொள்ளப்போவதில்லை எனும் அறிவிப்பினை சுதந்திரக் கட்சியும், மகஜன‌ எக்சத் பெரமுன கட்சியும் தை மாதம் 8 ஆம் திகதி அறிவித்தன. தாம் கேட்டுக்கொண்டதற்கு இணங்க இணைப்பு "சி" குறித்த விபரங்களை ஜெயார் வழங்கத் தவறியமையை தமது பங்கேற்காமைக்கான காரணமாக அவை முன்வைத்திருந்தன.

யாழ்ப்பாணம் சென்ற‌ அமிர் தலைமையிலான குழுவிற்கு நேர்ந்த அவமானம்

சமாதான முயற்சிகளுக்கான ஒரு படிக்கல்லாக கருதப்பட்ட சர்வகட்சி மாநாட்டினைக் குழப்ப சிங்கள கடும்போக்குவாதிகளை ஜெயார் உசுப்பிவிட்டிருக்க, ஏற்படவிருக்கும் வன்முறைகச் சுழலில் இருந்து தம்மை விடுவித்துக்கொள்ள தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினர் பகீரதப் பிரயத்தனத்தில் ஈடுபட்டனர். தை மாதம் 8 ஆம் திகதி தமது ஆதரவாளர்களைச் சந்திப்பதற்காக அமிர்தலிங்கம், யோகேஸ்வரன் மற்றும் சிவசிதம்பரம் ஆகியோர் யாழ்ப்பாணம் சென்றனர். சர்வகட்சி மாநாட்டில் பங்கெடுக்கக் கூடாது எனும் வாசகங்கள் அடங்கிய சுவரொட்டிகள் அவர்களை யாழ்ப்பாணத்தில் வரவேற்றன. யாழ்ப்பாண பல்கலைக்கழகத்திற்கு அவர்கள் சென்றபோது மாணவர்கள் அவர்களைநோக்கி கூச்சல் எழுப்பத் தொடங்கினர். 

அமிர்தலிங்கத்திற்கும் அவரது சகக்களுக்கும் யாழ்ப்பாணத்தில் கிடைத்த வரவேற்புப்பற்றி கொழும்பின் சிங்கள, ஆங்கில‌ ஊடகங்கள் மகிழ்வுடன் செய்தி வெளியிட்டன. அமிர்தலிங்கத்திற்குக் கொடுக்கப்பட்ட வரவேற்பிற்கு அவர் பொறுத்தமானவர்தான் என்று அவை எள்ளி நகையாடின. ஆனால், யாழ்ப்பாண மக்கள் எக்காரணத்திற்காக முன்னணியின் தலைவர்களை அவ்வாறு வரவேற்றார்கள் என்பதை அவர்கள் எண்ணிப் பார்க்கவில்லை. இதுகுறித்த செய்தியொன்றினை வெளியிட்ட தி ஐலண்ட் பத்திரிக்கை தை மாதம் 10 ஆம் திகதி அமிர்தலிங்கம் சர்வக்ட்சி மாநாட்டில் பங்கேற்பது போன்ற கேலிச் சித்திரத்தையும் வரைந்திருந்தது. அக்கேலிச் சித்திரத்தில் அமிர்தலிங்கம் தலைமையில் ஆயுதம் தரித்த போராளிகள் மாநாட்டு மண்டபத்தில் நுழைவது போன்று வரையப்பட்டிருந்தது. சென்னையில் அமிர்தலிங்கத்திடம் கோரிக்கையொன்றினை விடுத்திருந்த போராளிகள், அவரை சர்வகட்சி மாநாட்டில் கலந்துகொள்ள வேண்டாம் என்று கேட்டிருந்தன. ஆனால் கொழும்பிலோ, சிங்களப் பத்திரிக்கைகள் போராளிகளை சர்வகட்சிக் கூட்டத்திற்கு தலைமைதாங்கி அழைத்துவருவதாக கேலிச் சித்திரம் வரைந்து மகிழ்ந்தன. சர்வகட்சி மாநாட்டில் கலந்துகொள்ள அமிர்தலிங்கம் விரும்பியமையினாலேயே யாழ்ப்பாணத்தில் மக்கள் அவர் மீது தமது அதிருப்தியைக் காண்பித்திருந்தார்கள்.  ஆனால், சிங்களவர்களின் பத்திரிக்கைகளோ அமிர்தலிங்கம் போராளிகளை கூட்டத்திற்கு அழைத்துவர யாழ்ப்பாணம் சென்றிருப்பதாக செய்தியும், கேலிச் சித்திரமும் வெளியிட்டிருந்தன. தமிழர்களின் பிரச்சினை குறித்து எவ்வகையான புரிதலினைச் சிங்களப் பத்திரிக்கைகள் கொண்டிருக்கின்றன என்பதற்கு இந்த நிகழ்வு ஒரு உதாரணம்.

யாழ்ப்பாணத் தமிழர்கள் முன் நாயகனாகவிருந்து துரோகியாக மாறிய அமிர்தலிங்கம் 

சர்வகட்சி மாநாடு உத்தியோகபூர்வமாக ஆரம்பிக்கும் முன்னர் பண்டாரநாயக்க சர்வதேச மாநாட்டு மண்டபத்தில் நான் அமிர்தலிங்கத்தைச் சந்தித்தேன். டெயிலி நியூஸ் பத்திரிக்கை சார்பாக மாநாட்டு நிகழ்வை செய்தியாக்க நான் அங்கு சென்றிருந்தேன். யாழ்ப்பாணத்தில் தமக்கு நேர்ந்த அவமானம் குறித்து அவர்கள் வருத்தத்துடன் காணப்பட்டனர். "எனது வாழ்நாள் முழுவதும் அவர்களுக்கான நாயகனாக நான் வாழ்ந்திருக்கிறேன். ஆனால், தற்போது அவர்கள் என்னை துரோகி என்று அழைக்கிறார்கள். அவர்கள் போகவிருக்கும் பாதை எனது மக்களுக்கு அழிவையும், துன்பங்களையும் கொண்டுவரப்போகிறது. அதைத் தடுக்கவே நான் முயல்கிறேன். இந்த முயற்சியில் ஜெயவர்த்தன எனக்கு உதவுவார் என்று நான் நம்பவில்லை. என்னைப் பலவீனப்படுத்தி, போராளிகளை பலமாக்கி, பின்னர் இராணுவ ரீதியில் அவர்களை முற்றாக அழித்துவிடவே அவர் கங்கணம் கட்டியிருக்கிறார்" என்று அமிர்தலிங்கம் என்னிடம் வருத்தத்துடன் கூறினார். 

ஜெயவர்த்தனவின் திட்டமும் அதுதான். தனது திட்டத்தினை நிறைவேற்றிக்கொள்ளவே சர்வகட்சி மாநாட்டினை அவர் பயன்படுத்த முடிவெடுத்தார். இத்திட்டத்திற்காக சுமார் ஒருவருட காலத்தை அவரால் பெற்றுக்கொள்ள முடிந்தது. தை மாதம் 10 ஆம் திகதி முதல் மார்கழி 21 வரை சர்வகட்சி மாநாடு தமிழர்களின் பிரச்சினைகளுக்கான தீர்வு எதனையும் வழங்காது அவரால் இழுத்துச் செல்லப்பட்டது. இக்காலத்தில் தனது இராணுவத்தை அவர் பலப்படுத்தினார். தமிழர் தாயகத்தில் பாரிய அளவில் சிங்கள‌ குடியேற்றங்களை முடுக்கிவிட்டார்.

[nochchi]

7 hours ago, ரஞ்சித் said:

என்னைப் பலவீனப்படுத்தி, போராளிகளை பலமாக்கி, பின்னர் இராணுவ ரீதியில் அவர்களை முற்றாக அழித்துவிடவே அவர் கங்கணம் கட்டியிருக்கிறார்" என்று அமிர்தலிங்கம் என்னிடம் வருத்தத்துடன் கூறினார். 

ரஞ்சித் அவர்களே தொடருழைப்புக்கு நன்றி.

கணிப்புகளைச் சொல்லத் தெரிந்தவர்கள் அந்தக்கு கணிப்புக் ஏற்ப ஏன் செயற்படாது விட்டார்கள். கொழும்போடும் இந்தியாவோடும் குறுகியதன் விளைவு. மீண்டும் அதேபுள்ளியிற் தமிழ்தலைமைகள்(?) நிற்கின்றன. 

இமாலயச் செயலணி இலங்கையர்கள் இவற்றைப் படித்தறிய வேண்டும். 

[ரஞ்சித்]

பேச்சுவார்த்தைகளில் நம்பிக்கையிழந்த தமிழர்கள்

மூன்று படிப்பினைகள்

1984 ஆம் ஆண்டு நடத்தப்பட்ட சர்வகட்சி மாநாட்டிலிருந்து மூன்று முக்கிய படிப்பினைகளை தமிழ் மக்கள் கற்றுக்கொண்டார்கள். சிங்கள மக்களும், பெளத்த மத குருக்களும் ஒருபோதுமே தமிழர்களின் அபிலாஷைகளை வழங்க விரும்பப்போவதில்லை, சிங்களத் தலைவர்களுக்கு தமிழர்களின் பிரச்சினையினை அரசியல் ரீதியாகத் தீர்ப்பதற்கான எந்த விருப்பமும் இல்லை, தமிழ் மக்களின் பாதுகாப்பும், நலன்களும் தமிழ்ப் போராளிகளின் ஆயுத பலத்திலேயே தங்கியிருக்கிறது ஆகிய மூன்றுமே அந்தப் படிப்பினைகளாகும்.

1984 ஆம் ஆண்டு தை மாதம் 10 ஆம் திகதி பண்டாரநாயக்கா சர்வதேச மாநாட்டு மண்டபத்தில் பெரும் எடுப்புடன் சர்வகட்சி மாநாடு ஆரம்பித்து வைக்கப்பட்டது. அமிர்தலிங்கம் தலைமையிலான தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியின் தலைவர்கள் ராணுவப் பாதுகாப்புடன் மாநாட்டு மண்டபத்திற்கு அழைத்து வரப்பட்டனர். அவர்களை மண்டப வாயிலில் நான் சந்தித்தேன். மாநாடு குறித்த அமிர்தலிங்கத்தின் எண்ணங்கள் குறித்து அவரிடம் வினவினேன். "சர்வகட்சி மாநாடு சரித்திர முக்கியத்துவம் வாய்ந்த நிகழ்வாகும், தமிழரைப் பொறுத்தவரையில் ஒரு திருப்புமுனையாக அமையும்" என்று மிகுந்த நம்பிக்கையோடு அவர் பதிலளித்தார்.

சர்வகட்சி மாநாட்டின் மீது அமிர் பெருத்த நம்பிக்கை வைத்திருந்தார். மாநாட்டின் உத்தியோகபூர்வ ஆரம்ப நிகழ்வு முடிந்தபின்னர் என்னுடன் பேசிய அமிர், "ஜெயவர்த்தன விசாலாமான‌ புன்னகையோடு என்னை மாநாட்டிற்கு வரவேற்றார்" என்று மகிழ்வுடன் கூறினார். அருகிலிருந்த சிவசிதம்பரமோ, "அவ்வளவும் நஞ்சு" என்று விரக்தியுடன் கூறினார்.

ஆனால், மாநாட்டின் அரம்ப நாள் அன்றே தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியின் தலைவர்கள் எல்லோருமே சிவசிதம்பரத்தின் கூற்றையே பிரதிபலித்தனர். தமிழர்களை ஜெயார் முற்றாகக் கைவிட்டு விட்டதாக அவர்கள் உணர்ந்தனர். சர்வகட்சி மாநாட்டினை ஜெயார் நடத்துவதே சிங்களவர்களின் நலன்களைப் பாதுகாத்துக் கொள்ளத்தான் என்று அவர்கள் உணரத் தலைப்பட்டனர். மாநாட்டினை ஆரம்பித்துவைத்து முதலாவதாகப் பேசிய ஜெயார், மாநாட்டின் உண்மையான குறிக்கோள் எதுவென்பதை தனது பேச்சில் மிகவும் தெளிவாகக் குறிப்பிட்டார். "முதலாவது நாம் எமது நாட்டின் இறையாண்மையினையும், சுதந்திரத்தையும் எவ்விலை கொடுத்தாவது காத்துக்கொள்ள வேண்டும். அடுத்ததாக நாட்டின் ஒருமைப்பாடு இதுவரை இருப்பதுபோல தொடர்ந்தும் பேணப்பட வேண்டும். மூன்றாவதாக, பிரிவினைவாதத்தினையும் வன்முறையினையும் முற்றாக அழிக்க அனைத்து அரசியற் கட்சிகளும் ஒன்றிணைந்து உழைக்க வேண்டும்" என்று அவர் கூறினார்.

ஒற்றையாட்சி நாட்டிற்குள் வாழ்வதை தமிழர்கள் முற்றாக எதிர்த்தே வந்திருந்தனர். ஆனால், நாட்டைத் தொடர்ந்தும் ஒற்றையாட்சிக்குள் ஒன்றுபட்ட நாடாக வைத்திருப்பதுதான் மாநாட்டின் முக்கிய குறிக்கோள் என்று ஜெயார் கூறியதன் மூலம் வெளிப்படையாகவே தமிழரின் கோரிக்கையினை நிராகரித்திருந்தார்.மேலும், இனப்பிரச்சினையைத் தீர்ப்பதற்கான தீர்வாக எதனையும் அவர் முன்வைக்க விரும்பவில்லை. அத்துடன், இணைப்பு "சி" இல் குறிப்பிடப்பட்டிருந்த விடயங்களை அடிப்படையாக வைத்தே முன்னணியினை இந்த மாநாட்டில் பங்கெடுக்கிறார்கள் என்று தெரிந்தும் அது பற்றிப் பேசுவதையும் அவர் முற்றாகத் தவிர்த்தார். 

ஜெயாரரின் பேச்சைக் கேட்ட அமிர்தலிங்கம் அதிர்ச்சியில் உறைந்து போயிருந்தார். பேச்சுவல்லமை கொண்ட தமிழ்க் காங்கிரஸின் உறுப்பினர் குமார் பொன்னம்பலமோ இணைப்பு "பி" மற்றும் இணைப்பு "சி" பற்றிக் கேள்வியெழுப்பியதுடன், "இந்த ஆவணங்களை தயாரித்தது யார்?" என்று கேள்வியெழுப்பினார். அதற்கு சாதுரியமாகப் பதிலளித்த ஜெயரவர்த்தன, "ஓ, அவையா? அவைதான் மாநாட்டில் சமர்ப்பிக்கப்படவிருந்த ஆரம்ப ஆவணங்கள்" என்று கூறினார். "அப்படியானால், அவற்றினைத் தயாரித்தது யார்?" என்று குமார் பொன்னம்பலம் மீண்டும் கேட்டார். "மாநாட்டின் செயலாளரே அதனைத் தயாரித்தார்" என்று ஜெயார் பதிலளித்தார். 

அதற்கு நகைச்சுவையாகப் பதிலளித்த குமார் பொன்னம்பலம், "மாநாட்டிற்கென்று ஆரம்பத்தில் முன்வைக்கப்பட்ட ஆவணங்கள் எல்லாமே பெற்றொர்கள் என்றால், இணைப்பு சி மட்டும் அநாதைப் பிள்ளையாக நிற்கிறது" என்று முணுமுணுத்தார். இடைமறித்த தொண்டைமானோ இணைப்பு "சி" இனை தான் இந்த மாநாட்டிற்கான ஆவணமாகக் கருதுவாதக‌த் தெரிவித்தார்.

மாநாட்டில் கூட்டாகப் பேச முன்வந்த தமிழ்த் தலைவர்கள்

மாநாட்டின் முதல் சில நாட்கள் கட்சித் தலைவர்கள் தமது ஆரம்ப அறிக்கைகளை பேச ஒதுக்கப்பட்டிருந்தன. தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணி, தொழிலாளர் காங்கிரஸ், தமிழ் காங்கிரஸ் ஆகிய  கட்சிகள் தை மாதம் 18 ஆம் திகதி தாம் செயற்பட வேண்டிய முறைகுறித்து கூடிப் பேசினார்கள். அதன்படி அமிர்தலிங்கம், குமார் பொன்னம்பலம், தொண்டைமான் ஆகியோ இணைப்பு சி இயினை முற்றாக ஏற்றுக்கொள்வதுடன் வடக்குக் கிழக்கு மாகாணங்களில் சுயாட்சி பொறுந்திய பிராந்தியங்களை தமிழர்களின் பிரச்சினைக்குத் தீர்வாக முன்வைத்து பேசி அழுத்தம் கொடுப்பதென்று முடிவாகியது. தை 19 ஆம் திகதி இந்த மூன்று தலைவர்களினாலும் அழுத்தம் கொடுத்துப் பேசப்பட்ட விடயங்கள் இணைப்பு சி இல் குறிப்பிடப்பட்டிருந்த விடயங்களை முற்றாக நடைமுறைப்படுத்துவதாகவே இருந்தது.

அமிரின் மாநாட்டு உரை

அமிர்தலிங்கமே முதலாவதாகப் பேசினார். "இணைப்பு சி இல் குறிப்பிடப்பட்ட பரிந்துரைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டே நாம் இந்த மாநாட்டில் கலந்துகொள்ள வந்திருக்கிறோம். அதில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும் விடயங்கள் எமது அவலங்களையும், பிரச்சினைகளையும் முற்றாகத் தீர்க்கப் போதுமானவையாக இல்லாதபோதும், அதனை அடிப்படையாக வைத்து தொடர்ந்தும் பேரம்பேசலில் ஈடுபடலாம் என்கிற எண்ணத்திலேயே இங்கு வந்திருக்கிறோம்" என்று பேசினார்.

தனது ஆரம்ப உரையினை அமிர் இரு பாகங்களாக வகுத்திருந்தார். முதலாவது பகுதியில் தமிழர்கள் சரித்திர காலம் தொட்டு வடக்குக் கிழக்கில் தம்மைத்தாமே ஆண்டு வந்த தனித்தன்மையான தேசத்து மக்கள் என்று கூறினார். 1619 இல் போர்த்துக்கேயரினால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட தமிழரின் தேசம் பின்னர் ஒல்லாந்தராலும், அதனைத் தொடர்ந்து ஆங்கிலேயரினாலும் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டுக் கிடந்தது என்றும் அவர் கூறினார். அதுவரை தனித்தனியாக இருந்த தமிழ்த் தேசத்தையும், சிங்கள தேசங்களையும் 1833 ஆம் ஆண்டு ஆங்கிலேயர்கள் நிர்வாகத் தேவைக்காக ஒரு குடையின் கீழ் கொண்டுவந்து தமிழர்களையும் சிங்களவர்களையும் சமமான இனங்களாக நடத்தினார்கள் என்றும் அவர் விளக்கினார். ஆனால், 1948 இல் நாட்டிற்குச் சுதந்திரம் கிடைத்ததன் பின்னர் சிங்களவர்களால் தமிழர்கள் இரண்டாம்தர மக்களாக நடத்தப்பட்டதோடு, வஞ்சிப்பிற்கும் உள்ளானார்கள் என்று கூறினார். பின்னர் தமிழர் மீது நடத்தப்பட்ட சிங்களவர்களின் புறக்கணிப்பையும், வஞ்சகத்தையும் தொடர்ச்சியாகப் பட்டியலிட்டுக் கூறினார்.

தனது பேச்சின் இரண்டாவது பகுதியில் தமிழர்கள் இழக்கப்பட்ட தமது உரிமைகளுக்காக நடத்திய அகிம்சை வழி ஜனநாயகப் போரட்டங்களின் சரித்திரத்தைப் பட்டியலிட்டார் அமிர்தலிங்கம். மேலும், தமிழரின் ஜனநாயகவழிப் போராட்டங்களை அரசும், சிங்களக் காடையர்களும் வன்முறைகளைப் பாவித்து மிருகத்தனமாக அடக்கிய வரலாற்றையும் அவர் பட்டியலிட்டார்.தமிழர்கள் மீதான சிங்களவர்களின் வன்முறையே தமிழர்கள் தமது பாதுகாப்பினையும், நலன்களையும் இருப்பினையும் பாதுகாத்துக்கொள்ள தனிநாட்டைத் தவிர வேறு வழியில்லை எனும் எண்ணும் நிலைக்குத் தள்ளிச் சென்றதாக அவர் கூறினார். தனிநாட்டிற்கு மாற்றீடான, வடக்குக் கிழக்கில் தமிழர்கள் தம்மைத் தாமே ஆளும் தீர்வொன்று முன்வைக்கப்படுமிடத்து தனிநாட்டுக் கோரிக்கையினைக் கைவிட தமிழர்கள் தயாராக இருப்பதாகக் கூறினார் அமிர்தலிங்கம். 

குமார் பொன்னம்பலத்தின் உரை

குமார் பொன்னம்பலம் அடுத்ததாகப் பேசினார். தமிழர்களின் கோரிக்கை தனிநாடுதான் என்று அவர் கூறினார். மொத்தத் தமிழினமும் தனிநாட்டுக் கோரிக்கையின் பின்னால் அணிதிரண்டுள்ளதாக அவர் தெரிவித்தார். ஆனால், சிங்களவர்களைப் போன்று பாதுகாப்புடனும், நலன்கள் விட்டுக் கொடுக்கப்படாமலும், சுய கெளரவத்துடனும், சம பங்காளிகளாக‌ சிங்களவர்களுடன் சேர்ந்து வாழ‌ தகுந்த நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்படுமிடத்து தமிழர்கள் அதனை ஏற்றுக்கொள்ளத் தயாராக இருப்பதாகவும் குமார் கூறினார்.

ஏனைய கட்சிகளிடமிருந்து இணைப்பு சி இற்குக் கிடைத்த ஆதரவு

பின்னர் பேசிய தொண்டைமானும் அப்துள் அஸீஸும் இணைப்பு சி இல் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும் விடயங்கள் இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வாக இருக்கும் என்று தாம் நம்புவதாகக் கூறினர். இடதுசாரிகளான லங்கா சம சமாஜக் கட்சி மற்றும் கம்மியூனிஸ்ட் கட்சி ஆகியனவும் இணைப்பு சி இனை வரவேற்றிருந்தன. அகில இலங்கை முஸ்லீம் காங்கிரஸ் மாகாண சபைகளை அமைப்பதை தமது கட்சி ஆதரிக்கும் என்று கூறியது.

இணைப்பு சி இற்கு மாநாட்டில் பங்கெடுத்த பெரும்பாலான கட்சிகள் ஆதரவளிக்க ஆரம்பித்ததையடுத்து ஜெயாரும் பிரேமதாசவும் கலக்கமடைந்தனர். இந்த சூழ்நிலையில் ஐக்கிய தேசியக் கட்சி எவ்வகையான அசெளகரியத்திற்கு முகம் கொடுத்தது என்பதனை தை மாதம் 25 ஆம் திகதி பிரேமதாச வழங்கிய உரை சுட்டிக் காட்டியிருந்தது. மேலுழுந்தவாரியாகப் பேசிய பிரேமதாச, எந்தவொரு முடிவிற்கு முன்வராதும்  பிடிகொடுக்காத வகையிலும் பேசினார்.

 

Edited December 30, 2023 by ரஞ்சித்
படிப்பினைகளாகும்

[ரஞ்சித்]

சமாதானப் பேச்சுக்களை நீர்த்துப்போகச் செய்யும் ஜெயாரின் சூழ்ச்சி

 தான் அகப்பட்டிருக்கும் சிக்கலில் இருந்து தன்னை விடுவித்துக்கொள்ள சிங்களப் பேரினவாதத்தின் வான்கதவுகளை அகலத் திறந்தார் ஜெயவர்த்தன. சர்வகட்சி மாநாட்டில் பங்கேற்று தமது பரிந்துரைகளை முன்வைக்க அரசியட் கட்சிகளுக்கு மட்டுமே விடுக்கப்பட்டிருந்த அழைப்பினை இனவாத, மதவாத அமைப்புக்களுக்கும் அவர் விஸ்த்தரித்தார். இதன்படி ஜெயார், மகா சங்கத்தின் உச்ச பீடத்தினையும், அகில இலங்கை பெளத்த காங்கிரஸ், அகில இலங்கை பெளத்த சம்மேளங்களின் ஒருங்கிணைப்பு, அகில இலங்கை இந்து காங்கிரஸ் மற்றும் கிறீஸ்த்தவ முஸ்லீம் மத அமைப்புக்களையும் தமது அரசியல்ப் பரிந்துரைகளை முன்வைக்குமாறு கேட்டுக்கொண்டார்.  ஜெயாரின் இந்தச் செயலினை தமிழர்களும் இந்தியாவும் ஒரு சதியாகவே பார்த்தனர். சர்வகட்சி மாநாட்டின் நோக்கத்தை வலுவிழக்கப்பண்ணி, தமிழரின் நிலையினை மேலும் பலவீனப்படுத்தி, சிங்கள பெளத்த தேசியவாதத்தினை பலப்படுத்தும் கைங்கரியமாக இதனை அவர்கள் நோக்கினர்.

மகாசங்கத்தின் உச்ச பீடமும், ஏனைய பெளத்த சிங்கள அமைப்புக்களும் தமிழருக்கெதிரான கடும்போக்கு நிலையினைக் கைக்கொண்டன. சிங்களத் தீவிரவாதத்திற்கு பெளத்த பிக்குவான கலாநிதி ராகுல தேரை தலைமை தாங்கினார். இணைப்பு சி இயினை முற்றாக நிராகரித்த அவர், மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகளைக் கூட தமிழர்களுக்கு வழங்கக் கூடாது என்று  கூறினார். "மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகளை நாம் இப்போது வழங்கினால், அவர்கள் அதனைக் கொண்டு தமது கனவான தமிழ் ஈழத்தை ஒருநாள் அமைத்துவிடுவார்கள். இதனை நாம் ஒருபோதும் அனுமதிக்கப்போவதில்லை" என்று அவர் பிரகடனம் செய்தார்.

சிங்கள பெளத்த இனவாதிகளை சர்வகட்சி மாநாட்டிற்குள் இழுத்துவிட்டதன் மூலம் ஜெயார் எதிர்பார்த்த கால அவகாசத்தை அவரால் பெற்றுக்கொள்ள முடிந்தது. இக்கால அவகாசத்தைப் பயன்படுத்தி இஸ்ரேலிய படையினரின் உதவியையும், வெளிநாட்டுக் கூலிப்படைகளின் உதவியையும் அவரால் பெற முடிந்தது. சர்வகட்சி மாநாட்டின் கால எல்லையைத் தொடர்ச்சியாக நீட்டித்துவந்த ஜெயார், ஒவ்வொரு அமர்விற்கும் இடையிலான கால இடைவெளியினையும் நீட்டித்துக்கொண்டார். 

சர்வகட்சி மாநாட்டினை இருகுழுக்களாகப் பிரித்து காலத்தை இழுத்தடித்த ஜெயார்

சர்வகட்சி மாநாடு ஆரம்பித்த 7 ஆம் நளான தை 20 ஆம் திகதி பேசிய ஜெயார், இந்த மாநாடு இரு குழுக்களாகப் பிரிக்கப்படுவதாக அறிவித்தார். முதலாவது குழு அரசாங்கத்தின் அமைப்புக்கள் தொடர்பாகச் செயறபடும் அதேவேளை மற்றைய குழு தீவிரவாதத்தினை முற்றாக அழிப்பதில் ஈடுபடும் என்றும், ஆகவே இந்தக் குழுக்கள் எவ்வாறு செயற்பட வேண்டும் என்பது குறித்து மாநாட்டு உறுப்பினர்கள் தமது பரிந்துரைகளை முன்வைக்கலாம் என்றும் கூறினார். இக்குழுக்கள் தொடர்பான கலந்துரையாடல்கள் சில தின‌ங்கள் நீண்டு சென்றன.  முடிவில் பேசிய ஜெயார், இக்குழுக்கள் இரண்டினதும் நோக்கங்கள் ஒருபுள்ளியில் இணையவேண்டும் என்று கூறினார். இக்குழுக்களுக்குள் உள்வாங்கப்பட்ட அதிகாரிகளின் எண்ணிக்கை மிகவும் அதிமனாதாகக் காணப்பட்டது.

இவ்விரு குழுக்களையும் சேர்ந்த உறுப்பினர்களை தாம் எடுத்துக்கொண்ட தீர்மானங்கள் குறித்த அறிக்கையொன்றினைச் சமர்ப்பிக்குமாறு ஜெயார் பணித்தார். இவ்வறிக்கை உள்ளடக்கப்படவேண்டிய 7 பிரிவுகள் குறித்து அவர்களுக்கு விளக்கப்பட்டது.

 1. நாட்டின் இறைமையினையும், சுதந்திரத்தையும், ஒருமைப்பாட்டினையும் பாதுகாக்கும் பொறிமுறை. இப்பொறிமுறையூடாக அரசாங்கம் நாட்டின் அனைத்து இன மக்களும் நாட்டின் எந்தப் பகுதியிலும் சமாதானமான முறையில் வாழக்கூடியதும், எப்பகுதியிலும் சுதந்திரமாக தொழில் புரியக்கூடியதுமான சூழ்நிலையினை உருவாக்குவது.

2. அனைவருக்கும் கல்வியில் நீதியான சந்தர்ப்பங்களை வழங்குவது.

3. அனைவருக்கும் தொழில்வாய்ப்பில் நீதியான சந்தர்ப்பங்களை வழங்குவது.

4. காணிப்பிரச்சினையினைத் தீர்த்துக்கொள்ள பொறிமுறை ஒன்றை வகுப்பது.

5. நாட்டின் எந்த மூலையிலும் வாழும் ஒருவருக்குத் தேவையான பாதுகாப்பினை வழங்குவது.

6. பொருளாதார வளர்ச்சிக்கான சந்தர்ப்பங்களை வழங்குவது.

7. ஏனைய விடயங்கள்.

சர்வகட்சி மாநாட்டின் முக்கியத்துவத்தை குலைத்து அதன் நோக்கத்தை நீர்த்துப் போகச் செய்வதற்கு ஜெயார்  தொடர்ந்து செயற்பட்டு வந்தார். சர்வக்ட்சி மாநாட்டின் இரு குழுக்களுக்கும் அவர் வழங்கிய பணிப்புரையில் தமிழர்களின் உரிமைகள் மிகச் சாதுரியமாகத் தவிர்க்கப்பட்டிருந்தன. அதற்குப் பதிலாக தமிழர்களின் கவலைகள் குறித்துப் பேசலாம் என்கிற நிலையினை ஜெயார் ஏற்படுத்தியிருந்தார்.

இலங்கைத் தமிழர் சார்பாக இந்தியாவின் தலையீட்டினை முடக்கிய ஜெயார்

சர்வகட்சி மாநாட்டின் இணைந்த குழு தை மாதத்தில் இரு தடவைகளும், மாசி மாதத்தில் மூன்று தடவைகளும் பங்குனியில் இரு தடவைகளும் கூடிப் பேசியது. ஆனால், இந்தக் கலந்துரையாடல்கள் எல்லாமே இலக்கற்று , எழுந்தமானமாக நடந்துகொண்டிருந்தன. சாமர்த்தியசாலியான‌ தொண்டைமான், தமிழர்களின் அவலங்களில் முக்கியமானது அவர்கள் தமக்கென்று ஒரு தேசத்தைக் கொண்டிருக்காமைதான் என்று கூறியதோடு, முதலில் அதற்கு அனைவரும் சேர்ந்து தீர்வொன்றினைக் காணவேண்டும் என்று கோரினார். இச்சந்தர்ப்பத்திற்காக அதுவரையில் காத்திருந்த ஜெயாரும், இந்தியாவிற்கும், உலகிற்கும் சர்வகட்சி மாநாட்டின் ஊடாக தான் சிலவிடயங்களைச் சாதித்துவிட்டதாகக் காட்ட இந்த சந்தர்ப்பத்தினைப் பயன்படுத்திக் கொண்டார்.

பின்னர், மகா சங்கத்தின் தலைவர்களை தன்னுடன் பிரத்தியே சந்திப்பொன்றிற்கு ஜெயார் அழைத்தார். இலங்கையில் வாழும் இந்தியத் தமிழர்களின் நலன்குறித்து மட்டுமே இந்தியா சட்ட ரீதியாக இலங்கையில் தலையீடு செய்ய முடியும் என்று மகா சங்கத்தினரைப் பார்த்து அவர் கூறினார். ஆகவே, நாடற்ற இந்திய வம்சாவளித் தமிழர்களுக்கு பிரஜாவுரிமையினை வழங்கிவிட்டால் இலங்கையில் இந்தியா தலையீடு செய்யும் உரிமை இல்லாதுபோய்விடும் என்று அவர் வாதிட்டார். மேலும், பிரஜாவுரிமையற்று வாழும் இந்திய வம்சாவளித் தமிழர்களின் எண்ணிக்கை மிகச் சிறியதுதான் என்று அவர் தெரிவித்தார். மகாசங்கத்தினரும் அதனை ஏற்றுக்கொண்டனர்.

சர்வகட்சி மாநாட்டுத் தீர்மானங்களில் பெளத்த மகாசங்கம் செலுத்திய அதிகாரம்
 

சர்வகட்சி மாநாட்டின் பேச்சாளராக லலித் அதுலத் முதலி நியமிக்கப்பட்டிருந்தார். ஒவ்வொரு நாள் மாநாட்டின் முடிவிலும் அவர் பத்திரிக்கையாளர்களைச் சந்தித்தார். இப்பத்திரிக்கையாளர் சந்திப்புக்களுக்கு நானும் போயிருந்தேன். அன்றைய அமர்வில் இந்திய வம்சாவளித் தமிழர்களின் பிரஜாவுரிமையினைத் தீர்க்க மாநாட்டின் உறுப்பினர்கள் தீர்மானித்திருப்பதாகக் கூறினார். இதனை மாநாட்டின் முதலாவது பெரிய வெற்றியென்றும்  புகழ்ந்தார். அவர் பேசிக்கொண்டிருக்கையில் பத்திரிக்கையாளர் கூட்டம் நடந்துகொண்டிருந்த அறையின் கதவு மெல்லத் திறந்தது. மகாசங்கத்தின் மகாநாயக்கர்கள் வெளியே நின்றிருப்பது அனைவருக்கும் தெரிந்தது. சிங்கள பெளத்தர்களால் பெரிதும் மதிக்கப்பட்ட கலாநிதி ராகுல தேரை எனும் பிக்கு பத்திரிக்கையாளர்களிடம் தாமும் பேச வேண்டும் என்று லலித் அதுலத் முதலியைப் பார்த்துக் கூறினார். லலித்தும் அதற்கு இணங்கினார்.

மகாசங்கத்தின் அதியுச்ச பீடத்தின் பரிந்துரைக்கு அமைய சர்வகட்சி மநாட்டு உறுப்பினர்கள் இந்திய வம்சாவளித் தமிழர்களின் பிரஜாவுரிமைப் பிரச்சினையினைத் தீர்த்துவைக்க ஏகமனதாகச் சம்மதித்துவிட்டதாக அறிவித்தார். ஆகவே, இலங்கை விவகாரத்தில் இந்தியா இனிமேல் தலையீடு செய்வதற்கு எந்த முகாந்திரங்களும் இல்லையென்றும் அவர் தீர்க்கமாகக் கூறினார். தொடர்ந்து பேசிய ராகுல தேரை, இலங்கைத் தமிழர்களின் எமது நாட்டின் பிரஜைகள். ஆகவே, அவர்கள் சார்பாக இந்தியா இலங்கையில் தலையீடு செய்ய எந்த உரிமையும் கிடையாது என்றும் வாதிட்டார்.

மகா சங்கத்தின் அதியுச்ச அமைப்பினால் விடுக்கப்பட்ட பரிந்துரை பின்வருமாறு கூறியது,

"தம்மை இந்தியர்கள் என்று அழைத்துக்கொள்ளும் எந்தவொரு தனிநபரோ அல்லது குழுவோ எமது நாட்டில் இருக்க முடியாது. சிறிமா சாஸ்த்திரி ஆகியோரிடையே செய்துகொள்ளப்பட்ட ஒப்பந்தத்தின் படி அவர்களை அவர்களின் தாய்நாடான இந்தியாவிற்குத் திருப்பியனுப்பிவிடுவதன் ஊடாகவும், மீதமிருப்போருக்கு இலங்கைப் பிரஜாவுரிமையினை வழங்குவதன் ஊடாகவும் இதனை நாம் நிவர்த்திசெய்துகொள்ள முடியும். பிரஜாவுரிமை வழங்கப்படவேண்டிய இந்திய வம்சாவளித் தமிழர்களின் எண்ணிக்கை மகாசங்கத்தினர் எதிர்பார்த்ததைவிடவும் அதிகமாக இருந்தபோதிலும், அவர்களுக்கு இலங்கை பிரஜாவுரிமையினை வழங்கி, பிரச்சினையினைத் தீர்த்துவைக்க மகாசங்கத்தினர் தடைவிதிக்கப்போவதில்லை" என்று கூறியிருந்தது.

இந்தியாவுக்குத் திருப்பியனுப்புவதற்காக அடையாளம் காணப்பட்டிருந்த தமிழர்களை திருப்பியனுப்ப வேண்டும் என்கிற கோரிக்கையினையும் மகாசங்கத்தினரின் இந்த பரிந்துரை கோடிட்டுக் காட்டியிருந்தது. 1964 மற்றும் 1974 ஆம் ஆண்டுகளில் சிறிமாவுக்கும் சாஸ்த்திரிக்கும் இடையே செய்துகொள்ளப்பட்ட ஒப்பந்தத்தின்படி 975,000 இந்திய வம்சாவளித் தமிழர்களில் 600,000 பேரை இந்தியாவுக்குத் திருப்பியனுப்ப இருந்ததுடன் மீதி 375,000 பேருக்கும் இலங்கைப் பிரஜாவுரிமையினை வழங்க இலங்கை ஒத்துக்கொண்டிருந்தது. இந்தியப் பிரஜாவுரிமைக்கு விண்ணப்பிக்கவென்று வழங்கப்பட்ட 15 வருட கால அவகாசத்தில் 504,000 பேர் மட்டுமே விண்ணப்பித்திருந்தனர். மீதி 96,000 பேரும் நாடற்றவர்களாகவே இருந்தனர். ஆகவே தொண்டைமான், இந்திய பிரஜாவுரிமையற்றிருந்த 96,000 பேருக்கும் இலங்கை பிரஜாவுரிமை வழங்கப்படவேண்டும் என்று அரசாங்கத்தைக் கேட்டிருந்தார். மகாசங்கத்தினர் இலங்கைப் பிரஜாவுரிமை வழங்க சம்மதித்த இந்திய வம்சாவளித் தமிழர்கள் இவர்கள் தான்.

 

[ஈழப்பிரியன்]

சில தவறுகளால் தரவுத் தளத்தினை (database)  பின்னோக்கி நகர்த்த வேண்டிய தேவையேற்பட்டு விட்டது.  இந்த வகையில் நேற்று அதிகாலை 00:00 (ஐரோப்பிய நேரம்) இல் இருந்து இரவு 21 மணி வரை பதியப்பட்ட அனைத்து  விபரங்களும் இழக்கப்பட்டு விட்டது. ஏற்பட்ட தவறுக்கு வருந்துகின்றோம்.

 

ரஞ்சித் இதை மோகன் பதிந்துள்ளார்.

உங்கள் பதிவுகள் சரியாக உள்ளது என எண்ணுகிறேன்.

அடுத்த பதிவைப் போடமுதல் சரி பார்க்கவும்.

[ரஞ்சித்]

4 hours ago, ஈழப்பிரியன் said:

சில தவறுகளால் தரவுத் தளத்தினை (database)  பின்னோக்கி நகர்த்த வேண்டிய தேவையேற்பட்டு விட்டது.  இந்த வகையில் நேற்று அதிகாலை 00:00 (ஐரோப்பிய நேரம்) இல் இருந்து இரவு 21 மணி வரை பதியப்பட்ட அனைத்து  விபரங்களும் இழக்கப்பட்டு விட்டது. ஏற்பட்ட தவறுக்கு வருந்துகின்றோம்.

 

ரஞ்சித் இதை மோகன் பதிந்துள்ளார்.

உங்கள் பதிவுகள் சரியாக உள்ளது என எண்ணுகிறேன்.

அடுத்த பதிவைப் போடமுதல் சரி பார்க்கவும்.

நன்றியண்ணா,

நான் அந்த நேரத்தில் எதனையும் பதிவேற்றவில்லை என்று நினைக்கிறேன். பார்த்த அளவிற்கு எவையும் நீக்கப்பட்டிருப்பதாகத் தெரியவில்லை. 

Edited January 3 by ரஞ்சித்

[ரஞ்சித்]

பொது இணக்கப்பட்டிற்கான சாத்தியம்

சர்வகட்சி மாநாட்டின் இரு குழுக்களும் இணைந்து தமது இறுதியறிக்கையினை பங்குனி 15 ஆம் திகதி ஜெயாரிடம் கையளித்தன. அதனை அனைத்துக் கட்சிகளின் முன்னிலையில் பங்குனி 20 ஆம் திகதி ஜெயார் வெளியிட்டார். தனது ஆரம்ப உரையில் குறிப்பிட்ட மூன்று முக்கிய விட‌யங்கள் மிக ஆளமாக கலந்தாலோசிக்கப்பட்டு, கட்சிகளுக்கிடையே நான்கு விடயங்கள் தொடர்பாக பொது இணக்கப்பாடு ஏற்பட்டிருப்பதாக அவர் கூறினார். அந்த நான்கு விடயங்களையும் அவர் பின்வருமாறு விளக்கினார், 

1.  அரசை நடத்துவதற்கான பொறிமுறை. அரசாங்கத்தின் அனைத்து மட்டங்களிலும் மக்களின் பங்களிப்பினை உறுதிசெய்வதற்காக மத்திய அரசாங்கத்தில் இருக்கும் அதிகாரங்களை பரவலாக்குவது. ஆனால், எந்தெந்த அதிகாரங்களைப் பகிர்ந்தளிப்பது என்பது குறித்த தீர்மானங்கள் இதுவரையிலும் எட்டப்படவில்லை.

2. உள்ளூர் ஆட்சி மன்றங்களின் மீள் உருவாக்கம். ஐக்கிய தேசியக் கட்சி, கிராம அலுவலகர் மட்டத்தில் கிராம மண்டலங்களையும், உதவி அரசாங்க அதிபர் மட்டத்தில் பிரதேச மண்டலங்களையும் தன்னிச்சையாக உருவாக்கலாம் என்று குறிப்பிட்டிருக்கிறது. இந்த மண்டலங்களுக்கான தேர்தல்கள் நடத்தப்பட வேண்டிய விதம் குறித்து இதுவரை ஆராயப்படவில்லை.

3. பிரஜாவுரிமையற்றவர்கள் எனும் நிலையினை இல்லாதொழிப்பது. மகா சங்கத்தினர் இதற்கான பரிந்துரைகளை முன்வைத்திருக்கின்றனர்.

4. இனவன்முறைகளும் பயங்கரவாதமும். வன்முறைகளுக்கான காரணங்களும், அனைத்து வகையான பயங்கரவாத நடவடிக்கைகளும் முற்றாக இல்லாதொழிக்கப்படுதல் அவசியம்.

 

ஜெயவர்த்தன குறிப்பிட்ட "பொது இணக்கப்பாடு" என்பதனை அமிர்தலிங்கம் நிராகரித்தார். தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினரைப் பொறுத்தவரை அப்படியொரு பொது இணக்கப்பாடு ஏற்பட்டிருப்பதாக இதுவரையில் தாம் அறியவில்லை என்று அவர் கூறினார். இதற்கு ஜெயார் அளித்த பதில் பலரையும் அதிர்ச்சிக்குள்ளாகியது. "எனது தீர்மானமே பொது இணக்கப்பாடு" என்று அமிர்தலிங்கத்தைப் பார்த்துக் காட்டமாகக் கூறினார் ஜெயார்.

பின்னர்   அங்கிருந்தவர்களுக்கு இன்னொரு அதிர்ச்சியையும் கொடுத்த ஜெயவர்த்தன,  சர்வகட்சி மாநாட்டினை வைகாசி 9 ஆம் திகதிவரை தான் ஒத்திவைப்பதாக அறிவித்தார். இதனால் அதிர்ச்சியடைந்த அமிர்தலிங்கம் மாநாட்டினை 7 வாரங்களுக்கு ஒத்திவைப்பதற்கான காரணத்தைக் கேட்டார். இதற்குப் பதிலளித்த ஜெயார், சர்வகட்சி மாநாட்டின் இரு குழுக்களும் தமது அறிக்கையினைத் தயாரிக்க 7 வாரங்கள் தேவைப்படுவதாகக் சர்வசாதாரணமாகக் கூறினார். 

இராணுவ நடவடிக்கைக்காக சர்வகட்சி மாநாட்டினை ஒத்திவைத்த ஜெயார்

ஜெயார் சர்வகட்சி மாநாட்டினை வேண்டுமென்றே 7 வாரங்களுக்கு ஒத்திவைப்பதை உணர்ந்த அமிர்தலிங்கமும், குமார் பொன்னம்பலமும் , அதனை ஆட்சேபித்து கூட்டாக அவருக்கொரு கடிதத்தினை பங்குனி 23 ஆம் திகதி அனுப்பினார்கள். அக்கடிதத்தில் அரசாங்கம் மிகப்பெருமெடுப்பில் இராணுவ நடவடிக்கை ஒன்றை நடத்தத் திட்டமிடுவதாக தாம் அஞ்சுவதாகக் குறிப்பிட்டிருந்தனர். அக்கடிதம் பின்வருமாறு கூறுகிறது,

"பயங்கரவாதத்தினை முற்றாக அழிக்கிறோம் என்கிற போர்வையில் தமிழர் தாயகமான வடக்கிலும் கிழக்கிலும்  பெரும் எடுப்பிலான இராணுவ நடவடிக்கை ஒன்றினை அரசாங்கம் நடத்தப்போகின்றது என்கிற அச்சம் தமிழர்களின் மனதில் உருவாகியிருக்கிறது. இந்த இராணுவ நடவடிக்கைகளில் பெருமளவு அப்பாவிகள் கொல்லப்படவிருக்கிறார்கள் என்று அவர்கள் அஞ்சுகிறார்கள்".

 இந்தக் கூட்டுக் கடிதத்தில் எழுப்பப்பட்டிருந்த அச்சம் நியாயமானது. ஜெயவர்த்தன உண்மையாகவே பெருமெடுப்பிலான இராணுவ நடவடிக்கை ஒன்றினைத் திட்டமிட்டு வந்தார். இஸ்ரேலில் இருந்து இராணுவ பயிற்சியாளர்களையும் , புலநாய்வு அதிகாரிகளையும் இந்த இராணுவ நடவடிக்கைக்காக அவர் தருவித்திருந்தார். தென்னாபிரிக்காவிலிருந்து இராணுவக் கவச வாகன‌ங்களும், நவீன ஆயுதங்களும் பெருமளவில் கொள்வனவு செய்யப்பட்டிருந்தன. இத்தாக்குதல் நடவடிக்கைக்கென்று புதிதாக கஜபா ரெஜிமெண்ட் எனும் படைப்பிரிவும் உருவாக்கப்பட்டு வந்தது. தேசியப் பாதுகாப்பு அமைச்சராக லலித் அதுலத் முதலி நியமிக்கப்பட்டதோடு பயங்கரவாதத்தினை முற்றாக அழித்துவிடவேண்டும் என்கிற தெளிவான கட்டளையும், அதனை அடைவதற்கான அனைத்து அதிகாரங்களும் அவருக்கு வழங்கப்பட்டிருந்தது.

ஜெயாரின் சவாலினை ஏற்ற புலிகள்

அரசாங்கத்தால் விடுக்கப்பட்ட சவாலினை புலிகளும் ஏற்றுக்கொண்டார்கள். பங்குனி 24 ஆம் திகதி பருத்தித்துறையில் அமைந்திருந்த பொலீஸ் நிலையத்தைப் புலிகள் தாக்கினார்கள். பங்குனி 26 ஆம் திகதி  இரு விமானப்படை வீரர்களைக் கொன்றார்கள். சித்திரை 9 ஆம் திகதி முதலாவது கார்க்குண்டுத் தாக்குதலை வெற்றிகரமாக மேற்கொண்டார்கள். அரச அடக்குமுறைக்கெதிராக பொதுமக்களை அணிதிரட்டி போராட்டங்களை மேற்கொண்டார்கள். ஆத்திர மேலீட்டினால் ஆரியகுளத்தில் அமைந்திருந்த நாகவிகாரையும் பொதுமக்களின் தாக்குதலுக்கு உள்ளானது. இவை அனைத்தும் ஜெயாரை கோபத்தின் உச்சிக்கே இட்டுச் சென்றிருந்தன.

தன்மீது தாக்குதல் நடத்தியவர்கள் மீது அதைவிடவும் பலமாகத் திருப்பித் தாக்குவதே ஜெயாரின் நடைமுறையாக இருந்துவந்தது. பழிவாங்குதலை அரசியலில் ஒரு கொள்கையாகவே அவர் கைக்கொண்டு வந்திருந்தார். ஆகவே, தமிழ்ப் போராளி அமைப்புக்களை, குறிப்பாகப் புலிகளை முற்றாக இல்லாதொழிப்பது என்று அவர் கங்கணம் கட்டினார். தமிழ் மக்கள் மீதான தனது இராணுவப் பழிவாங்கல் நடவடிக்கைக்கான புறச் சூழலை அவர் தனது கட்டுப்பாட்டில் இருந்த ஊடகத்துறையினைக் கொண்டு மிகக் கச்சிதமாக உருவாக்கத் தொடங்கினார். இதற்காக இரண்டுவகையான விடயங்களை அவர் மேற்கொண்டார். முதலாவது தமிழ்ப் போராளி அமைப்புக்களைத் தனிமைப்படுத்தி முற்றாக அழிப்பது. இதனைச் செய்வதற்கு மிதவாதிகளான தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினர் இனிமேல் தேவையற்றவர்கள் எனும் நிலையினை மக்களிடையே உருவாக்குவது. ஏனென்றால், போராளிகளைக் கட்டுப்படுத்தும் நிலையினை முன்னணியினர் அப்போது இழந்திருந்தனர். இந்திய சஞ்சிகையான இந்தியா டுடேயிற்கு சித்திரை 30 ஆம் திகதி ஜெயார் வழங்கிய செவ்வியில் முன்னணியிர் தேவை அற்றுப் போய்விட்டது என்று பகிரங்கமாகவே தெரிவித்திருந்தார். 

தென்னிலங்கையின் பல ஊடகக்ங்களுக்கு தான் கொடுத்து வந்த செவ்விகளின் மூலமாகவும், தான் கலந்துகொண்ட பல கூட்டங்களில் ஆற்றிய உரைகள் ஊடாகவும் ஜெயாரின் நிலைப்பாட்டினை நாட்டிற்கு நியாயப்படுத்தும் செயற்பாட்டில் லலித் அதுலத் முதலி ஈடுபட்டார்.  லங்கா கார்டியனின் மேர்வின் டி சில்வாவுக்கு வழங்கிய செவ்வியொன்றில், "தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினருடன் பேசுவதில் என்ன பலன் இருக்கப் போகிறது?" என்ற கேள்வியை லலித் முன்வைத்தார். அதற்கான பதிலையும் தானே வழங்கினார், "அவர்களுடன் பேசுவதால் எந்தப் பயனும் எமக்குக் கிடைக்கப்போவதில்லை. அவர்கள் தமிழ் மக்களை இப்போது பிரதிநிதித்துவம் செய்யவில்லை. அவர்கள் பயங்கரவாதிகளைக் கண்டு அஞ்சுகிறார்கள். அரசாங்கம் பயங்கரவாதிகளுடன் ஒருபோதும் பேசாது" என்று அவர் கூறினார்.

தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினரும், இந்தியக் கொள்கை வகுப்பாளர்களும் ஜெயாரின் திட்டத்தினைத் தெளிவாகப் புரிந்துகொண்டனர். அமெரிக்க ஜனாதிபதி ரொனால்ட் ரேகனின் "பயங்கரவாத எதிர்ப்பு" நிலைப்பாட்டினை தனக்குச் சார்பாக ஜெயார் பாவிக்கத் தொடங்கியிருக்கிறார் என்பதை அவர்கள் உணர்ந்துகொண்டனர். தனக்குச் சார்பான நாடுகளின் உதவியினைக் கொண்டு தமிழ் ஆயுதப் போராட்டத்தினை முற்றாக அழித்துவிட ஜெயார் கங்க்கணம் கட்டியிருக்கிறார் என்பது அவர்களுக்கு நன்கு புரிந்தது.

தான் பலமிழந்து போய்விட்டதை அமிர்தலிங்கம் உணரத் தலைப்பட்டார். சர்வகட்சி மாநாட்டில் பங்குனி 9 ஆம் திகதி சோபையிழந்து உரையாற்றிய அமிர்தலிங்கம் "எம்மை இந்த மாநாட்டிற்கு  பேரம்பேசலில் ஈடுபட அழைத்தவரே எம்மீது வசைபாடி, எமது நம்பகத்தன்மையினை கேள்வி கேட்கும்போது, இம்மாநாடு கூட்டப்பட்டதற்கான உண்மை நோக்கம் தமிழர்களின் பிரச்சினைக்கு அரசியல் ரீதியிலான சமரசத் தீர்வு ஒன்றினைக் காண்பதல்ல என்பது சந்தேகத்திற்கு அப்பாற்பட்ட விதத்தில் உறுதியாக்கப்பட்டிருக்கிறது" என்று கூறினார்.

மீண்டும் மீண்டும் குழுக்களை அமைத்து காலத்தைக் கடத்திய ஜெயார்

ஜெயவர்த்தனா அரசியல்த் தீர்வில் நாட்டம் கொண்டிருக்கவில்லை என்பது வைகாசி மாதமளவில் இந்தியாவுக்கும், முன்னணியினருக்கும் தெளிவாகத் தெரிந்தது. சமாதான முயற்சிகளில் இருந்து அவர் பின்வாங்கத் தொடங்குகிறார் என்பதை அவர்கள் தெரிந்துகொண்டார்கள். வைகாசி 9 ஆம் திகதி பேசிய ஜெயவர்த்தனா தான் இரு குழுக்களை அமைப்பதாக அறிவித்தார். 

இதன்படி முதலாவது குழு அதிகாரப் பரவலாக்கத்திற்கான பொறிமுறை, வழங்கப்படும் அதிகாரங்கள் , அவற்றின் செயற்பாடுகள் குறித்து ஆராயும். இதற்கு பிரதமர் பிரேமதாச தலைவராக இருப்பார். 

இரண்டாவது குழு மக்களின் அவலங்கள் குறித்த நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடும். கல்வி, வேலைவாய்ப்பு ஆகியவற்றிற்கான சந்தர்ப்பங்களை அனைவருக்கும் சமமாகப் பகிர்வது, மொழி உரிமையினை நடைமுறைப்படுத்துவது ஆகியன குறித்து இக்குழு தீர்மானம் எடுக்கும். இதற்கு தேவநாயகம் தலைவராக இருப்பார். 

இதனையடுத்து தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணி, தமிழ்க் காங்கிரஸ், கம்மியூனிஸ்ட் கட்சி ஆகியவை இதற்கான தமது அதிருப்தியை அரசாங்கத்திற்குத் தெரியப்படுத்தியதோடு, இந்தக் குழுக்களுக்கான அமர்வுகளில் தாம் பங்கெடுக்கப்போவதில்லையென்றும், சர்வகட்சி மாநாடு மீள ஆரம்பிக்கும் வேளையில் தாம் அதில் கலந்துகொள்வதாகவும் அறிவித்தன. 

சர்வதேசத்தை ஏமாற்றவே முன்னணியினரை ஜெயார் பாவிக்கிறார் ‍- போராளிகள்

கூட்டத்தை ஒத்திவைத்துப் பேசிய ஜெயார், "இவ்விரு குழுக்களுக்கும் மிக முக்கியமான செயற்பாடுகள் கொடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. வடக்கில் வாழும் பெருமளவு இளைஞர்கள் கல்வி, வேலை வாய்ப்பு ஆகியன தொடர்பாகச் செயற்படவிருக்கும் குழுமீது அதிக அக்கறை காட்டுகிறார்கள். அதிகாரப் பரவலாக்கம் என்பது சில அரசியட் கட்சிகளில் இருக்கும் சிலருக்கான தேவை மட்டுமே. கல்வியிலும், வேலை வாய்ப்பிலும் கவனம் செலுத்துவதென்பது எதிர்காலச் சந்ததியினரின் பெரும்பாலானவர்களுக்கு நாம் வழங்கும் உதவியாகும்" என்று கூறினார்.

 ஜெயாரின் கருத்தினை தமிழ் இளைஞர்கள் எள்ளி நகையாடினார்கள். போராளி அமைப்புக்கள் தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியின் தலைவர்களை ஏளனமாகப் பேசினார்கள். "சர்வதேச சமூகத்தையும், மனிதவுரிமை அமைப்புக்களையும் ஏமாற்றுவதற்காகவே உங்களை ஜெயவர்த்தனா பாவித்து வருகிறார் என்று நாம் உங்களுக்கு முன்னரே கூறியிருந்தோம்" என்று அவர்கள் அமிர்தலிங்கத்தை விமர்சித்தார்கள். இதனை முன்னணியினர் பார்த்தசாரதியின் கவனத்திற்குக் கொண்டுசென்றபோது, "பொறுமையாக இருங்கள்" என்று  அவர்களுக்கு அறிவுரை வழங்கப்பட்டது. 

ஜெயாரினால் அமைக்கப்பட்ட இக்குழுக்கள் வைகாசியில் ஐந்துமுறை கூடின. ஆனி 1 ஆம் திகதி நடத்தப்பட்ட அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டத்தில் முன்னணியினரும், தமிழ்க் காங்கிரஸ் கட்சியினரும் கலந்துகொண்டனர். இனப்பிரச்சினைக்கான இறுதியானதும் உறுதியானதுமான தீர்வினை உடனடியாக எடுக்க அரசாங்கம் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும் என்று அமிர்தலிங்கம் இக்கூட்டத்தில் கேட்டுக்கொண்டார். மேலும், தமிழர் தாயகத்தில் அதிகரிக்கத் தொடங்கியிருந்த இராணுவ ஒடுக்குமுறைபற்றியும் சர்வகட்சி மாநாட்டின் கவனத்திற்கு அவர் கொண்டுவந்தார். 

அமிர்தலிங்கம் முன்வைத்த கோரிக்கையினை ஏறெடுத்தும் பார்க்கவும் ஜெயார் விரும்பவில்லை. அவர் அப்போதுதான் சீனா, ஜப்பான், தென் கொரியா ஆகிய நாடுகளுக்கு இருவாரகால சுற்றுப்பயணத்தை முடித்துக்கொண்டு நாடு திரும்பியிருந்தார். மேலும் அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து, இந்தியா ஆகிய நாடுகளுக்கான தனது சுற்றுப்பயணத்திற்கான நடவடிக்கைகளை ஒழுங்குசெய்வதிலும் அவர் ஈடுபட்டிருந்தார். சீனாவிடமிருந்து பெருமளவு ஆயுதங்களைக் கோரியிருந்த ஜெயார், அவற்றைக் கொள்வனவு செய்வதற்கான நிதியினை ஜப்பானிடமும், தென்கொரியாவிடமும் கேட்டிருந்தார்.

 

Edited January 3 by ரஞ்சித்
பார்க்கவும்

[ரஞ்சித்]

இராணுவ முஸ்த்தீபு

 

இந்தியாவிற்கெதிராக தனது சகாவான பிரேமதாசவைக் களமிறக்கிய ஜெயார் 

 அக்கால கட்டத்தில் ஜெயாருக்கு இருந்த ஒரே நோக்கம் இந்தியாவின் அழுத்தத்தை நிர்மூலமாக்கி இந்தியாவையும், இந்திராவையும் தற்காப்பு நிலையெடுக்கப் பண்ணுவதுதான். இந்தியாவைச் சீண்டுவதில் பெயர்பெற்றவராக விளங்கிய பிரேமதாச, ஜெயாரின் இந்த நோக்கத்திற்காகப் பயன்படுத்தப்பட்டார். இருமுனை  நடவடிக்கையினை பிரேமதாச மேற்கொண்டார்.

முதலாவது, இந்தியாவின் அனுசரணையின் ஊடாக முன்வைக்கப்பட்ட பிராந்திய சபைகளினூடான தீர்வினை உள்ளடக்கிய இணைப்பு "சி" யின் அடித்தளத்தைச் சிதைப்பது. இதனைச் செய்வதற்கு பாராளுமன்றத்தையும், ஊடகத்துறையினையும் அவர் களமாகப் பாவித்தார். பாராளுமன்றத்தில் அவர் மேற்கொண்ட பேச்சுக்களில் தமிழர்களுக்கு மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகளுக்கு மேலான எந்தத் தீர்வையும் வழங்க அரசாங்கம் தயாராக இல்லையென்று கூறத் தொடங்கினார். மேலும், மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகளைத் தவிர வேறு எதனையும் தமிழர்கள் கோரக் கூடாது என்றும் பேசி வந்தார்.

பிரேமதாசவின் இரண்டாவது முனை தமிழர்களுக்கு இந்தியா வழங்கிவரும் ஆதரவினைப் பலவீனப்படுத்தி ஈற்றில் முற்றாக அகற்றிவிடுவது என்பதாக இருந்தது. அதற்காக இந்தியாவிற்கு தொடர்ச்சியான தலைவலியைக் கொடுக்க அவர் முயன்றார். பொதுக்கூட்டம் ஒன்றில் பேசும்போது, "இலங்கை இறையாண்மையுள்ள சுதந்திரமான நாடு. ஆகவே, தனக்குத் தேவையானவற்றை தான் விரும்பும் நாடுகளில் இருந்து, தனக்கு உகந்த நேரத்தில் பெற்றுக்கொள்ளும் உரிமை அதற்கு இருக்கிறது" என்று இந்தியாவின் அழுத்தத்திற்கு தாம் அடிபணியப்போவதில்லை எனும் தொனியில் பேசினார். பின்னர், பங்குனி மாதத்தில் பாராளுமன்றத்தில் பேசும்போது, " நாம் எத்தகைய சவாலையும் எதிர்கொள்ளத் தயாராகவே இருக்கிறோம். இந்தியா எம்மை அச்சுருத்துவதை அனுமதிக்கப்போவதில்லை. இதனை இலங்கை அரசாங்கத்தின் சார்பில் நான் பிரகடனம் செய்கிறேன்" என்று பேசினார்.

மேலும், இந்தியா இரட்டை நிலைப்பாட்டைக் கொண்டு இயங்குவதாகக் குற்றஞ்சாட்டினார். இந்தியாவில் அது கைக்கொள்ளும் நடைமுறைக்கும், இலங்கையில் அது கைக்கொள்ளும் நடைமுறைக்கும் இடையே வேறுபாடு இருப்பதாக அவர் விமர்சித்தார். காஷ்மீரிலும், பஞ்சாப்பிலும் பயங்கரவாதத்தினை இரும்புக் கரம் கொண்டு அடக்கிவரும் இந்தியா, இலங்கையை அவ்வாறு செய்யவேண்டாம் என்று போதித்து வருகிறது என்று அவர் தெரிவித்தார். "எமது குற்றச்சாட்டு என்னவென்றால், எமது நாட்டில் உள்ள மக்கள் கூட்டத்தினரை தமது நாட்டிற்குள் வரவழைத்து, பயங்கரவாத நடவடிக்கைகளுக்கு அவர்களைப் பயிற்றுவித்து, எமக்கெதிராகச் செயற்பட மீண்டும் எமது நாட்டிற்குள் இந்தியா அனுப்பிவைக்கிறது. இதுதான் எமது பிரச்சினை. இந்திய அரசாங்கத்திற்கெதிராகப் போராடிவரும் சீக்கியப் பிரிவினைவாதிகளை நாம் இலங்கைக்கு அழைத்து, பயிற்சியளித்து மீளவும் இந்தியாவிற்குள் பயங்கரவாத நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட அனுப்பினால் இந்தியா என்ன செய்யும்? எங்களை இந்தியா அப்போது குற்றஞ்சாட்டியிருக்கும். ஆனால், நாம் ஒருபோதும் அதனைச் செய்யப்போவதில்லை. எமது நாட்டையோ அல்லது அல்லது எமக்குச் சொந்தமான எதனையோ பாவித்து எவரும் இந்த உலகில் உள்ள எந்த நாட்டிற்கும் எதிராகப் போரிடவோ அல்லது ஆக்கிரமிக்கவோ நாம் அனுமதிக்கப்போவதில்லை. அதுதான் எமது கொள்கை. அதேபோல், எந்தவொரு நாடும் எமக்கெதிராகச் செயற்படுவதை நாம் வெறுக்கிறோம். எமது கொள்கையினை மற்றையவர்களும் முன்மாதிரியாகப் பின்பற்ற வேண்டும் என்று நாம் எதிர்பார்க்கிறோம்" என்று அவர் கூறினார்.

சித்திரை மாத ஆரம்பத்தில் பாராளுமன்றத்தில் பேசிய பிரேமதாச, " தமிழ்ப் பயங்கரவாதிகளை எதற்காக இந்தியாவிற்கு வரவழைத்து ஆதரிக்கிறீர்கள்? எமது நாட்டை ஆக்கிரமித்து, கபளீகரம் செய்ய நீங்கள் விரும்பினால் அதை நேரடியாகச் செய்யுங்கள், பயங்கரவாதிகளின் பின்னால் ஒளிந்திருந்து செய்யாதீர்கள்" என்று அவர் இந்தியாவை நோக்கி விமர்சனத்தை முன்வைத்தார்.

பிரேமதாசவின் இந்தியாவுக்கெதிரான தாக்குதலும், இணைப்பு "சி" இற்கெதிரான விமர்சனமும் வைகாசி, ஆனி மாதங்களிலும் தொடர்ச்சியாக நடத்தப்பட்டு வந்தது.  இதே காலப்பகுதியில் தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினருக்கெதிரான தாக்குதலையும் அரசாங்கம் முன்னெடுத்திருந்தது.

சர்வகட்சி மாநாட்டினை ஜெயார் நடத்தி வந்த விதமும், தம்மீதான தொடர்ச்சியாக அரச ஊடகங்கள் ஊடாக முன்வைக்கப்பட்டு வந்த விமர்சன‌ங்களும் தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினருக்கு கடுமையான அதிருப்தியை ஏற்படுத்தியிருந்தது. ஆகவே, அரசாங்கத்துடன் ஒத்துழையாமை எனும் நிலைப்பாட்டினை தாம் எடுக்கப்போவதாக அமிர்தலிங்கம் ஊடகங்களுக்கு அறிவித்தார்.

இதனால் ஜெயார் கடுங்கோபமுற்றார். ஜெயாருக்கும் முன்னணியினருக்கு வளரத் தொடங்கிய கசப்புணர்வை உள்ளூர ஆதரித்த புலிகள் ஆனி 28 ஆம் திகதி வெளியிட்ட அறிக்கையில், தமிழர் தொடர்பான விடயங்களுக்குத் தாமே பொறுப்பானவர்கள் என்று தொனிப்பட அறிவித்தார்கள்.

"எம்மைப் புற‌க்கணித்திவிட்டு, தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினருடன் சமரசத்தில் ஈடுபடுவதில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை. எமது இலட்சியத்தை அடையும் வகையில் தீர்வு அமையப்பெறாத விடத்து எமது ஆயுதப் போராட்டம் தொடர்ந்தும் நடைபெற்றுக்கொண்டே இருக்கும்" என்று புலிகளின் அறிக்கை கூறியது.

புலிகளின் உத்தியோகபூர்வ சஞ்சிகையான விடுதலைப் புலிகள் ஆடி மாதத்தில் வெளியிட்ட அறிக்கையில் "சர்வகட்சி மாநாடு தமிழர் பிரச்சினைக்கான தீர்வெதனையும் தரப்போவதில்லை. கடந்த 17 வருட கால சரித்திரம் அதனையே உறுதிப்படுத்துகிறது. சிங்களத் தலைவர்களுடன் பேசிவந்த பழைய தலைமுறை தமிழ் அரசியல்வாதிகள் தமது தலைமுடியினை இழந்ததுதான் கண்ட மிச்சம். ஆனால், அப்படியிருந்தும் பேச்சுவார்த்தைகள் மூலம் தமிழருக்கான தீர்வினை அடைந்துவிடலாம் என்கிற நம்பிக்கையினை மட்டும் அவர்கள் கைவிடத் தயாரில்லை".

"புரட்சிகரமான புதிய தலைமுறை ஒன்று அரசியல் களத்திற்குள் வந்துவிட்டது என்பதை அவர்கள் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். அரசாங்கத்தாலோ, அரசியல் நடிகர்களாலோ தமிழ் மக்களின் அபிலாஷைகளை பூர்த்திசெய்துவிட முடியாது. தமிழர்களுக்கும் இவர்களுக்கு எந்தத் தொடர்பும் இனி இருக்கப்போவதில்லை. ஆகவே, தமீழிழ விடுதலைப் போராளிகளின் சரித்திரம் படைக்கப்போகும் சாகசக் களங்களை நாம் இனிமேல் தரிசிக்கப் போகிறோம். தமிழர்களின் புதிய பிரதிநிதிகள் அவர்களே. தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியின் தலைவர்கள் அல்லாமல், போராளி இளைஞர்களே இனிமேல் தமிழர்களின் கதாநாயர்களாகத் திகழ்வார்கள்" என்று கூறப்பட்டிருந்தது.

தமது இறுதி முயற்சியாக சத்தியாகக் கிரகப் போராட்டத்தை கையிலெடுத்த முன்னணியினர்

தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினரைப் பொறுத்தவரை அரசியல்க் களத்தில் தாமே இன்னமும் முக்கிய கதாப்பாத்திரங்கள் என்பதை அரசாங்கத்திற்கும் புலிகளுக்கும் நிரூபிக்க வேண்டிய கட்டாயம் இருந்தது. ஆகவே, 1983 ஆம் ஆண்டு ஆடி இனக்கொலை நிகழ்வின் முதலாம் வருட நினைவு தினத்தினை ஆடி 25 ஆம் திகதி யாழ்ப்பாணத்தில் அமைந்துள்ள வீரமாகாளியம்மண் கோயிலின் முன்பாக சத்தியாக்கிரக நிகழ்வு மூலம் அனுஸ்ட்டிப்பது என்று முடிவெடுத்தார்கள். இதுதொடர்பாக அமிர்தலிங்கம் வெளியிட்ட அறிக்கையில், "1983 ஆடி தமிழினக் கொலையினை துயருருதல், உண்ணாவிரதம் இருத்தல், பிரார்த்தனைகளில் ஈடுபடுதல் ஆகிய நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடுவதனூடாக அனுட்டிக்கப்போகிறோம். தமிழர்களுக்கான உரிமைகளை வன்முறையற்ற வழிகள் ஊடாகப் பெற்றுக்கொள்ளும் நோக்கில் நாட்டில் நடத்தப்படவிருக்கும் போராட்டங்களின் ஆரம்பமாக இந்தச் சத்தியாக்கிரக நிகழ்வு அமையும்" என்று கூறியிருந்தார்.

இதுதொடர்பான விபரமான செய்திக்குறிப்பினை சிவசிதம்பரம் ஊடகங்களுக்கு வெளியிட்டார். "தமிழ் மக்கள் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய அரசியல்த் தீர்வுத் திட்டம் ஒன்றினை சர்வகட்சி மாநாடு தரப்போவதில்லை என்பது உறுதியாகத் தெரிந்துவிட்டது என்று அவர் கூறினார். தமிழ் மக்கள் தாம் இழந்த உரிமைகளை மீளப் பெற்றுக்கொள்வதற்கான பொறுப்பினை தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினரிடமே இன்னமும் கையளித்திருக்கிறார்கள். எம்மைப்பொறுத்தவரை இந்தப் பொறுப்பென்பது மிகவும் உன்னதமானது. இதனை அடைவதற்கு நாம் பல்வேறு வழிகளில் முயன்று வருகிறோம். பேச்சுவார்த்தைகள் மூலமாகவும், இருதரப்புச் சமரசங்கள் மூலமாகவும் பாராளுமன்றத்தில் பேசுவதன் ஊடாகவும் சர்வதேச அளவில் எமது மக்களின் பிரச்சினைகளை அறியச் செய்திருக்கிறோம். ஆனால், இவை எதுவுமே எமக்கான தீர்வினைத் தரவில்லை. உலகில் பலவீனமானவர்கள் முன்னெடுக்கவேண்டிய போராட்ட வழிமுறை குறித்து மகாத்மா காந்தி கற்பித்துச் சென்றிருக்கிறார். ஆடி 25 ஆம் திகதி நாமும் அவ்வழியில் பயணிப்போம். உண்மையான சத்தியாக்கிரகிகளாக  நாம் மாறுவோம். இச்சத்தியாக்கிரக நிகழ்வு தமிழ் மக்களுக்கு அவலத்தை ஏற்படுத்துமாக இருந்தால், நாமே அந்த அவலங்களுக்கு முதலில் முகம் கொடுப்போம்" என்று அவரின் அறிக்கை கூறியது.

முன்னணியினரின் சத்தியாக்கிரகத்தைக் கலைத்துப்போட்ட போராளிகள்

1984 ஆம் ஆண்டு ஆடி மாதம் 25 ஆம் திகதி யாழ்ப்பாணம் வீரகாளியம்மண் ஆலய முன்றலில் கூடிய அமிர்தலிங்கம், சிவசிதம்பரம் தலைமையிலான சுமார் 200 பேர் அடங்கிய தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினரும், ஆதவாளர்களும் நிலத்தில் அமர்ந்து பிரார்த்தனையில் ஈடுபடத் தொடங்கினார்கள். மங்கையட்கரசி சுலோகங்களை பாடினார். புலிகள் மற்றும் ஈ.பி.ஆர்.எல்.எப் அமைப்புக்களைச் சேர்ந்த  சுமார் 200 இளைஞர்கள் அவர்களைச் சூழ்ந்துகொண்டனர்.  சத்தியாக் கிரகத்தில் ஈடுபட்டவர்களை நோக்கி அவர்கள் பல கேள்விகளை முன்வைத்தனர். "இவ்வளவு காலமும் நீங்கள் எங்கே போயிருந்தீர்கள்? மக்களுடன் நிற்கவேண்டிய தருணத்தில், அவர்களைக் கைவிட்டு ஓடி ஒளிந்துவிட்டு இப்போது வந்து அவர்களின் முன்னால் வந்து உங்களைத் தலைவர்கள் என்று கூறிக்கொள்வது உங்களுக்கு அவமானமாகத் தெரியவில்லையா?" என்கிற கேள்விகளும், கேலிகளும் முன்னணியினரை நோக்கி அங்கு எழுப்பப்பட்டன.

உண்ணாவிரதம் இருந்து உரிமைகளை வெல்லும் காலம் முடிவடைந்துவிட்டது என்று இளைஞர்கள் கூறினார்கள். பேச்சுவார்த்தைகள் மூலம் தீர்வினைக் காணமுடியும் என்று இன்னமும் நம்புகிறீர்களா? என்று அவர்கள் முன்னணியினரைப் பார்த்துக் கேள்வி எழுப்பினார்கள். இப்போது துப்பாக்கிகள் சுடத் தொடங்கிவிட்டன என்பதை மறக்கவேண்டாம் என்று நினைவுபடுத்தினார்கள். தமிழர்களின் போராட்டம் இளைஞர்களின் கைகளுக்கு தற்போது வந்துவிட்டது என்று அவர்கள் எச்சரித்தார்கள். "தயவுசெய்து உங்களின் சத்தியாக்கிரகத்தை முடித்துவிட்டு இங்கிருந்து அகன்று செல்லுங்கள்" என்று அவர்கள் அறிவுருத்தினார்கள். 

சத்தியாக்கிரகத்தில் ஈடுப்பட்ட பலர் அங்கிருந்து விலகிச் சென்றார்கள். வெறும் 20 பேரே அங்கு தொடர்ந்தும் நின்றிருந்தார்கள். அவர்களை சூழ்ந்துகொண்ட இளைஞர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிக்கத் தொடங்கியது. புலிகளின் போராளிகளில் ஒருவரான திலீபன் மதியவேளை, 12 உணவுப் பொதிகளுடன் அங்கு வந்தார். உண்ணாவிரதத்தில் ஈடுபட்டிருந்த தலைவர்களின் முன்னால் உணவுப் பொட்டலங்கள் வைக்கப்பட்டன. அவர்களின் அருகில் அமர்ந்துகொண்ட இளைஞர்கள் உணவுப் பொட்டலங்களை திறந்து அருந்த ஆரம்பித்தார்கள். இதனையடுத்து தமது உண்ணாவிரதப் போராட்டம் முடிவிற்கு வருவதாக அறிவித்துவிட்டு, தோல்வியுற்றவராய் அங்கிருந்து அகன்று சென்றார் அமிர்தலிங்கம்.

சமாதான வழிகளிலான போராட்டம் முடிவிற்கு வர, ஆயுதங்கள் மூலமான போராட்டம் களத்திற்கு வந்துவிட்டிருந்தது.

 

 

Edited January 4 by ரஞ்சித்

[ஈழப்பிரியன்]

இதுவரை பிரேமதாச மீது லேசான நல்ல அபிப்பிராயம் இருந்தது.

[ரஞ்சித்]

தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியைக் குழிதோண்டிப் புதைத்தல்

யாழ்ப்பாணத்தில் ஆடி 25 ஆம் திகதி தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினால் நடத்தப்பட்ட‌ சத்தியாக்கிரக நிகழ்வு பற்றிய செய்தி லேக் ஹவுஸ் நிறுவனத்திற்குக் கிடைத்தபோது அங்கிருந்தோர் அனைவரும் மிகவும் அகமகிழ்ந்தனர். பின்னர் தொலைக்காட்சி, வானொலி மற்றும் பத்திரிக்கைகள் ஊடாக இச்செய்தி சிங்கள மக்களிடையே பரவியபோது அந்த மகிழ்ச்சி அவர்களையும் பற்றிக்கொண்டது.

இச்செய்தி வெளிவந்தபோது வாராந்த பத்திரிக்கையாளர் கூட்டத்திற்காக தகவல்த் திணைக்களத்திற்குச் சென்றிருந்தேன். அமைச்சரவைப் பேச்சாளரும், அரசாங்க அமைச்சருமான ஆனந்த திஸ்ஸ தி அல்விஸ் மிகுந்த  அக்களிப்புடன் இச்செய்தியைப் பகிர்ந்துகொண்டார். "தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியின் காலம் முடிவடைந்துவிட்டது" என்று அவர் கூறினார். "இந்தச் சூழ்நிலையில் தமிழர்களின் பிரச்சினைக்குத் தீர்வுகாண்பதற்காக தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினருடன் பேசுவதில் என்ன பயன் இருக்கப்போகிறது என்கிற கேள்வியும் எழுகிறது" என்று அவர் மேலும் கூறினார்.

டெயிலி நியூஸ் பத்திரிகைக்காக சத்தியாக்கிரகம் தொடர்பான செய்தியை நான் எழுதினேன். ஆனந்த திஸ்ஸ தி அல்விஸின் கேள்வியைத் தலைப்பாக இட்டு நான் எழுதிய கட்டுரையில் யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து எமது நிருபர்கள் தொலைபேசியூடாக தொடர்ச்சியாக வழங்கிவந்த உடனடிச் செய்திகளையும் கோர்த்து எழுதினேன். "தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியின் பாதை முடிந்துவிட்டது" என்கிற தலைப்பில் அச்செய்தி வெளியாகியிருந்தது. 

 லலித் அதுலத் முதலி உடனடியாக செயலில் இறங்கினார். டெயிலி நியுஸ் மற்றும் சண் பத்திரிக்கைகளில் அவர் ஒரு செய்தியை விதைத்தார். " தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினர் இனிமேல் சர்வகட்சி மாநாட்டில் பங்குபற்றுவதன் மூலம் என்ன பலன் இருக்கப்போகிறது என்று தம்மை அடையாளம் காட்ட விரும்பாத அரச தரப்புத் தகவல்கள் கருத்துத் தெரிவிக்கின்றன" என்பதே அவர் விதைத்த செய்தி. அப்படியானால், அவர்கள் யாரைத்தான் பிரதிநிதித்துவம் செய்கிறார்கள்? என்கிற கேள்வியையும் அச்செய்தி கேட்டிருந்தது.

தலைப்புச் செய்தியாக தாம் இட்டதையே ஆசிரியர்த் தலையங்கமாகவும் சண், டெயிலிநியூஸ் உட்பட்ட ஆங்கில மற்றும் சிங்களப் பத்திரிக்கைகள் வெளியிட்டிருந்தன. இந்தச் செய்திகள், குறிப்புக்கள், தலையங்கங்கள் அனைத்தினதும் நோக்கம் ஒன்றுதான். அதுதான் தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினை குழி தோண்டிப் புதைத்து விடுவது. தமிழர்களே அக்கட்சியை நிராகரித்துவிட்டார்கள். சிங்கள மக்கள் அதனைத் தூக்கிச் சுமக்கவேண்டிய தேவை என்ன? ஆகவே புதைத்துவிடலாம் என்பதே அவர்களின் செய்தி.

முன்னணியினரின் நம்பகத்தன்மையினைக் கேள்விகேட்கும் முடிவு ஜெயவர்த்தனவினாலேயே எடுக்கப்பட்டது. இந்த முடிவினை அவர் எடுப்பதற்கான காரணம் இந்தியாவும் சர்வதேசமும் முன்னணியினருடன் பேசுவதனூடாக தமிழ் மக்களின் பிரச்சினைக்குத் தீர்வொன்றினைக் காணுமாறு அவர் தலைமையிலான அரசாங்கத்தின் மீது கடுமையான அழுத்தங்களைப் பிரயோகித்து வந்திருந்தன. மேலும், தில்லியில் செய்துகொள்ளப்பட்ட இணக்கப்பாடான இணைப்பு "சி" இற்கு அமைவாகவே தீர்வு அமையவேண்டும் என்று முன்னணியினரும் தொடர்ச்சியாக் கோரிவந்திருந்தனர். ஆனால், இணைப்பு "சி" இன் அடிப்படையில் ஓரளவிற்கேனும் அதிகாரங்களைத் தமிழர்களுக்கு வழங்குவதை அரசாங்கம் சிறிதும் விரும்பவில்லை. ஆகவேதான், இந்த இக்கட்டான சூழ்நிலையில் இருந்து தன்னை விடுவித்துக்கொள்ள அரசாங்கம், முன்னணியினரைத் தமிழர்களே நிராகரித்து விட்டதனால், அவர்களுடன் தொடர்ந்து பேசுவதில் என்ன பயன் இருக்கப்போகிறது எனும் கேள்வியை முன்வைக்கத் தொடங்கியது.

ஆனாலும், தமிழரின் பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காண்பதற்கு யாருடன் அரசாங்கம் இனிமேல் பேசப்போகிறது எனும் கேள்வி தொடர்ந்தது. இதற்கான ஜெயவர்த்தனவின் பதில், "அர‌சாங்கம் யாருடனும் பேச வேண்டிய தேவையில்லை, எதற்காகப் பேசவேண்டும்?" என்பதாக  இருந்தது.

யாழ்ப்பாணத்தில் முன்னணியினரால் நடத்தப்பட்ட சத்தியாக்கிரக நிகழ்வு தோல்வியில் முடிவடைந்தமை அக்கட்சியினைத் தமிழர்கள் நிராகரித்துவிட்டார்கள் என்பதனையே காட்டியது. மக்களைப் பிரதிநிதித்துவம் செய்யாமல், தம்மை மட்டுமே பிரதிநிதித்துவம் செய்யும் ஒரு கட்சியோடு பேச்சுக்களில் ஈடுபடுவதில பயன் ஏதும் இருக்கப்போவதில்லை என்பது உண்மைதான். ஆனால், சர்வதேச சமூகத்தினால் ஏற்றுக்கொள்ளப்படாத இலட்சியமான ஈழம் எனும் தனிநாட்டிற்காகப் போராடிவரும் ஆயுதம் ஏந்திய போராளிகளுடன் பேசவேண்டிய தேவை இருக்கிறது.  ஆனாலும், சுய கெளரவம் கொண்ட எந்த அரசும் பயங்கரவாதிகளுடன் பேசாது என்பதும் திண்ணம்.

அப்படியானால் நடக்கப்போவது என்ன? தமிழர்களுடன் சமரசப் பேச்சுக்களில் ஈடுபடுங்கள் என்று சர்வதேசம் கொடுத்துவரும் அழுத்தங்கள் இனிமேல் செயல் இழக்கப்போகின்றன. குறிப்பாக இந்தியாவினால் இராஜதந்திர ரீதியில் இதுவரை கொடுக்கப்பட்ட அழுத்தங்களுக்கான அடிப்படை இனிமேல் இருக்கப்போவதில்லை.

அரசியல் ரீதியிலான இணக்கப்பாடு ஒன்றிற்கான அழுத்தங்கள் இனிமேல் இல்லாது போகுமிடத்து அரசாங்கம் செய்யவேண்டியதெல்லாம் தமிழர்களின் கவலைகளைப் போக்குவது மட்டும்தான் என்கிற ரீதியில் அரசதரப்பிலிருந்து நியாயங்கள் பேசப்பட்டு வந்தன. அதனையே ஜெயவர்த்தனவும் செய்ய முடிவெடுத்தார். மேலும், பயங்கரவாதத்தினை அழிக்கிறேன் என்கிற போர்வையில் தமிழரின் விடுதலைக்கான ஆயுத ரீதியிலான போராட்டத்தையும் முற்றாக தன்னால் அழித்துவிடமுடியும் என்றும் அவர் உறுதிபூண்டார்.

பேச்சுவார்த்தையிலிருந்து போர்க்களத்திற்கு களம் மாற்றப்பட்டிருப்பதற்கான நியாயப்படுத்தல்கள் இவ்வாறு அமைந்திருந்தன. பேச்சுவார்த்தைகளில் ஈடுபட்டுவந்த அரசியல் அமைப்பொன்றினை முற்றாக நிராகரித்திருக்கும் ஒரு சமூகத்துடன் எப்படி தொடர்ந்தும் பேச்சுக்களில் ஈடுபட‌ முடியும்? அச்சமூகம் ஜனநாயக அரசியலைக் கைவிட்டு போராளிகளுக்கு தமது விசுவாசத்தை தற்போது காட்ட ஆரம்பித்திருக்கிறது. ஆனால், போராளிகளோ ஆயுதத்தின் மூலமாக மட்டுமே பேசலாம் என்கிற முடிவில் இருக்கிறார்கள். ஆகவே, அவர்களுடன் ஆயுத மூலமாகப் பேசுவதைத் தவிர அரசாங்கமான எமக்கும் வேறு தெரிவுகள் இல்லை என்பதே அந்த நியாயப்படுத்தல்களின் சாராம்சம்.

ஜெயவர்த்தனவின் போருக்கான நியாயப்படுத்தலை அனைத்துச் சிங்கள ஊடகங்களும் பிரதிபலித்ததோடு அதற்கான முழு ஆதரவினையும் வழங்கத் தொடங்கின. ஆனால், ஒற்றைச் சிங்கள ஊடகவியலாளரான லங்கா கார்டியனின் மேர்வின் டி சில்வா மட்டும் இதனால் வரப்போகும் ஆபத்தினை உணர்ந்திருந்தார். தனது செய்தி ஆய்வில், "தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினரைப் புதைத்தது யார்?" என்கிற தலைப்பில் 1984 ஆம் ஆண்டு ஆவணி 1 ஆம் திகதி கட்டுரை ஒன்றை அவர் வரைந்தார். "இது ஒரு தூரநோக்கற்ற, முட்டாள்த்தனமான நடவடிக்கை" என்று அதனைக் குறிப்பிட்டார்.

முன்னணியினரின் அரசியலைப் புதைப்பதன் ஊடாக ஜெயாரும் அவரது ஆலோசகர்களும் வெறுமனே அக்கட்சியை மட்டும் புதைக்கவில்லை, மாறாக வன்முறையற்ற - ஜனநாயக வழி இணக்கப்பட்டிற்கான வழியையும் முற்றாகவே புதைத்துவிட்டார்கள் என்று அவர் எச்சரித்தார். "முன்னணியினரைத் தனிமைப்படுத்தி ஒதுக்கிவிடும் கைங்கரியம் முற்றுப்பெற்றுவிட்டது. ஆனால் யாரின் இலாபத்திற்காக இது செய்யப்பட்டது? யாரின் திட்டமிடலின் கீழ் இது செய்யப்பட்டது? சரித்திரமே இதற்கான பதிலை வழங்கட்டும்" என்று தன‌து செய்தி ஆய்வினை அவர் முடித்திருந்தார்.

சரித்திரம் அதற்கான பதிலை வழங்கியது. மேர்வின் எதிர்வுகூறியது போன்றே தமிழ்ப் போராளிகள் இதனால் இலாபமடைந்தார்கள். மிகச் சிறந்த அரசியல் அவதானியாகவும், இராணுவ திட்டமிடலாளராகவும் வளர்ந்துவிட்டிருந்த பிரபாகரன் தனது அமைப்பிற்காக ஜெயார் உருவாக்கித் தந்திருந்த இந்த அரிய சந்தர்ப்பத்தினை தனக்குச் சாதகமான முறையில் பயன்படுத்திக்கொண்டார்.

மேர்வின் டி சில்வாவின் எச்சரிக்கையினைச் சற்றேனும் சட்டைசெய்திராத ஜெயவர்த்தன, தனது தூரநோக்கற்ற அரசியல் முன்னெடுப்பில் முற்றாகக் காலெடுத்துவைத்தார். அவரைச் சுற்றி துதிபாடும் குழு ஒன்றிருந்தது. அதுலத் முதலி, ஆனந்த திஸ்ஸ தி அல்விஸ் மற்றும் காமிணி திஸாநாயக்க என்று அக்குழு அவர் செய்யும் விடயங்களைத் தொடர்ச்சியாக ஆதரித்து, முண்டுகொடுத்து வந்தது. அன்றிலிருந்து சர்வகட்சி மாநாடு என்பது தமிழரின் கவலைகளுக்கு தீர்வு வழங்குவோம் என்கிற போர்வையில், நடைமுறையில் இருந்துவந்த அரசியல் பொறிமுறைக்கான மெருகூட்டலினை மட்டுமே செய்யத் தொடங்கியது. ஜெயாரினால் அமைக்கப்பட்ட இரு குழுக்களும் வெறுமனே இந்த நோக்கத்திற்காக அவரால் பாவிக்கப்பட்டன.

 

Edited January 6 by ரஞ்சித்
spelling

[ரஞ்சித்]

இந்திராவின் வேண்டுகோள்

அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து ஆகிய நாடுகளுக்கான தனது பயணத்தை முடித்துக்கொண்டு வரும் வழியில் ஜெயவர்த்தன இந்தியாவுக்கும் சென்றார். அங்கு இந்திரா காந்தியை அவர் சந்தித்தார். ஜெயாருடன் பேசுகையில், இலங்கையில் இராணுவ ரீதியில் தலையிடும் நோக்கமோ, இலங்கையை ஆக்கிரமிக்கும் நோக்கமோ இந்தியாவுக்குச் சற்றேனும் கிடையாது என்று இந்திரா கூறினார். தனது நிலைப்பாட்டினை முன்னணியினரிடம் தான் தெளிவாகக் கூறிவிட்டதாக அவர் தெரிவித்தார்

அதன்பின்னர் பேசிய இந்திரா, சர்வக்ட்சி மாநாட்டின் நடவடிக்கைகளை விரைவுபடுத்துமாறும் தமிழர்களின் பிரச்சினைக்கான தீர்வாக சுயாட்சிகொண்ட பிராந்தியங்களே அமையும் என்று இந்தியா எண்ணுவதாகவும் கூறினார். இதற்குப் பதிலளித்த ஜெயார் சுயாட்சி கொண்ட பிராந்தியங்கள் எனும் தீர்வினை வழங்க எதிர்க்கட்சித் தலைவரான சிறிமாவோ பண்டாரநாயக்க தடைபோட்டுவருவதாகக் கூறினார். அதன் பின்னர் பேசிய இந்திரா, அப்படியானால் மாகாணசபை முறையினை அமுல்ப்படுத்துங்கள் என்று கேட்டுக்கொண்டார். அதற்குப் பதிலளித்த ஜெயார், சிங்கள மக்கள் தற்போது இருக்கும் மனோநிலையில் மாகாணசபை முறையினையும் தன்னால் ஏற்படுத்த முடியாது என்று மறுத்தார். "எமக்கான ஆதரவுத் தளத்தினை நாம் இழந்துவிடுவோம், நாம் எல்லோரையும் இழந்துவிடுவோம்" என்று அவர் கூறினார்.

தமிழ்நாட்டில் இயங்கிவரும் தமிழ்ப் போராளிகளின் பயிற்சிமுகாம்கள் குறித்த விடயங்களை இந்திராவிடம் காண்பித்த ஜெயவர்த்தன‌

தமிழரின் பிரச்சினைக்கான தீர்வு விரைவில் கிடைக்கப்பெறுவதை தனது அரசாங்கம் விரும்புகிறது என்று இந்திரா கூறினார். இச்சந்தர்ப்பத்தினை எதிர்பார்த்திருந்த ஜெயார், "நான்கூட விரைவான தீர்வினையே விரும்புகிறேன். ஆனால் இலங்கையில் வன்முறையில் ஈடுபட்டு வருவோர் தீர்விற்கான முயற்சிகளுக்குத் தடங்கலாக இருக்கின்றனர். பயங்கரவாதிகள் தமிழ்நாட்டில் தங்கியிருந்து,பயிற்சி முகாம்களை அமைத்து, இலங்கையில் பயங்கரவாத நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டு வருவது குறித்து சிங்கள மக்கள் கோபம் கொண்டிருக்கின்றனர்" என்று பதிலளித்தார்.

தமிழ்நாட்டில் போராளிகளுக்கான பயிற்சிமுகாம்கள் இருக்கின்றன எனும் ஜெயாரின் கூற்றினை இந்திரா நிராகரித்தார். ஆனால், சுமார் முப்பதினாயிரம் இலங்கைத் தமிழ் அகதிகள் தமிழ்நாட்டில் தங்கியிருப்பதாகவும், அவர்களைப் பராமரிக்கவே முகாம்கள் அமைக்கப்பட்டுள்ளதாகவும் தெரிவித்தார். அதற்குப் பதிலளித்த ஜெயார், "உங்களுக்கு வேண்டுமென்றால் இது தெரியாமல் இருக்கலாம். ஆனால் எனக்கோ இம்முகாம்கள் குறித்து அனைத்து விடயங்களும் தெரியும்" என்று கூறியதுடன் தன்னுடன் கொண்டுவந்திருந்த, முகாம்கள் அமைந்திருந்த இடங்களின் வரைபடங்கள், அவற்றின் பெயர்கள், ஒவ்வொரு போராளி அமைப்பிற்கும் பயிற்சி வழங்கப்பட்ட முகாம்களின் விபரங்கள், ஒவ்வொரு முகாமிலும் பயிற்றப்பட்டு வந்த போராளிகளின் எண்ணிக்கை, பயிற்சி முகாம்களில் பயிற்றுவாளர்களாகச் செயற்பட்டு வந்த இந்திய இராணுவ அதிகாரிகளின் பெயர்கள், தரங்கள் என்று அனைத்து விடயங்களையும் ஆவண வடிவில் இந்திராவிடம் கையளித்தார். 

ஜெயார் தன்னிடம் காண்பித்த பயிற்சிமுகாம்கள் குறித்த விபரங்களைக் கண்ணுற்றபோது ஒருகணம் அதிர்ந்துபோன இந்திரா ஒருவாறு சமாளித்துக்கொண்டே  அவ்விடயங்கள் குறித்து விசாரிப்பதாகப் பதிலளித்தார். ஜெயார் தன்னிடம் காண்பித்த விடயங்கள் சரியானவைதான் என்பது இந்திராவுக்குத் தெரியும். அவரது ஆச்சரியமெல்லாம் இவற்றினை ஜெயாருக்கு வழங்கியது யாரென்பதுதான்.

போராளி அமைப்புகளுக்குள் ஊடுருவிய லலித்தும், விலைபோன மலையாளி அதிகாரியும் 

தேசியப் பந்தோபஸ்த்து அமைச்சராகப் பதவியேற்றதும் லலித் அதுலத் முதலி செய்த முக்கியமான விடயங்களில் ஒன்று தமிழ்ப் போராளி அமைப்புகளுக்குள்ளும், இந்திய உளவுத்துறையான ரோவிற்குள்ளும் தனக்கான உளவாளிகளை உட்புகுத்திக்கொண்டதுதான். சென்னையில் செயற்பட்டுவந்த ரோவின் அலுவலகத்திற்கு மலையாளி அதிகாரியான உன்னிகிருஷ்ணன் பொறுப்பாகவிருந்தார். சி.ஐ.ஏ இன் உதவியுடன் லலித் அதுலத் முதலி உன்னிகிருஷ்ணனை விலைக்கு வாங்கியிருந்தார். இவரே தமிழ்நாட்டில் இயங்கிவந்த போராளிகளுக்கான பயிற்சிமுகாம்களின் அமைவிடங்கள் , வரைபடங்கள் பற்றிய அனைத்துத் தகவல்களையும் இலங்கையின் பொலீஸ் புலநாய்வுத்துறைக்கு வழங்கியிருந்தார். இவற்றினை அடிப்படையாக வைத்தே உதவிப் பொலீஸ் அத்தியட்சகரான சிறில் ஹேரத் ஜெயவர்த்தனவுக்கான ஆவணங்களை தொகுத்து வழங்கினார். இவரது அறிக்கையில் போராளிகள் பயிற்சிகளின்போது பாவித்த ஆயுதங்களின் வகைகள் முதல் பல விடயங்கள் குறிப்பிட‌ப்பட்டிருந்தன.

இந்தியாவிற்கு விஜயம் செய்த ஜெயாருடன் அதுலத் முதலியும் சென்றிருந்தார். அங்கு செய்தியாளர்களிடம் பேசும்போது இவர்கள் இருவரும் கடுமையான தொனியைப் பாவித்தனர். பத்திரிக்கையாளர் சந்திப்புக்களின் போது தமிழர்களின் பிரச்சினை என்பது இலங்கையின் உள்நாட்டு விவகாரம் என்று உறுதியாகத் தெரிவித்தனர். அங்கிருப்பது பயங்கரவாதப் பிரச்சினை மட்டுமே என்று பிடிவாதமாக நின்றனர். மேலும், அரசியல் ரீதியிலான‌ தீர்வொன்றிற்கு இராணுவ ரீதியிலான வெற்றி தவிர்க்கமுடியாத அங்கமாகும் என்றும் வாதாடினர்.  "பயங்கரவாதிகளின் நடவடிக்கைகளை அதிகளவில் கட்டுப்படுத்தி அழித்துவிடுவதூடாக அரசியல்த் தீர்விற்கான சந்தர்ப்பத்தினை அதிகரித்துக்கொள்ள முடியும்" என்று லலித் அதுலத் முதலி பத்திரிக்கையாளர்களிடம் கூறினார்.

இந்திய அரசாங்கத்தின் நிலைப்பாட்டினை ஆதரித்து வந்த இந்துப் பத்திரிக்கை, இலங்கையில் நடக்கும் பிரச்சினைகளால் 30,000 தமிழர்கள் தமிழ்நாட்டிற்கு அகதிகளாக தஞ்சம் கோரி வந்துள்ள நிலையில் இதனை இலங்கையின் உள்வீட்டு விவகாரம் என்று கருதமுடியாது என்று வாதாடியது. மேலும், இலங்கையில் இருப்பது பயங்கரவாதப் பிரச்சினையல்ல என்றும் அது கூறியது. "தமிழர்கள் எதிர்நோக்கும் பிரச்சினைகளின் தீவிரம் அதிகரித்துவருவதனாலேயே தமிழ் இளைஞர்கள் ஆயுதமேந்தும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டனர் என்றே பார்க்கபடுதல் அவசியம்" என்று அது மேலும் கூறியது.

[ஈழப்பிரியன்]

6 minutes ago, ரஞ்சித் said:

தேசியப் பந்தோபஸ்த்து அமைச்சராகப் பதவியேற்றதும் லலித் அதுலத் முதலி செய்த முக்கியமான விடயங்களில் ஒன்று தமிழ்ப் போராளி அமைப்புகளுக்குள்ளும், இந்திய உளவுத்துறையான ரோவிற்குள்ளும் தனக்கான உளவாளிகளை உட்புகுத்திக்கொண்டதுதான். சென்னையில் செயற்பட்டுவந்த ரோவின் அலுவலகத்திற்கு மலையாளி அதிகாரியான உன்னிகிருஷ்ணன் பொறுப்பாகவிருந்தார். சி.ஐ.ஏ இன் உதவியுடன் லலித் அதுலத் முதலி உன்னிகிருஷ்ணனை விலைக்கு வாங்கியிருந்தார். இவரே தமிழ்நாட்டில் இயங்கிவந்த போராளிகளுக்கான பயிற்சிமுகாம்களின் அமைவிடங்கள் , வரைபடங்கள் பற்றிய அனைத்துத் தகவல்களையும் இலங்கையின் பொலீஸ் புலநாய்வுத்துறைக்கு வழங்கியிருந்தார். இவற்றினை அடிப்படையாக வைத்தே உதவிப் பொலீஸ் அத்தியட்சகரான சிறில் ஹேரத் ஜெயவர்த்தனவுக்கான ஆவணங்களை தொகுத்து வழங்கினார். இவரது அறிக்கையில் போராளிகள் பயிற்சிகளின்போது பாவித்த ஆயுதங்களின் வகைகள் முதல் பல விடயங்கள் குறிப்பிட‌ப்பட்டிருந்தன.

இது போராளிகளை அல்ல.

மலையாளி தனது நாட்டையே காட்டிக் கொடுத்திருக்கிறான்.

எமக்கு எமனாக வந்தவனெல்லாம் மலையாளியாக இருக்கிறாங்களே?

[ரஞ்சித்]

ஜெயவர்த்தனவின் ஆலோசனைகள்

 இந்திரா காந்தியுடனான தனது சந்திப்பு நிறைவுபெற்று மூன்று வாரங்களின் பின்னர் ஆடி 23 ஆம் திகதி சர்வகட்சி மாநாட்டின் கட்சித் தலைவர்களுடன் கூட்டம் ஒன்றினை ஜெயார் நடத்தினார். இணக்கப்பாட்டிற்கு வரமுடியாத இரு விடயங்களினால் சர்வகட்சி மாநாட்டின் கலந்துரையாடல்கள் தடைப்பட்டுள்ளதாக அவர் கூறினார். ஒருபகுதியினர் மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகளுக்கு மேலதிகமாக எதனையும் கொடுக்கக் கூடாது எனும் வேளை, இன்னொரு பகுதியினர் அதிகாரம் மிக்க பிராந்தியங்களுக்குக் குறைந்த எந்தத் தீர்வையும் ஏற்றுக்கொள்ளமுடியாது என்று கூறிவருகிறார்கள். ஆகவே, இவ்விரு பகுதியினரினதும் அடிப்படை கொள்கைகளைப் பாதிக்காவண்ணம் இரு பகுதியினரும் சந்திக்கக் கூடிய சமரச நிலைப்பாடு ஒன்றிற்கு வருவது அவசியம் என்று அவர் கூறினார். பின்னர் "இரண்டாவது  சபையினை" அமைக்கும் ஆலோசனையினை ஜெயார் முன்மொழிய சர்வகட்சி மாநாட்டு உறுப்பினர்களும் அதனை ஏற்றுக்கொண்டார்கள். மேலும், ஏலவே அமைக்கப்பட்டிருந்த இரு குழுக்களும் சமர்ப்பிக்கவிருக்கும் அறிக்கையினை  அடுத்துவரும் அமர்வில் விவாதிக்கலாம் என்றும் முடிவெடுக்கப்பட்டது.

ஆனால், ஜெயார் முன்மொழிந்த இரண்டாவது சபை யோசனையினை எதிர்க்கட்சியான சுதந்திரக் கட்சி உடனடியாகவே நிராகரித்தது. "அதனை கருத்திக் கொள்ளக் கூடத் தேவையில்லை" என்று சிறிமாவோ கூறினார். இரண்டாவது சபைக்கான முன்மொழிவை ஆரம்பத்தில் அமிர்தலிங்கமும் அதிகம் விரும்பவில்லை. "இந்த ஆலோசனைகள் தமிழர்களின் அபிலாஷைகளைப் பூர்த்திசெய்யப் போதுமானவை என்று நாம் நம்பவில்லை" என்று அமிர் கூறினார். ஆனால் லங்கா சம சமாஜக் கட்சியும், கம்மியூனிஸ்ட் கட்சியும் இந்த ஆலோசனையினை வரவேற்றிருந்ததுடன், நாட்டி வாழும் அனைத்து இனக் குழுமங்களினதும் கருத்துக்களும், விருப்பு வெறுப்புக்களும் இதற்குள் உள்வாங்கப்படவேண்டும் என்றும் அவை கேட்டுக்கொண்டன.

ஆவணி மாதத்தின் முதலிரு வாரத்தில் இரண்டாவது சபை பற்றிய கலந்துரையாடல்கள் இடம்பெற்று வந்தன. ஆவணி 17 ஆம் திகதி அரசியல் நடைமுறைபற்றிய குழுவின் அறிக்கையினை பிரேமதாச மாநாட்டில் முன்வைத்தார். ஆனால், அதிகாரப் பரவலாக்கம் தொடர்பான கலந்துரையாடலினை அவர் வேண்டுமென்றே தவிர்த்திருந்தார். அதிகாரப் பரவலாக்கம் நடைபெறப்போகும் அலகு மாவட்ட சபையா அல்லது மாகாணசபையா என்பதை மாநாட்டு உறுப்பினர்களே தீர்மானிக்க வேண்டும் என்று அவர் கூறினார். பிரேமதாச முன்வைத்த அறிக்கையினை சர்வகட்சி மாநாட்டு உறுப்பினர்கள் நான்கு நாட்களாக விவாதித்தனர்.

ஆவணி 21 ஆம் திகதி தான் வழங்கிய அறிக்கையில், மாவட்ட சபைகளை அதிகாரப் பரவலாக்கத்திற்கான அலகு என்பதை தான் நிராகரிப்பதாக அமிர்தலிங்கம் கூறியிருந்தார். உயிர்வாழ்தலுக்கான பாதுகாப்பும், தமது சொத்துக்களைப் பாதுகாத்துக்கொள்ளுதலுமே தமிழர்களின் தற்போதைய அதிமுக்கியமான பிரச்சினைகளாக மாறியிருப்பதாக அவர் கூறினார். அன்றைய நாளுக்கு ஒருநாள் முன்னதாகக் கூட கிளிநொச்சியில் இரு விவசாயிகளைச் சுட்டுக் கொன்றுள்ள இராணுவம் இன்னுமொருவரை படுகாயப்படுத்தியிருப்பதாக அவர் குறிப்பிட்டார்.  அதற்கு முதல்வாரம் மன்னாரின் விவசாயக் கிராமம் ஒன்றிற்குள் நுழைந்த இராணுவம், அங்கிருந்த அப்பாவி மக்களைக் கொன்று, அவர்களின் சொத்துக்களை அழித்து, அவர்களின் பெறுமதியான பொருட்களைக் களவாடிச் சென்றதாகவும் அவர் மேலும் தெரிவித்தார் (இப்படுகொலைகள் குறித்த மேலதிக விபரங்கள் இனிவரும் அத்தியாயங்களில் விபரிக்கப்படும்). 

"தமிழர்களின் தாயகத்தின் ஒருமைப்பாட்டையும், தனித்தன்மையினையும் பாதுகாப்பதூடாகவே தமிழர்கள் தமது வாழ்தலுக்கான பாதுகாப்பையும், சொத்துக்களுக்கான பாதுகாப்பையும் உறுதிப்படுத்திக் கொள்ள முடியும்" என்று அமிர்தலிங்கம் அங்கு கூறினார். "தமிழ் மக்கள் தமது தாயகத்தில் அரசியல் அதிகாரத்தையும், உள்ளக சட்டம் ஒழுங்கு மீதான அதிகாரத்தையும், பொருளாதார அபிவிருத்தி மற்றும் காணி பிரச்சினைகள் தொடர்பாக தீர்மானம் எடுக்கும் அதிகாரத்தையும் கொண்டிருப்பது அவசியமாகும். இத்தகைய பொறிமுறையினை உள்ளடக்கிய ஆலோசனையொன்றினை சர்வகட்சி மாநாட்டில் இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் முன்வைத்திருக்கிறது. ஆகவே, இந்த பொறிமுறையினைக் கொண்டிராத எந்த அரசியல்த் தீர்வையும் தமிழ் மக்கள் ஒருபோதும் ஏற்றுக்கொள்ளப்போவதில்லை" என்று அவர் மேலும் கூறினார்.

மேலும் இரண்டாவது சபைக்கான முன்மொழிவையும் இரு காரணங்களை முன்வைத்து அமிர்தலிங்கம் எதிர்த்திருந்தார். முதலாவது காரணம், இரண்டாவது சபை எனும் கருதுகோள் ஏற்கனவே நடைமுறையில் இருக்கும் அடிப்படை நிர்வாக அலகான மாவட்ட சபைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டே உருவாக்கப்பட்டிருந்தது. இரண்டாவது காரணம், இரண்டாவது சபை உருவாக்கப்படுவதன் நோக்கமே மத்தியில் குவிக்கப்பட்டிருக்கும் அதிகாரத்தினை உறுதிப்படுத்தி அதனை மேலும் பலப்படுத்தும் நோக்கத்திற்காகவே முன்வைக்கப்படுகிறது என்பதாகும்.

அமிர்தலிங்கம் கூறியதன்படி, இரண்டாவது சபையின் முன்மொழிவே மத்திய அரசாங்கத்தின் அதிகாரத்தை பலப்படுத்துவதும், நடைமுறையில் இருக்கும் பொறிமுறையினை நீட்டிப்பதும்தான் என்பதில் எந்தச் சந்தேகமும் இல்லை. ஆனால், இரண்டாவது சபை எனும் அமைப்பை வெறும் பிரச்சார அழகுப் பொருளாகவே அரசாங்கம் பாவிக்க விரும்பியது. சிங்கள மக்களுக்கு இருக்கும் முற்றான ஆட்சியதிகாரத்தினை பரவலாக்குவதற்குப் பதிலாக, அதனை மேலும் மேலும் மத்திய அரசின் கைக்குள் இறுகச் செய்வதுதான் இதன் உண்மையான நோக்கம். மாவட்ட அதிகார சபைகளுக்கும் அப்பால் சென்று இலங்கையரசு தமிழர்களுக்கு அதிகாரங்களை வழங்கவே இரண்டாவது சபையினை உருவாக்கியிருக்கிறது என்று சர்வதேசத்தை அரசு ஏமாற்ற முயலும் அதேவேளை சிங்களவர்கள் ஏற்கனவே கொண்டிருக்கும் நாடு முழுவதற்குமான ஆட்சியதிகாரத்தை மேலும் மேலும் பலப்படுத்திக் கொள்ளவும் இதனைப் பாவிக்க நினைத்தது.

தன்னால் அமைக்கப்பட்ட குழுக்கள் முன்வைத்த அறிக்கையினையும், இரண்டாவது சபைக்கான கருத்துக்கள் தொடர்பாகவும்   ஆவணி 21, 29 மற்றும் புரட்டாதி 1, 3 ஆகிய நாட்களில் சர்வகட்சி மாநாட்டு கட்சிப் பிரதிநிதிகளுடன்  ஜெயார் உரையாடினார். இறுதிநாளான புரட்டாதி 3 ஆம் திகதி அதிகாரப் பரவலாக்கம் செய்யப்படவேண்டிய அலகு குறித்து சபை உறுப்பினர்களால் விவாதிக்கப்பட்டது. 

மாவட்ட சபை மற்றும் மாகாண சபை நடைமுறையினை முற்றாக நிராகரித்த அமிர்தலிங்கம், அதிகாரம் மிக்க பிராந்திய அலகே தமிழர்களால் ஏற்றுக்கொள்ளப்படக் கூடியது என்று கூறினார். "அதிகாரம் மிக்க பிராந்திய அலகு எனும் தமிழர்களின் கோரிக்கை அரசால் நிராகரிக்கப்படுமிடத்து, தமிழர்களின் உயிர்களைப் பாதுகாக்கவும் அவர்களது உடமைகளைப் பாதுகாக்கவும் ஒன்றுபட்ட, தனியான தமிழர்களின் தாயகத்தினை விடுவிப்பதற்கான சாத்வீக வழிப் போராட்டத்திற்குள் தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொள்வதைத் தவிர தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணிக்கு வேறு தெரிவுகள் இல்லை" என்று அவர் மேலும் அரசை எச்சரித்தார். அமிர்தலிங்கம் முன்வைத்த பிராந்திய அலகுக் கோரிக்கையினை குமார் பொன்னம்பலமும் தொண்டைமானும் ஏற்றுக்கொண்டனர்.

சர்வகட்சி மாநாட்டின் அடுத்த அமர்வு புரட்டாதி 21 ஆம் திகதி இடம்பெற்றது. தனது அறிக்கையினை சபையில் முன்வைத்த ஜெயார், புரட்டாதி 30 ஆம் திகதிக்கு அதனை ஒத்திவைத்தார். எட்டுப் பக்கங்கள் அடங்கிய அவரது அறிக்கை கடந்த எட்டு மாதங்களாக இடம்பெற்றுவரும் மாநாட்டில் எட்டப்பட்ட விடயங்கள் குறித்துப் பேசியிருந்தது. மேலும், நான்கு விடயங்கள் குறித்து உடன்பாடு எட்டப்பட்டுள்ளதாகவும் அவர் தனது அறிக்கையில் குறிப்பிட்டிருந்தார். அவையாவன,

1. அடிமட்ட ஜனநாயக வழி அமைப்புக்களுக்கான அதிகாரம் அதிகப்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது.

2. நாடற்றவர்கள் எனும் நிலையினை ஒழிப்பது.

3. பயங்கரவாதத்தின் அனைத்து வடிவங்களையும் முற்றாக அழிப்பது.

4. இரண்டாவது சபையினை உருவாக்குவது.

ஒரு மாகாணத்திற்கு இருக்கும் ஒன்றிற்கு மேற்பட்ட மாவட்ட சபைகள் இணைந்து, ஒருங்கிணைந்த மாவட்டங்களாக செயற்பட முடியும் என்றும், இவ்வாறான மாவட்ட சபைகளுக்கு இரண்டாவது சபையினூடாக சட்டவாக்கல் அதிகாரங்கள் வழங்கப்பட முடியும் என்றும் அவர் குறிப்பிட்டிருந்தார்.

சர்வகட்சி மாநாட்டின் மிகப்பெரிய வெற்றி என்று இதனை அரச ஆதரவாளர்கள் கொண்டாடி மகிழ்ந்தனர். அதிகாரப் பரவலாக்கத்திற்கான அலகு குறித்து பேச்சுக்களில் முன்னேற்றம் கண்டிருப்பதாக டெயிலி நியூஸ் எக்காளப்படுத்திச் செய்தி வெளியிட்டிருந்தது. தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியோ இதுகுறித்து மிகுந்த அதிருப்தியடைந்திருந்தது.

புரட்டாதி 30 ஆம் திகதி அமிர்தலிங்கம் தனது அதிருப்தியை வெளியிட்டார். மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகள் ஒன்றுடன் ஒன்று இணைக்கப்பட முடியுமென்றாலும் கூட, அவை தற்போதும் வெறும் அடிப்படை அலகுகள்தான் என்று அவர் கூறினார். மாவட்டங்களுக்கான அதிகாரங்கள் வழங்கப்பட்டிருந்தாலும் கூட, ஒருங்கிணைந்த மாவட்டங்களின் அலகுகளுக்கு தனியான அதிகாரம் ஏதும் பகிரப்படவில்லை என்று அவர் சுட்டிக்காட்டினார். ஆனாலும், முன்வைக்கப்பட்டிருக்கும் பரிந்துரைகளை முற்றாக நிராகரித்துவிடவும் அவர் விரும்பவில்லை. இவற்றினை முற்றாக நிராகரிக்காது இருப்பதன் மூலம் தொடர்ச்சியான பேரம்பேசலுக்கான கதவுகளை திறந்தே வைத்திருக்கலாம் என்று அவர் எண்ணினார். 

வடக்கையும் கிழக்கையும் இணைத்த தமிழ்பேசும் தனியான அதிகாரம் மிக்க அலகே தமிழ் மக்களின் பிரச்சினைகளுக்கான தீர்வாக அமையும் என்று அவர் ஆணித்தரமாக விவாதித்தார்.

இதன்பின்னர் மாநாட்டினை கார்த்திகை 15 ஆம் திகதிவரை ஜெயார் ஒத்திவைத்தார். ஆனால், ஜெயார் எதிர்பார்த்ததற்கு மாறாக புரட்டாதி, ஐப்பசி ஆகிய மாதங்களில் வன்முறை தலை விரித்தாடியது. குறிப்பாக கிழக்கிற்கும் வன்முறைகள் பரவத் தொடங்கியிருந்தன.

[ரஞ்சித்]

இராகுல தேரையூடாக போராளிகளுக்கு ஜெயார் வைத்த பேச்சுவார்த்தைப் பொறி

ஐப்பசி மாதத்தின் ஆரம்பநாட்களில் அனைவரும் ஆச்சரியப்பட்ட நிகழ்வு ஒன்று நடந்தேறியது. தீவிர இனவாதியாக அறியப்பட்ட ராகுல தேரை எனும் பெளத்த பிக்கு தன்னுடன் உயர் மட்ட பெளத்த மதகுருக்கள் சிலரை அழைத்துக்கொண்டு போராளி அமைப்புக்களின் தலைவர்களைச் சந்திக்கச் சென்னைக்குச் செல்லவிருக்கிறார் எனும் அறிவிப்பே அது. ஆகவே, போராளி அமைப்புக்களின் தலைவர்களைத் தான் சந்திக்கவிருப்பதாக சென்னையில் இருந்த தலைவர்களுக்கு அவர் கடிதம் எழுதினார். வன்முறைகளையும், அனைத்துவிதமான சட்டத்திற்குப் புறம்பான நடவடிக்கைகளையும் கைவிட்டு விட்டு பேச்சுவார்த்தைக்கு வருமாறு அக்கடிதத்தில் கேட்கப்பட்டிருந்தது. போராளி அமைப்புக்களின் தலைவர்கள் இந்த அழைப்பினை மிகுந்த சந்தேகத்துடனேயே நோக்கினார்கள். பின்னாட்களில் என்னுடன் பேசிய பதம்நாபா "இது ஒரு பொறி என்று எமக்குப் புரிந்தது. இதன் பின்னால் ஜெயவர்த்தன இருக்கிறார் என்பதும் எமக்குத் தெரியும்" என்று கூறினார்.

போராளிகளின் தலைவர்கள் இந்த அழைப்பினை நிராகரிப்பார்கள் என்று தெரிந்தே ஜெயாரினால் இந்தச் சதி முன்னெடுக்கப்பட்டது. பெளத்த மதகுருக்களால் முன்னெடுக்கப்பட்ட பேச்சுவார்த்தை முயற்சிகளை போராளிகள் நிராகரித்துவிட்டார்கள் என்று சர்வதேசத்திற்குக் காட்டவே இதனை ஜெயார் செய்கிறார் என்று தமக்குப் புரிந்ததாக பத்மநாபா மேலும் கூறினார்.

"தனது இராணுவ முஸ்த்தீபினை நியாயப்படுத்தவே இதனை ஜெயவர்த்தன செய்கிறார் என்பதனை நாம் புரிந்துகொண்டோம்" என்று பத்மநாபா கூறினார். தமிழ் மக்களுக்கெதிரான வன்முறைகளில் நேரடியாக ஈடுபட்டவரும், தமிழ் மக்கள் மீது தொடர்ச்சியான வன்மம் கலந்த பேச்சுக்களை உமிழ்ந்து வந்தவருமான அரசாங்க அமைச்சர் சிறில் மத்தியுவின் நெருங்கிய சகாவே ராகுல தேரை என்பதனை போராளிகள் நன்கு அறிந்தே இருந்தனர். 

டெலோ, ஈ.பி.ஆர்.எல்.எப் மற்றும் ஈரோஸ் ஆகிய இயக்கங்கள் இந்தப் பொறியில் வீழ்ந்துவிடக்கூடாது என்பதற்காக கூட்டாக இணைந்து தமது நிராகரிப்பினை வெளியிட்டன. ராகுல தேரைக்கு அவர்கள் எழுதிய பதிலில், "எங்களை மன்னித்துவிடுங்கள், பெளத்த மதகுருக்களின் குழுவுடன் பேச்சுக்களில் ஈடுபட நாம் தயாரில்லை. அவர்களுடன் பேசுவதால் தமிழ் மக்களின் பிரச்சினைக்கான அரசியல்த் தீர்வு கிடைக்கப்போவதில்லை" என்று குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது.

ராகுல தேரைக்கு பிரபாகரன் தனியான பதில் ஒன்றை அனுப்பினார். தனது பதிலை ஜெயவர்த்தன அரசாங்கத்தை விமர்சிப்பதற்காக அவர் பயன்படுத்தினார். அக்கடிதம் கீழே,

வணக்கத்திற்குரிய மதகுருவிற்கு,

தமிழ் ஈழ விடுதலைப் போராளிகளை பேச்சுவார்த்தைக்கு நீங்கள் அழைத்திருக்கிறீர்கள். இலங்கை அரசாங்கத்தின் பிரதிநிதியாக எம்முடன் பேச விரும்புவதாக நீங்கள் உங்களின் அழைப்பில் குறிப்பிட்டிருந்தீர்கள். மேலும், உங்களின் கடிதத்தில் நிபந்தனை ஒன்றையும் நீங்கள் விடுத்திருந்தீர்கள். வன்முறையினைக் கைவிடுமாறும், சட்டத்திற்கு முரணான நடவடிக்கைகளை கைவிட்டு பேச்சுக்களுக்கு வருமாறு எம்மை அழைத்திருந்தீர்கள். ஆனால் உங்களின் அழைப்பு நகைப்பிற்கிடமானதாக எமக்குத் தெரிகிறது.

நாம் வன்முறையாளர்கள் அல்ல. நாம் பயங்கரவாத நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடவில்லை. அடிமைகளாக வாழ்வதில்லை என்பதே எமது ஒற்றை அபிலாஷையாகும். சுதந்திர மனிதர்களாக நாம் வாழ விரும்புகிறோம். நாம் அமைதியான வாழ்க்கையினை அடைய விரும்புகிறோம். அரச இராணுவ அடக்குமுறையிலிருந்து எம்மைக் காத்துக்கொள்ளவே நாம் ஆயுதங்களை ஏந்தியிருக்கிறோம்.

பெளத்த சமயத்திற்கு அவப்பெயரை ஏற்படுத்தியிருக்கும் ஒரு கொடுங்கோல் அரசாங்கத்தின் பிரதிநிதியாக உங்களைப் போன்ற ஒரு பெளத்த மதகுரு செயற்படுவது எமக்கு மிகுந்த வேதனையினை அளிக்கிறது.

நீங்கள் உண்மையாகவே அமைதியை விரும்புபவராக இருந்தால், பெளத்த மதம் போதிக்கும் புத்த தர்மத்தைப் பின்பற்றுபவராக இருந்தால் அடக்குமுறையினைக் கையாண்டுவரும் உங்களது அரசின் அராஜகத்தை உடனடியாக நிறுத்தச் சொல்லுங்கள்.

எமது மக்கள் அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டு, ஏனைய மக்களைப் போல் சுதந்திரமாக வாழும்வரை நாம் ஏந்தியிருக்கும் ஆயுதங்களை நாம் கீழே வைக்கப்போவதில்லை என்பதை உறுதியாகக் கூறிக்கொள்ள விரும்புகிறோம்.

எம்மக்கள் மீது சுமத்தப்பட்டிருக்கும் அடிமைச் சங்கிலியினை உடைத்தெறிந்து, எம்மக்கள் சுதந்திரமாகவும், அமைதியாகவும், பாதுகாப்பாகவும் வாழ்வதற்காகவே நாம் ஆயுதங்களை ஏந்தினோம்.

எமக்கு சமாதானம் வேண்டும். ஆனால், உங்களை ஏமாற்றி எம்முடன் பேச அனுப்பியிருக்கும், நீங்கள் பிரதிநிதித்துவப்படுத்தும் அடக்குமுறை அரசாங்கத்திடம்  மண்டியிட்டு சமாதானத்திற்காக நாம் இரைஞ்சப்போவது கிடையாது. எமது விடுதலையினை ஆயுதப் போராட்டம் மூலமாக வென்றெடுக்க நாம் திடசங்கற்பம் பூண்டுள்ளோம்.

 

இப்படிக்கு

வே . பிரபாகரன்

இராணுவத் தளபதி

தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள்

 

தான் இராகுல தேரையூடாக விடுத்த பேச்சுக்களுக்கான அழைப்பினை போராளித் தலைவர்கள் கடுமையான விமர்சனத்துடன் நிராகரித்திருந்தமை ஜெயவர்த்தனவை ஆச்சரியப்பட வைக்கவில்லை. அவர் வழமைபோல தனது பிரச்சார நடவடிக்கைகளை முடுக்கிவிட்டார். சிங்களவர்களால் பெரிதும் மதிக்கப்பட்ட, இனவாத பெளத்த துறவியான ராகுல தேரையின் பேச்சுக்களுக்கான அழைப்பினை போராளிகள் நிராகரித்து விட்டார்கள் என்பதே அவரது பிரச்சாரத்தின் கருப்பொருளாக இருந்தது.

 

[ரஞ்சித்]

இந்திரா காந்தியின் கொலை

 புரட்டாதி 30 ஆம் திகதி ஜெயாருடனான தமது சந்திப்பின் பின்னர் தாம் பொறுமையிழந்துவிட்டதாக தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினர் இந்திராவிடம் தெரிவித்தனர். சர்வகட்சி மாநாட்டிலிருந்து தாம் வெளியேறப் போவதாக பார்த்தசாரதியிடமும் அவர்கள் தெரிவித்தனர். அதற்குப் பதிலளித்த பாரத்தசாரதி, நடக்கும் விடயங்கள் குறித்து இந்திரா காந்தி நன்கு அறிந்துவைத்திருப்பதாகவும் இந்தியாவுக்கும், தமிழர்களுக்கும் உகந்த ஏனைய வழிமுறைகள் குறித்து அவர் கவனமெடுத்திருப்பதாகவும் கூறினார். பார்த்தசாரதியும், அவரது ஆலோசகர்களும் இலங்கை தொடர்பாக தமக்கு முன்னால் உள்ள ஏனைய தெரிவுகள் குறித்து சவுத் புளொக் எனப்படும் இலங்கை குறித்த தீர்மானங்களை எடுக்கும் ராஸ்ட்டரபதி பவனின் தென்பகுதி கட்டடத்தில்  கலந்தாலோசித்துக் கொண்டிருக்கும் போதே இந்திரா காந்தியின் கொலை தொடர்பான செய்தி அவரை வந்தடைந்தது.

1984 ஆம் ஆண்டு ஐப்பசி 31 ஆம் திகதி காலை தனது வாசஸ்த்தலத்திலிருந்து அதேபகுதியில் அமைந்திருக்கும் தனது வேலைத்தளத்திற்கு நடந்து சென்றுகொண்டிருக்கும்போது இந்திரா காந்தி சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார். தனது வாசஸ்த்தலத்தையும் அலுவலகத்தையும் இணைக்கும் நடைபாதையில் நடந்துகொண்டிருக்கும்போதே அவர் சுடப்பட்டார். அப்போது காலை 8 மணி. அமெரிக்கச் செய்தியாளர் ஒருவருக்காக தொலைக்காட்சிச் செவ்வியொன்றினை வழங்குவதற்காகவே அவர் தனது அலுவலகத்திற்குச் சென்றுகொண்டிருந்தார். அவரது பாதுகாப்பு உயர் அதிகாரியான திணேஷ் பட் உம் ஏனைய ஐந்து பாதுகாப்பு அதிகாரிகளும் அவரின் முன்னால் நடந்து சென்றுகொண்டிருந்தனர். அவரது பிரத்தியேகச் செயலாளரான ஆர்.கே. தவான், இந்திராவின் பின்னால் நடந்து சென்றுகொண்டிருந்தார். அவரது நடைபாதையின் அருகே அமைந்திருந்த செடிகளுக்குப் பின்னால் இரு சீக்கிய காவலாளிகளான உப பரிசோதகர் பியாந்த் சிங் மற்றும் கொன்ஸ்டபிள் சட்வாந்த் சிங் ஆகியோர் நின்றிருந்தனர். தான் நின்ற இடத்திற்கு இந்திரா வந்ததும் பியாந்த் சிங் தனது கைத்துப்பாக்கிய வெளியே உருவி அவர் மீது சுடத் தொடங்கினார். அவரைத் தொடர்ந்து சட்வாந்த் சிங்கும் தன்னிடமிருந்த இயந்திரத் துப்பாக்கியினால் இந்திராமீது சரமாரியாகச் சுட்டார். அவ்விடத்திலேயே வீழ்ந்து இறந்தார் இந்திரா காந்தி.

அன்று காலை 8:15 மணியளவில்  அடிப்படைகளுக்கான கல்வியல் கல்லூரிக்கு லேக் ஹவுஸில் இருந்து நான் புறப்பட்டுச் சென்றேன். நிலையத்தின் வாயிலை அடைந்தபோது அங்கிருந்த காரியாதிரிசிப் பெண்மணி என்னைப் பார்த்து, "உங்களுக்கு ஒரு மகிழ்ச்சியான செய்தி தெரியுமா?" என்று கேட்டார். "தெரியவில்லையே, என்ன செய்தி அது?" என்று நான் அவரிடம் கேட்டேன். "இந்திரா காந்தியைச் சுட்டுவிட்டார்கள்" என்று அவர் மகிழ்ச்சிபொங்க பதிலளித்தார். எனக்கு எதுவுமே சொல்லத் தெரியவில்லை. ஒருவாறு சுதாரித்தவாறே, "அவர் இறந்துவிட்டாரா?" என்று வினவினேன். "அவர் போயே விட்டார்" என்று பதில் வந்தது.

இந்திரா காந்தியின் கொலையால் மகிழ்ச்சியுற்றது அந்த காரியாதிரிசிப் பெண் மட்டுமல்ல. ஒட்டுமொத்த சிங்கள மக்களுமே இக்கொலையினால் ஆனந்தப்பட்டார்கள். இராணுவத்தினர் வீதிகளில் நடனமாடிக்கொண்டிருப்பதை நான் கண்டேன். இந்திராவின் இறப்பினால் கவலை கொண்டிருந்த தமிழர்களைப் பார்த்து, "உங்கள் அம்மா எங்கே?" என்று கேட்டு எள்ளி நகையாடினார்கள். தமிழர்களின் பிரச்சினைக்குத் தீர்வொன்றினை வழங்குமாறு இதுவரை ஜெயவர்த்தனமீது செலுத்தப்பட்டு வந்த அழுத்தம் அழிந்துவிட்டது என்றே அவர்கள் அனைவரும் எண்ணிக் களிப்படைந்தார்கள்.  

ஜெயவர்த்தனவின் மகனான ரவி ஜெயவர்த்தன இந்திராவின் கொலை தொடர்பான செய்தியை தனது தகப்பனாருக்கு அறிவித்தார். சில நேரத்திற்குப் பின்னர் லலித் அதுலத் முதலியும் ஜெயாருக்கு தொலைபேசி அழைப்பினை ஏற்படுத்தி இந்திரா கொல்லப்பட்டதை உறுதிப்படுத்தினார்.

இந்திராவின் மறைவு ஒட்டுமொத்த இலங்கைத் தமிழர்களையும் கடுமையான அதிர்ச்சிக்குள்ளாகியிருந்தது. பலர் அழுதனர். பொதுவிடங்களிலும், தனியார் கட்டடங்களிலும் அவரின் இறப்பிற்கு இரங்கல் தெரிவித்து வெள்ளை மற்றும் கறுப்பு நிறத்தில் கொடிகள் பறக்க விடப்பட்டன. கடைகளும் பாடசாலைகளும் இழுத்து மூடப்பட்டன. போக்குவரத்து முற்றாக ஸ்த்தம்பித்துப் போனது. தமிழர்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் வடக்குக் கிழக்கில் இந்திராவின் மரணத்திற்காக அஞ்சலி அனுஸ்ட்டிக்கப்பட்டது. மகாத்மா காந்தி, ஜவஹர்லால் நேரு ஆகியோரின் மரண‌ங்களுக்குப் பின்னர் இலங்கைத் தமிழர்களை அதிகப் பாதித்த மரணம் இந்திராவினுடையது. இந்திராவின் மரணத்தையடுத்து வந்த 5 நாட்களில் யாழ்ப்பாணத்தில் பிறந்த 12 பெண்குழந்தைகளுக்கு இந்திரா என்று பெயரிடப்பட்டது.

இந்திராவின் மரணத்திற்கு பல தமிழ்த் தலைவர்கள் தமது இரங்கல்ச் செய்தியை அனுப்பினார்கள். அவர்கள் அனைவரும் அவரை "அன்னை இந்திரா காந்தி" என்றே அழைத்தார்கள். அவரது மரணம் ஈடுசெய்யப்பட முடியாதது என்று அவர்கள் கருதினார்கள். தமிழ்ப் போராளித் தலைவர்கள் அனைவரும் அந்நாட்களில் சென்னையிலேயே தங்கியிருந்தார்கள். இந்திராவை "அன்னை" என்று அழைத்து அவர்களும் புகழஞ்சலி செலுத்தியிருந்தார்கள்.

"இனக்கொலையினை எதிர்நோக்கியிருக்கும் ஈழத் தமிழர்களுக்குப் பாதுகாப்பாக இருந்த ஒரே கவசம் தற்போது கழற்றப்பட்டு விட்டது" என்று அமிர்தலிங்கம் கூறினார். 

இந்திராவின் மரணத்தைத் தொடர்ந்து பிரதமராகப் பதவியேற்ற அவரது புதல்வன் ரஜீவ் காந்திக்கு தமிழ்த் தலைவர்கள் தமது இரங்கல்ச் செய்தியினை அனுப்பிக்கொண்டிருந்தார்கள். ரஜீவுக்கு அமிர்தலிங்கம் அனுப்பிய இரங்கல்த் தந்தியில் "இலங்கை மக்கள் தமது அன்னையை இழந்துவிட்டார்கள்" என்று எழுதியிருந்தார். பத்திரிக்கைகளுக்கு விடுத்த அறிக்கையில் "தமது எதிர்காலம் குறித்து தெளிவற்றை நிலையில் வாழ்ந்துவந்த ஈழத் தமிழர்கள், அன்னையின் இறப்பினால் தமது எதிர்காலம் குறித்த உண்மையான கவலையினால் ஆட்கொள்ளப்பட்டிருக்கிறார்கள்" என்று கூறியிருந்தார். "அந்தக் கிழட்டு நரி தான் ஒத்துக்கொண்ட அனைத்து விடயங்களில் இருந்தும் இனிமேல் இலகுவாக கழன்று சென்றுவிடும்" என்று என்னிடம் தனிமையில் பேசும்போது அமிர் குறிப்பிட்டார். 

பிரபாகரனும் ரஜீவ் காந்திக்கு ஒரு கடிதத்தை அனுப்பியிருந்தார். அதன் தமிழாக்கம் கீழே,

 மதிப்பிற்குரிய ரஜீவ் காந்திக்கு,

உங்களது தாயார் இந்திரா காந்தி அம்மையார் தனது காவலாளிகளால் சுடப்பட்டுக் கொல்லப்பட்டதை அறிந்தபோது மிகுந்த அதிர்ச்சியும் வேதனையும் அடைந்தோம். மனிதநேயத்திற்கு எதிரான இந்த குரூரமான தாக்குதலை நாம் வன்மையாகக் கண்டிக்கிறோம்.

எமக்கு வழிகாட்டியாக இருந்த கலங்கரை விளக்கத்தை, உலகின் அடக்கப்பட்ட மக்களுக்கு உத்வேக ஒளியாகத் திகழ்ந்த மனிதரை, இந்தியாவின் சிறந்த அறிவாளியாகவிருந்த பிரதமரை நாம் இழந்திருக்கிறோம். ஈடுசெய்யப்பட முடியாத அவரது மறைவினால் துயருறும் உங்கள் குடும்பத்தினரோடும், இந்தியாவின் மக்களோடும், உலக மக்களோடும் நாமும் இத்தருணத்தில் இணைந்துகொள்கிறோம்.

உலகின் சமாதானத்திற்காகவும் , மனித விழுமியங்களுக்காகவும், சுதந்திரத்திற்காகவும் திருமதி இந்திரா காந்தி அயராது பாடுபட்டு வந்தார். அடக்கப்பட்ட மக்களின் குரலாக அவர் திகழ்ந்தார். இந்தியாவை சோசலிஷ பாதையில் வழிநடத்திச் செல்ல மிகுந்த அர்ப்பணிப்புடனும், உறுதியோடும் அவர் செயற்பட்டு வந்தார். நவீன இந்தியாவின் சிற்பி அவரே. கொடூரமான முதலாளித்துவவாதிகளையும், அவர்களது செயற்பாடுகளையும் எதிர்த்து அவர் போரிட்டார். உலகம் முழுவதும் சுயநிர்ணய உரிமைக்காக பல்வேறு தேசிய இன மக்கள் நடத்திய போராட்டங்களுக்கும் சுதந்திரத்திற்கும் அவர் ஆதரவு அளித்து வந்தார். 

ஆதரவற்ற, அடக்குமுறைக்கு முகம்கொடுத்துவரும் தமிழ் ஈழ மக்களை இந்திரா எப்போதுமே இரக்கத்துடன் பார்த்துவந்ததுடன் ஆதரவும் நல்கிவந்தார்.தமிழ் மக்களுக்கு வழங்கவேண்டிய அடிப்படை உரிமைகளைத் தன்னும் இலங்கை அரசாங்கம் வழங்கமறுத்தபோது அதற்கெதிராகக் கடுமையாகக் குரல் கொடுத்து வந்தார். தமிழ் மக்கள் மீது சிங்கள அரசாங்கங்கள் நடத்திவரும் இனவழிப்பை முறியடிக்க அரசியல் ரீதியாகவும், இராஜதந்திர ரீதியிலும் அவர் அழுத்தம் கொடுத்து வந்தார்.  இந்தியாவின் மத்தியஸ்த்ததினூடாக கெளரவமான அரசியல்த் தீர்வொன்றினை தமிழ் மக்களுக்குப் பெற்றுக்கொடுக்க இலங்கை அரசாங்கத்திற்கு தனிப்பட்ட ரீதியில் அழுத்தம் கொடுத்து வந்தார். ஒடுக்கப்பட்ட தமிழ் ஈழ மக்களின் காவலனாக அவர் உயர்ந்து நின்றார். இந்திராவின் தனிப்பட்ட முயற்சியினாலன்றி இன்று இலங்கையில் தமிழ் மக்கள் என்கிற இனமே இல்லாமல் அழிந்துபோயிருக்கும். தமிழ் மக்களின் விடுதலைப் போராட்டத்தின் ஆன்மாவாக அவர் இருந்தார்.

அன்னை இந்திராவை தமிழ் மக்கள் தமது உயிர் இருக்கும்வரை அன்புடனும், மிகுந்த மதிப்புடனும், நன்றியுடனும் நினைவுகூர்வார்கள். அவரைப் பிந்தொடர்ந்து இன்று ஆட்சிப்பீடம் ஏறியிருக்கும் நீங்கள் தேசிய, சர்வதேச தலைமைத்துவத்தை சரியாக வகிப்பீர்கள் என்றும், தான் கொண்ட உயரிய கொள்கைகளுக்காகவே வாழ்ந்தும், உழைத்தும், இறந்தும்போன உங்களது தாயாரின் வழித்தடத்தில் தவறாது பயணிப்பீர்கள் என்றும் நாம் உறுதியாக நம்புகிறோம்.

உங்களின் வெற்றிக்கு எங்களின் வாழ்த்துக்கள்

இப்படிக்கு மதிப்புடன்,

வே. பிரபாகரன்

தலைவர்,மத்திய குழு

இராணுவத் தளபதி

தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள்

[ரஞ்சித்]

ரஜீவ் காந்தியையும், ரொமேஷ் பண்டாரியையும் இலகுவாகக் கையாள நினைத்த ஜெயவர்த்தன அரசு

இந்திரா காந்தியின் இறுதிக் கிரியைகள் நடைபெறும் நாளான கார்த்திகை 3 ஆம் திகதியை இலங்கையரசு பொது விடுமுறை நாளாக அறிவித்தது. இரங்கல்ப் புத்தகத்தில் கையொப்பம் இடுவதற்காக இந்திய தூதுவராலயம் அமைந்திருந்த பகுதியில் சிங்களவர்கள் உட்பட பல பொதுமக்கள் வரிசையில் காத்திருந்து தமது இறுதி மரியாதையினைச் செலுத்திச் சென்றனர். யாழ்ப்பாணத்தில் இந்திரா காந்தியின் இறுதி வணக்க நாளை ஒவ்வொரு அரை மணிநேரத்திற்கு ஒன்றென்று குண்டுகளை வெடிக்க வைத்து போராளிகள் தமது மரியாதையினைச் செலுத்தினர். அந்த நாள் முழுதும் யாழ்க்குடாநாடு குண்டுச் சத்தங்களால் அதிர்ந்துகொண்டிருந்தது. 

இந்திரா காந்தியின் இறுதிக் கிரியைகளில் ஜெயவர்த்தனவும் கலந்துகொண்டார். அங்கிருந்தவேளையில் ரஜீவுடனும் சிறிய சந்திப்பொன்றை நிகழ்த்தினார். ரஜீவுடன் பேசும்போது, " இந்தியா தமிழர்களுக்குச் சார்பாக நடந்துகொள்வதாகவும், அதனாலேயே தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியின் கோரிக்கைகளை வழங்குவதற்காக தனது அரசாங்கத்தை இந்தியா அழுத்தம் கொடுத்துவருவதாகவும் சிங்கள மக்கள் நம்புகிறார்கள்" என்று கூறினார்.  மேலும், இந்தியாவினால் வழங்கப்படும் அரசியல் தீர்வு தொடர்பான உதவிகளைத் தொடர்ந்தும் பயன்படுத்தும் அதேவேளை, தமிழர்களின் பிரச்சினை தொடர்பாக புதிய வழிகளில் செயற்படுவதும் அவசியமாகும் என்றும் ரஜீவிடம் நாசுக்காகத் தெரிவித்தார் ஜெயார். ஜெயாரின் வேண்டுகோள்களை அமைதியாகச் செவிமடுத்துக்கொண்டிருந்த ரஜீவ் அதற்குச் சாதகமான முறையில் செயற்படச் சம்மதம் தெரிவித்தார்.

ஜெயாருக்குப் பதிலளித்த ரஜீவ், ஜெயார் கேட்டுக்கொண்டத்ற்கேற்ப இலங்கை தொடர்பான இந்தியாவின் மத்தியஸ்த்தத்தில் புதிய வழிமுறையினைப் பின்பற்றப்போவதாகத் தெரிவித்தார். இதுவரை தமிழருக்குச் சார்பாக செயற்பட்டுவந்த இந்தியாவின் நிலைப்பாடு இனிமேல் பக்கச்சார்பின்றி இருக்கும் என்று கூறிய ரஜீவ் ஜெயவர்த்தன தமிழரின் பிரச்சினைக்கான தீர்வொன்றினைக் கண்டறிவது அவசியம் என்றும் கூறினார். மேலும், தமிழரின் அபிலாஷைகளைப் பூர்த்திசெய்யாத எந்தத் தீர்வும் நாட்டினை மேலும் மேலும் பிரச்சினைக்குள் இட்டுச் செல்வதுடன், ஈற்றில் நாடு பிளவுபடுவதற்கும் காரணமாகிவிடும் என்றும் எச்சரித்தார். இறுதியாக, இந்தியா இலங்கையின் இறையாண்மையினையும், ஒருமைப்பாட்டையும் எப்போதும் காத்து நிற்கும் என்றும் உறுதியளித்தார்.

இந்திரா காந்தியின் இறுதிநிகழ்வில் பங்குபற்றிவிட்டு கொழும்பு திரும்பிய ஜெயார் பத்திரிக்கையாளரைச் சந்தித்தார். அங்கு பேசிய ஜெயார், ரஜீவுடனான சந்திப்பு மிகவும் பயனுள்ளதாய் அமைந்ததாகக் கூறினார்."இளைய பிரதமர் புதிய ஆரம்பம் ஒன்றினை ஏற்படுத்த விரும்புகிறார்" என்று கூறியதுடன் "பிரிவினைக்கு ஒருபோதும் இடமளிக்கப்போவதில்லை என்று உறுதியளித்தார்" என்றும் கூறினார். பின்னர் அமைச்சரவையில் பேசும்போது, ரஜீவ் தொடர்பான தனது கணிப்புப் பற்றி அமைச்சர்களுக்கு விளங்கப்படுத்தினார். "ரஜீவ் காந்தியுடன் மேம்பட்ட தொடர்பாடல்களை நாம் மேற்கொள்ள முடியும் என்று நம்புகிறேன்" என்று கூறினார்.

அப்போது கொழும்பில் நிலவிய கணிப்பீடு என்னவெனில், "புதிய பிரதமர் ரஜீவும், அவரது ஆலோசகர் ரொமேஷ் பண்டாரியும் அனுபவம் இல்லாதவர்கள், ஆகவே இவர்கள் இருவரையும் எமக்கேற்றவழியில் கையாள்வது மிக இலகுவானது" என்பதுதான்.

இந்திராவின் மறைவிற்குப் பின்னர், சர்வகட்சி மாநாட்டினை சூழ்நிலைக்கேற்ப நடத்திச் செல்லவே ஜெயார் நினைத்தார். கார்த்திகை 14 அன்று கூடவிருந்த மாநாட்டினை மார்கழி 14 இற்கு ஒத்திவைத்த அவர், அரசாளும் பொறிமுறை குறித்த அறிக்கை தயாரிப்பதில் தாமதம் ஏற்பட்டுள்ளதால் மாநாடு பிற்போடப்படுவதாக அறிவித்தார். மார்கழி 14 இல் அறிக்கையினைச் சமர்ப்பித்த ஜெயார், மாநாட்டினை மீண்டும் மார்கழி 21 இற்கு ஒத்திவைத்ததுடன் அன்றே உறுப்பினர்கள் அறிக்கை குறித்த தமது கருத்துக்களை முன்வைக்கலாம் என்றும் கூறினார்.

அரசாளும் பொறிமுறைக்கான உத்தேச சட்டம் ஐந்து நிலை நிர்வாகக் கட்டமைப்பைக் கொண்டிருந்தது. அவையாவன,

1. கிராமோதய மண்டலங்கள் : தன்னார்வ மக்கள் அமைப்புக்களில் இருந்து 4500 கிராமோதய மண்டலங்கள் கிராமங்களில் உருவாக்கப்படும்.

2. பிரதேச சபைகள்: இவை தற்போதிருக்கும் உதவி அரசாங்க பிரிவுகளில் இருந்து தெரிவுசெய்யப்படும். இவ்வாறு தெரிவுசெய்யப்படும் 250 சபைகள் பிரதானமாக உள்ளூராட்சி விடயங்களில் மட்டும் கவனம் செலுத்தும்.

3. மாவட்ட சபைகள் : இவை அபிவிருத்திச் சபைகளைப்போன்று செயற்படும். மாவட்ட நிர்வாகச் செயற்பாடுகளுக்குள் இவற்றின் அதிகாரம் மட்டுப்படுத்தப்படும். 25 மாவட்டங்களுக்கும் ஒவ்வொன்றாக உருவாக்கப்படும் இச்சபைகளுக்கான தலைவர்களும், உதவித் தலைவர்களும் அம்மாவட்ட வாக்களர்களாலும், அச்சபையின் உறுப்பினர்களிடையிலான வாக்களிப்புகள் ஊடாகவும் தெரிவுசெய்யப்படுவார்கள். அபிவிருத்திச் சபைகளைக் காட்டில் சற்று அதிகமான, பரந்துபட்ட‌ அதிகாரங்களையும் மாவட்ட சபைகள் கொண்டிருக்கும்.

4. மாகாண சபைகள் : இரண்டு அல்லது இரண்டிற்கு மேற்பட்ட மாவட்டங்களை உள்ளடக்கியதாக மாகாண சபைகள் அமையும். மாவட்ட சபைகள் கலைக்கப்பட்டு அதே மாகாணத்திற்குள் அமைந்திருக்கும் இன்னொரு மாவட்ட சபையுடன் அம்மாவட்டங்களில் நடத்தப்படும் வாக்களிப்பின் ஊடாக‌ இணைந்துகொள்ளமுடியும். மாவட்ட சபைகளால் பகிர்ந்தளிக்கப்பட்ட அதிகாரங்களை அந்தந்த மாகாணசபைகள் பயன்படுத்தும். கலைக்கப்படும் மாவட்ட சபைகளில் இருக்கும் சபை உறுப்பினர்கள் மாகாணசபையில் இணைந்துகொள்ள முடியும்.

5. மாகாண மற்றும் மாவட்ட அமைச்சர்கள் : பாராளுமன்றத்திற்கான அமைச்சர்களையோ அல்லது இராஜாங்க அமைச்சர்களையோ மாகாண சபை அமைச்சர்களாகவும், மாவட்ட சபை அமைச்சர்களாகவும் நியமிக்கும் அதிகாரத்தை ஜனாதிபதி கொண்டிருப்பார். ஒரு குறிப்பிட்ட மாகாண சபையின் ஆதரவினைக் கொண்டிருக்கும் ஒருவரை அந்த மாகாண சபையின் முதலமைச்சராக நியமிக்கும் அதிகாரத்தையும் ஜனாதிபதி கொண்டிருப்பார்.

மாவட்டங்களின் சம்மேளனம்

 சுமார் 75 உறுப்பினர்களைக் கொண்ட மாவட்டங்களின் சம்மேளனம் எனும் அமைப்பு உருவாக்கப்படும். இவர்களில் ஒவ்வொரு மாவட்ட சபையிலிருந்தும் தெரிவுசெய்யப்படும் தலைவரும், உப தலைவருமாக 50 பேர் இருப்பர். மேலும் ஒவ்வொரு மாகாணத்திலிருந்தும் இருவர் என்கிற அடிப்படையில் 18 பேரும் (மாவட்ட சபைகளில் சனத்தொகை விகிதாசாரம் சரியான முறையில் பாவிக்கப்படாதுவிடத்து) அம்மாகாணங்களில் இருக்கும் சனத்தொகை அடர்த்திக்கேற்ப இச்சம்மேளனத்தில் இடம்பெறுவர்.  மீதி 7 பேரும் ஜனாதிபதியினால் நியமிக்கப்படுவார்கள்.

இந்தச் சம்மேளனத்தின் ஒரே பணி அரசாங்கத்திற்கு ஆலோசனை வழங்குவது மட்டும்தான். பாராளுமன்றத்தினால் சட்டமாக்கப்படும் எதனையும் நிராகரிக்கும் அதிகாரம் இச்சம்மேளனத்திற்கு இருக்காது. ஆனால், பாராளுமன்றத்தால் சட்டமாக உருவாக்கபடுவனவற்றை அமுல்ப்படுத்தும் அதிகாரமும், அடிப்படை மனிதவுரிமைகள், மொழியுரிமை, பிராந்திய உரிமைகள், தேசிய ஒற்றுமை, நாட்டின் ஒருமைப்பாடு ஆகிய விடயங்களில் பாராளுமன்றத்தில் கருத்துக்கூறும் அதிகாரமும் இச்சம்மேளனத்திற்கு வழங்கப்படும். மேலும் மாவட்டங்களுக்கிடையிலான பிணக்குகள், மாகாணங்களுக்கிடையிலான பிணக்குகள், தேசிய ஒற்றுமை, சமூக ‍ பொருளாதார விடயங்கள் குறித்து விசாரிக்க ஆணைக்குழுக்களை இச்சமேளனத்தினால் உருவாக்க முடியும்.

இச்சம்மேளனத்திலிருந்து பாராளுமன்றத்திற்கு அமைச்சர்கள் தெரிவுசெய்யப்படவும் இயலும். 

[vasee]

On 6/1/2024 at 23:47, ரஞ்சித் said:

தேசியப் பந்தோபஸ்த்து அமைச்சராகப் பதவியேற்றதும் லலித் அதுலத் முதலி செய்த முக்கியமான விடயங்களில் ஒன்று தமிழ்ப் போராளி அமைப்புகளுக்குள்ளும், இந்திய உளவுத்துறையான ரோவிற்குள்ளும் தனக்கான உளவாளிகளை உட்புகுத்திக்கொண்டதுதான். சென்னையில் செயற்பட்டுவந்த ரோவின் அலுவலகத்திற்கு மலையாளி அதிகாரியான உன்னிகிருஷ்ணன் பொறுப்பாகவிருந்தார். சி.ஐ.ஏ இன் உதவியுடன் லலித் அதுலத் முதலி உன்னிகிருஷ்ணனை விலைக்கு வாங்கியிருந்தார். இவரே தமிழ்நாட்டில் இயங்கிவந்த போராளிகளுக்கான பயிற்சிமுகாம்களின் அமைவிடங்கள் , வரைபடங்கள் பற்றிய அனைத்துத் தகவல்களையும் இலங்கையின் பொலீஸ் புலநாய்வுத்துறைக்கு வழங்கியிருந்தார். இவற்றினை அடிப்படையாக வைத்தே உதவிப் பொலீஸ் அத்தியட்சகரான சிறில் ஹேரத் ஜெயவர்த்தனவுக்கான ஆவணங்களை தொகுத்து வழங்கினார். இவரது அறிக்கையில் போராளிகள் பயிற்சிகளின்போது பாவித்த ஆயுதங்களின் வகைகள் முதல் பல விடயங்கள் குறிப்பிட‌ப்பட்டிருந்தன.

இந்த றோ அதிகாரியினை தேன் பொறி (Honey Trap) எனும்முறையில் தம்பக்கம் அமெரிக்கா ஈர்த்திருந்ததாக கூறப்பட்டது, இந்திய இலங்கை ஒப்பந்தம் நிக்ழ்ந்த 3ம்ணித்தியாலத்திற்குள் அமெரிக்க அரசு அதனை வரவேற்றதன் பிண்ணனியிலேயே அவரினை இந்தியா அடையாளம் கண்டு கொண்டதாக பத்திரிகைகளில் வாசித்தாக நினைக்கிறேன்.

அவ்வாறாயின் இலஙகை அரசிற்கும் இந்த ஒப்பந்த விவகாரம் ஏற்கனவே தெரிந்திருக்க வாய்ப்புள்ளது, இலங்கை அரசு இலங்கை அரச தொலைக்காட்சியில் ஒரு ஆவணம் (Documentary) ஒன்றினை வெளியிட்டிருந்தது அதன் தலைப்பு அக்கோடிங் அன்ட் வித்டோரவல் என நினைக்கிறேன் சரியாக தெரியவில்லை, ஒப்பந்திற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்தால் என்ன நிகழும் எனும் தொனியிலான ஒரு ஆவணம்.

[ரஞ்சித்]

8 hours ago, vasee said:

இந்த றோ அதிகாரியினை தேன் பொறி (Honey Trap) எனும்முறையில் தம்பக்கம் அமெரிக்கா ஈர்த்திருந்ததாக கூறப்பட்டது, இந்திய இலங்கை ஒப்பந்தம் நிக்ழ்ந்த 3ம்ணித்தியாலத்திற்குள் அமெரிக்க அரசு அதனை வரவேற்றதன் பிண்ணனியிலேயே அவரினை இந்தியா அடையாளம் கண்டு கொண்டதாக பத்திரிகைகளில் வாசித்தாக நினைக்கிறேன்.

அவ்வாறாயின் இலஙகை அரசிற்கும் இந்த ஒப்பந்த விவகாரம் ஏற்கனவே தெரிந்திருக்க வாய்ப்புள்ளது, இலங்கை அரசு இலங்கை அரச தொலைக்காட்சியில் ஒரு ஆவணம் (Documentary) ஒன்றினை வெளியிட்டிருந்தது அதன் தலைப்பு அக்கோடிங் அன்ட் வித்டோரவல் என நினைக்கிறேன் சரியாக தெரியவில்லை, ஒப்பந்திற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்தால் என்ன நிகழும் எனும் தொனியிலான ஒரு ஆவணம்.

https://www.indiatoday.in/magazine/indiascope/story/19870930-senior-raw-man-arrested-charged-with-spying-for-us-799359-1987-09-29

https://beyondheadlines.in/2014/01/sex-for-secrets-raw-agent-honey-trapped-by-cia-before-rajiv-gandhi-assassination/

[ரஞ்சித்]

8 hours ago, vasee said:

இந்த றோ அதிகாரியினை தேன் பொறி (Honey Trap) எனும்முறையில் தம்பக்கம் அமெரிக்கா ஈர்த்திருந்ததாக கூறப்பட்டது, இந்திய இலங்கை ஒப்பந்தம் நிக்ழ்ந்த 3ம்ணித்தியாலத்திற்குள் அமெரிக்க அரசு அதனை வரவேற்றதன் பிண்ணனியிலேயே அவரினை இந்தியா அடையாளம் கண்டு கொண்டதாக பத்திரிகைகளில் வாசித்தாக நினைக்கிறேன்.

அவ்வாறாயின் இலஙகை அரசிற்கும் இந்த ஒப்பந்த விவகாரம் ஏற்கனவே தெரிந்திருக்க வாய்ப்புள்ளது, இலங்கை அரசு இலங்கை அரச தொலைக்காட்சியில் ஒரு ஆவணம் (Documentary) ஒன்றினை வெளியிட்டிருந்தது அதன் தலைப்பு அக்கோடிங் அன்ட் வித்டோரவல் என நினைக்கிறேன் சரியாக தெரியவில்லை, ஒப்பந்திற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்தால் என்ன நிகழும் எனும் தொனியிலான ஒரு ஆவணம்.

இலங்கை இந்திய சமாதான ஒப்பந்தம் நடைபெற்றபோது இதே உன்னிக்கிரிஷ்ணன் இந்திய தரப்பால் முன்னெடுக்கப்பட்ட இரகசிய காய்நகர்த்தல்கள் குறித்த விடயங்களை இலங்கை அரசாங்கத்திற்கு அறிவித்ததாகவும், இதனாலேயே ஒப்பந்தத்தில் தான் எதிர்ப்பார்த்ததைக் காட்டிலும் இலங்கைக்கு அதிக விட்டுக்கொடுப்பினை இந்தியா செய்யவேண்டியதாயிற்று என்றும் ரோ அதிகாரிகள் கூறியிருக்கிறார்கள். மேலும் இந்திய உபகண்டத்தின் சரித்திரத்தையே மாற்றிப்போட்ட இந்த உளவுச் சதி வெறும் பெண்ணாசையினால் ஏற்பட்டதென்று அவர்கள் கூறுகிறார்கள். பான் அம் விமானச் சேவையின் விமானப் பணிப்பெண் ஒருவரை வைத்தே உன்னிகிருஷ்ணனை சி.ஐ.ஏ மடக்கியிருக்கிறது. அப்பெண்ணும், உன்னியும் சல்லாபிக்கும் புகைப்படங்களை வைத்தே அவர் மிரட்டப்பட்டு அவரிடமிருந்த தமிழ்ப் போராளிகளின் பயிற்சிமுகாம்கள், போராளிகளின் எண்ணிக்கை, முகாம்களின் வரைபடங்கள், பயிற்சியின்போது பயன்படுத்தப்பட்ட துப்பாக்கிகளின் வகைகள் ஆகிய விடயங்களும், இலங்கை தொடர்பான இந்தியாவின் இரகசிய காய்நகர்த்தல்கள் தொடர்பான விடயங்களையும் அமெரிக்கா கண்டறிந்து இலங்கைக்குச் சொல்லியிருக்கிறது. இதில் வேடிக்கை என்னவென்றால், தமிழ்நாட்டின் தமிழ்ப் போராளிகளின் அனைத்துப் பயிற்சிகளுக்கும் இந்த உன்னிகிருஷ்ணனே பொறுப்பாக இருந்திருக்கிறார் என்பது.  

ஆக, ஒரு இனத்தின் வாழ்தலுக்கான போராட்டத்தை ஒரு தனிமனிதனின் பாலியல் உணர்வு எவ்வளவு தூரத்திற்கு பாதித்திருக்கிறது என்பதற்கு உன்னியும் ஈழத்தமிழர்களும் சாட்சி. 
 
இதுகுறித்து இன்னொரு திரியே திறக்கலாம். நேரம் போதாமையினால் விட்டுவிடுகிறேன். 

[ரஞ்சித்]

மாகாணசபை முறைமையினை வைத்து அரசியல் சித்துவிளையாட்டில் இறங்கிய ஜெயவர்த்தன‌

ஜெயவர்த்தன முன்வைத்த பரிந்துரைகள், இப்பரிந்துரைகள் மூலம் அவர் அடைய எத்தனிக்கும் இலக்குகள், அவற்றிற்கான காரணங்கள் என்பவற்றை சர்வகட்சி மாநாட்டின் பேச்சாளரான அதுலத் முதலி உறுப்பினர்களுக்கு விளக்கினார். மேலும், ஜெயாரினால் பரிந்துரைக்கப்பட்ட விடயங்கள் சட்டமாக்கப்படுவதற்காக பாராளுமன்றத்தில் சமர்ப்பிக்கப் படுமுன்னர் மக்களுக்கு அறிவிக்கப்படும் என்றும் கூறினார். ஐக்கிய தேசியக் கட்சியின் வருடாந்த மாநாட்டில் மறுநாள் பேசிய பிரேமதாச ஜெயாரின் பரிந்துரைகளை மக்களுக்கு விளங்கப்படுத்தினார். மேலும், இப்பரிந்துரைகள் நாட்டின் இறையாண்மைக்கும், ஒருமைப்பாட்டிற்கும் குந்தகம் விளைவிக்கக் கூடியனவா இல்லையே என்பதை பொதுமக்கள் சர்வஜன வாக்கெடுப்பு ஒன்றின்மூலம் அரசிற்கு அறியத்தர வேண்டும் என்றும் கேட்டுக்கொண்டார்.

பிரேமதாசவைத் தொடர்ந்து கூட்டத்தில் பேசிய ஜெயார், மாகாண சபைகள் முறையும், இரண்டாவது சபையும் சமஷ்ட்டி முறைமையினை அரசியல் அமைப்பிற்குள் கொண்டுவராது என்றும், இதனால் நாட்டின் ஒருமைப்பாட்டிற்கு குந்தகம் ஏதும் ஏற்படப்போவதில்லையென்றும் கூறினார். தன்னால் முன்வைக்கப்பட்டிருக்கும் மாகாண சபைகள் முறைமையானது மாவட்ட சபைகளைக் காட்டிலும் சற்று அதிகமான அதிகாரங்களைக் கொண்டிருக்கிறதென்றும், தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினர் தமது தனிநாட்டுக் கொள்கையினைக் கைவிடச் செய்ய மாகாணசபை முறைமையினை தான் முன்வைக்கவேண்டியதாயிற்று என்றும் பேசினார்.

தமிழர்களுக்கு சிறிதளவேனும் அதிகாரங்கள் பகிரப்படுவதை மீண்டும் ஒருமுறை எதிர்த்த பெளத்த மாகா சங்கம்

தமிழர்களுக்கு, மாவட்ட சபைகளைத் தாண்டி சிறிதளவேனும் அதிகாரங்கள் பகிரப்படுவதை பெளத்த மகாசங்கம் முற்றாக எதிர்த்தது. பெளத்த அடிப்படைவாத மதகுருவும், சிங்கள அரசியலில் பெருமளவு செல்வாக்கைச் செலுத்திவந்தவருமான மதிகே பண்ணசீக தேரை எனும் பிக்கு, சிறி-ஜயவர்த்தனபுர‌ பகுதியில் அமைந்திருக்கும் நாகவிகாரையில் அனைத்து பெளத்த பீடங்களினதும் பிக்குகளை அழைத்து கூட்டம் ஒன்றினை நடத்தினார். அங்கு பேசிய பண்ணசீக தேரை, ஜெயாரினால் பரிந்துரை செய்யப்பட்டிருக்கும் மாகாணசபை முறைமை நாட்டின் அரசியலமைப்பிற்கும், பெளத்த மதத்திற்கும், சிங்கள இனத்திற்கும், மொத்த நாட்டிற்கும் கடுமையான ஆபத்தினை ஏற்படுத்தப் போவதாகக் கூறி, இதனைத் தடுத்து நிறுத்த பெளத்த பிக்குகள் அனைவரும் சத்தியாக்கிரக நிகழ்வொன்றில் பங்கெடுக்க வேண்டும் என்றும் அறைகூவல் விடுத்தார். மேலும், ஐக்கிய தேசியக் கட்சிக்குள் இருந்த ஜெயார் எதிர்ப்புத் தரப்பினரும் மாகாணசபை முறைமைக்கு எதிராக போர்க்கொடி உயர்த்தத் தொடங்கினர்.

முன்னணியில் இருந்த மிதவாதிகளும், தீவிரவாதிகளும்

தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினரின் அரசியல்க் குழு கொழும்பில் கூடி ஜெயவர்த்தன பரிந்துரை செய்திருக்கும் ஆலோசனைகள் பற்றி விவாதித்தது. சிவசிதம்பரமும், கட்சியில் இருந்த ஏனைய தீவிரவாத கருத்துக்கொண்டோரும் மாகாணசபை முறைமை தமிழர்களின் அபிலாஷைகளைப் பூர்த்திசெய்யப் போதுமானவை அல்ல என்று கூறி, இந்த பரிந்துரைகளை கட்சி நிராகரிக்க வேண்டும் என்று கோரினர். ஆனால், அமிர்தலிங்கம் உட்பட கட்சியில் இருந்த மிதவாதிகள், ஜெயார் முன்வைத்திருக்கும் பரிந்துரைகள் திருப்திகரமானவையாக இல்லாவிட்டாலும் கூட அவற்றினை நிராகரிக்கக் கூடாது என்று வாதிட்டனர். இப்பரிந்துரைகளை நிராகரிப்பதன்மூலம் எதிர்காலப் பேரம்பேசலுக்கான கதவுகளை முற்றாகவே அடைத்ததாகப் போய்விடும் என்றும் அவர்கள் தர்க்கித்தனர். மேலும், இப்போது முன்வைக்கப்பட்டிருக்கும் பரிந்துரைகளை ஏற்றுக்கொண்டு எதிர்காலத்தில் அவற்றினை மெருகூட்ட ஜெயாருடன் தொடர்ந்து பேச்சுக்களில் ஈடுபடலாம் என்றும் அவர்கள் கூறினர்.

ஆனால், முன்னணியினரின் மிதவாதிகள் குழாம் கொண்டிருந்த நம்பிக்கைகள் எல்லாம் சர்வகட்சி மாநாடு மீண்டு மார்கழி 21 ஆம் திகதி கூடியபோது தவிடுபொடியாகியது. கட்சிகளின் பிரதிநிகளிடம் பேசிய ஜெயார், தான் முன்வைத்த பரிந்துரைகள் தொடர்பான தத்தமது கருத்துக்களை எழுத்து வடிவில் தன்னிடம் சமர்ப்பிக்குமாறு கேட்டுக்கொண்டார். மேலும், தனது பரிந்துரைகளை கவனமாகச் சீர்தூக்கிப் பார்க்கவேண்டும் என்று பெளத்த மகாசங்கத்தினரை அவர் கோரினார். இப்பரிந்துரைகளுக்கு ஆதரவுகோரி சர்வஜன வாக்கெடுப்பையோ அல்லது தேர்தல் ஒன்றையோ நடத்த அரசு திட்டமிடுவதாகக் கூறியதோடு, இதுவரையில் நடைபெற்ற சர்வகட்சி அமர்வுகளூடாகக் கிடைக்கப்பெற்ற முடிவுகளைக் கொண்டு நாட்டிற்கு அமைதியையும், ஸ்திரத்தன்மையினையும், ஒற்றுமையினையும் கொண்டுவர முடியும் என்று தான் நம்புவதாகவும் கூறினார். பின்னர் பிறிதொரு நாளுக்கு மாநாட்டினை அவர் ஒத்திவைத்தார்.

மாநாடு பிறிதொரு நாளுக்கு ஒத்திவைக்கப்படுவதை அமிர்தலிங்கம் எதிர்த்தார். பரிந்துரைகள் குறித்து தான் அறிக்கையொன்றினை வெளியிட அனுமதி தருமாறு கோரினார். ஆனால், அவருக்கான அனுமதி மறுக்கப்பட்டது. தனது ஆவணங்களை எடுத்துக்கொண்டு ஜெயார் வெளியேறிச் சென்றார். இது முன்னணியினரைப் பாதித்தது. அன்றிரவு முன்னணியின் அரசியற்குழு மீண்டும் கூடியது. ஜெயார் மீது நம்பிக்கை வைத்ததற்காக அமிர்தலிஙம் மீது கடுமையான விமர்சனங்களை தீவிரவாத எண்ணங்கொண்ட குழாமினர் முன்வைத்தனர். மேலும், கொழும்பில் தமிழர்கள் மீது கடுமையான கெடுபிடிகளை நடத்த இராணுவம் தயாராகி வருவதாகவும் கூட்டத்தில் அறிவித்தனர். 

மார்கழி 22 ஆம் திகதி இரண்டு பக்கம் கொண்ட தனது அறிக்கையினை அமிர்தலிங்கம் வெளியிட்டார். அவரது அறிக்கையின் இறுதிப்பகுதியில் இவ்வாறு குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது,

".........சர்வகட்சி மாநாட்டில் முன்வைக்கப்பட்டுள்ள பரிந்துரைகளை மிகக் கவனமாகப் படித்தபின்பு, இணைப்பு "சி" இல் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது போன்ற அதிகாரம் மிக்க பிராந்தியங்கள் எனும் ஆலோசனையினை விட மிகவும் குறுகிய அதிகாரங்களையே அது கொண்டிருக்கின்றது என்பது அனைவருக்கும் தெரிந்திருக்கும். நாம் 1980 ஆம் ஆண்டு முன்வைக்கப்பட்ட மாவட்ட அபிவிருத்திச் சபைகள் முறையினை ஏற்றுக்கொண்டோம். அது தனிநாட்டிற்கு நிகரான தீர்வு இல்லையென்று நன்கு தெரிந்தும் நாம் அதனை ஏற்றுக்கொள்ள முன்வந்திருந்தோம்" என்று அதில் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது.

சிறிமா தனது ஐந்து பக்க அறிக்கையில் இப்பரிந்துரைகளை நிராகரிக்குமாறு மக்களைக் கேட்டிருந்தார். "இந்நாட்டு மக்கள் ஜெயாரின் பரிந்துரைகளை முற்றாகவும், முழுமையாகவும் நிராகரிக்கும்படி கேட்டுக்கொள்ளப்படுகிறீர்கள்" என்று கூறினார்.

சிறில் மத்தியூவை அமைச்சுப் பொறுப்பிலிருந்து நீக்கிய ஜெயவர்த்தன‌

கைத்தொழில் அமைச்சராகவிருந்த சிறில் மத்தியு, "வணக்கத்திற்குரிய மதகுருக்களே, மதிப்பிற்குரிய அமைச்சர்களே, மதிப்பிற்குரிய பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களே, எனது நண்பர்களே..." என்று ஆரம்பித்து கடிதம் ஒன்றினை எழுதியிருந்தார். அக்கடிதத்தில் ஜெயார் முன்வைத்திருக்கும் பரிந்துரைகளை ஏற்றுக்கொள்ளும்படி எவரையும் தன்னால் கேட்டுக்கொள்ள முடியாது என்று கூறினார். மேலும், அரசாங்கம் இப்பரிந்துரைகளை முற்றாகக் கைவிட்டு விட வேண்டும் என்று கேட்டுக்கொண்டார்.

இதனையடுத்து தனது அமைச்சரவையிலிருந்து சிறில் மத்தியூவை ஜெயார் உடனடியாக நீக்கினார். அமைச்சரவை கடப்பாடுகளை மீறிவிட்டார் என்று சிறில் மத்தியூ மீது குற்றஞ்சாட்டப்பட்டது. அவரை நீக்கியதற்காக எவருமே வாய்திறக்கவில்லை. சிறில் மத்தியூ அனைவரினதும் எண்ணங்களில் இருந்து மறைந்துபோனார். அவரது பதவிநீக்கமும், முற்றான அகற்றலும் கூறிய விடயம் யாதெனில், அன்று ஜெயாரே சர்வ வல்லமை பொறுந்திய தனி மனிதராக அரசாங்கத்தில் இருந்தார் என்பதுதான். மற்றையவர்கள் எல்லோரும், குறிப்பாக சிறில் மத்தியூ, காமிணி திசாநாயக்க, லலித் அதுலத் முதலி ஆகிய எல்லோருமே ஜெயாரினால் உருவாக்கப்பட்டவர்கள் தான். ஆனால், தானே உருவாக்கிய அமைச்சர்களால் தான் சிறைப்பிடிக்கப்பட்டிருப்பதாக நாட்டையும், சர்வதேசத்தையும் நம்பவைப்பதில் அவர் வெற்றிகண்டார். ஆனால், அது உண்மை கிடையாது. அவர் அடிக்கடி பிரயோகிக்கும் வார்த்தையான "சூழ்நிலையின் கைதி" கூடக் கிடையாது. ஏனென்றால் அவர் தனக்குத் தேவையான சூழ்நிலைகளை தானே உருவாக்கிக் கொண்டார்.  

 

[ரஞ்சித்]

சர்வகட்சி மாநாட்டினைக் கலைத்துப் போட்ட ஜெயவர்த்தன‌

மார்கழி 26 ஆம் திகதி அமைச்சரவையில் பேசிய ஜெயார், தான் முன்வைத்த பரிந்துரைகளை முற்றாகக் கைவிடுவதாகவும், சர்வகட்சி மாநாட்டினைக் கலைக்கப்போவதாகவும் அறிவித்தார். சர்வக‌ட்சி மாநாட்டின் பேச்சாளரான அதுலத் முதலி இதனை அமைச்சரவை முடிவென்று அனைவருக்கும் அறிவிக்குமாறு ஜெயாரினால் பணிக்கப்பட்டார். அன்று மாலை பத்திரிக்கையாளர்களைச் சந்தித்த லலித்தும், ஜெயார் தன்னைப் பணித்தவாறே "இது அமைச்சரவையின் முடிவு" என்று கூறினார். மேலும், அரச அறிவிப்பொன்றையும் அன்றைய தினம் வெளியிட்டார்,

"சர்வகட்சி மாநாட்டின் பெரும்பான்மை உறுப்பினர்களால் முன்வைக்கப்பட்ட சில பரிந்துரைகள், மார்கழி 19 ஆம் திகதி அமைச்சரவையின் முன்னால் கலந்துரையாடலுக்காக முன்வைக்கப்பட்டிருந்தன. மீண்டும் அவை மார்கழி 26 ஆம் திகதி கலந்துரையாடப்பட்டன. இதேவேளை, மார்கழி 21 வரை அரச பிரதிநிதிகள் முன்வைத்த அரசாளும் பொறிமுறை மற்றும் அதிகாரப் பரவாலாக்கம் குறித்து தொடர்ந்தும் பேசிக்கொண்டிருந்துவிட்டு தற்போது அவைகுறித்துப் பேசுவதில் பயனேதும் இல்லையென்று தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணி திடீரென்று அறிவித்திருக்கிறது.  ஆகவே, இக்கலந்துரையாடல்கள் மூலம் உருப்படியான தீர்வொன்றும் கிடைக்கப்பெறாது என்கிற முடிவிற்கு அமைச்சரவையும் வந்திருக்கிறது. மேலும், இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வொன்றினைத் தொடர்ந்தும் தேடும் அதேவேளை, பயங்கரவாதத்தினை இந்நாட்டிலிருந்து முற்றாக அழிக்க தேவையான அனைத்தையும் செய்யும்படி அமைச்சரவை ஜனாதிபதியைக் கேட்டிருக்கிறது" என்று லலித் வெளியிட்ட அறிக்கை கூறியது.

இனப்பிரச்சினைக்கு இராணுவத் தீர்வில் முற்றாக இறங்கிய ஜெயார்

தனது இராணுவத்தைக் கட்டியெழுப்ப ஜெயாருக்குத் தேவைப்பட்ட ஒருவருட காலத்தினை எதுவித பயனுமற்ற சர்வகட்சி மாநாட்டினைக் கூட்டி, அதனை ஒருவருட காலத்திற்கு அலைக்கழித்து, ஈற்றில் முடிவுகள் எதுவும் எட்டப்படாது முடித்துவைத்ததன் மூலம் ஜெயார் பெற்றுக்கொண்டார்.   இந்திரா காந்தியின் மரணத்திற்குப் பின்னர், இந்தியாவால் தன்மீது பிரயோகிக்கப்பட்டு வந்த அழுத்தம் ஏறக்குறைய முற்றாகத் தளர்ந்துவிட்டிருந்த நிலையில், முழுமூச்சூடன் பயங்கரவாதத்தினை அழிக்கும் நடவடிக்கைகளில் இறங்கினார் ஜெயார். அன்றிரவே ஜெயாரின் இராணுவ ரீதியிலான தீர்வுக்கான முதற்படி எடுத்துவைக்கப்பட்டது. கொழும்பில் வசித்துவந்த சுமார் நான்காயிரம் தமிழ் இளைஞர்கள் அன்று இராணுவத்தினரால் சுற்றிவளைக்கப்பட்டுக் கைதுசெய்யப்பட்டார்கள். நான்கு நாட்களுக்குப் பின்னர், மார்கழி 30 ஆம் திகதி தேசியப் பாதுகாப்பு அமைச்சரான லலித் அதுலத் முதலி வடக்கில் கடுமையான இராணுவக் கட்டுப்பாடுகள் நடைமுறைக்கு வந்துள்ளதாகவும், சில பகுதிகளில் மக்கள் நடமாட்டம் முற்றாக தடைசெய்யப்பட்டுள்ளதாகவும் அறிவித்தார். 

வன்முறையற்ற வழியில் மீண்டும் போராடப்போவதாக தமிழ்நாட்டில் அறிவித்த அமிர்

மனமுடைந்த மனிதராக அமிர்தலிங்கம் சென்னை திரும்பினார். ஆனாலும், தமிழ் மக்களால் கைவிடப்பட்ட அகிம்சை வழிப் போராட்டத்தை அவர் அப்போதுகூடக் கைவிட விரும்பவில்லை. தமிழ்நாடு, கரூரில் ஆதரவாளர்கள் முன்னிலையில் பேசிய அமிர்தலிங்கம் தனது கட்சி வெகுவிரைவில் சத்தியாக்கிரகப் போராட்டத்தில் இறங்கவிருப்பதாகக் கூறினார்.

தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியினரின் பத்திரிக்கையான சுதந்திரனின் முன்னாள் ஆசிரியர், அமிர்தலிங்கத்தின் பேச்சினை கேலி செய்தார். மாதாந்தப் பத்திரிக்கையான "வீர வேங்கையில்" அவர் பின்வருமாறு எழுதினார்,

"அமிர்தலிங்கத்தின் செயற்பாடுகளினால் தமிழ் மக்கள் விரக்தியடைந்துள்ளனர். இவ்வளவு காலமும் ஜெயவர்த்தனவுடன் பேசிய அமிர்தலிங்கம் இலங்கையின் ஒற்றையாட்சி அரசியல் யாப்பினை ஏற்றுக்கொண்டிருக்கிறார். தற்போது சர்வகட்சி மாநாடு தோல்வியடைந்ததையடுத்து சத்தியாக்கிரகப் போராட்டம் பற்றிப் பேசுகிறார்".

"இவ்வகையான சத்தியாக்கிரக போராட்டங்களை நம் பலமுறை பார்த்தாயிற்று. அவர்கள் ஒரு ஆலய முன்றலில் அமர்ந்துகொள்ள, மங்கையட்கரசி அமிர்தலிங்கம் பாடல்களைப் பாடுவார். மாலையில் பழச்சாற்றினை அருந்துவிட்டு தமது சத்தியாக்கிரகத்தை அவர்கள் முடித்துக்கொள்வார்கள். இது ஜெயவர்த்தனவின் செயற்பாட்டில் எந்தவித தாக்கத்தினையும் ஏற்படுத்தப்போவதில்லை"

"ஆனால், தமிழ்ப் போராளி அமைப்புக்கள் கடந்த ஆவணியில் இருந்து ஜெயாரின் அரசின் மீது அழுத்தத்தினை ஏற்படுத்தக்கூடிய நடவடிக்கைகளை ஆரம்பித்து விட்டனர். ஜெயவர்த்தன, வன்முறையற்ற அகிம்சா வழிப் போராட்டங்கள் கேலிக்கூத்தானவை என்பதை அமிர்தலிங்கத்திற்கு நன்கு விளக்கியிருக்கிறார்" என்று எழுதினார்.

ஜெயார் படைக்க விரும்பிய சரித்திரம்

 1977 ஆம் ஆண்டு ஆட்சியில் ஏறியபோது ஜெயவர்த்தனவுக்கு இருந்த ஒற்றை நோக்கம் தான் சரித்திரம் படைக்கவேண்டும் என்பதுதான். ஆகையால், டெயிலிநியூஸ் பத்திரிகைக்கு அவர் கொடுத்த ஆணையின்படி அவரது பேச்சுக்கள் அனைத்தும் முழுவதுமாக, அவர் பேசிய விதத்தில் பிரசுரமாகியிருந்தன. அவை வரலாற்று ஆவணங்கள் என்று அவர் கூறிக்கொண்டார். ஆனால், இலங்கைக்கு அவர் வழங்கிய ஒற்றைச் சரித்திரம் :  ஒரு சமூகம் தனது உரிமைகளுக்காக வன்முறையற்ற வழியில் போராட முடியாது என்பதுதான் !