இன்றும் அவனுக்காகவே.....

[RaMa]

ப்ரியசகி, கற்பனை நன்று.

ஒரு சந்தேகம். பஸ் நிலையத்தில் நின்றபோது எதிர்பார்த்தது எதனை? அந்த "அவனை" என்றது பஸ்ஸையா? அந்த அவனைக் காணவில்லை என்றதும்தானே அண்ணாவுக்கு தொலைபேசி அழைப்புச் செய்தீர்கள்? அப்படியென்றால் உங்கும் பஸ் நேரத்திற்கு வருவதில்லையா? சந்தேகம் வந்தது கேட்டேன். என் கற்பனை அப்படிப் போனது.

தயவுசெய்து யாரும் கடிக்க வரவேண்டாம்.

ம் பாருங்கள் ஆசிரியாருக்கும் மாணவருக்கும் உள்ள வித்தியாசத்தை. நாம் எல்லோரும் காதல் காதலனுக்கான காத்திருப்பு என்று நினைத்திருக்க ஆசிரியார் எங்கு போய் முடிச்சு போட்டிருக்கார். அவனை பஸ் என்று எவ்வளவு அருமையான கற்பனை பண்ணி இருக்கார். ஒரு சபாஷ் செல்வமுத்து ஆசிரியாருக்கு.

[இளைஞன்]

நல்ல முயற்சி சகி. காதல் அனுபவத்தையும், காத்திருப்பின் சுகத்தையும்

கவிநயத்தோடு சொல்லியிருக்கிறீர்கள். இந்த தொடர் புள்ளிகளிடுவதை

(..........) தவிர்த்துக்கொள்ளுங்கள்.

கொட்டும் பனிக்குள் என்ன...

கோடை வெயிலில் என்ன.....

வீசும் காற்றில் என்ன....

மேனி நடுங்கும் சினோவில் என்ன...

சினோ என்பது பொருத்தமாக அமையவில்லையோ எனத் தோன்றுகிறது.

நீங்கள் எழுதியதை அப்படியே நான் எழுதுவதாக இருந்தால், பின்வருமாறு

சொற்களை அடுக்குவேன்:

கொட்டும் பனியென்ன

கோடை வெயிலென்ன

வீசும் காற்றென்ன

நடுங்கும் குளிரென்ன

நேரம் ஆக..நினைவுகள்...பறந்தன

பறவையிடம் கடன் வாங்கியதோ...சிறகுகளை..

தெரியவில்லை..

வாங்கியதோ என்று வராது, வாங்கினவோ என்பதே பொருத்தமாக இருக்கும்.

கனத்த இதயத்தோடும்

பனித்த கண்களோடும்

நல்ல வரிகள். ஆனால் ஏற்கனவே பல கவிதைகளில் பயன்படுத்தப்பட்ட சொல்லாடல்.

அவனை அன்று தான் சந்தித்தேன்

புலம் பெயர்ந்த நாட்டில்

முதல் முதல் பள்ளிக்கு செல்கையில்...

அந்த அழகிய காலை வேளையில்..

அழகிய உயரம்..

பளிச்சென்ற கண்கள்..

நிமிர்ந்த நடை..

அவன் வருகை...

"மன்மதன்" ஜோதிகா போலவே

ஆடியிருக்கலாம்...பாடியிருக்க

[narathar]

கண்ணுக்கு மை அழகு

கவிதையில் பொய் அழகு

என்று நினைக்கிறேன்.

எனக்கும் அப்படித் தான் இருக்கு. :wink:

[பிரியசகி]

மிக்க நன்றி இளைஞன்..உங்கள் அறிவுரைக்கு..

உங்கள் கருத்தை மனதில் கொண்டு அடுத்த கவியை கவி பாணியிலே எழுதுகிறேன்..

என்றாலும் உங்கள் உதவிக்கு ரொம்ப நன்றி