சினிமா .

எது வித அலுப்பும் தராமல் என்னுடன் நிழல் போல் சிறுவயதில் இருந்து இன்று வரை என்னுடன் பயணிக்கின்றது .நான் பார்த்து ரசித்த படங்களை விட அவற்றை எந்த சூழ்நிலையில் பார்தேன் என்பதும் கூட பல வேளைகளில் சுவாரஸ்யமாக,மறக்க முடியாத அனுபவங்களாக அமைந்துவிடும்.அப்படியான சில நினைவுப்பதிவுகளை இதில் இணக்கவிரும்புகின்றேன்.அத்துடன் நான் பார்த்த நல்ல சினிமாக்களை அசை போடவும்,உங்களுடன் பங்கு கொள்ளவும் உதவும்

உங்கள் அனுபவங்களை எதிர்பார்க்கின்றேன்.

சிறு வயதில் இருந்தே படம் பார்ப்பது என்றால் அப்பிடி ஒரு அலாதி ஆசை .தினகரன் ,வீரகேசரி பத்திரிகைகளில் இரண்டாம் பக்கத்தை புரட்டி என்ன படம் எந்த தியேட்டரில் என பாடமாக்குவேன்.எம்.ஜி .ஆர் ,சிவாஜி ,ஜெமினி .பத்மினி சாவித்திரி ,சரோஜாதேவி பிளக் அண்ட் வைட் புகைப்படங்களுடன் வரும் விளம்பரங்களை பார்த்து புல்லரிப்பேன்.

கிங்ஸ்லி ,பிளாசா,நவா,காபிடல்,மைலன்ட்,கெயிட்டி என்று ஒருநாளும் போகாத கொழும்பு தியேட்டர்கள் கூட மனப்பாடம்.

பெற்றோரும் நன்கு படம் பார்ப்பதால் தியேட்டருக்கு போய் குறிப்பிட்ட நல்ல படங்கள் பார்த்துக்கொண்டு தான் இருந்தேன்.பத்தாம் வகுப்பிற்கு பின் ஆங்கில படங்களும் பார்க்க தொடங்கிவிட்டிருந்தேன் அதன் பின் புலம் பெயரமட்டும் யாழ்ப்பாணத்தில் வந்த படங்கள் ஏதும் விட்டுவைக்கவில்லை என்றே நம்புகின்றேன்.லண்டன் வந்து முதல் வருடம் நாலு ஐந்து படங்கள் தான் பார்த்திருப்பேன் பின் சொந்தமாக V.C.R வாங்கி பழைய குருடி கதைவை திறடி கதைதான்.

பின் இந்தியா அங்கும் முதல் வருடம் ஒன்றோ இரண்டோ மட்டும் ,பின் பழைய பல்லவிதான் .பின் லண்டன்,கனடா நல்ல படங்கள் மட்டும் விட்டுவைப்பதில்லை .

இந்தியாவில் தற்செயலாக அமைந்த நட்சத்திர இரவு பல தமிழ் நடிகர்களை சந்திக்க வைத்தது .பின் கனடா வந்து முதல்வேலை UNIVERSAL STUDIOS நல்ல ஆங்கில,பிறமொழி படங்களை பார்க்க வைத்தது.

இன்றுவரை அந்த சினிமா ஆசை என்னை விட்டு வைக்கவில்லை .பெற்றோருக்கு 85 தாண்டி விட்டது அவர்களே இன்னமும் மாறவில்லையாம் நான் எப்படி.

முதல் நினைவு -

போலீஸ்காரன் மகள்.மீண்டும் திரையிட்ட போது லிடோ தியேட்டரில் பார்தேன் .நான் ஆகக்கூடிய அளவு அழுத படம் அதுதான்.மற்றினி காட்சி பார்த்து அழுது கண் வீங்கியபடி வெளியே வரவே வெட்கமாக இருந்தது .சிரிதரின் படம் .முத்துராமன் ,பாலாஜி ,விஜயகுமாரி நடித்திருந்தார்கள் .பல இனிமையான பாடல்களை கொண்ட மிகவும் சோகமான காதல் கதை .நான் நண்பர்களுக்கு பகிடியாக சொல்வதுண்டு "நான் அன்று லிடோ தியேட்டரில் விட்ட கண்ணீரால் தான் வண்ணான் குளம் (லிடோ தியேட்டருக்கு முன் இருப்பது ) இன்றும் வற்றாமல் இருக்கின்றது" என்று.முடிந்தால் நீங்களும் பாருங்கள்.

உற்ச்சாகமாக தொடருங்கள் அண்ணா..இளைய தலைமுறையினரும் உங்கள் குறிப்புகளால்.பல பழைய நல்ல படங்களை பாக்க உதவும்........

80களின் ஆரம்பத்தில் லண்டனுக்கு போவதுதான் எனது அனைத்து நண்பர்களினதும் கனவாக இருந்தது.ஏறக்குறைய எல்லோருமே விசாவிற்கு போய் ஏதோ ஒருகாரணத்தால் விசா நிராகரிக்கப்பட்டு அடுத்து ஜெர்மனி தான் எனமுடிவேடுத்து முதல் பயணமாக மூவர் புறப்பட்டார்கள்.

இரயில் பயணத்தின் போது அதிகாரிகளிடம் பிடிபட்டு வேறு ரயில் எடுத்து ஈரான் போய் சேர்ந்தார்கள்.அதில் எனது மிக நெருங்கிய நண்பனின் தகப்பன் விமான நிலையத்தில் மகனை ஏற்றிவிட்டு வந்து படுத்தவர் எழும்பவே இல்லை.ஒரே மகன்தான்.தகப்பன் கொழும்பில் வேலை செய்பவர் நரகன்பிட்டியில் இருந்தார்.நண்பனுக்கு தகவல் சொல்ல முடியவில்லை.மூன்று மாதங்கள் செல்ல ஈரானுக்கு போன தகவல் வந்து தகப்பனார் இறந்தது அறிவிக்கப்பட்டது. பின்னர் ஒருமாதத்தில் திரும்பி வந்துவிட்டான். சிறிது துக்கத்தில் இருந்தவனை கூட்டிக்கொண்டு பஸ்சில்(அந்த நேரம் பெரிதாக பஸ்சில் திரிவதில்லை). அன்னக்கிளி படம் பார்க்க சிறீதர் தியேட்டருக்கு ஆறுமணி காட்சிக்கு போனோம்.

சிவகுமார் ,சுஜாதா நடித்தது.இளையராஜாவின் இசையில் முதல் படம்.ஓரளவு நல்ல படம்.எனக்கு சிவகுமாரை பெரிதாக பிடிக்காது.சோகம் என்றால் மூக்கை விரிக்க தொடங்கிவிடுவார்.படம் முடிய 764 பலாலி வீதி பஸ்ஸிற்கு காத்திருக்கையில் சற்று முன் புறப்பட்ட பஸ் வளைந்து திரும்பியதில் வெளியில் நின்ற எங்கள் இருவரையும் சிறிது நசித்துவிட்டது.எனது முதுகு பக்கம் பஸ் ஸ்ராண்டின் தகரநிலை வெட்டி எனது சேட் துண்டாகி நான் மயங்கிவிட்டேன்.பாஸ்டர் குணசெல்வம் சோடா வாங்கித்தந்து ஆறுதல் படுத்தி அடுத்த பஸ்சில் அனுப்பி வைத்தார்.

நண்பன் இப்போ லண்டனில் மூன்று வளர்ந்த பிள்ளைகளுடன் லண்டன் ரெட்பிரிட்ஜ் இல் இருக்கின்றான்.

Edited January 24, 201213 yr by arjun

தொடர்ந்து எழுதுங்கள் அண்ணா

A/L EXAM எடுத்து விட்டு மன்னாருக்கு அம்மாவையும் கூட்டிக்கொண்டு அக்காவிடம் போகின்றேன் .அத்தான் சொன்னார் தனது அரசாங்க வீடு சும்மா இருப்பதால் இராமானுஜ கப்பல் கப்டன் ,ரேடியோ ஆபிசர் எல்லோரும் வந்து தங்கி நின்றுவிட்டு போவதாக. வேணுமென்றால் நீங்கள் மூவரும் அவர்களுடன் இந்தியா போய்விட்டு வாங்கோ என்று.

கப்பலில் கப்டனுடனும் ரேடியோ ஆபிசருடனும் ஒன்றாக பயணமானோம் ,கப்பலில் ரேடியோ ஆபிசர் காலை உணவு இட்டலியை முள்ளு கரண்டியால் சாப்பிடுவதை அன்றுதான் பார்த்தேன் .பின் இராமேஸ்வரம் இறங்கி குதிரை வண்டியில் ரேடியோ ஆபிசர் வீட்டிற்கு போய் அடுத்தநாள் சேலை வாங்க அம்மாவும் அக்காவும் மதுரை போக அவர்களுடன் போன நான் மதுரையில் நின்ற ஒரு கிழமையில்

நினைத்தாலே இனிக்கும் ,புதியவார்ப்புகள் ,சிவப்பு ரோஜாக்கள் ,நிறம் மாறாத பூக்கள்,கன்னிபருவத்திலே ,பட்டாக்கத்தி பைரவன் பார்தேன் .கல்யாணராமன் போன இரு நாட்களும் டிக்கெட் கிடைக்கவில்லை .எனக்கு ஒரு இந்தியன் டெநீமும்,கொட்ராய் பான்ஸ்சுடன் முடித்துவிட்டேன் .

புதிய வார்ப்புகள் சயிக்கில் வாடகைக்கு எடுத்து சிறிது தூரம் போய் பார்த்தேன் ,அதுதான் பார்த்ததற்குள் பிடித்த படமாகவும் இருந்தது .திரும்பி வரும்போது தான் பொன்னம்மானை கப்பலில் கண்டேன் ,நான் பைனார்குலரும் கையுடன் கப்டனோடு திரிந்ததால் அவர் பெரிதாக கதைக்கவில்லை என நம்புகின்றேன் .

இன்று நினைத்து பார்க்க நம்பமுடியாமல் இருக்கின்றது .ஆனால் இன்றும் "வான் மேகங்களே வாழ்த்துங்கள் " பாடலை ரசித்தபடியே .

உங்கள் சினிமா டைரியை வாசிக்க ஆவல்.