.கவலை இல்லாத மனிதன் ...........

வாழ்கையிலே கவலை இல்லாத மனிதனை காட்ட அழைத்து செல்கிறேன். அவர் எண்பத்து மூன்று வயது வரை வாழ்ந்தது இது தான் காரணமோ ? வாசித்து பாருங்கள்

. .

.........இவர் ந்ம்ம பக்கத்து வீடு . அதனால் இன்னும் மறக்க முடியவில்லை ...........செல்லத்தம்பிக்கு வாய்த்த மனைவி குணமணி ........பெயருக்கேற்ற குணமான மணி தான் ,சரி ந்ம்ம கதைக்கு வருவோம் .செல்ல தம்பியர் தலை நகரிலே ஒரு வீதி கண்காணிப்பு கந்தொரிலெ வேலை பார்த்தார் மூன்று மாதமொரு முறை தன் வீடுக்கு வருவார். அழகிய அமைதியான சிறு ஊர் . .நாடு இரவில் யாழ் பட பஸ் மூலம் வீட்டு வாயில் கேற் கொழுவி சத்தம் கேட்டும் . நாய் குரைத்து பின் நட்பாக ஒலி எழுப்பும் , கிணற்றடியில் முகம் கழுவி காறித்துப்பி சத்தம் கேட்கும் அப்ப ந்ம்ம செல்லர் வந்து விடார் ..

மறுநாள் , ஆரம்பமாகும் காலையில் பிள்ளைகள் எழும்பி அப்பா கொண்டு வந்த சொக்கா பிக்கா , ரம்புட்டான் , மங்குஸ்தான் என்பவற்றுக்கு பிச்சல் பிடுங்கல் நடக்கும் ஒரு வாறு பிள்ளைகள் பள்ளிக்கூடம் போனபின் நம்ம கதாநாயகன் . சைக்கிள் இல் இரண்டு கள்ளு போத்தல் ,(அந்த கால சுத்தமான் வ்டித்த அசல் சாராயம் என்ற போத்தல் ) போத்தல்களுடன் தவறணை என்ற நிலையத்துக்கு செல்வார் . அங்கு ஐயா வந்துடீங்களா ?...........என்ற வரவேற்புடன் வாங்கி கொண்டு வீடு வந்து விடுவார் .பின் , குணமனிக்கு , மா இடித்து கொடுப்பார் . காலையில் முட்டை கோப்பி கிடைக்கும் ,விறகு கொத்தி கொடுப்பார் .அருகில் உள்ள ,வளவு எல்லாம் வெட்டி துப்பரவு பண்ணுவார் . சும்மா சொல்ல கூடாது , பிள்ளை களுடனும் மிகவும் பாசமாக தான் . மனைவி குணமனியுடனும்தான் . பாசமில்லாமலா பத்து பெத்து பெரு வாழ்வு வாழ்ந்தவர் .வந்த சந்தோசம் முடிய ஒரு வாரமாகிவிடும்

மறு வாரம் திங்கள் கிழமை அதி காலை எழுந்து குளித்து எண்ணை பூசி..... படத்துக்கு விளக்கு கொழுத்தி கும்பிட்டு ,(prayer )பயணம் வெளிக்கிடுவார் .

காலை பத்து மணியிருக்கும் போனமச்சான் திரும்பி விடுவார் ...என்னப்பா ? அது ட்ரைன்(ரயில்) போட்டுது , நாளைக்கு போகிறேன் . என்பார் . பின்பு ஒரு வாரம் செல்ல அதே பல்லவி பயணம் போய் பன்னிரண்டு மணி சென்றால் தான் நம்ம செல்லர் உண்மையாகவே பயணம் போட்டார் என்று சொல்லலாம் .சிலசமயம் பிள்ளைகளும் அப்பா ,அடுத்த கிழமை போங்கோ ,என்றுசொல்வார்கள் ........... அவர்களை கிணற்றில் இறைத்து குளிப்பாடுவார் , டொம்மி நாய்க்கும் வெறியில் முசுப்பாதியில் கையில் சாப்பாடு கொடுப்பார் இந்தா நீயும் சாபிடு என்று . பழைய சினிமா பாட்டு பாடி கேட்கும் ,தங்கத்திலே ஒரு ..........நான் பெற்ற செல்வம்...என்பன . பிள்ளைகளுக்கு ஒரே கொண்டாட்டம் ",சிங்கத்தின் கால்கள் பழுது பட்டாலும் சீற்றம் குறைவதுண்டோ "...................என்று வரும் போது கையின் புயம் புடைக்கும் (muscles )செய்து காட்டுவார் ....... .இந்த காட்சிக்காக நான் வேலி பொட்டுக்கால போய் நின்று வேடிக்கை பார்ப்பேன் ,எனக்கும் சொக்கா பிக்கா எல்லாம் கிடைக்கும்

.மணியக்காவும் முகம் கோணாமல் சகித்து கொள்வா . அவர்களுக்கு கடல் உணவு தவிர வேறு சமையல் பொருட்கள் வாங்கவேண்டிய தேவை இல்லை .இவர் தாய்க்கு ஒரே ஒரு பிள்ளை.என்பதால் உறவுகளின் பிக்கல் பிடுங்கல் இல்லை .குனமணிக்காவின் சீதன காணியில் இருந்து தேங்காய் மாங்காய் , பனை பொருட்கள் என்ன்பன கிடைத்ததால் ஒரு செலவும் இல்லை இவ்வாறு வாழ்ந்தமனிதன் , மனைவி நோய்வைபட்டு காலமாகிவிட ...பிள்ளைகள் வெளிநாடு போய்விட..... தன் ஓய்வு ஊதியத்தில் காலத்தை ஓட்டிசென்ற மாதம் என்பது மூன்று வயதில் காலமாகினார் . எனக்கு தாயக நினைவு வரும் போதெலாம் இவரை நினைப்பேன் . எண்பத்து மூன்று வயதில் வாழ்வாங்கு வாழ்ந்த மனிதன் .........செல்லத்தம்பி .இந்த இயந்திர உலகில் ந்ம்ம வாழ்வு எங்கே ...தாயக வாழ்வு எங்கே ..

.அவர்கள் கொடுத்து வைத்தவர்கள் . ...........i

,

Edited November 11, 200817 yr by nillamathy

சந்தோசமாக வாழ்ந்து இறந்துள்ளார். கவலையில்லாத மனிதர் தான்.

இந்தக்கதையின் நாயகள் போல என் ஊருக்குள்ளும் உறவுகாளயும் வாழ்ந்த பலரது வாழ்வை நினைவுபடுத்தியுள்ளீர்கள். மறக்கப்பட முடியாத ஞாபகங்கள் எவரது எழுத்திலிருந்து வந்தாலும் எல்லோருக்குள்ளும் அதுவொரு தாக்தக்தை உண்டுபண்ணித்தான் போகும். அதுவே அந்த எழுத்தின் பலன். அது உங்களுக்கும் கிடைத்துள்ளது.

வாழ்த்துக்கள்.

ஊரிலிருந்தது போல நிம்மதியான, இயற்கையுடன் ஒன்றிய, வாழ்வு எங்களுக்கு எப்போது திரும்பவும் கிடைக்கும்? செயற்கைத்தனமான வாழ்க்கை, மனிதர்கள் இவற்றிலிருந்து எப்போ விடுதலை?

நுனா ......சாந்தி.... மல்லிகை வாசம் ....,கருத்து பகிர்வுக்கு நன்றி .