ஒரு சித்திரம் பேசுகிறது ...............

சக்கர நாற்காலியில் இருந்து .........ஒரு சித்திரம் பேசுகிறது .....அண்மையில் ஒரு முதியோர் இல்லத்துக்கு சென்ற பின் என் மனப்பதிவு :.......... நான் பிறந்த நாடு என் மண், என் வீடு பழகிய நட்பு படித்த பாடசாலை, திசைமாறிய பள்ளிக்காதல் ,உறவுகள் .நட்புகள் ,யாவரும்ற ஒரு தன்னந்தனியனாக ஒரு சக்கர நாற்காலியில் , உணவுண்டு , உடையுண்டு , வங்கியில் மாத மாதம் பணம் வ்ரும் . புலம் பெயர் நாட்டில் தன்னந்தனியனாக ஒரு முதியோர் இல்லத்தில் , குளிக்க ,உதவி செய்ய , மருந்து தர என்று பணியாட்கள் , ஆனாலும் எதோ ஒன்று ...........இல்லவே இல்லை . என் சம்சாரமும் காlaமாகிவிட மகனும் தன் மனை வி , குடும்பம் வேலை பிள்ளைகள் , என்று அவனும் அவனது பாடும் . எவரிடம் எதை எதிர்பார்ப்பது , மாதமொரு முறை குடும்பத்துடன் வந்து பார்த்து போவான் ,அவனும் பாவம் ,புலப்பெயர்வும் ,இயந்திர வாழ்வும். ,நான் படிச்சு படிச்சு சொனேன் , வேண்டாம் என்று என் சாரதாவுக்கு ,ஒரு சித்திரம் பேசுகிறது (தொடரு ம ).............

Edited November 25, 200817 yr by nillamathy

சித்திரம் இன்னும் பேசவேண்டும்

என் துணை போன பின் நானும் தனிமையில் ,எத்தனயோ முறை கூபிடான் ,ஆனால் நான் தான் போகவில்லை ஒரு நாள் தனியாக இருந்த போது கோப்பிக்காக வைத்த சுடு நீர் ,விசில் சத்தம் கேட்க அதை தூக்கியதும் , அது தவறி என் காலில் கொட்டியதும் , டியாபெடிக் . (சக்கரை வியாதி ) காரணமாக என் ஒரு கால் எடுத்ததும் பழைய கதை . நான்பிறந்த நாடு பிரச்சனைகளால் சீரழிந்து, என்மொழி , மதம், என் இனம் ,என்று எல்லாம் .என் நினைவில் நிழலாடுகிறது . , என் இறுதி நாட்களாக வது என் தமிழ் ஈழம் எனக்கு கிடைத்து விடுமா என் இதயம் ஏன் இன்று இவ்வளவு ,சஞ்சலப்படுகிறது.

என் தமிழ் இன உணர்வான மனசே .............மனசே , உனக்கு தெரியுமா ? , தமிழர்கள் தான் உறவு சொல்லி வாழ்பவர் . தெருவிலே போகும் வயதானவரை , ஐயா துலைக்கா? ஆச்சி இருங்கோ ...அக்கா இங்க சீற(இருக்கை ) இருக்கு , தம்பி ஐஸ்கிரீம் வேணுமா > தங்கச்சி எழும்புங்கோ , என்று உறவு சொல்லி வாழ்ந்த அழகு தமிழ் பேசும் தமிழர் .

எனக்கு என் தேசம் வேண்டும் , என் தலைவன் வழியில் , எம்மை நாம் ஆழ வேண்டும் பச்சை பசெலேன்ர வயல் வெளி , அம்மா என்று அழைத்து பாலூட்டும் கறவை பசு காலையில் ஆலய மணியும் ,குயிலின் கூவலும் சேவலின் துயில் எழுப்பும் , இனியகாலை பொழுது ..........என் மகன் வெளிநாடு போனவ்பின் நானும் அவளும் வாழ்ந்த .... இனிய வாழ்கை . ஒரு பெருந்தெரு திணைக்களத்தில் நானும் ,ஆசிரியையாக அவளும் , வாழ்ந்து ஓய்வு பெற்றபின் . உறவுகளும் ஒவ்வொருவராக ஒவ்வொரு நாடில் . வருடம் ஒரு முறை அழைத்து பேசுவார்கள். அவர்களுக்கும் அவரவர் பிரச்சினை . என் வயோதிபகாலம் தள்ளாடும் வயசில்லை , இருந்தாலும் ஒரு கால் இல்லாத வாழ்கை . ? இன்று எனக்கு என்ன நடந்தது , இவ்வளவு சோகமும் தாயக நினைவும் , என மனசோடு பேசும் இனிய நாள். என் ஒவ்வொரு நாள்ளும் மணிகளாகி இரவுகளாகி வாரங்கள் என்று ஓடி ,,ஆண்டு இரண்டு ஆகி விட்டது ,இது நாள் வரை என்ன சாதித்தேன். என் போல உள்ளவர் நினைபதுண்டா ? என் தாய் நாட்டை பற்றி . நாளை விடிந்ததும் வலு இழந்தோருக்கான வாகனம் (mobility ) வண்டி வரும் ...மா வீரை

மா வீரர் தின விழாவுக்கு ஏற்றி செல்ல . என் தாயக கடமையை இப்படியாவது ,செய்ய ஒரு சந்தர்பம். .....ஒரே ஒரு ஆசை ............நான் விழி மூடி மண் சேருமுன் .... என் தாயகம் எனக்கு வேண்டும் ...............

ஒரு வயதானவரை முதியோர் இல்லத்தில் சந்தித்த பின் .என் மன பதிவில் .............வரைந்தவர் நிலாமதி .

சமுதாயத்தில் விரக்தியில் வாழும் ஒரு பிரிவினரின் - தனிமைப்படுத்தப்பட்ட முதியோரின் மன எண்ணங்களை பதிந்தீர்கள். தொடருங்கள் நிலாமதி அக்கா.

Edited November 28, 200817 yr by Mallikai Vaasam

இணைப்புக்கு நன்றி நிலாமதி. தொடருங்கள் வாழ்த்துக்கள்!!!