கிருபன்

ஆமாம்🤪

@பையன்26, நீங்கள் பகுதி பகுதியாகவும் பதில்களைய் தரலாம்! எல்லோருக்கும் இந்த சலுகை கிடைக்காது ஆனால் கேட்டால் பரிசீலிக்கப்படும்🤓

ரஷ்யர்கள் பின்வாங்கும்போது பாலத்தை உடைத்துவிட்டுப் போனதைப் பார்க்கும்போது திரும்பிவரும் நோக்கமில்லை என்றுதான் தெரிகின்றது.

மணிவிழாக் காணும் சிவராசா கருணாகரன்!… முதல் சந்திப்பு …. முருகபூபதி. யாழ். தீம்புனல் வார இதழில் கடந்த ஒரு வருட காலத்திற்கும் மேலாக நான் எழுதிவருகின்றேனென்றால், அதற்கு வித்திட்டவர் யார்..? என்பது பற்றி சொல்லியவாறே இந்த முதல் சந்திப்பு தொடருக்குள் இம்முறை வருகின்றேன். அவரை நான் முதல் முதலில் அவரது எழுத்தின் ஊடாகவே தெரிந்துகொண்டேன். நான் வாசிக்கும் எவரதும் இலக்கியப் படைப்பு என்னை கவர்ந்துவிட்டால், அதனை எழுதியவரைப்பற்றி மேலதிக தகவல் அறிவதும், தேடிச்செல்வதும் எனது இயல்பு. அவ்வாறுதான் கிளிநொச்சியில் வதியும் படைப்பிலக்கியவாதியும் ஊடகவியலாளருமான சிவராசா கருணாகரன் எனக்கு முதலில் அறிமுகமானார். இவர் இலங்கையில் மட்டுமன்றி தமிழகம் மற்றும் தமிழர் புகலிட நாடுகளிலும் இலக்கிய வாசகர்களின் கவனிப்பிற்குள்ளானவர். கவிஞராகவே முன்னர் அறியப்பட்டவர். வெளிச்சம் இதழின் ஆசிரியராகவுமிருந்தவர். பத்தி எழுத்தாளர் – ஊடகவியலாளர் – பதிப்பாளர் – இலக்கிய இயக்கச் செயற்பாட்டாளர். கலை , இலக்கிய நண்பர்களின் விசுவாசத்திற்குமுரியவர். எனக்கு அவர் மிகவும் நெருக்கமானதற்கு இக்காரணங்களே போதும் கருணாகரன் இலக்கியத்தின் ஊடாக எனக்கு அறிமுகமானது 2008 இல்தான். முல்லை அமுதன் தொகுத்து வெளியிட்ட இலக்கியப்பூக்கள் தொகுப்பில், மறைந்த செம்பியன் செல்வனைப் பற்றி கருணாகரன் எழுதியிருந்த கட்டுரை வித்தியாசமானது. வழக்கமான நினைவுப் பதிவுகளிலிருந்து முற்றிலும் மாறுபட்டு புதியகோணத்தில் எழுதப்பட்டிருந்தது. எனக்கு அந்தத் தொகுப்பில் மிகவும் பிடித்தமான அக்கட்டுரையை எழுதிய கருணாகரன் யார்? அவர் எங்கே இருக்கிறார்? என்று ஒரு நாள் லண்டனுக்கு தொலைபேசி தொடர்பெடுத்து முல்லை அமுதனிடம் விசாரித்தேன். கருணாகரன் வன்னியிலிருப்பதாக தகவல் கிடைத்தது. 2009 இல் நான் வதியும் மெல்பனில் நடந்த எழுத்தாளர் விழாவில் இலக்கியப்பூக்கள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. பாடும்மீன் சு.ஸ்ரீகந்தராசா அறிமுகப்படுத்தினார். இவ்விழாவில் கலந்துகொண்ட ஜெயமோகன், தமிழகம் திரும்பியதும் எழுதிய புல்வெளிதேசம் நூலிலும் இந்தத் தகவலை பதிவுசெய்திருந்தார். 2009 மே மாதம் வன்னியுத்தம் பேரவலத்துடன் முடிவுக்கு வந்தவுடன் கருணாகரன் என்னவானார்..? என்ற கவலையுடன் ஆழ்ந்து யோசித்தேன். ஜெயமோகனுடன் தொடர்புகொண்டு கருணாகரனைப்பற்றி அறிவதற்கு தொலைபேசி இலக்கம் பெற்றேன். அச்சமயம் வவுனியாவில் நின்ற அவரை ஒருவாறு தொலைபேசியில் பிடித்துவிட்டேன். பின்னர் 2010 இறுதியில் இலங்கை சென்று கருணாகரனை யாழ். பல்கலைக்கழக வாயிலில் சந்தித்தேன். அங்கே கைலாசபதி நினைவு மண்டபத்தில் ஒரு கருத்தரங்கு நடந்தது. அதற்கு அமைச்சர் டக்ளஸ் தேவானந்தா, இலக்கிய நண்பர்கள் எம். ஶ்ரீபதி, பேராசிரியர்கள் சிவச்சந்திரன், துணைவேந்தர் என். சண்முகலிங்கன் உட்பட பலர் வருகை தந்திருந்தனர். நீண்ட இடைவெளிக்குப்பின்னர் இவர்களை அன்று சந்தித்தேன். அவுஸ்திரேலியாவிலிருந்து புறப்படுவதற்கு முன்னர், யாழ். பல்கலைக்கழகத்தில் நடக்கவிருக்கும் கருத்தரங்கிற்கு நானும் வரவிருப்பதாக கருணாகரனுக்கு தொலைபேசியில் தெரிவித்திருந்தேன். அச்சமயம் போரின் வலிசுமந்தவராக சுன்னாகத்தில் தமது குடும்பத்தவருடன் ஒரு வீட்டில் அகதிக் கோலத்தில் அவர் இருந்திருக்கிறார். நீர்வேலியில் மதுவன் என்ற கிராமத்தில் வசித்த மல்லிகை இதழின் அச்சுக்கோப்பாளர் சந்திரசேகரம் அண்ணரையும், உடல் நலக் குறைவோடிருந்த எழுத்தாளர் சி. சுதந்திர ராஜாவையும் நான் பார்க்கவேண்டும் என விரும்பியதும், அழைத்துச்சென்றார். வன்னி பெருநிலப்பரப்பில் போர் ஏற்படுத்திய வடுக்களை காணவேண்டும் எனக்கேட்டதும், அங்கும் அழைத்துச்சென்றார். இரணைமடுக்குளம் முதல் கிளிநொச்சியில் உருவாகிக்கொண்டிருந்த யாழ். பல்கலைக்கழகத்தின் கிளிநொச்சி வளாகம் வரையில் பல இடங்களுக்கும் என்னை அழைத்துச்சென்றார். அந்த முதல் சந்திப்பிலேயே இவ்வாறு தனது நேரத்தையும் விரையம் செய்து என்னோடு அலைந்த கருணாகரனைவிட வயதால் நான் மூத்தவன் என்பதனால், அன்று முதல் “ அண்ணாச்சி “ என்றே என்னை விளிப்பதும் அவரது வழக்கமாகியது . மல்லிகை சந்திரசேகரம் அண்ணருடன் என்னை நிற்கவைத்து கருணாகரன் எடுத்த ஒளிப்படம் 2010 ஆம் ஆண்டு ஏப்ரில் மாதம் வெளியான மல்லிகை இதழின் முகப்பினை அலங்கரித்தது. அவ்வேளையில் மல்லிகை, கொழும்பு – ஶ்ரீகதிரேசன் வீதியிலிருந்து வெளிவந்துகொண்டிருந்தது. கருணாகரன் எழுதிய செம்பியன் செல்வன் பற்றிய கட்டுரையிலிருந்து தொடர்ச்சியாக அவரது சமூக ஆய்வுகள் – இலக்கியப் பிரதிகள் – பத்தி எழுத்துக்கள் – கவிதைகள் – தமிழக இதழ்களில் வெளியான அவரது இலக்கியக் கடிதங்கள் உட்பட அவர் சம்பந்தப்பட்ட பிரதிகளையெல்லாம் தொடர்ந்து படித்துவருகின்றேன் . பதினான்கு சிறுகதைகளைக் கொண்ட அவரது வேட்டைத் தோப்பு நூலில் 1995 ஆம் ஆண்டு முதல் 2008 ஆம் ஆண்டு வரையில் 14 ஆண்டு காலப்பகுதியில் எழுதப்பட்ட சிறுகதைகள் இடம்பெற்றிருக்கின்றன. வடக்கில் போர் உக்கிரமாக நடந்த காலப்பகுதியில்தான் அவை எழுதப்பட்டன என்பது தெளிவு. ஒரு பொழுதுக்கு காத்திருத்தல் – ஒரு பயணியின் நிகழ்காலக் குறிப்புகள் – பலியாடு – எதுவுமல்ல எதுவும் – ஒரு பயணியின் போர்க்காலக் குறிப்புகள் , நெருப்பின் உதிரம் , இரத்தமாகிய இரவும் பகலுமுடைய நாள் , படுவான்கரைக் குறிப்புகள், நினைவின் இறுதி நாள் , உலகின் முதல் ரகசியம், கடவுள் என்பது துரோகியாயிருத்தல் , இரவின் தூரம் , மௌனத்தின் மீது வேறொருவன் முதலான கவிதைத் தொகுப்புகளையும் வெளியிட்டு கவிஞராகவே நன்கு அறியப்பட்ட கருணாகரன், வேட்டைத்தோப்பு மூலம் தன்னை சிறந்த சிறுகதைப் படைப்பாளியாகவும் அழுத்தமாக அடையாளம் காண்பித்திருக்கிறார் . அவருடைய கவிதைகள் சிங்களம் – ஆங்கிலம் – மலையாளம் – கன்னடம் – பிரெஞ்சு மொழிகளில் பெயர்க்கப்பட்டிருக்கின்றன. அதுபோன்று அவரது சிறுகதைகளும் பிறமொழிகளில் பெயர்க்கப்படவேண்டியது என்பதே எனது வாசிப்பு அனுபவம் கூறும் செய்தி. சில கதைகளை எந்த ஒரு வரியையும் நீக்காமல் தனித்தனி வரியாக பதிவுசெய்தால் ஒரு நெடுங்கவிதையை அங்கு காணமுடியும். அவர் இயல்பிலேயே ஒரு கவிஞர்தான் என்பதையே அவை நிரூபிக்கின்றன . ஈழ அரசியலையும் அது எம்மக்களுக்கு திணித்த ஆயுதப்போராட்டத்தையும் அதன்விளைவில் விடிவே தோன்றாமல் அவலமே எஞ்சிய கொடும் துயரத்தையும் கருணாகரனின் கதைகள் பேசுகின்றன. கருணாகரன் மூலமே எனது சொல்ல மறந்த கதைகள் , சொல்லத்தவறிய கதைகள் ஆகிய நூல்களும் வெளிவந்தன. 1963 ஆம் ஆண்டு செப்டெம்பர் மாதம் பிறந்திருக்கும் கருணாகரனுக்கு, இனிவரும் ஆண்டு மணிவிழாக்காலமாகும். வாழ்த்துக்கள். ( நன்றி: யாழ். தீம்புனல் ) https://akkinikkunchu.com/?p=230544

மீண்டும் அமெரிக்காவிற்குள் நுழைவதற்கு கோட்டபாயவின் தந்துரோபாய காய்நகர்த்தல்! வெளியான பரபரப்பு தகவல் சிறிலங்காவின் முன்னாள் அதிபர் கோட்டாபய ராஜபக்சவுக்கு இலங்கையின் தூதரக சேவையில் பணி ஒன்றை வழங்க அரசாங்கம் எதிர்பார்த்துள்ளதாக தெரியவந்துள்ளது. தன்னை ஐக்கிய நாடுகளுக்கான இலங்கையின் நிரந்தர பிரதிநிதியாக நியமிக்குமாறு அரசாங்கத்தின் முக்கியஸ்தர்களிடம் கோட்டாபய அண்மையில் கோரிக்கை விடுத்திருந்தாக கூறப்படுகிறது. ஐக்கிய நாடுகளுக்கான இலங்கையின் நிரந்தர பிரதிநிதியின் வதிவிடம் மற்றும் அலுவலகம் என்பன அமெரிக்காவின் நியூயோர்க்கில் அமைந்துள்ளன. அமெரிக்க குடியுரிமை பெற்றிருந்த கோட்டாபய ராஜபக்ச, கடந்த அதிபர் தேர்தலில் போட்டியிடுவதற்காக தனது குடியுரிமையை இரத்துச்செய்தார். நாட்டில் நடந்த எதிர்ப்பு போராட்டங்கள் காரணமாக அதிபர் பதவியில் இருந்து விலகிய கோட்டாபய ராஜபக்ச, அமெரிக்காவுக்கு செல்ல விசா கோரி விண்ணப்பத்திருந்தார். எனினும் அமெரிக்கா அவருக்கு விசா வழங்க மறுத்தது. இவ்வாறான நிலைமையில், ஐக்கிய நாடுகளுக்கான இலங்கையின் நிரந்தர பிரதிநிதியாக கோட்டாபய ராஜபக்ச நியமிக்கப்பட்டால், அவருக்கு மீண்டும் அமெரிக்காவுக்கு செல்லும் வாய்ப்பு கிடைக்கும் என அரசியல் வட்டாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன. இந்நிலையில், ஐக்கிய நாடுகளுக்கான இலங்கையின் நிரந்தர பிரதிநிதியாக தற்போது முன்னாள் பிரதம நீதியரசர் மொஹான் பீரிஸ் கடமையாற்றி வருகிறமை குறிப்பிடத்தக்கது. https://akkinikkunchu.com/?p=230592

சண்டைகளில் பின்வாங்கும் ரஷ்யப் படையினர் மேற்கினால் வழங்கப்பட்ட ஆயுதங்களைக் கைப்பற்றவில்லை! வழமைபோன்று சில ஆயுதங்களை களவெடுத்து விற்கும் வேலைகள் நடந்துள்ளன. ஆகஸ்ட் மாதத்தில் 3 என்லோ ராங்கி எதிர்ப்பு ஏவுகணைகளையும், ஒரு அமெரிக்க ஜவலின் ஏவுகணையையும் ஒரு ஸ்ரிங்கர் விமான எதிர்ப்பு ஏவுகணையையும் நிறையப் பணத்தையும் கொடுத்து ரஷ்யா ட்ரோன்களை ஈரானிடமிருந்து வாங்கியதாம் A Russian military aircraft secretly transported the cash and three models of munition - a British NLAW anti-tank missile, a US Javelin anti-tank missile and a Stinger anti-aircraft missile - to an airport in Tehran in August, the source told Sky News.

உக்ரைனிய துருப்புகளால் கைப்பற்றப்பட்ட கெர்சனுக்குள் மக்கள் கொண்டாட்டம்! முக்கிய தெற்கு நகரத்தில் இருந்து முழுமையாக வெளியேறியதாக ரஷ்யா கூறியதை அடுத்து, உக்ரைனிய துருப்புக்களை, அப்பகுதியில் உள்ள மக்கள் மகிழ்ச்சியுடன் வரவேற்றனர். வீதிகளில் உள்ளூர் மக்கள், உக்ரைனின் தேசியக் கொடியை பறக்கவிட்டு, துருப்புக்கள் வரும்போது கோஷமிட்டதை வெளியான காணொளிகளில் அவதானிக்க முடிந்தது. சிலர் இரவு முழுவதும் தேசபக்தி பாடல்களைப் பாடினர். கடந்த பெப்ரவரி படையெடுப்பிற்குப் பிறகு ரஷ்யாவால் கைப்பற்றப்பட்ட ஒரே பிராந்திய தலைநகரம் கெர்சன் ஆகும். ரஷ்யாவின் இந்த பின்வாங்கல் போரின் மிகப்பெரிய பின்னடைவுகளில் ஒன்றாக பார்க்கப்படுகிறது. குறித்த பகுதியில் இருந்து சுமார் 5,000 இராணுவ வன்பொருள்கள், ஆயுதங்கள் மற்றும் பிற சொத்துக்கள் அடங்களாக, 30,000 ரஷ்ய துருப்புக்கள் வெளியேறியதாக ரஷ்யா பாதுகாப்பு அமைச்சகம் தெரிவித்துள்ளது. இந்த வெற்றியை, வெள்ளை மாளிகை அசாதாரண வெற்றி என்று பாராட்டியது. அதே நேரத்தில் உக்ரைனிய ஜனாதிபதி ஸெலென்ஸ்கி இதை வரலாற்று நாள் என்று அழைத்தார். இதுகுறித்து கம்போடியாவில் ஒரு உச்சிமாநாட்டின் போது பேசிய உக்ரைனின் வெளியுறவு அமைச்சர் டிமிட்ரோ குலேபா, ‘உக்ரைனில் போர் தொடர்கிறது. இந்தப் போர் விரைவில் முடிவடைய வேண்டும் என்று அனைவரும் விரும்புகிறார்கள் என்பதை நான் புரிந்துகொள்கிறேன். மற்றவர்களை விட நாங்கள் நிச்சயமாக அதை விரும்புகிறோம்.’ என்று கூறினார். டினிப்ரோ ஆற்றின் மேற்குக் கரை வரை துருப்புக்கள் முன்னோக்கித் தள்ளப்பட்டதாக உக்ரைன் தரப்பில் இருந்து வெள்ளிக்கிழமை மாலைப் புதுப்பிப்பு தெரிவிக்கிறது. https://akkinikkunchu.com/?p=230600

பிரபாகரனும் // ரோகணவும்..! ஒரு புள்ளியில் சந்திக்காத இரு நேர்கோடுகள். (மௌன உடைவுகள் 08) November 12, 2022 — அழகு குணசீலன் — இலங்கையின் ஆயுதப்போராட்ட வரலாறு இருதுருவங்களைக் கொண்டது. ஒன்று வடதுருவம், மற்றையது தென்துருவம். எப்படி ஒன்றுக்கு ஒன்று எதிர்த்திசையில் உள்ள இத்திசைகள் இணைய முடியாதோ, அப்படியே விடுதலைப்புலிகளின் தலைவர் வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரனதும், ஜே.வி.பி.யின் தலைவர் ரோகண விஜயவீரவினதும் அரசியலும் அமைந்து இருந்தன. தமிழ்த்தேசிய விடுதலைக்கான ஆயுதப்போராட்டம் 2009 மே.18 /19 இல் முடிந்தது போன்று ஜே.வி.பி.யின் சிங்கள தேசியத்தை மையப்படுத்திய ஆயுதம் தாங்கிய வர்க்கப்போராட்டம் (?) ரோகணவின் மரணத்துடன் 1989 நவம்பர் 13 இல் முடிவுக்கு (?) வந்தது என்று கொள்ளவேண்டி உள்ளது. இந்த இரு தலைமைத்துவங்களும் தங்கள் போராட்டத்தை நேர்கோட்டு அரசியலாகவே முன்னெடுத்தனர். வளைவு, நெளிவுகள் விட்டுக்கொடுப்புக்கள் இருக்கவில்லை. இதனால் நேர்கோட்டு அரசியல் முறிந்துபோனது. இந்திய இலங்கை சமாதான உடன்படிக்கையை எதிர்த்தல், இராஜதந்திர மூல உபாய அரசியல், போராட்டத்தில் மரணித்த போராளிகளின் நினைவேந்தல்கள், சுயநிர்ணய உரிமை போன்ற அரசியல் செயற்பாடுகளில் கூட ஒரு புள்ளியில் சந்திக்க இவர்களால் முடியவில்லை. சமாந்தரமான இரு நேர்கோடுகளாகவே அவை நகர்த்தப்பட்டன. இன்று கூறப்படுகின்ற இவர்கள் விட்டுச் சென்ற ஜனநாயக அரசியலின் நிலையும் அதுதான். ஒருபுறம் தமிழ்த்தேசிய பாராளுமன்ற அரசியல் மறுபுறம் சிங்களத் தேசிய ஜே.வி.பி. அரசியல். இதனால் இவர்களின் அரசியல் என்றுமே ஒன்றுக்கொன்று துணையானதாக அல்லது ஒன்றின் நிரப்பியாக மற்றொன்றாக அல்லது ஒரு புரிந்துணர்வு, இணக்கப்பாட்டை கொண்டதாக ஒரு புள்ளியில் சந்திக்கவில்லை. இந்த நேர்கோட்டுப் பாதையூடான அரசியல் பயணம் இருதரப்பினரதும் அரசியல் பலவீனமாகவும், தோல்விக்கு காரணமாகவும் அமைந்தது என்பதை குறிப்பிட்டாக வேண்டும். ஒருவகையில் ஒரு எதிர்ப் புரட்சி அரசியலின் விளைவுகளையே இவர்களின் அரசியல் “எச்சமாக” விட்டுச் சென்றுள்ளது. 1970களின் ஆரம்பம் ஒரு உந்துசக்தியாக- போராட்டத்திற்கான சமூக, பொருளாதார, அரசியல் சூழ்நிலையை இருதரப்புக்கும் வழங்குவதாக அமைகிறது. ஜே.வி. பி.யை. பொறுத்தமட்டில் இதற்கான கருக்கட்டல் 1960களின் ஆரம்பத்தில் ஆரம்பிக்கப்பட்டிருந்து. அதேபோன்று தமிழர் பக்கத்தில் குட்டிமணி போன்றவர்கள் 1970 களுக்கு முன்னரே ஆயுதப்போராட்டத்தில் நம்பிக்கை கொண்டிருந்தார்கள் என்று அறியமுடிகிறது. ஆனாலும் அது ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட ஒன்றாக அன்றி அங்கொன்றும், இங்கொன்றுமாக சிதறிக்கிடந்திருக்கிறது. பல்கலைக்கழக புகுமுகப் பரீட்சையில் சித்தியடைந்த ரோகண பல்கலைக்கழகம் செல்லமுடியவில்லை. இலங்கையின் பல்கலைக்கழக அனுமதி முறையானது ஒரு பகுதியினரை உள்வாங்கி விட்டு, மிகுதியானோருக்கு கதவை மூடுகிறது. இவ்வாறு கதவுக்கு வெளியே நின்ற ஆயிரக்கணக்கான இளையோரில் பட்டசன்தி டொன் ஜினதாச நந்தசிறி விஜயவீர என்ற இயற்பெயரைக் கொண்ட ரோகணவும் ஒருவர். 1943 யூலை 14ம் திகதி கம்யூனிஸ்ட் கட்சி குடும்பத்தில் பிறந்த இவர், வாலிபப் பருவத்தில் இலங்கை கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் தீவிரச் செயற்பாட்டாளர். இதனால் ரஷ்யாவில் பல்கலைக்கழக கல்வியை கற்பதற்கான வாய்ப்பு கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் சிபாரிசுடன் அவருக்கு கிடைக்கிறது. ரஷ்ய புலமைப் பரிசில் பெற்று லுமும்பா (LUMUMBA) பல்கலைகழகத்தில் வைத்திய கற்கை நெறியை 1960இல் ஆரம்பித்தார் ரோகண. ஆனால் சுகவீனமுற்ற நிலையில் 1963இல் இடைநடுவில் நாடு திரும்பினார். இந்தக்காலப்பகுதி சீனத் தலைவர் மாவோ சேதுங்கின் (MAO -TSE -TUNG) சிந்தனைகள் கம்யூனிஸ்ட் உலகில் பரவியகாலம். இலங்கை கம்யூனிஸ்ட் கட்சி ரஷ்ய சார்பு, சீனச் சார்பு எனப் பிளவுபடுகிறது. ரோகண மாவோ சிந்தனைகளால் கவரப்படுகிறார், அந்த அணியில் செயற்படுகிறார். ரஷ்யாவுக்கு திரும்பிச் செல்ல விசா வழங்க மறுக்கிறது ரஷ்யா. அரசியல் பழிவாங்கல்.1965இல் அல்பானியாவின் ஸ்டாலினிஸ்ற் தொழிலாளர்கள் கட்சி உறுப்பினர்களை இலங்கையில் சந்தித்த ரோகண 1965 மே 14இல் புதிய இடது (சாரி) இயக்கத்தை (NEW LEFT MOVEMENT) ஆரம்பித்தார். பின்னர் வட கொரியா சென்று தமது போராட்டங்களுக்கு ஆதரவு கோரினார் ரோகண. 1971 கிளர்ச்சியின் போது வடகொரியப் படகுகளில் ஆயுதம் இறக்கப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது. 1965 இல் என்.சண்முகதாசனை சந்தித்த ரோகண அவரின் சீனச் சார்பு நிலைப்பாட்டால் கவரப்பட்டார். 1971 ஏப்ரல் கிளர்ச்சியின் பின்னணியில் சண்முகதாசன் இருந்தார் என்று நம்பப்படுகிறது. 1983 இனக்கலவரம் வரையும் தமிழ்த்தேசிய சுயநிர்ணய உரிமையை அங்கீகரிக்காத சண்முகதாசன் கலவரத்திற்குப் பின்னர் அதனை ஏற்றுக் கொண்டார். அது வரை ஒன்றுபட்ட இலங்கைக்குள் -இலங்கைத் தேசிய பொது அடையாளத்திற்குள் ஒரு சமத்துவமான தீர்வை அவர் நம்பினார். ஆனால் ஆரம்பத்தில் தமிழ் மக்களின் சுயநிர்ணய உரிமையை அங்கீகரித்த ரோகண பின்வந்த காலங்களில் அதை நிராகரித்தார். தமிழ்த்தேசிய விடுதலைப் போராட்டத்தில் எவ்வாறு பல்கலைக்கழக கல்வி ஒரு திசைமாற்றத்தை ஏற்படுத்தியதோ, அவ்வாறான ஒரு பொதுப்பண்பை ஜே.வி.பி. யின் ஆரம்பக்கட்ட வளர்ச்சியிலும் காண முடிகிறது. ரோகணவிஜயவீர வறிய, விவசாய, கிராமிய, குடும்பங்களை சேர்ந்த வேலைவாய்ப்பற்ற இளைஞர்களை தமது விரிவுரைகள் மூலம் கவர்ந்தார். பல்கலைக்கழக கதவு மூடப்பட்ட இளைஞர்களும் ரோகணவின்பால் கவரப்பட்டனர். இங்கு முக்கியமாக கிராமிய வேலையின்மையும், பல்கலைக்கழக கல்வி மறுப்பும் இனங்களைக் கடந்து இலங்கை மக்களின் பொதுப் பிரச்சினையாகிறது. இருதரப்பு சமூக, பொருளாதார பொதுப்பிரச்சினைகள் ஒரு புள்ளியில் சந்திக்கின்றன. அதற்கான தீர்வுகள் ஒரு புள்ளியில் சந்திக்கவில்லை. தமிழர் அரசியல் இவை வெறுமனே தமிழருக்கான பிரச்சினைகள் எனக் காட்ட முற்பட்டது. இதனால் இருதரப்பு அரசியலும் ஒரு புள்ளியில் இணையவில்லை என்பது துரதிஸ்டவசமானது. புதிய இடதுசாரி இயக்கம் பின்னர் ஜே.வி.பி (JANATHA VIMUKTHI PERAMUNA) மக்கள் விடுதலை முன்னணி எனப் பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டது. 16 வயதுக்கும் 25 வயதுக்கும் இடைப்பட்ட இளைஞர்கள் ரோகணவின் விரிவுரைகளில் கூடினார்கள். இந்த வயதுப் பிரிவினர்தான் ஈழ விடுதலை இயக்கங்களுக்குப் பின்னாலும் அணிவகுத்தார்கள். ஒரு வித்தியாசம் தமிழ் இளைஞர்கள் குறிப்பிட்ட காலம்வரை மரபு ரீதியான தமிழ் பாராளுமன்ற அரசியலுக்கு பின்னால் கொடி பிடித்தார்கள். குறைந்தபட்சம் மாவட்ட சபை தேர்தல் வரை இந்த அண்ணன்மார், தம்பிமார் சகோதரபாச அரசியல் பண்பு இருந்தது. ஜே.வி.பி. இளைஞர்களோ ஆரம்பத்திலேயே மரபு ரீதியான இடதுசாரி பாராளுமன்ற அரசியலை நிராகரித்து சுயாதீனமாக புரட்சிகர சக்தியாக செயற்பட்டார்கள். 1983 இனக்கலவரம் ஈழவிடுதலை இயக்கங்களில் ஒரு வீக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. இயக்கங்கள் ஊதிப் பெருத்தன. ரோகணவின் அல்லது ஜே.வி.பி.யின் ஐந்து விரிவுரைகள் ஜே.வி.பியை கட்டி எழுப்புவதிலும், 1971 ஏப்ரல் கிளர்ச்சிக்கு வித்திடுவதிலும் இளைஞர்கள் மத்தியில் பிரபல்யம் பெற்றது. அந்த ஐந்து வகுப்புக்களும் இவை. (*) இலங்கையின் முதலாளித்துவ அமைப்பு முறையூடான நெருக்கடிகள். (*) இலங்கையில் இடதுசாரி இயக்கத்தின் வரலாறு. (*) சோஷலிசப் புரட்சியின் வரலாறு. (*) இந்திய விரிவாக்கம். (*) இலங்கையில் புரட்சிக்கான பாதை. இலங்கையின் ஆட்சி அதிகாரத்தை கைப்பற்றி ஜே.வி.பி.யின் சமூக, பொருளாதார, அரசியல் கொள்கைகளை நடைமுறைப்படுத்துவது ரோகணவின் அரசியல் அஜெண்டா. ஆயுதப்போராட்டமே சோஷலிசப் புரட்சிக்கான ஒரேவழி என்பதை ரோகண தனது விரிவுரைகளில் இளைஞர்களுக்கு போதித்து அவர்களுக்கு நம்பிக்கை ஊட்டினார். இங்கு நாம் கவனிக்கக்கூடிய விடயம் என்னவெனில் ஈழப்போராட்ட அமைப்புக்களின் தலைவர்கள் இந்தியாவில் குந்தியிருந்து (இந்திய இராணுவம் வரும்வரை) தமது போராட்டத்தை முன்னெடுத்தனர். ரோகணவோ நாட்டிலேயிருந்து போராடினார். அதிலும் முக்கியமானது என்னவென்றால் ஜே.வி.பி.யின் இரண்டு கிளர்ச்சிகளின் போதும் (1971) ரோகண சிறையிலும், ( 1987) தலைமறைவு வாழ்விலும் இருந்தார். 1971 மார்ச் 13இல் அமெரிக்கத் தூதரகத்திற்கு முன்னால் இடம்பெற்ற ஆர்ப்பாட்டம் ஒன்றில் ரோகரண கைதுசெய்யப்பட்டார். அவர் தடுத்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் போதே 1971 ஏப்ரல் 5ம் திகதி கிளர்ச்சி வெடித்தது. ஒரே நாளில் 73 பொலிஸ் நிலையங்கள் கைப்பற்றப்பட்டன. அடுத்து வந்த நாட்களில் மேலும் 18 பொலிஸ் நிலையங்கள் ஜே.வி.பி.யின் கட்டுப்பாட்டில் வீழ்ந்தன. 35 பொலிஸ் நிர்வாகப் பிரிவுகளை பூரணமாக ஜே.வி.பி. தன் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டுவந்திருந்தது. 1971 மார்ச் 16ம் திகதி அவசரகால நிலை பிரகடனம் செய்யப்பட்டது. பின்வந்த நாட்களில் 16,000 க்கும் அதிகமான இளைஞர்கள் அவசரகால சட்டத்தின் கீழ் கைது செய்யப்பட்டார்கள். அரச இயந்திரத்தைப் பாதுகாக்கும் கூலிப்படை இனம், மதம், மொழி பார்த்து தனது இராணுவ நடவடிக்கைகளை வேறுபடுத்துவதில்லை என்பதற்கு ஜே.வி.பி. யினருக்கும், சிங்கள இளைஞர்களுக்கும், சிங்கள மக்களுக்கும் எதிரான படையினரின் செயற்பாடுகள் ஒரு உதாரணம். அதே போன்று ஈழவிடுதலை இயக்கங்கள் போன்றே ஜே.வி.பி.யும் சொந்ந சிங்கள மக்களுக்கு எதிராகவும் வன்முறைகளை கட்டவிழ்த்து விட்டிருந்தது என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது. இதனை ஜே.வி.பி. 1987-1989 காலப்பகுதியில் தேர்வு செய்து சிங்கள மாற்றுக்கருத்தாளர்கள், பத்திரிகையாளர்கள், புத்திஜீவிகளுக்கு எதிராக மேற்கொண்டது. 1972 யூன் 12 முதல் 1974 டிசம்பர் 20 வரை இரண்டரை வருடங்கள் நீடித்த குற்றவியல் நீதி ஆணைக்குழு (CJC) விசாரணையில் ஜே.வி.பி. இளைஞர்கள் நிறுத்தப்பட்டு விசாரிக்கப்பட்டார்கள். இதில் ரோகணவுக்கு சீவியமறியல் தீர்ப்பளிக்கப்பட்டு மேன்முறையீட்டின் பின்னர் தண்டனை 20 ஆண்டுகளாக குறைக்கப்பட்டது. 1977 இல் இடதுசாரிக் கூட்டணிக் கட்சிகளுக்கு இடையேயான முரண்பாட்டில் அவசரகால சட்ட நீடிப்பு தோல்வியில் முடிந்தது. இதனால் இச் சட்டத்தின் கீழ் கைது செய்யப்பட்ட அனைவரையும் விடுதலை செய்யவேண்டி ஏற்பட்டது. ரோகண விஜயவீர 1977 நவம்பர் 2ம் திகதி விடுதலை செய்யப்பட்டார். 1977 தேர்தலில் அறுதிப் பெரும்பான்மையுடன் வெற்றி பெற்ற ஜே.ஆர். ஜெயவர்த்தன சிறிமாவை பழிவாங்கும் வகையிலும், ஜனாதிபதி தேர்தலில் இடதுசாரி முன்னணிக்கு அரசியல் களத்தில் ஒரு சவாலாக அமையும் வகையிலும் ரோகரண விஜவீரவுக்கு மன்னிப்பளித்து, விடுதலை செய்தார். 1982 ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிட்ட ரோகண விஜயவீர 2,50,000 வாக்குகளைப் பெற்று மூன்றாவது இடத்திற்கு வந்தார். 1987 இல் இந்திய – இலங்கை சமாதான உடன்படிக்கை கைச்சாத்திடப்பட்டதைத் தொடர்ந்து தென்னிலங்கையில் ஜே.வி.பி. யினால் இந்திய ஆக்கிரமிப்புக்கு எதிராக வன்முறைப் போராட்டம் ஆரம்பிக்கப்பட்டது. இது ஜே.வி.பி.யின் இரண்டாவது கிளர்ச்சி என்று அழைக்கப்படுகிறது. அந்தக் காலத்தில் தலைமறைவு வாழ்க்கைக்கு திரும்பிய ரோகண 1989 ஒக்டோபரில் உலப்பன தேயிலைத் தோட்டத்தில் அத்தநாயக்க என்ற பெயரில் தோட்டத் தொழிலாளி வேடத்தில் மறைந்திருக்கும் போது கைது செய்யப்பட்டார். 1989 நவம்பர் 13ம் திகதி கொழும்பில் அன்றைய பாதுகாப்பு இராஜாங்க அமைச்சர் ரஞ்சன் விஜயவர்தனவின் உத்தரவின் பேரில் படையினரால் சுட்டுக்கொல்லப்பட்டார். இரு போராட்டங்களுக்கும் இடையே ஒரு இணைப்பு இருந்திருந்தால் ரோகணவுக்கு வடக்கும், பிரபாகரனுக்கு தெற்கும் பாதுகாப்பான இடங்களாக அமைந்திருக்க வாய்ப்பிருந்திருக்கும். அத்தோடு இந்தியப் படைக்கு எதிராக தனித்தனியாக வெவ்வேறு காரணங்களுக்காக போராடாது ஒட்டு மொத்த இலங்கையின் ஆக்கிரமிப்புக்கு எதிராக போராடுகின்ற சூழல் ஏற்பட்டிருக்கும். இனங்களுக்கு இடையிலான குரோதங்கள் தவிர்க்கப்பட்டிருக்கவும், தமிழ், சிங்கள இளைஞர்களின் இழப்புக்களை குறைக்கவும், மக்களின் இறப்புக்களை குறைக்கவும், இலங்கை இராணுவ இயந்திரத்தை இலகுவாக ஆட்டம் காணச் செய்யவும் முடிந்திருக்கும். ஒரு பகுதியில் அமைதியும் மறுபகுதியில் போராட்டமும் இலங்கை அரசுக்கே களத்தில் சாதகமான நிலைமையை ஏற்படுத்தியது. இந்தியா ஒருமுறை ரோகணவையும், மறுமுறை பிரபாகரனையும் தோற்கடித்திருக்கிறது. இதற்கு காரணம் இருவரும் தனித்து ஓடியதும், தங்கள் கூடைக்கு வீசியதும் தான் காரணம். 1970 ம் ஆண்டுகள் முதல் இலங்கையின் சமூக, பொருளாதார, அரசியல் போக்குகளை அவதானிக்கும்போது அல்லது திரும்பிப் பார்க்கும் போது பிரபாகரனும், ரோகண விஜயவீரவும் ஒட்டு மொத்த இலங்கையின் விடுதலை என்ற புள்ளியில் சந்தித்திருப்பார்களேயானால் அது தென்கிழக்காசியாவில் மற்றொரு வியட்னாமைப் படைத்திருக்கும். அல்லது இந்து சமுத்திரத்தில் ஒரு “கியூபாவை” தந்திருக்கும். ஆனால் இரு தரப்பு இனவாதமும், சந்தர்ப்பவாதமும், பெரும், குறுந்தேசிய வாதங்களும், ஒட்டு மொத்த இலங்கையின் விடுதலைக்குமாறாக இரு இனங்களினதும் தனித்தனியான விடுதலை சார்ந்து குறுகி, பிரிந்ததால் ஈழவிடுதலை, தென்னிலங்கை வர்க்க விடுதலை இலக்குகள் அந்தந்த நேர்கோட்டில் பயணித்து ஒரு பொதுப்புள்ளியில் சந்திக்க முடியாமல் சிதைந்து போயின. இலங்கையின் இன்றைய இருதரப்பு பாராளுமன்ற அரசியலும் இதில் இருந்து பாடம் கற்றுக்கொண்டதாக தெரியவில்லை. தனித்து ஓடுவது விளையாட்டுப் போட்டியில் இலக்கில் கொண்டு விடலாம். ஆனால் அரசியலில் குழுவான அஞ்சல் ஓட்டம் அல்லது அதற்கு சமமான குழு விளையாட்டு தேவை. இல்லையேல் அது பிரச்சினைகளுக்குள் இழுத்து விடுமே அன்றி தீர்வுகளை நோக்கிய இலக்கில் கொண்டு சேர்க்காது. இன்றைய ஜனநாயக அரசியலிலும் சம்பந்தப்பட்ட தரப்புக்கள் ஒரு பொதுப்புள்ளியில் சந்திக்காதவரை தீர்வு என்பது வெறும் கனவு. https://arangamnews.com/?p=8273

10 பேர் நேரத்தால் பிறகுதான் நான் கலந்துகொள்வேன்!

6 பேரும் விடுதலை : தீர்ப்பில் நீதிபதிகள் சொன்னது என்ன? KaviNov 11, 2022 13:59PM முன்னாள் பிரதமர் ராஜீவ் காந்தி கொலை வழக்கில் ஏற்கனவே பேரறிவாளன் விடுதலை செய்யப்பட்ட நிலையில் மீதமுள்ள 6 பேரையும் விடுதலை செய்து உச்ச நீதிமன்றம் இன்று (நவம்பர் 11) அதிரடி உத்தரவு பிறப்பித்துள்ளது. குற்றவாளிகள் 30 ஆண்டுகள் சிறை தண்டனை அனுபவித்திருக்கிறார்கள். சிறையில் இவர்களின் நடத்தை திருப்திகரமாக இருந்ததாகவும் இந்த தீர்ப்பில் நீதிபதிகள் தெரிவித்துள்ளனர். உச்ச நீதிமன்ற நீதிபதிகள் பி.ஆர்.கவாய், நாகரத்னா அமர்வு கடந்த மே 17ஆம் தேதி பேரறிவாளனை விடுதலை செய்து உத்தரவிட்டது. பேரறிவாளன் வழக்கிலேயே உச்ச நீதிமன்றம் தனது தீர்ப்பில் ஆளுநரின் முடிவு என்பது மாநில அரசின் அமைச்சரவை முடிவுக்கு கட்டுப்பட்டது என்பதைத் தெரிவித்திருந்தது. இதை மேற்கோள்காட்டி பேரறிவாளனைப் போல தங்களையும் விடுதலை செய்ய வேண்டும் என நளினி, ரவிச்சந்திரன் ஆகியோர் உயர் நீதிமன்றத்தில் வழக்குத் தொடர்ந்தனர். இந்த வழக்கில் உச்ச நீதிமன்றத்தை நாடுமாறு உயர் நீதிமன்றம் தெரிவித்தது. இதையடுத்து நளினியும் , ரவிச்சந்திரனும் உச்ச நீதிமன்றத்தில் மேல்முறையீடு செய்தனர். இந்த வழக்கில் இன்று (நவம்பர் 11) தீர்ப்பளித்த நீதிபதிகள், ”ராஜிவ் காந்தி கொலை வழக்கின் தண்டனை கைதியான ராபர்ட் பயாசை பொறுத்தவரை அவரது நடத்தை சிறையில் திருப்திகரமாகவே இருந்துள்ளது. மேலும் அவர் உடல்நலக் கோளாறால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளார். ஆயினும் பல்வேறு பட்டங்களைச் சிறையிலிருந்தபடியே பெற்றுள்ளார். ஜெயக்குமாரின் நடத்தையும் சிறையில் திருப்திகரமாகவே இருந்துள்ளது. அவரும் சிறையிலிருந்தபடி பல்வேறு படிப்புகளைப் படித்துள்ளார். இன்னொரு தண்டனை கைதியான ராஜா பல்வேறு உடல்நலக் கோளாறுகளால் பாதிக்கப்பட்டிருந்தார். சிறையில் இருந்தவாறு அவர் எழுதிய கட்டுரைகள் வெளியிடப்பட்டதோடு விருதுகளையும் பெற்றிருக்கின்றன. ரவிச்சந்திரனை பொறுத்தவரை அவரது நடத்தையும் திருப்திகரமாகவே இருந்துள்ளது. அவரும் பல்வேறு படிப்புகளை முடித்துள்ளார். சிறையிலிருந்தபடியே பல தொண்டுகளையும் அவர் செய்துள்ளார். முருகனின் செயல்பாடும் திருப்திகரமாகவே இருந்துள்ளது. அவரும் பல்வேறு படிப்புகளை படித்துள்ளார்” என்று ஒவ்வொருவரையும் குறிப்பிட்டு கூறியுள்ள நீதிபதிகள் நளினியை பற்றி குறிப்பிடும் போது, ஒரு பெண்ணான நளினி 30 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக சிறையில் இருந்துள்ளார். அவரது நடத்தையும் திருப்திகரமாகவே இருந்துள்ளது. சிறையில் இருந்தபடியே அவர் கணினி துறையில் பட்டய படிப்பு படித்துள்ளார். இவர்கள் அனைவரும் வேறு எந்த வழக்கும் இல்லை எனில் விடுதலை செய்யப்படுகிறார்கள்” என்று உத்தரவிட்டுள்ளனர். 2018ல் தமிழக அமைச்சரவை தீர்மானம் நிறைவேற்றி அனுப்பியும் ஆளுநர் காலதாமதம் ஏற்படுத்தி வந்த நிலையில் இந்த உத்தரவு பிறப்பிக்கப்பட்டுள்ளது. https://minnambalam.com/political-news/supreme-court-release-all-convicts-in-rajiv-gandhi-assassination-case/

ஃபின்லாந்து கல்வி: போட்டியிலிருந்து விடுதலை விஜய் அசோகன் உலகின் மதிப்புக்குரிய கல்வி ஆய்வுகளில், ஃபின்லாந்து கல்வித் துறை தொடர்ந்து முன்னணி வகிக்கிறது. இப்படிப்பட்ட நிலையை வந்தடைய வரலாற்றில் எத்தகைய பாதையை ஃபின்லாந்து சமூகம் கட்டமைத்துவந்தது என்பதை முந்தைய மூன்று அத்தியாயங்களில் வாசித்தோம். இந்த முதல் நிலையில் ஃபின்லாந்து தொடர்ந்து நீடிக்க அந்நாட்டின் கல்வித் துறை எத்தகு அணுகுமுறைகளைக் கடைப்பிடிக்கிறது என்பதை இந்த அத்தியாயத்தில் வாசிப்போம். கல்வித் துறையின் அணுகுமுறை அரசு எந்த ஒரு புதிய முயற்சியை மேற்கொள்ளும் முன்னரும் பல்வேறு கல்வியியல், உளவியல், சமூகவியல் ஆய்வுகளைச் செய்து, எல்லோருடனும் முடிவுகளை விவாதித்து அதன் பின்பே நடைமுறைக்குக் கொண்டுவருவர். ஒரு ஆசிரியருக்கு அளிக்கப்படும் ஆசிரியர் பயிற்சிக் கல்வியானது முனைவர் பட்ட ஆய்விற்கு இணையான கள ஆய்வுகளையும் ஆய்வறிக்கைகளையும் உள்ளடக்கி இருக்கும். பல்வேறு கல்வித் துறைச் செயற்பாடுகளை, பல்கலைக்கழக, பயனுறுப் பல்கலைக்கழகம் மற்றும் தொழில் நிறுவனங்களோடு இணைந்தே ஆய்வுசெய்து நடைமுறைக்குக் கொண்டுவருகின்றனர். முறைசார் பாடத்திட்டங்கள் அற்ற வகுப்புத் திட்டங்கள் ஃபின்லாந்தின் இன்றைய கல்விமுறைக்கான அடிப்படை 1945இல், மேட்டி கோஸ்கென்னிமியின் தலைமையில் அமைக்கப்பட்ட தொடக்கநிலைக் கல்விக் குழுவால் உருவாக்கப்பட்டது. கோஸ்கென்னிமி, அதற்கு சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தொடக்கக் கல்வி, பயிற்சிகள், ஆசிரியர்களுக்கான கல்வி ஆகியவற்றினை உள்ளடக்கிய வழிகாட்டி நூலை எழுதியிருந்தார். இந்தக் குழு பரிந்துரைத்த விஷயங்களில் மிக முக்கியமானவை: எல்லோருக்கும் தரமான, சமமான, பாரபட்சமற்ற கல்வி. பாடத்திட்டங்கள் தனித்து வகுக்கப்படாமல், ஒவ்வொரு தனிமனிதருடைய உள்ளார்ந்த செயற்பாடுகளை ஊக்குவித்தும், அந்தத் தனிமனிதர்களைச் சமூகத்தின் அங்கமாக மாற்றவும் ஏதுவாகக் கல்வித்திட்டம் வரையறுக்கப்பட வேண்டும். ஒவ்வொரு காலகட்டத்தின் மாணவ, மாணவியரின் சூழலுக்கு ஏற்ப ஆசிரியர் பயிற்சிப் பள்ளியின் செயல்திட்டங்களும் பாடத்திட்டங்களும் மேம்படுத்தப்பட வேண்டும். ஃபின்லாந்தின் வருங்காலத்தின் வளர்ச்சியினை மையப்படுத்தி மாணவ, மாணவிகளின் அறிவு, திறன் வளர்க்கும் விதமாக வகுப்பறைக் கல்வித் திட்டங்களை ஆசிரியர்கள் உருவாக்க வேண்டும். ஃபின்லாந்துக் கல்வி – மாபெரும் கனவு பல நாடுகளில் கல்வியாளர்களும், குழந்தை நேயச் செயற்பாட்டாளர்களும் கனவாகப் பேசிக்கொண்டிருக்கும் விஷயங்களை எப்போதோ நிறைவேற்றிவிட்ட இடம் ஃபின்லாந்து. ஆம், குழந்தைநேய அணுகுமுறைதான் அங்குள்ள கல்வியின் அடித்தளம்! குழந்தையின் 7 வயதிற்கு மேலேதான் பள்ளிக்கல்வி தொடங்குகிறது. மிகக் குறைந்த நேரம், குறைந்த நாட்களே இயங்கும் வகுப்பறைச் செயல்பாடுகள். வீட்டுப்பாடங்கள் இல்லை, பெற்றோர்களின் அழுத்தமோ, ஆசிரியர் /ஆசிரியைகள் வழியே உருவாக்கப்படும் மன அழுத்தமோ இல்லை. தேர்வுகளோ, மதிப்பெண்களோ ஒவ்வோர் ஆண்டின் வகுப்பையும் நிறைவுசெய்யவில்லை. மாறாக, அவ்வாண்டு குழந்தைகள் புதிதாகக் கற்றவை என்ன, கிடைத்த அனுபவங்கள், பட்டறிவு என்ன? ஏனைய குழந்தைகளுடனும் சமூகத்துடனும் எத்தகைய சமூக இணைவைக் குழந்தைகள் பெற்றிருக்கின்றனர்? விளையாட்டுகளில் எத்தகைய ஆர்வத்தையும், பங்களிப்பையும் அவர்கள் தந்திருக்கின்றனர்? கலை மற்றும் அறிவியல் செயல்பாடுகளில் காட்டிய ஆர்வம் என்ன? இந்த விஷயங்களையெல்லாம் ஆசிரியர்கள் கணக்கிடுகிறார்கள். இப்படித்தான் மாணவர்களின் வளர்ச்சியையும் மேம்பாட்டையும் மதிப்பிடுகிறார்கள். மிக முக்கியமாக, பாலின, மொழி, இன, பொருளாதார வேறுபாடுகள் அற்ற சிந்தனையைப் பெருக்கி, சமத்துவமான மனநிலையை உருவாக்குதலை வகுப்பறைச் செயல்பாடுகளில் ஒன்றாக வகுத்து வைத்திருக்கிறார்கள். போட்டிகளும் தேர்வுகளும் மதிப்பீடுகளும் இல்லை அடுத்து, ஃபின்லாந்து கல்வித் துறையில் நாம் கவனிக்க வேண்டிய முக்கியமான அம்சம், போட்டியைத் தவிர்த்தல்! வகுப்பறையிலோ பள்ளியிலோ கல்வி சார்ந்த போட்டிகள் மாணவ, மாணவிகளுக்குள் புகுந்துவிடாதபடி, எவர் ஒருவரின் மதிப்பீடுகளும் எவர் ஒருவருக்கும் தெரியாத வண்ணம் பார்த்துக்கொள்கிறார்கள். மாணவ, மாணவிகளில் அறிவானவர், நன்றாக படிக்கக்கூடியவர், உயர்வானவர் என்று யாரையும் தரம் பிரித்துக் காட்ட மாட்டார்கள். ஆண்டு நிறைவில் மாணவ, மாணவியரின் அவ்வாண்டுச் செயற்பாடுகளை அவரவர் பெற்றோருடனான தனிப்பட்ட சந்திப்பில் விளக்கும்போதும்கூட, அந்த ஆண்டு குழந்தை என்ன கற்றுக்கொண்டது என விளக்குகிறார்களே தவிர, குழந்தை கற்றுக்கொள்ளாத அம்சங்களை முன்வைத்துப் பெற்றோரைக் குற்றஞ்சாட்ட மாட்டார்கள். அதனினும் முக்கியம், குழந்தைக்கு எவ்விதத் தர மதிப்பீட்டையும் வழங்க மாட்டார்கள். ஃபின்லாந்துக் கல்வியியல் அறிஞரான பாசி சாஹ்ல்பர்க் அடிக்கடி சுட்டிக்காட்டும் சமுலி பரோனெனின் வரி இது: “உண்மையான வெற்றியாளர்கள் போட்டிகளில் மூழ்குவதில்லை!” ஆசிரியர்களின் பொறுப்புடைமை தொடர்பாக பாசி கூறுவது இது: “தங்கள் சுயப்பொறுப்புகளை (responsibility) உணராதவர்களிடம் மட்டுமே பொறுப்புடைமை (accountability) கணக்கிடப்பட வேண்டும். எங்கள் ஃபின்லாந்து ஆசிரிய, ஆசிரியைகளைக் கண்காணித்துக் கணக்கிட வேண்டியதில்லை!” பள்ளிகள் தொடர்பான பார்வைகளிலும் ஃபின்லாந்து முற்றிலும் ஏனைய பன்னாட்டுக் கல்வியமைப்பில் இருந்து மாறுபடுகிறது. பள்ளிகளின் செயல்பாடுகள் கூட்டுறவால் நிகழ்பவை என்பதால், ஆசிரியர்களுக்கும் தனித்த அங்கீகாரமோ, தனித்த முத்திரைகளோ வழங்கப்படுவது இல்லை; பள்ளிகளுக்கும் அப்படியே! அனைத்துப் பள்ளிகளும் சமூகத்தின் அங்கமாக நின்று சமூக மேம்பாட்டிற்கான கருவியாக இயங்க வேண்டும் என்பதால், பள்ளிகள் இடையே போட்டி மனப்பான்மையை உருவாக்குவதில்லை என்கிறார்கள் ஃபின்லாந்துக் கல்வித் துறையினர். ஃபின்லாந்துக் கல்வித் துறையின் கூர்நோக்கு சமூக ஏற்றத்தாழ்வுகளைக் களைந்து சமத்துவச் சமூகம் படைப்பதைப் பள்ளிக்கல்வி மையப்படுத்தி நிற்பதால், பின்வரும் விஷயங்கள் கடமைகளாகக் கருதப்படுகின்றன. அனைவருக்குமான கட்டணமில்லா உணவு. அனைத்துக் குழந்தைகளுக்குமான உடல்நிலையைக் கண்காணிக்க மருத்துவக் கட்டமைப்பு. உளவியல் மேம்பாடு மற்றும் ஆலோசனை வகுப்புகள். மாணவ, மாணவிகளுக்குத் தனித்தனியான வழிகாட்டுதல். கட்டாயக் கல்வி 7 வயது முதல் 16 வரை என்பதால் முற்றிலும் கட்டணமில்லா கல்வி. எல்லாப் பெற்றோர்களுமே அருகமைப் பள்ளிகளுக்கு முக்கியத்துவம் அளிப்பதால், குழந்தைகள் பஸ்ஸில் ஏறி பயணப்படும் அவஸ்தை இங்கே இல்லை. மதியம் 2:00 - 2:45 மணிக்கெல்லாம் பள்ளிகளின் செயற்பாடுகள் நிறைவடைந்துவிடுவதால், மாலை நேரத்தை உற்சாகமாக விளையாட்டுக்குக் குழந்தைகள் செலவிடுகிறார்கள். குழந்தைகளின் 1ஆம் வகுப்பு முதல் 6ஆம் வகுப்பு வரையிலான தொடர் கற்றலுக்கு ஒரே ஆசிரியர் இருப்பதால், குழந்தைகளின் தொடர் செயற்பாடுகள் கண்காணிக்கப்பட்டு, அவரவருக்கு ஏற்ற உளவியல், தனித்திறன், கல்விக் கற்றல் பயிற்சிகளைப் பெறுகிறார்கள். 7 முதல் 13 வயது வரை ஒன்றாகப் பயணிக்கும் ஆசிரியர் ஒவ்வொரு குழந்தைகளுக்கு குடும்ப உறுப்பினர்போல மாறிவிடுகிறார். இப்படியாக ஆசிரியர் என்பவர் குழந்தைகளுக்கான முழுமையான வழிகாட்டியாகவும் செயல்படுகிறார். https://www.arunchol.com/vijay-ashokan-on-finland-education-21st-century

தண்டனைக் காலத்தை விட பல வருடங்கள் கூடுதலாக சிறையில் வாடிய தமிழ்க் கைதிகள் November 11, 2022 — ஸ்பார்ட்டகஸ் — அண்மையில் தீபாவளி தினத்தன்று எட்டு தமிழ்க் கைதிகளுக்கு மன்னிப்பு அளித்து ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க விடுதலை செய்த பிறகு ஜனாதிபதி செயலகம் அறிக்கையொன்றை வெளியிட்டது. எட்டு கைதிகளில் மூவர் 1999 ஜனாதிபதி தேர்தலுக்கு முன்னதாக கொழும்பு நகர மண்டப மைதானத்தில் இடம்பெற்ற பிரசாரக்கூட்டத்தில் ஜனாதிபதி சந்திரிகா பண்டாரநாயக்க குமாரதுங்கவை இலக்குவைத்து மேற்கொள்ளப்பட்ட குண்டுத்தாக்குதலுடன் சம்பந்தப்பட்டதாக குற்றவாளிகளாகக் காணப்பட்டவர்கள் என்றும் அவர்களில் நால்வர் நீதிமன்றத்தினால் விதிக்கப்பட்ட தண்டனையையும் விட கூடுதலான காலம் சிறைவாசத்தை அனுபவித்திருக்கிறார்கள் என்றும் அந்த அறிக்கையில் கூறப்பட்டது. இதில் பெரும்பாலான ஊடகங்கள் திருமதி குமாரதுங்க கொலை முயற்சி விவகாரத்துக்கே முக்கியத்துவம் கொடுத்து செய்திகளை வெளியிடடன. அந்த மூன்று கைதிகளுக்கும் மன்னிப்பு அளிப்பதற்கு முன்பாக ஜனாதிபதி செயலகம் திருமதி குமாரதுங்கவுடன் தொடர்புகொண்டு கேட்டதாகவும் அவர் அதற்கு இணக்கம் தெரிவித்ததாகவும் கூட தெரிவிக்கப்பட்டது. ஆனால், நான்கு கைதிகள் அநியாயமான முறையில் கூடுதல் காலம் சிறையில் வாடியதை பற்றிய தகவலுக்கு ஊடகங்கள் முக்கியத்துவம் கொடுக்கவில்லை.சில பத்திரிகைகளில் சிறிய செய்தியாகவே அது வெளிவந்ததைக் காணக்கூடியதாக இருந்தது. 11 வருட சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்ட ஒரு கைதி 14 வருடங்கள் சிறைவாசத்தை அனுபவித்ததாகவும் 10 வருட சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்ட ஒருவர் 14 வருடங்கள் சிறைவாசத்தை அனுபவித்ததாகவும் 5 வருட சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்ட இருவர் 14 வருடங்கள் சிறையில் இருந்ததாகவும் அறிக்கையில் கூறப்பட்டது. இதன் உண்மைத் தன்மை குறித்து சந்தேகிக்கவேண்டிய அவசியமே இல்லை. ஏனென்றால், ஜனாதிபதி செயலகம் இத்தகைய தவறான ஒரு தகவலை பரப்பும் என்று புத்திசுவாதீனமுடைய எவரும் நினைக்கமாட்டார். முன்னைய அரசாங்கம் என்றால் இந்த கைதிகளுக்கு மன்னிப்பு அளித்திருக்குமா என்ற சந்தேகத்துக்கு அப்பால் கைதிகள் நீதிமன்றத் தீர்ப்பையும் விட கூடுதல் காலம் சிறையில் வைக்கப்பட்டதை பற்றிய தகவல் வெளிவந்திருக்கவும் மாட்டாது. எது எவ்வாறிருந்தாலும் தகவலை வெளியிட்ட ஜனாதிபதி செயலகத்தின் செயல் வரவேற்கத்தக்கது. நீண்டகாலமாக சிறையில் வாடும் தமிழ்க் கைதிகளின் அவலத்தை இது பிரகாசமாக அம்பலப்படுத்துகிறது. வழக்குகள் தொடரப்படாமல் அல்லது வழக்கு விசாரணைகள் துரிதப்படுத்தப்படாமல் தமிழ்க் கைதிகள் வருடக்கணக்காக தடுத்து வைக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள் என்பது போக, நீதிமன்றம் வழங்கிய சிறைத்தண்டனையையும் விட கூடுதல் காலம் சிறையில் கைதிகள் வாடுகிறார்கள் என்பதும் இப்போது வெளியில் வந்திருக்கிறது. 11 வருட சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்ட ஒரு கைதி 14 வருடங்கள் சிறையில் வாடியிருக்கிறார் என்றால் அவர் நீதிமன்றத்தினால் தீர்ப்பு வழங்கப்படுவதற்கு முன்னதாக எவ்வளவு காலம் விளக்கமறியலில் இருந்திருப்பார் என்பதையும் நினைத்துப் பார்க்கவேண்டும். சில சந்தர்ப்பங்களில் உண்மையான தண்டனையின் இரு மடங்கு காலத்தில் கைதிகள் சிறையில் இருந்திருக்கக்கூடிய சாத்தியத்தையும் மறுப்பதற்கில்லை. ஐந்து வருட சிறைத்தண்டனை விதிக்கப்பட்ட இரு கைதிகள் 14 வருடங்கள் சிறையில் இருந்திருக்கிறார்கள். கிட்டத்தட்ட அவர்களுக்கான தண்டனையையும் விட மூன்று மடங்கு வருடங்கள் சிறையில் அவர்கள் வாடியிருக்கிறார்கள். எந்த அடிப்படையில், எந்த சட்டத்தின் கீழ் இவர்கள் கூடுதல் காலம் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார்கள்? இது ஒரு பாரதூரமான விவகாரமாகும். இந்த தவறுக்கு அரசாங்கம் நிச்சயம் விளக்கம் கூறியேயாக வேண்டும். இது வரையில் இந்தப் பிரச்சனை தேசிய மற்றும் சர்வதேச மனித உரிமைகள் அமைப்புக்களின் போதிய கவனத்தை ஈர்க்கவில்லை என்பது அதிர்ச்சி தருகிறது. இந்த கட்டுரையாளர் அறிந்தவரையில் இந்த தமிழ் கைதிகளின் அவலம் குறித்து கலாநிதி ஜெகான் பெரேராவை நிறைவேற்றுப் பணிப்பாளராகக் கொண்ட இலங்கை கேசிய சமாதானப் பேரவையே (National Peace Council) இதுவரையில் குரல் எழுப்பியிருக்கிறது. “தீபாவளி தினத்தன்று மன்னிப்பு வழங்கப்பட்டு விடுதலை செய்யப்பட்ட தமிழ்க் கைதிகளில் நால்வருக்கு நடந்திருப்பது சர்வதேச மனித உரிமைகள் சாசனங்களின் பிரகாரம் பாரதூரமான மனித உரிமைகள் மீறலாகும். தண்டனைக் காலத்தையும் விட கூடுதல் காலம் அவர்கள் இவ்வாறாக சிறையில் அடைத்துவைக்கப்பட்ட செயல் பொறுத்துக்கொள்ள முடியாத அதிகார துஷ்பிரயோகமாகும்” என்று அறிக்கையொன்றில் தெரிவித்திருக்கும் தேசிய சமாதானப் பேரவை, அநியாயமாக சிறையில் கைதிகள் கழித்த வருடங்களை கருத்தில் எடுத்து இழப்பீட்டை அரசாங்கம் வழங்கவேண்டும் என்று வலியுறுத்திக் கேட்டிருக்கிறது. இந்த கைதிகள் உரிய காலத்தில் சிறையில் இருந்து விடுவிக்கப்பட்டிருந்தால், அவர்கள் தங்களதும் குடும்பங்களினதும் வாழ்வை மீளக்கட்டியெழுப்புவதற்கு வாய்ப்பு ஏற்பட்டிருக்கும். அநியாயமாக அவர்கள் சிறையில் கூடுதலாக அடைக்கப்பட்டிருந்த வருடங்கள் அவர்களைப் பொறுத்தவரையில் மாத்திரமல்ல குடும்பங்களுக்கும் கூட வீணாக அபகரிக்கப்பட்ட காலப்பகுதியேயாகும். இவர்களுக்கு இழப்பீட்டை வழங்குவதற்கு கட்சிகளும் மனித உரிமைகள் குழுக்களும் சிவில் சமூக அமைப்புக்களும் அரசாங்கத்துக்கு நெருக்குதலைக் கொடுக்கவேண்டும். இந்த கைதிகளைப் போன்று வேறு கைதிகள் இன்னமும் சிறையில் அநாவசியமாக கூடுதல் காலம் வாடிக்கொண்டிருக்கிறார்களா என்பதை உடனடியாக கண்டறிய நீதி, சிறைச்சாலைகள் அமைச்சர் விஜேதாச ராஜபக்ச நடவடிக்கை எடுக்கவேண்டும். தமிழ்க் கைதிகளில் சிலர் தனது வயதையும் விட (35) கூடுதலான காலம் எந்தவிதமான குற்றச்சாட்டும் சுமத்தப்படாமல் விளக்கமறியலில் இருக்கிறார்கள். குற்றவாளிகளாகக் காணப்பட்ட 35 கைதிகள் அவர்களுக்கு வழங்கப்பட்ட சிறைத்தண்டனையையும் விட கூடுதலான காலம் விளக்கமறியலில் இருந்தார்கள். 38 கைதிகளின் வழக்குகள் மேல் நீதிமன்றத்தில் 20 வருடங்களுக்கும் கூடுதலான காலமாக நிலுவையில் இருந்து வருகிறது என்று சில மாதங்களுக்கு முன்னர் வேறு யாருமல்ல தமிழ்க் கைதிகளை மன்னிப்பு அளித்து விடுதலை செய்யவேண்டும் என்று இடையறாது விடுக்கப்பட்டு வந்த கோரிக்கைகளை அலட்சியம் செய்த முன்னாள் ஜனாதிபதி மகிந்த ராஜபக்சவின் புதல்வர் நாமல் ராஜபக்ச பாராளுமன்றத்தில் கூறியது இச்சந்தர்ப்பத்தில் நினைவுக்கு வருகிறது. https://arangamnews.com/?p=8270

ஆசிய அதிசயத்தின் சர்வரோக நிவாரணி என்ன? November 10, 2022 — கருணாகரன் — “ஆட்சி மாற்றம் ஏற்பட்டால் நாடு எதிர்நோக்கியுள்ள பொருளாதார நெருக்கடி உட்பட அனைத்துப் பிரச்சினைகளுக்கும் தீர்வு கிட்டிவிடும்” என்று எதிர்க்கட்சிகள் சொல்கின்றன. எதிர்க்கட்சிகள் மட்டுமல்ல, சிவில் சமூகச் செயற்பாட்டாளர்கள் என்று சொல்லப்படுவோராலும் அப்படித்தான் கூறப்படுகிறது. ஏறக்குறைய இது ஒரு பொது நம்பிக்கையாகவே வளர்க்கப்பட்டுள்ளது. இதற்குக் காரணமும் உண்டு. ராஜபக்ஸக்கள் நேரடியாகப் பதவியிலிருந்து நீக்கப்பட்டாலும் அவர்களுடைய அதிகாரப் பிடியிலிருந்து ஆட்சி மாறவில்லை. இன்னும் பொதுஜன பெரமுனவே ஆட்சியில் செல்வாக்குச் செலுத்துகிறது. அதாவது ராஜபக்ஸவினரே நிழல் ஆட்சி செய்கின்றனர். ரணில் விக்கிரமசிங்க நிறைவேற்று அதிகாரமுடைய ஜனாதிபதியாக இருந்தாலும் அவரால் பொதுஜன பெரமுனவை –ராஜபக்ஸக்களை- க் கடந்து சுயாதீனமாக எந்தத் தீர்மானத்தையும் எடுக்க முடியாத சூழலே நிலவுகிறது. இதனால்தான் அமைச்சரவையிலும் அரசியல் தீர்மானங்களிலும் பொதுஜன பெரமுனவின் செல்வாக்குத் தொடர்கிறது. ரணில் விக்கிரமசிங்க தட்டாமல் முட்டாமல் ஒருவாறு சாதுரியமாக – கெட்டித்தனமாக ஆட்சியைக் கொண்டு போகிறார் என்பது உண்மையே. இது எப்போது, எங்கே முட்டும் என்று சொல்ல முடியாது. “நித்திய கண்டம், தீர்க்க ஆயுள்” என்று சொல்வார்களே, அதைப்போல இந்த ஆட்சிக்கு எப்பொழுது, என்ன நடக்கும் என்று தெரியாமல் தத்தளிக்கும் நிலையே உண்டு. இதை மீறிச் செயற்படக் கூடிய பலம் இன்னும் ரணில் விக்கிரமசிங்கவுக்கு உருவாகவில்லை. பொதுஜன பெரமுனவைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கே அனைத்துக் கட்சிகளின் ஆதரவோடு தேசிய அரசாங்கம் ஒன்றை அமைப்பதற்கு ரணில் விக்கிரமசிங்க முயற்சித்தார். ஆனால் அது சாத்தியமற்றுப் போனது. இவ்வாறான சூழலில்தான் “உடனடியாகத் தேர்தல் நடத்தப்பட வேண்டும்” என்று ஆளும் தரப்பைத் தவிர, அனைத்துக் கட்சிகளும் கூட்டாகக் கேட்கின்றன. அதாவது இனி நடக்கவுள்ள பாராளுமன்றத் தேர்தலை ஒரு சர்வரோக நிவாரணியாக இவை பார்க்கின்றன அல்லது அப்படிக் காட்ட முற்படுகின்றன. அரகலய போராட்டத் தரப்பினரும் இதையே வலியுறுத்துகின்றனர். ஆனால், இந்த ஆட்சி கலைக்கப்பட்டுப் பாராளுமன்றத் தேர்தல் நடத்தப்பட்டால், அதற்குப் பிறகு உருவாகும் ஆட்சி சர்வரோக நிவாரணியாக அமையுமா? அல்லது அதுவும் வெறுமனே ஆள் மாற்றம் – தலைமை மாற்றம் என்ற அளவில் சுருங்கிக் கிடக்குமா? எனக் கேட்க வேண்டியுள்ளது. ஏனென்றால், நாடு பல வகையிலும் மிக மோசமான நெருக்கடி நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டிருக்கின்ற இந்தச் சூழலிலும் கூட, உண்மையான பிரச்சினை என்ன? இது எதனால், எப்படி ஏற்பட்டது? என்பதைப் பற்றிப் பகிரங்கமாகப் பேசுவதற்குப் பலரும் தயங்குகின்றனர். ஆதார – அடிப்படைப் பிரச்சினையைத் தந்திரமாகத் தவிர்த்து விட்டு, ராஜபக்ஸக்களினால்தான் நாட்டுக்கே பேரழிவு ஏற்பட்டது என்று சுருக்கிக் காட்ட முற்படுகின்றனர். நாட்டை முடக்க நிலைக்குக் கொண்டு வந்ததில் ராஜபக்ஸக்களுக்குக் கூடுதல் பொறுப்புண்டு. அதை மறுக்க முடியாது. அதைப்போல இதுவரையில் ஆட்சியிலிருந்தோருக்கும் அப்போதெல்லாம் நேரடியாகவோ மறைமுகமாகவோ ஆதரவளித்தோருக்கும் பொறுப்புண்டு. எனவே அனைவரும் இதில் தமது பொறுப்பை உணர்ந்து செயற்பட வேண்டும். ஆனால், இதில் நேர்மையாக யாரும் செயற்படுவதாகக் காணமுடியவில்லை. காணப்படும் பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வைக் காண்பதற்கான வழிமுறைகளைப் பற்றி இதுவரையில் ஒருவர் கூட, ஒரு கட்சி கூட தங்கள் பக்கத்தில் உள்ள திட்டம் என்ன, நிலைப்பாடு என்ன என்பதைப் பற்றிப் பேசக் காணோம். முக்கியமாக இனப்பிரச்சினைக்கு என்ன தீர்வு? அதை எப்படிக் காண்பது? எவ்வளவு கால எல்லைக்குள் காண்பது? அதற்கான வழிமுறை என்ன? என்பதைக் குறித்து இதுவரையிலும் யாருமே பேசவில்லை. இவ்வளவுக்கும் இனப்பிரச்சினை எழுபது ஆண்டுகளுக்கு மேலாக நாட்டைப் பாடாய்ப்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறது. இதைப் பற்றிப் பேசாத நாட்களுண்டா? பேசாத கட்சிகள், தலைவர்கள், ஊடகங்கள் உண்டா? இதைத் தீர்ப்பதற்கென்று கடந்த அறுபது ஆண்டுகளாக ஆட்சியிலிருந்த அத்தனை அரசாங்கங்களும் முயற்சி எடுத்தன. அல்லது அப்படிக் காண்பித்தன. இருந்தும் இன்னும் அது தீர்க்கப்படவேயில்லை. பதிலாக இந்தப் பிரச்சினை மேலும் மேலும் விரிவடைந்து பல புதிய பிரச்சினைகளை உருவாக்கியுள்ளது. இனப்பிரச்சினையோ முன்னரை விட உச்சமான கொதிநிலையை அடைந்துள்ளது. அத்துடன் உள்நாட்டுப் பிரச்சினை என்ற நிலையைக் கடந்து இப்பொழுது சர்வதேச ரீதியாகப் பேசப்படுகின்ற – தலையீடுகளைச் செய்கின்ற அளவுக்கு வளர்ந்துள்ளது. இனப்பிரச்சினையினால் எத்தனை உயிர்கள் மாண்டுள்ளன? எத்தனை அருமையான மனிதர்களை இழந்திருக்கிறோம்? மனித வளம் என்பது தேசத்தின் வளங்களில் ஒன்றாகும். அருமையான வளம். பிற நாடுகள் ஆற்றலுள்ளோரைப் பல வழிகளிலும் தமது நாட்டுக்குள் உள்ளீர்க்கின்றன. அப்படி உள்ளீர்த்துப் பயனடைகின்றன. ஆனால், நாம் அந்த வளத்தை அழித்துப் புதைக்கிறோம். யுத்தத்தினால் எத்தனை கோடி ரூபாய் பெறுமதியான சொத்துகளையும் இயற்கை வளத்தையும் அழித்திருக்கிறோம்? இன்றைய பொருளாதார நெருக்கடிக்குப் பிரதான காரணங்களில் ஒன்று யுத்தச் செலவீனமாகும். இப்பொழுது கூட பெருமளவு நிதி பாதுகாப்புத் தரப்புக்கே செலவழிக்கப்படுகிறது. இந்தச் சிறிய நாட்டுக்கு இது தாக்குப் பிடிக்க முடியாதது என்று பொருளாதார நிபுணர்கள் தொடர்ந்தும் எச்சரிக்கின்றனர். இப்படியெல்லாம் இருந்தும் இனப்பிரச்சினைக்குத் தீர்வைக் காணவேண்டும். அதிலிருந்து விடுபட வேண்டும் என்ற எண்ணம் யாருக்கும் வரவில்லை. ஆனால் ஆட்சி மாற்றம் ஏற்பட்டால் எல்லாம் சரியாகி விடும் என்று பொத்தாம் பொதுவாகச் சொல்கிறார்கள். இது சுத்த ஏமாற்றன்றி வேறென்ன? இவ்வாறுதானே ஒவ்வொரு ஆட்சியின்போதும் சொல்லப்படுகிறது –வாக்குறுதி அளிக்கப்படுகிறது. தேர்தல் வெற்றிக்குப் பிறகு,நடைமுறை வேறாகி விடுகிறது. ஆகவே இது வெறுமனே அதிகாரப் போட்டியே தவிர, வேறில்லை என்பது மிகத் தெளிவானது. இதற்காக தேர்தல் வரக்கூடாது, இந்த ஆட்சி மாறக்கூடாது என்று இங்கே நாம் வாதிடவில்லை. மாற்றுத் தீர்மானங்கள், தீர்வுக்கான வழிமுறைகள் பற்றிய தெளிவும் உறுதிப்பாடும் இல்லாமல் வெறுனே ஆட்சி மாறுவதால் –தலைகள் மாறுவதால் – எந்தப் பயனும் ஏற்படாது. அது வழமையைப் போல தலைகள் –ஆட்கள் – கட்சி – மாறுவதாக மட்டுமே அமையும். இரண்டரைக் கோடி மக்கள் வாழும் நாட்டில் 25 லட்சம்பேர் நாளாந்த உணவுக்கே அல்லற்படுகிறார்கள். அதாவது, பத்தில் ஒரு பங்கினர் பசியாலும் பிணியாலும் துன்பப்படுகிறார்கள். இது வெட்கக் கேடில்லையா? இதையிட்டு எத்தனை பேருக்கு கவலை உண்டு? இவ்வளவுக்கும் மிக வளமான நாடு நமது. விவசாயச் செய்கைக்குரிய இயற்கை வளமும் கால நிலைப் பொருத்தமும் மிகச் சிறப்பாக உள்ள நாடு. உலகில் உள்ள அனைவரும் நம்முடைய நாட்டைப் பார்த்து ஆசைப்படுகிறார்கள். இந்த நாட்டைச் சரியாக நிர்வகித்திருந்தால் இன்று எவ்வளவு பெரிய வளர்ச்சியை எட்டியிருக்க முடியும்! உலகின் முன்னணி நாடுகளில் ஒன்றாக உருவாக்கியிருக்கலாம். மெய்யாகவே ஆசியாவின் ஆச்சரியமாக இருந்திருக்கும். ஆனால், எல்லோருமாகச் சேர்ந்து ஆசியாவின் கண்ணீர்த்துளியாக அல்லவா இலங்கையை மாற்றி வைத்திருக்கின்றனர். இலங்கை சுதந்திரம் பெற்றபோது அந்நியச் செலாவணி மிக உச்சத்தில் இருந்தது என்று சொல்கிறார் ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க. உண்மையும் அதுதான். அதற்குப் பிறகு அந்த நிலையைத் தலைகீழாக்கியது யார்? நமது அருந்தலைவர்கள்தானே! இனவெறி போதையாகித் தலைக்குள் புழுக்கத் தொடங்கியவுடன் நமக்குக் கண்ணும் தெரியவில்லை. மண்ணும் புரியவில்லை. அதனால்தான் தலைவர்கள் தவறாகச் செயற்படும்போதெல்லாம் அதைக் காணாமலே இருந்தோம். இப்போதும் அப்படித்தான் இருக்க முற்படுகிறோம். இப்பொழுது பொருளாதார நெருக்கடி ஏற்பட்டு உலகமெல்லாம் பிச்சைப் பாத்திரம் ஏந்துகின்ற போது கூட இனவாதத்தைக் கைவிட வேண்டும். ஜனநாயகத்தைச் செழிப்பூட்ட வேண்டும். ஐக்கியத்தை உருவாக்க வேண்டும். ஊழலை ஒழிக்க வேண்டும். அதிகாரத்தைப் பரவலாக்க வேண்டும். பன்மைப் பண்பாட்டுக்கு இடமளிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் வரவில்லை. உலகில் ஒவ்வொரு நாடும் ஜனநாயக விழுமியச் செழிப்பை உண்டாக்கி, வளர்ச்சியில் முன்னேறிச் சென்று கொண்டிருக்கின்றன. ஜனநாயகத்தைக் குழிதோண்டிப் புதைக்கின்ற நாடுகள் அழிவில் சிக்கிச் சீரழிந்து கொண்டிருக்கின்றன. இந்த வேறுபாட்டை, இந்த உண்மையைப் புரிந்து கொண்டு, நம் நாட்டில் ஜனநாயகத்தை விருத்தியாக்க வேண்டும் என்றோ, மக்களுக்கான அரசியலை முன்னெடுக்க வேண்டும் என்றோ யாரும் சிந்திக்கக் காணோம்! இந்தத் தவறுகள்தான் நெருக்கடிகளைத் தொடராக உருவாக்கிக் கொண்டிருக்கின்றன. மீளவும் அரசாங்கத்துக்கு எதிராக மக்கள் வீதிக்கு இறங்கத் தொடங்கியுள்ளனர். கருத்து வெளிப்பாட்டுச் சுதந்திரத்தைக் கோரி, ஜனநாயக அடிப்படைகளை வலியுறுத்தி, கட்டற்ற அதிகாரத்துக்கு எதிராகத் தெருவிலே முழக்கமிடுகிறார்கள். இந்தப் போராட்டங்களைக் கட்டுப்படுத்துவதற்கு அரசாங்கம் படைகளை நிறுத்துகிறது. இதனால் அமைதியின்மை உருவாகிறது. உள்நாட்டு நெருக்கடி அமைதியின்மையையே எப்போதும் உருவாக்கும். அமைதியின்மை நாட்டின் வருவாயைப் பாதிக்கும். குறிப்பாக சுற்றுலாத்துறைக் கடுமையாகப் பாதிக்கும். முதலீடுகளைப் பாதிக்கும். மக்களுடைய உழைப்பு நேரத்தையும் உழைப்புச் சக்தியையும் பாதிக்கும். நாடு இன்னும் டொலர்ப் பற்றாக்குறையிலிருந்து மீளவேயில்லை. இப்போது கூட மசகு எண்ணெயுடன் வந்திருக்கும் கப்பல் ஒன்று 44 நாட்களாகக் கடலில் தரித்து நிற்கிறது. தாமதக்கட்டணம் மட்டும் 99 கோடி ரூபாய் செலுத்த வேண்டும் என்று கூறப்படுகிறது. இந்தக் கட்டணம் மக்களுக்கு மேல்தானே செலுத்தப்படப்போகிறது. இந்தளவுக்கு யதார்த்தம் நம்முடைய அடிப்பக்கத்தைச் சுட்டாலும் நமக்குப் புத்தி வரவில்லை. அந்தளவுக்கு இனவாதத்திலும் (கட்சி) தலைமைத்துவ விசுவாசத்திலும் பைத்தியக்காரத்தனமாக ஊறிப்போய் கிடக்கிறோம். உண்மையில் தற்போது ஏற்பட்டுள்ள பொருளாதார நெருக்கடி நம்மையெல்லாம் ஆழமாகச் சிந்திக்கச் செய்திருக்க வேண்டும். உலகமெல்லாம் பிச்சை கேட்கும் நிலை ஏன் நமக்கு வந்தது? இதை நாம் மாற்ற முடியாதா? என்று சிந்தித்திருக்க வேண்டும். இதற்கான பொறிமுறைகள் உருவாக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும். அதில் அனைவரும் ஒன்றிணைந்து பங்களிப்பதைப் பற்றிச் சிந்தித்திருக்க வேண்டும். அவசரகால அல்லது இடர்கால பொறிமுறை – வேலைத்திட்டம் என்ற அடிப்படையில் ஒவ்வொருவரும் இரண்டு மடங்கு அல்லது மூன்று மடங்கு வேலை செய்ய வேண்டும் என்ற நிலையை உருவாக்கியிருக்க வேண்டும். இதை அரசாங்கமும் செய்யவில்லை. எதிர்த்தரப்புகளும் செய்யவில்லை. சமூக மட்டத்திலுள்ளோரும் செய்யவில்லை. எனவே நெருக்கடியிலிருந்து மீள்வதற்கான முயற்சிகள் எதுவும் நடக்கவே இல்லை. இது வெட்கப்பட வேண்டிய உண்மையாகும். பதிலாக ஆட்சி மாற்றம் வேண்டும் – தேர்தல் வேண்டும் என்று மட்டும் தந்திரமாகச் சொல்லப்படுகிறது. ஆட்சி மாற்றமும் தேர்தலும் என்ன மந்திரக் கோலா? எல்லாப் பரிகாரத்துக்குமாக? நாம் துணிவாகச் சிந்தித்தால், சரியாகச் செயற்பட்டால் நிச்சயமாக நம்மால் இந்த நெருக்கடியிலிருந்து மீள முடியும். மாற்றங்களை உண்டாக்க முடியும். இடர்காலத்திட்டத்தைத் தீட்டி, உரிய பொறிமுறையை உருவாக்கி அதை நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும். அதை உறுதிப்பாட்டுடன் மேற்கொள்ள வேண்டும். ஒரு ஐந்து ஆண்டுத் திட்டமாக முதற்கட்டமாக இதைச் செய்யலாம். இதற்கான பொருளாதாரக் கொள்கை, வேலைத்திட்டம், சட்ட உருவாக்கம், நிர்வாக நடைமுறை போன்றவற்றை சிறப்பு ஏற்பாடாகச் செய்ய வேண்டும். ஆனால், அப்படி ஒன்றிணைந்து செயற்பட்டு ஒரு புதிய யுகத்தைக் காணுவோம் என்ற திடசங்கற்பத்தைப் பூணுவதற்கு எவருமே முன்வரவில்லை. இதுதான் மிகத் துயரமானது. மிக வெட்கக் கேடானது. எனவேதான் நாடு நெருக்கடியிலிருந்து மீளும் என்று நம்பிக்கை கொள்ள முடியவில்லை என்று துணிந்து கூற முடிகிறது. காரணம், வெளிப்படையானது. புண்ணுக்கு வைத்தியம் செய்வதை – மருந்து போடுவதை – விட்டு விட்டு, புண்ணைப் பற்றியே பேசிக் கொண்டிருக்கிறோம். இதுதான் நமக்குப் பழக்கமானது. இதைத்தான் எப்போதும் செய்து கொண்டிருக்கிறோம். நமக்கு முன்னே உள்ள எந்தப் பிரச்சினைக்கும் நாம் தீர்வு காண்பதில்லை. பதிலாக அவற்றைப் பேசிப் பேசியே பராமரித்துக் கொள்கிறோம். அரசாங்கத்துக்கு வெளியே பல கட்சிகள் உண்டு. அமைப்புகள் உண்டு. புத்திஜீவிகள் உள்ளனர். செயற்பாட்டியக்கங்கள் இருக்கின்றன. பல தலைவர்களும் நிபுணர்களும் உள்ளனர். இவ்வளவும் இருந்தாலும் பொருளாதார நெருக்கடிக்கு என்ன வகையான தீர்வு சாத்தியம்? அதற்கு என்ன செய்ய வேண்டும்? அதற்கான வழிமுறை என்ன? அரசின் பங்களிப்பும் பொறுப்பும் எத்தகையது? மக்களுடைய பங்களிப்பு எவ்வாறிருக்க வேண்டும்? இதைச் சாத்தியப்படுத்துவது எப்படி? சர்வதேச உதவிகளைப் பெறுவதும் அதைப் பயனுடையதாக மாற்றுவதும் எவ்வாறு? என்பதைப்பற்றி ஒருதர் கூடப் பேசக் காணவில்லை. அதைப்போல இனப்பிரச்சினைக்கான தீர்வு என்ன? அதற்கு என்ன செய்ய வேண்டும்? அதற்கான வழிமுறை என்ன? அரசின் பங்களிப்பும் பொறுப்பும் எத்தகையது? மக்களுடைய பங்களிப்பு எவ்வாறிருக்க வேண்டும்? இதைச் சாத்தியப்படுத்துவது எப்படி?என்று சிந்திப்பதைக் காணவில்லை. எவ்லோரும் பிரச்சினைகளைப் பற்றிப் பேசுகிறார்கள். அதைப்பேசிப் பேசியே காலத்தை ஓட்டுகிறார்கள். பிரச்சினையைப் பற்றி எல்லோருக்கும்தான் நன்றாகத் தெரியுமே. இப்பொழுது இந்த நெருக்கடியிலிருந்து எப்படி மீள்வது? என்பதே பேச வேண்டியதும் செயற்பட வேண்டியதுமாகும். இதற்கு வழிகாட்டுவது யார்?சாத்தியங்களை உருவாக்குவது யார்? தற்போது வெளியே ஆட்சி மாற்றம் போலொரு தோற்றம் காட்டினாலும் நிலைமையில் பெரிய மாற்றம் ஏற்படவில்லை என்பது உண்மையே. சிறிய அளவில் தட்டுப்பாடு நீங்கினாலும் பொருட்களின் விலை குறையவில்லை. அரசுக் கொள்கையில் மாற்றங்கள் எதுவும் நிகழவில்லை. எந்தப் பிரச்சினைக்கும் தீர்வு எதுவும் கிட்டவில்லை. குறிப்பாக விவசாயச்செய்கைக்கான அரச உதவிகள் இன்னும் கேள்வியாகவே உள்ளன. மீள்வதற்கான புதிய பொருளாதாரக் கொள்கையோ நெருக்கடி கால வேலைத்திட்டங்களோ முன்னெடுக்கப்படவில்லை. இதனால் இன்னும் இளையோர் தொடக்கம் முதியோர் வரையில் பலரும் சும்மாதான் இருக்கிறார்கள். என்ன வேலையைச் செய்வது என்று தெரியாத நிலையில் 30 வயதுக்குட்பட்ட லட்சக்கணக்கானோர் உள்ளனர். நாட்டைக் கட்டியெழுப்புவதற்கான இளைய சக்தி அநாவசியமாக வீணடிக்கப்படுகிறது. ஒவ்வொரு கட்சியும் ஆட்சியைப் பிடிப்பதற்காகவே ஆவலாதிப்படுகின்றன. இதற்கான அரசியற் கூட்டுகள் உருவாகின்றன. அல்லது அதைப்பற்றி தீவிரமாக யோசிக்கப்படுகிறது. பொதுஜன பெரமுனவும் மீள் எழுச்சியடைவதற்கான ஏற்பாடுகளைத் துரிதகதியில் செய்கிறது. “யாரும் நம்மைத் தோற்கடிக்க முடியாது. மீண்டும் நாம் வருவோம் என்று சூளுரைத்திருக்கிறார்” இளைய ராஜபக்ஸ. நாடு இருக்கின்ற நிலையில் அதை முன்னேற்றுவதை விட்டு விட்டு ஆட்சியை மீளக் கைப்பற்றும் முயற்சியிலேயே முழுக்கவனத்தையும் வைத்திருக்கின்றனர் ராஜபக்ஸவினர். இவ்வளவுக்கும் இன்றைய சீரழிவு நிலைக்குப் பெரும்பொறுப்பு ராஜபக்ஸக்களே. இதையிட்ட பொறுப்புணர்வோ குற்றவுணர்வோ அவர்களுக்கிருப்பதாகத் தெரியவில்லை. அப்படி இருந்திருந்தால் இந்த மாதிரி இளைய ராஜபக்ஸ கதைத்திருக்க மாட்டார். மட்டுமல்ல, புத்தளம் தொடக்கம் ஒவ்வொரு இடத்திலும் தங்களுடைய மீள் எழுச்சிக்கான எத்தனத்தை வெளிப்பத்திக் கொண்டிருக்கின்றனர் பொதுஜன பெரமுனவினர். அதற்கு ஆதரவளிப்போருக்கும் தவறுகளில் பொறுப்புண்டு. ராஜபக்ஸக்களைக் குற்றம் சாட்டி, ரணில் விக்கிரமசிங்கவை எதிர்த்து மட்டும் நாட்டுக்கு நன்மைகளைச் செய்து விட முடியாது. அதற்கு மாற்று வழியே தேவை. இதனால்தான் சிஸ்டம் சேஞ்ஜ் (System change) வலியுறுப்படுகிறது. நாட்டுக்கு மெய்யான சர்வரோக நிவாரணி என்பது System change மட்டுமே. அதற்கு இப்போதுள்ள எந்த அரசியற் தலைகளும் பொருத்தமானவை அல்ல. https://arangamnews.com/?p=8267

இலங்கைக்கு தேவை ஒரு ஒபாமாவோ சுனாக்கோ அல்ல! Veeragathy Thanabalasingham on November 9, 2022 Photo, GROUNDVIEWS எப்போதுமே பாரம்பரிய நடைமுறைகளைப் பற்றிப்பிடித்துக்கொண்டிருக்கின்ற பிரிட்டனில் பழமைவாத சிந்தனைகளைக் கொண்டதாகக் கருதப்படும் கன்சர்வேட்டிவ் கட்சி இந்திய வம்சாவளியைச் சேர்ந்த ரிஷி சுனாக்கை பிரதமராக தெரிவுசெய்தமை புதிய காற்றைச் சுவாசிப்பது போன்று இருப்பதாகவும் ஒவ்வொரு குடிமகனும் சமத்துவமான உரிமைகளைக் கொண்டிருப்பதற்கும் இனம், நிறம் மற்றும் மதம் எல்லாவற்றையும் கடந்து அரசியல் உயர் பதவிகளுக்கு வருவதற்கு சமத்துவமான வாய்ப்புக்களைக் கொண்டிருப்பதற்கும் ஏனைய உலக நாடுகளுக்கு இது ஒரு பிரகாசமான உதாரணமாக இருப்பதாகவும் அரசியல் அவதானிகளும் ஊடகங்களும் கருத்து வெளியிட்டுக்கொண்டிருப்பதை காணக்கூடியதாக இருக்கிறது. குறுகிய இன,மத பாகுபாட்டு சிந்தனைகளை கைவிட்டு சகல குடிமக்களுக்கும் அவர்களுக்கு உரித்தான இடத்தை உலக நாடுகள் வழங்கவேண்டும் என்பதே அவர்களின் எதிர்பார்ப்பாகும். உண்மையில் இது மகத்தான ஒரு இலட்சியமே. இந்திய வம்சாவளி சுனாக் வெள்ளையினத்தவர்களை 80 சதவீதத்தினராகக் கொண்ட கிறிஸ்தவ நாட்டில் பிரதமராக வரமுடிந்ததைப் போன்று இந்தியாவில் நேரு குடும்பத்தில் திருமணம் செய்துகொண்ட இத்தாலிய பெண்மணியான சோனியா காந்தியினால் வரமுடியாமல் போய்விட்டதே என்ற தங்கள் ஆதங்கத்தை வெளிப்படுத்தி காங்கிரஸ் தலைவர்கள் சிலர் வெளியிட்ட கருத்துக்களும் வாதப்பிரதி வாதங்களை மூளவைத்தன.. அதேபோன்று இலங்கையிலும் பௌத்த சிங்களவர் அல்லாத ஒருவரினால் ஏன் அரசியல் உயர்பதவிக்கு வரமுடியாது என்று கேள்வியெழுப்பி அரசியல் ஆய்வாளர்கள் சிலர் கருத்துக்களை வெளியிடுவதையும் சில ஆங்கில பத்திரிகைகள் ஆசிரிய தலையங்கங்களை கூட தீட்டுவதையும் காண்கிறோம். இவையெல்லாம் ஜனாதிபதியாக ரணில் விக்கிரமசிங்க நாடாளுமன்றத்தினால் தெரிவுசெய்யப்ட்ட பிறகு சர்வகட்சி அரசாங்கமொன்றை அமைப்பதற்கான முயற்சிகள் தொடர்பில் மும்முரமாகப் பேசப்பட்ட வேளையில் ஆகஸ்ட் நடுப்பகுதியில் ஸ்ரீலங்கா சுதந்திர கட்சியின் எம்.பி.யான திலான் பெரேரா நாடாளுமன்றத்தில் தெரிவித்த யோசனையொன்றை நினைவுக்கு கொண்டுவருகின்றன. சர்வகட்சி அரசாங்கம் ஒன்றின் கீழ் பிரதமராக தமிழர் ஒருவரை நியமிக்கவேண்டும் என்றும் அமைச்சரவை இனவிகிதாசாரப்படி அமைக்கப்படவேண்டும் என்றும் அவர் கூறினார். இவ்வாறு செய்வதன் மூலம் இலங்கைக்கு சர்வதேச சமூகத்தின் மத்தியில் நல்ல மதிப்பு ஏற்படும்; அதனால் பல அனுகூலங்களை நாடு பெறமுடியும் என்று குறிப்பிட்ட பெரேரா,”தமிழர் ஒருவரை பிரதமராகவும் முஸ்லிம் ஒருவரை சபை முதல்வராகவும் நியமிப்பதில் என்ன தவறு இருக்கிறது? நாம் சிங்கள பௌத்த ஜனாதிபதியைக் கொண்டிருக்கலாம். இந்த நியமனங்களை செயதால் உலகிற்கு நேர்மறையான சமிக்ஞை ஒன்றை காட்டமுடியும். அறகலய போராட்டம் மூலம் தீவிரவாதப்போக்கு தகர்க்கப்பட்டுவிட்டது” என்று கூறினார். திலான் பெரேரா தான்தோன்றித்தனமாக பேசும் ஒரு அரசியல்வாதி என்று அடையாளம் காணப்பட்டவர் என்ற போதிலும், அவரின் இந்த யோசனையை வரவேற்காமல் இருப்பதற்கு காரணமில்லை. அந்த யோசனை குறித்து ஆசிரிய தலையங்கம் தீட்டிய ‘டெய்லி நியூஸ்’ பத்திரிகை இதற்கு முன்னர் இலங்கையில் தமிழர் ஒருவர் பிரதமராக இருந்திருந்தால் 1983 கறுப்பு ஜூலை இன வன்செயல்களோ சுமார் மூன்று தசாப்தகாலம் நீடித்த பிரிவினைவாத போரோ இடம்பெற்றிருக்காது என்று குறிப்பிட்டது. வெள்ளையரும் கிறிஸ்தவருமல்லாத இந்திய வம்சாவளி குடியேற்றவாசி பெற்றோர்களின் ஒரு மகனை பிரதமராக ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய அளவுக்கு பிரிட்டனின் அரசியல் முறைமை நேர்மறையான ஒரு பரிணாம வளர்ச்சியைக் கண்டிருப்பதன் ஒரு உறுதிச்சான்றாக சுனாக்கின் உயர்வை நோக்கவேண்டும். அத்தகைய ஒரு மாற்றம் இலங்கையின் அரசியல் முறைமையில் ஏற்படுவதற்கான எந்த அறிகுறியையும் காணக்கூடியதாக இருக்கிறதா? என்னதான் எமது நாட்டை ‘இலங்கை ஜனநாயக சோசலிச குடியரசு’ என்று அழைத்தாலும் அந்த அரசு அடிப்படையில் சிங்கள பௌத்த மேலாதிக்க சிந்தனையின் மேல்தான் கட்டமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. நாட்டின் ஐக்கியம், இறைமை, சுயாதிபத்தியம் என்பவற்றை ஆட்சியதிகாரக் கட்டமைப்பு மீதான சிங்கள பௌத்த மேலாதிக்கத்துக்கு அப்பால் வேறு எதுவுமாக சாதாரண சிங்கள மக்கள் விளங்கிவைத்திருக்கிறார்களா என்று தெரியவில்லை. அந்த மேலாதிக்கத்தை தகர்க்கக்கூடிய பாரிய அரசியல் மாற்றம் ஒன்று ஏற்படாத பட்சத்தில் இலங்கையில் சிறுபான்மை இனங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் முக்கியமான அரசியல் உயர்பதவிகளுக்கு வருவது குறித்து மாத்திரமல்ல இனப்பிரச்சினைக்கு உருப்படியான அரசியல் தீர்வொன்றைக் காண்பது குறித்தும் கனவிலும் நினைக்கமுடியாது. கடந்த நூற்றாண்டில் தமிழர் விடுதலை கூட்டணியின் செயலாளர் நாயகம் காலஞ்சென்ற அமிர்தலிங்கம் எதிர்க்கட்சி தலைவராக இருந்தவேளையில் அவருக்கு எதிராக நாடாளுமன்றத்தில் அரசாங்க தரப்பினரால் நம்பிக்கையில்லா தீர்மானம் கொண்டுவந்து நிறைவேற்றப்பட்டதை இச்சந்தர்ப்பத்தில் நினைவுபடுத்துவது பொருத்தமானது. நாடாளுமன்ற அரசியலில் எதிர்க்கட்சி தலைவர் மீது என்றைக்குத்தான் அரசாங்கத்துக்கு நம்பிக்கை இருந்ததோ நாமறியோம். சிங்கள தலைவர்களுடன் சேர்ந்து ஒரே அரசியல் இயக்கத்தை தாபித்த தமிழ் தலைவர்கள் கூட இனவாத அடிப்படையில் ஓரங்கட்டப்பட்ட அனுபவம் கடந்த நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் இருந்தே தமிழர்களுக்கு இருக்கிறது. இலங்கை சிவில் சேவையில் இணைந்துகொண்ட முதலாவது இலங்கையர் என்ற பெருமைக்குரிய சேர் பொன் அருணாச்சலம் 1913 அந்த சேவையில் இருந்து ஓய்வுபெற்ற பின்னர் அரசியலில் ஆர்வம் காட்டினார். 1917 இலங்கை தேசிய சங்கம், இலங்கை சீர்திருத்தக் கழகம் என்ற அமைப்புக்களை தாபித்து அவற்றின் தலைவராக இருந்த அவர் 1919 இலங்கை தேசிய காங்கிரஸை தாபித்த தலைவர்களில் ஒருவர். அதன் முதலாவது தலைவரும் அவரே. இலங்கை சட்டப்பேரவையின் (Legislative Council ) உறுப்பினராகவும் இருந்த அருணாச்சலம் ஒரு வருடத்துக்கும் மேலாக தேசிய காங்கிரஸின் தலைவராக இருக்கமுடியவில்லை. சட்டப்பேரவையில் இன ரீதியான பிரதிநிதித்துவம் தொடர்பாக மூண்ட பிரச்சினையை அடுத்து அவர் தேசிய காங்கிரஸில் இருந்து வெளியேறினார். இன ரீதியான பிரதிநிதித்துவ முறையை அவர் முற்றுமுழுதாக எதிர்த்தார். சிங்கள தலைவர்களின் ஒத்துழைப்புடன் கொண்டுவரப்பட்ட அந்த பிரதிநிதித்துவ முறை காரணமாக 1921 சட்டப்பேரவைக்கு மேல் மாகாணத்தில் இருந்து தமிழர் ஒருவரை தெரிவுசெய்ய முடியாமல் போய்விட்டது. பிறகு அருணாச்சலம் 1923 இலங்கை தமிழர் கழகம் (Ceylon Tamil League) என்ற அமைப்பை தொடங்கினார். சிங்கள தலைவர்களுடன் சேர்ந்து அரசியல் இயக்கத்தை ஆரம்பித்த தமிழ் தலைவருக்கு அந்த இயக்கத்தின் தலைமைத்துவ மட்டத்தில் ஏற்பட்ட பிரச்சினை தேசிய இயக்கங்களில் தமிழ் தலைவர்கள் எவ்வாறு நடத்தப்பட்டார்கள் என்பதற்கு ஒரு நூற்றாண்டுக்கு முந்திய உதாரணமாகும். இந்த நூற்றாண்டின் முற்பகுதியின் ஒரு உதாரணமாக காலஞ்சென்ற வெளியுறவு அமைச்சர் லக்‌ஷ்மன் கதிர்காமரை பிரதமராக நியமிப்பதற்கு ஜனாதிபதி திருமதி சந்திரிகா பண்டாரநாயக்க குமாரதுங்க மேற்கொண்ட முயற்சிக்கு நேர்ந்த கதியை கூறலாம். 2004 பொதுத்தேர்தலில் ஸ்ரீலங்கா சுதந்திர கட்சி தலைமையிலான பொதுஜன பெரமுன ஜனதா விமுக்தி பெரமுன (ஜே.வி.பி.)வுடன் சேர்ந்து அமைத்த ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணி வெற்றிபெற்றது. கதிர்காமரை பிரதமராக நியமிக்கவேண்டும் என்ற யோசனை உண்மையில் ஜே.வி.பியினரால்தான் முன்வைக்கப்பட்டது. புதிய அரசாங்கத்தின் பிரதமராக மஹிந்த ராஜபக்‌ஷவை நியமிக்கவேண்டும் என்று விரும்பிய குழுவினரின் நடவடிக்கைகளினால் அந்த யோசனை நடைமுறைச் சாத்தியமாகவில்லை. தனக்கு பிரதமர் பதவி தரப்படாவிட்டால் அரசாங்கத்தில் இருந்து வெளியேறி எதிர்க்கட்சியுடன் இணையப்போவதாகக் கூட ராஜபக்‌ஷ அச்சுறுத்தினார். அவருக்கு ஆதரவாக சிங்கள பௌத்த அமைப்புக்களும் குரல் கொடுத்தன. மஹிந்தவை பிரதமராக நியமிப்பதை தவிர திருமதி குமாரதுங்கவுக்கு வேறு வழி இருக்கவில்லை. அதேவேளை, சுனாக்கின் உயர்வை அடுத்து இலங்கையில் சிறுபான்மை இனத்தவர்கள் அரசியல் உயர்பதவிகளுக்கு வருவது குறித்த கதைகள் பேசப்படுவதைப் போன்று 2008ஆம் ஆண்டில் அமெரிக்க ஜனாதிபதித் தேர்தலில் ஒபாமா வெற்றிபெற்றதை அடுத்தும் கருத்துக்கள் வெளியிடப்பட்டன. இலங்கையில் சிறுபான்மை இனங்களின் நியாயபூர்வமான அபிலாசைகளை அவமதிக்கும் சிந்தனைப் போக்கை தீவிரமாக முன்னெடுப்பவர்களில் ஒருவரான பேராசிரியர் நளின் டி சில்வா இலங்கையில் ஒபாமாவின் சமாந்தரம் குறித்து சில கட்டுரைகளை அந்த காலப்பகுதியில் எழுதியிருந்தார். ஒபாமா அமெரிக்கர்களினால் குறிப்பாக வெள்ளை அமெரிக்கர்களினால் ஏற்றுக்கொள்ளப்படக்கூடியவராக இருந்ததற்கு பிரதான காரணம் அமெரிக்காவின் ஆங்கில கிறிஸ்தவ கலாசாரத்தின் முக்கியத்துவத்தை (மேலாதிக்கத்தை) அவர் ஏற்றுக்கொண்டமையேயாகும் என்று சில்வா கூறினார். இலங்கையில் சிறுபான்மை இனத்தைச் சேர்ந்த அரசியல் தலைவர் ஒருவர் சிங்கள பௌத்த கலாசாரத்தின் மேலாதிக்கத்தை முழுமையாக ஏற்றுக்கொண்டால் அவரை பிரதமராகவோ ஏன் ஜனாதிபதியாகவோ கூட தெரிவுசெய்வதில் எந்தப் பிரச்சினையும் இல்லை என்பதே அவரின் வாதமாக இருந்தது. அத்துடன், அமெரிக்காவில் ஆபிரகாம் லிங்கன் அடிமைமுறையை ஒழிப்பதற்கு வெகு முன்னதாகவே இலங்கையில் சிங்கள பௌத்தர்கள் நாயக்க மன்னர்களை தங்கள் மன்னர்களாக ஏற்றுக்கொண்டார்கள் என்றும் சில்வா எழுதினார். சிங்கள பௌத்த கலாசாரத்தின் மேலாதிக்கத்தை ஏற்றுக்கொள்வதே பிரதானமானது என்றால் அத்தகைய நிலைப்பாட்டுக்கு ஒத்துப்போகக்கூடியவரான கதிர்காமரை பிரதமராக்குவதற்கு மேற்கொள்ளப்பட்ட முயற்சி பயனளிக்காமல் போனது ஏன் என்று விளங்கவில்லை. ஒபாமாவை ஜனாதிபதியாக்கி அமெரிக்கா வரலாறு படைத்துவிட்டது; சுனாக்கை பிரதமராக்கி பிரிட்டன் வரலாறு படைத்துவிட்டது; இலங்கையர்களால் அவ்வாறு வரலாறு படைக்கமுடியுமா என்று கேள்வி எழுப்புவதில் அர்த்தமில்லை. இலங்கையின் சிங்கள பௌத்த அரசியல் ஒருபோதுமே ஆரோக்கியமான ஒழுக்க நியாய பாரம்பரியத்தை கொண்டதாக இருந்ததில்லை.அதில் மாறுதல் ஏற்படக்கூடிய அறிகுறிகளும் இல்லை. உண்மையில் இலங்கைக்கு தேவைப்படுவது ஒரு ஒபாமாவோ அல்லது ஒரு சுனாக்கோ அல்ல. சிங்கள சமுதாயத்தின் தவறான சிந்தனைகளுக்குப் பின்னால் இழுபட்டுச்செல்லாமல் அவர்களை சரியான மார்க்கத்தில் வழிநடத்தி சிறுபான்மை இன மக்களின் நியாயபூர்வமான அபிலாசைகளையும் மனக்குறைகளையும் அங்கீகரித்து தேசிய இனப்பிரச்சினைக்கு – சகல சமூகங்களும் ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய முழுநிறைவான – அரசியல் இணக்கத் தீர்வொன்றைக் காணக்கூடிய தொலைநோக்கும் அரசியல் துணிவாற்றல் மற்றும் விவேகமுடைய சிங்கள தலைவர் ஒருவரே தேவை. வீரகத்தி தனபாலசிங்கம் https://maatram.org/?p=10473

சுற்றுலா வீசா மூலம் செல்ல இனி தடை சுற்றுலா வீசா மூலம், வீட்டு வேலை மற்றும் திறன்சாரா துறைகளில் தொழிலுக்காக, பெண்கள் வெளிநாடுகளுக்கு செல்வதை உடன் அமுலுக்கு வரும் வகையில் இடைநிறுத்த நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டுள்ளது. அந்தத் தீர்மானம் நாளை முதல் அமுலுக்கு வரவுள்ளது. இதேவேளை, சுற்றுலா வீசா மூலம், தொழில்வாய்ப்புக்காக வெளிநாடு செல்ல முயற்சித்த 586 பேர் திருப்பி அனுப்பப்பட்டுள்ளனர். வெளிநாட்டு வேலைவாய்ப்பு பணியகத்தின் விமான நிலையப் பிரிவு அதிகாரிகள் இதற்கான நடவடிக்கையை எடுத்துள்ளனர். இந்த ஆண்டின், இதுவரையான காலப்பகுதியில், சுற்றுலா வீசாவைப் பயன்படுத்தி, அவர்கள் வெளிநாட்டு தொழில்வாய்ப்புக்கு செல்ல முயற்சித்துள்ளதாக வெளிநாட்டு வேலைவாய்ப்பு பணியகம் தெரிவித்துள்ளது. R https://www.tamilmirror.lk/செய்திகள்/சுற்றுலா-வீசா-மூலம்-செல்ல-இனி-தடை/175-307214

இலங்கை வர்த்தகருக்கு அமெரிக்கா தடை இலங்கையைச் சேர்ந்த தொழிலதிபரான மொஹமட் இர்ஷாத் மொஹமட் ஹரிஸ் நிசார் என்பவர் மீது அமெரிக்கா தடை விதித்துள்ளது. மொஹமட் நிசார், அல்-கொய்தாவின் நிதி உதவியாளர் அஹ்மத்லுக்மான் தாலிப் மற்றும் துருக்கியைச் சேர்ந்த தொழிலதிபரான முசாப் துர்க்மென் ஆகியோருடன் இணைந்து வணிக நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டதாக குற்றம் சுமத்தப்பட்டுள்ளது. மொஹமட் இர்ஷாத் மொஹமட் ஹரிஸ் நிசார் அல்லது நிசார் இலங்கையை தளமாகக் கொண்ட தாலிபின் வர்த்தக பங்காளி என அமெரிக்க திறைசேரி அறிக்கையொன்றில் தெரிவித்துள்ளது. 2018ஆம் ஆண்டின் நடுப்பகுதியில், தாலிப் மற்றும் நிசார் இருவரும் ஒரே வணிகத்தின் கூட்டு பங்காளிகளாக இருந்தனர். அத்துடன் நிசார் 2018இன் பிற்பகுதியிலிருந்து இலங்கையில் தாலிபின் வணிகப் பங்காளியாக செயற்பட்டு வந்துள்ளார். இலங்கையில் அவர்களின் வியாபாரக் கொடுக்கல் வாங்கல்கள் வருடத்திற்கு கிட்டத்தட்ட 200,000 அமெரிக்க டொலர்கள் பெறுமதியில் இலாபத்தை ஈட்டியுள்ளதாக அமெரிக்க திறைசேரி குறிப்பிட்டுள்ளது. நிசார், தாலிபின் உறவினர் என்றும் திறைசேரி குறிப்பிட்டுள்ளது. பிரேசில், கொலம்பியா, இலங்கை, தன்சானியா, துருக்கி மற்றும் வளைகுடா உட்பட உலகம் முழுவதும் தாலிப் வணிகத்தை நடத்தி வருவதாக அமெரிக்க திறைசேரி தெரிவித்துள்ளது. https://www.tamilmirror.lk/உலக-செய்திகள்/இலங்கை-வர்த்தகருக்கு-அமெரிக்கா-தடை/50-307216

ஏவுகணைகளை இராணுவ இலக்குகள் மீது பாவிக்காமல், மின் உற்பத்தி நிலையங்கள் மீது ரஷ்யா பாவிப்பது பயங்கரவாதம் எனத் தெரியவில்லையா! ரஷ்யா நீண்டகாலப் போருக்குப் போகின்றது. இதனால் நேட்டோவை இன்னமும் உள்ளே இழுக்கத்தான் முடியும். விரட்டமுடியாது.

இன்றைய இரண்டாவது அரையிறுதிப் போட்டியின் முடிவின் பின்னர் யாழ்களப் போட்டியாளார்களின் புள்ளிகள் (நிலைகளில் மாற்றங்கள் இல்லை!): நிலை போட்டியாளர் புள்ளிகள் 1 ஏராளன் 73 2 நீர்வேலியான் 70 3 பையன்26 67 4 முதல்வன் 67 5 எப்போதும் தமிழன் 65 6 அகஸ்தியன் 63 7 பிரபா 63 8 குமாரசாமி 62 9 நுணாவிலான் 62 10 சுவைப்பிரியன் 62 11 புலவர் 61 12 ஈழப்பிரியன் 60 13 தமிழ் சிறி 59 14 கிருபன் 59 15 கறுப்பி 58 16 கல்யாணி 58 17 வாத்தியார் 57 18 வாதவூரான் 56 19 சுவி 45

இன்றைய இரண்டாவது அரையிறுதிப் போட்டியில் முதலில் துடுப்பாடிய இந்திய அணி 6 விக்கெட் இழப்பிற்கு 168 ஓட்டங்களை எடுத்தது. பதிலுக்கு துடுப்பாடிய இங்கிலாந்து அணி ஜொஸ் பட்லரினதும் அலெக்ஸ் ஹேலினதும் அதிரடி ஆட்டங்களுடன் விக்கெட் இழப்பின்றி 170 ஓட்டங்களை எடுத்தது. முடிவு: இங்கிலாந்து அணி 10 விக்கெட்டுகளால் வெற்றியீட்டி இறுதிப் போட்டியில் கலந்துகொள்ளவுள்ளது. யாழ்களப் போட்டியாளர்களில் ஏராளனுக்கும் சுவி ஐயாவுக்கும் 3 புள்ளிகள் கிடைக்கின்றன. எனினும் நிலைகளில் மாற்றங்கள் இல்லை! சுவி ஐயா இப்போதும் இறுதியில்தான் உள்ளார்! ஏனையவர்களுக்கு ஒரு புள்ளியும் இல்லை!

அரசாங்கத்தில் இணைய இ.தொ.கா விருப்பம் அரசாங்கத்துடன் இணைந்து கொள்வதற்கு இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் (இ.தொ.கா) விருப்பம் தெரிவித்துள்ளது. இ.தொ.கா.வின் பொதுச் செயலாளர் ஜீவன் தொண்டமான் இதனை தெரிவித்தார். எவ்வாறாயினும், அரசாங்கத்தில் இணைவது என்பது இ.தொ.காவுக்கு வழங்கப்படும் அமைச்சினை பொறுத்தது என்று அவர் கூறியுள்ளார். மலையகத் தமிழர்கள் எதிர்நோக்கும் பிரச்சினைகளுக்கு ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்கவால் உதவ முடியும் என தமது கட்சி கருதுவதாக ஜீவன் தொண்டமான் தெரிவித்தார். ஸ்ரீ லங்கா பொதுஜன பெரமுன (SLPP) தலைமையிலான அரசாங்கத்தில் இ.தொ.கா, முன்னாள் பிரதமர் மஹிந்த ராஜபக்ஷவுடன் இணைந்து செயற்படுமா என வினவியதற்கு, அவ்வாறான சாத்தியக்கூறுகள் சாத்தியமில்லை என ஜீவன் தொண்டமான் குறிப்பிட்டார். மஹிந்த ராஜபக்ஷ மீது தனக்கு மரியாதை இருக்கும் அதே வேளையில், ஸ்ரீ லங்கா பொதுஜன பெரமுன மற்றும் இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் இடையேயான அரசியல் தொடர்பு தற்போது முடிந்துவிட்டதாக அவர் சுட்டிக்காட்டினார். https://www.tamilmirror.lk/பிரசித்த-செய்தி/அரசாங்கத்தில்-இணைய-இ-தொ-கா-விருப்பம்/150-307158

மாற்ற வேண்டிய கேள்விகளுக்கான பதில்களை மட்டும் தந்தால் போதும். புள்ளிகள் போடும் கூகிள் ஷீற்றில் தரவேற்றிவிடுவேன்! ஆம். தங்கக் காலணி விருது பெறும் வீரர் மெஸ்ஸி என்று பதில் தந்தால் தங்கக் காலணி விருது பெறுபவரின் நாடு ஆர்ஜென்ரீனா என்று கட்டாயம் பதிலாகத் தரவேண்டிய அவசியமில்லை. புள்ளிகளை பெறும் வழியாக வேறு ஒரு நாட்டைத் தெரிவு செய்யலாம். இதன் மூலம் அதிஷ்டம் அடிக்கும் வாய்ப்பும் அதிகரிக்கும்!

நாளை வியாழன் (10 நவம்பர்) இரண்டாவது அரையிறுதிப் போட்டி நடைபெறவுள்ளது. யாழ் கள போட்டியாளர்களின் கணிப்புகள் கீழே: 56) இரண்டாவது அரையிறுதிப் போட்டியில் வெற்றி பெறும் அணி எது? (3 புள்ளிகள்) அரையிறுதி 2: வியாழன் 10 நவ-22 8:00 AM அடிலெயிட், இங்கிலாந்து (பிரிவு 1 இரண்டாவது இடம்) எதிர் இந்தியா (பிரிவு 2 முதல் இடம்) ENG vs IND இருவர் இங்கிலாந்து வெல்வதாகவும், மூவர் இந்தியா வெல்வதாகவும், மற்றையோர் வேறு அணிகள் வெல்வதாகவும் கணித்துள்ளனர். இங்கிலாந்து: சுவி ஏராளன் இந்தியா: முதல்வன் பிரபா வாத்தியார் குறிப்பு: பிற அணிகள் வெல்வதாகக் கணித்த 14 பேருக்கும் புள்ளிகள் கிடையாது. போட்டியாளர் பதில் ஈழப்பிரியன் PAK பையன்26 PAK முதல்வன் IND சுவி ENG அகஸ்தியன் SRI தமிழ் சிறி AUS பிரபா IND குமாரசாமி PAK நுணாவிலான் PAK வாதவூரான் SRI வாத்தியார் IND கிருபன் SRI சுவைப்பிரியன் PAK ஏராளன் ENG புலவர் PAK எப்போதும் தமிழன் AUS கறுப்பி SRI கல்யாணி PAK நீர்வேலியான் AUS நாளைய அரையிறுதிப் போட்டியில் 3 புள்ளிகளை யார் எடுப்பார்கள் என்று பொறுத்திருந்து பார்ப்போம்!

இன்றைய முதலாவது அரையிறுதிப் போட்டியில் முதலில் துடுப்பாடிய நியூஸிலாந்து அணி 4 விக்கெட் இழப்பிற்கு 152 ஓட்டங்களை எடுத்தது. பதிலுக்கு துடுப்பாடிய பாகிஸ்தான் அணி 19.1 ஓவர்களில் 3 விக்கெட் இழப்பிற்கு 153 ஓட்டங்களை எடுத்தது. முடிவு: பாகிஸ்தான் அணி 7 விக்கெட்டுகளால் வெற்றியீட்டி இறுதிப் போட்டியில் கலந்துகொள்ளவுள்ளது. யாழ்களப் போட்டியாளர்கள் ஒருவருக்கும் புள்ளி இல்லை!

சம்பந்தன் எம்.பிக்கு 3 மாதம் விடுமுறை 2022-11-09 10:36:32 (எம்.ஆர்.எம்.வசீம், இராஜதுரைஹஷான்) தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் தலைவர் இரா. சம்பந்தன் எம்.பி.க்கு 3 மாதங்கள் விடுமுறை வழங்க பாராளுமன்றம் அனுமதித்தது. பாராளுமன்றம் நேற்று செவ்வாய்க்கிழமை காலை 9.30 மணிக்கு சபாநாயகர் மஹிந்த யாப்பா அபேவர்தன தலைமையில் கூடிய நிலையில் தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பின் தலைவர் இரா. சம்பந்தன் எம்.பி.க்கு 3 மாதங்கள் விடுமுறை வழங்குமாறு எதிர்க்கட்சிகளின் பிரதம கொறடா லக்ஷ்மன் கிரியெல்ல கோரிக்கை விடுத்தார். இந்நிலையில் அவரது கோரிக்கைக்கு அரசு தரப்பினரும் இணங்கிய நிலையில் இரா. சம்பந்தன் எம்.பி.க்கு 3 மாதங்கள் விடுமுறை வழங்க பாராளுமன்றம் அனுமதி வழங்குவதாக சபாநாயகர் மஹிந்த யாப்பா அபேவர்த்தன அறிவித்தார். https://www.virakesari.lk/article/139502

அரசியல் தீர்வை வழங்காமல் புதிதாக வருகின்ற முதலீடுகளால் பயனில்லை - கனேடிய வர்த்தகப்பிரமுகர்கள் குழுவிடம் கூட்டமைப்பின் தலைவர் சம்பந்தன் எடுத்துரைப்பு By T. Saranya 09 Nov, 2022 | 09:49 AM (நா.தனுஜா) நாட்டில் புதிய முதலீடுகள் மேற்கொள்ளப்படுவதைத் தாம் வரவேற்பதாகவும், இருப்பினும் தற்போதைய பொருளாதார நெருக்கடிக்குப் பிரதான காரணமாக இருக்கக்கூடிய அரசியல் தீர்வின்றி புதிதாக வருகின்ற முதலீடுகளால் எவ்வித நன்மையும் கிட்டாது என்றும் இலங்கைக்கு வருகைதந்துள்ள கனேடிய வர்த்தகப்பிரமுகர்கள் குழுவிடம் தமிழ்த்தேசியக்கூட்டமைப்பின் தலைவர் இரா.சம்பந்தன் சுட்டிக்காட்டியுள்ளார். அதற்குப் பதிலளித்துள்ள அவ்வர்த்தகப்பிரமுகர்கள் குழுவினர், தமிழ்மக்களுக்கு மிக அவசியமான 5 - 6 தீர்வுகளைப் பட்டியலிட்டு தம்மிடம் வழங்கினால் அதனை கனேடிய அரசாங்கம் மற்றும் கனேடியத்தூதுவருடன் இணைந்து இலங்கை அரசாங்கத்திடம் கையளிக்க தம்மால் முடியும் என்றும், அதனூடாக பொருளாதார மீட்சிக்குப் பங்களிப்புச்செய்யும் அதேவேளை அரசியல் தீர்வுக்கான அழுத்தத்தையும் வழங்கமுடியும் என்றும் தெரிவித்துள்ளனர். நாடு பாரிய பொருளாதார நெருக்கடிக்கு முகங்கொடுத்திருக்கும் தற்போதைய சூழ்நிலையில் சபாநாயகர் மஹிந்த யாப்பா அபேவர்தனவின் அழைப்பை ஏற்று இலங்கையில் முதலீடுகளை மேற்கொள்வது பற்றிய கலந்துரையாடல்களை முன்னெடுக்கும் நோக்கில் கனேடிய பாராளுமன்ற உறுப்பினர் ரேச்சல் தோமஸ் தலைமையில் கனேடிய வர்த்தகப்பிரமுகர்கள் 17 பேரடங்கிய குழுவொன்று கடந்த வாரம் நாட்டை வந்தடைந்துள்ளது. அக்குழுவின் பிரதிநிதிகளுக்கும் தமிழ்த்தேசியக்கூட்டமைப்பின் தலைவரும் திருகோணமலை மாவட்டப் பாராளுமன்ற உறுப்பினருமான இரா.சம்பந்தனுக்கும் இடையிலான சந்திப்பொன்று நேற்று முன்தினம் திங்கட்கிழமை மாலை நடைபெற்றது. இச்சந்திப்பில் தமிழ்த்தேசியக்கூட்டமைப்பின் சார்பில் அக்கட்சியின் ஊடகப்பேச்சாளரும் பாராளுமன்ற உறுப்பினருமான எம்.ஏ.சுமந்திரன் மற்றும் பாராளுமன்ற உறுப்பினர் இரா.சாணக்கியன் ஆகியோரும் கலந்துகொண்டிருந்தனர். அதேவேளை கனேடிய வர்த்தகப்பிரமுகர்கள் குழுவின் சார்பில் கனேடிய பாராளுமன்ற உறுப்பினர் ரேச்சல் தோமஸ், கனடா - இலங்கை வர்த்தகக்கூட்டிணைவின் தலைவர் குலா செல்லத்துரை, கனடா - இலங்கை வர்த்தகக்கூட்டிணைவின் பணிப்பாளர் கணேசன் சுகுமார் மற்றும் கனடா - இலங்கை வர்த்தகக்கூட்டிணைவின் இலங்கைக்கான நிறைவேற்றுப்பணிப்பாளர் இளங்கோ ரட்ணசபாபதி ஆகியோர் பங்கேற்றிருந்தனர். இச்சந்திப்பு தொடர்பில் கருத்து வெளியிட்டுள்ள பாராளுமன்ற உறுப்பினர் எம்.ஏ.சுமந்திரன், கனேடிய வர்த்தகர்கள் குழு இலங்கையில் முதலீடு செய்வது குறித்து ஏற்கனவே ஜனாதிபதி ரணில் விக்ரமசிங்கவுடன் விரிவாகப் பேச்சுவார்த்தை நடத்தியிருப்பதாகவும், குறிப்பாக வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்களிலே பெருமளவிற்கு முதலீடு செய்வது பற்றி அவர்கள் தமது கரிசனையை வெளிப்படுத்தியிருப்பதாகவும், அதற்கு சாதகமாக ஜனாதிபதி பதிலளித்திருப்பதாகவும் சுட்டிக்காட்டியுள்ளார். அதேவேளை தமக்கிடையிலான சந்திப்பின்போது இலங்கையில் இனப்பிரச்சினைக்கு உரியவாறு தீர்வுகாணப்படாமையே தற்போது நாடு பொருளாதார ரீதியில் வீழ்ச்சியடைந்துள்ளமைக்குக் காரணமென இரா.சம்பந்தன் கனேடிய வர்த்தகப்பிரமுகர்களிடம் எடுத்துரைத்ததாகத் தெரிவித்துள்ள எம்.ஏ.சுமந்திரன், 'நாங்கள் புதிய முதலீடுகளை வரவேற்கின்றோம். இருப்பினும் அரசியல் தீர்வின்றி புதிதாக வருகின்ற முதலீடுகளால் எவ்வித நன்மையும் கிட்டாது' என்றும் சுட்டிக்காட்டியுள்ளார். அந்தவகையில் தமிழ்த்தேசியக்கூட்டமைப்பு உறுப்பினர்களுடனான சந்திப்பு தொடர்பில் கருத்து வெளியிட்டுள்ள கனடா - இலங்கை வர்த்தகக் கூட்டிணைவின் தலைவர் குலா செல்லத்துரை பின்வருமாறு தெரிவித்துள்ளார்: 'நாம் அரசாங்கத்தின் அழைப்பின்பேரில் எமது பிரதேசங்களில் முதலீடு செய்யவேண்டும் என்ற நோக்கத்தில் இலங்கைக்கு வருகைதந்திருக்கின்றோம். அதற்கு தமிழ் அரசியல் தலைவர்களின் ஆலோசனைகளும், உதவிகளும் அவசியமாகின்றன. நாட்டில் பொருளாதார அபிவிருத்தி ஏற்படும் அதேவேளை, அரசியல் தீர்வை நோக்கிய நகர்வையும் சமாந்தரமாகக் கொண்டுசெல்லவேண்டும் என்பதில் எமக்கு எவ்வித மாற்றுக்கருத்துக்களும் இல்லை. அந்தவகையில் தமிழ்மக்களுக்கு மிக அவசியமான 5 - 6 தீர்வுகளைப் பட்டியலிட்டு எம்மிடம் வழங்கினால் அதனை கனேடிய அரசாங்கம் மற்றும் கனேடியத்தூதுவருடன் இணைந்து இலங்கை அரசாங்கத்திடம் எம்மால் கையளிக்கமுடியும். அதனூடாக அரசியல் தீர்வுக்கான அழுத்தத்தையும் வழங்கியவாறு பொருளாதார ரீதியில் எமது மக்கள் முன்னேற்றமடைவதற்கு அவசியமான பங்களிப்பைச் செய்யமுடியும்' என்று தெரிவித்துள்ளார். https://www.virakesari.lk/article/139505