1. நீங்கள் அழகு என்பதை முதலில் நீங்கள் நம்புங்கள். நிறத்திற்கும் அழகிற்கும் சம்பந்தமில்லை என்பதை ஏற்றுகொள்ளுங்கள். யாரும் சொன்னாலும் ரசித்தாலும் தான், நான் அழகு என்று நினைப்பதை நிறுத்துங்கள். உங்களை நீங்களே ரசியுங்கள்.

2. எந்த மொழி சரளமாக பேச முடியவில்லை என்றாலும் கவலை கொள்ளாதீர்கள். உங்களை நக்கல் செய்பவரிடம் துணிச்சலாய் எதிர்த்துத் சொல்லுங்கள் இங்கு பலருக்கு அவரவர் தாய் மொழியையே சரியாகப் பேசத் தெரியாதென்று.

3. உங்களால் எது முடியாது. உங்களுக்கு எது தெரியவில்லை என்று யாரேனும் சொன்னாலும், அதை விரைவில் கற்றுக் கொண்டு முடித்துக் காட்ட வெறித் தனமாய் முயற்சி செய்யுங்கள்.

4. என் வாழ்க்கை சோகம் நிறைந்தது என்று நினைக்காதீர்கள். எல்லாம் நிறைவாய் இருக்கும் வாழ்க்கை இங்கு யாருக்குமே அமைவதில்லை என்பதே உண்மை.

5. உங்களுக்கு எதுவும் தெரியாது. எதிரில் நிற்பவருக்கு எல்லாமே தெரியும் என்று ஒரு போதும் நினைக்காதீர்கள். இந்த எண்ணம் இருந்தால் நீங்கள் சொல்ல வந்ததை சரியாக தடுமாற்றம் இன்றி சொல்லி முடிக்க முடியாது.

6. கேள்வி கேட்பதற்கும் உங்களை முன் நிறுத்துவதற்கும் மொழி புலமை அவசியம் என்று நினைக்காதீர்கள். உலகில் சரியாக சிந்திக்க வைத்த கேள்விகளை கேட்ட நிறையப் பேர் மொழிப்புலமை இல்லாமல் தங்களுக்கு தெரிந்த வார்த்தைகளைக் கொண்டு தங்கள் கேள்விகளை சரியாக புரியவைத்தவர்கள்.

7. அழும் போது தனியாக அழுங்கள். நீங்கள் அழைத்தாலும் சேர்ந்து அழ இங்கு யாரும் வரப்போவதில்லை என்பதை ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள். கண்ணீரில் துக்கத்தை கரைத்து தூர எறிந்து விட்டு முன் செல்லுங்கள்.

8. உங்கள் அன்பு எந்த இடத்தில் நிராகரிப்பட்டாலும் இழப்பு உங்களுக்கில்லை,நிராகரித்த்வருக்கே என்பதை புரிந்துக் கொள்ளுங்கள்.

 

www.tamilvoice.com

தகவலுக்கு நன்றி.

 

தலைவனை அறிந்திருந் காலம் வரையில் தாழ்வு மனப்பான்மை என்ற எண்ணமே தோன்றியதில்லை.

பல கசப்பான உண்மைகள் இவை. நம்மவர்களிடையே தாழ்வு மனப்பான்மை என்பது

புற்று நோய் போலப் பரவியிருக்கின்றது. குறிப்பாக நம்  பெண்கள்  இந்தத் தாழ்வு 

மனப்பான்மையினாலேயே அதிகளவு நோயாளிகளாகின்றனர்

எதையும் மற்றவர்கள் சொல்லி நம் வீட்டு உறவுகள் சரி,பழகுபவர்கள் சரி யாருமே கேட்கப் போவதில்லை..மற்றவர்களை அதாவது உடல் ரீதியாக,மனம் ரீதியாக பாதிக்கப்பட்டவர் நீர் அப்படி,இப்படி இருக்கிறீர் என்று சொல்லி,சொல்லியே மட்டம் தட்டி வைச்சுக் கொள்ளும் சமுதாயமாகத் தான் இருக்கிறார்கள்...உதாரணத்திற்கு காலையில் எழுந்து மற்றவர்களோடு சரி சமனாக பணிக்குப் போகும் இயலாதவர்களைக் கண்டால் திட்டி விட்டு கதவை மறுபடியும் அடிச்சு சாத்திட்டு போறவர்களாவோ, இல்லை வெளிக்கிட்டு வந்த இடை வழியிலயே நின்று விட்டு சிறிது நேரத்தின் பின் மறுபடியும் வெளியில் புறப்படும்  சமுதாயமாகத் தான் நாம் இன்றும் இருக்கின்றோம்....

ஏன் கதைக்கும் போது கூட  நான் இவ்வாறு பேசினால் அவர்களுடைய மனது என்ன பாடு படும் என்று பேசுபவர்கள் நினைப்பதில்லை.பேசி விட்டோ இல்லை எழுதி விட்டோ போய் விடலாம்..அதனை ஜீரணிப்பவர்கள் மற்றவர்களே.ஆகவே இப்படியான விடையங்களினாலும் இயற்கையாகவே தாழ்வு மனப்பாண்மைக்குள் தள்ளபடுபவர்கள் இருக்கிறார்கள்.பொதுவாக ஆண்கள் எதிலிருந்தும் விடுபட்டுக் கொள்ளும் தன்மை கொண்டவர்கள்..பெண்கள் அப்படியல்ல..எழுதுவதற்கு பேசுவதற்கு நிறைய இருந்தாலும் வேண்டாம் என்றும் ஒதுங்கிச் செல்லும் நிலை தான் இப்போ உருவாகி இருக்கிறது.

Edited September 19, 201411 yr by யாயினி