ஒரு கொய்யா மரத்தின் விவரம்

-----------------------------------------------

நான்கு சிறு துளிர் இலைகளுடன் நிற்கும் போதே அது ஒரு கொய்யா மரம் என்று தெரிந்துவிட்டது.  ஊரில் மரங்களோடும், நிலங்களோடும், கடலோடும் ஒட்டி ஒட்டியே வாழ்ந்ததால் கிடைத்த பயன் இது. மரங்களும், மண்ணும், கடலும் நன்கு பழகினவையாக, எது எது என்று தெரிந்தவையாக இருக்கின்றன.

 

ஒரு சிசு போல பரிசுத்தமாக, எந்தப் பயமும் இல்லாமல் அது அங்கே நின்று கொண்டிருந்தது. ஒவ்வொரு பறவையும் ஐந்நூறு மரங்களை உண்டாக்குகின்றன என்று சொல்வர். ஒரு பறவையின் ஐநூறில் ஒன்று இது. முன்னும் பின்னும் கான்கிரீட் சூழ்ந்த ஒடுக்கமான ஒரு மண் கீலத்தில் பறவை ஒன்று போட்ட வித்தில் இருந்து முளைத்திருந்தது.

 

எல்லாக் கொய்யா மரங்கள் போலவும் இதன் இலைகள் கூராக இல்லாமல், இதன் இலைகள் அகன்றதாக வந்து கொண்டிருந்தன. இளமரத்திலேயே பட்டைகள் உண்டாகி, அவை உரிந்து வீழ்ந்தன. அதனால் மரம் எப்போதும் வழுவழுப்பாக இருந்தது. அதன் காலம் வர, அது பூக்கத் தொடங்கியது.

 

மற்றவை போலவே பூக்கள் வெள்ளையாகவே இருந்தாலும், ஓரிரு நாட்களிலேயே பூக்கள் கருகிப் போயின. பூக்களின் காம்புகள், கொஞ்சம் வித்தியாசமாக, சின்ன விரல் அளவு தடிப்பில் இருந்தன. சில மரங்கள் பூப்பதில்லை. சில மரங்கள் வெறுமனே பூக்கும், காய்க்காது. இந்த மரம் பூக்கும், காம்புகள் வரும், பின்னர் கருகி விடும், அவ்வளவுதானாக்கும் என்று  விட்டுவிட்டேன். 

 

சில நாட்களின் பின் எதேச்சையாக அந்தப் பக்கம் எட்டிப் பார்த்தால் ஒவ்வொரு காம்பிலும் இரண்டு மூன்று காய்கள். நல்லையா மாஸ்டர் கீறும் வட்டங்கள் போல ஒழுங்கான உருவங்களில் நேர்த்தியான உருண்டையாகக் காய்த்திருந்தன.

 

காய்கள் கடும் பச்சையிலிருந்து வெளிர் பச்சையாகி, பின்னர் இளமஞ்சளாகி, கடைசியில் கடும் மஞ்சள் ஆகின. பழத்தின் வாசம் வீடெங்கும் பரவியது. அங்குதான் பிரச்சனையும் ஆரம்பம் ஆகியது. ஒருவருக்கு வாசம் என்பது இன்னொருவருக்கு மணமாகவோ அல்லது நாற்றமாகவோ ஆகலாம். இங்கு ஆகியது.

 

வேறு கொய்யா மரங்களும் வீட்டில் இருப்பதால் இந்த மரத்தை வெட்டி எறிவதென்ற முடிவு எடுக்கப்பட்டது. வீரம், விவேகம், அறம், தர்மம் என்று சதாகாலமும் படிப்பிக்கப்பட்டு, பலவீனமானவர்களுக்கு பக்கபலமாக இருக்க வேண்டும் என்ற பாடப்புத்தக முடிவுடன் இருந்த என்னால், அதுவாகவே முளைத்து ஆளான அழகான ஒரு கொய்யா மரம் அநியாயமாக வெட்டப்படுவதை தடுக்க முடியவில்லை. ஆகக் குறைந்தது, அன்றைய முதல்வர் கருணாநிதி செய்தது போல ஒரு அடையாள உண்ணாவிரதம் கூட நான் இருக்கவில்லை.

 

வெட்டினாலும் அடி மரத்திலிருந்தும், அதன் வேர்களிலிருந்தும் மீண்டும் மரம் முளைக்கும் என்று ஒரு கறுப்பு இரசாயனம் அதன் அடிக்கட்டை மேல் கவிழ்த்து ஊற்றப்பட்டது. பல வல்லுநர்கள் சேர்ந்து இந்த முடிவை எடுத்து நடைமுறைப்படுத்தினர்.

 

பின்னர் இந்த ஊரில் நான்கு வருடங்கள் மழையே இல்லை. எங்கும் புழுதி எழும்பிப் பறக்கும் நிலங்கள். இரசாயனம் ஊற்றா விட்டால் கூட, அந்த மரம் வெட்டிய பின் பிழைத்திருக்கும் என்று நான் நம்பவில்லை. ஐந்தாவது வருடம் சேர்த்து வைத்தது போல மழை கொட்டியது. ஏரி, குளம், குட்டைகள் நிரம்பி வழிந்தன. புழுதி பறந்த நிலங்களை பச்சை புற்கள் மூடி வளர்ந்தன.

 

மீண்டும் ஒரு நாள் எதேச்சையாக அந்தப் பக்கம் பார்த்தால், அதே அழகுடன், அகன்ற இலைகளுடன் அந்தக் கொய்யா மரம் மீண்டும் வளர்ந்து கொண்டிருந்தது. மொட்டும், பூவும் கூட இருந்தன. அருகே சென்றேன், 'நானும் தான் இங்கே வாழ்ந்து விட்டுப் போகின்றேனே' என்று சொல்வது போல அதன் சிறு கிளைகள் காற்றில் அசைந்து கொண்டிருந்தன.

இயற்கையோடு இணைந்திருப்பதனால் சிலவற்றின் அருமைகள் சிலருக்கு விளங்குவதில்லை..✍️

மனிதரின் சிந்தனைகள் சிவப்பாய் இருப்பதால் அது கொல்லும் , மரங்களின் வேர்கள் பச்சையாய் இருப்பதால் அது வெல்லும்........!  😁

4 hours ago, ரசோதரன் said:

 

பின்னர் இந்த ஊரில் நான்கு வருடங்கள் மழையே இல்லை. எங்கும் புழுதி எழும்பிப் பறக்கும் நிலங்கள். இரசாயனம் ஊற்றா விட்டால் கூட, அந்த மரம் வெட்டிய பின் பிழைத்திருக்கும் என்று நான் நம்பவில்லை. ஐந்தாவது வருடம் சேர்த்து வைத்தது போல மழை கொட்டியது. ஏரி, குளம், குட்டைகள் நிரம்பி வழிந்தன. புழுதி பறந்த நிலங்களை பச்சை புற்கள் மூடி வளர்ந்தன.

 

மீண்டும் ஒரு நாள் எதேச்சையாக அந்தப் பக்கம் பார்த்தால், அதே அழகுடன், அகன்ற இலைகளுடன் அந்தக் கொய்யா மரம் மீண்டும் வளர்ந்து கொண்டிருந்தது. மொட்டும், பூவும் கூட இருந்தன. அருகே சென்றேன், 'நானும் தான் இங்கே வாழ்ந்து விட்டுப் போகின்றேனே' என்று சொல்வது போல அதன் சிறு கிளைகள் காற்றில் அசைந்து கொண்டிருந்தன.

வருந்தி அழைத்தாலும் வாராத வாரா

பொருந்துவன போமினென்றாற் போகா

வாசிக்கவே மகிழ்ச்சியாக இருக்கு. மீண்டும் முளைத்ததில்.

ஊரில் இருந்த காலம் கொய்யாமரம் தான் பக்கத்தில்.

பழைய நினைவுகளை மீட்டெடுத்துவிட்டீர்கள்.

மகளின் வீட்டிலும் ஒரு கொய்யா வளர்த்தெடுக்க ரொம்ப கஸ்டப்படுகிறேன்.

3 hours ago, மெசொபொத்தேமியா சுமேரியர் said:

வாசிக்கவே மகிழ்ச்சியாக இருக்கு. மீண்டும் முளைத்ததில்.

👍....

சில வேளைகளில் சில மனிதர்களின் வாழ்க்கையும் இவ்வாறே அமைந்து விடுகின்றது. எல்லாவற்றையும் தாண்டி மீண்டு வந்து விடுகின்றனர்.

1 hour ago, ஈழப்பிரியன் said:

ஊரில் இருந்த காலம் கொய்யாமரம் தான் பக்கத்தில்.

பழைய நினைவுகளை மீட்டெடுத்துவிட்டீர்கள்.

மகளின் வீட்டிலும் ஒரு கொய்யா வளர்த்தெடுக்க ரொம்ப கஸ்டப்படுகிறேன்.

வட கலிபோர்னியாவில் உள்ள மகள் வீட்டிலா? அங்கு குளிர் காலங்களில் குளிர் கொஞ்சம் அதிகம். மரம் வளர்ந்து வர பெரும் சிரமப்படும். சிலர் ஒருவாறு, வீட்டுக்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் என்று மாறி மாறி இடம் மாற்றி, வளர்த்தெடுத்து விட்டனர். ஆனால் அங்கு பூப்பதும், காய்ப்பதும் மிகக் குறைவு.

சில இந்திய நண்பர்கள் கொய்யா இலையை என்னிடம் வாங்கிச் செல்கின்றனர். தடிமன் வந்தால், கொய்யா இலையை கொதிக்க வைத்து அந்த ஆவியைப் பிடிக்கின்றனர். நாங்கள் ஊரில் சஞ்சீவி (யூக்கலிப்டஸ்), தேசி இலைகளைத்தான் இதற்குப் பயன்படுத்தினோம். கொய்யா இலையில் ஆவி பிடித்ததாக ஞாபகம் இல்லை.