Leaderboard

திரிக்கு சம்மந்தம் இல்லாத.... சம்மந்தம் ஒன்று உண்டு என்பதால் எழுதுகிறேன். இன்னொரு திரியில் துல்பன் கேட்ட கேள்விக்கு நான் இன்னும் பதில் எழுதவில்லை வேலை நிமித்தம் நேரமின்னமையால் எழுத முடியவில்லை விரிவாக எழுத வேண்டும் என்பதால். எமது கலாச்சாரம் சார்ந்த தலைப்பு ஒன்று. எந்த கலாச்சாரம் மனித வாழ்வை முழுமை காண வழி சமைக்கிறது? என்பதே நான் முன்வைத்த கேள்வி. வாழ்வின் முழுமை மகிச்சியான வாழ்வு நிம்மதியான குடும்பம் நித்தியாமான நம்பிக்கை இவற்றை உலகில் எந்த கலாச்சார பின்னணி கொண்டுள்ளது? தற்கொலைகள் .... விவாகரத்துகள் .... விவாகமின்னமை போன்றவை சுதந்திரம் எனும் மாயைக்குள் மறைக்க முடியுமா? இந்த பெண்மணியின் விரக்தி நிலை எங்கு உருவானது? இந்த முடிவை எங்கிருந்து பெற்றுக்கொண்டார்? போன்ற கேள்விகளுக்கான பதில்கள் ஒற்றை வரிகள் அல்ல நாம் அலசி ஆராய நிறைய உண்டு. நான் இந்துமதம் பற்றி காழ்ப்புணர்வு கொள்ளவும் எழுதவும் நிறைய காரணம் உண்டு தமிழரின் மொழியை காலச்சாரத்தை உள்ளிருந்தே ஒரு கிருமி போல அழித்து தமிழரை வெறும் மூடர் ஆக்குவதில் பெரும்பங்கு திட்டமிடுதலுடன் அதில் இருக்கிறது. அதை புரியும் நிலையில் கூட தமிழர்கள் இல்லை. அருமைகளை தொலைத்து அசிங்கல்களை விலைகொடுத்து வாங்கியவர்கள் தமிழர்கள். வினோதமான விளம்பரங்களுக்கு மயங்கி இன்னமும் இது தொடர்கிறது. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- இந்த பெண்மணியின் மனநிலை குறித்து நாம் எழுதிவிட முடியாது இப்படியொரு முடிவை வெறும் கோமாளி தனமாக அவர் எடுத்திருக்க மாட்டார் நாம் ஆத்மா சாந்தியடையட்டும் என்று வெறும் வார்த்தை மட்டுமே எழுத முடியும் தாயின் வலியும் உணர்வும் அவரால் மட்டுமே உணர கூடியது. முடிந்த அளவுக்கு பிறரிடத்த்தில் அன்பாய் இருப்போம் ஒரு புன்னகை கூட சிலருக்கு உற்சாகம் கொடுக்கும்

அந்த ஒருமுறைதான் சிறியர் அவரின் சமையலை சாப்பிட்டது.... போற உயிர் நிலத்தில போனால் என்ன வானத்திலே போனால் என்ன என்று அடுத்த பிளேனில் கொரியருக்குள் பூந்தவர்தான். பிறகு ஜெர்மனியில்தான் குதித்தவர்....இதையும் லைட்டா றஞ்சி மாமாவின் இயரில போட்டு விடுங்கோ.....!

மாமாவுக்கு உங்கள் பதிவை கொப்பி பண்ணி அனுப்பினேன் சிறி . உண்மைதான் இங்கயும் அமெரிக்கர்கள் தேங்காய்ப்பால், மஞ்சள் தண்ணி குடித்து, முருக்கம் இலை , வல்லாரை இலை பவுடர் எல்லாம் சாப்பிடுகிறார்கள்

நாக்கை அடக்குமாறு எச்சரித்தது கூட்டமைப்பு தலைமை ! - விக்கி ஜனாதிபதி, பிரதமர் முன்பாக எமது நாக்கை அடக்கி வைக்குமாறு மறைமுகமாக கூட்டமைப்பின் தலைமை என்னை பலமுறை எச்சரித்ததாக வடமாகாண முன்னாள் முதலமைச்சர் சி.வி.விக்னேஸ்வரன் தெரிவித்துள்ளார். மல்லாகம் பகுதியில் இடம்பெற்ற தேர்தல் பிரசார கூட்டத்தில் கலந்துகொண்டு பேசிய போதே அவர் இதனை கூறியுள்ளார். “1982 – 1986 வரையில் நான் ஐந்து வருடங்கள் மாவட்ட நீதிபதியாகக் கடமையாற்றிய மல்லாகம் நீதிமன்றம் அருகில் உங்கள் யாவரையும் சந்திப்பதில் பெருமகிழ்ச்சி அடைகின்றேன். அந்தக் காலகட்டத்தில் எனக்கு வலதுகரமாக இருந்து கடமையாற்றியவர் உங்களில் ஒருவர் தான். அன்றைய பலமுகங்கள் இன்று இங்கில்லை. சிலர் வெளிநாடு சென்றுவிட்டார்கள். சிலர் இந்த உலகவாழ்வையே நீத்துவிட்டார்கள். ஆனால் அந்தக் காலம் பசுமரத்து ஆணிபோல் நெஞ்சில் ஆழ்ந்து பதிந்துள்ளது. அன்று நீதிபதி. மக்களிடம் இருந்துசற்று ஒதுங்கி வாழ்ந்தகாலம். இன்று ஒருஅரசியல்வாதி. உங்களுடன் ஒருவரோடு ஒருவராக உங்கள் சுகதுக்கங்களில் பங்குகொள்ள வந்துள்ளேன். என்னை இங்கு அழைத்த சகோதரர் ஸ்டாலின் அவர்களுக்கு எனது முதல் நன்றி உரித்தாகுக. அவரை அண்மையில்த்தான் நான் சந்திக்க நேர்ந்தது. இவ்வளவு விரைவில் அவர் தம் கை வண்ணத்தைக் காட்டுவார் என்று நான் எண்ணியிருக்கவில்லை. ஞாயிறு மாலை 6 மணிக்கு குழமங்கால் கூட்டம் என்றவுடன் உண்மையில் மகிழ்வடைந்தேன். ஏன் என்றால் ஒன்று ஸ்டாரலின் அவர்களின் ஈடுபாட்டைக் கண்டு அடுத்தது குழமங்கால் செல்லப் போகின்றோமே என்று. எனவே உங்கள் ஒவ்வொருவரையும் சந்தித்ததில் மகிழ்ச்சி. அடுத்து இன்றைய தேர்தல் கூட்டம் பற்றிய ஒரு விளக்கம். இந்தத் தேர்தலில் தமிழ் மக்கள் சிலவிடயங்களை தெளிவாக புரிந்துகொண்டு வாக்களிக்கவேண்டும் என்று உங்கள் ஊடாக எனது தமிழ் உறவுகளிடம் கேட்டுக் கொள்கின்றேன். மக்கள் ஆணையான வட்டுக்கோட்டை தீர்மானத்தை கைவிடுவதாக நாம் அறிவிக்கவில்லை. நாம் அதனால்த் தான் நேற்றைய தினம் எமது அங்குரார்ப்பண தேர்தல் கூட்டத்தை அந்தத் தீர்மானத்தை இயற்றிய இடத்தில் வழக்கம்பரை அம்மன் கோயில் முன்றலில் வைத்தோம். அன்று எடுத்த வட்டுக்கோட்டைத் தீர்மானத்தின் உள்அர்த்தம் 44 வருடங்களுக்குப் பிறகும் உண்மையை உணர்த்துவதாக அமைந்துள்ளதாக நாங்கள் காண்கின்றோம். அதனால்த்தான் நாங்கள் வடகிழக்கு இணைப்புசாத்தியம் என்று கூறி எமது தாயகக் கோட்பாட்டை கைவிடாது பற்றி நிற்கின்றோம். சர்வதேச சட்டப்படி நாங்கள் ஒரு தனித்துவமான மக்கள் கூட்டம். நாமே இந் நாட்டின் ஆதிக்குடிகள் என்பதைநாம் உரத்துக் கூறிவருகின்றோம். அதனால் எம்மை நாமே ஆள எமக்குரித்துண்டு என்பதை தென்னவர்களுக்குக் கூறிவருகின்றோம். அடுத்து நாங்கள் சிலர் போல் முள்ளிவாய்க்காலில் இனவழிப்பு நடைபெறவில்லையென்று கூறத்தயாரில்லை. மாறாக வடமாகாண சபையில் நாம் இயற்றிய இன அழிப்பு தீர்மானத்தை சர்வதேச ரீதியாக நிரூபிக்கும் முயற்சிகளில் ஈடுபட்டுவருகின்றோம். மேலும் நல்லாட்சிக்கு ஆதரவளிப்பதாக கூறி நாம் ஐ.நா சபையில் இனப்படுகொலையாளிகளை பிணை எடுக்கவில்லை. எடுக்கவும் மாட்டோம். மாறாக அன்றைய அமெரிக்கப் பிரதிநிதி நிஷாபிஸ்வால் இலங்கைக்குக் காலநீட்சியைக் கொடுக்கவேண்டும் என்று எம்மிடம் கூறியபோது அதைவெகுவாகக் கண்டித்தேன். அதற்கு மேலும் கூறுவதானால் முள்ளிவாய்க்கால் இனவழிப்புக்கான சர்வதேச யுத்தகுற்ற விசாரணையை அரசியல் தீர்வு வரப்போகின்றது என்ற கானல் நீரைக்காட்டிமழுங்கடித்தவர்கள் நாம் அல்லர். இவை எல்லாம் இது வரையில் நடைபெற்ற திருகுதாளங்கள். மேலும் உரிமை அரசியல் என்று முழக்கமிட்டு கம்பெரேலிய என்ற சலுகை அரசியலுக்குள் மக்களை நாம் முடக்கவில்லை. நெல்சன் மண்டேலா என்று சிங்கள இனப்படுகொலையாளிகளை நாம் புகழவில்லை. எம்மை அரசாங்கம் ஏமாற்றிவிட்டது என்று ஏமாளிகளாய் உங்கள் முன் வரவில்லை. இவற்றை உங்களுக்குசொல்ல வேண்டியகாலம் கனிந்துள்ளது. அதனால்தான் இவற்றை இங்கு குறிப்பிடுகின்றேன். வடமாகாணசபையின் ஆட்சிக்காலத்தில் அரசாங்கத்துக்கு அடிபணிந்து நாம் எமது அரசியல் உரிமைகளை ஒருபோதும் விட்டுக்கொடுக்கவில்லை. ஜனாதிபதி, பிரதமர் முன்பாக எமது நாக்கை அடக்கிவைக்குமாறு மறைமுகமாக கூட்டமைப்பின் தலைமை என்னை பலமுறை எச்சரித்தபோதும் நான் எனது மக்களுக்கு துரோகம் செய்யவில்லை. அதனால் தான் என்னை பதவியில் இருந்து நீக்க நடவடிக்கை எடுத்தார்கள். நான் பதவியில் இருந்தபோது, பல்வேறு பொருளாதார நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டேன். ஆனால், நான் எதுவும் செய்யவில்லை என்று அப்பட்டமான பொய்களை கூறிவருகின்றார்கள். குறிப்பாக, மத்திய அரசாங்கத்தின் நிதியை மீள திரும்ப அனுப்பியதாக கூறி மக்களை நம்பவைக்கப்பார்க்கின்றார்கள். எனது காலத்தில் ஒருசதம் நிதியையும் நான் திரும்ப அனுப்பவில்லை என்பதே உண்மையானது. பலமுறை இதைக் கூறிவிட்டேன். ஆனால் தொடர்ந்து எம்மைப் பற்றிபொய்கள் கூறப்பட்டுவருகின்றன. ஒருபொய்யை ஆயிரந் தடவைகள் கூறினால் அது உண்மையாகிவிடும் என்ற கணிப்பில் அவர்கள் அவ்வாறு கூறுகின்றார்களோ தெரியாது. பொதுவாக நாம் விமர்சன அரசியல் செய்ய விரும்புவதில்லை. ஆனால் சில விடயங்களை சுட்டிக்காட்ட வேண்டி இருந்தது. அதனையே நான் செய்தேன். எம்மிடம் மாற்று வழிகள் இருக்கின்றன. நாம் என்ன செய்யப்போகின்றோம் என்ற தெளிவான சிந்தனை எம்மிடம் இருக்கின்றது. தமிழ் மக்கள் தேசியக் கூட்டணியில் இணைந்துள்ள கட்சிகள் தயாரித்துள்ள புரிந்துணர்வு உடன்படிக்கையில் எமது உரிமைகளை வென்றெடுப்பதற்கு நாம் மேற்கொள்ளவிருக்கும் சில நடவடிக்கைகள் பற்றி குறிப்பிட்டுள்ளோம். தமிழ் மக்கள் இன்று நடுத்தெருவில் நிற்பதற்கு காரணம், தமிழ் தேசிய கூட்டமைப்பில் ஒருசிலர் தாம் நினைத்தபடி முடிவுகளை எந்த விதமான ஆராய்வுகளும் இன்றி எடுத்து அவற்றைநடை முறைப்படுத்தி வந்ததுதான். உலகின் ஆதிக்குடிகளில் ஒன்றான எமது இனத்தின் பிரச்சினை தொடர்பில் எவ்வாறு ஓரிரு நபர்கள் தாம் நினைத்தபடி முடிவுகளை எடுக்க முடியும்? இது எத்தனை ஆபத்தானது? ஆகவே, கூட்டமைப்பு செயற்பட்டது போல தமிழ் மக்களின் எதிர்காலத்தை தனி ஒருவர் தீர்மானிக்கும் வகையில் நாம் செயற்படமாட்டோம். உலகம் பூராகவும் பரந்துவாழும் எமது மக்கள் மத்தியில் பல மேதைகளும் அறிஞர்களும் இருக்கின்றார்கள். அவர்களை எல்லாம் உள்வாங்கி நாம் கூட்டாகச் செயற்படுவோம். எமது உரிமைகளை வென்றெடுப்பதற்கான உலகளாவிய சிந்தனை கூடம் ஒன்றையும், மற்றும் அரசியல் பொருளாதார மற்றும் சமூகமேம்பாடுகளுக்காக ஆய்வு நிறுவனங்கள், அபிவிருத்தி நிதியங்களை உருவாக்குவதற்கும் நாம் நடவடிக்கைஎடுப்போம். நன்கு ஆராயப்பட்ட உத்திகளின் அடிப்படையிலேயே நாம் செயற்பட வேண்டும். நிறுவனமயப்படுத்தப்பட்ட செயற்பாடுகளே எமக்கு இனி விடிவைக் கொண்டுவரும். யூதர்களின் நிறுவனமயப்படுத்தப்பட்ட செயற்பாடுகளே அவர்களின் இன்றைய மேன்மை நிலைக்கு காரணம். உலகம் முழுவதும் பணத்துடன் அறிவையும் அவர்கள் மூலதனம் இட்டதுதான் அவர்களின் வெற்றிக்கு வழிவகுத்தது. நாமும் இஸ்ரேலியர்களுக்கு சளைத்தவர்கள் அல்லர். எம்மாலும் முடியும் என்பதை நாம் உணரவேண்டும். எம்மேல் எமக்கு நம்பிக்கை ஏற்படவேண்டும். அதேவேளை, எமது அரசியல் மற்றும் பொருளாதார உரிமைகளை பெறுவதற்காக நாடாளுமன்ற அரசியலை காத்திரமான முறையில் நாம் மேற்கொள்வோம். ஆட்சியில் எந்த அரசாங்கம் இருந்தாலும் எமது மக்களின் நலன்களை கவனத்தில் கொள்ளாமல் அவற்றுக்கு நாம் ஒருபோதும் முண்டுகொடுக்கமாட்டோம். சந்தர்ப்பங்கள் கிடைத்தால் எமது மக்களின் நலன்களை முன்வைத்து நாம் பேரப்பேச்சுக்களில் ஈடுபடுவோம். உதாரணத்திற்கு ஜனாதிபதி தேர்தலில் ஆதரவுகோரி வந்தார்கள். சில நிபந்தனைகளை முன்வைத்தேன். தயங்கினார்கள். அப்படியானால் என்னால் உங்களுக்கு ஆதரவுதர முடியாது என்று கூறிவிட்டேன். சென்று விட்டார்கள். எமது சிந்தனையில் முதலில் வருவது எமது மக்களின் நலம். எமது எந்தப் பேரம் பேசலும், கருத்துப் பரிமாற்றமும் எம் மக்களின் நலன்களையே முன்வைத்து நிகழும். எமது நாடாளுமன்ற பிரவேசம் மூலம் எடுக்கக்கூடிய அத்தனை வளங்களையும் உரிய முறையில் பயன்படுத்தி எமது மக்களை வலுவூட்டச் செய்யும் பொருளாதார நடவடிக்கைகளை நாம் சுயநலம் இன்றி மேற்கொள்வோம். அதேவேளை, எவ்வாறு எமது மக்களின் தற்சார்புபொருளாதாரத்தை மேம்படுத்தலாம் என்பது பற்றி சிந்தித்து வருகின்றோம். இதற்கு எவ்வாறு வெளிநாடுகளையும் புலம்பெயர் தமிழ் மக்களையும் பயன்படுத்திக்கொள்ளலாம் என்ற உத்திகளை ஆராய்ந்து வருகின்றோம். யுத்தம் நடைபெற்றகாலத்தில் வடக்கு கிழக்கில் பொருளாதார தன்னிறைவை ஏற்படுத்த பெரிதும் பாடுபட்ட பொருண்மிய மேம்பாட்டு நிறுவனத்தின் முன்னாள் பொறுப்பாளர் ரூபன் எம்முடன் இணைந்துள்ளார். அவர் திருகோணமலை மாவட்டத்தில் போட்டியிடுகின்றார். எமது எதிர்கால பொருளாதார மேம்பாட்டு நடவடிக்கைகளில் அவர் முக்கியபங்குவகிப்பார். அவரிடம் மிகுந்த திறமையும் அனுபவமும் இருக்கின்றது. அதேபோல் எமது யாழ்ப்பாண, வன்னி மாவட்ட மற்றும் மட்டக்களப்பு வேட்பாளர்கள் பலதகைமைகளைக் கொண்டவர்கள். ஆசிரியர்கள் வங்கியாளர்கள், பொறியியலாளர்கள் என்று பலர் இருக்கின்றார்கள். இம்முறை தமிழ் மக்கள் தேசியக் கூட்டணியைவெற்றியடைச் செய்வதால் எமது மக்கள் பலத்த பயன் அடைவார்கள் என்பதைக் கூறிவைக்கின்றேன். தமிழ்த் தேசிய கூட்டமைப்பின் முக்கியத்துவம் இன்றுகளை இழந்துள்ளதற்குக் காரணம் அவர்களின் சுயநல அரசியல். ஆகவே இம்முறை வீட்டை விட்டுவிட்டு சைக்கிளை விட்டுவிட்டு, வீணையை விட்டுவிட்டுநீ ங்கள் மீனுக்கே வாக்களிக்கவேண்டும். மீன் ஆட்சிவர ஆதரவுதர வேண்டும். எமது மக்களின் உரிமைகளை அடைவதற்கான எமது அணுகுமுறை ஏனைய எல்லா கட்சிகளையும் விடவும் மாறுபட்டு காணப்படுகின்றது என்பதைநீங்கள் உணரவேண்டும். மீனுக்கு இம்முறை வாக்களியுங்கள் என்றுகேட்டு என் தலைவருரையை இத்துடன் முடித்துக் கொள்கின்றேன்.” என தெரிவித்துள்ளார். https://jaffnazone.com/news/18939

மருதர் 2009 இல்லை 2019

யாழ் கள உறவு துல்பன் (tulpen) யாழிணையம் ஊடாக TNRA அமைப்பிற்கு தாயக மக்களின் மேம்பாட்டிற்காக 105USD வழங்கியுள்ளார். வருக்கு எமது நன்றிகள்.

அப்பு என்று சொன்னால் ஆச்சரியப்படுவீர்கள்..! சர்க்கரை வியாதியில்லை சருமத்தில் தொந்தல் இல்லை பக்கத்தில் வாதமில்லை பாழ்பட்ட கொழுப்புமில்லை. கண்கள் விழிக்கூர்மை காதுரெண்டும் பழுதில்லை பற்கள் எல்லாம் பத்திரமாய் பயமற்ற நெஞ்சுரமாய் கைத்தடி இல்லாமல் கால் எழுந்து நடைபயிலும் அப்புவென்று சொன்னால் ஆச்சரியப் படுவீர்கள். கிட்டப் போய் ஒருநாள் கேட்டேன் அவர் வயதை தொண்நூறு தாண்டி தொடப் போறேன் நூறென்றார். அந்தக் காலத்து.. அதிசிறந்த உணவென்றார் வரகரிசி சாமையுடன் வாய்க்கினிய தினைச்சோறு குரக்கன் மா றொட்டி-மீன் கூழ் எங்கள் அமிர்தம் பகல் முழுதும் உடல் உளைப்பு பனாட்டொடியல் பழம்கஞ்சி தூதுவளைச் சம்பல் தும்பங்காய்ப் பிரட்டல் கொவ்வை,குறிஞ்சா,முசிட்டை கொடிக் கொழுந்து பிரண்டை புற்றடிக் காளான் பொன்னான வீணாலை-என் ஆச்சி விளைவிக்கும் அன்பான உணவென்றார். இந்தக்காலத்தில்.. எம் உணவை நாம் மறந்து வெளிநாட்டு உணவுதேடி விரும்பி அலைகின்றோம் பீசா,வேர்கர்,கெபாக்,ட்றாகோ சூசீ,மைக்,கேஎவ்சிக் கோழியென விருந்தோடு விஷமும் விலைகொடுத்து உண்பதற்க்கு. -பசுவூர்க்கோபி-

ஆராரோ ஆராரோ ஆராரோ ஆராரோ ஆராரோ ஆரிரோ ஆராரோ ஆரிரோ கண்ணுமில்லை மண்ணுமில்லை கருவிலை சுமந்தேன் உன்னை உயிர் தந்தேன் உறவும் வளர்த்தேன் கண்ணாகத்தான் உன்னை வளர்த்தேன் என் கண்ணாகத்தான் உன்னை வளர்த்தேன் உன் உசுரு போகிறத உணர வந்தேன் நான் என் மகனே ….. உன் உசுரு போகிறத உணர வந்தேன் நா(ன் ) ஆராரோ ஆராரோ ஆராரோ ஆராரோ ஆராரோ ஆரிரோ ஆராரோ ஆரிரோ கருவறை கடந்தவனே சிறையறை போகையிலே நான் சிந்திய கண்ணீரு கடல் நீரா போனதடா சிலையாட்டம் என் புள்ளை சிறைப்படும் சேதி கேட்டு சாகாம நிக்குறேன் சாகாம நிக்குறேனே ஆராரோ ஆராரோ ஆராரோ ஆராரோ ஆராரோ ஆரிரோ ஆராரோ ஆரிரோ என் மகனே ….. சாமிக்கும் கண்ணில்லையா வயித்தில சொமந்த புள்ள கயித்தில தொங்கும் முன்னே தாலாட்டு பாடிடவா நான் வந்தேன் தாலாட்டு பாடிடவா நான் வந்தேன் ஒத்தை மகனா பொறந்ததால உனக்கிந்த நிலைமையடா ஊரு சனம் கலங்குதடா ஊரு சனம் கலங்குதடா ஆராரோ ஆராரோ ஆராரோ ஆராரோ ஆராரோ ஆரிரோ ஆராரோ ஆரிரோ ஊருக்கே படிக்கிறேன் யார் யாருக்கோ படிக்கிறேன் உனக்கு பாடாயில நான் பாடாயில போகலியே என் உசிரு போகலியே இந்த குருட்டு பாவி வாழ்கை இருட்டா போனதடா ஈர கொலை நடுங்குதடா பெத்த வயிறு எரியுதடா அது பத்தித்தான் எரியுதடா ஆராரோ ஆராரோ ஆராரோ ஆராரோ ஆராரோ ஆரிரோ ஆராரோ ஆரிரோ கண்ணான கண்மணியே கண் மூடும் வேளையிலே கல்லறையில் நானிருப்பேன் நீ ஆறடியில் ஏறும் முன்னே உன் காலடியில் நான் இருப்பேன்

ஜேர்மன் கடைகளிலும் முன்பு தாராளமாக கிடைத்த மஞ்சள், இஞ்சி போன்றவை ... கொரோனா அமளி வந்த பின்.... தட்டுப்பாடாகவும், அப்படி கிடைத்தாலும்... முன்பை விட இரு மடங்கு விலைகளில் தான் விற்கிறார்கள். ஜேர்மன்காரரே... கொரோனா வராமல் தடுப்பதற்கு, இவை நல்லவை என்று விரும்பி வாங்குகிறார்கள். ஆனால்... இவை மருத்துவ ரீதியாக, எவ்வளவு தூரம் உண்மை என்று தெரியவில்லை. நில்மினி.... றஞ்சு மாமாவுக்கு, மஞ்சளில் இவ்வளவு ஆசை வந்ததை நினைக்க சிரிப்பாக உள்ளது. நான், சென்னையில் இருந்த போது... அவர் செய்த உதவிகளை மறக்க முடியாது. ஊரில் இருந்த காலங்களில்.... ஆலடி சந்தியில் தான், நாம் ஒரு குழுவாக "அரட்டை" அடித்துக் கொண்டு இருப்போம். அந்தக் காலங்கள்... இனி வராது என்ற போது, ஏக்கமாகத் தான் உள்ளது.

பட்டிமன்றத்தில் சிறந்த கணங்கள்

கொரோனா கொடுமை தான்... ஆறுதல், தைரியம் சொல்ல உறவினர்களோ, நண்பர்களோ வரமுடியாத சூழல். டாக்டர்களும் போனில் தான் பேச்சு. மனஉளைச்சல்..... மூலையினை குழப்பி விட்டுள்ளது.

இப்ப நான் தான் தமிழ் கிரகிப்பைக் கொஞ்சம் கூர்மைப் படுத்திக் கொள்ள வேண்டி இருக்கிறது.

இப்போது மருத்துவமனை கழிப்பிடங்கள் சுகாதாரமாக பராமரிக்கின்றனர், பொதுமக்களிற்கு பொதுகழிப்பறை பயன்படுத்தும்போது அக்கறையின்மை கூட.

US ஏகபோகமாக மேலாண்மை இருந்தபோது, ஆஸ்திரேலியாவுக்கு இது பொருட்டே இல்லாது இருந்தது. இப்புதைய பிரச்னைகள் இரண்டு. உடனடியான பிரச்னை, மற்ற நாடுகளுக்கும் சீனாவுடன் பிரச்சனைகளும், கருத்து வெறுப்படைய இருந்தாலும், US போல பனி யுத்தத்தில் இருந்த அணி (block) சேர்த்து அல்லது இணைந்து சீனாவை எதிர்க்கவில்லை. மற்றது, சீனா அணி என்பதில் அக்கறை காட்டவும் இல்லை. இந்த அணி சேர்ப்பில் US உடன் இனைணைந்தது, ஆஸ்திரேலியாவும், கிந்தியவனும். மறுவளமாக, இவை இரண்டுமே சீனாவுடன் இப்பொது நேரடி பிரச்சனைகளை கொண்டுள்ளது. ஆனால், சீனா, US இன் இந்த அணிசேர்த்து எதிர்ப்புக்கு, தன்னை பாதுகாப்பதடற்கு எடுத்த முயற்சிகள் கூட்டாகவும், தனியாகவும் US மற்றும் இந்த அணியை எதிர்க்காத, diplomatic finesse. கீழே இருக்கும் இணைப்பை வாசிக்கவும். வீடியோ ஐயும் பார்க்கவும். ஆனால் , ஆஸ்திரேலியாவின் நீண்ட கால கேந்திர பிரச்னை உள்ளது. ஆஸ்திரேலியாவின் புவியில் அமைவிடத்தில் இருந்து கொண்டு, சீனாவின் எழுச்சியுடன், ஆஸ்திரேலியா தான் இன்னும் Western எனும் சிந்தனையில் இருந்து விடுபட்டு, உண்மையான Asian-Pacific தேசமாக வருவது. அப்படி இல்லாவிட்டால் ஆஸ்திரேலியா மிகவும் நொந்து நூலாகி விடும் நீண்ட காலா போக்கில். ஆஸ்திரேலியா அரசியல்வாதிகள், சமூக ஆர்வலர்கள், சீர்திருத்தவாதிகள் இதை செய்ய வேண்டும். Chicken coming home to roost, அவுஸ்திரேலியா aborigines இற்கு செய்த வினைக்கு. நான் இங்கு எழுதியதை விட ஆஸ்திரேலியாவின் நீண்டகால இக்கட்டான நிலைமையை, Prof Kishore Mahbubani இலகுவாகவும் , தெளிவாகவும் உள்ள வீடியோ ஐ (நான் ஏற்கனவே பார்த்தது) கிடைக்கும் பொது இணைத்து விடுகிறேன். https://www.newsclick.in/US-China-Trade-Deal-Unravels US-China Trade Deal Unravels. What Next? On the geopolitical plane, except for India and Australia, there are no takers for Trump’s strategy to suppress China. M.K. Bhadrakumar 29 Jun 2020 The world community can heave a sigh of relief that there isn’t going to be a new cold war between the United States and China. A Cold War needs two blocs: while Washington is unable to cobble together a bloc, Beijing is disinterested in one, lacking a bloc mentality. But isolating China in the international community is easier said than done, as the US-led globalisation is replaced by a China-led globalisation. Nor is there any prospect of a Sino-American hot war. What is unfolding instead is a standoff between the Trump administration and Beijing in a geopolitical void whose trajectory will now largely depend on the outcome of the presidential election in the US in November. The world community at large is not party to this standoff except for just two ‘Indo-Pacific’ maverick exceptions that have got on to the US bandwagon — Australia and India. Asia itself remains unscathed. Japan has taken care not to provoke China. (See my blog Japan-US alliance gets less intimate.) The ASEAN countries refuse to take sides between the Trump administration and China.In fact, the ASEAN has just ensured that Regional Comprehensive Economic Partnership agreement, which involves both China and Japan will be signed within this year, radically transforming the regional integration of the Asia-Pacific. Europe too stands detached and has begun working on the terms of engagement with China for a more equal and balanced partnership attuned to the compelling realities of the post-Covid-19 era in which China stands apart as the least wounded economy. PHOBIAS AT CENTRESTAGE In a nutshell, all this began with President Donald Trump’s decision to raise a China bogey as one of his main campaign planks in the US presidential election in November. Trump calculated that it would be a smart strategy where the winner takes it all. On the one hand, he assumed that the ‘Phase 1’ trade deal of January would oblige China to buy over $200 billion worth American products including massive quantities of agricultural products, which would inevitably show up as his foreign policy success. On the other hand, Trump also saw uses in projecting himself as the ‘toughest’ American president ever on China — a self-portrayal that he plays up to impress the domestic gallery and to differentiate his candidacy from his presumed main opponent John Biden’s, whom Trump would hunt down as incapable of standing up to an ‘assertive’ China. Over and above, by conjuring up the ‘Wuhan virus’, Trump hoped to distract attention from his incompetence and dismal failure in addressing the challenge of the Covid-19 pandemic that is conceivably surging as the likely nemesis of his presidential campaign. Arguably, Beijing might not have minded being targeted as a punch bag for Trump to look ‘strong’ as a politician in an election year.But the Trump administration officials unwisely proceeded to create synergy out of Trump’s game plan also on the diplomatic plane with a view to lay the foundations of a future cold-war like strategy toward China under US leadership. This entire architecture was built on a catastrophic misreading that the Covid-19 pandemic has lethally weakened China, derailed its economic growth which in turn is engendering social disaffection and alienating the public from the Chinese Communist Party, and posing grave unprecedented challenges to the leadership of Xi Jinping. That is to say, in the US narrative, the present moment presented itself as a rare opportunity to discredit and isolate China and destroy its prospects as a rising superpower rivalling America. Thus, US diplomacy under the stewardship of Secretary of State Mike Pompeo (a former sergeant in the US Army who replaced James Mattis, a decorated general with a cautious mind) shifted gear with an anti-China agenda as its main focus. During the past couple of years as Trump launched the US-China tariff war, Pompeo went into an overdrive with an obsessive Churchillian ‘fight them on the beaches’ diplomatic agenda — ranging on the one hand from the incitement of unrest in Hong Kong, the tirade on alleged suppression of Uighur Muslims, the robust attempts to create an alliance system with India and Australia to counter China, the increasingly abrasive US military posturing in the South China Sea, the retraction from the sacrosanct ‘One-China’ policy commitments of 1972, and a global campaign of vilification against Huawei and China’s 5G technology to a series of calibrated moves on the other hand to roll back the broad sweep of US-China bilateral relationship (including sanctions and visa curbs lately), within an eventual long-term policy outlook to ‘decouple’ the US-China relations. China’s approach to Pompeo’s road map has been largely reactive. China avoided provoking the US or acting against its core interests regionally or globally. China’s ‘countermoves’ included, principally: the strengthening of China-Russia entente; overtures to the European Union member countries (especially, Germany and France) for a mutually beneficial partnership based on mutual respect and trust; creation of new supply chains to prepare for an eventuality of ‘decoupling’ from the US; focus on innovation and indigenous development of technology; calming down tensions with Japan; ‘regionalisation’ of its globalisation policies (ASEAN has replaced the US as China’s No. 1 trading partner); using BRI to spur China-led globalisation (including the mapping of a Health Silk Road lately to position itself as a global health leader in the COVID-19 pandemic); and, of course, forcefully rejecting the US interference in Hong Kong or in China’s internal affairs elsewhere and countering the perceived threats to its ‘territorial sovereignty’. Running a fine comb through the Chinese moves, it is not possible to see any of them as ‘anti-American’. MYTHS EXPLODE However, things began to change in the most recent weeks and months when Pompeo’s roadshows began increasingly frequent targeting and vilifying the Chinese Communist Party (CCP), caricaturing the venerable party founded by Mao a century ago in 1921 as the fountainhead of all evil on earth. Conceivably, the American diplomacy got carried away by the (false) notion that the social base of the CCP has been dramatically eroded by the coronavirus and Xi Jinping’s hold on power has become very shaky, and that a historic opportunity is at hand to finish off the legacy of the Chinese revolution similar to what the US brilliantly exploited in the 1980s to weaken and destroy the former Soviet Union and bury the Bolshevik legacy. Indeed, the prevailing narrative among America’s China experts (and among analysts in India) is that Beijing is under such immense pressure due to the disarray in its internal affairs that the leadership is forced to ‘flex muscles’ abroad in a contrived fashion to dissimulate strength and political stability at home. However, paradoxically, the empirical data shows otherwise — that it is Trump who has come under pressure to project himself in the current election year as the ‘strongman’ capable of decisive leadership, stemming out of the polarisation and near civil war conditions in the US political economy — and fuelled by the Covid-19 pandemic, deep economic recession, racial unrest, and the two-party system locked in mortal political combat, cleaving the nation in the middle into two distinct halves. Joe Biden has increased his lead to 19 points per latest polls, which is daunting. If the pandemic becomes more acute in the US in the coming weeks and months ahead, which seems a high probability, Trump’s political judgment will come under severe scrutiny — in particular, his fateful decision to reopen the economy even before flattening the Covid-19 ‘curve’. Unsurprisingly, China’s patience has worn thin and it is hitting back at Trump where it hurts — by excusing itself from the obligation to buy hundreds of billions of American products unless Trump retracted from his hostile policies toward Beijing. China is retaliating, knowing fully well that the farm lobby is an important segment of Trump’s support base. It is a deadly body blow. (Trump is trailing Biden in the crucial state of Wisconsin.) Meanwhile, it is also beginning to emerge from recently released trade data that the balance sheet of Trump’s much trumpeted ‘trade war’ with China shows that the results are largely the opposite of what the White House has been counting on. Ironically, as two Carnegie scholars on China pointed out last week, “Tariffs have produced no real improvement in the United States’ underlying trade balance, while China’s trade surplus has increased and its export markets have become more diversified.” The data shows that “Trump’s reduction of the bilateral trade deficit with China was quite costly, with a significant contraction in economic activity and an inadvertent increase in China’s overall trade surplus.” While US imports from China fell by $87.3 billion year-on-year, it largely manifests as higher prices for retailers and households instead of hurting China’s overall trade surplus or triggering a ‘blue-collar’ boom in America’s manufacturing industry, which Trump had expected to happen. China has also effectively compensated for the drop in exports to the US by ramping up sales to nearly everyone else. Chinese exports to ASEAN alone went up by $38.5 billion. China’s retaliatory tariffs against American products brought down its import bill by $33 billion. It transpires now that despite the trade war with America, China ended up in 2019 with an overall trade balance exceeding $60 billion. And this is despite the fact that, as the Carnegie study puts it, “China’s dominance in global manufacturing has been gradually waning since its peak in 2015, due to structural shifts in the Chinese economy, such as its continued graduation from low-skill manufacturing such as clothing and textiles, the decline of China’s role as a location for final assembly, and rebalancing toward consumption and services, which are less trade-intensive than capital investment.” Clearly, what the above trends underscore is that the trade war with the US and the pandemic-induced supply chain shifts will only further accelerate the trends that Beijing has set for itself as its economic strategy as a middle income country. In sum, Trump’s goal of reducing trade deficits and weakening China’s economic prospects is yet unrealised. Judging from investment, consumption, and price levels, China’s economy has not been significantly affected by the crackdown on trade and science and technology from the US. Whatever ailments Chinese economy suffers today are not due to Trump, but are, as a Chinese scholar wrote recently, “caused by the contradiction between domestic supply and demand, the financial bubble caused by land financing, which has not been fully digested by society, and the bumpy economic cycle between the long-repeated Keynesian aggregate demand stimulus and the excessive issuance of M2 (per monetary school theory).” WAR IS NOT A OPTION Suffice to say, Beijing had made its calculations while drawing the red line on the sand in Hawaii at the meeting on June 17 between the powerful Chinese politburo member and top diplomat Yang Jiechi and the US Secretary of State Mike Pompeo. (See my blog China warns Trump not to risk trade deal.) The heart of the matter is that since there is no great disparity in the economic strength between the Chinese and American economies today, war against China is no longer an option for Washington.All of Trump’s trade war, the war of science and technology or the war of ideology cannot make a difference to the power gap between China and the US, which is narrowing at an accelerated pace. On the contrary, the pandemic outbreak has struck heavy losses on the US economy as evident from the sight of the American stock markets successively triggering their circuit-breaker mechanisms in the period since March. Also, the cumulative impact of the extremely high unemployment rate and the death of over 100000 Americans on social stability is going to be very lethal. On the geopolitical plane, except for India and Australia, there are no takers for Trump’s strategy to suppress China. What isolates the US most is that the European Union countries are ploughing an independent furrow toward China to advance their distinct interests, with emphasis on Europe’s cooperation and partnership with China despite the vigorous economic competition between the two sides. The EU insists that engaging and operating with China is“both an opportunity and a necessity”while robust efforts will continue to rectify China’s unfair economic practices. The point is, Europe is heavily dependent on China in trade and investment and cannot and will not share Washington’s obsessive focus on geopolitics. Nor will Europe participate in any US military adventures against China. Even in their rhetoric, European leaders eschew any attack on China in a confrontationist, unyielding, punitive idiom.Most important, Europeans are deeply distrustful of the Trump administration and regard it as unreliable and unpredictable. Suffice to say, the Trump administration’s current policy of suppressing China and effectively contain the further development of that country’s comprehensive national strength has no future. Trump feels embittered to be seen as a ‘loser’, a role that he despises. The bitterness shows.It has become personal lately, as seen in the extraordinary outburst at the White House this week bracketing Xi Jinping with Joseph Stalin as a tyrant and an incorrigible Marxist-Leninist, the ultimate pejoratives in Trump’s political vocabulary. Having said that, polemics apart, Trump is also a realist who would know that his administration’s suppression policy against China in his first term has not only failed to bring the desired dividends to boost his re-election prospects but also fell short of inflicting any serious damages on the lifeline of the Chinese economy.If Trump wins a second term, this realisation may prompt him to adjust his China policy. A new start is possible with a new foreign-policy team on board and with electoral compulsions no longer requiring him to do grandstanding. If that happens, China will respond to any overtures. Indeed, a radical turnaround is almost certain if Biden wins the presidency. Biden’s China policy can be expected to be rational and pragmatic, although he was one of the choreographers of the ‘rebalance’ strategy in Asia during the Barack Obama presidency.Biden and the Democrats in general have a relatively more positive and open attitude to navigating the problematic period ahead with China rapidly narrowing its power gap with the US. Channels of dialogue will reappear, replacing the contrived posturing of the Trump presidency which demonises China as an existential threat.In a Biden presidency, the overall climate of US-China relations can only improve — although the fierce competition between the US and China will continue in the high-tech fields and in setting global standards, as the world economy transits an era of accelerated technological progress and new innovations whose rapid application and diffusion causing abrupt changes in society. The bottom line is that like the European countries, Biden too will face a host of domestic issues — such as climate change, racial issues, social justice, domestic economic recovery after the pandemic, etc, which create a matrix in which cooperation and coordination with Beijing will become a strategic necessity and the current American economic and technological suppression of China is bound to be tempered by the sobering effect of the prioritisation of dealing with domestic issues in a multilateral international milieu. Courtesy: INDIAN PUNCHLINE

சென்னையின் இயற்கை உணவகம்

மீன் குழம்பு - Fish Curry

ஜேர்மனி ஹிட்லரை நம்ப ஆரம்பித்திருந்தது. அடாவடிக்காரர், போர்வெறி கொண்டவர் என்றெல்லாம் முணுமுணுப்புகள் காதில் விழுந்தாலும், ஹிட்லர் அவசியமானவர் என்று தான் தோன்றுகிறது. அங்கே தவறு செய்தார். இங்கே விதிகளை மீறினார் என்று அவ்வப்போது சுட்டிக்காட்டுகிறார்கள். இருக்கட்டுமே! யாருக்காக செய்கிறார் ஹிட்லர்? தனக்காகவா? தேசத்துக்காக தானே? தேசத்தின் முன்னேற்றத்திற்காக தானே? அவர் வெற்றி எமது வெற்றி அல்லவா? அவர் சறுக்கினால் ஜேர்மனி பின்னுக்குச் செல்லும் அல்லவா? கடந்த உலகப் போரில் பட்டது போதாதா? கடன்கள் போதாதா? ஹிட்லராக இருப்பதால் பிழைத்தோம். ஹிட்லர் அவர் பாதையில் செல்லட்டும். என்ன தான் ஆகிறது என்று பார்ப்போம். இதுவே ஹிட்லரின் ஆதரவாளர்களால் ஜேர்மனி மக்களுக்கு வைக்கப்பட்ட பிரச்சாரம். ஏற்கனவே முதலாம் உலகப்போர் தோல்வி ஏற்படுத்திய அவமானத்துடன் பல சமூக பொருளாதார பிரச்சனைகளை முகம் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த ஜேர்மனி மக்களை இந்த தேசியவாத பரப்புரை கவர்ந்தது. இதைப் பயன்படுத்தி எதிர்காலத்தில் ஹிட்லர் செய்ய திட்டமிட்ட இனவழிப்பு திட்டத்தையும் அதனால் ஜேர்மனிக்கு ஏற்படப்போகும் வரலாற்று ரீதியான அவப்பெயரையும் ஜேர்மனி மக்கள் அறிந்திருக்கவில்லை. கிடைத்ததை வைத்து திருப்திப்பட்டுக் கொள்ளும் ஜாதியில்லை ஹி்ட்லர். இதுவரை நடந்தது ஒரு முன்னோட்டம். ஏதோ அங்கும் இங்குமாக சில பிரதேசங்கள் கிடைத்தன. உடைந்து போன பழைய பாகங்கள். ஒரு சில புதிய பகுதிகள். இதில் மகிழ்ச்சியடைய என்ன இருக்கிறது நண்பர்களே என்று ராணுவத்திடம் திருப்பிக்கேட்டார் ஹிட்லர். நான் சிந்திக்கும் வேகத்தில் செயல்கள் முடிந்துவிட்டால் நாம் தான் ஐரோப்பாவின் ஒரே சக்தி. உலகின் பலசாலி நாடாக ஜேர்மனி திகழும் . நாம் ஆளப்பிறந்தவர்கள் என்பதை ஒரு போதும் மறந்துவிடாதீர்கள். சோம்பல் வேண்டாம். தயக்கம் வேண்டாம். குறிப்பாக வெற்றி போதை வேண்டவே வேண்டாம். கிழக்கு ப்ரஷ்யாவையும் ஜேர்மனியையும் இணைக்கும் சாலை ஒன்றை போலந்தில் அமைக்கவேண்டும் என்பது ஜேர்மனியின் திட்டம். சாலைக்குச் சாலை. ஆக்கிரமிப்புக்கு ஆக்கிரமிப்பு. இது அடிமைப்படுத்துவதற்கான யுக்திதான் என்பதை போலந்து உணர்ந்து கொண்டது. சாலை அமைக்கும் திட்டத்தை நிராகரிக்கவும் செய்தது. ஹிட்லரை நம்பத் தயாராக இல்லை போலந்து. அவரது பிரதேச ஆசையைக்கண்டு அஞ்சியது. மார்ச் 30, 1939 ல் பிரிட்டனும் பிரான்ஸும் போலந்துக்கு உதவி செய்ய முன்வந்தன. உதவி என்றால் ராணுவ உதவி அளிப்பீர்களா? ஜேர்மனியிடம் இருந்து மீட்டெடுப்பீர்களா? என்று போலந்து கேட்டபோது, அப்படியல்ல என்று நழுவிக் கொண்டன இரு நாடுகளும். போலந்துக்கு புரியவில்லை. ராணுவ உதவி இல்லை என்றால் பிறகு என்னமாதிரியான உதவியை அளிக்க இவர்கள் விரும்புகிறார்கள்? சாம்பர்லைன் போலந்தை அமைதிப்படுத்தினார். யார்? ஹிட்லர்தானே? பேசினால் புரிந்து கொள்ளக்கூடிய நபர்தான். போலந்தை ஆக்கிரமிக்கவேண்டாம் என்று கேட்டுக் கொண்டால் ஹிட்லர் மறுக்கவா போகிறார்? ஹிட்லரின் ராணுவம் தயார் நிலையில் இருந்தது. போலந்திடம் போட்டுக்கொண்ட ஒப்பந்தம், பிரிட்டனுடன் போட்டுக்கொண்ட ஒப்பந்தம் இரண்டையும் மீறுவதற்கு சமயம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார் ஹிட்லர். அவரைப் பொறுத்தவரை ஒப்பந்தம் என்றால் கத்தைக்காகிதம். தயாராவதற்கு அவகாசம் தேவைப்படும்போது எல்லாம் ஒப்பந்தங்கள் தான் போட்டுக்கொண்டார். தயங்காமல் கைகுலுக்கிக் கொள்வார். மெலிதாகப் புன்னகையும் செய்து கொள்வார். குனிந்து கையெழுத்துப்போடுவார். வரட்டுமா என்று சொல்லி விடைபெறுவார். விடைபெற்ற கையோடு நேராக ராணுவத்திடம் தான் செல்வார். என்ன, எல்லாம் சரியாக நடந்துகொண்டிருக்கிறதா என்ற அறிவதற்கு. ஏப்ரல்28, 1939 அன்று ஒப்பந்தங்களை கிழித்துப்போட்டார். பிறகு, சோவியத் யூனியனுடம் பேச ஆரம்பித்ததார். எதிரி தேசம்தான். பிடிக்காத கொள்கைதான். ஒத்துவராத சித்தாந்தம் தான். ஆனாலும் ஹிட்லர் எதையும் சட்டை செய்யவில்லை. நினைத்ததை சாதிக்க வேண்டுமானால் சிறிதளவு விட்டுக்கொடுப்பதில் தவறென்ன? சோவியத் – ஜேர்மனி ஒப்பந்தம் - Molotov – Ribbentrop Pact முதல் உலகப்போருக்கு முன், ரஷ்யாவிற்கும் ஜேர்மனிக்கும் நீண்ட, பலமான தொழில் உறவு இருந்தது. போருக்கு முன் ஒவ்வொரு ஆண்டும் ரஷ்யா ஜேர்மனிக்கு 1.5 பில்லியன் ஜேர்மன் மார்க் மதிப்புள்ள மூலப்பொருட்களை ஏற்றுமதி செய்தது. 1920 களில் ஏற்றுமதி ஆண்டுக்கு 433 மில்லியன் ஜேர்மன் மார்க்காக குறைந்தது. 1934 ல் 223 மில்லியன். ஹிட்லர் ஆட்சியைக் கைப்பற்றிய பிறகு சோவியத்யூனியனுடனான நட்புறவு தேய்ந்து போனது. கம்யூனிசம் அவரைப் பொறுத்தவரை ஓர் அச்சுறுத்தல். ஹிட்லரின் மேலாதிக்கக் கனவு ஸ்டாலினைப் பொறுத்தவரை மிகப் பெரும் உலக அச்சுறுத்தல். ஸ்பானிஷ் உள்நாட்டு யுத்தத்தில் ஜேர்மனியும் சோவியத்தும் எதிரெதிர் முகாம்களில் இருந்ததை இங்கு நினைவு படுத்திக் கொள்ளவேண்டும். 1938 ல் செக்கோஸ்லாவாக்கியா குறித்து முனிச்சில் நடத்தப்பட்ட மகாநாட்டிற்கு சோவியத் அழைக்கப்படவில்லை. சிந்தனை தொடங்கி சித்தாந்தம் வரைக்கும் எந்தவொரு புள்ளியிலும் இந்த இரு தேசங்களும் சந்தித்துக் கொண்டதில்லை. இறக்குமதி இல்லாமல் ஜேர்மனியால் ஜீவித்திருக்க முடியாது. அதுவும், ஹிட்லர் போன்ற அடங்காப்பசி கொண்ட ஒரு தலைவனின் ராணுவத் தேவைகளை நிறைவேற்ற வேண்டுமானால் அபரிமிதமான இறக்குமதி இன்றியமையாதது. யாருடைய உதவியும் தேவையில்லை, எனக்கானதை நானே உருவாக்கிக் கொள்வேன் என்று சொல்லத்தான் ஹிட்லர் நிச்சயம் விரும்பி இருப்பார். ஆனால், அது சாத்தியமல்ல என்பது அவருக்குத் தெரியும். மற்றொரு பக்கம், சோவியத்தைக் கட்டமைக்கும் பணியில் மும்முரமாக இருந்தார் ஸ்டாலின். வகுத்துக் கொண்ட மூன்றாவது ஐந்தாண்டு திட்டத்தை நிறைவேற்ற வேண்டுமானால் புதிய தொழில்நுட்பங்கள் தேவைப்படும். பெரும் தொழிற்சாலைகளை வடிவமைக்க வேண்டுமானால் புதிய இயந்திரங்கள் தேவைப்படும். பிற நாடுகளில் இருந்து அதை இறக்குமதி செய்யாமல் இவற்றைப் பெறமுடியாது. அந்த வகையில் பிரிட்டனுக்கே சவால் விடும்படியான தொழில் நுட்ப வளர்ச்சியை பெற்றிருந்த ஜேர்மனியை ஒதுக்கித்தள்ள முடியாது. இதற்கிடையில் சோவியத் பிரிட்டன், பிரான்ஸ் மூன்றும் தங்களுக்குள் அவ்வப்போது பேச்சுவாரத்தைகள் நடத்திக்கொண்டிருந்தன. ஜேர்மனி பற்றி என்ன நினைக்கிறீர்கள்? ஹிட்லரால் ஐரோப்பாவுக்குப் பிரச்சனை வரும் என்று நிஜமாகவே நினைக்கிறீர்களா? ஹிட்லர் சூறாவளியாகச் சுற்றிவந்து ஆயுதங்களைக் குவித்துக் கொண்டிருப்பது உண்மை. போலந்து போன்ற நாடுகள் அவரைக் கண்டு நடுங்கிக்கொண்டிருப்பதும் உண்மை. ஆனால், மாபெரும் போர் ஒன்றை ஏற்று நடத்தும் அளவுக்கு ஹிட்லருக்கு தில் இருக்குமா? இருக்குமோ இல்லையோ நமக்குள் ஒரு ஒப்பந்தம் போட்டுக்கொள்ளலாம் என்றது பிரான்ஸ். பிரிட்டனுக்கும் அது சரியென்றே தோன்றியது. பிரான்ஸுடன் கைகோர்த்துக்கொள்ள பிரிட்டன் தயாராக இருந்தது. பிரிட்டனுடன் இணைய பிரான்ஸுக்கு விருப்பம். ஆனால் இரு நாடுகளும் சோவியத்தை இணைத்துக் கொள்ள தயக்கம் காட்டின. சோவியத்தின் சித்தாந்தம் ஒத்துவராது என்பது தான் காரணம். ஹிட்லர் அபாயகரமானவர் என்றால் ஸ்ராலினும் அப்படியே. முன்னையவர் நாசிஸத்தை முன்னிறுத்துகிறார். பின்னயவர், கம்யூனிஸத்தை. இரண்டுமே எதிரெதிர்க் கோட்பாடுகள் என்றாலும் இரண்டுமே நமக்கு எதிரானவை. பாட்டாளி வர்க்கச் சர்வாதிகாரம், தொழிலாளர் புரட்சி, முதலாளித்துவம், மார்க்ஸியம் என்று அவர்கள் போகும் பாதை அச்சுறுத்தலாக இருக்கிறது. ஆனானப்பட்ட ஜார் மன்னரையே தூக்கியெறிந்து அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றியவர்கள். உலகத் தொழிலாளர்களே ஒன்று சேருங்கள் என்று உலகம் முழுவதும் பிரச்சாரம் செய்து வருபவர்கள். எப்படி கூட்டணி சேர முடியும் சோவியத்துடன்? தவிரவும், இவர்களிடம் மெச்சத்தகு ராணுவபலம் இருக்குமா என்பதையும் யோசிக்க வேண்டியிருக்கிறது. சோவியத்துடன் கைகுலுக்குவதில் ஹிட்லருக்கும் இதே தயக்கங்கள் இருந்தன என்றாலும் சோவியத்துடன் இணக்கமாவதில் உள்ள நன்மைகளை அவர் அறிந்திருந்தார். சித்தாந்தம் ஒத்துப்போகாவிட்டால் என்ன, ஆதாயம் கிடைத்தால் போதுமே! 1939 தொடக்கம் முதலே சோவியத்துடன் பேச ஆரம்பித்துவிட்டது ஜேர்மனி. பிரிட்டன், பிரான்ஸ் போன்ற நாடுகளுடன் சேர்வதைக் காட்டிலும் தங்களுடன் இணைந்து அரசியல் ரீதியாக சோவியத்துக்கு அதிக பயன் தருவதாக இருக்கும் என்று சொன்னது. தீர்மானமான முடிவு எதையும் எதையும் எடுக்கவில்லை சோவியத். சோவியத்தின் அயல்துறை அமைச்சராக இருந்த மாக்ஸிம் லிட்வினோவ் (Maxim Litvinov) என்பவர் பதவியிறக்கப்பட்டு அவர் இடத்தில் மோலடோவ் (Vyacheslav Molatov) என்பவர் அமர்த்தப்பட்டார். இது நடந்தது மே 1939. இடையில். போர் விமானங்களை தயாரிக்கும் ஜேர்மனியர்கள் ஹி்ட்லரிடம் தனது ஆதங்கத்தை தெரியபப்படுத்தினார்கள். சோவியத்திடம் ராணுவ உதவிகள் பெற்றால் தான் நம் பலத்தை கூட்ட முடியும். குறிப்பாக, போர்விமானங்களுக்கு அவர்கள் உதவி தேவை. ஏதாவது செய்யுங்கள். பேசிப்பார்த்தது ஜேர்மனி. அரசியல் ரீதியாகவோ ஆயுத ரீதியாகவோ எந்தவொரு உடன்படிக்கையும் செய்து கொள்ள முடியாது என்று மறுத்துவிட்டது சோவியத். இருந்தாலும் யோசித்தது. பிரிட்டன், பிரான்ஸ் இரு நாடுகளையும் நம்பிக்கொண்டிருந்தால் ஐரோப்பாவை ஜேர்மனி கபளீகரம் செய்துவிடும். மற்றொரு பக்கம் ஹிட்லரே நேரடியாக தொடர்பு கொண்டு ஏதாவது செய்யட்டுமா என்று கேட்கிறார். இதை ஏன் பயன்படுத்திக் கொள்ளக்கூடது? சாட்சிக்காரர்கள் சும்மா இருக்கிறார்கள். சண்டைக்காரனிடம் பேசிப்பார்த்தால் என்ன? ஹிட்லரின் கையைக் கட்டிப்போட இந்த ஒப்பந்தம் உதவும் என்னும் போது ஏன் பயன்படுத்திக் கொள்ளக்கூடாது? ஜேர்மனி, ரிப்பன்ராஃபை சோவியத்துக்கு அனுப்பி வைத்தது. ஆகஸ்ட் 24 ம் திகதி, மோலடோவ் – ரிப்பனட்ராப் ஒப்பந்தம் (Molotov – Ribbentrop Pact) கையெழுத்தானது. நாம் ஒருவரை ஒருவர் தாக்கிக் கொள்ளவேண்டாம். மூன்றாவது நாட்டின் மீது நம்மில் ஒருவர் போரிட்டால் மற்றொருவர் நடுநிலையுடன் இருக்கவேண்டும். ஒப்பந்தத்தின் சாரம் இது. சோவியத் – ஜேர்மனி ஒப்பந்தம் குறித்து தெரியவந்த போது, ஐரோப்பா குழம்பிப் போனது. பிரிட்டன், பிரான்ஸ், சோவியத் இந்த மூன்றும் ஒரணி என்று தானே நினைத்துக்கொண்டிந்தோம். அதெப்படி ஜேர்மனியுடன் கூட்டு சேர்ந்தது சோவியத்? டைம்ஸ் பத்திரிகை இதை கம்யூநாசி ஒப்பந்தம் என்று அழைத்தது. அதில் பங்கேற்றவர்களை கம்யூநாசிகள் என்று குறிப்பிட்டது. சோவியத் தரப்பில் இருந்து விளக்கங்கள் வெளிவந்தன. ஜேர்மனியுடன் ஒப்பந்தம் போடுவதால், நாசிகளை ஆதரிக்கிறோம் என்று அர்த்தமில்லை. நாசிஸத்தை நாங்கள் தொடர்ந்து எதிர்த்து வந்திருக்கிறோம். சோவியத், ஜேர்மனியை ஆதரிக்கவில்லை. நாசிஸத்தை ஆதரிக்கவில்லை. பிரிட்டனும் பிரான்ஸும் கைவிட்டதால்தான் ஜேர்மனியுடன் பேசவேண்டிவந்தது. பதற்றம் குறைந்துவிட்டது என்றது பல்கேரியா. நம் பக்கத்து தேசங்களான ஜேர்மனியும் சோவியத்தும் அமைதி ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டுவிட்டதால் இனி நமக்கு எந்தப் பிரச்சனையும் வராது என்று பெருமூச்சு விட்டன லாட்வியாவும் எஸ்டோனியாவும். முஸோலினிக்கும் ஸ்பெயின் ஃபிராங்கோவுக்கும் இந்த ஒப்பந்தம் பிடிக்கவில்லை. நம் எதிரி தேசமான சோவியத்துடன் ஏன் கைகுலுக்கிக்கொள்ளவேண்டும் என்று ஹிட்லரிடம் அவர்கள் கேள்வி எழுப்பினார்கள். ஜப்பானுக்கு இதில் துளி விருப்பமும் இல்லை. சாம்பர்லைனின் ரத்தம் கொதித்தது ஐயோ, ஹிட்லர் இப்படி ஏமாற்றிவிட்டாரே! ஆகஸ்ட் 26, 1939 காலை நான்கு மணி. பிரிட்டன் போலந்தை அணுகியது. ஜேர்மன் தாக்கும் அபாயம் இருக்கிறது. ஆனால் கவலைப்பட வேண்டாம். பிரிட்டன் உங்களை ஹிட்லரிடம் இருந்து பாதுகாக்கும். ஹிட்லருடன் பேசியது பிரிட்டன். போலந்தை ஆக்கிரமிக்கும் திட்டத்தை கைவிடுங்கள். உட்கார்ந்து பேசி ஒரு முடிவுக்கு வருவோம். போலந்துக் கூட ஹிட்லருக்கு விண்ணப்பம் அனுப்பியது. பேசலாம் வாருங்கள். இறுதியாக ஒரே ஒரு வாய்ப்பு கொடுத்தார் ஹிட்லர். ஓகஸ்ட் 29, அன்று இரவு அறிக்கை ஒன்றை வெளியிட்டது ஜேர்மனி. போலந்தில் அமைதி நிலவ வேண்டுமானால் எங்கள் சொற்படி போலந்து நடக்கவேண்டும். டான்சிக் (Danzig) எமக்கு வேண்டும். போலிஷ் காரிடரில் வாக்கெடுப்பு நடத்தப்படவேண்டும். நாளை மதியத்திற்குள் போலந்தில் இருந்து ஒரு அரசாங்க அதிகாரி பேர்லினுக்கு வந்து இந்த உடன்படிக்கையில் ஒப்பமிடவேண்டும். மதியம் வரை தான் அவகாசம் பிறகு எங்களை யாரும் குறை கூறமுடியாது. ஹிட்லர் எதிர்பார்த்தததைப் போலவே உருப்படியான பதில் எதுவும் வரவில்லை. எங்கள் கோரிக்கையையை போலந்து நிராகரித்துவிட்டது என்று அறிவித்தார் ஹிட்லர். பிரிட்டனின் தடுமாற்றம் பிரிட்டிஷ் பிரதமர் சாம்பர்லைன் இன்னமும் முடிவெடுக்க முடியாமல் தடுமாறிக்கொண்டிருந்தார். ஹிட்லர் கொத்து கொத்தாக யூதர்களை கொன்று போடுவதை உதட்டளவில் மட்டுமே எதிர்த்தார். சக மனிதர்களை கொல்வது அநியாயம் என்பது போல ஏதோ சொன்னார். மற்றப்படி, யூதர்கள் மீது அவருக்குப் பெரிய அபிமானம் இருக்கவில்லை. அந்த வகையில், ஜேர்மனியை எதிர்த்து போரிடவதில் தார்மீக காரணம் எதையும் சாம்பர்லைனால் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. ஆனால், சமாதானத்துக்கு அல்ல போருக்கு தான் ஹி்ட்லர் ஆயத்தமாகிக் கொண்டிருக்கிறார் என்னும் உண்மை பட்டவர்த்தனமாக தெரியவந்தபோது சோர்ந்து போனார். அப்போதும் கூட, ஏதோவதொரு அதிசய சக்தி குறுக்கிட்டு ஹிட்லரின் கோணல் எண்ணத்தை மாற்றி அமைக்கும் என்று நம்பினார். ஓகஸ்ட் இறுதியில் தனது தங்கை ஹிட்லாவுக்கு ஒரு கடிதம் எழுதினார். யாருமற்ற ஒரு வெளியில் தனியாக நடந்து போவதைப்போல் உணர்கிறேன். வயிற்றில் ஏதோ ஒரு வலி பரவிக்கொண்டிருக்கிறது. உட்கார முடியவில்லை. படுக்க முடியவில்லை. தவியாய் தவிக்கிறேன். போர் தவிர்க்க முடியாது என்ற நிலையில் சாம்பர்லைன் பிபிசிக்கு பேட்டி கொடுத்தார். நான் எத்தனை கசப்பான உணர்வுடன் இருக்கிறேன் என்பதை உங்களால் புரிந்து கொள்ள முடியும் என்று நம்புகிறேன். அமைதி நீடிக்க வேண்டும் என்பதற்காக நான் எடுத்த முயற்சிகள் எல்லாம் தோல்வியடைந்துவிட்டன. நான் எதைச் செய்திருந்தாலும் இந்த நிலைமை ஏற்படுவதைத் தவிர்த்திருக்கமுடியாது. ஹிட்லரின் செய்கைகள் மாறப்போவதில்லை. பலாத்காரத்தை ஹிட்லர் விடுவதாக இல்லை. அவரை தடுத்து நிறுத்துவதென்றால் பலத்தைப் பிரயோகப்படுத்தியே ஆகவேண்டும். போரிற்கு பிரிட்டன் ஆயத்தமாவதற்கும் ஜேர்மனி ஆயத்தமாவதற்கும் நிறைய வித்தியாசங்கள் இருந்தன. ஒப்பீடளவில், ஜேர்மனியைவிட பிரிட்டனின் படைபலம் அதிகம் என்றாலும் போர் ஒன்றே குறிக்கோள் என்பதால் ஜேர்மனியால் வேறு எந்த நாட்டையும் விட வேகமாகத் தன் படைகளைத் தொகுத்துக் கொள்ள முடிந்தது. மேலும், ஹிட்லரால் சுயமாக முடிவெடுக்க முடிந்தது.. தன் தோழமை தேசங்களான இத்தாலி, ஜப்பான் போன்றவற்றோடு பேசி அவர்கள் ஒப்புதலையும் பெற வேண்டிய அவசியம் ஹிட்லருக்கு இருக்கவில்லை. பிரிட்டனுக்கு இது சாத்தியமில்லை. தன்னிச்சையாகக் கிளம்பிப்போய் ஹிட்லரை எதிர்க்க முடியாது. பிரான்ஸுடன் பேசவேண்டும். போலந்திடம் பேசவேண்டும். அவர்கள் ஒப்புதலையும் பெற்றாக வேண்டும். காமல்வெல்த்தில் நடுநாயகமாக பிரிட்டன் இருப்பதால், கனடா, தென் ஆபிரிக்கா, அவுஸ்திரேலியா நியுசிலாந்து ஆகிய நாடுகளிடமும் பேசவேண்டும். ஜேர்மனியைப் போல் அல்லாமல் மிகவும் கவனமாகச் செயற்படவேண்டிய அவசியம் பிரிட்டனுக்கு இருந்தது. கிட்டத்தட்ட சிலந்தி வலைப்பின்னல் போன்ற அமைப்பு அது. கூடுதலாக, பிரிட்டனின் காலனிகள் ஐரோப்பாவைத் தாண்டி உலகம் முழுவதும் பரவியிருந்தன. போர் என்று வந்துவிட்டால் காலனிகளைக் காப்பாற்றியாக வேண்டும். ஜேர்மனியுடன் போர் என்றால் ஜப்பான் வரும். வந்தால், இந்தியா, அவுஸ்திலேரியா, நியுசிலாந்து ஆகிய நாடுகளை ஜப்பானிடம் இருந்து காப்பாற்ற வேண்டியிருக்கும். ஐரோப்பாவில் எப்படி ஜேர்மனி பலம் பொருந்திய தேசமாக வளர்ந்திருக்கிறதோ அதே போல் ஆசியாவில் ஜப்பான் வளர்ந்திருக்கிறது. மூன்றாவது சக்தி, இத்தாலி. தவிரவும், ஒவ்வொரு நாட்டுடனும் ஒவ்வொரு விதமான உறவு. ஒவ்வொரு தலைவர்களுடனும் ஒவ்வொரு மாதிரியான பரிவர்த்தனை, புரிதல்கள். இதில் எதுவும் சேதமடையக்கூடாது. அதே சமயம், பிரிட்டனின் நலனுக்கு எதிராகச் செயற்படும் ஜேர்மனியையும் எதிர்த்தாக வேண்டும். சரியான வியூகங்களை அமைத்து கொண்ட பிறகே போரில் இறங்க வேண்டும். இறங்கிய பிறகு கூடுதல் எச்சரிக்கையுடன் இருக்கவேண்டும். ஐரோப்பாவின் பொதுவான எதிரியாக ஜேர்மனியை ஏற்றுக்கொள்வதில் மேற்குலக நாடுகளிடையே எந்த விதமான தயக்கமும் இல்லை. ஆனால், இத்தாலியையும் ஜப்பானையும் எதிர் தேசங்களாக ஏற்றுக்கொள்ள அவர்கள் தயங்கினார்கள். முசோலினியோடு நல்லுறவு வைத்துக்கொள்ளலாம் என்று பிரான்ஸ் 1935 ல் கருதியது. பிரிட்டன் ஒப்புக்கொள்ளவில்லை. ஜப்பான் சீனாவை ஆக்கிரமித்தபோது பிரிட்டனும் பிரான்ஸும் பெரிதாக அலட்டிக்கொள்ளவில்லை. ஜேர்மனி, இத்தாலி, ஜப்பான், பிரிட்டன், பிரான்ஸ், அமெரிக்கா எல்லோருக்கும் ஒரே கனவு தான். ஒரே கொள்கை தான். ஒரே சித்தாந்தம் தான். தனது நலன் கெடாமல் மற்றவர்கள் பிரதேசங்களைக் கைப்பற்றவேண்டும். இது நிலத்திற்கான போட்டி மட்டுமல்ல அதிகாரத்திற்கான போட்டி. நானா, நீயா போட்டி. யார் வெற்றி பெறுகிறார்களோ அவருக்கே அதிக பிரதேசங்கள் சென்றடையும், யாரிடம் அதிக பிரதேசங்கள் இருக்கிறதோ அவருக்கு அதிகாரம் கூடிப்போகிறது. வளம் கொழிக்கும் பிரதேசங்களை அபகரித்துக்கொள்ளும் போது பொருளாதாரம் உயர்கிறது. லாபம் அதிகரிக்கிறது. லாபம் அதிகரித்தால் ராணுவபலம் அதிகரிக்கும். பலம் அதிகரித்தால் அதிகாரம் அதிகரிக்கும். எனவே போலந்தை தாக்கலாம் என்றார் ஹிட்லர். தாக்குதல் திட்டத்திற்கு ஒரு செல்லப்பெயர் சூட்டியிருந்தார். – Blitzkrieg - மின்னல்வேகயுத்தம் என்று அர்த்தம். மொத்தம் 2400 டாங்கிகள். ஆறு பிரிவாக இவை பிரிக்கப்பட்டிருக்கும். ராணுவத்தின் பிற பிரிவுகளுடன் இவை இணைந்து செயற்படும். எதிரிகளின் எல்லைக்கோட்டிற்கு அருகில் இருந்து தாக்கி, எதிரிகளின் படைகளைத் தனிமைப்படுத்துவது இந்த டாங்கி பிரிவின் வேலை. பிறகு தனிமைப்படுத்தப்பட்ட சிறு படைப் பிரிவுகள் சுற்றிவளைக்கப்பட்டு அழிக்கப்படும். இதற்கு அடுத்த கட்டம், காலாட்படை. முதல் வேலை முடிந்ததும் இந்தப் படைகள் முன்னேறும். பிறகு, விமானப்படை. அதாவது Luftwaffe பிரிவு. இந்த பிரிவில் 4000 போர்விமானங்கள் இருந்தன. பறந்தபடியே குண்டு தூவும் டைவ் பாம்பர்ஸ் எதிரிகளை சுற்றி சுற்றி வரும். எதிரிகளின் தகவல் தொடர்பு சாதனங்களை சேதப்படுத்தும். மொத்த படைபலம் கிட்டத்தட்ட 16 லட்சம். போலந்தை தாக்கியழிக்க Blitzkrieg ஐ தேர்ந்தெடுத்தது ஜேர்மனி. போலந்து போருக்கு தயாராக இல்லை. ஜேர்மனியின் அச்சுறுத்தல் தெரியும். ஆபத்து சூழலாம் என்று தெரியும். ஆனால், எப்படியாவது காலத்தைக் கடத்திவிடலாம் என்று நம்பியது போலந்து. தொழில் முனையும் நாடாக இது இருந்தது. ராணுவத்தைப் பலப்படுத்தவேண்டுமானால் தொழில்துறை லாபகரமாக இயங்கவேண்டும் என்று போலந்து நம்பியது. தன் தயாரிப்புகளின் பெரும்பகுதியை அது ஏற்றுமதி செய்தது. 1936 ல் தேசிய பாதுகாப்பு நிதி என்னும் அமைப்பை உருவாக்கி தேசம் முழுவதும் சுற்றியலைந்து பணம் திரட்ட ஆயுதம் வாங்கினார்கள். ஒரு பக்கம் தொழில்நுட்ப வளர்ச்சி. மற்றொரு பக்கம் அந்தப் பணத்தைக் கொண்டு பாதுகாப்பை பலப்படுத்தும் பணி. கைக்கும் வாய்க்கும் சரியாக இருந்தது. எனவே எப்போதும் அந்தரத்திலேயே நூலிழையில் தொங்கிக் கொண்டிருந்தது பொருளாதாரம். பூர்வீக குடிகளான போலிஷ் மக்களும் யூதர்களும் செக் இனத்தவரும் உக்கிரேனியர்களும் கொண்ட பிரதேசம் போலந்து. முதல் உலகப் போர் ஏற்படுத்திய நெருக்கடியில் இருந்து மீளாமல் தத்தளித்துக்கொண்டிருந்த நாடாகவும் போலந்து இருந்தது. ஹிட்லர் போலந்து படையெடுப்புக்கான முழுத்தயாரிப்பு வேலைகளையும் முடித்திருந்தார். Blitzkrieg - மின்னல்வேகயுத்தம் என்று ஹிட்லரால் பெயரிடப்பட்டிருந்த, உலக மக்களை அடுத்த ஐந்தரை ஆண்டுகளுக்கு உலுக்கி எடுக்கவிருக்கும் மாபெரும் யுத்தத்தின் முதல் வெடிகுண்டு வெடிப்பதற்கான நேரம் மெல்ல மெல்ல நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது. அடுத்தநாள் அதிகாலை நடக்கவிருக்கும் விபரீதத்தை அறியாது போலந்து மக்கள் 31 ஓகஸ்ட் 1939 இரவு தூங்கச் சென்றனர். (தொடரும்) நூல் இரண்டாம் உலகப்போர் எழுதியவர் மருதன் வெளியீடு கிழக்கு பதிப்பகம் மே 2009

“தமிழை ஆய்வுசெய்வதற்கு சமஸ்கிருதம் இன்றி இயலாது” - என்பதற்கான ஒரு பதில் விளக்கமே இது: முதலாவதாக, அசோகனின் ( 268 to 232 BCE.) கல்வெட்டில் சமஸ்கிர்தம் இல்லை. அதாவது சமஸ்கிர்தம் அப்போது இருக்கவில்லை. இந்து எனும் சொல் வேதகாலத்தில் இல்லை. இங்கு, நவீன சிந்தனை என்னும் பெயரில் பிராமணியம் பாதுகாக்கப்படுகிறதா எனும் ஐயம் எழுகிரது. இந்து ஞான மரபு என்று சொல்வது சுத்த அபத்தம். “இது வெறும் மத வழிபாடு மட்டும் அல்ல. இதில் தத்துவம் உள்ளது. அழகியல் உள்ளது. இலக்கியம் உள்ளது. உங்களுக்கு மத நம்பிக்கை இல்லாவிட்டாலும் கூட இதுவே உங்கள்பல்லாயிரம் ஆண்டு கால சிந்தனை மரபு.” – இது தமிழர் மரபு, வந்தேறிகள் தம்முடையவை என்று உரிமை கோருகிறர்கள். அப்படி உறுதியான அடித்தளமிட்டுவிட்டார்கள். இதிலிருந்து விடுபட்டுச் சிந்திப்பது பெரும்பான்மையான அடிமைப்பட்டவர்களுக்கு கடினமாயிருக்குது, முயற்சிகள் போலிவாதமாகத் தெரிகிறது. “தமிழை ஆய்வுசெய்வதற்கு சமஸ்கிருதம் இன்றி இயலாது. தமிழ் மட்டுமே தெரிந்த தமிழாய்வாளன் தமிழின் பெரும்பகுதியை இழந்துவிடுகிறான்” சம்ஸ்கிருதத் தின் பெயரே தமிழில் தானய்யா உள்ளது. “சம்ஸ்கிருத வாக்கு” என்பதே அதன் பெயர். வாக்கு அசல் தமிழ் சொல்லே. சமஸ்கிருதத் தில் வாக்கு என்றால் என்ன என்றே தெரியாது. சம்ஸ்கிருதத்தின் அத்தனை சொற்களுக்கும் தமிழில் தான் பொருள் உண்டு. தன் பெயருக்கே பொருள் கூறத் தெரியாத மொழிதான் சமஸ்கிருதம். “வாக்கு” என்றால் வாயிலிருந்து ஆக்கப்படுவது. வாய் தமிழ் சொல். ஆனால் Monier Williams சொல்கிறார் வ என்றால் blow என்று. அட, அதுக்கும் வாய் தானே வேணும். தமிழிலிருந்து விலத்துவதே அவர்களின் கூட்டு முயற்சி. இது எந்த நாளும் முடியாது. ஒரு நாளைக்கு மாட்டித்தானே ஆகணும். “தமிழும் சம்ஸ்கிருதமும் நெடுங்காலம் ஒன்றை ஒன்று உண்டு வளர்ந்தவை.”- இதிலே தெரிகிறதல்லவா. “ஒன்றில்லாமல் ஒன்றில்லை” என்று ஏன் சொல்லவேன்டும். “உனக்கும் பாதகமில்லாமல் எனக்கும் பாதகமில்லாமல்” எனும் சிறுபிள்ளை வாதம்! அசோகனின் ( 268 to 232 BCE.) கல்வெட்டில் சமஸ்கிர்தம் இல்லை. அதாவது சமஸ்கிர்தம் அப்போது இருக்கவில்லை. “ஜோர்ஜ் எல்ஸ்ட் அவர்களின் கருத்தை வைத்து ஜெயமோகன் கூறிய அபிப்பிராயம்”. வேதத்தில் விஞ்ஞானம், மற்றும் எல்லாம் இருக்குது என்று புளுகுபவர்கள் ஏன் வேற்று நாட்டவரை, ஜோர்ஜ் எல்ஸ்ட், அழைக்கவேண்டும் உதவிக்கு. இங்கு சமஸ்கிருத விற்பன்னர் இல்லையா. எல்லாம் இருக்கும் வேதம் எங்கு போயிற்றுது. வெள்ளக்காரன் சொன்னால் நல்லாவே எடுபடுமே. Wikipedia வில் எல்லா இடமும் இவர்கள் வெள்ளக்காரனையே உதவிக்கு அழைக் கிறார்கள். வெள்ளக்காரன் ஆளும் போது, ஆட்கணக்கெடுப்பதற்கு, இங்கு (இந்தியா என்று ஒரு நாடு இருக்கவில்லை), இஸ்லாமியர், கிறிஸ்தவர் என்றும், மற்றும் நூற்றுக்கணக்கான சமயக்குளுக்களும் இருந்தன. இந்த நூற்றுக்கணக்கான சமயக் குளுக்களையும் ஒரு சாக்கில் போட்டுக்கட்டி இந்து என்று பெயரிட்டான். அப்படி இடையில் வந்த பெயரை ஆதிப்பெயர் என்று சொல்வது தவறில் லையா? ஹிந்து என்பது சிந்து நதியை பாரசீகர் அழைத்தமுறை, அதுவே இந்து வாகியது, அந்தப்பெயரையே வெள்ளக்காரன் பயன்படுத்தினான். ஹிந்து எனும் பெயரையே வந்தேறிப் பிராமணர்களும் பாவித்தார்கள். ஏனெனில் அவர்களும் வந்தவர்களே. இங்கு இருந்தவர்களெண்டால் இங்கத்தைய பெயரான பாரதம் என்று சொல்லியிருக்கவேணுமே. அடிமைகளும் அதையே பாவிக்க வைத்தார்கள், இன்றும் பாவிக்கிறார்கள். இந்து எனும் சொல்லை வேதம், மந்திரம், சுலோகம் எதிலும் காட்ட முடியுமா? 1. வேதங்கள். 2. மூன்று தத்துவங்கள். (பிரஸ்தான திரயம்) கீதை, உபநிடதங்கள், பிரம்ம சூத்திரம். 3. ஆறு தரிசனங்கள். சாங்கியம், யோகம், நியாயம், வைஷேடிகம், பூர்வமீமாம்சம், உத்தர மீமாம்சம். 4. ஆறு மதங்கள். சைவம், வைணவம், சாக்தம், கௌமாரம், காணபத்யம், சௌரம். இவை எவற்றிலும் ஹிந்து, இந்து எனும் சொல் இல்லவேயில்லை, பிற்காலத் தில் செருகப்பட் டாலொழிய. “அதற்குள் இந்தியச் சிந்தனை மரபின் தாக்கம் ஏற்படத் தொடங்கிய பிறகுதான்” இந்தியச் சிந்தனை மரபு: இது எங்கிருந்தோ வந்த வேறொன்றாகக் காட்ட முனைகிறார். அதை நம்மவர்களும் ஏற்க முனைகின்றனர். “சிந்தனைகளுக்கு அடிப்படையாக அமைபவை ஊகங்கள். Hypothesis. அவற்றை உருவாக்குவது வாழ்க்கைத் தரிசனம். பிரபஞ்ச தரிசனம். அவை பண்பாட்டால்உருவாக்கப்பட்டு நெடுங்காலமாக மெல்ல மெல்ல வளர்ந்து வந்தவையாகவே இருக்கும்”. இதை இங்கு வந்தேறும் போது கொண்டிருந்தார்களா. அப்படியாயின் சொந்த இடத்திலும் அந்த சிந்தனைகளின் சுவடுகள் இருக்கணுமே! இருந்திருந்தால் ஏன் ஜோர்ஜ் எல்ஸ்ட் "இந்தியா" என்று ஒன்றுக்குப் பின்னர்தான் அதைக்கண்டார்? “இன்றுகூட நாம் பெயர் வைப்பதற்கு சமஸ்கிருதப் பெயர்களைத்தான் தேடுகிறோம். இதனை வாசித்துக் கொண்டிருக்கும் பலருடைய பெயர் சமஸ்கிருதக் கலப்பால் ஆனவைதான்”. – Chinese களின் பெயர்களில் பாதி ஆங்கிலப் பெயர் - புரியுமா காரணம். ஜெயமோகன், தமிழையும், தமிழரையும் அழித்த பிராமணியத்துக்கு, நவீன எழுத்து எனும் போர்வையில் வக்காலத்து வாங்குகிறாரா. அவர் தனது கடமையை செவ்வனே செய்கிறார், விழிப்பாயிருக்க வேண்டியது நாங்களே.

றவுசர் சாப்பாட்டு கடை - மந்தவெளி சென்னை..