கதிரவன் கதிர்களைத் தூரிகையாக்கி
வானில் வண்ணம் தீட்டுகிறான்

சித்திரமாய் வானம் சிவப்பின்றி
வசந்த காலத்தை விரட்டியபடி
சோர்வுடன் சொல்லிழந்து நிற்கின்றது

புள்ளினங்கள் கூடப் புதர்களில் மறந்துவிட
புரிந்துகொள்ள முடியாக் கோடுகள்
பார்க்குமிடமெங்கும் பரவிக்கிடக்கிறது

பகட்டாய்க் கிளை பரப்பி நின்ற
பாதையோரத்து மரங்கள் கூடச்
பச்சை தொலைத்த இலைகளுடன்
செருக்கிழந்து நிற்கின்றன

பாதை நிறைத்துக் கிடக்கும்
பழுத்துப் பழுப்பான இலைகள்
பரிதவித்து நிலை மறந்து
பக்கம் பக்கம் கிடக்கின்றன

குளிர் கலந்து வீசும் காற்று என்
குதூகலம் கொஞ்சம் கலைத்து
கூதல் கொள்ளும் உடலசைத்து
குளிர் உதற முனைகிறது

கண்மூடி ஒருகணம்
காலக் கணக்கை வியந்தபடி
கனக்கும் மனம் சுமந்து
கால்வீசி நடக்கின்றேன்

காலத்திற்கேற்ப கவிதை. இலையுதிர் காலத்தின் வாசலில். நிற்கும் எமக்கு கவிதையின் ஒவ்வோர் வரியும் காலத்தோடு எம்மை ஒன்றிணைக்கிறது.

தொடரட்டும் உங்கள் கவிமழை.....

இயற்கையிடம் பல பாடங்கள் பதிந்து கிடக்கின்றன

காலத்தக்கேற்ப அவை நடந்து கொள்கின்றன

நாமும் கற்றுக்கொள்ளணும்

வளைந்து நிமிர பழகிக்கொள்ளணும்

 

காலத்துக்கேற்ற கவிதைவரிகள்  தொடருங்கள் சுமே

அழகான படமும் அதற்கேற்ற கவியும் நன்றாக உள்ளது.....தொடரட்டும் உங்கள் படைப்புக்கள் சுமோக்கா!

வருகை தந்த உறவுகள் துல்பன், புத்தன்,விசுகு அண்ணா, தமிழினி ஆகிய உறவுகளே நன்றி.

இலையுதிர் காலத்தின் சின்னங்கள்,

கலைந்து போகின்ற சருகுகளாய்...,

நனைந்தும் சிதைந்தும்,

நாளைய துளிர்ப்புக்காய்,,,,,

தம்மை ஆகுதியாக்கின்றன!

 

கீழ் வானம் வெளிக்கின்ற வேளையில்,

தற்கொலை செய்கின்ற சூரியன்களல்ல...!

 

வசந்த காலத்துக்காக.....,

இசைவுடன் மரணத்தை ஏந்தும்...,

இனிமையான நினைவுகள் அவை!

 

உங்கள் கவிதையின் இலையுதிர் காலத்தின் சோகத்தை அப்பட்டமாகச் சொல்கின்றது!

 

தொடர்ந்து கவியுங்கள் ! 

 

வரவுக்கு நன்றி புங்கை

பச்சைகளை வழங்கிய உறவுகள் புத்தன்,ஆரத்தி,புங்கை,ரதி,தமிழினி,யாயினி,அன்புத்தம்பி,அஞ்சரன் ஆகிய உறவுகளுக்கு நன்றி. 

கவிதை அருமை .

வரவுக்கு நன்றி அர்ஜுன்

பச்சை தந்த கண்மணி அக்கா, உடையார், அர்ஜுனுக்கும் நன்றி

தொடரட்டும் உங்கள் கவிமழை.................................................

வரவுக்கு நன்றி பெருமாள்