19 hours ago, மெசொபொத்தேமியா சுமேரியர் said:

விருந்தினர்கள் வருவதால் ஒருவாரத்துக்கு எழுத முடியாதுள்ளது. மன்னியுங்கள் உறவுகளே🥴

வந்தவர்கள்  இன்னுமா போகல நாங்க வெயிட்டிங் வாசிக்க 🤠

3 minutes ago, தனிக்காட்டு ராஜா said:

வந்தவர்கள்  இன்னுமா போகல நாங்க வெயிட்டிங் வாசிக்க 🤠

இவ கடையில சாப்பாடுகள் வாங்கிக் குடுத்தால் அவர்கள் எப்படி போவார்கள். சமைத்து கொடுத்திருந்தால் இப்ப அவர்களும் போய் தொடரும் தொடர்ந்திருக்கும்.....!   😁

3 minutes ago, suvy said:

இவ கடையில சாப்பாடுகள் வாங்கிக் குடுத்தால் அவர்கள் எப்படி போவார்கள். சமைத்து கொடுத்திருந்தால் இப்ப அவர்களும் போய் தொடரும் தொடர்ந்திருக்கும்.....!   😁

அப்போ சமைத்த சாப்பாட்டை சாப்பிட்டால் துண்டைக்காணோம் துணியைக்காணோம் என ஓடுவார்கள் போல சொல்கிறீர்களே  அப்படியா அண்ண 🏃‍♂️

2 minutes ago, தனிக்காட்டு ராஜா said:

அப்போ சமைத்த சாப்பாட்டை சாப்பிட்டால் துண்டைக்காணோம் துணியைக்காணோம் என ஓடுவார்கள் போல சொல்கிறீர்களே  அப்படியா அண்ண 🏃‍♂️

அப்போ சமைத்த சாப்பாட்டை (ஒரு வாரத்துக்கு முன்) சாப்பிட்டால் ஓடுவினம்தானே . ஆனால் சகோதரி சுமே நன்றாக சமைப்பார்.பார்க்க வடிவாய் இருக்கும்.....!   👍

On 5/3/2019 at 5:35 PM, தனிக்காட்டு ராஜா said:

வந்தவர்கள்  இன்னுமா போகல நாங்க வெயிட்டிங் வாசிக்க 🤠

இரண்டுவார விடுமுறையில் வந்தவர்களை கலைக்கிறதோ நான்???

On 5/3/2019 at 5:41 PM, suvy said:

இவ கடையில சாப்பாடுகள் வாங்கிக் குடுத்தால் அவர்கள் எப்படி போவார்கள். சமைத்து கொடுத்திருந்தால் இப்ப அவர்களும் போய் தொடரும் தொடர்ந்திருக்கும்.....!   😁

ம்க்கும் நாங்கள் விருந்தோம்பலில் சிறந்தவர்களாக்கும். உடன உடன சமச்சுக் குடுத்துத்தான் பழக்கம்.

On 5/3/2019 at 5:47 PM, தனிக்காட்டு ராஜா said:

அப்போ சமைத்த சாப்பாட்டை சாப்பிட்டால் துண்டைக்காணோம் துணியைக்காணோம் என ஓடுவார்கள் போல சொல்கிறீர்களே  அப்படியா அண்ண 🏃‍♂️

😡 நல்லா வாயில வருது.

On 5/3/2019 at 5:52 PM, suvy said:

அப்போ சமைத்த சாப்பாட்டை (ஒரு வாரத்துக்கு முன்) சாப்பிட்டால் ஓடுவினம்தானே . ஆனால் சகோதரி சுமே நன்றாக சமைப்பார்.பார்க்க வடிவாய் இருக்கும்.....!   👍

சாப்பிட்டாலும் சுவையாய்த்தான் இருக்கும் அண்ணா

Edited May 5, 20196 yr by மெசொபொத்தேமியா சுமேரியர்

போனில் இருந்து படம் பதிவேற்ற முடியவில்லை. கணனி வேலை செய்யுதில்லை. 

மாலை ஆறு மணிபோல் தங்குவிடுதிக்கு வந்து மேலே செல்வதற்காகக் காத்திருக்க வரவேற்பிலிருக்கும் பெண் எங்களை அழைக்கிறாள். என்ன என்று போய்க் கேட்டால் கிரேக்கத்தில் இருக்கும் தீவுகளில் மூன்று தீவுகளுக்கு உங்களைக் கப்பலில் அழைத்துப் போவார்கள். கோட்டலில் இருந்து பேருந்தில் ஒருமணி நேரப் பயணம். இங்கிருந்தே உங்களை அழைத்துப்போய்  மீண்டும் கொண்டுவந்து விடுவார்கள். உங்களுக்கு விருப்பமா என்றாள். எவ்வளவு காசு என்று என் கணவர் கேட்க, ஒருவருக்கு 125 யூரோஸ். காலை உணவை நாமே இங்கு பொதிசெய்து தருவோம். நீங்கள் காலை 5 மணிக்குத் தயாராக இருக்கவேண்டும் என்றவுடன் சரி நாங்கள் வருகிறோம் என்றுவிட்டு வெளியே வாங்கிவந்த இரவு உணவையும் உண்டுவிட்டு வெள்ளணவே தூங்கச் செல்கிறோம்.

அதிகாலை எழுந்து குளித்து வெளிக்கிட்டு வரவேற்ப்பில் சென்று காத்திருக்க பிளாஸ்டிக் பெட்டியில் பொதி செய்யப்பட்ட  உணவு தண்ணீர்ப் போத்தல், யூஸ் போத்தல் என்பவற்றைக் கொண்டுவந்து தருகிறாள் ஒருபெண். அட நல்லாத்தான் ஒழுங்கு செய்கிறார்கள் என்று மனிசன் கூற எனக்கு வேறு யோசனை ஓடுகிறது.

சிறு வயதிலிருந்தே எனக்கு பஸ்ஸில் பிரயாணம்செய்வது என்பது ஒவ்வாமை. வேம்படிக்குப் படிக்கப் போன காலத்திலிருந்தே போகும்போது பஸ்ஸில் நின்றே போவதும் வரும்போது எப்படியோ உயரமான இருக்கையை முதலில் ஏறிப் பிடிப்பதுமாக வாழ்க்கையை ஓட்ட முடிந்தது. உயரமான சீட் அல்லது பஸ்ஸின் முன்பக்கத்து இருக்கைகள் என்றால் சரி. அல்லது தலை சுற்ற ஆரம்பித்து விடும். வாந்தி வருவதுபோன்று அந்த நாளே விரயமாகிவிடும்.

 உல்லாச பஸ்களில் நின்று பயணம் செய்ய அனுமதிக்க மாட்டார்கள். முன் சீட் எல்லாம் ஆட்கள் இருந்தால் என் பயணம் எப்படி இருக்கப் போகிறது என்பதே என் பயமாகி எதற்கும் இரண்டு பைகளை வரவேற்புப் பெண்ணிடம் கேட்டு வாங்கி என் கைப்பையில் வைத்துக் கொண்டேன். உந்தப் பிரச்சனைக்கு மருந்து வாங் கினாய்  தானே. அதை போடன் இப்ப என்கிறார் மனிசன். அதை லண்டனிலேயே மறந்து விட்டு வந்ததை கூறி அந்தாளிட்டை திட்டும் வாங்கிக் கொண்டிருக்க கதவைத் திறந்துகொண்டு வந்த ஒருவர் எமக்கு வணக்கம் கூறிவிட்டு எங்கள் பெயர்களைக் கூற நாம் எழுந்தோம்.
எதற்கும் ஒரு முயற்சி செய்து பார்ப்போம் என்று எண்ணி என் பிரச்சனையைக் கூறி முன்னிருக்கை வேண்டும். தர முடியுமா என்றேன். இங்கிருந்துதான் பஸ் கிளம்புகிறது. றைவரின் சீற்றையும் அதற்குப் பக்கத்தில் உள்ள தனது சீற்றையும்  விட்டுவிட்டு நீ எங்கு வேண்டுமானாலும் இருக்கலாம் என்று அவர் நகைச்சுவையாகக் கூற எனக்கு ஏற்பட்ட மன நின்மதி சொல்லிட முடியாது.

பஸ்ஸில் ஏறி அமர்ந்து பிரயாணம் ஆரம்பிக்க என் மனதில் எப்ப கப்பலைப் பார்ப்போம் என்ற பெரிய அவா உண்டாயிற்று. 1982 ஆம் ஆண்டில் இலங்கையில் இருந்து அம்மாவுடன் இந்தியாவுக்குச் சுற்றுலாவுக்குச் சென்றபோதுதான் முதல் கப்பல் பயணம். கடல் அப்போதும் ஆனந்தமாக இருந்ததுதான் ஆனாலும் கடலில் விழுந்தாலும் என்ற பயத்தில் அம்மா சுதந்திரமாகக் கடலைப்பார்க்க விடவில்லை. அதன்பின் யேர்மனியில் இருந்து லண்டன் வந்தபோது பல தடவைகள் பிரயாணக் கப்பலில் இரவில் வந்ததாலும் குளிர், காற்று போன்றவற்றால் கடலை இரசிக்க முடியவில்லை. நீண்ட நாட்களாக ஒரு கடற் பயணம் செல்வதை பற்றிய ஆசை இருந்தது.அது தானாகவே கூடி வந்ததில் நானும் கணவனுமாக எந்தக் கவலைகளுமற்று விடுமுறையில் என்பது அதீத மகிழ்வையும் நிறைவையும் தர ஆவலாகக் காத்திருக்கவாரம்பித்தேன்.

வேறு வேறு தங்கு விடுதிகளில் நிறுத்தி மற்றவர்களையும் ஏற்றிக்கொண்டு ஒரு மணிநேரத்தில் கடற்கரையை அடைந்தோம். அங்கே எம்மைக் கூட்டிக்கொண்டு போனவர்கள் எம்மிடம் பணத்தைப் பெற்றுக்கொண்டு பிறையானச் சீட்டையும் தர விரைந்து சென்று கப்பலைப் பார்த்தால் கப்பல் சிறிதாகவே இருந்தது. நானோ டைட்டானிக் கப்பலை மனதில் நினைத்துக்கொண்டே சென்றிருந்தேன். மூன்று அடுக்குகள் கொண்டதாக இருந்தது அது. கீழ் தளத்தில் கனஅடித் தடுப்புக்களூடாகத்தான் கடலைப் பார்க்க முடியும். நான் அதை விரும்பவில்லை. மேல் தளத்துக்குச் சென்று வசதியாக இடம் பிடித்த்துக் கொண்டேன். அதன்பின் பலரும் வர எல்லா இருக்கைகளும் நிரம்பிவிட்டது. இன்று எதோ எனக்கு அதிட்டம் தான் என மனம் நின்மதியானது.

On 5/3/2019 at 12:41 PM, suvy said:

இவ கடையில சாப்பாடுகள் வாங்கிக் குடுத்தால் அவர்கள் எப்படி போவார்கள். சமைத்து கொடுத்திருந்தால் இப்ப அவர்களும் போய் தொடரும் தொடர்ந்திருக்கும்.....!   😁

யப்பா சாமிகளே, எப்படியெல்லாம் சிந்திக்கிறீர்கள்..? 

கப்பல் சிறிதாக இருந்தாலும் கடற்பயணம் மனதில் பேருவகையை ஏற்படுத்தியது. மத்தியதரைக் கடலில் கலக்கும் சிறிய கடற்பகுதிக்கு மிருடன் கடல் என்று பெயர். ஆனால் அவர்கள் கப்பல் மத்தியதரைக் கடலில் செல்வதாகவே எமக்குக் கூறினர். இந்தச் சிறிய கடலே இத்தனை பெரிதாக இருக்கிறது. பெருங்கடல்கள் எப்படி இருக்கும் என்று பார்க்கவேண்டும் என்ற ஆசையும் கூடவேபயமும் எழுந்தது.  

முதலில் எம்மை கைட்றா என்னும் அழகிய தீவில் இறக்கிவிட்டனர். நாமாகவே சென்று இடங்களைப் பார்த்துவிட்டு இரண்டு மணி நேரத்தில் திரும்ப கப்பலுக்கு வந்துவிட வேண்டும்.பக்கத்தில் எல்லோரும் போகிறார்கள் என்று நாமும் போனால் ஒரு பழைய தேவாலயம். சரி அதையும் பார்த்துவிடுவோம் என்று பார்த்துவிட்டு பலரும் போய்க்கொண்டிருந்த ஒரு வீதியைத் தெரிவு செய்தோம். ஆரம்பத்தில் அவை சிறிய வீதிகளாக முழுவதும் வெண்கற்களால் நிலம், வீதி வீடுகள் எல்லாமே வெள்ளையாகத் தெரிந்தன. கழுதை போன்ற ஒன்றைக்கொண்டுவந்து குதிரையில் போகப் போகிறீர்களா என்று ஒருவன் கேட்கிறான். உயரம் குறைவாக இருக்க ஏறிப் பார்ப்போமா என எண்ணி மனிசனிடம் கேட்க பாவம் கழுதை என்று மனிசன் காலை வாருகிறார்.
சிலர் அதில் ஏறிச் செல்வதை பெருமூச்சுடன் பார்த்துவிட்டு நடக்கத் தொடங்குகிறேன். தொடர் வீடுகள். வீதியிலே வாசல்கள் இருக்கின்றன.கொஞ்சம் ஏற்றமாக இருக்கிறது. கடும் வெய்யில் என்றாலும் கடற்காற்றில் நன்றாக இருக்கிறது.தொடர்ந்து நடக்க நடக்க மழைக் குன்றுகள் தான் தெரிகின்றன.தொட்டம் தொட்டமாக வீடுகள். பாதை உயர உயரச் செல்கின்றது. கிட்டத்தட்ட முக்கால் மணிநேரம் நடக்க ஒரு உணவு விடுதி வருகிறது . நேரம் பத்தரை என்பதனாலும் கப்பலில் கொண்டுவந்த காலை உணவைக் கப்பலில் உண்டதாலும் பசி இல்லை. ஆனாலும் நடந்து களைத்ததனால் கோப்பி அருந்திவிட்டுச் செல்வோம் என்று அங்கே அமர்ந்து கோப்பியும் அவர்களின் கேக்கும் உண்டுவிட்டு எழுந்து மீண்டும் நடக்கிறோம். வெட்டை வெளிகளையும், மரம் செடி, கொடிகளையும் பார்த்துக்கொண்டிருக்க நேரம் போய்விட்டது. மீண்டும் திரும்ப வருகிறோம்.

இன்னும் ஒரு பத்து நிமிட நடையில் கப்பலை அடைந்துவிடலாம். இருந்தாற்போல் பெரிய குழல் ஊதுவதுபோல் எமது கப்பலில் இருந்து சத்தம் வருகிறது. கப்பல் புறப்பட ஆயத்தமாகி அதன் பாதையை பூ ட்டிடத்தொடங்கிவிட்டனர்.  நெஞ்சு பாதை பதைக்க stop என்று கத்தியபடி ஓடி வருகிறோம் நாம் இருவரும். எடுத்த கப்பலை நிறுத்தி மீண்டும் எமக்குப் பாதையைத் திறந்து விடுகின்றனர். மனதில் பெரிய நின்மதியும் கூடவே வெட்கமும் எழுகின்றது. மன்னியுங்கள் என்று அதில் நின்றவரிடம் கூறிவிட்டு உள்ளே சென்று அமர்கின்றோம்.

பன்னிரண்டரை  முதல் ஒரு ஒன்றரை மணி வரை கப்பலிலேயே  மதிய உணவு என்று எமது வழிகாட்டி கூறியிருந்தார். பபே என்பதனால் எதற்கும் முதலே உண்பது நல்லது என்று எண்ணி மேலே செல்லாது காத்திருக்கிறோம். நேரம் நெருங்க கதவைத் திறந்துகொண்டு சென்றால் சனம் நெருக்கி அடித்தபடி நிற்கின்றனர். ஒருவாறு இடம்பிடித்து அமர்ந்து உணவை உண்ண ஆரம்பித்தோம். இந்திய உணவுகளும் மீன் வகைகளும் மரக்கறிகளும் செய்துவைத்திருந்தனர். சுவையாகவே இருக்க இரசித்து உண்டுகொண்டிருக்க என்ன குடிக்கிறீர்கள் என்று ஒருவர் வந்து கேட்டார். கணவர் கோலா சொல்ல நான் எனக்கு கலந்த பணம் வேண்டும் என்று ஒரேன்ஜ் வித் ginger என்று ஓடர் செய்தேன். சிறிது நேரத்தில் வந்த பணியாள் தோடம் பழம் இல்லை என்று கூறி எலுமிச்சையில் இஞ்சி போட்டு வேறு ஒரு சிரப் விட்டுத் தருகிறேன் நன்றாக இருக்கும் என்றான். சரி கொண்டுவா என்றுவிட்டு பார்த்துக்கொண்டு இருந்தால் அழகாக அலங்கரித்துக் கொண்டு வருகிறான்.

வாயில் வைத்துக் குடிக்க ஒரு கசப்புத் தெரிகிறது. குளிர்பானங்களுக்குத் தனியாக நாம் பணம் செலுத்தவேண்டும் என்று கூறி பில்லையும் தர வாங்கிப் பார்த்தால் கோலா 5 யூரோஸ் எனது பணம் 7யூரோஸ் என்று இருக்கு. அனியாயக் காசு என்று மனிசன் புறுபுறுக்க அந்தாளின் திட்டுக்குப் பயந்து எதுவும்சொல்லாமல் மிச்சம் வைப்போமோ என்று நினைத்த யூஸைக் குடித்து முடிக்கிறேன். 

 

2 hours ago, மெசொபொத்தேமியா சுமேரியர் said:

கழுதை போன்ற ஒன்றைக்கொண்டுவந்து குதிரையில் போகப் போகிறீர்களா என்று ஒருவன் கேட்கிறான். உயரம் குறைவாக இருக்க ஏறிப் பார்ப்போமா என எண்ணி மனிசனிடம் கேட்க பாவம் கழுதை என்று மனிசன் காலை வாருகிறார்.

ஒரு உயிரைக் காப்பாற்றியதற்காக அத்தாருக்கு நன்றி சொல்ல வேண்டும்.

மனிசன் திரிஷாவின் ரசிகர் போல, விலங்குகளின் மேல் வாஞ்சையுடன் இருக்கின்றார். மனிசியின் கால் வலியை விட கழுத்தை முதுகு வலியில் துன்புறக் கூடாது என்று நினைப்பது எவ்வளவு பெருந்தன்மை.......!  😁

8 hours ago, ஈழப்பிரியன் said:

ஒரு உயிரைக் காப்பாற்றியதற்காக அத்தாருக்கு நன்றி சொல்ல வேண்டும்.

 

2 hours ago, suvy said:

மனிசன் திரிஷாவின் ரசிகர் போல, விலங்குகளின் மேல் வாஞ்சையுடன் இருக்கின்றார். மனிசியின் கால் வலியை விட கழுத்தை முதுகு வலியில் துன்புறக் கூடாது என்று நினைப்பது எவ்வளவு பெருந்தன்மை.......!  😁

இரவிரவா கால்பிடிச்சு விட்டதை எழுத மறந்திட்டன் அண்ணாமாரே.🤪🤣🤭

                                                 

      வடிவா தெரியுமா அவர்தான் என்று ......நீங்கள் அசதியில் தூங்கி இருக்க அவர் கழுதையை கை காட்டி விட்டுட்டு போய் இருப்பார்.....!  😄

அனுபவித்து எழுதியிருக்கிறீர்கள் அக்கா சுவார்சியமாக இருக்கிறது.

3 hours ago, மெசொபொத்தேமியா சுமேரியர் said:

 

இரவிரவா கால்பிடிச்சு விட்டதை எழுத மறந்திட்டன் அண்ணாமாரே.🤪🤣🤭

ஆகா நம்பீட்டம் நம்பீட்டம்.

13 hours ago, suvy said:

                                                 

      வடிவா தெரியுமா அவர்தான் என்று ......நீங்கள் அசதியில் தூங்கி இருக்க அவர் கழுதையை கை காட்டி விட்டுட்டு போய் இருப்பார்.....!  😄

வடிவாத் தெரியும் ஏனெண்டா கோட்டலுக்குள்ள ஆறாம் மாடிக்கு கழுதை ஏறுமளவு அகலமான lift இல்லை😛

13 hours ago, புலோலியூரான் ரவீ..ன் said:

அனுபவித்து எழுதியிருக்கிறீர்கள் அக்கா சுவார்சியமாக இருக்கிறது.

நன்றி வரவுக்கு புலோலியூரான்

10 hours ago, ஈழப்பிரியன் said:

ஆகா நம்பீட்டம் நம்பீட்டம்.

நம்பாட்டிப் போங்கோ😆

நேரம் எடுத்து பயணக்கதையை  பகிர்ந்தமைக்கு  நன்றி 

10 hours ago, நிலாமதி said:

நேரம் எடுத்து பயணக்கதையை  பகிர்ந்தமைக்கு  நன்றி 

நன்றி அக்கா வரவுக்கு

பச்சைக்கள் தந்து என்னை உற்சாகப்படுத்திய உறவுகள் தமிழினி, ஏராளன், மீரா,புங்கையூரன், ஈழப்பிரியன் அண்ணா , சுவி அண்ணா ஆகியோருக்கு நன்றி.

ஒரு மணி நேரம் சென்றபின் கப்பல் மீண்டும் போறோஸ் என்னும் ஒரு தீவை அடைகிறது. ஆனால் எந்தவித கவர்ச்சியும் அற்று இருக்கிறது தீவு. எக்கச்சக்கமான சிறிய உல்லாசப் படகுகள் மரக்கறிகள் அடுக்கியதுபோல் கரைகளில் கட்டப்பட்டிருக்கின்றன. ஒன்றிரண்டு படகுகள் மட்டும் கடலில் செல்கின்றன.

ஒரு அரை மணி நேரம் நீங்கள் சுற்றிப் பார்க்கலாம் என்கிறார் எமது வழிகாட்டுபவர். தலை தெறிக்க ஓடிவந்த அனுபவம் அரைமணியில் சுற்றிப்பார்க்கும் ஆசையை நிராகரிக்க நானும் கணவரும் கடக்கரையின் ஓரமாக படகுகளைக் கணக்கெடுத்தபடி நடக்கின்றோம். மதியம் இரண்டரை ஆகிவிட்டதால் பயங்கர மதிய வெய்யில் சுடுகிறது. பத்து நிமிடத்தின் பின்னர் திரும்பி நடக்கிறோம். போகும் வழியில் நிரைக்கு ஆட்கள் இல்லாத உணவகங்கள் மட்டும் தான். எமது கப்பலில் வந்த பலரும் அங்கேயே சுத்திக்கொண்டிருக்கின்றனர். முதல் பார்த்த தீவைப் போலவே கிட்டத்தட்ட இத்தீவும் இருந்ததால் தீவைச் சுற்றிப் பார்க்கவேண்டும் என்ற ஆசை பலருக்கும் எழவில்லையாக்கும்  என எண்ணியபடியே வருகிறேன்.

அடுத்ததாக எஜீனா என்னும் இன்னொரு தீவுக்குப் போகப் போகின்றோம். தீவைச் சுற்றிப்பார்க்க விருப்பமானவர்கள் வாருங்கள். பஸ்ஸில் அழைத்துப் போவோம். தனியாகவும் நீங்கள் செல்லலாம். ஒருவருக்கு 20 யூரோஸ். ஒரு மணிநேரம் நேரம் சுற்றிப் பார்க்க.பின்னர் கடலுணவு பஃபே என்கிறார். வழிகாட்டுபவர். பஃபே என்றவுடன் ஒரு இருப்பது பேர்வரை நாங்களும் வருகிறோம் என்று கூறுகின்றனர். மீண்டும் எமது கப்பல் புறப்படுகிறது.

இம்முறை நான் கப்பலின் உள்ளேயோ மேலேயோ போய் இருக்காமல் முதலாவது தளத்தில் நின்றபடியே கடலைப் பார்த்துக்கொண்டு எப்போது கரை வரும் என்று பார்த்துக்கொண்டு நிற்கிறேன். மீண்டும் எனக்கு பஸ்ஸில் முன்பக்கம் இடம் பிடித்துத் தீவைச் சுற்றிப் பார்க்க வேண்டும் என்னும் எண்ணம் எழுகிறது. கணவர் தான் போய் இருக்கப் போகிறேன் என்கிறார். தீவை அடைய இன்னும் அரை மணி நேரம் இருக்குது தானே என்ற எண்ணத்தில் வாருங்கள் கோப்பி குடிப்போம் என்று கணவரை இழுத்துக்கொண்டு செல்கிறேன். அங்கு இரண்டு மூன்றுபேர் கோப்பிக்கு பணத்தைச் செலுத்திவிட்டு காத்துக்கொண்டிருக்கின்றனர். நானும் பணத்தைச் செலுத்திவிட்டு நிற்கிறேன்.கணவர் கதிரையில் அமர்ந்துவிட்டார்.

பத்து நிமிடமாகிவிட்டது  இன்னும் எனக்கு கோப்பி வரவில்லை. ஒருவன் ஆடிப்பாடிக் கோப்பி போட்டுக்கொண்டும் இளம் பெண்களைக் கண்டால் பல்லைக் காட்டிக் கதைத்துக்கொண்டும் வேலையில் கவனமின்றி இருக்கிறான். எனக்குப் பின் வந்த பெண் ஒருவருக்கு எனக்குத் தராது கோப்பியைக் குடுக்க நான் கோபத்துடன் எனக்கு என்னும் தராமல் அவளுக்கு கொடுக்கிறாய் என்கிறேன். அவன் சிரித்துக்கொண்டு கூல் கூல் என்று சொல்லியபடி அவர்கள் மொழியில் அவளுடன் கதைத்துக் கொண்டு நிற்க, என் பணத்தைத் திரும்பக் கொடு எனக்குக் கோப்பி வேண்டாம் என்கிறேன். அவன் வேண்டுமென்றே தன் மொழியில் கதைக்கிறான். என் நல்ல காலம் அந்தநேரம் பார்த்து எமது வழிகாட்டி படிகளில் இறங்கி வருகிறார். நான் அவரிடம் சென்று முறையிடுகிறேன். அவர் சென்று அவனிடம் எதோ கூற என் பக்கம் திரும்பி சொறி என்றுவிட்டு கோப்பி தயாரிக்கிறான். நான் எனக்கு கோப்பி வேண்டாம் பணத்தை தா என்கிறேன் மீண்டும். நீ போய் இரு நான் கொண்டுவாறன்  என்றபடி வழிகாட்டி என்னைச் சமாதானப்படுத்த, நான் கணவருக்குப் பக்கத்தில் சென்று அமர்கிறேன். உனக்குப் போற இடம் எல்லாம் பிரச்சனை தான் என்று மனிசன் நக்கலாச் சிரிக்குது.
வழிகாட்டுபவர் எமக்கு கோப்பிகளைக் கொண்டுவந்து வைத்தபடி கெதியாக் குடியுங்கள் இன்னும் பத்து நிமிடம் தான் இருக்கு என்று கூற கோப்பியைக் குடிதத்துவிட்டு மீண்டும் வாசலுக்கு அண்மையில் கணவரையும் இழுத்துக்கொண்டு போய் நிற்கிறேன்.

வழிகாட்டியும் கீழேயே நின்றது மனதுக்கு நின்மதியாக இருக்கு. கப்பல் நின்றவுடன் வழிகாட்டிக்குப் பின்னாலேயே நானும் கணவரும் சென்று பஸ் எங்கே நிற்கிறது என்று கேட்க அவர் அதோ தூரத்தில் நிற்கும் வெள்ளை பஸ் தான் என்கிறார். நல்ல காலம் வேறு நிற பஸ்கள் பல நின்றதால் வெள்ளையை அடையாளம் கண்டு நானும் கணவரும் விரைந்து சென்று வாசலில் நிற்கிறோம். வழிகாட்டி மிச்சப்பேரைக் கூட்டிக்கொண்டு வந்தபின் கதவு திறக்க நானும் கணவரும் முன் இருக்கையைப் பிடித்து அமர்கிறோம்.

மலைக் குன்றுகள் நிறைந்த ஒரு சிறிய தீவு. கடல் நீர் பளிங்கு போல் தெளிவாக இருக்கிறது. பார்த்தவுடன் தண்ணீரில் இறங்கவேண்டும் போல் ஆசை எழ, இக்கடலில் குளிக்க முடியாதா என்று கேட்கிறேன். நேரம் போதாது என்கிறார் வழிகாட்டி. ஏற்ற இறக்கமான பாதையில் பஸ் செல்கின்றது. ஆங்காங்கே சிறிய வீடுகள் கண்ணுக்குத் தெரிகின்றன.  மற்றப்படி ஒன்று இரண்டு பேரைத்தான் வீதியில் காண முடிகின்றது. நேரே எம்மை ஒரு தேவாலயத்துக்கு கூட்டிச் செல்கின்றார். உயர்ந்த ஒரு கோபுரத்தோடு நிற்கிறது தேவாலயம். வேறு வழியின்றி அதை பார்த்துவிட்டு வெளியே வர மூன்று நான்குபேர் பிஸ்ராசியோ ( pistachio nuts)ஐ வைத்து விற்றுக்கொண்டிருக்கின்றனர். அதில் வயதுபோன கணவன் மனைவி வைத்திருந்த இடத்தில் சென்று அவர்கள் உண்டு பார்க்கவென்று வைத்திருந்த  பிஸ்ராசியோக்கள் சிலதை உண்டு பார்க்கிறோம். மிகவும் ருசியாகவும் மலிவாகவும் இருக்க ஒரு கிலோவை வாங்கிக்கொண்டு வருகிறோம். அங்கு நிறைய விளைவதாக வழிகாட்டி கூறி மரத்தையும் எமக்கு காட்டுகிறார். மஞ்சள் நிறப் பூக்களுடனும் சிறிய இலைகளுடனும் பிஸ்ராசியோ மரங்கள் நிற்கின்றன.

அதன் பின்னர் மீண்டு பஸ்ஸில் ஏறி இயற்கை அழகை இரசித்தபடி கப்பல் நிற்கும் இடத்துக்கு வருகிறோம். கடலுணவு  பஃபே உண்ணலாம் வாருங்கள் என எல்லோரையும் வழிகாட்டி அழைக்க விதவிதமான கற்பனையோடு நானும் செல்கிறேன். நல்ல வாசனைகள் மூக்கைத் துளைக்கின்றன. எம்மை உணவகத்துக்கு அழைத்துக்கொண்டு போகிறார் என்று நாம் நினைக்க உணவகத்துக்கு பக்கத்தில் மூன்று நான்கு வாங்குகள் போட்டிருக்க அதில் எம்மை அமரச் சொல்லிவிட்டு உள்ளே செய்கிறார் வழிகாட்டி. ஒரு சிறிய மேசை அங்கே இருக்கிறது.

ஒரு பெண் சில யூஸ் பெட்டிகளையும் பிளாஸ்டிக் கப்புகளையும் கொண்டுவந்து வைக்கிறாள். எல்லோரும் பசியுடன் இருந்ததால் உடனே யூஸ்களைக் குடிக்கவாரம்பிக்க நாமும் சேர்ந்துகொள்கிறோம். சிறிது நேரத்தில் ஒரு பாத்திரத்தில் உருளைக்கிழங்குப் பொரியலையும் இருவிதமான சோஸ்களையும் அத்தோடு சிறிய பேப்பர் தட்டுக்களையும் கொண்டுவந்து வைத்துவிட்டுப் போகிறாள். மற்றவர்கள் எழுந்து அவற்றை எடுத்து உண்ண நான் போகாமல் கடலுணவுகள் வரட்டும் என்று காத்திருக்கிறேன். நானும் கொஞ்சம் எடுக்கப்போறன் என்றபடி எழுந்து சென்ற மனிசன் பாத்திரத்தை உருட்டிப்பிரட்டி மிச்சமிருந்த மூன்று துண்டுகளைப் பொறுக்கிக் கொண்டு வருகிறார். இந்த ஒன்றையாவது தின் என்று ஒரு துண்டை எனக்குத் தந்துவிட்டு இரண்டைத் தான் உண்ண இந்த ஒண்டாய் உண்டு நான் ஏன் வாயைப் பழுதாக்குவான் நீங்களே சாப்பிடுங்கோ என்று குடுத்திட்டு வழிகாட்டியைத் தேடுகிறன். அவனை அந்தப் பக்கமே காணேல்லை.

மீண்டும் அந்தப் பெண் வர முதலே போய் எடுப்பம் அப்பா.பிறகு கிடைக்காது என்றபடி நான் எழுந்து சென்று பார்த்தால் ஒரு குடும்பம் சாப்பிடக் கூடிய சிறிய இறால் பொரியல், கணவாய்ப் பொரியல் மீன் பொரியல் மூன்றையும் கொண்டுவந்து வைத்திருக்கிறாள். எரிச்சலை அடக்கிக்கொண்டு நான்கைந்து பொரியல்களை   எடுத்துக்கொண்டுவந்து  வாயில் வைத்தால் உறைப்புப் புளிப்பற்று எண்ணெய் இழுத்து .... ஒன்றைச் சாப்பிடவே வெடுக்கு மணத்துடன்  ...... இறாலை எடுத்தால் அது சோர்ந்துபோய் விழுது. எனக்கு வேண்டாம் என்று மனிசனிடம் கொடுத்துவிட்டு மீண்டும் போய் யூஸை வாரத்துக்கு குடித்து வயிறை நிரப்பிக்கொண்டு எதுவும் கூறாது வந்திருக்க, நால்லா ஏமாத்திப்போட்டாங்கள். பழசை சூடாக்கித் தந்திருக்கிறாங்கள் கள்ளப்பயல்கள் என்று கோவப்படாத மனிசன் கோவத்துடன் ஏசுறார். ஆனாலும் பசியில் தட்டில் ஒரு துரும்பு கூட இருக்கவிடாமல் எல்லாரும் கோப்பைகளைக் காலி செய்யினம்.

ஒரு பத்து நிமிடத்தில் அந்த வழிகாட்டி உள்ளேயிருந்து வந்து "விரைவாக வாருங்கள் எல்லாரும் கப்பலுக்குப் போகவேண்டும் உடனே" என்கிறான். எல்லாரும் அவன் மேல் இருந்த கோபத்தை மறந்து  கப்பலுக்கு விரைகின்றனர். கப்பல் புறப்பட்டு மீண்டும் அரை மணி நேரத்தில் கரையை அடைய நான் இறங்கி கோட் டலுக்குப் போவதற்கான பஸ்சில் ஓடிப்போய் முதலாவதாக ஏறுகிறேன்.

இரவு ஏழு மணிக்கு பஸ் தங்குமிடத்தை அடைய உள்ளே செல்லாது பக்கத்தில் இருந்த ஒரு உணவகத்துக்குச் சென்று இரு உணவுகளை வாங்கி உண்டுவிட்டு வர மனம் அதன் ருசியில் நின்மதியாகிறது.

பிஸ்ராசியோ மரம்

 

அங்கு நின்ற பூமரங்கள் சில

 

 

 

 

 

 

Edited May 19, 20196 yr by மெசொபொத்தேமியா சுமேரியர்

53 minutes ago, மெசொபொத்தேமியா சுமேரியர் said:

 

 அக்கறை நம்பர் வன்:- கமரா கவனமடி...🤣
அக்கறை நம்பர் ரூ:- தட்டிப்போடாதை...