லெப்.கேணல் பொன்னம்மான், மேஜர் கேடில்ஸ் உட்பட 10 போராளிகளின் 30 ம் ஆண்டு வீரவணக்க நாள் இன்று.

[Athi30]

நாவற்குழி படைமுகாம் மீதான தாக்குதலுக்கு 14.02.1987 அன்று வெடிமருந்து நிரப்பப்பட்ட ஊர்தி ஒன்று வெடிக்க வைத்த பின்னரேயே தாக்குதல் அணிகள் உட்புகுந்து முகாமைக் கைப்பற்றுவதெனத் திட்டம் தீட்டப்பட்டது.

படைமுகாமின் வாயில் உள்ள படையினர் ஐயம் கொள்ளக்கூடாது என்பதற்காக படையினருக்கு குடிநீர் கொண்டு செல்ல பயன்படுத்தப்படும் தண்ணீர் தாங்கி ஊர்தி (பவுசர்) போன்றதொரு ஊர்தி வெடிமருந்து நிரப்பப்பட்டது.

எனினும் இறுதி நேரத்தில் தண்ணீர் தாங்கியிலிருந்து நீர் ஒழுகியது. இதனை அடைக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்ட வேளை எதிர் பாராத வகையில் ஏற்பட்ட வெடிவிபத்தில் காவியமான மூத்த தளபதி லெப்.கேணல் பொன்னம்மான், தென்மராட்சி பொறுப்பாளர் மேஜர் கேடில்ஸ், விடுதலைப் புலிகளின் தொழில்நுட்பப் பிரிவுப் பொறுப்பாளர் கப்டன் வாசு, லெப்.சித்தார்த்தன் உட்பட 10 போராளிகளின் 30 ம் ஆண்டு வீரவணக்க நாள் இன்றாகும்.

தந்தை தாய் இருந்தால் நமக்கிந்த தாழ்வெல்லாம் வருமோ ஐயா....

என்ற பாடல் முகாமுக்குள் ஒலித்துக் கொண்டிருந்த ஓரிரவில் தோழர்கள் காற்று வெளியில் நின்று கொண்டிருந்தார்கள். அருமையான அந்தப் பாடல் காற்றில் என்னமாய் வந்து அவர்களை உதைத்தது.

விடுதலைப் புலிகள் இயக்கத்தில் புதிதாக இணைந்து பயிற்சி எடுப்பதற்காக பயிற்சி முகாமில் நின்று கொண்டிருந்த புதியவர்களுக்கு நெஞ்சில் மெல்லிய துயரினை அந்த வரிகள் எழுதியிருக்கக்கூடும்.

ஆனால் அந்த அத்தனை பேருக்கும் தாயாக, தந்தையாக, அண்ணனாக, அம்மானாக, நின்ற பொன்னம்மானே அந்தப் பாடலைப் பாடிக் கொண்டிருந்தார். அம்மான் இருக்கும் இடத்தில் எப்போதுமே மகிழ்ச்சி குடிகொண்டிருக்கும். ஆனால் எப்போதும் தமிழர் துயரநிலை கண்டு அவர் உள்ளம் கொதித்துக் கொண்டிருந்தது. அவர் அந்தப் பாடலை அடிக்கடி பாடும்போது தமிழர் துயரநிலையை சூட்சுமமாகப் பாடுவதாக தோழர்கள் நினைத்துக் கொள்வார்கள்.

விடுதலைப் புலிகள் இயக்கத்தின் தலைவர் பிரபாகரனுடன் அக்காலத்தில் தோளோடு தோளாய் நின்று இயக்கத்தைப் பலமாகக் கட்டியெழுப்புவதற்காக அயராது உழைத்தார் அம்மான்.

எழுபதுகளின் நடுப்பகுதியில் பிரபாகரனுடன் இணைந்து கொண்டு செயற்படத் தொடங்கி உமையாள்புரம், திருநெல்வேலி தாக்குதல் உட்பட பல தாக்குதல்களில் தனது துணிவையும், வீரத்தையும் வெளிப்படுத்தியிருந்தார்.

1983ஆம் ஆண்டு திருநெல்வேலியில் 13 படையினர் கொல்லப்பட்ட நடவடிக்கைக்குப் பின்னர் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் இயக்கம் மிகவும் வேகமாகவும் அதேவேளை நிதானத்துடனும் வளரத் தொடங்கியது.

போர்ப் பயிற்சிகள் இந்தியாவில் தொடங்கின. அங்கு நடந்த முதலாவது பாசறையின் பொறுப்பாளராக இருந்த பொன்னம்மான் பயிற்சியின் போதே சகவீரர்களை எமது இயக்கத்தின் விதிமுறைக்கேற்ப உருவாக்கிக் கொண்டிருந்தார். இந்தப் பாசறையில் தளபதிகளான கிட்டு, விக்டர், புலேந்திரன், சூசை, பொட்டு, கணேஸ், அருணா, ராதா, பரமதேவா, பதுமன், கேடில்ஸ் போன்றவர்கள் உட்பட சுமார் நூறுபோராளிகள் இருந்தனர்.

பயிற்சியை முடித்துக் கொண்ட பொன்னம்மான் தமிழ்நாட்டில் பல இடங்களில் பயிற்சி முகாம்களை ஏற்படுத்தி புதிய வீரர்களை புரட்சியாளர்களாக்கினார். உலகமே வியக்கக்கூடிய வகையில் எமது போராட்டம் வளர்ச்சியடைவதற்குத் தேவையான, புதிய வீரர்களிற்குப் பயிற்சி அளித்தல், வேண்டிய ஆயுதங்களைச் செய்து கொள்ளல் போன்ற முக்கிய விடயங்களில் பொன்னம்மானின் முயற்சி கணிசமாக இருந்தது என்றே சொல்லலாம்.

வெடிமருந்துகளைக் கையாள்வதில் பொன்னம்மான் மிகவும் வல்லுனராக இருந்தார். அதற்கேற்றவாறு மேலும் பல வீரர்களை, ஆயுதங்கள் செய்யும் பிரிவிற்குத் தகுதியுள்ளவர்களாகவும் ஆக்கியிருந்தார்.

பேராட்டத்திற்கு கை எறிகுண்டு கணிசமான அளவு தேவையாக இருந்தது. அன்றைய காலகட்டத்தில் குண்டு தயாரிப்பு வேலைகள் இயலாமல் இருந்தது. பொன்னம்மானின் கடுமையாக முயற்சியினால் 85, 86ஆம் ஆண்டுகாலப் பகுதியில் மாதாமாதம் ஆயிரக்கணக்கில் கைக்குண்டுகள் தயாரிக்க வழிசெய்தார்.

இந்தியாவில் 2000இற்கும் அதிகமான வீரர்களைத் தோற்றுவித்தது மாத்திரமன்றி படையின் தொழில்நுட்பத் வளர்ச்சிக்கும் முதன்மைக் காரணியாக பொன்னம்மான் செயற்பட்டார். பெரும் எண்ணிக்கையிலான விடுதலை வீரர்களை உருவாக்கி புலிகளின் இயக்க வரலாற்றில் பெரும் சாதனை படைத்தவர் பொன்னம்மான். பல சிறப்புக்களும், தகுதியும், ஆளுமையும் மிக்க பொன்னம்மானின் போராட்ட வாழ்வின் இறுதிக்கணங்கள் வீரம் செறிந்தவை.

யாழ்ப்பாணத்தில் உள்ள நாவற்குழி எனும் படைமுகாம் மீது தாக்குதலை நடத்த தளபதி கிட்டுவும் தோழர்களும் திட்டமிட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். அத்தாக்குதலில் பொன்னம்மானும் முக்கிய பங்கேற்று செயற்பட்டுக் கொண்டிருந்தார். படை முகாம் மிகவும் பலம் பொருந்திய வெளி அமைப்பைக் கொண்டிருந்தது. அது கடல் நீர் உள்வாங்கிய பகுதி.

சுற்றிவர நூறு யாருக்கும் மேலாக ஒரே வெளிப் பகுதி. வெட்டை வெளி. சிறு நகர்வும் எதிரிக்குத் தெரிந்து விடக்கூடிய வாய்ப்பு இருந்தது. படை முகாமைச் சுற்றி நான்கு பாதுகாப்பு அரண்கள் அமைக்கப்பட்டு மண்ணை சுவர்போல குவித்து வைத்திருந்தனர். அவர்களுடைய காவல் அரண்களை உடைத்துக் கொண்டு உட்புகுவது என்பது மிகவும் கடினமானதும் எமது வீரர்கள் தரப்பில் அதிக இழப்புக்களை ஏற்படுத்தக் கூடியதுமான முயற்சி.

எனவே அவர்களுக்கு அதிர்ச்சியூட்டி அந்த அதிர்ச்சியில் இருந்து மீண்டு அவர்கள் காவல் அரண்களை பலப்படுத்துவதற்கு முன்னர் நாம் தாக்கி உட்புகக் கூடியதாகத் திட்டம் தீட்டப்பட்டது.

நாள் தோறும் அந்த படை முகாமுக்கு தண்ணீர் எடுத்துக் கொண்டு ஒரு நீர்தாங்கி ஊர்தி (பவுசர்) செல்வது வழக்கம். அது வெளியாரின் வண்டி கூலிக்கு அமர்த்தப்பட்டு இருந்தது.

எனவே அதைப் போலவே ஒரு பவுசர் வண்டியைத் தயாரித்து, அதன் கீழ் அரைவாசிப் பகுதிக்கு தண்ணீரை விட்டு, திட்டமிட்ட நாளில் உள்ளே அனுப்பி வெடிக்க வைத்து முகாமை தாக்கியழிப்பதற்கான வேலைகள் நடக்கத் தொடங்கின.

பழைய வண்டியைப் போல் ஒரு புதிய வண்டியைத் தயாரிப்பது என்பது மிகவும் கடினமான விடயமாக இருந்தது. அதிலும் அந்த பவுசர் எஙகோ தாக்குதலுக்குள்ளாகி ஒரு பக்கத்தில் நசுங்கியும் இருந்தது. அது மாத்திரமல்ல தோழர்கள் செய்யும் வண்டி வாயில் காவலர்களைத் தாண்டிச் செல்ல வேண்டி இருந்ததால் அதேபோல் நசுக்கப்பட வேண்டி இருந்தது.

இயற்கையாக விபத்துக்குள்ளான வண்டியைப் போல் வெடிமருந்தேற்றிச் செல்லும் வண்டியை மிகச் சிரமத்திற்குப் பின் உருவாக்கினார்கள். புதிதாக மை பூசிய புவுசரை பழைய பவுசரைப் போல் உருமாற்றம் செய்ய வேண்டியிருந்தது. ஏன் பழைய வண்டியில் ஏற்பட்டிருந்த துருப்பிடித்த பகுதிகூட தாக்குதலுக்கு தயாரான பவுசரில் இருந்தாக வேண்டும். அதைவிடவும் பவுசர் இரு பகுதியாகப் பிரிக்கப்பட்டு கீழ் பகுதி வெடிமருந்து நிரப்பிய பகுதியாகவும், மேல் பகுதியில் தண்ணீர் நிரம்பிய பகுதியாகவும் தயாரித்தோம். ஏனென்றால் முகாம் வாயிலில் உள்ள காவல் அரணில் இருப்பவர்கள் பவுசரின் மேல் ஏறி மூடியைத் திறந்து தண்ணீரைப் பார்த்தபின்தான் உள்ளே செல்ல விடுவார்கள்.

இத்தனை கடினங்களிற்கும் மத்தியிலும் அந்த பவுசரை மிக நேர்த்தியாக வடிவமைத்தார்கள்.

பவுசருக்கு வெடிமருந்தை இணைக்கும் பணியை பொன்னம்மான் எடுத்துக் கொண்டார். இம்முயற்சிக்கு வழிகோலி, அயராது உழைத்து வந்தவன் கேடில்ஸ்தான். கேடில்ஸ் அப்போது சாவகச்சேரிப் பகுதிக்கு பொறுப்பளராக விளங்கியவன். மிகத் துல்லியமாக முகாமை வேவு பார்த்து, படை முகாமினது ஒவ்வொரு நடவடிக்கையையும் கண்காணித்து வைத்திருந்தான்.

கேடில்சும், வாசுவும் சேர்ந்துதான் இரவுபகலாக உழைத்து அந்த பவுசரை உருவாக்கினார்கள். அவர்களுக்குத் துணையாக ரஞ்சன் எனும் பொறியியலாளர் ஒருவர் பணியாற்றினார். (அவர் பொன்னம்மானின் உறவினரும்கூட. மிகுந்த மதிநுட்பம் வாய்ந்த ரஞ்சன், வாசுவோடு சேர்ந்து வானூர்தி தயாரிக்கும் பணியிலும் ஈடுபட்டு வந்தார். முழுவதுமாக தன்னை இயக்கத்துடனேயே இணைத்துக் கொண்டவர்).

14-02-1987 அன்று தாக்குதல் நடத்துவதாக இருந்தது. கெரில்லா தாக்குதல்களை இரவு நடத்துவதுதான் தோழர்களுக்கு ஏற்றதாக இருந்தது. தாக்குதல் தொடங்கினால் படை உலங்குவானூர்திகள், குண்டு வீச்சு வானூர்திகளும் தகவல் பெற்று எம்மைத் தாக்கத் தொடங்கலாம்.

பகல் வேளையானால் மேலிருந்து கண்டுபிடித்து குண்டு வீசுவது அவர்களுக்கு மிகவும் சுலபமான விடயம். ஆனால் பிற்பகல் 6 மணிக்குப் பின் இராணுவ முகாமுக்கு தண்ணீர் கொண்டு செல்ல அனுமதிக்கப்படுவதில்லை. எனவே கடைசி சந்தர்ப்பத்தை தோழர்கள் தாக்குதலுக்கான நேரமாக குறித்துக் கொண்டார்கள். 6:30 மணிக்கு சண்டை தொடங்குமானால் சுமார் ஒரு மணி நேரத்தில் இருட்டடித்துவிடும். அதன்பின் தோழர்களுக்கு மிகவும் பாதுகாப்பாகவே இருக்கும்.

முதல்நாள் இரவிரவாக பொன்னம்மான், வாசு, ரஞ்சன் ஆகியோர் மருந்தடைத்தனர். வெடிமருந்தின் நச்சுத்தன்மை அவர்களைப் பாதித்தது. அதனால் மூவரும் மிகச் சோர்வாக வேறு இருந்தார்கள். அதிகாலை வெடிமருந்து இணைக்கப்பட்ட நிலையில் பவுசர் தயாராக நின்றது. அம்மான் அவ்விடத்திலேயே தூங்கியும் விட்டார். வாசுவும் கிட்டுவும் தாக்குதல் குழுக்களைப் பிரித்து அவரவர்களுக்குத் தேவையான வெடிபொருட்களை இணைத்து கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். மூன்று பெரிய சுமையூர்திகள் (லொறிகள்) ஏற்பாடு செய்யப்பட்டன.

முகாமுக்குள் சென்ற பவுசர் வெடித்ததும் ஜொனி, கேடில்ஸ், சூசை தலைமையிலான குழுக்கள் சுமையூர்திகளில் விரைந்து முகாமுக்குள் சுட்டுக் கொண்டே உட்புகுவதாகத் திட்டம். சுமையூர்திகளின் முன்புறமும், மேல்பக்கமும் மணல் மூட்டைகள் அடுக்கப்பட்டன. முதல் சுமையூர்தியில் உந்துகணையுடன் (ரொக்கட் லோஞ்சருடன்) நிற்பவன் உட்புகும் போது உந்துகணையால் வாயில் காவலரணை உடைத்தெறிவதாக திட்டம் தீட்டப்பட்டிருந்தது.

நேரம் பிற்பகலை நெருங்கிக் கொண்டிருக்க தாக்குதல் குழுக்கள் தத்தமது நிலைகளுக்கு செல்லத் தொடங்கி விட்டனர். பவுசரை அனுப்பும் பொறுப்பு பொன்னம்மான், கேடில்ஸ், வாசு, ஆகியோரிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டிருந்தது. கிட்டு தாக்குதலை நடத்துவதற்காக, அனைவருடனும் தொலைத்தொடர்பு கருவி மூலம் தொடர்பு ஏற்படுத்தக்கூடிய வகையில் இடம் தெரிந்தெடுக்கப்பட்டு அதற்குரிய வசதிகள் செய்திருந்தார்.

கிட்டு ஐந்து மணியளவில் எல்லாக் குழுக்களையும் சரி பார்த்து வந்து கொண்டிருந்தார். நேரம் நெருங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. ஒரு குழுவினர் நின்ற வீட்டில் அவர்களை சரிபார்த்துக் கொண்டிருந்தார்... மிகப்பெரிய சத்தத்தைத் தொடர்ந்து ஒரு முறை பூமி அதிர்ந்தது. அதிர்ச்சி, வியப்பு, சற்றும் புரியவில்லை. 5:30க்கு வேறு இந்த வெடிச்சத்தம் கேட்டதால் தோழர்கள் மத்தியில் ஒரே குழப்பம்.

கிட்டு பொன்னம்மானை வாக்கியில் பலதடவை கூப்பிட்டார். கேடில்சைக் கூப்பிட்டார். வாசுவைக் கூப்பிட்டார். பதில் இல்லை. பல தடவைகள் அழைத்தார். மீண்டும் பதில் இல்லை. ஜொனியை அழைத்தார்: பதில் வந்தது. ஜொனியை அழைத்து உடனடியாக சத்தம் கேட்ட இடத்திற்கு அனுப்பினார். ஜொனி அங்கு சென்ற போது எங்கும் தூசிமயம். பிரளயம் ஒன்று ஏற்பட்டதைப் போல இருந்தது.

அவ்விடத்தில் பெரிய குழி, அதற்கருகில் கேடில்சினுடைய கார் நொறுங்கிப் போய் கிடந்தது. இதற்கு 50 யார் தூரத்தில் சுமையூர்தி ஒன்று நின்றது. ஐவர் அதற்குள் இறந்து கிடந்தார்கள். தண்ணீர் நிரப்பிக் கொண்டிருக்கையில் பவுசர் வெடித்து விட்டது. ஆனால் அந்த இடத்தில் நின்று நிகழ்வைப் பார்த்த யாரும் உயிருடன் இல்லை.

பொன்னம்மான், கேடில்ஸ், வாசு, ரஞ்சன் ஆகியோர் அந்த இடத்துக்கு வந்ததாக தோழர்கள் கூறினார்கள். பவுசரில் தண்ணீர் நிரப்பும்போது தண்ணீர் சிறிது ஒழுகியதாம். அதைப் பொன்னம்மான் கேடில்சுக்கும் வாசுவுக்கும் தெரிவித்து பொறியியலாளர் ரஞ்சனையும் அழைத்துக் கொண்டு பவுசர் நின்ற இடத்திற்கு சென்றார்கள். பொறியியல் நடவடிக்கையின் போது வெடிவிபத்து ஏற்பட்டுள்ளது.

இதனை உறுதிப்படுத்த, அங்கு நின்ற எவருமே இல்லை. எல்லோரையும் தேடினார்கள். வாசுவின் பிஸ்டலும், அடையாள அட்டையும் கேடில்சின் காற்சட்டையின் ஒரு பகுதியும்தான் கிடைத்தது. பொன்னம்மானை அடையாளம் காணக்கூடியவகையில் அவருடைய உடலோ, உடலின் பகுதியோ எந்தத் தடமும் கிடைக்கவில்லை. ஈழத்தில் வீசிக் கொண்டிருக்கும் காற்றோடு காற்றாய் அவர் மறைந்து விட்டார்.

முகாம்கங்களில் கலைநிகழ்ச்சிகளை வைப்பித்தும், குறும்புகள் செய்தும், நடித்தும், சிரிக்க வைத்து, எந்த நேரமும் மகிழ்ச்சையைக் குடிகொள்ள வைத்திருக்கும் அந்த மனிதன் இன்று இல்லை.

"அம்மான் ஒரு பாட்டுப் பாடுங்கோ" என்று தோழர்கள் அடம் பிடிப்பதும் அவர் எப்போதும் தோழர்களுக்காய் பாடிக் காட்டும் அந்தப் பாட்டும் நினைவில் நனைய கண்கள் பனிக்கின்றன.

ஈரமான இதயம் சுமந்த மனிதர்களின் நண்பனாய், தந்தையாய், தனையனாய், தாயாய், எல்லாமுமாய் நின்ற எங்கள் அம்மானிடம் வளர்ந்த எத்தனையோ தோழர்கள் இன்றும் அவரது கனவைச் சுமந்தபடி மண்ணில் நிற்கிறார்கள்.

விடியும் திசையில் பயணம் நடந்த.. 

 

 

[ஈழப்பிரியன்]

வீர வணக்கங்கள்

[புங்கையூரன்]

பொன்னம்மான் மறைந்த அன்று...சுண்டிக்குளியடியில் நின்றிருந்தேன்!

அந்தச் சத்தம் இன்னும் காதில் ஒலிப்பது போன்ற பிரமை!

அடுத்த வாங்கிலிருந்தவன்...அழிந்து போனதை இன்றும் நம்ப முடியவில்லை!

விடியலை நோக்கிய பயணத்தில் வீழ்ந்த அனைவருக்கும்....வீர வணக்கம்!

[தமிழ் சிறி]

லெப்.கேணல் பொன்னம்மான்.. அவர்களுக்கு வீர வணக்கங்கள்.

Edited February 14, 2017 by தமிழ் சிறி

[raja.m1982]

வீர வணக்கங்கள்

[தமிழரசு]

தந்தை தாய் இருந்தால் நமக்கிந்த தாழ்வெல்லாம் வருமோ ஐயா....

என்ற பாடல் முகாமுக்குள் ஒலித்துக் கொண்டிருந்த ஓரிரவில் தோழர்கள் காற்று வெளியில் நின்று கொண்டிருந்தார்கள். அருமையான அந்தப் பாடல் காற்றில் என்னமாய் வந்து அவர்களை உதைத்தது.

எமது இயக்கத்தில் புதிதாக இணைந்து பயிற்சி எடுப்பதற்காக பயிற்சி முகாமில் நின்று கொண்டிருந்த புதியவர்களுக்கு நெஞ்சில் மெல்லிய துயரினை அந்த வரிகள் எழுதியிருக்கக்கூடும்.

ஆனால் அந்த அத்தனை பேருக்கும் தாயாக, தந்தையாக, அண்ணனாக, அம்மானாக, நின்ற பொன்னம்மானே அந்தப் பாடலைப் பாடிக் கொண்டிருந்தார். அம்மான் இருக்கும் இடத்தில் எப்போதுமே மகிழ்ச்சி குடிகொண்டிருக்கும். ஆனால் எப்போதும் தமிழர் துயரநிலை கண்டு அவர் உள்ளம் கொதித்துக் கொண்டிருந்தது. அவர் அந்தப் பாடலை அடிக்கடி பாடும்போது தமிழர் துயரநிலையை சூட்சுமமாகப் பாடுவதாக தோழர்கள் நினைத்துக் கொள்வார்கள்.

எமது இயக்கத்தில் எமது தேசியத் தலைவர் பிரபாகரனுடன் அக்காலத்தில் தோளோடு தோளாய் நின்று இயக்கத்தைப் பலமாகக் கட்டியெழுப்புவதற்காக அயராது உழைத்தார் அம்மான்.

எழுபதுகளின் நடுப்பகுதியில் எமது தலைவருடன் இணைந்து கொண்டு செயற்படத் தொடங்கி உமையாள்புரம், திருநெல்வேலி தாக்குதல் உட்பட பல தாக்குதல்களில் தனது துணிவையும், வீரத்தையும் வெளிப்படுத்தியிருந்தார்.

1983ஆம் ஆண்டு திருநெல்வேலியில் 13 படையினர் கொல்லப்பட்ட நடவடிக்கைக்குப் பின்னர் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் இயக்கம் மிகவும் வேகமாகவும் அதேவேளை நிதானத்துடனும் வளரத் தொடங்கியது. போர்ப்பயிற்சிகள் இந்தியாவில் தொடங்கின. அங்கு நடந்த முதலாவது பாசறையின் பொறுப்பாளராக இருந்த பொன்னம்மான் பயிற்சியின் போதே சகவீரர்களை எமது இயக்கத்தின் விதிமுறைக்கேற்ப உருவாக்கிக் கொண்டிருந்தார். இந்தப் பாசறையில் தளபதிகளான கிட்டு, விக்டர், புலேந்திரன், சூசை, பொட்டு, கணேஸ், அருணா, ராதா, பரமதேவா, பதுமன், கேடில்ஸ் போன்றவர்கள் உட்பட சுமார் நூறுபோராளிகள் இருந்தனர். பயிற்சியை முடித்துக் கொண்ட பொன்னம்மான் தமிழ்நாட்டில் பல இடங்களில் பயிற்சி முகாம்களை ஏற்படுத்தி புதிய வீரர்களை புரட்சியாளர்களாக்கினார். உலகமே வியக்கக்கூடிய வகையில் எமது போராட்டம் வளர்ச்சியடைவதற்குத் தேவையான, புதிய வீரர்களிற்குப் பயிற்சி அளித்தல், வேண்டிய ஆயுதங்களைச் செய்து கொள்ளல் போன்ற முக்கிய விடயங்களில் பொன்னம்மானின் முயற்சி கணிசமாக இருந்தது என்றே சொல்லலாம்.

வெடிமருந்துகளைக் கையாள்வதில் பொன்னம்மான் மிகவும் வல்லுனராக இருந்தார். அதற்கேற்றவாறு மேலும் பல வீரர்களை, ஆயுதங்கள் செய்யும் பிரிவிற்குத் தகுதியுள்ளவர்களாகவும் ஆக்கியிருந்தார். பேராட்டத்திற்கு கை எறிகுண்டு கணிசமான அளவு தேவையாக இருந்தது. அன்றைய காலகட்டத்தில் குண்டு தயாரிப்பு வேலைகள் இயலாமல் இருந்தது. பொன்னம்மானின் கடுமையாக முயற்சியினால் 85, 86ஆம் ஆண்டுகாலப் பகுதியில் மாதாமாதம் ஆயிரக்கணக்கில் கைக்குண்டுகள் தயாரிக்க வழிசெய்தார். இந்தியாவில் 2000இற்கும் அதிகமான வீரர்களைத் தோற்றுவித்தது மாத்திரமன்றி படைய தொழில்நுட்பத் வளர்ச்சிக்கும் முதன்மைக் காரணியாக பொன்னம்மான் செயற்பட்டார். பெரும் எண்ணிக்கையிலான விடுதலை வீரர்களை உருவாக்கி இயக்க வரலாற்றில் பெரும் சாதனை படைத்தவர் பொன்னம்மான். பல சிறப்புக்களும், தகுதியும், ஆளுமையும் மிக்க பொன்னம்மானின் போராட்ட வாழ்வின் இறுதிக்கணங்கள் வீரம் செறிந்தவை.

யாழ்ப்பாணத்தில் உள்ள நாவற்குழி எனும் படைமுகாம் மீது தாக்குதலை நடத்த தளபதி கிட்டுவும் தோழர்களும் திட்டமிட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். அத்தாக்குதலில் பொன்னம்மானும் முக்கிய பங்கேற்று செயற்பட்டுக் கொண்டிருந்தார். படை முகாம் மிகவும் பலம் பொருந்திய வெளி அமைப்பைக் கொண்டிருந்தது. அது கடல் நீர் உள்வாங்கிய பகுதி. சுற்றிவர நூறு யாருக்கும் மேலாக ஒரே வெளிப் பகுதி. வெட்டை வெளி. சிறு நகர்வும் எதிரிக்குத் தெரிந்து விடக்கூடிய வாய்ப்பு இருந்தது. படை முகாமைச் சுற்றி நான்கு பாதுகாப்பு அரண்கள் அமைக்கப்பட்டு மண்ணை சுவர்போல குவித்து வைத்திருந்தனர். அவர்களுடைய காவல் அரண்களை உடைத்துக் கொண்டு உட்புகுவது என்பது மிகவும் கடினமானதும் எமது வீரர்கள் தரப்பில் அதிக இழப்புக்களை ஏற்படுத்தக் கூடியதுமான முயற்சி. எனவே அவர்களுக்கு அதிர்ச்சியூட்டி அந்த அதிர்ச்சியில் இருந்து மீண்டு அவர்கள் காவல் அரண்களை பலப்படுத்துவதற்கு முன்னர் நாம் தாக்கி உட்புகக் கூடியதாகத் திட்டம் தீட்டப்பட்டது.

நாள் தோறும் அந்த படை முகாமுக்கு தண்ணீர் எடுத்துக் கொண்டு ஒரு நீர்தாங்கி ஊர்தி(பவுசர்) செல்வது வழக்கம். அது வெளியாரின் வண்டி கூலிக்கு அமர்த்தப்பட்டு இருந்தது. எனவே அதைப் போலவே ஒரு பவுசர் வண்டியைத் தயாரித்து, அதன் கீழ் அரைவாசிப் பகுதிக்கு தண்ணீரை விட்டு, திட்டமிட்ட நாளில் உள்ளே அனுப்பி வெடிக்க வைத்து முகாமை தாக்கியழிப்பதற்கான வேலைகள் நடக்கத் தொடங்கின.

பழைய வண்டியைப் போல் ஒரு புதிய வண்டியைத் தயாரிப்பது என்பது மிகவும் கடினமான விடயமாக இருந்தது. அதிலும் அந்த பவுசர் எஙகோ தாக்குதலுக்குள்ளாகி ஒரு பக்கத்தில் நசுங்கியும் இருந்தது. அது மாத்திரமல்ல தோழர்கள் செய்யும் வண்டி வாயில் காவலர்களைத் தாண்டிச் செல்ல வேண்டி இருந்ததால் அதேபோல் நசுக்கப்பட வேண்டி இருந்தது. இயற்கையாக விபத்துக்குள்ளான வண்டியைப் போல் வெடிமருந்தேற்றிச் செல்லும் வண்டியை மிகச் சிரமத்திற்குப் பின் உருவாக்கினார்கள். புதிதாக மை பூசிய புவுசரை பழைய பவுசரைப் போல் உருமாற்றம் செய்ய வேண்டியிருந்தது. ஏன் பழைய வண்டியில் ஏற்பட்டிருந்த துருப்பிடித்த பகுதிகூட தாக்குதலுக்கு தயாரான பவுசரில் இருந்தாக வேண்டும். அதைவிடவும் பவுசர் இரு பகுதியாகப் பிரிக்கப்பட்டு கீழ் பகுதி வெடிமருந்து நிரப்பிய பகுதியாகவும், மேல் பகுதியில் தண்ணீர் நிரம்பிய பகுதியாகவும் தயாரித்தோம். ஏனென்றால் முகாம் வாயிலில் உள்ள காவல் அரணில் இருப்பவர்கள் பவுசரின் மேல் ஏறி மூடியைத் திறந்து தண்ணீரைப் பார்த்தபின்தான் உள்ளே செல்ல விடுவார்கள்.

இத்தனை கடினங்களிற்கும் மத்தியிலும் அந்த பவுசரை மிக நேர்த்தியாக வடிவமைத்தார்கள்.

பவுசருக்கு வெடிமருந்தை இணைக்கும் பணியை பொன்னம்மான் எடுத்துக் கொண்டார். இம்முயற்சிக்கு வழிகோலி, அயராது உழைத்து வந்தவன் கேடில்ஸ்தான். கேடில்ஸ் அப்போது சாவகச்சேரிப் பகுதிக்கு பொறுப்பளராக விளங்கியவன். மிகத் துல்லியமாக முகாமை வேவு பார்த்து, படை முகாமினது ஒவ்வொரு நடவடிக்கையையும் கண்காணித்து வைத்திருந்தான். கேடில்சும், வாசுவும் சேர்ந்துதான் இரவுபகலாக உழைத்து அந்த பவுசரை உருவாக்கினார்கள். அவர்களுக்குத் துணையாக ரஞ்சன் எனும் பொறியியலாளர் ஒருவர் பணியாற்றினார். (அவர் பொன்னம்மானின் உறவினரும்கூட. மிகுந்த மதிநுட்பம் வாய்ந்த ரஞ்சன், வாசுவோடு சேர்ந்து வானூர்தி தயாரிக்கும் பணியிலும் ஈடுபட்டு வந்தார். முழுவதுமாக தன்னை இயக்கத்துடனேயே இணைத்துக் கொண்டவர்.(

14-02-1987 அன்று தாக்குதல் நடத்துவதாக இருந்தது. கெரில்லா தாக்குதல்களை இரவு நடத்துவதுதான் தோழர்களுக்கு ஏற்றதாக இருந்தது. தாக்குதல் தொடங்கினால் படை உலங்குவானூர்திகள், குண்டு வீச்சு வானூர்திகளும் தகவல் பெற்று எம்மைத் தாக்கத் தொடங்கலாம். பகல் வேளையானால் மேலிருந்து கண்டுபிடித்து குண்டு வீசுவது அவர்களுக்கு மிகவும் சுலபமான விடயம். ஆனால் பிற்பகல் 6 மணிக்குப் பின் இராணுவ முகாமுக்கு தண்ணீர் கொண்டு செல்ல அனுமதிக்கப்படுவதில்லை. எனவே கடைசி சந்தர்ப்பத்தை தோழர்கள் தாக்குதலுக்கான நேரமாக குறித்துக் கொண்டார்கள். 6:30 மணிக்கு சண்டை தொடங்குமானால் சுமார் ஒரு மணி நேரத்தில் இருட்டடித்துவிடும். அதன்பின் தோழர்களுக்கு மிகவும் பாதுகாப்பாகவே இருக்கும்.

முதல்நாள் இரவிரவாக பொன்னம்மான், வாசு, ரஞ்சன் ஆகியோர் மருந்தடைத்தனர். வெடிமருந்தின் நச்சுத்தன்மை அவர்களைப் பாதித்தது. அதனால் மூவரும் மிகச் சோர்வாக வேறு இருந்தார்கள். அதிகாலை வெடிமருந்து இணைக்கப்பட்ட நிலையில் பவுசர் தயாராக நின்றது. அம்மான் அவ்விடத்திலேயே தூங்கியும் விட்டார். வாசுவும் கிட்டுவும் தாக்குதல் குழுக்களைப் பிரித்து அவரவர்களுக்குத் தேவையான வெடிபொருட்களை இணைத்து கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். மூன்று பெரிய சுமையூர்திகள்(லொறிகள்) ஏற்பாடு செய்யப்பட்டன. முகாமுக்குள் சென்ற பவுசர் வெடித்ததும் ஜொனி, கேடில்ஸ், சூசை தலைமையிலான குழுக்கள் சுமையூர்திகளில் விரைந்து முகாமுக்குள் சுட்டுக் கொண்டே உட்புகுவதாகத் திட்டம். சுமையூர்திகளின் முன்புறமும், மேல்பக்கமும் மணல் மூட்டைகள் அடுக்கப்பட்டன. முதல் சுமையூர்தியில் உந்துகணையுடன் (ரொக்கட் லோஞ்சருடன்) நிற்பவன் உட்புகும் போது உந்துகணையால் வாயில் காவலரணை உடைத்தெறிவதாக திட்டம் தீட்டப்பட்டிருந்தது.

நேரம் பிற்பகலை நெருங்கிக் கொண்டிருக்க தாக்குதல் குழுக்கள் தத்தமது நிலைகளுக்கு செல்லத் தொடங்கி விட்டனர். பவுசரை அனுப்பும் பொறுப்பு பொன்னம்மான், கேடில்ஸ், வாசு, ஆகியோரிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டிருந்தது. கிட்டு தாக்குதலை நடத்துவதற்காக, அனைவருடனும் தொலைத்தொடர்பு கருவி மூலம் தொடர்பு ஏற்படுத்தக்கூடிய வகையில் இடம் தெரிந்தெடுக்கப்பட்டு அதற்குரிய வசதிகள் செய்திருந்தார்.

கிட்டு ஐந்து மணியளவில் எல்லாக் குழுக்களையும் சரி பார்த்து வந்து கொண்டிருந்தார். நேரம் நெருங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. ஒரு குழுவினர் நின்ற வீட்டில் அவர்களை சரிபார்த்துக் கொண்டிருந்தார்... மிகப்பெரிய சத்தத்தைத் தொடர்ந்து ஒரு முறை பூமி அதிர்ந்தது. அதிர்ச்சி, வியப்பு, சற்றும் புரியவில்லை. 5:30க்கு வேறு இந்த வெடிச்சத்தம் கேட்டதால் தோழர்கள் மத்தியில் ஒரே குழப்பம். கிட்டு பொன்னம்மானை வாக்கியில் பலதடவை கூப்பிட்டார். கேடில்சைக் கூப்பிட்டார். வாசுவைக் கூப்பிட்டார். பதில் இல்லை. பல தடவைகள் அழைத்தார். மீண்டும் பதில் இல்லை. ஜொனியை அழைத்தார்: பதில் வந்தது. ஜொனியை அழைத்து உடனடியாக சத்தம் கேட்ட இடத்திற்கு அனுப்பினார். ஜொனி அங்கு சென்ற போது எங்கும் தூசிமயம். பிரளயம் ஒன்று ஏற்பட்டதைப் போல இருந்தது. அவ்விடத்தில் பெரிய குழி, அதற்கருகில் கேடில்சினுடைய கார் நொறுங்கிப் போய் கிடந்தது. இதற்கு 50 யார் தூரத்தில் சுமையூர்தி ஒன்று நின்றது. ஐவர் அதற்குள் இறந்து கிடந்தார்கள். தண்ணீர் நிரப்பிக் கொண்டிருக்கையில் பவுசர் வெடித்து விட்டது. ஆனால் அந்த இடத்தில் நின்று நிகழ்வைப் பார்த்த யாரும் உயிருடன் இல்லை.

பொன்னம்மான், கேடில்ஸ், வாசு, ரஞ்சன் ஆகியோர் அந்த இடத்துக்கு வந்ததாக தோழர்கள் கூறினார்கள். பவுசரில் தண்ணீர் நிரப்பும்போது தண்ணீர் சிறிது ஒழுகியதாம். அதைப் பொன்னம்மான் கேடில்சுக்கும் வாசுவுக்கும் தெரிவித்து பொறியியலாளர் ரஞ்சனையும் அழைத்துக் கொண்டு பவுசர் நின்ற இடத்திற்கு சென்றார்கள். பொறியியல் நடவடிக்கையின் போது வெடிவிபத்து ஏற்பட்டுள்ளது. இதனை உறுதிப்படுத்த, அங்கு நின்ற எவருமே இல்லை. எல்லோரையும் தேடினார்கள். வாசுவின் பிஸ்டலும், அடையாள அட்டையும் கேடில்சின் காற்சட்டையின் ஒரு பகுதியும்தான் கிடைத்தது. பொன்னம்மானை அடையாளம் காணக்கூடியவகையில் அவருடைய உடலோ, உடலின் பகுதியோ எந்தத் தடமும் கிடைக்கவில்லை. ஈழத்தில் வீசிக் கொண்டிருக்கும் காற்றோடு காற்றாய் அவர் மறைந்து விட்டார்.

முகாம்கங்களில் கலைநிகழ்ச்சிகளை வைப்பித்தும், குறும்புகள் செய்தும், நடித்தும், சிரிக்க வைத்து, எந்த நேரமும் மகிழ்ச்சையைக் குடிகொள்ள வைத்திருக்கும் அந்த மனிதன் இன்று இல்லை. "அம்மான் ஒரு பாட்டுப் பாடுங்கோ" என்று தோழர்கள் அடம் பிடிப்பதும் அவர் எப்போதும் தோழர்களுக்காய் பாடிக் காட்டும் அந்தப் பாட்டும் நினைவில் நனைய கண்கள் பனிக்கின்றன. ஈரமான இதயம் சுமந்த மனிதர்களின் நண்பனாய், தந்தையாய், தனையனாய், தாயாய், எல்லாமுமாய் நின்ற எங்கள் அம்மானிடம் வளர்ந்த எத்தனையோ தோழர்கள் இன்றும் அவரது கனவைச் சுமந்தபடி மண்ணில் நிற்கிறார்கள்

 

வீர வணக்கங்கள்

தேசியத்தலைவர் அவர்கள் பொன்னம்மான் பற்றி .....

[குமாரசாமி]

வீரவணக்கங்கம்.

[Sasi_varnam]

காவியமான அணைத்து மற்றவர்களுக்கும் வீர வணக்கங்கள்.
சம்பவம் நடந்த போது இராணுவ முகாமிலிருந்து 200 மீட்டர் தூரத்தில் தான்,  நானும் இன்னும் பல நண்பர்களும் இருந்தோம். முகாம் அழிப்பின் பின்னர் இராணுவத்தின் சிறு ஆயுதங்களை மீட்கும் பணி எங்களுக்கு. 
ஏராளமான நினைவுகள் வந்து அலை மோதுகிறது...

[புங்கையூரன்]

35 minutes ago, Sasi_varnam said:

காவியமான அணைத்து மற்றவர்களுக்கும் வீர வணக்கங்கள்.
சம்பவம் நடந்த போது இராணுவ முகாமிலிருந்து 200 மீட்டர் தூரத்தில் தான்,  நானும் இன்னும் பல நண்பர்களும் இருந்தோம். முகாம் அழிப்பின் பின்னர் இராணுவத்தின் சிறு ஆயுதங்களை மீட்கும் பணி எங்களுக்கு. 
ஏராளமான நினைவுகள் வந்து அலை மோதுகிறது...

காவிய நாயகர்களைக் காலம் காவு கொண்டு விட்டது உண்மை தான்..!

இருப்பினும், அவர்கள் விட்டுச் சென்ற நினைவுகள்...எமக்கு ஒரு உத்வேகத்தைத் தந்து கொண்டிருக்கும்!

அவர்களது உன்னதமான நோக்கங்களை நோக்கிய பயணத்துக்கும் ஒரு தூண்டு கோலாக அமையும்!

உங்கள் நினைவுகள், அவை எவ்வளவு சிறியவையாக இருப்பினும்...எம்முடன் பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்!

[raja.m1982]

வீர வணக்கங்கள்

[raja.m1982]

பொன்னம்மான் மறைந்த அன்று...சுண்டிக்குளியடியில் நின்றிருந்தேன்!

அந்தச் சத்தம் இன்னும் காதில் ஒலிப்பது போன்ற பிரமை!

அடுத்த வாங்கிலிருந்தவன்...அழிந்து போனதை இன்றும் நம்ப முடியவில்லை!

விடியலை நோக்கிய பயணத்தில் வீழ்ந்த அனைவருக்கும்....வீர வணக்கம்!

[raja.m1982]

வீரவணக்கங்கள்

[raja.m1982]

வீரவணக்கங்கள்

[yakavi]

வீரவணக்கம் 

On Tuesday, September 27, 2005 at 10:39 PM, மோகன் said:

1. புதிதாகப் பதிந்து கொள்ள மேலே Register என்பதில் அழுத்துங்கள்.

2. அடுத்து நீங்கள் 13 வயது அல்லது அதற்கு மேற்பட்டவராயின் "I Agree to these terms and am over or exactly 13 years of age" என்பதில் அழுத்தங்கள்.

3. நீங்கள் பாவிக்க விரும்பும் பெயர் (பெயரை ஆங்கிலத்திலேயே எழுதுங்கள்), மின்னஞ்சல் முகவரி, கடவுச் சொல் (password)ஆகியவற்றினை எழுதி பின்னர் அதன் கீழ் காணப்படும் படத்தில் உள்ள எழுத்துக்களை Confirmation code: என்பதில் நிரப்ப வேண்டும்.

 

அதன் பின் கீழுள்ளவற்றில் உங்களுக்கு விரும்பியபடி மாற்றங்களைச் செய்து இறுதியாக "அனுப்புக" என்பதில் அழுத்தி உங்களை எமது பதிவில் இணைத்துக் கொள்ள முடியும். இறுதியாக உங்களுக்கு கிடைக்கப்பெறும் மின்னஞ்சலில் உள்ள இணைப்பினை அழுத்தி உங்கள் பதிவினை உறுதிப்படுத்திக் கொண்டபின்னர் உங்கள் கருத்துக்களை இங்கு எழுதிக் கொள்ள முடியும்.

 

வீரவணக்கம் 

2 minutes ago, yakavi said:

வீரவணக்கம் 

வீரவணக்கம் 

 

[வந்தியத்தேவன்]

வீரவணக்கங்கள்

[nochchi]

வெற்றுவரச்சென்றவரே 
சென்றதிசை மீளவில்லை
சென்றுவிட்டீர்!
நினைவுகளாய் வாழ்ந்து
எம் நிலம் மீட்க 
உறுதிதரும் வீரர்களே 
வீரவணக்கம்!

[ஈழப்பிரியன்]

மறக்க முடியாத நாள்.

நாவற்குழி முகாம் விழ வேண்டியதற்கு பதிலாக எமது தளபதிகளும் வீரமறவர்களும் வீழ்ந்த நாள்.

பொன்னம்மான் என்னும் குகன் ஒரே வகுப்பில் வேறொரு பிரிவில் படித்தவர்.

வீர வணக்கங்கள்.

[Kandiah57]

வீரவணக்கங்கள்  🙏🙏🙏 பவுசர். வெடித்த இடம் எனது வீட்டிலிருந்து அரை கிலோமீட்டர் தூரம்   அந்த நேரம் ஜேர்மனியில் இருந்தேன்    

[கறுப்பி]

வீரவணக்கங்கள். . .

[nunavilan]

 

 

 

 

 

 

Arumugam Thangavelautham

 

' பிள்ளை மாமா'

80 ஆம் ஆண்டின் பிற்பகுதி.அப்போது

யாழ்ப்பாணத்தில் அரச ஊழியனாக நான் பணியாற்றிக் கொண்டிருந்த நாட்கள்.அப்போது நாங்கள் யாழ்ப்பாணம் பிறவுண் வீதியில் நாற்சார

வீடொன்றில் குடியிருந்தோம்.ஒரு பகுதியில் நாங்களும் அடுத்த இன்னோர்

பகுதியில் இன்னோர் குடும்பமும்

வாடகைக்கு இருந்தார்கள்.

ஒரு நாள் மாலை பணி முடிந்து நான்

வீட்டுக்குப் போன போது எனது

இரண்டாவது மகளைக் காணவில்லை.

மூன்று வயதுக் குழந்தை அவள்.அவள்

எங்கே என்று மனைவியிடம் கேட்டேன்.

" தங்கச்சியை பிள்ளை மாமா தூக்கிக்

கொண்டு போயிருக்கிறார்" என்றாள்

மூத்த மகள்.அப்போது அவளுக்கு வயது

ஆறு.மகனுக்கு இரண்டு வயது.கடைசி

மகளுக்கு ஒரு வயது.

பிள்ளை மாமாதான் எங்களுக்கு அந்த

வீட்டை ஒழுங்கு பண்ணிக் குடுத்தவர்.

'தம்பி'தான்(தேசியத்தலைவர்) பிள்ளை

மாமாவை 78 இல் எனக்கு அறிமுகப்

படுத்தியிருந்தவர்.79 இல் நாங்கள்

கொக்குவில் சம்பியன் ஒழுங்கையில்

வசித்து வந்தோம்.அங்கும் பிள்ளை மாமா வருவார்.இரண்டாவது மகள்மீது

பிள்ளை மாமாவுக்கு அதிகம் பாசம்.

எப்போ வீட்டுக்கு வந்தாலும் அவளைத்

தூக்கிக் கொண்டு போய் விடுவார்.

அவளும் அவரோடு நன்றாக ஓட்டிக்

கொண்டு விட்டாள்." யார் அந்த பிள்ளை

மாமா?" என்ற கேள்வி உங்கள் மனங்களில் ஏற்படலாம்.அவர் வேறு

யாரும் அல்ல.உங்கள் அனைவர்க்கும்

அறிமுகமான பொன்னம்மான்தான் அவர்.

நாங்கள் குடியிருந்த வீடு பொன்னம்மான் தாய் மாமனுக்குச்

சொந்தமானது.நாங்கள் இருந்த வீட்டுக்கு

பின் புறம் அவரது இன்னோரு மாமியும்

வசித்து வந்தார்.அங்கு வரும் வேளை

களில் பொன்னம்மான் எங்கள் வீட்டுக்கும் வருவார்.பிள்ளைகளோடு

விளையாடுவார்.

பொன்னம்மானின் குடும்பத்தினர்

அனைவருமே ஆரம்ப நாட்களில்

இயக்கச் செயற்பாடுகளுக்கு பெரிதும்

துணையாக இருந்தார்கள்.அந்த நாட்களில் தலைவரைச் சந்திக்க வேண்டும் என்றால் பொன்னம்மான்

வீட்டுக்குச் சென்றால் சந்திக்க முடியும்.

பொன்னம்மானின் தாயாரும் தேசியத்

தலைவரை தனது மகன்களில்

ஒருவராகவே கருதிச் செயற்பட்டார்.

எண்பதின் நடுப்பகுதியில் இயக்கம்

இரண்டாக உடைந்த வேளையில்

திட்டமிட்டு தலைவர் தனிமைப்படுத்தப்

பட்ட போது தலைவரோடு இணைந்து

செயற்பட்டவர்களில் பொன்னம்மான்

முக்கியமானவர்.

80 களின் பிற்பகுதியில் தங்கத்துரை

குட்டிமணி ஆகியோர் களோடு தலைவர்

இணைந்து செயற்பட்ட போது

பொன்னம்மானும் தலைவரோடுதான்

இருந்தார்.

81 மார்ச் 25 ஆம் நாள் நீர்வேலியில் வைத்து மக்கள் வங்கிக்குச் சொந்தமான

82 இலட்சம் ரூபா பணம் அதனைக்

கொண்டு வந்த வாகனத்தை வழி மறித்து பறித்தெடுக்கப்பட்டது.அதனைத்

தொடர்ந்து அதனோடு தொடர்பு பட்டவர்

களை காவல் புலனாய்வுப் பிரிவினர்

தேடத் தொடங்கினர்.

முன்பே சில சம்பவங்களினால்

தேடப்பட்டு வந்த தங்கத்துரை,குட்டிமணி

ஆகியோர் கைது செய்யப்பட்டால்

பிரச்சனையாகி விடும் என்பதற்காக

அவர்கள் தமிழ்நாட்டுக்கு வருவதென

முடிவு எடுக்கப்பட்டது.அதன்படி

ஏப்ரல் 5 ஆம் நாள் படகேறச் சென்ற சமயம் மணற்காட்டு கடற்கரையில்

வைத்து தங்கத்துரை,குட்டிமணி,தேவன்

ஆகிய மூவர் கைது செய்யப்பட்டனர்.

அதன் தொடர்ச்சியாக குட்டிமணி

பொலிசாரினால் அடையாளம்

காணப்பட்டதனால் உடனடியாக அவர்கள்

கொழும்புக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டு,

தொடர்புபட்டவர்கள் அனைவரையும்

கைது செய்யும் நோக்குடன்

மும்முரமாக தேடுதல் நடவடிக்கைகள்

இடம் பெற்றன.அந்த வேளையிலும்

பணத்தைப் பாதுகாப்பதிலும்

பொன்னம்மானின் செயற்பாடுகள்

இடம் பெற்றிருந்தன.பலத்த

சித்திரவதைகள் காரணமாக

தங்கத்துரை கொடுத்த வாக்குமூலங்

களைத் தொடர்ந்து பொன்னம்மானும்

தேடப்படுகின்றவர்களில் ஒருவரானார்.

அந்த நாட்களில் தலைவரும் பொன்னம்மான் உட்பட முக்கியமானவர்

களும் தங்கள் தங்கள் இருப்பிடங்களை

மாற்றிக் கொண்டிருந்தனர்.

ஒரு நாள் பொன்னம்மானின் கலட்டியில்

அமைந்திருந்த வீடும் சுற்றி வளைக்கப்

பட்டு வீடு முழுவதுமாக சல்லடை போட்டு

தேடப்பட்டது.மறுநாட் காலையில் எங்கள்

வீட்டுக்கு வந்திருந்த பொன்னம்மானின்

மாமியார் " நேற்றெல்லோ குகனைத் தேடி

பொலிஸ்காரங்கள் வந்திருக்கின்றாங்

கள்.வீடு பூராவும் கிண்டிக் கிளறி நாசம்

பண்ணியிருக்கிறாங்கள்.நல்ல காலம்

குகன் அங்கை இருக்கேல்லை.

(குகன் என்பது பொன்னம்மானின்

இயற்பெயர்) அவன் இயக்கத்திலை

இருக்கிறான் எண்டும்,வீட்டுக்கு வந்தால்

தங்களட்டை கொண்டு வந்து ஒப்படைக்கும்படியும் சொல்லிட்டுப்

போயிருக்கிறார்கள்" என்று கூறி

வேதனைப்பட்டார்.

" குகனுக்கு இயக்கப் பொடியளோடை

சில வேளை ஏதும் தொடர்புகள்

இருந்திருக்கலாம்.எதுக்கும் குகனை

கவனமாக இருக்கச் சொல்ல வேணும்"

என்று மாமியாருக்கு ஆறுதல் சொல்லி

அனுப்பினேன்.

மாமியார் போன பின்,எங்கள் வீட்டில்

தலைவருக்காக ஒதுக்கப்பட்டிருந்த

அறையில் இருந்து பொன்னம்மான்

சிரித்தபடி வெளியே வந்தார்.பின்

பொன்னம்மான் இடம் மாற்றப்பட்டு

சில நாட்களில் தமிழ்நாட்டுக்கு அனுப்பி

வைக்கப்பட்டிருந்தார்.

தலைவர் அவர்களை எனது தம்பி

என்றும், பல்கலைக்கழகத்தில்

படிப்பதாகவும் சொல்லித்தான்

மாமியாரிடம் வீடு வாடகைக்கு

எடுத்திருந்தோம்

பின் நாட்களில் தலைவரின் எச்சரிக்கை நடவடிக்கையைத் தொடர்ந்து

நாங்களும் வீடு மாறிக் கொண்டோம்.

ஏப்ரல் 29 ஆம் நாள் அதிகாலையில்

நாங்கள் குடியிருந்த அந்த வீடும் சுற்றி

வளைக்கப்பட்டு தேடுதல் நடவடிக்கை

இடம் பெற்றதைத் தொடர்ந்து நாங்களும்

இயக்கத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்பதை

மாமியார் புரிந்து கொண்டிருப்பார்.

ஜுன் மாதம் தலைவரோடு நானும்

தமிழ்நாட்டுக்கு வந்து,அதனைத்

தொடர்ந்து எனது குடும்பமும் வந்து சேர்ந்த பின் நாங்கள் புதுவையில்

தங்குவதற்கான ஒழுங்குகள் செய்யப்

பட்டிருந்தது.

82 இல் ரெலோ இயக்கத்தின்

தலைவராக செயற்பாட்டுக் கொண்டிருந்த சிறீ சபாரத்தினத்தின்

நடவடிக்கைகள் பிடிக்காததன் காரணமாக தலைவர் அவர்கள் அந்த

அமைப்பில் இருந்து பிரிவதாக

முடிவெடுத்தார்.அதனைத் தொடர்ந்து

மக்கள் வங்கிப் பணத்தில் வாங்கப்பட்ட

ஆயுதங்கள் மற்றும் மீதியாக இருந்த

பணம் என்பனவற்றை ரெலோவிடம்

ஒப்படைக்க முடிவு செய்தார்.அப்போது

நாட்டில் இருந்த செல்வம் அடைக்கல

நாதன் இடம் ரகுவப்பா,சங்கர் (சத்திய

நாதன்) ஆகியோர் அவற்றை

ஒப்படைத்தனர்.

அதன் பின்பு இயக்கத்திற்கு பெரும்

நிதித் தட்டுப்பாடு நிலவியது.அந்த

நாட்களில் பாண்டிச்சேரியில் வாழ்ந்த

எங்கள் குடும்பத்தினரோடு சில காலம்

பொன்னம்மான்,புலேந்தி அம்மான்,

லாலா ரஞ்சன் ஆகியோர் தங்கி

இருந்தனர்.

அப்போது நாங்கள் தங்கியிருந்த

பாண்டிச்சேரி காமராஜ் நகரில் நான் ஒரு

சிறிய பலசரக்குக் கடையையும்

நடத்திக் கொண்டிருந்தேன்.நான்

பொருட்களை கொள்வனவு செய்வதற்காக வெளியில் செல்லும்

போது பொன்னம்மானே கடையை

பொறுப்பேற்று நடத்தியிருந்தார்.அது

மட்டுமன்றி எங்கள் பிள்ளைகளின்

கல்வியிலும் அக்கறை எடுத்து பாடங்களைச் சொல்லிக் கொடுப்பார்.

பாண்டி பஜார் சம்பவத்தைத் தொடர்ந்து மதுரையில் தங்கியிருந்த

தலைவர் அவர்கள் பொன்னம்மானை

யும்,கிட்டு அவர்களையும் நாட்டுக்கு

அனுப்பி வைத்தார்.அங்கு இருந்து செயற்பட்ட வேளையில் திருநெல்வேலித்

தாக்குதல் உட்பட பலவற்றில் பங்கு

பற்றினார் பொன்னம்மான்.

1983 அக்டோபர் மாதமளவில்

தேசியத்தலைவர் அவர்கள் இந்தியாவின் பயிற்சி சம்பந்தமாக

பேச்சுவார்த்தை நடத்துவதற்காக

தமிழ்நாடு வந்து சேர்த்திருந்தார்.

தலைவரோடு பொன்னம்மான் உட்பட

மூத்த போராளிகளும் வந்து சேர்ந்திருந்

தனர்.

பாலா அண்ணன்,முதலில் தமிழகப்

புலனாய்வுத் துறை (Q Branch)

உதவிப் பொலிஸ் மா அதிபராகப்

பதவி வகித்த திரு.அலெக்சாந்தர்

என்பவரோடு தொடர்பு கொண்டு

அவரோடு உரையாடியதைத் தொடர்ந்து

அவரின் ஆலோசனைக்கு அமைய

திருமதி இந்திரா காந்தி அவர்களுக்கு

ஒரு கடிதம் எழுதினார்.அதில் இந்திய

இராணுவப் பயிற்சித் திட்டத்தில்

விடுதலைப் புலிகளுக்கும் இடம்

வழங்கும்படி கேட்டிருந்தார்.அந்தக்

கடிதம் அனுப்பப்பட்டு இரண்டு வார

காலத்திற்குள் டெல்லியில் உள்ள

றோ(RAW) புலனாய்வுத்துறை

அலுவலகத்தின் உயர் அதிகாரிகளில்

ஒருவரான திரு.எஸ்.சந்திரசேகரன்

என்பவர் சென்னை வந்து பாலா

அண்ணனைச் சந்தித்தார்.இந்த

சந்திப்பின் தொடர்ச்சியாக நாட்டில்

இருந்த தலைவருக்கு விபரம் அறிவிக்கப்

பட்டு தலைவர் தமிழ்நாட்டுக்கு வந்து

சேர்த்திருந்தார்.இந்திய றோ அதிகாரிகள் மற்றும் தேசியத்தலைவர்,

பாலா அண்ணன் ஆகியோர்களுக்கு

இடையே நடைபெற்ற சுமுகமான

பேச்சுவார்த்தைகளின் பின் விடுதலைப்

புலிகள் அமைப்பைச் சேர்ந்தவர்களுக்கும் பயிற்சிகள் வழங்க

ஏற்பாடுகள் செய்வதாக திரு.சந்திர

சேகரன் உறுதியளித்தார்.அதன்படி

83 நவம்பர் மாதம் வட இந்தியாவில் உள்ள டேராடூன் என்ற இடத்திற்கு

முதலாலது பயிற்சிக்கான அணி

புறப்பட்டுச் சென்றது.

முதலாவது பயிற்சி அணியை வழி

அனுப்பி வைப்பதற்காக பெங்களூர்

தொடர் வண்டி நிலையத்திற்கு

ரகுவப்பாவும் சென்றிருந்தார்.ஆரம்ப

நாட்களில் இருந்து பொன்னம்மானும்

ரகுவும் நெருங்கிப் பழகியவர்கள்.ரயில்

ஏறுவதற்கு முன் ரகுவைக் கட்டிப்

பிடித்து " டேய் குண்டா இவங்கள்

எங்கள் எல்லாரையும் அங்கையே

முடிச்சுப் போடுவாங்களோ தெரியாது.

நீ மணி அண்ணாவை( தலைவருக்கு

மணி என்றும் ஒரு பெயர் இருந்தது)

கவனமாகப் பார்த்துக்கோ" என்று

சொல்லி கண்ணீர் விட்டு அழுதிருக்

கின்றார்.

இந்திய அரசின் பயிற்சி முகாமில்

பயிற்சி பெற்ற எமது போராளிகளுக்கு

பொறுப்பாளராக பொன்னம்மானே

செயற்பட்டுஇருக்கின்றார்.அங்கு

மட்டுமன்றி தமிழகத்தில் நடைபெற்ற

பயிற்சி முகாம்கள் அனைத்துக்கும்

பொன்னம்மானையே தேசியத் தலைவர்

அவர்கள் பொறுப்பாளராக நியமித்திருந்

தார்.இந்தியாவில் வழங்கப்பட்ட

முதலாவது பயிற்சி முகாமின்

பொறுப்பாளராக செயற்பட்ட

பொன்னம்மான் அந்தப் பயிற்சிக்

காலத்திலேயே மற்றைய போராளிகளை

இயக்கத்தின் விதிமுறைகளுக்கு ஏற்ப

உருவாக்கியவர்.

அந்தப் பயிற்சி முகாமிற்தான்

கிட்டு,விக்டர்,புலேந்திரன்,சூசை,பொட்டு,

கணேஷ்,அருணா,ராதா,பரமதேவா,

பதுமன், நம்மாள் உட்பட நூறு

போராளிகள் பயிற்சி எடுத்தனர்.

முதலாவது பயிற்சி முகாமினை

பொறுப்பேற்று நடத்தியதோடு தானும்

பயிற்சியை முடித்துக் கொண்டு திரும்பிய பொன்னம்மானுக்கு தமிழகத்தில் மிகப்பெரிய பொறுப்பு

காத்திருந்தது.மேட்டூர்,சிறுமலை

போன்ற இடங்களில் நடத்தப்பட்ட

பயிற்சி முகாம்களை வழி நடத்தும் பொறுப்பை தேசியத் தலைவர்

ஒப்படைத்திருந்தார்.

தலைவர் ஒப்படைத்த பணிகளை

வெற்றிகரமாக நிறைவேற்றியவர்

பொன்னம்மான்.

கைக்குண்டுகள் தயாரிப்பதிலும் பொன்னம்மானின் பணி மிகப்பெரிய

அளவில் இருந்தது.தமிழ்நாட்டில்

பயிற்சி முகாம்கள் முடிவடைந்து

நாட்டுக்குச் சென்ற பின்பும் அவரது

தொழில்நுட்ப வேலைகளை கிட்டுவோடு

இணைந்து மேற்கொண்டவர்

பொன்னம்மான்.

இயக்கத்தின் தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியில்

பொன்னம்மானின் பணி பாரியது.

வெடி மருந்துகளைக் கையாள்வதிலும்

வல்லுனராக விளங்கியவர் அவர்.

பொன்னம்மான் நாட்டுக்குச் சென்ற பின்

கிட்டு அவர்களோடு இணைந்து

தொழில்நுட்பத் தொழிற்சாலை ஒன்றை

உருவாக்கி கைக்குண்டுகள் தயாரிப்பு

போன்ற வேலைகளும் இடம் பெற்றன.

1987ஆம் ஆண்டு பெப்ரவரி மாதம்

14 ஆம் திகதி.யாழ்ப்பாணம் நாவற்குழியில் அமைந்திருந்த சிறீலங்காப் படை முகாம் மீது தாக்குதல்

நடத்துவதற்கு கிட்டுவும் தோழர்களும்

திட்டம் தீட்டினார்கள்.அந்தத் தாக்குதல்

நடவடிக்கைக்காக பொன்னம்மானும்

இணைந்து செயற்பட்டுக் கொண்டிருந்த

தார்.

அந்தப் படை முகாமுக்கு தினம் தோறும் தண்ணீர் எடுத்துக் கொண்டு

பவுசர் ஒன்று செல்வதை அவதானித்த

புலிகள் அதைப் போலவே ஒரு பவுசர்

வண்டியைத் தயாரித்து வெடிமருந்து

நிரப்பிக் கொண்டு சென்று தாக்குதல்

நடத்துவதற்கு திட்டமிடப்பட்டது.

பவுசர் இரண்டு பகுதியாகப் பிரிக்கப்

பட்டு கீழ் பகுதி வெடி மருந்து நிரப்பிய

பகுதியாகவும்,மேல் பகுதி நீர் நிரம்பிய

பகுதியாகவும் பிரிக்கப் பட்டது.

பவுசருக்கு வெடிமருந்தை இணைக்கும் பணியை பொன்னம்மான் மேற்

கொண்டிருந்தார்.அப்போது

சாவகச்சேரிப் பகுதிக்கு பொறுப்பாக

இருந்த கேடில்ஸும் வாசுவும் இணைந்தே

அந்த பவுசரை தயாரித்து இருந்தார்கள்.

14.02.1987 அன்று தாக்குதல் நடத்துவது

என திட்டம் தீட்டப்பட்டிருந்தது.முதல் நாள்

இரவிரவாக பொன்னம்மான்,வாசு,

ரஞ்சன் ஆகியோர் வெடி மருந்தை நிரப்பினர்.அதிகாலை வெடிமருந்து

நிரப்பப்பட்ட நிலையில் பவுசர் தயாராக

நின்றது.நேரம் பிற்பகலை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது.பவுசரை அனுப்பும்

பொறுப்பு பொன்னம்மான்,கேடில்ஸ்,

வாசு ஆகியோரிடம் ஒப்படைக்கப்

பட்டிருந்தது.

அனைத்து நடவடிக்கைகளினதும்

ஒருங்கிணைப்பாளராக கிட்டு

செயற்பட்டுக் கொண்டிருந்தார்.மாலை

5 மணியளவில் தாக்குதலுக்குச் செல்லும் எல்லாக் குழுக்களையும் கிட்டு

சரி பார்த்துக் கொண்டு இருந்தார்.

சரியாக 5.30 மணியளவில் மிகப்பெரிய

சப்தம்.பூமியே ஒரு முறை அதிர்ந்தது.

கிட்டு பொன்னம்மானை வாக்கியில்

கூப்பிட்டார்.கேடில்ஸைக் கூப்பிட்டார்.

வாசுவைக் கூப்பிட்டார்.யாரிடம்

இருந்தும் தொடர்பு கிடைக்கவில்லை.

ஜொனியை அழைத்து அந்த இடத்திற்கு

அனுப்பினார்.

ஜொனி அங்கு சென்ற போது அந்தப்

பகுதி எங்கும் தூசி மயம்.அந்த இடத்தில்

பெரிய குழி.அதற்கருகில் கேடில்ஸின்

கார் நொருங்கிப் போய்க் கிடந்தது.

அந்த இடத்தில் நின்று சம்பவத்தைப்

பார்த்தவர்கள் யாரும் இல்லை.

பொன்னம்மான், கேடில்ஸ்,வாசு,

ரஞ்சன் ஆகியோர் அந்த இடத்திற்கு

வந்ததாக கூட இருந்தவர்கள் கூறினார்கள்.பவுசரில் தண்ணீர்

நிரப்பும்போது சிறிது ஒழுகியதாக

கிடைத்த தகவலைத் தொடர்ந்து நால்வரும் அந்த இடத்திற்குச்

சென்றுள்ளார்கள்.அந்த துவாரத்தை

அடைக்கும் முயற்சியின் போது

வெடிவிபத்து ஏற்பட்டுள்ளது.அங்கு

வாசுவின் பிஸ்டலும் அடையாள

அட்டையும், கேடில்ஸின் காற்சட்டையின்

ஒரு பகுதியுமே கிடைத்தது.

பொன்னம்மானை அடையாளம்

காணக்கூடிய விதமாக எந்தத் தடயமும்

கிடைக்கவில்லை.ஈழக் காற்றோடு

காற்றாய் பொன்னம்மான் மறைந்து

விட்டார்.

" தந்தை தாய் இருந்தால் நமக்கிந்த

தாழ்வெல்லாம் வருமோ ஐயா?"

என்ற பொன்னம்மான் அடிக்கடி பாடும்

அந்த வரிகள் இப்போதும் எங்கள்

செவிகளில் ஒலித்துக் கொண்டே இருக்கிறது.