கறுப்பி அவர்கள் கேட்டுக் கொண்டதற்காக எனது ஆய்வினை எழுதி உள்ளேன். பிழை இருந்தால் சொல்லவும்.

மீண்டும் இந்தியா??

அண்மையில் நடைபெற்ற சில நகர்வுகளைப் பார்க்கும் போது மீண்டும் இந்தியா இலங்கைப் பிரச்சனைகளில் தலையிடப்போகிறது போலத்தெரிகிறது. முன்னால் பாரதப் பிரதமர் இந்திராவுக்கு மிக நெருக்காமாகவும் இருந்த பார்த்த சாரதி அவர்கள் அண்மையில் இலங்கைக்கு வந்து அரசாங்கப் பிரதிநிதிகளையும், தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பினரையும் சந்தித்து இலங்கை இனப்பிரச்சனை தொடர்பான கருத்துக்களைக் கேட்டறிந்துள்ளார்.

80களின் ஆரம்பத்தில், இந்திரா காந்தியின் தூதுவராக கொழும்புக்கு வந்து அன்றைய இலங்கை சனாதிபதி ஜே.ஆருடன் பேச்சுவார்த்தையினை பார்த்தசாரதி நடாத்தினார். பார்த்தசாரதி இலங்கை விவகாரத்தில் கையாண்டபோது ஈழத்தமிழ்மக்கள் மீது விரோதப் போக்கை இந்தியா கடைப்பிடிக்கவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.ஆனால் இந்திராவின் மறைவின் மின்பு ஜே.ஆரின் சாணக்கியத்தினாலும், இராசீவின் அனுபமற்ற அரசியலினாலும் பார்த்த சாரதி இலங்கைப் பிரச்சனையில் ஒதுக்கப்பட்டு ,இலங்கைப் பிரச்சனை பற்றிய அனுபமற்ற ரொமெஸ் பண்டாரி நியமிக்கப்பட்டார். அதன் பிறகு ரொமேஸ் பண்டாரி, டிக்ஸிட், நட்வர்சிங், நாராயணன் போன்றவர்களினால் பிழையாக வழி நடாத்தப்பட்ட ராஜீவ் காந்தியினால் இலங்கைக்கு இந்தியா இராணுவம் சென்று ஈழத்தமிழர்கள் வாழ்க்கையில் பல சோகப் பதிவுகளை ஏற்பட வழிவகுத்தது.

ஏன் மீண்டும் மிகவும் வயது போன பார்த்தசாரதியை இந்தியா இலங்கைக்கு அனுப்புகிறது என்று கேள்வி இங்கு எழும்புகிறது?.

இந்தியாவின் வழி காட்டலினால் தான் மலையக அரசியல் கட்சிகள் சில மகிந்தா அரசுக்கு ஆதரவு அளித்தன என்றும் சொல்லப்படுகிறது. ஆனால் மீண்டும் இந்தியா அரசின் வழிகாட்டலில் தான் இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் அரசாங்கத்தில் இருந்து தற்பொழுது விலகியுள்ளதாகவும் சொல்லப்படுகிறது. மலையக மக்கள் முன்னணி, முஸ்லீம் காங்கிரஸ் போன்ற கட்சிகளும் விரைவில் அரசாங்கத்திலிருந்து விலக இந்தியாவினால் கோரப்பட்டுள்ளது. இதனால் மகிந்தா அரசுக்கு நெருக்கடிகள் கொடுத்து மீண்டும் இலங்கைப் பிரச்சனையில் இந்தியா தலையிடுகிற சூழ்நிலையை இந்தியா உருவாக்குகிறது.

முன்பு போராளிகளுக்கு ஆயூத பயிற்சி உதவிகளைக் கொடுத்து இயக்கங்களை வளரவிட்டு இலங்கைப் பிரச்சனையில் இந்தியா தலையிடுகிற சூழ்நிலையினை இந்தியா உருவாக்கியது. ஆயூத உதவிகள், பயிற்சிகளை இயக்கங்களுக்கு வழங்கினாலும், அவ் வியக்கங்களை தனது சொல் கேற்ப நடக்கும் படியே இந்தியா விரும்பியது. ஒரு இயக்கத்தை வளர்ப்பதினை விட பல இயக்கங்களை உறுவாக்கி தனது சொந்த நலனைப் பாதுக்காக்கவே இந்தியா விரும்பியது. அதிலும் தனது சொல் கேக்கும் டெலோ அமைப்பினைப் பலம் பெறச் செய்ய டெலோவுக்கு அதிக உதவிகள் செய்தது.அத்துடன் இயக்கங்களுக்கு தெரியாமல் கொழும்பில் 80களில் நடைபெற்ற குண்டு வெடிப்புக்களுக்கும் றோ அமைப்பே நடாத்தியது. இதனால் இலங்கை அரசுக்கு நெருக்கடிகள் ஏற்படுத்தி தங்களின் வழிக்கு இலங்கை அரசைக் கொண்டு வர முயற்சித்தது இந்தியா.

தமிழர்களின் கருத்துக்களையும் அபிலாசைகளை கவனத்தில் எடுக்காது இந்திய நலனுக்காக இலங்கை இந்தியா ஒப்பந்ததை ஏற்படுத்தியது இந்தியா. இதனால் இலங்கை இந்தியா ஒப்பந்தத்தினால் இலங்கையின் தென்பகுதியில் கலகம் ஏற்படும். அதனை அடக்க வடகிழக்கே உள்ள இராணுவத்தை தென்பகுதிக்கு அனுப்பினால் ,வட கிழக்கே உள்ள போராளிகளை அடக்குவது யார்?. அவர்களை அடக்க இந்தியா இராணுவத்தை அனுப்புங்கள் என்று ஜே.ஆர் இந்தியாவிடம் உதவி கேக்க சந்தர்ப்பத்தை உருவாக்கியது இந்தியா. இப்படியெல்லாம் நடக்கும் என்று எதிர்ப்பார்த்து முதலிலே சில ஆயூத்தங்களைச் செய்தது இந்தியா.

பிறகு இலங்கை இந்தியா ஒப்பந்தத்தின் அடிப்படையில் இயக்கங்களிடம் ஆயூதக் களைவுகளை மேற்கொள்ள முயற்சித்தது. எல்லா இயக்கங்களும் அயூதங்களை சிறு சிறு தொகையாக வழங்க, விடுதலைப்புலிகள் தவிர்ந்த மற்றைய இயக்கங்களில் சில வற்றை முழுமையாக ஆயூதங்களை ஒப்படைக்க வேண்டாம் என்று றோ அறிவுத்தல் செய்தது. விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பினர் ஒழுங்காக ஆயூதங்களை ஒப்படைக்கும் போது, தனது சொல் கேக்கும் ஈபிஆர்.எல்.எவ் அமைப்பு பலம் பெற அவ் அமைப்புக்கு அயூதங்களை றோ வழங்கியது. (அச்சமயத்தில் டெலோ அமைப்பு பலமற்ற அமைப்பாக இருந்தமையினால் ஈபிஆர்.எல்.எவ்வை இந்தியா வளர்க்க விரும்பியது). பிற்காலத்தில் இலங்கை இந்தியா ஒப்பந்தத்தின் அடிப்படையில் வட கிழக்கு மகாணாசபைத் தேர்தலில் தில்லும் முல்லு செய்து தனது சொல் கேக்கும் ஈபிஆர்.எல்.எவ் அமைப்பினை ஆட்சியில் அமரச் செய்தது இந்தியா.

இவையெல்லாம் நடந்து பல வருடங்களாகி விட்டது . அண்மையில் இந்தியா பாதுகாப்புத்துறை அதிகாரியின் அந்தோனி ' விடுதலைப்புலிகளுக்கு எதிரான போரில் இலங்கை அரசு கேட்கும் அனைத்து உதவிகளையும் இந்தியா செய்யும்' என்று செய்தியாளர் மகாநாட்டில் சொல்லி இருந்தார். இலங்கைத் தொழிலாளர் காங்கிரங்கிரஸின் வெளியேற்றம், மகிந்தா அரசுக்கு நெருக்கடிகள் ஏற்படுத்தி தான் விரும்பும் இலங்கை இந்தியா ஒப்பந்தத்துக்கு குறைவான தீர்வை தமிழர்களுக்கு வழங்க - அதாவது புலிகள் பலம் பெற உதவாத மிகக் குறைவான அதிகாரங்களினைக் கொண்ட தீர்வை திணிக்க இந்தியா காய்களை நகர்த்துகிறது. இந்தியா மீண்டும் பழைய தவறுகளை செய்து தோல்வியுடன் செல்லப் போகிறதா அல்லது தான் விட்ட பிழையினை உணர்ந்து புதிய வழிகளைத் தேடத்தான் இலங்கைப்பிரச்சனை தெரிந்த பார்த்தசாரதியை இலங்கைக்கு அனுப்பியதா ?

Edited August 8, 200718 yr by கந்தப்பு

உங்கள் சொந்த படைப்பு கண்டு மகிழ்ச்சி கந்தப்பு.

உங்கள் திறமை மேலும் பல தேடல்களின் பின்னனியில், பலவற்றை ஒருங்கிணைத்து மேலும் பலவற்றை படைக்க வேண்டும் என்று வாழ்த்துகிறேன்.

நல்ல முயற்ச்சி. தொடர வாழ்த்துக்கள்.

இந்தியா மீண்டும் பழைய தவறுகளை செய்து தோல்வியுடன் செல்லப் போகிறதா அல்லது தான் விட்ட பிழையினை உணர்ந்து புதிய வழிகளைத் தேடத்தான் இலங்கைப்பிரச்சனை தெரிந்த பார்த்தசாரதியை இலங்கைக்கு அனுப்பியதா ?

கந்தப்பு,

உங்கள் கட்டுரையை வாசித்தேன். இப்படியான கட்டுரைகளை நீங்கள் தொடர்ந்தும் எழுதவேண்டும். பழைய விடயங்களைஅல்லது சம்பவங்களைத் தொகுத்து மீண்டும் நினைவுபடுத்தி - ஒரு இயல்பான - ஒவ்வொரு சாதாரண தமிழனுக்கும் எழக்கூடிய கேள்வியை எழுப்பி நிறைவுசெய்துள்ளீர்கள். நன்று.

இதுபற்றிய ஏனைய கருத்துக்கள உறவுகள் கொண்டுள்ள கருத்துக்களும் வந்து விவாதமாக இது தொடர்ந்தால் மிக அருமையாக இருக்கும். இவ்விடயம் தொடர்பான பழைய - செய்தி இதழ்களில் வந்த கட்டுரைகள் கிடைத்தால் அவற்றையும் இணையுங்கள். பொருத்தமாக இருக்கும். தொடர்ந்து எழுதுங்கள்.

இதுதான் நம் அந்த இந்தியா... மீண்டும் இந்தியா.... ஈழவரலாறு மறக்காத அப் பழைய கட்டுரைகள்.... -_-

நன்றி அன்பகம்.

வாழ்த்துக்கள் கந்தப்பு. தொடர்ந்து உங்கள் ஆக்கங்களைப் பதியுங்கள்.

குறைவான அதிகாரங்களுடனான தீர்வுத்திட்டத்தை இந்தியா திணிக்க முயல்வது உண்மையாக இருக்கலாம். இதுவரை இந்தியா தமிழர்களுக்கு எதிரான இராணுவ நடவடிக்கைகளுக்கு சிங்கள அரசுக்குத் துணைபோவதன் மூலம் திரைமறைவிலிருந்து செயற்பட்டு வந்தது. தமிழர்களுக்கு அதரவாகவோ அல்லது பாதகமாகவோ இந்தியா மீண்டும் இலங்கை இனப்பிரச்சனையில் தலையிட முற்படுவது நல்ல முன்னேற்றமே.

முன்பு இந்தியாவின் இராணுவ ரீதியான தலையீட்டை விடுதலைப் புலிகள் வெற்றிகரமாக எதிர்கொண்டார்கள். இன்று அவர்கள் அதே பாணியில் தலையிட மாட்டார்கள் என்பது நிச்சயம். அரசியல் பொருளாதார சிக்கல்களை ஏற்படுத்துவது, இராணுவச் சமநிலையைக் குழப்புவது போன்ற நடவடிக்கைகளில் இந்தியா ஈடுபடலாம்.

உங்கள் ஆக்கம் நன்றாக உள்ளது. தொடர்ந்தும் எழுதுங்கள். கடந்த காலங்களை மீள்பதிவு செய்வதும்தற்காலத்தில் அதன் தொடர்ச்சிகளை ஒப்பிட்டு ஆராய்வதும் நன்மையே. உங்கள் பணி தொடர வாழ்த்துக்கள்.

நல்ல விடயம்.

நேரடித் தலையீடு, உதவி செய்தல், இந்த விடயத்தில் எதை இந்தியா செய்யப் போகிறது என்பது இன்னமும் கேள்விக்குரிய விடயமே. இதைப் பற்றி களநண்பர்களின் பார்வையென்ன?

இப்படியான சூழ்நிலையில் எமக்கு ஒதுக்கப்பட்டுள்ள வழிகள் என்பது குறித்து என் தனிப்பட்ட கருத்து என்னவென்று பார்த்தால், இந்தியாவிற்காக இவ்வளவு நாளும் வெளிநாட்டு உதவிகளை வரவேற்காத தமிழர் தரப்பு முடிவை மாற்றிக் கொள்ளவேண்டும். அல்லது அதை வைத்து மிரட்டிக் கொள்ள வேண்டும்.

எமக்கு எதிராக இந்திய அரசு பாதகமாக நடக்க முனைந்தால், நாமும் அதே வழியைக் கைக்கொள்வதில் தவறு இருப்பதாகத் தெரியவில்லை. கந்தப்பு சொல்வது போன்று, தமிழ்ர் தேசத்தில் இந்தியாவின் ஆதிக்கத்தை மீண்டும் கொண்டு வருவதற்கு ஏதும் முயற்சிக்கின்றதாகவே தோன்றுகின்றது. இந்திய இராணுவத்தளபதி ஒருவர் சமீபத்தில் யாழ்பாணம் சென்று பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகள் குறித்து ஆராய்ந்திருக்கின்றார்.

தமிழர்கள் பல தடவை இந்தியாவிற்கு தமிழீழப் போராட்டம் எதிரானது அல்ல என்றும், அது தமிழ் மக்களின் விடுதலைக்கான ஒன்று என்றும் பல தடவை நிருபித்தாகி விட்டது. இதற்கு நாம் பல துன்பங்களையும், இரத்தங்களையும் இழந்திருக்கின்றோம். இதற்கு மேலே புரிய வைக்கின்ற சக்தியும் இல்லை, தேவையும் இல்லை.

இந்தியா என்ற நாட்டிற்காக எம்மவர்கள் உயிர்களைத் தொடர்ந்து இழந்து கொண்டிருக்க முடியாது.

மறைந்த கட்டுரையாளர் தில்லைக்கூத்தன் சொன்னது போல அமரிக்காவின் அழுத்தங்களை அடாவடித்தனங்களை மீறி அதன் காலடியில் கியுபா உருவான மாதிரி இந்தியாவின் பக்கத்தில் ஈழம் உருவாகுவது தவிர்க்க முடியாது.

ராஜீவ் காந்தி அனுபவமற்ற ஒரு அரசியல்வாதியே! இது உண்மை! ஆனால், இந்த உண்மையை எத்தனை பேர் ஏற்றுக்கொள்ள தயாராய் இருக்கின்றனர்?

அந்தப்பெரிய கனடாவையே, அருகில் இருக்கும் நாடான அமெரிக்கா தனது அதிகாரத்தின் கீழ் கொண்டுவர முயற்சிக்கும்போது, நேரடியான, மறைமுகமான அழுத்தங்கள் கொடுக்கும்போது, ஒரு குட்டி நாடான சிறீ லங்காவை பெரிய ஒரு நாடான இந்தியா தனது கட்டுப்பாட்டினுள் கொண்டு வரமுயற்சிப்பதில் ஆச்சரியம் ஒன்றும் இல்லை.

கந்தப்பு,

நல்ல ஆய்வுக்கட்டுரை. உங்கள் சொந்த ஆக்கத்தை பார்க்கும் போது சந்தோசமாக உள்ளது. தொடர்ந்து எழுதுங்கள்.

வாழ்த்துக்கள்.

அத்துடன் சொந்த ஆக்கங்களை எழுதுபவர்களை ஊக்குவிக்கும் கள நிர்வாக உறுப்பினர்களை கண்டு மிக்க மகிழ்ச்சி.

இன்றுதான் உங்கள் பதிவை வாசித்தேன் அருமை பாராட்டுகள்

மகிந்தவின் அமெரிக்காவுடனான இரகசிய உடன்படிக்கை மற்றும் மகிந்த தொடர்பாக சூரியாராச்சி முன்வைக்கும் குற்றச்சாட்டுகள் தொடர்பாக மீண்டும் இந்தியா?

ஜ சனிக்கிழமைஇ 4 ஆகஸ்ட் 2007 ஸ ஜ ஜோசெப் ஸ

அண்மையில் நடைபெற்ற சில நகர்வுகளைப் பார்க்கும் போது மீண்டும் இந்தியா இலங்கைப் பிரச்சனைகளில் தலையிடப்போகிறது போலத்தெரிகிறது. முன்னால் பாரதப் பிரதமர் இந்திராவுக்கு மிக நெருக்காமாகவும் இருந்த பார்த்த சாரதி அவர்கள் அண்மையில் இலங்கைக்கு வந்து அரசாங்கப் பிரதிநிதிகளையும், தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பினரையும் சந்தித்து இலங்கை இனப்பிரச்சனை தொடர்பான கருத்துக்களைக் கேட்டறிந்துள்ளார். 80களின் ஆரம்பத்தில், இந்திரா காந்தியின் தூதுவராக கொழும்புக்கு வந்து அன்றைய இலங்கை சனாதிபதி ஜே.ஆருடன் பேச்சுவார்த்தையினை பார்த்தசாரதி நடாத்தினார். பார்த்தசாரதி இலங்கை விவகாரத்தில் கையாண்டபோது ஈழத்தமிழ்மக்கள் மீது விரோதப் போக்கை இந்தியா கடைப்பிடிக்கவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.ஆனால் இந்திராவின் மறைவின் மின்பு ஜே.ஆரின் சாணக்கியத்தினாலும், இராசீவின் அனுபமற்ற அரசியலினாலும் பார்த்த சாரதி இலங்கைப் பிரச்சனையில் ஒதுக்கப்பட்டு ,இலங்கைப் பிரச்சனை பற்றிய அனுபமற்ற ரொமெஸ் பண்டாரி நியமிக்கப்பட்டார். அதன் பிறகு ரொமேஸ் பண்டாரி, டிக்ஸிட், நட்வர்சிங், நாராயணன் போன்றவர்களினால் பிழையாக வழி நடாத்தப்பட்ட ராஜீவ் காந்தியினால் இலங்கைக்கு இந்தியா இராணுவம் சென்று ஈழத்தமிழர்கள் வாழ்க்கையில் பல சோகப் பதிவுகளை ஏற்பட வழிவகுத்தது. ஏன் மீண்டும் மிகவும் வயது போன பார்த்தசாரதியை இந்தியா இலங்கைக்கு அனுப்புகிறது என்று கேள்வி இங்கு எழும்புகிறது?. இந்தியாவின் வழி காட்டலினால் தான் மலையக அரசியல் கட்சிகள் சில மகிந்தா அரசுக்கு ஆதரவு அளித்தன என்றும் சொல்லப்படுகிறது. ஆனால் மீண்டும் இந்தியா அரசின் வழிகாட்டலில் தான் இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸ் அரசாங்கத்தில் இருந்து தற்பொழுது விலகியுள்ளதாகவும் சொல்லப்படுகிறது. மலையக மக்கள் முன்னணி, முஸ்லீம் காங்கிரஸ் போன்ற கட்சிகளும் விரைவில் அரசாங்கத்திலிருந்து விலக இந்தியாவினால் கோரப்பட்டுள்ளது. இதனால் மகிந்தா அரசுக்கு நெருக்கடிகள் கொடுத்து மீண்டும் இலங்கைப் பிரச்சனையில் இந்தியா தலையிடுகிற சூழ்நிலையை இந்தியா உருவாக்குகிறது. முன்பு போராளிகளுக்கு ஆயூத பயிற்சி உதவிகளைக் கொடுத்து இயக்கங்களை வளரவிட்டு இலங்கைப் பிரச்சனையில் இந்தியா தலையிடுகிற சூழ்நிலையினை இந்தியா உருவாக்கியது. ஆயூத உதவிகள், பயிற்சிகளை இயக்கங்களுக்கு வழங்கினாலும், அவ் வியக்கங்களை தனது சொல் கேற்ப நடக்கும் படியே இந்தியா விரும்பியது. ஒரு இயக்கத்தை வளர்ப்பதினை விட பல இயக்கங்களை உறுவாக்கி தனது சொந்த நலனைப் பாதுக்காக்கவே இந்தியா விரும்பியது. அதிலும் தனது சொல் கேக்கும் டெலோ அமைப்பினைப் பலம் பெறச் செய்ய டெலோவுக்கு அதிக உதவிகள் செய்தது.அத்துடன் இயக்கங்களுக்கு தெரியாமல் கொழும்பில் 80களில் நடைபெற்ற குண்டு வெடிப்புக்களுக்கும் றோ அமைப்பே நடாத்தியது. இதனால் இலங்கை அரசுக்கு நெருக்கடிகள் ஏற்படுத்தி தங்களின் வழிக்கு இலங்கை அரசைக் கொண்டு வர முயற்சித்தது இந்தியா.

தமிழர்களின் கருத்துக்களையும் அபிலாசைகளை கவனத்தில் எடுக்காது இந்திய நலனுக்காக இலங்கை இந்தியா ஒப்பந்ததை ஏற்படுத்தியது இந்தியா. இதனால் இலங்கை இந்தியா ஒப்பந்தத்தினால் இலங்கையின் தென்பகுதியில் கலகம் ஏற்படும். அதனை அடக்க வடகிழக்கே உள்ள இராணுவத்தை தென்பகுதிக்கு அனுப்பினால் ,வட கிழக்கே உள்ள போராளிகளை அடக்குவது யார்?. அவர்களை அடக்க இந்தியா இராணுவத்தை அனுப்புங்கள் என்று ஜே.ஆர் இந்தியாவிடம் உதவி கேக்க சந்தர்ப்பத்தை உருவாக்கியது இந்தியா. இப்படியெல்லாம் நடக்கும் என்று எதிர்ப்பார்த்து முதலிலே சில ஆயூத்தங்களைச் செய்தது இந்தியா.

பிறகு இலங்கை இந்தியா ஒப்பந்தத்தின் அடிப்படையில் இயக்கங்களிடம் ஆயூதக் களைவுகளை மேற்கொள்ள முயற்சித்தது. எல்லா இயக்கங்களும் அயூதங்களை சிறு சிறு தொகையாக வழங்க, விடுதலைப்புலிகள் தவிர்ந்த மற்றைய இயக்கங்களில் சில வற்றை முழுமையாக ஆயூதங்களை ஒப்படைக்க வேண்டாம் என்று றோ அறிவுத்தல் செய்தது. விடுதலைப் புலிகள் அமைப்பினர் ஒழுங்காக ஆயூதங்களை ஒப்படைக்கும் போது, தனது சொல் கேக்கும் ஈபிஆர்.எல்.எவ் அமைப்பு பலம் பெற அவ் அமைப்புக்கு அயூதங்களை றோ வழங்கியது. (அச்சமயத்தில் டெலோ அமைப்பு பலமற்ற அமைப்பாக இருந்தமையினால் ஈபிஆர்.எல்.எவ்வை இந்தியா வளர்க்க விரும்பியது). பிற்காலத்தில் இலங்கை இந்தியா ஒப்பந்தத்தின் அடிப்படையில் வட கிழக்கு மகாணாசபைத் தேர்தலில் தில்லும் முல்லு செய்து தனது சொல் கேக்கும் ஈபிஆர்.எல்.எவ் அமைப்பினை ஆட்சியில் அமரச் செய்தது இந்தியா.

இவையெல்லாம் நடந்து பல வருடங்களாகி விட்டது . அண்மையில் இந்தியா பாதுகாப்புத்துறை அதிகாரியின் அந்தோனி ' விடுதலைப்புலிகளுக்கு எதிரான போரில் இலங்கை அரசு கேட்கும் அனைத்து உதவிகளையும் இந்தியா செய்யும்' என்று செய்தியாளர் மகாநாட்டில் சொல்லி இருந்தார். இலங்கைத் தொழிலாளர் காங்கிரங்கிரஸின் வெளியேற்றம், மகிந்தா அரசுக்கு நெருக்கடிகள் ஏற்படுத்தி தான் விரும்பும் இலங்கை இந்தியா ஒப்பந்தத்துக்கு குறைவான தீர்வை தமிழர்களுக்கு வழங்க - அதாவது புலிகள் பலம் பெற உதவாத மிகக் குறைவான அதிகாரங்களினைக் கொண்ட தீர்வை திணிக்க இந்தியா காய்களை நகர்த்துகிறது. இந்தியா மீண்டும் பழைய தவறுகளை செய்து தோல்வியுடன் செல்லப் போகிறதா அல்லது தான் விட்ட பிழையினை உணர்ந்து புதிய வழிகளைத் தேடத்தான் இலங்கைப்பிரச்சனை தெரிந்த பார்த்தசாரதியை இலங்கைக்கு அனுப்பியதா ?

கந்தப்பு அண்ணே உங்கள் கட்டுரை நிதர்சனனத்திலும் பதித்துள்ளாகள்

கந்தப்பு அண்ணே உங்கள் கட்டுரை நிதர்சனனத்திலும் பதித்துள்ளாகள்

என்ன நிதர்சனக்காறர்களுக்கு மூலம் பெறப்பட்ட இடமும் அதற்க்கு நன்றியும் சொல்லும் பழக்கம் இல்லையா :angry:

கந்தப்பு வின் ஆய்வு நிதர்சனத்திலும் பதிவாகி விட்டது என்பதில் சந்தோசம்.

அதில் கந்தப்பு வின் பெயரையும், அத்தோடு யாழ்இணைய செய்தி ஆய்வு என்பதையும் போட்டிருக்கலாம்.

நன்றி Netfriend. நல்ல தகவலை/இணைப்பை பொருத்தமான நேரத்தில் இணைத்துள்ளீர்கள்.

------

நிதர்சனம் இணையத்தளத்திற்கு சென்று பார்த்தேன். அவர்களுடனான தொடர்பு விபரம் இல்லை. அதனால் அவர்களுக்கு இதுபற்றி அறிவுறுத்த முடியவில்லை. ஆனால், கருத்துக்களத்தை அவர்கள் வாசிப்பார்கள் என்ற நம்பிக்கையில் நான் சொல்லவிரும்பும் செய்தியை இங்கேயே இணைத்துவிடுகிறேன்:

நிதர்சனம் இணையத்தளத்துக்கு,

யாழ் கருத்துக்களத்தில் அல்லது யாழ் இணையத்தளத்தில் இணைக்கப்படும் ஆக்கங்களை இன்னொரு இணையத்தளத்திலோ அல்லது ஊடகத்திலோ வெளியிடுவதில் எமக்கு எந்த ஆட்சேபனையும் இல்லை. அதேபோல், கந்தப்பு எழுதிய இந்த ஆக்கத்தையும் நீங்கள் உங்கள் இணையத்தளத்தில் இணைத்தமையை இட்டு மகிழ்ச்சியே. முக்கியமாக கருத்துக்கள்/விடயங்கள் அனைவரையும் சென்றடையவேண்டும். அதுவே நோக்கம். உங்கள் ஆர்வத்துக்கும் அக்கறைக்கும் எமது நன்றிகள். அதேவேளை, ஒரு ஆக்கத்தை இணைக்கும் போது அது எங்கிருந்து எடுக்கப்பட்டது - அதை எழுதியவர் யார் என்ற தகவலையும் இணைப்பது நல்லது. குறைந்தபட்ச ஊடக நேர்மை அது. ஒரு ஆக்கம் எழுதுபவரை மதிக்கும் செயற்பாடு அதுவே. ஒருவர் எழுதிய ஆக்கத்தை இன்னொருவர் எழுதியதாக பெயர் குறிப்பிடுவது நாட்டுகந்த செயலல்ல. எனவே தயவுசெய்து இதனைக் கருத்தில் கொண்டு "மூலம்: யாழ் இணையம் | எழுதியவர்: கந்தப்பு" என்கின்ற தகவலை இணைப்பது அந்த ஆக்கத்தை எழுதியவரை ஊக்குவிப்பதோடு, மேலும் பயனுள்ள ஆக்கங்களை எழுத அவரைத் தூண்டும்.

நன்றி.

என்னை எழுத ஊக்குவித்த கறுப்பி, வலைஞன் அவர்களுக்கு மிக்க நன்றிகள். மற்றும் வாசித்து கருத்துக்கள் பகிர்ந்த அனைவருக்கும் நன்றிகள்.

இந்தியா இலங்கை ஒப்பந்தமுடிந்து 10 வருடங்களின் பின்பு( 1997ம் ஆண்டு), இந்தியாவின் வியட்னாம் என்ற தலைப்பில் அமைதிப்படையினை நடாத்திய இராணுவத் தளபதிகள், டிச்ஸிட் போன்றவர்களின் பேட்டி இந்திய ஊடகங்களில் வந்திருந்தது.

http://in.rediff.com/news/2000/mar/23lanka.htm

இதன் தமிழ் ஆக்கத்தின் ஒலி வடிவத்தை இங்கே கேட்கலாம்.

http://www.yarl.com/forum3/index.php?showtopic=15659

அதிலும் கர்கிரட் சிங்கின் பேட்டியினை வாசித்தால் , விடுதலைப்புலிகள் ஒழுங்காக ஆயூதங்களை ஒப்படைந்தது பற்றியும், ஈபி.ஆர்.எல்.எவ் அமைப்புக்கு றோ அயூதம் வழங்கி உள்ளதையும் அறியக்கூடியதாக இருக்கிறது.

The surrender took place. A token surrender. Yogi [Prabhakaran's representative] took his pistol and gave it. Then vehicle after vehicle the LTTE came, piled up the whole area with ammunition, guns. Bahut accha tha. Later on, all ran into trouble.

Why?

Because they did not stop arming the EPRLF [Eelam People's Revolutionary Liberation Front]. RAW was doing it, ministry of foreign affairs knew about it, Dixit knew about it, but they couldn't stop it. With the result that handing over arms by 21st of August came to a virtual standstill. And the whole thing took an ugly turn.

என்னை எழுத ஊக்குவித்த கறுப்பி, வலைஞன் அவர்களுக்கு மிக்க நன்றிகள். மற்றும் வாசித்து கருத்துக்கள் பகிர்ந்த அனைவருக்கும் நன்றிகள்.

இந்தியா இலங்கை ஒப்பந்தமுடிந்து 10 வருடங்களின் பின்பு( 1997ம் ஆண்டு), இந்தியாவின் வியட்னாம் என்ற தலைப்பில் அமைதிப்படையினை நடாத்திய இராணுவத் தளபதிகள், டிச்ஸிட் போன்றவர்களின் பேட்டி இந்திய ஊடகங்களில் வந்திருந்தது.

http://in.rediff.com/news/2000/mar/23lanka.htm

இதன் தமிழ் ஆக்கத்தின் ஒலி வடிவத்தை இங்கே கேட்கலாம்.

http://www.yarl.com/forum3/index.php?showtopic=15659

அதிலும் கர்கிரட் சிங்கின் பேட்டியினை வாசித்தால் , விடுதலைப்புலிகள் ஒழுங்காக ஆயூதங்களை ஒப்படைந்தது பற்றியும், ஈபி.ஆர்.எல்.எவ் அமைப்புக்கு றோ அயூதம் வழங்கி உள்ளதையும் அறியக்கூடியதாக இருக்கிறது.

The surrender took place. A token surrender. Yogi [Prabhakaran's representative] took his pistol and gave it. Then vehicle after vehicle the LTTE came, piled up the whole area with ammunition, guns. Bahut accha tha. Later on, all ran into trouble.

Why?

Because they did not stop arming the EPRLF [Eelam People's Revolutionary Liberation Front]. RAW was doing it, ministry of foreign affairs knew about it, Dixit knew about it, but they couldn't stop it. With the result that handing over arms by 21st of August came to a virtual standstill. And the whole thing took an ugly turn.

அந்த பேட்டிகளின் தமிழாக்கம் ஒலி வடிவில் கேட்க

http://www.yarl.com/forum3/index.php?showtopic=15659

கந்தப்பு தாத்தா தங்களுடைய அய்வு கட்டுரை மிகவும் நல்லா இருக்கு தொடர்ந்து இவ்வாறான கட்டுரைகளை தரவேண்டும்..........

எனது ஆக்கத்தைப் படித்த உறவுகள் சில தனிமடலிலும், வேறு விதமாகவும் சில கருத்துக்கள் பகிர்ந்திருந்தார்கள். கேள்விகள் எழுப்பி இருந்தார்கள். இது பற்றிய மேலதிக விளக்கங்களைக் கீழே விபரித்துள்ளேன்.

1)இந்தியாவின் வழி காட்டலில் இலங்கைத் தொழிலாளர் காங்கிரஸ்

இலங்கையில் றோ அமைப்பினர் அதிகளவில் ஊடுறுவி தகவல்களைச் சேகரிக்கிறார்கள். மலையகத்தில் அவர்கள் இலகுவாக ஊடுறுவி உள்ளார்கள். இவர்களின் வழி காட்டலில் தான் இலங்கைத் தொழிலாளர் காங்கிரஸ் பெரும்பாலன முடிவுகள் எடுக்கிறது.

2)ஆயூத ஒப்படைப்பு

அயூத ஒப்படைப்பு விடயத்தில் றோ அமைப்பினர் தமக்கு நம்பிக்கையான , அதாவது இந்தியாவின் சொல் கேக்கக் கூடிய இயக்கங்களை ஆயூதங்களை முழுமையாக வழங்க வேண்டாம் என்று கேட்டிருந்தது.

80களின் ஆரம்பப்பகுதியில் இயக்கங்களுக்கு பயிற்சியும் ஆயூதங்கள் வழங்கும் போது, இந்தியாவின் சொற்படி இயக்கங்கள் நடந்து கொள்ள வேண்டும் என இந்தியா விரும்பியது. தமக்கு சொல் கேக்கும் இயக்கங்களுக்கு கூடுதலான் ஆயூதங்களும், அவ்வாயூதங்களில் அதிக வீதமானவற்றை அவ் இயக்கங்கள் இலங்கைக்கு கொண்டு செல்லலாம் என்ற நிபந்தனைகளை இந்தியா விதித்தது. அதாவது இலங்கைக்கு எல்லா அயூதங்களையும் கொண்டு செல்ல முடியாது. குறிப்பிட்ட விதத்தில் தான் கொண்டு செல்ல முடியும். இதில் டெலோ இயக்கத்துக்கே கூடுதல் ஆயூதங்கள் வழங்கப்பட்டன. அதனைத் தொடர்ந்து புளட் அமைப்புக்கு அதிக அயூதங்கள் வழங்கப்பட்டது. டெலோ, புளட், ஈபி.அர்.எல்.எவ், ஈரோஸ் ஆகிய அமைப்புக்களில் ஈபி.ஆர்.எல்,எவ், ஈரோஸ் போன்ற அமைப்புகளுக்கே குறைந்தளவு ஆயூதங்களை வழங்கப்பட்டன. அவ்வாயூதங்களில் குறைந்த வீதத்தில் தான் இலங்கைக்கு கொண்டு செல்ல முடியும் என்று நிபந்தனையும் விதிக்கப்பட்டது. (ஆரம்பபயிற்சியில், ஆயூதவாங்கலில் தமிழீழவிடுதலைப்புலிகள் சேரவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. ) அதாவது அக்காலத்தில் இந்தியாவின் நம்பிக்கை பெற்ற இயக்கமாக டெலோவும், அதனைத்தொடர்ந்து புளட்டும் இருந்தது.

குறிப்பிட்ட வீதத்தில் தான் ஆயூதங்கள் இலங்கைக்கு கொண்டு செல்ல முடியும் என்பதினாலும், தங்களை விட டெலோவுக்கு அதிக ஆயூதங்களை இந்தியா வழங்குவதினாலும், தாங்களே புதிதாக ஆயூதக் கொள்வனவு செய்தால் என்ன என நினைத்து தமக்கு தொடர்புள்ள றோ அமைப்பைச் சேர்ந்தவர்களின் ஆலோசனை கேட்டு சிங்கப்பூரில் உள்ள முகவரின் உதவியுடன் பல ஆயூதங்களை புளட் அமைப்பு வாங்க முயற்சித்தது.அவ் ஆயூதங்கள் புளட்டுக்கு சென்றால் , புளட் அமைப்பினர் நன்றாகப் பலப்பட்டு விடுவார்கள். தங்கள் சொற்படி நடக்க மாட்டார்கள் என்று கருதிய இந்தியா, அவ் ஆயூதங்கள் புளட்டின் கைகளுக்கு கிடைக்காமல் சதி செய்தது.

அக்காலத்தில் இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸின் தலைவர் தொண்டமான்(ஜே.ஆரின் ஆலோசனை கேட்டபின்பு) , இயக்கங்களுடன் பேச்சு வார்த்தை நடாத்த விரும்பினார். இதனை விரும்பாத இந்தியா இயக்கங்களுக்கு தொண்டமானுடன் பேச வேண்டாம் என்று அறிவுறுத்தல் செய்தது. தவறுதலாக புளட் அமைப்புக்கு இந்தியா தொண்டமானுடன் பேச வேண்டாம் என்று சொல்ல வில்லை. தொண்டமானுடன் கதைப்பது முக்கியமான விடயமல்ல என்று நினைத்த புளட் அமைப்பின் தலைவர் உமா மகேஸ்வரன் தொண்டமானுடன் பேச்சுவார்த்தை நடாத்தினார். சிங்கப்பூர் ஆயூத முகவரினூடாக ஆயூதங்கள் கேட்டதினாலும், தொண்டமானுடன் பேச்சுவார்த்தை நடாத்தியதினாலும், வேறு சில காரணங்களினாலும் இந்தியாவின் 2வது நம்பிக்கையான இயக்கம் என்ற நிலையை புளட் இழந்தது.

ஆயூத ஒப்படைப்புக்காலத்தில் டெலோ அமைப்பு பலம் குறைந்த அமைப்பாக இருந்தது. ஈரோஸ் அமைப்பு விடுதலைப் புலிகளுடன் தொடர்பு கொண்டதாக அமைப்பாக இருந்தது. இதனால் ஈபி.ஆர்.எல்.எவ் இயக்கத்துக்கு றோ அதிக முக்கியத்துவம் கொடுத்தது. ஈபி.ஆர்.எல்.எவ், ஈ.என்.டி.எல்.எவ், டெலோ ஆகிய மூன்று அமைப்புக்களையும் சேர்ந்து 3 ஸ்டார் என்ற அமைப்பாக உருவாக்கி, விடுதலைப்புலிகளுக்கு எதிராக ஆயூத ஒப்படைப்புக்காலத்தில் மோதல்கள் ஏற்பட றோ அமைப்பு ஏற்பாடு செய்தது. விடுதலைப்புலிகள் ஒழுங்காக, சீராக ஆயூதங்களை ஒப்படைத்தார்கள். மற்றைய அமைப்புக்களும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஆயூதங்களை வழங்க, தமக்கு சார்பான அமைப்புக்களை முழுமையாக அயூதங்களை ஒப்படைக்க வேண்டாம் என்று றோ கேட்டுக்கொண்டது. அத்துடன் இயக்கங்களுக்கிடையே மோதல்களை உருவாக்கியது றோ. மிகவும் குறைந்த காலத்தில்( கிட்டத்தட்ட ஒரு கிழமைக்குள்) 100க்கு மேற்பட்ட இயக்க உறுப்பினர்கள் மோதலினால் கொல்லப்பட்டார்கள். இயக்க மோதலைத் தடுப்பதாகச் சொல்லி மேலும் மேலும் இந்தியா இராணுவத்தை இலங்கைக்கு அனுப்பியது இந்தியா. அச்சமயத்தில் இலங்கையில் இருந்த இந்தியா இராணுவத்தின் எண்ணிக்கை 40,000 ஆக உயர்ந்தது.

http://www.sooriyan.com/index.php?option=c...8&Itemid=30

.........யாழ் கருத்துக்களத்தில் அல்லது யாழ் இணையத்தளத்தில் இணைக்கப்படும் ஆக்கங்களை இன்னொரு இணையத்தளத்திலோ அல்லது ஊடகத்திலோ வெளியிடுவதில் எமக்கு எந்த ஆட்சேபனையும் இல்லை........

இப்ப இப்படி சொல்ல துணிந்திட்டீர்கள்.... காலம்.... ;)

ஆனால்... உரிமையாளர்கள்.... யாழ் உண்மை உறவுகளைவிட.... வாசகர்கள் இங்கு வாசிப்பதும்... தேவையானவற்றை உள்வாங்குவதும் அதிகம்.... உங்களுக்கு இவற்றை கவனிக்க நேரம் எங்குள்ளது.... யாழ் ஒரு பொதுஉடமை புத்தகமாகிற்று.... நீங்கள் (நாம்) இவ்வளவு காலம் சுட்டதுக்கு நன்றி சொன்னீர்கள்... சிலதுக்கு இல்லை... இனி எல்லோரும் தேவைக்கேற்ப உங்களில் (யாழில்) சுடுவார்கள் இதுதான் இன்றைய இணைய உலகங்கள் :(

நல்லதொரு ஆய்வுக்கட்டுரை.நான் கருத்து எழுதுவதை விட வாசிப்பதில் ஆர்வமுள்ளவன்.பிரபல பத்திரிகைகளில் வருவது போல் ஆணித்தரமான வசனநடைகளுடன் அடக்கஒடுக்கமாக வடிமைத்துள்ளீர்கள்.வாழ்த்து

எழுத ஊக்குவித்தும், வாழ்த்துச் சொன்னவர்களுக்கும், கருத்துக்கள் பகிர்ந்தவர்களுக்கும் நன்றிகள்.

இந்திய இராணுவம் ஈழத்தில் காலடி வைத்தபோது தலைமை இராணுவ தளபதியாக இருந்தவர் கர்கிரட் சிங்.

அவருடைய கருத்துக்களை எல்லோரும் கட்டாயம் வாசித்துப் பாருங்கள் . டிக்ஸிட்டின் அலட்சியத்தினால் தான் திலிபன் மரணத்தை தழுவினார் என்றும், இந்தியா அரசினால் குமரப்பா, புலேந்திரனைக் காப்பாற்ற முடியவில்லை. அவரது பேட்டி

In a candid interview to Josy Joseph, he accuses several people -- including then Indian army chief General K Sunderji and high commissioner to Colombo J N Dixit -- and admits that "chaos" reigned in the jungles of Sri Lanka where the Indian troops faced humiliation.

How did the IPKF, sent to enforce peace, get involved in a bloody fight with the LTTE? Do you personally believe that it could have been prevented?

One afternoon I was in my operations room when then vice chief of army staff (S F) Rodrigues came. Later he became [army] chief. He talked of hard options. I advised him against it. I told him, If you adopt hard options you would be fighting for the next 10 to 20 years. And this will lead to insurgency and there is no stopping it. You are fighting in Nagaland, Mizoram, all over. This will be another. And sure enough, it has not ended to date. And it won't end.

Why?

I have all regards for Sri Lanka. The Tamils have sacrificed [a lot], the LTTE is highly motivated and there is one aim: Eelam. Independence. Till they get independence they are not going to stop. You see stray incidents everyday, they even attempted to kill the present president.

When did General Rodrigues speak to you about hard options?

A week before the war started. It started on the 10th of October 1987. He came about a fortnight before; he had just taken over as the vice-chief from J K Puri. So he came and spoke to me.

So you actually opposed what you went out to do?

Actually [yes]. And, you know, [General Rodrigues said], No, no, no...don't get cold feet. We will take care of them. I said, They have fought their entire lives in the jungles. I have flown over the jungles with Mahathiah, the number two man to Prabhakaran, in my helicopter. We flew over the jungles of Vavoonia and he explained to me how they fought against the Sri Lankans all these years. So they knew each inch of the land. We would push them out of Jaffna, they would get into the jungles. Then you would be fighting them for the next 10 years.

You had no intelligence inputs?

All these people who were in Delhi, I am afraid, they visited Sri Lanka because it was a foreign country. They went back without any hard intelligence. They had no intelligence to give me about terrain, about enemy. I had to buy tourist maps in Hyderabad before I went into operations. And I had to borrow a Sri Lankan photocopying machine to make copies for my staff.

Only one officer, now he is a general, Memon, he got hold of some maps, because he was my staff officer. He was my brigade major once upon a time. He said, Sir, we have only these maps. You please take them, you will need them. He was very nice, he gave me a dozen maps. For army a dozen maps is nothing. Every platoon commander has to have a map, a section commander has to have a map.

So you went in with a tourist map?

We went in with a tourist map. We didn't know the geography of this country at all, except that it was an island country. That is it. What it was inside, my God, you couldn't see A to B, it was such thick foliage.

It was total lack of intelligence. You are sending a formation into battle, it has to be properly briefed. What happened in Kargil? Lack of intelligence, lack of strategic intelligence, lack of technical intelligence. They were building up and all behind the lines we didn't know about it. Obviously our missions were sleeping.

When did you reach Delhi for the briefing? If they had no intelligence what were they discussing?

They were discussing various options. Various options of going into Sri Lanka. Now you will say what were these options? Firstly there was no aim to this entire battle. It was a wavering aim. When you have to spell out so many options, where is the set aim for you? There is no aim. It is against the basic principle of war.

What were the options given to you?

It was wavering. Like this: if there is a coup in Colombo, how will we reinstate [then Sri Lankan president] Jayewardane? Somebody came out with some kind of plan. All right. If we have to favour the LTTE, then how will we land in Sri Lanka? If we are to favour Sri Lankans, how will we land in Sri Lanka?

After all, you just cannot land, you are going overseas, you are going by sea, going by air. So various options had to be discussed. This kind of scenario we were working on. War was never thought of. Nobody told us that behind-the-scenes there was an Accord being worked out.

You were not told that the Indo-Lankan Accord was being worked on?

Of course not. What happened was, I was going back to Secunderabad. As I arrived at the airport, all my staff were lined up there. I said, Why are you all here, only my ADC is supposed to be here. They said, Sir, first flight is to take off at 1o'clock tonight. I said, For where? For Sri Lanka.

I said, It is 10 o'clock when I arrived and we are on a six-eight hour notice? Then my staff informed that me, Sir, the Accord has been signed in Sri Lanka, the prime minister is there, he rang up the army commander Depinder Singh to move a division to Sri Lanka.

I said, Get into the ops room. We talked about it. And the brigade commanders took off. And I get a message at 2 clock from signal-in-chief, not to leave, till I get a notice from the chief. The message came, lightning. Un dino hamare pas fax machine nahin the so telex spelled out the Accord.

Which day was it?

27th night [of June]. The Accord was signed, that thing came, so I read the Accord, it made no sense for operations. It meant I leave for Sri Lanka, go and establish peace. And we left. My flight took off at 5 o'clock. Every minute there used to be an aircraft taking off.

Your brigade commanders agreed to it?

They had no option, had to agree. Mentally we were prepared because we had been talking about the operation for sometime. Say, we may be talking about it for a month, but there was no intelligence given to us. I should have got a proper intelligence summary, this is the terrain, this is the enemy strength. I should have been given a proper operational instruction.

When you are going into the blue in army terminology, a proper operational instruction must be given. A proper overseas command must be formed. Nothing was done. The air force was commanding its own troops, army its own troops, navy its own troops. Who is there to co-ordinate? Nobody. Everybody went independently, there was no joint command. It was a tri-service operation, air force, navy and army involved, but there was no joint command. There should have been a single command to take this full force across.

Each one on his own?

Everybody did his own and we landed there. And we landed there like a refugee camp I saw in Assam, Chabua, when we were fighting the Chinese. Everybody was just being inducted, nobody knew anything. Anyway, I met the Sri Lankan brigade commander, went to his operations room and he told me what it was all about.

I said, Have you seen the Tigers, LTTE? He said, Never. I sit inside my bunker and at last light I have APCs outside my bunker. Why should I go and see the LTTE? I said, You have been there for a long time. Alright, let us do one thing, you take me to the LTTE, I want to establish contact with them.

We established contact. Kumaran, who got killed in the boat tragedy, he was the Jaffna commander, very nice chap, he came in a car and took me and one of my brigade commanders, who got killed in Srinagar, Fernandes, he got blown off by a mine aimed at the ammunition depot. We both went with Kumaran, Mahathiah was standing outside a bungalow. He said, General, I am not prepared to talk to you. I said, Why? I have come here with a message of peace, goodwill. He said, Unless you bring back Prabhakaran, we will not talk to you. I said, Where is Prabhakaran?

I didn't even know that. They kept the army absolutely in the dark. Prabhakaran was in the Ashoka Hotel in Delhi. Now I know the room number also, 512 or 522. And he was to see the prime minister, before the prime minister went in for the Accord. Anyway he saw him, the PM gave him certain assurances, and before he could say 'Jack Robinson', the prime minister was in Colombo, signing the Accord.

Prabhakaran learnt it on television that the Accord had been signed and they were not party to it. It was one reason why the LTTE never accepted the Accord and India's stand.

If we had taken the LTTE into confidence, they would have known the whole thing, their terms would have been put across to Jayewardane, and the situation would have been different. Dixit was in a great hurry to get the Accord signed, with his name up. He became foreign secretary; he got the award later. But he never studied the mood of the people, especially the JVP. And since he didn't study the mood of the people, there was an attempt to assassinate the prime minister.

We would have lost our prime minister. After signing the Accord, they themselves would have killed him. We didn't know of it. Why did they not tell us? We only saw it on television, newspapers never came.

So tell us more about your encounter with the LTTE.

Then I came back from there, from Mahathiah. He gave me a cold drink, I came back. I went straight to [Lieutenant General] Depinder Singh. He had landed. You know his habit. He would take off from Madras, land at 11.30, 12 in the afternoon, take off again by one, and go back to Madras. This was his daily routine. He never came and stayed with me, or saw anything. He used to land in Jaffna and move to Madras. His headquarters had moved to Madras.

All these people used to fly in from Madras to Jaffna and go back. If I was available, they met me. I was never available. I was working from Jaffna town to Ambarai, and I was working from Malaithevu in the east to Manar in the west. I had to hop by helicopter; our troops were all over, all over. So one would start the day early. So whatever it was, it was a sad story.

Then I spoke to Depinder. I said, Prabhakaran must come back if you want me to talk about surrender of weapons. That was the main issue. He picked up the Sri Lankan phone, spoke to Delhi. Then he went back to Madras and pursued the matter. He did a good job.

The next day Prabhakaran's aircraft landed in Jaffna with Prabhakaran and his bodyguards, his wife and children, Kitu, whose leg was blown up, who was his right hand then. The air force pilot wanted a receipt from me saying that I received these souls safely. Then I was told that you will ensure that he reaches safely to Jaffna town and handed over to his people. I said, Fine. We ensured that. We put him and the others in various APCs [armoured personnel carriers] so that if one is blown off, the other is alive. We took them through the Sri Lankan lines to Jaffna.

I told my staff, take a receipt from Mahathiah that he has received Prabhakaran. These are normal formalities. After all, Prabhakaran is not a small man. He is the leader, a charismatic leader of the LTTE. His life is very precious. And a very simple man. No bullshit about him. His wife lived with three saris -- one she wore, one she washed and one was ready to wear. That is all. They never drank Coca-Cola. They offered us Coca-Cola, but never drank it themselves. They drank that goliwala soda.

So that was your first encounter with him?

After all that I said, Prabhakaran, we must meet. He said, General, tomorrow, 11 o'clock. And we landed in the football ground of the Medical College, Jaffna. The entire area was manned by LTTE guns. I got down from the helicopter and looked around. I walked till I met Prabhakaran. He was standing outside a conference hall. He took me to his office. We spoke for five hours. I had to convince him that he should surrender weapons.

And he was convinced?

He gave it in writing. I can show you. The only letter he gave in writing. I flew to Colombo showed it to [then Indian high commissioner to Colombo J N] Dixit. His words: "General what you have achieved the nation will appreciate. And I speak on the behalf of the prime minister of India." These were his words to me at that point of time.

Right. The letter was flashed all over. Surrender ceremony was fixed for 5th of August. Surrender started. Prabhakaran said, I won't come, my political officer will come. Quite right. Atal Bihari tho nahi na jatha hain, minister hein jatha hain [the Indian prime minister doesn't go for surrenders, it is his minister who goes]. So, wo tho nahin aaya [Prabhakaran didn't come]. All the big shots of Sri Lanka were there. Aircraft was there, propellers on.

Athikule [then Sri Lankan defence secretary] said, My orders are that I have to take the first weapon to Colombo and give it to Jayewardane. The surrender took place. A token surrender. Yogi [Prabhakaran's representative] took his pistol and gave it. Then vehicle after vehicle the LTTE came, piled up the whole area with ammunition, guns. Bahut accha tha. Later on, all ran into trouble.

Why?

Because they did not stop arming the EPRLF [Eelam People's Revolutionary Liberation Front]. RAW was doing it, ministry of foreign affairs knew about it, Dixit knew about it, but they couldn't stop it. With the result that handing over arms by 21st of August came to a virtual standstill. And the whole thing took an ugly turn. They started anti-IPKF demonstrations. Who is to answer? The general officer.

My God, thousands of young girls and children used to come in front in whites and later on what used to happen? When they used to come we used to be careful, they used to go to the ground and behind would be Tigers, with guns. That is how they used to take out our people. You couldn't kill them because there were children in the front, women in the front. We were always fighting with our hands tied behind our backs.

Did you tell the army headquarters that the EPRLF was being armed?

Of course.

What was the reaction?

Nothing. No reaction. [indian army chief] General [K] Sunderji never said anything. In the army headquarters there was a core group headed by defence minister, three chiefs and a few senior officers. They used to take decisions, decisions are given to me by the staff officer. Decisions, if I question, the answer will come, These are orders from higher echelons. Higher echelons, that is the famous answer we got. Higher echelons.

What happened after the surrender came to a standstill?

There was a lot of problems. Ethnic riots broke out. They killed a lot of Sri Lankans, tortured them. Between Tamils, Sinhalese, Tamil Muslims. We did the spadework to stop it. But then the Thilappan fast happened. We tried out best. I went and tried to meet him. LTTE chaps told me, General, the people's emotions are so high that if you appear on the scene they might create a problem. They asked me to stay there. I wanted to go and tell him, Give up. How will he give up?

Unless the assurances given by the prime minister of India are fulfilled I am not giving up, he said. I kept requesting the high commissioner, Come and meet, come and meet, come and meet. He dragged his feet, he delayed it, he didn't come. Finally he came when the man was dead. We should have saved his life, one life.

Then the boat tragedy, I was in a meeting with Mahathiah and Prabhakaran. You know, when we go for a meeting, they used to have two video cameras focused on us, tape recorders, everything. With great difficulty we had a thing like this [he points at this correspondent's recorder]. The poor brigade commander used to keep that recording, then give it to his PA, and then send it to the army headquarters. Whether anybody took action on what our reports were, I don't know.

Even after the riots you were in touch with Prabhakaran?

Oh yes. I never gave up with Prabhakaran. He is a leader of the LTTE. I had all the time to meet him because I knew he was the only man who could solve the problem. Nobody else. Otherwise, you take up arms, and we took arms and look what happened.

And what exactly happened during the boat tragedy in which the LTTE cadres committed mass suicide?

Yes, I was having a meeting with him, I came down from the boat. Mahathiah had come down a little later. Kumaran, the Trincomalee leader, and Pulinderan, the Jaffna leader, they were in the boat. Mahathiah said, General, I want to talk to you. I had a major who could translate. Prabhakaran spoke to me in English many a time. He appeared well-read. He [Mahathiah] said, At all cost these people [who were surrounded by Lankan troops] must be released. IPKF is here to protect the LTTE, and they should not go to Colombo. Otherwise, they will be tortured.

They were 17, four we were able to save. So instead of going to Colombo, we flew them from the naval base to the Jaffna airbase. Now, the tamasha started. There were LTTE, around them were the Indian troops, around us were the Sri Lankan troops, around them were the Indian troops, around them the APCs of Sri Lanka. Now tell me, if you try to fight, there would have been a conflict between the Sri Lankan and Indian troops. Of course, the orders were very clear to the [sri Lankan] brigade commander, otherwise get into the helicopter and reach Colombo, relinquish the command. Wo tho haath jhod tha tha, ke mein mara ja raha hum kaam kaam kar ke.

Anyway I was told, you go to Trincomalee and prevent reinforcement of Trincomalee by Sri Lankans. Deny the airport to them. I reached Trincomalee, and we took over the control tower, commandos were deployed, no troop movement was allowed. It created lot of ill-feeling with the Sri Lankan troops.

In the meantime, I had said that it was high time that Dixit, who was on leave in Delhi, go to Colombo, and mediate their release in the boat. Depinder Singh also flew, I generally had my hat off to him but he was not a strong man. I needed a commander like Maneckshaw or Rolli who could stand up to the government at the cost of their own service.

So how did the boat tragedy end?

I was guarding the airfield. And all of them came, Depinder, Dixit and some other staff officers. They landed there, they could not convince Jayewardane, and he was too clever for them. Too clever. I cannot have that much say in my country? he asked them. You are given amnesty to them, fulfill it, but these politicians, they couldn't. Depinder next day flew into Trincomalee and told me, Hand over, let them go and do whatever they want. Let us go and have a cup of tea with them, with the three chiefs. They were staring at me: This man created all the problems.

Anyway, we had a cup of tea. At 2 o'clock I get a message, why is the G-o-C IPKF interfering in the 'constitutional activities of Sri Lanka? These were the exact words. This message came all the way from the force headquarters in Madras. And, 'Please lift your siege in Jaffna, let the Sri Lankans do what they want to.'

I was upset. I was in Trincomalee; they were in Jaffna, my staff officers, everybody was taking charge of everything. I spoke to my Colonel G S Hoshiar Singh. He said, Saab ea hukhum aya hein. I said, Chod do, aap tho ye mili gaya tho. Chod gaya tho mare jayenge saren. He said, Anyway we have got ambulances, cars, 13, 14 of them, the hospital is all geared up to flush poison.

Our troops withdrew, the Sri Lankan troops charged, and these fellows swallowed cyanide. Those who chewed, they died on the spot, those who swallowed were saved. This created chaos in the Indo-Sri Lankan entity. That the Indian army, IPKF, could not save them. Now this man blames me. This Dixit. The general left them off. Bhai, mene kya bola?

What was Dixit's approach to your attempts to buy peace with LTTE?

Once he said, Shoot Prabhakaran, shoot Mahathiah. I said, Sorry I don't do that. Those were his orders. When they came to me at 12 o'clock at night for some work, he said shoot them. General, I have told you what I have ordered. I said, I don't take your orders. And we are meeting under a white flag, you don't shoot people under white flag.

So who messed up during the boat tragedy?

The responsibility is entirely on the diplomats, entirely on the army headquarters. Otherwise, for me to save those people was no problem. I would have just put them into few APCs and smuggled them out. Sri Lankans tho dekthe raha jathe [The Sri Lankans would have just looked on]. We would have taken them out, we had all the troops there. No problem.

What did you feel when the orders came to leave the LTTE men to their fate?

I felt terribly bad about it. Because Kumaran's wedding was attended by one of my brigadiers. Pulinderan was also there. A dreadful man. Wanted for 34 murders by Ranatunga. Every day he used to tell me, General, mujhePulinderan de do. [give me Pulinderan] " I used to tell him, Pulinderan nahi detha, Pulinderan mere saath mere Jeep mein jhatha hain [i won't give you Pulinderan, he will travel with me in my Jeep]. And they [the LTTE] were very cordial. They would take me anywhere. I had lot of time for them.

Specifically, did Dixit fail?

Dixit had the backing of the prime minister of India. He had a free hand in the affairs of Sri Lanka. He could have thumbed the table and told Jayewardane, sorry you have to do it. And if you don't do it, you know what the results will be. There will be riots, ethnic killings. Dixit could have done it. There was no question about Jayewardane not listening to him. Dixit may be a high commissioner, but he was a high commissioner of great standing. When you have the backing of the boss, you will be on the top of the world. You can make any statement to these people.

Could you tell us precisely what happened once the 17 Tigers swallowed cyanide?

Riots all over. The entire Jaffna was red. We had to move, take up defences. We had no defence stores. Remember, we had no defence stores. We went with rifles. We did not have supporting weapons, we did not have our defence stores... barbed by mines, pickets around your positions so that nobody assaults the infantry without a stop. We were in naked barracks. I had stopped even tents, because aircraft as it is were few.

We carried our weapons and ammunition. We improvised wire around us, put electricity on that so that nobody crosses over at night. We had to improve everything, there was nothing till the war started and things started coming. And all the time they wanted us to fraternise with the LTTE. All Madras battalions were flown into Sri Lanka. So that we had more Tamil-speaking people. So that we spoke to the LTTE, spread the message of goodwill, We are here to protect you. Surrender your weapons.

They were no fools. They knew that the Sri Lankan police was totally ineffective. Police tho bil kul kadam thi naa? [The Sri Lankan police was completely finished, na?] If they surrendered their weapons who would protect them?

Then they said, No, we will give 20 rifles for the protection of Prabhakaran, 15 for Mahathiah... Jayewardane himself said this. And Prabhakaran knew he could not survive with 15 people. He used to have three-tier security around him. If Prabhakaran is here, here [the innermost ring] will be the suicide people who will sacrifice their lives. The next ring will be the fighters and the third ring will be for early warning. We could never lay hands on him even during the war once he left Jaffna. I got him only once where he said, Now, I am not going to survive, all commanders are independent and will take over... When we did that bloody para drop.

You mean the attack in the university campus?

Yeah. That was also a tragedy.

But what exactly happened?

What happened? I planned with nine helicopters. I needed nine helicopters to land the troops. When the hour came, when the flight had taken off to mark the landing zone, the next flight had taken off to land the people to secure the landing zone, I am told, Sorry, helicopters are not available hereafter.

Who said that?

The air force. Why are helicopters not available? They have gone to the east, there is some exercise going on. But my requirement was nine helicopters, it was accepted by [Lieutenant General] Depinder Singh. [Lieutenant General A S] Kalkat had confirmed that your plans are approved. And now you are saying the helicopters are not available? It is too late!

It was too late for an operation: half on the ground, half in the air. Bad luck. But that chap of a major who landed there in the third flight... Five flights went in, he landed in the third. Out of the five, one had a hole in it, so it never came back. So paanch ke char reh gaye next time ke liye. Then, wo keh the hai, saab kal subah ration kel liye kaise jaayenge?

Anyway, this major of the 17 Sikh Light Infantry, he did not dig down. In army the moment you land, the first requirement is to give yourself protection. So that you can fire your weapon and don't get shot. Whereas the commandos got into the barracks. They told the chap, You also come into the barracks. He said, No, no, my commanding officer is going to come. So I must meet him here. At that time Prabhakaran said, I have had it, I am not going to survive.

We had surrounded his headquarters. All the commandos were behind the back. And we were very happy because this intercept was taken by the Sri Lankans. The Sri Lankans were our interceptors, incidentally. We had no interception set-up, everyday, every morning ithni [draws a long line in the air] intercept athi thee. And we had a good rapport with the Sri Lankan people; they were ready to give us all intercepts.

The Indian soldiers were killed after they entered the campus?

Yes, they never went into the campus. They went to the football ground. Jahan ye pahle ho tha tha open mein. Prabhakaran came there and kicked one chap. Let him survive to tell the story, he said. All the others were killed. And much hungama -- so many people are dead, 24 people are dead. So what? Ask me, so what? I said, so what? Do you go to fight a war with no casualties? What did you do in Kargil?

Thousand of people were killed. So many officers were killed. And knowing that they will be killed and slaughtered, they still went up to 18,000 feet through one path where you can kill a person by throwing a stone at him. And here you are telling me casualties are so much? I took no notice of it. I said casualty tho honi hai. If it was a success, it would have been a success, what a great success! Prabhakaran captured! It is unfortunate that persons were killed.

Why did you in the first place carry out the operation without proper intelligence inputs?

This one? You see, this is also great. Ye athe the Dilli se [it used to come from Delhi]. All these. The [army] chief came, he said do something. Something must be achieved. He had pink papers issued by the government, top secret. He gave me to read as if I was doing a fast-reading exercise. I was reading that we must adopt 'hard options'. Depinder was standing next to us. Then we went to the airport to see off the chief, who was going to Trincomalee. By that time another division was brought to Trincomalee under R P Singh. All these time I was single, now there were two generals. He was [in charge of] Trincomalee downwards, I was [ in charge of] Vavoonia this side.

So we went to see him off. So Depinder said, Harry, now do something. I explained the strategy which I and my officer Hoshiar Singh, a para-commando, best in the country, trained in US, had drawn up. We had discussed the plan. He had commanded the troops, he said they will do it. I was convinced logistically and operationally. Go. Start at first light so that we had the whole night to fight the operation.

I explained it all to General Depinder Singh. He says, Okay, go ahead. He gets into his aircraft, back to Madras and from there Kalkat rings up. He says your requirement of aircraft is approved. He was staff officer in Southern Command. He had nothing to do with Jaffna.Wo tho iski kismat thi woh ban gaya woh. Otherwise that man...Anyway I won't talk about that.

You were worried after the boat tragedy?

One should not worry about this and that. That is OK. The boat incident was a diplomatic failure, diplomatic-political failure. The IPKF had nothing to do with it. I can write in bold letters that even if an open court is held people will talk about it. Operations, we had planned and we had executed them. But our aircraft support at the last minute was called off. In place of nine helicopters, we were given five and four in the second sorties. So we had to ground operations to link with that. That upset the whole thing, we suffered casualty.

Did you protest with the air force?

No protests in war. If you had an overall command, if you had air force, army, and navy under you, you would have sorted them out there and then. There was no single command. They were all fighting their own battles. A piddling little squadron leader will turn up and say, Sorry sir, aircraft not available, helicopter not available. How can you do that? We are fighting overseas. We are away from the country.

Did you bring this to the notice of your chief?

Of course. Sunderji was well-informed. Sunderji, Depinder everybody knew about it. But they didn't have the courage to speak out to the press. Why did they not speak to the press regularly? When we were fighting in Lanka, why was press briefing not done, like during the Kargil time? Roz raat ko bhashan ho jatha tha, yeh ho gayi, ye ho gayi. Why wasn't it done in Sri Lanka?

When five fellows sacrificed their lives in Kargil they were given a ceremonial reception in Delhi and a burial. Nobody sounded even a Last Post for our dead in Colombo. I brought the bodies in one of the aircraft to Gwalior, then I was told no bodies should go to Gwalior. They should all be cremated there only.

Oh, it was told to you?

Of course. By this gentleman Mr Kalkat. He was in command headquarters. And Khajuria, his boss. They said last rites should be done there only, ashes should be send home. I said, Yeh tho Gwalior ke troops hai, inko bodies jaane tho [These are the troops from Gwalior, let their bodies go home]. The sentiments of the parents... Nobody sounded even a Last Post. Nobody shed tears for them... in Kargil because we were fighting in our own country and there we were fighting in an alien country.

The bodies [of our soldiers] were burnt by the LTTE. What they used to do, they used to put a tyre around the body, fill up the tyre with kerosene and put it on fire. And tell us, X is being burnt, please go and take it from the centre of the town. That kind of treatment they used to give to our bodies. When one body was mutilated in Kargil, what hungama it created! Same thing, here the troops were just burnt alive.

All that because you had no idea of the LTTE?

Only that we didn't know their dispossession. Their caches. They had buried all their weapons, they had buried all their ammunition, they had buried all their supplies, they buried their money. And they knew where to dig. Their caches were all over. Not like us. We had a long administration tail. Ek aadmi ke puri bhi jaana hai, Hindustan se bakri aam bhi jaana he. Ye bhi jaana, woh bhi jaane. Even live goats were being sent. You can't fight a war like this.

How was it that your division was chosen for the operation?

54 Division was being trained for air landing operations. It was the assault division. We were sitting in Secunderabad. Probably our selection was due to being the nearest to Sri Lanka. Otherwise, knowing the terrain in Sri Lanka, it warranted a division from East, 8 Div, 57 Div, those divisions should have come. Sure enough, by April all those divisions were in Sri Lanka. They were flown down from Mizoram, from Nagaland. Where was the problem with India? They could have been flown even from Dimapur. Our division was not trained to fight jungle warfare. Our division was being given training to re-equip itself, or reorganise itself, as an air landed division, or assault air division or airborne division, something like that.

So from word go it was flawed?

They should have had a proper war game. They should have known which troops to send. They should have known the terrain in Sri Lanka. Not that we rescinded it, we were pretty happy. I had in my mind that we would have the settlement by December and be back in Secunderabad. But then the whole critical political failure. We had no political backing. There should have had a civil-military liaison office. They should have come from the beginning. All IAS, IFS officers came much later. All political problems, it is not for the army to handle. We don't handle political problems, we only fight.

At the end of it all, when you were transferred out in an year, you felt humiliated?

No. Why should I feel humiliated? No question. I never felt guilty. It is this [then Indian high commissioner to Colombo J N] Dixit. When I refused his orders it was Dixit who went and spoke to the chief. A Sri Lankan author has written in his book. I walked into Dixit's office in Delhi, I said, You have done this? No Harry, I haven't done it. Come, I will come with you to the chief. I said, the chief was on the Chinese border. But he never went. He told me a lie. The same man who told me, What you have done the nation will appreciate and I speak on the behalf of the prime minister!

How was General Sunderji as chief?

He was with us in the Staff College. Jab log army chief ban jathi hain, they have high hopes. Ambassador ban jayenge, governor ban jayenge. They have a carrot hanging. Sunderji as lieutenant colonel [in the Staff College], one could say, he is The Man. A genius, very well-read. But he fell under the impressions of the government, Maneckshaw didn't give in to Indira Gandhi. He said, I am not ready to fight in the Bangladesh war, I need time. I have to re-deploy my troops. He chose his time in December.

Should the IPKF deployment have been delayed?

The IPKF should have waited. When they said hard options, what should have happened? I should have got instructions, then there would have been discussions. I would have presented my plans, I would have made my bid for additional troops. It should have been flown in, we would have regrouped. And then launched the plan. Where was the hurry? What was the hurry, I don't understand. This was nothing that we were losing. We were holding on to our land.

They pushed us like this. It was chaos at the airfield, how troops were being landed. Commanders kahin,, troops kahim. Hatya hai nahin, guns hai nahin. Unless an infantry is self-reliant, it can't fight wars. Infantry must fight with its weapons. What he gets from artillery, what he gets from air force, what he gets from armoured corps is complimentary. To enhance the firepower of the infantry.

The political system pushed the Indian army into the furnace?

Pushed the Indian army.

After you left that command, did you face any harassment?

No, no. Nobody could harass me. I was better off than the chief. I was senior advisor to Ratan Tata for six years. Ratan Tata just picked me up.

But people humiliated you?

Nobody. Even Dixit did not dare to talk to me. Mein to uska patloon utaroonga [i will take off his pants]. Really, I have not forgiven him. He has done the greatest damage.

Your bosses failed to defend you?

That is why I said I wanted a commander like Maneckshaw, or Rolli. They were strong chaps. Unfortunately, they are gone. That is the kind of people you need. I saved all my brigade commanders. A week I was away, they sacked brigade commanders, sacked battalion commanders. The moment I landed at the airport, I was given a list. I said, They will not leave Jaffna. They will be back in their command immediately. And they were back in their command.

I could have been a national hero by sacking all my brigade commanders, all my battalion commanders. In saalo ne kami nahin kiya. Me tho inko dodatha rahe, in logo ne aage tho nahin chala [These people did not work. I kept on driving them, but they would not move forward], I could have said lies. That is what many people do. They could not go out of my area. Bechare, they all retired in the same rank, they were not promoted. But at least they were not humiliated. And I went and visited them in each battalion and praised them in front of the soldiers.

Was the withdrawal rightly timed?

The IPKF should have never withdrawn. Why should they be withdrawn? Why they got withdrawn? Because [then Sri Lankan prime minister] Premadasa wanted them to withdraw. At what cost have we come back? We lost 1,500 to 2,000 people. All the weapons we imported, we handed them over to the EPRLF.

He had no business to do that, [Lieutenant General] Kalkat. The IPKF boarded the ships, the EPRLF was annihilated by the LTTE, and all the weapons were taken away. EPRLF was put into a ship and rehabilitated in some island off Orissa. They deserted Jaffna. And Jaffna is back with the LTTE.

This fellow was the commander on the ground, he should have convinced V P Singh. People had lost their children. This chap should have rescinded. Aaj tak tho peace hua nahin Sri Lanka mein. We should have stayed on, we should have ensured that elections took place, we should have ensured that an interim provincial government was formed within the constitution of Sri Lanka, and was administered by the Tamils. Aren't you doing that in India? We could have done that. And left peacefully, honourably.

Why are you not given security though you are high on the LTTE's hit list?

The Intelligence Bureau people came, investigated the whole thing. I said, no thanks, I don't need security.

But you asked for a pistol, and it was rejected by the army?

I think I should write a personal letter to [army chief General V P ] Malik that I be given a pistol. They should have given a pistol at least. For personal protection you need a pistol, I am not going to sell it. They can put an embargo, that it is only for lifetime.

You have your children in the army?

No, no. Thank God. I have only one son, he is vice-president HRD with Netsell360.

Will the fight in Sri Lanka go on?

They are going to fight. We have parallels in Nagaland. Troops were inducted in 1957, now how many years? Still, fighting...roz mar jatha hain [Every day they are getting killed]. This will carry on. The LTTE is not a simple soul to crack. A hard nut. Lead by Prabhakaran, a highly-motivated man. He has only one aim, Eelam.

When India went in, they didn't want them to win independence outside the constitution because it had problems in Kashmir etc. They didn't want Trincomalee to become Diego Garcia, because there were oil wells there. I don't see any peace in the near future.