Leaderboard

ஐநாவுக்கு சம்பந்தன் ஐயா எழுதிய கடிதத்தை உடான்ஸ்சாமியார்.கொம் என்ற இணையதளம் வெளியிட்டுள்ளது. கடிதவிபரம், வீடியோ கீழே. ——————————- ஐநா அன்போட சம்பந்தன் நான்நான் எழுதும் letter ச்சி மடல் இல்ல கடுதாசின்னு வெச்சுக்கலாமா? வேணாம் கடிதம்னே இருக்கட்டும், படி? ஐநா அன்போடு சம்பந்தன் நான் எழுதும் கடிதமே. பாட்டாவே படிச்சிட்டியா அப்போ நானும்மொதல்ல ஐநா சொன்னேன்ல இங்க நைனா போட்டுக்க.நைனா, ஜெனிவாவில் சௌக்கியமா நான் இங்க சௌக்கியம். நைனா ஜெனிவாவில் சௌக்கியமா நான் இங்கு சௌக்கியமே. முள்ளிவாய்காலை நெனச்சு பாக்கும்போது அழுகை மனசுல அருவி மாறி கொட்டுதுஆனா அத எழுதனும்னு உக்காந்தா அந்த எழுத்து தான் வார்த்த… முள்ளிவாய்க்காலை நினைக்கையில் அழுகை கொட்டுது(அதான்) அதை எழுத நினைக்கையில் வார்த்தை முட்டுது(அதே தான்) ஆஹா பிரமாதம் கவித கவித, படி! ஐநா அன்போடு சம்பந்தன் நான் எழுதும் கடிதமே. நைனா ஜெனிவாவில் சௌக்கியமா நான் இங்கு சௌக்கியமே. முள்ளிவாய்க்காலை நினைக்கையில் அழுகை கொட்டுது(அதான்) அதை எழுத நினைக்கையில் வார்த்தை முட்டுது(அதே தான்). லா ல லா…ல..லா…லா ல லா…ல..லா எமக்குண்டான யுத்தவடு அது தன்னால ஆறிடும்அது என்னவோ தெரியல என்ன மாயமோ தெரியல தமிழனுக்கு சொரணையே வாறதில்ல… இதும் எழுதிக்க, நடுல நடுல நீதி, பொறிமுறை, பொறுப்புகூறல் இதெல்லாம் போட்டுக்கணும். இதோ பாரு தமிழருக்கு என்ன அநியாயம் நடந்தாலும் இந்த உலகம் தாங்கிடும்.ஆனா இலங்கைக்கு ஒன்னுனா சீனா தாங்குமா, தாங்காது ஐநா, நைனா, சீனா…. அதையும் எழுதணுமா? ம்ஹம் இது…… கையாலாகாததனம். எம் பிரச்சனை என்னனு சொல்லாம ஏங்க ஏங்க அழுகையா வருது,ஆனா நான் அழுது என் சோகம் கொழும்பை தாக்கிடுமோ அப்படினு நினைக்கும்போதுவர்ர அழுகை கூட நின்னுடுது. தமிழர் உணர்ந்து கொள்ள இது தமிழர் அரசியல் அல்ல ...அதையும் தாண்டிப் பைத்தியகாரத்தனமானது! உண்டான விசாரணை இங்கே தன்னாலே காணாமல்போன மாயம் என்ன ஐநாவே, சீனாவே. என்ன சோகம் ஆன போதும் தமிழினம் தாங்கிக் கொள்ளும், கொழும்பு வர்க்கம் தாங்காது செந்தேனே. யுத்த குற்றம் என்னவென்று சொல்லாமல் ஏங்க ஏங்க அழுகை வந்தது. எந்தன் சோகம் கொழும்பை தாக்கும் என்றெண்ணும்போது வந்த அழுகை நின்றது. தமிழர் உணர்ந்து கொள்ள இது தமிழர் அரசியல் அல்ல அதையும் தாண்டிப் பைத்தியகாரத்தனமானது… ஐநாவே நித்திரை-சாமியே நாந்தானே தெரியுமா சீனாவே கொழும்பில் நீயும் பாதியே அதுவும் உனக்கு புரியுமா…. சுப லாலி லாலி லாலி லாலி ஐநா லாலி லாலி லாலி (பாடல் முடிவில் ஐநாவும், சம்பந்தன் ஐயாவும் நீண்ட உறக்கத்தில் ஆழ்ந்தனர்).

“ தடை தாண்டிய பயணங்கள் “ ஆடி அமாவாசை விரதம் எண்டா அப்பா எப்படியும் வீட்ட வந்திடுவார் . எங்களுக்கு தெரிஞ்சு அப்போதிக்கரி அப்பா வெளி மாவட்டங்களில மட்டும் தான் வேலை செஞ்சவர் . கலியாணம் கட்டினாப்பிறகு தான் எனக்கும் ஏன் அப்பாக்கள் வெளி மாவட்டங்களில வேலை செய்ய விருப்பப்பட்டவை எண்டு விளங்கினது . ஆனால் அப்பா நான் நெச்ச மாதிரி இல்லை , கஸ்டபிரதேசத்தில வேலை செய்தா allowance வரும் எண்டதால தான் அப்பிடி வேலை செயதிருக்கிறார். லீவில வாற அப்பா யாழ்ப்பாணம் வந்து சேரேக்க அநேமா இருட்டத் தொடங்கீடும். கடிதத்தில முதலே date தெரியும் எண்ட படியா கிட்டத்ததட்ட நேரம் பார்த்து சிவலிங்கப்புளியடி bus stand ல நிண்டு ஒவ்வொரு பஸ்ஸா பாத்து பாத்து ( காத்திருக்கும் சுகம் காதலிகளுக்காக மட்டும் அல்ல) , அப்பா இறங்கின உடன ஓடிப்போய் ,அப்பாவின்டை bagகை வாங்கிறதுக்கும் கையை பிடிக்கிறதுக்கும் அடிபட்டு நாங்கள் அப்பாவோட வர ,அம்மா ஒழுங்கை முடக்கில சோட்டிக்கு மேல சீலையை கட்டிக்கொண்டு நிக்க எல்லாரும் அப்பாவோட மாப்பிளை ஊர்வலமே வைக்கிறனாங்கள். அப்ப நிறைய Government Servants எல்லாம் இப்பிடித்தான் வெளி மாவட்ங்களில தான் வேலை செய்தவை . ஊரில எப்பிடியாவது ஒரு அரசாங்க உத்தியோகத்தரை மகளுக்கு கட்டிக் குடுத்திடுவினம் . இவையில வெளி இடங்களில வேலை செய்யிறவையின்டை வாழ்க்ககையில் தாம்பத்தியம் என்பது கடிதத்தில் தான் நடக்கும். வெளி இடங்களில வேலை செய்யிறவை வருசத்தில மூண்டு நாலு தரம் தான் வந்து போவினம் . இந்த போக்கு வரத்தோட நாலு பிள்ளையும் பிறந்திடும் . பிள்ளைய படிப்பிக்க வளக்க எண்டு அவையின்டை priorityயும் மாறீடும் . பெத்தது எல்லாம் அக்கரை சேர , retire பண்ணினா பிறகு தான் இரண்டு பேரும் வாழ்க்கைச் சந்தோசத்தை வாழத்தொடங்குவினம் . அவங்கடை வாழ்க்கை மட்டும் அல்ல ஒவ்வொரு முறை வீட்டை போற பயணங்களும் பிரச்சினையானது தான். அப்பா புல்லுமலையில இருந்து வரேக்கேயும் இப்பிடித்தான். ஒரு நாளைக்கு ஒருக்கா மட்டும் மட்டக்களப்பில இருந்து வாற பஸ்ஸில மட்டக்களப்பு town க்கு வந்து . ஆற்றேம் வீட்டை இரவு தங்கி காலமை யாழப்பாணம் வெளிக்கிட்டிட்டு போய் பேப்பரை பார்த்தால் ஹபறணையில தமிழ் ஆக்களை இறக்கி வெட்டினது எண்டு தலையங்கம் இருக்கும். மூத்தவன்டை school concertக்கு வாறன் எண்டனான் போகாட்டி அவன் பாவம் பிள்ளை, போன முறையும் போகேல்லை எண்டு தனக்கு ஒண்டும் நடக்காது எண்டு நம்பிக்கையோட ஒவ்வொரு முறையும் அப்பாக்களின் பயணங்கள் இருக்கும். கிடைச்ச ஒரு கிழமை லீவில மட்டக்கிளப்புக்கு வந்து யாழ்ப்பாண பஸ் ஏற ஒரு நாள் போயிடும். பஸ் வேற ஓடுறதிலும் பார்க்க check point இல நிக்கிற நேரம் கூட. கடைசி நேரம் ticket book பண்ணினா seatம் கிடைக்காது , எண்டாலும் ஆராவது இடைக்கிடை மாறி விடுவினம் . நின்றும் இருந்தும் கிடந்தும் நடந்தும் தான் வீட்ட வாறது . ஆனையிறவு தாண்ட ஊர் பேர் சொல்லி சந்திகளில பஸ்ஸை நிப்பாட்டுவினம் . Drivers ம் பாவம் எண்டு அவரவர் சொல்லிற இடத்தில இறக்குவாங்கள். இவ்வளவு தூரம் வந்த பஸ் ஆனையிறவு தாண்டினாப்பிறகு சரியான slow ஆ போற மாதிரி இருக்கும் . அம்மான்டை சாப்பாடு , பிள்ளைகளின்ட school prize giving , பிள்ளையார் கோவில் திருவிழா, கைதடி கலியாணம் எண்டு மனதில ஒவ்வொண்டையும் நெச்சுக் கொண்டு வர ஒருமாதிரி பஸ் town க்கு வந்திடும் . பெட்டி எல்லாம் இறக்கி , பஸ் மாறி பயணம் மீண்டும் வீட்டை நோக்கி தொடர்ந்து ஒரு மாதிரி வீட்டுக்க வர அம்மம்மா பொரிக்கிற நல்லெண்ணை முட்டைப்பொரியலும் புட்டும் மணக்க அப்பாவுக்கு இப்ப தான் பசிக்கத் தொடங்கும். வீட்டை வந்து சாமாங்களை பிரிச்சுக் குடுத்திட்டு அப்பா தோஞ்சு சாப்பிட்டுட்டு வர பாய் விரிச்சு அப்பாவின்டை இரண்டு பக்கமும் வயித்தலை காலை போட்டுக்கொண்டு நாங்கள் படுக்க அம்மா அங்காலை தள்ளிப் படுப்பா. வெளி ஊரில வேலை செய்த யாப்பணீஷ் எல்லாரும் அந்தந்த ஊரில ஒரு network வைச்சிருந்தவை ( சத்தியமா அந்த ஊருக்குள்ள இல்லை) . அந்தக்காலத்து சத்திரம் மாதிரி இவைக்கும் சில தங்குமடங்கள் இருந்தது . இரண்டு இல்லாட்டி மூண்டு பேர் Share பண்ணிற room ,common toilet , பின்னேரம் cards ,carrom விளையாடிட்டு அரட்டைஅடிக்க ஒரு hall, இது தான் அவர்களது அரண்மனை. அநேமா இருக்கிற இடத்தில கோயில்ல ஒரு திருவிழாவும் செய்வினம் . எப்படியும் கைக்காசை போட்டு ஊரில இருந்து நாலு கூட்டம் மேளத்தையும் கூப்பிடுவினம் . எல்லாருமே அப்ப தங்கடை தமிழின அடையாளங்களை காப்பத்தவும் நிலை நிறுத்தவும் நிறைய பாடுபட்டவை . Transfer ல மாறிப்போனாலும் வாழையடிவாழையாக அந்த அறைகளும் புதுசா வாற ஊரக்காரனுக்கு கை மாறிப்போகும் . ஆரும் ஊரில இருந்து வந்தால் தேடி வந்தவரின் rooms mate adjust பண்ணி இடம், பாய் தலணி எல்லாம் குடுத்து வந்தவருக்கு இடமும் சுத்திக்காட்டி அனுப்பிவினம். எல்லாரும் ஊரில மாமன் மச்சான் , ஊர் , சாதி எண்டு சண்டை இருந்தாலும் , ஊரை விட்டு வந்தால் அநேமா சண்டை கிண்டை வாறேல்லை. சிங்களவன்டை அடி வாங்கினதால வந்த ஒற்றுமையோ தெரியாது. அநுராதபுரம் , காலி, நீர்கொழும்பு பக்கம் சங்கம் வைத்து தமிழ் வளர்த்த பாண்டியர்களும் இருந்தவை. இவை எல்லாரும் இங்கிலீசும் , சிங்களமும் வெளுத்து வாங்குவினம் . அது மட்டுமில்லை வேலை எண்டு வந்தா எல்லாரும் வெள்ளைக்காரர் தான். கிழமைக்கு ஊருக்கு ஒரு கடிதம் கட்டாயம் வரும் . அதோட அநேமா Rotation ல அங்க இருக்கிறாக்கள் மாறி மாறி வருவினம் . அப்பிடி வரேக்க ஒட்டின envelope ல காசு, கடிதம் , அடுத்த மாசம் birthday வாற பிள்ளைக்கு ஒரு உடுப்பு அதோட அந்த ஊர் சாமானில ஏதாவதும் வரும். அப்பா அனுப்பிற காசுக்கு budget போட்டு செலவளிக்கிறது அம்மா தான் . காராளி கடைக்கு மாதம் மாதம் சாமான் வாங்கிற கொப்பிக்காசு் தான் முதல் குடுக்கிறது . கொப்பி , இந்த credit card க்கு நாங்கள் தான் முன்னோடி , ஊரில அநேமா எல்லாரும் local கடையில கொப்பிக்கு தான் சாமான் வாங்குவினம் , bank மாதிரி ஆனால் வட்டியும் இல்லை ,guarantor கைஎழுத்தும் இல்லை. திகதி குறிச்சு , Doctor’s prescription மாதிரி விளங்கியும் விளங்காமலும் விவரங்கள் எழுதி இருக்கும். ஆனாலும் சதம் கூட பிழைக்காது . கடைக்காரர் வாய்விட்டு கேக்க முதல் மாசக்கடைசீல காசு போயிடும் . Moratorium எண்டால் என்னெண்டு இப்ப கொரோனா வந்தாப்பிறகு தான் bank காரருக்கே தெரியும் ஆனா எங்கடை கடைக்காரர்களுக்கு அப்பவே தெரியும் அப்பாட்டை இருந்து காசு வரேல்லை கடைக்கு காசு குடுக்க நேரத்துக்கு குடுக்க ஏலாமல் போனால் , வீட்டை tiffin ல இருந்து சாப்படு வரை, soap ல இருந்து paste வரை limited supply தான். நாலைஞ்சு நாள் கடை பக்கம் போகாமல் விட , அந்தாள் கூப்பிட்டு, தம்பி அம்மாட்டை சொல்லுங்கோ சாமான் கொஞ்சம் தட்டுப்பாடு வரும் , தாண்டிக்குளம் பூட்டின படியால் வந்து மாசச் சாமானை வாங்கி வைக்கச்சொல்லி. அதொட தெரியும் ,அப்பான்டை காசும் வந்திருக்காது, காசை பற்றி யோசிக்க வேணாம் ,அதை அடுத்த மாசம் சேர்த்து எடுக்கலாம் எண்டும் சொல்லுங்கோ எண்டார் அந்தக்கடைக்காரர் . பால்காசு, சீட்டுக்ககாசு , tuition காசு எண்டு குடுக்க வேண்டியதை எல்லாம் குடுத்திட்டு வரப்போற கோயில் திருவிழாவிற்கும் இடம் பெயர்ந்தா தேவைக்கும் எண்டு எடுத்து வைக்கிற அம்மாவின் சமப்படுத்தல் ஒருநாளும் பிழைக்கிறதில்லை. எங்க தான் commerce படிச்சாவோ தெரியேல்லை. நான் வாற சனிக்கிழமை திரும்பிப் போவன் ஏதும் குடுத்து விடுற எண்டால் தாங்கோ எண்டு அப்பான்டை கடிதம் கொண்டு வந்த அங்கிள் (அநேமா இந்த uncle மாருக்கு எல்லாம் காரண பெயர்கள் தான் இருக்கும், வேலைக்கு ஏத்த மாரி bank மாமா, Dispenser மாமா , இடத்தின்டை பேரோட அக்கோபுர மாமா) சொல்ல milk toffee இல்லாட்டி ஏதாவது ஒரு பலகாரம் ரெடியாகும்( ஒரு பெரிய பைக்கற்றும் , சின்னது ஒண்டும்) . பெரிய பாரம் இல்லை எண்டு ஒரு இரண்டு மூண்டு கிலோவை வடிவா pack பண்ணி குடுக்க , இல்லை பரவாயில்லை எண்டு அவரும் கொண்டு போவார் . இப்படித்தான் அப்ப courier service நடந்தது . நிக்கிற இந்த ஐஞ்சு நாளில் கோயில் விசேசம் , சொந்தத்தில ஒரு நல்லது கெட்டது , யாரோ ஒரு வீட்டு பஞ்சாயத்து எல்லாம் முடிச்சு எங்களுக்கும் time ஒதுக்கி ஒரு படம் , super market shopping , கலியாணி special ice cream எண்டு ஒரு Day out ம் இருக்கும் . திரும்பிப்போற நாள் காலமை பஸ் ஸ்ராண்ட் கொண்டு போய் விடேக்க அப்பா இருபது ரூபா தந்து சொல்லுவார் அவசர தேவைக்கு பாவியுங்கோ எண்டு. அப்ப போக்குவரத்து கொஞ்சம் கஸ்டம். பஸ்களும் கனக்க இல்லை . அநேமா இ. போ.ச பஸ் மட்டும் தான் . அரசாங்க வேலைகாரர் warrant வைச்சிருந்ததால கூடுமானவரை இரயில் பயணங்கள் தான் . எங்கடை ஆக்கள் கனபேர் railway departmentல அப்ப வேலை செய்தவ , அவசரம் ஆபத்தெண்டால் ticket எடுக்க உதவியும் செய்வினம் . கொழும்பில இருந்து வாற எல்லாருக்கும் ஊருக்கு வாறதெண்டால் train தான் . யாழ் தேவி , mail train எல்லாம் famous ஆ வந்ததுக்கு காரணம் இந்த out station Government Servants தான் . ஊரில செத்த வீடு எல்லாம் அநேமா மத்தியானத்தில தான் எடுப்பினம் . அதுக்கு பேய் பிசாசு பஞ்சமி எண்டு கன காரணம் இருந்தாலும் யாழ் தேவி பார்த்து எடுக்கிறது தான் வழமை . தந்தி போனோன்ன வெளிமாவட்டங்களில வேலைசெய்தவை வெளிக்கிட்டு கட்டாயம் வருவினம். Train க்கு வைச்சுப் பாக்காத வேளைக்கு எடுத்தால் , செத்த வீட்ட ஒரு பிரளயமே வரும் . எம்டன் மகன் வடிவேலு மாதிரி பிரச்சனை பண்ணித்தான் விடுவினம். ஆடி அமாவாசைக்கு ஊருக்கு வாறவை நல்லூர் கொடியேத்தம் பாக்காம ஒரு நாளும் போக மாட்டினம் . அப்பா அங்கால பக்கம் போக நாங்களும் நல்லூரான் தரிசனத்துக்கு போக ரெடியாகீடுவம் … ( 1983 க்கும் 1990 க்கும இடைப்பட் காலத்தில் நடந்த அப்பாக்களின் தடை தாண்டிய பயணங்கள்) Dr.T. கோபிசங்கர் யாழ்ப்பாணம்

அதுதான் தெளிவாக சொல்லிவிட்டேனே 58 லிருந்து ஆயுத போராட்டத்தில் தமிழ் இளைஞர்கள் குதிக்கும் காலம்வரை, வெறும் கையுடன் நின்ற ஒரு இனத்தின்மீது ஆயுதங்கள், காடையர்களை ஏவிவிட்டு சிங்களம் என்று வீரவித்தை காண்பித்ததோ அன்றே இலங்கையில் பயங்கரவாதம் ஆரம்பித்துவிட்டது. பின்னாளில் அது இனங்களுக்கிடையிலான போராக விரிந்தது, ஆயுதங்களை கொண்டு ஒருவருக்கொருவர் மோதிக்கொள்ளும்போது கண்டிப்பாக அங்கே போர் குற்றங்கள் இருந்தே ஆகும், ஆனால் அந்த நிலையை ஒரு இனத்தின்மீது திணித்தது யார்? ஆரம்பித்தது யார்? வெளிநாட்டில் இருவர் மோதலில் இறங்கி காவல்துறையை அழைத்தால் முதலில் இந்த தகராறை ஆரம்பித்தவர் யார் என்பதே அவர்களின் கேள்வியாக இருக்கும், புலிகள் சும்மா இருந்தவனை அடிப்பதற்காக ஆரம்பிக்கப்பட்ட ஒரு இயக்கமல்ல, அடித்தவனை திருப்பி அடிக்கவே இயங்கிய இயக்கம், கண்டிப்பாக அவர்கள் பக்கமும் போர் குற்றங்கள் ஒரு சில இருந்தே ஆகும். ஏனெனில் அவர்கள் மோதியது தலையணையால் எம்மை தாக்கியவர்கள்கூட அல்ல. ஒருநாட்டுக்குள் பேசாமல் ஒன்றாய் வாழ்ந்த ஒரு இனத்தை என்னமோ அந்நியநாட்டுக்காரனை அடித்து விரட்டுவதுபோல் தெற்கிலிருந்து வடகிழக்கிற்கு கொன்றும் ரத்தம் சொட்ட சொட்டவும் காலம் காலமாக அனுப்பி வன்முறையை தமிழர்கள் கையில் எடுக்க வைத்துவிட்டு இன்று தமிழர்கள் போர் குற்றம் புரிந்தார்கள் என்று சொன்னால், எம் புத்திக்கு சரி பிழை தெரிந்தாலும் கண்டிப்பாக வலிபட்ட மனசு அதை ஏற்காது. முன்னாளில் கையறு நிலையில் நின்ற ஒரு இனத்தை கலவரம் என்ற பெயரில் கொன்று குவித்துவிட்டு பின்னாளில் பள்ளிகள் தேவாலயங்கள் கோவில்கள் அங்காடிகள் குடிமனைகள் என்று எங்கு பார்த்தாலும் முப்படைகள் கொண்டு ஒரு இனத்தை கொத்து கொத்தாக கொன்றுவிட்டு அவர்கள் உறவுகள் தலையில் அடித்து கதறிக்கொண்டிருக்கும்போதே , 100, 200 பயங்கரவாதிகள் கொல்லப்பட்டார்கள் என்று வானொலி தொலைக்காட்சியில் அறிவித்து போர் வெறியை தூண்டிவிட்டு... இந்த பரந்த உலகிலிருந்து எமது சின்னஞ்சிறு பிரதேசத்தை தனிமைபடுத்தி அதன் கழுத்தை இறுக்கி பொருளாதாரதடை மருத்துவதடை அத்தியாவசிய பொருட்களுக்கு கட்டுப்பாடு என்று எம் மூச்சு திணற திணற சாகடித்த ஒரு அரச பயங்கரவாததுக்கு எதிராக வேறுவழியின்றி எதிர் போர் செய்ய புறப்பட்டுபோன எம்மினத்தின் பிரதிநிதிகளை போர் குற்றவாளிகள் என்று கூற நான் ஒருபோதும் தயாராக இல்லை, ஏனென்றால் அந்த போரை ஆரம்பித்தது அவர்கள் இல்லை. அவர்கள் இருக்கிறார்கள் இவர்கள் இல்லையென்பதன் அர்த்தம் சப்பைகட்டு அல்ல, அவர்கள் இல்லையென்று சொன்னது நான் அல்ல, தமிழர்பகுதியில் முள்ளிவாய்க்காலில் ஆயிரக்கணக்காய் இறந்தவர்களுக்கு அஞ்சலி செய்வதற்கு அழுவதற்கு தடை செய்துவிட்டு,அதே தினத்தில் தெற்கே பிரமாண்டமாய் ஒவ்வொரு வருடமும் சிரித்துக்கொண்டு யுத்தவெற்றி கொண்டாடும் சிங்கள பயங்கரவாதமே சொல்லிகொள்வது. மேடைகளில் முழங்கி கொள்வது. ஒரு சர்வதேச விசாரணையின்போது அரச தரப்பினால் போரில் முற்றுமுழுதாய் ஒரு அமைப்பை அதன் தலைமைபீடத்தை அதனை வழிநடத்தியவர்களை அழித்துவிட்டோம் என்று கூறப்படும் , அந்த அமைப்பின் பக்கத்து சாட்சியத்தை ஐநா எங்கிருந்து பெறும் என எதிர் பார்க்கிறார்கள்? ஒருவர் இல்லாதவிடத்து அவர்கள்மீது சொல்லப்படும் குற்றச்சாட்டு ஒருபக்க சார்பானதாகவே அமையும்.இதனால்தான் இறந்தவர்கள்பற்றி பேசகூடாது எங்கிறார்கள் ஏனில் அவர்கள் எழுந்துவந்து தம் பக்க நியாயத்தை கூற முடியாது என்பதால்தான், அதற்காக அவர்கள் பக்கம் தவறே இருக்க வாய்ப்பில்லை என்று அர்த்தமல்ல. இதனை புரிந்துகொள்ள சப்பை அறிவோ, அல்லது அதி புத்திசாலிதனமான கணித விஞ்ஞான புவிசாஸ்திர ஞானமோ பாண்டித்தியமோ தேவையில்லை, ஆயுதபோர்களின் முன்னர்சொத்துக்கள் சூறையாடப்பட்டும், கொதிக்கும் தார்பீப்பாய்க்குள் தூக்கி போடப்பட்டும் பெட்ரோல் ஊற்றப்பட்டும் கண்டதுண்டமாக வெட்டிகொல்லப்பட்டும் படமாய் தொங்கும் எம் கடந்த தலைமுறையின் வலிகள் போர் குற்றம் எங்கிருந்து ஆரம்பித்தது என்று சொல்ல போதும்.

எனது வீடு சுற்றி வெறும் வளவுகள் வீடுகள் என்றபடியால் இவை வரும் தீன் பொறுக்கி தின்ன உடையாயர்

தற்கொலை ஒரு முடிவல்லத்தான். மாணவர்களுக்கு தெம்பூட்ட வேண்டும்தான். ஆனால் இது சாதாரண பரீட்சைக்கு, பரீட்சை ரிசல்டுக்கு பயப்படும் மாணவர் மன பிரச்சனை அல்ல. அதை விட கொடிய சாதி, தீண்டாமை, வர்க பின்ணணி கொண்டது. நீட்டுக்கு முன் தமிழ்நாட்டின் மருத்துவ கல்வித்தரம் என்ன அதளபாதாலத்திலா இருந்தது ? அப்போதே லண்டனில் இருந்து தமிழ்நாடு போய் சிகிச்சை செய்தோரை எனக்கு தெரியும். நீட்டுக்கு பின் அது என்ன பல மடங்கு முன்னேறி விட்டதா? இந்திய அரசியல் சட்டமும், தமிழ்நாட்டில் அமல்படுத்தபட்டுள்ளதுமான இட ஒதுக்கீட்டை பின் வழியால் இல்லாமல் செய்யும் திட்டத்தின் ஓரங்கமே நீட். இவ்வாறு ஒரு இலகு சமன்பாட்டை போட எப்போதும் முடியாதாகினும், ஏழைகள் அநேகர் தாழ்த்தபட்ட சமூகத்தை சார்ந்தவர்கள். ஆனால் நீட் தேர்வானது - அதன் முறையானது - தொடர்சியான கோச்சிங், பயிற்சி பரீட்சைகள், அதி உச்ச தயார்படுத்தல் மூலமே வெற்றி கொள்ள தக்கதாக இருக்கிறது. ஒரு முறை தயார் படுத்த 5-10 லட்சம் தேவை படும் என்கிறார்கள். எத்தனை திறமையாக இருந்தாலும் எவ்வளவு புள்ளிகள் எடுதாலும் ஏழைகள் இந்த கோச்சிங் இல்லாமல் இதில் பாஸ் பண்ணுவது கடினம். கிட்டதட்ட முடியாது. இதை முன்னர் தமிழ் நாட்டில் இருந்த சிஸ்டர்துடன் ஒப்பிடும் போது - அதில் கோச்சிங், பிரத்யோக வகுப்புகளால் அதிக தாக்கம் ஏற்படுத்த முடியவில்லை. சுருங்க சொல்லின், தமிழ் நாட்டின் முன்னைய சிஸ்டம் hard work ஐ அடிப்படையாக கொண்டது. நீட் smart work ஐ அடிப்படையாக கொண்டது. பழைய சிஸ்டத்தில் கடும் உழைப்பை போட்டு தேறலாம். ஆனால் நீட்டில் எப்படி சுளிப்பது என்பதை யாராவது சொல்லி தந்து, தொடர் பயிற்சியும் தரவேண்டும். அதற்குத்தான் 5 லட்சம். இதில்தான் ஏழைகளும், தாழ்தப்பட்டவர்களும் தள்ளி வைக்கப்படுகிறார்கள். இரெண்டுமே வித்தியாசமான பரீட்சை முறைகள். தவிர ஒன்று நல்லது மற்றையது சரியில்லை என்பதல்ல. அப்படி என்றால் நீட்டுக்கு முன் தமிழ்நாட்டு வைத்தியர்களும், வைத்திய துறையும் மோசமானதாக இருந்திருக்க வேண்டும். அப்படி இல்லை. இந்தியாவில் எப்போதும் வைத்தியத்தில் முதன்மை மாநிலங்களில் தமிழ்நாடும் ஒன்று. இதுதான் நீட் ஏன் தமிழ்நாட்டுக்கு உகந்ததல்ல என்பதன் விளக்கம். அடுத்து - கல்வி ஆரம்பத்தில் மாநில பட்டியலில் இருந்தது. ஏனென்றால் இந்தியா ஒரு ஒன்றியம். ஆனால் 42ம் சட்ட திருத்தம் மூலம் இது பொது பட்டியலுக்கு மாற்றப்பட்டது. இது மாநில சுயாட்சி தத்துவத்துக்கு எதிரானது. தமிழ் நாட்டில் இருப்பது ஒரு மாநில அரசு. மாகாண சபை அல்ல. அது தனது கல்வி கொள்கையை தீர்மானிக்கும் வல்லமை உடையதாக இருக்க வேண்டும். குறிப்பாக - மாநில அரசின் இட ஒதுக்கீட்டு கொள்கையை மத்திய அரசின் நீட் மூலம் நீர்த்து போக செய்ய முயலும் போது. அடுத்து - அரசியல் (நினைவில் இருந்து எழுதுகிறேன், தவறு இருந்தால் சுட்டவும்). இது காங்கிரஸ்(திமுக கூட்டணி) காலத்தில் முயற்சித்து பின் கைவிடப்பட்டது. ஆனால் பின்னர் பாஜக ஆட்சியில் நிறைவேறியது. 2016இல் இந்த சட்டம் ராஜ்யசபாவில் நிறைவேறும் போது, திமுகவிற்கு அங்கே சீட் இல்லை. ஆனால் லோக்சபாவில் எதிர்த்து வாக்களித்தது. அப்போ பாஜக விற்கு ராஜ்யசபாவில் பெரும்பான்மை இல்லை. அதிமுக எதிர்த்து வாக்களித்திருந்தால் சட்டம் ராஜ்யசபாவில் தோத்திருக்கும். ஆனால் அதிமுக வெளிநடப்பு செய்ததால் - சட்டமூலம் சட்டமாகியது. முடிவாக, இது வெறும் சோதனை பெயிலான மாணவர் தற்கொலை செய்யும் விடயம் அல்ல. இதிலே அரசியல் இருக்கிறது. இட ஒதுக்கீட்டை மறைமுகமாக தோற்கடிக்கும் சதி இருக்கிறது. ஏழைகள் டாக்டருக்கு படிக்கமுடியாது தடுக்கும் வர்க நலன் இருக்கிறது. மாநிலங்களின் உரிமைகளை பறித்து, ஒற்றை இந்தியாவக்கும் சங்பரிவாரின் திட்டமும் இருக்கிறது. ஆகவே இது எதிர்கப்பட வேண்டியது.

முகப்புத்தகத்தில் ரம்மியா கிருஷ்ணன் மாதிரி உட்கார்ந்திருந்த நேரம் அவ்வப்போது இங்கால வந்து எட்டிப் பார்த்துட்டு போயிருந்தால் இந்த துன்பம் ஒன்றும் இல்லயே.. பின் குறிப்பு சத்தியமா எனக்கு ஜெலர்ஸ் இல்லை.

வறுமைகோட்டின்கீழ் உள்ள நாடுகளில் உள்ள மக்களில் பெரும்பாலானோர் மூன்று வேளையும் உண்பதில்லை, உண்ண அவர்கள் வருவாய் இடம் கொடுப்பதில்லை, இலங்கை ஒரு வறுமைகோட்டின்கீழ் உள்ள நாடு ஏற்கனவே பல்லாயிரம் குடும்பங்கள் இரண்டுவேளைதான் உண்டிருப்பார்கள் , இப்போ அவர்கள் நிலமை பட்டினி சாவின் விளிம்பில் இருக்கும். தமிழர்கள் ஓரளவு பரவாயில்லை சனதொகையும் குறைவு வெளிநாட்டில் பத்து குடும்பங்களில் ஒருத்தராவது இருப்பார்கள் நெருக்கடியை சமாளித்து கொள்வார்கள், அதற்காக தமிழர்களில் வறியோர் இல்லையென்று அர்த்தமல்ல, ஒப்பீட்டளவில் அவர்களைவிட குறைவு. சிங்களவர்களின் நிலை அப்படியல்ல, இதனால் அதிக பாதிப்படைவது சிங்கள குடும்பங்களே, எம்மைவிட சில மடங்கு சனதொகை அதிகமாக உள்ள அவர்களில் கிராமபுறங்களில் வாழும் பல லட்சம் சிங்களவர் ஒரு றாத்தல் பாணும் பருப்போடும் ஒரு நாளை ஓட்டியவர்கள், அந்த வறுமையின் காரணமாகவே ஆமிக்கும் போனார்கள். உலக யுத்தங்களின் போதும், பெரும் பஞ்சத்தின் போதும் அரசுகள் தமது குடிமக்களை அளவாக உண்ணும்படி வேண்டுகோள் விடுத்ததாக அறிந்திருக்கிறோம், உலகின் ஏழைநாடுகள் பலவே பொருளாதாரத்திலும் அபிவிருத்தியிலும் இலங்கையவிட எங்கோ போய்விட்ட இக்காலத்தில் இலங்கையின் பொருளாதாரம் பங்களாதேசத்திடம் கடன் வாங்கும் நிலையில் போய் நிற்கிறது. ஒரு காலம் மத்திய கிழக்கு மற்றும் ஐரோப்பாவில் பங்களாதேச காரருக்கு நம்மவர்கள் ஐரோப்பியர் ரேஞ்சுக்கு விலாசம் காட்டியிருப்பார்கள் .இப்போ வங்காளிகள் எங்கு இலங்கையரை கண்டாலும் நாங்கள் உங்கள் நாட்டுக்கு கடன் கொடுத்திருக்கிறோம் என்று விரட்டி விரட்டி சொல்வார்கள், அவர்கள் பழக்க வழக்கம் அப்படித்தான். அருகாமையில் உள்ள உலகின் அதிக சனதொகையை கொண்ட இந்தியா சீனாகூட இப்படி ஒரு கோரிக்கையை தமது குடிமக்களுக்கு விடுத்ததாக நினைவில் இல்லை, மேற்குலகமும் இந்தியாவும் பெரிதாக உதவாமல் ஒதுங்கி கொண்டன இனிமேல் ஆட்சி மாற்றம் ஒன்று இலங்கையில் நிகழும்வரை கண்டுகொள்ளவே மாட்டார்கள். இன்னும் எத்தன காலம் பயங்கரவாதம், புலிகள், யுத்த வெற்றியை வைத்து சிங்களவர் மத்தியில் வண்டி ஓட்டுவீர்கள், இனி அதுபற்றி பேசினால் சிங்களவர்களே கடுப்பாவார்கள். ராஜநாகத்தின் வாலை பிடித்து இழுத்தால் அது திரும்பி நம்மைவிட உயரத்திற்கு எழுந்து படம் எடுத்து வந்து கொல்லவரும், அதுபோல்தான் சேர்த்த பழிபாவம் திரும்பி வந்து உங்களைவிட உயரமாய் எழுந்து நிற்கிறது அது இனி உங்களை ஆட்சி கட்டிலில் ஒருபோதும் அமரவிடாது.

வணக்கம் நிர்வாக உறுப்பினர்களுக்கு, நான் சில மாதங்கள் யாழுக்கு வரவில்லை. அதற்கு உடல், உள காரணங்கள் இருக்கின்றன. ஒரு மாதத்துக்கு முன்னர் ஒருமுறை வந்தபோது என்னால் யாருக்கும் கருத்து எழுத முடியவில்லை. எரிச்சல் தாங்க முடியாது நிப்பாட்டிப் போட்டுப் போய்விட்டேன். இரு கள உறவுகள் என்னிடம் கேட்டபோது நான் காரணத்தைக் கூறிவிட்டு வராமல் எங்கே போவது வருவேன் என்றேன். நேற்று வந்து ஒரு பதிவுக்குக் கருத்து எழுதும்போது கவனிக்கவில்லை. இன்று வந்து பதில் எழுதிவிட்டுப் பார்க்கும்போது எனது படத்துக்குக் கீழே பிங்க் நிறத்தில் பார்வையாளர் என்றும் மற்றவர்களுக்கு நீலத்தில் உறுப்பினர்கள் என்றும் இருந்தது. இது என்ன கோமாளித்தனம்????? நாம் சிலமாதம் வாராதுவிட்டால் எங்களை நீங்கள் கருத்துக்கள உறவிலிருந்து தூக்கிவிடுவீர்களா ?????? நாம் என்ன சின்னப் பிள்ளைகளா ??? நீ குழப்படி செய்தால் நான் சொக்ளற் தரமாட்டேன் என்று சிறுவர்களுக்குக் கூறுவது போலல்லாவா இது இருக்கு. இதை நான் யாழ் இணையத்திடம் எதிர்பார்க்கவில்லை. வரவர உங்கள் செயல்கள் பலரை இங்கு வரவிடாது செய்யுமேயன்றி வேறொன்றுமில்லை.

பாரதியாரின் கடைசி நாள்கள் எப்படியிருந்தன? புகைப்படங்களும் விவரங்களும் முரளிதரன் காசிவிஸ்வநாதன் பிபிசி தமிழ் 30 நிமிடங்களுக்கு முன்னர் படக்குறிப்பு, பாரதியார் மகாகவி சி. சுப்பிரமணிய பாரதி மறைந்து நூறாண்டுகளாகிவிட்டன. 39 வயது கூட நிரம்பாத நிலையில், சென்னையில் காலமானார் அவர். பாரதியின் கடைசி சில நாட்கள் எப்படியிருந்தன என்பதை விவரிக்கிறார் பாரதி ஆய்வாளர் ரா.அ.பத்மநாபன். பாரதி ஆய்வாளரான ரா.அ. பத்மநாபன், பாரதியின் அரிய புகைப்படங்கள், அவரைச் சார்ந்திருந்தோரின் புகைப்படங்கள் ஆகியவற்றோடு வேறு யாரும் அறிந்திராத பல தகவல்களையும் சேர்த்துத் தொகுத்து, சித்திர பாரதி என்ற நூலை வெளியிட்டார். 1957ல் முதலில் வெளியான இந்த நூலில், பாரதியாரின் கடைசி சில தினங்கள் எப்படியிருந்தன என்ற தகவல்களை மிக நுணுக்கமாகத் தொகுத்திருக்கிறார் அவர். அதிலிருந்து சில பகுதிகள்: 1921ஆம் ஆண்டில் திருவல்லிக்கேணி பார்த்தசாரதி கோவிலில் ஒரு பெரிய யானை இருந்தது. அதைக் கோவிலுக்கு வெளியே கட்டி வைத்திருப்பார்கள். பாரதி அந்த யானையை சகோதரனாக பாவிப்பார். கையில் எடுத்துச் செல்லும் பழம், தேங்காயை யானையிடம் தாமே நீட்டி, அது உண்பதைக் கண்டு மகிழ்வார். பாரதியின் வறுமை வாழ்க்கை எப்படி அமைந்திருந்தது? மதுரை தமுக்கம் மைதானத்தின் விரிவான வரலாறும், அதன் எதிர்காலமும் அந்த யானைக்கு ஜூன் மாதம் திடீரென மதம் பிடித்துவிட்டது. அதை சங்கிலியால் பிணைத்து கோவில் முன்பாகக் கட்டிப்போட்டிருந்தார்கள். வழக்கம்போல தேங்காய், பழத்துடன் யானையைத் தேடிக்கொண்டு வந்தார் பாரதி. "சகோதரா இந்தா பழம், தேங்காய்" என்று அன்புடன் நெருங்கி கையை நீட்டினார். யானை அதை வாங்கத்தான் வந்ததோ, மதத் திமிரில் தட்டிவிடத்தான் செய்ததோ தெரியவில்லை. தும்பிக் கையை வீசியது. அடுத்த கணம் பாரதி யானையின் காலடியில் மூர்ச்சித்துக் கிடந்தார். பட மூலாதாரம்,ரா.அ. பத்மநாபன் படக்குறிப்பு, யானை சம்பவத்திலிருந்து தேறிய பாரதி, கவலையடைந்திருந்த தனது நண்பர் பாரதிதாசனுக்கு அனுப்புவதற்காக எடுத்துக்கொண்ட படம். பிராட்வே ரத்னா கம்பெனியில் இந்தப் படத்தை எடுத்தவர் வி.எஸ். சர்மா. மக்கள் இன்னது செய்வதென்று தெரியாமல் தவித்தனர். 'யானை காலடியில் பாரதி கிடக்கிறார்' என்ற செய்தி திருவல்லிக்கேணி முழுவதும் தீப்போல பரவியது. எங்கோ இருந்த குவளைக் கண்ணன் காதிலும் விழுந்தது. ஓடோடி வந்த குவளைக் கண்ணன், யானை இருந்த இரும்புக் கிராதிக் கோட்டத்திற்குள் ஒரே பாய்ச்சலாகப் பாய்ந்தார். ரத்தப் பிரவாகத்தில் கிடந்த பாரதியை எடுத்து நிமிர்த்தி, தோளில் சார்த்திக்கொண்டு வெளியே கொண்டுவந்து சேர்த்தார். பாரதியை மண்டயம் ஸ்ரீநிவாஸாச்சாரியார் மற்றும் சிலரும் ஒரு வண்டியில் வைத்து ராயப்பேட்டை மருத்துவமனைக்கு கொண்டு சென்றார்கள். பாரதிக்கு உடம்பெல்லாம் காயம். ஏற்கனவே பூஞ்சையான உடலில் மரண வேதனையை உண்டாக்கின. பாரதி சில நாட்கள் வலியால் அவதிப்பட்டார். ஆனால், விரைவில் குணமாகிவிட்டார். யானை சம்பவம் நடந்தது ஜூன் மாதத்தில். அதன் பின் பாரதி ஜூலை, ஆகஸ்ட் மாதங்கள் சுதேசமித்திரனில் வேலைக்குப் போய்வந்துள்ளார். திருவல்லிக்கேணியில் தேசிய வீதி பஜனை நடத்தியிருக்கிறார். பொதுக் கூட்டங்களுக்குப் போயிருக்கிறார். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக ஆகஸ்ட் மாதத்தில் வெளியூர்ப் பயணமும் மேற்கொண்டுள்ளார். ஈரோடு கருங்கல்பாளையத்தில் பேசிவிட்டுத் திரும்பிவந்து, தமது ஈரோடு விஜயம் குறித்து 'மித்திரனு'க்கு தாமே எழுதித்தந்துள்ளார். ஆகவே, பாரதியார் யானை அடித்து மரணமடையவில்லை. (பாரதியை அடித்த அந்த கோவில் யானையின் பெயர் அர்ஜுனன். வயது 40. இந்த சம்பவம் நடந்து இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, 1923 ஆகஸ்ட்டில் அந்த யானை இறந்துபோனது.) பட மூலாதாரம்,ரா.அ. பத்மநாபன் படக்குறிப்பு, திருவல்லிக்கேணி துளசிங்கப் பெருமாள் கோவில் தெருவில் பாரதியார் கடைசியாக வாழ்ந்து உயிர்நீத்த வீடு. டாக்டர் நஞ்சுண்ட ராவ் கட்டியது. 1921 செப்டம்பர் முதல் தேதி பாரதிக்கு வயிற்றுப் போக்கு ஏற்பட்டது. விரைவில் அது ரத்தக் கடுப்பாக மாறியது. பாரதியின் உடல் நலமின்மை பல நண்பர்களுக்கு தாமதமாகவே தெரிந்தது. தேசபக்தி நாளிதழில் வெளியான, தாம் எழுதாத தலையங்கத்திற்காக தண்டிக்கப்பட்டு சிறைக்குப் போய்க்கொண்டிருந்த வ.வே.சு. ஐயர், காவலர்கள் துணையுடன் செப்டம்பர் 11ஆம் தேதியன்று, பாரதியைப் பார்க்க வந்தார். பரிவுடன் சில நல்ல வார்த்தைகளைச் சொல்லிச் சென்றார். அதன் பின் பரலி சு. நெல்லையப்பர், நீலகண்ட பிரம்மச்சாரி, லக்ஷ்மண ஐயர் என்ற உறவினர் ஆகியோர் பாரதி வீட்டில் கவலையுடன் இருந்தனர். ஆந்திர கேசரி டி. பிரகாசத்தின் தம்பி ஒரு ஹோமியோபதி வைத்தியரை அழைத்துவந்தார். அப்போது நடந்ததை நீலகண்ட பிரம்மச்சாரி சொல்கிறார்: "மருத்துவர், பாரதியை நெருங்கி என்ன செய்கிறது என்று கேட்டார். பாரதிக்கு ஒரே கோபம் வந்துவிட்டது. "யாருக்கு உடம்பு சரியில்லை? எனக்கொன்றும் உடம்பு அசௌகரியம் இல்லை. உங்களை யார் இங்கே அழைத்தது? என்னைச் சும்மாவிட்டுப் போங்கள்" என்று இரைந்தார். வேறு வழியின்றி மருத்துவர் போய்விட்டார்." பாரதியின் உடல்நிலையை முன்னிட்டு நீலகண்டன், நெல்லையப்பர், லக்ஷ்மண ஐயர் மூவரும் இரவை பாரதி வீட்டில் கழிப்பதென்று தீர்மானித்தார்கள். செப்டம்பர் 11ஆம் தேதி இரவில் அங்கிருந்த நீலகண்ட பிரம்மச்சாரி கூறுகிறார்: "அன்றிரவு பாரதி தமது நண்பர்களிடம் 'அமானுல்லா கானைப் பற்றி ஒரு வியாசம் எழுதி அலுவலகத்துக்கு எடுத்துக்கொண்டு போக வேண்டும்' என்று சொல்லிக்கொண்டிருந்தார். அமானுல்லா கான் அப்போது ஆப்கானிஸ்தானின் மன்னராக இருந்தவர். பட மூலாதாரம்,ரா.அ. பத்மநாபன் படக்குறிப்பு, சென்னை மாநகராட்சி அளித்த பாரதியின் மரணச் சான்றிதழ். முன் இரவில் பெரும்பாகம் மயக்கத்திலிருந்த பாரதி இறப்பதற்கு இரண்டு மணி நேரம் முன்னால் சொன்ன இந்த வார்த்தைகளே அவர் பேசிய கடைசி வார்த்தைகளாகும்". "எங்களுக்குத் தூக்கம் வரவில்லை. அடிக்கடி எழுந்து, எமனுடன் போராடிக்கொண்டிருந்த பாரதியாரைக் கவனித்துக் கொண்டிருந்தோம். பின்னிரவில் சுமார் இரண்டு மணிக்கு பாரதியாரின் மூச்சு அடங்கிவிட்டது" என்கிறார் நெல்லையப்பர். பாரதி காலமானது சரியாக இரவு 1.30 மணி. இதனை நீலகண்ட பிரம்மச்சாரி, பாரதியின் தூரத்து உறவினர் வி. ஹரிஹர சர்மா ஆகியோர் தெரிவித்துள்ளனர். பாரதியின் மரணச் செய்தியை பொழுது விடிந்ததும் நண்பர்களுக்குச் சொல்லியனுப்பினார்கள். துரைசாமி ஐயர், வி. ஹரிஹர சர்மா, வி. சக்கரைச்செட்டி, கிறிஸ்தவப் பாதிரியாகப் புரசைவாக்கத்தில் ஒரு பங்களாவில் குடியிருந்த யதிராஜ் சுரேந்திரநாத் ஆர்யா, மண்டயம் ஸ்ரீநிவாஸாச்சாரியார், எஸ். திருமலாச்சாரியார், குவளை கிருஷ்ணமாச்சாரியார் முதலானோர் வந்தனர். பாரதியார் குடும்பத்திற்கு எப்போதும் ஆதரவு புரிந்துவந்த துரைசாமி ஐயரே பாரதியின் கடைசி நாள் கிரியைகளுக்கும் உதவி புரிந்தார். "பாரதியாரின் உடலை காலை எட்டு மணிக்கு திருவல்லிக்கேணி மயானத்திற்கு கொண்டு சென்றோம். நானும் லக்ஷ்மண ஐயரும் குவளை கிருஷ்ணமாச்சாரியார், வி. ஹரிஹர சர்மா, ஆர்யா முதலியவர்களும் பாரதியார் பொன்னுடலை சுமந்துசெல்லும் பாக்கியம் பெற்றோம். பாரதியின் உடல் மிகச் சிறியது. அன்று தீக்கிரையான அவரது உடல் நிறை சுமார் 100 பவுண்டுக்கும் குறைவாகவே இருக்கும். இன்று உலகம் போற்றும் கவிச்சக்கரவர்த்தியுடன் அன்று அவரது கடைசி நாளில் திருவல்லிக்கேணி மயானத்திற்குச் சென்றவர்கள் சுமார் இருபது பேருக்கும் குறைவாகவே இருக்கலாம். பாரதியாரின் பொன்னுடலை அக்னிதேவரிடம் ஒப்புவிக்கு முன்னர் நண்பர் சுரந்திரநாத் ஆர்யா சிறியதோர் சொற்பொழிவு நிகழ்த்தினார்" என அந்த கடைசி நாளை நெல்லையப்பர் விவரித்திருக்கிறார். பாரதிக்கு ஆண் பிள்ளை இல்லாததால் யார் அவருக்கு கொள்ளியிடுவது என்ற பேச்சுவந்தபோது, யாரோ நீலகண்ட பிரம்மச்சாரி கொள்ளியிடலாமென்று சொன்னார்கள். உடனே அவர், "என்ன நானா? இந்தச் சடங்குகளில் எல்லாம் துளிகூட நம்பிக்கை இல்லாதவன் நான். என் தகப்பனாராக இருந்தாலும் நான் இந்தச் சடங்குகளைச் செய்ய மாட்டேன். அப்படியிருக்க பாரதிக்காக நான் செய்வேனென்று எப்படி நினைத்தீர்கள்?" என்று மறுத்துவிட்டார். முடிவில் பாரதியின் தூரத்து உறவினரான வி. ஹரிஹர சர்மா இறுதி காரியங்களைச் செய்தார். தென் தமிழ்நாட்டில் சித்திரபாநு கார்த்திகை 27ஆம் தேதி மூல நட்சத்திரத்தில் (1882 டிசம்பர் 11) தோன்றிய அந்த சித்த புருஷர், சென்னை திருவல்லிக்கேணியில் துன்மதி வருஷம் ஆவணி மாதம் 27ஆம் தேதி (1921 செப்டம்பர் 12) ஞாயிறன்று அதிகாலை 1.30 மணிக்கு புகழுடல் எய்தினார். அப்போது அவருக்கு வயது 39 கூட நிரம்பவில்லை. சரியாக 38 வயதும் 9 மாதங்களுமே ஆகியிருந்தன. (இந்தக் கட்டுரையில் உள்ள தகவல்கள், படங்கள் அனைத்தும் ரா.அ. பத்மநாபன் எழுதிய சித்திர பாரதி நூலில் இருந்து எடுக்கப்பட்டவை.) https://www.bbc.com/tamil/india-58522543

நாம் சிறுவயதில் திருக்குறள் படிக்கும் போது அதில் ஓரிடத்தில் பொருட்பால் பற்றி படித்திருப்போம். அந்த பொருட்பாலில் உள்ள படைமாட்சி அதிகாரத்தில் உள்ள 767 ஆவது குறள் இவ்வாறாக வரும். "தார்தாங்கிச் செல்வது தானை தலைவந்த போர்தாங்கும் தன்மை அறிந்து." இதற்கு பரிமேலழகர் இவ்வாறாக ஓர் உரை எழுதியிருக்கின்றார்:- தலை வந்த போர் தாங்கும் தன்மை அறிந்து - மாற்றாரால் வகுக்கப்பட்டுத் தன்மேல் வந்த படையின் போரைவிலக்கும் வகுப்பு அறிந்து வகுத்துக் கொண்டு; தார் தாங்கிச் செல்வது தானை - அவர் தூசியைத் தன்மேல் வாராமல் தடுத்துத்தான் அதன் மேற்செல்வதே படையாவது. (படை வகுப்பாவது: வியூகம். அஃது எழுவகை உறுப்பிற்றாய், வகையான் நான்காய், விரியான் முப்பதாம். உறுப்பு ஏழாவன: உரம் முதல் கோடி ஈறாயின.வகை நான்காவன: தண்டம், மண்டலம், அசங்கதம், போகம் என இவை. விரி முப்பதாவன: தண்டவிரி பதினேழும், மண்டலவிரி இரண்டும், அசங்கத விரி ஆறும், போக விரி ஐந்தும் என இவை. இவற்றின் பெயர்களும் இலக்கணமும் ஈண்டு உரைப்பின் பெருகும், அவை எல்லாம் வடநூல்களுள் கண்டுகொள்க, இவை நான்கு பாட்டானும் படையினது இலக்கணம் கூறப்பட்டது.) இதில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும் ''உரம் முதல் கோடி ஈறாயின'' என்பதை அறிய பல வருடங்களாக நான் மிகவும் முயற்சி செய்திருக்கிறேன். ஆனால் என்னால் அறிய முடியவில்லை. பின்னர், கடந்த சில நாட்களிற்கு முன்னர்(கோராவில்தான் முதன்முதலில் எழுதினேன்) நான் செ.சொ.பே.மு. மற்றும் 'போரியல், அன்றும் இன்றும்' என்னும் நூல்களை வாசித்த போதுதான் இதற்கான விடையினை என்னால் முற்று முழுதாக அறிய முடிந்தது. நான் கண்டறிந்ததை உங்களோடு இங்கே பகிர்ந்துகொள்கிறேன். இவை பற்றி மேலும் அறிய:போரியல் அன்றும் இன்றும் என்னும் புத்தகத்தின் 5.2.6 ஐக் காணவும் . → இவை தான் அதில் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கும் 7 படையுறுப்புகள். தூசி, உரம், ஆக்கம், தலைத்தார், தார் & கொடிப்படை - முன்னணி தூசி (Mobile troops) - இவர்கள் எல்லா உறுப்புகளிற்கும் முன்செல்வர். இவர் எதிரிப்படைகள் பற்றிய முக்கிய செய்திகளை அறிந்து அவர்தம் தந்திரவழிவகை இடங்களை, ஆநிரைகளைக் கைப்பற்றி பின்வரும் படைகளின் பாதுகாப்பை உறுதிசெய்வர். இவர் ஏனைய படைகளினின்று பல கல் முன்னிருப்பர். உரம்/ ஆக்கம்(Point section) - உரம் - சமர்க்களத்தில் முதற்றாராய்(முதல்+தார்) நின்று ஆடி வீழ்ந்து வெற்றிக்கு உரமாவதால் வழங்கப்பட்ட பெயர் (முன்வரிசையில் நிற்பவர்கள் வீடு திரும்புதல் அரிது என்பது உலக வழக்கு) ஆக்கம் - போரை ஆக்கிவைப்பதால் எழுந்த பெயர் நெற்றி(Leading Platoon) - தார்ப்பகுதியின் முற்படையாம் தலைத் தாரின் முன்னுறுப்பு தலைத்தார்(Van guard) - தாரிற்கு முன்னே செல்வதும் தாரின் முற்பகுதியுமாகியது தலைத்தார் ஆகும் தார்(Advance guard) - தூசி முன்னே இருப்பினும் இல்லாதிருப்பினும் பேரணிக்கு முன்னே சென்று பெரும் காவலாக விளங்குபவை. கொடிப்படை(Main guard) - மேற்கண்ட அனைத்தையும் தன்னகத்தே கொண்டவை கொடிப்படை எனப்படும் நிரை(திவா.) - சமர்க்களத்தில் அடுத்தடுத்து வரிசையாக நிற்பவர்களைக் குறித்த சொல் . பேரணி (main body or centre of an army) - படையின் நடுவணி "பேரணியி னின்ற பெருங்களிறுகள் " (சீவக.277, உரை); அணி - பேரணி பலவாக பிரிக்கப்பட்டால் ஆகும் சிற்றணிகள் கை(Flank) - பேரணியின் இருபக்கவாட்டிலும் செல்லும் படைகள். கோடி/ கூழை (Rearguard) - பின்னணி கோடி - இன்றளவும் ஈழத்தில் வீடுள்ள காணியின் கடைப்பகுதியை குறிக்கும் சொல்லாக வழங்கப்படுகிறது. ஆனால் தமிழ்நாட்டில் இது தனிச்சொல்லாக வழக்கில் இல்லை. கூட்டுச்சொல்லாகவே பயன்பாட்டில் உள்ளது. அதுவும் மிக அரிதாகவே. தமிழ்நாட்டில் எங்கேனும் சிற்றுர்களில் வழக்கில் இருக்கிறதா என்பது அறியில்லை(Unknown). த.நா. வழக்கில் உள்ள கூட்டுச்சொற்கள் - தெருக்கோடி, கோடி வீட்டுப் பெண் | புலன கிட்டிப்பு(credit): Devasena கடைக்கூழை - கூழையினும் கடைநிலை அணி சிறகு(Wing) - முழுப் படையினையும் கிட்டத்தட்ட ஒரு பின்னமாகப்(fraction) பிரிக்கப்பட்டதால் வரும் ஒரு வித மாச்சதளம்(Big squad) போன்றது. இது தொடர்பாக நான் உருவாக்கிய ஒரு விளக்கப்படம். உசாத்துணை: குறள் 0767 - திறன் Wing vs Flank - What's the difference? செ.சொ.பே.மு. சூடாமணி - 184 வது பாடல் சூடாமணி நிகண்டு, சரஸ்வதி மகால், பக்கம் 590- 594 "தூசியுங் கூழையு நெற்றியுங் கையும் அணியு மென்ப தப்படைக் குறுப்பே. கூழை யென்பது பேரணி யாகும். தாரே முன்செல் கொடிப்படை யாகும்." (402-405) -பிங்கலம் "போரியல் அன்றும் இன்றும்" நூல் படிமப்புரவு:- நானே கணினியில் உருவாக்கியது தொகுப்பு & வெளியீடு நன்னிச் சோழன்

தமிழ்நாட்டில் தலைமுறை தலைமுறைகளாக வாழ்ந்து தமிழ் பேசிவரும் தெலுங்கர்களை மலையாளிகளை கன்னடர்களை நாங்கள் தமிழர்களாக ஏற்றுக்கொள்ளலாம். ஆனால் அந்த அடையாளத்தை அவர்கள் ஏற்றுக்கொள்ளத் ஆயத்தமாக இல்லை. இவர்கள் தங்களை ஒருபோதும் தமிழர் என்ற அடையாளத்துக்குள் வர ஆயத்தமாக இல்லை. தமிழகத்தில் தொடர்ச்சியாக வாழ்ந்து வருவதால் தம் மொழிவாரி மாநிலங்களுக்குச் செல்லப்போவதும் இல்லை. தமிழகத்தை தங்கள் ஆட்சிக்குள் வைதிருப்பதற்கு திராவிடம் என்ற சொல் அவர்களுக்குத் தேவை. தமிழ் தான் திராவிடம் என்று வடமொழியில் சொல்லப்பட்டது என்றால் அதை தமிழ் என்றே சொல்லிவிட்டுப்போவதில் என்ன சிக்கல் இருக்கின்றது? அது நிற்க ஒரு நல்ல சித்தாந்தத்துக்கு திராவிடச் சித்தாந்தம் என்று பெயர்வந்து விட்டது வைத்துக்கொண்டாலும், அந்தச் சித்தாந்தம் ஒரு குடும்பம் மட்டுமே ஆட்சி செய்யும் அரசியலுக்குப் பயன்படுவதான் துயரம். இவர்கள் நினைப்பது போல உதய்ணா எல்லாம் தமிழகத்தின் முதல்வராகிவிட முடியாது. இப்படியே போனால் அடுத்த தலைமுறை திராவிடச் சித்தாந்தங்களில் இருந்து வெளியில் வந்துவிடும்.

சின்னப்பன்றி: அகரன் அதிசயமாக அன்று காலை இயல் என்னை எழுப்பினாள். நாம் எழும்புவதற்கு கால் மணி நேரம் இருந்தது. கண்கள் அதிசயிக்கும்படி தானாகவே குளித்து, தன்னை அழகு படுத்தி, தனக்கு பிடித்த ‘அனா’ சட்டையை அணிந்திருந்தாள். காதுகள் அதிரும்படி பிரெஞ்சு மொழியில் ‘’Petit cochon réveille-toi’’என்றாள். (சிறிய பன்றி கண்விழி) எனது வாழ்வில் என்னை ‘சின்ன பன்றி’ என்று அழைத்தது, நான்கு வயதை நிறைத்துக் கொண்டிருந்த என் இயல். நான் பதறிப் போனேன். அவள் ‘பெரிய பன்றி’ என்றிருந்தால் பதட்டத்தின் அளவு குறைந்திருக்கும். பொதுவாக தமிழில் பன்றி, எருமை, குரங்கு, நாய் என்று ஊரில் திட்டு வேண்டியதால் அவை ‘கெட்ட’ வார்த்தைகள் என்று என்னிடம் படர்ந்திருந்தது. ஒரு இருட்டு மேகம் போல முகத்தை மாற்றி ‘’ இதை யார் உனக்கு சொல்லித் தந்தார்கள் ? ‘’ என்றேன். அவள் மீண்டும் ஒருமுறை அதை சொல்லிச்சிரித்தவாறு ‘என் நண்பி கிளாரா ‘ என்றாள். என்னை வெற்றி கொண்டு விட்டதான முகச் சாயலில் ஒரு படி மேல் சென்று ‘’ réveille-toi papa grenouille ‘’ (அப்பா தவக்கிளையே ! எழுந்திரு.) என்றாள். எனது மனதெங்கும் பஞ்சில் ஊறும் இரத்தம் போல் வேதனை படர்ந்தது. ‘’மகளே அந்த வார்த்தைகள் சொல்லக் கூடாது ! அது மகிழ்ச்சியற்ற வார்த்தைகள். மீண்டும் சொன்னால் அப்பா கவலைப்படுவேன்’’ என்றேன். அவள் ‘’ இல்லை அப்பா ! இது கெட்ட வார்த்தை இல்லை’’ என்றாள். என்னால் ஒருபோதும் அதை நம்ப முடியாது. இரண்டு வருடமாக பள்ளிக்குச் செல்லும் இயல் ஒரு போதும் இப்படி வார்த்தையை பயன்படுத்தவில்லை. அதைவிட நாளை அவளுக்கு இரண்டாவது ஆண்டில் முடிவுக்கான பெரிய விடுமுறை ஆரம்பிக்கிறது. இந்த நேரம் பார்த்து கிளாரா கெடுத்து விட்டாள் என்று நினைத்துக் கொண்டேன். எனது பெயரை பிரான்சில் முழுமையாக ‘’முத்துலிங்கம் தயாளநேசன்’’ என்று உச்சரிக்கும் இயலின் ஆசிரியரான எமிலியிடம் இயல், கொடும்சொல் சொல்லப்பழகியதை பேசிவிட வேண்டும் என்று தீர்மானித்து பள்ளிக்குச் செல்லத் தயாரானேன். நிறைந்து வழியும் இளமையும், நிறுத்தாத புன்னகையும், மெல்லிய சங்கிலிகள் போன்ற கட்டம் கட்டப்பட்ட அளகமும், வைத்திருந்தாள் எமிலி. பார்ப்பவர் எல்லோரையும் பாடாய்ப்படுத்தும் அழகு. இடியமீன்கள்கூட சின்ன மீன்குஞ்சுகள் போல ஆகிவிடுவார்கள். இளங்கோ அடிகள் இவளைப்பாடி இருந்தால் ‘’ புரிகுழல் அளகத்து நகை !’’ என்றிருப்பார். தமிழ்ப்பெண்களின் நீண்ட கருங்குழல் பேரழகென்பது எல்லோருக்கும் தெரியும். ஆனால் பொன்போன்று மினுங்கும் முடியை வைத்திருப்பவளுக்கு ‘பொன்நகை’ தேவையற்றுப் போய்விடுகிறது. கம்பர் எமிலியைக் கண்டிருந்தால் ‘’ கஞ்சா இருக்கும் மலர்க்கூந்தல்’’ என்றிருப்பார். என்ன செய்வது ? இளங்கோ, கம்பர், இன்னும் பெண்களை ஆராதித்த புலவர்பெருமக்களுக்கு வாய்த்தது அவ்வளவுதான் ! அவர்கள் மேற்குநாடுகளுக்கு ஏதிலியாகியிருந்தால் எத்தனை புதுச்சொற்கள், அழகுப்பாடல்களை தமிழ் கண்டிருக்கும் ? . எமிலியிடம் பேசுவதில் ஒரு ஆபத்து இருந்தது. இயலைக் கண்டதும் ‘mon cœur’ (என் இதயமே) ஓடி வா’ என்று அவளை அணைத்து விட்டு என்னைப் பார்த்து உலகின் அற்புதமான சிரிப்பை உற்பத்தி செய்வாள். ஒரு கவிதை சொல்வது போல நளினமாக ‘முத்துலிங்கம் தயாளநேசன் çava ? (நலமா ?) என்பாள். நான் பேச நினைத்ததை எல்லாம் மறந்துவிடுவேன். பள்ளி வாசலில், எல்லாப்பிள்ளைகளும் திரும்பி திரும்பி தாய்க்கோ, தந்தைக்கோ கைகாட்டி உதடுகளில் வலது கையை வைத்து முத்தங்களை அனுப்புவார்கள். பெற்றோரும் அனுப்புவார்கள் எனக்கு அந்த வாய்ப்பு வருவதில்லை. இயல் எமிலியை கண்டதும் என்னை முழுவதுமாக, மறந்து விடுவாள். ஒருபோதும் திரும்பிப் பார்ப்பதில்லை. மற்றப் பிள்ளைகளின் முத்தங்களை இரவல் வேண்டி இயலி முதுகை நோக்கி முத்தத்தை அனுப்புவேன். அது திரும்பி வராது. எதிர்காலத்தில் அவள் ‘சின்னப் பன்றி’ என்ற வார்த்தையை எல்லோருக்கும் முன்னால் அனுப்பாமல் இருந்தால் போதும் என்று நினைத்து கொண்டேன். அந்தப்பள்ளியில் எல்லோருக்கும் தெரிந்தவளாக இயல் இருந்தாள். அவளது நிறம் அங்கு புதுமையாக இருந்தது. வீட்டைவிட பள்ளியை விரும்பும் ஒருத்தியாகவும் இயல் இருந்தாள். பள்ளியில் இருந்து ஒவ்வொரு மாலையும் 04 மணி 30 நிமிடத்துக்கு அழைத்துப் போவேன். எல்லா பிள்ளைகளும் பெற்றோரிடம் பசுவைத்தேடும் கன்றாக கண்களை நிமிர்த்தி காத்திருப்பார்கள். இயல் மட்டும் எமிலியிடம் ஏதேதோ கேட்டுக் கொண்டிருப்பாள். இறுதியாக எமிலி ‘’ உன் அப்பா வந்துவிட்டார், அங்கேபார்’’என்ற பின்னரும் என்னை பார்த்துவிட்டு எமிலியுடன் பேச்சை நீட்டிக்கொண்டிருப்பாள். எமிலி என் கரங்களில் இயலைத்தரும்போது ‘’ உங்கள் மகள் என்னோடு வந்துவிடுவாள்போல் இருக்கிறது’’ என்பாள். நான் எமிலிக்காக சிரிப்பேன். என்னிடம் நடுக்கடலில் தத்தளிக்கும் அகதியின் மனநிலை இருக்கும். அன்று எந்தத்தடைகளுமற்று சூரியன் வந்த காலையில் எமிலியிடம் இயலை கொடுத்ததும் ‘’எமிலி உங்களிடம் இரண்டு நிமிடம் இருக்குமா ? பேசவேண்டும் ! ‘’ என்றேன். ‘’என்னவிடயம்பற்றி முத்துலிங்கம் தயாளநேசன் ? என்று என்பெயரை பாடிக்கொண்டிருந்தாள். ‘’இயல் இன்றுகாலை ’Petit cochon réveille-toi’’, réveille-toi papa grenouille என்ற வார்த்தைகளை கூறுகிறாள். அதிர்ச்சியாக இருக்கிறது இந்த வார்த்தைகள்.. ‘என்று முடிக்க முதல் இரண்டு நிமிடம் முடிந்து விடும் என்ற அவசரத்தில் ‘’ஓ.. நேசன் அது ஒரு செல்ல வார்த்தை. அன்பானவர்களை பிரஞ்சு மொழியில் அப்படி அழைப்பது வழக்கம். நீங்கள் பயப்படத்தேவையில்லை ‘’ என்றாள். என்னால் இரண்டு வெட்கங்களைத் தாங்கவேண்டி இருந்தது. சிரித்துக்கொண்டே வேலைக்குச் சென்றேன். என் எதிரே சென்றவர்கள் தனியே சிரிப்பதை கடைக் கண்ணால் பார்த்துச் சென்றார்கள். சிரிப்பது வீதியில் அதிசயமாகத் தான் இருந்தது. எனக்கும் இது புது வகை பழக்கமாக தோன்றிவிட்டிருந்தது. சொல்லிச் சிரிக்க யாரும் இல்லாததால் தனியே சிரிப்பது ஒன்றும் தவறில்லை. ஆனால் எல்லை தாண்டினால் வைத்தியசாலை செல்ல வேண்டி வரலாம். அவ்வளவுதான். எனது வேலை நேரத்தை அந்த நிறுவனம் இரண்டாக வெட்டித் தந்திருந்தது. அது ஒரு மகளை வைத்திருக்கும் எனக்காக செய்த விதிவிலக்கு. காலை 10 மணியிலிருந்து மாலை 3 மணி வரை. பின்னர் மாலை 07 மணியிலிருந்து இரவு 11 மணி வரை. இயலை பள்ளியில் விடவும் பின்பு அழைத்து வந்து பணிவிடைகளையும் உலகத்தின் உன்னத பொறுமையை எனக்குக் கற்றுத்தந்த உணவூட்டும் பணியையும் செய்ய அது பொருத்தமாக இருந்தது. மாலை 6 மணிக்குப் பின்னர் அந்த தீப்பெட்டி போன்ற வீட்டில் நான் செய்வது சட்டப்படி குற்றமானது. ஒரு குழந்தையை தனியே விட்டு விட்டு செல்வது. ஆனால் என்னிடம் வேறு தீர்வு இருக்கவில்லை. அந்த நகரத்தில் அறிந்த தமிழர்களோ, இரவில் பிள்ளையைப் பார்க்கும் பணியாளர்களோ இல்லை. பணம் கொடுத்து பிள்ளையை பார்க்கும்படி வங்கி நிலுவையும் இல்லை. கோடைகால கிணறு போல் மாத முடிவில் ஆழம் சென்றிருக்கும். இயல் தான் பிறந்து பதினோராவது நாளில் இருந்து எனக்கு இந்த விடயத்தில் முழுமையான ஒத்துழைப்பை தருகிறாள். அவள் இரண்டு வயதை தொட்ட போது ஒரு நாள் மட்டுமே என்னை அதிரச் செய்தாள். அன்று மாலை வேலைக்குச்சென்றபோது வீட்டுக்கதவை பூட்டாமல் சென்றுவிட்டேன். இரவு 11 மணி கடந்து நான் வீட்டை அடைந்த போது, அவள் வீட்டை விட்டு வெளியேறி படிகளில் இறங்கிக் கொண்டிருந்தாள். (யாரும் பார்க்கவில்லை.) வாரி அணைத்து அறையில் சென்று அவளுக்கு மொழி புரியாத போதும் பேசிக்கொண்டே இருந்தேன். அவள் என் கண்களை தடவி நீரைத் தொட்டு விளையாடினாள். அன்றிலிருந்து இரவு பசித்தால் குடிக்க அருகே அவளது பால்புட்டியும், உறவினர்களான பூனைப்பொம்மை, மிக்கிமௌஸ், க்கோன், டெடிபியர், நூனூஸ்பொலர், பேர்நுவல், புலி, யானைக்குட்டி, என அவளுக்கு மட்டும் பெயர் தெரிந்த இன்னும் பல பொம்மைகளையும் கட்டில் அருகில் வைப்பேன். இயல் பேசி, பாடி, பாடம்சொல்லி, தூங்க அவர்கள் துணை வேண்டும். கடவுளுக்கு கொடுக்க வைத்திருந்த முத்தத்தையும் கொடுத்த பின்னர் கதவை பூட்டி விட்டு சிலநிமிடம் கதவில் காதுவைத்து கேட்பேன். தன் பொம்மைகளுக்கு கட்டளையிடும் சத்தம் கேட்கும். இந்தச் சீதையை கடத்த எந்த புட்பக விமானமும் வரமுடியாதென்று நினைப்பேன். இவள் இராவணன் வளர்க்கும் சீதை ! என்று எனக்குள் நம்பிக்கை ஊட்டிவிட்டு வேலைக்குச் செல்வேன். இரவு 11 மணி கடந்து வரும்போது பால் புட்டி தீர்ந்திருக்கும். பொம்மைகள் இயலுக்கு மேலும் அருகிலும் தூங்கியிருப்பார்கள். இயல் ஒரு இளவரசியின் தோரணையில் தூங்கியிருப்பாள். நான் ஒவ்வொரு இரவும் சில நிமிடங்கள் அந்த காட்சியை தினமும் குடித்து விட்டுத்தான் குளிக்கச் செல்வேன். எனக்கு எந்த விதத்திலும் துன்பத்தை தராமல் தனிமையில் இரவின் பாதியைக் கழித்து வளரும் இயல் ஓர் இரும்பு பெண்ணாக கரும்புபோல் வளர்வாள் என எண்ணிக்கொள்வேன். அவள் எனக்கு சசியை நினைவூட்டிக்கொண்டே வளர்ந்தாள். சசியின் வயிற்றுக்குள் இயல் வளர்ந்தபோது தமிழ் பெயர்தான் வைக்க வேண்டும் என்று நான் பிரசங்கம் செய்துகொண்டிருந்தேன். ஆனால் என்னால் ஒரு பெயரைக்கூட தேடிப்பெற முடியவில்லை. ஒருநாள் மாலை 14 ம் லூயி மன்னன் கட்டிய சிலுவைக் குளத்தினருகே இருவரும் புல்வெளியில் இருந்தபோது « ‘இயல்’ என்ற பெயரை வைப்போமா ? » என்று இயல்பாகக் கேட்டாள். அதிகமாக பேசிக்கொண்டு கனவுகளில் வாழ்ந்து கொண்டு நான் இருப்பேன். சசியோ செயல்களிலேயே எல்லாவற்றையும் பேசிக்கொண்டிருப்பாள். நான் வேலைக்கு போகும் போது வாசலில் ஒரு பவுத்த புன்னகை நிறைத்து பார்த்துக் கொண்டிருப்பாள். இயல் பிறந்து பதினோராவது நாள் அந்த நதி தீர்ந்தது. இரவு 11 மணிக்கு ஆவலோடு வீடு வந்தேன். இயலை மடியில் வைத்து சசி காத்திருந்தாள். ‘’இயலை பிடியுங்கோ எனக்கு ஏதோ செய்கிறது.’’ என்றாள். ‘’ எனக்கு தலை சுற்றுகிறது’’ என்று விட்டுச் சென்றாள். முழுமையாக மணிக்கூட்டின் பெரிய கம்பி ஒருமுறை சுற்றிவர முதல் ஒரு அலறல் சத்தம் கேட்டது. யுத்தம் நடந்த நிலத்தில் இருந்த எனக்கு ஒரு போதும் கேட்டிராத கதறலாக அது இருந்தது. ச….. சி என்று மனமெங்கும் மிரண்டிருக்க கதவை திறந்தேன். சசி இரத்தத்திற்கு மேல் இரண்டாக மடிந்து கிடந்தாள். சசிக்கு தலைவலிப்பு வந்து தூக்கி வீசியதில் அந்த மலசலகூடத்தின் வெள்ளைமாபிள் மேல் விழுந்ததால் அவள் முறிந்துவிட்டாள். ‘ஐ..யோ…ஓ..’ என்ற நீண்ட ஒலியைமட்டும் எழுப்பிவிட்டு நான் அமைதியாகி போனேன். எதிர் வீட்டு ‘கினே’ என்ற நாட்டைச் சேர்ந்த அரேபியாவும், சிண்டாவும் அந்த அறையில் இருந்து சசியை தூக்க முயன்றார்கள்,. முடியவில்லை. பின்னர் அவசர வைத்திய உதவியை அழைத்தார்கள. ஒரு சிவப்பு நிற வைத்திய அவசர வண்டியில் வந்தவர்கள் கடும் முயற்சியில் கதவை கழற்றியபின்னர்தான் சசியை வெளியே எடுத்து பெரும்படைசூழ கொண்டு சென்றார்கள். நான் இடியேறு விழுந்த தென்னை போல மடியில் இயலுடன் சரிந்து இடந்தேன். அப்படித்தான் நானும், இயலும் வாழ ஆரம்பித்தோம். இயலுக்கு ஏதும் தெரிந்திருக்காது. அவள் எதிர்காலத்தில் அறிவாள். சசியின் அம்மா மட்டக்களப்பில் இருந்து பேசும் போது அடிக்கடி சொல்வார்- ‘ஒரு கரைச்சலும் உங்களுக்கு தராத இயல் தெய்வக்குழந்தை, சின்ன வயதில் பெரியவள் போல் வளர்கிறாள்’ என்று. நான் நினைப்பேன், குழந்தைகள் எல்லாம் தெய்வமாக பிறக்கிறது. நாம் ஏன் மனிதராக மாற்றுகிறோம் ? அன்று வழமைபோல மாலை இயலை அழைத்து வரச் சென்றேன். இயலின் முகம் முற்றாக இருட்டியிருந்தது. மூன்று மாதம் பள்ளி இல்லை என்ற தகவல் அவள் மகிழ்ச்சி உலகத்தை குலைத்திருந்தது. எமிலி தன் குழந்தையை பிரிவது போல பல நிமிடங்கள் இயலைக் கட்டி அணைத்துக் கொண்டிருந்தாள். எமிலி முகத்திலும் முதன்முதல் சிரிப்பைக் காணமல் இருந்தேன். இயல் படலை தாண்டிய போதும் மீண்டும் ஓடிப்போய் இரு கைகளாலும் இதயத்தை செய்து காட்டினாள். எமிலியும் பதிலுக்கு செய்தாள். அந்த இதயங்களை பார்க்க மட்டுமே முடிந்தது. இயல், தொட்டால் கலைந்துவிடும் தேன்கூடு போல முகத்தை வைத்திருந்தாள். நான் பேச்சை தொடுக்கவில்லை. பாதி வழியில், தன்னால் நடக்க முடியாது, கால் வலிக்கிறது என்றாள். அவளை தூக்கித் தோள் மீது இருத்தினேன். என் தலையைப் பிடித்தபடி ‘papa on peut retourner à l’école’ என்றாள். நான் வந்த பாதையில் மீண்டும் பள்ளிக்கு சென்றேன் எல்லோரும் சென்று சென்றுவிட்டிருந்தார்கள். பள்ளி தனித்திருந்தது. தோளில் இருந்தவாறு பள்ளிப்படலையை பிடித்தவாறு ‘ஏமிலி.. ஏமிலி.. ‘என்று தன் ஆசிரியரை அழைத்தாள். பள்ளி பதிலளிக்கவில்லை. மழை திடீரென வந்து சேர்ந்தது. என்னிடம் குடை இல்லை. என் தோளில் இயலும் நானும் நனைந்து கொண்டே வீடு வந்தோம். அந்த மழை எனக்கு வசதியாக இருந்தது. இயலுக்கும். குளிப்பு தொட்டியில் இயலை இறக்கி தோயவார்த்தேன். தலை துவட்டி கட்டிலில் இருத்தினேன். பொம்மையை மடியில் இழுத்து வைத்து அதன் தலையைத் தடவினாள். ‘இயல் அப்பா தோய்ந்துவிட்டு வருகிறேன் இருங்கோ’ என்றேன். பொம்மையை பார்த்தவாறு தலையை ஆட்டினாள். தோய்ந்து விட்டு வந்து சூடாக்கிய பாலுடன் இயலின் கட்டிலை நெருங்கினேன். சசி யாழ்பல்கலைக்கழகத்தில் பட்டம் பெற்ற புகைப்படம் ஒன்று தான் வீட்டில் தொங்கியது. அதை இறுக கட்டியவாறு தன் தாயைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் இயல். çva va (நலமா ?) இயல் ? என்றேன். தலையைத் தடவியவாறு ‘papa je veux maman’(அப்பா, எனக்கு அம்மா வேணும் ! ) என்றாள். Mon ‘petit cochon’ je veux toi ! ’(என் சின்னப்பன்றியே ! எனக்கு நீ வேண்டும் !) என்றேன். எமிலியை கட்டி அணைத்ததுபோல பாய்ந்து என்னை இறுகக் கட்டி அணைத்தாள். மழைபெய்த வானம் தூர நின்றது. வெள்ளை முகில்கள் பிய்ந்து அலைந்தது. கிழக்கில் கருமேகங்கள் திரண்டு கொண்டிருந்தன, மேற்கில் சூரியன் பின்வாங்கிக் கொண்டிருந்தது. விடுபட்ட இடமெல்லாம் நீலம் நின்றது. இன்று மாலை வேலைக்குச் செல்வது என் வலுவுக்கு ஏற்றதில்லை என்று வானம் சொன்னது. அகரன் பிரான்ஸில் வசித்துவரும் எழுத்தாளர். அரசியல் தத்துவ இறுக்கமில்லாத, அழகியல் கற்பனைத் திறன்கொண்ட படைப்பிலக்கியவாதியாக விமர்சகர்களால் மதிப்பிடப்படுகிறார். https://akazhonline.com/?p=3572

ஊரில் அநேகம் பேர் இந்த லொக் டவுனில் தோட்டம் செய்தல்,கோழி ,ஆடு வளர்த்தல் போன்ற வேலைகளில் இறங்கி விட்டார்கள் ...இதை முதலிலே செய்திருந்தால் பொருளாதாரம் ஓரளவுக்கு தன்னிறைவு அடைந்திருக்கும்

3.39 ஆவது நிமிடத்தில் இருந்து பார்க்கவும். அப்ப இவர் ஓகேயா? ஆரோ அன்ரன் பாலசிங்கமாம். ஏதோ விடுதலை புலிகள் என்ற ஏதோ ஒரு பத்திரிகையில் எழுதினாராம். ஆனால் புலிகள் சாதியை அடக்கவும் இல்லை ஒழிக்கவும் இல்லை என்று நாம் வாழும் காலத்திலேயே யாழில் வந்து எழுதுத ஒரு முரட்டு கெத்து தேவைதான் . உங்களை சொல்லி குற்றமில்லை. உங்களை பற்றி இன்னும் விளங்காமல் சாமரம் வீசுவோரை சொல்லணும். ————- சாதியமும் புலிகளும் Jan 1, 1991 | Articles (Tamil) விடுதலைப் புலிகள் பத்திரிகை தை 1991 காலங்காலமாக, தமிழீழ சமூகத்தின் உணர்வுடன் கலந்திருந்த – வெறுக்கத்தக்க – ஒடுக்குமுறையாகிய சாதியப் பேய் இன்று தனது பிடியை இழந்து வருகின்றது. எமது 18 வருட கால ஆயுதப் போராட்டம் இதைச் சாதித்துள்ளது. தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டம் முனைப்படைந்து வர வர, சாதியத்தின் முனையும் மழுங்கி வருகின்றது. அப்படியிருந்த பொழுதிலும் சாதிய ஒடுக்குமுறையின் வெளிப்பாடுகளைச் சிற்சில இடங்களில் இன்றும் காணக்கூடியதாகவே உள்ளது. அவ்விதம் நாம் சந்தித்த ஒரு முக்கிய சம்பவத்துடன் கட்டுரை ஆரம்பமாகின்றது. சாதியம் தொடர்பான புலிகளின் கருத்தை இக்கட்டுரை தொட்டுச் செல்கின்றது. யாழ்ப்பாண நகருக்குச் சமீபமாக ஒரு கிராமம். அந்தக் கிராமத்தில் ஒரு நல்ல தண்ணீர்க் கிணறு இருக்கிறது. அந்தக் கிணறு அமைந்திருக்கும் காணி ஒரு தனிநபருக்குச் சொந்தமானது. அந்த மனிதர் தன்னை ஒரு ‘உயர்சாதிக்காரர்’ என எண்ணிக் கொள்பவர். அந்தக் கிராமத்தில் தாழ்த்தப்பட்டோர் எனப்படும் ஒரு மக்கள் பிரிவும் இருக்கிறது. இந்த மக்களுக்குக் குடிதண்ணீர் வசதியில்லை. இவர்கள் இந்த நல்ல தண்ணீர்க் கிணற்றிற்கு வருகிறார்கள். தண்ணீர் அள்ளுவதற்கு முயற்சிக்கிறார்கள். இதைக் கண்டதும் கிணற்றுக் காணியின் சொந்தக்காரர் ஓடி வருகிறார். தண்ணீர் எடுப்பதற்குத் தடை விதிக்கிறார். தாழ்த்தப்பட்டோர் தனது கிணற்றைத் தீண்டக்கூடாது என்கிறார். இதேபோன்று வடமராட்சியில் ஒரு சம்பவமும், காரைநகரில் ஒரு சம்பவமும் நடக்கிறது. பாதிக்கப்பட்ட அந்த ஏழை மக்கள் விடுதலைப் புலிகள் இயக்கத்திடம் வந்து முறையிடுகின்றார்கள். விடுதலைப் புலிகள் அந்த ‘உயர்சாதிக்காரர்’ என்பவரை அழைத்து நியாயம் கேட்கின்றார்கள். சமூகநீதி – சமத்துவம் பற்றி விளக்குகின்றார்கள். மாறும் உலகத்தைப் பற்றியும் – மனித நாகரீகத்தைப் பற்றியும் பேசுகின்றார்கள். கிணற்றுச் சொந்தக்காரர் இலகுவில் மசிவதாக இல்லை. தனது காணி, தனது கிணறு, தனது சாதி என அகம்பாவம் பேசுகின்றார். உழுத்துப்போன சமூக மரபுகளை நியாயமாகக் காட்ட முனைகின்றார். இவை உண்மையில் நடந்த சம்பவங்கள். இப்படிச் சில சம்பவங்களை யாழ்ப்பாணத்தில் விடுதலைப் புலிகள் இன்றும் சந்திக்கின்றார்கள். சாதிவெறி என்ற பிசாசு எமது சமூகத்திலிருந்து இன்னும் ஒழிந்துவிடவில்லை என்பதற்கு இந்தச் சம்பவங்கள் நல்ல உதாரணம். ஒரு காலத்தில் யாழ்ப்பாணத்தில் சாதிப்பேய் கோரத்தாண்டவம் ஆடியது. அதுதான் சமூக நீதியாகவும் பேணப்பட்டு வந்தது. பின்னர் அதற்கெதிராக நியாயம் கேட்டு அடக்கப்பட்ட மக்கள் போர்க்குணம் கொண்டார்கள். ‘அடங்காத் தமிழர்’ ஒரு புறமும், அடக்கப்பட்ட தமிழர்கள் ஒரு புறமுமாகக் களத்தில் இறங்கினார்கள். தாழ்த்தப்பட்டோர் எனப்படும் மக்களுக்குக் கோவில்கள் திறந்துவிடப்பட வேண்டும். தேனீர்க் கடைகளில் பாகுபாடு காட்டப்படக்கூடாது என்பதுதான் இந்தச் சாதிய எதிர்ப்புப் போராட்டத்தின் குறிக்கோள். இதற்காக மோதல்கள் நடந்தன. இரத்தம் சிந்தப்பட்டது. உயிர் இழப்புக்களும் நடைபெற்றன. இது அன்றைய காலகட்டத்தின் ஒரு முற்போக்கான போராட்டமாகும். அடக்கப்பட்ட அந்த மக்களின் போர்க்குணம் புரட்சிகரமானது. ஆனால் தீண்டாமையைக் கடைப்பிடிப்போரின் மனம் திறபடாமல் கோவில்களைத் திறப்பதிலோ, தேனீர்க் கடைகளில் சமவுரிமை கிடைப்பதிலோ சாதியம் ஒளிந்துவிடப் போவதில்லை. அதே சமயம் ‘தீண்டாமை ஒழிப்பு’ என்ற பெயரில் சாதிய ஒழிப்பிற்காகக் கூட்டணித் தலைவர்கள் நடாத்திய போராட்டம் கேலிக்கூத்தானது மட்டுமல்ல, சாதியத்திற்கு எதிரான அடக்கப்பட்ட மக்களின் போர்க்குணத்தைத் தமக்கே உரிய ‘புத்திசாதுரியத்துடன்’ மழுங்கடிக்கும் ஒரு சதிச்செயலுமாகும். இவர்கள் நடாத்திய ‘சமபந்திப் போசனம்’ என்ற நாடகம் தங்களை ‘உயர்சாதிக்காரர்’ எனத் தம்பட்டம் அடித்து விளம்பரப்படுத்தத்தான் பயன்படுத்தினார்கள். கூட்டணியினரின் இந்தப் போராட்டங்கள் அரசியல் இலாபங்களுக்காக நடாத்தப்பட்ட விளம்பரங்களேயல்லாமல் சாதிய முரண்பாட்டை அழித்துவிடும் புரட்சிகர நோக்கத்தைக் கொண்டதல்ல. ‘சாதியம்’ என்பது காலம் காலமாக எமது சமுதாய அமைப்பில் வேரூன்றிக் கிடக்கும் ஒரு சமூகப் பிரச்சினை. வேதகால ஆரிய நாகரீகத்தின் வர்ணகுல அமைப்பிலிருந்து சாதிப் பிரிவுகள் தோற்றம் கொண்டன என்றும், பின்னர் திராவிட சமுதாயத்தில் சாதியம் வேரூன்றிப் பரவியது என்றும் சில ஆராய்ச்சியாளர்கள் கூறுகிறார்கள். பிராமணர்கள் வேத நூல்களை எழுதினார்கள். மனுநீதி சாஸ்திரங்களைப் படைத்தார்கள். இவற்றில் எல்லாம் பிராமணரை அதி உயர்ந்த சாதியாகக் கற்பித்துச் சாதிய அமைப்பை இறைவனின் படைப்பாக நியாயப்படுத்தினார்கள் என்றும் சில ஆய்வுகள் கூறுகின்றன. சாதியத்தின் மூலத்தை ஆராய்ந்தபடி செல்வது இங்கு அவசியமில்லை. எங்கிருந்தோ, எப்படியோ இந்த சமூக அநீதிமுறை தமிழீழ சமுதாயத்திலும் வேரூன்றி, விருட்சமாகிவிட்டது. தமிழீழ மக்களின் சமூக உறவுகளுடனும், சம்பிரதாயங்களுடனும், பொருளாதார வாழ்வுடனும், கருத்துலகப் பார்வையுடனும் பின்னிப் பிணைந்ததாகச் சாதியம் உள்ளது என்பது யதார்த்த உண்மை. சாதிய முறை, தொழிற் பிரிவுகளை அடிப்படையாகக் கொண்டதால் பொருளாதார உறவுகளிலிருந்து எழுகிறது. மத நெறிகளும், சித்தாந்தங்களும், சட்டங்களும் சாதிய முறையை நியாயப்படுத்தி வலுவூட்ட முனைகின்றன. கிராமியப் பொருளாதார வாழ்வை எடுத்துக் கொண்டால் தொழிற் பிரிவுகளின் அடிப்படையில் சாதிய முறை அமையப் பெற்றிருப்பதைக் காணலாம். ஒவ்வொரு தொழிலுக்கும் ஒவ்வொரு சாதி என்ற முத்திரை குத்தப்பட்டிருக்கிறது. ஒரு தொழில் உன்னதமானது. மற்றைய தொழில் உன்னதம் குறைந்தது, அல்லது இழுக்கானது என்ற மூடநம்பிக்கையின் அடிப்படையில் தொழில் செய்து வாழும் மக்கள் சாதிகளாகப் பிரிக்கப்பட்டிருக்கின்றார்கள். இந்தத் தொழிற் பிரிவுகளிலிருந்தும், அவற்றிற்குக் கொடுக்கப்பட்ட பொய்யான அந்தஸ்துக்களிலிருந்தும் ‘உயர்சாதி’, ‘தாழ்ந்த சாதி’ என்ற மூடத்தனமான சமூக உறவுகளும், அவற்றைச் சூழவுள்ள சடங்குகள், சம்பிரதாயங்களும் தோற்றம் கொண்டுள்ளன. செய்யும் தொழில் எல்லாம் உயர்ந்தது. உழைப்பில் உன்னதமானது, இழுக்கானது எனப் பாகுபாடு காட்டுவது மூடத்தனம். தொழிலின் மகத்துவத்தை சாதியம் இழிவுபடுத்துகிறது. உழைக்கும் வர்க்கத்தை, உண்மையான பாட்டாளி வர்க்கத்தைத் தாழ்த்தப்பட்டோர் என்றும், தீண்டாதார் என்றும் அவமானப்படுத்துகிறது. மனித அடிமைத்தனத்திற்கும், படுமோசமான ஒடுக்குமுறைக்கும், சுரண்டல் முறைக்கும் சாதியம் காரணியாக இருந்து வருகிறது. நீண்ட காலமாக எமது சமுதாயத்தில் நிலவி வந்த சாதிய வழக்குகளையும், சம்பிரதாயங்களையும் தொகுத்து, அந்நிய காலனித்துவ ஆட்சியாளர் அதனைச் சட்டமாக்கினார்கள். இதுதான் தேச வழமைச் சட்டம் எனப்படும். இச் சட்டங்கள் சாதியப் பிரிவுகள் பற்றியும், சாதிய வழக்குகள் பற்றியும் விளக்குகின்றன. சாதியத்தை நியாயப்படுத்தி வலுப்படுத்த முனைவதோடு, ‘உயர்சாதிக்காரர்’ எனக் கருதப்படும் ஆளும் வர்க்கத்தின் அபிலாசைகளைப் பேணும் வகையிலும் இந்தச் சட்டத் தொகுப்பு அமைந்திருக்கின்றது. பிரித்து ஆளும் கலையில் கைதேர்ந்த அந்நிய காலனித்துவவாதிகள், மூடநம்பிக்கைகளிலிருந்து பிறந்த சமூக வழக்குகளை சட்டவடிவமாக்கிச் சாதிய முரண்பாட்டை வலுப்படுத்தினார்கள். சாதியத்தால் பயனடைந்த ‘உயர் சாதியினர்’ எனப்படுவோர் சாதியத்தை எதிர்க்கவில்லை. இந்தப் பழைய, பிற்போக்கான ஆளும் வர்க்கம் அரசியல் அதிகாரத்தை நாடியதே தவிர எமது சமூகத்தில் நிலவும் அநீதிகளையும், ஒடுக்குமுறைகளையும் எதிர்த்துப் போராடத் துணியவில்லை. பதவிகளைக் கைப்பற்றிக் கொள்வதற்காகக் காலத்திற்குக் காலம் சாதிய எதிர்ப்புப் போராட்டம் என்ற போர்வையில் சில கேலிக்கூத்துக்களை நடாத்தி, அப்பாவிகளான பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் ஆதரவுகளைப் பெற்றுப் பதவிக் கட்டில் ஏறினார்கள். விடுதலைப் புலிகள் இயக்கத்தின் தோற்றமும், வளர்ச்சியும், அவர்கள் முன்னெடுத்த தேசிய விடுதலைப் போராட்டமும், தமிழீழ சமுதாயத்தில் ஒரு யுகப் புரட்சியை உண்டு பண்ணியது எனலாம். அரச பயங்கரவாத அட்டூழியங்களும், அதனை எதிர்த்து நின்ற ஆயுதம் தரித்த விடுதலைப் போராட்டமும், எமது சமூக அமைப்பில் என்றுமில்லாத தாக்கங்களை விழுத்தின. பழமையில் தூங்கிக் கொண்டிருந்த எமது சமுதாயம் விடுதலை வேண்டி விழித்தெழுந்தது. வர்க்க, சாதிய காழ்ப்புணர்வுகளுக்கு அப்பால் தேசாபிமானப் பற்றுணர்வு தோன்றியது. தமிழீழ மக்கள் ஒரே இன மக்கள் என்ற இனவுணர்வும் பிறந்தது. சாதிய வேர்களை அறுத்தெறிந்து எல்லாச் சமூகப் பிரிவுகளிலிருந்தும் சகோதரத்துவத்தின் அடிப்படையில் ஒரு தேசிய விடுதலை இராணுவத்தை விடுதலைப் புலிகள் இயக்கம் கட்டி எழுப்பியது. ஒரு தேசிய விடுதலை இயக்கமாகப் புலிகள் கண்ட வளர்ச்சியும், அவர்களது புரட்சிகர அரசியல் இலட்சியங்களும், சாதியத்திற்கு ஒரு சவாலாக அமைந்தன. தேசிய சுதந்திரத்தை மட்டுமன்றி, சாதியம் ஒழிக்கப்பட்ட ஒரு சமதர்ம சமுதாயத்தைக் கட்டி எழுப்பும் உறுதியான கொள்கையில் எமது இயக்கம் செயற்பட்டு வருகின்றது. புலிகள் இயக்கத்தின் தோற்றமும், வளர்ச்சியும், அவர்களது இலட்சியப் போராட்டமும், சாதிவேறுபாட்டிற்கு அப்பாற்பட்ட புலிகளின் செயற்பாடுகளும் சாதிய அமைப்பின் அடித்தளத்தில் ஒரு பெரிய உடைவை ஏற்படுத்தியிருக்கின்றன. இது சமூக உணர்வுகளிலும் பாரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது. இன்று சாதி குறித்துப் பேசுவதோ, செயற்படுவதோ குற்றமானது என்பதைவிட அது வெட்கக் கேடானது, அநாகரீகமானது என்று கருதும் ஒரு மனப்பாங்கு எமது சமூகத்தில் உள்ளது. இது சாதியம் தொடர்பாகக் காலம் காலமாக இருந்து வந்த சமூக உணர்வில் ஏற்பட்ட பிரமாண்டமான மாற்றமாகும். இருந்தாலும் சாதியப் பேயை எமது சமூகத்திலிருந்து முற்றாக ஓட்டிவிட முடியவில்லை. சாதிய வழக்குகள் இருக்கத்தான் செய்கின்றன. சாதிய வெறியர்களும் இருக்கத்தான் செய்கின்றார்கள். சாதியப் பிரச்சினைகளையும் நாம் சந்திக்கத்தான் செய்கின்றோம். காலம் காலமாக எமது சமூகத்தில் வேரூன்றி வளர்ந்து, மக்களின் ஆழ்மனதில் புரையோடிவிட்ட ஒரு சமூக நோயை எடுத்த எடுப்பில் குணமாக்கிவிடுவதென்பது இலகுவான காரியமல்ல. அப்படி நாம் அவசரப்பட்டுச் சட்டங்கள் மூலமாகவோ, நிர்ப்பந்தங்கள் வாயிலாகவோ சாதியப் பேயை விரட்ட முனைவதும் புத்திசாலித்தனமானது அல்ல. இன்றைய நிலையில் இந்தப் பிரச்சினைகளை நாம் இவ்விதமாகப் பார்க்கலாம். உயிர் வாழ்வுக்கு தேவையான அத்தியாவசியப் பொருட்களில் சாதி வெறிகாட்டி, அடக்கப்பட்ட மக்களைச் சாவின் விளிம்புக்கு இட்டுச் செல்ல வைத்தல். இது கொடூரமானது; அனுமதிக்க முடியாதது. மற்றையது சாதி ரீதியான ஏனைய முரண்பாடுகள். இவற்றை அதனதன் தன்மைகளுக்கு ஏற்றவிதத்தில் பல்வேறு அணுகுமுறைகள் மூலம் கால ஓட்டத்தில் செயலிழக்கச் செய்யலாம். புலிகளின் விடுதலைப் போராட்டமும், அதனால் எழுந்த புரட்சிகரப் புறநிலைகளும் சாதிய அமைப்பைத் தகர்க்கத் தொடங்கியிருக்கிறன. எனினும் பொருளாதார உறவுகளிலும், சமூகச் சிந்தனைகளிலும் அடிப்படையான மாற்றங்கள் நிகழாமல் சாதியம் முற்றாக ஒழிந்து விடப் போவதில்லை. எனவே சாதிய ஒழிப்புக்குச் சமுதாயப் புரட்சியுடன், மனப்புரட்சியும் அவசியமாகிறது. பொருளாதாரச் சமத்துவத்தை நோக்கமாகக் கொண்ட சமுதாயப் புரட்சியை முன்னெடுப்பது விடுதலைப் புலிகளின் அடிப்படையான கொள்கைத் திட்டமாகும். தேசிய விடுதலையைப் பெற்று, ஆட்சியதிகாரத்தைக் கைப்பற்றிய பின்னரே இந்தக் கொள்கைத் திட்டத்தைச் செம்மையாகச் செயற்படுத்த முடியும். ஆயினும் விடுதலைக்கு முந்திய காலத்திலிருந்தே கட்டுப்பாட்டுப் பிரதேசங்களில் புரட்சிகரமான பொருளாதாரத் திட்டங்களைச் செயற்படுத்தி, கூட்டுத்தொழில் முயற்சிகளை அமுல்படுத்தி, சாதிய உறவுகளைப் படிப்படியாக உடைத்தெறிவது சாத்தியமானதொன்று. சமூகச் சிந்தனையில் அடிப்படையான மாற்றத்தைக் கொண்டு வருவது சாதிய ஒழிப்புக்கு அத்தியாவசியமானது. ஏனெனில் சாதிய வழக்குகளும், சம்பிரதாயங்களும் மூட நம்பிக்கைகளில் தோற்றம் கொண்டிருக்கின்றன. இந்த அறியாமையைப் போக்க மனப்புரட்சி அவசியம். மன அரங்கில் புரட்சிகரமான விழிப்புணர்வு ஏற்படுவது அவசியம். இங்குதான் புரட்சிகரக் கல்வி முக்கிய இடத்தைப் பெறுகிறது. எமது இளம் பரம்பரையினருக்குப் புரட்சிகரக் கல்வி போதிக்கப்பட வேண்டும். பழமையான, பிற்போக்கான கருத்துக்கள், கோட்பாடுகள், மூட நம்பிக்கைகளிலிருந்து விடுபட்டு, புதிய முற்போக்கான உலகப் பார்வையைப் புதிய இளம் பரம்பரையினர் பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும். அறியாமை இருள் நீங்கிப் புதிய விழிப்புணர்வும், புரட்சிகர சிந்தனைகளும் இளம் மனங்களைப் பற்றிக் கொண்டால் சாதியம் என்ற மனநோய் புதிதாகத் தோன்றப் போகும் புரட்சிகர சமுதாயத்திலிருந்து நீங்கிவிடும். https://antonbalasingham.com/சாதியமும்-புலிகளும்/

திராவிடம் எனும் பெயரை etymology படி ஆராய்ந்து போனால், தென்னகத்து பிராமணரை குறிக்கும் வட மொழிச் சொல் என்பதில் போய் முடியும். அதை ஏன் அரசியலில் கொண்டு வந்து ஆரிய எதிர்ப்பாக கட்டி எழுப்பினார்கள் என்று பார்த்தால். அதுவும் ஆதிக்க மனப்பான்மை என்பதில் வந்து முடியும். - தமிழரை பீரங்கி கொண்டு அடிமைப் படுத்தியது வெள்ளை இன ஆதிக்கம். - இந்தியம் என அடிமைப்படுத்தியது ஆரிய ஆதிக்கம். - திராவிடம் என அடிமைப்படுத்தியது வடுக ஆதிக்கம். That’s all your honour !

செம்மொழிகளுள் ஒன்றாகிய தமிழ்மொழி, எக்காலத்திற்கும் உகந்த மொழியாக வளர்ந்துள்ளது. இதே தனித் தன்மையில், எதிர்காலத்திலும் தொடர்ந்து வளர்ந்து, சிறப்பும் செழிப்பும் நிறைந்த மொழியாகத் திகழ வேண்டும் என்பதையும் கருத்தில் கொண்டு தமிழ் மொழியின் மேம்பாட்டிற்கும் வளர்ச்சிக்கும் உறுதுணையாக விளங்கி, சிறப்பாகச் செயல்படும் தமிழ் அமைப்புகளையும், தனிநபர்களையும், தமிழ் ஆர்வலர்களையும் ஒன்று திரட்டி,மொழி வளர்ச்சிக்கு வலுவூட்டும் நடவடிக்கைகளைத் தமிழ்ச் சமூகத்துடன் ஒன்றிணைந்து தமிழ் மொழியை கட்டச்சங்கிலி (Blockchain) தொழினுட்பத்திலும் இடம் பெற்று மிளிரச் செய்வதே TamilToken.org செயல்திட்டமாகும். தந்தி (Telegram Channel) => https://t.me/tamiltoken

வாங்க இண்டைக்கு நாம இந்த காலத்துக்கு மிகவும் தேவையான, எங்கட உடம்பில நோய் எதிர்ப்பு சக்தியை அதிகரிக்கிற ஒரு பாரம்பரிய மரக்கறி சூப் செய்வம், இப்பிடி தான் நாங்க சின்னனா இருக்கேக்க என்கட பாட்டி செய்து தாறவ, நீங்களும் இத மாதிரி செய்து எப்படி இருந்த எண்டு சொல்லுங்கவன்.

எதுக்குடி அறுந்த செருப்போடவே இருக்கே? அந்த மரத்தடியில செருப்புத் தைக்கிறவர்கிட்ட போய் தச்சுக்க வேண்டியது தானே.! பெரியவர் பெண்னுங்கனா காசு கேக்க மாட்டார்டி. சரியான ஜொள்ளு பார்ட்டி! சுமாரா இருக்குற எனக்கே நேத்து ஓசியில தச்சுக் குடுத்தார்னா...! நீ பாக்கறதுக்கு அப்படியே தமன்னா மாதிரி பளபளனு இருக்க..! அவளும் வேறு வழியின்றி, அந்த பெரியவரிடம் போக, செருப்பை வாங்கிய பெரியவர் மளமளவென வேலையை ஆரம்பித்தார்..! . தைத்த செருப்பைக் காலில் அணிந்ததும், ‘‘கூலி எவ்வளவு?’’ என்றாள்.‘‘ என்னம்மா இது உன்கிட்ட போயி காசு வாங்குவனா கண்ணு! நீ கிளம்பு’’ என்றார் பெரியவர். . ‘‘பாத்தியாடி? நான் சொல்லலை... அந்த பெருசு ஒரு ஜொள்ளு பார்ட்டினு!’’ என்று கிசுகிசுத்தாள் தோழி.‘‘ கொஞ்சம் சும்மா இருக்கியா...’’ என அவளை அதட்டிவிட்டு, ஒரு இருபது ரூபா நோட்டை எடுத்துப் பெரியவர் முன் வைத்தாள். ‘‘எடுத்துக்கங்க. இனி யாருக்கும் ஓசில செருப்பு தச்சிக் குடுக்கக் கூடாது.சரியா..! கூலியைக் கறாரா கேட்டு வாங்கிடணும். அப்பத்தானே உங்க பெண்ண.. காலேஜ்ல படிக்க வைக்க முடியும்? நம்ம பொண்ணு கூட காலேஜ்ல படிக்கிற பிள்ளைங்கதானே னு.. ஒரு பிரியத்தில யாருக்கும் ஓசில தச்சுக் குடுக்காத (அப்பா)!’’ என்றாள் கண்ணீருடன். . இந்த உலகில் நாம் செய்யும் உதவி, சிலருக்கு ஏளனமாக தெரியலாம்

அந்த புதிய தலைமுறை பிள்ளைகள் எங்க இருக்கினம் எப்படியான போராட்டத்தை முன்னெடுக்கினம் எண்டும் ஒருக்கால் சொல்லிவிடுறதுதானே!! இல்லாட்டில் இனித்தான் அவையள் பிறக்கப்போகினமோ??

விசுகு, யாழில் இணைந்துள்ளவர்கள் தொடர்ந்து கருத்து எதுவுமே எழுதாமல் இருந்து கொண்டு வெறுமனே பச்சைப் புள்ளிகளை மட்டும் வழங்கிக் கொண்டு இருப்பதை தவிர்ப்பதற்காகவே இந்த பார்வையாளர் எனும் உறுப்பினர் பிரிவு கொண்டுவரப்பட்டது. முன்னைய காலங்களில் ஒரு சில உறுப்பினர்கள் குழுவாக இவ்வாறு செயல்பட்டதும் அவதானிக்கப்பட்டது. அத்துடன் கருத்துகள் எதுவும் எழுதாத உறுப்பினர்களும், கருத்துகளை தொடர்ந்து எழுதும் உறுப்பினர்களும் ஒரே உறுப்பினர் பிரிவில் இருப்பதும் கருத்துகளம் ஒன்றுக்கு சரியானதாகவும் அமையாது. இக் காரணங்களினால் தான் இப் பிரிவு உருவாக்கப்பட்டு தானியங்கி மூலம் இயக்கப்படுகின்றது. பார்வையாளர் பிரிவுக்கு தானியங்கி மூலம் நகர்த்தப்படுகின்றவர்கள், மீண்டும் ஆரோக்கியமான கருத்துகளை வைக்கும் போது யாழ் இணைய பொறுப்பாளர்களில் ஒருவரால் மீண்டும் கருத்துக்கள உறவுகள் பிரிவுக்கு நகர்த்தப்படுவர். இந்த விடயம் பற்றி யாழில் பலமுறை மட்டுறுத்துநர்களால் தெளிவாக விளக்கமளிக்கப்பட்டு இருக்கு. ஆனால் மூத்த உறுப்பினர்களில் ஒருவரான நீங்களே எந்த பொறுப்புணர்வும் இன்றி இப்படியான பதில்களை வைத்து ஏனைய உறுப்பினர்களின் மனதிலும் வீண் சந்தேகங்களை எழுப்புவது நிச்சயம் ஆரோக்கியமானதாக அமையாது. நன்றி

இங்கு புலிகளை விசாரிக்க வேண்டும் என்று எவரும் கூறவில்லை. ஆனால் விசாரணை என்று வந்தால் இரு பகுதியும் விசாரிக்கப்படுவது இயல்பு என்ற உண்மையைக் கூறினால் எல்லோருக்கும் ஏன் கோபம் வருகிறதோ தெரியவில்லை. யுத்தக் குற்றங்களை அதிகம் இழைத்தவர்கள் ஶ்ரீலங்கா அரச படையினரே. ஆகவே யுத்த குற்றங்கள் சர்வதேச விசாரணை என று வந்து இரு பகுதியினரும் விசாரிக்கப்பட்டு இரு பகுதியினரிலும் குற்றம் இழைத்தவர்கள் தண்டிக்கப்பட்டாலோ அல்லது யுத்தக்குற்றங்கள் இளைத்தவர்கள் பகிரங்கப்படுத்தப்பட்டலோ அதன் மூலம் நன்மை அடையப்போவது தமிழ் மக்களே. கருணா, பிள்ளையான் போன்றோர் புலிகளில் இருந்த காலத்தில்(1987) நடந்த அரந்தலாவ பிக்குகள் உட்பட 33 பேரின் கொலைக்கு கருணாவை தண்டிக்க வேண்டும் என்று இங்கு கூறுபவர்கள் கருணா பிள்ளையான் தொடந்து புலிகளில் இருந்திருந்தால் அவ்வாறு கூறி இருக்க மாட்டார்கள். சரணடைந்த போராளிகளை சுட்டுக்கொன்றது கோத்தபாயவின் ஈனச்செயல் என்பது அனைவருக்கும் தெரியும். ஆனால் 1990 ல் ஆயுதமின்றி சரணடைந்த 600 பொலிசாரை சுட்டு கொலை செய்த (கோட்டபாயவின் செயலையொட்டிய) செயல் தமிழரின் விடுதலைப் போராட்டத்திற்கு செய்த நன்மையை விட தீமையே அதிகம் என்பதை தற்போதைய தமிழ் தேசியவாதிகள் என்று தம்மை அழைத்துக் கொள்வோர் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அதற்கும் கருணாவை மட்டும் பலிக்கடா ஆக்கி விட்டு நகருவதே தமிழ் தேசியம் என்றால் அத்தைகைய தமிழ் தேசிய கொள்கைகள் தான் தமிழ் மக்களின் இன்றைய துன்ப நிலைக்கும் தோல்விக்குமான காரணங்களில் ஒன்று.

ஐயா மோகன்! இப்ப உடனடியாய் சுமேரிக்கு நீல பெயின்ட் அடிக்கிறியள். இல்லையெண்டால் நான் ஒரு நீல சுண்ணாம்பு வாளி வாங்கி அனுப்புறன்? ஆரோடை என்ன சேட்டை எண்டு கேக்கிறன்?

புலிகளும் சிங்கள அரச பயங்கரவாதத்துக்கு சரிநிகராக போர் குற்றம் இழைத்தார்கள் என்று கருதுகிறவர்களிடம் கேட்க நினைப்பதெல்லாம், புலிகள் இலங்கை அரசு என்று இரு தரப்பையும் விசாரிக்கும் நிலை வந்தால் போர் செய்த இலங்கை அரச தலைவர்கள் தளபதிகள் இன்றும் இருக்கிறார்கள், புலிகள் தரப்பில் ஐநா யாரை விசாரிக்கும்? அப்போ புலிகள் அமைப்பை அதன் தலைவரை தலைமை பீடத்தை முற்றாக அழித்தொழித்துவிட்டோம் என்று இலங்கை அரசுகள் கூறி வருவது பொய்யாகிவிடாதா? முற்றாக அழிக்கப்பட்டுவிட்ட ஒரு அமைப்பிடம் அவர்கள் பக்கம் இருந்த நியாயங்கள் அநியாயங்களை எப்படி ஐநா விசாரிக்கும்? போரின் பின்னர் சரணடைந்த சிங்களவர்கள் உயிருடன் விடுவித்த கடை நிலை போராளிகளுக்கு தலைமைபீட நடவடிகைகள் அனைத்தும் தெரிந்திருக்க வாய்ப்பிருக்கா? ஐநா விசாரணையில் புலிகளும் விசாரிக்கப்படுவார்கள் என்ற நிலைவரும் என்றால் இலங்கை அரசு தன்மீதான குற்றச்சாட்டை ஐநா விசாரிக்க அனுமதி வழங்க மறுப்பது ஏன்? அதற்கு எதிராக போர் கொடி தூக்குவதேன்? ராணுவத்தை விசாரிக்க அனுமதிக்க மாட்டோம் என்று கதறுவதேன்? ஐநா விசாரணைக்கு ஆதரவாக போர் குற்றம் செய்யவே இல்லையென்று முழங்கும் இலங்கை அரசு தன்னிடம் இறுதி யுத்ததில் சரணடைந்த புலிகளின் தளபதிகளை ஐநா முன் கொண்டுபோய் நிறுத்துமா? நிறுத்தினாலும் சிங்கள அரச பாதுகாப்பில் இருக்கும் ஒருவர் சிங்கள புலிகள் பக்கமிருந்த நியாயங்களை சொல்லும் நிலை இருக்குமா? இது சம்பந்தமாக புலம்பெயர் தேசங்களிலுள்ள புலிகள் ஆதரவு பிரமுகர்களை ஐநா விசாரிக்க முனைந்தால் , போர் முனையில் சக தளபதிகளுக்கே பல விசயங்களை தெரியாமல் ரகசியம் காக்கும் புலிகள் தலைபீடம் இவர்களுக்கு தெரியும் அளவிற்கு போர் நடவடிக்கைகளை பகிர்ந்திருக்குமா? இவை அனைத்தும் சிங்களவன் தனக்கு பாதகமான நிலை என்று நன்கே உணர்ந்திருக்கிறான், நாம்தான் அவனை கை கொடுத்து தூக்கிவிட புலிகளும் விசாரிக்கப்படுவர் என்று ஹோர்லிக்ஸ் கொடுத்து உற்சாக படுத்துகிறோம், விசாரணையென்று வந்தால் அவனால் அழித்து ஒழிக்கப்பட்டுவிட்டதாக கூறப்படும் ஒரு அமைப்பு அவர்கள் பக்கமிருந்த போர்குற்ற நடவடிக்கைகளை கூற வாய்ப்பு இல்லை,ஒருவர் இல்லாத இடத்தில் அவர்கள் மீது சுமத்தப்படும் குற்றசாட்டுகள் நம்பகதன்மை உடையதாக ஐநாவுக்கு இருக்குமா? வெறும் ஊடக தகவல்களை வைத்துக்கொண்டு ஐநா ஒரு முடிவுக்கு வராது என்றே நம்புகிறேன் போரின் ஈடுபட்ட நேரடி தலைவர்கள் தளபதிகளையே அது விசாரணைக்கு தேர்வு செய்யும். ஆனால் சிங்களவன் நிலை அவ்வாறானதில்லை, அவன் பக்கமே போரில் முழுமையாக ஈடுபட்ட அரச தலைவர்கள் தளபதிகள் சாட்சியாக இருக்கிறார்கள் என்ற பலவீனமே சிங்களவன் பின்வாங்குவதற்கு முழுகாரணம். 58 ல் இலங்கை தமிழர்கள்மீதான ஆயுத அடக்குமுறைகள் ஆரம்பித்தன , 80 களின் தொடக்கத்தில்தான் வேறுவழியின்றி இலங்கை அரச படைகளுக்கெதிராக தமிழர்கள் ஆயுத வன்முறையை கையிலெடுத்தார்கள், அதுவும் 83ல் சிங்களவன் திட்டமிட்ட இனகலவரத்தை ஏற்படுத்தாமல் விட்டிருந்தால் நிச்சயமாக தமிழர்கள் ஆயிரக்கணக்கில் இயக்கங்களில் சேர்ந்திருக்கவே மாட்டார்கள், அப்போதும்கூட யுத்தம் புரிவது தமிழர்களின் நோக்கமாக இருந்தது கிடையாது. ஏறக்குறைய ஐம்பது வருடங்களிற்கு மேலாக ஒரு பேரினவாதம் தமிழர்கள்மீது கட்டவிழ்த்த பயங்கரவாதத்தை ஓரணியின் நின்று தட்டிகேட்காமல் பேரினவாத தலைமைகள் மட்டுமே தப்பு பண்ணவில்லையென்று எம்மவர்களில் ஒரு சிலர் சிங்களவருக்கு நெய் தடவுவது எக்காலத்திலும் இந்த இனம் விமோசனமடைய போவதில்லை என்பதை மீண்டும் உறுதிபடுத்துகிறது.

ஒரு சின்ன ஊரிலுள்ள கோர்ட்ல கேஸ் ஒண்ணு நடக்குது. அந்த ஊர்லயே வயசான ஒரு கிழவியை சாட்சியா விசாரிச்சுக் கிட்டிருக்காங்க...! வக்கீல் : "பாட்டி உங்களப் பத்தி சுருக்கமா சொல்லுங்க..." பாட்டி : "என்னை பத்தி சொல்ல என்ன இருக்கு ? உன்னைப்பத்தி சொல்லவா ? நீ சின்ன வயசுல இந்த ஊர்ல பெரிய களவாணிப் பய. சின்னச் சின்ன திருட்டெல்லாம் பண்ணி தப்பிச்சிகிட்டே..., அப்புறம் ஒருநாள் நம்ம ஊரு கோயில் உண்டியலை உடைச்சு நகை, பணம் எல்லாம் திருடிட்டே.. ஊர் மக்கள் கிட்ட மாட்டாம உன்ன உங்க அப்பன் வெளியூருக்கு கூட்டிகிட்டு போய் படிக்க வச்சான். இன்னிக்கு நீ வக்கீலா இங்க வந்து நிக்கற..." அதிர்ந்து போனார் வக்கீல். மெல்ல சமாளிச்சிகிட்டு, "சரி பாட்டி.. இந்த எதிர் தரப்பு வக்கீலை உங்களுக்கு தெரியுமா ?" ன்னு கேட்டார். பாட்டி : "தெரியுமாவா; இந்த மொள்ளமாரி சின்ன வயசுல, ஊர் பொண்ணுங்க ஒண்ணைக்கூட விட்டு வைக்க மாட்டான். சரியான பொம்பளை பொறுக்கி, பஞ்சாயத்து இவனை ஊர விட்டு ஒதுக்கி வச்சுருச்சு... இப்போ என்னமோ, கோட்டு போட்டுக்கிட்டு வந்து நிக்கிறான் !" ஜட்ஜ் : (மேஜையை தட்டி) "அரை மணி நேரம் கழித்து கோர்ட் மீண்டும் கூடும்" ன்னு உத்தர விட்டுட்டு வக்கீல்கள் இருவரையும் தன் அறைக்கு அழைத்தார். அறைக்குள் நுழைந்த அந்த இரு வக்கீல்களிடமும் ஜட்ஜ் பின் வருமாறு கூறினார் : "கோர்ட் மறுபடியும் தொடங்கிய தும் நீங்க ரெண்டு பேரும் 'இந்த ஜட்ஜ் ஐயாவை தெரியுமா?' ன்னு அந்தக் கிழவிகிட்ட கேட்டீங்கன்னா செருப்பு பிஞ்சுடும், ஜாக்கிரதை !!"

இம்மாதிரி வேண்டுகோள் மக்களிடம் வைக்கும் போதெல்லாம் மக்கள் அதனை வரவேற்றதாக வரலாறு எங்கேயும் கிடையாது. 1967ல் பஞ்சம் ஏற்பட்டபோது தமிழ்நாட்டில் ஆளும் கட்சியான காங்கிரஸ் (பழைய காங்கிரஸ். அப்போதே இந்திரா காங்கிரஸ் என ஒன்று தோன்றி பின்னர் அதுவே காங்கிரஸ் ஆன கதை வேறு) மக்களை எலிக்கறி சாப்பிடச் சொன்னது, தற்செயலாக அதைத் தொடர்ந்து வந்த பொதுத்தேர்தலில் பேசு பொருளானது.

ஒரு பதிவுக்கு இரண்டு வருடங்களுக்குள் எதுவித பதில்களும் வைக்கப்படாவிடின் அவை archived ஆக்கப்பட்டு விடும். களம் வேகமாக இயங்குவதற்கு இந்த செயற்பாடு உள்ளது. அவ்வாறு archived செய்யப்பட்ட கருத்துக்கு நீங்கள் பதில் அளிக்க விரும்பினால் எமக்கு அறியத் தந்தால் அதை மீண்டும் பதில்கள் எழுத கூடியவாறு மாற்றிக்கொள்ள முடியும்

ஒரு சின்ன பிரச்சினையை இவ்வ்ளவு நீட்டி முழக்க வேண்டாமே . சுமோ மட்டுமல்ல சில காலம் வராமலிருந்த உறவுகளுக்கும் ( உ + ம் )மல்லிகை வாசம் , ராஜவன்னியர் , நில்மினி) )இப்படித்தான் . ஒழுங்கு என்றால் யாவருக்கும் ஒரே மாதிரித்தான். அவர்கள் குறை நிறையில் கேட்டு நிவர்த்தி செய்தார்கள் தானே . இதை இன்னும் வளர்ப்பது அழகல்ல,என்பது என் தனிப்படட கருத்து.

உறவுகளானாலும் சரி, நட்புகளானாலும் சரி மனம் விட்டுப் பேசுங்கள்...... ஒரு இராணுவ வீரனும், ஒரு இளம் பெண்ணும் காதலித்துத் திருமணம் செய்து கொள்கிறார்கள். மூன்றே மாதத்தில் போர் ஏற்பட இராணுவ வீரன் போருக்குப் போக வேண்டியதாகி விடுகின்றது. அவன் போகும் போது மனைவி கர்ப்பிணி. இருவருமே மிகுந்த மன வருத்தத்தில் பிரிகிறார்கள். போர் முடிந்து உயிரோடு திரும்புவது நிச்சயமில்லையல்லவா? ஆனால் அதிர்ஷ்டவசமாக போருக்குப் போன வீரன் மூன்றாண்டுகள் கழிந்து வெற்றிகரமாக திரும்புகிறான்.. விமானதளத்தில் அவன் மனைவியும், மகனும் அவனுக்காகக் காத்திருக்கிறார்கள். மனைவியையும் மகனையும் ஆனந்தமாகக் கட்டியணைத்துக் கொள்கிறான் அந்த வீரன். அவன் கண்ணிலும், மனைவி கண்ணிலும் ஆனந்தக் கண்ணீர். வீடு திரும்புகிறார்கள். கணவனுக்குப் பிடித்த சமையல் செய்ய சாமான்கள் வாங்கி வர மனைவி மார்க்கெட்டுக்குச் செல்ல வீட்டில் மகனும், தந்தையும் மட்டுமே இருக்கிறார்கள். கூச்சத்துடன் ஒதுங்கி நின்ற மகனைப் பார்த்து வீரன் கேட்கிறான். “அப்பாவுடன் ஏன் பேச மாட்டேன்கிறாய்?” அந்தச் சிறுவன் குழப்பத்துடன் தந்தையைப் பார்த்து விட்டு சொல்கிறான். “நீங்கள் ஒன்றும் என் அப்பா இல்லை” வீரன் மகனைக் கேட்கிறான். “பின் யார் அப்பா?” “தினமும் என் அம்மா நிற்கும் போது நிற்பார். அம்மா உட்காரும் போது அவரும் உட்கார்வார். படுக்கும் போது அவரும் கூடப் படுத்துக் கொள்வார். அவர் தான் என் அப்பா என்று அம்மா சொல்லியிருக்கிறாள்” வீரனுக்குக் காதில் ஈயத்தைக் காய்ச்சி ஊற்றியது போல இருந்தது. மனைவி சாமான்கள் வாங்கிக் கொண்டு வந்த பின் கணவனிடம் திடீர் மாற்றத்தைக் கண்டாள். அவன் அவள் சமைத்ததை உண்ணவில்லை. அவளை அவன் தொடவில்லை. அவள் அவன் அருகில் வருவதைக் கூட அவன் மறுத்தான். இரண்டு நாட்கள் இப்படியே நிகழ மனைவி மனமுடைந்து தற்கொலை செய்து கொள்கிறாள். மனைவி இறந்த அன்று இரவு தந்தையும் மகனும் படுத்துக் கொள்ளச் செல்லும் போது தந்தையின் நிழலைக் காண்பித்து மகன் சொல்கிறான். “இதோ என் அப்பா” திகைத்த வீரன் மகனை விசாரிக்கும் போது உண்மை வெளிவந்தது. தாயின் நிழலைப் பார்த்த மகன் ஒரு நாள் இது யார் என்று வெகுளித் தனமாய் கேட்ட போது, மகன் தந்தை அருகில் இல்லாத குறையை உணரக் கூடாது என்று அவள் இது தான் உன் தந்தை என்று சொல்ல சிறுவன் அன்றிலிருந்து அந்த நிழலையே தந்தையாக நினைத்து வந்திருக்கிறான். வீரன் தாங்க முடியாத குற்றவுணர்ச்சியாலும், துக்கத்தாலும் மனமுடைந்து போகிறான். இந்தக் கதையில் மகன் சொன்னதைக் கேட்ட வீரன் தன் மனைவியிடம் விளக்கம் கேட்டிருக்கலாம்.. மனைவியும் கணவனின் நடவடிக்கைக்கு விளக்கம் கேட்டிருக்கலாம். இருவரும் வெளிப்படையாக மனம் விட்டுப் பேசியிருந்தால் அவர்கள் வாழ்க்கை ஆனந்தமாகச் சென்றிருக்கும். ஆனால் கணவன் தன் மனைவியின் நடத்தை மோசமாக இருந்திருக்கிறது என்று தானாக முடிவெடுத்து அப்படி வெறுப்புடன் நடந்து கொண்டான். மனைவியாவது ஏன் இப்படி நடந்து கொள்கிறீர்கள் என்று அவனைப் பதில் சொல்ல வற்புறுத்தியிருக்கலாம். அப்படிச் செய்யாமல் தானாக வாழ்க்கையை முடித்துக் கொண்டாள். ஒரு குடும்பமே தகர்ந்து போனது வாய் விட்டுக் கேளாமல், மனம் விட்டுப் பேசாமல் இருந்ததனால் அல்லவா? எதையும் தவறாகப் புரிந்து கொள்ளுவதும், தவறாக ஆக்கி விடுவதும் சுலபம். சந்தேகக் கண்ணாடியை வைத்துப் பார்க்கும் போது எதற்கும் எத்தனை தப்பர்த்தங்களும் நம்மால் காண முடியும். இந்த முட்டாள்தனத்தில் பலியாவது உறவுகளும், நட்புகளும், சந்தோஷங்களும் தான். புரியாத போது வாய் விட்டுக் கேளுங்கள். முரண்பாடாக நடந்து கொள்வதாகத் தோன்றும் போது ஏன் என்று வெளிப்படையாகக் கேளுங்கள். நீங்களாக அனுமானிக்காதீர்கள். அதே போல் நீங்களும் வழக்கத்திற்கு மாறாக நடந்து கொள்வீர்களேயானால் ஏன் என்பதை தெளிவுபடுத்துங்கள். அவர்களுக்குப் புரியும் என்று நீங்களாக நினைத்துக் கொள்ளாதீர்கள். தவறு என்று நினைப்பதை உங்கள் குடும்பத்தினரிடமும் சரி, நண்பர்களிடமும் சரி கண்டிப்பாகத் தெரிவியுங்கள். அதைக் கேட்டு அவர்கள் சொல்லும் காரணங்கள் நியாயமானவையாகக் கூட இருக்கலாம். அப்படியில்லையென்றாலும் நீங்கள் சொன்ன பிறகு தவறு என்பதைப் புரிந்து அவர்கள் திருத்திக் கொள்ளவோ, மீண்டும் அப்படிச் செய்யாமலிருக்கவோ வாய்ப்புகள் உள்ளன அல்லவா? இப்படி அவ்வப்போதே சரி செய்து கொள்ள வாய்ப்புகள் ஏற்படுத்திக் கொள்வது மனம் விட்டுப் பேசுவதாலேயே சாத்தியமாகிறது. அப்படிச் செய்யாமல் போகும் போது லேசாக எழும் விரிசல் அதே போன்ற தொடர் செய்கைகளால் பெரிதாகிக் கொண்டே வந்து பிரிவினையையே ஏற்படுத்தி விடுகிறது. எனவே நீண்டநாள் ஆழமான நட்பும், உறவும் நீடிக்க வேண்டுமானால் இந்த தாரக மந்திரத்தை மறந்து விடாமல் கடைபிடியுங்கள்- வாய் விட்டுப் கேளுங்கள். மனம் விட்டுப் பேசுங்கள்.

ஐரோப்பிய உறவுகள் "எறிகணை' நாவலைப் பெற்றுக் கொள்ள London Tamil Book Center இன் புத்தகக் கண்காட்சித் தொடர் - 2 ஐ தொடர்பு கொள்ளுங்கள். Mobile / WhatsApp : +44 7817262980

கறுப்பு நிறம் சகுணத்தடையாக உணர்கிறோம் ஆனால் ஒவ்வொரு கறுப்பு நிற கரும்பலகைதான் மாணவர்களின் வாழ்வில் ஒளியேற்றுகிறது..

சுறா வேட்டை........தனியாக சென்று போராடும் இவர்தான் ஹீரோ ..........!

நமது யாழ் கள நதி 24 வருடங்களுக்கு மேலாக தளம்பாமல் ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது . நிர்வாகி எல்லோரையும் சரி சமனாக பார்க்கிறார் விளக்கங்களை சொல்கிறார் அல்லது மட்டுறுத்தினர் உதவி செய்கிறார்கள் யாரும் சற்று நீண்ட காலம் வராது இருக்கும் போது ஏதும் மாறுதல் வந்திருக்கலாம். ஒரு நட்ப்பு ரீதியாக தனி மடல் அல்லது குறை நிறை பகுதியில் கேட்கலாம் தானே ..எனக்கு ஏன் (உள்நுழைவுகள் ) இவை முடியாமல் இருக்கிறது என , ஒரு சிலருக்குமட்டுமல்ல எல்லாருக்கும் , சில காலம் தாழ்த்தி வரும் போது தடங்கல் வரும் . நான் புகழ்ச்சிக்காக சொல்லவில்லை அதை நிர்வகிப்பவருக்கு தான் அதன் சுமைகளும் ,எவருக்கு எங்கு தடை வேண்டும் என நுட்பமாக ( கண்ணுக்குள் விரலைவிட்டு ) கண்காணிக்கும் வலி , சுமை புரியும். வாழ்க தமிழ் வளர்க நம் யாழ்களம்.

இதைதான் அவர்களும் விரும்புகிறார்கள் நம்மவர்களை மதம் , கோவில் என்ற ரீதியில் அடக்கலாம் இல்லையென்றால் நாளை பிள்ளையார் சிலையை உடைத்து கிறிஸ்த்தவர்கள் மீது பழி போடுவார்கள் கிறிஸ்த்தவர்கள் சிலையை உடைத்து சைவ மக்கள் மீது பழி போடுவார்கள் உடைவது சிலையென தெரியாமல் இவர்களும் சில்லறைத்தனமாக சண்டை போடுவார்கள் மக்களின் மனதை உடைத்து நாளை சிலை வைத்தால் பிரச்சினை தீர்ந்து விட போகிறது ஆனாலும் ஏழ்மையை பயன்படுத்தி மத வியாபாரம் அமோகமாக நடக்கிறது அது மறுக்க முடியாது

https://youtu.be/JpZjTDDtLZw திராவிடம் பற்றிய தெளிவான விளக்கம் இந்தக் காணொளி யில் உள்ளது.

படம்: அமுதா(1975) இசை: MSV வரிகள் : கண்ணதாசன் பாடியோர் : TMS

இப்ப கொஞ்ச்மாவது இருக்கும் தமிழ் வரலாறும் முழு சிங்கள வரலாறு ஆகியிருக்கும்

மாடு மேய்க்கும் கண்ணே பாடலுக்கான அபிநயம்

விசேடமாக 5.07 நிமிடத்தை பார்க்கவும்.

என் அன்பு இதயங்களுக்கு..விரைவில் 2வது பாகமும் தொடரும் என்பதை அன்புடன் தெரிவித்துக்கொள்ளுகின்றேன்.நன்றிகள்

மூத்தவள் நீ கொடுத்தாய் வாழ்விலே முன்னேற்றம் .......!

உலக நாகரீகங்கள் எல்லாவற்றிலும் உள்ளது போன்றே, பழந்தமிழர் நாகரீகங்களிலும் தொழில் வழி குடிகள் இருந்தன... சங்க இலக்கியங்கள் அவற்றிற்கு சான்று.... ஆனால் இன்றும், மேலை நாட்டவர்கள் தொழில்வழி பெயர்களை தமது குடும்ப பெயர்களாக கொண்டுள்ளார்கள்... அதில் எந்த ஏற்றத்தாழ்வும் இல்லை.. இந்திய துணைக்கண்டத்தில் அப்படி ஒன்று இருப்பதே அவர்களுக்கு தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை... அப்படியென்றால், இந்திய துணைக்கண்டத்தில் எப்படி வந்தது... ஆரியர்கள் இந்திய துணைக்கண்டத்துள் நுளைந்த போது பூர்வ குடிகளை முதலில் அழித்தார்கள்... பின்னர் அவர்களுடைய வழிபாட்டு கடவுள்களையே பாவித்து, மனிதர்கள் சமனற்றவர்கள் எனும் சனாதன தர்ம கோட்பாட்டை உருவாக்கினார்கள்.. தாம் தலையிலே பிறந்த உயர்ந்தவர்கள், நீங்கள் காலில் பிறந்தமையால் நமக்கு தேவையான உடலுழைப்பை நீங்கள் தான் தர வேண்டும், இது கடவுள் படைப்பு விதி என்றனர்... பின்னாளில், மகாபாரத்தின் இடைச்செருகலான பகவத் கீதையில் கண்ணன் சொன்னார், நான்கு வர்ணத்தையும் நானே படைத்தேன்... இந்த மனிதர்கள் சமனற்றவர்கள் என்ற கோட்பாடு தான் சங்கம் மருவிய காலத்தில் தமிழ்நாட்டினில் புகந்து ஜாதிகளாக, தொழில் வழி குடிகள் சமனற்றவர்கள என்ற கருத்தியலாக வடிவம் பெற்றது.. மிக அற்ப எண்ணிக்கையில் இருந்த ஆரியரிற்கு தமிழர் ஜாதிகளாக, உட்பிரிவுகளாக உடைவது மிகவும் தேவையாக இருந்தது.. அரசவைக்குள் புகுந்து, ஜாதியை நிறுவனமயப்படுத்தி, அசைக்கமுடியாத ஒன்றாக மாற்றினார்கள்.... அம்பேத்கரின் வரிகளில் சொல்வதெனின், சனாதன வர்ணாசர மூலக்கோட்பாடுதான், பிற்காலத்தில் கொடிவிட்டு படர்ந்த ஜாதிகளின் தாய்... ஜாதி என்பது ஒரு கருத்தியலாக மூளைக்குள் பதிக்கப்பட்டுவிட்டது... அதனை வலுவிக்க செய்ய, வழிகள் பல கண்டறிவது மிக அவசியமானது... தலைவர் போல் அதை அடக்கி வைக்கலாம்... பெரியார் போல் சனாதனத்தின் நடுமண்டையிலே போட்டுத் தாக்கலாம்... அம்பேத்கார்/பெரியார் போன்று ஒடுக்கப்பட்டவர்களை உயர்த்த (empowerment) இட ஒதுக்கீட்டை கொண்டுவரலாம்... எல்லா வழிகளும் நல் வழிகளே... நீ என்ன ஜாதியாக வேண்டுமானாலும் இருந்து விட்டுபோ ஆனால் தமிழராக ஒன்றிணைவோம் என்னும் கருத்தியல் மிக ஆபத்தானது... சனாதனத்தின் கருகிய வாடை இதிலும் அடிக்கின்றது...

வேலை செய்யும் இடத்தில், மரணம் என்பது.... மிகவும் பரிதாபமானது. இரு பிள்ளைகளின் தந்தை... எத்தனை கனவுகளுடன் அன்று வேலைக்கு சென்றிருப்பார். ஆழ்ந்த அனுதாபங்கள். இப்படியான இடங்களில்... தனிமையில் வேலை செய்ய அனுமதித்த, தொழிற்சாலை நிர்வாகத்தின் மேல்... பல கேள்விகளை, நீதிமன்றம், தொழிலாளர் பாதுகாப்பு அமைப்பு போன்றவை எழுப்பும் என நினைக்கின்றேன்.

மலேசியாவில் தமிழர் அல்லாத ஒரு கல்வியாளர் தமிழில் சொல்லும் அறிவுரையை கேட்டுப்பாருங்கள்! https://www.facebook.com/bupal5/videos/3298675620176207

இந்த வகை Technical analysis 19ஆம்நூற்றாண்டில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது, இதில் selling climax (Shake the weak hand, இயல்பாக அதிகளவான volume காணப்படும். சிவப்பு bar selling volume நீல bar buying volume) ஏற்படும். பின்னர் பெரிய முதலீட்டாளர்கள் விலையை அதிகரிக்காமல் மெதுவாக பங்குகளை வாங்கி குவிப்பார்கள். பொதுவாக சந்தை மீண்டும் அதே விலையை தொட முயற்சிக்கும் (Re-test) விலையை வலிந்து உயர்த்துவதற்கு முன்பாக மீண்டும் அந்த குறைந்த விலைக்கு கொண்டு சென்று ஏதாவது பங்குகள் இருக்கிறதா என அவதானிப்பார்கள் அதன் போது அந்த விலையில் யாரும் விற்பதற்கு ஆர்வம் காட்டாவிடில் விற்கப்படும் பங்குகளைன் (Volume) அளவு குறைவாக இருந்தால் அதன் பின்னர் வலிந்து விலயினை அதிகரிப்பர் ( ஏற்கனவே அவர்கள் பங்குகள் இல்லை என்பதை பரீட்சித்து விட்டமையால் விலயினை உயர்த்தும் போது அந்த நேரம் யாரும் பங்குகளை விற்று அவர்களுக்கு நட்டம் ஏற்படுத்த முடியாது). இந்த நடவடிக்கையினை அவதானிக்கும் சில்லறை முதலீட்டாளர்கள், பெரிய முதலீட்டாளருடன் சேர்ந்து முதலிடுவர் ( Test level) சந்தை திட்டமிட்டபடி உயராமல் கீழிறங்கினால் அவசரகால வெளியேற்றமாக அந்த பங்குளை Low volume failed sell off இல் விற்பதற்கு திட்டமிட்டிருப்பர் (stop loss). எதிர்பாராமல் நிகழும் நிகழ்வின் போது ஏற்படும் இழப்பை முன்னராகவே திட்டமிடுவர் ( உதாரணமாக மொத்த முதலீடாக 10000 இருந்தால் அதில் stop loss 1% என எடுத்து கொண்டால் 100). பல முறைகள் technical analysis இல் உள்ளது, ஒரு உதாரணத்திற்கே இந்த முறையை குறிப்பிட்டுள்ளேன். இதன் அடிப்படையில் ஒரு முறைமையை பரீட்சித்து பார்த்து (Back test) அதன் தரவுகளின் அடிப்படையில் அந்த முறைமையில் முதலீடு செய்யும் போது எமது முதல் பாதுகாக்கப்படுமா என்று கணக்கியல் ( Risk or Ruin calculator) ரீதியாகப்பரீட்சித்த பின்னரே முதலிடுவார்கள். http://bettersystemtrader.com/riskofruin/ திட்டமிடாத முதலீடுகள் சூது என்றே கூறுகிறார்கள்.

அது கப்ரியல் அல்ல, கப்ரால் அதுவும் சாதா கப்ரால் அல்ல "கப்சா" கப்ரால் , கப்ரால் கோதாவில் இறங்கினால் பொருளாதார வளர்ச்சி வானை முட்டும். புள்ளி விபரங்களில் பொறி பறக்கும் கோயபல்ஸ் இற்கே டப் கொடுக்கும் அளவுக்கு கப்சா விடுவார் அதனாலேயே இலங்கையர்களால் கப்சா கப்ரால் என்று அன்புடன் அழைக்கப்படுகிறார்.