A top LTTE leader Kumaran Pathmanathan has apologised to India for V Prabhakaran's "mistake" of killing former Prime Minister Rajiv Gandhi.

He said Rajiv's assassination was "well planned and done actually with Prabhakaran and (LTTE intelligence chief Pottu Amman). Everyone knows the truth".

In an interview to CNN-IBN Firstpost, Pathmanathan, who was Treasurer of LTTE and its chief arms procurer, said, "I want to say to the Indian people and especially to the Gandhi family...I want to apologise for Prabhakaran's mistake. Please forgive us. We beg you....Sorry for all this. We know the feelings of the son (Rahul) of Rajiv Gandhi....How father and daughter are attached (reference to Rajiv's daughter Priyanka)".

http://news.outlookindia.com/item.aspx?722912

Edited May 23, 201114 yr by Nellaiyan

இவர் இப்போது தமிழீழ விடுதலைப்புலிகளுக்கு தலைவரும் அல்ல.. மண்ணாங்கட்டியும் அல்ல..!

ராஜீவ்காந்தி குடும்பம் தான் 1987 இனப்படுகொலைகள்.. 2009 இனப்படுகொலைகள் தொடர்பில் தமிழ் மக்களிடம் பகிரங்க மன்னிப்புக் கோர வேண்டும். அதைவிடுத்து.. இவர் தனிப்பட்ட முறையில் கேட்டுக் கொள்ளும் மன்னிப்புக்களால்.. சோனியா அம்மையார் 55,000 தமிழ் மக்களின் உயிர்களையும் திருப்பி தர முடியாது.

ராஜீவ் காந்தி ஈழத்தமிழர்களைப் பொறுத்தவரை ஒரு போர்க் குற்றவாளி. அவர் தனது படைகளை அனுப்பி 1987 - 90 வரை மேற்கொண்ட படுகொலைக்களுக்கு அவரின் குடும்பமும்.. காங்கிரஸ் கட்சியும்.. ஆலோசகர்களுக்குமே முழுப் பொறுப்பு..!

LTTE Leader "KP" !!!!!!!!!!!!!?????????????????

Edited May 23, 201114 yr by Nellaiyan

Tamil Tigers apologise for suicide bomber's murder of Rajiv Gandhi

By Justin Huggler, Asia Correspondent

Wednesday, 28 June 2006

Sri Lanka's Tamil Tiger rebels have unexpectedly apologised for the assassination of the former Indian prime minister Rajiv Gandhi in 1991. It was the first time the Tigers have directly admitted responsibility for the death of Gandhi, who was killed by a suicide bomber.

"I would say it is a great tragedy, a monumental historical tragedy which we deeply regret," the Tigers' chief negotiator, Anton Balasingham, said in an interview with India's NDTV. "We call upon the government of India and people of India to be magnanimous, to put the past behind them."

[Read more]

leader my ***.

... ராஜீவ் காந்தியின் கொலை .. சரி, பிழைகளுக்கு அப்பால் ... இந்த கேடு கெட்ட நாய், எமக்காக கதைக்க என்ன அருகதை இருக்கின்றது?????

இக்கொலையில் ... இத்தாலிய வர்த்தகருடன் நேரடித்தொடர்புகளில் இருந்தவர்களில் முக்கியமானர்கள் கேபியும், கருணாவும் அடங்கும்! ... இன்று கேபியின் பின் நிற்கும் ஐரோப்பிய சில எம் பிரமுகர்களை(?) நாலு தட்டுத்தட்டி விசாரித்தால் பல உண்மைகள் வெளி வரும்!!!

புலித்தலமையால் இறுதிநேரத்தில் உத்தியோகபூர்வமாக வெளிவிவகாரங்களுக்கு பொறுப்பானவராக அறிவிக்கப்பட் கே பி அவர்களின் இந்த மன்னிப்புக் கோரலானது தமிழ்மக்களுக்கும் இந்திய அரசுக்கும் இடையிலான நட்புறவை வளர்க்க சிறிதேனும் உதவியாக இருக்கும்.

ராஜீவ் படுகொலை விடயத்தில் கே.பி. தற்போது மன்னிப்பு கேட்டிருப்பது கண்டிக்கத்தக்க செயல்.

இந்தியப் படையினரால் அதிகம் பாதிக்கப்பட்டவர்களில் நானும் ஒருவன். அந்த வகையில் கே.பி. கேட்டிருக்கும் மன்னிப்பினை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது.

இருப்பினும், கே.பி. புதிதாக மன்னிப்பு எதனையும் இங்கே கேட்டுவிடவில்லை என்பதனை நினைவூட்டிக்கொள்ள விரும்புகின்றேன்.

அனைத்துலக ஊடகவியலாளர்கள் மாநாட்டில் ராஜீவ் படுகொலை தொடர்பாக பிரபாகரனை நோக்கி கேட்கப்பட்ட கேள்விக்கு "அது ஒரு துன்பியல் சம்பவம்" என்றார். (இதனை உங்கள் தலைவரின் இராஜதந்திரம் என்று கூறுவீர்கள்)

பின்னர், NDTV தொலைக்காட்சிக்கு அளித்த பேட்டியில் விடுதலைப் புலிகளின் தத்துவாசிரியர் என்று அழைக்கப்பட்ட அன்டன் பாலசிங்கம் அவர்கள் ராஜீவ் படுகொலைக்கு வருத்தம் தெரிவித்திருந்தார்.

பாலசிங்கம் நகர்த்திய இந்த இராஜதந்திர நகர்வினை அப்போதைய அரசியல்துறைப் பொறுப்பாளர் சு.ப.தமிழ்ச்செல்வன் அவசர கோலமாக (பாலசிங்கம் அவர்களுடன் கலந்தாலோசிக்காது மறுத்தார்)

இதன்பின்னர் பாலசிங்கத்தினை விடுதலைப் புலிகள் ஒதுக்கி வைத்ததனை உண்மையை உண்மையாகக் கூறக்கூடிய வெளிநாட்டுச் செயற்பாட்டாளர்களிடம் கேட்டு அறிந்து கொள்ளுமாறு கள நண்பர்களிடம் வேண்டிக்கொள்கின்றேன்.

அன்று பாலசிங்கம் அவர்களின் இராஜதந்திர நகர்வினை விடுதலைப் புலிகள் அனுமதித்திருந்தால் இன்று போராட்டத் தலைமை இருந்திருக்கும்; தலைமை காப்பாற்றப்பட்டிருக்கும். (புற்றுநோய்ப் படுக்கையில் இருந்த போது பாலசிங்கம் அவர்கள் அதனைத்தான் கூறியிருக்கின்றார். அதாவது, ஐந்தாவது தடவை தம்பியைக் காப்பாற்ற நான் உயிருடன் இருக்க மாட்டேன் என்று. இந்த தகவல் புதினப்பலகையில் வெளிவந்த கட்டுரையில் உள்ளது)

தமிழ்ச்செல்வன் சாவடைந்த பின்னர் அரசியல்துறைப் பொறுப்பாளராக இருந்த நடேசன், இந்தியாவுடனான நல்லுறவுக்கு கடுமையாக முயற்சித்தார். இருந்தும் என்ன பயன்? யாவும் காலம் கடந்த செயலாகிவிட்டது.

... ராஜீவ் காந்தியின் கொலை .. சரி, பிழைகளுக்கு அப்பால் ... இந்த கேடு கெட்ட நாய், எமக்காக கதைக்க என்ன அருகதை இருக்கின்றது?????

அன்று பாலா அண்ணா தமிழ் மக்களின் எதிர்கால நலனுக்காக ஒத்துக் கொள்ள முற்பட்ட ஒரு விடயத்தை இன்று கேபி திடீரென சொல்கின்றார்... இவரின் பின்னால் இருக்கும் இந்திய தேசியம் அன்று பாலா அண்ணா ஒத்துக் கொள்ள முற்படும் போது மட்டும் மெளனம் சாதித்ததேன்

அன்று பாலா அண்ணா தமிழ் மக்களின் எதிர்கால நலனுக்காக ஒத்துக் கொள்ள முற்பட்ட ஒரு விடயத்தை இன்று கேபி திடீரென சொல்கின்றார்... இவரின் பின்னால் இருக்கும் இந்திய தேசியம் அன்று பாலா அண்ணா ஒத்துக் கொள்ள முற்படும் போது மட்டும் மெளனம் சாதித்ததேன்

இதை எல்லாம் நாம் ஏற்றுக் கொண்டால் தலைவரூக்கு துரோகம் செய்வது போல் ஆகாதா?

பாலா அண்ணாவின் பேட்டி

இவ்வளவு உறுதியாக கே.பி.மன்னிப்புக் கேட்கின்றார்!

ஒருவேளை, மேல்மட்டத்தில் ஆலோசிக்காது இந்திய மேலாதிக்க வர்க்கத்திடம் இருந்து பணம் பெற்று இதைச் செய்திருப்பாரோ தெரியாது!

பழி ஓரிடம், பாவம் இன்னோரிடம் என்பது போல!

இவர் பிரபாகரனை இதில் இழுத்து இருப்பது, இந்திய மேலாதிக்க வர்கத்தின் இரத்தக் கறைகளைக் கழுவுவதற்காகவே!

இதில் என்ன ராஜதந்திரம் இருக்கின்றது என எனக்கு விளங்கவில்லை!!!

எம்மால் விளங்கமுடியாதவை= ராஜதந்திரம்

எய்தவன்- கர்த்தா

அம்பு-கருவி

ராஜீவ் படுகொலை விடயத்தில் கே.பி. தற்போது மன்னிப்பு கேட்டிருப்பது கண்டிக்கத்தக்க செயல்.

இந்தியப் படையினரால் அதிகம் பாதிக்கப்பட்டவர்களில் நானும் ஒருவன். அந்த வகையில் கே.பி. கேட்டிருக்கும் மன்னிப்பினை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது.

இந்திய அரசு 25 வருடமாக ராஜீவ் கொலை வழக்கை இழுத்தடித்து அரசியல் செய்வதுபோல் புலித் தலமையும் இந்த விடயத்தில் வெளிப்படையாக இருந்ததில்லை. அது ஒரு துன்பியல் நிகழ்வு என்று ரச தந்திரம் செய்தனர். ஒன்றில் இந்தியப் படைகள் செய்த துரோகங்களையும் கொலைகளையும் கொடுமைகளையும் பகிரங்கப்படுத்தி அதற்க நியாயம் கேட்கும் வகையில் அவரை கொன்றுவிட்டதாக தெளிவாக அறிவித்திருக்கவேண்டும் இல்லையேல் தாம் செய்யவில்லை என்ற கருத்தை நிலைநாட்டியிருக்கவேண்டும். இரண்டாவது நடைமுறைக்கு சாத்தியமில்லை. துன்பியல் சம்பவம் என்பது நீங்கள் எங்கட ஆட்கள் நாலுபேரை போட்டீர்கள் நாங்கள் உங்கள்ள ஒருத்தர போட்டம் என்று ஒரு சமாந்தர வலு நிலையை பேண முற்படும் முயற்ச்சியாகவே இருந்தது. இது இந்திய ஆழும் வர்க்கத்தை தொடர்ந்து எரிச்சலுக்கு உட்படுத்திக்கொண்டே இருந்தது.

இந்தியப் படைகள் தமிழர்களை கொன்றது பதிலுக்கு இந்தியப்படைகளை புலிகள் கொன்றார்கள். இந்த நடவடிக்கைக்கு மன்னிப்பு கேட்பது இந்தியப் படைகள் தமிழர்களை கொன்றது சரி என்றாகிவிடும். அதை ஏற்றுக்கொண்டதாகிவிடும். ஒரு காலச்சு+ழல் ராஜீவை கொல்லும் நிலைக்கு தள்ளியது என்னுமொரு காலச் சு+ழல் அதற்கு மன்னிப்பு கோரும் நிலைக்கு தள்ளியிருக்கின்றது. ஒரு காலச் சு+ழல் குப்பி கடிக்க வைத்தது என்னுமொரு காலச் சு+ழல் கையை தூக்க வைத்தது. நெருக்கடிகள் என்பதும் கால மாற்றம் என்பதும் தவிரக்கமுடியாதது. மக்கள் நலன் என்று வரும்போது வரட்டுக் கௌரவத்துக்கு இடமில்லை. இது அடிமைகளின் அரசியல் நலன் சம்மந்தப்பட்டது. இவ்வாறான ஒரு கோணத்தில் தான் இதை சிந்தக்கவேண்டும்.

புலிகள் கொலை செய்தார்கள் அதற்காக இப்ப மன்னிப்புக் கேட்கின்றார்கள். இனி இலங்கையில் நடந்த அரசியல் படுகொலைகளுக்கும் மன்னிப்புக் கேட்கலாம். என்ற செய்தியை உலகத்திற்கு சொல்வதன் மூலம் புலிகள் ஒரு மிகமோசமான பயங்கரவாத அமைப்பு என்ற கருத்தை வலுக் குன்றாமல் வைத்திருக்க முடியும். அவ்வாறு நோக்கும் போது புலிகளை அழிப்பதில் சில யுத்த நிறுத்த மீறல்கள் தவிர்க்க முடியாதது என்ற ஒரு தோற்றப்பாட்டை இலங்கை அரசு தனக்குச் சாதகமாக்கி போர்குற்ற விசாரணைக்கு உதவியாக அதை பயன்படுத்திக்கொள்ளும்.

கெட்டதில் ஒன்றிரண்டு நல்லதுகளை தேடும் நிலையில் தான் தமிழர்கள் இருக்கின்றார்கள். அந்த வகையில் கே பி கருணா டக்ளஸ் என்று கோபப் படுவதில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை. அதனால் தூரநோக்கில் எந்த பிரயோசனமும் இல்லை.

அரசின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் இருக்கும் ஒருவரின் செவ்வி இது. இது விடுதலைப்புலிகளின் கருத்தல்ல. சிறிலங்கா அரசின் கருத்தாகும்.

இங்கு சிலர் இந்த மன்னிப்புக் கோருதலுடன்.. தமிழர்களுக்கு பாரத தேசம் பெரும் அன்பளிக்காக அன்னை சோனியாவிடம் இருந்து தமிழீழத்தை பெற்றுத் தந்திடும் என்று சொல்கிறார்கள்..

பிரபாகரன் என்ன.. மாவீரர்கள் என்ன.. எல்லாம் சிதைந்த கனவு. இதுதான் எங்கள் புதுக்கனவு. பொறுத்திருங்கோ... எங்களுக்குள் பேதமற்ற தேசத்தை அன்னை சோனியா இரந்தளிக்க இருக்கிறார்.. பராக்.. பராக்..!

Edited May 23, 201114 yr by nedukkalapoovan

அன்று பாலா அண்ணா தமிழ் மக்களின் எதிர்கால நலனுக்காக ஒத்துக் கொள்ள முற்பட்ட ஒரு விடயத்தை இன்று கேபி திடீரென சொல்கின்றார்... இவரின் பின்னால் இருக்கும் இந்திய தேசியம் அன்று பாலா அண்ணா ஒத்துக் கொள்ள முற்படும் போது மட்டும் மெளனம் சாதித்ததேன்

பாலசிங்கம் அவர்கள் கருத்து தெரிவித்தவுடனே சு.ப.தமிழ்ச்செல்வன் மறுப்புத் தெரிவித்த நிலையில் இந்தியா எவ்வாறு தனது கருத்தினை உடனடியாக பிரதிபலிக்க முடியும்? இயக்கத்துக்கு உள்ளேயே இரண்டுபட்ட கருத்து இருக்கும்போது இந்தியா மௌனம் சாதித்தது என்று கூறுவது எல்லாம் எம்மை நாமே ஏமாற்றும் செயலாகும்.

இவ்வளவு உறுதியாக கே.பி.மன்னிப்புக் கேட்கின்றார்!

ஒருவேளை, மேல்மட்டத்தில் ஆலோசிக்காது இந்திய மேலாதிக்க வர்க்கத்திடம் இருந்து பணம் பெற்று இதைச் செய்திருப்பாரோ தெரியாது!

பழி ஓரிடம், பாவம் இன்னோரிடம் என்பது போல!

இவர் பிரபாகரனை இதில் இழுத்து இருப்பது, இந்திய மேலாதிக்க வர்கத்தின் இரத்தக் கறைகளைக் கழுவுவதற்காகவே!

இதில் என்ன ராஜதந்திரம் இருக்கின்றது என எனக்கு விளங்கவில்லை!!!

எம்மால் விளங்கமுடியாதவை= ராஜதந்திரம்

எய்தவன்- கர்த்தா

அம்பு-கருவி

அப்பு, பொட்டரும் பிரபாகரனும் மிக லாவகமாக திட்டம் திட்டிச் செய்த செயல். அதனைத்தானே பின்னர் மாத்தையா சரி கருணா சரி இயக்கத்தை விட்டு வெளியேறிய பலரும் ராஜீவ் கொலை அவர்கள் இருவரும் மேற்கொண்ட செயல் என கருத்துத் தெரிவித்தனர். (அது எப்படிங்க தலைமைக்குத் தெரியாமல்தான் யாவும் நடந்தது என்றால் அப்ப பிரபாகரன் பங்கரை விட்டு வெளியே வரவே இல்லையோ?

உங்கள் கதையைப் பார்த்தால் மாவிலாறில் முன்னேறிய சிறிலங்கா இராணுவம் முள்ளிவாய்க்கால் வரும்வரை பிரபாகரனுக்குத் தெரியாமல் இருந்துதான் சாவடைந்தவரோ?

Edited May 24, 201114 yr by nirmalan

அரசின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் இருக்கும் ஒருவரின் செவ்வி இது. இது விடுதலைப்புலிகளின் கருத்தல்ல. சிறிலங்கா அரசின் கருத்தாகும்.

நீங்கள் மட்டும் புலத்தில் இருந்துகொண்டு சுதந்திரமாக எழுதுகிறீர்கள். ஏன் சிறிலங்காவில் இருந்துகொண்டு கருத்து கூறுங்கள் பார்ப்போம்.

By D.B.S. Jeyaraj

Fifteen years ago on this day (May 21st) Rajiv Gandhi was killed at a place called Sriperumbhudoor in Tamil Nadu. He was not prime minister then. An election campaign was going on to elect a new Lok Sabha or Parliament. The Congress led by Rajiv was the front runner. After Rajiv’s death it was a Congress government that assumed office under Prime Minister PV Narasimha Rao.

Death came in the form of Dhanu a young Tamil woman from Sri Lanka. Dressed in a churidar she came up to the smiling Rajiv and garlanded him. The chubby, dark – skinned, be – spectacled girl bent low to touch his feet as a mark of respect. Then came the explosion. A bomb strapped to her body was triggered off. Rajiv Ganhi was no more. Eighteen died and many others injured in the suicide bomber attack.

The date of Rajiv Gandhi’s death has poignant significance for me. May 21st is the date of my birth day. Thereafter his memory looms large on each birthday. My birth and his death which happened thirty – seven years later are inter – twined in my consciousness. It is hard to believe that fifteen years have passed since his death.

I recall discussing Rajiv’s death with then “Frontline” Editor Narasimhan Ram on the telephone. Both of us could not believe then that the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) was responsible. It was a time when influential journalists in Chennai were trying hard to bring about rapprochement between Rajiv and the LTTE. The well – known Tamil poet Kasi Anandan (Kathamuthu Sivanandan) had met Rajiv Gandhi in March that year. The London based financial consultant Arjuna Sittambalam had met Rajiv some weeks later.Both were regarded as pro – tiger emissaries.

It appeared that the stage was being set for some kind of political reconciliation. The Indian establishment at that time was more angry with Sri Lankan President Ranasinghe Premadasa for booting out the Indian Peace Keeping Force (IPKF) than the LTTE which fought the Indian army. Earlier Rajiv had told “Murasoli” Maran that he was prepared to discuss even a “de – facto” Eelam with the LTTE if necessary.

It was against this backdrop that we felt the LTTE would not have committed this murder. I wrote an article then for “Frontline” in which I argued the pros and cons. It was overwhelmingly against the chances of the tigers being responsible. Yet I ended the piece with the line that if the LTTE was indeed responsible the ultimate losers will be the Sri Lankan Tamils.

Sathasivampillai Krishnakumar alias “Col” Kittu then in London argued passionately with me that the tigers were not responsible. He sincerely believed then that his movement was not responsible. It was Kittu acting at the behest of his leader who was instrumental in sending emissaries to meet Rajiv Gandhi.

He was doing so because Velupillai Prabakharan had ordered him to do so. I was quite close to Kittu then and also played a minor role in these efforts. Though I had been critical of Rajiv Gandhi and the IPKF earlier the wisdom of hindsight had made me realise that the Tamils could not afford to be alienated from India in the long term..

Alas! All those hopes and the efforts of those Indian Journalists who in association with Kittu arranged for the meetings with Rajiv were all dashed when it became clearly established that the tigers were responsible for the killing. What has happened thereafter is a progressive estrangement between “Mother” India and her “Eelam” Tamil children. The people of Tamil Nadu in particular were hurt and angry.

Jayalalitha Jayaram swept the polls in Tamil Nadu. The DMK regarded as being partisan towards the LTTE was vanquished. Only its leader Karunanidhy managed to scrape through with 800 vote lead. Jayalalitha followed a hard, strict policy towards Tamil refugees in the state. Even educational opportunities were restricted. Harassment became the order of the day. Thousands of Tamils who preferred to live in Tamil Nadu because of the Tamil ethos reluctantly relocated to the west.

More importantly the Indian public mood changed. India had welcomed Tamil refugees in 1983 and looked after them. Now they were made to feel unwelcome. Sri Lankan Tamils were regarded as having abused Indian hospitality.The LTTE was officially banned. Indian policy towards Sri Lanka changed. No longer was the welfare of Sri Lankan Tamils paramount in Indian calculations. Having banned the LTTE India found itself unable to interact with the Tamils as it had done before. That situation prevails still though some improvement is there.

The LTTE had a golden opportunity to salvage the situation a little in April 2002 when Prabakharan held his famous press conference in Kilinochchi. When Indian journalists raised the issue of Rajiv Gandhi’s assassination the LTTE leader could have been apologetic. Some remorse could have been displayed. This could have demonstrated that the killing was regretted and the tigers were sorry. Instead Anton Balasingham called it a “thunbiyal sambhavam” (tragic incident) and asked journalists not to dig into it. This perhaps made the situation worse.

The killing of Rajiv Gandhi was arguably the single most harmful act inflicted upon themselves by the tigers. Not only the tigers but all Sri Lankan Tamils by extension were affected. Fifteen years later it remains as the biggest stumbling block to better relations between India and the Tamils.

I was in Jaffna when the IPKF – LTTE fighting began. I saw the atrocities and civilian killings first hand. When I returned to Colombo and exposed these in “The Island” I was arrested and detained. It was this and consequent harassment that made me leave Sri Lanka then.

There was a time when my relationship with the Indian High Commission people in Colombo was excellent. I was “Hindu” correspondent then. Other Indian journalists used to call me the blue – eyed boy” of the IHC. Yet my relationship soured because I criticised the IPKF , some aspects of the Indo – Lanka accord and Rajiv Gandhi. I was even fired by “The Hindu” for trying to expose IPKF rapes.

I was for some time very bitter about Rajiv Gandhi and the Indian role in Sri Lanka. But time changes things. Rajiv’s assassination was a shock. However much one may be critical of a person no decent human being would want that person to die or worse still be killed in this gruesome fashion.

As time went on my thoughts about the Indian role and Rajiv Gandhi too began to change. Looking at the predicament of the Tamils now I feel that the Indo – Lanka accord with all its short – comings would have been much better for Tamils in particular and Sri Lanka in general if it had been allowed to be implemented..

The Indo – Lanka accord has provisions that changed Sri Lanka for the better. The accord recognized the reality of Sri Lanka being a multi – ethnic , multi – religious nation and not a mono – ethnic, mono – religious entity as proclaimed by majoritarian chauvinists. It also acknowledged the North – East to be the historic habitat of the Tamils and Muslims.

The accord also brought about the North – East merger. It afforded Official language status to Tamil. More importantly it brought about a scheme of devolution. The Provincial Councils were introduced because of the Indo – Lanka pact. The powers had to be reduced due to the tricky situation of getting it past the Supreme Court. The SC decision was five to four with three of those Judges voting in favour coming from the minority communities.

The Indians had plans of enhancing devolution on a staggered basis. They had obtained an assurance in writing from JR Jayewardene to that effect. One of the changes envisaged was doing away with the concurrent list of powers. But then the Provincial Council was never allowed to function properly in the North – East. Today PC’s are active in the Sinhala areas but not in the North – East for whose people it was mainly intended for.

I recall High Commissioner Dixit, Political secretary Hardeep Singh Puri and information secretary Lakshmi Puri trying to convince me in discussions that the Indo – Lanka accord was the best possible deal that the Tamils could have obtained at that time. Historically it was the highest quantum of Tamil rights recognized by the Sinhala dominated state. “lets work it out and improve it further” they would say. But I would have none of it.

Appapillai Amirthalingam and I were engaged in a heated argument once about the Indo – Lanka accord. I remember him repeating again and again ” I am telling you from experience. The Sinhala state will never accept our rights without outside intervention. We need India to help us. If the Indian army goes off before our rights are ensured our people particularly those in the East and Vavuniya will be finished”.

Belatedly I realise the wisdom in those views. I too wanted the Indians out then. I was happy when the N – E provincial council was dissolved. But what has happened now? After years of strife and sacrifice the Tamil people have not achieved anything tangible. Multitudes have died or been maimed, economy is shattered, people dispersed, values brutalised, culture eroded and dwellings destroyed. Yet the Tamils have nothing.

The LTTE may have built a military machine. But practically it is of no use other than to perpetuate misery , destruction and loss if the LTTE do not go in for meaningful negotiations..Even the LTTE had lost only 711 cadres at the time of the Indo – Lanka accord. Today they have lost more than 19,000.Compared to this situation the Indo – Lanka accord if implemented would certainly have been better.

It is with this mindset therefore that I think of Rajiv Gandhi. Though critical of him then I realise now that he was trying to do the right thing by the Tamils and Sri Lanka. N. Ram now Editor – in – chief of “The Hindu” was to tell me once that Rajiv Gandhi despite his blunders was genuinely sincere in trying to resolve the ethnic problem in Lanka. Other Indian journalists have also told me that Rajiv really felt sorry for the Tamils and wanted to usher in a fair deal for them. I also subscribe to these sentiments now.

Rajiv was the great grandson of Mothilal Nehru. The grandson of Jawarhalal. Son of Indira and Feroze Gandhi. He belonged to what was modern India’s greatest political dynasty. Yet he was reluctant to enter politics. It was the plane accident that killed his brother Sanjay which made Rajiv enter politics. Otherwise he would have been quite content to be flying planes. His mother’s assassination catapulted him into the Prime Minister’s seat.

I was in India covering the momentous election of Dec 1984 when Rajiv Gandhi won with a landslide. It was the biggest margin of victory enjoyed by the Congress till then. With his handsome features and attractive smile Rajiv was India’s darling. He brought modern methods into politics. Initially Rajiv with Arun Nehru and Arun Singh formed a trio at the helm. The three “P”s they were called (Pilotwalla, Polishwalla and paintwalla).

Rajivs mission was to take India into the 21st century. That was not to be but today India has entered that century and is doing gloriously well. The dynasty too flourishes. His widow Sonia is the power that rules India. His dashing son Rahul is an MP. His vivacious daughter Priyanka reminding many of grand ma Indira will be a political force to be reckoned with in the future. Even his sister inlaw Maneka and nephew Varun are in politics though at the other end of the political spectrum.

After Rajiv Gandhi became premier he brought about two praiseworthy political settlements in the domestic sphere. One was the pact with Punjab sikhs and the other the accord with Assamese student activists. It was in the wake of these agreements that he accelerated efforts to resolve the Sri Lankan crisis. He was a man in a hurry and people in a hurry often make mistakes.

He removed veteran G. Parthasarathy and sent the high flying Romesh Bhandari as his special envoy to Colombo. Rajiv made a significant departure from his mother’s strategy when he brought in the militants for talks. Indira and GP kept the militants out and relied on the TULF alone for negotiations. Five militant groups were kept on par with the TULF at the Thimhu talks. Being in haste the originally envisaged extended time frame of the staggered ceasefire was telescoped into short duration. The talks failed but not due to this reason alone.

Later Rajiv got into a “huff” with foreign secretary AP Venkateshwaran which led to the latter’s resignation. This was a great loss as APV was fully cognizant with the Lankan issues. Then came Natwar Singh, P. Chidamparam and even Dinesh Singh as emissaries.. In Colombo it was Dixit who did the spade work ably assisted by the Puris.

It was a matter of touch and go. It was the Indian air drop that prevented Jaffna peninsula being overrun by the Lankan Army in 1987. Had Sri Lanka resisted the air drop of supplies by India things may have been different. India was not taking any chances and had made preparations for such an eventuality.

Even if a de jure Eelam had not come into being a de facto Eelam like that of Turkish Cypris may have been there. But the crafty Junius knew when to bow his head. This Jayewardene did and New Delhi was happy. Negotiations were on and soon came the Indo – Lanka accord. It had its short comings but could have been improved if allowed to work. This was not to be.

Rajiv won the world’s admiration and respect when he went to Colombo to sign the accord. The Tamils on the whole were happy then. I remember writing a piece “Why Tamil eyes are smiling” for the “Island” then. Rajiv had a nasty experience when a naval rating took a swipe at him with his rifle during the guard of honour. Rajiv saw it from the corner of his eye and deftly sidestepped taking the blow on his shoulder instead of head.

When Rajiv returned President Venkatraman defied convention and came to the air port to receive him. “The hazards of waging peace” said Venkatraman aptly describing the situation. If that blow was fatal Indo – Lanka history may have been different. Then came the war with the LTTE. A confident Rajiv said “It will be a short. swift strike. Our boys will be back home soon”.

How wrong he was. The IPKF – LTTE war dragged on. Tamil civilians suffered and many harboured deep antipathy towards India. Finally India was outsmarted when the LTTE aligned with Premadasa to drive the third party out.

Then Rajiv himself lost elections. The Bofors scandal had raised its head. Had Rajiv lived longer this issue itself may have been detrimental to his image. But that was not to be. The explosion at Sriperumbhudoor changed all that and the course of history.

Fifteen years have passed since Rajiv Gandhi’s death. Is not the time opportune now for the “Eelam” Tamils to express their regrets publicly. I am informed by knowledgeable Indian circles that one thing troubling Sonia and the children is the fact that there has been no apology made so far publicly. Private expressions yes but no public or collective _expression. What hurts the family is the fact that Rajiv really wanted to do good for the Tamils.

When the 1983 July violence happened the Anglican Bishop of Kurunegala Rt. Rev Lakshman Wickremasinghe wrote a letter publicly apologising to the Tamils. The ailing Bishop was not in the Country at the time and certainly had no hand in the violence. Yet he spoke of collective guilt and stated his views openly. I speak from experience in saying that Bishop Lakshman’s act helped soothe to a great extent the pain and sorrow felt by many Tamils then.

The truth and reconciliation Commission of South Africa is another example where years of animosity are overwhelmed when frank admissions of guilt and genuine expressions of remorse are stated. Rajiv Gandhi may have been killed by the LTTE and except for a few the Tamil people have had no hand in that, but a collective _expression of genuine regret could certainly help change the current status quo.

Let us remember Rajiv on the fifteenth anniversary of his death for the good intentions and actions taken in pursuance of those. Let us remember him as the man who wanted to usher in a fair deal for Sri Lankans in general and Tamils in particular. Let us commemorate his fifteenth death anniversary with the admission that the accord he signed on July 29th 1987 remains still the best possible settlement to the Tamil national question ever made so far.

transCurrents feedback : editor@transcurrents.com

நீங்கள் மட்டும் புலத்தில் இருந்துகொண்டு சுதந்திரமாக எழுதுகிறீர்கள். ஏன் சிறிலங்காவில் இருந்துகொண்டு கருத்து கூறுங்கள் பார்ப்போம்.

அதைத்தான் சொல்கிறேன். இங்கு இருந்து எந்தக் கருத்தையும் சுதந்திரமாகச் சொல்லலாம். ஆனால் சிறிலங்காவில் இருந்து குறிப்பாக சிறிலங்கா அரசின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் இருப்பவர் சிறிலங்காவின் கருத்தைத் தான் சொல்லமுடியும்.

“KP is just a puppet of the Sri Lankan government”

Q: “What is your take on KP? Do you think he has a role to play in the reconciliation of Tamil grievances?”

Sumithiran, TNA MP : He has absolutely no role to play. He is obviously a puppet in the hands of the government. The UN Panel report held the LTTE and the government equally culpable for what happened to civilians. KP took over the leadership of the LTTE from Prabhakaran. So now we see that the LTTE is with the Sri Lankan government.

Q: “KP had also made an appeal to India and Tamil Nadu in particular to aid the rehabilitation of the Tamil people in the North. Do you think he can influence this

to happen since he is still associated with the LTTE internationally?

Sumithiran, TNA MP : No. In fact India has come forward to help with rehabilitation but the Sri Lankan government has been repeatedly blocking it.

http://www.firstpost.com/politics/kp-is-just-a-puppet-of-the-sri-lankan-government-14264.html

அப்பு, பொட்டரும் பிரபாகரனும் மிக லாவகமாக திட்டம் திட்டிச் செய்த செயல். அதனைத்தானே பின்னர் மாத்தையா சரி கருணா சரி இயக்கத்தை விட்டு வெளியேறிய பலரும் ராஜீவ் கொலை அவர்கள் இருவரும் மேற்கொண்ட செயல் என கருத்துத் தெரிவித்தனர். (அது எப்படிங்க தலைமைக்குத் தெரியாமல்தான் யாவும் நடந்தது என்றால் அப்ப பிரபாகரன் பங்கரை விட்டு வெளியே வரவே இல்லையோ?

உங்கள் கதையைப் பார்த்தால் மாவிலாறில் முன்னேறிய சிறிலங்கா இராணுவம் முள்ளிவாய்க்கால் வரும்வரை பிரபாகரனுக்குத் தெரியாமல் இருந்துதான் சாவடைந்தவரோ?

தம்பி, நீங்கள் பிரபாகரனுக்குப் பக்கத்தில் இருந்தனீங்கள் போல! கருணாவின் அபிப்பிராயம் தான் எங்களுக்கு இப்ப முக்கியம்!

கே.பி. எல்லாம் அறிந்தவர் என்றால், அவரை ஏன் இந்தியா விட்டு வைத்திருக்கின்றது? அவரை ஏன் விசாரிக்கவில்லை?

ராஜீவ் காந்திக்காக நாற்பதினாயிரம் பொது மக்களைக் கொன்று குவித்த இந்தியா, இதனுடன் சம்பந்தப் பட்ட இவரை மட்டும் ஏன் உயிருடன் வைத்திருக்கின்றது?

உங்களுக்கு மட்டுமே விளங்கும் ராஜதந்திரமாக்கும்!!!

தம்பி, நீங்கள் பிரபாகரனுக்குப் பக்கத்தில் இருந்தனீங்கள் போல! கருணாவின் அபிப்பிராயம் தான் எங்களுக்கு இப்ப முக்கியம்!

கே.பி. எல்லாம் அறிந்தவர் என்றால், அவரை ஏன் இந்தியா விட்டு வைத்திருக்கின்றது? அவரை ஏன் விசாரிக்கவில்லை?

ராஜீவ் காந்திக்காக நாற்பதினாயிரம் பொது மக்களைக் கொன்று குவித்த இந்தியா, இதனுடன் சம்பந்தப் பட்ட இவரை மட்டும் ஏன் உயிருடன் வைத்திருக்கின்றது?

உங்களுக்கு மட்டுமே விளங்கும் ராஜதந்திரமாக்கும்!!!

நீங்கள் எல்லோரும் பக்கத்தில் இருந்து பார்த்தவர்கள் போல இல்லாத-பொல்லாதவற்றை எழுதும்போது நான் உண்மைகளை எழுதும்போது உங்களுக்கு கசக்குகின்றதா? இந்தியா எங்கே அவரை விட்டு வைத்திருக்கின்றது? இந்தியாவின் தேடப்படுவோர் பட்டியலில் தொடர்ந்தும் அவர் இருக்கின்றார். அதனை உறுதிப்படுத்தும் வகையில் இன்டர்போல் இணையத்தளத்தில் விபரம் இருக்கின்றதே. (சரி, இனி எழுதுங்கள்: ஓ அதுக்காகத்தான் இவர் ராஜீவ் கொலையில் மன்னிப்புக் கேட்டார் என்று)

நீங்கள் எல்லோரும் பக்கத்தில் இருந்து பார்த்தவர்கள் போல இல்லாத-பொல்லாதவற்றை எழுதும்போது நான் உண்மைகளை எழுதும்போது உங்களுக்கு கசக்குகின்றதா? இந்தியா எங்கே அவரை விட்டு வைத்திருக்கின்றது? இந்தியாவின் தேடப்படுவோர் பட்டியலில் தொடர்ந்தும் அவர் இருக்கின்றார். அதனை உறுதிப்படுத்தும் வகையில் இன்டர்போல் இணையத்தளத்தில் விபரம் இருக்கின்றதே. (சரி, இனி எழுதுங்கள்: ஓ அதுக்காகத்தான் இவர் ராஜீவ் கொலையில் மன்னிப்புக் கேட்டார் என்று)

ஆக, இந்தியா அவரைத் தேடுகின்றது! சிறிலங்காவிடம் அவர் இருப்பது அதுக்குத் தெரியும்! அவரை இந்தியாவுக்குக் கொண்டு வர, ஒரு வருங்கால வல்லரசால் முடியாமல் உள்ளது!!!

இந்தக் கொலையில் மறைந்திருக்கும் மர்மங்கள், எனக்கும் தெரியாது! உங்களுக்கும் தெரியாது! என்பதே உண்மை!!!

உலக அமைப்புக்களில் பலவும் இன்று தமது சொந்த இலாபங்களை, நலன்களை முன்னெடுக்கவே பயன்படுகின்றன. அதில் ஒன்று சர்வதேச காவல் துறை (இன்டர்போல்).

உதாரணத்திற்கு அல்கைடா புள்ளிகள் பலர் அமெரிக்கவால் இன்டர்போல் ஊடாகவும் தேடப்படுகின்றனர். அதில் ஒருவர் இன்னொரு நாட்டில் இருந்து, பாதுகாப்பாய் பேட்டி அளித்தால் என்ன நடக்கும்? பல பில்லியன் பணம் கொடுத்ததுமே ஏமாற்றி வந்த பாகிஸ்தானுக்குள் அமேரிக்கா அது ஒரு அணு வல்லரசு என தெரிந்தும் அதன் இறைமையை மீறி தாக்குதல் செய்தது, பின் லாடனை கொன்றது.

இப்பொழுது பிராந்திய வல்லரசின் ஒரு பலம் பொருந்திய தலைவரை கொன்றவர் எனக்குற்றம் சாட்டப்பட்டவர் ஒருவர் அதே இண்டர்போலால் இந்தியாவாலும் தேடப்படுகின்றார். அப்படிப்பட்ட ஒருவரை அதே இந்திய ஊடகம் பேட்டி எடுத்துள்ளது.

இந்தியாவுக்கு தெரியும் யார் உண்மையான கொலையாளிகள் இல்லை என.

Edited May 24, 201114 yr by akootha