புலம்பெயர் தமிழரும் புலத்துத் தமிழரும் – ஒருநோக்கு- நிவேதா உதயராஜன்

 

கிட்டத்தட்ட முப்பத்தைந்து ஆண்டுகளுக்கு மேலாகப் பாரியளவில் தமிழர்கள் சொந்த மண்ணைவிட்டுப் புலம்பெயர்ந்து உலகம் முழுதும் செறிந்து வாழத்தொடங்கினாலும் எமது தேசத்தில் இடம்பெற்ற இனப்படுகொலையால் இரக்கம் கொண்ட ஐரோப்பிய நாடுகள் பலவும் விசா இல்லாமலே அதிகமாக 1984,85 களில் தமிழ்மக்களை அகதிகளாக உள்வாங்கிக் கொண்டன. அந்நேரத்தில் பணம் இருந்தவர்களும் இல்லாதவர்களும் கூட ஒருவரைப் பார்த்து ஒருவர் அகதிகளாய் புலம்பெயர்ந்து கொண்டிருந்த காலம். அதன்பின் இராணுவக் கெடுபிடிகளாலும் படுகொலைகளாலும் தம்முயிரைக் காக்க நாட்டை விட்டு ஓடி வந்தவர்களும், அன்றும் இராணுவத்தையும் இனக்கலவரங்களையும் சாட்டாக வைத்து வெளிநாடுகளில் பண மரங்கள் குவிந்து கிடப்பதாக கற்பனையில் வீடுவாசல் எல்லாம் விற்று கடன்பட்டு வெளிநாடு வந்து சேர்ந்தனர். இது எல்லாரும் அறிந்ததுதான் எனினும் பலரின் வாழ்வு தடம்மாறியதும் இங்குதான். 

இதற்கு முன்னர்  உயர் கல்வி கற்பதற்கு என்று  வெளிநாடு வந்த ஒரு கூட்டம் தமிழை மறந்து தமிழ் பேசுவதையே கேவலமாக எண்ணியபடி ஆங்கிலம் கதைத்துவிட்டால் தங்கள் ஆங்கிலேயர்கள் என எண்ணியபடி இங்கிலாந்தில் தம் பிள்ளைகளும் தமிழை அறியா வண்ணம் இன்றும் வாழ்ந்து வருகின்றனர். இங்கிலாந்தில் மட்டுமல்ல புலம்பெயந்த அனைத்து நாடுகளில் வாழும் சில தமிழர்களின் நிலை இன்றுவரை இதுதான். அவர்கள் தம்மைப் பற்றிய சிந்தனை மட்டும் கொண்டவர்களாக சுயநலவாதிகளாக இருந்ததனால், அவர்கள் எமது நாடு பற்றியோ அல்லது தாம் இழந்தவை பற்றியோ எள்ளளவும் கவலை கொள்ளாது இன்றுவரை மகிழ்வாகவே வாழ்ந்துகொண்டிருக்கின்றனர்.  

ஆனால் 84 ம் ஆண்டுக்குப் பின்னர் வந்தவர்களில் சிலரிலும் இவர்களின் குணங்கள் இருந்தாலும் பலரும் எமது தேசம், விடுதலைப்போராட்டம், பண்பாடு, தமது வாழ்வு, ஈழத்து உறவுகளின் எதிர்கால வாழ்வு என்று பன்முக அழுத்தங்களுக்கும் முகம்கொடுத்து மனஅழுத்தத்தோடும் அபிலாசைகளோடும் ஏமாற்றங்களோடும் மனவலி சுமந்தவர்களாக வாழ்ந்துகொண்டிருக்கின்றனர். 

போர் காரணமாக எம் தாய்மண்ணுக்கும் போக முடியாது உறவினர்களை பார்க்கமுடியாது, பெற்றோர் உற்றோரின் மரணச்  சடங்குகளைக்கூடக் காலங்கடந்த செய்திகளாக வாங்கித் தம்முள் உழன்று, பருவவயது கடந்தும் தன் உறவுகள் சொந்தங்கள் என்று உழைத்துக் களைத்து, எமக்கென்று ஒரு நாடு வரும், அங்கே நின்மதியாக வாழலாம் என்னும் நினைப்பிலும் மண்விழ, எல்லாம் இருந்தும் அகதிகளாக இன்றும் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கின்றனர். 

பலர் உழைத்ததில் ஒருபங்கு நாட்டுக்கும் மறுபங்கு வீட்டுக்கும் கொடுத்து தான் ஒட்டாண்டியாய் நிற்பது ஒருபுறம், பலர் ஒழுங்காகத் தின்னாமல் குடிக்காமல் சொத்துச் சேர்த்து அதை அனுபவிக்காது நோயில் விழுவது ஒருபுறம், ஒருவரைப் பார்த்து மற்றவர் ஏட்டிக்குப் போட்டியாய் பணம் கார், வீடு என்று கடன்பட்டுக் காலம்கழிப்பது ஒருபுறம், மற்றவருக்கு கொடுக்காது அல்லது அதிட்டவசமாகப் பணம் சேர்க்கும் சிலர் செய்யும் கூத்துகளும் ஆடம்பர விழாக்களும் கோமாளித்தனங்களும் “அற்பருக்குப் பவுசுவந்தால் அர்த்தராத்திரியிலும் குடை பிடிப்பர்” என்னும் பழமொழியை அப்பட்டமாக நிறுவிக்கொண்டிருக்கின்றது.   

புலம்பெயர் நாடுகளில் மற்றைய கலாச்சாரங்களுடன் ஈடுகொடுக்க முடியாது பலர், அக்கலாச்சாரத்துடன் ஒன்றிவிட்ட பலர், ஓட்டவும்  விலகவும் முடியாமல் இரண்டுக்கும் நடுவே ஏக்கத்துடன் கிடந்து அல்லாடும் சிலருமாக வாழ்வு ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது. நாகரிக ஆடைகள், போதிய பணம் என்பன இருந்தும்கூட ஏக்கத்துடன் இன்னும் எமது நாட்டையும், உறவுகளையும், வாழ்ந்த வாழ்வையும் என்று இழந்தவர்களை எண்ணி எமது மனம் திருப்தியுறா நிலையிலேயே ஓடிக்கொண்டிருப்பது ஒருபுறம். உயிர்ப் பயம் காரணமாக போதிய பணம் இருந்தும் எம் நாட்டில் போய் வாழும் துணிவு இன்றிய பலர் ஆண்டுதோறுமோ அன்றி இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறையோ எம் நாட்டுக்குச் சென்று தம் ஆசைகளைத் தீர்த்துத் திருப்தி கொள்கின்றனர். 

ஆனால் சில காலமாக புலம்பெயர் தமிழரிடம் எழுந்துள்ள முணுமுணுப்பும் சலிப்பும் சொல்ல முடியாதது. தம்மைப் பெற்றவர் அங்குஉயிருடன் இருக்கும் வரை தான் நாம் அங்கு செல்வோம். அதன் பின் அந்தப்பக்கம் போகவே மாட்டோம் என்னும் வெறுப்புக்குரிய வார்த்தைகள் ஏன் வந்தது என்று பார்த்தால், புலம் பெயர்ந்த மக்கள் மட்டும் மாறவில்லை. தாயகததில் இருக்கும் எமது உறவுகள், நாம் ஆசையாசையாகக் காணவேண்டும் என்று துடித்த அயலவர்களும் சொந்தங்களும் கூட நிறையவே மாறிவிட்டார்கள். 

தாம் துன்பம் கொள்வதுபோல் தமது உறவுகள் துன்பம் கொள்ளாது வசதியாக வாழட்டும் என எண்ணிய புலம்பெயர் உறவுகள் கண்மூடித்தனமாக, சிந்தனையில்லாது அனுப்பும் பணம்தான் எமது ஊர்களில் பலரை வசதியாக ஆடம்பரமாக வாழவைத்துக்கொண்டு இருக்கின்றது. சிலர் இன்னும்கூட வாழத்தெரியாமல் ஊரிலும் புலம்பெயர் தேசத்திலும் வாழ்ந்துகொண்டிருப்பது வேறு கதை. 

உறவினர்கள் அனுப்பும் பணத்தில் பிள்ளைகள் கேட்கும்  மோட்டார்  வண்டிகள், கைத்தொலை பேசிகள், வெளிநாட்டு உணவகங்களில் உணவு, மதுபானங்கள், நண்பர்களுடன் ஊர் சுற்றுதல் என்பவற்றால் கல்வியை உதறிவிட்டு வாழ்க்கையைத் தொலைத்துவிட்டு சீரழியும் சமூகமாக எமது தமிழ் சமூகம் மாறிக்கொண்டிருக்கிறது. அதுமட்டுமல்லாது எமது கலாச்சாரங்களை மதிக்காது பண்புகளை மறந்து வெளிநாட்டினர் போல் அக்கம் பக்க வீடுகளுடன் தம் அயலவர்கள் சொந்தங்களுடனும் கூட ஒருஅன்னியத் தன்மையைப் பேணிக்கொண்டு தொலைக்காட்சிகளில் மூழ்கி தனி வாழ்வு வாழ்ந்துகொண்டும் பலரிருப்பது எதிர்காலத்தில் என்ன நடக்கப்போகின்றது என்பதை எமக்கு நன்றாகவே காட்டுகின்றது. சிற்ரூர்களில் நடைபெறும் கோவில் திருவிழாக்களில் காணப்படும் மக்கள் தொகையும் விழாக்களும் இவற்றுக்குச் சாட்சி.

வெளிநாடுகளிலிருந்து செல்லும் உறவுகளை உண்மை அன்போடும் அக்கறையோடும், ஆசையோடும் எதிர்கொள்ளும் புலத்து உறவுகள் மிகச் சொற்பமே. பெரும்பாலானவர்கள் வரும் உறவுகள் என்ன அங்கிருந்து கொண்டுவருகின்றனர், அவர்களிடமிருந்து எவ்வளவு கறக்க முடியுமோ அத்தனையும் கறந்துவிட்டு விடவேண்டும் என்னும் நோக்கம் மட்டுமே கொண்டவர்களாக இருக்கின்றனர். அப்படி அவர்கள் எண்ணவும் எதிர்பார்க்கவும் அவர்கள் மட்டும் காரணமல்ல.  

வெளிநாடுகளில் இருந்து போகும் பலர். தங்க நகைகளை அடுக்கிக் கொண்டு போவதும், கடன் வாங்கியாவது அங்குள்ளவர்களுக்கு விலையுயர்ந்த பொருட்களை வாங்கிச் செல்வதும், போன இடத்தில்  சாதாரணமாகத் திரியாது எதோ வாகனத்துடனும் ஏசியிலும் பிறந்தவர்கள் போல் வான் வாடகைக்குப் பிடித்துக்கொண்டு ஊர் சுற்றுவது,  அங்கு சென்றும் காசை உறவினர்களுக்கு கொட்டி இறைத்துத் தான் பெரிய காசுக்காரன் என அங்குள்ளவர்களை நம்பவைத்து போன்ற கோமாளித்தனங்களையும் செய்வதால் வெளிநாடு என்றால் பணம் கொழிக்கும் இடம் தான் என்னும் அசைக்கமுடியாத நம்பிக்கையை அவர்களுக்கு ஏற்படுத்தியிருக்கிறது. 

விடுமுறையில் சென்று இப்படி செய்பவர்கள் மீண்டும் வெளிநாடு வந்து தொடர்ந்து மூன்று நான்கு ஆண்டுகளில் அந்தக் கடனை அடைத்து முடிப்பது வேறு கதை. 

இவை எல்லாம் தெரியாத புலத்துப் பெற்றோரும் பெண்களும் கூட வெளிநாடு சென்றால் மகிழ்வாக வாழலாம் என எண்ணியபடி வெளிநாட்டு மாப்பிளைக்காகக் காத்திருக்கின்றனர். மாப்பிள்ளைக்கு பத்து பதினைந்து வயது கூடினால் என்ன, படிப்பறிவு இல்லை என்றால் என்ன, முதலில் ஒரு திருமணம் செய்து மண விலக்குப் பெற்றவர் என்றால் என்ன, வெளிநாட்டு மாப்பிள்ளை என்றால் சரி என்னும் மனநிலைக்குத் தள்ளப்பட்டுள்ளனர். அங்கு சென்று திருமண வாழ்வு சரிவரவில்லை என்றால் விவாகரத்துப் பெற்று வேறு யாரையும் மணமுடித்து வாழலாம் என்றும் பலர் தீர்மானமாக இருக்கின்றனர். இங்குள்ள சட்டங்களும், அரசஉதவிகள் பற்றிய செய்திகள் மட்டுமல்ல இந்தக் கடையில் இந்தஉடை இன்ன விலையில் வாங்கலாம் என்பதுவரை அங்குள்ளவர்களுக்குத் தெரிந்திருக்கிறது.  

நாம்  இங்கு விலை உயர்ந்த ஆடைகள் எமது பணத்தில் வாங்குவதற்கு பலமுறை யோசனை செய்வோம். அங்குள்ளவர்கள் எந்த விதக கூச்சமோ யோசனையோ இன்றி “என் பிள்ளை விலை குறைந்த சேர்ட் எல்லாம் போடமாட்டான். ஆனபடியால் நல்லதா, பெயருள்ளதாக வாங்கி வாருங்கள்” என்று கூறுமளவு புலத்து மக்கள் தெளிவாக உள்ளனர். 

இன்றும்கூட அங்கு வாழும் எம் உறவுகளுக்குப் பணத் தேவைகள் முடிந்தபாடில்லை. பெற்ற தாயே பிள்ளை எக்கேடு கேட்டுப் போனால் என்ன. எப்படியாவது பணம் அனுப்பினால் போதும் என்னும் மனநிலையில் உள்ள கேவலத்தை எங்குபோய்க் கூறி அழுவது ???

எத்தனை ஊடகங்களில் இவைபற்றிய செய்திகள் வந்தாலும்  அவைபற்றிக் கவலை கொள்ளாது பதின்நான்கு மணி நேரம் ஒருநாளில வேலைசெய்து  இரவுநேர உணவு மட்டும் உண்டு, உடல் வலியோடு மனவலியும் சேர்ந்தாலும் நான் அனுபவிக்கவில்லை, என் தம்பி அனுபவிக்கட்டும் என்று பணம் அனுப்பும் அண்ணன்கள் பலர் கண்முன்னால் இருக்கின்றனர். அந்த அண்ணன் ஒரு மாதம் தாயகத்தில் போய் நின்றால்  எப்ப திரும்பப் போகிறாய் அண்ணா என்பதுதான் முதற் கேள்வியாக இருக்கும். 

சரி அதை விடுங்கள் வெளிநாடுகளில் இருந்து நாம் சென்றால் எம்மைச் சக மனிதராக நினைத்துப் பார்க்காது எதிரிகளை பார்ப்பதுபோன்று ஒரு எள்ளலுடனும், வன்மத்துடனும்  பலர் பார்ப்பதை அவதானித்துள்ளேன். நாம் எப்போதும் அப்படி ஒரு மனநிலையுடன் எம் உறவுகளை பார்த்தோமா? எதனால் அவர்களிடம் இப்படியான ஒரு மனநிலை வளரவேண்டும்? நாங்கள் நாட்டை விட்டு ஓடிப்போனோம் என்றா? சரி ஓடிப்போனது தவறுதான் இல்லை என்று கூறவில்லை. அது பெரிய குற்றமா என்ன? 

சரி குற்றம்தான் என்று நீங்கள் கூறினால் எதற்காக நாம் அனுப்பும் பணத்தில் வாழ்க்கையை நடத்துகிறீர்கள், வீடுவாசல் கட்டுகிறீர்கள், படிக்கிறீர்கள், குடிக்கிறீர்கள், வாகனம் வாங்கி ஓடுகிறீர்கள்? உங்களிடமிருந்து எமக்கு எதுவும் வேண்டாம் என்று அப்போதே எம்மை ஒதுக்கியிருக்கலாமே? உங்களிடம் நாம் உரிமையையும் அன்பையும் மட்டும்தானே எதிர்பார்த்தோம்!

போர் முடிந்த பின் எத்தனை ஆசை ஆசையாக எம் நாடு என்று ஓடி வந்த எமக்கு கிடைத்தது பெரிய ஏமாற்றமும் தோல்வியும் தான். பலர் இனி அங்கு போய் இருக்கலாம் என எண்ணியவர்கள்  எல்லாம் கூட உறவுகளின், தமிழ் சமூகத்தின் நிலை கண்டு நாம் இங்கேயே இருந்துவிடுவது மேல் என்னும் மனநிலைக்கு வந்துவிட்டனர். இன்னும் ஒரு பத்து ஆண்டுகள் அல்லது இருபது ஆண்டுகளின் பின்னர் யார் தாய்நாட்டைத் தேடி ஓடப்போகின்றனர்? அதன் பின்னான உறவுகள் தொடர முடியாத நிலையை உண்டுபண்ணிவிட்டீர்களே! 

எம் காலத்தில் ஈழம் கிடைக்கும் என்றும், எம் நாட்டில் நாம் நின்மதியாக வாழலாம் என்னும் நினைப்பில் இடி வீழ்ந்து அந்தக் காயம் ஆற முன்பே  உறவுகளின் அலட்சியமும், பாராமுகமும் புலத்து, புலம்பெயர்  மக்கள் பலரிடையே ஒரு பெரிய இடைவெளியைத் தோற்றுவித்துவிட்டது. அதை எவராலும் நிவர்த்திசெய்யவே முடியாது. சில நல்ல உறவுகளால் ஒரு நூலிழை ஒன்று ஒட்டியபடி இருக்குமே தவிர மற்றப்படி இருவேறு இனங்களாக நாம் மாறிக்கொண்டிருப்பதை இல்லை என்று யாராலும் கூற முடியாது.

நாம் எத்தனை இடர்கள் சுமந்து இங்கு வாழ்ந்தாலும்  நாம் நின்மதியாக உயிர்ப்பு பயமின்றி வாழ்வதை ஒப்புக்கொள்ளத்தான் வேண்டும். எமது பிள்ளைகள் பெரும்பாலானோர் கல்வியில் பலபடிகள் முன்னேற்றம் அடைந்திருப்பதும் நாம் புலம் பெயர்ந்ததனால்த்தான். சரியாக வாழ்த்தெரிந்தவர்கள் பலரும் நன்றாக வாழ்ந்துகொண்டிருப்பதும்  புலம்பெயர்ந்ததனால்த்தான். ஆனாலும் எம் குழந்தைகள், எம் கலாசாரம் பண்பாடு மறந்து, வேற்று இனத்தவரை மணந்து, மேற்கத்தேய நாகரிகத்துள் மூழ்கி பெற்றவர்களுடன் கூட அந்நியோன்யத்துடன் வாழமுடியாத ஓர் சந்ததியாக மாறிக்கொண்டிருப்பது கண்கூடு. 

நாம் எமக்கு அடுத்த தலைமுறையை மட்டும் எதோ ஒருவிதத்தில் எம்மோடு பிடிதது வைததிருக்க முடியும். ஆனால் அடுத்த தலைமுறை  தமிழ் தெரிந்த, எம் கலாச்சாரம் தெரிந்த சமூகமாக  இருக்கும் என்று அடித்துக் கூற முடியுமா? எம் பிள்ளைகளின் தலைமுறையுடன் எம் உறவுகளும் முடிந்துபோய் புலத்துத் தமிழருக்கும் புலம்பெயர் தமிழருக்குமான ஒரு தொடர்பு முற்றிலும் இல்லாதுபோகப் போகிறது. எம்மொழியும் இல்லாது அதனுடனான தொடர்பாடாலுமற்று எம்மினம் இடம்பெயர்ந்து வந்த ஓர் கலப்பினமாகப்  புலம்பெயர் தேசங்களில் வாழப்போகிறது. அடுத்த தலைமுறை தாண்டி புலம்பெயர்ந்து வாழும் உறவுகளே தம் உறவுகளைத் தொலைத்து முகம் தெரியாது வாழப்போவதை நாம் எப்படியேனும் தடுக்க முடியாதா?

நிவேதா உதயராஜன்-பெரிய பிரித்தானியா 

 

http://www.naduweb.net/?p=8791

 

 

ஆரப்பா...பிள்ளை?

எங்கேயோ பார்த்துப் பழகின முகம் போல கிடக்குது?😊

கட்டுரை ஒரு மறைத்தன்மையான புலம்பல் போல இருப்பதால் இதைச் சொல்கிறேன். ஆரம்ப காலத்திலேயே வந்து குடியேறி தமிழில் அதிகம் பேசாமல் இருப்போர் பற்றிய அபிப்பிராயம் தவறு என்று நினைக்கிறேன். இன்று தாயகத்தில் விளம்பரம் இல்லாமல் செய்யப் படும் பல உதவித் திட்டங்களை இந்த தமிழ் பேசாத தமிழர்கள் தங்கள் சொந்தப் பணத்தில் செய்கிறார்கள். இவர்களில் பலர் முகனூலில் விளம்பரம் செய்யாமல் தாங்களே செய்து கொண்டிருப்பதால் வெளித்தோற்றத்தில் செயலைத் தேடும் எங்களுக்கு இவை தெரிவதில்லை!

வாழும் நாடுகளின் கலாச்சாரத்தில் கலப்பதும் பெரிய குறையாகக் காட்டப் படுகிறது. இது வட அமெரிக்காவிலும் ஐரோப்பாவிலும் வேறான நிலையோ தெரியவில்லை. ஆனால், இங்கேயே வாழப் போகும் பிள்ளைகளை தமிழரின் கலாச்சாரத்தையும் வாழும் நாடுகளின் நடைமுறையையும் கடைப் பிடிக்க வலியுறுத்தினால், அவர்கள் ஒன்று ரெண்டும் கெட்டானாகிப் போவார்கள் அல்லது தமிழ்க் கலாச்சாரத்தைத் துறப்பார்கள்! இந்தக் கலாச்சார அறிவூட்டலை case by case ஆகத் தான் செய்ய வேண்டும். என் பிள்ளையில் பயன் தரும் அணுகு முறை இன்னொரு தமிழ்க் குழந்தையிடம் வேலை செய்யாது. 

ஆனால் தமிழ் மொழியைப் படிப்பிக்க வேண்டும், மாற்றுக் கருத்துக் கிடையாது! 

ஊரில் பிறந்து வளர்ந்த எங்களுக்கே ஊரில் சில வாரங்களுக்கு மேல் தாக்குப்பிடிக்க முடியவில்லை. புலம்பெயர்ந்த நாடுகளில் பிறந்து வளர்பவர்கள் எப்படி தாயகக் கலாச்சாரத்தை கடைப்பிடிக்கமுடியும்?

தமிழ் மொழி தெரிந்திருந்தாலும் தாயகத்தில் உள்ளவர்களுடன் ஒன்றி உறவாடுவது குறைந்துகொண்டுதான் போகும்.

சரி கட்டுரை எழுதின ஆழும். இன்று வெளிநாட்டில் வசிக்கும் எத்தனை பேர் நாட்டுக்கு வந்து உற்றார் உறவுகளை விடுங்க அவர்கள் வேண்டாம் நாம் பிறந்த மண்ணில் வாழலாம் என்று நினைத்து வர இருக்குறீங்கள்??

அண்மையில் ஊருக்கு  வந்தவர்கள் சரியான மழை நுளம்புகள் அதிகம்   சரியாக வெக்கையென்றும் சொல்லிட்டு போனார்கள்  2 கிழமை மாத்திரம் மற்றது இங்க சட்டம் சரியில்லையாம் என்னத்த சொல்ல பல கட்டுரைகள் கவிதைகள் கதைகள் என்று எழுதினாலும் எழுத்து அழகாக இருக்கும் ஆனால் வசிக்க யாரும் தயாராக இல்லை என்பதை நான் தெளிவாக சொல்வேன்

சின்ன வயதில் ஸ்ரார் டொபியை சுற்றிவரும் சிவப்பு நிறத்திலும் நீல நிறத்திலுமான உறைகளை (Toffee paper) எடுத்து அவற்றை கண்ணில் வைத்து வெளியே உள்ளவற்றை பார்ப்போம். அப்படி பார்க்கும் போது காட்சிகள் சிவப்பு நிறத்திலும் நீல நிறத்திலும் தெரியும்.

நிவேதாவும் அப்படி தனக்கு பிடித்த, தான் பார்க்க நினைக்கின்ற நிறத்தினால் தாயகத்தையும் புலம்பெயர் தேசங்களில் வாழ்கின்றவர்களையும் பார்க்கின்றார். சட்டியில் உள்ளதுதான் அகப்பையில் வருகின்ற மாதிரி, அவரின் மனக்கிடங்கில் இருந்து வருவது முழுக்க முழுக்க அவரது இயல்பை ஒத்ததாக இருக்கின்றது.

எதையும் தீர ஆராயாமல் தனக்கு விரும்பிய விதத்தில் உலகை காணும் ஒரு half boil கட்டுரை (இது ஒரு கட்டுரையா என்பது கூட கே(லி)ள்விக்குரியது) இது என்பதை தவிற வேறு ஒன்றும் இல்லை. நிவேதா உதயனிடம் இருந்து இதை விட வேறு எதையும் எதிர்பார்க்கவும் முடியாது.

15 minutes ago, நிழலி said:

சின்ன வயதில் ஸ்ரார் டொபியை சுற்றிவரும் சிவப்பு நிறத்திலும் நீல நிறத்திலுமான உறைகளை (Toffee paper) எடுத்து அவற்றை கண்ணில் வைத்து வெளியே உள்ளவற்றை பார்ப்போம். அப்படி பார்க்கும் போது காட்சிகள் சிவப்பு நிறத்திலும் நீல நிறத்திலும் தெரியும்.

நிவேதாவும் அப்படி தனக்கு பிடித்த, தான் பார்க்க நினைக்கின்ற நிறத்தினால் தாயகத்தையும் புலம்பெயர் தேசங்களில் வாழ்கின்றவர்களையும் பார்க்கின்றார். சட்டியில் உள்ளதுதான் அகப்பையில் வருகின்ற மாதிரி, அவரின் மனக்கிடங்கில் இருந்து வருவது முழுக்க முழுக்க அவரது இயல்பை ஒத்ததாக இருக்கின்றது.

எதையும் தீர ஆராயாமல் தனக்கு விரும்பிய விதத்தில் உலகை காணும் ஒரு half boil கட்டுரை (இது ஒரு கட்டுரையா என்பது கூட கே(லி)ள்விக்குரியது) இது என்பதை தவிற வேறு ஒன்றும் இல்லை. நிவேதா உதயனிடம் இருந்து இதை விட வேறு எதையும் எதிர்பார்க்கவும் முடியாது.

அக்காவை ஒருக்கா கூப்பிட்டு கேட்பம் என்ன நிழலி 

அங்கிருந்து வெளி நாட்டுக்கு வந்தவுடன் ஒரு வித தயக்கம் வந்து விடுகிறது....ஊரில் இருப்பவர்களுடனான இணக்கப்பாடு குறைகிறது. இடை வெளி அதிகரிக்கின்றது .வேலை,குடும்ப பொறுப்புகள் இங்கிருப்பவர்கள் அங்கிருப்பவர்களோடு நேரத்தை செல விட முடியாமல் உள்ளது.
அங்கிருப்பவர்களும்,வெளி நாட்டில் இருப்பவர்களை பணம் காய்சி மரமாய்த் தான் நினைக்கிறது ...அங்கிருப்பவர்களுக்கு எப்படித் தான் எடுத்துச் சொன்னாலும் நிலைமை புரியாது...இத்தனைக்கும் அங்கிருப்பவர்கள் எங்களை விட வசதியாக இருக்கிறார்கள்..
இனம் அழிய போகிறது,கலாச்சாரம் கெடுகிறது என்று கவலைப் படுகின்ற எத்தனை பேர் ஊரில் போய் இருக்க போறார்கள்?...  இங்கே இருந்து போய் கெத்துக்😎 காட்டினால் அங்கிருப்பவர்கள் கணக்கெடுக்க மாட்டார்கள் தான்...அங்கே போய் இருக்க விரும்பினால் அமைதியாய் இருங்கள்
 

இங்கே இருந்து கொண்டு எமது இனம் அழிய போகுது,கலாசாரம் கெடுகிறது என்று கவலைப்படுவதில் ஒரு பிரயோசனமும் இல்லை

19 hours ago, புங்கையூரன் said:

ஆரப்பா...பிள்ளை?

எங்கேயோ பார்த்துப் பழகின முகம் போல கிடக்குது?😊

எனக்கும் எங்கேயோ பார்த்ததுபோல் தான் இருக்கு 😄

4 hours ago, Justin said:

கட்டுரை ஒரு மறைத்தன்மையான புலம்பல் போல இருப்பதால் இதைச் சொல்கிறேன். ஆரம்ப காலத்திலேயே வந்து குடியேறி தமிழில் அதிகம் பேசாமல் இருப்போர் பற்றிய அபிப்பிராயம் தவறு என்று நினைக்கிறேன். இன்று தாயகத்தில் விளம்பரம் இல்லாமல் செய்யப் படும் பல உதவித் திட்டங்களை இந்த தமிழ் பேசாத தமிழர்கள் தங்கள் சொந்தப் பணத்தில் செய்கிறார்கள். இவர்களில் பலர் முகனூலில் விளம்பரம் செய்யாமல் தாங்களே செய்து கொண்டிருப்பதால் வெளித்தோற்றத்தில் செயலைத் தேடும் எங்களுக்கு இவை தெரிவதில்லை!

வாழும் நாடுகளின் கலாச்சாரத்தில் கலப்பதும் பெரிய குறையாகக் காட்டப் படுகிறது. இது வட அமெரிக்காவிலும் ஐரோப்பாவிலும் வேறான நிலையோ தெரியவில்லை. ஆனால், இங்கேயே வாழப் போகும் பிள்ளைகளை தமிழரின் கலாச்சாரத்தையும் வாழும் நாடுகளின் நடைமுறையையும் கடைப் பிடிக்க வலியுறுத்தினால், அவர்கள் ஒன்று ரெண்டும் கெட்டானாகிப் போவார்கள் அல்லது தமிழ்க் கலாச்சாரத்தைத் துறப்பார்கள்! இந்தக் கலாச்சார அறிவூட்டலை case by case ஆகத் தான் செய்ய வேண்டும். என் பிள்ளையில் பயன் தரும் அணுகு முறை இன்னொரு தமிழ்க் குழந்தையிடம் வேலை செய்யாது. 

ஆனால் தமிழ் மொழியைப் படிப்பிக்க வேண்டும், மாற்றுக் கருத்துக் கிடையாது! 

நீங்கள் மேலே கூறியிருப்பதுபோல் ஆரம்பகாலத் தமிழர்கள் நூறுக்கு ஒருவர் உதவுகிறாரா என்றால் இல்லை என்பதுதான் பதிலாக இருக்கும்.

வாழும் நாடுகளில் தமிழர்களோ தெரிந்தவரோ யாருமற்ற இடத்தில்  இடத்தில்  வசிப்பவர்கள் வேறு வழியற்று மற்றைய பண்பாட்டு விழுமியங்களைத் தாமதாக்கிக்கொள்வதை தடுக்கவே முடியாது. ஆனால் பெற்றோர்கள் உறவினர்கள் நண்பர்கள் இப்போது அநேகமான ஐரோப்பிய நாடுகளில் செறிந்து வாழ்கின்றனர். பிள்ளைகள் அப்படிப் போவார்கள் இப்படிப் போவார்கள் என்று நாமே ஒரு தீர்மானம் கொள்வதை விட நாம் முதலில் தமிழர்களாக இறுக்கப் பழகிக்கொள்வோமாக இருந்தால் பிள்ளைகள் முற்றுமுழுதாக எம்முடன் கலக்காவிட்டாலும் எம் பண்புகள் பழக்கவழக்கங்களை ஓரளவேனும் தம்முள் உள்வாங்கிக்கொள்ள முடியும்.

நாமே முற்றுமுழுதாக அந்நிய மயப்பட்டால் எதுவுமே எமது சந்ததிக்கு கடத்த முடியாது போய்விடும்.  

3 hours ago, நிழலி said:

சின்ன வயதில் ஸ்ரார் டொபியை சுற்றிவரும் சிவப்பு நிறத்திலும் நீல நிறத்திலுமான உறைகளை (Toffee paper) எடுத்து அவற்றை கண்ணில் வைத்து வெளியே உள்ளவற்றை பார்ப்போம். அப்படி பார்க்கும் போது காட்சிகள் சிவப்பு நிறத்திலும் நீல நிறத்திலும் தெரியும்.

நிவேதாவும் அப்படி தனக்கு பிடித்த, தான் பார்க்க நினைக்கின்ற நிறத்தினால் தாயகத்தையும் புலம்பெயர் தேசங்களில் வாழ்கின்றவர்களையும் பார்க்கின்றார். சட்டியில் உள்ளதுதான் அகப்பையில் வருகின்ற மாதிரி, அவரின் மனக்கிடங்கில் இருந்து வருவது முழுக்க முழுக்க அவரது இயல்பை ஒத்ததாக இருக்கின்றது.

எதையும் தீர ஆராயாமல் தனக்கு விரும்பிய விதத்தில் உலகை காணும் ஒரு half boil கட்டுரை (இது ஒரு கட்டுரையா என்பது கூட கே(லி)ள்விக்குரியது) இது என்பதை தவிற வேறு ஒன்றும் இல்லை. நிவேதா உதயனிடம் இருந்து இதை விட வேறு எதையும் எதிர்பார்க்கவும் முடியாது.

கருத்துக்கள பொறுப்பாளர் என்று போட்டுக்கொண்டு ஒரு கள  உறவுக்கு பண்பாக கருத்துக்கூட எழுத முடியாத உங்களிடமிருந்து இதைவிட ஒன்றையும் எதிர்பார்க்க முடியாது 😀

1 hour ago, ரதி said:

அங்கிருந்து வெளி நாட்டுக்கு வந்தவுடன் ஒரு வித தயக்கம் வந்து விடுகிறது....ஊரில் இருப்பவர்களுடனான இணக்கப்பாடு குறைகிறது. இடை வெளி அதிகரிக்கின்றது .வேலை,குடும்ப பொறுப்புகள் இங்கிருப்பவர்கள் அங்கிருப்பவர்களோடு நேரத்தை செல விட முடியாமல் உள்ளது.
அங்கிருப்பவர்களும்,வெளி நாட்டில் இருப்பவர்களை பணம் காய்சி மரமாய்த் தான் நினைக்கிறது ...அங்கிருப்பவர்களுக்கு எப்படித் தான் எடுத்துச் சொன்னாலும் நிலைமை புரியாது...இத்தனைக்கும் அங்கிருப்பவர்கள் எங்களை விட வசதியாக இருக்கிறார்கள்..
இனம் அழிய போகிறது,கலாச்சாரம் கெடுகிறது என்று கவலைப் படுகின்ற எத்தனை பேர் ஊரில் போய் இருக்க போறார்கள்?...  இங்கே இருந்து போய் கெத்துக்😎 காட்டினால் அங்கிருப்பவர்கள் கணக்கெடுக்க மாட்டார்கள் தான்...அங்கே போய் இருக்க விரும்பினால் அமைதியாய் இருங்கள்
 

இங்கே இருந்து கொண்டு எமது இனம் அழிய போகுது,கலாசாரம் கெடுகிறது என்று கவலைப்படுவதில் ஒரு பிரயோசனமும் இல்லை

கட்டுரையை நீங்கள் வடிவாக உள்வாங்கிக்கொள்ளவில்லை ரதி.

3 hours ago, தனிக்காட்டு ராஜா said:

சரி கட்டுரை எழுதின ஆழும். இன்று வெளிநாட்டில் வசிக்கும் எத்தனை பேர் நாட்டுக்கு வந்து உற்றார் உறவுகளை விடுங்க அவர்கள் வேண்டாம் நாம் பிறந்த மண்ணில் வாழலாம் என்று நினைத்து வர இருக்குறீங்கள்??

அண்மையில் ஊருக்கு  வந்தவர்கள் சரியான மழை நுளம்புகள் அதிகம்   சரியாக வெக்கையென்றும் சொல்லிட்டு போனார்கள்  2 கிழமை மாத்திரம் மற்றது இங்க சட்டம் சரியில்லையாம் என்னத்த சொல்ல பல கட்டுரைகள் கவிதைகள் கதைகள் என்று எழுதினாலும் எழுத்து அழகாக இருக்கும் ஆனால் வசிக்க யாரும் தயாராக இல்லை என்பதை நான் தெளிவாக சொல்வேன்

ஊரில் வந்து இருக்க நினைப்பவர்கள் பலரின் நிலையையும் ஏக்கத்தையும் தானே இதில் எழுதியுள்ளேன்.

Edited December 23, 20187 yr by மெசொபொத்தேமியா சுமேரியர்

20 minutes ago, மெசொபொத்தேமியா சுமேரியர் said:

 

கருத்துக்கள பொறுப்பாளர் என்று போட்டுக்கொண்டு ஒரு கள  உறவுக்கு பண்பாக கருத்துக்கூட எழுத முடியாத உங்களிடமிருந்து இதைவிட ஒன்றையும் எதிர்பார்க்க முடியாது 😀

 

இவ் ஆக்கம் யாழ் கள உறவால் யாழில் எழுதிய ஆக்கமும் அல்ல, அவ் உறவால் யாழில் இணைக்கப்பட்ட பதிவும் அல்ல. இன்னொரு இணையத்தில் எழுதப்பட்ட கிருபனால் இணைக்கப்பட்ட பதிவு இது. அத்துடன் இப் பதிவையும் யாழ் களத்தில் எழுத பயன்படுத்தும் உறுப்பினர் பெயரில் அத் தளத்தில் எழுதப்படவும் இல்லை. 

புலப்பெயர்ந்த தமிழ் சமூகத்தையும் தாயக மக்களையும் வரட்டுத்தனமான பார்வையினூடாக அணுகப்பட்ட ஒரு half boiled பதிவொன்றுக்கான என் கருத்தே அது. அதை எதிர்கொள்ள முடியாமல் ஒரு பொறுப்பாளர் எப்படி இப்படி எழுத முடியும் என நமுத்துப் போன கேள்வியை மட்டுமே உங்களால் கேட்க முடிகின்றது. அத்துடன் என் பதிலில் பண்பற்ற வார்த்தை பிரயோகம் எங்கிருக்கின்றது எனக் குறிப்பிட்டால் நல்லது.

10 hours ago, மெசொபொத்தேமியா சுமேரியர் said:

ஊரில் வந்து இருக்க நினைப்பவர்கள் பலரின் நிலையையும் ஏக்கத்தையும் தானே இதில் எழுதியுள்ளேன்.

  நானும் அதைத்தான் கூற வருவது  இங்கே வாழ விரும்பமாட்டார்கள் போன தேசத்தில் தஞ்சம் அடைந்து அதற்கு இசைவாக்கம் அடைந்த ஆட்களை ஆட்களுக்கு எந்த கட்டுரை எழுதினாலும் ஒன்றும் மாறப்போவதில்லையே அக்கா

Edited December 24, 20187 yr by தனிக்காட்டு ராஜா

உப்பு சப்பில்லாத ஒரு கட்டுரை

கதாசிரியர்! புலம்பெயர் மக்களின் அனைத்து விடயங்களையும் ஒரு கட்டுரையில் அடக்க முயற்சித்திருக்கின்றார். 

9 hours ago, colomban said:

உப்பு சப்பில்லாத ஒரு கட்டுரை

எதுவித காரணங்களும் இல்லாத இந்தக் கருத்து கட்டுரையை எழுதியவரையும், அதை மெனக்கெட்டு வாசித்து யாழில் ஒட்டிய என்னையும் அவமதிக்கும் கருத்து.☹️ ஏன் உப்புச்சப்பில்லை என்று கூறமுடியுமா கொழும்பான்?😯

On 12/22/2018 at 3:49 PM, கிருபன் said:

நாம் எமக்கு அடுத்த தலைமுறையை மட்டும் எதோ ஒருவிதத்தில் எம்மோடு பிடிதது வைததிருக்க முடியும். ஆனால் அடுத்த தலைமுறை  தமிழ் தெரிந்த, எம் கலாச்சாரம் தெரிந்த சமூகமாக  இருக்கும் என்று அடித்துக் கூற முடியுமா? எம் பிள்ளைகளின் தலைமுறையுடன் எம் உறவுகளும் முடிந்துபோய் புலத்துத் தமிழருக்கும் புலம்பெயர் தமிழருக்குமான ஒரு தொடர்பு முற்றிலும் இல்லாதுபோகப் போகிறது. எம்மொழியும் இல்லாது அதனுடனான தொடர்பாடாலுமற்று எம்மினம் இடம்பெயர்ந்து வந்த ஓர் கலப்பினமாகப்  புலம்பெயர் தேசங்களில் வாழப்போகிறது. அடுத்த தலைமுறை தாண்டி புலம்பெயர்ந்து வாழும் உறவுகளே தம் உறவுகளைத் தொலைத்து முகம் தெரியாது வாழப்போவதை நாம் எப்படியேனும் தடுக்க முடியாதா?

 

On 12/22/2018 at 3:49 PM, கிருபன் said:

வேற்று இனத்தவரை மணந்து, மேற்கத்தேய நாகரிகத்துள் மூழ்கி பெற்றவர்களுடன் கூட அந்நியோன்யத்துடன் வாழமுடியாத ஓர் சந்ததியாக மாறிக்கொண்டிருப்பது கண்கூடு. 

 

புலம்பெயர்ந்த மக்கள் பலருக்குள்ள நியாயமான பயஉணர்வை வெளிப்படுத்தியுள்ளது இந்த ஆக்கம். அடுத்தடுத்த தலைமுறைகள் கலப்பினமாக மாறுவது தவிர்க்கமுடியாத நிகழ்வுப்போக்கு. உலகமயமாக்கலும் தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியும் தனித்துவங்களை வேகமாக சிதைக்கின்றது. இவற்றில் பல நன்மைகளும் தீமைகளும் இருக்கின்றது. எல்லாம் மாற்றத்துக்கு உட்பட்டதே என்பதை இயல்பாக ஏற்பதுதான் ஆரோக்கியமானது. 

அந்நியோன்யமான உறவு, தனித்துவமான கலாச்சாரம் பண்பாடு எல்லாம் புலம்பெயர் தேசத்தில் மட்டுமில்லை ஊரில் கூட கேள்விக்குரியதே. இங்கு நிற வேற்றுமை என்றால் அங்கு சாதியம் என்ற கசப்புகள் உட்பட ஏராளமான பிரச்சனைகள் இருக்கின்றது. இதனால் எங்கும் நாம் தனித்தனித் தீவுகள் தான். அடுத்தடுத்த தலைமுறைகளால் இந்த நிலமை கூட மாற வாய்ப்பிருக்கின்றது. புலம்பெயர் அடுத்தடுத்த தலைமுறைகளால் பல நல்ல மாற்றங்களும் அடிப்படையில் எமது இனத்திற்கு ஏற்படும் வாய்ப்புள்ளது. 

எமது மனமும் தளமும் அடிப்படையில் பரந்துபட்டதாக மாறுவது புதிய தலமுறைகளுக்கு நல்லது. ஈழத்தமிழர் இப்போது கனடா தமிழர் இங்கிலாந்து தமிழர் என்று பல பிரிவுகளாக விரிவடைகின்றார்கள்.. பிரெஞ்சு டொச்சு ஜெர்மன் என்று பல அடயாளப் பின்புலங்களோடு இணைகின்றார்கள். தாய்த்தமிழகம் உட்பட உலகின் உள்ள அனைத்து தமிழர்களும் ஒரு பொது தன்மைக்குள் வருவதும் உறவுகள் ஏற்படுவதும் இந்த ஆக்கம் வெளிப்படுத்தும் எதிர்கால தலமுறைகள் குறித்த ஐயத்திற்கு தீர்வாக அமையலாம்.  உலகின் தற்போதைய நகர்வோடு எமது இனம் இவ்வாறுதான் ஒத்திசைந்து போவது ஆரோக்கியமாக அமையும் அதற்கு எதிர்த்திசையில் தலமுறைகளை எமது கைக்குள் வைத்துக்கொள்வதும் தனித்துவங்கள் என்ற பேர்வையில் குறுகிய வட்டத்துக்குள் மேலும் மேலும் செல்வதும் அதையே சிறந்தது என்று எண்ணுவதும் தற்போதைய உலகப்போக்கிற்கு எதிர்த்திசையில் செல்வதாக அமையும். 

12 hours ago, கிருபன் said:

எதுவித காரணங்களும் இல்லாத இந்தக் கருத்து கட்டுரையை எழுதியவரையும், அதை மெனக்கெட்டு வாசித்து யாழில் ஒட்டிய என்னையும் அவமதிக்கும் கருத்து.☹️ ஏன் உப்புச்சப்பில்லை என்று கூறமுடியுமா கொழும்பான்?😯

ஐயோ கிருபன்! நீங்கள் இணைத்ததை குறை கூறவில்லை. அவமதிக்கவில்லை ஐயா. சாதரணமாக வெளிநாட்டில் வசிக்கும் இலங்கை தமிழர் ஒருவரின் வழமையான அங்கலாய்ப்புகள்தான் இவை. இது தனிநபர் ஒருவரின் அவதானிப்புகள் அன்றி வேறொன்றுமில்லை. 

On 12/24/2018 at 4:33 PM, colomban said:

உப்பு சப்பில்லாத ஒரு கட்டுரை

 

7 hours ago, colomban said:

ஐயோ கிருபன்! நீங்கள் இணைத்ததை குறை கூறவில்லை. அவமதிக்கவில்லை ஐயா. சாதரணமாக வெளிநாட்டில் வசிக்கும் இலங்கை தமிழர் ஒருவரின் வழமையான அங்கலாய்ப்புகள்தான் இவை. இது தனிநபர் ஒருவரின் அவதானிப்புகள் அன்றி வேறொன்றுமில்லை. 

 என்னையா உப்பு சப்பில்லாத கட்டுரை என்று சொல்லிப்போட்டு பல்றி அடிக்கிற நீர் ( அப்பாடா)

Edited December 25, 20187 yr by தனிக்காட்டு ராஜா

On 12/24/2018 at 11:03 AM, colomban said:

உப்பு சப்பில்லாத ஒரு கட்டுரை

எல்லோரும் எல்லாவற்றையும் சரியானபடி விளங்கிக்கொள்வதில்லையே.அதனால் உங்கள் கருத்தைத் துணிந்து கூறியமைக்கு நன்றி கொழும்பான்.

On 12/24/2018 at 7:53 PM, குமாரசாமி said:

கதாசிரியர்! புலம்பெயர் மக்களின் அனைத்து விடயங்களையும் ஒரு கட்டுரையில் அடக்க முயற்சித்திருக்கின்றார். 

உண்மைதான் 😀

17 hours ago, சண்டமாருதன் said:

புலம்பெயர்ந்த மக்கள் பலருக்குள்ள நியாயமான பயஉணர்வை வெளிப்படுத்தியுள்ளது இந்த ஆக்கம். அடுத்தடுத்த தலைமுறைகள் கலப்பினமாக மாறுவது தவிர்க்கமுடியாத நிகழ்வுப்போக்கு. உலகமயமாக்கலும் தொழில்நுட்ப வளர்ச்சியும் தனித்துவங்களை வேகமாக சிதைக்கின்றது. இவற்றில் பல நன்மைகளும் தீமைகளும் இருக்கின்றது. எல்லாம் மாற்றத்துக்கு உட்பட்டதே என்பதை இயல்பாக ஏற்பதுதான் ஆரோக்கியமானது. 

அந்நியோன்யமான உறவு, தனித்துவமான கலாச்சாரம் பண்பாடு எல்லாம் புலம்பெயர் தேசத்தில் மட்டுமில்லை ஊரில் கூட கேள்விக்குரியதே. இங்கு நிற வேற்றுமை என்றால் அங்கு சாதியம் என்ற கசப்புகள் உட்பட ஏராளமான பிரச்சனைகள் இருக்கின்றது. இதனால் எங்கும் நாம் தனித்தனித் தீவுகள் தான். அடுத்தடுத்த தலைமுறைகளால் இந்த நிலமை கூட மாற வாய்ப்பிருக்கின்றது. புலம்பெயர் அடுத்தடுத்த தலைமுறைகளால் பல நல்ல மாற்றங்களும் அடிப்படையில் எமது இனத்திற்கு ஏற்படும் வாய்ப்புள்ளது. 

எமது மனமும் தளமும் அடிப்படையில் பரந்துபட்டதாக மாறுவது புதிய தலமுறைகளுக்கு நல்லது. ஈழத்தமிழர் இப்போது கனடா தமிழர் இங்கிலாந்து தமிழர் என்று பல பிரிவுகளாக விரிவடைகின்றார்கள்.. பிரெஞ்சு டொச்சு ஜெர்மன் என்று பல அடயாளப் பின்புலங்களோடு இணைகின்றார்கள். தாய்த்தமிழகம் உட்பட உலகின் உள்ள அனைத்து தமிழர்களும் ஒரு பொது தன்மைக்குள் வருவதும் உறவுகள் ஏற்படுவதும் இந்த ஆக்கம் வெளிப்படுத்தும் எதிர்கால தலமுறைகள் குறித்த ஐயத்திற்கு தீர்வாக அமையலாம்.  உலகின் தற்போதைய நகர்வோடு எமது இனம் இவ்வாறுதான் ஒத்திசைந்து போவது ஆரோக்கியமாக அமையும் அதற்கு எதிர்த்திசையில் தலமுறைகளை எமது கைக்குள் வைத்துக்கொள்வதும் தனித்துவங்கள் என்ற பேர்வையில் குறுகிய வட்டத்துக்குள் மேலும் மேலும் செல்வதும் அதையே சிறந்தது என்று எண்ணுவதும் தற்போதைய உலகப்போக்கிற்கு எதிர்த்திசையில் செல்வதாக அமையும். 

என் கட்டுரையை சரியாக விளங்கிக் கொண்டமைக்கு நன்றி சண்டமாருதன்.

3 hours ago, தனிக்காட்டு ராஜா said:

 

 என்னையா உப்பு சப்பில்லாத கட்டுரை என்று சொல்லிப்போட்டு பல்றி அடிக்கிற நீர் ( அப்பாடா)

அவருக்கு கூழுக்கும் ஆசை மீசைக்கும் ஆசை. ☺️

https://sinnakuddy1.blogspot.com/2018/12/blog-post_15.html

 

நீங்கள் விட்ட இடத்தில் இலங்கையும் தமிழ் நாடும் இப்ப இல்லை -நீயா நானா கோபிநாத் நோர்வேயில்-வீடியோ

2 hours ago, stalin said:

https://sinnakuddy1.blogspot.com/2018/12/blog-post_15.html

 

நீங்கள் விட்ட இடத்தில் இலங்கையும் தமிழ் நாடும் இப்ப இல்லை -நீயா நானா கோபிநாத் நோர்வேயில்-வீடியோ

 

இணைப்பிற்கு நன்றிகள்.. 

எம்மவர்கள் அன்றாட உரையாடல் இயல்பையே மேடைப்பேச்சுத்தமிழாகவும் பாவிப்பதால் விவாதம் போல் இந்நிகழ்வை உணரமுடியவில்லை ஒரு நடுவரைவைத்து இரு தரப்பு உரையாடுவதுபோல் இருக்கின்றது. இருந்தும் நல்ல முயற்சி. 

On 12/23/2018 at 2:47 PM, மெசொபொத்தேமியா சுமேரியர் said:

நீங்கள் மேலே கூறியிருப்பதுபோல் ஆரம்பகாலத் தமிழர்கள் நூறுக்கு ஒருவர் உதவுகிறாரா என்றால் இல்லை என்பதுதான் பதிலாக இருக்கும்.

வாழும் நாடுகளில் தமிழர்களோ தெரிந்தவரோ யாருமற்ற இடத்தில்  இடத்தில்  வசிப்பவர்கள் வேறு வழியற்று மற்றைய பண்பாட்டு விழுமியங்களைத் தாமதாக்கிக்கொள்வதை தடுக்கவே முடியாது. ஆனால் பெற்றோர்கள் உறவினர்கள் நண்பர்கள் இப்போது அநேகமான ஐரோப்பிய நாடுகளில் செறிந்து வாழ்கின்றனர். பிள்ளைகள் அப்படிப் போவார்கள் இப்படிப் போவார்கள் என்று நாமே ஒரு தீர்மானம் கொள்வதை விட நாம் முதலில் தமிழர்களாக இறுக்கப் பழகிக்கொள்வோமாக இருந்தால் பிள்ளைகள் முற்றுமுழுதாக எம்முடன் கலக்காவிட்டாலும் எம் பண்புகள் பழக்கவழக்கங்களை ஓரளவேனும் தம்முள் உள்வாங்கிக்கொள்ள முடியும்.

நாமே முற்றுமுழுதாக அந்நிய மயப்பட்டால் எதுவுமே எமது சந்ததிக்கு கடத்த முடியாது போய்விடும்.  

 

முதலில் நீங்கள் தமிழர் எனப்படும் இனத்தினரிடம் எதிர் பார்க்கும் பண்புகள் விழுமியங்கள் எவை என வரையறை செய்ய வேண்டும். என்னைப் பொறுத்த வரை, கல்வியில் ஆர்வம் என்பதைத் தவிர தமிழர்களின் பண்புகளாகக் கொள்ளப் படும் பல விடயங்கள் பிற்போக்கானவை. உதாரணமாக, எவர் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்று ஒரு வரையறை வகுத்துக் கொண்டு,  மற்றவர்களுக்குப் பாடம் எடுப்பது தமிழரின் பண்பு - இது களையப் பட வேண்டிய ஒரு பண்பு. என்னைப் பொறுத்த வரை, சுதந்திரமாக இருக்கவே புலம் பெயர்ந்த இடத்தில் நிரந்தரமாக வாழ ஆரம்பித்தேன். மிச்சமிருக்கும் வாழ்க்கையை ஒரு இனக் கலாச்சாரத்தைக் காக்கும் நோக்கில் வாழ இஷ்டமில்லை! 

20 hours ago, Justin said:

முதலில் நீங்கள் தமிழர் எனப்படும் இனத்தினரிடம் எதிர் பார்க்கும் பண்புகள் விழுமியங்கள் எவை என வரையறை செய்ய வேண்டும். என்னைப் பொறுத்த வரை, கல்வியில் ஆர்வம் என்பதைத் தவிர தமிழர்களின் பண்புகளாகக் கொள்ளப் படும் பல விடயங்கள் பிற்போக்கானவை. உதாரணமாக, எவர் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்று ஒரு வரையறை வகுத்துக் கொண்டு,  மற்றவர்களுக்குப் பாடம் எடுப்பது தமிழரின் பண்பு - இது களையப் பட வேண்டிய ஒரு பண்பு. என்னைப் பொறுத்த வரை, சுதந்திரமாக இருக்கவே புலம் பெயர்ந்த இடத்தில் நிரந்தரமாக வாழ ஆரம்பித்தேன். மிச்சமிருக்கும் வாழ்க்கையை ஒரு இனக் கலாச்சாரத்தைக் காக்கும் நோக்கில் வாழ இஷ்டமில்லை! 

மிகச்சரியான பார்வை. எம்மிடையே கடைப்பிடிக்கப் படும் மிக பிற்போக்கான பழக்கங்களை எம்து பிள்ளைகளுக்கும் பழக்குவது எந்த வித்த்தில் நியாயம். அறிவுக்கு சற்றும் பொருந்தாகத விடயங்களை எமது கலாச்சாரம் என்று பிள்ளைகளுக்கு சொல்லிக் கொடுப்பது ஒருவகை காட்டுமிராண்டித்தனம் தான். 

Edited December 27, 20187 yr by tulpen

யாழில் எழுதுபவர்கள்,வேறு இடத்து எழுதும் போது விரும்பினால் அதை தாங்களே யாழில் வந்து இணைப்பார்கள் தானே!...கிருபனுக்கு ஏன் வேண்டாத வேலை😟

On ‎12‎/‎24‎/‎2018 at 9:05 PM, கிருபன் said:

எதுவித காரணங்களும் இல்லாத இந்தக் கருத்து கட்டுரையை எழுதியவரையும், அதை மெனக்கெட்டு வாசித்து யாழில் ஒட்டிய என்னையும் அவமதிக்கும் கருத்து.☹️ ஏன் உப்புச்சப்பில்லை என்று கூறமுடியுமா கொழும்பான்?😯

கிட்டதட்ட கொழும்பான் சொன்னதைத் தான் நிழலியும் சொல்லி இருக்கிறார்...அவரிடம் எதுவும் கேட் கவில்லை 😢 

On ‎12‎/‎23‎/‎2018 at 7:47 PM, மெசொபொத்தேமியா சுமேரியர் said:

 

கட்டுரையை நீங்கள் வடிவாக உள்வாங்கிக்கொள்ளவில்லை ரதி.

 

இன்னும் வடிவாய் வாசிக்கவில்லை 

கட்டுரையாளரின் ஆதங்கம் புரிகின்றது. ஆனால் இது எல்லா புலம் பெயர் சமூகங்களும் எதிர்கொள்வதே. 

இழப்பதுடன் புதிதாக பெறுபவற்றை ஒப்பிட்டுப் பார்ப்பின் நாம் பெரிதாக கவலை கொள்ளவேண்டிய அவசிமில்லை. 

காலத்திற்கொவ்வாத கலாச்சராம் (பண்பாடு) வழக்கொழிந்து போவது நன்மைக்கே